Immortality Chapter 852 Divine World
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 852 โลกเขตแดนเทวะ
Chapter 852 Divine
World
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย,ไม่รู้ทำไม,รู้สึกย่ำแย่ขึ้นมาทันที,กับปิศาจน้อยตนนี้,ทำให้เขาได้พบกับความโชคร้ายตลอด.
"กงจู,นี่,นี่เป็นของข้า!"ซูอาโฝวที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันทีพร้อมกับนำของวิเศษเหล่านั้นมากอดเอาไว้.
อุปกรณ์ต้าเซียนเหล่านี้,เป็นอุปกรณ์ที่มีจิตวิญญาณเทียมจึงไม่สามารถเก็บในกำไลเก็บของได้,หากไม่หลอมผสานเรียบร้อยแล้วล่ะก็,ทำได้แค่กอดเอาไว้เท่านั้น,ซูอาโฝที่ทั้งโชคดีโชคร้าย,ในชิงชิวแห่งนี้,น้อยคนนักที่จะมีสิ่งเหล่านี้ในมือ,กงจูจิวเหว่ยที่ผ่านมา,เห็นความผิดปรกตินี้,จึงเข้ามาสอบถามในทันที.
"ผายลม,ทำไมข้าจะไม่รู้อุปกรณ์ต้าเซียน?
ของเหล่านี้,มันมาอยู่ในมือเจ้าอย่างไรตั้งมากมาย? ขโมยมาอย่างงั้นรึ?
ข้าจะส่งมันกลับคืนเจ้าของ!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"บรรพชนน้อย,ไม่,ไม่ใช่นะ,ข้าไม่ได้ขโมย,ข้าเพิ่งเดิมพัน,และชนะได้มาต่างหาก,."ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เดิมพัน,เดิมพันอะไร?"
"พนันว่าได้พบและคุยกับเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก!"อาโฝวที่กล่าวออกมาในทันที.
"จงซาน? เป็นเขา? หมายความว่าอย่างไร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"กงจูไม่รู้ว่า,ว่าเพราะชิงชิวเลอะเลือนได้ส่งเขาเข้าไปในคุกนรก
18 หลุม."ซูอาโฝวที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
"หืม?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเปล่งประกายขึ้นมาในทันที.
เห็นท่าทางกงจูจิวเหว่ยที่แสดงท่าทางสนใจ,ซูอาโฝวเริ่มเล่าเรื่องเกี่ยวกับนรก
18 ขุมขึ้นมาในทันที.
"ดี,ยอดเยี่ยม!"แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่ส่ายไปมา,ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง,และจมอยู่ในการครุ่นคิดในทันที.
ซูอาโฝวที่เห็นกงจูจิวเหว่ยครุ่นคิด,ร่างของเขาค่อยๆขยับถอยหลังก่อนที่จะเร่งรีบตรงไปยังทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว.
ซูอาโฝวที่ใช้ความเร็วสูงสุดอย่างที่เคยมีมาก่อน,เขาที่เหาะกลับที่พักตัวเองอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ปู่ของเขายังตื่นตะลึง,กับความเร็วที่เกินความแข็งแกร่งของเขาถึงสองเท่า.
กลับมายังที่พักของตัวเอง,ซูอาโฝวที่รู้สึกกริงเกรงตัวสั่นทีเดียว.
"โลกแคบชะมัด,มาเจอกงจูจิวเหว่ยวันนี้ได้อย่างไร?
นางกำลังวางแผนอะไรอยู่อีก?"
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,นางกำลังคิดเช่นนั้น,กำลังวางแผนร้ายอย่างแน่นอน."
คิดได้เช่นนี้,ซูอาโฝวที่กลายเป็นตกใจในทันที.
ภายในอ้อมกอดของเขาเวลานี้เหล่าอุปกรณ์ต้าเซียน,ซูอูโฝวเร่งรีบคัดและเปลี่ยนมันไปในทันที.
"คงต้องให้พี่ใหญ่หงเซียวส่งมันออกไป,หวังว่าปิศาจน้อยจะไม่มีความคิดกับของวิเศษของข้าอีกหรอกนะ!"ซูอาโฝวที่กล่าวพึมพำ.
กงจูจิวเหว่ยที่เห็นซูอาโฝวจากไป,ทว่านางไม่ได้หยุดเขา,ทว่านางที่หันหน้าไปยังอีกทิศทางหนึ่ง,จากนั้นก็พุ่งตรงไปยังเทือกเขาหลักชุนชิวในทันที.
