Immortality Chapter 878 Swallows the five colors god stone
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 878 กินศิลาเทวะห้าสี.
Chapter 878 Swallows the five colors god
stone
ค่ายกลพิธีสังเวยวิญญาณธารโลหิตเบิกฟ้า.
บนผืนทะเลที่กว้างใหญ่,ปรากฏส่วนหนึ่งที่กลายเป็นสีแดงโลหิต,คลื่นโลหิตที่น่าหวาดกลัว,เสียงคำราม,เสียงโหยหวน,เสียงเจ็บปวดทรมานของเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่ในธารโลหิต.
ผู้ฝึกตนที่บินหนีขึ้นฟ้า,ก่อนที่จะล่วงหล่นลงมาคนแล้วคนเล่า,หลายๆคนที่ถูกธารโลหิตกลืนกิน,พริบตาเดียวก็เหลือแต่กระดูก,กลายเป็นผีโหยที่ตะเกียกตะกายอยู่ในธารโลหิต.
พื้นที่รอบๆเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงเจ็บปวดทรมาน,เสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ความเศร้าที่ไม่สามารถหนีไปใหนได้,หลายๆคนที่บินไปรอบๆ,แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่พบทางหนี.
"ค่ายกลห้วงอากาศ!!"
ในจำนวนของผู้ฝึกตนทันใดนั้นก็ปรากฏใครบางคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ค่ายกลห้วงอากาศ?
มิติอากาศทีบิดเบี้ยว? นี่คือค่ายกลอะไรกัน? แล้วพวกเขาจะสามารถหนีออกไปได้อย่างงั้นรึ?
ธารโลหิตกลับไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด,สิ่งที่น่ากลัวเวลานี้ก็คือห้วงมิติ.
เซิ่งหวังไท่ชู,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่อี้,จงซานและคนอื่นๆ,เวลานี้กลายเป็นจริงจังจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
สวรรค์ล่ม,ท้องฟ้ากำลังพังทลาย.
ดวงดารามากมายที่ล่วงหล่นลงมา,อุกาบาติที่สาดไปทั่วท้องฟ้ากระหนำลงมาด้านล่างอย่างบ้าคลั่ง.
ดวงดารามากมายที่ล่วงหล่นลงไปบนธารโลหิต,สร้างคลื่นธารโลหิตพุ่งสูงหลายหมื่นเมตรกลายเป็นระลอกคลื่นกระเซ็นไปทั่วทุกสารทิศ.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ดวงดาราที่พุ่งชนด้วยความรุนแรงด้วยพลังที่น่าหวั่นเกรง,ผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนที่ไม่สามารถป้องกันดวงดาราที่ทรงพลังนี้เอาไว้ได้,ถูกชนกระเด็นจมลงไปในธารโลหิตในทันที.
ไร้ซึ่งพลังต่อต้าน,อำนาจของดวงดาราที่ทรงพลังนี้,ด้วยขนาดและจำนวนกระแทกทุกคนที่อยู่ใต้ผืนฟ้าแห่งนี้,ขนาดของดวงดารานั้นใหญ่โตมาก,บางลูกแม้แต่เท่ากับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตกหล่นกระหน่ำลงมาจากบนท้องฟ้าสร้างความน่าหวาดผวาเป็นอย่างมาก.
กับการต้องเผชิญหน้ากับดวงดารามากมาย,ปรากฏเป็นหลุมดำมากมายปกปิดผืนฟ้าเอาไว้.
หลุมดำขนาดใหญ่ที่เกิดจากดวงดาราพุ่งชน,พร้อมกับดูดซับทุกอย่าง,บดบี้ร่างของเหล่าผู้ฝึกตน,ร่างกายแตกสลาย,แต่กระนั้นเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ดวงวิญญาณของพวกเขากับถูกธารโลหิตดูดเข้าไปในทันทีเช่นกัน.
ดูเหมือนว่าดวงดาราที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,สร้างหลุมดำนี้,จะเป็นการช่วยสนับสนุนธารโลหิตที่อยู่ด้านล่าง.
ค่ายกลปิศาจ,นี่มันค่ายกลปิศาจที่น่าหวาดกลัวมาก.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ท้องฟ้าที่ถูกฉีกกระชาก,เต็มไปด้วยหลุมดำที่ดูดร่างบดขยี้ร่างของผู้ฝึกตน,พื้นที่รอบๆที่มืดไปหมดจนไมองไม่เห็น,มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รับรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ดวงดาราขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงมายังทิศทางของกลุ่มจงซาน.
ดวงตาของปรมาจารย์ซือเหม่ยที่เบิกกว้าง,ก่อนที่จะยื่นมือตวัดออกไปด้านหน้า.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ดวงดาราที่ถูกโจมตีอย่างรุนแรง,แตกสลายล่วงหล่นลงไปในธารโลหิต.
