Immortality Chapter 872 Five colors god stone
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 872 ศิลาเทวะห้าสี
Chapter 872 Five colors god stone
ทะเลอ้าวไล,ค่ายที่พักของนิกายจื่อเซียว,หลังจากที่เฉิงไป่อี้กำจัดเผ่าฉลามทั้งหมดแล้ว,ก็กลับมาด้วยชัยชนะ.
"ยินดีกับเต๋าจวินด้วย,เต๋าจวินช่างแข็งแกร่งนัก,เผ่าฉลามทั้งหมดถึงกำจัดไม่มีเหลือเลย!"เหล่าศิษย์ของนิกายจื่อเซียวที่กลับมานั้นต่างก็พูดคุยกันอย่างออกรส.
"เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปจัดการ,จัดการเสร็จรึยัง?"เฉิงไป่อี้ที่สอบถามออกมาทันที.
"ครับ,ข้าได้รวบรวมข้อมูลทั้งหมดของจงซานมาแล้ว,ข้าได้ทุ่มกำลังไปทั้งหมด,ขอเชิญตรวจสอบ!"ชายคนดั่งกล่าวเอ่ย.
"อืม?"
"เซิ่งหนี่และจงซาน,ความจริงรู้จักกันมาก่อน,เมื่อครั้งจงซานเข้าร่วมเป็นขุนนางของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,เป็นเซิ่งหนี่เป็นคนแนะนำ,พวกเขาต่างก็มาจากสำนักเดียวกัน,สำนักไคหยาง!"
"หืม?"เฉิงไปอี้ที่ดวงตาหดเกร็ง,ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่สู้ดีนัก.
"เป็นความจริงแน่นอน.......!"เฉิงไป๋อี้ที่เฝ้ามองข้อมูลต่างๆที่ได้รับมาเป็นเรื่องจากสำนักไคหยางและราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.
จากนั้น,ใบหน้าของเฉิงไป่อี้ที่มือครึ้มขึ้นเรื่อยๆ,พยักหน้าและกล่าวว่า,"ข้ารู้แล้ว,เจ้าออกไปได้!"
"ครับ!"ชายคนดังกล่าวที่ออกไปในทันที.
มีเพียงเฉิงไปอี้คนเดยวที่ยืนอยู่ในห้องโถงคนเดียว.
"จื่อซวิน,ไม่สงสัยเลยว่าไม่สนใจข้าเลย,เดิมที่ก็มีจงซานอยู่แล้วงั้นรึ?"เฉิงไป่อี้ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จงซาน? ชิ!"
ทะเลอ้าวไล,บนเกาะแห่งหนึ่ง,ซึ่งมีหุบเขาขนาดใหญ่อยู่.
ภายในหุบเขา,มีคนหลายพันคนที่คุกเข่าอยู่,ใบหน้าของแต่ละคนที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม,ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา.
คนหลายพันคนที่คุกเข่าให้กับคนผู้หนึ่งที่สวมชุดคลุมสีเหลือง,เป็นเหรินชุนที่จงซานเคยกล่าวถึงนั่นเอง.
เหรินชุดที่กวาดตามองเหล่าคนหลายพันคนที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง,เงียบงันก่อนที่จะกล่าวออกมาเบาๆ"จักรพรรดิเทวะต้าเย่,ไม่ต้องการให้ผิดพลาด,โอกาสที่หนึ่งพันปีจะมีสักครั้ง,มีเพียงแต่ต้องสำเร็จเท่านั้น,ไม่สามารถทำให้ผิดพลาดได้!"
"รับทราบ!"คนหลายพันคนที่กล่าวออกมาพร้อมกัน.
"ชีวิตของพวกเจ้าเป็นของจักรพรรดิเทวะ,แม้แต่ร่างกายและวิญญาณก็เป็นของจักรพรรดิเทวะ,ห้ามผิดพลาดอีกครั้ง!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จะไม่ผิดพลาดอีกครั้ง.....!"
ทุกๆคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,แสดงถึงความภัคดีที่มีต่อจักรพรรดิเทวะอย่างสุดซึ้ง.
"อืม,ถึงเวลาแล้ว,เริ่มแผนการของพวกเราได้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำจากนั้นก็เหินลอยออกไปแยกย้ายไปคนละทิศละทางกระจายไปทั่วสารทิศ.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ข้อมูลมากมายที่ได้มาจากเกาะหลายๆแห่ง,ในเวลานี้จงซานเริ่มมั่นใจแล้วว่าสมบัติที่หายไปที่ซูต้าจี้ได้เอ่ยออกมานั้น,จะต้องปรากฏขึ้นในวันที่เจ็ดหลิวเยว่อย่างแน่นอน.
แต่ว่าวันที่ 7
ตอนบ่าย,เวลานั้นจะต้องมีคนจำนวนมากต้องไปหาอย่างแน่นอน,กับสถานที่ผิดปรกติใด,ที่จะสามารถซ่อนเอาไว้ในทะเลอ้าวไลได้?