จงซานที่ถูกนำไปยังเทือกเขาแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยป่าไม้โดยเซียนเซิงหลี่,ซึ่งด้านในนั้นมีสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่,อย่างไรก็ตามจงซานสามารถมองเห็นได้ว่าพื้นที่รอบๆนั้นมีค่ายกลขนาดใหญ่,ปกคลุมไม่ให้ใครเข้าออกได้ง่ายๆ.
เทือกเขาแห่งนี้มีองค์รักษ์อยู่มากมาย,บนแผ่นป้ายมีอักษรสลักเอาไว้ว่า,ตำหนักจื่อหวง,
เซียนเซิงหลี่ที่พาจงซานเข้าไปยังสถานที่ดังกล่าว.
"เซิ่งหวังจง,หลังจากนี้ให้พักอยู่ที่นี่ชั่วคราว,เซิงซ่างและราชันย์ที่เป็นเมืองขึ้นล้วนแล้วแต่อาศัยอยู่ในพื้นที่แห่งนี้,หากว่ามีธุระต้องการออกมาด้านนอก,ให้เรียกองค์รักษ์ไปด้วย,ภายในเขตแดนชิงชิว,สามารถที่จะไปใหนมาใหนได้โดยอิสระ!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ออกไปด้านนอกต้องมีองค์รักษ์ไปด้วยอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าจะเป็นคนจับตามองซะมากกว่า.
"เช่นนั้นขอลา!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
จงซานพยักหน้า,เซียนเซิงหลี่และทหารทั้งหมดก็ถอยจากตำหนักจื่อหวงไป.
ตำหนักอย่างงั้นรึ? จงซานจ้องมองเข้าไปด้านใน,ไม่ได้รู้สึกยินดีกับสถานที่ดังกล่าวนัก,ตัวตนของจงซานนั้น,ถึงแม้นว่าเขาจะเป็นตัวประกัน,เขาเองก็ไม่ต้องการที่จะสูญเสียอิสรภาพ
จงซานที่มองเห็นป้ายอยู่ด้านหน้าตำหนัก,ตำหนักต้าเจิ้ง,ดูเหมือนว่ามันคือสถานที่เตรียมไว้ให้กับเขา.
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องพักอยู่ที่แห่งนี้.
จงซานทีก้าวเข้าไปด้านใน,ก่อนที่จะโบกสะบัดมือ,สร้างค่ายกลปิดตำหนักต้าเจิ้งเอาไว้,ในเวลานี้เขาต้องการที่จะเก็บตัวเพื่อสร้างโลกเขตแดนของตัวเอง.
พร้อมกับกล่าวต่อองค์รักษ์ที่คอยรับใช้เซิ่งหวังจง,"ก่อนที่ข้าจะไป,ข้าต้องการให้เจ้าตรวจตราอย่างระเอียด,ผู้คุ้มกันแต่ละคนจะต้องมีระดับเซียนสวรรค์,และทำการบันทึกเหตุการณ์เข้าออกในทุกครั้งเอาไว้ด้วย."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
จงซานที่นั่งสมาธิ,ที่บนศีรษะของเขานั้นปรากฏทักษะเทียนขนาดสิบจั้งขึ้นมา,เป็นสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ในตำหนัก,ทั่วทั้งตำหนักเวลานี้ไม่สามารถมองเห็นหลังคาได้แล้ว.
จงซานที่นั่งอยู่ตลอดทั้งวัน,พื้นที่รอบๆเวลานี้บริเวณที่จงซานนั่งเริ่มกลายเป็นศิลา,ก่อนที่จะกลายเป็นดินและมีหญ้าสีเขียวมากมายปรากฏขึ้นมา,ขณะที่มันขยายออกไป,กลายเป็นป่าไม้,โลกเขตแดนค่อยๆรวมตัวกันขึ้นมาช้าๆ,บนท้องฟ้าที่จงซานนั่งเวลานี้กลายเป็นเมฆสีม่วงที่เชื่อมต่อกัน.
แค่แรกที่เห็นแค่เพียงท้องฟ้า,ตอนนี้เริ่มกลายเป็นทรงกลมขนาดใหญ่,ไม่สามารถมองเห็นภายในได้แล้ว.
โลกเขตแดนสีม่วง,โลกที่เต็มไปด้วยสีม่วง,พร้อมกับมีสายฟ้าดังกระหึ่มไปทั่วทุกสารทิศ,พริบตาเดียวจากนั้น,บรรยากาศภูมิประเทศก็กำลังถูกสร้างขึ้นมา.
