Immortality Chapter 823 Instigation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 823 ล่อลวง
Chapter 823 Instigation
ท้องฟ้าภพหยางเวลานี้,ปรากฏเมฆสายฟ้ามากมายไร้ที่สุดสุด,อีกทั้งยังหนาแน่นมืดคลึ้มไปหมด,เทียบกับกู่เฉิงตงก่อนหน้านี้,กลับมีปริมาณและขนาดเหนือกว่ามาก.
ภายในเมฆที่ดำมืด,สร้างฟ้าที่บ้าคลั่ง,ท้องฟ้าคำรามเสียงดังกระหึ่ม,สายฟ้ามากมายที่ลั่นแลบแปบๆ
ไม่เพียงแค่เป็นสายฟ้าที่ทอดยาวออกมาเท่านั้น,สายฟ้าเหล่านั้นยังรวมตัวกันเป็นมังกรสายฟ้าคำรามออกมาเป็นระยะเป็นจำนวนมากมายหลายตน.
ทั่วทั้งสถานที่หลุมสองภพ,มังกรสายฟ้าที่คำรามลั่น,สั่นสะเทือนผืนฟ้าอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
เสียงของมังกรสายฟ้าหลายหมื่นตนกระจายไปทั่วท้องฟ้า,ส่องประกายแสงไม่หยุด,คำรามสั่น,ดำผุดดำว่ายในเมฆสายฟ้า,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
นี่อำนาจสวรรค์สายฟ้าอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมาองท้องฟ้า,แววตาเผยท่าทางดูแคลน.
กับสายตาที่เหยียดหัน,เป็นการยั่วยุมังกรสายฟ้าไปในทันที,เหล่ามังกรสายฟ้าที่ทวีความรุนแรงขึ้นมา,พร้อมกับเทสายฟ้าราวกับเป็นธารน้ำตกพุ่งลงมา,กระหน่ำไปยังตำแหน่งของจงซาน.
"โฮกกกกกก!"
"โฮกกกกกก!"
"เปรี้ยง!!!!!!"
มังกรนับหมื่นที่พุ่งตรงมาด้วยความเร็ว,อำนาจทำลายล้างที่ฉีกกระชากอากาศออกเป็นชิ้นๆ,ด้วยอำนาจสวรรค์ที่หนักหน่วงรุนแรง.
เทียนหลิงเอ๋อที่กุมปากเอาไว้! ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับส่งตราประทับครรลองสวรรค์ลอยออกไปในทันที.
ตราประทับครรลองสวรรค์ที่ลอยออกไปขยายขนาดขึ้นในทันที,พริบตาเดียวยืดยาวออกเป็นหนึ่งแสนลี้,เข้ารับมือมังกรสายฟ้าทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง,มังกรสายฟ้านับหมื่นระเบิดออกมาในทันที,ตราประทับครรลองสวรรค์นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าจะสามารถบดขยี้สวรรค์ออกเป็นเสี่ยงๆได้.
จากนั้นในเสี้ยววินาที่,ตราประทับครรลองสวรรค์ที่เคลื่อนที่เข้าปะทะเมฆสายฟ้าที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดต่อไป.
"วีดดดดดด บึม!!!"
ในนาทีนั้นเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ในทันที,เปลวเพลิงที่ลุกไหม้เมฆสายฟ้า,ด้วยพลังของตราครรลองสวรรค์,ทำให้ผืนฟ้าเปิดออกมาอีกครั้ง.
ตราประทับผนึกสวรรค์!
พลังอำนาจมากกว่าทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนที่เคยอยู่ในเหตุการณ์กู่เฉิงตรงผนึกผนึกสวรรค์,ในเวลานี้คล้ายกันมาก,ทว่าการกระทำของจงซานนั้นกลับดูทรงพลังแข็งแกร่งกว่าจนเทียบกันไม่ติด.
อย่างแรกเลย,ตราประทับครรลองสวรรค์ของจงซานนั้นมีขนาดใหญ่กว่ามาก,ถัดจากนั้นการผนึกสวรรค์ของเขา,ยังสร้างหลุมดำขนาดใหญ่,แม้แต่จงซานเก็บตราครรลองสวรรค์ไป,หลุมดำขนาดใหญ่ที่ค่อยๆฟื้นฟู,ทว่ามีมิติอากาศที่ฉีกขาดเป็นอักษรแปดตัวที่ไม่ฟื้นคืนกลับมา.
รับโองการสวรรค์,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!( 受命于天,即寿永昌)
เป็นอักษรลายประทับของตราประทับของจงซานที่,ประทับผืนฟ้า,เป็นผนึกที่ไม่สามารถลบเลือน,ราวกับว่ามันเป็นหนึ่งในพลังแห่งกฏของสวรรค์,เป็นอักษรที่ฉีกมิติปะทับเอาไว้บนผืนฟ้า.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองออกไปด้วยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ,ทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน,ตื่นตระลึงพลังอำนาจของเซิ่งซ่าง.
