Immortality Chapter 840 Yan Hui
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 840 เหยี่ยนฮุย.
Chapter 840 Yan Hui
"เซิ่งหวังไท่ชู,โปรดคิดให้ดี?
การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นนั้น,ข้าจงซานนั้นหาได้มีแผนการแต่อย่างใด,ข้าไม่มีทางเลือกและเป็นศาลเทวะไท่ชูเองที่ยินดีรับ,หากไม่ยอมรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,ข้าจงซานก็รู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดไม่ได้เช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
จงซานที่กดดันเซิ่งหวังไท่ซ่างด้วยคำพูด!
แม้ว่าจงซานจะเป็นเพียงเซียนสวรรค์,ทว่ากลับดูไม่ได้อ่อนแอกว่าเหล่าต้าเซียนคนอื่นๆเลย,อีกทั้งยังดูแข็งแกร่ง,และสามารถสังหารต้าเซียนคนแรกไป,สามารถรับมือต้าเซียนพเนจรทั้ง
22
คน,และยังมีต้าเซียนมากกว่าร้อยคนอีก,กลุ่มต้าเซียนมากมายที่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ต้องการมุกฮุ้นตุ้นจากเขา,แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก,ด้วยท่าทีที่แข็งแกร่งของจงซาน,จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงรอดชีวิตมาได้อยู่.
กับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งหมด,จงซานที่ยังสุขุมตั้งแต่ต้นจนจบ,ถึงแม้นว่าจะเป็นเซิ่งหวังไท่จูก็ยังยากที่จะกดดันเขาได้,ราวกับว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่เขาวางไว้แล้ว.
แม้ว่าตลอดกระบวนการจะดูเหมือนง่ายดาย,ทว่ามีไม่กี่คนที่สามารถพรรณนาถึงพรสวรรค์ระดับสัตว์ประหลาดของจงซานได้,กับการจัดการต้าเซียนกว่าหนึ่งร้อยหกสิบเอ็ดคนที่เดินทางมารวมกันที่สวนลอยฟ้าหลิงเซียว,ตราบเท่าที่ต้าเซียนเพียงสักคนลงมือ,ก็สามารถทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวให้ล่มสลายได้ในทันที.
ทว่าจงซานกับใจเย็น,สามารถจัดการเหล่าต้าเซียนจำนวนมากที่ต้องการทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,สุดท้ายแล้วต้าเซียนกว่าหนึ่งร้อยหกสิบเอ็ดคนต้องหยุดและจากไป.
เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่เผยแววตาแห่งความเคารพนับถือออกมา.
ตอนนี้,ดูเหมือนว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกซะแล้ว.
"ข้าจำเป็นต้องพิจารณาสักครู่!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"ตามปรารถนา!"จงซานพยักหน้า,ก่อนที่จะนำเหล่าเสนาธิการถอยออกไป.
เซิ่งหวังไท่ชูที่กำลังครุ่นคิด,ต้องไม่ลืมว่า,หากรับปาก,ย่อมต้องเผชิญหน้ากับตระกูลกง,หากไม่,เห็นชัดเจนว่าก็ไม่ใช่เรื่องยินดีนัก.
"เซิ่งหวัง,อย่าได้รับปาก!"
"พวกเราไม่จำเป็นต้องมีต้าเจิ้งก็ได้!"
เหล่าขุนนางที่กล่าวเตือนเซิ่งหวังไท่ชู,เซิ่งหวังไท่ชูที่ยกมือขึ้นเล็กน้อย,ให้ทุกคนหยุดพูด.
เซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังขายในชุดสีฟ้า,ชายคนดังกล่าวมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับปุถุชนในอายุห้าสิบปี,ดวงตาทั้งสองข้าของเขากลับเป็นสีเขียว,ใบหน้าท่าทางที่ดูสุขุมลุ่มลึก.
ตั้งแต่ต้นจนจบมีเขาเพียงคนเดียวที่ยังไม่ออกความเห็นใดๆ.
"เซียนเซิงหลี่,เจ้าไม่กล่าวอะไรเลย,มีความเห็นอะไรหรือไม่?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากสอบถาม.
เซียนเซิงหลี่ผู้นี้ดูเหมือนว่าจะมีสถานะที่ไม่ธรรมดา,เซิ่งหวังไท่ชูที่ห้ามคนอื่นพูดพร้อมกับจ้องมองและขอความเห็นจากเขา.
"เซิ่งหวังดูเหมือนว่าจะมีคำตอบอยู่แล้ว!
การที่เซิ่งหวังครุ่นคิดแปลว่ายอมรับ,หากเซิ่งหวังไม่คิด,แปลว่าท่านไม่ยอมรับ."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าต้องการความเห็นของเจ้าเวลานี้!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงหลี่ที่เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่,ศาลเทวะไท่ชูต้องรับผลกระทบที่ตามมาไม่ต่างกัน,เซิ่งหวัง,หากต้องการให้เซิ่งหวังแนะนำล่ะก็,เฉินคิดว่า..........!"
