Immortality Chapter 863 Heavenly Retribution extinguishes Cult Master
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 863 เทียนฟาสังหารเจ้านิกาย.
Chapter 863 Heavenly Retribution
extinguishes Cult Master
สายฟ้าสีม่วงที่ปรากฏขึ้นทีด้านหน้าของจงซาน,พร้อมกับจิตสังหารที่คุกคามจงซานในทันที.
ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,จับจ้องมองไปยังสายฟ้าด้านหน้า,ที่กำลังรวมตัวขึ้นเป็นบอลสายฟ้า,ก่อนที่จะพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน.
เสียงของสายฟ้าที่ฟาดกระจายไปทั่วร่างจงซาน,ก่อนที่มันจะหมุนวนถูกร่างของจงซานดูดซับและหายไป.
สายฟ้าที่หายไปจากรอบๆร่างของเขาแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้ทำให้เขาวางใจ.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,ต้องการทำอะไร?
แข่งขันหมากล้อมวิญญาณก็พ่ายแพ้หนีไปแล้ว,นี่ยังไม่พอใจอีกอย่างงั้นรึ?
ถึงได้ลอบทำร้ายคนอื่นเช่นนี้?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง?"เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารดังขึ้นกระจายไปรอบๆ.
แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,กดดันลงมายังร่างของจงซานในทันที.
"ข้ามีตำแหน่งมรรคาชีวิต,เจ้าเป็นเพียงแค่ร่างแยกเท่านั้น,คิดจะใช้แรงกดดันข่มข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ที่ไกลออกไปนั้นร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวค่อยๆปรากฏขึ้นช้าๆ.
"กลหมากลวงสวรรค์,เซิ่งหวังต้าเจิ้งร้ายกาจยิ่งนัก,และยังสามารถทะลวงหมากกลของอสูรจิ้งจอกผู้มีความฉลาดอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้ได้,อีกทั้งเจ้าและกงจูจิวเหว่ยยังเป็นคนแรกที่พบกับสุสานจิ้งจอกเก้าหาง,เจ้าร้ายกาจเกินกว่าที่ข้าจะคาดเดาได้จริงๆ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แล้วประมุขนิกายจื่อเซียวมาวันนี้ต้องการสิ่งใด?"จงซานกล่าวหยัน.
"หลังจากที่เจ้าแยกสวรรค์,กลับยังรอดปลอดภัยจากต้าเซียนกว่า
200 คน,ข้ารู้ว่าสักวันจะต้องปะทะกับเจ้า!
ช่างน่าเสียดายที่มีคนขอร้องให้ข้าอย่าได้ทำอะไรเจ้า,ไม่เช่นนั้นวันนี้เจ้าคงต้องตายไปแล้ว!"ประมุขจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นใครที่ขอให้เจ้าไม่ให้ทำร้ายข้ากัน?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ใคร?
ใครที่สามารถขอร้องประมุขนิกายจื่อเซียวได้กัน?
ทว่าประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปบนป้ายจารึกและอักษรบนป้ายจารึก,ก่อนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แววตาที่ดูร้อนรน,ความลับของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
"เอาล่ะ,ตอนนี้หลบไปได้แล้ว."ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาในทันที.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวช่างดูทรงพลังน่าเกรงขามนัก,แต่ข้าจงซานต้องหวาดกลัวด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวจ้องมองไปยังจงซานด้วยสายตาเย็นชา,"แม้ว่าข้าจะรับปากว่าจะไม่ทำอะไรเจ้า,แต่ว่าก็ไม่ยอมให้เจ้ามาล่วงเกินข้าหรอกนะ."
สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวแผ่จิตสังหารที่รุนแรงกดทับมายังจงซานในทันที.
"ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว,หากว่าต้องการก็เข้ามา,มันไม่ได้ทำให้ชื่อเสียงที่ด่างพร้อยของเจ้าลดลงหรอก,ให้ข้าได้เห็น,ว่าร่างแยกของเจ้าจะมีความแข็งแกร่งสักเท่าใด!"จงซานกล่าวเหยียดหยัน.
"ชิ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวแค่นเสียง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมือออกมาพร้อมกับสร้างบอลสายฟ้าขึ้นมา.
บอลสายฟ้าที่รวมตัวกันขึ้น,สายฟ้าที่ถูกดูดมาจากบนท้องฟ้าค่อยๆใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เป็นสายระโยงระยาง
ส่องประกายแปบๆไปทั่วบริเวณ.