ฝ่าบาทที่ยังไม่ใช้อำนาจของต้าเจิ้งสนับสนุน,นอกจากนี้ที่ภพหยินเองก็ยังไม่เริ่มเรียกทัณฑ์สวรรค์อีกด้วย.
ตราปะทับที่ประทับสวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นตราประทับที่ไม่เลือนหาย,เป็นพลังที่ราวกับดูแคลนสวรรค์.
ดูเหมือนว่าเป็นการประกาศให้กับฟ้าดินได้รับรู้,นี่ไม่ใช่การผ่านทัณฑ์สวรรค์ของปุถุชนทั่วไป,ทว่านี่คือการแจ้งว่าจะแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ต้องการที่จะฉีกกระชากฟ้าดินของโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
อักษรแปดตัวขนาดใหญ่ยักษ์,อักษรที่ปะทับบนท้องฟ้า,ล่อลวงเมฆสีแดงมากมายมารวมตัวกัน.
เมฆสีแดงรวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏไข่ใบใหญ่ที่ผุดออกมาครึ่งหนึ่งจากเมฆที่ใหญ่ยักษ์.
เนตรแสงสวรรค์!
ทุกคนที่จับจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ทุกคนรู้ดีว่าเนตรแสงสวรรค์คือคู่ต่อกรของจงซาน,จงซานจะเผชิญหน้ากับเนตรแสงสวรรค์อย่างไร?
มันคือตัวตนที่น่าเกรงขามที่สุด,ลึกล้ำที่สุด,ในเวลานั้นกู่เฉิงตงได้ใช้ขวานสะบั้นสวรรค์ต่อกรกับมัน,แล้วจงซานล่ะใช้เผชิญหน้ากับมันอย่างไร?
เขาจะใช้วิธีใด? ไม่มีใครรู้นอกจากจงซาน.
เนตรแสงสวรรค์ขนาดใหญ่ที่ลืมตาขึ้น,อำนาจสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่กำลังกดทับลงมาบีบรัดหัวใจคน,ราวกับว่าเป็นอำนาจกำราบที่ทำให้ทุกคนต้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ,เป็นอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าเสนาธิการทุกคนเวลานี้เต็มไปด้วยความจริงจัง.
ห่างออกมาหุบเขาแห่งหนึ่งจากหลุมสองภพไม่ไกล,อี้หลานเชวี๋ยนำคนของเขามาประจำการที่แห่งนี้,จดจ้องมองไปยังเนตรแสงสวรรค์พลางขมวดคิ้วไปมา.
และไกลออกไปจากหลุมสองภพอีกแห่งหนึ่งเช่นกัน,มีชายในชุดสีดำ,ชายคนดังกล่าวถือกระบี่ยาว,กระบี่ที่ราวกับว่าได้ผสานเข้ากับร่างกายของเขา,ที่หน้าผากของเขาที่มีกลุ่มก้อนเปลวเพลิงสีแดงชาติ,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา.
หางจงซานอยู่ที่นี่,เขาจะจำได้ในทันที,คนผู้นี้ก็คือเจ้าเทียนชา!
เขาก็คืออดีตศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักไคหยาง,ผู้ฝึกฝนวิชาเพลงกระบี่ปิดฟ้าเฉือนนภา,เจ้าเทียนชา,ก่อนหน้าที่จงซานจะปรากฏ,เขาคือดาวเด่น,เต็มไปด้วยความอหังการ,หากแต่หลังจงซานปรากฏ,เขาที่ต้องเสียทุกอย่างให้กับจงซาน,เป่ยชิงซือ,เทียนหลิงเอ๋อที่ถูกคว้าไป,ทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความริษยา,เกลียดชัง,มันถูกฝังไปจนถึงกระดูกของเจ้าเทียนชา.
เจ้าเทียนชาในเวลานี้ไม่กล้าที่จะแตะต้องจงซานเหมือนเมื่อก่อนอย่างแน่นอน,อย่างน้อยก็ในเวลานี้.
สายตาของเจ้าเทียนชาที่จ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ดวงตาลุกโชนด้วยเพลิงแห่งการต่อสู้,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของจงซานด้วยแววตาเย็นชา.
เขาที่คาดหวังว่าจงซานจะต้องตกตายในเร็วๆนี้!
เนตรแสงสวรรค์ที่ลืมตาออกมาแล้ว,บนดวงตาของมันเวลานี้,มีรอยของขวานสะบั้นสวรรค์ของกู่เฉิงตงที่ถูกทิ้งเอาไว้,ทว่าร้อยปีที่แล้วที่มันต้องพบกับจงซาน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าอาการของมันกำเริบหนักขึ้นยิ่งกว่าเดิม,แสงนิมิตร้ายดูจะร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
หากมีคนที่พยายามแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,แน่นอนเนตรแสงสวรรค์จะออกมาลงโทษคนผู้นั้นอย่างหนัก,แสดงออกมาเหมือนดั่งสวรรค์ที่กำลังโกรธเกรี้ยว,กับคนที่หาญกล้าท้าทายอำนาจสวรรค์.
