Immortality Chapter 843 Depressed
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 843 ความเศร้าของอาฝู.
Chapter 843 Depressed
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
เหมือนดั่งในภพหยาง,เมื่อโลกใบเล็กผุดขึ้นมา,ฟ้าดินก็ย่อมเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา.
จงซานที่ยืนอยู่บนเมืองซ่าง,จ้องมองไปยังพื้นที่ของโลกใบใหญ่ไกลออกไปหลายหมื่นลี้.
"เซิ่งหวัง,มีราชวงศ์สวรรค์ใหญ่หกแห่งที่ส่งกองกำลังมาบุกอาณาเขตของพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ราชวงศ์สวรรค์หกแห่งอย่างงั้นรึ?
ในเมื่อมาแล้ว,ก็อย่าให้ใครรอดกลับไป."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวัง,ภพหยินและภพหยางนั้นแตกต่างกัน,ภพหยางเมื่อแยกสวรรค์จะเกิดอภินิหารเกิดขึ้นก่อนแยกสวรรค์,แต่ภพหยินไม่,ดังนั้นข่าวเกี่ยวกับพวกเราจึงไม่มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่รับรู้,นอกจากนี้ยังมีศัตรูของพวกเราช่วยพวกเรา,ราชวงศ์สวรรค์หลายแห่งดูเหมือนว่าจะถูกพวกเขาโจมตีโดยตระกูลเทียนนำมาโดย
เทียนถัง."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"หืม?"
"ข้าได้ยินมาว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามีต้าเซียนสองคน!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ต้าเซียนสองคนอย่างงั้นรึ?"แววตาของจงซานที่แสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
ภพหยาง,231
ต้าเซียนที่เขาต้องจัดการ,กับต้าเซียนสองคนยังต้องสนใจด้วยรึ?
"มีใครสามารถรับมือกับต้าเซียนทั้งสองได้?"จงซานจ้องมองไปยังเหล่าข้าราชบริพาร.
"เรียนเซิ่งหวัง!"หนีปู่ซาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?"
"พื้นที่ที่พวกเราผุดขึ้นมานี้เรียกว่า,อาณาเขตจวงหลุน,ด้านขวาของราชวงศ์ของพวกเราติดกับตำหนักสังสารวัฏที่ถูกทิ้งร้าง,ทว่าที่ตำหนักสังสารวัฏทางทิศตะวันออกนั้นมีห้ามลทิล,เฉินสามารถควบคุมห้ามลทิน,โคลนชีวิต,ให้เข้ามาในค่ายกลฮวงจุ้ยได้,ถึงจะเป็นต้าเซียนก็ไม่สามารถรับมือได้!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
หนีปู่ซา,แม้นจะมีพลังฝึกตนเพียงแค่เซียนสวรรค์,ทว่ากับมั่นใจว่าสามารถจัดการต้าเซียนได้,เห็นชัดเจนว่าวิชาฮวงจุ้ยนั้นแปลกประหลาดแข็งแกร่งเกินที่จะวัดได้.
"ดี,หนี่ปู่ซาและหวังคูจงไปรับมือตระกูลเทียน! หากทำได้จงจับแบบมีชีวิตกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"รับด้วยเกล้า!"หนี่ปู่ซาที่รับคำสั่งในทันที.
"อี้เหยี่ยน,เสี่ยวหวัง,เจ้าโส่วเซี่ยง,เหยี่ยนฉงจื่อนำทหารเข้ารับกับหกราชวงศ์สวรรค์,จับแม่ทัพพวกเขากลับมา,!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"ลงมือได้!"จงซานที่นั่งอยู่ในตำหนักปู่ซือ,รอข่าวของเหล่าข้าราชบริพาร.
ในเวลานั้น,วาสนาที่อยู่ที่เมืองซ่างสั่นไหวไปมา,ทว่าไม่ได้ลดลง,เนื่องจากร่างหลักในภพหยางได้ประกาLเป็นเมืองขึ้นต่อศาลเทวะไท่ชูนั่นเอง.
ร่างแยกเงาที่จ้องมองไปบนท้องฟ้า,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,แววตาที่เผยจิตสังหารออกมาเท่านั้น.
ห้าวันหลังจากนั้น,ที่สนามรบแนวหน้า,ปราณทมิฬที่มากมายปะทุขึ้น,ปราณทมิฬที่เต็มไปด้วยพลังอันลึกลับ,ตราบเท่าที่ใครแตะต้องอายุไขจะลดลงอย่างรวดเร็ว,หนีปู่ซาและหวังคูที่เป็นคนควบคุม,โคลนชีวิต,เพื่อเข้าต่อกรกับตระกูลเทียนนั่นเอง.
หลังจากนั้นสิบวัน,ที่ด้านหน้าตำหนักปู่ซือ.
คนสิบคนที่ถูกจับมา,เทียนถังตระกูลเทียน,พร้อมกับขุนพลอีกแปดคน.
"เซิ่งหวัง,ต้าเซียนตกตายไปแล้ว,นี่คือคนที่เหลืออยู่."หนี่ปู่ซาที่กล่าวรายงาน.
