Immortality Chapter 846 Plants
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 846 วาสนาต้องกัน.
Chapter 846 Plants
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆห้องขัง,พร้อมกับเงยหน้า,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซิ่งหวังไท่ชู,นี่คือวิธีการแสดงอำนาจของเจ้าอย่างงั้นรึ?"
"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ข้าคงต้องตอบแทนอะไรสักหน่อยแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่มีใครได้ยินคำพูดของจงซานได้,ทว่าพวกเขาสามารถมองเห็นความสูงศักดิ์ของจงซานได้,นี่คือบรรยากาศของเหล่าชนชั้นสูง.
อำนาจนี้ไม่ได้เกี่ยวกับพลังฝึกตน,นี่คือตำแหน่งมรรคาตำแหน่งฟ้าดินของผู้คน.
ก่อนหน้านี้มีนักโทษกลุ่มหนึ่งที่ถูกปล่อยออกมา,หลังจากที่หลิวเจี่ยและหลิวติงระเบิดพวกเขาที่ก้าวออกไปหยิบกำไลสีแดงมา.
"เห่ยเถี่ยทา,สิ่งนี้คือ?"นักโทษอีกคนที่หยิบกำไลสีแดงขึ้นมาสอบถามด้วยความลังเลใจ.
หากที่นี่ไม่มีตัวตนของจงซานที่น่าหวาดกลัว,พวกเขาคงจะสวมมันพร้อมกับฟื้นฟูพลังฝึกตนของตัวเอง,จากนั้นก็เร่งรีบหนีจากนรกขุม
18 ในทันที,ทว่าด้วยกลิ่นอายที่จงซานแผ่ออกมานั้น,ทำให้ทุกคนหวาดหวั่นต่อจงซานเป็นอย่างมาก.
เห่ยเถี่ยทานำกำไลทั้งสอง,ก้าวไปยังด้านหน้าจงซานช้า.
"อาวุโส,กำไลแดงนี้,สามารถระงับการยับยั้งของนรกขุม
18แห่งนี้ได้!"เห่ยเถี่ยทากล่าวออกมาด้วยความระมัดระวัง.
จงซานที่กำลังครุ่นคิด,ในเวลานี้ราวกับว่าค่อนข้างราบรื่นเลยทีเดียว,เขาจ้องมองไปยังเห่ยเถี่ยทา,จงซานไม่ได้สนใจกำไลแดงนัก,ทว่าสอบถามออกไปเล็กน้อย,"นรก18
นี้,หมายความว่าอย่างไร?"
"นรก 18?
ข้าได้ยินมาว่ามันคืออุปกรณ์ต้าเซียนระดับสูง,เป็นของวิเศษรูปร่างเจดีย์ 18
ชั้น,ในเวลานี้พวกเราอยู่บนชั้นล่างสุดของเจดีย์,ซึ่งเป็นคุกของชิงชิว,เมื่อเข้ามาภายในนี้,พลังฝึกตนจะถูกระงับ,และไม่สามารถฟื้นฟูได้,หากฝืนใช้,จะเกิดแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว,มีเพียงแค่สวมกำไลแดงเท่านั้น,ถึงจะไม่มีผล,เหล่าอาชญากรทั้งหมดของนครศักดิ์สิทธิ์ชิงชิว,ต่างก็ถูกจับกุมเอาไว้ที่นี่!"เห่ยเถี่ยทาไม่ปิดบังอะไร,กล่าวออกมาตามจริง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น,คนผู้นี้ไม่สวมกำไลแดง,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้.
จงซานที่ก้าวออกมาจากห้องขัง,พร้อมกับยื่นมือออกไปคว้าไปยังมุกห้าสี,ซึ่งประกอบด้วย,พลังไม้,ดิน
น้ำ โลหะ เพลิง เป็นพลังที่แตกต่างกันห้าอย่าง.
"นี่คือกุญแจเปิดห้องขัง,นักโทษตั้งแต่ชั้นที่สิบห้าลงไป,การจะเปิดกรงขังพวกเขานั้นจะต้องใช้กุญแจเหล่านี้!"เห่ยเถี่ยทากล่าว.
"สวมกำไลแดงซะ,แล้วเปิดห้องขังทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"เห่ยเถี่ยทาที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย.
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
เห่ยเถี่ยทาที่สวมกำไลแดงและส่งกำไลแดงให้กับนักโทษอีกคน.
พวกเขาที่ถูกส่งออกไปปล่อยนักโทษทั้งหมด.
จงซานที่รอคอยอย่างอดทน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,นักโทษกว่า 10,000
คนก็ถูกปล่อยตัวออกมาทั้งหมด.
"ขอบคุณ,อาวุโส!"นักโทษกว่าหนึ่งหมื่นคนที่กล่าวต่อจงซานในทันที.
พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ดุร้ายก้าวร้าวเป็นธรรมชาติ,หลายๆคนที่ถูกคุมขังมาหลายพันปีหรือแม้แต่หลายหมื่นปี,พวกเขาที่ต้องการหนีออกไป,แต่ก็ไม่สามารถทำได้.
จงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทุกคนสามารถบอกได้ว่า,ร่างกายของเขานั้นยังดูเหมือนกับปุถุชน,หากไม่ถูกผนึกพลังเอาไว้,เขาจะแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
แม้แต่ นรก 18 หลุมนี้ก็ยังไม่สามารถจัดการเขาได้?
ชายอ้วนในชุดสีเหลืองเองก็ถูกปล่อยออกมา,ในเวลานี้เขาจ้องมองไปยังนักโทษทุกคนในนรกหลุม
18 ถูกปล่อยออกมาหมดแล้ว,ดวงตาของเขาเป็นประกาย,กำลังจะเกิดอะไรขึ้น?
คนเหล่านี้ต้องการทำอะไร? เป็นไปได้ว่ามีแผนการใหญ่อยู่อย่างงั้นรึ?
แผนการใหญ่?
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,เส้าเหยี่ยอย่างข้าท้ายที่สุดก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่แล้ว.
จงซานจ้องมองไปยังทุกคน,พร้อมกับพยักหน้า,"ออกจากนรกชุม
18 ไปพร้อมกับข้าพร้อมกับปล่อยตัวนักโทษทุกๆชั้นไปพร้อมกับด้วย!"
"ครับ!"
ภายในคุกนั้น,มีหลายคนที่ไม่ธรรมดา,ทว่าจงซานก็สามารถกำราบพวกเขาได้อย่างสิ้นเชิง,ทุกคนที่ยินดีที่จะฟังเขา,แน่นอนว่าสิ่งที่เขาต้องการที่สุดก็คืออิสรภาพนั่นเอง.
จงซานที่พาทุกคนมายังใจกลางของแสง,พร้อมกับพาทุกคนขึ้นไปยังชั้น
17.
เป็นช่องที่สามารถผ่านขึ้นไปด้านบน,เพียงแค่กระโดดบินขึ้นไปอีกชั้นได้.
พริบตาเดียวก็ขึ้นไปบนชั้น 17!
"เจ้าเป็นใคร?"ผู้คุมชั้น 17 ซึ่งมี
7-8 คนคำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เห่ยเถี่ยทากับนักโทษอีกคนที่เร่งรีบพุ่งออกไป,ทั้งคู่เป็นเซียนสวรรค์,หลังจากที่ไม่ถูกระงับพลังแล้ว,ทำให้พวกเขามีพลังเหนือยิ่งกว่าผู้คุมของคุกแห่งนี้,อีกทั้งหลายพันปีที่พวกเขาต้องทุกข์ทน,ทำให้เต็มไปด้วยความเกลียดชังพร้อมกับไล่ล่าสังหารเหล่าผู้คุมในทันที.
"ปล่อยคน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จงซานที่จงใจ,ไม่สนว่าจะเป็นใคร,ไม่ว่าจะต้องโทษอะไรก็ตาม,นี่คือคุกชิงชิว,จำเป็นที่ต้องใส่ใจด้วยรึ?
นี่คืออีกหนึ่งในการตอบแทนการต้อนรับของนครศักดิ์สิทธ์ชิงชิวแห่งนี้.
ภายในคุกชิงชิวไม่ไกลออกไปนั้นเป็นห้องโถงใหญ่.
ซือหม่าซานเหลียงที่สวมชุดหัวหน้าผู้คุม,พร้อมกับดื่มกินกับหัวหน้าผู้คุมอีกสี่คน.
บนลานตรงกลางมีเหล่านางรำที่กำลังร่ายรำอย่างงดงาม.
"ซือหม่าซานเหลียง,ได้ยินมาว่าเมื่อวานเจ้าได้สร้างความอับอายให้กับเซิ่งหวังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าคนจะลือไปทั่วทั้งเมืองเลย!"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ทุกท่านสนใจด้วยอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
"พวกเราไม่กล้าขนาดนั้น."
"ว่าแต่,เส้าเหยี่ยอาโฝต้องการอะไรกัน?ทำไมหลิวติงและหลิวเจี่ยไม่กลับมาซะที!"
คนทั้งสี่ที่พยักหน้ารับ,ทว่าที่หน้าผากที่ขมวดไปมาเล็กน้อย,รู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.
หลังจากนั้นเวลากลางวันก็เปลี่ยนเป็นกลางคืน,เหล่านางรำเองก็เปลี่ยนไปหลายชุดแล้ว,ซือหม่าซานเหลียงที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่ใช่ว่าหลิวติงและหลิวเจี่ยเจ้าบัดซบสองคนนั้นต้องกลับมาได้แล้วรึ?
ทำไรอยู่? ถึงไม่กลับมาซักที.
"ไม่ได้การ,พวกเราจะต้องไปแล้ว,พวกเจ้านำกุญแจไปทำอะไร?
ซือหม่าซานเหลียง,เจ้ากำลังปิดบังอะไรจากพวกเรา?"
"จะเป็นไปได้อย่างไร?"ซือหม่าซานเหลียงที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
"กุญแจของพวกเราล่ะ?"
"ไม่ได้การแล้ว,ข้าจะต้องไปยังนรกขุม18
ดูด้วยตาตัวเอง,กุญแจของข้าจะหายไม่ได้."
