Immortality Chapter 864 Formidable Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 864 จงซานผู้น่าเกรงขาม.
Chapter 864 Formidable Zhong Shan
กระบี่ของซือหม่าจงเหิงที่ฟันไปยังจงซาน,ทว่าทันใดนั้นก็ปรากฏสิ่งของบางอย่างปรากฏขึ้น,เป็นตราประทับขนาดสิบจั้ง.
ตราประทับครรลองสวรรค์,ที่โผล่ออกมาขวาง,ปราณราชันย์ที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังแผ่ออกมาจากตราประทับ.
ภายในใจของซือหม่าจงเหิงถึงกับตื่นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าจงเหิงที่คิดว่าอุปกรณ์ต้าเซียนของต้าเจิ้งมีเพียงแค่ดาบยักษ์เท่านั้น,ทว่ากลิ่นอายของตราประทับชิ้นนี้?
แรงกดดันมหาศาลและน่าเกรงขามนี้,ถึงกับคุกคามความรู้สึกของซือหม่าจงเหิง.
อุปกรณ์ต้าเซียน,แน่นอนว่าต้องเป็นอุปกรณ์ต้าเซียน! ตราประทับนี้แท้จริงแล้วคืออุปกรณ์ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
"ครืนนนนนนน!"
ตราประทับครรลองสวรรค์และกระบี่ยาวปะทะกันอย่างรุนแรงหนักหน่วง,พลังที่น่าเกรงขามเวลานี้กำลังบดบี้กระบี่อย่างหนักหน่วงรุนแรง,กระบี่ยาวทันใดนั้นก็ถูกกระแทบเด้งถอยหลังล่วงล่นปักลงพื้นเสียงดังสนั่นทะลวงลึกลงไปใต้ดินจนไม่สามารถมองเห็นร่องรอยได้.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,ดาบของจงซานและซือหม่าจงเหิงที่ปะทะกัน,พลังดาบที่แตกต่างกันสุดขั้ว,พลังความร้อนและพลังความเย็น,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทำให้เทือกเขาที่อยู่รอบๆพังทลายลงไปในทันที.
จากที่ไกลออกไปคนละซีกของพื้นที่แห่งหนึ่งฝั่งหนึ่งกลายเป็นภูเขาน้ำแข็งอีกฝั่งเป็นลาวา,พื้นที่รอบพังทะลายเสียหาย,จงซานที่ยังคงยืนขวางอยู่ด้านหน้าสุสานซูต้าจี้,ดังนั้นพื้นที่ดังกล่าวนี้จึงเป็นปรกติ.
การโจมตีเพียงครั้งแรก,พื้นที่พังทลายเสียหาย,คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถบอกได้ถึงชัยชนะหรือพ่ายแพ้?
ไม่,กระบี่ยาวที่ถูกฝังลงไปใต้พื้นพิภพ,ในเวลานี้ใบหน้าของซือหม่าจงเหิงที่กำลังหวาดผวา,ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นเช่นนี้?
เป็นไปได้อย่างไร?
เขามีระดับเพียงแค่เซียนสวรรค์เท่านั้น.
จากนั้นไม่นานกระบี่ยาวก็ผุดขึ้นมาจากใต้ดิน,โคจรอยู่รอบๆซือหม่าจงเหิงอีกครั้ง,ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจงซานจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
เขาซ่อนมันเอาไว้อย่างงั้นรึ?
เขาปกปิดความแข็งแกร่งหลักจากที่แยกสวรรค์รึ?
ทว่าเซิงหวังกล่าวไม่ผิดแน่,เขามีระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง,เพียงแค่เซียนสวรรค์ขั้นที่สองกับรับมือกับต้าเซียนได้อย่างงั้นรึ?
เพียงแต่,มีเพียงยอดฝีมือปิศาจ,พวกเขาที่สืบทอดพลังปิศาจถึงจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป.
จงซานเป็นมนุษย์สายโลหิตปิศาจอย่างงั้นรึ?
ไม่หลังจากที่เขาแยกสวรรค์,เขาก็เลือกที่จะยอมจำนนทันที,เขาเป็นยอดฝีมือปิศาจอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าจงเหิงยืนอยู่บนพื้นที่ไกลออกไป,แววตาที่เต็มไปด้วยความตะลึงงัน,จงซานมือขวากุมดาบยักษ์,มือซ้ายถือตราประทับครรลองสวรรค์.
รับมือกับต้าเซียนได้อย่างงั้นรึ? อีกทั้งยังไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,เขามีไพ่ลับในมือมากมายเท่าไหร่กัน,มีอุปกรณ์ต้าเซียนกี่ชิ้นในมือจงซาน?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว,ในอดีตนั้นม่านพลังป้องกันของโลกใบใหญ่,มีเพียงระดับเซียนโบราณที่สามารถทะลวงได้,ระดับต้าเซียนไม่สามารถแยกมันออกมาได้,ทว่าจงซาน,แม้ว่าจะยืมพลังจากทั่วโลก,ทว่าเขาก็ยังเป็นมนุษย์,ด้วยพลังของมนุษย์นั้นกลับสามารถแยกม่านพลังป้องกันออกมาได้,ไม่ใช่ว่าร่างกายของเขาในเวลานั้นสามารถที่จะแยกร่างของต้าเซียนได้แล้วอย่างงั้นรึ?
ทำไมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในเวลานั้นไม่ถูกทำลาย,ทว่ายังคงได้รับตำแหน่งมรรคาของฟ้าดินที่มั่นคงอยู่เช่นเดิม.
ในเวลานั้นแม้ว่าจะสามารถรับมือต้าเซียนได้,ทว่าก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะป้องกันการทำลายล้างต้าเจิ้งได้,จงซานจึงเลือกที่จะยอมจำนนเป็นเมืองขึ้น.
ซือหม่าจงเหิงที่ถูกจงซานทำลายวิถีเต๋า,หากว่าไม่สามารถจัดการจงซานได้,จะทำให้การฝึกตนหยุดชงะกด้วยจิตมารที่เกิดขึ้น.
เพราะด้วยสถานการณ์เวลานี้,จงซานที่อยู่ในพื้นที่ลับ,การจะสังหารจงซานย่อมไม่มีใครรับรู้.
"ชิ!"
ซือหม่าจงเหิงไม่เชื่อว่าตัวเองที่เป็นต้าเซียน,ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นเพียงระดับเซียนสวรรค์,กับช่องว่างที่ห่างกันมากมาย,เขาจะชนะข้าได้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าเขาประมาทเอง?
ซือหม่าจงเหิงที่ทำมุทรา,พื้นที่บรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไปในทันที,ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีเขียว,ต้นสนนิรันดร์ที่ผุดขึ้นมาตั้งตะหง่านที่ด้านข้างของซือหม่าจงเหิง.
โลกเขตแดน,ซือหม่าจงเหิง.
อย่างไรก็ตาม,โลกเขตแดนของจงซาน,บรรยากาศรอบๆที่เป็นสีม่วง,โลกเขตแดนเทวะเปิดใช้งานอีกครั้งแล้ว.
โลกเขตแดนที่เชื่อมกันในทันที,จงซานที่ยืนอยู่ฝังโลกเขตแดนเทวะ,พร้อมกับเคลื่อนย้ายอำนาจของโลกเขตแดนเทวะ,ส่วนซือหม่าจงเหิงที่อยู่ในโลกเขตแดนตัวเองเคลื่อนย้ายพลังของตัวเอง.
"เซียนสวรรค์,ทำไมโลกเขตแดนของเจ้าถึงได้เสถียรล่ะ?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคั้วไปมา.
"โลกเขตแดนของเจ้าอ่อนแอนัก!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ,โอหังเกินไปแล้ว!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จากนั้นดาบในมือของเข้าที่ฟันไปยังจงซานอีกครั้ง,และกระบี่เองก็ร่ายรำลอยไปมาบนอากาศพร้อมกับปล่อยปราณกระบี่ที่รุนแรงทรงพลังออกไป.
จงซานที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา,พร้อมกับเคลื่อนโลกเขตแดนเข้าปะทะโลกเขตแดนของซือหม่าจงเหิงในทันที.
โลกเขตแดนทั้งสงอที่เข้าปะทะกัน,ทำให้บรรยากาศรอบๆกลายเป็นวุ่นวาย,มวลอากาศที่ไหลย้อนกลับ,ภูเขามากมายนับไม่ถ้วนถูกบดขยี้.
ซือหม่าจงเหิงที่ไม่สามารถคุมโลกเขตแดนได้อย่างสมบูรณ์,เนื่องจากวิถีเต๋าของตัวเองถูกทำลาย,อำนาจวิเศษส่วนใหญ่ถูกระงับ,เวลานี้เขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
ปราณดาบที่ฟันมาก่อนหน้านี้ระเบิดออกไปเสียงดังสนั่น,จากนั้นป่าไม้ในโลกเขตแดนได้เปลี่ยนเป็นพลังกลายรวมตัวกันเป็นดวงตะวันพุ่งตรงไปยังจงซาน,เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ส่วนการโจมตีของกระบี่ยาวนั้นถูกตราประทับครรลองสวรรค์ป้องกันเอาไว้ได้อย่างหมดจด.
ส่วนฝั่งของจงซานดาบยักษ์อมตะเปลี่ยนเป็นดวงจันทร์ขนาดใหญ่,พุ่งออกไปรับการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม.
พลังที่น่าเกรงขามสองสาย,กำลังปะทะกันเสียงดังสนั่น,ในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าจงเหิงเริ่มตระหนักได้ว่าตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บภายในมาก่อนคงยั้งต่อไปไม่ไหว,มือซ้ายของเขาที่ฟาดออกไปยังร่างของจงซานอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ฝ่ามือสีแดงเพลิง,บวกกับอำนาจองโลกเขตแดน,พุ่งตรงเป็นริ้วแสงไปยังทิศทางของจงซาน.
