Immortality Chapter 879 Ghost car(riage)
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 879 กุยเช่อ.
Chapter 879 Ghost car(riage)
"ไม่ควรจะเร็วขนาดนี้,ศิลาเทวะห้าสีไม่ควรจะแตกสลายเร็วขนาดนี้,อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวัน,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้ว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ทว่าก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมม!"
บนเกาะกุยเวลานี้,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,คลื่นระเบิดที่โชติช่วง,ปัดเป่าอุกกาบาติให้แตกสลายหายไป,พร้อมกันนี้ธารโลหิตขนาดใหญ่,เหล่าภูติผีโหยถูกดูดซับไปอย่างรวดเร็ว.
จิตสังหารและพลังความชั่วร้ายกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนที่เหลือรอดเวลานี้กำลังสั่นสะท้าน,จดจ้องมองท้องฟ้าราวกับว่าสวรรค์กำลังโกรธเกรี้ยว,ดูน่าหวาดผวาเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ถอยห่างออกมายืนอยู่บนสถานที่แห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังเกาะกุยด้วยความประหลาดใจไม่แน่ใจ.
กลิ่นอายที่ทรงพลัง! กลิ่นอายของปิศาจร้ายที่ปะทุขึ้นอย่างรุนแรง.
ไม่,กลิ่นอายนี้,ดูคล้ายกลับลางร้าย,เหมือนกับเนตรนิมิตร้ายของเนตรคู่นิมิตดีร้ายเลย.
ผู้ได้รับกลิ่นอายแห่งลางร้าย,หรือว่าด้านในนั้นเป็นผู้มีพลังลางร้ายอย่างงั้นรึ?
เป็นอสุรกายตนใดกัน?
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
จากภายในผนึก,เสียงคำรามที่ดั่งลั่นปะทุขึ้นมาในทันที,ดูไม่ต่างจากหงส์เพลิงเลย,เสียงที่แหลมแหบ,ดังกึกก้องบาดอากาศกังวานไปทั่วทุกสารทิศ.
บนท้องฟ้าทันใดนั้นก็ปรากฏรูปภาพ,เป็นภาพวาดท้องทะเล,นี่คือค่ายกลกำลังถูกยกเลิกอย่างงั้นรึ?
ค่ายกลกำลังถูกยกเลิก,ทว่าในเวลาเดียวกันในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนยังคงเหลืออยู่ไม่กี่ล้านคน,อีกทั้งหนึ่งในสิบที่ยังรอดอยู่,ได้รับบาดเจ็บหนักกำลังร้องครวญครางโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทรมาน.
เหล่าผู้ฝึกตนที่เหลือเวลานี้เร่งรีบหนีอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายในทันที.
และยังมีผู้ฝึกตนอีกบางส่วน,พวกเขาที่ยังคงเฝ้ามอง,เฝ้าระมัดระวังอยู่
ด้วยกลัวจะประสบอันตรายอย่างคาดไม่ถึงเกิดขึ้น.
ระหว่างนี้เกาะกุยที่หายไปในทันที,เหลือเพียงแค่ปราณทมิฬที่มากมายมหาศาลเป็นหลุมดำที่ใหญ่โต,แม้แต่น้ำทะเลยังเคลื่อนที่หลบ,ไม่กล้าเข้าใกล้.
หลุมดำขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงคำรามดังก้อง,พื้นที่รอบๆกว่าร้อยจั้งที่เต็มไปด้วยความมืดมิดจนมองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ในนั้น,เป็นอสุรกายที่เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่หนาแน่นมาก,สัมผัสได้ถึงจิตสังหารความมืดมนอย่างที่สุดที่แผ่ออกมา.
"ฟิ้ว!!"
ในเวลานั้นปรากฏประกายแสงสีดำที่พุ่งออกมา,กลุ่มก้อนสีดำที่มีขนาดกว่าร้อยจั้ง,สิ่งดังกล่าวหัวมากกว่าหนึ่งหัว,รูปร่างเหมือนกับราชาหงเพลิง.
เป็นวิหกทมิฬที่มีรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว,ดวงตาทั้งสองข้าที่ลุกวาว,ปรากฏเป็นแสงสีน้ำเงินเข็ม,แสงสีน้ำเงินที่ราวกับจะกัดกร่อนจิตใจ,ทำให้คนที่มองสั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ.
อสุรกายปิศาจ?
"โฮกกกกกกกกกก!"
