Immortality chapter 822 The date of Kai Tian
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 822 วันแยกสวรรค์.
chapter 822 The date of
Kai Tian
รายชื่อของข้าราชบริพารที่ถูกประกาศออกมา,เป็นการจัดแจงหน้าที่ที่แตกต่างกันไป,เพื่อที่จะให้คนเหล่านี้มีโอกาสได้เตรียมการให้พร้อมนั่นเอง.
เมื่อจงซานได้ประกาศรายชื่ออย่างเป็นทางการแล้ว,ทุกคนก็ถอยออกไป.
การเตรียมการนี้ได้ส่งต่อไปยังทุกคนและได้ถูกส่งไปถึงหูผู้สังเกตการณ์อย่างรวดเร็วเช่นกัน.
หกเดือนหลังจากนั้น,หุบเขาแห่งหนึ่งในภพหยาง,สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างโดดเดี่ยว,พื้นที่รอบๆไม่มีสำนักใด,หรือมีสัตว์อสูรอาศัยอยู่.
ภายในหุบเขาแห่งนี้มีปราสาทขนาดใหญ่,ที่นี่มีคนกลุ่มหนึ่งที่ซ่อนตัวจากโลกใบนี้.
ที่กลางของตำหนักนั้น,มีชายในชุดสีเขียวที่กำลังขมวดคิ้วไปมา,ขณะตรวจสอบแผ่นริ้วหยกแผ่นหนึ่ง.
ชายในชุดสีเขียวคือคนที่เคยอยู่ในภพหยิน,อี้หลานเชวี๋ย,เขาก็คือเส้าเหยี่ยตระกูลอี้ผู้ครอบครองเทพอสูรคุนเผิง,ซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งประมุขตระอี้.
"เชวี๋ยเอ๋อ,จงซานกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าพวกเขากำลังส่งยอดฝีมือออกจากโลกใบเล็กไปอย่างงั้นรึ?"บรรพชนตระกูลอี้สอบถาม.
"ไม่,จากสิ่งที่จงซานได้ทำนี้,เขาไม่ได้มีความคิดที่จะส่งคนออกไป,มันมีจำนวนที่มากจนเกินไป."อี้หลานเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"แล้วเขาต้องการทำอะไร?"
"จงซานกำลังจะแยกสวรรค์!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แยกสวรรค์อย่างงั้นรึ? พวกเราจะจากไปก่อนหรือไม่?
ตอนนี้ด้านนอกนั้นมียอดฝีมือมากมายกำลังจับจ้องตาเป็นมัน,หากแยกสวรรค์,โลกใบเล็กแห่งนี้จะไม่ถูกทำลายลงทันทีอย่างงั้นรึ?"
"ไม่,พวกเราจะรอคอยแยกสวรรค์,หนึ่งข้าต้องการเห็นจงซานแยกสวรรค์,สอง,ข้าต้องการเห็นรุ่งอรุณในยามเข้า,ข้าต้องการให้ท่านออกไปโน้มน้าวท่านปู่เพื่อที่จะมาช่วยพวกเรา!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อย่างไร?"บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าต้องการสร้างสัมพันธ์กับเขา!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สร้างสัมพันธ์อย่างงั้นรึ? ที่ด้านนอกมียอดฝีมือมากมาย,จงซานจะสามารถต่อกรกับพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?"
"ข้าเชื่อว่าจงซานจะปลอดภัย,ถึงแม้ว่าแผ่นดินของเขาจะถูกทำลายกลายเป็นฝุ่น,แต่จงซานจะต้องหนีไปได้,ด้วยความสามารถของเขา,ไม่ช้าก็เร็วในโลกใบใหญ่เขาจะต้องกลับมาฉายแสงเปล่งประกาย,เหมือนดั่งเติมดอกไม้บนผ้าไหม,พฤกษชาติละลานตาราวผ้าไหมทอดิ้น!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวยืนยันอย่างมั่นใจ.
"ได้,ยังไงเจ้าก็คือประมุขตระกูล!"