"เป็นดวงดาวเทียม,แม้นว่าจะดูคล้าย,แต่ไม่ใช่ดวงดาวที่แท้จริงอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"จะทำอย่างไรดี?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"กงจูโปรดวางใจ,ตราบเท่าที่มีผู้ชราอยู่จะไม่มีใครทำอะไรกงจูได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เป็นเผ่าจิ้งจอกโบราณ,แน่นอนว่าย่อมรับรู้ว่ากงจูจิวเหว่ยนั้นสำคัญขนาดใหนต่อเผ่าจิ้งจอก.
"ข้าล่ะ,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ท่านควรจะปกป้องข้าด้วย!"ซูอาโฝวที่เอ่ยต่อปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพร้อมกับเข้าไปอยู่ข้างๆปรมาจารย์หมากซือเหม่ยทันที,แววตาเวลานี้เต็มไปด้วยความกังวล.
เพราะว่าซูอาโฝวที่สามารถมองเห็นได้ก่อนหน้านี้แล้ว,เหล่าเซียนสวรรค์มากมายที่ไม่แม้แต่ต้านทานได้เลย,ถูกกระแทกถูกดูดไปด้วยธารโลหิต,ค่ายกลนี้น่าหวาดกลัวและแปลกประหลาดเกินไปแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ไกลออกไปเช่นกัน,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ฟาดฝ่ามืออกไปทำลายดวงดาวที่ล่วงหล่นลงมาที่ฝังของเขาเช่นกัน.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวโปรดเก็บพลังเอาไว้รับมือกับอสุรกายปิศาจที่กำลังจะเกิด,ดวงดาวเหล่านี้,ไม่มีทางที่จะทำอะไรพวกเรา,มันล่วงหล่นลงบนธารโลหิต,เพื่อพรากดวงวิญญาณของเหล่าผู้ฝึกตนเท่านั้น."เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาในทันที.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะให้เฉิงไป่อี้เก็บกวาดเหล่าดวงดาราที่อยู่รอบๆ,ในเวลานี้พื้นที่รอบๆแทบมองไม่เห็น,ไม่สามารถมองออกไปได้ไกลเกินกว่าร้อยจั้ง,ภายในเวลานี้ห้วงมิติที่กำลังบิดเบี้ยว,ในเวลานี้,ยกเว้นเหล่ายอดฝีมือ,ผู้ฝึกตนทั่วไปถูกกำจัดไปจนสิ้น,ไม่มีใครสามารถต้านทานเอาไว้ได้.
แต่ละคนที่เหลืออยู่ที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,เคลื่อนไหวได้แค่เพียงพื้นที่เล็กๆเท่านั้น.
กลุ่มของกงจูจิวเหว่ยในเวลานี้พบว่าพื้นที่รอบๆแทบจะเหมือนกันไปหมด,มีธารโลหิตที่แทรกอยู่ทุกพื้นที่,ดวงดาวที่ล่วงหล่นลงมาไม่หยุด.
ทุกๆคนที่เริ่มรับรู้เกี่ยวกับค่ายกลแห่งนี้,แผ่นดินกลับข้าง,เป็นค่ายกลที่ทำให้สภาพภูมิประเทศย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ,ผู้คนในค่ายกลยากที่จะต้านได้มากขึ้นเรื่อยๆ.
ภายในเขตแดนแห่งนี้ไม่มีใครกล้าใช้โลกเขตแดนออกมาเลย,ด้วยพื้นที่รอบๆเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว,ยังไม่แม้แต่ใช้เขตแดนออกมาก็คงตกตายไปก่อนแล้ว,ในเวลานี้หากว่าถูกธารโลหิตสูบไป,ก็มีเพียงความตายที่รออยู่.
ขณะที่จงซาน,กงจูจิวเหว่ย,ปรมาจารย์ซือเหม่ยและซูอาโฝวที่เฝ้าสังเกตพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ทันใดนั้นคนทั้งสี่ก็พบกับหลุมดำขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมาด้านหน้าในทันที.
หลุมดำทีเคลื่อนที่เข้ามาใกล้,พร้อมกับแรงสูบมากมายมหาศาล,กำลังดูดทุกคนเข้าไป.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่สะบัดมืออกไป,ปรากฏพลังที่แข็งแกร่งนำคนทั้งหมดถอยห่างออกมา.
บางทีอาจเป็นเพราะว่าจงซานนั้นอยู่ใกล้หลุมดำที่สุดจึงไม่สามารถหลบได้พ้น.
"จงซาน!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
"ฟิ้ว!"
จงซานถูกดูดเข้าไปในหลุมดำทันที.
จงซานถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ,ไม่ได้รู้สึกตกใจแต่อย่างใด,หนำซ้ำยังเผยยิ้มออกมาด้วยซ้ำ.
เป็นไปตามความต้องการของเขา,โลกเขตแดนเทวะถูกใช้งานออกมาในทันที.
โลกเขตแดนของจงซานนั้นแตกต่างจากโลกเขตแดนของผู้ฝึกตนคนอื่นๆเป็นอย่างมาก,โลกเขตแดนของแทบทุกคนนั้นจะมีกฎเกณฑ์วิถีพ้องกับสวรรค์และปฐพี,ทว่าโลกเขตแดนของจงซานนั้นมีกฎเกณฑ์ที่เป็นของตัวเอง,และนอกจากนี้ยังสามารถดูดซับกฎเกณฑ์ฟ้าดินและวิถีแห่งกฏเข้ามาได้อีกด้วย.
