Immortality Chapter 842 Goes to Green Mound
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 842 เดินทางไปยังชิงชิว.
Chapter 842 Goes to Green Mound
ภายใต้สวรรค์ที่เต็มไปด้วยกำลังแรงใจให้กันและกัน!
จงซานที่ต้องจากแผ่นดินไป,ต้าเจิ้งที่ลอบปฏิญาณอยู่ในใจ,หัวใจที่เป็นหนึ่ง,ความใฝ่ฝันภาคภูมิที่ไม่เคยห่างหาย,ความมุ่งมาดปรารถนา,ที่จะช่วยกันผ่านความยากลำบากไปได้,ความยากลำบากที่พวกเขาจะต้องพานพบพร้อมๆกัน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
บนสนามรบจากพื้นที่ไกลออกไป,ปรากฏประกายแสงที่สว่างจ้า,อสุรกายยักษ์ที่พุ่งหลุดออกมาจากกลุ่มผู้คน.
เห็นชัดเจนว่าด้วยจำนวนต้าเซียนมากกว่าทำให้ตระกูลกงได้เปรียบ,และยังมีอีกหนึ่งพลังอำนาจที่แข็งแกร่ง,เท่าเที่ย,มันได้พุ่งหลุดออกมาจากสนามรบ,ตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เท่าเที่ย,กลืนกินสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวให้กับข้า!"เสียงๆหนึ่งทีดังลอดผ่านออกมาเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
เหยี่ยนฮุยที่ต่อสู้กับเซิ่งหวังไทชู,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมองดูสนามรบรอบๆไปด้วย.
"โฮกกกกกกกกกกก!"
เท่าเที่ยที่เต็มไปด้วยความดุร้ายคำรามออกมาเสียงพัง,พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวด้วยความเร็ว,ปากของมันอ้ากว้าง,ใหญ่ขึ้นและก็ใหญ่ขึ้น,สิบลี้,ร้อยลี้,พันลี้,หมื่นลี้.
ปากของเท่าเที่ยที่อ้ากว้างใหญ่หว่าสิบลี้,และยังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เท่าเที่ยน่าหวาดกลัวมาก,มันกำลังจะกลืนกินสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ก้าวตรงไปด้านหน้า,เหล่าเสนาธิการต่างก็อ้าปากค้างเมื่อต้องพบกับปากที่ใหญ่โตมโหฬาร.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
นับตั้งแต่ต้นจนจบ,จงซานที่ไม่ลงมือ,กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า,ในเวลานี้,จงซานไม่สามารถที่จะปกปิดอะไรเอาไว้ได้แล้ว,เขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้เท่าเที่ยกลืนกินเสวนสวรรค์ลอยฟ้าไปอย่างแน่นอน.
ที่ไกลออกไป,อี้หลานเชวี๋ยจ้องมองเท่าเที่ยที่น่าเกรงขาม,แววตาหดเกร็ง,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างขึงขัง,"แจ้งไปยังบรรพชน! ไม่สามารถรอได้แล้ว,หากว่ารออีก,ความพยายามทั้งหมดจะหายไป,และยังทำให้จงซานเกิดความเกลียดชังด้วย.
เหล่าผู้เยาว์ตระกูลอี้ที่รับคำสั่งในทันที.
ปากที่น่าสะพรึงกลัวนั้น,ปากของเท่าเที่ยที่เคลื่อนที่เข้าใกล้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ปากที่ใหญ่โตน่าหวาดกลัวอย่างที่สุด,นี่คือเท่าเที่ยที่เติบโตเต็มที่อย่างงั้นรึ?
ปากของมันที่ราวกับว่าจะกลืนกินได้ทั้งสวรรค์.
บนสวนสวรรค์ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็เห็นปากที่ใหญ่โตที่เคลื่อนที่เข้าไปมา,อ้ากว้างใหญ่กว่าครึ่งหนึ่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งถูกปากของมันปิดไป.
ทุกคนที่กำลังถูกเท่าเที่ยกลืนกิน,รู้สึกตื่นตระหนกตกใจเร่งรีบหนีไปยังทิศเหนือ,หวังว่าจะหลุดรอดพ้นจากปากของเท่าเที่ย.
ทว่า,เท่าเที่ยที่ตัวใหญ่ยักษ์,ปากของมันที่อ้ากว้างนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเร็ว,มันเคลื่อนที่เร็วเกินกว่าที่ทุกคนจะคาดได้.
ปากที่ใหญ่โตเคลื่อนที่งับตรงไปยังทิศทางของตำหนักซ่างเฉิง.
ผู้คนมากมายที่กลายเป็นสิ้นหวัง,และนอกจากนี้บนท้องฟ้าทันใดนั้นก็มืดมิด,ถูกปกปิดด้วยปากขนาดใหญ่สีชมพูอีกชั้น.
เท่าเที่ยน่าเกรงขามเกินไปแล้ว!
ไม่,ไม่ใช่,นั่นไม่ใช่ปากของเท่าเที่ย,มันคือเทพอสูรของต้าเจิ้ง?