อสุรกายปิศาจที่เงยหน้าขึ้น,เสียงคำรามที่บาดแก้วหู,ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกตกใจ,เพราะว่าผนึกที่ถูกคลายออกมาแล้ว,ภาพร่างของวิหกยักษ์ที่เผยให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น.
ดวงตาทั้งคู่ที่ฉายแสงสีน้ำเงินออกมานั้น,ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
หัวสีดำทมิฬ,รวมด้วยกันทั้งหมดเก้าหัว,ไม่,น่าจะเป็นสิบ,ทว่าหัวที่สิบนั้นหายไปแล้ว,ดูเหมือนว่ามันจะขาดไปแล้วถูกปกคลุมไปด้วยโลหิต,โชกไปด้วยโลหิตที่กำลังไหลหยดเยิ้มออกมา.
อสุรกายหัวหายไปหนึ่งหัว,เหลือเพียงเก้าหัว.
ทว่าจงซานสัมผัสได้ถึงจิตคุกคามที่น่าสะพรึงกลัวของวิหกเก้าหัวแผ่ออกมา.
บัวหงหลวนเทียนทันใดนั้นกลายเป็นสีน้ำเงิน,จงซานถึงกับถอยหลังออกมา,ต้องการหาทางหนีไปจากที่นี่.
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
หัวเก้าหัวที่คำรามออกมาเสียงดัง,เสียงคำรามยาว,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม,ท้องทะเลที่กว้างใหญ่,ถูกปกคลุมไปด้วยปราณทมิฬ,นิมิตลางร้าย,ที่ราวกับจะแทรกเข้าไปในจิตใจและวิญญาณ.
เสียงคำรามที่ดังลั่น,อสุรกายปิศาจที่เผยปีกออกมา,ร่างที่เป็นเหมือนกับวิหกยักษ์,ทว่าดูเหมือนว่าจะมีปีกถึง
18 ปีก,ร่างกายเป็นสีแดงคล้ำ,หางสองแฉกเต็มไปด้วยกลิ่นอายของลางร้ายอาบไปทั่วร่าง.
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
ทุกครั้งที่มันคำรามออกมา,ราวกับทำให้ท้องฟ้ามืดมัว,ปิดบังแสงทั้งหมดให้หายไป,ทำให้ทุกคนเวลานี้รู้สึกหวาดกลัว.
วิหกปิศาจยักษ์ที่มีร่างใหญ่โตมโหฬาร,สายตาของมันที่กวาดตามองรอบๆเห็นทุกคนไม่ต่างจากมดปลวก.
ทันใดนั้น,วิหกปิศาจก็จ้องมองไปยังทิศของเซิ่งหวังไท่อี้.
เจตจำนงแห่งความอัปมงคลที่โถมกระหน่ำออกไป.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นรอบๆร่างของเซิ่งหวังไท่อี้ปรากฏเปลวเพลิงยักษ์เก้าสีคลุมร่างของเขาเอาไว้,เป็นเพลิงมังกรเก้าหัวที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
จงซานรู้ว่าอดีตชาติของเซิ่งหวังไท่อี้นั้นเป็นเจิ้นเหริน,ดังนั้นเพลิงเก้ามังกรนี้,อาจจะเป็นของวิเศษอย่างหนึ่งที่ได้มาจากปราชญ์เทพหยวนซือก็เป็นได้.
อำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ปกคลุมร่างของเซิ่งหวังไท่อี้,ปราณทมิฬที่รุนแรงถูกพัดเป่าออกมา,วิหกปิศาจที่ดูเหมือนว่าจะรับรู้ว่าเซิ่งหวังไท่อี้เป็นผู้ดูแลผนึกปกป้องศิลาวิญญาณเทวะห้าสี,ทำให้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"นี่มัน,นี่มัน!"ร่างของเซิ่งหวังไท่อี้ที่สั่นสะท้าน,แววตาที่สั่นไหวด้วยความหวาดกลัว.
"วิหคอัปมงคล?
จิวเฟิง?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังวิหกปิศาจ,ใบหน้ากระตุกตื่นตกใจขึ้นมา.
"นี่ไม่ใช่จิวเฟิง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวแย้งในทันที.
"ไม่ใช่จิวเฟิงอย่างงั้นรึ?"
"แม้ว่าจะดูเหมือนกับจิวเฟิงเป็นอย่างมาก,ทว่าไม่ใช่ว่ามันมีคอสิบคอไม่ใช่รึ?
แม้นว่าจะเหลือเก้าหัวก็ตาม,นอกจากนี้ไม่เคยได้ยินเลยว่าจิวเฟิงจะเต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคลเช่นนี้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ส่ายหน้าไปมา.