พลังสายฟ้าที่มากขึ้นมากขึ้นจนกลายเป็นพายุสายฟ้าปิดท้องฟ้า,ไหลแตกพล่านทำให้พื้นที่รอบๆกลายเป็นทะเลสายฟ้าไป.
นี่คือพลังแห่งกฏอำนาจสายฟ้า?
จงซานที่จับจ้องมองกฏเกณฑ์ของสายฟ้าที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,พลังแห่งกฏที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆถูกควบคุมด้วยประมุขนิกายจื่อเซียว.
หมื่นสายฟ้าทำลายล้าง,ชี้ไปยังจงซาน,สายฟ้าที่รวมตัวกันดูน่าสะพรึง,หากเป็นเซียนสวรรค์ทั่วไป,หรือแม้แต่เซียนสวรรค์ขั้นปลาย,หากพบกับพายุสายฟ้าเช่นนี้,คงตกตายไปอย่างแน่นอน,ทว่าจงซานต้องหวั่นเกรงอย่างงั้นรึ?
จงซานเผยยิ้มอย่างเย็นชากล่าวออกมาว่า,"ร่างแยก,ไม่สามารถสร้างโลกเขตแดนได้,คิดที่จะใช้ทะเลสายฟ้านี้นะรึ?"
"เปรี้ยง!!!"
บนอากาศ,เสียงสายฟ้าที่คำรามลั่น,เดิมที่พื้นที่รอบๆเป็นฝนโลหิตเวลานี้กำลังถูกสายฟ้าปกคลุมทำให้ระเหยเป็นไอฟุ้งไปทั่วบรรยากาศ.
สายฟ้าสีม่วงของประมุขนิกายจื่อเซียวที่แผ่ซ่านเต็มบรรยากาศทั้งหมด.
"ไร้สาระ,เพียงแค่เซียนสวรรค์จะเข้าใจเขตแดนของข้าได้อย่างงั้นรึ,โลกเขตแดน?
คิดว่าตัวเองเข้าใจโลกเขตแดนได้ลึกซึ้งแล้วอย่างงั้นรึ?
สำหรับเจ้าเพียงแค่หมื่นสายฟ้าของข้าก็สังหารเจ้าได้แล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวแค่นเสียงเย็นชา.
ขณะที่กล่าวเสร็จนั้น,มือของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่งบอลสายฟ้าพุ่งตรงไปยังร่างของจงซานระเบิดเสียงดังสนั่น.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เปรี้ยง!!!"
พายุสายฟ้ามากมายที่ราวกับว่าถูกสูบออกไปอย่างทั่วทั้งอากาศ,บอลสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ค่อยๆกลายเป็นหมอก,หายไปในทันทีเช่นกัน.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว?
ที่จริงข้าเองก็นับว่าเชี่ยวชาญเรื่องสายฟ้าเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าพายุสายฟ้าที่ทรงพลังของเขานั้นจะถูกดูดซับหายไป.
"เป็นไปได้อย่างไร,เซียนสวรรค์,ไม่,ถึงจะเป็นต้าเซียนก็ไม่มีทางทำลายพายุสายฟ้าของข้าได้,โลกเขตแดนรึ?
เขตแดนของเจ้ามันจะแปลกประหลาดไปแล้ว."
"โลกเขตแดนเทวะของข้า,ข้าแข็งแกร่งที่สุด,ไม่มีใครสามารถใช้อะไรในโลกของข้าได้,เจ้าไม่ใช่ร่างจริง,เป็นเพียงแค่ร่างแยก,ในเมื่อเป็นร่างแยกสายฟ้า,คิดว่าจะมีพลังแข็งแกร่งเพียงพอในเขตแดนเทวะของข้าได้รึ?"จงซานที่ยื่นมือออกไป.
"เปรี้ยง!!!"
สายฟ้ามากมายที่กระไปทุกสายทิศที่ประมุขนิกายจื่อเซียวควบคุม,ทันใดนั้นก็โคจรหลุดการควบคุมไปอยู่ในมือของจงซานในทันที.
