Immortality Chapter 866 Berating of Su Daji
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 866 ความปรารถนาของซูต้าจี้.
Chapter 866 Berating of Su Daji
ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียวปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามปะทุออกมา,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่โบกพัดทุกสิ่งทุกอย่าง,อำนาจวิเศษที่กดทับลงมา,อำนาจของปราณฟ้าดินที่อัดกระแทกอย่างหนักหน่วง.
กับแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงไร้ขีดจำกัดนี้,จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่นแม้แต่น้อย,เพราะว่าจงซานเชื่อว่าเชื่อว่าซูต้าจี้คงไม่ปล่อยให้กับประมุขนิกายจื่อเซียวกำแหงแน่.
ซูต้าจี้แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ? เซียนโบราณรึ? บางที!
อย่างไรก็ตามในอดีต,นางที่เป็นหวงโห่วของต้าซิ่ง,นางที่กล้าท้ายทายปราชญ์เทพ,แม้นว่าความแข็งแกร่งจะด้อยกว่าปราชญ์เพทอ,แต่ปราชญ์เทพกับไม่สามารถทำอะไรนางได้,นางมีวิชาบางอย่างที่น่าตื่นตะลึงน่าเกรงขาม.
เป็นความจริง,ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียวกำลังแสดงท่าที่อหังการออกมานั้น.
"เปรี้ยง!!"
บนท้องฟ้า,เมฆโลหิตที่หมุนวนโคจรไปรอบๆในทันที,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังไร้ขีดจำกัดที่กดทับลงมาบนร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
อำนาจที่น่าเกรงขามนี้,ทรงพลังน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจงซานจะยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,แต่กลับรู้สึกว่าหัวใจบีบรัดต้องการจะหลบหนีจากไป.
เมฆโลหิตเวลานี้กำลังเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง,มาปรากฏบนศีรษะของทุกคน,ราวกับว่านี่คืออำนาจของเขตแดนลับเซียนโบราณแห่งนี้,พลังอำนาจที่สามารถเคลื่อนที่พลังฟ้าดิน,พายุและเมฆโลหิตที่กำลังส่งเสียงดังกระหึ่ม.
อำนาจฟ้าดินที่ไร้ที่สิ้นสุดกดทับลงมา,โถมกระหน่ำไปยังร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,เพราะอำนาจส่วนใหญ่นั้นกดทับมายังร่างของเขาเพียงคนเดียว,ราวกับว่าเวลานี้สวรรค์กำลังโกรธเกรี้ยวและส่งอำนาจสวรรค์ลงมาคุกคามเขา.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็ขมวดคิ้วไปมา,ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นนัก,ทว่าสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้ได้เช่นกัน.
"ค่ายกลของเขตแดนลับอย่างงั้นรึ?
เป็นค่ายกลที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่หยุดปล่อยกลิ่นอายของตัวเองออกไป,จากนั้นความโกรธเกรี้ยวของสวรรค์ก็หยุดลงเช่นกัน.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังภูเขาด้านหน้าอีกครั้ง,จดจ้องมองไปยังประตูที่มีร่างของจิ้งจอกเก้าหางปิดบังอยู่.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชู,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังประตูด้านหน้า,สายตาของทุกคนที่เปล่งประกาย,เพราะว่าสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของสวรรค์ที่โกรธเกรี้ยวที่หายไปนั้น,เกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างที่ด้านหลังประตู.
"ครืนนนนนนนนน!"
ที่ด้านหน้าประตูกำลังเปิดออกเสียงดัง.
"แก๊กๆๆ!"
"แก๊กๆๆ!"
เสียงของที่แปลกประหลาดเหมือนกับเสียงข้อต่อที่เสียดสีกัน.
ดวงตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโตจ้องมองไปยังบางสิ่งที่อยู่ด้านในประตู,สัมผัสได้ว่ามีใครบางคนที่กำลังเดินออกมา.
"แก๊กๆๆ!"
ทันใดนั้น,ร่างโครงกระดูกขนาดใหญ่ที่กำลังก้าวออกมาจากในประตู.
ร่างโครงกระดูกที่ใหญ่ยักษ์ที่กำลังผุดออกมาที่ด้านหน้าลาน.
ร่างของโครงกระดูกที่มีความสูงใหญ่กว่าพันจั้ง,ผุดออกมานอกประตู.
ร่างโครงกระดูกที่ค่อยๆผุดออกมาช้าๆ.
ทุกๆคนที่จับจ้องต่างก็กลืนน้ำลานเสียงดังกับภาพเหตุการณ์?เกิดขึ้น.
โครงกระดูกจิ้งจอก,ลากหางเก้าหางออกมา.
จิ้งจอกเก้าหาง,โครงกระดูกของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง.
โครงกระดูกยักษ์ที่ไร้ซึ่งดวงตาปรากฏออกมา,ทำให้ทุกคนไม่ได้สังเกตเห็นกงจูจิวเหว่ยที่ออกมาด้วย.