"พบแล้ว,พบสมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋าที่หายไปแล้ว!"ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจดั่งลั่นทั่วห้องโถง.
"อะไรนะ?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"สมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?
พบแล้วรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่ปรากฏแล้ว,ตอนนี้ข่าวนี้กระจายไปทั่วเลย,มีผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เร่งรีบหลั่งไหลมาจากทุกแห่งเดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าว!"ซูอาโฝวกล่าว.
"หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,วันที่เจ็ดหลิวเยว่ยังเหลืออยู่อีกตั้งนาน.
"ภายในทะเลอ้าวไล,บนเกาะแห่งหนึ่ง,เป็นเขตแดนของศาลเทวะไท่อี้,ก่อนหน้านี้นานแล้ว,และต่อจากนี้...............!"ซูอาโฝวเริ่มเล่า.
"เกาะกุยอย่างงั้นรึ?
สถานที่ดังกล่าวมีปราณหยินปิศาจมากมายอย่างงั้นรึ?"ภายในใจของจงซานที่เต้นไปมา.
"ใช่,ที่นั่นล่ะ,เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่มีปราณหยินรุนแรงหนักหน่วง,คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใกล้ได้,ก่อนหน้านี้บรรพชนตระกูลข้าเคยเข้าไป,เกาะกุยนั้นอยู่ไกลออกไปมาก! และมีสิ่งของบางอย่างบนเกาะนั่น"ซูอาโฝวที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
"ทำไมเจ้าถึงมั่นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีสิ่งหนึ่งบนเกาะเจ้ารู้จักหรือไม่?"ซูอาโฝวสอบถามออกไป.
"อะไร?"
"ศิลายักษ์สูงเก้าจั้ง."
"ศิลายักษ์อย่างงั้นรึ?"
"ศิลาเทวะห้าสี! ในอดีตนั้นเหนียงเหนียงนวีหว๋าใช้ศิลาเทวะเพื่อสร้างมิติอากาศ,ใช้หยุดเวลาไม่ให้ไหล,ทำให้ฟ้าดินเกิดเป็นหลุมดำโดยใช้ศิลาเทวะห้าสีชิ้นนี้!"ซูอาโฝวกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเป็นประกาย.
"เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"แน่นอน,มีคนจำนวนมากที่เห็นมันด้วยตัวเอง,ก่อนหน้านี้ครึ่งเดือน,ผู้ฝึกตนของศาลเทวะไท่อี้ได้กางค่ายกลปกคลุมเอาไว้,ปกป้องพื้นที่ด้านในทั้งหมด,ช่างน่าเสียดาย,สุดท้ายข่าวนี้ได้ถูกเผยออกมา,ตอนนี้ทั่วทั้งทะเลอ้าวไลต่างก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับศิลาเทวะห้าสีกันหมดแล้ว."ซูอาโฝวกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แต่ว่า..........!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่มีแต่,ภายในทะเลอ้าวไลแห่งนี้,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่เหนียงเหนียงนวีหว๋ากล่าวถึง."ซูอาโฝวที่ดวงตาเบิกกว้างเป็นประกาย.
"กล่าวถึง?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่,ทว่าข้านึกถึงตำนานบางอย่างได้,ศิลาวานรเปลี่ยนร่าง,ภายในทะเลอ้าวไลนั้นมีอาณาจักรเทวะที่ทรงพลังอยู่,และมีศิลาวานรของหุบเขาผลไม้ที่ระเบิดออกมา,นั่นก็คือศิลาเทวะห้าสีของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?,หากแต่เป็นเหนียงเหนียงหนี่หว๋าเคยเอ่ยเตือนพวกเรา,ว่ามันคือสมบัติวิเศษอย่างหนึ่งต่างหาก!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ใช่,นอกจากนี้ศิลาเทวะห้าสีนี้ยังมีขนาดเก้าจั้งอย่างคาดไม่ถึง?"ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
"ใช่ศิลาห้าสีของหุบเขาผลไม้นั้นเดิมที่ก็มีขนาดเพียงสามจั้ง,ทว่าเวลานี้กลับมีขนาดถึงเก้าจั้ง?
ใหญ่มาก,มันใหญ่กว่าเดิมมาก? ข่าวนี้ได้กระจายออกไปทั่วแล้ว,ศิลาเทวะห้าสีนี้,สามารถนำมาหลอมสร้างร่างโคลน,ทำให้ร่างโคลนมีพลังระดับเซียนโบราณได้เลย!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาดวงตาเป็นประกาย.
"เซียนโบราณ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
"ไม่ถูกต้อง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ไม่ถูกต้องอย่างไร?"
