Immortality Chapter 847 Big riot time
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 847 ความวุ่นวายครั้งใหญ่.
Chapter 847 Big riot
time
ซูอาโฝจากไปแล้ว,เห่ยเถี่ยทาที่ได้นำนักโทษกลุ่มหนึ่งบินเข้ามาหา.
"อาวุโส,ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว."เห่ยเถี่ยทาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,ทัพของชิงชิวกำลังมาแล้ว,พวกเจ้ารีบหนีเถอะ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ,อาวุโส,ข้าและพรรคพวกขอข้าคารวะ,และจะจดจำบุญคุณครั้งนี้,ไม่ทราบว่าอาวุโสจะแจ้งนามของท่านได้หรือไม่?"เห่ยเถี่ยทาที่จ้องมองสอบถามไปยังจงซาน.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เหล่าโจรร้ายที่รับชื่อมาพร้อมกับจดจำเอาไว้ในใจ,จากนั้นก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
เหล่าโจรร้ายหนึ่งล้านคนที่เร่งรีบหนีออกไปกระจัดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,สร้างความวุ่นวายไปทั่ว.
จงซานที่ยืนอยู่ทางออกนรก 18 หลุม,ฝ่ามือของเขาถือมุกห้าชิ้นห้าสี,เป็นกุญแจของคุกแห่งนี้นั่นเอง,เป็นของวิเศษที่ใช้ในการเปิดนรก
18 หลุม.
จงซานที่โยนมุกทั้งห้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,ก่อนทีจะใช้วิชาบางอย่างออกมา,มุกทั้งห้าส่องประกายแสงสว่างจ้าออกมาในทันที.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ผืนปฐพีที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรงในทันที,เจดีย์ที่เริ่มผุดขึ้นมาบนพื้น,เจดีย์สีดำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม.
นี่คือนรก 18
หลุม,ด้วยการใช้มุกทั้งห้า,ทำให้มันผุดขึ้นมาบนพื้นในทันที.
ทว่าพื้นที่รอบๆ,บนฟื้นดินได้ปรากฏสีสีดำทมิฬมากมาย,จากพื้นที่ไกลออกไป,ประกายแสงสีดำที่ปกคลุมทั้งหมด,ยกเว้นจงซาน,เหล่าผู้คุมล้วนแล้วแต่ถูกปราณสีดำปกคลุม,จากนั้นทุกคนที่หมดสติลงในทันที.
ค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,หนานกงเซิ่งได้ทำการพัฒนามันไปอีกขั้นหนึ่ง,เวลานี้ไม่จำเป็นต้องใช้พลังดวงดาราในการเตรียมการ,ด้วยการใช้ค่ายกลดังกล่าว,สามารถใช้พลังอื่นทดแทนพลังดวงดาวได้,ซึ่งจะก่อให้เกิดการโคจรของดวงดาราด้วยพลังที่แตกต่างขึ้นบนผืนโลกใบนี้.
ก่อนหน้านี้จงซานได้สั่งให้เห่ยเถี่ยทาและพรรคพวกจัดการสร้างค่ายกลขึ้นมานั่นเอง,ทุกอย่างเรียบร้อยทำให้เขาสามารถเปิดใช้งานค่ายกลปกคลุมนรก
18 หลุม.
ค่ายกลที่ถูกเปิดชายงาน,ไม่ได้ป้องกันคนข้างในออกไปด้านนอก,แต่ป้องกันคนข้างนอกเข้ามาด้านในนั่นเอง.
เมื่อเปิดใช้งานค่ายกลแล้ว,จงซานก็สะบัดแขนเสื้อ,ก่อนที่จะก้าวออกไปจากค่ายกล,สายตาของที่กวาดตามองไปรอบๆ.
จงซานไปหยุดอยู่ที่เนินเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังคุกชิงชิวที่อยู่ไกลออกไป.
รอบๆคุกชิงชิว,มีประกายแสงสีฟ้าสดใส,เป็นค่ายกลที่ปกคลุมคุกชุงชิว,เป็นค่ายกลที่เขาสั่งการให้เหล่านักโทษออกไปติดตั้งนั่นเอง,เวลานี้ได้เปิดใช้งานเต็มที่แล้ว
,ค่ายกลสีเขียว,ค่ายกลสีดำ,ค่ายปิศาจที่เวลานี้ปรากฏขึ้นรอบๆคุก.
บนอากาศที่มีปราณทมิฬฟุ้งกระจายเต็มไปหมด,คุกชิงชิมที่มีปราณปิศาจที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังล้นออกมา.
