Immortality Chapter 851 Succuba nine
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 851 ปิศาจน้อยจิวเหว่ย
Chapter 851 Succuba nine
ที่คุกชิงชิวนั้น,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ดังกล่าวทรงพลังเป็นอย่างมาก,ถึงจะมีต้าเซียนหลายคน,ก็ไม่สามารถทะลวงผ่านเข้าไปในเวลาอันสั้น.
ศาลเทวะไท่ชูที่มีประวัติความเป็นมายาวนาน,ซือหม่าจงเหิงที่นำเซียนสวรรค์นับสิบคนบุกทะลวงค่ายกล,ท้ายที่สุดหนึ่งวันหลังจากนั้นก็สามารถทะลวงเข้าไปด้านในได้.
หลังจากทะลวงค่ายกลใหญ่เข้าไปได้,ที่ด้านในนรก
18 หลุม,มีโลกดวงดาราอีกชั้นหนึ่ง,ต้องใช้เวลาอีกครึ่งวันในการเปิดค่ายกล.
แทบไม่มีใครได้พัก,หลังจากที่ทะลวงค่ายกล,ต้องใช้เวลานับวันในการจัดการพื้นที่รอบๆทั้งหมด.
เมื่อทะลวงค่ายกลทั้งหมด, นรก 18 ขุมก็เผยออกมาให้กับทุกคนได้เห็นในที่สุด.
ซือหม่าจงเหิงที่ก้าวเข้าไปตรวจสอบ,จงซานที่เป็นคนเตรียมการทั้งหมด,คาดไม่ถึงเลยว่าเวลาเพียงแค่วันเดียว,กับสร้างความวุ่นวายได้ขนาดนี้,จงซาน?
นี่คือตัวหายนะชัดๆ!
"ตรวจสอบคนรอบๆ,ค้นหาให้ทั่ว,ว่ายังมีคนที่ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
เหล่ายอดฝีมือมือต่างก็ถูกส่งเข้าไปในคุกชิงชิวทันที,เพื่อนำคนรอดชีวิตกลับมา,ซึ่งคนส่วนมากที่อยู่ด้านในทุกคนถูกทำให้หมดสติ.
สี่หัวหน้าผู้คุมที่ถูกลากมาอยู่ที่ด้านหน้าซือหม่าจงเหิง,พวกเขาที่ถูกปลุกขึ้นมาในทันที.
คนทั้งสี่ที่จ้องมองไปยังรอบๆ,ก่อนที่จะนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
ซือหม่าจงเหิงที่ถือมุกห้าสีในมือ,เป็นกุญแจของนรก
18 ขุมนั่นเอง,เขาที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังสี่หัวหน้าผู้คุม.
"ห้าหัวหน้าผู้คุม? ยังขาดอีกหนึ่ง? พวกเจ้าไม่รู้อย่างงั้นรึได้สร้างอาชญากรรมใหญ่ขึ้นแล้ว?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ต้าเหรินโปรดให้อภัย,พวกเราเชื่อซือหม่าซานเหลียงไม่คิดว่าเขาจะทรยศพวกเรา,เขาหลอกเอากุญแจจากพวกเรา,เป็นเหตุให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่นี้,ต้าเหรินโปรดอภัย!"สี่หัวหน้าผู้คุมที่ร้องโอดครวญออกมาในทันที.
"กุญแจมอบให้กับพวกเจ้าแต่ละคน,ห้ามใครถือมันทั้งหมดพร้อมกัน,ห้ามไม่ให้มันหายไปจากมือ,พวกเจ้าดูแลมันอย่างไร?
เกิดอะไรขึ้นเล่ามาให้หมด,อย่าให้ตกหล่นแม้แต่คำเดียว!"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ครับ,ครับ,เรื่องนี้...!"สี่หัวหน้าผู้คุ้มที่คุกเข่า,พร้อมกับโค้งครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ในวันเดียวกันนั้น,ซือหม่าซานเหลียงได้นำจงซานเข้ามาในคุก,จากนั้นก็ชวนพวกเรามาดื่ม,จากนั้น.......!"
หลังจากที่เกิดเรื่องนั้น,ซือหม่าซานเหลียงได้หายไปไม่เห็นแม้แต่เงา.
ขณะที่เกิดความวุ่นวาย,จนถึงค่ายกลของจงซานหายไป,เขาที่ได้ยินข่าวมาว่านักโทษหนึ่งล้านคนหลบหนี,ซือหม่าซานเหลียงก็รับรู้ว่าเขาได้สร้างปัญหาใหญ่ขึ้นแล้ว.
เดิมที่ค่ายกลรอบๆคุก18 หลุมนั้น,มีเพียงกุญแจทั้งห้าเท่านั้นถึงจะปลดมันได้,คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ซือหม่าซานเหลียงก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว.
