Immortality Chapter 860 Nine-tailed Heavenly Fox
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 860 หมาป่าสวรรค์เก้าหาง.
Chapter 860 Nine-tailed
Heavenly Fox
สายฟ้าบนท้องฟ้าที่ทำให้จิตใจของทุกคนราวกับถูกฉีกกระชากออกเป็นสองส่วน,ร่างกายที่หยุดนิ่งสั่นไหวแม้แต่หายใจหอบ.
ยอดฝีมือหมากอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจงซาน,ปรมาจารย์ซือเหม่ย,ปรากฏคนที่มีฝีมือมากกว่าทำให้ต้องพ่นโลหิตออกมาอย่างงั้นรึ?
เหตุการณ์นี้เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นกับซือหม่าจงเหิง,ถูกทำให้พ่นโลหิตออกมาคำโตระหว่างการแข่งขัน?
นี่เขาถูกคุกคามจนทำให้พ่นโลหิตออกมาเลยอย่างงั้นรึ?
"ลุงสอง,นี่ไม่ใช่เหมือนกับท่านในวันนั้นหรอกรึ?"ซือหม่าเฉียนจวินที่กล่าวสอบถามซือหม่าจงเหิง.
ซือหม่าจงเหิงในเวลานี้ที่อ้าปากค้าง,ภายในใจที่สั่นไหว,พร้อมกับสูดหายใจลึกเข้ามา.
"ท่านอ๋องน้อย,ท่านคิดว่าอย่างไร?"เซียนเซิงหลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,บำเพ็ญวิถีแห่งหมากอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ซูอาโฝว,เจ้าคิดว่าอย่างไร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวสอบถามซูอาโฝว.
"ไม่,ข้าไม่เข้าใจ,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพ่นโลหิต,บางที,เป็นไปได้ว่าจงซานชนะแล้วอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาช้าๆ.
"หืม,เพียงแค่เดินมั่วๆก็สามารได้แล้ว?
พวกที่ไปเล่นก่อนหน้านี้,ฝีมือหมากไม่ได้เรื่องเลย!"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางดูแคลน.
ซูอาโฝที่พยักหน้ารับ,แสดงท่าทางสนับสนุน.
กับคำกล่าวของนางเวลานี้หากมือหมากคนอื่นๆได้ยิน,คงจะพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่งเป็นแน่.
บนลานการแข่งขัน,จงซานที่จ้องมองปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,หลังจากที่พ่นโลหิตออกมาแล้ว,ไม่เพียงแต่ไม่ทรุดลงเหมือนกับซือหม่าจงเหิงในวันนั้น,ใบหน้าของเขายังเปลี่ยนไปด้วย.
ใบหน้าที่ควรจะเป็นขาวซีด,เวลานี้ได้เปลี่ยนไปช้าๆ,ปรากฏประกายแสงสีเขียวที่อาบไปทั่วร่าง.
"ฮ่าฮ่าฮ่า..............!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น.
ทุกๆคนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ไม่ใช่ว่าปรมาจารย์หมากซือเหม่ยถูกโจมตีทางจิตจนได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก็กลายเป็นบ้าคลั่งไม่ใช่รึ?
ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครคิดแม้แต่น้อยว่าจงซานจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้,หากข่าวนี้กระจายไปทั่วชิงชิวจะเกิดสิ่งใดขึ้น,จงซานทำให้ปรมาจารย์ซือเหม่ยถึงกับพ่นโลหิต,ข่าวนี้จะเป็นเช่นไรหากว่ามันกระจายไป.
จงซานลุกขึ้นพร้อมกับจ้องมองปรมาจารย์หมากซือเหม่ยด้วยความจริงจัง.
ขณะที่ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยหัวเราะออกมาเสียงดัง,ปราณหยวนฟ้าดินมากมายที่กำลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างของปรมาจารย์ซือเหม่ยอย่างบ้าคลั่ง,แม้แต่จงซานยังสัมผัสได้ถึงวาสนาและกรรมวาสนาได้.
คาดไม่ถึงเลยว่าปรมาจารย์ซือเหม่ยจะตัดผ่านระดับอย่างคาดไม่ถึง?
หลังจากที่ปรมาจารย์ซือเหม่ยลุกขึ้นยืน,พร้อมกับแสดงความเคารพและกล่าวออกมาว่า,"เซียนเซิงจง,มากด้วยความสามารถ,ข้าขอขอบคุณเซียนเซิงจง!"
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ที่ตัดผ่านระดับไปยังอาณาเขตเซียนโบราณ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอิจฉาเหมือนกัน.
เซียนโบราณ,หลังจากที่ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว,การจะตัดผ่านไปถึงระดับเซียนโบราณ,นั่นเป็นเรื่องง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยเพียงแค่เล่นหมากล้อมวิญญาณกลับสามารถตัดผ่านระดับได้อย่างงั้นรึ?
จะไม่ให้อิจฉาคงจะเป็นไปไม่ได้,เมื่อคิดถึงตัวเอง,ที่กาจจะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สามนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย,เพียงแค่เล่นหมากล้อมรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยเพียงแค่เล่นหมากล้อมก็สามารถทะลวงไปยังระดับเซียนโบราณได้.