การกระทำของจงซานในครั้งนี้,เป็นการกระทำที่เขาคาดการเอาไว้แล้ว,นี่เป็นเพียงการสร้างเรื่องที่ใหญ่โตเท่านั้น,ไม่มีทางที่จะสร้างปัญหาร้ายแรงมากมายถึงเพียงนั้น,แม้นว่าเหล่านักโทษหนึ่งล้านคนจะหนีไปได้,ทว่าคนของศาลเทวะไท่ชูเองย่อมสามารถตามจับตัวได้ทั้งหมด,มองจากความสามารถของพวกเขา,นรก
18
ขุม,จงซานไม่สามารถทำลายได้แต่อย่างใด,ทว่านี่เป็นเพียงแค่การตอบโต้ที่จงใจสร้างความอับอายให้เขาเท่านั้นเอง.
ในเวลาเดียวกันนี้รอบๆคุกชิงชุมมีเหล่ายอดฝีมือมากมายที่เดินทางมาถึงแล้ว.
"ต้าเหรินด้านในมีปราณสังหารมากมาย,ดูเหมือนว่าจะมีอสุรกายปิศาจอยู่ด้านใน!"
"ต้าเหริน,เหล่าวายร้ายจากนรก 18
หลุมได้วิ่งหนีหายไปแล้ว,นรก 18 หลุมบางทีคงจะหายไปแล้วเช่นกัน.
"ต้าเหริน,ด้านในเหล่าผู้คุมไม่ได้หนีออกมา,คงจะถูกสังหารไปหมดแล้ว?"
เสียงของจ้าหน้าที่ที่กลับมารายงาน.
"ทะลวงเข้าไปด้านใน,เข้าโจมตีศัตรูด้านในให้เร็วที่สุด!"ผู้นำในครั้งนี้ที่เอ่ยสังการในทันที.
"ต้าเหรินที่ด้านในนั้นมีค่ายกลดวงดารา,พวกเราไม่สามารถบุกเข้าไปได้,และยังไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้ด้วย!"
"เพิ่มคนเข้าไปอีก,ทะลวงมันเข้าไป,เร็วเข้า!"หัวหน้าเจ้าหน้าที่สั่งกายเสียงดัง.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ศาล,กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นยากที่จะแก้ไขได้,เหล่านักโทษหนึ่งล้านคนหลบหนี,เป็นความผิดพลาดของหัวหน้าผู้คุมหรือไม่?
พวกเขาที่ได้แต่หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดจากความผิดพลาดทางฝั่งพวกเขาเอง.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
เสียงของคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังทะลวงม่านพลังป้องกัน,เกิดเสียงดังสนั่นไหว,ค่ายกลที่ป้องกันคุกชิงชิวกำลังถูกโจมตีด้วยพลังทำให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งเมือง.
ทว่า,ค่ายกลที่ปกคลุมคุกชิงชิว,มีหรือที่จะทะลวงเข้าไปง่าย?
ความแข็งแกร่งของค่ายกลของคุกชิงชิวนั้นไม่ง่ายที่จะทะลวงในเวลาอันสั้นแน่.
ในเวลาเดียวกัน,ทหารกลุ่มใหญ่ที่เร่งรีบเดินทางมา,จำนวนกว่าแปดแสนนาย.
"เกิดอะไรขึ้น?"แม่ทัพคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ท่านแม่ทัพ,ไม่ได้การแล้ว,นักโทษหนึ่งล้านคนของคุกชิงชิวได้หนีออกมา,ตอนนี้พวกเราไม่สามารถทะลวงค่ายกลเข้าไปได้,ที่ด้านในอาจจะมีอสุรกายปิศาจอยู่,กลายเป็นเรื่องใหญ่เข้าแล้ว"หัวหน้าเจ้าหน้าที่ศาลที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"นักโทษหนึ่งล้านคนเลยรึ?"แม่ทัพถึงกับอุทานเสียงดัง.
"แม่ทัพ,ทะลวงค่ายกลเข้าไปข้างในก่อนเถอะ!"เจ้าหน้าที่ศาลที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"กองกำลังที่เก้า,บุกทะลวงเข้าไปเต็มที่,กองกำลังที่สิบ,เดินทางออกไปแจ้งข่าวแม่ทัพทั้งหมด,ให้ช่วยจับกุมเหล่านักโทษที่หนีออกมา,ไป!"แม่ทัพที่สั่งการเสียงดัง.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมมมมมมมม!"
เสียงระเบิดที่ดังสนั่น,เสียงของผู้คนมากมายกำลังโจมตีค่ายกล,แรงสั่นสะเทือนที่ดังล่ามไปทั่วเมือง,เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่ลุกโชน,เสียงระเบิดที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า,พลังโจมตีที่รุนแรงกำลังกระแทกโจมตีคุกชิงชิว.
ทหารกว่า 7-8
แสนคนที่โจมตีคุกชิงชิว,เป็นเรื่องที่อลังการเป็นอย่างมาก.
ทั่วทั้งดินแดนเขตของคุกชิงชิว,ปรากฏประกายแสงที่สว่างวับวาว,ท้องฟ้าที่ดูเจิดจรัส,ด้วยแสงสว่างที่ส่องไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าประชาชนที่อยู่ในบ้านเรืองสามารถสัมผัสรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนภายในบ้านได้.
