Immortality Chapter 839 Zhong Shan compels TaiChu
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 839 จงซานกดดันไท่ชู
Chapter 839 Zhong Shan compels TaiChu
เมื่อทุกคนจากไปแล้ว,ในเวลานี้จงซานที่หันหน้าไปยังเซิ่งหวังไทชู! ผู้สวมหน้ากากเงินตลอดเวลา,จนไม่สามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาได้เลย.
เซิ่งหวังไท่ชู,เกี่ยวกับข้อมูลที่จงซานรวบรวมมา,เซิ่งหวังผู้นี้ไม่เคยเผยหน้าตาออกมาให้ใครได้เห็น,ศาลเทวะไท่ชูนั้น,มีอาณาจักรคู่บารมีเป็นเผ่าจิ้งจอก! ภายในทวีปเฟิงจงนี้,เป็นหนึ่งในสามศาลเทวะ,ร่วมกับศาลเทวะไท่อี้และศาลเทวะไท่จี!
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่จ้องมองมายังจงซานและกล่าวออกไปว่า"เอาล่ะ,กลุ่มอิทธิพลใหญ่ตอนนี้ได้จากไปแล้ว,เจ้ามีสิ่งใดจะสั่งเสีย?
ก่อนที่จะเดินทางกลับไปเป็นตัวประกันที่ศาลเทวะไท่ชูพร้อมกับข้า?"
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,"ที่รอบๆนี้,ยังมีอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพล,เป็นศัตรูกับศาลเทวะต้าเจิ้งของข้า,ขอให้เซิ่งหวังไท่ชูช่วยขับไล่ศัตรูให้ข้าก่อน,แน่นอนว่าข้าต้องเดินทางไปพร้อมกับท่านในทันที!"
"ศัตรู?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
ราวกับว่าตระหนักได้ถึงบางอย่าง,ทว่าไม่สามารถพูดออกมาได้.
"เป็นเมืองขึ้น,ห้ากลุ่มอิทธิพลภายในทวีปเฟิงจงล่าถอยไป,ภัยอันตรายเหล่านักรบพเนจรที่ถูกปิดลง,ตลอดจนกลุ่มอิทธิพลพันธมิตรของเจ้าบางกลุ่มที่มีเจตนาร้ายต้องการศาลเทวะต้าเจิ้งก็จากไปแล้ว,ศรทั้งสี่ที่ชี้มาก็หายไปแล้ว,เจ้านับว่ายอดเยี่ยม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ไม่ได้ตอบจงซาน.
"ในเมื่อเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะไท่ชูแล้ว,จงซานไม่จำเป็นต้องปิด,ที่เรียกว่าพันธมิตรจากกลุ่มอิทธิพลทั้งแปดนั้น,ไม่ได้อยู่ข้างจงซานทั้งหมด,ยกตัวอย่าง,เจ้าตำหนักกลาง,นางปรารถนาให้ข้าต้องตกตายไปในทันที,แดนเทวะซือเทียน,พวกเขาเองก็คิดให้ข้าตกตายไปเช่นกัน,ความเป็นปฏิปักษ์นี้พวกเขาพร้อมแว้งกันทุกเมื่อ,การที่เต้าเจิ้งต้องการปัดเป่าอันตรายออกไปนั้น! ไม่มีทางเลือกเลย!"จงซานที่ไม่ได้ปฏิเสธ.
ทว่าในเวลานั้น,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่รับรู้สถาน,ถึงกังหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบอาบไปทั่วร่าง.
ก่อนหน้านี้ที่เห็นเซิ่งหวังก้มหัวให้คนอื่นนั้นพวกเขาไม่ยินดีนัก,ต้องไม่ลืมว่าในเวลานั้นพวกเขามีกลุ่มอิทธิพลใหญ่แปดกลุ่มสนับสนุน,มียอดฝีมืออยู่มากมาย.
ในเวลานั้นชีวิตของพวกเขาแทบแขวนอยู่บนเส้นด้าย,ใครเป็นสหายใครเป็นศัตรูแทบไม่มีทางรู้,ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะคลี่คลายเรื่องนี้.
เหล่าเสนาธิการที่ฟังอยู่กลืนน้ำลายคำโตเข้ามา.
"ใช่,ไม่มีทางเลือก,เจ้าเลยเล่นตลกต่อหน้าต้าเซียนทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
รวมถึงพวกเราด้วยรึไม่?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่รู้ท่านนี่คือ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาพลางยกมือคารวะเล็กน้อย.
"ซือหม่าจงเหิง!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาในทันที.
ซือหม่าจงเหิง? ดวงตาของจงซานเป็นประกาย,รับรู้ว่าทำไมเขาถึงได้พูดค่อนขอด,เพราะว่าในอดีต,ซือหม่าเข่อที่ได้ไปตกตายที่โลกใบเล็กนั่นเอง,ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กัน,ดังนั้นจึงได้แสดงความเป็นปฏิปักษ์ออกมา.