พลังแห่งกฏอำนาจสายฟ้าทั้งหมดที่อยู่รอบๆทันใดนั้นราวกับว่าถูกแรงดึงดูมหาศาลสูบออกไปจากรอบๆร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
ร่างแยกสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เหมือนกับเส้นใยที่ถักทอด้วยสายฟ้าเชื่อมต่อกับอำนาจสายฟ้าทั้งหมดของบรรยากาศถูกจงซานตัดขาดการควบคุม.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตื่นตระหนก,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีทักษะในการสูบสายฟ้าให้หายไป,พร้อมกับพยายามที่จะดูดร่างแยกสายฟ้าของเขาไปด้วยอย่างงั้นรึ?
"แส่หาความตาย!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,พร้อมกับสะบัดฝ่ามือฟาดตรงไปยังด้านหน้า.
"ตูมมมมมมมมมม!"
พลังฝ่ามือของประมุขนิกายจื่อเซียวที่โจมตีไปยังอำนาจสายฟ้าที่กำลังถูกดูดออกไป,ทำให้เกิดการระเบิดออกมารอบๆเสียงดังสนั่น,ทั่วทั้งโลกเขตแดนเทวะระเบิดออกมาเสียงดังกลายเป็นวุ่นวาย,เหมือนกับว่าเขาต้องการทำลายสายฟ้าทั้งหมดให้สลายหายไป.
"ข้าคิดว่า,คนที่แส่หาความตายเป็นเจ้าซะมากกว่า!"พายุสายฟ้าที่ดังกระหึ่มดังก้องปนกับเสียงของจงซาน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เงยหน้าขึ้นไป,บนอากาศปรากฏดวงตาขนาดหมื่นจั้งขึ้นในทันที,ดวงตาที่ถูกปกคลุมไปด้วยสายฟ้าสีม่วง,เนตรเทียนฟา.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวระเบิดออกมาเสียงดัง,กลายเป็นสายฟ้าสีม่วงมากมาย,ก่อนที่จะถูกเนตรเทียนฟาดูดซับไปในทันที.
อำนาจที่น่าเกรงขามของเนตรเทียนฟ้านั้น,เพียงแค่มอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสังหารประมุขนิกายจื่อเซียวไป.
สายฟ้าที่อยู่รอบๆที่ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ,อำนาจฟ้าดินโลกเขตแดนเทวะที่ค่อยๆสลายหายไป,จงซานที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเนตรเทียนฟ้า,พร้อมกับเก็บโลกเขตแดนเทวะกลับไป.
ร่างแยกสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวคงจะคาดไม่ถึงว่าจะต้องตกตายไปด้วยน้ำมือของจงซาน.
ในเวลาเดียวกัน,ที่วิหารของนิกายจื่อเซียว,เมฆกรรมวาสนามากมายปรากฏเสียงคำรามด้วยความโกรธของใครบางคน,สายฟ้ามากมายที่บ้าคลั่งดังกึกก้องไปทั่วทุกสารทิศ.
"ประมุขนิกายกำลังโกรธอย่างงั้นรึ? หลายพันปีมานี้ไม่เคยเห็นประมุขโกรธมาก่อนเลย,ใครกันที่ยุแหย่ท่านประมุข?"เหล่าศิษย์มากมายที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยแววตาตื่นตะลึง.
ที่ด้านหน้าสุสานของซูต้าจี้,จงซานที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าลานอีกครั้ง.
ร่างแยกของเซียนโบราณนั้น,มีพลังเพียงแค่ระดับต้าเซียนขั้นต้นเท่านั้น,ไม่มีของวิเศษ,ไม่สามารถสร้างโลกเขตแดนได้,ทำได้แค่เพียงใช้พลังแห่งกฏของเซียนเท่านั้น,ภายในโลกเขตแดนเทวะของจงซาน,อำนาจแห่งกฏเซียนทั้งหมดของประมุขนิกายจื่อเซียวที่พังทลายกลายเป็นพลังหล่อเลี้ยงให้กับโลกเขตแดนเทวะของจงซานเท่านั้น.
จงซานหลังจากสังหารร่างแยกของประมุขนิกายจื่อเซียวไปแล้ว,ไม่ได้ทำให้เขาวางใจแต่อย่างใด,เพราะว่าจงซานรับรู้ว่าเมื่อร่างแยกถูกสังหารไป,จะต้องเป็นการกระตุ้นร่างหลัก,อีกไม่นาน,ประมุขนิกายจื่อเซียวจะต้องมาด้วยตัวเอง,หวังว่ากงจูจิวเหว่ยจะเสร็จสิ้นการสืบทอดก่อนหน้านั้น.