สวรรค์ที่ไม่ใช่ที่อยู่ของสิ่งมีชีวิต,มีประกายสายฟ้าสีม่วงมากมาย,สายฟ้าคำรามดังกระหึ่ม,จงซานที่ลุกขึ้น,เงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้า.
"ฟิ้ว!!!"
บนท้องฟ้าสีม่วง,พื้นที่เปิดหลาพันจั้ง,มีดวงตาขนาดใหญ่เกิดขึ้น,ดวงตาสีม่วงที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา,รอบๆตาสีขาวที่มีสายฟ้ามากมายถูกดูดเข้าไป.
"โลกใบเล็กถูกกำจัดไปแล้ว,แต่เจ้ายังอยู่! เทียนฟา!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ขณะที่จงซานแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีเขาได้ล่อลวงเนตรแสงสวรรค์,และเปลี่ยนชื่อมันใหม่เป็นเทียนฟา,นอกเหนือจากฝ่ามือสะบั้นสวรรค์แล้ว,วิถีสวรรค์อย่างที่สองที่จงซานขโมยมาก็คือเทียนฟา,เป็นวิถีสวรรค์ที่มีจิตวิญญาณเป็นของตัวเองอีกด้วย.
เนตรเทียนฟ้าที่ขมิบตาเล็กน้อย,แสดงท่าทางเคารพต่อเขา.
"นี้คือโลกเขตแดนของเข้า,ข้าได้สร้างขั้นต้นขึ้นมาสมบูรณ์แล้ว,แม้ว่าจะยังไม่ใส่คุณสมบัติใดๆลงไป,หากแต่เจ้าคือเทียนฟา,ตัวตนหนึ่งเดียว,ผู้แสวงหาโอกาสก็จะได้โอกาส,จงอดทน,โลกเขตแดนของข้าจะทรงพลัง,เจ้าก็จะกลายเป็นตัวตนที่ทรงพลัง,ตอนนี้ข้าได้เข้ามายังโลกใบใหญ่แล้ว,เจ้าสามารถสัมผัสได้ถึงกฎเกณฑ์ต่างๆของโลกใบใหญ่,พลังแห่งกฏ,วิถีสวรรค์ต่างๆ,ที่สามารถดูดซับเข้ามาในโลกเขตแดนแห่งนี้ในวันข้างหน้า."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
กับคำพูดของจงซานที่บอกว่าว่า,เนตรเทียนฟาที่จะกลายเป็นผู้ควบคุมสายฟ้าสีม่วง.
"เปรี้ยง!!!"
เปรี้ยงสายฟ้าที่ดังกระหึ่ม,โลกเขตแดนที่กำลังสร้างสายลมเมฆหมอก,สายฟ้าพื้นดิน,บนป่าเขาภูเขา,ที่เวลานี้ปรากฏเป็นทะเลสาบ,แม่น้ำและทะเล.
พลังต่างๆที่กำลังถูกสร้างขึ้น,พลังอำนาจของโลกเขตแดน,ก่อนที่จะปรากฏเสาค้ำยันที่ทรงพลังขึ้นภายในโลกเขตแดนแห่งนี้.
การปรับแต่งโลกเขตแดนนั้น,จำเป็นต้องใช้เวลาไม่น้อย,แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จงซานต้องกังวล.
หลังจากที่จงซานจ้องมองไปยังฟ้าดินบนโลกเขตแดนของเขา,เขาที่เอ่ยออกมาเบาๆ,"นับจากนี้,สถานที่แห่งนี้จะถูกเรียกว่า"โลกเทวะ!"
สิ้นเสียงของจงซาน,ท้องฟ้าที่คำรามอีกครั้ง.
"เปรี้ยง!!!"
ระหว่างนี้โลกเทวะจะค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,เนตรเทียนฟาที่บนอากาศเวลานี้ค่อยๆหลับตาลง,จากนั้นก็ซ่อนตัวอยู่ในท้องฟ้า,หายไปจากสายตา.
โลกเทวะของจงซาน,ที่มีกฎเกณฑ์ของฟ้าดินของตัวเอง,มันจะกลายเป็นเรื่องที่สั่นสะเทือนโลกใบใหญ่ในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน.
ขณะที่จงซานกำลังเพ่งพิศตรวจสอบโลกเทวะของตัวเองอยู่นั้น,ภายในตำหนักต้าเจิ้ง,ทันใดนั้นก็ปรากฏคนผู้หนึ่งขึ้นมา.