จงซานที่พยักหน้า,จ้องมองไปยังกลุ่มคนดังกล่าว.
"จงซาน?
ฮึ,เจ้าควรจะปล่อยข้า,หากตระกูลเทียนมาถึง,ต้าเจิ้งของเจ้าต้องกลายเป็นเถ้าถ่าน,ไม่ได้ผุดได้เกิดตลอดกาล!"เทียนถังที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
เทียนถังที่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย,ตัวเขาที่นำยอดฝีมือมามากมาย,มีต้าเซียนสองคน,กลับตกตายไปและเขาถูกจับตัวมา?
บัดซบ,ต้าเจิ้งกลับมีคนที่สามารถควบคุมโคลนชีวิตได้อย่างงั้นรึ?
จงซานไม่ได้สนใจเทียนถังแม้แต่น้อย,ทว่ากล่าวออกมาเบาๆว่า,"หลิวอู๋ซ่าง!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"หลิวอู๋ซ่างที่ก้าวออกมาในทันที.
"เจ้าคือผู้บัญชาการของจินอี้เหว่ย,เข้าใจเกี่ยวกับการทรมานทั้งหมด,ข้าจะให้เจ้านำคนทั้งสิบนี้ไปคุมขัง,และใช้ทุกวิธีเค้นข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับดินแดนแห่งนี้,k!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เค้นข้อมูลอย่างงั้นรึ?
"ฝันไปเถอะ,ต้องการให้ข้าพูด,ข้าจะไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว."เทียนถังที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ที่นี่คือต้าเจิ้ง,ไม่ใช่สถานที่ของเจ้า!"จงซานที่โบกมือออกไป.
หลิวอู๋ซ่างที่นำคนดังกล่าวไปยังคุกสวรรค์ทันที,เป็นไปตามคำพูดของจงซาน,ในเมื่อถูกคุมขังในต้าเจิ้งแล้ว,ย่อมต้องถูกนำมาใช้ประโยชน์,ในการเค้นข้อมูลต่างๆของโลกใบนี้เพื่อให้ก่อให้เกิดประโยชน์.
ผู้เชี่ยวชาญของจินอี้เหว่ย,เชี่ยวชาญในเรื่องทัณฑ์ทรมานอย่างงั้นรึ?
หลิวอู๋ซ่างที่เคยทนทุกข์ทรมาน,เมื่อยังเป็นผู้เยาว์อยู่ในฝูงของหมาป่า,สามปีที่เขาสามารถเปลี่ยนความเจ็บปวดทรมานให้กลายเป็นความชื่นชอบมันประทับลงในจิตใจเขาแล้ว.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,เฉินจะไม่ทำให้ตกหล่นเลยแม้แต่นิดเดียว!"
ต้าเจิ้งในภพหยางถูกสถานการณ์บังคับ,ทำให้ร่างหลักจงซานไม่มีทางเลือกต้องกลายเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะไท่ชู.
ส่วนต้าเจิ้งในภพหยินนั้น,จงซานที่เต็มไปด้วยความอหังการ,แทบจะสังหารทุกคนที่รุกเข้าในดินแดน!
แน่นอน,การขยายดินแดนเวลานี้ยังไม่สามารถทำได้,ต้องไม่ลืมว่าเขาเพิ่งก้าวมายังโลกใบใหญ่,เวลานี้จึงทำเพียงแค่กำจัดเหล่าศัตรูที่บุกรุกเข้ามาก็พอแล้ว,พื้นที่รอบๆนั้นมีกลุ่มอิทธิพลต่างๆมากมาย,กลุ่มอื่นเองก็ยากที่จะขยายมายังต้าเจิ้งเช่นกัน.
ต้าเจิ้งนั้นประวัติความเป็นมายังตื้นเขิน,ไม่สามารถเทียบได้กับศาลเทวะอื่นของโลกใบใหญ่,ในเวลานี้พลังของพวกเขาเทียบได้เพียงราชวงศ์สวรรค์ของโลกใบใหญ่เท่านั้น.
ทุกอย่างเพิ่งเริ่มเต้นเท่านั้น,การสร้างรากฐานให้แข็งแกร่งจึงเป็นสิ่งจำเป็น,นี่คือสิ่งที่ควรทำที่สุด.
ภพหยาง,คนของศาลเทวะไท่ชูได้นำจงซานบินตรงไปยังนครศักดิสิทธิ์ชิงชิว.
"เกิดเรื่องเร่งด่วนขึ้นที่วังหลวง,ซือหม่าจงเหิน,เจ้ารับผิดชอบในการนำจงซานกลับไปยังนครศักดิ์สิทธิ์ชิงชิวต่อไป,ส่วนคนอื่นเร่งรีบเดินทางไปพร้อมกับข้าด้วยความเร็วสูงสุด!"เซิ่งหวังที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่เร่งรีบรับคำในทันที.
เกิดเรื่องเร่งด่วนขึ้นอย่างงั้นรึ?
เกิดเรื่องอะไร?
ไม่มีใครสอบถามอะไรกับเซิ่งหวังว่ารับรู้ได้อย่างไร,ทุกคนที่แสดงท่าทางจริงจังกับคำพูดของเซิ่งหวังในทันที.