"เกาะกุย,เป็นเขตแดนของศาลเทะไท่อี้,กล่าวตามจริงล่ะก็,หากพวกเขารับรู้ว่ามันคือศิลาเทวะห้าสี,พวกเขาควรจะเคลื่อนย้ายมันไปเรียบร้อยแล้ว,ทำไมมันยังคงอยู่ที่เดิมอีกล่ะ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"จะเอาไปได้อย่างไร,ในเวลานี้ทั่วเกาะมีผู้ฝึกตนมากมายเข้ามาล้อมกรอบเต็มไปหมด,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้,ศิลาเทวะห้าสีนั้นเป็นของวิเศษที่หายาก,ไม่สามารถนำเข้าไปเก็บในที่เก็บของต่างมิติอีกด้วย."ซูอาโฝวกล่าว.
"ก่อนหน้านั้นล่ะ?"
"หืม,ก่อนหน้านั้น,บางที่ศาลเทวะวะไท่อี้,เอิ่ม........!"ซูอาโฝวที่หาเหตุผลไม่ได้.
ใช่,หากรับรู้ว่ามันคือศิลาเทวะห้าสี,ทำไมไม่เคลื่อนย้ายมันไป,ทำไมต้องรอจนถึงวันนี้?
เกาะกุยนั้นมีขนาดใหญ่มาก,ศาลเทวะไท่อี้,พวกเขายังส่งคนออกไปยังทะเลอ้าวไลยังสถานที่อื่นๆด้วย,พวกเขาไม่ได้เป็นคนพบศิลาเทวะห้าสีหรอกรึ?
"ข้ารู้!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?"
"ของบางอย่างไม่มีใครสามารถนำมันไปได้,สิ่งดังกล่าวนี้จะต้องเป็นสิ่งที่มีเพียงเผ่าจิ้งจอกสามารถเคลื่อนย้ายมันไปได้,แน่นอนว่ามันจะต้องมีค่ายกลปราชญ์เทพป้องกันอยู่,เป็นสิ่งของที่ต้องมอบให้กับเผ่าจิ้งจอกเท่านั้น!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"บางทีนะ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเถอะ,พวกเราไปดูก่อนดีกว่า!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้า,แม้นว่าจะยังดูน่าสงสัย,ทว่าก็จำเป็นต้องออกไปดูก่อน.
ศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
จงซาน,ซูอาโฝว,กงจูจิวเหว่ย,หงเซียว,คนทั้งสี่ที่เดินทางไปยังเกาะกุยในทันที.
พื้นที่ของเกาะกุยนั้น,ยังไปไม่ถึงด้วยซ้ำ,ทว่าสถานที่แห่งนี้ตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว,ท้องฟ้าที่มองไม่เห็นดวงตะวัน,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยความมืดมิด,เต็มไปด้วยกลิ่นอายของปิศาจอบอวนไปด้วยความหนาวเย็น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน,มองออกไปแต่ไกลพื้นที่รอบๆเวลานี้,เต็มไปด้วยผู้คน,แทบไม่มีที่วาง.
"พื้นที่เกาะกุยนั้น,เป็นเขตแดนทะเลที่ผิดปรกติในทะเลอ้าวไล,ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาสำรวจ,ก่อนที่เหนียงเหนียงนวีหว๋าจะล่วงหล่นลงบนท้องฟ้า,มันก็มีอยู่ก่อนแล้ว,ดังนั้น,จึงไม่มีใครเข้ามาสำรวจที่ด้านใน,ส่วนมากจะเข้าไปสำรวจยังเขตแดนหลักของทะเลอ้าวไลเลยมากกว่า!"หงเซียวกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศตะวันออก.
หลังจากที่ผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป,ทุกคนที่หยุดลง,ที่ด้านหน้าพวกเขานั้น,มีผู้ฝึกตนอยู่มากมาย,กระจายเต็มไปทั่วผืนทะเล,มีผู้ฝึกตนมากมายต่างก็มาสำรวจเกาะกุยแห่งนี้,หากแต่ไม่สามารถทะลวงผ่านค่ายกลเข้าไปในเกาะกุยได้.
พื้นที่ด้านในนั้นถูกปกคลุมไว้ด้วยหมอกหนา,กระจายไปทั่วเกาะ,และปรากฏเป็นหลุมดำขนาดใหญ่กำลังหมุนวนโคจนอยู่รอบๆเกาะมากมาย.
หลุมดำ? หลุมดำเหล่านี้ดูคุ้นเคยสำหรับจงซานเป็นอย่างมาก,เหมือนกับมิติที่ไม่เสถียรที่เกิดขึ้นในโลกใบเล็ก,เมื่อเหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ฉีกมิติ,ก็จะปรากฏเป็นหลุมดำดังกล่าวขึ้น,ทว่ามิติอากาศในโลกใบใหญ่นั้นแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง,ในโลกใบใหญ่นั้นไม่สามารถฉีกมิติอากาศได้ง่ายๆ,ไม่แม้แต่สามารถสร้างแรงกระเพื่อมของอากาศได้อีกด้วย.