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
หลังจากที่จงซานเตรียมการ,เขาก็ได้เดินทางมายังฮาเร็มของเขา.
"เหล่าเยว่,ท่านบอกว่าร้อยปีหลังจากนี้,พวกเราจะทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เป๋าเอ๋อที่ลอบถามหยั่งเชิง.
"ไปอยู่ภพหยินทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ข้าไม่ไป!"เป๋าเอ๋อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าก็ไม่ไป!"กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมาเช่นกัน.
เป่ยชิงซือและเทียนหลิงเอ๋อก็เช่นกันปฏิเสธที่จะไป,"ข้าเองก็ไม่ไป!"
"อย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเราต้องการเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังพร้อมกับเจ้า,พวกเราต้องการอยู่ภพหยาง!"เป่าเอ๋อกล่าว.
เมื่อเป่าเอ๋อกล่าวออกมาเหล่าฮวงโหวคนอื่นๆต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย.
"ภพหยางนั้นเต็มไปด้วยอันตราย! พวกเจ้าควรจะไปอยู่ภพหยิน!"จงซานที่กล่าวปลอบ.
"แต่ว่า,ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ภพหยางหรือภพหยิน,พวกเราก็ยังสัมผัสได้ถึงการจับจ้อง,ไม่เคยหายไป,ถึงจะอยู่ภพหยินแล้วอย่างไร?
เหล่ากลุ่มอิทธิพลจากโลกใบใหญ่ก็ยังสามารถแทรกแซงลงไปยังภพหยินได้เช่นกัน."เป่าเอ๋อกล่าว.
"พวกเขาจะสามารถข้ามลงไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมา.
"ม่านพลังทั้งสองที่กั้นอยู่ระหว่างโลกใบเล็กและโลกใบใหญ่นั้น,พวกเขามีพลังเพียงพอ?
ไม่ว่าจะหลีกเลี่ยงเพียงใด,สุดท้ายก็ต้องเผชิญหน้า,ก่อนหน้านี้เทียนเฉินจื่อต้องการทำร้ายพวกเรา,พวกเขากลับออกมาปกป้องพวกเรา,อย่างน้อยข้าคิดว่าพวกเขาคงจะไม่ทำอันตรายพวกเรา,ไม่เช่นนั้นคงจะปล่อยให้พวกเราบาดเจ็บไปแล้ว!"กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา!
"เหล่าเยว่,อย่าให้พวกเราไปเลย,พวกเราเป็นห่วงท่าน,พวกเราต้องการอยู่กับท่านในภพหยาง!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
เหล่าฮวงโหวทั้งหมดที่จ้องมองจงซานทั้งหมดพร้อมกัน.
จงซานที่หลับตา,ครุ่นคิด,พร้อมกับบีบคลึงศีรษะไปมา,เห็นชัดเจนว่าเต็มไปด้วยความกังวล.
"จงซาน,ว่าอย่างไร?"เทียนหลิงเอ๋อสอบถาม.
"เฉียนโหยวที่รับรู้เรื่องกลยุทธิ์,นางควรจะรับรู้ว่าการแยกสวรรค์นั้น,จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นต่อ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!ข้าและทุกคนได้พูดคุยกันแล้ว,เพราะว่าคาดเดาผลที่จะเกิดขึ้นได้,ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องการจะไปยังภพหยิน."กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม,กับสิ่งที่จะเกิดขึ้น,ทั้งภพหยางและภพหยิงคงจะเหมือนๆกัน,ข้าเองที่คิดว่าตัวเองมีโชค,หากแต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นไปในทางที่ดีตลอด,ในเมื่อพวกเจ้าต้องการจะอยู่ภพหยาง,เช่นนั้นก็ต้องระวังตัวให้ดี,พวกเราจะรับแสงศักดิ์สิทธิ์พร้อมๆกัน!"จงซานที่ลืมตากล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อืม!"เหล่าสตรีของเขาที่พยักหน้ารับ.