แม้ว่าจะเป็นเพียงโครงกระดูกเท่านั้น,ทว่าทำไมไม่รู้สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองโครงกระดูกดังกล่าวนั้นต่างสัมผัสได้ถึงความสูงศักดิ์และทรงพลังได้.
"ซือเหม่ยคารวะผู้อาวุโส!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่แสดงความเคารพออกมา.
"คารวะผู้อาวุโส!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คารวะผู้อาวุโส!"เสียงแสดงความเคารพที่ดังออกมารอบๆในทันที.
ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียว,จดจ้องมองโครงกระดูก,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนกระตุกไปมา.
ยังไม่ตายอย่างงั้นรึ? นี่ยังไม่ตายอีกรึ?
ในเวลาเดียวกัน,โครงกระดูกซูต้าจี้จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว.
"ที่ไม่ใช่คนของชิงชิว,ไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
กับท่าทางที่ดุดันทรงพลัง,ราวกับว่าไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้เลย,ราวกับคำสั่งการของผู้ที่อยู่สูงกว่าสั่งผู้ใต้บังคับบัญชา.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,แม้นว่าจะเป็นเจ้านิกายใจ,คำพูดของซูต้าจี้ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังโครงกระดูกซูต้าจี้สูดหายใจลึก.
"รบกวนอาวุโสแล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวก็นำผู้ใต้บังคับบัญชาออกจากเขตแดนลับเซียนโบราณในทันที.
ทุกคนไม่เข้าใจสถานะของซูต้าจี้เท่าใดนั้น,ทว่าเกินไปหรือไม่?
แม้แต่ประมุขนิกายใหญ่,ยังถูกไล่,จนแม้แต่เร่งรีบหนีไปอย่างคาดไม่ถึง?
ซูต้าจี้ไล่เขาด้วยอำนาจ.
จงซานไม่ได้ประหลาดใจนัก,แม้นว่าความแข็งแกร่งของซูต้าจี้นั้นจะไม่สูงนัก,ทว่าสถานะของนางนั้น,นางที่เป็นหวงโห่วของต้าซ่าง,แม้นว่าต้าซ่างจะล่มสลายไปแล้ว,ทว่ายอดฝีมือบางคนของต้าซ่างในอดีตก็ยังไม่ตกตายไปอย่างแน่นอน.
ยกตัวอย่างจงซานรู้จัก,กงเชียน,ถึงแม้ว่าซูต้าจี้สั่งเขาในตอนนี้,กงเชียนย่อมเลือกที่จะทำทุกอย่างที่นางสั่งการ,หากซูต้าจี้สั่งการขุนนางในอดีตเหล่านั้นของต้าซ่างให้เข้าโจมตีประมุขนิกายจื่อเซียว,แน่นอนว่าวิหารจื่อเซียวย่อมไม่สามารถอยู่ได้นาน.
กงเชียนเพียงคนเดียวก็เพียงพอที่จะทำลายล้างนิกายจื่อเซียวได้แล้ว,หนำซ้ำเวลาที่ผ่านมาหลายแสนปี,เหล่าคนที่รอดชีวิตของต้าซ่าง,ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ไม่ธรรมดา,หรือไม่พวกเขาก็ย่อมมีลูกหลานที่ทรงพลังอยู่แน่นอน.
ดังนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวย่อมรับรู้สถานะของซูต้าจี้เป็นแน่,ทำให้เขาไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ.
ต้าซ่างล่มสลายไปแล้ว,หากแต่ก็ยังคงเหลือเกียรติที่สูงศักดิ์ไว้เช่นกัน.
ซูต้าจี้จ้องมองไปยังเหล่าคนที่เหลืออยู่,ท้ายที่สุดสายตาของนางก็จ้องมองไปยังซือหม่าชิง.
"คนของตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ?
พวกเจ้าไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
"อาวุโส,ข้าและคนอื่นก็เป็นคนของชิงชิว,"ซือหม่าชิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนและเร่งรีบกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ?
ชิ,เหนียงเหนียงนวีหว๋าอนุญาตให้พวกเจ้าอยู่ในชิงชิวได้,ก็เท่ากับว่าพวกเจ้าเป็นคนของชิงชิว,ทว่าข้าไม่ชอบพวกเจ้า,ไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
ใบหน้าของซือหม่าชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ"ครับ,อาวุโส!"
ซือหม่าชิงที่นำซือหม่าเฉียนจวินและซือหม่าจงเหิงจากไปอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าคือประมุขของชิงชิวอย่างงันรึ?"ซูต้าจี้จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไทชู.
"ใช่แล้ว,ข้าคือเซิ่งหวังไท่ชู,ผู้นำของชิงชิวในเวลานี้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
โครงกระดูกของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง,กำลังจดจ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูอย่างระเอียด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างมีความสุข,"เจ้าดูแลชิงชิวมาอย่างยากลำบากสินะ!"