ซือหม่าซานเหลียง,ไม่รู้ว่าเข้ามาได้อย่างไร,ทว่าสิ่งหนึ่งที่สามารถบอกได้ว่าตำหนักจื่อหวงนั้น,การป้องกันสำหรับเหล่าตัวประกัน,ค่อนข้างหละหลวมมาก.
ซือหม่าซานเหลียงที่เต็มไปด้วยจิตสงหาร,เขาที่กลายเป็นนักโทษที่ถูกออกมายจับ,ไม่สามารถหนีไปใหนได้แล้ว,ทำให้เขาต้องวิ่งเข้ามาดงอันตราย,เพียงแค่ทำให้จงซานพิการได้,เขาก็จะถูกช่วย.
ฟู่เหรินต้องช่วยข้าอย่างแน่นอน,ซือหม่าซานเหลียงที่ครุ่นคิดและมั่นใจเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าซานเหลียงที่จ้องมองบอลยักษ์สีม่วงในห้องโถง,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
โลก? นี่คือโลกเขตแดนของจงซานอย่างงั้นรึ?
จะอย่างไรก็ช่าง,เขาจะต้องทำให้มันพิการ.
ซือหม่าซานเหลียงที่ถือกระบี่ยาวสีดำ.
ดวงตาของเขาที่หรี่เล็ก,กระบี่ที่ทะลวงไปยังกลุ่มก้อนบอลแสงสีม่วง.
เจตจำนงกระบี่ที่พวยพุ่งออกไป,อำนาจของกระบี่ทรงพลังพลังเป็นอย่างมาก,ตรงไปยังบอลแสงสีม่วงที่อยู่ในตำหนัก,ปราณกระบี่มากมายที่แผ่ออกมาเต็มห้องโถงในทันที.
บอลแสงสีม่วงที่ม้วนเข้าหากัน,ทันใดนั้นปราณแสงสีม่วงของกระบี่ก็สาดออกมาจากจากบอลสีม่วงทันที.
ไม่,มันเหมือนกระบี่,และเหมือนกับหางจิ้งจอกด้วย.
กระบี่สีม่วงที่สาดแสงออกมา,ทำลายล้างเจตจำนงกระบี่ของเขาในทันที,เจตจำนงที่ทรงพลังยิ่งกว่าของซือหม่าซานเหลียงมากมายหลายเท่า.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ซือหม่าซานเหลียงที่หยุดนิ่งถูกแช่แข็งด้วยเจตจำนงกระบี่ในทันที.
เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,ปราณกระบี่ของซือหม่าซานเหลียงที่พังทลายลง,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่ระเบิดอกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
"นี่มันกระบี่จูเซียนปลอมอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าซานเหลียงที่ราวกับจดจำกระบี่ดังกล่าวได้,ใบหน้าของเขาที่บิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น.
ช่างน่าเศร้า,ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วมาก,หางของแปดหางสวรรค์ที่หางหนึ่งได้หลอมรวมกับเขาจิตวิญญาณกระบี่จูเซียนได้,ได้กระแทกไปยังกระบี่สีดำของซือหมาซานเหลียงในทันที.
"เครั้ง!!!!!!"
ภายใต้การโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรง,ทั่วทั้งตำหนักต้าเจิ้งระเบิดออกมาเสียงดัง,ปราณกระบี่สีม่วงที่สาดส่องไปทั่วยอดเขา,ป่าไม้พื้นที่รอบๆใกล้ๆแตกสลายพังทลายกลายเป็นเสี่ยงๆ.
กระบี่จูเซียน,ใครกล้าต่อกร.
กระบี่สีดำในมือซือหม่าซานเหลียงที่สั่นไหวแตกหักไปในทันที,ปราณกระบี่ทั้งหมดหายไป,ร่างของซือหม่าซานเหลียงที่ลอยออกไปไกล,พร้อมกับพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
กระบี่จูเซียนทรงพลังมาก,พื้นที่รอบๆราบเป็นหน้ากลอง,กลายเป็นฝุ่นควันปกคลุมกระจายไปหมด,พร้อมกับเผยให้เห็นถึงจงซานที่อยู่ด้านใน.
แปดหางสวรรค์ที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,ทำให้ดูเหมือนว่ามันเป็นพลังอำนาจของจงซาน.
จงซานที่ค่อยๆก้าวออกมา,จ้องมองไปยังตำแหน่งของซือหม่าซานเหลียงที่กำลังตัวสั่นงันงก.
"ต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยสีหน้าแววตาเย็นชาออกมา.