ภพหยาง,ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ตัดผ่านระดับไปยังอาณาจักรเซียนโบราณ,ส่วนภพหยิน,เจี้ยนเจิ้งอี้เทียนเจียน,หนานกงเซิ่งเองก็ก้าวสู่อาณาจักรต้าเซียนอย่างเป็นทางการเช่นกัน.
"ต้าเซียนหนานกงเซิ่ง!"จงซานที่จ้องมองหนานกงเซิ่งด้วยความพึงพอใจ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวังที่ช่วย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวแสดงความเคารพ.
ภพหยาง.
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ได้ก้าวไปถึงเขตแดนเซียนโบราณ!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ย!"ผู้คนมากมายต่างก็กล่าวแสดงความยินดีพร้อมๆกัน.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่พยักหน้าให้กับทุกคน,จากนั้นก็จ้องมองมาทางจงซาน,"เป็นเซียนเซิงจงที่ช่วย,ซือเหม่ยไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ถูกทะลวงหมาก,ซือเหม่ยขอน้อมรับความพ่ายแพ้!"
ทุกๆคนต่างก็จ้องมองจงซานด้วยแววตาอิจฉา,คนผู้นี้เป็นยิ่งกว่าอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยอย่าได้ถ่อมตัว,ในเวลานั้นท่านกำลังตัดผ่านระดับอยู่,หากท่านวางหมากลงมาอีก,คนที่พ่ายแพ้บางทีคงจะเป็นจงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไม่เลย,จากที่ซือเหม่ยเห็น,นับตั้งแต่ต้นจนจบ,เซียนเซิงจงไม่มีแรงผันผวนของอำนาจวิเศษเลย,ซ้ำยังสุขุมนุ่มลึกอยู่ตลอดเวลา,กล่าวได้ว่า,วิถีหมากของเซียนเซิงจงนั้นเหนือกว่าซือเหม่ยมาก."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม!"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,พูดไม่ออกเช่นกัน,แต่จะให้พูดได้อย่างไร?
ว่าเขาไม่ได้เป็นคนเล่นเอง? แม้แต่เล่นต่ออีกหลายร้อยหมาก,ก็ไม่มีทางเห็นความผันผวนของอำนาจวิเศษแผ่ออกมาอย่างแน่นอน,เพราะว่าคนที่เดินหมากกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยไม่ใช่เขา,ทว่าเป็นหนานกงเซิ่งที่ภพหยินต่างหาก.
"ยอดเยี่ยมเลยจงซาน,ไม่เสียแรง,เจ้านำเกียรติมาให้กับตำหนักจิวเหว่ยของข้า!"กงจูจิวเหว่ยที่บินลงมากล่าวด้วยความตื่นเต้น.
"ผู้แข็งแกร่ง,ช่างเป็นคนที่ร้ายกาจจริงๆ."ซูอาโฝวที่บินตามา.
ในเวลานี้สายตาของเหล่ายอดฝีมือต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความลึกลับซับซ้อน.
"เซียนเซิงหลี่!
ผู้น้อยมีคำถาม,ต้องการขอคำแนะนำจากเซียนเซิงหลี่."ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อ๋องน้อยเชิญกล่าว!"
"เซิ่งหวังกำลังคิดอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?
ทำไมถึงได้ละเลยต่อจงซาน?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"จิตใจของราชาลึกล้ำเกินจะคาดการณ์ได้,เซิ่งหวังย่อมต้องมีแผนการของเซิ่งหวัง!"
ซือหม่าชิงที่จ้องมองอย่างลึกล้ำไปยังจงซาน.
ที่ไกลออกไปนั้น,กงจูจิวเหว่ยที่มีความสุขเป็นอย่างมากพร้อมกับกล่าวออกมาว่า"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย?
ฝีมือหมากของท่านก็ไม่เท่าไหร่?
เหมินเค่อตำหนักข้ายังเอาชนะท่านได้,ตอนนี้คู่ควรให้เรียกปรมาจารย์หมากลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าชื่อเสียงนี้ควรจะมอบให้กับจงซาน!"
"กงจูกล่าวได้ถูกแล้ว,ผู้น้อยไม่เหมาะสมกับปรมาจารย์หมากลำดับหนึ่งแล้ว,เป็นเซียนเซิงจงที่เหมาะสมมากกว่า!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดูไม่สนใจกับชื่อเสียงเลยแม้แต่น้อย,ขณะที่กล่าวยอมรับแต่โดยดี.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยถ่อมตัวเกินไปแล้ว,จงซานเพียงแค่โชคดีเท่านั้น,ทว่าจงซานนั้นยังมีเรื่องสงสัยที่ต้องการชี้แนะ,เกี่ยวกับกลหมากวิญญาณเหล่านี้,แข่งขันเพื่ออะไร?
แล้วเขตแดนลับเซียนโบราณที่ประมุขนิกายจื่อเซียวหมายถึงคืออะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ปรมาจารย์หมาซือเหม่ยที่จ้องมองจงซาน,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อเขตแดนลับเซียนโบราณ,ในเมื่อเจ้าก็เป็นคนของไท่ชูแล้ว,ข้าจะบอกกล่าวตามตรง! เกี่ยวกับเรื่องนี้,เกี่ยวข้องกับหมากกลดังกล่าวแทบจะทั้งสิ้น."
"หืม?"