ร้อยปีผ่านไป,สิบแม่ทัพทั้งสิบ,เวลานี้ได้ก้าวสู่มนุษย์ขั้นสมบูรณ์ทุกคนแล้ว,ซึ่งถึงเวลาที่จงซานจะแยกสวรรค์.
วันนี้วันที่เจ็ด
ฉีเยว่,ต้าเจิ้งจะทำการแยกสวรรค์.
ที่ตำแหน่งหลุมสองภพ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และเหมือนกันที่ภพหยิง,ลู่เจี้ยนปิงในเวลานี้
ได้นำเมืองหลวงภพหยินมาหยุดอยู่จุดเดียวกัน,ซึ่งแน่นอนว่าเมืองซ่างก่อนหน้านี้ได้ถูกทำให้กลายเป็นเมืองลอยฟ้า,เพื่อที่จะสามารถเคลื่อนที่มาอยู่ที่ใจกลางของภพหยินได้.
หลุมสองภพ,ภพหยินและภพหยาง,เหล่าทหารได้มารวมตัวกัน.
นักรบระดับสูงของราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,เหล่าคนที่แข็งแกร่งต่างก็มารวมอยู่ทีเดียวกัน,ทุกคนต่างก็รับรู้ดีว่าวันนี้จะเป็นวันที่ยิ่งใหญ่อีกวันหนึ่ง.
ฝ่าบาทกำลังจะทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,โดยจะทำการนำดินแดนทั้งหมดในโลกใบนี้โบยบินขึ้นสู่สวรรค์.
ทั่วทุกคนในโลกใบนี้,ทุกคนต่างก็ชื่นชมและเทิดทูนจงซาน,ดังนั้นพวกเขาต่างก็เชื่อว่าฝ่าบาทจะทำสำเร็จ,สามารถแยกสวรรค์ได้อย่างแน่นอน.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,มีสี่ฮวงโหวที่ยืนอยู่,จงเทียน,สุ่ยจิง,สุ่ยอู๋เหิน,เซียนเซิงซือ,หลินเซียว,อาวุโสเทียน,เห่าเม่ยลี่,ตี้เสวียนชา,หยินโหลวหรี่,กุยเซอและเหล่าเสนาธิการของภพหยาง.
เมืองซ่างภพหยิน,ประตูสวรรค์ทิศใต้,ซึ่งมีจงเจิ้ง,เซียนเซียน,อี้เหยี่ยน,เสี่ยวหวัง,เหยี่ยนฉงจื่อ,หวังคู,เจ้าโส่วเซี่ยง,หลิวอู๋ซ่าง,หนีปู่ซ่า,ลู่เจี้ยนปิงและเสนาธิการทั้งหมดของภพหยิน.
หลังจากที่แยกสวรรค์เสร็จสิ้น,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดจะถูกแยกออกจากกัน,ภพหยินหยางนั้นจะถูกแยกจากกันอย่างสิ้นเชิง.
กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเวลานี้,ผู้คนมากมายต่างก็จับจ้องมองไปยังสถานะที่หลุมสองภพ.
ภพหยาง,หลุมสองภพ,จงซานร่างหลัง,สวมมงกุฏทองคำ,เสื้อคลุมเก้ามังกร,ในเวลานี้เขาที่ยืนนิ่งหลับตานิ่ง.
ภพหยินหลุมสองภพ,จงซานร่างแยกเงา,ที่สวมมงกุฏสีดำ,สวมชุดคลุมเก้ามังกร,ยืนนิ่งหลับตาทำสมาธิเช่นกัน.
จงซานที่ยืนนิ่งอยู่สองชั่วยาม,ก่อนที่จะขยับ,เขาที่สัมผัสได้ถึงโลกใบเล็กทั้งหมด,รับรู้ถึงความพร้อมในครั้งนี้ของเขา.
"เปรี้ยง!!!!!!"
ท้องฟ้าภพหยางที่สายฟ้าดังกระหึ่ม,เมฆสายฟ้ามากมายกำลังรวมตัวขึ้นในทันที,ขณะที่จงซานลืมตาขึ้น,อำนาจสวรรค์ที่มากมายมหาศาลกำลังโถมกระหน่ำลงมาในทันที.
chapter 822 The date of
Kai Tian
开天之日
วันแยกสวรรค์.