ฝั่งของเซิ่งหวังไท่ชู,และเหล่าข้าราชบริพารของเขาที่กำลังปรึกษาหารือกัน,อีกฝั่งจงซานเองก็จับจ้องมองไปยังหวังเจียน.
"แม่ทัพหวังเจียน,ข้าได้ยินท่านกล่าวออกมาก่อนหน้านี้,หยิงได้กลายเป็นเซิ่งหวังแล้วรึ?
เป็นศาลเทวะต้าฉินอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเจียน.
"ใช่แล้ว,สองร้อยปีก่อน,หลังจากที่ต้าฉินจากมา,เซิ่งหวังได้แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ยกระดับต้าฉินเป็นศาลเทวะต้าฉิน,เพียงแต่แตกต่างจากท่าน!"หวังเจียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม? แตกต่าง?
มีกลุ่มอิทธิพลเพียงเล็กน้อยอย่างงั้นรึ?"
"มีกลุ่มอิทธิพลต่างๆไม่ได้ด้อยกว่ากัน,ทว่าถูกเซิ่งหวังขับไล่ไปทั้งหมด!"หวังเจียนกล่าว.
"มีอะไรแตกต่างอย่างงั้นรึ?"
"ขณะที่ร่างวิญญาณข้าราชบริพารของต้าฉินเวียนว่ายไปมาในโลกนี้,ก็พบพื้นที่พิเศษ,เป็นพื้นที่ที่ยอดเยี่ยม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีโลกใบเล็กแปดแห่งอยู่ในพื้นที่พิเศษนี้,เซิ่งหวังได้ทำการเปิดโลกใบเล็กทั้งแปดออกมา,พร้อมกับสร้างเมืองขึ้นที่พื้นที่พิเศษแห่งนั้น!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาตามตรง.
"แปดสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
หยิงนับว่าไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,แปดสวรรค์?
แปดโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังนั้นมีประสบการณ์มากว่าแปดหมื่นปี,ต้าเจิ้งของท่านยังมีอายุไม่ถึงหนึ่งพันปีด้วยซ้ำ,การที่สามารถประสบความสำเร็จได้ถึงเช่นนี้,เป็นอะไรที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน,แม้แต่เซิ่งหวังยังฝากคำพูดมามอบให้ท่านด้วย!"หวังเจียนกล่าว.
"หืม?"
"เซิ่งหวังกล่าวว่า,จงซาน,รู้ว่าตัวเองต้องยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวหลังจากแยกสวรรค์,เป็นเรื่องยากที่จะกำราบทุกคนได้,จะยื่นมื่อช่วยสักหนึ่งร้อยวัน,เพื่อที่จะให้สามารถยืนหยัดบนโลกใบนี้ได้.
ช่วยให้ยืนหยันได้บนโลกใบนี้ได้หนึ่งร้อยวันอย่างงั้นรึ?
ช่างมีจิตใจที่กว้างขวางนัก!
"หลังจากครบหนึ่งร้อยวันแล้ว,เมื่อกลับไปต้าฉิน,โปรดนำคำพูดของข้าไปแจ้งหยิงด้วยว่า,ข้าก็หวังเช่นนั้น."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทันใดนั้นสุ่ยจิงที่อยู่ข้างๆก็ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,มาแล้ว!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? มีจำนวนเท่าไหร่?"
"รวมทั้งหมด 40
คน,และยังมีสัตว์ร้ายด้วยหนึ่งตน!"สุ่ยจิงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า,จ้องมองไปยังทิศทางที่สุ่ยจิงชี้ออกไป.
ตระกูลกง,สี่สิบต้าเซียน? สัตว์ร้ายอีกหนึ่งตนที่กำลังทะลวงโลกดินแดนเซียนเข้ามา,ดูเหมือนการการโจมตีของตระกูลกงครั้งนี้! จะให้ความสำคัญกับจงซานไม่น้อย.
ไม่นานหลังจากนั้น,ลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรงพัดเป่าท้องฟ้าจนมืดคลึ้ม,ก่อนทีจะมาปรากฏขึ้นที่อากาศที่ไม่ไกลออกไป,มีสัตว์ร้ายขนาดหนึ่งพันจั้งด้วย.
คนที่มานั้น,จงซานไม่รู้จักเลยแม้แต่น้อย,ดังนั้นเขาจึงจ้องมองไปยังสัตว์ร้าย.
อสูรร้าย? เท่าเที่ย?
ในอดีตไม่ใช่ว่านี้คือสัตว์ร้ายของเท่าเที่ยที่ซือหม่าเข่อนำไปหรอกรึ?
เท่าเที่ยในครั้งนั้นอยู่ในสภาวะขั้นต้น,เห็นชัดเจนว่าเทียบกับเท่าเที่ยตนนี้ที่เติบโตแล้วได้,เท่าเที่ยคือเทพอสูรลำดับที่
99.ความแข็งแกร่งนั้นไม่รู้ว่าเพิ่มขึ้นมากี่เท่าเมื่อเทียบกับในอดีต.