แต่ว่าพื้นที่รอบๆเกาะกุยแห่งนี้นั้น,กลับถูกปกคลุมไปด้วยหลุมดำมากมาย,หลุมดำที่หมุนวนโคจรไปรอบๆเกาะ,จนทำให้ทุกคนไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้.
เพราะหลุมดำเหล่านี้ดูไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,เป็นหลุมดำที่หมุนวนไปมาจนหายไป,จากนั้นก็จะรวมตัวเกิดเป็นหลุมดำใหม่ขึ้นมาอีก,ไม่มีใครรู้ว่ามันจะไปปรากฏที่ใหนอย่างไร?
และหลุมดำเหล่านี้,จงซานสัมผัสได้ว่ามันสามารถดูดซับจิตวิญญาณเข้าไปแม้แต่ร่างกายด้วย,สัมผัสได้ถึงอันตรายมากมายไร้ที่สิ้นสุด.
หลุมดำที่เกิดขึ้นในโลกใบใหญ่ไม่สามารถใช้หลุมดำที่เกิดขึ้นบนโลกใบเล็กมาเทียบได้,หลุมดำแห่งนี้,แม้แต่เซียนโบราณก็ยากที่จะต้านได้.
ค่ายกลใหญ่นี้,ปกป้องทุกคนเอาไว้ด้านนอก,ไม่มีใครกล้าสัมผัสมัน.
เกาะกุยแห่งนี้,มีขนาดใหญ่โตมาก,ด้วยพลังฝึกตนเช่นจงซาน,ไม่สามารถมองได้รอบๆอย่างแน่นอน.
จงซานที่ไม่รีบร้อนเข้าไป,ทว่ายังคงจ้องมองพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
ผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน,เพียงแค่มองด้วยตาเวลานี้คงมีมากกว่า
30 ล้านคน!
ดูเหมือนว่าสมบัติของปราชญ์เทพที่หายไปนั้น,จะน่าดึงดูดมาก,โดยเฉพาะพลังร่างโคลนที่มีระดับเซียนโบราณ,สิ่งนี้เป็นของวิเศษที่มีพลังยิ่งกว่าอุปกรณ์เซียนโบราณ,มีใครกันที่ไม่ต้องการ?
ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายมารวมตัวกัน,และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย,เวลานี้ทั่วทั้งผืนทะเลมีคนเต็มไปหมด,จนผิดปรกติ.
"จงซาน!"
ทันใดนั้นก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งดังขึ้น,เป็นเสียงที่ดังเป็นพิเศษ,เป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนรอบๆตื่นตกใจ,ก่อนที่จะจับจ้องมองไปพร้อมๆกัน.
จงซานที่หันหน้ากลับไปมอง,เป็นใครคนหนึ่งเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว,เฉิงไป่อี้,ในเวลานี้เขาได้ยกยิ้มด้วยความเย็นชามืดมนมายังฝั่งของจงซาน.
เฉิงไป่อี้? เขาเรียกข้าต้องการทำอะไร?
"เฉิงไป่อี้?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ได้ยินมาว่าฝ่ามือของเซิ่งหวังจงนั้นทรงพลังที่สั่นสะเทือนสวรรค์ได้,ก่อนหน้านี้ถึงกับใช้แยกโลกเขตแดน,และบดขยี้ต้าเซียนให้ระเบิดออกมาอย่างงั้นรึ?
เฉิงไป่อี้ผู้นี้ก็เป็นหนึ่งคนที่เดินอยู่บนวิถีเพลงหมัด,ต้องการจะทดสอบจริงๆ,ว่าข่าวลือนั้นเป็นจริงหรือไม่!"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวยั่ว.
กับคำพูดของเฉิงไปอี้ที่ทำให้คนที่อยู่รอบๆตื่นตะลึงไปในทันที,ในที่แห่งนี้มีใครที่ไม่รู้จักเฉิงไป่อี้?
เขาคือยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงของนิกายจื่อเซียว,ได้ยินข่าวมาว่าพลังฝึกตนได้เข้าใกล้ระดับเซียนโบราณแล้ว,และยังมีอีกแหล่งข่าวว่าเขาได้ก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณด้วยเช่นกัน.
เขากำลังทำอะไร? ท้าประลองอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าจะต้องการท้าประลองกับผู้ฝึกตนบางคนที่อยู่ที่นี่อย่างงั้นรึ?
"โปรดวางใจ,เพียงแค่เปรียบฝีมือเท่านั้น,ข้าไม่ต้องการหมายชีวิตเจ้าแต่อย่างใด!"เฉิงไป่อี้ที่เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา.