คิดได้ดังนั้น,ทุกคนที่กลายเป็นงงงวย,เทพอสูรที่ลึกลับ,ทว่าปากของมันกับอ้ากว้างได้ขนาดนี้เลยรึ?
ถึงกับสามารถปกคลุมร่างของเท่าเที่ยอีกชั้นเลยรึ?
พริบตาที่ปากของเท่าเที่ยยืนกินแผ่นดินเข้ามา,พริบตาเดียวก็ถูกกลืนกลับไป,หายไปอย่างรวดเร็ว,เป็นความเร็วร้อยเท่าของเท่าเที่ยก่อนหน้านี้.
เท่าเที่ยที่น่าหวาดกลัว,หายไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันที.
ทุกคนทำได้แค่มอง,ปากที่ใหญ่ยักษ์ของเท่าเที่ยถูกดูดหายไปจากปากที่ใหญ่กว่า.
ใช่,เทพอสูรของเซิ่งหวัง,เป็นมัน,ปรากฏตัวออกมา?
"กรุ๊บๆๆ!"
เสียงเคี้ยวของแปดหางสวรรค์,จากนั้นก็หายไปต่อหน้าของทุกคนในทันทีเช่นกัน.
เท่าเที่ยถูกรับประทานไปแล้วรึ?
ทุกๆคนที่หยุดนิ่ง,จ้องมองขึ้นไปบนพื้นที่หมื่นลี้ที่เมฆหมอกหายไปหมด,ด้วยแววตางงงวย.
บนสนามรบทิศใต้,ทุกอย่างหยุดลงในทันที,เหล่าต้าเซียนหยุดต่อสู้กัน,แต่ละคนที่จ้องมองไปยังฝั่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,แม้แต่ต้าเซียนของตระกูลกงถึงกับต้องสีตา,จับจ้องมองทิศไปที่เท่าเที่ยหายไป.
ไม่มีแล้ว?เท่าเที่ยล่ะ?
เซิ่งหวังไท่ชูและเหยี่ยนฮุยที่ต่อสู้กันหยุดลงในทันที.
สองยอดฝีมือที่กวาดตามองตรวจสอบพื้นที่รอบๆด้วยวิชาลับในทันที.
เหยี่ยนฮุยที่อ้าปากค้าง,ริมฝีปากที่แห้งผาก,ดวงตาแทบถลนออกมา,ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองได้เห็น.
เท่าเที่ยที่เติบโตสมบูรณ์,มีผิวกายที่แทบจะไร้เทียมทาน,สามารถกลืนสวรรค์ได้,เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้น?
ถูกกินอย่างงั้นรึ?
เรื่องตลกอย่างงั้นรึ? เท่าเที่ยถูกกิน?
เท่าเที่ยถูกกินด้วยสัตว์ร้ายที่ไม่มีใครรู้จัก.
เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น? สัตว์ร้ายอย่างงั้นรึ?
จากนั้นเหยี่ยนฮุยที่ตั้งสติได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว."จงซาน,เท่าเที่ยข้าล่ะ?"
"บางทีคงถูกกินไปแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ส่งสัตว์ร้ายนั่นมา,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้า!"เหยี่ยนฮุยที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ร่างของเขาที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันที.
ช่างน่าเสียดาย,เซิ่งหวังไท่ชูที่ขวางเขาเอาไว้อยู่.
"ไม่เช่นนั้นจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าล้อข้าเล่นอยู่รึไง?
เจ้าเตรียมสังหารข้าตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่รึ?"จงซานแค่นเสียง.
"ฟิ้ว!!!"
เหยี่ยนฮุยที่ยื่นมือออกไปพร้อมกับปล่อยแผ่นริ้วไม้ไผ่ออกไป.
ตำราชุนชิว!
จงซานรู้จักเพราะกงเหล่ยเทียนเคยใช้มาก่อน,เป็นของวิเศษที่กงจื่อสร้างขึ้น,ซึ่งถูกส่งต่อให้เหล่าผู้เยาว์ตระกูลกง,ตำราชุนชิวนี้,ดูไม่ได้ด้อยไปกว่าของกงเหล่ยเทียนแม้แต่น้อย.
พริบตาเดียวนั้น,ทั่วท้องฟ้าก็ปรากฏตัวอักษรสลักอยู่บนอากาศที่ว่างเปล่า,เป็นตัวอักษรชุนชิวขนาดใหญ่.
"กงจื่อสอนศิษย์เช่นนี้นะรึ?"
ทันใดนั้น,จากพื้นที่ทิศเหนือ,มีเสียงที่ดูทรงพลังอำนาจแผ่ออกมา.
สายตาของทุกคน,จับจ้องมองไปยังพายุลูกหนึ่งที่พัดผ่านตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศเหนือ,พร้อมกับจำนวนต้าเซียน
30 คน!