กำลังเกิดเรื่องใหญ่อันใดกัน!
ผู้คนที่เริ่มหลังไหลออกมาดูเหตุการ,เกิดสิ่งใดขึ้น,ซึ่งพวกเขาพบหลายๆคนที่กำลังเร่งรีบหนี.
ทว่าเหล่าเจ้าหน้าที่ศาลที่กระจายไปทั่วและยังมีทหารที่เป็นกำลังหนุน,เหตุการณ์นี้สร้างความสับสนไปทั่วเมืองหลวง,ทันใดนั้นทุกอย่างที่วุ่นวายไปหมด,เหล่าผู้ฝึกตนที่กระจายไปทั่วเต็มท้องฟ้า,ไล่ล่าจับเหล่าโจรร้ายที่หลบหนีออกมา.
เมืองศักดิ์สิทธิชิงชิว,ไม่เคยมีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นมานานแล้ว.
จงซานจากที่ไกลออกไปจ้องมองเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้น,ใบหน้าของเขาที่แสดงท่าทางแปลกใจ,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับก้าวออกมาจากพื้นที่วุ่นวาย.
เมืองศักดิ์สิทธิ์ชิงชิว,บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง,บนลานที่พัก.
สถานที่แห่งนี้มีวิหารแห่งแห่งนึ่ง,มีชายผมสีขาวที่กำลังขมวดคิ้วไปมา,พร้อมกับยกน้ำชาขึ้นจิบ,ภายในใจที่รู้สึกหนักอกหนักใจ,เขาที่ชี้นิ้วออกไป,จนทำให้แก้วน้ำชาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ.
ที่ด้านหน้าของชายชรา,มีชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับขุนพล,ก่อนหน้านี้เป็นเขาขุนพลหงเซียวที่นำซูอาโฝวเข้าไปยังคุก
18หลุมนั่นเอง.
"ผู้บัญชาการซู,ตามข่าวที่ได้มาในเวลานี้,เส้าเหยี่ยอาโฝวยังคงอยู่ด้านใน,ผู้น้อยจะเป็นคนไปค้นหาเส้าเหยี่ยอาโฝวและนำกลับมาเอง."หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
ชายชราที่ส่ายหน้าไปมา,แม้นว่าแววตาจะเต็มไปด้วยความกังวล,ทว่าก็ส่ายหน้าไปมากล่าวออกมาว่า,"ไม่ได้,พวกเราจะต้องทำตามกฏระเบียบของศาลเทวะไท่ชู,พวกเราไม่สามารถบุกเข้าไปได้,ในเมื่ออาโฝวต้องโทษจองจำครึ่งเดือน,ก็ต้องรอให้ผ่านครึ่งเดือนไปก่อน."
"แต่ว่า,จะไม่มีอันตรายเกิดขึ้นรึ?"
" 18
หลุมนั้น,คืออุปกรณ์ต้าเซียนระดับสูง,แม้นพื้นที่รอบๆจะพังทลาย,ทว่าอาโฝหากยังอยู่ใน
18 หลุม,ก็จะปลอดภัยไม่มีปัญหา!"ชายชราที่สูดหายใจลึก.
"แต่ว่า,เรื่องนี้,ข้ารับรู้ว่าจะต้องรักษากฏระเบียบ,ทว่า
อาโฝนั้นเป็นคนสำคัญของตระกูลซู,เพื่อไม่ก่อให้เกิดความผิดพลาด,ผู้น้อยจะไม่ไปนำตัวอาฝูออกมา,เพียงแค่จะเข้าไปช่วยเป็นผู้คุ้มกัน,จริงอยู่ว่ามีคนทรยศคอยจับตามองตระกูลซูอยู่,แต่ผู้น้อยจะซ่อนตัวเอาไว้รับรองไม่มีปัญหา!"หงเซียวกล่าว.
"อืม,เจ้าไปได้!"ชายชราพยักหน้ารับในทันที.
"ครับ!"
"ช้าก่อน!"ทันใดนั้นชายชราที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ผู้บัญชาการซูมีอะไรจะชี้แนะอีกอย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"36 ดาราสวรรค์,72 อสูรวิญญาณ,นำมันไปด้วย."ชายชราที่เอ่ยออกมาทันที.
"ครับ!"หงเซี่ยวที่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที.
"โครม!!"ที่ด้านหน้าประตูลานที่พักถูกเตะออกมเสียงดัง.
"กลับมาแล้ว,ข้ากลับมาแล้ว!"ที่ด้านหน้าประตูที่ถูกถีบเสียงดังนั้น,ได้ยินเสียงของอาโฝวดังขึ้น,ใบหน้าของอาโฝวเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
ชายชราและหงเซียวที่นิ่งงันตัวแข็งทื่อกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ขณะที่วางแผนจะไปช่วยเขา,แต่กลายเป็นว่าเขาโผล่ออกมาทันทีทันที,จำเป็นต้องไปช่วยอย่างงั้นรึ?