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหล่ามือหมากทั้งหมด,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ในมือทุกคนได้เดินทางมาเข้าร่วมในครั้งนี้,ก็นับว่ามีชะตาร่วมกัน,ขอให้อยู่ก่อน,ชมหมากกลอีกสักกระดาน!"
"ตกลง!"เหล่ามือหมากต่างก็ตอบรับแทบจะทันทีพร้อมๆกันทุกคน.
"เซียนเซิงจง,เชิญตามข้ามา."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมา.
จากนั้น,ก็พาจงซานบินตรงไปยังทิศทางทิศทางหนึ่ง.
ส่วนคนอื่นเวลานี้,ยังคงรอคอยเป็นแขกผู้ทรงเกียรติ,ดังนั้นจึงยังคงรอคอยอยู่บนยอดเขาต่างๆ.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ได้พาจงซานไปยังยอดเขาแห่งหนึ่งซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุด.
พื้นที่รอบๆนั้นมีหมอกที่หนาและพายุที่หมุนวนในรัศมีสิบจั้งจนไม่สามารถมองเห็นอะไรด้านในได้.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ทำมุทราใช้วิชาลับบางอย่างออกมา,บนยอดเขาดังกล่าวนั้นหมอกที่หนาแน่นก่อนหน้านี้ก็เปิดออกมา,ยืดยาวออกไปอย่างรวดเร็ว,หมอกหนาและพายุที่รุนแรงหายไปในทันที.
ในเวลานี้สามารถมองเห็นทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลที่อยู่ด้านหน้า,และปรากฏเกาะขนาดใหญ่,บนเกาะขนาดใหญ่บางเกาะมีพื้นดินเป็นสีดำ,บางเกาะมีพื้นดินเป็นสีขาว
เป็นเหมือนกับกระดานหมาก.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่โบกมือออกไปอีกครั้ง,เกาะลอยฟ้าทรงกลมที่จมอยู่ในน้ำทะเลทันใดนั้นก็ลอยขึ้นจากใต้ทะเลลึก,เป็นเกาะทรงกลมพื้นสีดำทมิฬเหมือนตัวหมาก.
"นี่คือ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่คือ,กลหมากลวงสวรรค์ที่แท้จริง,ก่อนหน้านี้ที่ข้าใช้ออกมาเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งจากค่ายกลเท่านั้น,นับตั้งแต่ปรมาจารย์บรรพชนผู้ก่อตั้ง,ที่นี่หลายๆคนเคยมีคนพยายามแก้ไข,กับรูปแบบหมากที่แข็งแกร่งจวบจนถึงวันนี้ยังไม่เคยมีใครสามารถทะลวงได้,วันนี้ของให้เซียนเซิงจงทะลวงค่ายกลนี้!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมา.
"ค่ายกลลวงสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางตื่นตะลึงเช่นกัน.
เป็นความจริงอย่างงั้นรึ? ปรมาจารย์ซือเหม่ยอาศัยเพียงแค่ส่วนหนึ่งของค่ายกลลวงสวรรค์,แต่กับทรงพลัง,จนไม่สามารถมีใครเทียบได้,กลหมากลวงสวรรค์นี้ทรงพลังขนาดใหนกัน?
"ทะลวงแล้วมีประโยชน์อะไร?"กงจูจิวเหว่ยสอบถามออกมาในทันที.
"ทะลวงหมากกลนี้ได้,ดินแดนลับเซียนโบราณก็จะเปิด!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขตแดนลับเซียนโบราณ?
แล้วมันคือเซียนโบราณคนใหน?"กงจูจิวเหว่ยที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เผ่าจิ้งจอกลำดับหนึ่งในอดีตของชิงชิว,เป็นผู้ติดตามปราชญ์เทพที่ทรงพลัง,หลังจากที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ที่นี่จึงเป็นหลุมฝังศพของเขา."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"นี่ท่านต้องการขุดสุสานอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
ขุดสุสานอย่างงั้นรึ? ได้ยินคำพูดของซูอาโฝว,ใบหน้าของปรมาจารย์ซือเหม่ยเปลี่ยนเป็นซับซ้อนมีสีมืดคลึ้มเล็กน้อย.
"เซียนโบราณเป็นของเผ่าจิ้งจอกที่บรรพชนปราชนาต้องการให้เหล่าผู้เยาว์พยายามเปิดสถานที่แห่งนี้อย่างสุดความสามารถ!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ในโลกใบนี้มีคนที่ต้องการให้คนรุ่นหลังขุนสุสานของตัวเองด้วยอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่พูดไม่ออกและส่ายหน้าไปมา,"อาวุโสเคยกล่าวว่าเขตแดนลับแห่งนี้นั้น,เป็นสิ่งที่ผู้ก่อตั้งเผ่าจิ้งจอกได้ส่งต่อให้เผ่าจิ้งจอกรุ่นหลังพยายามแก้มันให้ได้,ทุกคนต่างก็ปรารถนาที่จะเข้าไปในเขตแดนลับแห่งนี้ทั้งนั้น.
ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เต็มไปด้วยความสงสัย,แววตาของซืออาโฝวที่ไม่อยากเชื่อนักแต่ก็ไม่มีคำพูดเมื่ออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ซือเหม่ย,เซียนโบราณเผ่าจิ้งจอก,มีเรื่องที่ต้องหลอกเหล่าผู้เยาว์ด้วยรึ?