หนึ่งในนั้น,เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน,มีผมแซมขาว,ใบหน้าท่าทางดูโอ่อ่าสูงส่งราวกับปราชญ์,เหมือนกับว่าเขาคือคนที่มีเชื่อเสียงไม่น้อย.
"แกว๊กกกกกก!"
จากหุบเขาแห่งหนึ่งทางทิศเหนือเสียงคำรามที่ดังสนั่น,อสุรกายสามพันลี้ปรากฏตัวขึ้น,คุนเผิง! เป็นคนเผิงตนเดียวกับที่เคยต่อสู้กับแปดหางสวรรค์ที่ภพหยินโลกใบเล็กนั่นเอง!
คนเผิงที่ใหญ่ยักษ์,ได้นำคนกลุ่มหนึ่งบินมา.
คนของตระกูลอี้,นำมาโดยอี้หลานเชวี๋ย.
"อี้หลานเชวี๋ย,คารวะบรรพบุรุษ!"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมา.
ชายคนดังกล่าวพยักหน้ารับ.
"อี้ซือฉี,เจ้า?
ที่เจ้าพูดหมายความว่าอย่างไร?"เหยี่ยนฮุยแค่นเสียงเย็นชา.
"ข้าหมายความว่าที่นี่ไม่ใช่เขตอิทธิพลของตระกูลกง!
กงจื่อยื่นมือเข้ามาได้ตั้งแต่เมือไหร่?"อี้ซือฉีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่อาณาเขตอิทธิพลของจวงสื่อเช่นกัน,หรือว่าจวงสื่อต้องการหาเรื่องกับตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนหุยที่กล่าวหยัน.
"แล้วจะทำไมล่ะ?"อี้ซือฉีแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้า!"
"สถานที่แห่งนี้อาจารย์ของเจ้าได้รับปากปราชญ์เทพว่า,จะคอยจับตามองสถานการณ์ทั่วหล้า,ที่แห่งนี้พวกเจ้าจะไม่ก้าวเข้ามา!"
"แต่ว่าปราชญ์เทพได้ตกตายไปแล้ว!"
"แล้วมันต่างกันอย่างไร?
มาจากที่ใหน,จงกลับไปที่นั่นซะ!"อี้ซือฉีแค่นเสียง.
"ชิ,วันนี้ข้าจะดูว่า,อี้ซือฉีจะมีความสามารถขนาดใหน,ถึงจะทำให้ข้าถอยไปได้!"เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคนที่ไร้เหตุผล,การที่มีคนมาสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นอีก,มีหรือที่จงซานจะรอดไปได้?
"ก็ดี,ศิษย์พี่ของข้าเองก็กำลังผ่านมาที่นี่ในทันที,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่า,ใครจะมีคนรักใคร่มากกว่ากัน!"อี้ซือฉีที่เผยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์.
ใครจะมีใครรักใคร่มากกว่ากันอย่างงั้นรึ?
เหยี่ยนฮุยที่พูดไม่ออก,ความหมายของอี้ซือฉีกล่าวว่าศิษย์พี่ของเขากำลังมาและจะมาช่วยเขาด้วยอย่างงั้นรึ?
เหยี่ยนฮุยที่จ้องมองอี้ซือฉีด้วยรอยยิ้มข่มๆ,เขาไม่เข้าใจจริงๆ,อี้ซือฉีจู่ๆก็โผล่มาในวันนี้,เขาต้องการมาหาเรื่องเขาเพียงคนเดียวอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นเหยี่ยนฮุยก็จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็เข้าใจได้ในทันที,เป็นจงซาน,อี้ซือฉีต้องการปกป้องจงซาน?
เพียงแค่ศาลเทวะเล็กๆ,ทำไมถึงได้มีคนเป็นห่วงมากมายขนาดนี้กัน?
ไม่ใช่ว่ามีต้าเซียนมากมายต้องการกำจัดเขาหรอกรึ?
ศิษย์ของกวงสื่อ,ทำไมต้องให้ความช่วยเหลือเขาด้วย?
"ชิ!"เหยี่ยนฮุยสูดหายใจลึก,แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"ถอย!!"เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ไม่มีอะไรจะกล่าวต่ออี้ซือฉีอีก,เหยี่ยนฮุยเก็บระงับความเศร้า,ตัดสินใจจากไปในทันที.
จงซานจ้องมองไปยังอี้ซือฉี,ซึ่งมีอี้หลานเชวี๋ยอยู่ข้างๆ.
อี้ซือฉีไม่ได้หันหน้ามามองจงซานแต่อย่างใด,มีเพียงอี้หลานเชวี๋ยที่พยักหน้าเผยยิ้มให้กับจงซาน.
ชัดเจน,การเดินทางมาช่วยในครั้งนี้เป็นฝีมือของอี้หลานเชวี๋ย.
จ้องมองไปยังทิศทางของอี้หลานเชวี๋ย,จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ขอบคุณ!"
"เป็นชะตาลิขิต,ไว้พบกันโอกาสหน้า!"อี้หลานเชวี๋ยที่บินจากไปในทันที.