ทว่า,เนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้จับจ้องมองไปยังคนที่ต้องเผชิญหน้า,ดวงตาของมันที่หดเกร็ง.
เป็นเขา? อสุรกายตนนั้น?
จงซานจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,เนตรแสงสวรรค์จ้องมองจงซาน.
ดูเหมือนว่า,จะปฏิเสธกำลังหยั่งเชิงกันและกัน.
"เกิดอะไรขึ้น,เนตรแสงสวรรค์ถึงไม่ขยับ?"บรรพชนอี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไป.
"ไม่รู้,ไม่เข้าใจเลย,แปลกเกินไปแล้ว!"อี้หลานเชวี๋ยที่รู้สึกงงงวย.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งต่างก็จ้องมองด้วยความสงสัย,เนตรแสงสวรรค์เป็นอะไรกัน?
ก่อนหน้านี้ได้ปลดปล่อยแรงกดดันมหาศาลที่น่าหวาดกลัวออกมาแล้วหายไปแล้วรึ?
ในอดีตเมื่อครั้งเผชิญหน้ากับกู่เฉิงตงเป็นเช่นไร? มันโจมตีมายังกู่เฉิงตงอย่างรุนแรงราวกับคนโง่งม?
ตอนนี้กลับไปไม่ตอบสนองอะไรเลยอย่างงั้นรึ?
มันกำลังลังเลอย่างงั้นรึ? จะเป็นไปได้อย่างไร?
เนตรแสงสวรรค์ที่เป็นเหมือนดั่งตัวตนที่ทรงพลัง,เป็นวิถีสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบเล็ก,มันไม่ควรมีความรู้สึกใดๆ,ควรจะมีเพียงแค่สัญชาติญาณไม่ใช่รึ?
แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัยงงงวย,เกิดเรื่องแปลกประหลาดอันใด.
เมฆสีแดงมากมายที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,เนตรแสงสวรรค์ที่ค่อยๆหลับลง,ราวกับว่ามันกำลังล่าถอยกลับไป.
ทุกๆคนเปลี่ยนเป็นโง่งม,เนตรแสงสวรรค์กำลังทำอะไร?หนีอย่างงั้นรึ?
มันหวาดกลัวจงซานอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร,หรือว่ายังมีเรื่องอะไรที่จะสามารถอธิบายได้ดีกว่านี้กัน?
เนตรแสงสวรรค์กำลังหนีเพราะกลัวอย่างงั้นรึ? หากบอกใครต่อใครคงจะคิดว่าบ้าไปแล้ว,ตัวตนของเนตรแสงสวรรค์คือวิถีสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบเล็ก,เป็นไปได้อย่างงันรึที่มันจะหวาดกลัว?
ทว่าในความเป็นจริงนี้,เนตรแสงสวรรค์กำลังจะหายไปจริงๆ,มันไม่กล้าที่จะต่อกรกับจงซาน.
"เจ้าจะหนีไปเช่นนี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
หลังจากที่จงซานกล่าวออกไปเสียงดัง,พร้อมกับจ้องเขม็งไปยังเนตรแสงสวรรค์.
ทุกคนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ฝ่าบาทกำลังทำอะไร?
กำลังพูดกับเนตรแสงสวรรค์,สามารถที่พูดคุยกับมันได้อย่างงั้นรึ?
ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาเห็นนี้,เป็นความจริงที่เนตรแสงสวรรค์เตรียมที่จะถอยกลับไป,เมฆสีแดงเองก็ลดลง,ขณะที่มันจะหลับตาจากนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง.
เนตรแสงสวรรค์,ที่จ้องมองจงซาน,,มันที่ต้องยอมรับความจริงต้องเผชิญหน้ากับจงซานด้วยทั้งหมดที่มี.
จงซานที่ยื่นมือขวาออกไปบนท้องฟ้า.
พลังอำนาจบางอย่างที่มุมหนึ่งของเนตรแสงสวรรค์,เป็นแสงสีขาวถูกดึงออกมาจากจงซาน.
จากนั้นบนรอยร้าวของเนตรแสงสวรรค์ก็ค่อยๆหายไปอย่างคาดไม่ถึง.
มันคือเจตจำนงของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ถูกทิ้งเอาไว้,จงซานได้ดึงมันกลับมา.
เนตรแสงสวรรค์ที่เผยท่าทางสงสัย,ประชาชนทั่วไปเองก็เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน,ฝ่าบาทต้องการทำอะไร?
รักษาเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ?
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป,เนตรแสงสวรรค์ก็ฟื้นฟูกลับคืนมา,อาการบาดเจ็บหายไปทั้งหมด.