"กุญแจของข้าก็ด้วย."
พวกเขาเวลานี้นั่งไม่ติดกันแล้ว,เหล่านางรำที่เห็นสถานการไม่ดี,เร่งรีบจากไปในทันที.
"เฮ้เฮ้,ทุกท่าน,อย่าได้ร้อนใจ,ทุกอย่างปกติดีจริงๆ!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมา.
"ปกติจริงๆรึ? ซือหม่าซานเหลียง,พวกเราให้เจ้ายืมกุญแจ,ทุกคนต่างก็เป็นสหายร่วมงานกันมาหลายปี,ทว่าเจ้าเวลานี้กลับปฏิเสธที่จะบอกความจริงกับพวกเรา,เจ้าทำให้พวกเราผิดหวังมาก!"
"ไม่ๆ,เวลานี้ไม่มีอะไร!"
."ซือหม่าซานเหลียง,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง,กุญแจพวกเราอยู่ที่ใหน?"
"เรื่องนี้,ไม่ใช่เรื่องดีนักที่จะบอกทุกคน,เอาล่ะ,ข้าบอกก็ได้ว่าข้าให้หลิวติงและหลิวเจี่ยนั้นไปยังขุมที่
18
เพื่อจัดการเรื่องบางอย่าง,ซึ่งเป็นคำสั่งของตระกูล."ซือหม่าซานหลิงที่กล่าวความจริงออกมา.
"คำสั่งของตระกูลอย่างงั้นรึ?"
"เรื่องอะไร?"
"หืม,ไม่ใช่เรื่องอะไรนัก,เพียงแค่ให้บทเรียนใครบางคนในคุกเท่านั้น,ก่อนหน้านี้พวกเราก็ทำกันออกบ่อยไม่ใช่รึ?
ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม.
"ใคร?"
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไรนะ?"คนหนึ่งที่กล่าวออกมาเสียงแหลมทันที.
จากนั้น,คนทั้งสี่ต่างก็จ้องมองไปยังซือหม่าซานเหลียง,หากเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็หาได้ใช่เรื่องสำคัญ,ทว่ากับใครบางคนที่มีชื่อเสียง,พวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้,ต้องไม่ลืมว่ามันเกี่ยวพันธ์ถึงชื่อเสียงของอาณาจักร,ใครจะคาดคิดละว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
พวกเขาจะเป็นอย่างไรหากว่าเรื่องนี้กลายเป็นปัญหาใหญ่?
กับคนที่มีชื่อเสียงนั้น,พวกเขาไม่เคยทำอะไรเกินกฏเกณฑ์,หนำซ้ำเวลานี้ยังเป็นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เป็นเซิ่งหวังที่มาเป็นตัวประกันอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้เกินกว่าพวกเขาจะรับไหว,พวกเขาที่เป็นหัวหน้าผู้คุมเล็กๆ,จะสามารถรับมันไว้ได้อย่างไร.
สายตาของคนทั้งสี่ที่เบิกกว้างกลมโตจ้องมองไปยังซือหม่าซานเหลียง.
"ไม่มีปัญหาแน่นอน,โปรดวางใจ,ข้าซือหม่าซานเหลียงจะรับประกันทุกคนอย่างแน่นอน,ว่าเรื่องนี้จะไม่มีปัญหาใดๆ."ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวปฏิญาณออกมาในทันที.
ขณะที่คนทั้งสี่กำลังจะกล่าวอะไรออกมานั้น,จากด้านนอกห้องโถง,ผู้คุมคนหนึ่งที่วิ่งหน้าตาตื่นมาในทันที.
"ต้าเหริน,ไม่ได้การ,เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว!"ผู้คุมดังกล่าวที่กล่าวรายงานเสียงดัง,ทำให้หัวหน้าผู้คุมทั้งห้าหัวใจแทบเต้นออกมาจากร่าง.
"เกิดอะไรขึ้น?"ซือหม่าซานเหลียงที่เร่งรีบสอบถามออกไปทันที.
"นรกทั้ง 18 ขุน,นักโทษทั้ง 18
ชั้นหนีไปหมดแล้ว,นักโทษหนึ่งล้านคน,หนีออกมาหมดแล้ว,พวกเราเกิดปัญหาใหญ่แล้ว."ผู้คุ้มกันที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ผู้คุมที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับจ้องมองไปยังหัวหน้าผุ้คุม,ซึ่งพบว่าพวกเขาทั้งห้าใบหน้าซีดขาวไปตามๆกัน.
"ซือหม่าซานเหลียง,เจ้า,เจ้า.......!"เสียงของหัวหน้าผู้คุมที่คำราออกมาเสียงดัง.
เขาที่ตำหนิซือหม่าซานหลิง,ก่อนที่จะเร่งรีบพุ่งออกมาจากห้องโถงในทันที.
แทบจะทันทีที่เขาออกมาจากห้องโถง,พวกเขาก็พบว่านักโทษกว่าหนึ่งล้านคน,กำลังหนีอย่างงั้นรึ?