พริบตาเดียวเท่านั้น,เซิ่งหวังก็นำผู้ใต้บังคับบัญชา
15 คนเร่งรีบจากไปด้วยความเร็วสูง.
ใบหน้าของจงซานที่ยังคงสุขุม,รับรู้ว่าเมื่อเขาถูกนำมาวางบนเขียงพร้อมถูกสับแล้ว.ถึงกล่าวอะไรไปก็ไร้ประโยชน์.
ซือหม่าจงเหินที่จ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"ก่อนหน้านี้ที่เมืองหลวงของเจ้า,สัตว์ร้ายนั่นคืออะไร?"
"สัตว์ร้ายอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยความสงสัย.
"อย่างมาเล่นลิ้นกับข้า,สัตว์ร้ายแปดหาง,อยู่ที่ใหน?"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ไม่รู้,แต่จำได้ลางๆว่ามีสัตว์ร้ายปรากฏ,ไม่มีใครรู้ว่าจากนั้นมันหายไปใหน!"
"ยังไม่รู้ตัวอีกรึ?ว่ากำลังจะพบกับความจริงที่น่าหวาดกลัว! เจ้าสังหารลูกพี่ลูกน้องของข้า,ตายหมื่นครั้งยังไม่พอ,อย่าได้ยั่วยุข้า!"
"เจ้าหมายถึงซือหม่าเข่ออย่างงั้นรึ?"
"งั้นเป็นเจ้าจริงๆสินะที่สังหารเขา?"
"ข้าไม่ได้เป็นคนสังหารเขา,แต่คนที่สังหารเขา,เจ้าคงไม่สามารถขวางได้,ซึ่งได้จากไปก่อนหน้านี้,เขามีนามว่าตี้เสวียนชา! ว่าแต่เจ้ามีความสามารถพอที่จะขวางคนของแดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แค่นเสียงจ้องมองไปยังซือหม่าจงเหิง.
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่หดเกร็ง,ขวางคนของแดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?
ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น?
"การตายของซือหม่า,ยังไงก็ต้องเกี่ยวกับเจ้าอยู่แล้ว,หากเจ้ารับคำของซือหม่าเข่อตั้งแรกทุกอย่างก็ไม่เกิดไม่ใช่รึ?
เมื่อถึงชิงชิวเมื่อไหร่,ตระกูลซือหม่าจะต้อนรับเจ้าอย่างดีแน่,ฮึ!,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง,สัตว์ร้ายนั้นอยู่ที่ใหน?"ซือหม่าเข๋อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าเป็นคนบอกเองว่าข้าเป็นเพียงเซียนสวรรค์,แม้แต่ต้าเซียนยังไม่อยู่ในสายตาของสัตว์ร้ายนั่นไม่ใช่รึ?"จงซานแค่เสียงเย็นชา.
นี่คือการกล่าวเสียดสีอย่างไม่ต้องสงสัย,จงซานที่มีเพียงระดับเซียนสวรรค์,แม้แต่ระดับต้าเซียนยังไม่สามารถต่อกันมันได้แล้วระดับเซียนสวรรค์ล่ะเจ้าจะถามเพื่ออะไร?
จงซานที่ไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวต่อซือหม่าเข่อแม้แต่น้อย,ต้องไม่ลืมด้วยว่า,เขาที่เป็นตัวประกัน,ซือหม่าเข่อเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารเขา.
"ชิ!
ตามกฏของไท่ชู,ข้าสามารถผนึกพลังฝึกตนของเจ้าเพื่อป้องกันเหตุร้ายได้!"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,มือขวาของเขา,ทำมุทรา,เป็นสัญลักษณ์ใยแมงมุมปรากฏพลังแห่งกฏขึ้น,จากนั้นก็พุ่งเข้าหาจงซานในทันที,พร้อมกับผนึกพลังฝึกตนของจงซานเอาไว้.
"ผนึก!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,จดจ้องมองไปยังร่างของตน.
"ข้าได้ผนึกพลังฝึกตนของเจ้าแล้ว,ตอนนี้เจ้าก็ไม่ต่างจากปุถุชน,ดูซิว่าจะยังโอหังได้อยู่อีกใหม!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
บนป้อมปรากฏของเมืองชิงชิว,มีเหล่าทหารมากมายประจำตำแหน่งต่างๆ,ทุกตำหนักล้วนแล้วแต่มีนักรบมากมายประจำการอยู่.
สถานที่แห่งหนึ่ง,มีป้ายที่สลักอักษรว่า"คุก"
ที่ด้านหน้านั้นมีผู้คุมนักโทษอยู่ 4-5 คนที่กำลังพูดคุยกันไปมา.
"ได้ยินหรือไม่?มีศาลเทวะแห่งหนึ่งเป็นเมืองขึ้นของพวกเรา!"
"รู้สึกจะถูกเรียกว่าศาลเทวะต้าเจิ้ง,อีกไม่กี่วันพวกเขาก็คงจะกลับมา!"
"เซิ่งหวังรัชสมัยแรก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยอมเป็นเมืองขึ้น?