อำนาจดูดซับที่ทรงพลังร้ายกาจ,ทำให้กลายเป็นหนึ่งทักษะที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
โลกเขตแดนเทวะ,เนตรเทียนฟ้าที่ลืมตาขึ้นในทันที,ดวงตาของมันกระพริบปริบๆ,เผยท่าทางยินดีเป็นอย่างมาก.
ทั่วทั้งเขตแดนเทวะที่สั่นไหวไปมาในทันที,พลังแห่งกฏหลุมดำถูกโลกเขตแดนเทวะดูดซับเข้ามาในทันที,แม้ว่ามันจะต่อต้านอยู่ไม่น้อย,ทว่าก็ถูกดูดเข้ามาในโลกเขตแดนเทวะได้ในที่สุด.
ผ่านไปหนึ่งก้านธูป,พลังแห่งกฏอำนาจการบีบอัดของหลุมดำที่มากขึ้นเรื่อยๆ,เกินกว่าโลกเขตแดนเทวะจะทนได้.
จงซานที่ขยับสะบัดนำ,ผังจักรพรรดิออกมาในทันที.
อำนาจหลุมดำที่โจมตีไปยังผังจักรพรรดิ,ทว่าเมื่อเข้าใกล้ผังจักรพรรดิ,ทันใดนั้นก็ถูกดีดกลับ,พลังที่มากมายมหาศาลของหลุมดำที่ปะทะกันเองก่อนที่จะสลายหายไปในทันที.
จากนั้นเมื่อโลกเขตแดนเทวะฟื้นตัวกลับคืนมาก,ก็ลอยออกไป,พร้อมกับดูดซับหลุมดำใหม่.ซึ่งได้สลายหลุมดำไปหลายแห่งด้วยเช่นกัน.
จากนั้นจงซานก็เก็บโลกเขตแดนเทวะไป,พร้อมกับกวาดตามองพื้นที่รอบๆ,เวลานี้กลุ่มของกงจูจิวเหว่ยได้หายไปแล้ว,ทว่าบนอากาศก็ยังมีดวงดาราตกลงมาไม่หยุดเช่นกัน.
จงซานที่สะบัดมือเก็บผังจักรพรรดิกลับไป,ก่อนที่จะหลับตาใช้สัมผัส.
เขาสัมผัสหาเส้นทางที่เขาควรจะเดินทางไป,ซึ่งทันใดนั้นบัวหงหลวนเทียนที่กลายเป็นสีแดง,นิมิตโชค!
นิมิตโชค?
ใช่แล้วจงซานรับรู้ถึงนิมิตโชค,ด้วยเหตุนี้เขาจึงจงใจที่จะแยกออกมาจากกลุ่มนั่นเอง.
จงซานที่เดินทางไปยังทิศทางที่บัวหงหลวนชี้นำ,ค่อยๆบินไปช้าๆ.
เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ,ไม่ต้องบอกเลยว่าพื้นที่รอบๆนี้อันตรายมากมายขนาดใหน,การเคลื่อนที่ไปด้านหน้านั้นจำเป็นต้องหลบเหล่าอุกกาบาติที่ล่วงหล่นลงมาด้านล่าง,อย่างไรก็ตามอุกกาบาติเหล่านี้เกิดจากค่ายกลดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่จงซานต้องกังวลมากนัก.
แม้นว่าพื้นที่รอบๆนี้จะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,ทว่าก็ไม่สามารถหยุดหรือขวางทางจงซานเอาไว้ได้.
จงซานที่บินตรงไป,ไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียว,ก่อนที่จะหยุดลงยังสถานที่แห่งหนึ่ง.
ศิลาเทวะห้าสีสูงเก้าจั้งอย่างงั้นรึ?
ศิลาเทวะห้าสีที่มีปราณทมิฬหมุนวนอยู่รอบๆ,นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่ามันเริ่มเกิดเป็นรอยร้าวไปทุกทิศทุกทาง,และยังมีปราณทมิฬพวกพุ่งออกมา,ราวกับว่า,อสุรกายปิศาจนั้นต้องการทำลายผนึก,เพื่อให้ตัวเองหลุดออกมา.
"จงซาน,เป็นเจ้าเองรึ?"ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ไม่จำเป็นต้องหันกลับไปมองจงซานก็สามารถบอกได้ว่านี่ก็คือซือหม่าชิงนั่นเอง.
ดูเหมือนว่าซือหม่าชิงจะคิดเหมือนๆกันจงซานอย่างั้นรึ?
ที่ฝ่ามือของจงซานทันใดนั้นก็กลายเป็นสีเงิน,ก่อนที่จะฟาดออกไปยังด้านหลัง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าชิงก็ตะวัดกระบี่จูเซียนเทียมออกมาด้วยเช่นกัน!
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์ ปะทะ กระบี่จู่เซียน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,คลื่นอากาศที่โบกสะบัดพัดปลิวไปทั่วทุกสารทิศ.