อี้ซือฉีที่พากลุ่มของพวกเขาจากไป,พริบตาเดียวก็หายไปจากท้องฟ้าแล้ว.
"ขอบคุณบรรพบุรุษ!"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยต่ออี้ซือฉี.
อี้ซือฉีที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังอี้หลานเชวี๋ย,"อืม,ก็ไม่ถือว่าเสียเที่ยวซะทีเดียว!"
"หืม?"
"จงซานผู้นี้ไม่ธรรมดา,แม้ว่าพลังฝึกตนของเขาจะนับว่าอ่อนด้อย,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซิ่งหวังเช่นเขา,ที่นับตั้งแต่ต้นจนจบข้าราชบริพารของเขาไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย,กองกำลังของเขาที่ไม่มีใครตกตาย,และนอกจากนี้เทพอสูรฮุ้นตุ้นยังกลืนกินประชาชนของเขาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น,นอกจากนี้มีต้าเซียนกว่า
200 คน,รุกเข้ามาในอาณาเขตแต่เขากลับสามารถปัดเป่าโชคร้ายเหล่านี้ให้หายไปได้,หายาก,ไม่เคยมีมาก่อนเลย! นับว่าเป็นสหายที่ดีของเจ้า!"อี้ซือฉีพยักหน้าให้.
"เขายังไม่ได้เป็นสหายของข้า!"
"หลังจากนี้ย่อมเป็น."อี้ซือฉีที่เผยยิ้มออกมา.
เหตุการณ์ทีเกิดขึ้นเร็วมาก,ผู้คนมากมายแทบตั้งสติไม่ทัน.
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูถึงกับจ้องมองตาค้างด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ยังมีอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพลเข้ามาอีกอย่างงั้นรึ?
ต้าเซียนอีก 30 คน?
ต้าเซียนนับว่าเป็นยอดฝีมือที่หายาก,วันนี้ไม่ใช่ว่ามาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ถึง
231 คนเลยรึ?
ต้าเซียนราวกับว่าเป็นกลุ่มคนทั่วไปไปเลย,จะไม่ทำให้พวกเขาวิงเวียนได้อย่างไร?
เทพอสูรสองตนที่ปรากฏขึ้น,ไม่,ยังมีอีกหนึ่ง,อสุรกายที่มีหากแปดหาง,มันคือตัวอะไรกัน?
ในเวลาเดียวกันนั้นเซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังจงซาน.
ทำไมไม่รู้,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากลายเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่สุดในทันทีเลย!
แม้นว่าก่อนหน้านี้เขาจะอยู่ในระดับเซียนสวรรค์ระดับสองขั้นปลาย,ทว่าการจะทะลวงระดับนั้นไม่มีทางที่จะรวดเร็วได้,เป็นเล่ห์กลของจงซานอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้กลุ่มอิทธิพลเมื่อสักครู่นี้ยังนับว่าเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งไม่น้อย,จนทำให้จงซานในเวลานี้คาดไม่ถึง
ท้ายที่สุดเขาจะไม่ได้รับความเสียหายเลยรึ?
แล้วพลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นได้อย่างไรกัน? เซิ่งหวังไทชูรู้สึกไม่ดีนัก.
"จงซาน,เจ้าเตรียมตัวพร้อมรึยัง?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พร้อมที่จะเดินทางแล้ว!"
"เช่นนั้นก็เดินทาง! กลับ,เมืองศักดิ์สิทธิชิงชิว.พร้อมกับข้า"
"แม่ทัพหวังเจียน,เช่นนั้นเวลาที่เหลืออยู่นี้,รบกวนท่านดูแลสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จัดการเหล่าต้าเซียนที่บุกรุกเข้ามาด้วย!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
เซิ่งหวังไท่ชูที่สะบัดแขนเสื้อหนึ่งที,นำจงซานลอยขึ้นมาบนเมฆ,พร้อมกับนำเหล่าต้าเซียนบินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้!
"ลาก่อนเซิ่งหวัง!!!"
เหล่าข้าราชบริพารที่คุกเข่าให้กับจงซาน,สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความเคารพ,เซิ่งหวังใช้อิสรภาพของตนเองแลกเปลี่ยนกับความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ไม่มีใครกล้าดูแคลนเขา,มีเพียงความเคารพเทิดทูน,พลังอำนาจที่ยังไม่เพียงพอ,พวกเขาจำเป็นต้องรั้งรอ,แล้วสักวันเซิ่งหวังของพวกเขาจะกลับมา,ต้าเจิ้งจะกลับมาทรงพลัง.
ขณะที่เหล่าข้าราชบริพารคุกเข่าคำนับให้ด้วยความเคารพ,ร่างสองร่างเองก็ออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไล่ตามจงซานไปเช่นกัน.
หนึ่งคือแม่ทัพกองกำลังที่ 4
ของต้าเจิ้ง,เซียนเซิงซือ!
อีกคนคือผู้บัญชาการหยิงเหว่ยองค์รักษ์เงาของต้าเจิ้ง,อันหวง!