"ของวิเศษปราชญ์เทพ?
ของวิเศษของหยวนซือ?"วิหคปิศาจที่ร้องครวญครางออกมา,ด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความโกรธอย่างรุนแรง.
"ออกมาจากผนึกแล้ว,ปราชญ์เทพหยวนซือก็ล่วงลับไปแล้ว,แล้วจะทำอย่างไรต่อไป?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ไม่ได้ทรงพลังเหมือนเมื่อก่อน,ทำให้ดวงตาเบิกกว้างกลมโตด้วยความหวั่นเกรง.
ในเวลานี้,วิหกปิศาจที่หัวขาดไปหนึ่งหัว,แม้แต่มีโลหิตที่ไหลออกมาไม่หยุด,หยดโลหิตที่ล่วงหล่นเกระเซ็นเข้าปะทะกับเกาะเพลิงเทวะเก้ามังกร.
เห็นโลหิตที่ไหลย้อยออกมา,ใบหน้าของจื่อจุ้นไท่อี้ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,หยดโลหิตที่สามารถทะลวงเกาะเพลิงเทวะเข้ามาได้,นี่ไม่ใช่แค่เพียงหยดโลหิตเท่านั้น,มันยังสามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยตัวเอง,พุ่งตรงไปยังเสื้อผ้าและระเบิดออกมา,ใส่ร่างของเซิ่งหวังไท่อี้.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่จ้องมองไปยังวิหกปิศาจด้วยท่าทางหวั่นเกรง,ในแววตาเผยความโกรธออกมาด้วย,ทว่าทำไมไม่รู้เขาที่ต้องระงับความโกรธเอาไว้.
ในเวลานั้นเซิ่งหวังไท่อี้ที่ทำมุทรา,ก้าวขึ้นไปบนอากาศ,บนอากาศที่วางเปล่านั้นได้ปรากฏแท่นบูชาขึ้นมาทันที,เป็นแท่นบูชาฟ้าดินของเซิ่งหวังไท่อี้,แท่นบูชาฟ้าดินที่มีตำแหน่งมรรคา,เป็นตำแหน่งชีวิตนั่นเอง.
แท่นบูชาฟ้าดิน,ทำให้ท้องฟ้าส่องประกายแสงสีทองเหมือนกันดวงตะวันออกมาในทันที.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชูเองก็ก้าวไปยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดินเช่นกัน,ทันใดนั้น,บนอากาศที่ปรากฏแท่นบูชาฟ้าดินสามอันที่ส่องประกายแสงสว่างจ้า.
วิหคปิศาจที่จ้องมองไปยังแท่นบูชาฟ้าดิน,ดวงตาสีน้ำเงินของมันที่ส่องประกายแสง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ไกลออกไป,ปรากฏกลุ่มคนกว่าหนึ่งพันคน,นำมาโดยเหรินชุน.
"เคร้ง!!!!!!!!!!!!"
บนศีรษะของเหรินชุนนั้น,ปรากฏระฆังแห่งความวุ่นวายดังก้องกังวานไปทั่วชั้นบรรยากาศ.
"ได้ยินเสียงระฆังดังสนั่น,วิหกปิศาจที่หันหน้าไปมองยังเหรินชุนในทันที.
"เหรินชุน,คารวะต้าเหรินกุยเช่อ!"เหรินชุนกล่าว.
"คารวะต้าเหรินกุยเช่อ!!!!!!!!!"
เสียงของคนที่เหรินชุนนำมากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
วิหกทมิฬที่จ้องมองเหรินชุดด้วยความลุกล้ำ,ดูเหมือนว่ากุยเช่อนั่นจะเป็นนามของเขา.
"ใต้เท้ากุยเช่อ,คนเหล่านี้มีตำแหน่งมรรคา
ตำแหน่งชีวิต,ตอนนี้ความแค้นที่มีควรจะวางเอาไว้ก่อน!"เหรินชุนที่กล่าวเตือน.
"เจ้าพูดอะไร,คิดที่จะสั่งสอนข้าอย่างงั้นรึ?"วิหกทมิศที่เผยสีหน้าแววตาเย็นชาออกมาในทันที.
เหรินชุนที่ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมา,ทว่ากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ข้าต้องการนำท่านออกไปให้เร็วที่สุด!"
"แล้วอย่างไร?