Chapter 872 Five colors god stone
五色神石
ศิลาเทวะห้าสี
ทะเลอ้าวไล,ค่ายที่พักของนิกายจื่อเซียว,หลังจากที่เฉิงไป่อี้กำจัดเผ่าฉลามทั้งหมดแล้ว,ก็กลับมาด้วยชัยชนะ.
"ยินดีกับเต๋าจวินด้วย,เต๋าจวินช่างแข็งแกร่งนัก,เผ่าฉลามทั้งหมดถึงกำจัดไม่มีเหลือเลย!"เหล่าศิษย์ของนิกายจื่อเซียวที่กลับมานั้นต่างก็พูดคุยกันอย่างออกรส.
"เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปจัดการ,จัดการเสร็จรึยัง?"เฉิงไป่อี้ที่สอบถามออกมาทันที.
"ครับ,ข้าได้รวบรวมข้อมูลทั้งหมดของจงซานมาแล้ว,ข้าได้ทุ่มกำลังไปทั้งหมด,ขอเชิญตรวจสอบ!"ชายคนดั่งกล่าวเอ่ย.
"อืม?"
"เซิ่งหนี่และจงซาน,ความจริงรู้จักกันมาก่อน,เมื่อครั้งจงซานเข้าร่วมเป็นขุนนางของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,เป็นเซิ่งหนี่เป็นคนแนะนำ,พวกเขาต่างก็มาจากสำนักเดียวกัน,สำนักไคหยาง!"
"หืม?"เฉิงไปอี้ที่ดวงตาหดเกร็ง,ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่สู้ดีนัก.
"เป็นความจริงแน่นอน.......!"เฉิงไป๋อี้ที่เฝ้ามองข้อมูลต่างๆที่ได้รับมาเป็นเรื่องจากสำนักไคหยางและราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.
จากนั้น,ใบหน้าของเฉิงไป่อี้ที่มือครึ้มขึ้นเรื่อยๆ,พยักหน้าและกล่าวว่า,"ข้ารู้แล้ว,เจ้าออกไปได้!"
"ครับ!"ชายคนดังกล่าวที่ออกไปในทันที.
มีเพียงเฉิงไปอี้คนเดยวที่ยืนอยู่ในห้องโถงคนเดียว.
"จื่อซวิน,ไม่สงสัยเลยว่าไม่สนใจข้าเลย,เดิมที่ก็มีจงซานอยู่แล้วงั้นรึ?"เฉิงไป่อี้ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จงซาน? ชิ!"
----------------------------------------------------------
ทะเลอ้าวไล,บนเกาะแห่งหนึ่ง,ซึ่งมีหุบเขาขนาดใหญ่อยู่.
ภายในหุบเขา,มีคนหลายพันคนที่คุกเข่าอยู่,ใบหน้าของแต่ละคนที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม,ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา.
คนหลายพันคนที่คุกเข่าให้กับคนผู้หนึ่งที่สวมชุดคลุมสีเหลือง,เป็นเหรินชุนที่จงซานเคยกล่าวถึงนั่นเอง.
เหรินชุดที่กวาดตามองเหล่าคนหลายพันคนที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง,เงียบงันก่อนที่จะกล่าวออกมาเบาๆ"จักรพรรดิเทวะต้าเย่,ไม่ต้องการให้ผิดพลาด,โอกาสที่หนึ่งพันปีจะมีสักครั้ง,มีเพียงแต่ต้องสำเร็จเท่านั้น,ไม่สามารถทำให้ผิดพลาดได้!"
"รับทราบ!"คนหลายพันคนที่กล่าวออกมาพร้อมกัน.
"ชีวิตของพวกเจ้าเป็นของจักรพรรดิเทวะ,แม้แต่ร่างกายและวิญญาณก็เป็นของจักรพรรดิเทวะ,ห้ามผิดพลาดอีกครั้ง!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จะไม่ผิดพลาดอีกครั้ง.....!"
ทุกๆคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,แสดงถึงความภัคดีที่มีต่อจักรพรรดิเทวะอย่างสุดซึ้ง.
"อืม,ถึงเวลาแล้ว,เริ่มแผนการของพวกเราได้!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำจากนั้นก็เหินลอยออกไปแยกย้ายไปคนละทิศละทางกระจายไปทั่วสารทิศ.
--------------------------------------------------------
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ข้อมูลมากมายที่ได้มาจากเกาะหลายๆแห่ง,ในเวลานี้จงซานเริ่มมั่นใจแล้วว่าสมบัติที่หายไปที่ซูต้าจี้ได้เอ่ยออกมานั้น,จะต้องปรากฏขึ้นในวันที่เจ็ดหลิวเยว่อย่างแน่นอน.
แต่ว่าวันที่ 7
ตอนบ่าย,เวลานั้นจะต้องมีคนจำนวนมากต้องไปหาอย่างแน่นอน,กับสถานที่ผิดปรกติใด,ที่จะสามารถซ่อนเอาไว้ในทะเลอ้าวไลได้?