Chapter 842 Goes to Green Mound
前往青丘
เดินทางไปยังชิงชิว.
ภายใต้สวรรค์ที่เต็มไปด้วยกำลังแรงใจให้กันและกัน!
จงซานที่ต้องจากแผ่นดินไป,ต้าเจิ้งที่ลอบปฏิญาณอยู่ในใจ,หัวใจที่เป็นหนึ่ง,ความใฝ่ฝันภาคภูมิที่ไม่เคยห่างหาย,ความมุ่งมาดปรารถนา,ที่จะช่วยกันผ่านความยากลำบากไปได้,ความยากลำบากที่พวกเขาจะต้องพานพบพร้อมๆกัน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
บนสนามรบจากพื้นที่ไกลออกไป,ปรากฏประกายแสงที่สว่างจ้า,อสุรกายยักษ์ที่พุ่งหลุดออกมาจากกลุ่มผู้คน.
เห็นชัดเจนว่าด้วยจำนวนต้าเซียนมากกว่าทำให้ตระกูลกงได้เปรียบ,และยังมีอีกหนึ่งพลังอำนาจที่แข็งแกร่ง,เท่าเที่ย,มันได้พุ่งหลุดออกมาจากสนามรบ,ตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เท่าเที่ย,กลืนกินสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวให้กับข้า!"เสียงๆหนึ่งทีดังลอดผ่านออกมาเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
เหยี่ยนฮุยที่ต่อสู้กับเซิ่งหวังไทชู,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมองดูสนามรบรอบๆไปด้วย.
"โฮกกกกกกกกกกก!"
เท่าเที่ยที่เต็มไปด้วยความดุร้ายคำรามออกมาเสียงพัง,พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวด้วยความเร็ว,ปากของมันอ้ากว้าง,ใหญ่ขึ้นและก็ใหญ่ขึ้น,สิบลี้,ร้อยลี้,พันลี้,หมื่นลี้.
ปากของเท่าเที่ยที่อ้ากว้างใหญ่หว่าสิบลี้,และยังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เท่าเที่ยน่าหวาดกลัวมาก,มันกำลังจะกลืนกินสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ก้าวตรงไปด้านหน้า,เหล่าเสนาธิการต่างก็อ้าปากค้างเมื่อต้องพบกับปากที่ใหญ่โตมโหฬาร.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
นับตั้งแต่ต้นจนจบ,จงซานที่ไม่ลงมือ,กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า,ในเวลานี้,จงซานไม่สามารถที่จะปกปิดอะไรเอาไว้ได้แล้ว,เขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้เท่าเที่ยกลืนกินเสวนสวรรค์ลอยฟ้าไปอย่างแน่นอน.
ที่ไกลออกไป,อี้หลานเชวี๋ยจ้องมองเท่าเที่ยที่น่าเกรงขาม,แววตาหดเกร็ง,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างขึงขัง,"แจ้งไปยังบรรพชน! ไม่สามารถรอได้แล้ว,หากว่ารออีก,ความพยายามทั้งหมดจะหายไป,และยังทำให้จงซานเกิดความเกลียดชังด้วย.
เหล่าผู้เยาว์ตระกูลอี้ที่รับคำสั่งในทันที.
ปากที่น่าสะพรึงกลัวนั้น,ปากของเท่าเที่ยที่เคลื่อนที่เข้าใกล้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ปากที่ใหญ่โตน่าหวาดกลัวอย่างที่สุด,นี่คือเท่าเที่ยที่เติบโตเต็มที่อย่างงั้นรึ?
ปากของมันที่ราวกับว่าจะกลืนกินได้ทั้งสวรรค์.
บนสวนสวรรค์ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็เห็นปากที่ใหญ่โตที่เคลื่อนที่เข้าไปมา,อ้ากว้างใหญ่กว่าครึ่งหนึ่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งถูกปากของมันปิดไป.
ทุกคนที่กำลังถูกเท่าเที่ยกลืนกิน,รู้สึกตื่นตระหนกตกใจเร่งรีบหนีไปยังทิศเหนือ,หวังว่าจะหลุดรอดพ้นจากปากของเท่าเที่ย.
ทว่า,เท่าเที่ยที่ตัวใหญ่ยักษ์,ปากของมันที่อ้ากว้างนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเร็ว,มันเคลื่อนที่เร็วเกินกว่าที่ทุกคนจะคาดได้.
ปากที่ใหญ่โตเคลื่อนที่งับตรงไปยังทิศทางของตำหนักซ่างเฉิง.
ผู้คนมากมายที่กลายเป็นสิ้นหวัง,และนอกจากนี้บนท้องฟ้าทันใดนั้นก็มืดมิด,ถูกปกปิดด้วยปากขนาดใหญ่สีชมพูอีกชั้น.
เท่าเที่ยน่าเกรงขามเกินไปแล้ว!
ไม่,ไม่ใช่,นั่นไม่ใช่ปากของเท่าเที่ย,มันคือเทพอสูรของต้าเจิ้ง?