ราชวงศ์ของพวกเราปรกติแล้วจะมีเพียงแค่เซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์เป็นเมืองขึ้น,เซิ่งหวังที่ยอมเป็นเมืองขึ้นนับว่าเป็นครั้งแรก!"
"จากที่ข้าได้ยินมา,เป็นราชวงศ์ที่เพิ่งผุดขึ้นมาในอาณาเขตเฟิงจง,เป็นเซิ่งหวังที่อ่อนแอเป็นอย่างมาก!"
"ดูเหมือนว่าจะมีนามว่า จงซาน!"
"เดี๋ยวพวกเราก็จะได้เห็นเอง!"
ขณะที่เหล่าผู้คุมนักโทษกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ที่ไกลออกไปนั้นมีคนสี่คนที่บินตรงมา.
หนึ่งในนั้น,สวมชุดที่อลังการสีเหลืองอ้วนกลม,ผิวกายเรียบเนียน,แต่ดูเศร้าสร้อย,มีนักรบสวมชุดเกราะที่อยู่ด้านหลัง,สองคนที่สวมเกราะทหาร,อีกคนสวมชุดธรรมดาทั่วไป.
"เส้าเหยี่ย,อาฝู!"ทหารคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"พี่ใหญ่หงเซียว,ท่านลองบอกสิว่าในโลกนี้มีปู่ที่ใจร้ายใส้ระกำขนาดนี้อยู่อีกใหม?
ข้าเพียงแค่นอกกรน,ถึงกับต้องสั่งจำคุกข้าเชียวรึ?"ชายหนุ่มที่สวมชุดสีเหลืองกล่าวออกมาเสียงอ่อน.
"เจ้าหลับในสถานที่ไม่ควร,กลับไปหลับในที่ประชุมทางทหาร,นี่คือเรื่องร้ายแรง!"หงเซียวที่ไร้คำพูดจะเอ่ย.
"ทว่าตระกูลซูก็นับว่าเป็นตระกูลเก่าแก่,แม้นว่าข้าจะเป็นเพียงหลาน,แต่ถึงกับต้องสั่งขังคุกด้วยรึ?
จะดีจะร้ายอย่างไร,ก็ควรจะปราณีต่อลูกหลานบ้าง!"เส้าเหยี่ยอาฝูที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ใบหน้าของหงเซียวที่กระตุกและกล่าวออกมาว่า,"หากข้าจำไม่ผิด,เส้าเหยี่ยอาฝูถูกสั่งคุมขังไปแล้ว
16 ครั้งไม่ใช่รึ?"
ถูกคุมขัง 16
ครั้ง,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?
"ท่านยังไม่รู้,ครั้งถัดไปนี้คือคุกนรกขุม
18 ."
"ทำไม?"
"ท่านไม่รู้อย่างงั้นรึ?อีกไม่นานนี้เซิ่งหวังที่เป็นตัวประกันเมืองขึ้นจะถูกนำมายังชุนชิว,เขาน่าจะมีนามว่าจงซาน?
กับเหตุการณ์ที่ใหญ่โต,เรื่องที่มีแต่คนสนใจ,ในเวลานั้น,จะมีใครสนใจมาปล่อยตัวข้ากัน?"
หงเซียว"...............!"
"หรือรอให้ข้าได้เห็นหน้าจงซานก่อนได้ใหม,แล้วค่อนส่งข้าเข้า
นรกขุม18."ดวงตาของอาฝูที่ส่องประกายด้วยความหวัง.
"ไม่ได้,คำสั่งของแม่ทัพซูเสวย,ไม่มีใครสามารถขัดขืนได้,เส้าเหยี่ยอาฝู,อย่าได้กล่าวอะไรเลย,ท่านรออยู่ในนรก
18 อีกครึ่งเดือนข้าจะมารับ!"หงเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อาฝูที่รับรู้ว่าไม่สามารถโน้มน้าวใดๆได้,ทำได้แค่ต้องเดินเข้าไปในคุก.
ที่ด้านหน้าคุกหลวง,เหล่าผู้คุมที่กำลังพูดคุยกันเรื่องของจงซาน,พวกเขาที่เห็นคนกลุ่มดังกล่าวกำลังมา,จึงได้หยุดลงในทันที,ทุกคนจดจำอาฝูได้,หลายๆคนที่เร่งรีบจากไป,มีสองคนที่ก้าวเข้าไปต้อนรับ.
ต้องไม่ลืมว่า,ทุกคนต่างก็รู้ว่าเส้าเหยี่ยอาฝูนั้นถูกสั่งขังคุกอยู่เป็นประจำ,เขาที่เป็นขุนนาง,เป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่วไปทั่วเมือง.
ดวงตาของอาฝูมองตาขวางไปยังคนทั้งสอง,แววตาที่รู้สึกไม่ยินดีนัก,"ยังไม่ไปเตรียมสถานที่ให้กับข้าอีก,ไป!"
Chapter 843 Depressed
郁闷的阿佛
ความเศร้าของอาฝู.
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
เหมือนดั่งในภพหยาง,เมื่อโลกใบเล็กผุดขึ้นมา,ฟ้าดินก็ย่อมเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา.