Chapter 852 Divine
World
神界
โลกเขตแดนเทวะ
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย,ไม่รู้ทำไม,รู้สึกย่ำแย่ขึ้นมาทันที,กับปิศาจน้อยตนนี้,ทำให้เขาได้พบกับความโชคร้ายตลอด.
"กงจู,นี่,นี่เป็นของข้า!"ซูอาโฝวที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันทีพร้อมกับนำของวิเศษเหล่านั้นมากอดเอาไว้.
อุปกรณ์ต้าเซียนเหล่านี้,เป็นอุปกรณ์ที่มีจิตวิญญาณเทียมจึงไม่สามารถเก็บในกำไลเก็บของได้,หากไม่หลอมผสานเรียบร้อยแล้วล่ะก็,ทำได้แค่กอดเอาไว้เท่านั้น,ซูอาโฝที่ทั้งโชคดีโชคร้าย,ในชิงชิวแห่งนี้,น้อยคนนักที่จะมีสิ่งเหล่านี้ในมือ,กงจูจิวเหว่ยที่ผ่านมา,เห็นความผิดปรกตินี้,จึงเข้ามาสอบถามในทันที.
"ผายลม,ทำไมข้าจะไม่รู้อุปกรณ์ต้าเซียน?
ของเหล่านี้,มันมาอยู่ในมือเจ้าอย่างไรตั้งมากมาย? ขโมยมาอย่างงั้นรึ?
ข้าจะส่งมันกลับคืนเจ้าของ!"กงจูจิวเหว่ยที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"บรรพชนน้อย,ไม่,ไม่ใช่นะ,ข้าไม่ได้ขโมย,ข้าเพิ่งเดิมพัน,และชนะได้มาต่างหาก,."ซูอาโฝวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เดิมพัน,เดิมพันอะไร?"
"พนันว่าได้พบและคุยกับเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก!"อาโฝวที่กล่าวออกมาในทันที.
"จงซาน? เป็นเขา? หมายความว่าอย่างไร?"กงจูจิวเหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยความสนใจ.
"กงจูไม่รู้ว่า,ว่าเพราะชิงชิวเลอะเลือนได้ส่งเขาเข้าไปในคุกนรก
18 หลุม."ซูอาโฝวที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
"หืม?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเปล่งประกายขึ้นมาในทันที.
เห็นท่าทางกงจูจิวเหว่ยที่แสดงท่าทางสนใจ,ซูอาโฝวเริ่มเล่าเรื่องเกี่ยวกับนรก
18 ขุมขึ้นมาในทันที.
"ดี,ยอดเยี่ยม!"แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่ส่ายไปมา,ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง,และจมอยู่ในการครุ่นคิดในทันที.
ซูอาโฝวที่เห็นกงจูจิวเหว่ยครุ่นคิด,ร่างของเขาค่อยๆขยับถอยหลังก่อนที่จะเร่งรีบตรงไปยังทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว.
ซูอาโฝวที่ใช้ความเร็วสูงสุดอย่างที่เคยมีมาก่อน,เขาที่เหาะกลับที่พักตัวเองอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ปู่ของเขายังตื่นตะลึง,กับความเร็วที่เกินความแข็งแกร่งของเขาถึงสองเท่า.
กลับมายังที่พักของตัวเอง,ซูอาโฝวที่รู้สึกกริงเกรงตัวสั่นทีเดียว.
"โลกแคบชะมัด,มาเจอกงจูจิวเหว่ยวันนี้ได้อย่างไร?
นางกำลังวางแผนอะไรอยู่อีก?"
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,นางกำลังคิดเช่นนั้น,กำลังวางแผนร้ายอย่างแน่นอน."
คิดได้เช่นนี้,ซูอาโฝวที่กลายเป็นตกใจในทันที.
ภายในอ้อมกอดของเขาเวลานี้เหล่าอุปกรณ์ต้าเซียน,ซูอูโฝวเร่งรีบคัดและเปลี่ยนมันไปในทันที.
"คงต้องให้พี่ใหญ่หงเซียวส่งมันออกไป,หวังว่าปิศาจน้อยจะไม่มีความคิดกับของวิเศษของข้าอีกหรอกนะ!"ซูอาโฝวที่กล่าวพึมพำ.
กงจูจิวเหว่ยที่เห็นซูอาโฝวจากไป,ทว่านางไม่ได้หยุดเขา,ทว่านางที่หันหน้าไปยังอีกทิศทางหนึ่ง,จากนั้นก็พุ่งตรงไปยังเทือกเขาหลักชุนชิวในทันที.
.......