คิดได้ดังนั้น,ทุกคนที่กลายเป็นงงงวย,เทพอสูรที่ลึกลับ,ทว่าปากของมันกับอ้ากว้างได้ขนาดนี้เลยรึ?
ถึงกับสามารถปกคลุมร่างของเท่าเที่ยอีกชั้นเลยรึ?
พริบตาที่ปากของเท่าเที่ยยืนกินแผ่นดินเข้ามา,พริบตาเดียวก็ถูกกลืนกลับไป,หายไปอย่างรวดเร็ว,เป็นความเร็วร้อยเท่าของเท่าเที่ยก่อนหน้านี้.
เท่าเที่ยที่น่าหวาดกลัว,หายไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันที.
ทุกคนทำได้แค่มอง,ปากที่ใหญ่ยักษ์ของเท่าเที่ยถูกดูดหายไปจากปากที่ใหญ่กว่า.
ใช่,เทพอสูรของเซิ่งหวัง,เป็นมัน,ปรากฏตัวออกมา?
"กรุ๊บๆๆ!"
เสียงเคี้ยวของแปดหางสวรรค์,จากนั้นก็หายไปต่อหน้าของทุกคนในทันทีเช่นกัน.
เท่าเที่ยถูกรับประทานไปแล้วรึ?
ทุกๆคนที่หยุดนิ่ง,จ้องมองขึ้นไปบนพื้นที่หมื่นลี้ที่เมฆหมอกหายไปหมด,ด้วยแววตางงงวย.
บนสนามรบทิศใต้,ทุกอย่างหยุดลงในทันที,เหล่าต้าเซียนหยุดต่อสู้กัน,แต่ละคนที่จ้องมองไปยังฝั่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,แม้แต่ต้าเซียนของตระกูลกงถึงกับต้องสีตา,จับจ้องมองทิศไปที่เท่าเที่ยหายไป.
ไม่มีแล้ว?เท่าเที่ยล่ะ?
เซิ่งหวังไท่ชูและเหยี่ยนฮุยที่ต่อสู้กันหยุดลงในทันที.
สองยอดฝีมือที่กวาดตามองตรวจสอบพื้นที่รอบๆด้วยวิชาลับในทันที.
เหยี่ยนฮุยที่อ้าปากค้าง,ริมฝีปากที่แห้งผาก,ดวงตาแทบถลนออกมา,ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองได้เห็น.
เท่าเที่ยที่เติบโตสมบูรณ์,มีผิวกายที่แทบจะไร้เทียมทาน,สามารถกลืนสวรรค์ได้,เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้น?
ถูกกินอย่างงั้นรึ?
เรื่องตลกอย่างงั้นรึ? เท่าเที่ยถูกกิน?
เท่าเที่ยถูกกินด้วยสัตว์ร้ายที่ไม่มีใครรู้จัก.
เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น? สัตว์ร้ายอย่างงั้นรึ?
จากนั้นเหยี่ยนฮุยที่ตั้งสติได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว."จงซาน,เท่าเที่ยข้าล่ะ?"
"บางทีคงถูกกินไปแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ส่งสัตว์ร้ายนั่นมา,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้า!"เหยี่ยนฮุยที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ร่างของเขาที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันที.
ช่างน่าเสียดาย,เซิ่งหวังไท่ชูที่ขวางเขาเอาไว้อยู่.
"ไม่เช่นนั้นจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าล้อข้าเล่นอยู่รึไง?
เจ้าเตรียมสังหารข้าตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่รึ?"จงซานแค่นเสียง.
"ฟิ้ว!!!"
เหยี่ยนฮุยที่ยื่นมือออกไปพร้อมกับปล่อยแผ่นริ้วไม้ไผ่ออกไป.
ตำราชุนชิว!
จงซานรู้จักเพราะกงเหล่ยเทียนเคยใช้มาก่อน,เป็นของวิเศษที่กงจื่อสร้างขึ้น,ซึ่งถูกส่งต่อให้เหล่าผู้เยาว์ตระกูลกง,ตำราชุนชิวนี้,ดูไม่ได้ด้อยไปกว่าของกงเหล่ยเทียนแม้แต่น้อย.
พริบตาเดียวนั้น,ทั่วท้องฟ้าก็ปรากฏตัวอักษรสลักอยู่บนอากาศที่ว่างเปล่า,เป็นตัวอักษรชุนชิวขนาดใหญ่.
"กงจื่อสอนศิษย์เช่นนี้นะรึ?"
ทันใดนั้น,จากพื้นที่ทิศเหนือ,มีเสียงที่ดูทรงพลังอำนาจแผ่ออกมา.
สายตาของทุกคน,จับจ้องมองไปยังพายุลูกหนึ่งที่พัดผ่านตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทิศเหนือ,พร้อมกับจำนวนต้าเซียน
30 คน!
หนึ่งในนั้น,เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน,มีผมแซมขาว,ใบหน้าท่าทางดูโอ่อ่าสูงส่งราวกับปราชญ์,เหมือนกับว่าเขาคือคนที่มีเชื่อเสียงไม่น้อย.