จงซานที่จ้องมองไปยังซือหม่าจงเหิง,สายตาจดจ้องมองด้วยความดุร้าย,คงจะคิดว่ากายเนื้อของเขาไม่สามารถเทียบได้กับระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยอำนาจทำลายล้างพุ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง.
แววตาที่เย็นชาของจงซาน,มือซ้ายที่ยื่นออกไป,ปรากฏแสงสีเงินหมุนวันขึ้นที่ด้านหน้าฝ่ามือ,หมอกสีขาวที่หมุนวน,อักษรรูนขนาดเล็กมากมาย,ส่องประกายระยิบระยังยื่นออกไปรับมือการโจมตีของซือหม่าจงเหิง,ฝ่ามือแยกสวรรค์!
"ตูมมมมมมมม!"
ฝ่ามือทั้งสองที่เข้าปะทะกันดังสนั่น,โลกเขตแดนทั้งสองที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ผลักออกจากกันหายไปในทันที.
จงซานที่เก็บตราประทับครรลองสวรรค์และดาบยักษ์อมตะกลับมา,พร้อมกับจับจ้องมองอย่างเย็นใจไปยังสถานที่ไกลออกไป.
ที่ไกลออกไป,ร่างของซือหม่าจงเหิงที่ลอยออกไปไกลกระแทกพื้นที่ภูเขารอบๆเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,พื้นที่รอบๆพังทลายสิ้น.
ฝุ่นหมกควันตลบอบอวนคลุ้งไปด้วยเศษของซากปรักหักพัง,เผยให้เห็นร่างของซือหม่าจงเหิงที่อ่อนแรงอยู่ท่ามกลางฝุ่นควัน.
ซือหม่าจงเหิงที่พยุงร่างดันตัวลุกขึ้นมา,ทั่วร่างที่โชคไปด้วยโลหิต,ใบหน้าที่ดำมืด,จดจ้องมองจงซานที่อยู่ไกลออกมา,แววตาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
ฝ่ามือนั่น,โคตรจะธรรมดาเลย.
ต้าเซียนปะทะเซียนสวรรค์,ท้ายที่สุดเป็นต้าเซียนพ่ายแพ้?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ซือหม่าจงเหิงไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,กระดูกทั่วร่างของเขาที่แตกหักจนไม่สามารถขยับได้,แววตาที่ตกใจเป็นอย่างมาก.
"ซือหม่าจงเหิง? ก็ธรรมดา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเหยียดหยัน.
"พุ!"
ซือหม่าจงเหิงที่อยู่ไกลออกไปถึงกับพ่นโลหิตคำโต,วิถีเต๋าถูกทำลาย,แม้แต่โดนเซียนสวรรค์ดูแคลนว่าธรรมดา,ทำให้ซือหม่าจงเหิงควบคุมคุมตัวเองไม่ได้,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"ฟิ้ว!" "ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏร่างหลายร่าง,หนึ่งในนั้นที่บินตรงมาเห็นพื้นที่รอบๆที่พังทลาย,พวกเขาที่หยุดนิ่งจดจ้องมองด้วยความตกใจ.
พื้นที่พังทลายล่มสลายกลายเป็นหน้ากลอง?
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงขนาดใหนกัน? ต้าเซียนซือหม่าจงเหิง?
เซียนสวรรค์จงซานอย่างงั้นรึ?
จงซานล้มซือหม่าจงเหิงอย่างงั้นรึ?
จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
สองคนที่นำหน้าก็คือ,ซือหม่าเฉียนจวินและซือหม่าชิง.
คิ้วของซือหม่าชิงที่ขมวดไปมา,จดจ้องมองพื้นที่รอบๆอย่างอัศจรรย์ใจ.
"ลุงสอง,เป็นไรหรือไม่,ลุงสอง!"ซือหม่าชิงที่นำเม็ดยาออกมาพร้อมกับส่งให้กับซือหม่าจงเหิงในทันที.
ซือหม่าชิงไม่ได้มองซือหม่าจงเหิง,ทว่าจดจ้องมองไปยังจงซาน,จ้องมองไปยังภูเขาด้านหลังจงซาน,ประตูด้านหลังที่ปิดแน่น,ที่ด้านในนั้นมีกงจูจิวเหว่ยอยู่อย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่มองเห็นแผ่นจารึก,ทันใดนั้นดวงตาลุกวาวขึ้นมาในทันที.
ซือหม่าชิงที่ไม่พูดอะไรอีกต่อไป,ดวงตาของเขาที่กลายเป็นสีน้ำเงินในทันที,ทว่าในเวลานั้นปรากฏริ้วแสงสีฟ้าที่พุ่งตรงมา,ดวงตาของเขาจึงฟืนคืนกลับอย่างรวดเร็ว.
เพราะว่าในเวลานี้,เซียนเซิงหลี่ที่นำคนกลุ่มหนึ่งตามมาถึง.
พวกขเที่จ้องมองไปยังจงซานและจ้องมองไปยังอีกฝั่งที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน,กำลังจะเคลื่อนย้ายพลัง,วิชาเนตรอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่ต้องการใช้วิชาเนตรอย่างงั้นรึ?