ต้องส่งคนไปคุ้มกันอย่างงั้นรึ?
"บัดซบ!"ชายชราที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ได้ยินคำพูดของชายชรา,อาโฝวที่ตื่นเต้นกลายเป็นแข็งค้าง,ค่อยๆมองออกไป.
"ท่านปู่,ท่านไม่ได้ออกไปทำงานวันนี้อย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอักอ่วน.
"เจ้ากำลังคิดอะไร?"ชายชราที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เส้าเหยี่ยอาโฝ,ท่านกลับมาได้อย่างไร?"หงเซียวที่สอบถามออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาด.
"ข้าจะต้องเป็นคนเห็นเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก,นี่เขายังไม่มาถึงชิงชิวอีกรึ?"อาฝูที่สอบถามหงเซียวในทันที.
"มาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว."หงเซียวที่พยักหน้ารับ.
"ไม่มีทาง,ทำไมข้าถึงได้โชคร้ายเช่นนี้?
พลาดไปวันเดียว,การเดิมพันของข้า."อาโฝวที่ร้องโหยหวง.
"เดิมพันอะไรกันอย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าและได้ทำการเดิมพันกันกับเหล่าท่านอ๋องน้อย,ว่าใครจะได้พูดคุยกับเซิ่งหวังเป็นคนแรก,ข้าได้ใช้ไม้เท้าวิชระสยบมารเป็นสิ่งเดิมพัน!"ใบหน้าของอาฝูที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"เจ้าสารเลว,เจ้าใช้ไม้เท้า วชิราปราบมารของข้าเป็นสิ่งเดิมพันอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่รู้รึว่ามันเป็นอุปกรณ์ต้าเซียน?"ใบหน้าของชายชราที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ท่านปู่,ข้าไม่กล้า."อาโฝวที่ร้อนรนกล่าวแก้ตัวพัลวัล,ในเวลานี้เขาที่รู้สึกเจ็บปวดเกลียดตัวเอง,หงเซี่ยวที่ยืนมือมาปลอบและช่วยเขาพูดในทันที.
ทว่าเมื่อผู้บัญชาการซูโกรธเกรี้ยว,มีเหรอที่จะมีใครกล้าขวาง?
หงเซียวเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้.
"เจ้าคนไม่ได้เรื่อง,แล้วหนีออกมาได้ยังไง?
เจ้าควรรู้ว่าต้องอยู่ด้านในนรก 18 ขุมครึ่งเดือนไม่ใช่รึไง?"ชายชราที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"หืม,ทุกคนหนีออกมาจากคุกทั้งหมด,เหลือข้าคนเดียวอยู่ที่นั่น,ขายหน้าแย่เลย,ไม่ๆ
ถึงข้าคิดถึงเกียรติตัวเอง,ทว่าข้าไม่มีทางเลือกที่ต้องเห็นแก่หน้าตระกูลซูของข้า!"อาโฝที่กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ
"ทุกคนหนีออกมาจากคุกทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?"ชายชราที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากที่ชายชราได้สติก็เริ่มสอบถามเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากอาโฝทันที.
"มารดารเถอะ,สะใจจริงๆ,ท่านปู่ท่านไม่รู้.....!"อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หืม?
พูดอะไร?"ชายชราที่ดวงตาเบิกกว้าง.
หงเซียวที่อยู่ข้างๆถึงกับพูดไม่ออก,มารดามันเถอะ?
สะใจจริงๆ? บางทีคงมีแค่เส้าเหยี่ยอาโฝวที่กล้าหยาบคลายกับผู้บัญชาการซู.
"หืม,มีคนผู้หนึ่งที่ร้ายกาจมาก,เขาถูกส่งเข้ามาในนรก
ขุม
18,อยู่ไม่ไกลจากข้านัก,อยู่ได้เพียงไม่กี่วันเขาก็หนีออกจากคุกได้,และยังพานักโทษหนึ่งล้านคนหนีไปพร้อมกับเขาด้วย,เขาทำลายห้องขัง,!
สะใจจริงๆ,น่าตื่นเต้น,เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก."อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เจ้าพูดจริงๆรึ?"ชายชราที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
"แน่นอน,ท่านไม่เห็นกับตาว่าภายในห้องขังนั้นเกิดสิ่งใดขึ้น?"อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ชายชราและหงเซียวที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
"ผู้บัญชาการซู,เมื่อวานขณะที่ข้าไปส่งเส้าเหยี่ยอาโฝวเข้าไปในคุก,ก็มีคนผู้หนึ่งถูกส่งเข้าไปในคุกเช่นเดียวกัน,บางที่คนผู้นั้นคงจะเป็นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน!"หงเซียวที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไรนะ? จงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นเขารึ?"อาโฝวถึงกับสะดุ้งขึ้นมาในทันที.
Chapter 847 Big riot
time
大暴乱时代
ความวุ่นวายครั้งใหญ่.