"ขอบคุณ,อาวุโสที่ชื่นชม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ราวกับว่ารู้สึกหวั่นเกรงนาง.
"ข้าตายแล้ว,นี่คือจิตสำนึกที่เหลืออยู่,สำหรับเจ้า,ข้าขอสารภพเกี้ยวกับเรื่องของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์อีกครั้ง!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"อาวุโสเชิญกล่าว!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาในทันที.
เห็นชัดเจนว่า,เซิ่งหวังไท่ชูเองก็รู้ว่าซูต้าจี้คือจิตสำนึกที่เหลือ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,หากว่ายังคงเหลือวิญญาณ,ย่อมสามารถรวบรวมอำนาจฟ้าดิน,กลั่นร่างของตัวเองขึ้นมาใหม่ได้ไม่อยากเย็น.
"ในอดีต,ปราชญ์เทพเจ็ดคนที่ถูกชักจูงโดยหงจวิน,วางแผนที่จะต่อต้านเทียนชู(สวรรค์หนึ่งเดียว)
เพื่อรวมหัวกันต่อต้านสวรรค์,ทำให้ต้าซ่างต้องเสียสละ,ด้วยการใช้อำนาจลกล้ำปกคลุม,โดยมีต้าโจว,ที่วางแผนต่อต้านเทียนชู,ท้ายที่สุดก็ยากที่จะหนีจากการลงทัณฑ์ของเทียนชู,สุดท้ายปราชญ์เทพทั้งเจ็ดก็ล่วงลงสู่สวรรค์,ลิขิตทั้งหมด,ไม่เหลือพอที่จะมีชีวิตอยู่ต่อได้!"ซูต้าจี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ทุกๆคนต่างก็กลายเป็นเงียบงัน,แววตาที่เปลี่ยนเป็นตกตะลึง,กับความลับที่ลึกล้ำเช่นนี้,เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยิน.
"เหนียงเหนียงนวีหว๋าบอกข้าก่อนที่จะตกตาย,บอกกับข้าว่านางออกจากเผ่าจิ้งจอกเพื่อทำพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่บางอย่าง,นางต้องการออกจากเผ่าจิ้งจอกเพื่อพิธีกรรมนี้อีกห้าแสนปีถึงจะใช้ได้,และห้าแสนปีก็ผ่านมาอย่างรวดเร็ว,พิธีกรรมใหญ่ที่เหนียงเหนียงได้ทำไว้สามารถนำมาใช้ได้แล้วตอนนี้."ซูต้าจี้ที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.
"เหนียงเหนียงหนีหว๋าต้องการให้พวกเราทำพิธีกรรมใหญ่อย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ไม่ใช่แค่เพียงเซิ่งหวังไท่ชู,ทุกคนที่ได้ยินคำพูดของซูต้าจี้ต่างก็รู้สึกตื่นตะลึกด้วยเช่นกัน,พิธีกรรมใหญ่ของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?
พิธีกรรมใหญ่ของปราชญ์เทพ,มันคือพิธีกรรมระดับใดกัน?
เพื่อเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่อยู่ข้างๆถึงกับตื่นเต้นดีใจขึ้นมาในทันที.
"หลังจากที่กลับไปที่ชิงชิวแล้ว,จงรวบรวมเหล่าจิ้งจอกที่มีความรู้ความสามารถเอาไว้."
"รับทราบ!
แล้วสิ่งนั้นอยู่ที่ใหน?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ตอบรับในทันที.
"เหนียงเหนียงบอกว่า,อยู่ในทะเลอ้าวไล."ซูต้าจี้กล่าว.
"ทะเลอ้าวไล?อยู่ในเขตแดนของชิงชิวทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้?
และอยู่กับเขตแดนของนิกายจื่อเซียวไม่ไกลอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทะเลอ้าวไล?
เป็นสถานที่เดียวกันกับที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างได้ล่วงหล่นจากท้องฟ้าอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!"ซูต้าจี้พยักหน้ารับ.
"แต่ว่า,อาวุโส,ก่อนหน้าที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างจะล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ที่ทะเลอ้าวไล,สร้างความสนใจต่อคนทั่วโลก,ผ่านมาหลายแสนปีแล้ว,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็ไปสำรวจทะเลอ้าวไลทั่วทุกสารทิศ,เพื่อที่จะได้รับสมบัติของปราชญ์เทพไท่ซ่าง,ทว่ากลับไม่มีใครสามารถได้รับประโยชน์เลย,จวบจนปราชญ์เทพคนใหม่ก่อเกิด,ก็จะยังไม่มีใครพบความลับใดๆที่ทะเลอ้าวไลเลย."เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เหนียงเหนียงนวีหว๋าบอกว่าอยู่ที่นั่น,แน่นอนว่าต้องอยู่ที่นั่น,พิธีกรรมใหญ่นี้เป็นสิ่งที่จะตัดสินความรุ่งโรจน์และล่มสลายของเผ่าจิ้งจอก,อย่าได้ละเลย."ซูต้าจี้กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รับทราบ,หลังจากที่ข้ากลับไปยังชิงชิว,จะทำการเตรียมเผ่าจิ้งจอกทั้งหมดในทันที,แม้แต่ตัวข้าก็จะเดินทางไปยังทะเลอ้าวไลด้วยตัวเอง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ตอบรับอย่างจริงจัง.