คนกลุ่มดังกล่าวลอยอยู่บนอากาศ,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองลงมายังจงซาน.
หนึ่งในนั้น,เป็นชายที่สวมชุดบัณฑิตสีดำที่โอ่อ่า,ผมเรียบจัดทรงอย่างดี,ใบหน้าที่ดูขึงขังจริงจัง,แววตาที่จ้องมองมายังจงซานเต็มไปด้วยความเย็นชา,ราวกับว่าเขาเข้าใจจงซานอย่างดี,และพร้อมจะฉีกจงซานออกเป็นชิ้นๆ.
นักรบสี่สิบคนที่ประจำการ,กลิ่นอายสังหารที่รุนแรงปะทุขึ้นมา,กดดันทุกคนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจนแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
"เหยี่ยนฮุย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเหยี่ยนฮุย!"หวังเจียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เขาเป็นหนึ่งในศิษย์ทั้ง 72
คนของกงจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วปมาสอบถาม.
"ใช่แล้ว,เหยี่ยนฮุยนั้นไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุดใน
72 คน,ทว่า,กลับเป็นคนที่กงจื่อโปรดที่สุด,ทำให้เขามีอำนาจและอิทธิพลคนหนึ่ง!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"จงซาน!"เหยี่ยนฮุยมาถึงพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา!
"ข้าอยู่นี่แล้ว,ทุกท่านเดินทางมามากมายต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไปทั้งที่รับรู้เหตุผลดีอยู่แล้ว.
"อย่ามายอกย้อนแกล้งเป็นไม่รู้,เจ้าจะเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว,เจ้าสังหารศิษย์รักของข้ากงเหล่ยเทียน,เจ้าบอกสิว่าข้าควรมาหาเจ้าหรือไม่?"
"กงเหล่ยเทียนเป็นข้าสังหารเขา,ทว่าข้านั้นไม่ได้กำจัดเขา,คนที่ได้รับธวัชหยวนซือ,คือคนกำจัดดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนที่แท้จริง!"จงซานที่สูดหายใจลึกขณะพูด.
"ยังจะแก้ตัวอีก,เจ้าต้องการใส่ร้ายศิษย์หลานของข้าอย่างงั้นรึ?"
"ศิษย์หลาน? เซอคง?"
"กงเซอคง,เป็นบุตรชายของกงเหล่ยเทียนในโลกใบเล็ก!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าอ่า,เซอกงเป็นบุตรของกงเหล่ยเทียนรึ?"จงซานที่หัวเราะลั่น.
ทุกๆคนที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด,ทำบ้าอะไร?
แส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
หลังจากหัวเราะเสร็จ,จงซานที่ก้าวออกไป,แววตาที่ส่องประกายแสงวับวาว.
"ก็ดี,เซอคงเป็นบุตรของกงเหล่ยเทียนก็ได้!"
ไม่ว่าจะกล่าวอะไรออกไปเหยี่ยนฮุยก็มีแต่จะหาว่าเขาใส่ร้ายเท่านั้น?
จงซานรับรู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถที่จะรอมชอมกันได้อยู่แล้ว,แต่ไม่คิดเลยว่าเซอคง,ผู้อยู่เบื้องหลังจะกลายเป็นคนตระกูลไปแล้ว,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่เกินจะคาดเดาจริงๆ.
"เซิ่งหวังไท่ชู,ท่านตัดสินใจอย่างไร?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูในทันที.
เหยี่ยนหูและคนอื่น,ที่ในเวลานี้พบว่าด้านข้างนั้นมีเซิ่งหวังไท่ชูและหวังเจียนอยู่,ดังนั้นเขาจึงยังไม่เข้าไปโจมตีจงซานทันที..
"เซิ่งหวังไท่ชู,เรื่องนี้เป็นเรื่องของตระกูลกงและจงซาน,เจ้าไม่ควรเข้ามายุ่ง,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะกลายเป็นคนล่วงเกินตระกูลกง!"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,ตระกูลกงที่ยื่นมื่อเข้ามาในทวีปเฟิงจง,คิดจะไม่ให้พวกเราล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หมายความว่าอย่างไร,เจ้าควรจะรู้อยู่แก่ใจ,
40 ต้าเซียนที่ยกมาที่นี่,หมายความว่าอย่างไร?
ข้าคิดว่าสี่สิบคนที่ยกมาคงจะมาช่วยกงเหล่ยเทียนแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าต้องการสร้างศาลเทวะขึ้นที่นี่รึอย่างไร?
ตระกูกงและทวีปเฟิงจงนั้นอยู่ห่างไกลกันเป็นอย่างมาก,คงไม่ได้เดินทางมาเพื่อเหตุผลง่ายๆนั่นหรอกมั้ง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่แค่นเสียงเย็นชา.