กระบี่จูเซียนเทียมของซือหม่าชิงที่ลอยออกไปไกล,แววตาของซือหม่าชิงที่ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที,ฝ่ามือของจงซานสามารถที่จะต้านทานกระบี่จูเซียนเทียมได้อย่างงั้นรึ?
บางทีกับการปะทะกันที่ดังสนั่น,เป็นเหตุให้กลายเป็นจุดสนใจ,ทันใดนั้นหลุมดำบนท้องฟ้าก็ล่วงหล่นลงมายังจุดดังกล่าวในทันที.
ซือหม่าชิงที่ต้องการเข้าต่อสู้ดีอครั้ง,ทว่าในเวลานี้จงซานได้หายไปแล้ว.
จงซานหายไปแล้ว,ศิลาเทวะห้าสีเก้าจั้ง,หายไปแล้ว.
"เลว,ไอ้สารเลว!!!!!!!!!!!"
ซือหม่าชิงที่ใบหน้ากระตุก,เร่งรีบหลุมดำที่ล่วงหล่นลงมาเป็นจำนวนมาก.
จงซานที่หลบเลี่ยงซือหม่าชิง,ในเวลานี้ไม่มีเวลาที่จะต่อสู้กับใคร,ไม่ว่าจะเป็นใครที่โง่ขนาดใหนก็ย่อมรู้ว่านี่คือผนึกที่ใช้ผนึกอสุรกายปิศาจ,เมื่อขั้วผนึกหายไปแล้ว,อสุรกายปิศาจจะต้องปรากฏออกมาในไม่ช้า.
ศิลาเทวะห้าสี,ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะนำออกไป,จงซานพบว่า,แม้ว่าศิลาเทวะจะต้องอยู่ที่แห่งนี้,แต่ยังเต็มไปด้วยพลังแห่งกฏ,และยังสามารถสกัดกั้นห้วงมิติที่ปั่นป่วนได้อีกด้วย,จึงไม่ใช่สิ่งที่จะยื่นมือออกไปสัมผัสได้เลย.
ทว่าจงซานนั้นมีรากเทวะที่เป็นอสุรกายที่ไร้เทียมทาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่มีพลังที่กลืนกินได้แม้แต่ห้วงมิติ,ทันทีที่ถูกนำออกมากลืนกินมันไปก็ถอยหนีอย่างรวดเร็ว.
ศิลาเทวะห้าสี,นี่คือสมบัติของสวรรค์และปฐพี,มีพลังเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณที่ทรงพลัง,สามารถนำมาสร้างร่างแยกได้?
หากแต่จงซานไม่ได้มีความสนใจแม้แต่น้อย,หากว่าร่างต้นตกตายไป,ร่างแยกจะยังมีประโยชน์อะไร,การเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างต้นจึงถือว่าสำคัญที่สุดแล้ว.
จงซานที่หลีกหนีอย่างรวดเร็ว,แปดหางสวรรค์เองก็ทำการย่อมของวิเศษอย่างรวดเร็ว.
หากมีผู้ฝึกตนมากมายที่ตกตายไปเพราะปรารถนาศิลาเทวะนี้รับรู้ว่า,จงซานได้รับประทานศิลาเทวะไปแล้ว,แน่นอนว่าคงจะเศร้าใจแทบกระอักโลหิตออกมาอย่างแน่นอน.
พลังมากมานที่แปดหางดูดซับ,พร้อมกับส่งต่อมาให้กับจงซาน,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
เซียนสวรรค์ขั้นที่หก!
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด!
พลังฝึกตนที่ก้าวไปถึงสวรรค์แท้ระดับเจ็ดขั้นปลาย,จงซานที่พ่นลมหายใจ,เต็มไปด้วยความสุข,เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด?
หากว่ามีศิลาเทวะห้าสีสักหลายๆก้อนก็คงจะดี.
แต่กระนั้น,เพียงแค่นี้ก็ทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจแล้ว,พลังงานมากมายนี้,ช่วยยกระดับให้กับเขาสองขั้นเลยทีเดียว,ไม่รู้ว่าเรื่องนี้หากมีคนรู้จะทำให้ผู้ฝึกตนมากมายรู้สึกเศร้าเสียใจมากขนาดใหน.
เหล่าภูติผีบนธารโลหิตในเวลานี้หายไปในทันที,ราวกับว่ามันได้หายไปพร้อมๆกันผนึกที่ได้หายไป.
บนเกาะกุย,ปราณทมิฬที่ปะทุขึ้นมาทันที,ปราณทมิฬที่มีประกายแสงสีแดงรางๆคลุมอยู่,กลิ่นอายของอสุรกายาโบราณที่พวยพุ่งไปทุกทิศทุกทาง.
"ออกมาแล้ว,อสุรกายปิศาจกำลังจออกมาจากผนึกแล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้,ศิลาเทวะห้าสีไม่ควรจะพังทลายเร็วขนาดนี้,อย่างน้อยก็ควรจะทนอยู่ได้อีกวันหนึ่ง,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้กัน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
ปล.อีกสองตอนดึกๆครับ
Chapter 878 Swallows the five colors god
stone
吞五色神石
กินศิลาเทวะห้าสี.