นักโทษทั้งหนึ่งล้านคนที่เต็มไปหมด,ใบหน้าของซือหม่าซานเหลียงที่ซีดขาวไม่มีโลหิต.
พวกเขาที่หนีออกมาจากนรก 18
ขุม,ขึ้นมาบนพื้นแล้ว.
นักโทษทั้ง 1 ล้านคนที่ทำลายสิ่งก่อสร้างทุกอย่างของนรก
18 ขุม,พวกเขาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ไล่ล่าสังหารผู้คุม,ทำลายพื้นที่รอบๆราวกับเสียสติ.
เมื่อพวกเขามาพบ,คุกชิงชิมสิ่งก่อสร้างทั้งหมดก็แทบถูกทำลายไปหมดแล้ว,เวลานี้เหลือเพียงแค่ค่ายกลบางแห่ง,ที่ยังคงกังขังเหล่านักโทษเอาไว้ด้านในอยู่.
ทันใดนั้นก็ปรากฏเงาร่างมากมายที่หลุดออกมาจากคุกชิงชิว.
"แก๊กกกกก,มารชราข้าออกมาแล้ว!"
"อี้อี้อี้อี้,ท้องฟ้าบนพื้นดินช่างดีจริงๆ,ไม่มีใครสามารถขวางบิดาเอาไว้ได้อีกแล้ว!"
บนพื้นดินด้านบนคุกชิงชิว,เหล่าตัวตนที่ร้ายกาจ,ดุร้ายโหดเหี้ยมมากมายที่บินตรงไปทุกทิศทุกทาง.
นักโทษหนึ่งล้านคนที่กำลังเร่งรีบหลบหนี,พวกเขาที่ขึ้นมาบนพื้นแล้ว,เหล่าโจรร้ายที่ถูกคุกชิงชิวกักขังเอาไว้,ทันทีที่หลุดออกมา,พวกเขาที่มีวิชาลับที่แปลกประหลาด,เพื่อช่วยในการหลบหนี,ทั่วทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ชิงชิวกลายเป็นความวุ่นวายในทันที.
"สัญญาณขอกำลังระดับสูง?
มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ลานอื่น!
คุกชิงชิวถูกทะลวงอย่างงั้นรึ?
"ทหารบนป้อมปราการดวงตาหรี่เล็กจ้องมองตาเขม็ง.
ขุนพลที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,"ไม่ได้การแล้ว,ศัตรูภายนอกบุก,พวกเราจะต้องเร่งรีบไปช่วยคุกชิงชิวในทันที!"
"เฮ้!!!!!!!"กองกำลังขนาดใหญ่ที่คำรามเสียงดัง,เตรียมเข้าปะทะศัตรู.
เหล่านักโทษที่เต็มไปด้วยคนที่ดุร้าย,ต่างเร่งรีบหนีไปทุกทิศทุกทาง,ที่ด้านหน้าประตูของนรก
18 ขุม,มีคนสองคน,หนึ่งคือจงซาน,อีกหนึ่งก็คือชายอ้วนในชุดสีเหลืองเขาที่เป็นคนที่มีเสียงกรนที่ดุร้ายเป็นอาวุธ.
"ปู่ของข้าเคยบอกว่าตลอดอายุไขของเขาคงไม่สามารถที่จะกลายเป็นอรหันต์ได้,และยังกล่าวด้วยว่า,หากนรกแห่งนี้ไม่ว่างเปล่า,ก็จะไม่ยอมสำเร็จมรรคผล,ตอนนี้นรกแห่งนี้ว่างเปล่าแล้ว,จะเป็ยอย่างไรต่อ?"ชายอ้วนในชุดสีเหลืองที่กำลังพูดคุยกับตัวเอง.
"ผู้นี้คือ!"จงซานที่รู้สึกประหลาดใจจ้องมองไปยังชายในชุดสีเหลือ.
"เป็นนักบวชที่ไร้โชควาสนา,หากไม่เพราะถูกขังอยู่ในศาลเทวะไท่ชู,ข้าคงสำเร็จมรรคผลแล้ว."
"จงซาน"............!"
"สหาย,พวกเรามีวาสนาต้องกัน,ข้าซูอาโฝ,ถูกส่งเข้ามาสำนึกบาปอยู่ด้านใน,กลับได้พบกับเจ้า,ข้ารู้ว่าการได้พบกับเจ้านับเป็นเรื่องราวที่ดี,แต่เอาเถอะ,อีกหน่อยจะมีคนมาแล้ว,เจ้ารีบไปเถอะ,ข้าเองก็จะไปเช่นกัน,ข้าคงต้องเก็บตัวสักหลายวัน,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังจะลืมเรื่องของข้าแล้วรึยัง,จงซานเดินทางมายังศาลเทวะไท่ชู,ไม่ได้การแล้ว,ข้าต้องรีบกับไปสืบข่าวเรื่องนี้."ชายอ้วนในชุดสีเหลืองที่กระโดดออกไปพร้อมกับลอยหายไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว.
Chapter 846 Plants
有种
วาสนาต้องกัน.