เจ้าต้องการจะสั่งข้าอย่างงั้นรึ?"กุยเช่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ข้าไม่ได้เป็นคนออกคำสั่ง,หากแต่เป็นจักรพรรดิเทวะต่างหาก,หลังจากที่ท่านออกมาจากผนึก,ควรจะเร่งรีบกลับไป!"เหรินชุนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จักรพรรดิเทวะ?"กุยเช่อที่แสดงท่าทางไม่แยแสนัก.
เหรินชุดที่ตะวัดฝ่ามือออกไป,ระฆังแห่งความวุ่นวายก็ลอยออกไปหากุยเช่อ.
กุยเช่อที่คว้าระฆังเอาไว้,ทว่าพลังงานบางอย่างได้พุ่งตรงไปยังกุยเช่อ.
จากนั้นปีกทั้งสิบแปดของกุยเช่อที่หุบลงทันที,จากนั้นระฆังแห่งความวุ่นวายก็ลอยกลับไปหาเหริ่นชุน.
เหรินชุดที่จ้องมองไปยังกุยเชอที่หุบปีกทั้งสิบแปดเข้ามา.
จากนั้น,กุยเช่อที่หันหน้าที่ดุร้ายไปยังเซิ่งหวังไท่อี้.
"พวกเราควรจะไปได้แล้ว,หากไปไม่,ปราชญ์เทพจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน."
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
กุยเชอเงยหน้ามองท้องฟ้าคำรามออกมาเสียงดัง,ภายใต้เสียงคำรามนั้น,ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น,ที่ด้านในนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด.
"เข้าไป!"เหรินชุนที่กล่าวต่อผู้ใต้บังคับบัญชา.
"ครับ!"
เหรินชุนที่นำผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าไปด้านใน.
"ต้าเหรินกุยเช่อ,ข้าจะนำไปก่อน!"เหรินชุดที่กล่าวพร้อมกับก้าวเข้าไปด้านใน.
ขณะที่จะก้าวเข้าไปในหลุมที่ดำมืด,เหรินชุนที่จ้องมองมายังทิศทางของจงซานแว๊บหนึ่ง,
เช่นกันขณะที่เข้าไปด้านในกุยเชอที่แลมองมายังทิศทางของจงซานเช่นกัน.
หลังจากที่กุยเช่อเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่แล้ว,จากนั้นหลุมใหญ่ยักษ์นั่นก็ค่อยๆหดเล็กลงจนหายไป.
"ฟิ้ว!!"
กงจูจิวเหว่ยที่พ่นลมหายใจเสียงดัง.
"น่ากลัวจริงๆ,นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว!"ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จิตคุกคามที่น่าหวาดกลัวจริงๆ!"กงจูจิวเหว่ยที่พยักหน้ารับ.
"จงซาน,เจ้ายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่มองเห็นจงซาน,พร้อมกับเผยท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก.
คนกลุ่มหนึ่งที่บินตรงไปหาจงซานในทันที.
"พุ!!!!!!!!"
ที่ไม่ไกลออกไปเซิ่งหวังไท่อี้ที่พ่นโลหิตคำโตออกมา,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"เซิ่งหวังไท่อี้,เจ้าได้รับบาดเจ็บอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,กุยเช่อยังไม่ได้โจมตีอะไรมากมายต่อเซิ่งหวังไท่อี้นัก,มีเพียงแค่หยดโลหิตไม่กี่หยดเท่านั้น.
"มันเป็นโลหิตอัปมงคล,โลหิตของกุยเช่อนั้นมีอำนาจแห่งความโชคร้ายปนอยู่,ทำให้ผู้สัมผัสได้พบกับความโชคร้าย."เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"โลหิตของกุยเช่อ? กุยเช่อ?
เขาเป็นใครกัน?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
"อสูรปิศาจโบราณ,นี่คือบรรพชนรุ่นแรกของจิวเฟิง,ทางที่ดีไม่ควรจะหาเรื่องเขา!
ท้ายที่สุดแล้วข้าก็รับรู้แล้ว,ปราชญ์เทพไม่ได้หวาดกลัวเขา,แต่ว่าก็ไม่ต้องการยุ่งกับเขาด้วยเช่นกัน."เซิ่งหวังไท่ชูดที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ทุกท่าน,ขอลา!"เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาในทันที.
จากนั้นเขาก็หายไปจากทุกคนทันที,ไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีกแม้แต่คำเดียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซิ่งหวังไท่อี้จากไป,ด้วยแววตาที่ลึกล้ำ.
Chapter 879 Ghost car(riage)
鬼车
กุยเช่อ.