ค่ายกลพิธีสังเวยวิญญาณธารโลหิตเบิกฟ้า.
บนผืนทะเลที่กว้างใหญ่,ปรากฏส่วนหนึ่งที่กลายเป็นสีแดงโลหิต,คลื่นโลหิตที่น่าหวาดกลัว,เสียงคำราม,เสียงโหยหวน,เสียงเจ็บปวดทรมานของเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่ในธารโลหิต.
ผู้ฝึกตนที่บินหนีขึ้นฟ้า,ก่อนที่จะล่วงหล่นลงมาคนแล้วคนเล่า,หลายๆคนที่ถูกธารโลหิตกลืนกิน,พริบตาเดียวก็เหลือแต่กระดูก,กลายเป็นผีโหยที่ตะเกียกตะกายอยู่ในธารโลหิต.
พื้นที่รอบๆเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงเจ็บปวดทรมาน,เสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ความเศร้าที่ไม่สามารถหนีไปใหนได้,หลายๆคนที่บินไปรอบๆ,แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่พบทางหนี.
"ค่ายกลห้วงอากาศ!!"
ในจำนวนของผู้ฝึกตนทันใดนั้นก็ปรากฏใครบางคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ค่ายกลห้วงอากาศ?
มิติอากาศทีบิดเบี้ยว? นี่คือค่ายกลอะไรกัน? แล้วพวกเขาจะสามารถหนีออกไปได้อย่างงั้นรึ?
ธารโลหิตกลับไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด,สิ่งที่น่ากลัวเวลานี้ก็คือห้วงมิติ.
เซิ่งหวังไท่ชู,ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่อี้,จงซานและคนอื่นๆ,เวลานี้กลายเป็นจริงจังจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
สวรรค์ล่ม,ท้องฟ้ากำลังพังทลาย.
ดวงดารามากมายที่ล่วงหล่นลงมา,อุกาบาติที่สาดไปทั่วท้องฟ้ากระหนำลงมาด้านล่างอย่างบ้าคลั่ง.
ดวงดารามากมายที่ล่วงหล่นลงไปบนธารโลหิต,สร้างคลื่นธารโลหิตพุ่งสูงหลายหมื่นเมตรกลายเป็นระลอกคลื่นกระเซ็นไปทั่วทุกสารทิศ.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ดวงดาราที่พุ่งชนด้วยความรุนแรงด้วยพลังที่น่าหวั่นเกรง,ผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนที่ไม่สามารถป้องกันดวงดาราที่ทรงพลังนี้เอาไว้ได้,ถูกชนกระเด็นจมลงไปในธารโลหิตในทันที.
ไร้ซึ่งพลังต่อต้าน,อำนาจของดวงดาราที่ทรงพลังนี้,ด้วยขนาดและจำนวนกระแทกทุกคนที่อยู่ใต้ผืนฟ้าแห่งนี้,ขนาดของดวงดารานั้นใหญ่โตมาก,บางลูกแม้แต่เท่ากับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตกหล่นกระหน่ำลงมาจากบนท้องฟ้าสร้างความน่าหวาดผวาเป็นอย่างมาก.
กับการต้องเผชิญหน้ากับดวงดารามากมาย,ปรากฏเป็นหลุมดำมากมายปกปิดผืนฟ้าเอาไว้.
หลุมดำขนาดใหญ่ที่เกิดจากดวงดาราพุ่งชน,พร้อมกับดูดซับทุกอย่าง,บดบี้ร่างของเหล่าผู้ฝึกตน,ร่างกายแตกสลาย,แต่กระนั้นเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ดวงวิญญาณของพวกเขากับถูกธารโลหิตดูดเข้าไปในทันทีเช่นกัน.
ดูเหมือนว่าดวงดาราที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,สร้างหลุมดำนี้,จะเป็นการช่วยสนับสนุนธารโลหิตที่อยู่ด้านล่าง.
ค่ายกลปิศาจ,นี่มันค่ายกลปิศาจที่น่าหวาดกลัวมาก.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ท้องฟ้าที่ถูกฉีกกระชาก,เต็มไปด้วยหลุมดำที่ดูดร่างบดขยี้ร่างของผู้ฝึกตน,พื้นที่รอบๆที่มืดไปหมดจนไมองไม่เห็น,มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รับรู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ดวงดาราขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงมายังทิศทางของกลุ่มจงซาน.
ดวงตาของปรมาจารย์ซือเหม่ยที่เบิกกว้าง,ก่อนที่จะยื่นมือตวัดออกไปด้านหน้า.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ดวงดาราที่ถูกโจมตีอย่างรุนแรง,แตกสลายล่วงหล่นลงไปในธารโลหิต.
"เป็นดวงดาวเทียม,แม้นว่าจะดูคล้าย,แต่ไม่ใช่ดวงดาวที่แท้จริงอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"จะทำอย่างไรดี?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"กงจูโปรดวางใจ,ตราบเท่าที่มีผู้ชราอยู่จะไม่มีใครทำอะไรกงจูได้!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เป็นเผ่าจิ้งจอกโบราณ,แน่นอนว่าย่อมรับรู้ว่ากงจูจิวเหว่ยนั้นสำคัญขนาดใหนต่อเผ่าจิ้งจอก.