"คำพูดของเหนียงเหนียง,ข้าได้มอบให้กับพวกเจ้าหมดแล้ว,จงทำให้ดีที่สุด."ซูต้าจี้กล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับด้วยความเคารพ.
ในเวลาเดียวกัน,ซูต้าจี้ที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย.
"กงจูจิวเหว่ย?"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้า,อาวุโส,เชิญกล่าว!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวรับในทันที.
"ข้าได้ตายไปแล้ว,เหลือเพียงแค่กลุ่มก้อนจิตสำนึก,ข้าได้ก้าวอกมาจากค่ายกลที่ปกคลุมตำหนักเมื่อสักครู่,กลุ่มก้อนจิตสำนึกนี้จะสลายกลายเป็นพลังสวรรค์และปฐพี,กลายเป็นปราณหยวนฟ้าดิน,ข้ามีสิ่งที่ต้องการจะขอเป็นครั้งสุดท้าย,ขอให้เจ้าช่วยข้า!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
"อาวุโสเชิญกล่าวตราบเท่าที่ข้าสามารถทำได้,ข้าจะทำมันสุดความสามารถ!"กงจูจิวเหวยที่กล่าวตอบรับอย่างหนักแน่น.
"ค่ายกลในตำหนัก,ข้าได้บอกกับเจ้าทุกอย่างแล้ว,กับเรื่องที่เคยเกิดขึ้น,ต้าซ่างที่เป็นเหยื่อสังเวยของเหล่าปราชญ์เทพที่ต่อต้านเทียนชู,ทำให้ข้าและอ๋องโจวต้องถูกแยกตัดขาดจากกัน,ข้าต้องการให้เจ้านำข้าไป,สักวันหนึ่ง,ฝังสามีและภรรยาอยู่ที่เดียวกันฝังข้าและอ๋องโจไว้ที่เดียวกัน,นี่คือความหวังสุดท้ายของข้า!"คำพูดของซูต้าจี้ที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
คิดถึงเรื่องที่นางได้ยินในตำหนัก,ทำให้กงจูจิวเหว่ยเจ็บปวดหัวใจ.
นางที่จ้ององไปยังโครงกระดูกซูต้าจี้,พยักหน้าอย่างจริงจัง,"ท่านโปรดวางใจข้าจะต้องทำสุดความสามารถ,นำท่านและอ๋องโจวฝังไว้ที่เดียวกัน,ข้าจะต้องมอบวันที่ฟ้าสดใสให้กับท่านให้ได้!"
"ขอบคุณ!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาด้วยความซาบซึ้ง.
จากนั้น,เทือกเขาขนาดใหญ่ก็เปลี่ยนรูปร่างไปในทันที,เวลานี้มันได้กลายเป็นโลงศพขนาดใหญ่ไปแล้ว.
ซูต้าจี้ที่ก้าวเข้าไปในโลงศพขนาดใหญ่,ก่อนที่จะนอนลงไปช้าๆ,ก่อนที่จิตสำนึกของนางจะหายไปทั้งหมด.
กงจูจิวเหว่ยที่เลื่อนปิดฝาโลง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า,พร้อมกับสะบัดมือเก็บโลงศพเข้ามาไว้ในกำไลเก็บของต่างมิติของนาง.
เมื่อเก็บเข้ามาในกำไลเก็บของต่างมิติ,นั่นก็หมายความว่าซูต้าจี้ได้ตกตายไปอย่างสมบูรณ์,แม้แต่จิตสำนึกสุดท้ายที่เหลือ,ก็แตกสลายหายไปในทันที.
"ครืนนนนนนนนน!"
ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีแดง,เมฆสายฟ้าที่กำลังเคลื่อนที่,ทั่วทั้งเขตแดนลับเซียนโบราณกำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
"ไม่ได้การ,อาวุโสสูญสลายไปแล้ว,เขตแดนลับเซียนโบราณแห่งนี้กำลังล่มสลาย!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ดวงตาเบิกกว้างและกล่าวออกมาเสียงดัง.
Chapter 866 Berating of Su Daji
苏妲己的喝斥
ความปรารถนาของซูต้าจี้.
ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียวปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามปะทุออกมา,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่โบกพัดทุกสิ่งทุกอย่าง,อำนาจวิเศษที่กดทับลงมา,อำนาจของปราณฟ้าดินที่อัดกระแทกอย่างหนักหน่วง.
กับแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงไร้ขีดจำกัดนี้,จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่นแม้แต่น้อย,เพราะว่าจงซานเชื่อว่าเชื่อว่าซูต้าจี้คงไม่ปล่อยให้กับประมุขนิกายจื่อเซียวกำแหงแน่.
ซูต้าจี้แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ? เซียนโบราณรึ? บางที!
อย่างไรก็ตามในอดีต,นางที่เป็นหวงโห่วของต้าซิ่ง,นางที่กล้าท้ายทายปราชญ์เทพ,แม้นว่าความแข็งแกร่งจะด้อยกว่าปราชญ์เพทอ,แต่ปราชญ์เทพกับไม่สามารถทำอะไรนางได้,นางมีวิชาบางอย่างที่น่าตื่นตะลึงน่าเกรงขาม.
เป็นความจริง,ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียวกำลังแสดงท่าที่อหังการออกมานั้น.
"เปรี้ยง!!"
บนท้องฟ้า,เมฆโลหิตที่หมุนวนโคจรไปรอบๆในทันที,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังไร้ขีดจำกัดที่กดทับลงมาบนร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
อำนาจที่น่าเกรงขามนี้,ทรงพลังน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจงซานจะยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,แต่กลับรู้สึกว่าหัวใจบีบรัดต้องการจะหลบหนีจากไป.
เมฆโลหิตเวลานี้กำลังเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง,มาปรากฏบนศีรษะของทุกคน,ราวกับว่านี่คืออำนาจของเขตแดนลับเซียนโบราณแห่งนี้,พลังอำนาจที่สามารถเคลื่อนที่พลังฟ้าดิน,พายุและเมฆโลหิตที่กำลังส่งเสียงดังกระหึ่ม.
อำนาจฟ้าดินที่ไร้ที่สิ้นสุดกดทับลงมา,โถมกระหน่ำไปยังร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด,เพราะอำนาจส่วนใหญ่นั้นกดทับมายังร่างของเขาเพียงคนเดียว,ราวกับว่าเวลานี้สวรรค์กำลังโกรธเกรี้ยวและส่งอำนาจสวรรค์ลงมาคุกคามเขา.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็ขมวดคิ้วไปมา,ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นนัก,ทว่าสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้ได้เช่นกัน.
"ค่ายกลของเขตแดนลับอย่างงั้นรึ?
เป็นค่ายกลที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่หยุดปล่อยกลิ่นอายของตัวเองออกไป,จากนั้นความโกรธเกรี้ยวของสวรรค์ก็หยุดลงเช่นกัน.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังภูเขาด้านหน้าอีกครั้ง,จดจ้องมองไปยังประตูที่มีร่างของจิ้งจอกเก้าหางปิดบังอยู่.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,เซิ่งหวังไท่ชู,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังประตูด้านหน้า,สายตาของทุกคนที่เปล่งประกาย,เพราะว่าสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของสวรรค์ที่โกรธเกรี้ยวที่หายไปนั้น,เกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างที่ด้านหลังประตู.
"ครืนนนนนนนนน!"
ที่ด้านหน้าประตูกำลังเปิดออกเสียงดัง.
"แก๊กๆๆ!"
"แก๊กๆๆ!"
เสียงของที่แปลกประหลาดเหมือนกับเสียงข้อต่อที่เสียดสีกัน.
ดวงตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโตจ้องมองไปยังบางสิ่งที่อยู่ด้านในประตู,สัมผัสได้ว่ามีใครบางคนที่กำลังเดินออกมา.
"แก๊กๆๆ!"
ทันใดนั้น,ร่างโครงกระดูกขนาดใหญ่ที่กำลังก้าวออกมาจากในประตู.
”!”
ร่างโครงกระดูกที่ใหญ่ยักษ์ที่กำลังผุดออกมาที่ด้านหน้าลาน.
ร่างของโครงกระดูกที่มีความสูงใหญ่กว่าพันจั้ง,ผุดออกมานอกประตู.
ร่างโครงกระดูกที่ค่อยๆผุดออกมาช้าๆ.
ทุกๆคนที่จับจ้องต่างก็กลืนน้ำลานเสียงดังกับภาพเหตุการณ์?เกิดขึ้น.
โครงกระดูกจิ้งจอก,ลากหางเก้าหางออกมา.
จิ้งจอกเก้าหาง,โครงกระดูกของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง.
โครงกระดูกยักษ์ที่ไร้ซึ่งดวงตาปรากฏออกมา,ทำให้ทุกคนไม่ได้สังเกตเห็นกงจูจิวเหว่ยที่ออกมาด้วย.