"พบแล้ว,พบสมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋าที่หายไปแล้ว!"ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจดั่งลั่นทั่วห้องโถง.
"อะไรนะ?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"สมบัติที่หายไปของเหนียงเหนียงนวีหว๋าอย่างงั้นรึ?
พบแล้วรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่ปรากฏแล้ว,ตอนนี้ข่าวนี้กระจายไปทั่วเลย,มีผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เร่งรีบหลั่งไหลมาจากทุกแห่งเดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าว!"ซูอาโฝวกล่าว.
"หมายความว่าอย่างไรกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,วันที่เจ็ดหลิวเยว่ยังเหลืออยู่อีกตั้งนาน.
"ภายในทะเลอ้าวไล,บนเกาะแห่งหนึ่ง,เป็นเขตแดนของศาลเทวะไท่อี้,ก่อนหน้านี้นานแล้ว,และต่อจากนี้...............!"ซูอาโฝวเริ่มเล่า.
"เกาะกุยอย่างงั้นรึ?
สถานที่ดังกล่าวมีปราณหยินปิศาจมากมายอย่างงั้นรึ?"ภายในใจของจงซานที่เต้นไปมา.
"ใช่,ที่นั่นล่ะ,เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่มีปราณหยินรุนแรงหนักหน่วง,คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใกล้ได้,ก่อนหน้านี้บรรพชนตระกูลข้าเคยเข้าไป,เกาะกุยนั้นอยู่ไกลออกไปมาก! และมีสิ่งของบางอย่างบนเกาะนั่น"ซูอาโฝวที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
"ทำไมเจ้าถึงมั่นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีสิ่งหนึ่งบนเกาะเจ้ารู้จักหรือไม่?"ซูอาโฝวสอบถามออกไป.
"อะไร?"
"ศิลายักษ์สูงเก้าจั้ง."
"ศิลายักษ์อย่างงั้นรึ?"
"ศิลาเทวะห้าสี! ในอดีตนั้นเหนียงเหนียงนวีหว๋าใช้ศิลาเทวะเพื่อสร้างมิติอากาศ,ใช้หยุดเวลาไม่ให้ไหล,ทำให้ฟ้าดินเกิดเป็นหลุมดำโดยใช้ศิลาเทวะห้าสีชิ้นนี้!"ซูอาโฝวกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเป็นประกาย.
"เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"แน่นอน,มีคนจำนวนมากที่เห็นมันด้วยตัวเอง,ก่อนหน้านี้ครึ่งเดือน,ผู้ฝึกตนของศาลเทวะไท่อี้ได้กางค่ายกลปกคลุมเอาไว้,ปกป้องพื้นที่ด้านในทั้งหมด,ช่างน่าเสียดาย,สุดท้ายข่าวนี้ได้ถูกเผยออกมา,ตอนนี้ทั่วทั้งทะเลอ้าวไลต่างก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับศิลาเทวะห้าสีกันหมดแล้ว."ซูอาโฝวกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แต่ว่า..........!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่มีแต่,ภายในทะเลอ้าวไลแห่งนี้,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่เหนียงเหนียงนวีหว๋ากล่าวถึง."ซูอาโฝวที่ดวงตาเบิกกว้างเป็นประกาย.
"กล่าวถึง?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่,ทว่าข้านึกถึงตำนานบางอย่างได้,ศิลาวานรเปลี่ยนร่าง,ภายในทะเลอ้าวไลนั้นมีอาณาจักรเทวะที่ทรงพลังอยู่,และมีศิลาวานรของหุบเขาผลไม้ที่ระเบิดออกมา,นั่นก็คือศิลาเทวะห้าสีของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?,หากแต่เป็นเหนียงเหนียงหนี่หว๋าเคยเอ่ยเตือนพวกเรา,ว่ามันคือสมบัติวิเศษอย่างหนึ่งต่างหาก!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ใช่,นอกจากนี้ศิลาเทวะห้าสีนี้ยังมีขนาดเก้าจั้งอย่างคาดไม่ถึง?"ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
"ใช่ศิลาห้าสีของหุบเขาผลไม้นั้นเดิมที่ก็มีขนาดเพียงสามจั้ง,ทว่าเวลานี้กลับมีขนาดถึงเก้าจั้ง?
ใหญ่มาก,มันใหญ่กว่าเดิมมาก? ข่าวนี้ได้กระจายออกไปทั่วแล้ว,ศิลาเทวะห้าสีนี้,สามารถนำมาหลอมสร้างร่างโคลน,ทำให้ร่างโคลนมีพลังระดับเซียนโบราณได้เลย!"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาดวงตาเป็นประกาย.
"เซียนโบราณ?"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
"ไม่ถูกต้อง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ไม่ถูกต้องอย่างไร?"