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆห้องขัง,พร้อมกับเงยหน้า,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซิ่งหวังไท่ชู,นี่คือวิธีการแสดงอำนาจของเจ้าอย่างงั้นรึ?"
"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ข้าคงต้องตอบแทนอะไรสักหน่อยแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่มีใครได้ยินคำพูดของจงซานได้,ทว่าพวกเขาสามารถมองเห็นความสูงศักดิ์ของจงซานได้,นี่คือบรรยากาศของเหล่าชนชั้นสูง.
อำนาจนี้ไม่ได้เกี่ยวกับพลังฝึกตน,นี่คือตำแหน่งมรรคาตำแหน่งฟ้าดินของผู้คน.
ก่อนหน้านี้มีนักโทษกลุ่มหนึ่งที่ถูกปล่อยออกมา,หลังจากที่หลิวเจี่ยและหลิวติงระเบิดพวกเขาที่ก้าวออกไปหยิบกำไลสีแดงมา.
"เห่ยเถี่ยทา,สิ่งนี้คือ?"นักโทษอีกคนที่หยิบกำไลสีแดงขึ้นมาสอบถามด้วยความลังเลใจ.
หากที่นี่ไม่มีตัวตนของจงซานที่น่าหวาดกลัว,พวกเขาคงจะสวมมันพร้อมกับฟื้นฟูพลังฝึกตนของตัวเอง,จากนั้นก็เร่งรีบหนีจากนรกขุม
18 ในทันที,ทว่าด้วยกลิ่นอายที่จงซานแผ่ออกมานั้น,ทำให้ทุกคนหวาดหวั่นต่อจงซานเป็นอย่างมาก.
เห่ยเถี่ยทานำกำไลทั้งสอง,ก้าวไปยังด้านหน้าจงซานช้า.
"อาวุโส,กำไลแดงนี้,สามารถระงับการยับยั้งของนรกขุม
18แห่งนี้ได้!"เห่ยเถี่ยทากล่าวออกมาด้วยความระมัดระวัง.
จงซานที่กำลังครุ่นคิด,ในเวลานี้ราวกับว่าค่อนข้างราบรื่นเลยทีเดียว,เขาจ้องมองไปยังเห่ยเถี่ยทา,จงซานไม่ได้สนใจกำไลแดงนัก,ทว่าสอบถามออกไปเล็กน้อย,"นรก18
นี้,หมายความว่าอย่างไร?"
"นรก 18?
ข้าได้ยินมาว่ามันคืออุปกรณ์ต้าเซียนระดับสูง,เป็นของวิเศษรูปร่างเจดีย์ 18
ชั้น,ในเวลานี้พวกเราอยู่บนชั้นล่างสุดของเจดีย์,ซึ่งเป็นคุกของชิงชิว,เมื่อเข้ามาภายในนี้,พลังฝึกตนจะถูกระงับ,และไม่สามารถฟื้นฟูได้,หากฝืนใช้,จะเกิดแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว,มีเพียงแค่สวมกำไลแดงเท่านั้น,ถึงจะไม่มีผล,เหล่าอาชญากรทั้งหมดของนครศักดิ์สิทธิ์ชิงชิว,ต่างก็ถูกจับกุมเอาไว้ที่นี่!"เห่ยเถี่ยทาไม่ปิดบังอะไร,กล่าวออกมาตามจริง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น,คนผู้นี้ไม่สวมกำไลแดง,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้.
จงซานที่ก้าวออกมาจากห้องขัง,พร้อมกับยื่นมือออกไปคว้าไปยังมุกห้าสี,ซึ่งประกอบด้วย,พลังไม้,ดิน
น้ำ โลหะ เพลิง เป็นพลังที่แตกต่างกันห้าอย่าง.
"นี่คือกุญแจเปิดห้องขัง,นักโทษตั้งแต่ชั้นที่สิบห้าลงไป,การจะเปิดกรงขังพวกเขานั้นจะต้องใช้กุญแจเหล่านี้!"เห่ยเถี่ยทากล่าว.
"สวมกำไลแดงซะ,แล้วเปิดห้องขังทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"เห่ยเถี่ยทาที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย.
"ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
เห่ยเถี่ยทาที่สวมกำไลแดงและส่งกำไลแดงให้กับนักโทษอีกคน.
พวกเขาที่ถูกส่งออกไปปล่อยนักโทษทั้งหมด.
จงซานที่รอคอยอย่างอดทน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,นักโทษกว่า 10,000
คนก็ถูกปล่อยตัวออกมาทั้งหมด.
"ขอบคุณ,อาวุโส!"นักโทษกว่าหนึ่งหมื่นคนที่กล่าวต่อจงซานในทันที.
พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ดุร้ายก้าวร้าวเป็นธรรมชาติ,หลายๆคนที่ถูกคุมขังมาหลายพันปีหรือแม้แต่หลายหมื่นปี,พวกเขาที่ต้องการหนีออกไป,แต่ก็ไม่สามารถทำได้.
จงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทุกคนสามารถบอกได้ว่า,ร่างกายของเขานั้นยังดูเหมือนกับปุถุชน,หากไม่ถูกผนึกพลังเอาไว้,เขาจะแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
แม้แต่ นรก 18 หลุมนี้ก็ยังไม่สามารถจัดการเขาได้?