หากแต่ดึงกลับไปในทันทีที่เซียนเซิงหลี่มาถึงอย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงหลี่ที่มาถึง,จ้องมองซือหม่าจงเหิงที่กำลังอ่อนแรง,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,และพอจะคาดเดาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
"จงซาน,เจ้ามาอยู่ที่ภูเขาแห่งนี้?
กงจูล่ะ?"เซียนเซิงหลี่สอบถาม.
"กงจูอยู่ด้านในเทือกเขาอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่สอบถามออกไป.
"ทุกๆคนโปรดรอสักครู่,กงจูอยู่ด้านใน,จะออกมาอีกไม่นานนี้!"จงซานพยักหน้ารับและกล่าออกไป.
ขณะที่กำลังจะมีใครกล่าวอะไรออกไป,จากที่ไกลออกไปเสียงของใครบางคนที่ทำลายสมาธิของพวกเขาไปในทันที.
"ร้ายกาจยิ่งนัก,เจ้าร้ายกาจเกินไปแล้ว?
ข้าได้ยินมาว่าเจ้ามีเพียงระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง,ถึงกับล้มซือหม่าจงเหิงได้อย่างงั้นรึ?
นี่เจ้ายังเป็นคนอยู่อีกรึ?"
เสียงของซูอาโฝวนั่นเอง,ขณะที่เขาเร่งรีบบินมาก,จ้องมองทุกคนและภาพบรรยากาศที่น่าตื่นตะลึง,กับต้าเซียนที่แข็งแกร่งเช่นซือหม่าจงเหิง,ถึงกับกระดูกแตกหักด้วยฝีมือจงซานอย่างงั้นรึ?
ร้ายกาจมาก,เขาพลาดโอกาสได้เห็นการต่อสู้ทีเยี่ยมยอดนี้ไปได้อย่างไร.
"ซูอาโฝว,เจ้าพูดอะไร?"ซือหม่าเฉียนจวินที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวเล็กน้อย.
ซูอาโฝวจ้องมองซือหม่าเฉียนจวินเล็กน้อย,จากนั้นก็ไม่สนใจแม้แต่น้อยพร้อมกับจ้องมองไปยังจงซาน,เห็นท่าทางเมินเฉินของซูอาโฝว,ซือหม่าเฉียนจวินที่กำลังโกรธเกรี้ยวลมออกหูทีเดียว.
"จงซาน,มีอะไรด้านในภูเขา?
เจ้าไม่บอกพวกเราจะเข้าไป."เซียนเซิงหลี่กล่าว.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างดวงตาเป็นประกาย,โดยเฉพาะซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง.
"กงจูนางกำลังรับสิ่งของบางอย่างด้านใน,ทุกคนโปรดรอที่นี่,จงซานไม่ได้ต้องการล่วงเกินทุกคน!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"อ๋องน้อย,ที่ด้านในจะต้องมีสมบัติล้ำค่าเป็นแน่,ข้าและจงซานต่อสู้กัน,ถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน,กงจูจิวเหว่ยก็ยังไม่ออกมา,พวกเราเร่งรีบบุกเข้าไปด้านในเถอะ!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
ทันทีที่ทุกคนได้ยิน,ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย,คนกลุ่มหนึ่งที่ต้องการเข้าไป,ปลดปล่อยแรงกดดันอำนาจวิเศษโถมกระหน่ำมายังจงซาน,ต้องการให้จงซานเปิดทาง,พวกเขาต้องการเข้าไปด้านใน.
"เปรี้ยง!!"
บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้าสีโลหิตที่หนาแน่นขนาดสิบจั้งปรากฏขึ้นในทันที,อำนาจวิเศษที่รุนแรงหนักหน่วงทำให้ฝนโลหิตแตกกระจายเป็นไอ,ก่อนที่จะฟาดลงมายังตำแหน่งของซือหม่าชิง.
ใบหน้าของซือหม่าชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่จะยื่นมือฟาดขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมมม!"
ซือหม่าชิงที่โจมตีไปยังสายฟ้าที่ฟาดลงมา,เกิดระเบิดดังสนั่น,ร่างของซือหม่าชิงที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ส่วนคนอื่นๆที่ลอยเคล้งออกไปด้วยแรงกระแทก.
ใบหน้าของทุกคนที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ,ไม่ได้ตกใจกับสายฟ้าที่โจมตีลงมา,แต่เป็นพลังของซือหม่าชิง.
ซือหม่าชิงแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซานเองก็ยกมือขึ้นบนท้องฟ้าเช่นกัน,หากแต่สายฟ้าโลหิตไม่ได้โจมตีลงมา,ดูเหมือนว่าการโจมตีนี้,มาจากซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
เป็นซูต้าฉีลงมือหรือไม่? เป็นนางที่ต้องการจัดการซือหม่าชิงอย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้ากำลังทำอะไร?"เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ดังขึ้นในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,บนอากาศปรากฏร่างของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขึ้น,สร้างความตกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก.
Chapter 864 Formidable Zhong Shan
强大的钟山
จงซานผู้น่าเกรงขาม.