สายตาของเหยี่ยนฮุยที่จ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูเขม็ง.
จงซานได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังไท่ชู,ก็รับรู้แล้วว่าเซิ่งหวังไท่ชูตัดสินใจอย่างไร.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า"เซิ่งหวังไท่ชูฉลาดหลักแหลม,เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาก่อนหน้านี้,ข่าวเรื่องกงเหล่ยเทียนถูกสังหารนั้นเกิดขึ้นนานแล้ว,แต่พวกเขาก็ยังคงรอคอยอย่างใจเย็น,พวกเขากำลังรอคอยโอกาสที่จะมาเปิดศาลเทวะที่นี่,หากให้กล่าวล่ะก็,ก้าวแรกคือเปิดศาลเทวะ,ก้าวที่สองแน่นอนจะต้องเป็นการรวมทวีปเฟิงจงแห่งนี้ให้เป็นหนึ่งเดียว.
จงซานที่วิเคราะห์ออกมาอย่างลึกซึ้ง,รวมทวีปเฟิงจงเป็นหนึ่ง?
ต้าเซียน 40 คนที่เดินทางมา,แท้จริงเป็นเพียงการเล่นละคร?
จุดหมายที่แท้จริงคือภารกิจยึดที่นี่.
"ส่วนการที่พวกเขาไม่ปรากฏตัวออกมาก่อนหน้านี้,ไม่ใช่ว่าเกรงว่าต้องปะทะกับหกกลุ่มอิทธิพลของทวีปเฟิงจง,ทว่าไม่ต้องการสร้างศัตรูกับกลุ่มอิทธิพลทั้งแปดต่างหาก,ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกเขาต้องการแล้ว,มีเหรอที่พวกเขาจะกลัวพวกเรา!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
เหยี่ยนฮุยจ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา!
"ข้าบอกแล้วว่าข้าต้องการล้างแค้นให้กับศิษย์ของข้า!"เหยี่ยนฮุยแค่นเสียงเย็นชา.
"เซิ่งหวังไท่ชู,ความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจังจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้า,ก่อนที่จะก้าวออกไปด้านหน้าเพื่อเตรียมรับมือเหยี่ยนฮุย.
"แม่ทัพหวังเจียน,ขอให้ท่านร่วมมือกับเซิ่งหวังไท่ชู,จัดการกับศัตรู!"จงซานที่กล่าวออกมาจริงจัง.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังไท่ชู,เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับข้าอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้รับการคุ้มครองจากศาลเทวะไท่ชู,จงถอยไปซะ,หรือชนะข้าให้ได้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ศาลเทวะไท่ชู17
คน,หวังเจียนสิบคน,รวมทั้งสิ้นเป็น 27 คน,ทว่าฝั่งของเหยี่ยนฮุยนั้นมีอยู่ด้วยกัน
40 คน.
แตกต่างกันมา,ทว่าจำนวนคนไม่สามารถที่จะบอกว่าแข็งแกร่งมากกว่า.
การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว.
บนหุบเขาแห่งหนึ่งจากพื้นที่ไกลออกไปของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
อี้หลานเชวี๋ยและคนของเขาที่กำลังจับจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.
"เยี่ยม,ยอดเยี่ยมจริงๆ!"อี้หลานเชวี๋ยที่สะบัดพัดปรบกับมือของเขาพร้อมถอนหายใจยาว.
"ใช่,นอกจากนี้ยังโชคดีมาก!"บรรพชนอี้ที่กล่าวออกมา.
"โชคดีรึ? มีเหรอที่จะมีโชค?
จงซานร้ายกาจมาก,นี่คืออัจฉริยะที่แท้จริงที่สามารถสร้างพันธมิตรกับกลุ่มต้าเซียน,มีเพียงแค่หวังเจี้ยนสิบคนที่ช่วยเขาจริงๆ,ส่วนต้าเซียนอีกสองร้อยคนนั้นต่างคนต่างคิด,ส่วนมากต่างก็ต้องการให้จงซานตกตายไป,ทว่าจงซานกลับสามารถจัดการกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆเป็นอย่างดี,เล่นกับจิตใจของเหล่าต้าเซียน,คอยควบคุมต้าเซียนเหล่านั้น,เปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัย!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คอบควบคุมต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
"ท่านไม่รู้รึ? นับตั้งแต่ต้นจนจบ,คนสำคัญที่ช่วยเหลือจงซาน,มีเพียงหวังเจียนและคนของเขารวมสิบคน,ส่วนกลุ่มอิทธิพลอื่นๆนั้นถูกเขาเคลื่อนย้ายถ่ายเทออกไป?เพราะเขาไม่สามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้."อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
Chapter 840 Yan Hui
颜回
เหยี่ยนฮุย.
"เซิ่งหวังไท่ชู,โปรดคิดให้ดี?
การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นนั้น,ข้าจงซานนั้นหาได้มีแผนการแต่อย่างใด,ข้าไม่มีทางเลือกและเป็นศาลเทวะไท่ชูเองที่ยินดีรับ,หากไม่ยอมรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,ข้าจงซานก็รู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดไม่ได้เช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
จงซานที่กดดันเซิ่งหวังไท่ซ่างด้วยคำพูด!
แม้ว่าจงซานจะเป็นเพียงเซียนสวรรค์,ทว่ากลับดูไม่ได้อ่อนแอกว่าเหล่าต้าเซียนคนอื่นๆเลย,อีกทั้งยังดูแข็งแกร่ง,และสามารถสังหารต้าเซียนคนแรกไป,สามารถรับมือต้าเซียนพเนจรทั้ง
22
คน,และยังมีต้าเซียนมากกว่าร้อยคนอีก,กลุ่มต้าเซียนมากมายที่เต็มไปด้วยความอิจฉา,ต้องการมุกฮุ้นตุ้นจากเขา,แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก,ด้วยท่าทีที่แข็งแกร่งของจงซาน,จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงรอดชีวิตมาได้อยู่.
กับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งหมด,จงซานที่ยังสุขุมตั้งแต่ต้นจนจบ,ถึงแม้นว่าจะเป็นเซิ่งหวังไท่จูก็ยังยากที่จะกดดันเขาได้,ราวกับว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่เขาวางไว้แล้ว.
แม้ว่าตลอดกระบวนการจะดูเหมือนง่ายดาย,ทว่ามีไม่กี่คนที่สามารถพรรณนาถึงพรสวรรค์ระดับสัตว์ประหลาดของจงซานได้,กับการจัดการต้าเซียนกว่าหนึ่งร้อยหกสิบเอ็ดคนที่เดินทางมารวมกันที่สวนลอยฟ้าหลิงเซียว,ตราบเท่าที่ต้าเซียนเพียงสักคนลงมือ,ก็สามารถทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวให้ล่มสลายได้ในทันที.
ทว่าจงซานกับใจเย็น,สามารถจัดการเหล่าต้าเซียนจำนวนมากที่ต้องการทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,สุดท้ายแล้วต้าเซียนกว่าหนึ่งร้อยหกสิบเอ็ดคนต้องหยุดและจากไป.
เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่เผยแววตาแห่งความเคารพนับถือออกมา.
ตอนนี้,ดูเหมือนว่าเซิ่งหวังไท่ชูจะอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกซะแล้ว.
"ข้าจำเป็นต้องพิจารณาสักครู่!"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"ตามปรารถนา!"จงซานพยักหน้า,ก่อนที่จะนำเหล่าเสนาธิการถอยออกไป.
เซิ่งหวังไท่ชูที่กำลังครุ่นคิด,ต้องไม่ลืมว่า,หากรับปาก,ย่อมต้องเผชิญหน้ากับตระกูลกง,หากไม่,เห็นชัดเจนว่าก็ไม่ใช่เรื่องยินดีนัก.
"เซิ่งหวัง,อย่าได้รับปาก!"
"พวกเราไม่จำเป็นต้องมีต้าเจิ้งก็ได้!"
เหล่าขุนนางที่กล่าวเตือนเซิ่งหวังไท่ชู,เซิ่งหวังไท่ชูที่ยกมือขึ้นเล็กน้อย,ให้ทุกคนหยุดพูด.
เซิ่งหวังไท่ชูจ้องมองไปยังขายในชุดสีฟ้า,ชายคนดังกล่าวมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับปุถุชนในอายุห้าสิบปี,ดวงตาทั้งสองข้าของเขากลับเป็นสีเขียว,ใบหน้าท่าทางที่ดูสุขุมลุ่มลึก.
ตั้งแต่ต้นจนจบมีเขาเพียงคนเดียวที่ยังไม่ออกความเห็นใดๆ.
"เซียนเซิงหลี่,เจ้าไม่กล่าวอะไรเลย,มีความเห็นอะไรหรือไม่?"เซิ่งหวังไท่ชูที่เอ่ยปากสอบถาม.
เซียนเซิงหลี่ผู้นี้ดูเหมือนว่าจะมีสถานะที่ไม่ธรรมดา,เซิ่งหวังไท่ชูที่ห้ามคนอื่นพูดพร้อมกับจ้องมองและขอความเห็นจากเขา.
"เซิ่งหวังดูเหมือนว่าจะมีคำตอบอยู่แล้ว!
การที่เซิ่งหวังครุ่นคิดแปลว่ายอมรับ,หากเซิ่งหวังไม่คิด,แปลว่าท่านไม่ยอมรับ."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าต้องการความเห็นของเจ้าเวลานี้!"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงหลี่ที่เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่,ศาลเทวะไท่ชูต้องรับผลกระทบที่ตามมาไม่ต่างกัน,เซิ่งหวัง,หากต้องการให้เซิ่งหวังแนะนำล่ะก็,เฉินคิดว่า..........!"