ซูอาโฝจากไปแล้ว,เห่ยเถี่ยทาที่ได้นำนักโทษกลุ่มหนึ่งบินเข้ามาหา.
"อาวุโส,ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว."เห่ยเถี่ยทาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,ทัพของชิงชิวกำลังมาแล้ว,พวกเจ้ารีบหนีเถอะ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ครับ,อาวุโส,ข้าและพรรคพวกขอข้าคารวะ,และจะจดจำบุญคุณครั้งนี้,ไม่ทราบว่าอาวุโสจะแจ้งนามของท่านได้หรือไม่?"เห่ยเถี่ยทาที่จ้องมองสอบถามไปยังจงซาน.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เหล่าโจรร้ายที่รับชื่อมาพร้อมกับจดจำเอาไว้ในใจ,จากนั้นก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
เหล่าโจรร้ายหนึ่งล้านคนที่เร่งรีบหนีออกไปกระจัดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,สร้างความวุ่นวายไปทั่ว.
จงซานที่ยืนอยู่ทางออกนรก 18 หลุม,ฝ่ามือของเขาถือมุกห้าชิ้นห้าสี,เป็นกุญแจของคุกแห่งนี้นั่นเอง,เป็นของวิเศษที่ใช้ในการเปิดนรก
18 หลุม.
จงซานที่โยนมุกทั้งห้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,ก่อนทีจะใช้วิชาบางอย่างออกมา,มุกทั้งห้าส่องประกายแสงสว่างจ้าออกมาในทันที.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!"
ผืนปฐพีที่กำลังสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรงในทันที,เจดีย์ที่เริ่มผุดขึ้นมาบนพื้น,เจดีย์สีดำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม.
นี่คือนรก 18
หลุม,ด้วยการใช้มุกทั้งห้า,ทำให้มันผุดขึ้นมาบนพื้นในทันที.
ทว่าพื้นที่รอบๆ,บนฟื้นดินได้ปรากฏสีสีดำทมิฬมากมาย,จากพื้นที่ไกลออกไป,ประกายแสงสีดำที่ปกคลุมทั้งหมด,ยกเว้นจงซาน,เหล่าผู้คุมล้วนแล้วแต่ถูกปราณสีดำปกคลุม,จากนั้นทุกคนที่หมดสติลงในทันที.
ค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,หนานกงเซิ่งได้ทำการพัฒนามันไปอีกขั้นหนึ่ง,เวลานี้ไม่จำเป็นต้องใช้พลังดวงดาราในการเตรียมการ,ด้วยการใช้ค่ายกลดังกล่าว,สามารถใช้พลังอื่นทดแทนพลังดวงดาวได้,ซึ่งจะก่อให้เกิดการโคจรของดวงดาราด้วยพลังที่แตกต่างขึ้นบนผืนโลกใบนี้.
ก่อนหน้านี้จงซานได้สั่งให้เห่ยเถี่ยทาและพรรคพวกจัดการสร้างค่ายกลขึ้นมานั่นเอง,ทุกอย่างเรียบร้อยทำให้เขาสามารถเปิดใช้งานค่ายกลปกคลุมนรก
18 หลุม.
ค่ายกลที่ถูกเปิดชายงาน,ไม่ได้ป้องกันคนข้างในออกไปด้านนอก,แต่ป้องกันคนข้างนอกเข้ามาด้านในนั่นเอง.
เมื่อเปิดใช้งานค่ายกลแล้ว,จงซานก็สะบัดแขนเสื้อ,ก่อนที่จะก้าวออกไปจากค่ายกล,สายตาของที่กวาดตามองไปรอบๆ.
จงซานไปหยุดอยู่ที่เนินเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังคุกชิงชิวที่อยู่ไกลออกไป.
รอบๆคุกชิงชิว,มีประกายแสงสีฟ้าสดใส,เป็นค่ายกลที่ปกคลุมคุกชุงชิว,เป็นค่ายกลที่เขาสั่งการให้เหล่านักโทษออกไปติดตั้งนั่นเอง,เวลานี้ได้เปิดใช้งานเต็มที่แล้ว
,ค่ายกลสีเขียว,ค่ายกลสีดำ,ค่ายปิศาจที่เวลานี้ปรากฏขึ้นรอบๆคุก.
บนอากาศที่มีปราณทมิฬฟุ้งกระจายเต็มไปหมด,คุกชิงชิมที่มีปราณปิศาจที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังล้นออกมา.
การกระทำของจงซานในครั้งนี้,เป็นการกระทำที่เขาคาดการเอาไว้แล้ว,นี่เป็นเพียงการสร้างเรื่องที่ใหญ่โตเท่านั้น,ไม่มีทางที่จะสร้างปัญหาร้ายแรงมากมายถึงเพียงนั้น,แม้นว่าเหล่านักโทษหนึ่งล้านคนจะหนีไปได้,ทว่าคนของศาลเทวะไท่ชูเองย่อมสามารถตามจับตัวได้ทั้งหมด,มองจากความสามารถของพวกเขา,นรก
18
ขุม,จงซานไม่สามารถทำลายได้แต่อย่างใด,ทว่านี่เป็นเพียงแค่การตอบโต้ที่จงใจสร้างความอับอายให้เขาเท่านั้นเอง.