"เกาะกุย,เป็นเขตแดนของศาลเทะไท่อี้,กล่าวตามจริงล่ะก็,หากพวกเขารับรู้ว่ามันคือศิลาเทวะห้าสี,พวกเขาควรจะเคลื่อนย้ายมันไปเรียบร้อยแล้ว,ทำไมมันยังคงอยู่ที่เดิมอีกล่ะ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"จะเอาไปได้อย่างไร,ในเวลานี้ทั่วเกาะมีผู้ฝึกตนมากมายเข้ามาล้อมกรอบเต็มไปหมด,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้,ศิลาเทวะห้าสีนั้นเป็นของวิเศษที่หายาก,ไม่สามารถนำเข้าไปเก็บในที่เก็บของต่างมิติอีกด้วย."ซูอาโฝวกล่าว.
"ก่อนหน้านั้นล่ะ?"
"หืม,ก่อนหน้านั้น,บางที่ศาลเทวะวะไท่อี้,เอิ่ม........!"ซูอาโฝวที่หาเหตุผลไม่ได้.
ใช่,หากรับรู้ว่ามันคือศิลาเทวะห้าสี,ทำไมไม่เคลื่อนย้ายมันไป,ทำไมต้องรอจนถึงวันนี้?
เกาะกุยนั้นมีขนาดใหญ่มาก,ศาลเทวะไท่อี้,พวกเขายังส่งคนออกไปยังทะเลอ้าวไลยังสถานที่อื่นๆด้วย,พวกเขาไม่ได้เป็นคนพบศิลาเทวะห้าสีหรอกรึ?
"ข้ารู้!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?"
"ของบางอย่างไม่มีใครสามารถนำมันไปได้,สิ่งดังกล่าวนี้จะต้องเป็นสิ่งที่มีเพียงเผ่าจิ้งจอกสามารถเคลื่อนย้ายมันไปได้,แน่นอนว่ามันจะต้องมีค่ายกลปราชญ์เทพป้องกันอยู่,เป็นสิ่งของที่ต้องมอบให้กับเผ่าจิ้งจอกเท่านั้น!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"บางทีนะ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเถอะ,พวกเราไปดูก่อนดีกว่า!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้า,แม้นว่าจะยังดูน่าสงสัย,ทว่าก็จำเป็นต้องออกไปดูก่อน.
ศิลาเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
จงซาน,ซูอาโฝว,กงจูจิวเหว่ย,หงเซียว,คนทั้งสี่ที่เดินทางไปยังเกาะกุยในทันที.
พื้นที่ของเกาะกุยนั้น,ยังไปไม่ถึงด้วยซ้ำ,ทว่าสถานที่แห่งนี้ตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว,ท้องฟ้าที่มองไม่เห็นดวงตะวัน,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยความมืดมิด,เต็มไปด้วยกลิ่นอายของปิศาจอบอวนไปด้วยความหนาวเย็น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน,มองออกไปแต่ไกลพื้นที่รอบๆเวลานี้,เต็มไปด้วยผู้คน,แทบไม่มีที่วาง.
"พื้นที่เกาะกุยนั้น,เป็นเขตแดนทะเลที่ผิดปรกติในทะเลอ้าวไล,ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาสำรวจ,ก่อนที่เหนียงเหนียงนวีหว๋าจะล่วงหล่นลงบนท้องฟ้า,มันก็มีอยู่ก่อนแล้ว,ดังนั้น,จึงไม่มีใครเข้ามาสำรวจที่ด้านใน,ส่วนมากจะเข้าไปสำรวจยังเขตแดนหลักของทะเลอ้าวไลเลยมากกว่า!"หงเซียวกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศตะวันออก.
หลังจากที่ผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป,ทุกคนที่หยุดลง,ที่ด้านหน้าพวกเขานั้น,มีผู้ฝึกตนอยู่มากมาย,กระจายเต็มไปทั่วผืนทะเล,มีผู้ฝึกตนมากมายต่างก็มาสำรวจเกาะกุยแห่งนี้,หากแต่ไม่สามารถทะลวงผ่านค่ายกลเข้าไปในเกาะกุยได้.
พื้นที่ด้านในนั้นถูกปกคลุมไว้ด้วยหมอกหนา,กระจายไปทั่วเกาะ,และปรากฏเป็นหลุมดำขนาดใหญ่กำลังหมุนวนโคจนอยู่รอบๆเกาะมากมาย.
หลุมดำ? หลุมดำเหล่านี้ดูคุ้นเคยสำหรับจงซานเป็นอย่างมาก,เหมือนกับมิติที่ไม่เสถียรที่เกิดขึ้นในโลกใบเล็ก,เมื่อเหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ฉีกมิติ,ก็จะปรากฏเป็นหลุมดำดังกล่าวขึ้น,ทว่ามิติอากาศในโลกใบใหญ่นั้นแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง,ในโลกใบใหญ่นั้นไม่สามารถฉีกมิติอากาศได้ง่ายๆ,ไม่แม้แต่สามารถสร้างแรงกระเพื่อมของอากาศได้อีกด้วย.