แม้ว่าจะเป็นเพียงโครงกระดูกเท่านั้น,ทว่าทำไมไม่รู้สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองโครงกระดูกดังกล่าวนั้นต่างสัมผัสได้ถึงความสูงศักดิ์และทรงพลังได้.
"ซือเหม่ยคารวะผู้อาวุโส!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่แสดงความเคารพออกมา.
"คารวะผู้อาวุโส!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คารวะผู้อาวุโส!"เสียงแสดงความเคารพที่ดังออกมารอบๆในทันที.
ขณะที่ประมุขนิกายจื่อเซียว,จดจ้องมองโครงกระดูก,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนกระตุกไปมา.
ยังไม่ตายอย่างงั้นรึ? นี่ยังไม่ตายอีกรึ?
ในเวลาเดียวกัน,โครงกระดูกซูต้าจี้จ้องมองไปยังประมุขนิกายจื่อเซียว.
"ที่ไม่ใช่คนของชิงชิว,ไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
กับท่าทางที่ดุดันทรงพลัง,ราวกับว่าไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้เลย,ราวกับคำสั่งการของผู้ที่อยู่สูงกว่าสั่งผู้ใต้บังคับบัญชา.
ประมุขนิกายจื่อเซียว,แม้นว่าจะเป็นเจ้านิกายใจ,คำพูดของซูต้าจี้ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปยังโครงกระดูกซูต้าจี้สูดหายใจลึก.
"รบกวนอาวุโสแล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวก็นำผู้ใต้บังคับบัญชาออกจากเขตแดนลับเซียนโบราณในทันที.
ทุกคนไม่เข้าใจสถานะของซูต้าจี้เท่าใดนั้น,ทว่าเกินไปหรือไม่?
แม้แต่ประมุขนิกายใหญ่,ยังถูกไล่,จนแม้แต่เร่งรีบหนีไปอย่างคาดไม่ถึง?
ซูต้าจี้ไล่เขาด้วยอำนาจ.
จงซานไม่ได้ประหลาดใจนัก,แม้นว่าความแข็งแกร่งของซูต้าจี้นั้นจะไม่สูงนัก,ทว่าสถานะของนางนั้น,นางที่เป็นหวงโห่วของต้าซ่าง,แม้นว่าต้าซ่างจะล่มสลายไปแล้ว,ทว่ายอดฝีมือบางคนของต้าซ่างในอดีตก็ยังไม่ตกตายไปอย่างแน่นอน.
ยกตัวอย่างจงซานรู้จัก,กงเชียน,ถึงแม้ว่าซูต้าจี้สั่งเขาในตอนนี้,กงเชียนย่อมเลือกที่จะทำทุกอย่างที่นางสั่งการ,หากซูต้าจี้สั่งการขุนนางในอดีตเหล่านั้นของต้าซ่างให้เข้าโจมตีประมุขนิกายจื่อเซียว,แน่นอนว่าวิหารจื่อเซียวย่อมไม่สามารถอยู่ได้นาน.
กงเชียนเพียงคนเดียวก็เพียงพอที่จะทำลายล้างนิกายจื่อเซียวได้แล้ว,หนำซ้ำเวลาที่ผ่านมาหลายแสนปี,เหล่าคนที่รอดชีวิตของต้าซ่าง,ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ไม่ธรรมดา,หรือไม่พวกเขาก็ย่อมมีลูกหลานที่ทรงพลังอยู่แน่นอน.
ดังนั้น,ประมุขนิกายจื่อเซียวย่อมรับรู้สถานะของซูต้าจี้เป็นแน่,ทำให้เขาไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ.
ต้าซ่างล่มสลายไปแล้ว,หากแต่ก็ยังคงเหลือเกียรติที่สูงศักดิ์ไว้เช่นกัน.
ซูต้าจี้จ้องมองไปยังเหล่าคนที่เหลืออยู่,ท้ายที่สุดสายตาของนางก็จ้องมองไปยังซือหม่าชิง.
"คนของตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ?
พวกเจ้าไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
"อาวุโส,ข้าและคนอื่นก็เป็นคนของชิงชิว,"ซือหม่าชิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนและเร่งรีบกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ตระกูลซือหม่าอย่างงั้นรึ?
ชิ,เหนียงเหนียงนวีหว๋าอนุญาตให้พวกเจ้าอยู่ในชิงชิวได้,ก็เท่ากับว่าพวกเจ้าเป็นคนของชิงชิว,ทว่าข้าไม่ชอบพวกเจ้า,ไปให้พ้น!"ซูต้าจี้กล่าวออกมาเบาๆ.
ใบหน้าของซือหม่าชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ"ครับ,อาวุโส!"
ซือหม่าชิงที่นำซือหม่าเฉียนจวินและซือหม่าจงเหิงจากไปอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าคือประมุขของชิงชิวอย่างงันรึ?"ซูต้าจี้จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไทชู.