ทันใดนั้น,เนตรแสงสวรรค์ก็หลายเป็นทรงพลังน่าเกรงขาม,ขณะที่จ้องมองจงซาน,มันได้ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมาในทันที.
จงซานที่เงยหน้าจดจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,ประกายแววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ทันใดนั้นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเนตรแสงสวรรค์ก็หายไปในทันที.
"วูซซซซซซ!"
จงซานที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ร่างกายที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเร็ว,ไปปรากฏขึ้นที่กลางอากาศต่อหน้าของเนตรแสงสวรรค์ในทันที.
เนตรแสงสวรรค์ตอนนี้ดวงตาหดเกร็งจดจ้องมองจงซาน.
"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่เนตรแสงสวรรค์อีกต่อไปแล้ว,ข้ารับรู้ตัวเจ้านั้นไม่ใช่เนตรแสงสวรรค์ทั่วไป,เจ้ามีจิตวิญญาณของตัวเอง,มีเชาว์ปัญญาของตัวเอง,ทว่าข้าต้องการจะบอกเจ้า,เมื่อข้าแยกสวรรค์,เจ้าจะหายไปจากอากาศ,เพราะว่าเจ้านั้นมีอำนาจเพียงแค่ในโลกใบเล็กนี้เท่านั้น,หากไม่มีโลกใบเล็ก,เจ้าก็จะไม่มีตัวตนอีกต่อไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เนตรแสงสวรรค์ที่จับจ้องมองจงซาน,ไม่คิดจะโจมตีออกมาแต่อย่างใด,ราวกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เจี่ยเจี๋ย,จงซานต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?
เขากำลังจะต่อรองอยู่รึ? จริงรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่สอบถามออกไป.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"เป่าเอ๋อพยักหน้า.
"แต่ว่าพวกเราไม่เห็นได้ยินเสียงเลย?"
"เหล่าเยว่น่าจะสร้างค่ายกลปิดบังพื้นที่รอบๆเอาไว้,ไม่ให้เสียงดังผ่านออกมา!"เป่าเอ๋อครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ไม่ใช่ฮวงโหว,ทุกๆคนเองต่างก็เต็มไปด้วยความสงสัย,ฝ่าบาทแยกสวรรค์ด้วยวิธีแปลกๆอย่างงั้นรึ?
แตกต่างจากกู่เฉิงตงเมื่อครั้งก่อนลิบลับเลย?
ไม่ว่าพวกเขาจะคาดเดาไปอย่างไรแต่ก็สร้างความสนใจกับผู้คนเป็นอย่างมาก.
จงซนยังคงกล่าวต่อเนตรแสงสวรรค์"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า,หากข้าลงมือ,ผลจะออกมาอย่างไรเจ้าควรจะรู้,ว่าจะจะถูกทำลายแหลกสลาย,ฟ้าดิน,โลกใบเล็กนี้,จะทะลวงมันออกไป! เจ้ากำลังคิดอะไร?"
"เจ้าคงไม่คิดว่าจะหนีไปจริงๆใช่ใหม?
หรือว่าจะให้ข้าทำลายลงอย่างสิ้นเชิง,หรือรอให้โลกใบเล็กหายไปแล้วเจ้าก็หายไปด้วย,แตกสลายไปอย่างสิ้นเชิง"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เนตรแสงสวรรค์ยังคงหยุดนิ่งไม่ไหวติง.
"ข้าจะมอบโอกาสให้กับเจ้า,ติดตามข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ติดตามข้า?
ไม่มีใครได้ยิน,แน่นอนไม่เช่นนั้นคงจะคิดว่าจงซานเสียสติไปแล้ว,เขากำลังทำอะไร?
ล่อลวงรึ? ต้องการปลุกระดมให้เนตรแสงสวรรค์ทรยศโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
ต้องการให้มันเป็นปฏิปักษ์กับฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเนตรแสงสวรรค์เป็นส่วนหนึ่งของฟ้าดินหรอกรึ?
กับการยั่วยุให้มันทรยศเช่นนี้เป็นไปไดรึ? ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้มาก่อน!
"เจ้าควรรู้ว่าข้ามีความสามารถพอ,เจ้าพอใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบเล็กแค่นรึ?
ตราบเท่าที่เจ้าติดตามข้า,ข้าจะทำให้เจ้าสามารถเย่อหยิ่งอหังการบนโลกใบใหญ่,ทำให้เจ้าก้าวสู่จุดสูงสุด,ทำให้เจ้ายิ่งใหญ่,เติบโตขึ้น,พัฒนาเจ้า,ทำให้วิถีสวรรค์ของโลกใบใหญ่ต้องสยบต่อเจ้า,ให้เจ้าดูแคลนทุกคนในโลกใบใหญ่."จงซานที่กล่าวล่อลวง.