ไม่ว่าผลสืบสวนจะออกมาเช่นไร,ห้าหัวหน้าผู้คุมจะต้องโดนลงโทษอย่างหนัก,หนำซ้ำเขาเป็นคนลวงกุญแจจากคนทั้งสี่ย่อมไม่ต้องกล่าวถึงเลย.
ซือหมาซานเหลียงที่เป็นต้นตอของปัญหาทั้งหมด,เขาไม่ลังเลเลยที่จะหนีออกมาจากคุกในทันที.
หากแต่ซือหม่าซานเหลียงนั้นไม่ได้หนีออกนอกเมือง,ออกไปยังโลกข้างนอก,มีที่ใหนที่เขาจะหนีไปได้กัน?
ซือหม่าซานเหลียงที่เดินทางไปยังพื้นที่ส่วนตัว,พร้อมกับไปคุกเข่าที่หน้าตำหนักแห่งหนึ่ง.
ที่ด้านในนั้นคือคนที่เขาคุกเข่ารายงานก่อนหน้านี้
นางคือคนที่ส่งให้เขาไปจัดการจงซานนั่นเอง.
ขณะที่เขาคุกเข่ารอนั้น,ซือหม่าซานเหลียงที่รับรู้ว่ามีเหล่ายอดฝีมือมากมายกระจายตัวไปทั่ว,ทำให้ภายในใจของเขาหดลีบลงด้วยความหวาดกลัว.
ผ่านไปหนึ่งวัน,ประตูตำหนักดังกล่าวก็เปิดออกมา.
"ฟู่เหริน,โปรดช่วยผู้น้อยด้วย!"ซือหม่าซานเหลียงที่คุกเข่าตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว.
"ช่วยเจ้ารึ? เจ้าโง่!"สตรีที่สูงศักดิ์ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ฟู่เหริน,ข้าได้พบเข้ากับภัยพิบัติแล้ว,เพราะว่าท่านสั่งให้ข้าแก้แค้นให้กับซานเส้าเหยี่ย,ใครจะคิดเล่าว่ามันจะกลับกลายมาเป็นเช่นนี้?
ฟู่เหริน!"ซือหม่าซานเหลียงที่โอดครวญด้วยความหวาดกลัว.
กับเรื่องที่ผิดพลาดได้เกิดขึ้นแล้ว,ตอนนี้คงยากจะรักษาชีวิตไว้.
"เจ้าเป็นคนสร้างปัญหาให้กับตัวเอง,หากว่าเจ้าทำมันพิการ,ข้าก็ยังพอช่วยเจ้าได้,แต่น่าเสียดาย,เวลานี้มันไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว,ตอนนี้ยังจะให้ข้าช่วยเจ้าอีกอย่างงั้นรึ?"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ซือหม่าซานเหลียงที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า,ทันใดนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของท่านหญิง,ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย,"ฟู่เหริน,ผู้น้อยจะไปทำให้มันพิการตอนนี้,แน่นอนข้าต้องทำให้มันพิการได้แน่!"
"เจ้า?"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แน่นอน,ข้าจะต้องทำให้มันพิการได้อย่างแน่นอน,ข้าจะแก้แค้นแทนซานเส้าเหยี่ย!"ซือหม่าซานเหลียงที่เร่งรีบพูดออกมาอย่างร้อนรน.
"ก็ดี,นี่คือเม็ดยาต้าเซียนคุ้มกาย,ข้าจะมอบมันให้เจ้า,เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจงใช้มัน!"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จากนั้นขวดยาสีทองก็ถูกส่งออกไป.
ซือหม่าซานเหลียงที่คว้าจับไปในทันที.
"ขอบคุณฟู่เหริน,ขอบคุณฟู่เหริน!"ซือหม่าซานเหลียงที่คุกเข่ารับเม็ดยามา,จากนั้นก็ถอยห่าง,หลบลี้หนีไปจากฝูงชนในทันที.
หลังจากที่ซือหม่าซานเหลียงจากไปแล้ว,ภายในห้องโถงก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น.
"ฟู่เหริน,ท่านต้องการช่วยมันจริงๆรึ?"
"ช่วยรึ? ทำไมต้องช่วยมันด้วย?
เพียงแค่ลิ่วล่อ!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
บนลานแข่งขันหมากล้อมวิญญาณ.
ขณะที่ซือหม่าเฉียนจวินได้สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาจับตัวจงซาน,จากบนอากาศก็ปรากฏยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในทันที.
สิบต้าเซียนของศาลเทวะไท่ชู,พร้อมกับกองกำลังทหารอีกหลายแสนนาย.
บนลานสนามทันใดนั้นจิตสังหารที่รุนแรงก็อบอวนเทลงมาบนลานแข่ง,โดยมีจงซานเป็นศูนย์กลาง.
ซือหม่าเฉวียนจวินที่เห็นกองทัพขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาถึงกับตะลึงงันโง่งมไปในทันที.