รายชื่อของข้าราชบริพารที่ถูกประกาศออกมา,เป็นการจัดแจงหน้าที่ที่แตกต่างกันไป,เพื่อที่จะให้คนเหล่านี้มีโอกาสได้เตรียมการให้พร้อมนั่นเอง.
เมื่อจงซานได้ประกาศรายชื่ออย่างเป็นทางการแล้ว,ทุกคนก็ถอยออกไป.
การเตรียมการนี้ได้ส่งต่อไปยังทุกคนและได้ถูกส่งไปถึงหูผู้สังเกตการณ์อย่างรวดเร็วเช่นกัน.
หกเดือนหลังจากนั้น,หุบเขาแห่งหนึ่งในภพหยาง,สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างโดดเดี่ยว,พื้นที่รอบๆไม่มีสำนักใด,หรือมีสัตว์อสูรอาศัยอยู่.
ภายในหุบเขาแห่งนี้มีปราสาทขนาดใหญ่,ที่นี่มีคนกลุ่มหนึ่งที่ซ่อนตัวจากโลกใบนี้.
ที่กลางของตำหนักนั้น,มีชายในชุดสีเขียวที่กำลังขมวดคิ้วไปมา,ขณะตรวจสอบแผ่นริ้วหยกแผ่นหนึ่ง.
ชายในชุดสีเขียวคือคนที่เคยอยู่ในภพหยิน,อี้หลานเชวี๋ย,เขาก็คือเส้าเหยี่ยตระกูลอี้ผู้ครอบครองเทพอสูรคุนเผิง,ซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งประมุขตระอี้.
"เชวี๋ยเอ๋อ,จงซานกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าพวกเขากำลังส่งยอดฝีมือออกจากโลกใบเล็กไปอย่างงั้นรึ?"บรรพชนตระกูลอี้สอบถาม.
"ไม่,จากสิ่งที่จงซานได้ทำนี้,เขาไม่ได้มีความคิดที่จะส่งคนออกไป,มันมีจำนวนที่มากจนเกินไป."อี้หลานเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"แล้วเขาต้องการทำอะไร?"
"จงซานกำลังจะแยกสวรรค์!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แยกสวรรค์อย่างงั้นรึ? พวกเราจะจากไปก่อนหรือไม่?
ตอนนี้ด้านนอกนั้นมียอดฝีมือมากมายกำลังจับจ้องตาเป็นมัน,หากแยกสวรรค์,โลกใบเล็กแห่งนี้จะไม่ถูกทำลายลงทันทีอย่างงั้นรึ?"
"ไม่,พวกเราจะรอคอยแยกสวรรค์,หนึ่งข้าต้องการเห็นจงซานแยกสวรรค์,สอง,ข้าต้องการเห็นรุ่งอรุณในยามเข้า,ข้าต้องการให้ท่านออกไปโน้มน้าวท่านปู่เพื่อที่จะมาช่วยพวกเรา!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อย่างไร?"บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าต้องการสร้างสัมพันธ์กับเขา!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สร้างสัมพันธ์อย่างงั้นรึ? ที่ด้านนอกมียอดฝีมือมากมาย,จงซานจะสามารถต่อกรกับพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?"
"ข้าเชื่อว่าจงซานจะปลอดภัย,ถึงแม้ว่าแผ่นดินของเขาจะถูกทำลายกลายเป็นฝุ่น,แต่จงซานจะต้องหนีไปได้,ด้วยความสามารถของเขา,ไม่ช้าก็เร็วในโลกใบใหญ่เขาจะต้องกลับมาฉายแสงเปล่งประกาย,เหมือนดั่งเติมดอกไม้บนผ้าไหม,พฤกษชาติละลานตาราวผ้าไหมทอดิ้น!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวยืนยันอย่างมั่นใจ.
"ได้,ยังไงเจ้าก็คือประมุขตระกูล!"
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
หลังจากที่จงซานเตรียมการ,เขาก็ได้เดินทางมายังฮาเร็มของเขา.