ชายอ้วนในชุดสีเหลืองเองก็ถูกปล่อยออกมา,ในเวลานี้เขาจ้องมองไปยังนักโทษทุกคนในนรกหลุม
18 ถูกปล่อยออกมาหมดแล้ว,ดวงตาของเขาเป็นประกาย,กำลังจะเกิดอะไรขึ้น?
คนเหล่านี้ต้องการทำอะไร? เป็นไปได้ว่ามีแผนการใหญ่อยู่อย่างงั้นรึ?
แผนการใหญ่?
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,เส้าเหยี่ยอย่างข้าท้ายที่สุดก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่แล้ว.
จงซานจ้องมองไปยังทุกคน,พร้อมกับพยักหน้า,"ออกจากนรกชุม
18 ไปพร้อมกับข้าพร้อมกับปล่อยตัวนักโทษทุกๆชั้นไปพร้อมกับด้วย!"
"ครับ!"
ภายในคุกนั้น,มีหลายคนที่ไม่ธรรมดา,ทว่าจงซานก็สามารถกำราบพวกเขาได้อย่างสิ้นเชิง,ทุกคนที่ยินดีที่จะฟังเขา,แน่นอนว่าสิ่งที่เขาต้องการที่สุดก็คืออิสรภาพนั่นเอง.
จงซานที่พาทุกคนมายังใจกลางของแสง,พร้อมกับพาทุกคนขึ้นไปยังชั้น
17.
เป็นช่องที่สามารถผ่านขึ้นไปด้านบน,เพียงแค่กระโดดบินขึ้นไปอีกชั้นได้.
พริบตาเดียวก็ขึ้นไปบนชั้น 17!
"เจ้าเป็นใคร?"ผู้คุมชั้น 17 ซึ่งมี
7-8 คนคำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เห่ยเถี่ยทากับนักโทษอีกคนที่เร่งรีบพุ่งออกไป,ทั้งคู่เป็นเซียนสวรรค์,หลังจากที่ไม่ถูกระงับพลังแล้ว,ทำให้พวกเขามีพลังเหนือยิ่งกว่าผู้คุมของคุกแห่งนี้,อีกทั้งหลายพันปีที่พวกเขาต้องทุกข์ทน,ทำให้เต็มไปด้วยความเกลียดชังพร้อมกับไล่ล่าสังหารเหล่าผู้คุมในทันที.
"ปล่อยคน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จงซานที่จงใจ,ไม่สนว่าจะเป็นใคร,ไม่ว่าจะต้องโทษอะไรก็ตาม,นี่คือคุกชิงชิว,จำเป็นที่ต้องใส่ใจด้วยรึ?
นี่คืออีกหนึ่งในการตอบแทนการต้อนรับของนครศักดิ์สิทธ์ชิงชิวแห่งนี้.
ภายในคุกชิงชิวไม่ไกลออกไปนั้นเป็นห้องโถงใหญ่.
ซือหม่าซานเหลียงที่สวมชุดหัวหน้าผู้คุม,พร้อมกับดื่มกินกับหัวหน้าผู้คุมอีกสี่คน.
บนลานตรงกลางมีเหล่านางรำที่กำลังร่ายรำอย่างงดงาม.
"ซือหม่าซานเหลียง,ได้ยินมาว่าเมื่อวานเจ้าได้สร้างความอับอายให้กับเซิ่งหวังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าคนจะลือไปทั่วทั้งเมืองเลย!"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ทุกท่านสนใจด้วยอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
"พวกเราไม่กล้าขนาดนั้น."
"ว่าแต่,เส้าเหยี่ยอาโฝต้องการอะไรกัน?ทำไมหลิวติงและหลิวเจี่ยไม่กลับมาซะที!"
"เดี๋ยวก็มา!
อย่าได้กังวล,ที่นี่คือคุกชิงชิว,ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลแม้น้อย,กินและดื่มดีกว่า,พร้อมกับชมนางรำ,นี่สิถึงจะเป็นสิ่งที่ทุกคนควรจะถาม!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
คนทั้งสี่ที่พยักหน้ารับ,ทว่าที่หน้าผากที่ขมวดไปมาเล็กน้อย,รู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.
หลังจากนั้นเวลากลางวันก็เปลี่ยนเป็นกลางคืน,เหล่านางรำเองก็เปลี่ยนไปหลายชุดแล้ว,ซือหม่าซานเหลียงที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่ใช่ว่าหลิวติงและหลิวเจี่ยเจ้าบัดซบสองคนนั้นต้องกลับมาได้แล้วรึ?
ทำไรอยู่? ถึงไม่กลับมาซักที.
"ไม่ได้การ,พวกเราจะต้องไปแล้ว,พวกเจ้านำกุญแจไปทำอะไร?
ซือหม่าซานเหลียง,เจ้ากำลังปิดบังอะไรจากพวกเรา?"
"จะเป็นไปได้อย่างไร?"ซือหม่าซานเหลียงที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
"กุญแจของพวกเราล่ะ?"