"เป็นความจริงที่ต้าเจิ้งนั้นกำลังหาทางรอดอยู่,ในเวลานั้นเป็นศาลเทวะไท่ชูอ้าแขนรับ,ต้าเจิ้งจึงต้องเลือก,ไม่มีแผนการอะไรวางไว้เลย!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ความจริง,การตกลงปลงใจเช่นนั้น,,ในสถานการณ์เช่นนั้นมีแต่ต้องเลือก,ศาลเทวะได้ผลประโยชน์,ต้าเจิ้งได้ผลประโยชน์.
ซือหม่าจงเหิงที่ภายในใจรู้สึกไม่ดีนัก,เขาที่คิดว่าต้าเจิ้งจะพังพินาถ,แต่เวลานี้กลับต้องให้ความช่วยเหลือ.
"เจ้ายังมีศัตรูอยู่อีกรึ?
ทำไมก่อนหน้านี้ไม่กล่าวแจ้งต่อพันธมิตรทั้งแปดเพื่อให้ช่วยเหลือเจ้าล่ะ?"
ขุนนางอีกคนหนึ่งที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ข้าบอกไปก่อนหน้านี้แล้ว,พวกเขานั้นหาได้อยู่ข้างข้าแต่อย่างใด,มีเหรอที่จะช่วย,ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาต้องช่วยเหลือเลย,นอกจากนี้ศัตรูของข้านั้น
ยังมียอดฝีมือหลายคน,และยังเดินทางมาไม่ถึง!"จงซานกล่าว.
"หืม?
เจ้าเพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,มีศัตรูแล้วอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
จากนั้น,ซือหม่าจงเหิงก็รับรู้ว่าตัวเองกล่าวออกไปไม่ถูกต้องนัก,จากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
พวกเขามีกลุ่มคนมากมายที่อยู่ในโลกใบเล็ก,เพียงแค่ออกมาก็ดึงกลุ่มอิทธิพลมากมายเข้ามาหา,เหล่าตระกูลและกลุ่มอิทธิพลใหญ่ของโลกใบใหญ่,หากว่าจะมีศัตรูก็คงจะไม่เกินจริงนัก.
"พวกเขาแข็งแกร่งมาก,ดังนั้นแม่ทัพต้าฉินจึงยังคงอยู่,เพื่อช่วยข้ารับมือกับศัตรูพร้อมกับพวกท่าน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน!
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทำไมไม่รู้,ภายในใจของพวกเรา,ราวกับว่าจงซานกำลังวางแผนอะไรอยู่.
ยอดฝีมือสิบคนของต้าฉินรวมมือกับศาลเทวะไท่ชู?
ทำไมต้องร่วมมือ? เป็นใครกันที่กำลังมา? จำเป็นต้องร่วมมือกันเลยรึ?
นี่ต้าเจิ้งไปลากคนที่แข็งแกร่งคนใหนมาอีกกัน?
"ภายในทวีปเฟิงจงนี้,มีราชวงวาสนาอีกสองและสามนิกาย,มีคนที่ศาลเทวะไท่ชูไม่สามารถต่อกรได้อีกอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งของศาลเทวะไท่ชูเอ่ยถาม.
"ไม่ใช่คนในทวีปเฟิงจง!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"คนที่กำลังมานะรึ?"ซือหม่าจงเหิงจงมองไปยังที่ไกลออกไปมีเงาร่างหนึ่งที่กำลังบินมาทำให้เขากล่าวหยันออกมาทันที.
ทุกคนที่มองตามซือหม่าจงเหิง,ในเวลานี้มีชายที่สะพายดาบยาวด้านหลัง,บินตรงมากจากที่ไกลออกไป.
"ไม่ใช่เขา!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
คนดังกล่าวไม่ได้มุ่งตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เขาที่ร่อนลงบนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ซึ่งมีใครบางคนที่รอเขาอยู่.
จงซานที่จ้องมองออกไป,สายตาของเขาที่หรี่เล็กลง,เจ้าเทียนชา?
นี่เขายังไม่ตายอีกรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,เจ้าเทียนชาที่ราวกับรับรู้ว่ามีคนพบเขาแล้วและกำลังพูดคุยถึงเขาอยู่,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าจ้องมองมายังทิศทางของจงซาน,ขณะที่เขาพูดคุยกับชายผู้หนึ่งที่สะพายกระบี่อยู่.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าชายที่สะพายกระบี่อีกคนกำลังตำหนิเขาอยู่.
จากนั้นเขาห้ามไม่ให้เจ้าเทียนชาบินตรงมายังทิศทางของตาเจิ้ง,พร้อมกับพาเขาจากไปหายไปไร้ร่องรอย!
"สำนักเหริ่นเต๋า?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วจ้องมองออกไป.
เซิ่งหวังที่แลมองเล็กน้อย,จากนั้นก็หันหน้ามามองจงซาน.
"ใครคือศัตรูของเจ้า?"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยถาม.
ทุกๆคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,คนทั้ง 16
คนของศาลเทวะไท่ชูที่จ้องมองจงซาน,กำลังเล่นตลกอยู่เหรอ,ภายในทวีปเฟิงจงนี้,มีเรื่องอะไรที่เซิ่งหวังไม่สามารถแก้ไขได้?
"ตระกูลกง!"จงซานเอ่ย.
"ตระกูลกง? ตระกูลกงใหนกัน?"ขุนนางของหนึ่งของศาลเทวะไท่ชูถามออกมาเสียงดัง.
คนของศาลเทวะไท่ชูหลายคนที่ใบหน้ากระตุก! ตระกูลกง?
"ตระกูลกงใหน?"ซือหม่าจงเหิงที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
"ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อ,
ครอบครัวของกงชิว,ตระกูลกง!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ปราชญ์เทพหงหรู? ครอบครัวกงชิว? ตระกูลกง?
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เหล่าขุนนางของไท่ชูถึงกับสบถใส่จงซานทันที.
ตระกูลกง? นี่เจ้าล่วงเกินปราชญ์เทพ?
ตระกูลปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เผชิญหน้ากับตระกูลกง? เจ้าบ้าไปแล้ว! แม้จะไม่ใช่กงจื่อ,เหล่าตระกูลกงเองก็นับว่าเป็นตัวตนที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,ตอนนี้พวกเขามีปราชญ์เทพหงหรูคุ้มครอง,คนของตระกูลกงที่เต็มไปด้วยความโดดเด่นแข็งแกร่งมีเหรอที่ใครจะกล้าแตะ?
กงจื่อมีศิษย์ 72
คน,แต่ละคนล้วนแล้วแต่อยู่เหนือระดับต้าเซียน,ตระกูลกงนั้นมีลูกหลานมากมาย,เจ้าบ้าคนเถื่อนที่อยู่ในโลกใบเล็ก,ไปล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?
"เจ้าล้อเล่นรึอย่างไร?
ตระกูลกง?"ซือหม่าจงเหิงที่ใบหน้ากระตุกกึกๆ.
"ไม่มีคำเท็จแต่อย่างใด! ข้าคิดว่าเหล่าผู้เยาว์ตระกูลกงเองก็กำลังรอคอยโอกาสอยู่!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
เหล่าขุนนางของไท่ชูจ้องมองหน้ากันอย่างอักอ่วน,ในเวลานี้พวกเขากลายเป็นโง่งมกับการกระทำของจงซาน.
"แล้วเจ้าไปล่วงเกินตระกูลกงอย่างไร?"เซิ่งหวังไท่ชูที่สอบถามออกไป.
"ผู้เยาว์ตระกูลกงได้เข้าไปในโลกใบเล็กก่อตั้งราชวงศ์วาสนา,ถูกข้าสังหาร,ทว่าวิญญาณของเขานั้นไม่ใช่ข้าเป็นคนกำจัด."จงซานกล่าว.
"ผู้เยาว์ตระกุลกงอย่างงั้นรึ?"
"บางที่คงเป็นลูกหลานสายตรงของกงจื่อ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
กริบ!
เงียบกันหมด,คนของศาลเทวะไท่ชูที่เงียบ,ภายในใจกำลังสบถด่าจงซานอยู่.
ถ้ารู้ก่อนหน้านี้,ควรจะให้ต้าเจิ้งถูกทำลายไปซะ,ตอนนี้ล่วงเกินกลุ่มอิทธิพลหลักภายในทวีปเฟิงจงแล้ว,ตอนนี้ยังล่วงเกินตระกูลกงอีกรึ?
ตระกูลกง,ไม่ใช่แค่เพียงครอบครัวกง,คนที่จงซานสังหารไม่ใช่แค่ศิษย์กงจื่อ,ทว่าเป็นลูกหลานสายตรงของกงจืออย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่แค่แส่หาความตายแล้ว! มันหายนะชัดๆ!
เพียงแค่แยกสวรรค์ก็ดึงกลุ่มอิทธิพลมากมายเข้ามาหา,แล้วยังดึงศาลเทวะไทชูของข้ามารับหายนะของเจ้าด้วย,ตอนนี้?
ต้องแก้ไขสถานการณ์ยากลำบากให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้พวกเราคงไม่สามารถจัดการได้!"คนผู้หนึ่งเอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่,เซิ่งหวัง,พวกเราเพิ่งยุแหย่กลุ่มอิทธิพลทั้งห้าของทวีปเฟิงจงแล้ว,ตอนนี้หากเพิ่มตระกูลกงเข้าไปอีก,ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีแน่นอน!"
"เซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าต้าเจิ้งคือ มหันตภัย! ตัวโชคร้าย,ที่จะดึงศาลเทวะไท่ชูเข้าสู่ภัยพิบัติ!"
"ใช่,เซิ่งหวัง,การให้ต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นมากเกินไป,พวกเราไม่ควรรับพวกเขาเป็นเมืองขึ้น!"
"การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,มีแต่เป็นการสร้างศัตรูมากมายนับไม่ถ้วน!"