"ข้าล่ะ,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ท่านควรจะปกป้องข้าด้วย!"ซูอาโฝวที่เอ่ยต่อปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพร้อมกับเข้าไปอยู่ข้างๆปรมาจารย์หมากซือเหม่ยทันที,แววตาเวลานี้เต็มไปด้วยความกังวล.
เพราะว่าซูอาโฝวที่สามารถมองเห็นได้ก่อนหน้านี้แล้ว,เหล่าเซียนสวรรค์มากมายที่ไม่แม้แต่ต้านทานได้เลย,ถูกกระแทกถูกดูดไปด้วยธารโลหิต,ค่ายกลนี้น่าหวาดกลัวและแปลกประหลาดเกินไปแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ที่ไกลออกไปเช่นกัน,ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ฟาดฝ่ามืออกไปทำลายดวงดาวที่ล่วงหล่นลงมาที่ฝังของเขาเช่นกัน.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวโปรดเก็บพลังเอาไว้รับมือกับอสุรกายปิศาจที่กำลังจะเกิด,ดวงดาวเหล่านี้,ไม่มีทางที่จะทำอะไรพวกเรา,มันล่วงหล่นลงบนธารโลหิต,เพื่อพรากดวงวิญญาณของเหล่าผู้ฝึกตนเท่านั้น."เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาในทันที.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะให้เฉิงไป่อี้เก็บกวาดเหล่าดวงดาราที่อยู่รอบๆ,ในเวลานี้พื้นที่รอบๆแทบมองไม่เห็น,ไม่สามารถมองออกไปได้ไกลเกินกว่าร้อยจั้ง,ภายในเวลานี้ห้วงมิติที่กำลังบิดเบี้ยว,ในเวลานี้,ยกเว้นเหล่ายอดฝีมือ,ผู้ฝึกตนทั่วไปถูกกำจัดไปจนสิ้น,ไม่มีใครสามารถต้านทานเอาไว้ได้.
แต่ละคนที่เหลืออยู่ที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,เคลื่อนไหวได้แค่เพียงพื้นที่เล็กๆเท่านั้น.
กลุ่มของกงจูจิวเหว่ยในเวลานี้พบว่าพื้นที่รอบๆแทบจะเหมือนกันไปหมด,มีธารโลหิตที่แทรกอยู่ทุกพื้นที่,ดวงดาวที่ล่วงหล่นลงมาไม่หยุด.
ทุกๆคนที่เริ่มรับรู้เกี่ยวกับค่ายกลแห่งนี้,แผ่นดินกลับข้าง,เป็นค่ายกลที่ทำให้สภาพภูมิประเทศย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ,ผู้คนในค่ายกลยากที่จะต้านได้มากขึ้นเรื่อยๆ.
ภายในเขตแดนแห่งนี้ไม่มีใครกล้าใช้โลกเขตแดนออกมาเลย,ด้วยพื้นที่รอบๆเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว,ยังไม่แม้แต่ใช้เขตแดนออกมาก็คงตกตายไปก่อนแล้ว,ในเวลานี้หากว่าถูกธารโลหิตสูบไป,ก็มีเพียงความตายที่รออยู่.
ขณะที่จงซาน,กงจูจิวเหว่ย,ปรมาจารย์ซือเหม่ยและซูอาโฝวที่เฝ้าสังเกตพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ทันใดนั้นคนทั้งสี่ก็พบกับหลุมดำขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมาด้านหน้าในทันที.
หลุมดำทีเคลื่อนที่เข้ามาใกล้,พร้อมกับแรงสูบมากมายมหาศาล,กำลังดูดทุกคนเข้าไป.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่สะบัดมืออกไป,ปรากฏพลังที่แข็งแกร่งนำคนทั้งหมดถอยห่างออกมา.
บางทีอาจเป็นเพราะว่าจงซานนั้นอยู่ใกล้หลุมดำที่สุดจึงไม่สามารถหลบได้พ้น.
"จงซาน!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
"ฟิ้ว!"
จงซานถูกดูดเข้าไปในหลุมดำทันที.
จงซานถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ,ไม่ได้รู้สึกตกใจแต่อย่างใด,หนำซ้ำยังเผยยิ้มออกมาด้วยซ้ำ.
เป็นไปตามความต้องการของเขา,โลกเขตแดนเทวะถูกใช้งานออกมาในทันที.
โลกเขตแดนของจงซานนั้นแตกต่างจากโลกเขตแดนของผู้ฝึกตนคนอื่นๆเป็นอย่างมาก,โลกเขตแดนของแทบทุกคนนั้นจะมีกฎเกณฑ์วิถีพ้องกับสวรรค์และปฐพี,ทว่าโลกเขตแดนของจงซานนั้นมีกฎเกณฑ์ที่เป็นของตัวเอง,และนอกจากนี้ยังสามารถดูดซับกฎเกณฑ์ฟ้าดินและวิถีแห่งกฏเข้ามาได้อีกด้วย.