Chapter 823 Instigation
策反
ล่อลวง
ท้องฟ้าภพหยางเวลานี้,ปรากฏเมฆสายฟ้ามากมายไร้ที่สุดสุด,อีกทั้งยังหนาแน่นมืดคลึ้มไปหมด,เทียบกับกู่เฉิงตงก่อนหน้านี้,กลับมีปริมาณและขนาดเหนือกว่ามาก.
ภายในเมฆที่ดำมืด,สร้างฟ้าที่บ้าคลั่ง,ท้องฟ้าคำรามเสียงดังกระหึ่ม,สายฟ้ามากมายที่ลั่นแลบแปบๆ
ไม่เพียงแค่เป็นสายฟ้าที่ทอดยาวออกมาเท่านั้น,สายฟ้าเหล่านั้นยังรวมตัวกันเป็นมังกรสายฟ้าคำรามออกมาเป็นระยะเป็นจำนวนมากมายหลายตน.
ทั่วทั้งสถานที่หลุมสองภพ,มังกรสายฟ้าที่คำรามลั่น,สั่นสะเทือนผืนฟ้าอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
เสียงของมังกรสายฟ้าหลายหมื่นตนกระจายไปทั่วท้องฟ้า,ส่องประกายแสงไม่หยุด,คำรามสั่น,ดำผุดดำว่ายในเมฆสายฟ้า,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
นี่อำนาจสวรรค์สายฟ้าอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมาองท้องฟ้า,แววตาเผยท่าทางดูแคลน.
กับสายตาที่เหยียดหัน,เป็นการยั่วยุมังกรสายฟ้าไปในทันที,เหล่ามังกรสายฟ้าที่ทวีความรุนแรงขึ้นมา,พร้อมกับเทสายฟ้าราวกับเป็นธารน้ำตกพุ่งลงมา,กระหน่ำไปยังตำแหน่งของจงซาน.
"โฮกกกกกก!"
"โฮกกกกกก!"
"เปรี้ยง!!!!!!"
มังกรนับหมื่นที่พุ่งตรงมาด้วยความเร็ว,อำนาจทำลายล้างที่ฉีกกระชากอากาศออกเป็นชิ้นๆ,ด้วยอำนาจสวรรค์ที่หนักหน่วงรุนแรง.
เทียนหลิงเอ๋อที่กุมปากเอาไว้! ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับส่งตราประทับครรลองสวรรค์ลอยออกไปในทันที.
ตราประทับครรลองสวรรค์ที่ลอยออกไปขยายขนาดขึ้นในทันที,พริบตาเดียวยืดยาวออกเป็นหนึ่งแสนลี้,เข้ารับมือมังกรสายฟ้าทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง,มังกรสายฟ้านับหมื่นระเบิดออกมาในทันที,ตราประทับครรลองสวรรค์นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าจะสามารถบดขยี้สวรรค์ออกเป็นเสี่ยงๆได้.
จากนั้นในเสี้ยววินาที่,ตราประทับครรลองสวรรค์ที่เคลื่อนที่เข้าปะทะเมฆสายฟ้าที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดต่อไป.
"วีดดดดดด บึม!!!"
ในนาทีนั้นเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ในทันที,เปลวเพลิงที่ลุกไหม้เมฆสายฟ้า,ด้วยพลังของตราครรลองสวรรค์,ทำให้ผืนฟ้าเปิดออกมาอีกครั้ง.
ตราประทับผนึกสวรรค์!
พลังอำนาจมากกว่าทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนที่เคยอยู่ในเหตุการณ์กู่เฉิงตรงผนึกผนึกสวรรค์,ในเวลานี้คล้ายกันมาก,ทว่าการกระทำของจงซานนั้นกลับดูทรงพลังแข็งแกร่งกว่าจนเทียบกันไม่ติด.
อย่างแรกเลย,ตราประทับครรลองสวรรค์ของจงซานนั้นมีขนาดใหญ่กว่ามาก,ถัดจากนั้นการผนึกสวรรค์ของเขา,ยังสร้างหลุมดำขนาดใหญ่,แม้แต่จงซานเก็บตราครรลองสวรรค์ไป,หลุมดำขนาดใหญ่ที่ค่อยๆฟื้นฟู,ทว่ามีมิติอากาศที่ฉีกขาดเป็นอักษรแปดตัวที่ไม่ฟื้นคืนกลับมา.
รับโองการสวรรค์,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!( 受命于天,即寿永昌)
เป็นอักษรลายประทับของตราประทับของจงซานที่,ประทับผืนฟ้า,เป็นผนึกที่ไม่สามารถลบเลือน,ราวกับว่ามันเป็นหนึ่งในพลังแห่งกฏของสวรรค์,เป็นอักษรที่ฉีกมิติปะทับเอาไว้บนผืนฟ้า.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองออกไปด้วยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ,ทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน,ตื่นตระลึงพลังอำนาจของเซิ่งซ่าง.