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูที่เริ่มกล่าวเตือนเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังเปลี่ยนความคิดใหม่พวกเขาไม่ต้องการเมืองขึ้นเช่นนี้.
กลายเป็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกเพลิดเพลินกับการครอบครอบเมืองขึ้น,ตอนนี้กลับกลายเป็นเผือกร้อนที่พวกเขารู้สึกเสียเปรียบ.
ตระกูลกงคือต้นไม้ใหญ่มาก,ตัวตนของพวกเขาอยู่อันดับต้นๆของโลกใบนี้,หากต้องเป็นศัตรูกัน,กับตัวตนที่อยู่ลำดับต้นๆ,ในเวลานี้ศาลเทวะไท่ชูมีคุณสมบัติเพียงพอแล้วอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,ที่เห็นจงซานยังคงสงบนิ่งราวกับไม่มีอะไร.
"เซิ่งหวังไท่ชูได้กล่าวก่อนแล้วว่าตราบเท่าที่ต้าเจ้งยอมเป็นเมืองขึ้น,จะรับรองความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ศัตรูที่ทรงพลังของต้าเจิ้งเคลื่อนที่เข้ามาใกล้แล้ว,เซิ่งหวังไท่ชูย่อมสามารถเติมเต็มหน้าที่ดังที่กล่าวได้ใช่หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
สามารถ?
สามารถอย่างไร,เจ้าเป็นศัตรูกับตระกูลกง,นี่มันยิ่งกว่าโชคร้ายแล้ว!
ไม่,หากพวกเขาผิดคำพูดยิ่งกลายเป็นที่หัวเราะเยาะต่อทุกคนในทวีปเฟิงจงแห่งนี้อีก,พวกเขาเวลานี้,มันยิ่งกว่าโชคร้ายซะอีก.
ปัญหาที่ยากจะแก้ไขของจงซาน! กลายมาเป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไขของพวกเขาไปซะแล้ว.
"รับประกันความปลอดภัยของต้าเจิ้งรึ?
เจ้ารู้อยู่แล้วว่าต้าเจิ้งต้องถูกทำลาย,ยังมีหน้าลากศาลเทวะไท่ชูไปด้วยอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวหยัน.
จงซานที่ไม่สนใจเขาแต่อย่างใด,ยังคงจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,เพราะว่าคนเหล่านี้พูดไปก็ไร้ประโยชน์,ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูต่างหาก.
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่ไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใดกับจงซาน,ขณะที่จ้องมองจงซานอย่างลึกล้ำ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังหวังเจียนและคนของเขา.
"คนของต้าฉิน,ยินดีที่จะต่อสู้กับตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"แม่ทัพหวังเจียน,ต้าฉินหวาดกลัวต่อตระกูลกงหรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเจียน.
หวังเจียนจ้องมองจงซานและกล่าวออกมาว่า"ต้าฉินและตระกูลกงนับว่าทรงพลัง,เหมือนน้ำกับไฟ,ต้าฉินไร้ซึ่งความกลัว.
ต้าฉินไร้ซึ่งความกลัว! ไม่กี่คำพูดสามารถบอกความสัมพันธ์ของต้าฉินและตระกูลกงได้.
"ก็ดีนิ,เจ้ามีความแค้นกับตระกูลกง,ตอนนี้ยังต้องการลากศาลเทวะไท่ชูของพวกเราไปด้วยอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าวางแผนเอาไว้ในใจแล้วสินะ!"ขุนนางอีกคนของศาลเทวะไท่ชูกล่าว.
"เซิ่งหวัง,ต้าฉินและต้าเฉิง,เป็นศัตรูกับตระกูลกง,ศาลเทวะของพวกเราไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว!"ซือหม่าจงเหิงที่พยักหน้าและกล่าวออกมาทันที.
"ใช่,เซิ่งหวัง,ให้พวกเขาดูแลตัวเองเถอะ!"
"ไม่,คนที่สร้างอาชญากรรมต่อราชวงศ์ของพวกเราต้องได้รับการลงโทษ,ทำลายเมืองหลวง,สังหารเซิ่งหวังซะ!"ขุนนางอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
จงซานไม่ได้สนใจเหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูตั้งแต่ต้นจนจบ,เขายังคงจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูอยู่.
"เซิ่งหวังไท่ชู,โปรดคิดให้ดี? การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นนั้น,ข้าจงซานนั้นหาได้มีแผนการแต่อย่างใด,ข้าไม่มีทางเลือกและเป็นศาลเทวะไท่ชูเองที่ยินดีรับ,หากไม่ยอมรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,ข้าจงซานก็รู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดไม่ได้เช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
Chapter 839 Zhong Shan compels TaiChu
钟山强逼太初
จงซานกดดันไท่ชู
เมื่อทุกคนจากไปแล้ว,ในเวลานี้จงซานที่หันหน้าไปยังเซิ่งหวังไทชู! ผู้สวมหน้ากากเงินตลอดเวลา,จนไม่สามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาได้เลย.