จงซานที่จ้องมองเข้าไปยังสุสานของซูต้าเจิ้ง,ด้วยแววตาจริงจัง.
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม,พลังอำนาจที่ทรงพลังแรงกดดันที่น่าเกรงขามก็แผ่พุ่งตรงมายังทิศทางของเขาในทันที.
"ครืนนนนนนนน!"
อำนาจของพลังวิเศษที่แบ่งแยกฝนโลหิตให้กระจายแยกออกไปเป็นทาง.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นไป,เป็นซือหม่าจงเหิงที่กำลังจ้องมองเขม็งมายังลานด้านล่าง.
เห็นแผ่นจารึกคิ้วของซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซานด้วยแววตาเย็นชา.
"เซิ่งหวังจงดูเหมือนว่าจะมีวาสนาไม่น้อย,สิ่งที่อยู่ด้านในนั้นคืออะไร?"ซือหม่าจงเหิงที่บินร่อนลงบนลาน.
"ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ซือหม่าจงเหิงที่ดวงตาสั่นไหวไปมาทันที.
"กงจูจิวเหว่ยล่ะ?
นางอยู่ด้านในอย่างงั้นรึ? มีอะไรอยู่ด้านในกันแน่?"ซือหม่าจงเหิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าบอกแล้วว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเจ้า,มาจากใหนก็ไปที่นั่น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน,เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?
เจ้าคิดว่าที่นี่คือต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? คิดว่าตัวเองเป็นเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ? เจ้าเป็นเพียงแค่ตัวประกัน,เซียนสวรรค์?
ชิ!"ซือหม่าจงเหิงแค่นเสียงดูแคลน.
ดาบยักษ์อมตะถูกนำออกมาในทันที.
จงซานที่ต้องขวางทางซือหม่าจงเหิงเอาไว้,อย่างไรก็ตาม,ซือหม่าจงเหิงที่ถูกจงซานทำลายวิถีเต๋าการเดินหมาก่อนหน้านี้,ทำให้มีความแค้นต่อกันอยู่ไม่น้อย.
ดวงตาของซือหม่าจงเหิงที่หรี่เล็ก,พร้อมกับชักดาบยักษ์สีแดงเพลิง,และกระบี่สีแดงออกมา.
กระบี่ยาวที่ชี้ไปยังด้านหน้า,อำนาจของกระบี่ที่กำลังลุกโชนด้วยเปลวเพลิง,กลิ่นอายที่ทรงพลังกำลังเล็งไปยังทิศทางของจงซาน.
"ข้าอยากจะเห็นเหมือนกัน,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จะมีความสามารถสักเท่าใด!"ซืหม่าจงเหิงแค่นเสียงเย้ยหยัน.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ดาบยักษ์สีแดงที่ฟันออกไปยังทิศทางของจงซาน,ปราณดาบขนาดพันจั้งที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรง,มุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานพร้อมที่จะเผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆให้สลายกลายเป็นจุล.
บัญญัติสวรรค์,คลื่นซ้อนหนึ่งหมื่นทบ.
ดาบของจงซานที่ฟันออกมาด้วยเช่นกัน,อำนาจของดาบอมตะปราณแห่งความหนาวเย็นที่แผ่พุ่งออกมา,คลื่นปราณหยินที่เย็นยะเยือบแผ่ออกไปรอบๆดาบ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่แช่แข็งแม้แต่ฝนโลหิตรอบๆให้กลายเป็นน้ำแข็ง.
ความเย็นปะทะความร้อน,อำนาจที่รุนแรงทั้งสองกระแทกปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,กระบี่ยาวสีแดงอีกเล่มก็ฟาดฟันออกไปด้วยเช่นกัน,พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
ซือหม่าจงเหิงที่มีอุปกรณ์ต้าเซียนสองชิ้น,ด้วยพลังอำนาจของมันนั้นไม่ธรรมดา,เพียงแค่พลังของวิเศษ,ก็เหนือกว่าจงซานแล้ว.มีหรือที่จงซานจะต่อกรกับซือหม่าจงเหิงได้กัน?
Chapter 863 Heavenly Retribution
extinguishes Cult Master
天罚灭教主
เทียนฟาสังหารเจ้านิกาย.
สายฟ้าสีม่วงที่ปรากฏขึ้นทีด้านหน้าของจงซาน,พร้อมกับจิตสังหารที่คุกคามจงซานในทันที.
ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,จับจ้องมองไปยังสายฟ้าด้านหน้า,ที่กำลังรวมตัวขึ้นเป็นบอลสายฟ้า,ก่อนที่จะพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน.
เสียงของสายฟ้าที่ฟาดกระจายไปทั่วร่างจงซาน,ก่อนที่มันจะหมุนวนถูกร่างของจงซานดูดซับและหายไป.
สายฟ้าที่หายไปจากรอบๆร่างของเขาแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้ทำให้เขาวางใจ.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว,ต้องการทำอะไร?
แข่งขันหมากล้อมวิญญาณก็พ่ายแพ้หนีไปแล้ว,นี่ยังไม่พอใจอีกอย่างงั้นรึ?
ถึงได้ลอบทำร้ายคนอื่นเช่นนี้?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง?"เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารดังขึ้นกระจายไปรอบๆ.
แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,กดดันลงมายังร่างของจงซานในทันที.
"ข้ามีตำแหน่งมรรคาชีวิต,เจ้าเป็นเพียงแค่ร่างแยกเท่านั้น,คิดจะใช้แรงกดดันข่มข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ที่ไกลออกไปนั้นร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวค่อยๆปรากฏขึ้นช้าๆ.
"กลหมากลวงสวรรค์,เซิ่งหวังต้าเจิ้งร้ายกาจยิ่งนัก,และยังสามารถทะลวงหมากกลของอสูรจิ้งจอกผู้มีความฉลาดอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจงแห่งนี้ได้,อีกทั้งเจ้าและกงจูจิวเหว่ยยังเป็นคนแรกที่พบกับสุสานจิ้งจอกเก้าหาง,เจ้าร้ายกาจเกินกว่าที่ข้าจะคาดเดาได้จริงๆ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แล้วประมุขนิกายจื่อเซียวมาวันนี้ต้องการสิ่งใด?"จงซานกล่าวหยัน.
"หลังจากที่เจ้าแยกสวรรค์,กลับยังรอดปลอดภัยจากต้าเซียนกว่า
200 คน,ข้ารู้ว่าสักวันจะต้องปะทะกับเจ้า!
ช่างน่าเสียดายที่มีคนขอร้องให้ข้าอย่าได้ทำอะไรเจ้า,ไม่เช่นนั้นวันนี้เจ้าคงต้องตายไปแล้ว!"ประมุขจื่อเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นใครที่ขอให้เจ้าไม่ให้ทำร้ายข้ากัน?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ใคร?
ใครที่สามารถขอร้องประมุขนิกายจื่อเซียวได้กัน?
ทว่าประมุขนิกายจื่อเซียวที่จ้องมองไปบนป้ายจารึกและอักษรบนป้ายจารึก,ก่อนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แววตาที่ดูร้อนรน,ความลับของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
"เอาล่ะ,ตอนนี้หลบไปได้แล้ว."ประมุขนิกายจื่อเซียวที่กล่าวออกมาในทันที.
"ประมุขนิกายจื่อเซียวช่างดูทรงพลังน่าเกรงขามนัก,แต่ข้าจงซานต้องหวาดกลัวด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวจ้องมองไปยังจงซานด้วยสายตาเย็นชา,"แม้ว่าข้าจะรับปากว่าจะไม่ทำอะไรเจ้า,แต่ว่าก็ไม่ยอมให้เจ้ามาล่วงเกินข้าหรอกนะ."
สายตาของประมุขนิกายจื่อเซียวแผ่จิตสังหารที่รุนแรงกดทับมายังจงซานในทันที.
"ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว,หากว่าต้องการก็เข้ามา,มันไม่ได้ทำให้ชื่อเสียงที่ด่างพร้อยของเจ้าลดลงหรอก,ให้ข้าได้เห็น,ว่าร่างแยกของเจ้าจะมีความแข็งแกร่งสักเท่าใด!"จงซานกล่าวเหยียดหยัน.
"ชิ!"ประมุขนิกายจื่อเซียวแค่นเสียง.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ยื่นมือออกมาพร้อมกับสร้างบอลสายฟ้าขึ้นมา.
”........................!”
บอลสายฟ้าที่รวมตัวกันขึ้น,สายฟ้าที่ถูกดูดมาจากบนท้องฟ้าค่อยๆใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เป็นสายระโยงระยาง
ส่องประกายแปบๆไปทั่วบริเวณ.
