Immortality Chapter 820 Peerless Ominous Eye
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 820 เนตรนิมิตร้าย
Chapter 820 Peerless Ominous Eye
ตำหนักเทียนหยวน.
ที่ด้านหน้าเป็นหลิวอ๋อซ่างที่ก้าวเข้ามาพร้อมกับโน้มตัวส่งสารมอบให้กับจงซาน.
จงซานที่รับจดหมายสีขาว,ซึ่งมีอักษรเขียนว่า,ถึง
จงซาน.
"สิ่งนี้ได้มาจากใหนอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"ไม่มีใครรู้เลย,เหล่าองค์รักษ์ประตูสวรรค์ทิศใต้กล่าวว่ามันถูกยิงออกมาจากกลุ่มหมอกควันและได้ล่วงหล่นที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,เหล่าองค์รักษ์เห็นว่ามีนามของฝ่าบาท,จึงไม่มีใครกล้าขยับ."หลิวอู๋ซ่างกล่าวออกรายงาน.
"เกิดขึ้นเมื่อไหร่?"
"ก่อนหน้านี้สามชั่วยาม!"
จงซานที่จ้องมองไปยังหลิวอู๋ซ่างและจ้องมองไปยังข้อความ,ซองของสารนี้,ดูงดงามผิดปรกติ,และอักษรที่เขียนอยู่นั้นดูสดใหม่เป็นอย่างมาก.
จงซานที่เปิดจดหมายออกมา,ที่ด้านในนั้นมีอักษรตัวเล็กๆเขียนอยู่แถวหนึ่ง.
ข้ากำลังจะโบยบินสู่ชั้นฟ้า,หากมีวาสนาไว้พบกันใหม่!
อักษรแถวเล็กๆ,ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก,หากแต่ความหมายที่แฝงอยู่ในนั้นคือเยื่อใยที่ยากจะตัดขาด,ข้ากำลังจะโบยบินสู่ชั้นฟ้า,เป็นคำพูดที่ยังแฝงด้วยความรักที่มีต่อจงซาน,ความอาดูรที่แฝงเอาไว้,กลายเป็นเยื่อใยที่ไม่อยากจะสะบั้นมัน,ทว่าท้ายที่สุดก็ตัดสินใจไป.
ไม่เขียนอธิบายอะไรมากนัก,เป็นความรู้สึกที่ดูยังลังเล,คนที่เขียนจดหมายนี้มาคงจะเป็นโหยวโหยวเป็นแน่.
จะเป็นใครที่จะส่งสารที่อมความเศร้าขนาดนี้ออกมาได้?
จงซานที่หลับตาแน่น,ราวกับตระหนักได้ถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวนั่นได้,ก่อนที่จะค่อยๆเก็บจดหมายดังกล่าวไป.
หลังจากเก็บจดหมายดังกล่าวแล้ว,จงซานที่ลืมตาขึ้นมาจดจ้องมองไปยังทุกคน,หลิวอู๋ซ่างที่เวลานี้ได้ถอยห่างออกไปแล้ว.
"อี้เหยี่ยน,เรื่องที่ข้าให้ไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เฉินได้ขอแรงจากคนของวิหารต้าหมิงในการสืบสวนกลุ่มคนของกงเหล่ยเทียน,หลังจากที่สอบสวนเรียบร้อยแล้ว,เฉินได้บันทึกข้อมูลต่างๆเอาไว้,ขอให้ฝ่าบาทได้ทอดพระเนตร!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวมาด้านหน้า.
"หืม?"
หลังจากที่รับแผ่นริ้วหยกมาแล้ว,จงซานที่อ่านข้อมูลอย่างรวดเร็ว,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ยังคงครุ่นคิดวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ.
"เซอคง?"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง.