เซิ่งหวังไท่ชู,เกี่ยวกับข้อมูลที่จงซานรวบรวมมา,เซิ่งหวังผู้นี้ไม่เคยเผยหน้าตาออกมาให้ใครได้เห็น,ศาลเทวะไท่ชูนั้น,มีอาณาจักรคู่บารมีเป็นเผ่าจิ้งจอก! ภายในทวีปเฟิงจงนี้,เป็นหนึ่งในสามศาลเทวะ,ร่วมกับศาลเทวะไท่อี้และศาลเทวะไท่จี!
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่จ้องมองมายังจงซานและกล่าวออกไปว่า"เอาล่ะ,กลุ่มอิทธิพลใหญ่ตอนนี้ได้จากไปแล้ว,เจ้ามีสิ่งใดจะสั่งเสีย?
ก่อนที่จะเดินทางกลับไปเป็นตัวประกันที่ศาลเทวะไท่ชูพร้อมกับข้า?"
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,"ที่รอบๆนี้,ยังมีอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพล,เป็นศัตรูกับศาลเทวะต้าเจิ้งของข้า,ขอให้เซิ่งหวังไท่ชูช่วยขับไล่ศัตรูให้ข้าก่อน,แน่นอนว่าข้าต้องเดินทางไปพร้อมกับท่านในทันที!"
"ศัตรู?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
ราวกับว่าตระหนักได้ถึงบางอย่าง,ทว่าไม่สามารถพูดออกมาได้.
"เป็นเมืองขึ้น,ห้ากลุ่มอิทธิพลภายในทวีปเฟิงจงล่าถอยไป,ภัยอันตรายเหล่านักรบพเนจรที่ถูกปิดลง,ตลอดจนกลุ่มอิทธิพลพันธมิตรของเจ้าบางกลุ่มที่มีเจตนาร้ายต้องการศาลเทวะต้าเจิ้งก็จากไปแล้ว,ศรทั้งสี่ที่ชี้มาก็หายไปแล้ว,เจ้านับว่ายอดเยี่ยม!"เซิ่งหวังไท่ชูที่ไม่ได้ตอบจงซาน.
"ในเมื่อเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะไท่ชูแล้ว,จงซานไม่จำเป็นต้องปิด,ที่เรียกว่าพันธมิตรจากกลุ่มอิทธิพลทั้งแปดนั้น,ไม่ได้อยู่ข้างจงซานทั้งหมด,ยกตัวอย่าง,เจ้าตำหนักกลาง,นางปรารถนาให้ข้าต้องตกตายไปในทันที,แดนเทวะซือเทียน,พวกเขาเองก็คิดให้ข้าตกตายไปเช่นกัน,ความเป็นปฏิปักษ์นี้พวกเขาพร้อมแว้งกันทุกเมื่อ,การที่เต้าเจิ้งต้องการปัดเป่าอันตรายออกไปนั้น! ไม่มีทางเลือกเลย!"จงซานที่ไม่ได้ปฏิเสธ.
ทว่าในเวลานั้น,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่รับรู้สถาน,ถึงกังหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบอาบไปทั่วร่าง.
ก่อนหน้านี้ที่เห็นเซิ่งหวังก้มหัวให้คนอื่นนั้นพวกเขาไม่ยินดีนัก,ต้องไม่ลืมว่าในเวลานั้นพวกเขามีกลุ่มอิทธิพลใหญ่แปดกลุ่มสนับสนุน,มียอดฝีมืออยู่มากมาย.
ในเวลานั้นชีวิตของพวกเขาแทบแขวนอยู่บนเส้นด้าย,ใครเป็นสหายใครเป็นศัตรูแทบไม่มีทางรู้,ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะคลี่คลายเรื่องนี้.
เหล่าเสนาธิการที่ฟังอยู่กลืนน้ำลายคำโตเข้ามา.
"ใช่,ไม่มีทางเลือก,เจ้าเลยเล่นตลกต่อหน้าต้าเซียนทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
รวมถึงพวกเราด้วยรึไม่?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่รู้ท่านนี่คือ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาพลางยกมือคารวะเล็กน้อย.
"ซือหม่าจงเหิง!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาในทันที.
ซือหม่าจงเหิง? ดวงตาของจงซานเป็นประกาย,รับรู้ว่าทำไมเขาถึงได้พูดค่อนขอด,เพราะว่าในอดีต,ซือหม่าเข่อที่ได้ไปตกตายที่โลกใบเล็กนั่นเอง,ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กัน,ดังนั้นจึงได้แสดงความเป็นปฏิปักษ์ออกมา.
"เป็นความจริงที่ต้าเจิ้งนั้นกำลังหาทางรอดอยู่,ในเวลานั้นเป็นศาลเทวะไท่ชูอ้าแขนรับ,ต้าเจิ้งจึงต้องเลือก,ไม่มีแผนการอะไรวางไว้เลย!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ความจริง,การตกลงปลงใจเช่นนั้น,,ในสถานการณ์เช่นนั้นมีแต่ต้องเลือก,ศาลเทวะได้ผลประโยชน์,ต้าเจิ้งได้ผลประโยชน์.