ฝั่งของเซิ่งหวังไท่ชู,และเหล่าข้าราชบริพารของเขาที่กำลังปรึกษาหารือกัน,อีกฝั่งจงซานเองก็จับจ้องมองไปยังหวังเจียน.
"แม่ทัพหวังเจียน,ข้าได้ยินท่านกล่าวออกมาก่อนหน้านี้,หยิงได้กลายเป็นเซิ่งหวังแล้วรึ?
เป็นศาลเทวะต้าฉินอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเจียน.
"ใช่แล้ว,สองร้อยปีก่อน,หลังจากที่ต้าฉินจากมา,เซิ่งหวังได้แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ยกระดับต้าฉินเป็นศาลเทวะต้าฉิน,เพียงแต่แตกต่างจากท่าน!"หวังเจียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม? แตกต่าง?
มีกลุ่มอิทธิพลเพียงเล็กน้อยอย่างงั้นรึ?"
"มีกลุ่มอิทธิพลต่างๆไม่ได้ด้อยกว่ากัน,ทว่าถูกเซิ่งหวังขับไล่ไปทั้งหมด!"หวังเจียนกล่าว.
"มีอะไรแตกต่างอย่างงั้นรึ?"
"ขณะที่ร่างวิญญาณข้าราชบริพารของต้าฉินเวียนว่ายไปมาในโลกนี้,ก็พบพื้นที่พิเศษ,เป็นพื้นที่ที่ยอดเยี่ยม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีโลกใบเล็กแปดแห่งอยู่ในพื้นที่พิเศษนี้,เซิ่งหวังได้ทำการเปิดโลกใบเล็กทั้งแปดออกมา,พร้อมกับสร้างเมืองขึ้นที่พื้นที่พิเศษแห่งนั้น!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาตามตรง.
"แปดสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
หยิงนับว่าไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,แปดสวรรค์?
แปดโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังนั้นมีประสบการณ์มากว่าแปดหมื่นปี,ต้าเจิ้งของท่านยังมีอายุไม่ถึงหนึ่งพันปีด้วยซ้ำ,การที่สามารถประสบความสำเร็จได้ถึงเช่นนี้,เป็นอะไรที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน,แม้แต่เซิ่งหวังยังฝากคำพูดมามอบให้ท่านด้วย!"หวังเจียนกล่าว.
"หืม?"
"เซิ่งหวังกล่าวว่า,จงซาน,รู้ว่าตัวเองต้องยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวหลังจากแยกสวรรค์,เป็นเรื่องยากที่จะกำราบทุกคนได้,จะยื่นมื่อช่วยสักหนึ่งร้อยวัน,เพื่อที่จะให้สามารถยืนหยัดบนโลกใบนี้ได้.
ช่วยให้ยืนหยันได้บนโลกใบนี้ได้หนึ่งร้อยวันอย่างงั้นรึ?
ช่างมีจิตใจที่กว้างขวางนัก!
"หลังจากครบหนึ่งร้อยวันแล้ว,เมื่อกลับไปต้าฉิน,โปรดนำคำพูดของข้าไปแจ้งหยิงด้วยว่า,ข้าก็หวังเช่นนั้น."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทันใดนั้นสุ่ยจิงที่อยู่ข้างๆก็ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,มาแล้ว!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? มีจำนวนเท่าไหร่?"
"รวมทั้งหมด 40
คน,และยังมีสัตว์ร้ายด้วยหนึ่งตน!"สุ่ยจิงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า,จ้องมองไปยังทิศทางที่สุ่ยจิงชี้ออกไป.
ตระกูลกง,สี่สิบต้าเซียน? สัตว์ร้ายอีกหนึ่งตนที่กำลังทะลวงโลกดินแดนเซียนเข้ามา,ดูเหมือนการการโจมตีของตระกูลกงครั้งนี้! จะให้ความสำคัญกับจงซานไม่น้อย.
ไม่นานหลังจากนั้น,ลมพายุที่หนักหน่วงรุนแรงพัดเป่าท้องฟ้าจนมืดคลึ้ม,ก่อนทีจะมาปรากฏขึ้นที่อากาศที่ไม่ไกลออกไป,มีสัตว์ร้ายขนาดหนึ่งพันจั้งด้วย.
คนที่มานั้น,จงซานไม่รู้จักเลยแม้แต่น้อย,ดังนั้นเขาจึงจ้องมองไปยังสัตว์ร้าย.
อสูรร้าย? เท่าเที่ย?
ในอดีตไม่ใช่ว่านี้คือสัตว์ร้ายของเท่าเที่ยที่ซือหม่าเข่อนำไปหรอกรึ?
เท่าเที่ยในครั้งนั้นอยู่ในสภาวะขั้นต้น,เห็นชัดเจนว่าเทียบกับเท่าเที่ยตนนี้ที่เติบโตแล้วได้,เท่าเที่ยคือเทพอสูรลำดับที่
99.ความแข็งแกร่งนั้นไม่รู้ว่าเพิ่มขึ้นมากี่เท่าเมื่อเทียบกับในอดีต.