"ไม่ควรจะเร็วขนาดนี้,ศิลาเทวะห้าสีไม่ควรจะแตกสลายเร็วขนาดนี้,อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวัน,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้ว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,ทว่าก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมม!"
บนเกาะกุยเวลานี้,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,คลื่นระเบิดที่โชติช่วง,ปัดเป่าอุกกาบาติให้แตกสลายหายไป,พร้อมกันนี้ธารโลหิตขนาดใหญ่,เหล่าภูติผีโหยถูกดูดซับไปอย่างรวดเร็ว.
จิตสังหารและพลังความชั่วร้ายกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนที่เหลือรอดเวลานี้กำลังสั่นสะท้าน,จดจ้องมองท้องฟ้าราวกับว่าสวรรค์กำลังโกรธเกรี้ยว,ดูน่าหวาดผวาเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ถอยห่างออกมายืนอยู่บนสถานที่แห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังเกาะกุยด้วยความประหลาดใจไม่แน่ใจ.
กลิ่นอายที่ทรงพลัง! กลิ่นอายของปิศาจร้ายที่ปะทุขึ้นอย่างรุนแรง.
ไม่,กลิ่นอายนี้,ดูคล้ายกลับลางร้าย,เหมือนกับเนตรนิมิตร้ายของเนตรคู่นิมิตดีร้ายเลย.
ผู้ได้รับกลิ่นอายแห่งลางร้าย,หรือว่าด้านในนั้นเป็นผู้มีพลังลางร้ายอย่างงั้นรึ?
เป็นอสุรกายตนใดกัน?
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
จากภายในผนึก,เสียงคำรามที่ดั่งลั่นปะทุขึ้นมาในทันที,ดูไม่ต่างจากหงส์เพลิงเลย,เสียงที่แหลมแหบ,ดังกึกก้องบาดอากาศกังวานไปทั่วทุกสารทิศ.
บนท้องฟ้าทันใดนั้นก็ปรากฏรูปภาพ,เป็นภาพวาดท้องทะเล,นี่คือค่ายกลกำลังถูกยกเลิกอย่างงั้นรึ?
ค่ายกลกำลังถูกยกเลิก,ทว่าในเวลาเดียวกันในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนยังคงเหลืออยู่ไม่กี่ล้านคน,อีกทั้งหนึ่งในสิบที่ยังรอดอยู่,ได้รับบาดเจ็บหนักกำลังร้องครวญครางโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทรมาน.
เหล่าผู้ฝึกตนที่เหลือเวลานี้เร่งรีบหนีอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายในทันที.
และยังมีผู้ฝึกตนอีกบางส่วน,พวกเขาที่ยังคงเฝ้ามอง,เฝ้าระมัดระวังอยู่
ด้วยกลัวจะประสบอันตรายอย่างคาดไม่ถึงเกิดขึ้น.
ระหว่างนี้เกาะกุยที่หายไปในทันที,เหลือเพียงแค่ปราณทมิฬที่มากมายมหาศาลเป็นหลุมดำที่ใหญ่โต,แม้แต่น้ำทะเลยังเคลื่อนที่หลบ,ไม่กล้าเข้าใกล้.
หลุมดำขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงคำรามดังก้อง,พื้นที่รอบๆกว่าร้อยจั้งที่เต็มไปด้วยความมืดมิดจนมองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ในนั้น,เป็นอสุรกายที่เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่หนาแน่นมาก,สัมผัสได้ถึงจิตสังหารความมืดมนอย่างที่สุดที่แผ่ออกมา.
"ฟิ้ว!!"
ในเวลานั้นปรากฏประกายแสงสีดำที่พุ่งออกมา,กลุ่มก้อนสีดำที่มีขนาดกว่าร้อยจั้ง,สิ่งดังกล่าวหัวมากกว่าหนึ่งหัว,รูปร่างเหมือนกับราชาหงเพลิง.
เป็นวิหกทมิฬที่มีรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว,ดวงตาทั้งสองข้าที่ลุกวาว,ปรากฏเป็นแสงสีน้ำเงินเข็ม,แสงสีน้ำเงินที่ราวกับจะกัดกร่อนจิตใจ,ทำให้คนที่มองสั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ.
อสุรกายปิศาจ?
"โฮกกกกกกกกกก!"
อสุรกายปิศาจที่เงยหน้าขึ้น,เสียงคำรามที่บาดแก้วหู,ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกตกใจ,เพราะว่าผนึกที่ถูกคลายออกมาแล้ว,ภาพร่างของวิหกยักษ์ที่เผยให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น.