อำนาจดูดซับที่ทรงพลังร้ายกาจ,ทำให้กลายเป็นหนึ่งทักษะที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
โลกเขตแดนเทวะ,เนตรเทียนฟ้าที่ลืมตาขึ้นในทันที,ดวงตาของมันกระพริบปริบๆ,เผยท่าทางยินดีเป็นอย่างมาก.
ทั่วทั้งเขตแดนเทวะที่สั่นไหวไปมาในทันที,พลังแห่งกฏหลุมดำถูกโลกเขตแดนเทวะดูดซับเข้ามาในทันที,แม้ว่ามันจะต่อต้านอยู่ไม่น้อย,ทว่าก็ถูกดูดเข้ามาในโลกเขตแดนเทวะได้ในที่สุด.
ผ่านไปหนึ่งก้านธูป,พลังแห่งกฏอำนาจการบีบอัดของหลุมดำที่มากขึ้นเรื่อยๆ,เกินกว่าโลกเขตแดนเทวะจะทนได้.
จงซานที่ขยับสะบัดนำ,ผังจักรพรรดิออกมาในทันที.
อำนาจหลุมดำที่โจมตีไปยังผังจักรพรรดิ,ทว่าเมื่อเข้าใกล้ผังจักรพรรดิ,ทันใดนั้นก็ถูกดีดกลับ,พลังที่มากมายมหาศาลของหลุมดำที่ปะทะกันเองก่อนที่จะสลายหายไปในทันที.
จากนั้นเมื่อโลกเขตแดนเทวะฟื้นตัวกลับคืนมาก,ก็ลอยออกไป,พร้อมกับดูดซับหลุมดำใหม่.ซึ่งได้สลายหลุมดำไปหลายแห่งด้วยเช่นกัน.
จากนั้นจงซานก็เก็บโลกเขตแดนเทวะไป,พร้อมกับกวาดตามองพื้นที่รอบๆ,เวลานี้กลุ่มของกงจูจิวเหว่ยได้หายไปแล้ว,ทว่าบนอากาศก็ยังมีดวงดาราตกลงมาไม่หยุดเช่นกัน.
จงซานที่สะบัดมือเก็บผังจักรพรรดิกลับไป,ก่อนที่จะหลับตาใช้สัมผัส.
เขาสัมผัสหาเส้นทางที่เขาควรจะเดินทางไป,ซึ่งทันใดนั้นบัวหงหลวนเทียนที่กลายเป็นสีแดง,นิมิตโชค!
นิมิตโชค?
ใช่แล้วจงซานรับรู้ถึงนิมิตโชค,ด้วยเหตุนี้เขาจึงจงใจที่จะแยกออกมาจากกลุ่มนั่นเอง.
จงซานที่เดินทางไปยังทิศทางที่บัวหงหลวนชี้นำ,ค่อยๆบินไปช้าๆ.
เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ,ไม่ต้องบอกเลยว่าพื้นที่รอบๆนี้อันตรายมากมายขนาดใหน,การเคลื่อนที่ไปด้านหน้านั้นจำเป็นต้องหลบเหล่าอุกกาบาติที่ล่วงหล่นลงมาด้านล่าง,อย่างไรก็ตามอุกกาบาติเหล่านี้เกิดจากค่ายกลดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่จงซานต้องกังวลมากนัก.
แม้นว่าพื้นที่รอบๆนี้จะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,ทว่าก็ไม่สามารถหยุดหรือขวางทางจงซานเอาไว้ได้.
จงซานที่บินตรงไป,ไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียว,ก่อนที่จะหยุดลงยังสถานที่แห่งหนึ่ง.
ศิลาเทวะห้าสีสูงเก้าจั้งอย่างงั้นรึ?
ศิลาเทวะห้าสีที่มีปราณทมิฬหมุนวนอยู่รอบๆ,นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่ามันเริ่มเกิดเป็นรอยร้าวไปทุกทิศทุกทาง,และยังมีปราณทมิฬพวกพุ่งออกมา,ราวกับว่า,อสุรกายปิศาจนั้นต้องการทำลายผนึก,เพื่อให้ตัวเองหลุดออกมา.
"จงซาน,เป็นเจ้าเองรึ?"ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ไม่จำเป็นต้องหันกลับไปมองจงซานก็สามารถบอกได้ว่านี่ก็คือซือหม่าชิงนั่นเอง.
ดูเหมือนว่าซือหม่าชิงจะคิดเหมือนๆกันจงซานอย่างั้นรึ?
ที่ฝ่ามือของจงซานทันใดนั้นก็กลายเป็นสีเงิน,ก่อนที่จะฟาดออกไปยังด้านหลัง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าชิงก็ตะวัดกระบี่จูเซียนเทียมออกมาด้วยเช่นกัน!
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์ ปะทะ กระบี่จู่เซียน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,คลื่นอากาศที่โบกสะบัดพัดปลิวไปทั่วทุกสารทิศ.