ต้าเซียน,เจ้าหน้าที่ระดับต้าเซียนมาจากใหนกัน?
พวกเขาเดินทางมายังที่นี่ทำไม?
ปกป้องชายชุดดำคนนี้รึ? เขาเป็นใครกัน?
เกินจริงไปหรือไม่?
ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือหม่าเฉียนจวินร้อยคนกลายเป็นตัวโง่งมในทันที,ไม่กล้าแม้แต่สงเสียง,นักรบหลายแสนคน?
ต้าเซียนสิบคน? นี่มีอะไรผิดพลาดไปหรือไม่? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ใครเป็นคนนำมา? เจ้าหน้าที่คนสนิทของเซิ่งหวังไท่ชู,เซียนเซิงหลี่?
นี่เขามาด้วยตัวเองอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้เป็นใครกัน?
หนึ่งวันหนึ่งคืนกับการที่เขาถูกดูแคลนกำลังจะจบสิ้นสลายหายไปในตอนนี้นะรึ?
เหล่ามือหมากมากมายต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,แปลกเกินไปแล้ว,คนผู้นี้เป็นใคร?
กงจูจิวเหว่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน,ดวงตาเปล่งประกาย,เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้งดูเหมือนว่าจะสบายเกินไปหน่อยนะ,ให้พวกเราต้องค้นหาตั้งนาน!"เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซิ่งหวังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? เหล่ามือหมากที่ตื่นตกใจออกมาพร้อมๆกัน,กับคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาผู้นี้คือเซิ่งหวังจงซานอย่างงั้นรึ?
แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
ซือหม่าเฉียนจวินที่โกรธเกรี้ยวตอนแรก,ตอนนี้เปลี่ยนเป็นตกอกตกใจ,เป็นเขา?
แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นไหวไปมา,ราวกับคิดแผนการร้ายอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.
"ผู้คุมคุกชิงชิวดูเหมือนจะขี้เกียจไปหน่อย,ปล่อยนักโทษทั้งหมดออกมา,ข้าไม่มีอะไรทำ,เห็นที่นี่มีเรื่องน่าสนใจ,จึงได้มารอคอยพวกเจ้าที่นี่ยังไงล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"กับการนำพาเซิ่งหวังจงเข้าไปอาศัยอยู่ในคุกชิงชิว,ช่างเป็นเรื่องที่ผิดพลาดจริงๆ,ที่ทำให้เซิ่งหวังจงเป็นแพะรับบาป,ต้องขออภัยเรื่องนี้ด้วย,โดยทั่วไปประมุขของเมืองขึ้นอาณาจักรเรา,จะอาศัยอยู่ภายในตำหนักจักรพรรดิ,ข้าจะพาเซิ่งจงไปก็แล้วกัน."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กับคำพูดที่ดูนุ่มนวล,และปรารถนาดี,ทว่าแฝงไปด้วยความหมายโน้มน้าวจนไม่สามารถหักล้างได้.
"ก็ดี,ข้าเล่นหมากล้อมพอแล้ว,รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก,นำทาง!"จงซานที่ก้าวออกไปในทันที.
"เชิญ!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
จงซานพยักหน้า,จากนั้นก็ถูกเซียนเซิงหลี่และกลุ่มต้าเซียน,พร้อมทหารอีกหลายแสนคนนำตัวไป.
ซือหม่าเฉียนจวินที่กำหมัดแน่น,จ้องมองจงซานจากไป,เขาไม่มีความกล้าเข้าโจมตีแม้แต่น้อย,ซือหม่าเฉียนจวินนับว่าเป็นเส้าเหยี่ยเจ้าสำราญผู้หนึ่งเช่นกัน,ทว่าก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับเหล่าเสนาธิการของราชวงศ์ได้,ทำให้เขาทำได้แค่มองตาปริบๆ.
กับการถูกดูแคลนจากจงซานตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน,ไม่มีทางทำอะไรได้ในตอนนี้,ภายในใจของซือหม่าเฉียนจวินที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
เหล่ามือหมาก ค่อยๆกลับมาสู่ความสงบ.
"ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงได้ร้ายกาจนัก,เป็นเซิ่งหวังนั่นเอง,และยังเป็นยอดฝีมืออีกด้วย!"
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?
มีฝีมือในการเดินมากสูงนัก!"
"ไม่สงสัยเลยว่าข้าเห็นอำนาจของราชาบนกระดาน,แท้จริงแล้วเป็นเหตุผลนี้นั่นเอง!"
"เพ่ย,เจ้าขี้โม้ชิบ!"
ทุกคนต่างก็พูดกันออกรส,ทว่ากงจูจิวเหว่ยที่ก้าวมาบนโต๊ะหมากล้อม,พร้อมกับคว้าไปยังบัตรของจงซาน,ซึ่งเวลานี้เปลี่ยนเป็นเลขสามแล้ว.