กระบี่ของซือหม่าจงเหิงที่ฟันไปยังจงซาน,ทว่าทันใดนั้นก็ปรากฏสิ่งของบางอย่างปรากฏขึ้น,เป็นตราประทับขนาดสิบจั้ง.
ตราประทับครรลองสวรรค์,ที่โผล่ออกมาขวาง,ปราณราชันย์ที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังแผ่ออกมาจากตราประทับ.
ภายในใจของซือหม่าจงเหิงถึงกับตื่นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าจงเหิงที่คิดว่าอุปกรณ์ต้าเซียนของต้าเจิ้งมีเพียงแค่ดาบยักษ์เท่านั้น,ทว่ากลิ่นอายของตราประทับชิ้นนี้?
แรงกดดันมหาศาลและน่าเกรงขามนี้,ถึงกับคุกคามความรู้สึกของซือหม่าจงเหิง.
อุปกรณ์ต้าเซียน,แน่นอนว่าต้องเป็นอุปกรณ์ต้าเซียน! ตราประทับนี้แท้จริงแล้วคืออุปกรณ์ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
"ครืนนนนนนน!"
ตราประทับครรลองสวรรค์และกระบี่ยาวปะทะกันอย่างรุนแรงหนักหน่วง,พลังที่น่าเกรงขามเวลานี้กำลังบดบี้กระบี่อย่างหนักหน่วงรุนแรง,กระบี่ยาวทันใดนั้นก็ถูกกระแทบเด้งถอยหลังล่วงล่นปักลงพื้นเสียงดังสนั่นทะลวงลึกลงไปใต้ดินจนไม่สามารถมองเห็นร่องรอยได้.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,ดาบของจงซานและซือหม่าจงเหิงที่ปะทะกัน,พลังดาบที่แตกต่างกันสุดขั้ว,พลังความร้อนและพลังความเย็น,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทำให้เทือกเขาที่อยู่รอบๆพังทลายลงไปในทันที.
จากที่ไกลออกไปคนละซีกของพื้นที่แห่งหนึ่งฝั่งหนึ่งกลายเป็นภูเขาน้ำแข็งอีกฝั่งเป็นลาวา,พื้นที่รอบพังทะลายเสียหาย,จงซานที่ยังคงยืนขวางอยู่ด้านหน้าสุสานซูต้าจี้,ดังนั้นพื้นที่ดังกล่าวนี้จึงเป็นปรกติ.
การโจมตีเพียงครั้งแรก,พื้นที่พังทลายเสียหาย,คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถบอกได้ถึงชัยชนะหรือพ่ายแพ้?
ไม่,กระบี่ยาวที่ถูกฝังลงไปใต้พื้นพิภพ,ในเวลานี้ใบหน้าของซือหม่าจงเหิงที่กำลังหวาดผวา,ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นเช่นนี้?
เป็นไปได้อย่างไร?
เขามีระดับเพียงแค่เซียนสวรรค์เท่านั้น.
จากนั้นไม่นานกระบี่ยาวก็ผุดขึ้นมาจากใต้ดิน,โคจรอยู่รอบๆซือหม่าจงเหิงอีกครั้ง,ซือหม่าจงเหิงที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจงซานจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
เขาซ่อนมันเอาไว้อย่างงั้นรึ?
เขาปกปิดความแข็งแกร่งหลักจากที่แยกสวรรค์รึ?
ทว่าเซิงหวังกล่าวไม่ผิดแน่,เขามีระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง,เพียงแค่เซียนสวรรค์ขั้นที่สองกับรับมือกับต้าเซียนได้อย่างงั้นรึ?
เพียงแต่,มีเพียงยอดฝีมือปิศาจ,พวกเขาที่สืบทอดพลังปิศาจถึงจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป.
จงซานเป็นมนุษย์สายโลหิตปิศาจอย่างงั้นรึ?
ไม่หลังจากที่เขาแยกสวรรค์,เขาก็เลือกที่จะยอมจำนนทันที,เขาเป็นยอดฝีมือปิศาจอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าจงเหิงยืนอยู่บนพื้นที่ไกลออกไป,แววตาที่เต็มไปด้วยความตะลึงงัน,จงซานมือขวากุมดาบยักษ์,มือซ้ายถือตราประทับครรลองสวรรค์.
รับมือกับต้าเซียนได้อย่างงั้นรึ? อีกทั้งยังไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,เขามีไพ่ลับในมือมากมายเท่าไหร่กัน,มีอุปกรณ์ต้าเซียนกี่ชิ้นในมือจงซาน?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว,ในอดีตนั้นม่านพลังป้องกันของโลกใบใหญ่,มีเพียงระดับเซียนโบราณที่สามารถทะลวงได้,ระดับต้าเซียนไม่สามารถแยกมันออกมาได้,ทว่าจงซาน,แม้ว่าจะยืมพลังจากทั่วโลก,ทว่าเขาก็ยังเป็นมนุษย์,ด้วยพลังของมนุษย์นั้นกลับสามารถแยกม่านพลังป้องกันออกมาได้,ไม่ใช่ว่าร่างกายของเขาในเวลานั้นสามารถที่จะแยกร่างของต้าเซียนได้แล้วอย่างงั้นรึ?
ทำไมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในเวลานั้นไม่ถูกทำลาย,ทว่ายังคงได้รับตำแหน่งมรรคาของฟ้าดินที่มั่นคงอยู่เช่นเดิม.
ในเวลานั้นแม้ว่าจะสามารถรับมือต้าเซียนได้,ทว่าก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะป้องกันการทำลายล้างต้าเจิ้งได้,จงซานจึงเลือกที่จะยอมจำนนเป็นเมืองขึ้น.
ซือหม่าจงเหิงที่ถูกจงซานทำลายวิถีเต๋า,หากว่าไม่สามารถจัดการจงซานได้,จะทำให้การฝึกตนหยุดชงะกด้วยจิตมารที่เกิดขึ้น.
เพราะด้วยสถานการณ์เวลานี้,จงซานที่อยู่ในพื้นที่ลับ,การจะสังหารจงซานย่อมไม่มีใครรับรู้.
"ชิ!"
ซือหม่าจงเหิงไม่เชื่อว่าตัวเองที่เป็นต้าเซียน,ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นเพียงระดับเซียนสวรรค์,กับช่องว่างที่ห่างกันมากมาย,เขาจะชนะข้าได้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าเขาประมาทเอง?
ซือหม่าจงเหิงที่ทำมุทรา,พื้นที่บรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไปในทันที,ท้องฟ้าที่กลายเป็นสีเขียว,ต้นสนนิรันดร์ที่ผุดขึ้นมาตั้งตะหง่านที่ด้านข้างของซือหม่าจงเหิง.
โลกเขตแดน,ซือหม่าจงเหิง.
อย่างไรก็ตาม,โลกเขตแดนของจงซาน,บรรยากาศรอบๆที่เป็นสีม่วง,โลกเขตแดนเทวะเปิดใช้งานอีกครั้งแล้ว.
โลกเขตแดนที่เชื่อมกันในทันที,จงซานที่ยืนอยู่ฝังโลกเขตแดนเทวะ,พร้อมกับเคลื่อนย้ายอำนาจของโลกเขตแดนเทวะ,ส่วนซือหม่าจงเหิงที่อยู่ในโลกเขตแดนตัวเองเคลื่อนย้ายพลังของตัวเอง.
"เซียนสวรรค์,ทำไมโลกเขตแดนของเจ้าถึงได้เสถียรล่ะ?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคั้วไปมา.
"โลกเขตแดนของเจ้าอ่อนแอนัก!"จงซานกล่าวหยัน.
"ชิ,โอหังเกินไปแล้ว!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จากนั้นดาบในมือของเข้าที่ฟันไปยังจงซานอีกครั้ง,และกระบี่เองก็ร่ายรำลอยไปมาบนอากาศพร้อมกับปล่อยปราณกระบี่ที่รุนแรงทรงพลังออกไป.
จงซานที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา,พร้อมกับเคลื่อนโลกเขตแดนเข้าปะทะโลกเขตแดนของซือหม่าจงเหิงในทันที.
โลกเขตแดนทั้งสงอที่เข้าปะทะกัน,ทำให้บรรยากาศรอบๆกลายเป็นวุ่นวาย,มวลอากาศที่ไหลย้อนกลับ,ภูเขามากมายนับไม่ถ้วนถูกบดขยี้.
ซือหม่าจงเหิงที่ไม่สามารถคุมโลกเขตแดนได้อย่างสมบูรณ์,เนื่องจากวิถีเต๋าของตัวเองถูกทำลาย,อำนาจวิเศษส่วนใหญ่ถูกระงับ,เวลานี้เขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
ปราณดาบที่ฟันมาก่อนหน้านี้ระเบิดออกไปเสียงดังสนั่น,จากนั้นป่าไม้ในโลกเขตแดนได้เปลี่ยนเป็นพลังกลายรวมตัวกันเป็นดวงตะวันพุ่งตรงไปยังจงซาน,เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ส่วนการโจมตีของกระบี่ยาวนั้นถูกตราประทับครรลองสวรรค์ป้องกันเอาไว้ได้อย่างหมดจด.
ส่วนฝั่งของจงซานดาบยักษ์อมตะเปลี่ยนเป็นดวงจันทร์ขนาดใหญ่,พุ่งออกไปรับการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม.
พลังที่น่าเกรงขามสองสาย,กำลังปะทะกันเสียงดังสนั่น,ในเวลาเดียวกันนั้น,ซือหม่าจงเหิงเริ่มตระหนักได้ว่าตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บภายในมาก่อนคงยั้งต่อไปไม่ไหว,มือซ้ายของเขาที่ฟาดออกไปยังร่างของจงซานอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ฝ่ามือสีแดงเพลิง,บวกกับอำนาจองโลกเขตแดน,พุ่งตรงเป็นริ้วแสงไปยังทิศทางของจงซาน.