ฝ่าบาทที่ยังไม่ใช้อำนาจของต้าเจิ้งสนับสนุน,นอกจากนี้ที่ภพหยินเองก็ยังไม่เริ่มเรียกทัณฑ์สวรรค์อีกด้วย.
ตราปะทับที่ประทับสวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นตราประทับที่ไม่เลือนหาย,เป็นพลังที่ราวกับดูแคลนสวรรค์.
ดูเหมือนว่าเป็นการประกาศให้กับฟ้าดินได้รับรู้,นี่ไม่ใช่การผ่านทัณฑ์สวรรค์ของปุถุชนทั่วไป,ทว่านี่คือการแจ้งว่าจะแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ต้องการที่จะฉีกกระชากฟ้าดินของโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
อักษรแปดตัวขนาดใหญ่ยักษ์,อักษรที่ปะทับบนท้องฟ้า,ล่อลวงเมฆสีแดงมากมายมารวมตัวกัน.
เมฆสีแดงรวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏไข่ใบใหญ่ที่ผุดออกมาครึ่งหนึ่งจากเมฆที่ใหญ่ยักษ์.
เนตรแสงสวรรค์!
ทุกคนที่จับจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ทุกคนรู้ดีว่าเนตรแสงสวรรค์คือคู่ต่อกรของจงซาน,จงซานจะเผชิญหน้ากับเนตรแสงสวรรค์อย่างไร?
มันคือตัวตนที่น่าเกรงขามที่สุด,ลึกล้ำที่สุด,ในเวลานั้นกู่เฉิงตงได้ใช้ขวานสะบั้นสวรรค์ต่อกรกับมัน,แล้วจงซานล่ะใช้เผชิญหน้ากับมันอย่างไร?
เขาจะใช้วิธีใด? ไม่มีใครรู้นอกจากจงซาน.
เนตรแสงสวรรค์ขนาดใหญ่ที่ลืมตาขึ้น,อำนาจสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่กำลังกดทับลงมาบีบรัดหัวใจคน,ราวกับว่าเป็นอำนาจกำราบที่ทำให้ทุกคนต้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ,เป็นอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าเสนาธิการทุกคนเวลานี้เต็มไปด้วยความจริงจัง.
ห่างออกมาหุบเขาแห่งหนึ่งจากหลุมสองภพไม่ไกล,อี้หลานเชวี๋ยนำคนของเขามาประจำการที่แห่งนี้,จดจ้องมองไปยังเนตรแสงสวรรค์พลางขมวดคิ้วไปมา.
และไกลออกไปจากหลุมสองภพอีกแห่งหนึ่งเช่นกัน,มีชายในชุดสีดำ,ชายคนดังกล่าวถือกระบี่ยาว,กระบี่ที่ราวกับว่าได้ผสานเข้ากับร่างกายของเขา,ที่หน้าผากของเขาที่มีกลุ่มก้อนเปลวเพลิงสีแดงชาติ,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา.
หางจงซานอยู่ที่นี่,เขาจะจำได้ในทันที,คนผู้นี้ก็คือเจ้าเทียนชา!
เขาก็คืออดีตศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักไคหยาง,ผู้ฝึกฝนวิชาเพลงกระบี่ปิดฟ้าเฉือนนภา,เจ้าเทียนชา,ก่อนหน้าที่จงซานจะปรากฏ,เขาคือดาวเด่น,เต็มไปด้วยความอหังการ,หากแต่หลังจงซานปรากฏ,เขาที่ต้องเสียทุกอย่างให้กับจงซาน,เป่ยชิงซือ,เทียนหลิงเอ๋อที่ถูกคว้าไป,ทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความริษยา,เกลียดชัง,มันถูกฝังไปจนถึงกระดูกของเจ้าเทียนชา.
เจ้าเทียนชาในเวลานี้ไม่กล้าที่จะแตะต้องจงซานเหมือนเมื่อก่อนอย่างแน่นอน,อย่างน้อยก็ในเวลานี้.
สายตาของเจ้าเทียนชาที่จ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ดวงตาลุกโชนด้วยเพลิงแห่งการต่อสู้,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของจงซานด้วยแววตาเย็นชา.
เขาที่คาดหวังว่าจงซานจะต้องตกตายในเร็วๆนี้!
เนตรแสงสวรรค์ที่ลืมตาออกมาแล้ว,บนดวงตาของมันเวลานี้,มีรอยของขวานสะบั้นสวรรค์ของกู่เฉิงตงที่ถูกทิ้งเอาไว้,ทว่าร้อยปีที่แล้วที่มันต้องพบกับจงซาน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าอาการของมันกำเริบหนักขึ้นยิ่งกว่าเดิม,แสงนิมิตร้ายดูจะร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
หากมีคนที่พยายามแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,แน่นอนเนตรแสงสวรรค์จะออกมาลงโทษคนผู้นั้นอย่างหนัก,แสดงออกมาเหมือนดั่งสวรรค์ที่กำลังโกรธเกรี้ยว,กับคนที่หาญกล้าท้าทายอำนาจสวรรค์.