ดวงตาทั้งคู่ที่ฉายแสงสีน้ำเงินออกมานั้น,ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
หัวสีดำทมิฬ,รวมด้วยกันทั้งหมดเก้าหัว,ไม่,น่าจะเป็นสิบ,ทว่าหัวที่สิบนั้นหายไปแล้ว,ดูเหมือนว่ามันจะขาดไปแล้วถูกปกคลุมไปด้วยโลหิต,โชกไปด้วยโลหิตที่กำลังไหลหยดเยิ้มออกมา.
อสุรกายหัวหายไปหนึ่งหัว,เหลือเพียงเก้าหัว.
ทว่าจงซานสัมผัสได้ถึงจิตคุกคามที่น่าสะพรึงกลัวของวิหกเก้าหัวแผ่ออกมา.
บัวหงหลวนเทียนทันใดนั้นกลายเป็นสีน้ำเงิน,จงซานถึงกับถอยหลังออกมา,ต้องการหาทางหนีไปจากที่นี่.
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
หัวเก้าหัวที่คำรามออกมาเสียงดัง,เสียงคำรามยาว,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม,ท้องทะเลที่กว้างใหญ่,ถูกปกคลุมไปด้วยปราณทมิฬ,นิมิตลางร้าย,ที่ราวกับจะแทรกเข้าไปในจิตใจและวิญญาณ.
เสียงคำรามที่ดังลั่น,อสุรกายปิศาจที่เผยปีกออกมา,ร่างที่เป็นเหมือนกับวิหกยักษ์,ทว่าดูเหมือนว่าจะมีปีกถึง
18 ปีก,ร่างกายเป็นสีแดงคล้ำ,หางสองแฉกเต็มไปด้วยกลิ่นอายของลางร้ายอาบไปทั่วร่าง.
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
ทุกครั้งที่มันคำรามออกมา,ราวกับทำให้ท้องฟ้ามืดมัว,ปิดบังแสงทั้งหมดให้หายไป,ทำให้ทุกคนเวลานี้รู้สึกหวาดกลัว.
วิหกปิศาจยักษ์ที่มีร่างใหญ่โตมโหฬาร,สายตาของมันที่กวาดตามองรอบๆเห็นทุกคนไม่ต่างจากมดปลวก.
ทันใดนั้น,วิหกปิศาจก็จ้องมองไปยังทิศของเซิ่งหวังไท่อี้.
เจตจำนงแห่งความอัปมงคลที่โถมกระหน่ำออกไป.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นรอบๆร่างของเซิ่งหวังไท่อี้ปรากฏเปลวเพลิงยักษ์เก้าสีคลุมร่างของเขาเอาไว้,เป็นเพลิงมังกรเก้าหัวที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
จงซานรู้ว่าอดีตชาติของเซิ่งหวังไท่อี้นั้นเป็นเจิ้นเหริน,ดังนั้นเพลิงเก้ามังกรนี้,อาจจะเป็นของวิเศษอย่างหนึ่งที่ได้มาจากปราชญ์เทพหยวนซือก็เป็นได้.
อำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ปกคลุมร่างของเซิ่งหวังไท่อี้,ปราณทมิฬที่รุนแรงถูกพัดเป่าออกมา,วิหกปิศาจที่ดูเหมือนว่าจะรับรู้ว่าเซิ่งหวังไท่อี้เป็นผู้ดูแลผนึกปกป้องศิลาวิญญาณเทวะห้าสี,ทำให้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"นี่มัน,นี่มัน!"ร่างของเซิ่งหวังไท่อี้ที่สั่นสะท้าน,แววตาที่สั่นไหวด้วยความหวาดกลัว.
"วิหคอัปมงคล?
จิวเฟิง?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังวิหกปิศาจ,ใบหน้ากระตุกตื่นตกใจขึ้นมา.
"นี่ไม่ใช่จิวเฟิง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวแย้งในทันที.
"ไม่ใช่จิวเฟิงอย่างงั้นรึ?"
"แม้ว่าจะดูเหมือนกับจิวเฟิงเป็นอย่างมาก,ทว่าไม่ใช่ว่ามันมีคอสิบคอไม่ใช่รึ?
แม้นว่าจะเหลือเก้าหัวก็ตาม,นอกจากนี้ไม่เคยได้ยินเลยว่าจิวเฟิงจะเต็มไปด้วยกลิ่นอายอัปมงคลเช่นนี้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ส่ายหน้าไปมา.
"ของวิเศษปราชญ์เทพ?