ร่างกายของนางเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ราวกับเป็นวิญญาณจิ้งจอกหายไปในทันที.
กงจูจิวเหว่ยที่เดินทางกลับไปยังที่พักของตัวเอง,ขณะที่กำลังกลับไปยังเกาะลอยฟ้าของนางนั้น,ขณะที่นางกำลังบินอยู่กลางอากาศ,ก็หยุดลงในทันที,เพราะว่านางมองเห็นชายอ้วนพุงพุ้ยคนหนึ่ง,ที่กำลังถือของวิเศษส่องประกายแสงวับวาวบินตรงไปยังทิศทางแห่งหนึ่ง.
"ซูอาโฝว,หยุดตรงนั้น!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมา,จากนั้นก็เคลื่อนที่ไปยังทิศทางดังกล่าวในทันที.
ซูอาโฝว,ที่ได้หลุดปากเกี่ยวกับการเดิมพันของเขาให้ปู่เขาได้ฟังแล้ว,เขาเดิมพันว่าจะได้เห็นเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก,ช่างน่าเศร้าโชคไม่ดี,ขณะที่จงซานมาถึงชิงชิว,เขากับถูกปู่ส่งตัวเขาคุก,ทว่าดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่อัศจรรย์เป็นอย่างมาก,จงซานคาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกส่งตัวเข้าไปในคุกในวันเดียวกับเขาเช่นกัน.
ไม่คิดคิดแม้แต่น้อย กลับกลายเป็นเขาที่ได้เห็นจงซานเป็นคนแรก,โชคร้ายกับกลายเป็นดีซะอย่างงั้น.
อุปกรณ์ต้าเซียนเหล่านี้,มีอยู่ด้วยกันเจ็ดชิ้น,ทั้งสร้อยคอ,ชาม,ดาบยักษ์,กระบี่ยาว,ซูอาโฝวนับว่าได้กำไรก้อนโตเลยทีเดียว.
นี่เป็นสิ่งเดิมพันที่เขาได้มาจากการเดิมพันนั่นเอง.
ขณะที่เต็มไปด้วยความปีติยินดี,ซูอาโฝวกับได้ยินเสียงที่น่าตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.
"ปิศาจน้อย?"ใบหน้าของซูอาโฝวที่เผยท่าทางตกใจตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.
ภายในชิงชิวแห่งนี้,เหล่าผู้เยาว์นายน้อยเจ้าสำราญต่างก็รู้จักดี,ถึงกิติศัพท์ของกงจูจิวเหว่ย.
ดวงตาของซูอาโฝวที่ราวกับเห็นผี,
กับความดื้อรั้นเอาแต่ใจในชิงชิว,เส้าเหยี่ยทุกคนต่างก็รู้กันหมด,ทุกคนที่ถูกนางกลั่นแกล้ง,ทว่าไม่มีใครที่กล้าล่วงเกินนาง.
และกงจูจิวเหว่ยนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากใหน,บิดามารดาเป็นใคร,แต่เซิ่งหวังไท่ชูนั้นกับเอ็นดูนางเป็นอย่างมาก,ทำให้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่กล้าล่วงเกินนาง,และทำให้นางกลายเป็นตัวตนที่ยืนอยู่เหนือใครๆ.
เคยมีอาวุโสคนหนึ่งของตระกูลซูต้องการสืบเกี่ยวกับเรื่องของกงจูจิวเหว่ย,ทว่าทำไมไม่รู้
ยังไม่เริ่มทำอะไร กับถูกลงโทษอย่างรุนแรง,นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอนาง.
ต้นกำเนิดของกงจูจิวเหว่ยนั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากใหน,ทว่าในเมื่อเซิ่งหวังไท่ชูสนับสนุนนาง,มีเหรอที่ใครจะกล้ามีปากเสียงกับนาง,มีเพียงต้องยอมให้นางรังแกปู้ยี่ปู้ยำเท่านั้น.
"เอ้,บรรพชนน้อย,ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบเจ้ามา?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าแป้นแล้น.
"นี่คือทางเข้าบ้านที่พักของข้า,ว่าแต่เจ้า,กำลังหอบอะไรมา?
ถึงได้เร่งรีบขนาดนี้,เอ๊ะ,ไม่ใช่ว่านั่นคืออุปกรณ์ต้าเซียนหรอกรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเปล่งประกาย.
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย,ไม่รู้ทำไม,รู้สึกย่ำแย่ขึ้นมาทันที,กับปิศาจน้อยตนนี้,ทำให้เขาได้พบกับความโชคร้ายตลอด.
Chapter 851 Succuba nine
魔女九尾
ปิศาจน้อยจิวเหว่ย
ที่คุกชิงชิวนั้น,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ดังกล่าวทรงพลังเป็นอย่างมาก,ถึงจะมีต้าเซียนหลายคน,ก็ไม่สามารถทะลวงผ่านเข้าไปในเวลาอันสั้น.