"ไม่ได้การแล้ว,ข้าจะต้องไปยังนรกขุม18
ดูด้วยตาตัวเอง,กุญแจของข้าจะหายไม่ได้."
"กุญแจของข้าก็ด้วย."
พวกเขาเวลานี้นั่งไม่ติดกันแล้ว,เหล่านางรำที่เห็นสถานการไม่ดี,เร่งรีบจากไปในทันที.
"เฮ้เฮ้,ทุกท่าน,อย่าได้ร้อนใจ,ทุกอย่างปกติดีจริงๆ!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมา.
"ปกติจริงๆรึ? ซือหม่าซานเหลียง,พวกเราให้เจ้ายืมกุญแจ,ทุกคนต่างก็เป็นสหายร่วมงานกันมาหลายปี,ทว่าเจ้าเวลานี้กลับปฏิเสธที่จะบอกความจริงกับพวกเรา,เจ้าทำให้พวกเราผิดหวังมาก!"
"ไม่ๆ,เวลานี้ไม่มีอะไร!"
."ซือหม่าซานเหลียง,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง,กุญแจพวกเราอยู่ที่ใหน?"
"เรื่องนี้,ไม่ใช่เรื่องดีนักที่จะบอกทุกคน,เอาล่ะ,ข้าบอกก็ได้ว่าข้าให้หลิวติงและหลิวเจี่ยนั้นไปยังขุมที่
18
เพื่อจัดการเรื่องบางอย่าง,ซึ่งเป็นคำสั่งของตระกูล."ซือหม่าซานหลิงที่กล่าวความจริงออกมา.
"คำสั่งของตระกูลอย่างงั้นรึ?"
"เรื่องอะไร?"
"หืม,ไม่ใช่เรื่องอะไรนัก,เพียงแค่ให้บทเรียนใครบางคนในคุกเท่านั้น,ก่อนหน้านี้พวกเราก็ทำกันออกบ่อยไม่ใช่รึ?
ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม.
"ใคร?"
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไรนะ?"คนหนึ่งที่กล่าวออกมาเสียงแหลมทันที.
จากนั้น,คนทั้งสี่ต่างก็จ้องมองไปยังซือหม่าซานเหลียง,หากเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็หาได้ใช่เรื่องสำคัญ,ทว่ากับใครบางคนที่มีชื่อเสียง,พวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้,ต้องไม่ลืมว่ามันเกี่ยวพันธ์ถึงชื่อเสียงของอาณาจักร,ใครจะคาดคิดละว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
พวกเขาจะเป็นอย่างไรหากว่าเรื่องนี้กลายเป็นปัญหาใหญ่?
กับคนที่มีชื่อเสียงนั้น,พวกเขาไม่เคยทำอะไรเกินกฏเกณฑ์,หนำซ้ำเวลานี้ยังเป็นเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เป็นเซิ่งหวังที่มาเป็นตัวประกันอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้เกินกว่าพวกเขาจะรับไหว,พวกเขาที่เป็นหัวหน้าผู้คุมเล็กๆ,จะสามารถรับมันไว้ได้อย่างไร.
สายตาของคนทั้งสี่ที่เบิกกว้างกลมโตจ้องมองไปยังซือหม่าซานเหลียง.
"ไม่มีปัญหาแน่นอน,โปรดวางใจ,ข้าซือหม่าซานเหลียงจะรับประกันทุกคนอย่างแน่นอน,ว่าเรื่องนี้จะไม่มีปัญหาใดๆ."ซือหม่าซานเหลียงที่กล่าวปฏิญาณออกมาในทันที.
ขณะที่คนทั้งสี่กำลังจะกล่าวอะไรออกมานั้น,จากด้านนอกห้องโถง,ผู้คุมคนหนึ่งที่วิ่งหน้าตาตื่นมาในทันที.
"ต้าเหริน,ไม่ได้การ,เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว!"ผู้คุมดังกล่าวที่กล่าวรายงานเสียงดัง,ทำให้หัวหน้าผู้คุมทั้งห้าหัวใจแทบเต้นออกมาจากร่าง.
"เกิดอะไรขึ้น?"ซือหม่าซานเหลียงที่เร่งรีบสอบถามออกไปทันที.
"นรกทั้ง 18 ขุน,นักโทษทั้ง 18
ชั้นหนีไปหมดแล้ว,นักโทษหนึ่งล้านคน,หนีออกมาหมดแล้ว,พวกเราเกิดปัญหาใหญ่แล้ว."ผู้คุ้มกันที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ผู้คุมที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,พร้อมกับจ้องมองไปยังหัวหน้าผุ้คุม,ซึ่งพบว่าพวกเขาทั้งห้าใบหน้าซีดขาวไปตามๆกัน.
"ซือหม่าซานเหลียง,เจ้า,เจ้า.......!"เสียงของหัวหน้าผู้คุมที่คำราออกมาเสียงดัง.
เขาที่ตำหนิซือหม่าซานหลิง,ก่อนที่จะเร่งรีบพุ่งออกมาจากห้องโถงในทันที.