ไม่ใช่ว่านี้เป็นคำสั่งของเซิ่งหวังไท่ชู,เพื่อที่จะให้ทะลวงค่ายกลแห่งนี้หรือไม่?
ส่วนจงซานนั้นคิดต่างจากคนอื่น,เขาที่ครุ่นคิดว่าจะต้องมีอะไรลึกล้ำซ่อนอยู่.
อย่างแรก,ยอดฝีมือช่วงชิงชะตาจื่อหยางได้บอกกล่าวต่อกงจูจิวเหว่ย,เกี่ยวกับหมากล้อมวิญญาณที่เทือกเขาม่านหมอก,ว่านางจะพบเข้ากับโชควาสนา!
ตอนนี้โชควาสนายังไม่ปรากฏ,เป็นไปได้ว่าต้องหลังจากเปิดเขตแดนลับเซียนโบราณแล้วหรือไม่?
อย่างที่สอง,การปรากฏตัวทันทีทันใดของประมุขนิกายจื่อเซียว,ที่หลายแสนปีไม่เคยปรากฏขึ้นมาสักครั้ง,ทำไมวันนี้ถึงได้ปรากฏขึ้นกัน?
เป็นไปได้ว่าประมุขนิกายจื่อเซียวนั้นจะเข้าใจเกี่ยวกับวิชาพยากรณ์?
หรือมีใครบ้างคนชี้นำเขาอย่างงั้นรึ?
ไม่เช่นนั้นทำไมเขาจึงได้เสี่ยงที่จะเดินทางมาในครั้งนี้กัน?
อย่างที่สาม,ดูเหมือนว่าหนานกงเซิ่งมั่นใจ 50 % ว่าจะสามารถแก้ค่ายกลนี้ได้.
ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้เป็นไปได้ว่าเขตแดนลับเซียนโบราณจะถูกเปิดในครั้งนี้อย่างงั้นรึ?
"เซียนเซิงจง,ต้องการจะลองดูหรือไม่?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จงซานพยักหน้า.
"ดี,งั้นบอกซิว่าหมากแรก,ข้าควรจะเริ่มที่ใด!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
นับตั้งแต่ผู้ก่อตั้งได้เริ่มศึกษาหมากกระดานนี้,และส่งต่อมาสู่รุ่นหลาน,วิถีหมากของพวกเขาแต่ละรุ่นก็ก้าวไปถึงจุดสุดยอด,หากแต่กับไม่สามารถทะลวงหมากค่ายกลนี้เลย,ปรมาจารย์ซือเหม่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น,เขาที่พยายามจนตัวเองเวลานี้เริ่มปรากฏความถดถอยทั้งห้า,อายุไขกำลังจะสิ้นในอีกไม่ช้า,คาดไม่ถึงเลยว่า,เขากับสามารถตัดผ่านพลังฝึกตนระดับต้าเซียนขั้นปลายที่ไม่เคยมีทีท่าว่าจะทะลวงผ่านระดับได้,ทำให้สามารถยืดเวลาชีวิตออกไปได้อีก.
จงซานจับจ้องมองไปยังค่ายกลหมากด้านหน้า,ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะแตกต่างจากที่ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้เกินก่อนหน้านี้อยู่เหมือนกัน.
ภพหยิน,หนานกงเซิ่งที่ก้าวไปถึงระดับต้าเซียน,เขาที่ตัดผ่านระดับได้,แต่ถึงกระนั้นในเวลานี้ก็ยังมีหมากกลที่เขาจะต้องเริ่มเผชิญหน้าอีกครั้งโดยที่ยังไม่พรรคเลย.
ลิขิตสวรรค์ดูเหมือนว่าจะไม่ปล่อยเวลาให้เขาได้สบายเลย.
ในเวลาเดียวกันบนทะเลหมอกสูงขึ้นไปจนทุกคนไม่สามารถมองเห็น,เป็นเพียงเล็กๆเพียงเท่านั้น.
เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวที่หนีไปก่อนหน้านี้.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ลอยอยู่บนอากาศ,จดจ้องมองลงไปด้านล่างทุกๆการเคลื่อนไหวทุกๆการกระทำด้วยสายตาเย็นชา,บนเทือกเขาม่านมองที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้,ทว่ากลับไม่สามารถป้องกันการมองเห็นของประมุขนิกายจื่อเซียวได้เลย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ไม่เคลื่อนไหว,รอคอยใครสักคนที่จะทะลวงหมากกลนี้,รอคอยให้เขตแดนลับเซียนโบราณเปิดออกมา.
"สุสานของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางอย่างงั้นรึ?
ในอดีตคือสุดยอดผู้มีความเฉลียวฉลาดอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจง,ตกตายไปอย่างไม่สงบสุข,จึงต้องทิ้งกระดานหมากกลเอาไว้หลายแสนปี?
เป็นอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ,ถึงกับสามารถแก้กลหมากนี้ได้?
Chapter 860 Nine-tailed
Heavenly Fox
九尾天狐
หมาป่าสวรรค์เก้าหาง.
สายฟ้าบนท้องฟ้าที่ทำให้จิตใจของทุกคนราวกับถูกฉีกกระชากออกเป็นสองส่วน,ร่างกายที่หยุดนิ่งสั่นไหวแม้แต่หายใจหอบ.
ยอดฝีมือหมากอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจงซาน,ปรมาจารย์ซือเหม่ย,ปรากฏคนที่มีฝีมือมากกว่าทำให้ต้องพ่นโลหิตออกมาอย่างงั้นรึ?
เหตุการณ์นี้เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นกับซือหม่าจงเหิง,ถูกทำให้พ่นโลหิตออกมาคำโตระหว่างการแข่งขัน?
นี่เขาถูกคุกคามจนทำให้พ่นโลหิตออกมาเลยอย่างงั้นรึ?
"ลุงสอง,นี่ไม่ใช่เหมือนกับท่านในวันนั้นหรอกรึ?"ซือหม่าเฉียนจวินที่กล่าวสอบถามซือหม่าจงเหิง.
ซือหม่าจงเหิงในเวลานี้ที่อ้าปากค้าง,ภายในใจที่สั่นไหว,พร้อมกับสูดหายใจลึกเข้ามา.
"ท่านอ๋องน้อย,ท่านคิดว่าอย่างไร?"เซียนเซิงหลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,บำเพ็ญวิถีแห่งหมากอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ซูอาโฝว,เจ้าคิดว่าอย่างไร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวสอบถามซูอาโฝว.
"ไม่,ข้าไม่เข้าใจ,ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยพ่นโลหิต,บางที,เป็นไปได้ว่าจงซานชนะแล้วอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาช้าๆ.
"หืม,เพียงแค่เดินมั่วๆก็สามารได้แล้ว?
พวกที่ไปเล่นก่อนหน้านี้,ฝีมือหมากไม่ได้เรื่องเลย!"กงจูจิวเหว่ยที่เผยท่าทางดูแคลน.
ซูอาโฝที่พยักหน้ารับ,แสดงท่าทางสนับสนุน.
กับคำกล่าวของนางเวลานี้หากมือหมากคนอื่นๆได้ยิน,คงจะพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่งเป็นแน่.
บนลานการแข่งขัน,จงซานที่จ้องมองปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,หลังจากที่พ่นโลหิตออกมาแล้ว,ไม่เพียงแต่ไม่ทรุดลงเหมือนกับซือหม่าจงเหิงในวันนั้น,ใบหน้าของเขายังเปลี่ยนไปด้วย.
ใบหน้าที่ควรจะเป็นขาวซีด,เวลานี้ได้เปลี่ยนไปช้าๆ,ปรากฏประกายแสงสีเขียวที่อาบไปทั่วร่าง.
"ฮ่าฮ่าฮ่า..............!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น.
ทุกๆคนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,ไม่ใช่ว่าปรมาจารย์หมากซือเหม่ยถูกโจมตีทางจิตจนได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก็กลายเป็นบ้าคลั่งไม่ใช่รึ?
ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครคิดแม้แต่น้อยว่าจงซานจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้,หากข่าวนี้กระจายไปทั่วชิงชิวจะเกิดสิ่งใดขึ้น,จงซานทำให้ปรมาจารย์ซือเหม่ยถึงกับพ่นโลหิต,ข่าวนี้จะเป็นเช่นไรหากว่ามันกระจายไป.
จงซานลุกขึ้นพร้อมกับจ้องมองปรมาจารย์หมากซือเหม่ยด้วยความจริงจัง.
ขณะที่ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยหัวเราะออกมาเสียงดัง,ปราณหยวนฟ้าดินมากมายที่กำลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างของปรมาจารย์ซือเหม่ยอย่างบ้าคลั่ง,แม้แต่จงซานยังสัมผัสได้ถึงวาสนาและกรรมวาสนาได้.
คาดไม่ถึงเลยว่าปรมาจารย์ซือเหม่ยจะตัดผ่านระดับอย่างคาดไม่ถึง?
หลังจากที่ปรมาจารย์ซือเหม่ยลุกขึ้นยืน,พร้อมกับแสดงความเคารพและกล่าวออกมาว่า,"เซียนเซิงจง,มากด้วยความสามารถ,ข้าขอขอบคุณเซียนเซิงจง!"
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ย,ที่ตัดผ่านระดับไปยังอาณาเขตเซียนโบราณ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอิจฉาเหมือนกัน.
เซียนโบราณ,หลังจากที่ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนแล้ว,การจะตัดผ่านไปถึงระดับเซียนโบราณ,นั่นเป็นเรื่องง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยเพียงแค่เล่นหมากล้อมวิญญาณกลับสามารถตัดผ่านระดับได้อย่างงั้นรึ?
จะไม่ให้อิจฉาคงจะเป็นไปไม่ได้,เมื่อคิดถึงตัวเอง,ที่กาจจะก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สามนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย,เพียงแค่เล่นหมากล้อมรึ?
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยเพียงแค่เล่นหมากล้อมก็สามารถทะลวงไปยังระดับเซียนโบราณได้.
ภพหยาง,ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ตัดผ่านระดับไปยังอาณาจักรเซียนโบราณ,ส่วนภพหยิน,เจี้ยนเจิ้งอี้เทียนเจียน,หนานกงเซิ่งเองก็ก้าวสู่อาณาจักรต้าเซียนอย่างเป็นทางการเช่นกัน.