ศาลเทวะไท่ชูที่มีประวัติความเป็นมายาวนาน,ซือหม่าจงเหิงที่นำเซียนสวรรค์นับสิบคนบุกทะลวงค่ายกล,ท้ายที่สุดหนึ่งวันหลังจากนั้นก็สามารถทะลวงเข้าไปด้านในได้.
หลังจากทะลวงค่ายกลใหญ่เข้าไปได้,ที่ด้านในนรก
18 หลุม,มีโลกดวงดาราอีกชั้นหนึ่ง,ต้องใช้เวลาอีกครึ่งวันในการเปิดค่ายกล.
แทบไม่มีใครได้พัก,หลังจากที่ทะลวงค่ายกล,ต้องใช้เวลานับวันในการจัดการพื้นที่รอบๆทั้งหมด.
เมื่อทะลวงค่ายกลทั้งหมด, นรก 18 ขุมก็เผยออกมาให้กับทุกคนได้เห็นในที่สุด.
ซือหม่าจงเหิงที่ก้าวเข้าไปตรวจสอบ,จงซานที่เป็นคนเตรียมการทั้งหมด,คาดไม่ถึงเลยว่าเวลาเพียงแค่วันเดียว,กับสร้างความวุ่นวายได้ขนาดนี้,จงซาน?
นี่คือตัวหายนะชัดๆ!
"ตรวจสอบคนรอบๆ,ค้นหาให้ทั่ว,ว่ายังมีคนที่ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
เหล่ายอดฝีมือมือต่างก็ถูกส่งเข้าไปในคุกชิงชิวทันที,เพื่อนำคนรอดชีวิตกลับมา,ซึ่งคนส่วนมากที่อยู่ด้านในทุกคนถูกทำให้หมดสติ.
สี่หัวหน้าผู้คุมที่ถูกลากมาอยู่ที่ด้านหน้าซือหม่าจงเหิง,พวกเขาที่ถูกปลุกขึ้นมาในทันที.
คนทั้งสี่ที่จ้องมองไปยังรอบๆ,ก่อนที่จะนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
ซือหม่าจงเหิงที่ถือมุกห้าสีในมือ,เป็นกุญแจของนรก
18 ขุมนั่นเอง,เขาที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังสี่หัวหน้าผู้คุม.
"ห้าหัวหน้าผู้คุม? ยังขาดอีกหนึ่ง? พวกเจ้าไม่รู้อย่างงั้นรึได้สร้างอาชญากรรมใหญ่ขึ้นแล้ว?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ต้าเหรินโปรดให้อภัย,พวกเราเชื่อซือหม่าซานเหลียงไม่คิดว่าเขาจะทรยศพวกเรา,เขาหลอกเอากุญแจจากพวกเรา,เป็นเหตุให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่นี้,ต้าเหรินโปรดอภัย!"สี่หัวหน้าผู้คุมที่ร้องโอดครวญออกมาในทันที.
"กุญแจมอบให้กับพวกเจ้าแต่ละคน,ห้ามใครถือมันทั้งหมดพร้อมกัน,ห้ามไม่ให้มันหายไปจากมือ,พวกเจ้าดูแลมันอย่างไร?
เกิดอะไรขึ้นเล่ามาให้หมด,อย่าให้ตกหล่นแม้แต่คำเดียว!"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ครับ,ครับ,เรื่องนี้...!"สี่หัวหน้าผู้คุ้มที่คุกเข่า,พร้อมกับโค้งครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ในวันเดียวกันนั้น,ซือหม่าซานเหลียงได้นำจงซานเข้ามาในคุก,จากนั้นก็ชวนพวกเรามาดื่ม,จากนั้น.......!"
หลังจากที่เกิดเรื่องนั้น,ซือหม่าซานเหลียงได้หายไปไม่เห็นแม้แต่เงา.
ขณะที่เกิดความวุ่นวาย,จนถึงค่ายกลของจงซานหายไป,เขาที่ได้ยินข่าวมาว่านักโทษหนึ่งล้านคนหลบหนี,ซือหม่าซานเหลียงก็รับรู้ว่าเขาได้สร้างปัญหาใหญ่ขึ้นแล้ว.
เดิมที่ค่ายกลรอบๆคุก18 หลุมนั้น,มีเพียงกุญแจทั้งห้าเท่านั้นถึงจะปลดมันได้,คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ซือหม่าซานเหลียงก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว.
ไม่ว่าผลสืบสวนจะออกมาเช่นไร,ห้าหัวหน้าผู้คุมจะต้องโดนลงโทษอย่างหนัก,หนำซ้ำเขาเป็นคนลวงกุญแจจากคนทั้งสี่ย่อมไม่ต้องกล่าวถึงเลย.