จงซานที่จ้องมองไปยังซือหม่าจงเหิง,สายตาจดจ้องมองด้วยความดุร้าย,คงจะคิดว่ากายเนื้อของเขาไม่สามารถเทียบได้กับระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยอำนาจทำลายล้างพุ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง.
แววตาที่เย็นชาของจงซาน,มือซ้ายที่ยื่นออกไป,ปรากฏแสงสีเงินหมุนวันขึ้นที่ด้านหน้าฝ่ามือ,หมอกสีขาวที่หมุนวน,อักษรรูนขนาดเล็กมากมาย,ส่องประกายระยิบระยังยื่นออกไปรับมือการโจมตีของซือหม่าจงเหิง,ฝ่ามือแยกสวรรค์!
"ตูมมมมมมมม!"
ฝ่ามือทั้งสองที่เข้าปะทะกันดังสนั่น,โลกเขตแดนทั้งสองที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ผลักออกจากกันหายไปในทันที.
จงซานที่เก็บตราประทับครรลองสวรรค์และดาบยักษ์อมตะกลับมา,พร้อมกับจับจ้องมองอย่างเย็นใจไปยังสถานที่ไกลออกไป.
ที่ไกลออกไป,ร่างของซือหม่าจงเหิงที่ลอยออกไปไกลกระแทกพื้นที่ภูเขารอบๆเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,พื้นที่รอบๆพังทลายสิ้น.
ฝุ่นหมกควันตลบอบอวนคลุ้งไปด้วยเศษของซากปรักหักพัง,เผยให้เห็นร่างของซือหม่าจงเหิงที่อ่อนแรงอยู่ท่ามกลางฝุ่นควัน.
ซือหม่าจงเหิงที่พยุงร่างดันตัวลุกขึ้นมา,ทั่วร่างที่โชคไปด้วยโลหิต,ใบหน้าที่ดำมืด,จดจ้องมองจงซานที่อยู่ไกลออกมา,แววตาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
ฝ่ามือนั่น,โคตรจะธรรมดาเลย.
ต้าเซียนปะทะเซียนสวรรค์,ท้ายที่สุดเป็นต้าเซียนพ่ายแพ้?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ซือหม่าจงเหิงไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,กระดูกทั่วร่างของเขาที่แตกหักจนไม่สามารถขยับได้,แววตาที่ตกใจเป็นอย่างมาก.
"ซือหม่าจงเหิง? ก็ธรรมดา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเหยียดหยัน.
"พุ!"
ซือหม่าจงเหิงที่อยู่ไกลออกไปถึงกับพ่นโลหิตคำโต,วิถีเต๋าถูกทำลาย,แม้แต่โดนเซียนสวรรค์ดูแคลนว่าธรรมดา,ทำให้ซือหม่าจงเหิงควบคุมคุมตัวเองไม่ได้,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"ฟิ้ว!" "ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏร่างหลายร่าง,หนึ่งในนั้นที่บินตรงมาเห็นพื้นที่รอบๆที่พังทลาย,พวกเขาที่หยุดนิ่งจดจ้องมองด้วยความตกใจ.
พื้นที่พังทลายล่มสลายกลายเป็นหน้ากลอง?
เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงขนาดใหนกัน? ต้าเซียนซือหม่าจงเหิง?
เซียนสวรรค์จงซานอย่างงั้นรึ?
จงซานล้มซือหม่าจงเหิงอย่างงั้นรึ?
จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
สองคนที่นำหน้าก็คือ,ซือหม่าเฉียนจวินและซือหม่าชิง.
คิ้วของซือหม่าชิงที่ขมวดไปมา,จดจ้องมองพื้นที่รอบๆอย่างอัศจรรย์ใจ.
"ลุงสอง,เป็นไรหรือไม่,ลุงสอง!"ซือหม่าชิงที่นำเม็ดยาออกมาพร้อมกับส่งให้กับซือหม่าจงเหิงในทันที.
ซือหม่าชิงไม่ได้มองซือหม่าจงเหิง,ทว่าจดจ้องมองไปยังจงซาน,จ้องมองไปยังภูเขาด้านหลังจงซาน,ประตูด้านหลังที่ปิดแน่น,ที่ด้านในนั้นมีกงจูจิวเหว่ยอยู่อย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่มองเห็นแผ่นจารึก,ทันใดนั้นดวงตาลุกวาวขึ้นมาในทันที.
ซือหม่าชิงที่ไม่พูดอะไรอีกต่อไป,ดวงตาของเขาที่กลายเป็นสีน้ำเงินในทันที,ทว่าในเวลานั้นปรากฏริ้วแสงสีฟ้าที่พุ่งตรงมา,ดวงตาของเขาจึงฟืนคืนกลับอย่างรวดเร็ว.
เพราะว่าในเวลานี้,เซียนเซิงหลี่ที่นำคนกลุ่มหนึ่งตามมาถึง.
พวกขเที่จ้องมองไปยังจงซานและจ้องมองไปยังอีกฝั่งที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน,กำลังจะเคลื่อนย้ายพลัง,วิชาเนตรอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าชิงที่ต้องการใช้วิชาเนตรอย่างงั้นรึ?