"เหล่าเยว่,ท่านบอกว่าร้อยปีหลังจากนี้,พวกเราจะทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เป๋าเอ๋อที่ลอบถามหยั่งเชิง.
"ไปอยู่ภพหยินทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ข้าไม่ไป!"เป๋าเอ๋อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าก็ไม่ไป!"กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมาเช่นกัน.
เป่ยชิงซือและเทียนหลิงเอ๋อก็เช่นกันปฏิเสธที่จะไป,"ข้าเองก็ไม่ไป!"
"อย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเราต้องการเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังพร้อมกับเจ้า,พวกเราต้องการอยู่ภพหยาง!"เป่าเอ๋อกล่าว.
เมื่อเป่าเอ๋อกล่าวออกมาเหล่าฮวงโหวคนอื่นๆต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย.
"ภพหยางนั้นเต็มไปด้วยอันตราย! พวกเจ้าควรจะไปอยู่ภพหยิน!"จงซานที่กล่าวปลอบ.
"แต่ว่า,ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ภพหยางหรือภพหยิน,พวกเราก็ยังสัมผัสได้ถึงการจับจ้อง,ไม่เคยหายไป,ถึงจะอยู่ภพหยินแล้วอย่างไร?
เหล่ากลุ่มอิทธิพลจากโลกใบใหญ่ก็ยังสามารถแทรกแซงลงไปยังภพหยินได้เช่นกัน."เป่าเอ๋อกล่าว.
"พวกเขาจะสามารถข้ามลงไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมา.
"ม่านพลังทั้งสองที่กั้นอยู่ระหว่างโลกใบเล็กและโลกใบใหญ่นั้น,พวกเขามีพลังเพียงพอ?
ไม่ว่าจะหลีกเลี่ยงเพียงใด,สุดท้ายก็ต้องเผชิญหน้า,ก่อนหน้านี้เทียนเฉินจื่อต้องการทำร้ายพวกเรา,พวกเขากลับออกมาปกป้องพวกเรา,อย่างน้อยข้าคิดว่าพวกเขาคงจะไม่ทำอันตรายพวกเรา,ไม่เช่นนั้นคงจะปล่อยให้พวกเราบาดเจ็บไปแล้ว!"กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา!
"เหล่าเยว่,อย่าให้พวกเราไปเลย,พวกเราเป็นห่วงท่าน,พวกเราต้องการอยู่กับท่านในภพหยาง!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
เหล่าฮวงโหวทั้งหมดที่จ้องมองจงซานทั้งหมดพร้อมกัน.
จงซานที่หลับตา,ครุ่นคิด,พร้อมกับบีบคลึงศีรษะไปมา,เห็นชัดเจนว่าเต็มไปด้วยความกังวล.
"จงซาน,ว่าอย่างไร?"เทียนหลิงเอ๋อสอบถาม.
"เฉียนโหยวที่รับรู้เรื่องกลยุทธิ์,นางควรจะรับรู้ว่าการแยกสวรรค์นั้น,จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นต่อ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม!ข้าและทุกคนได้พูดคุยกันแล้ว,เพราะว่าคาดเดาผลที่จะเกิดขึ้นได้,ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องการจะไปยังภพหยิน."กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม,กับสิ่งที่จะเกิดขึ้น,ทั้งภพหยางและภพหยิงคงจะเหมือนๆกัน,ข้าเองที่คิดว่าตัวเองมีโชค,หากแต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นไปในทางที่ดีตลอด,ในเมื่อพวกเจ้าต้องการจะอยู่ภพหยาง,เช่นนั้นก็ต้องระวังตัวให้ดี,พวกเราจะรับแสงศักดิ์สิทธิ์พร้อมๆกัน!"จงซานที่ลืมตากล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อืม!"เหล่าสตรีของเขาที่พยักหน้ารับ.
................
ร้อยปีผ่านไป,สิบแม่ทัพทั้งสิบ,เวลานี้ได้ก้าวสู่มนุษย์ขั้นสมบูรณ์ทุกคนแล้ว,ซึ่งถึงเวลาที่จงซานจะแยกสวรรค์.