ซือหม่าจงเหิงที่ภายในใจรู้สึกไม่ดีนัก,เขาที่คิดว่าต้าเจิ้งจะพังพินาถ,แต่เวลานี้กลับต้องให้ความช่วยเหลือ.
"เจ้ายังมีศัตรูอยู่อีกรึ?
ทำไมก่อนหน้านี้ไม่กล่าวแจ้งต่อพันธมิตรทั้งแปดเพื่อให้ช่วยเหลือเจ้าล่ะ?"
ขุนนางอีกคนหนึ่งที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ข้าบอกไปก่อนหน้านี้แล้ว,พวกเขานั้นหาได้อยู่ข้างข้าแต่อย่างใด,มีเหรอที่จะช่วย,ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาต้องช่วยเหลือเลย,นอกจากนี้ศัตรูของข้านั้น
ยังมียอดฝีมือหลายคน,และยังเดินทางมาไม่ถึง!"จงซานกล่าว.
"หืม?
เจ้าเพิ่งออกมาจากโลกใบเล็ก,มีศัตรูแล้วอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าจงเหิงที่แค่นเสียงเย็นชา.
จากนั้น,ซือหม่าจงเหิงก็รับรู้ว่าตัวเองกล่าวออกไปไม่ถูกต้องนัก,จากโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
พวกเขามีกลุ่มคนมากมายที่อยู่ในโลกใบเล็ก,เพียงแค่ออกมาก็ดึงกลุ่มอิทธิพลมากมายเข้ามาหา,เหล่าตระกูลและกลุ่มอิทธิพลใหญ่ของโลกใบใหญ่,หากว่าจะมีศัตรูก็คงจะไม่เกินจริงนัก.
"พวกเขาแข็งแกร่งมาก,ดังนั้นแม่ทัพต้าฉินจึงยังคงอยู่,เพื่อช่วยข้ารับมือกับศัตรูพร้อมกับพวกท่าน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน!
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทำไมไม่รู้,ภายในใจของพวกเรา,ราวกับว่าจงซานกำลังวางแผนอะไรอยู่.
ยอดฝีมือสิบคนของต้าฉินรวมมือกับศาลเทวะไท่ชู?
ทำไมต้องร่วมมือ? เป็นใครกันที่กำลังมา? จำเป็นต้องร่วมมือกันเลยรึ?
นี่ต้าเจิ้งไปลากคนที่แข็งแกร่งคนใหนมาอีกกัน?
"ภายในทวีปเฟิงจงนี้,มีราชวงวาสนาอีกสองและสามนิกาย,มีคนที่ศาลเทวะไท่ชูไม่สามารถต่อกรได้อีกอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งของศาลเทวะไท่ชูเอ่ยถาม.
"ไม่ใช่คนในทวีปเฟิงจง!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"คนที่กำลังมานะรึ?"ซือหม่าจงเหิงจงมองไปยังที่ไกลออกไปมีเงาร่างหนึ่งที่กำลังบินมาทำให้เขากล่าวหยันออกมาทันที.
ทุกคนที่มองตามซือหม่าจงเหิง,ในเวลานี้มีชายที่สะพายดาบยาวด้านหลัง,บินตรงมากจากที่ไกลออกไป.
"ไม่ใช่เขา!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
คนดังกล่าวไม่ได้มุ่งตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เขาที่ร่อนลงบนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ซึ่งมีใครบางคนที่รอเขาอยู่.
จงซานที่จ้องมองออกไป,สายตาของเขาที่หรี่เล็กลง,เจ้าเทียนชา?
นี่เขายังไม่ตายอีกรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,เจ้าเทียนชาที่ราวกับรับรู้ว่ามีคนพบเขาแล้วและกำลังพูดคุยถึงเขาอยู่,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าจ้องมองมายังทิศทางของจงซาน,ขณะที่เขาพูดคุยกับชายผู้หนึ่งที่สะพายกระบี่อยู่.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าชายที่สะพายกระบี่อีกคนกำลังตำหนิเขาอยู่.
จากนั้นเขาห้ามไม่ให้เจ้าเทียนชาบินตรงมายังทิศทางของตาเจิ้ง,พร้อมกับพาเขาจากไปหายไปไร้ร่องรอย!
"สำนักเหริ่นเต๋า?"ซือหม่าจงเหิงที่ขมวดคิ้วจ้องมองออกไป.
เซิ่งหวังที่แลมองเล็กน้อย,จากนั้นก็หันหน้ามามองจงซาน.
"ใครคือศัตรูของเจ้า?"เซิ่งหวังไท่ชูเอ่ยถาม.
ทุกๆคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,คนทั้ง 16
คนของศาลเทวะไท่ชูที่จ้องมองจงซาน,กำลังเล่นตลกอยู่เหรอ,ภายในทวีปเฟิงจงนี้,มีเรื่องอะไรที่เซิ่งหวังไม่สามารถแก้ไขได้?