ซือหมาซานเหลียงที่เป็นต้นตอของปัญหาทั้งหมด,เขาไม่ลังเลเลยที่จะหนีออกมาจากคุกในทันที.
หากแต่ซือหม่าซานเหลียงนั้นไม่ได้หนีออกนอกเมือง,ออกไปยังโลกข้างนอก,มีที่ใหนที่เขาจะหนีไปได้กัน?
ซือหม่าซานเหลียงที่เดินทางไปยังพื้นที่ส่วนตัว,พร้อมกับไปคุกเข่าที่หน้าตำหนักแห่งหนึ่ง.
ที่ด้านในนั้นคือคนที่เขาคุกเข่ารายงานก่อนหน้านี้
นางคือคนที่ส่งให้เขาไปจัดการจงซานนั่นเอง.
ขณะที่เขาคุกเข่ารอนั้น,ซือหม่าซานเหลียงที่รับรู้ว่ามีเหล่ายอดฝีมือมากมายกระจายตัวไปทั่ว,ทำให้ภายในใจของเขาหดลีบลงด้วยความหวาดกลัว.
ผ่านไปหนึ่งวัน,ประตูตำหนักดังกล่าวก็เปิดออกมา.
"ฟู่เหริน,โปรดช่วยผู้น้อยด้วย!"ซือหม่าซานเหลียงที่คุกเข่าตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว.
"ช่วยเจ้ารึ? เจ้าโง่!"สตรีที่สูงศักดิ์ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ฟู่เหริน,ข้าได้พบเข้ากับภัยพิบัติแล้ว,เพราะว่าท่านสั่งให้ข้าแก้แค้นให้กับซานเส้าเหยี่ย,ใครจะคิดเล่าว่ามันจะกลับกลายมาเป็นเช่นนี้?
ฟู่เหริน!"ซือหม่าซานเหลียงที่โอดครวญด้วยความหวาดกลัว.
กับเรื่องที่ผิดพลาดได้เกิดขึ้นแล้ว,ตอนนี้คงยากจะรักษาชีวิตไว้.
"เจ้าเป็นคนสร้างปัญหาให้กับตัวเอง,หากว่าเจ้าทำมันพิการ,ข้าก็ยังพอช่วยเจ้าได้,แต่น่าเสียดาย,เวลานี้มันไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว,ตอนนี้ยังจะให้ข้าช่วยเจ้าอีกอย่างงั้นรึ?"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ซือหม่าซานเหลียงที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า,ทันใดนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของท่านหญิง,ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย,"ฟู่เหริน,ผู้น้อยจะไปทำให้มันพิการตอนนี้,แน่นอนข้าต้องทำให้มันพิการได้แน่!"
"เจ้า?"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แน่นอน,ข้าจะต้องทำให้มันพิการได้อย่างแน่นอน,ข้าจะแก้แค้นแทนซานเส้าเหยี่ย!"ซือหม่าซานเหลียงที่เร่งรีบพูดออกมาอย่างร้อนรน.
"ก็ดี,นี่คือเม็ดยาต้าเซียนคุ้มกาย,ข้าจะมอบมันให้เจ้า,เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าจงใช้มัน!"สตรีผู้สูงศักดิ์ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จากนั้นขวดยาสีทองก็ถูกส่งออกไป.
ซือหม่าซานเหลียงที่คว้าจับไปในทันที.
"ขอบคุณฟู่เหริน,ขอบคุณฟู่เหริน!"ซือหม่าซานเหลียงที่คุกเข่ารับเม็ดยามา,จากนั้นก็ถอยห่าง,หลบลี้หนีไปจากฝูงชนในทันที.
หลังจากที่ซือหม่าซานเหลียงจากไปแล้ว,ภายในห้องโถงก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น.
"ฟู่เหริน,ท่านต้องการช่วยมันจริงๆรึ?"
"ช่วยรึ? ทำไมต้องช่วยมันด้วย?
เพียงแค่ลิ่วล่อ!"สตรีคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
...........
บนลานแข่งขันหมากล้อมวิญญาณ.
ขณะที่ซือหม่าเฉียนจวินได้สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาจับตัวจงซาน,จากบนอากาศก็ปรากฏยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในทันที.
สิบต้าเซียนของศาลเทวะไท่ชู,พร้อมกับกองกำลังทหารอีกหลายแสนนาย.
บนลานสนามทันใดนั้นจิตสังหารที่รุนแรงก็อบอวนเทลงมาบนลานแข่ง,โดยมีจงซานเป็นศูนย์กลาง.
ซือหม่าเฉวียนจวินที่เห็นกองทัพขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาถึงกับตะลึงงันโง่งมไปในทันที.
ต้าเซียน,เจ้าหน้าที่ระดับต้าเซียนมาจากใหนกัน?