แทบจะทันทีที่เขาออกมาจากห้องโถง,พวกเขาก็พบว่านักโทษกว่าหนึ่งล้านคน,กำลังหนีอย่างงั้นรึ?
นักโทษทั้งหนึ่งล้านคนที่เต็มไปหมด,ใบหน้าของซือหม่าซานเหลียงที่ซีดขาวไม่มีโลหิต.
พวกเขาที่หนีออกมาจากนรก 18
ขุม,ขึ้นมาบนพื้นแล้ว.
นักโทษทั้ง 1 ล้านคนที่ทำลายสิ่งก่อสร้างทุกอย่างของนรก
18 ขุม,พวกเขาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ไล่ล่าสังหารผู้คุม,ทำลายพื้นที่รอบๆราวกับเสียสติ.
เมื่อพวกเขามาพบ,คุกชิงชิมสิ่งก่อสร้างทั้งหมดก็แทบถูกทำลายไปหมดแล้ว,เวลานี้เหลือเพียงแค่ค่ายกลบางแห่ง,ที่ยังคงกังขังเหล่านักโทษเอาไว้ด้านในอยู่.
ทันใดนั้นก็ปรากฏเงาร่างมากมายที่หลุดออกมาจากคุกชิงชิว.
"แก๊กกกกก,มารชราข้าออกมาแล้ว!"
"อี้อี้อี้อี้,ท้องฟ้าบนพื้นดินช่างดีจริงๆ,ไม่มีใครสามารถขวางบิดาเอาไว้ได้อีกแล้ว!"
บนพื้นดินด้านบนคุกชิงชิว,เหล่าตัวตนที่ร้ายกาจ,ดุร้ายโหดเหี้ยมมากมายที่บินตรงไปทุกทิศทุกทาง.
นักโทษหนึ่งล้านคนที่กำลังเร่งรีบหลบหนี,พวกเขาที่ขึ้นมาบนพื้นแล้ว,เหล่าโจรร้ายที่ถูกคุกชิงชิวกักขังเอาไว้,ทันทีที่หลุดออกมา,พวกเขาที่มีวิชาลับที่แปลกประหลาด,เพื่อช่วยในการหลบหนี,ทั่วทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ชิงชิวกลายเป็นความวุ่นวายในทันที.
"สัญญาณขอกำลังระดับสูง?
มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ลานอื่น!
คุกชิงชิวถูกทะลวงอย่างงั้นรึ?
"ทหารบนป้อมปราการดวงตาหรี่เล็กจ้องมองตาเขม็ง.
ขุนพลที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,"ไม่ได้การแล้ว,ศัตรูภายนอกบุก,พวกเราจะต้องเร่งรีบไปช่วยคุกชิงชิวในทันที!"
"เฮ้!!!!!!!"กองกำลังขนาดใหญ่ที่คำรามเสียงดัง,เตรียมเข้าปะทะศัตรู.
เหล่านักโทษที่เต็มไปด้วยคนที่ดุร้าย,ต่างเร่งรีบหนีไปทุกทิศทุกทาง,ที่ด้านหน้าประตูของนรก
18 ขุม,มีคนสองคน,หนึ่งคือจงซาน,อีกหนึ่งก็คือชายอ้วนในชุดสีเหลืองเขาที่เป็นคนที่มีเสียงกรนที่ดุร้ายเป็นอาวุธ.
"ปู่ของข้าเคยบอกว่าตลอดอายุไขของเขาคงไม่สามารถที่จะกลายเป็นอรหันต์ได้,และยังกล่าวด้วยว่า,หากนรกแห่งนี้ไม่ว่างเปล่า,ก็จะไม่ยอมสำเร็จมรรคผล,ตอนนี้นรกแห่งนี้ว่างเปล่าแล้ว,จะเป็ยอย่างไรต่อ?"ชายอ้วนในชุดสีเหลืองที่กำลังพูดคุยกับตัวเอง.
"ผู้นี้คือ!"จงซานที่รู้สึกประหลาดใจจ้องมองไปยังชายในชุดสีเหลือ.
"เป็นนักบวชที่ไร้โชควาสนา,หากไม่เพราะถูกขังอยู่ในศาลเทวะไท่ชู,ข้าคงสำเร็จมรรคผลแล้ว."
"จงซาน"............!"
"สหาย,พวกเรามีวาสนาต้องกัน,ข้าซูอาโฝ,ถูกส่งเข้ามาสำนึกบาปอยู่ด้านใน,กลับได้พบกับเจ้า,ข้ารู้ว่าการได้พบกับเจ้านับเป็นเรื่องราวที่ดี,แต่เอาเถอะ,อีกหน่อยจะมีคนมาแล้ว,เจ้ารีบไปเถอะ,ข้าเองก็จะไปเช่นกัน,ข้าคงต้องเก็บตัวสักหลายวัน,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังจะลืมเรื่องของข้าแล้วรึยัง,จงซานเดินทางมายังศาลเทวะไท่ชู,ไม่ได้การแล้ว,ข้าต้องรีบกับไปสืบข่าวเรื่องนี้."ชายอ้วนในชุดสีเหลืองที่กระโดดออกไปพร้อมกับลอยหายไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น