จงซานที่ถูกนำไปยังเทือกเขาแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยป่าไม้โดยเซียนเซิงหลี่,ซึ่งด้านในนั้นมีสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่,อย่างไรก็ตามจงซานสามารถมองเห็นได้ว่าพื้นที่รอบๆนั้นมีค่ายกลขนาดใหญ่,ปกคลุมไม่ให้ใครเข้าออกได้ง่ายๆ.
เทือกเขาแห่งนี้มีองค์รักษ์อยู่มากมาย,บนแผ่นป้ายมีอักษรสลักเอาไว้ว่า,ตำหนักจื่อหวง,
เซียนเซิงหลี่ที่พาจงซานเข้าไปยังสถานที่ดังกล่าว.
"เซิ่งหวังจง,หลังจากนี้ให้พักอยู่ที่นี่ชั่วคราว,เซิงซ่างและราชันย์ที่เป็นเมืองขึ้นล้วนแล้วแต่อาศัยอยู่ในพื้นที่แห่งนี้,หากว่ามีธุระต้องการออกมาด้านนอก,ให้เรียกองค์รักษ์ไปด้วย,ภายในเขตแดนชิงชิว,สามารถที่จะไปใหนมาใหนได้โดยอิสระ!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ออกไปด้านนอกต้องมีองค์รักษ์ไปด้วยอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าจะเป็นคนจับตามองซะมากกว่า.
"เช่นนั้นขอลา!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
จงซานพยักหน้า,เซียนเซิงหลี่และทหารทั้งหมดก็ถอยจากตำหนักจื่อหวงไป.
ตำหนักอย่างงั้นรึ? จงซานจ้องมองเข้าไปด้านใน,ไม่ได้รู้สึกยินดีกับสถานที่ดังกล่าวนัก,ตัวตนของจงซานนั้น,ถึงแม้นว่าเขาจะเป็นตัวประกัน,เขาเองก็ไม่ต้องการที่จะสูญเสียอิสรภาพ
จงซานที่มองเห็นป้ายอยู่ด้านหน้าตำหนัก,ตำหนักต้าเจิ้ง,ดูเหมือนว่ามันคือสถานที่เตรียมไว้ให้กับเขา.
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องพักอยู่ที่แห่งนี้.
จงซานทีก้าวเข้าไปด้านใน,ก่อนที่จะโบกสะบัดมือ,สร้างค่ายกลปิดตำหนักต้าเจิ้งเอาไว้,ในเวลานี้เขาต้องการที่จะเก็บตัวเพื่อสร้างโลกเขตแดนของตัวเอง.
....
หลังจากออกมาจากเขตตำหนักจื่อหวง,เซียนเซิงหลี่หันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง.
พร้อมกับกล่าวต่อองค์รักษ์ที่คอยรับใช้เซิ่งหวังจง,"ก่อนที่ข้าจะไป,ข้าต้องการให้เจ้าตรวจตราอย่างระเอียด,ผู้คุ้มกันแต่ละคนจะต้องมีระดับเซียนสวรรค์,และทำการบันทึกเหตุการณ์เข้าออกในทุกครั้งเอาไว้ด้วย."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
จงซานที่นั่งสมาธิ,ที่บนศีรษะของเขานั้นปรากฏทักษะเทียนขนาดสิบจั้งขึ้นมา,เป็นสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ในตำหนัก,ทั่วทั้งตำหนักเวลานี้ไม่สามารถมองเห็นหลังคาได้แล้ว.
จงซานที่นั่งอยู่ตลอดทั้งวัน,พื้นที่รอบๆเวลานี้บริเวณที่จงซานนั่งเริ่มกลายเป็นศิลา,ก่อนที่จะกลายเป็นดินและมีหญ้าสีเขียวมากมายปรากฏขึ้นมา,ขณะที่มันขยายออกไป,กลายเป็นป่าไม้,โลกเขตแดนค่อยๆรวมตัวกันขึ้นมาช้าๆ,บนท้องฟ้าที่จงซานนั่งเวลานี้กลายเป็นเมฆสีม่วงที่เชื่อมต่อกัน.
แค่แรกที่เห็นแค่เพียงท้องฟ้า,ตอนนี้เริ่มกลายเป็นทรงกลมขนาดใหญ่,ไม่สามารถมองเห็นภายในได้แล้ว.
โลกเขตแดนสีม่วง,โลกที่เต็มไปด้วยสีม่วง,พร้อมกับมีสายฟ้าดังกระหึ่มไปทั่วทุกสารทิศ,พริบตาเดียวจากนั้น,บรรยากาศภูมิประเทศก็กำลังถูกสร้างขึ้นมา.