พวกเขาเดินทางมายังที่นี่ทำไม?
ปกป้องชายชุดดำคนนี้รึ? เขาเป็นใครกัน?
เกินจริงไปหรือไม่?
ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือหม่าเฉียนจวินร้อยคนกลายเป็นตัวโง่งมในทันที,ไม่กล้าแม้แต่สงเสียง,นักรบหลายแสนคน?
ต้าเซียนสิบคน? นี่มีอะไรผิดพลาดไปหรือไม่? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ใครเป็นคนนำมา? เจ้าหน้าที่คนสนิทของเซิ่งหวังไท่ชู,เซียนเซิงหลี่?
นี่เขามาด้วยตัวเองอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้เป็นใครกัน?
หนึ่งวันหนึ่งคืนกับการที่เขาถูกดูแคลนกำลังจะจบสิ้นสลายหายไปในตอนนี้นะรึ?
เหล่ามือหมากมากมายต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,แปลกเกินไปแล้ว,คนผู้นี้เป็นใคร?
กงจูจิวเหว่ยที่จ้องมองไปยังจงซาน,ดวงตาเปล่งประกาย,เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้งดูเหมือนว่าจะสบายเกินไปหน่อยนะ,ให้พวกเราต้องค้นหาตั้งนาน!"เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซิ่งหวังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ? เหล่ามือหมากที่ตื่นตกใจออกมาพร้อมๆกัน,กับคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาผู้นี้คือเซิ่งหวังจงซานอย่างงั้นรึ?
แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
ซือหม่าเฉียนจวินที่โกรธเกรี้ยวตอนแรก,ตอนนี้เปลี่ยนเป็นตกอกตกใจ,เป็นเขา?
แววตาของกงจูจิวเหว่ยที่สั่นไหวไปมา,ราวกับคิดแผนการร้ายอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.
"ผู้คุมคุกชิงชิวดูเหมือนจะขี้เกียจไปหน่อย,ปล่อยนักโทษทั้งหมดออกมา,ข้าไม่มีอะไรทำ,เห็นที่นี่มีเรื่องน่าสนใจ,จึงได้มารอคอยพวกเจ้าที่นี่ยังไงล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"กับการนำพาเซิ่งหวังจงเข้าไปอาศัยอยู่ในคุกชิงชิว,ช่างเป็นเรื่องที่ผิดพลาดจริงๆ,ที่ทำให้เซิ่งหวังจงเป็นแพะรับบาป,ต้องขออภัยเรื่องนี้ด้วย,โดยทั่วไปประมุขของเมืองขึ้นอาณาจักรเรา,จะอาศัยอยู่ภายในตำหนักจักรพรรดิ,ข้าจะพาเซิ่งจงไปก็แล้วกัน."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กับคำพูดที่ดูนุ่มนวล,และปรารถนาดี,ทว่าแฝงไปด้วยความหมายโน้มน้าวจนไม่สามารถหักล้างได้.
"ก็ดี,ข้าเล่นหมากล้อมพอแล้ว,รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก,นำทาง!"จงซานที่ก้าวออกไปในทันที.
"เชิญ!"เซียนเซิงหลี่กล่าว.
จงซานพยักหน้า,จากนั้นก็ถูกเซียนเซิงหลี่และกลุ่มต้าเซียน,พร้อมทหารอีกหลายแสนคนนำตัวไป.
ซือหม่าเฉียนจวินที่กำหมัดแน่น,จ้องมองจงซานจากไป,เขาไม่มีความกล้าเข้าโจมตีแม้แต่น้อย,ซือหม่าเฉียนจวินนับว่าเป็นเส้าเหยี่ยเจ้าสำราญผู้หนึ่งเช่นกัน,ทว่าก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับเหล่าเสนาธิการของราชวงศ์ได้,ทำให้เขาทำได้แค่มองตาปริบๆ.
กับการถูกดูแคลนจากจงซานตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน,ไม่มีทางทำอะไรได้ในตอนนี้,ภายในใจของซือหม่าเฉียนจวินที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
เหล่ามือหมาก ค่อยๆกลับมาสู่ความสงบ.
"ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงได้ร้ายกาจนัก,เป็นเซิ่งหวังนั่นเอง,และยังเป็นยอดฝีมืออีกด้วย!"
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?
มีฝีมือในการเดินมากสูงนัก!"
"ไม่สงสัยเลยว่าข้าเห็นอำนาจของราชาบนกระดาน,แท้จริงแล้วเป็นเหตุผลนี้นั่นเอง!"
"เพ่ย,เจ้าขี้โม้ชิบ!"
ทุกคนต่างก็พูดกันออกรส,ทว่ากงจูจิวเหว่ยที่ก้าวมาบนโต๊ะหมากล้อม,พร้อมกับคว้าไปยังบัตรของจงซาน,ซึ่งเวลานี้เปลี่ยนเป็นเลขสามแล้ว.