แต่ว่าพื้นที่รอบๆเกาะกุยแห่งนี้นั้น,กลับถูกปกคลุมไปด้วยหลุมดำมากมาย,หลุมดำที่หมุนวนโคจรไปรอบๆเกาะ,จนทำให้ทุกคนไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้.
เพราะหลุมดำเหล่านี้ดูไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,เป็นหลุมดำที่หมุนวนไปมาจนหายไป,จากนั้นก็จะรวมตัวเกิดเป็นหลุมดำใหม่ขึ้นมาอีก,ไม่มีใครรู้ว่ามันจะไปปรากฏที่ใหนอย่างไร?
และหลุมดำเหล่านี้,จงซานสัมผัสได้ว่ามันสามารถดูดซับจิตวิญญาณเข้าไปแม้แต่ร่างกายด้วย,สัมผัสได้ถึงอันตรายมากมายไร้ที่สิ้นสุด.
หลุมดำที่เกิดขึ้นในโลกใบใหญ่ไม่สามารถใช้หลุมดำที่เกิดขึ้นบนโลกใบเล็กมาเทียบได้,หลุมดำแห่งนี้,แม้แต่เซียนโบราณก็ยากที่จะต้านได้.
ค่ายกลใหญ่นี้,ปกป้องทุกคนเอาไว้ด้านนอก,ไม่มีใครกล้าสัมผัสมัน.
เกาะกุยแห่งนี้,มีขนาดใหญ่โตมาก,ด้วยพลังฝึกตนเช่นจงซาน,ไม่สามารถมองได้รอบๆอย่างแน่นอน.
จงซานที่ไม่รีบร้อนเข้าไป,ทว่ายังคงจ้องมองพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
ผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน,เพียงแค่มองด้วยตาเวลานี้คงมีมากกว่า
30 ล้านคน!
ดูเหมือนว่าสมบัติของปราชญ์เทพที่หายไปนั้น,จะน่าดึงดูดมาก,โดยเฉพาะพลังร่างโคลนที่มีระดับเซียนโบราณ,สิ่งนี้เป็นของวิเศษที่มีพลังยิ่งกว่าอุปกรณ์เซียนโบราณ,มีใครกันที่ไม่ต้องการ?
ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายมารวมตัวกัน,และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย,เวลานี้ทั่วทั้งผืนทะเลมีคนเต็มไปหมด,จนผิดปรกติ.
"จงซาน!"
ทันใดนั้นก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งดังขึ้น,เป็นเสียงที่ดังเป็นพิเศษ,เป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนรอบๆตื่นตกใจ,ก่อนที่จะจับจ้องมองไปพร้อมๆกัน.
จงซานที่หันหน้ากลับไปมอง,เป็นใครคนหนึ่งเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว,เฉิงไป่อี้,ในเวลานี้เขาได้ยกยิ้มด้วยความเย็นชามืดมนมายังฝั่งของจงซาน.
เฉิงไป่อี้? เขาเรียกข้าต้องการทำอะไร?
"เฉิงไป่อี้?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ได้ยินมาว่าฝ่ามือของเซิ่งหวังจงนั้นทรงพลังที่สั่นสะเทือนสวรรค์ได้,ก่อนหน้านี้ถึงกับใช้แยกโลกเขตแดน,และบดขยี้ต้าเซียนให้ระเบิดออกมาอย่างงั้นรึ?
เฉิงไป่อี้ผู้นี้ก็เป็นหนึ่งคนที่เดินอยู่บนวิถีเพลงหมัด,ต้องการจะทดสอบจริงๆ,ว่าข่าวลือนั้นเป็นจริงหรือไม่!"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวยั่ว.
กับคำพูดของเฉิงไปอี้ที่ทำให้คนที่อยู่รอบๆตื่นตะลึงไปในทันที,ในที่แห่งนี้มีใครที่ไม่รู้จักเฉิงไป่อี้?
เขาคือยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงของนิกายจื่อเซียว,ได้ยินข่าวมาว่าพลังฝึกตนได้เข้าใกล้ระดับเซียนโบราณแล้ว,และยังมีอีกแหล่งข่าวว่าเขาได้ก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณด้วยเช่นกัน.
เขากำลังทำอะไร? ท้าประลองอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าจะต้องการท้าประลองกับผู้ฝึกตนบางคนที่อยู่ที่นี่อย่างงั้นรึ?
"โปรดวางใจ,เพียงแค่เปรียบฝีมือเท่านั้น,ข้าไม่ต้องการหมายชีวิตเจ้าแต่อย่างใด!"เฉิงไป่อี้ที่เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น