"ครับ,เกี่ยวกับข้อมูลที่เฉินได้รับมานั้น,วิญญาณของกงเหล่ยเทียนแน่นอนว่าจะต้องถูกเซอคงกำจัดไปอย่างแน่นอน,เหล่ายอดฝีมือที่แดนเทพอมตะส่งไปนั้นไม่สามารถจับตัวของเซอคงได้,เซอคงที่หนีออกไปหลบหลีกเหล่ายอฝีมือของแดนเทพอมตะ,หลังจากที่พวกเราจับคนเหล่านี้ได้,หลังจากสอบสวนอย่างหนัก,จากร่องลอยที่เหลือ,เซอคงสามารถหนีไปได้,แต่ไม่รู้ว่าหนีไปที่ใหน!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,ไม่ว่าอย่างไร,ข่าวคราวเกี่ยวกับธวัชหยวนซือจงสืบหาต่อไป,ก่อนก้าวสู่โลกใบใหญ่,ต้องหาข่าวเกี่ยวกับเซอคงและธวัชหยวนซือกลับมาให้ได้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"
"อีกนานเท่าไหร่สงครามที่ภาคตะวันตกจะจบลง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยนั้นล่มสลายไปแล้ว,ตอนนี้มีเมืองมากมายที่ยินยอมจำนนต่อพวกเราในทันที,เป็นไปได้ว่าภายใน
20 ปี,จะสามารถรวมภพหยางเป็นหนึ่งได้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรายงาน.
"ดี,ยี่สิบปีหลังจากนั้น,สำหรับพวกเจ้าทุกคน,ข้าหวังว่าจะเร่งรีบฝึกฝนบำเพ็ญเพียง,ด้วยความเร็วฝึกฝนมากกว่าเดิม
40-50 เท่า,จะต้องก้าวสู่มนุษย์ขั้นสมบูรณ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่รับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง.
20 ปีหลังจากนี้,การรวมโลกเป็นหนึ่ง,การสรรเสริญจากทั่วทั้งโลก,เมืองต่างๆมากมายทางตะวันตก,เวลานี้ได้กลายเป็นเขตแดนของต้าเจิ้งแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,ได้รวมทั่วหล้าเป็นหนึ่งแล้ว.
ราชวงศ์ที่สามารถกระทำได้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่โบราณกาล!
ราชวงศ์สวรรค์แห่งแรกที่ทำสำเร็จ!
จงซานที่เป็นเซิ่งซ่างคนแรกที่ทำสำเร็จ,ผู้พิชิตแปดทิศรวมโลกเป็นหนึ่ง,ในโลกใบนี้มีเพียงราชวงศ์ต้าเจิ้งเพียงแห่งเดียว,นับตั้งแต่โบราณ,ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้,ถึงแม้นว่าจะมีราชวงศ์สวรรค์มากมาย,หากแต่ไม่มีใครทำสำเร็จเช่นจงซาน,ด้วยการบัญชาการของจงซาน,ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นของจงซานแต่เพียงผู้เดียว.
ในวันเดียวกันนี้ข่าวที่แพร่กระจายไปทั่วหล้า,อี้เหยี่ยนที่แจ้งต่อทุกคนทั่วโลก,ส่วนร่างแยกเงาของจงซานได้นำเหล่าข้าราชบริพารเข้าสู่ภพหยางเพื่อเฉลิมฉลอง,ส่วนจงซานร่างหลักเวลานี้กำลังเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่งของทะเลตะวันตก.
รอบๆพื้นทะเลนั้น,มีพายุทีรุนแรงหนักหน่วง,คลื่นน้ำคลื่นลมที่ยากจะมีคนผ่านเข้ามา,แม้แต่เผ่าอสูรยังไม่มีใครมาตั้งรกรากที่นี่.
จงซานที่เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้คนเดียว.
จงซานที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าทะเลตะวันตก,จ้องมองคลื่นพายุสนามพลังที่ระเบิดออกมาเป็นระยะ,เป็นทะเลที่คลื่นลมแรงเป็นอย่างมาก,จงซานที่พยักหน้าเอาเบาๆ.