พลังสายฟ้าที่มากขึ้นมากขึ้นจนกลายเป็นพายุสายฟ้าปิดท้องฟ้า,ไหลแตกพล่านทำให้พื้นที่รอบๆกลายเป็นทะเลสายฟ้าไป.
นี่คือพลังแห่งกฏอำนาจสายฟ้า?
จงซานที่จับจ้องมองกฏเกณฑ์ของสายฟ้าที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,พลังแห่งกฏที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆถูกควบคุมด้วยประมุขนิกายจื่อเซียว.
หมื่นสายฟ้าทำลายล้าง,ชี้ไปยังจงซาน,สายฟ้าที่รวมตัวกันดูน่าสะพรึง,หากเป็นเซียนสวรรค์ทั่วไป,หรือแม้แต่เซียนสวรรค์ขั้นปลาย,หากพบกับพายุสายฟ้าเช่นนี้,คงตกตายไปอย่างแน่นอน,ทว่าจงซานต้องหวั่นเกรงอย่างงั้นรึ?
จงซานเผยยิ้มอย่างเย็นชากล่าวออกมาว่า,"ร่างแยก,ไม่สามารถสร้างโลกเขตแดนได้,คิดที่จะใช้ทะเลสายฟ้านี้นะรึ?"
"เปรี้ยง!!!"
บนอากาศ,เสียงสายฟ้าที่คำรามลั่น,เดิมที่พื้นที่รอบๆเป็นฝนโลหิตเวลานี้กำลังถูกสายฟ้าปกคลุมทำให้ระเหยเป็นไอฟุ้งไปทั่วบรรยากาศ.
สายฟ้าสีม่วงของประมุขนิกายจื่อเซียวที่แผ่ซ่านเต็มบรรยากาศทั้งหมด.
"ไร้สาระ,เพียงแค่เซียนสวรรค์จะเข้าใจเขตแดนของข้าได้อย่างงั้นรึ,โลกเขตแดน?
คิดว่าตัวเองเข้าใจโลกเขตแดนได้ลึกซึ้งแล้วอย่างงั้นรึ?
สำหรับเจ้าเพียงแค่หมื่นสายฟ้าของข้าก็สังหารเจ้าได้แล้ว!"ประมุขนิกายจื่อเซียวแค่นเสียงเย็นชา.
ขณะที่กล่าวเสร็จนั้น,มือของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ส่งบอลสายฟ้าพุ่งตรงไปยังร่างของจงซานระเบิดเสียงดังสนั่น.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เปรี้ยง!!!"
พายุสายฟ้ามากมายที่ราวกับว่าถูกสูบออกไปอย่างทั่วทั้งอากาศ,บอลสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ค่อยๆกลายเป็นหมอก,หายไปในทันทีเช่นกัน.
ใบหน้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ประมุขนิกายจื่อเซียว?
ที่จริงข้าเองก็นับว่าเชี่ยวชาญเรื่องสายฟ้าเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าพายุสายฟ้าที่ทรงพลังของเขานั้นจะถูกดูดซับหายไป.
"เป็นไปได้อย่างไร,เซียนสวรรค์,ไม่,ถึงจะเป็นต้าเซียนก็ไม่มีทางทำลายพายุสายฟ้าของข้าได้,โลกเขตแดนรึ?
เขตแดนของเจ้ามันจะแปลกประหลาดไปแล้ว."
"โลกเขตแดนเทวะของข้า,ข้าแข็งแกร่งที่สุด,ไม่มีใครสามารถใช้อะไรในโลกของข้าได้,เจ้าไม่ใช่ร่างจริง,เป็นเพียงแค่ร่างแยก,ในเมื่อเป็นร่างแยกสายฟ้า,คิดว่าจะมีพลังแข็งแกร่งเพียงพอในเขตแดนเทวะของข้าได้รึ?"จงซานที่ยื่นมือออกไป.
"เปรี้ยง!!!"
สายฟ้ามากมายที่กระไปทุกสายทิศที่ประมุขนิกายจื่อเซียวควบคุม,ทันใดนั้นก็โคจรหลุดการควบคุมไปอยู่ในมือของจงซานในทันที.
พลังแห่งกฏอำนาจสายฟ้าทั้งหมดที่อยู่รอบๆทันใดนั้นราวกับว่าถูกแรงดึงดูมหาศาลสูบออกไปจากรอบๆร่างของประมุขนิกายจื่อเซียว.