ทว่า,เนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้จับจ้องมองไปยังคนที่ต้องเผชิญหน้า,ดวงตาของมันที่หดเกร็ง.
เป็นเขา? อสุรกายตนนั้น?
จงซานจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,เนตรแสงสวรรค์จ้องมองจงซาน.
ดูเหมือนว่า,จะปฏิเสธกำลังหยั่งเชิงกันและกัน.
"เกิดอะไรขึ้น,เนตรแสงสวรรค์ถึงไม่ขยับ?"บรรพชนอี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไป.
"ไม่รู้,ไม่เข้าใจเลย,แปลกเกินไปแล้ว!"อี้หลานเชวี๋ยที่รู้สึกงงงวย.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งต่างก็จ้องมองด้วยความสงสัย,เนตรแสงสวรรค์เป็นอะไรกัน?
ก่อนหน้านี้ได้ปลดปล่อยแรงกดดันมหาศาลที่น่าหวาดกลัวออกมาแล้วหายไปแล้วรึ?
ในอดีตเมื่อครั้งเผชิญหน้ากับกู่เฉิงตงเป็นเช่นไร? มันโจมตีมายังกู่เฉิงตงอย่างรุนแรงราวกับคนโง่งม?
ตอนนี้กลับไปไม่ตอบสนองอะไรเลยอย่างงั้นรึ?
มันกำลังลังเลอย่างงั้นรึ? จะเป็นไปได้อย่างไร?
เนตรแสงสวรรค์ที่เป็นเหมือนดั่งตัวตนที่ทรงพลัง,เป็นวิถีสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบเล็ก,มันไม่ควรมีความรู้สึกใดๆ,ควรจะมีเพียงแค่สัญชาติญาณไม่ใช่รึ?
แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัยงงงวย,เกิดเรื่องแปลกประหลาดอันใด.
เมฆสีแดงมากมายที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,เนตรแสงสวรรค์ที่ค่อยๆหลับลง,ราวกับว่ามันกำลังล่าถอยกลับไป.
ทุกๆคนเปลี่ยนเป็นโง่งม,เนตรแสงสวรรค์กำลังทำอะไร?หนีอย่างงั้นรึ?
มันหวาดกลัวจงซานอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร,หรือว่ายังมีเรื่องอะไรที่จะสามารถอธิบายได้ดีกว่านี้กัน?
เนตรแสงสวรรค์กำลังหนีเพราะกลัวอย่างงั้นรึ? หากบอกใครต่อใครคงจะคิดว่าบ้าไปแล้ว,ตัวตนของเนตรแสงสวรรค์คือวิถีสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบเล็ก,เป็นไปได้อย่างงันรึที่มันจะหวาดกลัว?
ทว่าในความเป็นจริงนี้,เนตรแสงสวรรค์กำลังจะหายไปจริงๆ,มันไม่กล้าที่จะต่อกรกับจงซาน.
"เจ้าจะหนีไปเช่นนี้นะรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
หลังจากที่จงซานกล่าวออกไปเสียงดัง,พร้อมกับจ้องเขม็งไปยังเนตรแสงสวรรค์.
ทุกคนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,ฝ่าบาทกำลังทำอะไร?
กำลังพูดกับเนตรแสงสวรรค์,สามารถที่พูดคุยกับมันได้อย่างงั้นรึ?
ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาเห็นนี้,เป็นความจริงที่เนตรแสงสวรรค์เตรียมที่จะถอยกลับไป,เมฆสีแดงเองก็ลดลง,ขณะที่มันจะหลับตาจากนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง.
เนตรแสงสวรรค์,ที่จ้องมองจงซาน,,มันที่ต้องยอมรับความจริงต้องเผชิญหน้ากับจงซานด้วยทั้งหมดที่มี.
จงซานที่ยื่นมือขวาออกไปบนท้องฟ้า.
พลังอำนาจบางอย่างที่มุมหนึ่งของเนตรแสงสวรรค์,เป็นแสงสีขาวถูกดึงออกมาจากจงซาน.
จากนั้นบนรอยร้าวของเนตรแสงสวรรค์ก็ค่อยๆหายไปอย่างคาดไม่ถึง.
มันคือเจตจำนงของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ถูกทิ้งเอาไว้,จงซานได้ดึงมันกลับมา.
เนตรแสงสวรรค์ที่เผยท่าทางสงสัย,ประชาชนทั่วไปเองก็เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน,ฝ่าบาทต้องการทำอะไร?
รักษาเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ?
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป,เนตรแสงสวรรค์ก็ฟื้นฟูกลับคืนมา,อาการบาดเจ็บหายไปทั้งหมด.