คนกลุ่มดังกล่าวลอยอยู่บนอากาศ,สายตาที่เย็นชาจับจ้องมองลงมายังจงซาน.
หนึ่งในนั้น,เป็นชายที่สวมชุดบัณฑิตสีดำที่โอ่อ่า,ผมเรียบจัดทรงอย่างดี,ใบหน้าที่ดูขึงขังจริงจัง,แววตาที่จ้องมองมายังจงซานเต็มไปด้วยความเย็นชา,ราวกับว่าเขาเข้าใจจงซานอย่างดี,และพร้อมจะฉีกจงซานออกเป็นชิ้นๆ.
นักรบสี่สิบคนที่ประจำการ,กลิ่นอายสังหารที่รุนแรงปะทุขึ้นมา,กดดันทุกคนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจนแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
"เหยี่ยนฮุย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเหยี่ยนฮุย!"หวังเจียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เขาเป็นหนึ่งในศิษย์ทั้ง 72
คนของกงจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วปมาสอบถาม.
"ใช่แล้ว,เหยี่ยนฮุยนั้นไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุดใน
72 คน,ทว่า,กลับเป็นคนที่กงจื่อโปรดที่สุด,ทำให้เขามีอำนาจและอิทธิพลคนหนึ่ง!"หวังเจียนที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"จงซาน!"เหยี่ยนฮุยมาถึงพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา!
"ข้าอยู่นี่แล้ว,ทุกท่านเดินทางมามากมายต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไปทั้งที่รับรู้เหตุผลดีอยู่แล้ว.
"อย่ามายอกย้อนแกล้งเป็นไม่รู้,เจ้าจะเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว,เจ้าสังหารศิษย์รักของข้ากงเหล่ยเทียน,เจ้าบอกสิว่าข้าควรมาหาเจ้าหรือไม่?"
"กงเหล่ยเทียนเป็นข้าสังหารเขา,ทว่าข้านั้นไม่ได้กำจัดเขา,คนที่ได้รับธวัชหยวนซือ,คือคนกำจัดดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนที่แท้จริง!"จงซานที่สูดหายใจลึกขณะพูด.
"ยังจะแก้ตัวอีก,เจ้าต้องการใส่ร้ายศิษย์หลานของข้าอย่างงั้นรึ?"
"ศิษย์หลาน? เซอคง?"
"กงเซอคง,เป็นบุตรชายของกงเหล่ยเทียนในโลกใบเล็ก!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าอ่า,เซอกงเป็นบุตรของกงเหล่ยเทียนรึ?"จงซานที่หัวเราะลั่น.
ทุกๆคนที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด,ทำบ้าอะไร?
แส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
หลังจากหัวเราะเสร็จ,จงซานที่ก้าวออกไป,แววตาที่ส่องประกายแสงวับวาว.
"ก็ดี,เซอคงเป็นบุตรของกงเหล่ยเทียนก็ได้!"
ไม่ว่าจะกล่าวอะไรออกไปเหยี่ยนฮุยก็มีแต่จะหาว่าเขาใส่ร้ายเท่านั้น?
จงซานรับรู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถที่จะรอมชอมกันได้อยู่แล้ว,แต่ไม่คิดเลยว่าเซอคง,ผู้อยู่เบื้องหลังจะกลายเป็นคนตระกูลไปแล้ว,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่เกินจะคาดเดาจริงๆ.
"เซิ่งหวังไท่ชู,ท่านตัดสินใจอย่างไร?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูในทันที.
เหยี่ยนหูและคนอื่น,ที่ในเวลานี้พบว่าด้านข้างนั้นมีเซิ่งหวังไท่ชูและหวังเจียนอยู่,ดังนั้นเขาจึงยังไม่เข้าไปโจมตีจงซานทันที..
"เซิ่งหวังไท่ชู,เรื่องนี้เป็นเรื่องของตระกูลกงและจงซาน,เจ้าไม่ควรเข้ามายุ่ง,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะกลายเป็นคนล่วงเกินตระกูลกง!"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,ตระกูลกงที่ยื่นมื่อเข้ามาในทวีปเฟิงจง,คิดจะไม่ให้พวกเราล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หมายความว่าอย่างไร,เจ้าควรจะรู้อยู่แก่ใจ,
40 ต้าเซียนที่ยกมาที่นี่,หมายความว่าอย่างไร?
ข้าคิดว่าสี่สิบคนที่ยกมาคงจะมาช่วยกงเหล่ยเทียนแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าต้องการสร้างศาลเทวะขึ้นที่นี่รึอย่างไร?
ตระกูกงและทวีปเฟิงจงนั้นอยู่ห่างไกลกันเป็นอย่างมาก,คงไม่ได้เดินทางมาเพื่อเหตุผลง่ายๆนั่นหรอกมั้ง!"เซิ่งหวังไท่ชูที่แค่นเสียงเย็นชา.