สวรรค์ที่ไม่ใช่ที่อยู่ของสิ่งมีชีวิต,มีประกายสายฟ้าสีม่วงมากมาย,สายฟ้าคำรามดังกระหึ่ม,จงซานที่ลุกขึ้น,เงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้า.
"ฟิ้ว!!!"
บนท้องฟ้าสีม่วง,พื้นที่เปิดหลาพันจั้ง,มีดวงตาขนาดใหญ่เกิดขึ้น,ดวงตาสีม่วงที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา,รอบๆตาสีขาวที่มีสายฟ้ามากมายถูกดูดเข้าไป.
"โลกใบเล็กถูกกำจัดไปแล้ว,แต่เจ้ายังอยู่! เทียนฟา!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ขณะที่จงซานแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีเขาได้ล่อลวงเนตรแสงสวรรค์,และเปลี่ยนชื่อมันใหม่เป็นเทียนฟา,นอกเหนือจากฝ่ามือสะบั้นสวรรค์แล้ว,วิถีสวรรค์อย่างที่สองที่จงซานขโมยมาก็คือเทียนฟา,เป็นวิถีสวรรค์ที่มีจิตวิญญาณเป็นของตัวเองอีกด้วย.
เนตรเทียนฟ้าที่ขมิบตาเล็กน้อย,แสดงท่าทางเคารพต่อเขา.
"นี้คือโลกเขตแดนของเข้า,ข้าได้สร้างขั้นต้นขึ้นมาสมบูรณ์แล้ว,แม้ว่าจะยังไม่ใส่คุณสมบัติใดๆลงไป,หากแต่เจ้าคือเทียนฟา,ตัวตนหนึ่งเดียว,ผู้แสวงหาโอกาสก็จะได้โอกาส,จงอดทน,โลกเขตแดนของข้าจะทรงพลัง,เจ้าก็จะกลายเป็นตัวตนที่ทรงพลัง,ตอนนี้ข้าได้เข้ามายังโลกใบใหญ่แล้ว,เจ้าสามารถสัมผัสได้ถึงกฎเกณฑ์ต่างๆของโลกใบใหญ่,พลังแห่งกฏ,วิถีสวรรค์ต่างๆ,ที่สามารถดูดซับเข้ามาในโลกเขตแดนแห่งนี้ในวันข้างหน้า."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
กับคำพูดของจงซานที่บอกว่าว่า,เนตรเทียนฟาที่จะกลายเป็นผู้ควบคุมสายฟ้าสีม่วง.
"เปรี้ยง!!!"
เปรี้ยงสายฟ้าที่ดังกระหึ่ม,โลกเขตแดนที่กำลังสร้างสายลมเมฆหมอก,สายฟ้าพื้นดิน,บนป่าเขาภูเขา,ที่เวลานี้ปรากฏเป็นทะเลสาบ,แม่น้ำและทะเล.
พลังต่างๆที่กำลังถูกสร้างขึ้น,พลังอำนาจของโลกเขตแดน,ก่อนที่จะปรากฏเสาค้ำยันที่ทรงพลังขึ้นภายในโลกเขตแดนแห่งนี้.
การปรับแต่งโลกเขตแดนนั้น,จำเป็นต้องใช้เวลาไม่น้อย,แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จงซานต้องกังวล.
หลังจากที่จงซานจ้องมองไปยังฟ้าดินบนโลกเขตแดนของเขา,เขาที่เอ่ยออกมาเบาๆ,"นับจากนี้,สถานที่แห่งนี้จะถูกเรียกว่า"โลกเทวะ!"
สิ้นเสียงของจงซาน,ท้องฟ้าที่คำรามอีกครั้ง.
"เปรี้ยง!!!"
ระหว่างนี้โลกเทวะจะค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,เนตรเทียนฟาที่บนอากาศเวลานี้ค่อยๆหลับตาลง,จากนั้นก็ซ่อนตัวอยู่ในท้องฟ้า,หายไปจากสายตา.
โลกเทวะของจงซาน,ที่มีกฎเกณฑ์ของฟ้าดินของตัวเอง,มันจะกลายเป็นเรื่องที่สั่นสะเทือนโลกใบใหญ่ในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน.
ขณะที่จงซานกำลังเพ่งพิศตรวจสอบโลกเทวะของตัวเองอยู่นั้น,ภายในตำหนักต้าเจิ้ง,ทันใดนั้นก็ปรากฏคนผู้หนึ่งขึ้นมา.