หากแต่ดึงกลับไปในทันทีที่เซียนเซิงหลี่มาถึงอย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงหลี่ที่มาถึง,จ้องมองซือหม่าจงเหิงที่กำลังอ่อนแรง,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,และพอจะคาดเดาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
"จงซาน,เจ้ามาอยู่ที่ภูเขาแห่งนี้?
กงจูล่ะ?"เซียนเซิงหลี่สอบถาม.
"กงจูอยู่ด้านในเทือกเขาอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่สอบถามออกไป.
"ทุกๆคนโปรดรอสักครู่,กงจูอยู่ด้านใน,จะออกมาอีกไม่นานนี้!"จงซานพยักหน้ารับและกล่าออกไป.
ขณะที่กำลังจะมีใครกล่าวอะไรออกไป,จากที่ไกลออกไปเสียงของใครบางคนที่ทำลายสมาธิของพวกเขาไปในทันที.
"ร้ายกาจยิ่งนัก,เจ้าร้ายกาจเกินไปแล้ว?
ข้าได้ยินมาว่าเจ้ามีเพียงระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง,ถึงกับล้มซือหม่าจงเหิงได้อย่างงั้นรึ?
นี่เจ้ายังเป็นคนอยู่อีกรึ?"
เสียงของซูอาโฝวนั่นเอง,ขณะที่เขาเร่งรีบบินมาก,จ้องมองทุกคนและภาพบรรยากาศที่น่าตื่นตะลึง,กับต้าเซียนที่แข็งแกร่งเช่นซือหม่าจงเหิง,ถึงกับกระดูกแตกหักด้วยฝีมือจงซานอย่างงั้นรึ?
ร้ายกาจมาก,เขาพลาดโอกาสได้เห็นการต่อสู้ทีเยี่ยมยอดนี้ไปได้อย่างไร.
"ซูอาโฝว,เจ้าพูดอะไร?"ซือหม่าเฉียนจวินที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวเล็กน้อย.
ซูอาโฝวจ้องมองซือหม่าเฉียนจวินเล็กน้อย,จากนั้นก็ไม่สนใจแม้แต่น้อยพร้อมกับจ้องมองไปยังจงซาน,เห็นท่าทางเมินเฉินของซูอาโฝว,ซือหม่าเฉียนจวินที่กำลังโกรธเกรี้ยวลมออกหูทีเดียว.
"จงซาน,มีอะไรด้านในภูเขา?
เจ้าไม่บอกพวกเราจะเข้าไป."เซียนเซิงหลี่กล่าว.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างดวงตาเป็นประกาย,โดยเฉพาะซือหม่าชิงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง.
"กงจูนางกำลังรับสิ่งของบางอย่างด้านใน,ทุกคนโปรดรอที่นี่,จงซานไม่ได้ต้องการล่วงเกินทุกคน!"จงซานกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"อ๋องน้อย,ที่ด้านในจะต้องมีสมบัติล้ำค่าเป็นแน่,ข้าและจงซานต่อสู้กัน,ถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน,กงจูจิวเหว่ยก็ยังไม่ออกมา,พวกเราเร่งรีบบุกเข้าไปด้านในเถอะ!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
ทันทีที่ทุกคนได้ยิน,ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย,คนกลุ่มหนึ่งที่ต้องการเข้าไป,ปลดปล่อยแรงกดดันอำนาจวิเศษโถมกระหน่ำมายังจงซาน,ต้องการให้จงซานเปิดทาง,พวกเขาต้องการเข้าไปด้านใน.
"เปรี้ยง!!"
บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้าสีโลหิตที่หนาแน่นขนาดสิบจั้งปรากฏขึ้นในทันที,อำนาจวิเศษที่รุนแรงหนักหน่วงทำให้ฝนโลหิตแตกกระจายเป็นไอ,ก่อนที่จะฟาดลงมายังตำแหน่งของซือหม่าชิง.
ใบหน้าของซือหม่าชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่จะยื่นมือฟาดขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมมม!"
ซือหม่าชิงที่โจมตีไปยังสายฟ้าที่ฟาดลงมา,เกิดระเบิดดังสนั่น,ร่างของซือหม่าชิงที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ส่วนคนอื่นๆที่ลอยเคล้งออกไปด้วยแรงกระแทก.
ใบหน้าของทุกคนที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ,ไม่ได้ตกใจกับสายฟ้าที่โจมตีลงมา,แต่เป็นพลังของซือหม่าชิง.
ซือหม่าชิงแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซานเองก็ยกมือขึ้นบนท้องฟ้าเช่นกัน,หากแต่สายฟ้าโลหิตไม่ได้โจมตีลงมา,ดูเหมือนว่าการโจมตีนี้,มาจากซูต้าจี้อย่างงั้นรึ?
เป็นซูต้าฉีลงมือหรือไม่? เป็นนางที่ต้องการจัดการซือหม่าชิงอย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้ากำลังทำอะไร?"เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ดังขึ้นในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,บนอากาศปรากฏร่างของปรมาจารย์หมากซือเหม่ยขึ้น,สร้างความตกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น