"ต้าเซียนหนานกงเซิ่ง!"จงซานที่จ้องมองหนานกงเซิ่งด้วยความพึงพอใจ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวังที่ช่วย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวแสดงความเคารพ.
ภพหยาง.
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ได้ก้าวไปถึงเขตแดนเซียนโบราณ!"เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยินดีกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ย!"ผู้คนมากมายต่างก็กล่าวแสดงความยินดีพร้อมๆกัน.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่พยักหน้าให้กับทุกคน,จากนั้นก็จ้องมองมาทางจงซาน,"เป็นเซียนเซิงจงที่ช่วย,ซือเหม่ยไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ถูกทะลวงหมาก,ซือเหม่ยขอน้อมรับความพ่ายแพ้!"
ทุกๆคนต่างก็จ้องมองจงซานด้วยแววตาอิจฉา,คนผู้นี้เป็นยิ่งกว่าอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยอย่าได้ถ่อมตัว,ในเวลานั้นท่านกำลังตัดผ่านระดับอยู่,หากท่านวางหมากลงมาอีก,คนที่พ่ายแพ้บางทีคงจะเป็นจงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไม่เลย,จากที่ซือเหม่ยเห็น,นับตั้งแต่ต้นจนจบ,เซียนเซิงจงไม่มีแรงผันผวนของอำนาจวิเศษเลย,ซ้ำยังสุขุมนุ่มลึกอยู่ตลอดเวลา,กล่าวได้ว่า,วิถีหมากของเซียนเซิงจงนั้นเหนือกว่าซือเหม่ยมาก."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม!"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,พูดไม่ออกเช่นกัน,แต่จะให้พูดได้อย่างไร?
ว่าเขาไม่ได้เป็นคนเล่นเอง? แม้แต่เล่นต่ออีกหลายร้อยหมาก,ก็ไม่มีทางเห็นความผันผวนของอำนาจวิเศษแผ่ออกมาอย่างแน่นอน,เพราะว่าคนที่เดินหมากกับปรมาจารย์หมากซือเหม่ยไม่ใช่เขา,ทว่าเป็นหนานกงเซิ่งที่ภพหยินต่างหาก.
"ยอดเยี่ยมเลยจงซาน,ไม่เสียแรง,เจ้านำเกียรติมาให้กับตำหนักจิวเหว่ยของข้า!"กงจูจิวเหว่ยที่บินลงมากล่าวด้วยความตื่นเต้น.
"ผู้แข็งแกร่ง,ช่างเป็นคนที่ร้ายกาจจริงๆ."ซูอาโฝวที่บินตามา.
ในเวลานี้สายตาของเหล่ายอดฝีมือต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความลึกลับซับซ้อน.
"เซียนเซิงหลี่!
ผู้น้อยมีคำถาม,ต้องการขอคำแนะนำจากเซียนเซิงหลี่."ซือหม่าชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อ๋องน้อยเชิญกล่าว!"
"เซิ่งหวังกำลังคิดอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?
ทำไมถึงได้ละเลยต่อจงซาน?"ซือหม่าชิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เซียนเซิงหลี่ที่ฝืนยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"จิตใจของราชาลึกล้ำเกินจะคาดการณ์ได้,เซิ่งหวังย่อมต้องมีแผนการของเซิ่งหวัง!"
ซือหม่าชิงที่จ้องมองอย่างลึกล้ำไปยังจงซาน.
ที่ไกลออกไปนั้น,กงจูจิวเหว่ยที่มีความสุขเป็นอย่างมากพร้อมกับกล่าวออกมาว่า"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ย?
ฝีมือหมากของท่านก็ไม่เท่าไหร่?
เหมินเค่อตำหนักข้ายังเอาชนะท่านได้,ตอนนี้คู่ควรให้เรียกปรมาจารย์หมากลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าชื่อเสียงนี้ควรจะมอบให้กับจงซาน!"
"กงจูกล่าวได้ถูกแล้ว,ผู้น้อยไม่เหมาะสมกับปรมาจารย์หมากลำดับหนึ่งแล้ว,เป็นเซียนเซิงจงที่เหมาะสมมากกว่า!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่ดูไม่สนใจกับชื่อเสียงเลยแม้แต่น้อย,ขณะที่กล่าวยอมรับแต่โดยดี.
"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยถ่อมตัวเกินไปแล้ว,จงซานเพียงแค่โชคดีเท่านั้น,ทว่าจงซานนั้นยังมีเรื่องสงสัยที่ต้องการชี้แนะ,เกี่ยวกับกลหมากวิญญาณเหล่านี้,แข่งขันเพื่ออะไร?
แล้วเขตแดนลับเซียนโบราณที่ประมุขนิกายจื่อเซียวหมายถึงคืออะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ปรมาจารย์หมาซือเหม่ยที่จ้องมองจงซาน,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อเขตแดนลับเซียนโบราณ,ในเมื่อเจ้าก็เป็นคนของไท่ชูแล้ว,ข้าจะบอกกล่าวตามตรง! เกี่ยวกับเรื่องนี้,เกี่ยวข้องกับหมากกลดังกล่าวแทบจะทั้งสิ้น."
"หืม?"