ซือหม่าซานเหลียง,ไม่รู้ว่าเข้ามาได้อย่างไร,ทว่าสิ่งหนึ่งที่สามารถบอกได้ว่าตำหนักจื่อหวงนั้น,การป้องกันสำหรับเหล่าตัวประกัน,ค่อนข้างหละหลวมมาก.
ซือหม่าซานเหลียงที่เต็มไปด้วยจิตสงหาร,เขาที่กลายเป็นนักโทษที่ถูกออกมายจับ,ไม่สามารถหนีไปใหนได้แล้ว,ทำให้เขาต้องวิ่งเข้ามาดงอันตราย,เพียงแค่ทำให้จงซานพิการได้,เขาก็จะถูกช่วย.
ฟู่เหรินต้องช่วยข้าอย่างแน่นอน,ซือหม่าซานเหลียงที่ครุ่นคิดและมั่นใจเป็นอย่างมาก.
ซือหม่าซานเหลียงที่จ้องมองบอลยักษ์สีม่วงในห้องโถง,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
โลก? นี่คือโลกเขตแดนของจงซานอย่างงั้นรึ?
จะอย่างไรก็ช่าง,เขาจะต้องทำให้มันพิการ.
ซือหม่าซานเหลียงที่ถือกระบี่ยาวสีดำ.
ดวงตาของเขาที่หรี่เล็ก,กระบี่ที่ทะลวงไปยังกลุ่มก้อนบอลแสงสีม่วง.
เจตจำนงกระบี่ที่พวยพุ่งออกไป,อำนาจของกระบี่ทรงพลังพลังเป็นอย่างมาก,ตรงไปยังบอลแสงสีม่วงที่อยู่ในตำหนัก,ปราณกระบี่มากมายที่แผ่ออกมาเต็มห้องโถงในทันที.
”!”
บอลแสงสีม่วงที่ม้วนเข้าหากัน,ทันใดนั้นปราณแสงสีม่วงของกระบี่ก็สาดออกมาจากจากบอลสีม่วงทันที.
ไม่,มันเหมือนกระบี่,และเหมือนกับหางจิ้งจอกด้วย.
กระบี่สีม่วงที่สาดแสงออกมา,ทำลายล้างเจตจำนงกระบี่ของเขาในทันที,เจตจำนงที่ทรงพลังยิ่งกว่าของซือหม่าซานเหลียงมากมายหลายเท่า.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ซือหม่าซานเหลียงที่หยุดนิ่งถูกแช่แข็งด้วยเจตจำนงกระบี่ในทันที.
เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,ปราณกระบี่ของซือหม่าซานเหลียงที่พังทลายลง,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่ระเบิดอกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
"นี่มันกระบี่จูเซียนปลอมอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าซานเหลียงที่ราวกับจดจำกระบี่ดังกล่าวได้,ใบหน้าของเขาที่บิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น.
ช่างน่าเศร้า,ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วมาก,หางของแปดหางสวรรค์ที่หางหนึ่งได้หลอมรวมกับเขาจิตวิญญาณกระบี่จูเซียนได้,ได้กระแทกไปยังกระบี่สีดำของซือหมาซานเหลียงในทันที.
"เครั้ง!!!!!!"
ภายใต้การโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรง,ทั่วทั้งตำหนักต้าเจิ้งระเบิดออกมาเสียงดัง,ปราณกระบี่สีม่วงที่สาดส่องไปทั่วยอดเขา,ป่าไม้พื้นที่รอบๆใกล้ๆแตกสลายพังทลายกลายเป็นเสี่ยงๆ.
กระบี่จูเซียน,ใครกล้าต่อกร.
กระบี่สีดำในมือซือหม่าซานเหลียงที่สั่นไหวแตกหักไปในทันที,ปราณกระบี่ทั้งหมดหายไป,ร่างของซือหม่าซานเหลียงที่ลอยออกไปไกล,พร้อมกับพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
กระบี่จูเซียนทรงพลังมาก,พื้นที่รอบๆราบเป็นหน้ากลอง,กลายเป็นฝุ่นควันปกคลุมกระจายไปหมด,พร้อมกับเผยให้เห็นถึงจงซานที่อยู่ด้านใน.
แปดหางสวรรค์ที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,ทำให้ดูเหมือนว่ามันเป็นพลังอำนาจของจงซาน.
จงซานที่ค่อยๆก้าวออกมา,จ้องมองไปยังตำแหน่งของซือหม่าซานเหลียงที่กำลังตัวสั่นงันงก.
"ต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยสีหน้าแววตาเย็นชาออกมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น