”...!”
ร่างแยกสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวที่เหมือนกับเส้นใยที่ถักทอด้วยสายฟ้าเชื่อมต่อกับอำนาจสายฟ้าทั้งหมดของบรรยากาศถูกจงซานตัดขาดการควบคุม.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ตื่นตระหนก,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีทักษะในการสูบสายฟ้าให้หายไป,พร้อมกับพยายามที่จะดูดร่างแยกสายฟ้าของเขาไปด้วยอย่างงั้นรึ?
"แส่หาความตาย!"ประมุขนิกายจื่อเซียวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,พร้อมกับสะบัดฝ่ามือฟาดตรงไปยังด้านหน้า.
"ตูมมมมมมมมมม!"
พลังฝ่ามือของประมุขนิกายจื่อเซียวที่โจมตีไปยังอำนาจสายฟ้าที่กำลังถูกดูดออกไป,ทำให้เกิดการระเบิดออกมารอบๆเสียงดังสนั่น,ทั่วทั้งโลกเขตแดนเทวะระเบิดออกมาเสียงดังกลายเป็นวุ่นวาย,เหมือนกับว่าเขาต้องการทำลายสายฟ้าทั้งหมดให้สลายหายไป.
"ข้าคิดว่า,คนที่แส่หาความตายเป็นเจ้าซะมากกว่า!"พายุสายฟ้าที่ดังกระหึ่มดังก้องปนกับเสียงของจงซาน.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่เงยหน้าขึ้นไป,บนอากาศปรากฏดวงตาขนาดหมื่นจั้งขึ้นในทันที,ดวงตาที่ถูกปกคลุมไปด้วยสายฟ้าสีม่วง,เนตรเทียนฟา.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ร่างของประมุขนิกายจื่อเซียวระเบิดออกมาเสียงดัง,กลายเป็นสายฟ้าสีม่วงมากมาย,ก่อนที่จะถูกเนตรเทียนฟาดูดซับไปในทันที.
อำนาจที่น่าเกรงขามของเนตรเทียนฟ้านั้น,เพียงแค่มอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสังหารประมุขนิกายจื่อเซียวไป.
สายฟ้าที่อยู่รอบๆที่ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ,อำนาจฟ้าดินโลกเขตแดนเทวะที่ค่อยๆสลายหายไป,จงซานที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเนตรเทียนฟ้า,พร้อมกับเก็บโลกเขตแดนเทวะกลับไป.
ร่างแยกสายฟ้าของประมุขนิกายจื่อเซียวคงจะคาดไม่ถึงว่าจะต้องตกตายไปด้วยน้ำมือของจงซาน.
ในเวลาเดียวกัน,ที่วิหารของนิกายจื่อเซียว,เมฆกรรมวาสนามากมายปรากฏเสียงคำรามด้วยความโกรธของใครบางคน,สายฟ้ามากมายที่บ้าคลั่งดังกึกก้องไปทั่วทุกสารทิศ.
"ประมุขนิกายกำลังโกรธอย่างงั้นรึ? หลายพันปีมานี้ไม่เคยเห็นประมุขโกรธมาก่อนเลย,ใครกันที่ยุแหย่ท่านประมุข?"เหล่าศิษย์มากมายที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยแววตาตื่นตะลึง.
ที่ด้านหน้าสุสานของซูต้าจี้,จงซานที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าลานอีกครั้ง.
ร่างแยกของเซียนโบราณนั้น,มีพลังเพียงแค่ระดับต้าเซียนขั้นต้นเท่านั้น,ไม่มีของวิเศษ,ไม่สามารถสร้างโลกเขตแดนได้,ทำได้แค่เพียงใช้พลังแห่งกฏของเซียนเท่านั้น,ภายในโลกเขตแดนเทวะของจงซาน,อำนาจแห่งกฏเซียนทั้งหมดของประมุขนิกายจื่อเซียวที่พังทลายกลายเป็นพลังหล่อเลี้ยงให้กับโลกเขตแดนเทวะของจงซานเท่านั้น.