ในเวลาเดียวกันนี้รอบๆคุกชิงชุมมีเหล่ายอดฝีมือมากมายที่เดินทางมาถึงแล้ว.
"ต้าเหรินด้านในมีปราณสังหารมากมาย,ดูเหมือนว่าจะมีอสุรกายปิศาจอยู่ด้านใน!"
"ต้าเหริน,เหล่าวายร้ายจากนรก 18
หลุมได้วิ่งหนีหายไปแล้ว,นรก 18 หลุมบางทีคงจะหายไปแล้วเช่นกัน.
"ต้าเหริน,ด้านในเหล่าผู้คุมไม่ได้หนีออกมา,คงจะถูกสังหารไปหมดแล้ว?"
เสียงของจ้าหน้าที่ที่กลับมารายงาน.
"ทะลวงเข้าไปด้านใน,เข้าโจมตีศัตรูด้านในให้เร็วที่สุด!"ผู้นำในครั้งนี้ที่เอ่ยสังการในทันที.
"ต้าเหรินที่ด้านในนั้นมีค่ายกลดวงดารา,พวกเราไม่สามารถบุกเข้าไปได้,และยังไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้ด้วย!"
"เพิ่มคนเข้าไปอีก,ทะลวงมันเข้าไป,เร็วเข้า!"หัวหน้าเจ้าหน้าที่สั่งกายเสียงดัง.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ศาล,กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นยากที่จะแก้ไขได้,เหล่านักโทษหนึ่งล้านคนหลบหนี,เป็นความผิดพลาดของหัวหน้าผู้คุมหรือไม่?
พวกเขาที่ได้แต่หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดจากความผิดพลาดทางฝั่งพวกเขาเอง.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
เสียงของคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังทะลวงม่านพลังป้องกัน,เกิดเสียงดังสนั่นไหว,ค่ายกลที่ป้องกันคุกชิงชิวกำลังถูกโจมตีด้วยพลังทำให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งเมือง.
ทว่า,ค่ายกลที่ปกคลุมคุกชิงชิว,มีหรือที่จะทะลวงเข้าไปง่าย?
ความแข็งแกร่งของค่ายกลของคุกชิงชิวนั้นไม่ง่ายที่จะทะลวงในเวลาอันสั้นแน่.
ในเวลาเดียวกัน,ทหารกลุ่มใหญ่ที่เร่งรีบเดินทางมา,จำนวนกว่าแปดแสนนาย.
"เกิดอะไรขึ้น?"แม่ทัพคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"ท่านแม่ทัพ,ไม่ได้การแล้ว,นักโทษหนึ่งล้านคนของคุกชิงชิวได้หนีออกมา,ตอนนี้พวกเราไม่สามารถทะลวงค่ายกลเข้าไปได้,ที่ด้านในอาจจะมีอสุรกายปิศาจอยู่,กลายเป็นเรื่องใหญ่เข้าแล้ว"หัวหน้าเจ้าหน้าที่ศาลที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"นักโทษหนึ่งล้านคนเลยรึ?"แม่ทัพถึงกับอุทานเสียงดัง.
"แม่ทัพ,ทะลวงค่ายกลเข้าไปข้างในก่อนเถอะ!"เจ้าหน้าที่ศาลที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"กองกำลังที่เก้า,บุกทะลวงเข้าไปเต็มที่,กองกำลังที่สิบ,เดินทางออกไปแจ้งข่าวแม่ทัพทั้งหมด,ให้ช่วยจับกุมเหล่านักโทษที่หนีออกมา,ไป!"แม่ทัพที่สั่งการเสียงดัง.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมมมมมมมม!"
เสียงระเบิดที่ดังสนั่น,เสียงของผู้คนมากมายกำลังโจมตีค่ายกล,แรงสั่นสะเทือนที่ดังล่ามไปทั่วเมือง,เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่ลุกโชน,เสียงระเบิดที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า,พลังโจมตีที่รุนแรงกำลังกระแทกโจมตีคุกชิงชิว.
ทหารกว่า 7-8
แสนคนที่โจมตีคุกชิงชิว,เป็นเรื่องที่อลังการเป็นอย่างมาก.
ทั่วทั้งดินแดนเขตของคุกชิงชิว,ปรากฏประกายแสงที่สว่างวับวาว,ท้องฟ้าที่ดูเจิดจรัส,ด้วยแสงสว่างที่ส่องไปทั่วทุกสารทิศ,เหล่าประชาชนที่อยู่ในบ้านเรืองสามารถสัมผัสรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนภายในบ้านได้.
กำลังเกิดเรื่องใหญ่อันใดกัน!