จงซานที่ยืนอยู่บนเมืองซ่าง,จ้องมองไปยังพื้นที่ของโลกใบใหญ่ไกลออกไปหลายหมื่นลี้.
"เซิ่งหวัง,มีราชวงศ์สวรรค์ใหญ่หกแห่งที่ส่งกองกำลังมาบุกอาณาเขตของพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ราชวงศ์สวรรค์หกแห่งอย่างงั้นรึ?
ในเมื่อมาแล้ว,ก็อย่าให้ใครรอดกลับไป."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวัง,ภพหยินและภพหยางนั้นแตกต่างกัน,ภพหยางเมื่อแยกสวรรค์จะเกิดอภินิหารเกิดขึ้นก่อนแยกสวรรค์,แต่ภพหยินไม่,ดังนั้นข่าวเกี่ยวกับพวกเราจึงไม่มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่รับรู้,นอกจากนี้ยังมีศัตรูของพวกเราช่วยพวกเรา,ราชวงศ์สวรรค์หลายแห่งดูเหมือนว่าจะถูกพวกเขาโจมตีโดยตระกูลเทียนนำมาโดย
เทียนถัง."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"หืม?"
"ข้าได้ยินมาว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามีต้าเซียนสองคน!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ต้าเซียนสองคนอย่างงั้นรึ?"แววตาของจงซานที่แสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
ภพหยาง,231
ต้าเซียนที่เขาต้องจัดการ,กับต้าเซียนสองคนยังต้องสนใจด้วยรึ?
"มีใครสามารถรับมือกับต้าเซียนทั้งสองได้?"จงซานจ้องมองไปยังเหล่าข้าราชบริพาร.
"เรียนเซิ่งหวัง!"หนีปู่ซาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?"
"พื้นที่ที่พวกเราผุดขึ้นมานี้เรียกว่า,อาณาเขตจวงหลุน,ด้านขวาของราชวงศ์ของพวกเราติดกับตำหนักสังสารวัฏที่ถูกทิ้งร้าง,ทว่าที่ตำหนักสังสารวัฏทางทิศตะวันออกนั้นมีห้ามลทิล,เฉินสามารถควบคุมห้ามลทิน,โคลนชีวิต,ให้เข้ามาในค่ายกลฮวงจุ้ยได้,ถึงจะเป็นต้าเซียนก็ไม่สามารถรับมือได้!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
หนีปู่ซา,แม้นจะมีพลังฝึกตนเพียงแค่เซียนสวรรค์,ทว่ากับมั่นใจว่าสามารถจัดการต้าเซียนได้,เห็นชัดเจนว่าวิชาฮวงจุ้ยนั้นแปลกประหลาดแข็งแกร่งเกินที่จะวัดได้.
"ดี,หนี่ปู่ซาและหวังคูจงไปรับมือตระกูลเทียน! หากทำได้จงจับแบบมีชีวิตกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"รับด้วยเกล้า!"หนี่ปู่ซาที่รับคำสั่งในทันที.
"อี้เหยี่ยน,เสี่ยวหวัง,เจ้าโส่วเซี่ยง,เหยี่ยนฉงจื่อนำทหารเข้ารับกับหกราชวงศ์สวรรค์,จับแม่ทัพพวกเขากลับมา,!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"ลงมือได้!"จงซานที่นั่งอยู่ในตำหนักปู่ซือ,รอข่าวของเหล่าข้าราชบริพาร.
ในเวลานั้น,วาสนาที่อยู่ที่เมืองซ่างสั่นไหวไปมา,ทว่าไม่ได้ลดลง,เนื่องจากร่างหลักในภพหยางได้ประกาLเป็นเมืองขึ้นต่อศาลเทวะไท่ชูนั่นเอง.
ร่างแยกเงาที่จ้องมองไปบนท้องฟ้า,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,แววตาที่เผยจิตสังหารออกมาเท่านั้น.
ห้าวันหลังจากนั้น,ที่สนามรบแนวหน้า,ปราณทมิฬที่มากมายปะทุขึ้น,ปราณทมิฬที่เต็มไปด้วยพลังอันลึกลับ,ตราบเท่าที่ใครแตะต้องอายุไขจะลดลงอย่างรวดเร็ว,หนีปู่ซาและหวังคูที่เป็นคนควบคุม,โคลนชีวิต,เพื่อเข้าต่อกรกับตระกูลเทียนนั่นเอง.
หลังจากนั้นสิบวัน,ที่ด้านหน้าตำหนักปู่ซือ.
คนสิบคนที่ถูกจับมา,เทียนถังตระกูลเทียน,พร้อมกับขุนพลอีกแปดคน.
"เซิ่งหวัง,ต้าเซียนตกตายไปแล้ว,นี่คือคนที่เหลืออยู่."หนี่ปู่ซาที่กล่าวรายงาน.
จงซานที่พยักหน้า,จ้องมองไปยังกลุ่มคนดังกล่าว.
"จงซาน?
ฮึ,เจ้าควรจะปล่อยข้า,หากตระกูลเทียนมาถึง,ต้าเจิ้งของเจ้าต้องกลายเป็นเถ้าถ่าน,ไม่ได้ผุดได้เกิดตลอดกาล!"เทียนถังที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
เทียนถังที่คาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย,ตัวเขาที่นำยอดฝีมือมามากมาย,มีต้าเซียนสองคน,กลับตกตายไปและเขาถูกจับตัวมา?