"แกว๊กกกกกก!"
จากหุบเขาแห่งหนึ่งทางทิศเหนือเสียงคำรามที่ดังสนั่น,อสุรกายสามพันลี้ปรากฏตัวขึ้น,คุนเผิง! เป็นคนเผิงตนเดียวกับที่เคยต่อสู้กับแปดหางสวรรค์ที่ภพหยินโลกใบเล็กนั่นเอง!
คนเผิงที่ใหญ่ยักษ์,ได้นำคนกลุ่มหนึ่งบินมา.
คนของตระกูลอี้,นำมาโดยอี้หลานเชวี๋ย.
"อี้หลานเชวี๋ย,คารวะบรรพบุรุษ!"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมา.
ชายคนดังกล่าวพยักหน้ารับ.
"อี้ซือฉี,เจ้า?
ที่เจ้าพูดหมายความว่าอย่างไร?"เหยี่ยนฮุยแค่นเสียงเย็นชา.
"ข้าหมายความว่าที่นี่ไม่ใช่เขตอิทธิพลของตระกูลกง!
กงจื่อยื่นมือเข้ามาได้ตั้งแต่เมือไหร่?"อี้ซือฉีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่อาณาเขตอิทธิพลของจวงสื่อเช่นกัน,หรือว่าจวงสื่อต้องการหาเรื่องกับตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนหุยที่กล่าวหยัน.
"แล้วจะทำไมล่ะ?"อี้ซือฉีแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้า!"
"สถานที่แห่งนี้อาจารย์ของเจ้าได้รับปากปราชญ์เทพว่า,จะคอยจับตามองสถานการณ์ทั่วหล้า,ที่แห่งนี้พวกเจ้าจะไม่ก้าวเข้ามา!"
"แต่ว่าปราชญ์เทพได้ตกตายไปแล้ว!"
"แล้วมันต่างกันอย่างไร?
มาจากที่ใหน,จงกลับไปที่นั่นซะ!"อี้ซือฉีแค่นเสียง.
"ชิ,วันนี้ข้าจะดูว่า,อี้ซือฉีจะมีความสามารถขนาดใหน,ถึงจะทำให้ข้าถอยไปได้!"เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคนที่ไร้เหตุผล,การที่มีคนมาสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นอีก,มีหรือที่จงซานจะรอดไปได้?
"ก็ดี,ศิษย์พี่ของข้าเองก็กำลังผ่านมาที่นี่ในทันที,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่า,ใครจะมีคนรักใคร่มากกว่ากัน!"อี้ซือฉีที่เผยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์.
ใครจะมีใครรักใคร่มากกว่ากันอย่างงั้นรึ?
เหยี่ยนฮุยที่พูดไม่ออก,ความหมายของอี้ซือฉีกล่าวว่าศิษย์พี่ของเขากำลังมาและจะมาช่วยเขาด้วยอย่างงั้นรึ?
เหยี่ยนฮุยที่จ้องมองอี้ซือฉีด้วยรอยยิ้มข่มๆ,เขาไม่เข้าใจจริงๆ,อี้ซือฉีจู่ๆก็โผล่มาในวันนี้,เขาต้องการมาหาเรื่องเขาเพียงคนเดียวอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นเหยี่ยนฮุยก็จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็เข้าใจได้ในทันที,เป็นจงซาน,อี้ซือฉีต้องการปกป้องจงซาน?
เพียงแค่ศาลเทวะเล็กๆ,ทำไมถึงได้มีคนเป็นห่วงมากมายขนาดนี้กัน?
ไม่ใช่ว่ามีต้าเซียนมากมายต้องการกำจัดเขาหรอกรึ?
ศิษย์ของกวงสื่อ,ทำไมต้องให้ความช่วยเหลือเขาด้วย?
"ชิ!"เหยี่ยนฮุยสูดหายใจลึก,แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"ถอย!!"เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ไม่มีอะไรจะกล่าวต่ออี้ซือฉีอีก,เหยี่ยนฮุยเก็บระงับความเศร้า,ตัดสินใจจากไปในทันที.
จงซานจ้องมองไปยังอี้ซือฉี,ซึ่งมีอี้หลานเชวี๋ยอยู่ข้างๆ.
อี้ซือฉีไม่ได้หันหน้ามามองจงซานแต่อย่างใด,มีเพียงอี้หลานเชวี๋ยที่พยักหน้าเผยยิ้มให้กับจงซาน.
ชัดเจน,การเดินทางมาช่วยในครั้งนี้เป็นฝีมือของอี้หลานเชวี๋ย.
จ้องมองไปยังทิศทางของอี้หลานเชวี๋ย,จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ขอบคุณ!"
"เป็นชะตาลิขิต,ไว้พบกันโอกาสหน้า!"อี้หลานเชวี๋ยที่บินจากไปในทันที.