ผู้คนที่เริ่มหลังไหลออกมาดูเหตุการ,เกิดสิ่งใดขึ้น,ซึ่งพวกเขาพบหลายๆคนที่กำลังเร่งรีบหนี.
ทว่าเหล่าเจ้าหน้าที่ศาลที่กระจายไปทั่วและยังมีทหารที่เป็นกำลังหนุน,เหตุการณ์นี้สร้างความสับสนไปทั่วเมืองหลวง,ทันใดนั้นทุกอย่างที่วุ่นวายไปหมด,เหล่าผู้ฝึกตนที่กระจายไปทั่วเต็มท้องฟ้า,ไล่ล่าจับเหล่าโจรร้ายที่หลบหนีออกมา.
เมืองศักดิ์สิทธิชิงชิว,ไม่เคยมีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นมานานแล้ว.
จงซานจากที่ไกลออกไปจ้องมองเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้น,ใบหน้าของเขาที่แสดงท่าทางแปลกใจ,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับก้าวออกมาจากพื้นที่วุ่นวาย.
เมืองศักดิ์สิทธิ์ชิงชิว,บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง,บนลานที่พัก.
สถานที่แห่งนี้มีวิหารแห่งแห่งนึ่ง,มีชายผมสีขาวที่กำลังขมวดคิ้วไปมา,พร้อมกับยกน้ำชาขึ้นจิบ,ภายในใจที่รู้สึกหนักอกหนักใจ,เขาที่ชี้นิ้วออกไป,จนทำให้แก้วน้ำชาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ.
ที่ด้านหน้าของชายชรา,มีชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับขุนพล,ก่อนหน้านี้เป็นเขาขุนพลหงเซียวที่นำซูอาโฝวเข้าไปยังคุก
18หลุมนั่นเอง.
"ผู้บัญชาการซู,ตามข่าวที่ได้มาในเวลานี้,เส้าเหยี่ยอาโฝวยังคงอยู่ด้านใน,ผู้น้อยจะเป็นคนไปค้นหาเส้าเหยี่ยอาโฝวและนำกลับมาเอง."หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
ชายชราที่ส่ายหน้าไปมา,แม้นว่าแววตาจะเต็มไปด้วยความกังวล,ทว่าก็ส่ายหน้าไปมากล่าวออกมาว่า,"ไม่ได้,พวกเราจะต้องทำตามกฏระเบียบของศาลเทวะไท่ชู,พวกเราไม่สามารถบุกเข้าไปได้,ในเมื่ออาโฝวต้องโทษจองจำครึ่งเดือน,ก็ต้องรอให้ผ่านครึ่งเดือนไปก่อน."
"แต่ว่า,จะไม่มีอันตรายเกิดขึ้นรึ?"
" 18
หลุมนั้น,คืออุปกรณ์ต้าเซียนระดับสูง,แม้นพื้นที่รอบๆจะพังทลาย,ทว่าอาโฝหากยังอยู่ใน
18 หลุม,ก็จะปลอดภัยไม่มีปัญหา!"ชายชราที่สูดหายใจลึก.
"แต่ว่า,เรื่องนี้,ข้ารับรู้ว่าจะต้องรักษากฏระเบียบ,ทว่า
อาโฝนั้นเป็นคนสำคัญของตระกูลซู,เพื่อไม่ก่อให้เกิดความผิดพลาด,ผู้น้อยจะไม่ไปนำตัวอาฝูออกมา,เพียงแค่จะเข้าไปช่วยเป็นผู้คุ้มกัน,จริงอยู่ว่ามีคนทรยศคอยจับตามองตระกูลซูอยู่,แต่ผู้น้อยจะซ่อนตัวเอาไว้รับรองไม่มีปัญหา!"หงเซียวกล่าว.
"อืม,เจ้าไปได้!"ชายชราพยักหน้ารับในทันที.
"ครับ!"
"ช้าก่อน!"ทันใดนั้นชายชราที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ผู้บัญชาการซูมีอะไรจะชี้แนะอีกอย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"36 ดาราสวรรค์,72 อสูรวิญญาณ,นำมันไปด้วย."ชายชราที่เอ่ยออกมาทันที.
"ครับ!"หงเซี่ยวที่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที.
ขณะที่หงเซียวกำลังจะจากไป.
"โครม!!"ที่ด้านหน้าประตูลานที่พักถูกเตะออกมเสียงดัง.
"กลับมาแล้ว,ข้ากลับมาแล้ว!"ที่ด้านหน้าประตูที่ถูกถีบเสียงดังนั้น,ได้ยินเสียงของอาโฝวดังขึ้น,ใบหน้าของอาโฝวเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
ชายชราและหงเซียวที่นิ่งงันตัวแข็งทื่อกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ขณะที่วางแผนจะไปช่วยเขา,แต่กลายเป็นว่าเขาโผล่ออกมาทันทีทันที,จำเป็นต้องไปช่วยอย่างงั้นรึ?