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังเหล่ามือหมากทั้งหมด,กล่าวออกมาเล็กน้อย,"ในมือทุกคนได้เดินทางมาเข้าร่วมในครั้งนี้,ก็นับว่ามีชะตาร่วมกัน,ขอให้อยู่ก่อน,ชมหมากกลอีกสักกระดาน!"
"ตกลง!"เหล่ามือหมากต่างก็ตอบรับแทบจะทันทีพร้อมๆกันทุกคน.
"เซียนเซิงจง,เชิญตามข้ามา."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมา.
จากนั้น,ก็พาจงซานบินตรงไปยังทิศทางทิศทางหนึ่ง.
ส่วนคนอื่นเวลานี้,ยังคงรอคอยเป็นแขกผู้ทรงเกียรติ,ดังนั้นจึงยังคงรอคอยอยู่บนยอดเขาต่างๆ.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ได้พาจงซานไปยังยอดเขาแห่งหนึ่งซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุด.
พื้นที่รอบๆนั้นมีหมอกที่หนาและพายุที่หมุนวนในรัศมีสิบจั้งจนไม่สามารถมองเห็นอะไรด้านในได้.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่ทำมุทราใช้วิชาลับบางอย่างออกมา,บนยอดเขาดังกล่าวนั้นหมอกที่หนาแน่นก่อนหน้านี้ก็เปิดออกมา,ยืดยาวออกไปอย่างรวดเร็ว,หมอกหนาและพายุที่รุนแรงหายไปในทันที.
ในเวลานี้สามารถมองเห็นทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลที่อยู่ด้านหน้า,และปรากฏเกาะขนาดใหญ่,บนเกาะขนาดใหญ่บางเกาะมีพื้นดินเป็นสีดำ,บางเกาะมีพื้นดินเป็นสีขาว
เป็นเหมือนกับกระดานหมาก.
ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่โบกมือออกไปอีกครั้ง,เกาะลอยฟ้าทรงกลมที่จมอยู่ในน้ำทะเลทันใดนั้นก็ลอยขึ้นจากใต้ทะเลลึก,เป็นเกาะทรงกลมพื้นสีดำทมิฬเหมือนตัวหมาก.
"นี่คือ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่คือ,กลหมากลวงสวรรค์ที่แท้จริง,ก่อนหน้านี้ที่ข้าใช้ออกมาเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งจากค่ายกลเท่านั้น,นับตั้งแต่ปรมาจารย์บรรพชนผู้ก่อตั้ง,ที่นี่หลายๆคนเคยมีคนพยายามแก้ไข,กับรูปแบบหมากที่แข็งแกร่งจวบจนถึงวันนี้ยังไม่เคยมีใครสามารถทะลวงได้,วันนี้ของให้เซียนเซิงจงทะลวงค่ายกลนี้!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมา.
"ค่ายกลลวงสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางตื่นตะลึงเช่นกัน.
เป็นความจริงอย่างงั้นรึ? ปรมาจารย์ซือเหม่ยอาศัยเพียงแค่ส่วนหนึ่งของค่ายกลลวงสวรรค์,แต่กับทรงพลัง,จนไม่สามารถมีใครเทียบได้,กลหมากลวงสวรรค์นี้ทรงพลังขนาดใหนกัน?
"ทะลวงแล้วมีประโยชน์อะไร?"กงจูจิวเหว่ยสอบถามออกมาในทันที.
"ทะลวงหมากกลนี้ได้,ดินแดนลับเซียนโบราณก็จะเปิด!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขตแดนลับเซียนโบราณ?
แล้วมันคือเซียนโบราณคนใหน?"กงจูจิวเหว่ยที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เผ่าจิ้งจอกลำดับหนึ่งในอดีตของชิงชิว,เป็นผู้ติดตามปราชญ์เทพที่ทรงพลัง,หลังจากที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,ที่นี่จึงเป็นหลุมฝังศพของเขา."ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"นี่ท่านต้องการขุดสุสานอย่างงั้นรึ?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
ขุดสุสานอย่างงั้นรึ? ได้ยินคำพูดของซูอาโฝว,ใบหน้าของปรมาจารย์ซือเหม่ยเปลี่ยนเป็นซับซ้อนมีสีมืดคลึ้มเล็กน้อย.
"เซียนโบราณเป็นของเผ่าจิ้งจอกที่บรรพชนปราชนาต้องการให้เหล่าผู้เยาว์พยายามเปิดสถานที่แห่งนี้อย่างสุดความสามารถ!"ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ในโลกใบนี้มีคนที่ต้องการให้คนรุ่นหลังขุนสุสานของตัวเองด้วยอย่างงั้นรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
ปรมาจารย์ซือเหม่ยที่พูดไม่ออกและส่ายหน้าไปมา,"อาวุโสเคยกล่าวว่าเขตแดนลับแห่งนี้นั้น,เป็นสิ่งที่ผู้ก่อตั้งเผ่าจิ้งจอกได้ส่งต่อให้เผ่าจิ้งจอกรุ่นหลังพยายามแก้มันให้ได้,ทุกคนต่างก็ปรารถนาที่จะเข้าไปในเขตแดนลับแห่งนี้ทั้งนั้น.
ใบหน้าของกงจูจิวเหว่ยที่เต็มไปด้วยความสงสัย,แววตาของซืออาโฝวที่ไม่อยากเชื่อนักแต่ก็ไม่มีคำพูดเมื่ออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ซือเหม่ย,เซียนโบราณเผ่าจิ้งจอก,มีเรื่องที่ต้องหลอกเหล่าผู้เยาว์ด้วยรึ?