จงซานหลังจากสังหารร่างแยกของประมุขนิกายจื่อเซียวไปแล้ว,ไม่ได้ทำให้เขาวางใจแต่อย่างใด,เพราะว่าจงซานรับรู้ว่าเมื่อร่างแยกถูกสังหารไป,จะต้องเป็นการกระตุ้นร่างหลัก,อีกไม่นาน,ประมุขนิกายจื่อเซียวจะต้องมาด้วยตัวเอง,หวังว่ากงจูจิวเหว่ยจะเสร็จสิ้นการสืบทอดก่อนหน้านั้น.
จงซานที่จ้องมองเข้าไปยังสุสานของซูต้าเจิ้ง,ด้วยแววตาจริงจัง.
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม,พลังอำนาจที่ทรงพลังแรงกดดันที่น่าเกรงขามก็แผ่พุ่งตรงมายังทิศทางของเขาในทันที.
"ครืนนนนนนนน!"
อำนาจของพลังวิเศษที่แบ่งแยกฝนโลหิตให้กระจายแยกออกไปเป็นทาง.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นไป,เป็นซือหม่าจงเหิงที่กำลังจ้องมองเขม็งมายังลานด้านล่าง.
เห็นแผ่นจารึกคิ้วของซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซานด้วยแววตาเย็นชา.
"เซิ่งหวังจงดูเหมือนว่าจะมีวาสนาไม่น้อย,สิ่งที่อยู่ด้านในนั้นคืออะไร?"ซือหม่าจงเหิงที่บินร่อนลงบนลาน.
"ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ซือหม่าจงเหิงที่ดวงตาสั่นไหวไปมาทันที.
"กงจูจิวเหว่ยล่ะ?
นางอยู่ด้านในอย่างงั้นรึ? มีอะไรอยู่ด้านในกันแน่?"ซือหม่าจงเหิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าบอกแล้วว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเจ้า,มาจากใหนก็ไปที่นั่น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน,เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?
เจ้าคิดว่าที่นี่คือต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? คิดว่าตัวเองเป็นเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ? เจ้าเป็นเพียงแค่ตัวประกัน,เซียนสวรรค์?
ชิ!"ซือหม่าจงเหิงแค่นเสียงดูแคลน.
ดาบยักษ์อมตะถูกนำออกมาในทันที.
จงซานที่ต้องขวางทางซือหม่าจงเหิงเอาไว้,อย่างไรก็ตาม,ซือหม่าจงเหิงที่ถูกจงซานทำลายวิถีเต๋าการเดินหมาก่อนหน้านี้,ทำให้มีความแค้นต่อกันอยู่ไม่น้อย.
ดวงตาของซือหม่าจงเหิงที่หรี่เล็ก,พร้อมกับชักดาบยักษ์สีแดงเพลิง,และกระบี่สีแดงออกมา.
กระบี่ยาวที่ชี้ไปยังด้านหน้า,อำนาจของกระบี่ที่กำลังลุกโชนด้วยเปลวเพลิง,กลิ่นอายที่ทรงพลังกำลังเล็งไปยังทิศทางของจงซาน.
"ข้าอยากจะเห็นเหมือนกัน,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จะมีความสามารถสักเท่าใด!"ซืหม่าจงเหิงแค่นเสียงเย้ยหยัน.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ดาบยักษ์สีแดงที่ฟันออกไปยังทิศทางของจงซาน,ปราณดาบขนาดพันจั้งที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรง,มุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซานพร้อมที่จะเผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆให้สลายกลายเป็นจุล.
บัญญัติสวรรค์,คลื่นซ้อนหนึ่งหมื่นทบ.
ดาบของจงซานที่ฟันออกมาด้วยเช่นกัน,อำนาจของดาบอมตะปราณแห่งความหนาวเย็นที่แผ่พุ่งออกมา,คลื่นปราณหยินที่เย็นยะเยือบแผ่ออกไปรอบๆดาบ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่แช่แข็งแม้แต่ฝนโลหิตรอบๆให้กลายเป็นน้ำแข็ง.
ความเย็นปะทะความร้อน,อำนาจที่รุนแรงทั้งสองกระแทกปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,กระบี่ยาวสีแดงอีกเล่มก็ฟาดฟันออกไปด้วยเช่นกัน,พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
ซือหม่าจงเหิงที่มีอุปกรณ์ต้าเซียนสองชิ้น,ด้วยพลังอำนาจของมันนั้นไม่ธรรมดา,เพียงแค่พลังของวิเศษ,ก็เหนือกว่าจงซานแล้ว.มีหรือที่จงซานจะต่อกรกับซือหม่าจงเหิงได้กัน?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น