อี้ซือฉีที่พากลุ่มของพวกเขาจากไป,พริบตาเดียวก็หายไปจากท้องฟ้าแล้ว.
"ขอบคุณบรรพบุรุษ!"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยต่ออี้ซือฉี.
อี้ซือฉีที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังอี้หลานเชวี๋ย,"อืม,ก็ไม่ถือว่าเสียเที่ยวซะทีเดียว!"
"หืม?"
"จงซานผู้นี้ไม่ธรรมดา,แม้ว่าพลังฝึกตนของเขาจะนับว่าอ่อนด้อย,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซิ่งหวังเช่นเขา,ที่นับตั้งแต่ต้นจนจบข้าราชบริพารของเขาไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย,กองกำลังของเขาที่ไม่มีใครตกตาย,และนอกจากนี้เทพอสูรฮุ้นตุ้นยังกลืนกินประชาชนของเขาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น,นอกจากนี้มีต้าเซียนกว่า
200 คน,รุกเข้ามาในอาณาเขตแต่เขากลับสามารถปัดเป่าโชคร้ายเหล่านี้ให้หายไปได้,หายาก,ไม่เคยมีมาก่อนเลย! นับว่าเป็นสหายที่ดีของเจ้า!"อี้ซือฉีพยักหน้าให้.
"เขายังไม่ได้เป็นสหายของข้า!"
"หลังจากนี้ย่อมเป็น."อี้ซือฉีที่เผยยิ้มออกมา.
...........
เหตุการณ์ทีเกิดขึ้นเร็วมาก,ผู้คนมากมายแทบตั้งสติไม่ทัน.
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูถึงกับจ้องมองตาค้างด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ยังมีอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพลเข้ามาอีกอย่างงั้นรึ?
ต้าเซียนอีก 30 คน?
ต้าเซียนนับว่าเป็นยอดฝีมือที่หายาก,วันนี้ไม่ใช่ว่ามาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ถึง
231 คนเลยรึ?
ต้าเซียนราวกับว่าเป็นกลุ่มคนทั่วไปไปเลย,จะไม่ทำให้พวกเขาวิงเวียนได้อย่างไร?
เทพอสูรสองตนที่ปรากฏขึ้น,ไม่,ยังมีอีกหนึ่ง,อสุรกายที่มีหากแปดหาง,มันคือตัวอะไรกัน?
ในเวลาเดียวกันนั้นเซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังจงซาน.
ทำไมไม่รู้,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากลายเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่สุดในทันทีเลย!
แม้นว่าก่อนหน้านี้เขาจะอยู่ในระดับเซียนสวรรค์ระดับสองขั้นปลาย,ทว่าการจะทะลวงระดับนั้นไม่มีทางที่จะรวดเร็วได้,เป็นเล่ห์กลของจงซานอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้กลุ่มอิทธิพลเมื่อสักครู่นี้ยังนับว่าเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งไม่น้อย,จนทำให้จงซานในเวลานี้คาดไม่ถึง
ท้ายที่สุดเขาจะไม่ได้รับความเสียหายเลยรึ?
แล้วพลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นได้อย่างไรกัน? เซิ่งหวังไทชูรู้สึกไม่ดีนัก.
"จงซาน,เจ้าเตรียมตัวพร้อมรึยัง?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พร้อมที่จะเดินทางแล้ว!"
"เช่นนั้นก็เดินทาง! กลับ,เมืองศักดิ์สิทธิชิงชิว.พร้อมกับข้า"
"แม่ทัพหวังเจียน,เช่นนั้นเวลาที่เหลืออยู่นี้,รบกวนท่านดูแลสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จัดการเหล่าต้าเซียนที่บุกรุกเข้ามาด้วย!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
เซิ่งหวังไท่ชูที่สะบัดแขนเสื้อหนึ่งที,นำจงซานลอยขึ้นมาบนเมฆ,พร้อมกับนำเหล่าต้าเซียนบินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้!
"ลาก่อนเซิ่งหวัง!!!"
เหล่าข้าราชบริพารที่คุกเข่าให้กับจงซาน,สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความเคารพ,เซิ่งหวังใช้อิสรภาพของตนเองแลกเปลี่ยนกับความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ไม่มีใครกล้าดูแคลนเขา,มีเพียงความเคารพเทิดทูน,พลังอำนาจที่ยังไม่เพียงพอ,พวกเขาจำเป็นต้องรั้งรอ,แล้วสักวันเซิ่งหวังของพวกเขาจะกลับมา,ต้าเจิ้งจะกลับมาทรงพลัง.
ขณะที่เหล่าข้าราชบริพารคุกเข่าคำนับให้ด้วยความเคารพ,ร่างสองร่างเองก็ออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไล่ตามจงซานไปเช่นกัน.
หนึ่งคือแม่ทัพกองกำลังที่ 4
ของต้าเจิ้ง,เซียนเซิงซือ!
อีกคนคือผู้บัญชาการหยิงเหว่ยองค์รักษ์เงาของต้าเจิ้ง,อันหวง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น