ต้องส่งคนไปคุ้มกันอย่างงั้นรึ?
"บัดซบ!"ชายชราที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ได้ยินคำพูดของชายชรา,อาโฝวที่ตื่นเต้นกลายเป็นแข็งค้าง,ค่อยๆมองออกไป.
"ท่านปู่,ท่านไม่ได้ออกไปทำงานวันนี้อย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของอาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอักอ่วน.
"เจ้ากำลังคิดอะไร?"ชายชราที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เส้าเหยี่ยอาโฝ,ท่านกลับมาได้อย่างไร?"หงเซียวที่สอบถามออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาด.
"ข้าจะต้องเป็นคนเห็นเซิ่งหวังจงซานเป็นคนแรก,นี่เขายังไม่มาถึงชิงชิวอีกรึ?"อาฝูที่สอบถามหงเซียวในทันที.
"มาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว."หงเซียวที่พยักหน้ารับ.
"ไม่มีทาง,ทำไมข้าถึงได้โชคร้ายเช่นนี้?
พลาดไปวันเดียว,การเดิมพันของข้า."อาโฝวที่ร้องโหยหวง.
"เดิมพันอะไรกันอย่างงั้นรึ?"หงเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าและได้ทำการเดิมพันกันกับเหล่าท่านอ๋องน้อย,ว่าใครจะได้พูดคุยกับเซิ่งหวังเป็นคนแรก,ข้าได้ใช้ไม้เท้าวิชระสยบมารเป็นสิ่งเดิมพัน!"ใบหน้าของอาฝูที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"เจ้าสารเลว,เจ้าใช้ไม้เท้า วชิราปราบมารของข้าเป็นสิ่งเดิมพันอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่รู้รึว่ามันเป็นอุปกรณ์ต้าเซียน?"ใบหน้าของชายชราที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ท่านปู่,ข้าไม่กล้า."อาโฝวที่ร้อนรนกล่าวแก้ตัวพัลวัล,ในเวลานี้เขาที่รู้สึกเจ็บปวดเกลียดตัวเอง,หงเซี่ยวที่ยืนมือมาปลอบและช่วยเขาพูดในทันที.
ทว่าเมื่อผู้บัญชาการซูโกรธเกรี้ยว,มีเหรอที่จะมีใครกล้าขวาง?
หงเซียวเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้.
"เจ้าคนไม่ได้เรื่อง,แล้วหนีออกมาได้ยังไง?
เจ้าควรรู้ว่าต้องอยู่ด้านในนรก 18 ขุมครึ่งเดือนไม่ใช่รึไง?"ชายชราที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"หืม,ทุกคนหนีออกมาจากคุกทั้งหมด,เหลือข้าคนเดียวอยู่ที่นั่น,ขายหน้าแย่เลย,ไม่ๆ
ถึงข้าคิดถึงเกียรติตัวเอง,ทว่าข้าไม่มีทางเลือกที่ต้องเห็นแก่หน้าตระกูลซูของข้า!"อาโฝที่กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ
"ทุกคนหนีออกมาจากคุกทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?"ชายชราที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากที่ชายชราได้สติก็เริ่มสอบถามเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากอาโฝทันที.
"มารดารเถอะ,สะใจจริงๆ,ท่านปู่ท่านไม่รู้.....!"อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หืม?
พูดอะไร?"ชายชราที่ดวงตาเบิกกว้าง.
หงเซียวที่อยู่ข้างๆถึงกับพูดไม่ออก,มารดามันเถอะ?
สะใจจริงๆ? บางทีคงมีแค่เส้าเหยี่ยอาโฝวที่กล้าหยาบคลายกับผู้บัญชาการซู.
"หืม,มีคนผู้หนึ่งที่ร้ายกาจมาก,เขาถูกส่งเข้ามาในนรก
ขุม
18,อยู่ไม่ไกลจากข้านัก,อยู่ได้เพียงไม่กี่วันเขาก็หนีออกจากคุกได้,และยังพานักโทษหนึ่งล้านคนหนีไปพร้อมกับเขาด้วย,เขาทำลายห้องขัง,!
สะใจจริงๆ,น่าตื่นเต้น,เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก."อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เจ้าพูดจริงๆรึ?"ชายชราที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
"แน่นอน,ท่านไม่เห็นกับตาว่าภายในห้องขังนั้นเกิดสิ่งใดขึ้น?"อาโฝวที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ชายชราและหงเซียวที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
"ผู้บัญชาการซู,เมื่อวานขณะที่ข้าไปส่งเส้าเหยี่ยอาโฝวเข้าไปในคุก,ก็มีคนผู้หนึ่งถูกส่งเข้าไปในคุกเช่นเดียวกัน,บางที่คนผู้นั้นคงจะเป็นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน!"หงเซียวที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไรนะ? จงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นเขารึ?"อาโฝวถึงกับสะดุ้งขึ้นมาในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น