"ตระกูลกง!"จงซานเอ่ย.
"ตระกูลกง? ตระกูลกงใหนกัน?"ขุนนางของหนึ่งของศาลเทวะไท่ชูถามออกมาเสียงดัง.
คนของศาลเทวะไท่ชูหลายคนที่ใบหน้ากระตุก! ตระกูลกง?
"ตระกูลกงใหน?"ซือหม่าจงเหิงที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
"ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อ,
ครอบครัวของกงชิว,ตระกูลกง!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ปราชญ์เทพหงหรู? ครอบครัวกงชิว? ตระกูลกง?
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เหล่าขุนนางของไท่ชูถึงกับสบถใส่จงซานทันที.
ตระกูลกง? นี่เจ้าล่วงเกินปราชญ์เทพ?
ตระกูลปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เผชิญหน้ากับตระกูลกง? เจ้าบ้าไปแล้ว! แม้จะไม่ใช่กงจื่อ,เหล่าตระกูลกงเองก็นับว่าเป็นตัวตนที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,ตอนนี้พวกเขามีปราชญ์เทพหงหรูคุ้มครอง,คนของตระกูลกงที่เต็มไปด้วยความโดดเด่นแข็งแกร่งมีเหรอที่ใครจะกล้าแตะ?
กงจื่อมีศิษย์ 72
คน,แต่ละคนล้วนแล้วแต่อยู่เหนือระดับต้าเซียน,ตระกูลกงนั้นมีลูกหลานมากมาย,เจ้าบ้าคนเถื่อนที่อยู่ในโลกใบเล็ก,ไปล่วงเกินตระกูลกงอย่างงั้นรึ?
"เจ้าล้อเล่นรึอย่างไร?
ตระกูลกง?"ซือหม่าจงเหิงที่ใบหน้ากระตุกกึกๆ.
"ไม่มีคำเท็จแต่อย่างใด! ข้าคิดว่าเหล่าผู้เยาว์ตระกูลกงเองก็กำลังรอคอยโอกาสอยู่!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
เหล่าขุนนางของไท่ชูจ้องมองหน้ากันอย่างอักอ่วน,ในเวลานี้พวกเขากลายเป็นโง่งมกับการกระทำของจงซาน.
"แล้วเจ้าไปล่วงเกินตระกูลกงอย่างไร?"เซิ่งหวังไท่ชูที่สอบถามออกไป.
"ผู้เยาว์ตระกูลกงได้เข้าไปในโลกใบเล็กก่อตั้งราชวงศ์วาสนา,ถูกข้าสังหาร,ทว่าวิญญาณของเขานั้นไม่ใช่ข้าเป็นคนกำจัด."จงซานกล่าว.
"ผู้เยาว์ตระกุลกงอย่างงั้นรึ?"
"บางที่คงเป็นลูกหลานสายตรงของกงจื่อ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
กริบ!
เงียบกันหมด,คนของศาลเทวะไท่ชูที่เงียบ,ภายในใจกำลังสบถด่าจงซานอยู่.
ถ้ารู้ก่อนหน้านี้,ควรจะให้ต้าเจิ้งถูกทำลายไปซะ,ตอนนี้ล่วงเกินกลุ่มอิทธิพลหลักภายในทวีปเฟิงจงแล้ว,ตอนนี้ยังล่วงเกินตระกูลกงอีกรึ?
ตระกูลกง,ไม่ใช่แค่เพียงครอบครัวกง,คนที่จงซานสังหารไม่ใช่แค่ศิษย์กงจื่อ,ทว่าเป็นลูกหลานสายตรงของกงจืออย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่แค่แส่หาความตายแล้ว! มันหายนะชัดๆ!
เพียงแค่แยกสวรรค์ก็ดึงกลุ่มอิทธิพลมากมายเข้ามาหา,แล้วยังดึงศาลเทวะไทชูของข้ามารับหายนะของเจ้าด้วย,ตอนนี้?
ต้องแก้ไขสถานการณ์ยากลำบากให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้พวกเราคงไม่สามารถจัดการได้!"คนผู้หนึ่งเอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่,เซิ่งหวัง,พวกเราเพิ่งยุแหย่กลุ่มอิทธิพลทั้งห้าของทวีปเฟิงจงแล้ว,ตอนนี้หากเพิ่มตระกูลกงเข้าไปอีก,ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีแน่นอน!"
"เซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าต้าเจิ้งคือ มหันตภัย! ตัวโชคร้าย,ที่จะดึงศาลเทวะไท่ชูเข้าสู่ภัยพิบัติ!"
"ใช่,เซิ่งหวัง,การให้ต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นมากเกินไป,พวกเราไม่ควรรับพวกเขาเป็นเมืองขึ้น!"
"การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,มีแต่เป็นการสร้างศัตรูมากมายนับไม่ถ้วน!"
เหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูที่เริ่มกล่าวเตือนเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังเปลี่ยนความคิดใหม่พวกเขาไม่ต้องการเมืองขึ้นเช่นนี้.
กลายเป็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกเพลิดเพลินกับการครอบครอบเมืองขึ้น,ตอนนี้กลับกลายเป็นเผือกร้อนที่พวกเขารู้สึกเสียเปรียบ.
ตระกูลกงคือต้นไม้ใหญ่มาก,ตัวตนของพวกเขาอยู่อันดับต้นๆของโลกใบนี้,หากต้องเป็นศัตรูกัน,กับตัวตนที่อยู่ลำดับต้นๆ,ในเวลานี้ศาลเทวะไท่ชูมีคุณสมบัติเพียงพอแล้วอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,ที่เห็นจงซานยังคงสงบนิ่งราวกับไม่มีอะไร.
"เซิ่งหวังไท่ชูได้กล่าวก่อนแล้วว่าตราบเท่าที่ต้าเจ้งยอมเป็นเมืองขึ้น,จะรับรองความปลอดภัยของต้าเจิ้ง,ศัตรูที่ทรงพลังของต้าเจิ้งเคลื่อนที่เข้ามาใกล้แล้ว,เซิ่งหวังไท่ชูย่อมสามารถเติมเต็มหน้าที่ดังที่กล่าวได้ใช่หรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
สามารถ?
สามารถอย่างไร,เจ้าเป็นศัตรูกับตระกูลกง,นี่มันยิ่งกว่าโชคร้ายแล้ว!
ไม่,หากพวกเขาผิดคำพูดยิ่งกลายเป็นที่หัวเราะเยาะต่อทุกคนในทวีปเฟิงจงแห่งนี้อีก,พวกเขาเวลานี้,มันยิ่งกว่าโชคร้ายซะอีก.
ปัญหาที่ยากจะแก้ไขของจงซาน! กลายมาเป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไขของพวกเขาไปซะแล้ว.
"รับประกันความปลอดภัยของต้าเจิ้งรึ?
เจ้ารู้อยู่แล้วว่าต้าเจิ้งต้องถูกทำลาย,ยังมีหน้าลากศาลเทวะไท่ชูไปด้วยอย่างงั้นรึ?"ขุนนางคนหนึ่งที่กล่าวหยัน.
จงซานที่ไม่สนใจเขาแต่อย่างใด,ยังคงจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชู,เพราะว่าคนเหล่านี้พูดไปก็ไร้ประโยชน์,ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูต่างหาก.
เซิ่งหวังศาลเทวะไท่ชูที่ไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใดกับจงซาน,ขณะที่จ้องมองจงซานอย่างลึกล้ำ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังหวังเจียนและคนของเขา.
"คนของต้าฉิน,ยินดีที่จะต่อสู้กับตระกูลกงอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่ชูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"แม่ทัพหวังเจียน,ต้าฉินหวาดกลัวต่อตระกูลกงหรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเจียน.
หวังเจียนจ้องมองจงซานและกล่าวออกมาว่า"ต้าฉินและตระกูลกงนับว่าทรงพลัง,เหมือนน้ำกับไฟ,ต้าฉินไร้ซึ่งความกลัว.
ต้าฉินไร้ซึ่งความกลัว! ไม่กี่คำพูดสามารถบอกความสัมพันธ์ของต้าฉินและตระกูลกงได้.
"ก็ดีนิ,เจ้ามีความแค้นกับตระกูลกง,ตอนนี้ยังต้องการลากศาลเทวะไท่ชูของพวกเราไปด้วยอย่างงั้นรึ?
นี่เจ้าวางแผนเอาไว้ในใจแล้วสินะ!"ขุนนางอีกคนของศาลเทวะไท่ชูกล่าว.
"เซิ่งหวัง,ต้าฉินและต้าเฉิง,เป็นศัตรูกับตระกูลกง,ศาลเทวะของพวกเราไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว!"ซือหม่าจงเหิงที่พยักหน้าและกล่าวออกมาทันที.
"ใช่,เซิ่งหวัง,ให้พวกเขาดูแลตัวเองเถอะ!"
"ไม่,คนที่สร้างอาชญากรรมต่อราชวงศ์ของพวกเราต้องได้รับการลงโทษ,ทำลายเมืองหลวง,สังหารเซิ่งหวังซะ!"ขุนนางอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
จงซานไม่ได้สนใจเหล่าขุนนางของศาลเทวะไท่ชูตั้งแต่ต้นจนจบ,เขายังคงจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่ชูอยู่.
"เซิ่งหวังไท่ชู,โปรดคิดให้ดี? การรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้นนั้น,ข้าจงซานนั้นหาได้มีแผนการแต่อย่างใด,ข้าไม่มีทางเลือกและเป็นศาลเทวะไท่ชูเองที่ยินดีรับ,หากไม่ยอมรับต้าเจิ้งเป็นเมืองขึ้น,ข้าจงซานก็รู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดไม่ได้เช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น