ไม่ใช่ว่านี้เป็นคำสั่งของเซิ่งหวังไท่ชู,เพื่อที่จะให้ทะลวงค่ายกลแห่งนี้หรือไม่?
ส่วนจงซานนั้นคิดต่างจากคนอื่น,เขาที่ครุ่นคิดว่าจะต้องมีอะไรลึกล้ำซ่อนอยู่.
อย่างแรก,ยอดฝีมือช่วงชิงชะตาจื่อหยางได้บอกกล่าวต่อกงจูจิวเหว่ย,เกี่ยวกับหมากล้อมวิญญาณที่เทือกเขาม่านหมอก,ว่านางจะพบเข้ากับโชควาสนา!
ตอนนี้โชควาสนายังไม่ปรากฏ,เป็นไปได้ว่าต้องหลังจากเปิดเขตแดนลับเซียนโบราณแล้วหรือไม่?
อย่างที่สอง,การปรากฏตัวทันทีทันใดของประมุขนิกายจื่อเซียว,ที่หลายแสนปีไม่เคยปรากฏขึ้นมาสักครั้ง,ทำไมวันนี้ถึงได้ปรากฏขึ้นกัน?
เป็นไปได้ว่าประมุขนิกายจื่อเซียวนั้นจะเข้าใจเกี่ยวกับวิชาพยากรณ์?
หรือมีใครบ้างคนชี้นำเขาอย่างงั้นรึ?
ไม่เช่นนั้นทำไมเขาจึงได้เสี่ยงที่จะเดินทางมาในครั้งนี้กัน?
อย่างที่สาม,ดูเหมือนว่าหนานกงเซิ่งมั่นใจ 50 % ว่าจะสามารถแก้ค่ายกลนี้ได้.
ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้เป็นไปได้ว่าเขตแดนลับเซียนโบราณจะถูกเปิดในครั้งนี้อย่างงั้นรึ?
"เซียนเซิงจง,ต้องการจะลองดูหรือไม่?"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จงซานพยักหน้า.
"ดี,งั้นบอกซิว่าหมากแรก,ข้าควรจะเริ่มที่ใด!"ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
นับตั้งแต่ผู้ก่อตั้งได้เริ่มศึกษาหมากกระดานนี้,และส่งต่อมาสู่รุ่นหลาน,วิถีหมากของพวกเขาแต่ละรุ่นก็ก้าวไปถึงจุดสุดยอด,หากแต่กับไม่สามารถทะลวงหมากค่ายกลนี้เลย,ปรมาจารย์ซือเหม่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น,เขาที่พยายามจนตัวเองเวลานี้เริ่มปรากฏความถดถอยทั้งห้า,อายุไขกำลังจะสิ้นในอีกไม่ช้า,คาดไม่ถึงเลยว่า,เขากับสามารถตัดผ่านพลังฝึกตนระดับต้าเซียนขั้นปลายที่ไม่เคยมีทีท่าว่าจะทะลวงผ่านระดับได้,ทำให้สามารถยืดเวลาชีวิตออกไปได้อีก.
จงซานจับจ้องมองไปยังค่ายกลหมากด้านหน้า,ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะแตกต่างจากที่ปรมาจารย์หมากซือเหม่ยได้เกินก่อนหน้านี้อยู่เหมือนกัน.
ภพหยิน,หนานกงเซิ่งที่ก้าวไปถึงระดับต้าเซียน,เขาที่ตัดผ่านระดับได้,แต่ถึงกระนั้นในเวลานี้ก็ยังมีหมากกลที่เขาจะต้องเริ่มเผชิญหน้าอีกครั้งโดยที่ยังไม่พรรคเลย.
ลิขิตสวรรค์ดูเหมือนว่าจะไม่ปล่อยเวลาให้เขาได้สบายเลย.
ในเวลาเดียวกันบนทะเลหมอกสูงขึ้นไปจนทุกคนไม่สามารถมองเห็น,เป็นเพียงเล็กๆเพียงเท่านั้น.
เป็นประมุขนิกายจื่อเซียวที่หนีไปก่อนหน้านี้.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ลอยอยู่บนอากาศ,จดจ้องมองลงไปด้านล่างทุกๆการเคลื่อนไหวทุกๆการกระทำด้วยสายตาเย็นชา,บนเทือกเขาม่านมองที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้,ทว่ากลับไม่สามารถป้องกันการมองเห็นของประมุขนิกายจื่อเซียวได้เลย.
ประมุขนิกายจื่อเซียวที่ไม่เคลื่อนไหว,รอคอยใครสักคนที่จะทะลวงหมากกลนี้,รอคอยให้เขตแดนลับเซียนโบราณเปิดออกมา.
"สุสานของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางอย่างงั้นรึ?
ในอดีตคือสุดยอดผู้มีความเฉลียวฉลาดอันดับหนึ่งของอาณาเขตเฟิงจง,ตกตายไปอย่างไม่สงบสุข,จึงต้องทิ้งกระดานหมากกลเอาไว้หลายแสนปี?
เป็นอสุรกายพรสวรรค์จริงๆ,ถึงกับสามารถแก้กลหมากนี้ได้?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น