ทันใดนั้น,เนตรแสงสวรรค์ก็หลายเป็นทรงพลังน่าเกรงขาม,ขณะที่จ้องมองจงซาน,มันได้ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมาในทันที.
จงซานที่เงยหน้าจดจ้องมองเนตรแสงสวรรค์,ดวงตาที่หรี่เล็กลง,ประกายแววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ทันใดนั้นกลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเนตรแสงสวรรค์ก็หายไปในทันที.
"วูซซซซซซ!"
จงซานที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ร่างกายที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเร็ว,ไปปรากฏขึ้นที่กลางอากาศต่อหน้าของเนตรแสงสวรรค์ในทันที.
เนตรแสงสวรรค์ตอนนี้ดวงตาหดเกร็งจดจ้องมองจงซาน.
"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่เนตรแสงสวรรค์อีกต่อไปแล้ว,ข้ารับรู้ตัวเจ้านั้นไม่ใช่เนตรแสงสวรรค์ทั่วไป,เจ้ามีจิตวิญญาณของตัวเอง,มีเชาว์ปัญญาของตัวเอง,ทว่าข้าต้องการจะบอกเจ้า,เมื่อข้าแยกสวรรค์,เจ้าจะหายไปจากอากาศ,เพราะว่าเจ้านั้นมีอำนาจเพียงแค่ในโลกใบเล็กนี้เท่านั้น,หากไม่มีโลกใบเล็ก,เจ้าก็จะไม่มีตัวตนอีกต่อไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เนตรแสงสวรรค์ที่จับจ้องมองจงซาน,ไม่คิดจะโจมตีออกมาแต่อย่างใด,ราวกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เจี่ยเจี๋ย,จงซานต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?
เขากำลังจะต่อรองอยู่รึ? จริงรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่สอบถามออกไป.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"เป่าเอ๋อพยักหน้า.
"แต่ว่าพวกเราไม่เห็นได้ยินเสียงเลย?"
"เหล่าเยว่น่าจะสร้างค่ายกลปิดบังพื้นที่รอบๆเอาไว้,ไม่ให้เสียงดังผ่านออกมา!"เป่าเอ๋อครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ไม่ใช่ฮวงโหว,ทุกๆคนเองต่างก็เต็มไปด้วยความสงสัย,ฝ่าบาทแยกสวรรค์ด้วยวิธีแปลกๆอย่างงั้นรึ?
แตกต่างจากกู่เฉิงตงเมื่อครั้งก่อนลิบลับเลย?
ไม่ว่าพวกเขาจะคาดเดาไปอย่างไรแต่ก็สร้างความสนใจกับผู้คนเป็นอย่างมาก.
จงซนยังคงกล่าวต่อเนตรแสงสวรรค์"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า,หากข้าลงมือ,ผลจะออกมาอย่างไรเจ้าควรจะรู้,ว่าจะจะถูกทำลายแหลกสลาย,ฟ้าดิน,โลกใบเล็กนี้,จะทะลวงมันออกไป! เจ้ากำลังคิดอะไร?"
"เจ้าคงไม่คิดว่าจะหนีไปจริงๆใช่ใหม?
หรือว่าจะให้ข้าทำลายลงอย่างสิ้นเชิง,หรือรอให้โลกใบเล็กหายไปแล้วเจ้าก็หายไปด้วย,แตกสลายไปอย่างสิ้นเชิง"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เนตรแสงสวรรค์ยังคงหยุดนิ่งไม่ไหวติง.
"ข้าจะมอบโอกาสให้กับเจ้า,ติดตามข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ติดตามข้า?
ไม่มีใครได้ยิน,แน่นอนไม่เช่นนั้นคงจะคิดว่าจงซานเสียสติไปแล้ว,เขากำลังทำอะไร?
ล่อลวงรึ? ต้องการปลุกระดมให้เนตรแสงสวรรค์ทรยศโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?
ต้องการให้มันเป็นปฏิปักษ์กับฟ้าดินอย่างงั้นรึ?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเนตรแสงสวรรค์เป็นส่วนหนึ่งของฟ้าดินหรอกรึ?
กับการยั่วยุให้มันทรยศเช่นนี้เป็นไปไดรึ? ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้มาก่อน!
"เจ้าควรรู้ว่าข้ามีความสามารถพอ,เจ้าพอใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบเล็กแค่นรึ?
ตราบเท่าที่เจ้าติดตามข้า,ข้าจะทำให้เจ้าสามารถเย่อหยิ่งอหังการบนโลกใบใหญ่,ทำให้เจ้าก้าวสู่จุดสูงสุด,ทำให้เจ้ายิ่งใหญ่,เติบโตขึ้น,พัฒนาเจ้า,ทำให้วิถีสวรรค์ของโลกใบใหญ่ต้องสยบต่อเจ้า,ให้เจ้าดูแคลนทุกคนในโลกใบใหญ่."จงซานที่กล่าวล่อลวง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น