"ใช่แล้ว,ข้าคือเซิ่งหวังไท่ชู,ผู้นำของชิงชิวในเวลานี้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
โครงกระดูกของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง,กำลังจดจ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูอย่างระเอียด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างมีความสุข,"เจ้าดูแลชิงชิวมาอย่างยากลำบากสินะ!"
"ขอบคุณ,อาวุโสที่ชื่นชม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ราวกับว่ารู้สึกหวั่นเกรงนาง.
"ข้าตายแล้ว,นี่คือจิตสำนึกที่เหลืออยู่,สำหรับเจ้า,ข้าขอสารภพเกี้ยวกับเรื่องของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์อีกครั้ง!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"อาวุโสเชิญกล่าว!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาในทันที.
เห็นชัดเจนว่า,เซิ่งหวังไท่ชูเองก็รู้ว่าซูต้าจี้คือจิตสำนึกที่เหลือ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,หากว่ายังคงเหลือวิญญาณ,ย่อมสามารถรวบรวมอำนาจฟ้าดิน,กลั่นร่างของตัวเองขึ้นมาใหม่ได้ไม่อยากเย็น.
"ในอดีต,ปราชญ์เทพเจ็ดคนที่ถูกชักจูงโดยหงจวิน,วางแผนที่จะต่อต้านเทียนชู(สวรรค์หนึ่งเดียว)
เพื่อรวมหัวกันต่อต้านสวรรค์,ทำให้ต้าซ่างต้องเสียสละ,ด้วยการใช้อำนาจลกล้ำปกคลุม,โดยมีต้าโจว,ที่วางแผนต่อต้านเทียนชู,ท้ายที่สุดก็ยากที่จะหนีจากการลงทัณฑ์ของเทียนชู,สุดท้ายปราชญ์เทพทั้งเจ็ดก็ล่วงลงสู่สวรรค์,ลิขิตทั้งหมด,ไม่เหลือพอที่จะมีชีวิตอยู่ต่อได้!"ซูต้าจี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ทุกๆคนต่างก็กลายเป็นเงียบงัน,แววตาที่เปลี่ยนเป็นตกตะลึง,กับความลับที่ลึกล้ำเช่นนี้,เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยิน.
"เหนียงเหนียงนวีหว๋าบอกข้าก่อนที่จะตกตาย,บอกกับข้าว่านางออกจากเผ่าจิ้งจอกเพื่อทำพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่บางอย่าง,นางต้องการออกจากเผ่าจิ้งจอกเพื่อพิธีกรรมนี้อีกห้าแสนปีถึงจะใช้ได้,และห้าแสนปีก็ผ่านมาอย่างรวดเร็ว,พิธีกรรมใหญ่ที่เหนียงเหนียงได้ทำไว้สามารถนำมาใช้ได้แล้วตอนนี้."ซูต้าจี้ที่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.
"เหนียงเหนียงหนีหว๋าต้องการให้พวกเราทำพิธีกรรมใหญ่อย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ไม่ใช่แค่เพียงเซิ่งหวังไท่ชู,ทุกคนที่ได้ยินคำพูดของซูต้าจี้ต่างก็รู้สึกตื่นตะลึกด้วยเช่นกัน,พิธีกรรมใหญ่ของเหนียงเหนียงนวีหว๋า?
พิธีกรรมใหญ่ของปราชญ์เทพ,มันคือพิธีกรรมระดับใดกัน?
เพื่อเผ่าจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่อยู่ข้างๆถึงกับตื่นเต้นดีใจขึ้นมาในทันที.
"หลังจากที่กลับไปที่ชิงชิวแล้ว,จงรวบรวมเหล่าจิ้งจอกที่มีความรู้ความสามารถเอาไว้."
"รับทราบ!
แล้วสิ่งนั้นอยู่ที่ใหน?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ตอบรับในทันที.
"เหนียงเหนียงบอกว่า,อยู่ในทะเลอ้าวไล."ซูต้าจี้กล่าว.
"ทะเลอ้าวไล?อยู่ในเขตแดนของชิงชิวทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้?
และอยู่กับเขตแดนของนิกายจื่อเซียวไม่ไกลอย่างงั้นรึ?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทะเลอ้าวไล?
เป็นสถานที่เดียวกันกับที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างได้ล่วงหล่นจากท้องฟ้าอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!"ซูต้าจี้พยักหน้ารับ.