ของวิเศษของหยวนซือ?"วิหคปิศาจที่ร้องครวญครางออกมา,ด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความโกรธอย่างรุนแรง.
"ออกมาจากผนึกแล้ว,ปราชญ์เทพหยวนซือก็ล่วงลับไปแล้ว,แล้วจะทำอย่างไรต่อไป?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ไม่ได้ทรงพลังเหมือนเมื่อก่อน,ทำให้ดวงตาเบิกกว้างกลมโตด้วยความหวั่นเกรง.
ในเวลานี้,วิหกปิศาจที่หัวขาดไปหนึ่งหัว,แม้แต่มีโลหิตที่ไหลออกมาไม่หยุด,หยดโลหิตที่ล่วงหล่นเกระเซ็นเข้าปะทะกับเกาะเพลิงเทวะเก้ามังกร.
เห็นโลหิตที่ไหลย้อยออกมา,ใบหน้าของจื่อจุ้นไท่อี้ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,หยดโลหิตที่สามารถทะลวงเกาะเพลิงเทวะเข้ามาได้,นี่ไม่ใช่แค่เพียงหยดโลหิตเท่านั้น,มันยังสามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยตัวเอง,พุ่งตรงไปยังเสื้อผ้าและระเบิดออกมา,ใส่ร่างของเซิ่งหวังไท่อี้.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่จ้องมองไปยังวิหกปิศาจด้วยท่าทางหวั่นเกรง,ในแววตาเผยความโกรธออกมาด้วย,ทว่าทำไมไม่รู้เขาที่ต้องระงับความโกรธเอาไว้.
ในเวลานั้นเซิ่งหวังไท่อี้ที่ทำมุทรา,ก้าวขึ้นไปบนอากาศ,บนอากาศที่วางเปล่านั้นได้ปรากฏแท่นบูชาขึ้นมาทันที,เป็นแท่นบูชาฟ้าดินของเซิ่งหวังไท่อี้,แท่นบูชาฟ้าดินที่มีตำแหน่งมรรคา,เป็นตำแหน่งชีวิตนั่นเอง.
แท่นบูชาฟ้าดิน,ทำให้ท้องฟ้าส่องประกายแสงสีทองเหมือนกันดวงตะวันออกมาในทันที.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชูเองก็ก้าวไปยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดินเช่นกัน,ทันใดนั้น,บนอากาศที่ปรากฏแท่นบูชาฟ้าดินสามอันที่ส่องประกายแสงสว่างจ้า.
วิหคปิศาจที่จ้องมองไปยังแท่นบูชาฟ้าดิน,ดวงตาสีน้ำเงินของมันที่ส่องประกายแสง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ไกลออกไป,ปรากฏกลุ่มคนกว่าหนึ่งพันคน,นำมาโดยเหรินชุน.
"เคร้ง!!!!!!!!!!!!"
บนศีรษะของเหรินชุนนั้น,ปรากฏระฆังแห่งความวุ่นวายดังก้องกังวานไปทั่วชั้นบรรยากาศ.
"ได้ยินเสียงระฆังดังสนั่น,วิหกปิศาจที่หันหน้าไปมองยังเหรินชุนในทันที.
"เหรินชุน,คารวะต้าเหรินกุยเช่อ!"เหรินชุนกล่าว.
"คารวะต้าเหรินกุยเช่อ!!!!!!!!!"
เสียงของคนที่เหรินชุนนำมากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
วิหกทมิฬที่จ้องมองเหรินชุดด้วยความลุกล้ำ,ดูเหมือนว่ากุยเช่อนั่นจะเป็นนามของเขา.
"ใต้เท้ากุยเช่อ,คนเหล่านี้มีตำแหน่งมรรคา
ตำแหน่งชีวิต,ตอนนี้ความแค้นที่มีควรจะวางเอาไว้ก่อน!"เหรินชุนที่กล่าวเตือน.
"เจ้าพูดอะไร,คิดที่จะสั่งสอนข้าอย่างงั้นรึ?"วิหกทมิศที่เผยสีหน้าแววตาเย็นชาออกมาในทันที.
เหรินชุนที่ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมา,ทว่ากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ข้าต้องการนำท่านออกไปให้เร็วที่สุด!"
"แล้วอย่างไร?
เจ้าต้องการจะสั่งข้าอย่างงั้นรึ?"กุยเช่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ข้าไม่ได้เป็นคนออกคำสั่ง,หากแต่เป็นจักรพรรดิเทวะต่างหาก,หลังจากที่ท่านออกมาจากผนึก,ควรจะเร่งรีบกลับไป!"เหรินชุนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จักรพรรดิเทวะ?"กุยเช่อที่แสดงท่าทางไม่แยแสนัก.