จงซานที่ดำลงไปใต้ทะเลลึกในทันที,ทะเลที่คลื่นใหญ่รุนแรง,เป็นปรกติที่จะไม่มีสัตว์อสูรอยู่ที่นี่,จงซานสามารถมองเห็นลึกลงไปนั้นมีศิลายักษ์ก้อนหนึ่ง,ก่อนที่จะติดตั้งค่ายกลและเริ่มบำเพ็ญเพียรทันที.
จงซานที่ต้องการทะลวงระดับ,ไม่ใช่พลังฝึกตน,แต่เป็นเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนนั่นเอง.
เคล็ดวิชาสวรรค์หงหลวนเทียนที่มีชะตากับจงซาน,ทำให้เป็นไปอย่างราบรื่น.
จงซานที่ทำสมาธิ,เพ่งจิตลงไปที่หน้าผากของตัวเอง,บัวหงหลวนเทียน,เวลานี้ที่เริ่มเติบโตเป็นดอกบัวที่งดงามมีใบยื่นออกมา,พร้อมกับมีรากบัวเกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,กรีบดอกบัวเลานี้ดูงดงามเป็นอย่างมาก.
บัวหงหลวนเทียนเวลานี้ได้ก้าวไปถึงขั้นที่แปดแล้ว!
ขั้นที่แปด,เนตรคู่นิมิตดีและร้าย!
จงซานที่นั่งสมาธิอยู่แปดวันแปดคืน,ในวันที่แปดท้ายที่สุด,จงซานค่อยๆลืมตาขึ้นเล็กน้อย,เวลานี้ยังไม่พบกับเรื่องราวอันใด.
จงซานที่จ้องมองไปยังศิลาทมิฬในทะเล,ทันใดนั้นเขาที่ราวกับสามารถมองทะลวงกวาดผ่านเข้าไปได้,ดวงตาของเขาที่ราวกับว่าหลอมรวมเข้ากับก้อนศิลาก้อนนั้น,เขามองเห็นส่วนลึกแม้แต่ส่วนประกอบต่างๆของมัน.
รังสีทะลวง?
รังสีทะลวงแก่นแท้,คล้ายสัมผัสเทวะแต่ไม่ใช่สัมผัสเทวะ,ทะลวงแก่นแท้ที่มองทะลุผ่านศิลาทมิฬ,เขาสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆที่คนอื่นไม่เห็นได้อย่างชัดเจน,สามารถทะลวงเข้าไปในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้,แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะมีขีดจำกัดอยู่,ตอนนี้สามารถทะลวงความหนาของมันเข้าไปได้เพียงสิบเมตร,ด้วยทะลวงแก่นแท้นี้.
เรื่องนี้,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกแปลกประหลาด,ก่อนหน้านี้ก็เป็นหมอกหงหลวนที่สร้างกำหนัด,ตอนนี้เป็นการมองทะลวงเข้าไปด้านใน,วิชาที่มุ่งเน้นไปเรื่องการผลิตลูกหลาน,เป็นไปได้ว่านี่คือวิชาพิเศษออกแบบมาเพื่อล่อลวงสตรีอย่างงั้นรึ?
ทว่าการฝึกฝนที่ผ่านไปอย่างราบรื่นนี้,จะมีประสิทธิภาพมากมายเพียงใดกัน?จงซานที่เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา.
อย่างไรก็ตาม,ทักษะทะลวงแก่นแท้นี้ก็ถือว่าไม่ธรรมดา,ไม่เพียงแต่สามารถมองเห็นกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,แม้แต่ค่ายกลก็สามารถมองเห็นได้,พลังแห่งกฏ,หรือข้อมูลต่างๆที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้,แม้แต่มองเห็นจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม,นับเป็นความสามารถที่ไม่ธรรมดา.
ทักษะที่ไม่ธรรมดาอย่างงั้นรึ?
บางที่หมอกหงหลวนและรังสีทะลวงแก่นแท้อาจจะเป็นความสามารถที่เป็นผลพลอยได้ก็เป็นได้.