บัดซบ,ต้าเจิ้งกลับมีคนที่สามารถควบคุมโคลนชีวิตได้อย่างงั้นรึ?
จงซานไม่ได้สนใจเทียนถังแม้แต่น้อย,ทว่ากล่าวออกมาเบาๆว่า,"หลิวอู๋ซ่าง!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"หลิวอู๋ซ่างที่ก้าวออกมาในทันที.
"เจ้าคือผู้บัญชาการของจินอี้เหว่ย,เข้าใจเกี่ยวกับการทรมานทั้งหมด,ข้าจะให้เจ้านำคนทั้งสิบนี้ไปคุมขัง,และใช้ทุกวิธีเค้นข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับดินแดนแห่งนี้,k!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เค้นข้อมูลอย่างงั้นรึ?
"ฝันไปเถอะ,ต้องการให้ข้าพูด,ข้าจะไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว."เทียนถังที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ที่นี่คือต้าเจิ้ง,ไม่ใช่สถานที่ของเจ้า!"จงซานที่โบกมือออกไป.
หลิวอู๋ซ่างที่นำคนดังกล่าวไปยังคุกสวรรค์ทันที,เป็นไปตามคำพูดของจงซาน,ในเมื่อถูกคุมขังในต้าเจิ้งแล้ว,ย่อมต้องถูกนำมาใช้ประโยชน์,ในการเค้นข้อมูลต่างๆของโลกใบนี้เพื่อให้ก่อให้เกิดประโยชน์.
ผู้เชี่ยวชาญของจินอี้เหว่ย,เชี่ยวชาญในเรื่องทัณฑ์ทรมานอย่างงั้นรึ?
หลิวอู๋ซ่างที่เคยทนทุกข์ทรมาน,เมื่อยังเป็นผู้เยาว์อยู่ในฝูงของหมาป่า,สามปีที่เขาสามารถเปลี่ยนความเจ็บปวดทรมานให้กลายเป็นความชื่นชอบมันประทับลงในจิตใจเขาแล้ว.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,เฉินจะไม่ทำให้ตกหล่นเลยแม้แต่นิดเดียว!"
ต้าเจิ้งในภพหยางถูกสถานการณ์บังคับ,ทำให้ร่างหลักจงซานไม่มีทางเลือกต้องกลายเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะไท่ชู.
ส่วนต้าเจิ้งในภพหยินนั้น,จงซานที่เต็มไปด้วยความอหังการ,แทบจะสังหารทุกคนที่รุกเข้าในดินแดน!
แน่นอน,การขยายดินแดนเวลานี้ยังไม่สามารถทำได้,ต้องไม่ลืมว่าเขาเพิ่งก้าวมายังโลกใบใหญ่,เวลานี้จึงทำเพียงแค่กำจัดเหล่าศัตรูที่บุกรุกเข้ามาก็พอแล้ว,พื้นที่รอบๆนั้นมีกลุ่มอิทธิพลต่างๆมากมาย,กลุ่มอื่นเองก็ยากที่จะขยายมายังต้าเจิ้งเช่นกัน.
ต้าเจิ้งนั้นประวัติความเป็นมายังตื้นเขิน,ไม่สามารถเทียบได้กับศาลเทวะอื่นของโลกใบใหญ่,ในเวลานี้พลังของพวกเขาเทียบได้เพียงราชวงศ์สวรรค์ของโลกใบใหญ่เท่านั้น.
ทุกอย่างเพิ่งเริ่มเต้นเท่านั้น,การสร้างรากฐานให้แข็งแกร่งจึงเป็นสิ่งจำเป็น,นี่คือสิ่งที่ควรทำที่สุด.
..........
ภพหยาง,คนของศาลเทวะไท่ชูได้นำจงซานบินตรงไปยังนครศักดิสิทธิ์ชิงชิว.
"เกิดเรื่องเร่งด่วนขึ้นที่วังหลวง,ซือหม่าจงเหิน,เจ้ารับผิดชอบในการนำจงซานกลับไปยังนครศักดิ์สิทธิ์ชิงชิวต่อไป,ส่วนคนอื่นเร่งรีบเดินทางไปพร้อมกับข้าด้วยความเร็วสูงสุด!"เซิ่งหวังที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่เร่งรีบรับคำในทันที.
เกิดเรื่องเร่งด่วนขึ้นอย่างงั้นรึ?
เกิดเรื่องอะไร?
ไม่มีใครสอบถามอะไรกับเซิ่งหวังว่ารับรู้ได้อย่างไร,ทุกคนที่แสดงท่าทางจริงจังกับคำพูดของเซิ่งหวังในทันที.
พริบตาเดียวเท่านั้น,เซิ่งหวังก็นำผู้ใต้บังคับบัญชา
15 คนเร่งรีบจากไปด้วยความเร็วสูง.