สายตาของเหยี่ยนฮุยที่จ้องมองเซิ่งหวังไท่ชูเขม็ง.
จงซานได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังไท่ชู,ก็รับรู้แล้วว่าเซิ่งหวังไท่ชูตัดสินใจอย่างไร.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า"เซิ่งหวังไท่ชูฉลาดหลักแหลม,เหยี่ยนฮุยที่กล่าวออกมาก่อนหน้านี้,ข่าวเรื่องกงเหล่ยเทียนถูกสังหารนั้นเกิดขึ้นนานแล้ว,แต่พวกเขาก็ยังคงรอคอยอย่างใจเย็น,พวกเขากำลังรอคอยโอกาสที่จะมาเปิดศาลเทวะที่นี่,หากให้กล่าวล่ะก็,ก้าวแรกคือเปิดศาลเทวะ,ก้าวที่สองแน่นอนจะต้องเป็นการรวมทวีปเฟิงจงแห่งนี้ให้เป็นหนึ่งเดียว.
จงซานที่วิเคราะห์ออกมาอย่างลึกซึ้ง,รวมทวีปเฟิงจงเป็นหนึ่ง?
ต้าเซียน 40 คนที่เดินทางมา,แท้จริงเป็นเพียงการเล่นละคร?
จุดหมายที่แท้จริงคือภารกิจยึดที่นี่.
"ส่วนการที่พวกเขาไม่ปรากฏตัวออกมาก่อนหน้านี้,ไม่ใช่ว่าเกรงว่าต้องปะทะกับหกกลุ่มอิทธิพลของทวีปเฟิงจง,ทว่าไม่ต้องการสร้างศัตรูกับกลุ่มอิทธิพลทั้งแปดต่างหาก,ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกเขาต้องการแล้ว,มีเหรอที่พวกเขาจะกลัวพวกเรา!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
เหยี่ยนฮุยจ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา!
"ข้าบอกแล้วว่าข้าต้องการล้างแค้นให้กับศิษย์ของข้า!"เหยี่ยนฮุยแค่นเสียงเย็นชา.
"เซิ่งหวังไท่ชู,ความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจังจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู.
เซิ่งหวังไท่ชูพยักหน้า,ก่อนที่จะก้าวออกไปด้านหน้าเพื่อเตรียมรับมือเหยี่ยนฮุย.
"แม่ทัพหวังเจียน,ขอให้ท่านร่วมมือกับเซิ่งหวังไท่ชู,จัดการกับศัตรู!"จงซานที่กล่าวออกมาจริงจัง.
"รับทราบ!"
"เซิ่งหวังไท่ชู,เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับข้าอย่างงั้นรึ?"เหยี่ยนฮุยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้รับการคุ้มครองจากศาลเทวะไท่ชู,จงถอยไปซะ,หรือชนะข้าให้ได้!"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ศาลเทวะไท่ชู17
คน,หวังเจียนสิบคน,รวมทั้งสิ้นเป็น 27 คน,ทว่าฝั่งของเหยี่ยนฮุยนั้นมีอยู่ด้วยกัน
40 คน.
แตกต่างกันมา,ทว่าจำนวนคนไม่สามารถที่จะบอกว่าแข็งแกร่งมากกว่า.
การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว.
บนหุบเขาแห่งหนึ่งจากพื้นที่ไกลออกไปของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
อี้หลานเชวี๋ยและคนของเขาที่กำลังจับจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.
"เยี่ยม,ยอดเยี่ยมจริงๆ!"อี้หลานเชวี๋ยที่สะบัดพัดปรบกับมือของเขาพร้อมถอนหายใจยาว.
"ใช่,นอกจากนี้ยังโชคดีมาก!"บรรพชนอี้ที่กล่าวออกมา.
"โชคดีรึ? มีเหรอที่จะมีโชค?
จงซานร้ายกาจมาก,นี่คืออัจฉริยะที่แท้จริงที่สามารถสร้างพันธมิตรกับกลุ่มต้าเซียน,มีเพียงแค่หวังเจี้ยนสิบคนที่ช่วยเขาจริงๆ,ส่วนต้าเซียนอีกสองร้อยคนนั้นต่างคนต่างคิด,ส่วนมากต่างก็ต้องการให้จงซานตกตายไป,ทว่าจงซานกลับสามารถจัดการกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆเป็นอย่างดี,เล่นกับจิตใจของเหล่าต้าเซียน,คอยควบคุมต้าเซียนเหล่านั้น,เปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัย!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คอบควบคุมต้าเซียนอย่างงั้นรึ?
"ท่านไม่รู้รึ? นับตั้งแต่ต้นจนจบ,คนสำคัญที่ช่วยเหลือจงซาน,มีเพียงหวังเจียนและคนของเขารวมสิบคน,ส่วนกลุ่มอิทธิพลอื่นๆนั้นถูกเขาเคลื่อนย้ายถ่ายเทออกไป?เพราะเขาไม่สามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้."อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น