เหรินชุดที่ตะวัดฝ่ามือออกไป,ระฆังแห่งความวุ่นวายก็ลอยออกไปหากุยเช่อ.
กุยเช่อที่คว้าระฆังเอาไว้,ทว่าพลังงานบางอย่างได้พุ่งตรงไปยังกุยเช่อ.
จากนั้นปีกทั้งสิบแปดของกุยเช่อที่หุบลงทันที,จากนั้นระฆังแห่งความวุ่นวายก็ลอยกลับไปหาเหริ่นชุน.
เหรินชุดที่จ้องมองไปยังกุยเชอที่หุบปีกทั้งสิบแปดเข้ามา.
จากนั้น,กุยเช่อที่หันหน้าที่ดุร้ายไปยังเซิ่งหวังไท่อี้.
"พวกเราควรจะไปได้แล้ว,หากไปไม่,ปราชญ์เทพจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน."
"โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
กุยเชอเงยหน้ามองท้องฟ้าคำรามออกมาเสียงดัง,ภายใต้เสียงคำรามนั้น,ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น,ที่ด้านในนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด.
"เข้าไป!"เหรินชุนที่กล่าวต่อผู้ใต้บังคับบัญชา.
"ครับ!"
เหรินชุนที่นำผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าไปด้านใน.
"ต้าเหรินกุยเช่อ,ข้าจะนำไปก่อน!"เหรินชุดที่กล่าวพร้อมกับก้าวเข้าไปด้านใน.
ขณะที่จะก้าวเข้าไปในหลุมที่ดำมืด,เหรินชุนที่จ้องมองมายังทิศทางของจงซานแว๊บหนึ่ง,
เห็นเหรินชุนจากไป,กุยเช่อที่สะบัดปีกพร้อมกับบินเข้าไปด้านในด้วยเช่นกัน.
เช่นกันขณะที่เข้าไปด้านในกุยเชอที่แลมองมายังทิศทางของจงซานเช่นกัน.
หลังจากที่กุยเช่อเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่แล้ว,จากนั้นหลุมใหญ่ยักษ์นั่นก็ค่อยๆหดเล็กลงจนหายไป.
"ฟิ้ว!!"
กงจูจิวเหว่ยที่พ่นลมหายใจเสียงดัง.
"น่ากลัวจริงๆ,นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว!"ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จิตคุกคามที่น่าหวาดกลัวจริงๆ!"กงจูจิวเหว่ยที่พยักหน้ารับ.
"จงซาน,เจ้ายังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่มองเห็นจงซาน,พร้อมกับเผยท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก.
คนกลุ่มหนึ่งที่บินตรงไปหาจงซานในทันที.
"พุ!!!!!!!!"
ที่ไม่ไกลออกไปเซิ่งหวังไท่อี้ที่พ่นโลหิตคำโตออกมา,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"เซิ่งหวังไท่อี้,เจ้าได้รับบาดเจ็บอย่างงั้นรึ?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,กุยเช่อยังไม่ได้โจมตีอะไรมากมายต่อเซิ่งหวังไท่อี้นัก,มีเพียงแค่หยดโลหิตไม่กี่หยดเท่านั้น.
"มันเป็นโลหิตอัปมงคล,โลหิตของกุยเช่อนั้นมีอำนาจแห่งความโชคร้ายปนอยู่,ทำให้ผู้สัมผัสได้พบกับความโชคร้าย."เซิ่งหวังไท่ชูกล่าว.
"โลหิตของกุยเช่อ? กุยเช่อ?
เขาเป็นใครกัน?"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
"อสูรปิศาจโบราณ,นี่คือบรรพชนรุ่นแรกของจิวเฟิง,ทางที่ดีไม่ควรจะหาเรื่องเขา!
ท้ายที่สุดแล้วข้าก็รับรู้แล้ว,ปราชญ์เทพไม่ได้หวาดกลัวเขา,แต่ว่าก็ไม่ต้องการยุ่งกับเขาด้วยเช่นกัน."เซิ่งหวังไท่ชูดที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ทุกท่าน,ขอลา!"เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาในทันที.
จากนั้นเขาก็หายไปจากทุกคนทันที,ไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีกแม้แต่คำเดียว.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซิ่งหวังไท่อี้จากไป,ด้วยแววตาที่ลึกล้ำ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น