ใบหน้าของจงซานที่ยังคงสุขุม,รับรู้ว่าเมื่อเขาถูกนำมาวางบนเขียงพร้อมถูกสับแล้ว.ถึงกล่าวอะไรไปก็ไร้ประโยชน์.
ซือหม่าจงเหินที่จ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"ก่อนหน้านี้ที่เมืองหลวงของเจ้า,สัตว์ร้ายนั่นคืออะไร?"
"สัตว์ร้ายอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยความสงสัย.
"อย่างมาเล่นลิ้นกับข้า,สัตว์ร้ายแปดหาง,อยู่ที่ใหน?"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ไม่รู้,แต่จำได้ลางๆว่ามีสัตว์ร้ายปรากฏ,ไม่มีใครรู้ว่าจากนั้นมันหายไปใหน!"
"ยังไม่รู้ตัวอีกรึ?ว่ากำลังจะพบกับความจริงที่น่าหวาดกลัว! เจ้าสังหารลูกพี่ลูกน้องของข้า,ตายหมื่นครั้งยังไม่พอ,อย่าได้ยั่วยุข้า!"
"เจ้าหมายถึงซือหม่าเข่ออย่างงั้นรึ?"
"งั้นเป็นเจ้าจริงๆสินะที่สังหารเขา?"
"ข้าไม่ได้เป็นคนสังหารเขา,แต่คนที่สังหารเขา,เจ้าคงไม่สามารถขวางได้,ซึ่งได้จากไปก่อนหน้านี้,เขามีนามว่าตี้เสวียนชา! ว่าแต่เจ้ามีความสามารถพอที่จะขวางคนของแดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แค่นเสียงจ้องมองไปยังซือหม่าจงเหิง.
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่หดเกร็ง,ขวางคนของแดนเทวะซือเทียนอย่างงั้นรึ?
ไม่ต่างจากแส่หาความตายเท่านั้น?
"การตายของซือหม่า,ยังไงก็ต้องเกี่ยวกับเจ้าอยู่แล้ว,หากเจ้ารับคำของซือหม่าเข่อตั้งแรกทุกอย่างก็ไม่เกิดไม่ใช่รึ?
เมื่อถึงชิงชิวเมื่อไหร่,ตระกูลซือหม่าจะต้อนรับเจ้าอย่างดีแน่,ฮึ!,ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง,สัตว์ร้ายนั้นอยู่ที่ใหน?"ซือหม่าเข๋อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เจ้าเป็นคนบอกเองว่าข้าเป็นเพียงเซียนสวรรค์,แม้แต่ต้าเซียนยังไม่อยู่ในสายตาของสัตว์ร้ายนั่นไม่ใช่รึ?"จงซานแค่เสียงเย็นชา.
นี่คือการกล่าวเสียดสีอย่างไม่ต้องสงสัย,จงซานที่มีเพียงระดับเซียนสวรรค์,แม้แต่ระดับต้าเซียนยังไม่สามารถต่อกันมันได้แล้วระดับเซียนสวรรค์ล่ะเจ้าจะถามเพื่ออะไร?
จงซานที่ไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวต่อซือหม่าเข่อแม้แต่น้อย,ต้องไม่ลืมด้วยว่า,เขาที่เป็นตัวประกัน,ซือหม่าเข่อเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารเขา.
"ชิ!
ตามกฏของไท่ชู,ข้าสามารถผนึกพลังฝึกตนของเจ้าเพื่อป้องกันเหตุร้ายได้!"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,มือขวาของเขา,ทำมุทรา,เป็นสัญลักษณ์ใยแมงมุมปรากฏพลังแห่งกฏขึ้น,จากนั้นก็พุ่งเข้าหาจงซานในทันที,พร้อมกับผนึกพลังฝึกตนของจงซานเอาไว้.
"ผนึก!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,จดจ้องมองไปยังร่างของตน.
"ข้าได้ผนึกพลังฝึกตนของเจ้าแล้ว,ตอนนี้เจ้าก็ไม่ต่างจากปุถุชน,ดูซิว่าจะยังโอหังได้อยู่อีกใหม!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ซือหม่าจงเหิงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
บนป้อมปรากฏของเมืองชิงชิว,มีเหล่าทหารมากมายประจำตำแหน่งต่างๆ,ทุกตำหนักล้วนแล้วแต่มีนักรบมากมายประจำการอยู่.
สถานที่แห่งหนึ่ง,มีป้ายที่สลักอักษรว่า"คุก"
ที่ด้านหน้านั้นมีผู้คุมนักโทษอยู่ 4-5 คนที่กำลังพูดคุยกันไปมา.
"ได้ยินหรือไม่?มีศาลเทวะแห่งหนึ่งเป็นเมืองขึ้นของพวกเรา!"
"รู้สึกจะถูกเรียกว่าศาลเทวะต้าเจิ้ง,อีกไม่กี่วันพวกเขาก็คงจะกลับมา!"
"เซิ่งหวังรัชสมัยแรก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยอมเป็นเมืองขึ้น?
ราชวงศ์ของพวกเราปรกติแล้วจะมีเพียงแค่เซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์เป็นเมืองขึ้น,เซิ่งหวังที่ยอมเป็นเมืองขึ้นนับว่าเป็นครั้งแรก!"