"แต่ว่า,อาวุโส,ก่อนหน้าที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างจะล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ที่ทะเลอ้าวไล,สร้างความสนใจต่อคนทั่วโลก,ผ่านมาหลายแสนปีแล้ว,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็ไปสำรวจทะเลอ้าวไลทั่วทุกสารทิศ,เพื่อที่จะได้รับสมบัติของปราชญ์เทพไท่ซ่าง,ทว่ากลับไม่มีใครสามารถได้รับประโยชน์เลย,จวบจนปราชญ์เทพคนใหม่ก่อเกิด,ก็จะยังไม่มีใครพบความลับใดๆที่ทะเลอ้าวไลเลย."เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เหนียงเหนียงนวีหว๋าบอกว่าอยู่ที่นั่น,แน่นอนว่าต้องอยู่ที่นั่น,พิธีกรรมใหญ่นี้เป็นสิ่งที่จะตัดสินความรุ่งโรจน์และล่มสลายของเผ่าจิ้งจอก,อย่าได้ละเลย."ซูต้าจี้กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
"รับทราบ,หลังจากที่ข้ากลับไปยังชิงชิว,จะทำการเตรียมเผ่าจิ้งจอกทั้งหมดในทันที,แม้แต่ตัวข้าก็จะเดินทางไปยังทะเลอ้าวไลด้วยตัวเอง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ตอบรับอย่างจริงจัง.
"คำพูดของเหนียงเหนียง,ข้าได้มอบให้กับพวกเจ้าหมดแล้ว,จงทำให้ดีที่สุด."ซูต้าจี้กล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับด้วยความเคารพ.
ในเวลาเดียวกัน,ซูต้าจี้ที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย.
"กงจูจิวเหว่ย?"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้า,อาวุโส,เชิญกล่าว!"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวรับในทันที.
"ข้าได้ตายไปแล้ว,เหลือเพียงแค่กลุ่มก้อนจิตสำนึก,ข้าได้ก้าวอกมาจากค่ายกลที่ปกคลุมตำหนักเมื่อสักครู่,กลุ่มก้อนจิตสำนึกนี้จะสลายกลายเป็นพลังสวรรค์และปฐพี,กลายเป็นปราณหยวนฟ้าดิน,ข้ามีสิ่งที่ต้องการจะขอเป็นครั้งสุดท้าย,ขอให้เจ้าช่วยข้า!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
"อาวุโสเชิญกล่าวตราบเท่าที่ข้าสามารถทำได้,ข้าจะทำมันสุดความสามารถ!"กงจูจิวเหวยที่กล่าวตอบรับอย่างหนักแน่น.
"ค่ายกลในตำหนัก,ข้าได้บอกกับเจ้าทุกอย่างแล้ว,กับเรื่องที่เคยเกิดขึ้น,ต้าซ่างที่เป็นเหยื่อสังเวยของเหล่าปราชญ์เทพที่ต่อต้านเทียนชู,ทำให้ข้าและอ๋องโจวต้องถูกแยกตัดขาดจากกัน,ข้าต้องการให้เจ้านำข้าไป,สักวันหนึ่ง,ฝังสามีและภรรยาอยู่ที่เดียวกันฝังข้าและอ๋องโจไว้ที่เดียวกัน,นี่คือความหวังสุดท้ายของข้า!"คำพูดของซูต้าจี้ที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
คิดถึงเรื่องที่นางได้ยินในตำหนัก,ทำให้กงจูจิวเหว่ยเจ็บปวดหัวใจ.
นางที่จ้ององไปยังโครงกระดูกซูต้าจี้,พยักหน้าอย่างจริงจัง,"ท่านโปรดวางใจข้าจะต้องทำสุดความสามารถ,นำท่านและอ๋องโจวฝังไว้ที่เดียวกัน,ข้าจะต้องมอบวันที่ฟ้าสดใสให้กับท่านให้ได้!"
"ขอบคุณ!"ซูต้าจี้ที่กล่าวออกมาด้วยความซาบซึ้ง.
จากนั้น,เทือกเขาขนาดใหญ่ก็เปลี่ยนรูปร่างไปในทันที,เวลานี้มันได้กลายเป็นโลงศพขนาดใหญ่ไปแล้ว.
ซูต้าจี้ที่ก้าวเข้าไปในโลงศพขนาดใหญ่,ก่อนที่จะนอนลงไปช้าๆ,ก่อนที่จิตสำนึกของนางจะหายไปทั้งหมด.
กงจูจิวเหว่ยที่เลื่อนปิดฝาโลง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า,พร้อมกับสะบัดมือเก็บโลงศพเข้ามาไว้ในกำไลเก็บของต่างมิติของนาง.
เมื่อเก็บเข้ามาในกำไลเก็บของต่างมิติ,นั่นก็หมายความว่าซูต้าจี้ได้ตกตายไปอย่างสมบูรณ์,แม้แต่จิตสำนึกสุดท้ายที่เหลือ,ก็แตกสลายหายไปในทันที.
"ครืนนนนนนนนน!"
ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีแดง,เมฆสายฟ้าที่กำลังเคลื่อนที่,ทั่วทั้งเขตแดนลับเซียนโบราณกำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
"ไม่ได้การ,อาวุโสสูญสลายไปแล้ว,เขตแดนลับเซียนโบราณแห่งนี้กำลังล่มสลาย!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ดวงตาเบิกกว้างและกล่าวออกมาเสียงดัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น