วันนี้วันที่เจ็ด
ฉีเยว่,ต้าเจิ้งจะทำการแยกสวรรค์.
ที่ตำแหน่งหลุมสองภพ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และเหมือนกันที่ภพหยิง,ลู่เจี้ยนปิงในเวลานี้
ได้นำเมืองหลวงภพหยินมาหยุดอยู่จุดเดียวกัน,ซึ่งแน่นอนว่าเมืองซ่างก่อนหน้านี้ได้ถูกทำให้กลายเป็นเมืองลอยฟ้า,เพื่อที่จะสามารถเคลื่อนที่มาอยู่ที่ใจกลางของภพหยินได้.
หลุมสองภพ,ภพหยินและภพหยาง,เหล่าทหารได้มารวมตัวกัน.
นักรบระดับสูงของราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,เหล่าคนที่แข็งแกร่งต่างก็มารวมอยู่ทีเดียวกัน,ทุกคนต่างก็รับรู้ดีว่าวันนี้จะเป็นวันที่ยิ่งใหญ่อีกวันหนึ่ง.
ฝ่าบาทกำลังจะทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,โดยจะทำการนำดินแดนทั้งหมดในโลกใบนี้โบยบินขึ้นสู่สวรรค์.
ทั่วทุกคนในโลกใบนี้,ทุกคนต่างก็ชื่นชมและเทิดทูนจงซาน,ดังนั้นพวกเขาต่างก็เชื่อว่าฝ่าบาทจะทำสำเร็จ,สามารถแยกสวรรค์ได้อย่างแน่นอน.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,มีสี่ฮวงโหวที่ยืนอยู่,จงเทียน,สุ่ยจิง,สุ่ยอู๋เหิน,เซียนเซิงซือ,หลินเซียว,อาวุโสเทียน,เห่าเม่ยลี่,ตี้เสวียนชา,หยินโหลวหรี่,กุยเซอและเหล่าเสนาธิการของภพหยาง.
เมืองซ่างภพหยิน,ประตูสวรรค์ทิศใต้,ซึ่งมีจงเจิ้ง,เซียนเซียน,อี้เหยี่ยน,เสี่ยวหวัง,เหยี่ยนฉงจื่อ,หวังคู,เจ้าโส่วเซี่ยง,หลิวอู๋ซ่าง,หนีปู่ซ่า,ลู่เจี้ยนปิงและเสนาธิการทั้งหมดของภพหยิน.
หลังจากที่แยกสวรรค์เสร็จสิ้น,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดจะถูกแยกออกจากกัน,ภพหยินหยางนั้นจะถูกแยกจากกันอย่างสิ้นเชิง.
กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเวลานี้,ผู้คนมากมายต่างก็จับจ้องมองไปยังสถานะที่หลุมสองภพ.
ภพหยาง,หลุมสองภพ,จงซานร่างหลัง,สวมมงกุฏทองคำ,เสื้อคลุมเก้ามังกร,ในเวลานี้เขาที่ยืนนิ่งหลับตานิ่ง.
ภพหยินหลุมสองภพ,จงซานร่างแยกเงา,ที่สวมมงกุฏสีดำ,สวมชุดคลุมเก้ามังกร,ยืนนิ่งหลับตาทำสมาธิเช่นกัน.
จงซานที่ยืนนิ่งอยู่สองชั่วยาม,ก่อนที่จะขยับ,เขาที่สัมผัสได้ถึงโลกใบเล็กทั้งหมด,รับรู้ถึงความพร้อมในครั้งนี้ของเขา.
"เปรี้ยง!!!!!!"
ท้องฟ้าภพหยางที่สายฟ้าดังกระหึ่ม,เมฆสายฟ้ามากมายกำลังรวมตัวขึ้นในทันที,ขณะที่จงซานลืมตาขึ้น,อำนาจสวรรค์ที่มากมายมหาศาลกำลังโถมกระหน่ำลงมาในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น