ร่างกายของนางเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,ราวกับเป็นวิญญาณจิ้งจอกหายไปในทันที.
กงจูจิวเหว่ยที่เดินทางกลับไปยังที่พักของตัวเอง,ขณะที่กำลังกลับไปยังเกาะลอยฟ้าของนางนั้น,ขณะที่นางกำลังบินอยู่กลางอากาศ,ก็หยุดลงในทันที,เพราะว่านางมองเห็นชายอ้วนพุงพุ้ยคนหนึ่ง,ที่กำลังถือของวิเศษส่องประกายแสงวับวาวบินตรงไปยังทิศทางแห่งหนึ่ง.
"ซูอาโฝว,หยุดตรงนั้น!"กงจูจิวเหว่ยที่ร้องออกมา,จากนั้นก็เคลื่อนที่ไปยังทิศทางดังกล่าวในทันที.
ซูอาโฝว,ที่ได้หลุดปากเกี่ยวกับการเดิมพันของเขาให้ปู่เขาได้ฟังแล้ว,เขาเดิมพันว่าจะได้เห็นเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก,ช่างน่าเศร้าโชคไม่ดี,ขณะที่จงซานมาถึงชิงชิว,เขากับถูกปู่ส่งตัวเขาคุก,ทว่าดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่อัศจรรย์เป็นอย่างมาก,จงซานคาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกส่งตัวเข้าไปในคุกในวันเดียวกับเขาเช่นกัน.
ไม่คิดคิดแม้แต่น้อย กลับกลายเป็นเขาที่ได้เห็นจงซานเป็นคนแรก,โชคร้ายกับกลายเป็นดีซะอย่างงั้น.
อุปกรณ์ต้าเซียนเหล่านี้,มีอยู่ด้วยกันเจ็ดชิ้น,ทั้งสร้อยคอ,ชาม,ดาบยักษ์,กระบี่ยาว,ซูอาโฝวนับว่าได้กำไรก้อนโตเลยทีเดียว.
นี่เป็นสิ่งเดิมพันที่เขาได้มาจากการเดิมพันนั่นเอง.
ขณะที่เต็มไปด้วยความปีติยินดี,ซูอาโฝวกับได้ยินเสียงที่น่าตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.
"ปิศาจน้อย?"ใบหน้าของซูอาโฝวที่เผยท่าทางตกใจตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.
ภายในชิงชิวแห่งนี้,เหล่าผู้เยาว์นายน้อยเจ้าสำราญต่างก็รู้จักดี,ถึงกิติศัพท์ของกงจูจิวเหว่ย.
ดวงตาของซูอาโฝวที่ราวกับเห็นผี,
กับความดื้อรั้นเอาแต่ใจในชิงชิว,เส้าเหยี่ยทุกคนต่างก็รู้กันหมด,ทุกคนที่ถูกนางกลั่นแกล้ง,ทว่าไม่มีใครที่กล้าล่วงเกินนาง.
และกงจูจิวเหว่ยนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากใหน,บิดามารดาเป็นใคร,แต่เซิ่งหวังไท่ชูนั้นกับเอ็นดูนางเป็นอย่างมาก,ทำให้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่กล้าล่วงเกินนาง,และทำให้นางกลายเป็นตัวตนที่ยืนอยู่เหนือใครๆ.
เคยมีอาวุโสคนหนึ่งของตระกูลซูต้องการสืบเกี่ยวกับเรื่องของกงจูจิวเหว่ย,ทว่าทำไมไม่รู้
ยังไม่เริ่มทำอะไร กับถูกลงโทษอย่างรุนแรง,นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอนาง.
ต้นกำเนิดของกงจูจิวเหว่ยนั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากใหน,ทว่าในเมื่อเซิ่งหวังไท่ชูสนับสนุนนาง,มีเหรอที่ใครจะกล้ามีปากเสียงกับนาง,มีเพียงต้องยอมให้นางรังแกปู้ยี่ปู้ยำเท่านั้น.
"เอ้,บรรพชนน้อย,ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบเจ้ามา?"ซูอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าแป้นแล้น.
"นี่คือทางเข้าบ้านที่พักของข้า,ว่าแต่เจ้า,กำลังหอบอะไรมา?
ถึงได้เร่งรีบขนาดนี้,เอ๊ะ,ไม่ใช่ว่านั่นคืออุปกรณ์ต้าเซียนหรอกรึ?"กงจูจิวเหว่ยที่ดวงตาเปล่งประกาย.
ซูอาโฝวที่จ้องมองไปยังกงจูจิวเหว่ย,ไม่รู้ทำไม,รู้สึกย่ำแย่ขึ้นมาทันที,กับปิศาจน้อยตนนี้,ทำให้เขาได้พบกับความโชคร้ายตลอด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น