กระบี่จูเซียนเทียมของซือหม่าชิงที่ลอยออกไปไกล,แววตาของซือหม่าชิงที่ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที,ฝ่ามือของจงซานสามารถที่จะต้านทานกระบี่จูเซียนเทียมได้อย่างงั้นรึ?
บางทีกับการปะทะกันที่ดังสนั่น,เป็นเหตุให้กลายเป็นจุดสนใจ,ทันใดนั้นหลุมดำบนท้องฟ้าก็ล่วงหล่นลงมายังจุดดังกล่าวในทันที.
ซือหม่าชิงที่ต้องการเข้าต่อสู้ดีอครั้ง,ทว่าในเวลานี้จงซานได้หายไปแล้ว.
จงซานหายไปแล้ว,ศิลาเทวะห้าสีเก้าจั้ง,หายไปแล้ว.
"เลว,ไอ้สารเลว!!!!!!!!!!!"
ซือหม่าชิงที่ใบหน้ากระตุก,เร่งรีบหลุมดำที่ล่วงหล่นลงมาเป็นจำนวนมาก.
จงซานที่หลบเลี่ยงซือหม่าชิง,ในเวลานี้ไม่มีเวลาที่จะต่อสู้กับใคร,ไม่ว่าจะเป็นใครที่โง่ขนาดใหนก็ย่อมรู้ว่านี่คือผนึกที่ใช้ผนึกอสุรกายปิศาจ,เมื่อขั้วผนึกหายไปแล้ว,อสุรกายปิศาจจะต้องปรากฏออกมาในไม่ช้า.
ศิลาเทวะห้าสี,ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะนำออกไป,จงซานพบว่า,แม้ว่าศิลาเทวะจะต้องอยู่ที่แห่งนี้,แต่ยังเต็มไปด้วยพลังแห่งกฏ,และยังสามารถสกัดกั้นห้วงมิติที่ปั่นป่วนได้อีกด้วย,จึงไม่ใช่สิ่งที่จะยื่นมือออกไปสัมผัสได้เลย.
ทว่าจงซานนั้นมีรากเทวะที่เป็นอสุรกายที่ไร้เทียมทาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่มีพลังที่กลืนกินได้แม้แต่ห้วงมิติ,ทันทีที่ถูกนำออกมากลืนกินมันไปก็ถอยหนีอย่างรวดเร็ว.
ศิลาเทวะห้าสี,นี่คือสมบัติของสวรรค์และปฐพี,มีพลังเป็นอุปกรณ์เซียนโบราณที่ทรงพลัง,สามารถนำมาสร้างร่างแยกได้?
หากแต่จงซานไม่ได้มีความสนใจแม้แต่น้อย,หากว่าร่างต้นตกตายไป,ร่างแยกจะยังมีประโยชน์อะไร,การเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างต้นจึงถือว่าสำคัญที่สุดแล้ว.
จงซานที่หลีกหนีอย่างรวดเร็ว,แปดหางสวรรค์เองก็ทำการย่อมของวิเศษอย่างรวดเร็ว.
หากมีผู้ฝึกตนมากมายที่ตกตายไปเพราะปรารถนาศิลาเทวะนี้รับรู้ว่า,จงซานได้รับประทานศิลาเทวะไปแล้ว,แน่นอนว่าคงจะเศร้าใจแทบกระอักโลหิตออกมาอย่างแน่นอน.
พลังมากมานที่แปดหางดูดซับ,พร้อมกับส่งต่อมาให้กับจงซาน,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
เซียนสวรรค์ขั้นที่หก!
เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด!
พลังฝึกตนที่ก้าวไปถึงสวรรค์แท้ระดับเจ็ดขั้นปลาย,จงซานที่พ่นลมหายใจ,เต็มไปด้วยความสุข,เซียนสวรรค์ขั้นที่เจ็ด?
หากว่ามีศิลาเทวะห้าสีสักหลายๆก้อนก็คงจะดี.
แต่กระนั้น,เพียงแค่นี้ก็ทำให้จงซานรู้สึกพึงพอใจแล้ว,พลังงานมากมายนี้,ช่วยยกระดับให้กับเขาสองขั้นเลยทีเดียว,ไม่รู้ว่าเรื่องนี้หากมีคนรู้จะทำให้ผู้ฝึกตนมากมายรู้สึกเศร้าเสียใจมากขนาดใหน.
เหล่าภูติผีบนธารโลหิตในเวลานี้หายไปในทันที,ราวกับว่ามันได้หายไปพร้อมๆกันผนึกที่ได้หายไป.
บนเกาะกุย,ปราณทมิฬที่ปะทุขึ้นมาทันที,ปราณทมิฬที่มีประกายแสงสีแดงรางๆคลุมอยู่,กลิ่นอายของอสุรกายาโบราณที่พวยพุ่งไปทุกทิศทุกทาง.
"ออกมาแล้ว,อสุรกายปิศาจกำลังจออกมาจากผนึกแล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้,ศิลาเทวะห้าสีไม่ควรจะพังทลายเร็วขนาดนี้,อย่างน้อยก็ควรจะทนอยู่ได้อีกวันหนึ่ง,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้กัน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
ปล.อีกสองตอนดึกๆครับ
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น