"จากที่ข้าได้ยินมา,เป็นราชวงศ์ที่เพิ่งผุดขึ้นมาในอาณาเขตเฟิงจง,เป็นเซิ่งหวังที่อ่อนแอเป็นอย่างมาก!"
"ดูเหมือนว่าจะมีนามว่า จงซาน!"
"เดี๋ยวพวกเราก็จะได้เห็นเอง!"
ขณะที่เหล่าผู้คุมนักโทษกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ที่ไกลออกไปนั้นมีคนสี่คนที่บินตรงมา.
หนึ่งในนั้น,สวมชุดที่อลังการสีเหลืองอ้วนกลม,ผิวกายเรียบเนียน,แต่ดูเศร้าสร้อย,มีนักรบสวมชุดเกราะที่อยู่ด้านหลัง,สองคนที่สวมเกราะทหาร,อีกคนสวมชุดธรรมดาทั่วไป.
"เส้าเหยี่ย,อาฝู!"ทหารคนหนึ่งเอ่ยออกมา.
"พี่ใหญ่หงเซียว,ท่านลองบอกสิว่าในโลกนี้มีปู่ที่ใจร้ายใส้ระกำขนาดนี้อยู่อีกใหม?
ข้าเพียงแค่นอกกรน,ถึงกับต้องสั่งจำคุกข้าเชียวรึ?"ชายหนุ่มที่สวมชุดสีเหลืองกล่าวออกมาเสียงอ่อน.
"เจ้าหลับในสถานที่ไม่ควร,กลับไปหลับในที่ประชุมทางทหาร,นี่คือเรื่องร้ายแรง!"หงเซียวที่ไร้คำพูดจะเอ่ย.
"ทว่าตระกูลซูก็นับว่าเป็นตระกูลเก่าแก่,แม้นว่าข้าจะเป็นเพียงหลาน,แต่ถึงกับต้องสั่งขังคุกด้วยรึ?
จะดีจะร้ายอย่างไร,ก็ควรจะปราณีต่อลูกหลานบ้าง!"เส้าเหยี่ยอาฝูที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ใบหน้าของหงเซียวที่กระตุกและกล่าวออกมาว่า,"หากข้าจำไม่ผิด,เส้าเหยี่ยอาฝูถูกสั่งคุมขังไปแล้ว
16 ครั้งไม่ใช่รึ?"
ถูกคุมขัง 16
ครั้ง,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?
"ท่านยังไม่รู้,ครั้งถัดไปนี้คือคุกนรกขุม
18 ."
"ทำไม?"
"ท่านไม่รู้อย่างงั้นรึ?อีกไม่นานนี้เซิ่งหวังที่เป็นตัวประกันเมืองขึ้นจะถูกนำมายังชุนชิว,เขาน่าจะมีนามว่าจงซาน?
กับเหตุการณ์ที่ใหญ่โต,เรื่องที่มีแต่คนสนใจ,ในเวลานั้น,จะมีใครสนใจมาปล่อยตัวข้ากัน?"
หงเซียว"...............!"
"หรือรอให้ข้าได้เห็นหน้าจงซานก่อนได้ใหม,แล้วค่อนส่งข้าเข้า
นรกขุม18."ดวงตาของอาฝูที่ส่องประกายด้วยความหวัง.
"ไม่ได้,คำสั่งของแม่ทัพซูเสวย,ไม่มีใครสามารถขัดขืนได้,เส้าเหยี่ยอาฝู,อย่าได้กล่าวอะไรเลย,ท่านรออยู่ในนรก
18 อีกครึ่งเดือนข้าจะมารับ!"หงเซียวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อาฝูที่รับรู้ว่าไม่สามารถโน้มน้าวใดๆได้,ทำได้แค่ต้องเดินเข้าไปในคุก.
ที่ด้านหน้าคุกหลวง,เหล่าผู้คุมที่กำลังพูดคุยกันเรื่องของจงซาน,พวกเขาที่เห็นคนกลุ่มดังกล่าวกำลังมา,จึงได้หยุดลงในทันที,ทุกคนจดจำอาฝูได้,หลายๆคนที่เร่งรีบจากไป,มีสองคนที่ก้าวเข้าไปต้อนรับ.
"หลิวติง,คารวะนายน้อยอาฝู,เส้าเหยี่ยอาฝูถูกส่งเข้าคุกอีกแล้วรึ?
ผู้น้อยจะเร่งรีบเตรียมที่อยู่ให้กับเส้าเหยี่ยอาฝูในทันที,รับรองว่าจะอยู่อย่างสะดวกสบาย!"ผู้คุมสองคนที่กล่าวประจบออกมาในทันที.
ต้องไม่ลืมว่า,ทุกคนต่างก็รู้ว่าเส้าเหยี่ยอาฝูนั้นถูกสั่งขังคุกอยู่เป็นประจำ,เขาที่เป็นขุนนาง,เป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่วไปทั่วเมือง.
ดวงตาของอาฝูมองตาขวางไปยังคนทั้งสอง,แววตาที่รู้สึกไม่ยินดีนัก,"ยังไม่ไปเตรียมสถานที่ให้กับข้าอีก,ไป!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น