ความสามารถที่แท้จริงของขั้นที่แปด,ก็คือเนตรคู่นิมิตดีร้ายต่างหาก!
นี่คือวิชาเนตรอย่างหนึ่ง!
ร่างแยกเงาของเขาที่มีเนตรสังสารวัฏซึ่งเป็นทักษะไม่ธรรมดาที่ได้จากเคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์,ส่วนเนตรคู่นิมิตดีร้ายนี้คงจะเป็นเคล็ดลับหลักของเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,จะเป็นไปได้อย่างไร?
จงซานที่รอคอยอย่างใจเย็น,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่หลับลงอีกครั้ง,จากนั้นก็เผยหรี่ตามองเล็กน้อย,ทันใดนั้นจากดวงตาทั้งสองข้างนั้นก็ปรากฏรังสีบางอย่างปล่อยออกมา.
ที่ดวงตาซ้ายนั้นเป็นแสงสีแดงเข้ม,ส่วนที่ดวงตาด้านข้างนั้นเป็นสีน้ำเงินเข้ม.
บัวหงหลวนเทียน,หากเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินคือลางร้าย,หากเปลี่ยนเป็นสีแดงคือโชคดี,ดวงตาของจงซานเวลานี้กับสามารถนำมันออกมาใช้,แสงสีน้ำเงินจากดวงตาขวาคือแสงแห่งลางร้าย,ส่วนแสงสีแดงจากตาซ้ายคือแสงแห่งโชคลาภ.
จงซานที่ลืมตาขึ้นมาเต็ม,ทว่าในเวลานั้นกลับไม่สามารถใช้ได้,ลืมตา,ไม่สามารถใช้ได้อย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่ปรากฏความสงสัย,ภายในใจที่คาดเดาไปต่างๆนาๆ,โดยใช้เนตรสังสารวัฏเป็นข้อมูลอ้างอิง.
จวบจนผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,จงซานที่ค่อยๆตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
เนตรสังสารวัฏนั้น,การเปิดหลุมสังสารวัฏ?
จงซานที่ควบคุมอำนาจสังสารวัฏ?
ไม่ใช่แน่นอน,เพียงแต่จงซานสามารถมองเห็นหลักของกงล้อ,ไม่ใช่ยืดครอง,หากแต่นำมาใช้,เพื่อเปิดหลุมสังสารวัฏ,กงล้อ,ที่มีเพียงผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้โดยเฉพาะถึงจะสามารถนำมาใช้,ซึ่งจงซานในเวลานี้ไม่ใช่เจ้าของมันแต่อย่างใด.
เหมือนกัน,เนตรคู่นิมิตดีร้ายที่เขามีนั้น,ทว่าเขายังไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้,เขายังไม่เข้าใจมันอย่างถ่องแท้,จะทำอย่างไรถึงจะใช้ได้.
จงซานที่หลับตาขวาลงทันที,เขาที่ลอยเปิดเพียงตาซ้ายเพียงอย่างเดียว.เปิด?
จากนั้นก็ลองหลับตาซ้าย,แสงสีแดงที่หายไป,จากนั้นก็เปิดตาขวาช้าๆ,ดูเหมือนว่าคราวนี้จะประสบผลสำเร็จ.
ตาขวาที่ปลดปล่อยแสงสีน้ำเงินออกมา.
"เปิด!"ตาขวาของจงซานที่เปิดออกมา.
แสงสีน้ำเงินเข้มที่ตาขวาของจงซานที่เปลี่ยนไปในทันที.
เนตรนิมิตร้ายที่ตาขวาอย่างงั้นรึ?
เนตรนิมิตร้ายที่เปิดออกมา,แรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมาในทันที.
ทะเลตะวันตกพริบตาเดียวนั้นก็ปรากฏแรงกดดันวิญญาณมหาศาลโถมทับลงมา,ทั่วทั้งทะเลตะวันตกกลายเป็นนิ่งสงบไปในทันที,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,ได้ทำให้มันกลายเป็นเงียบสงบ,บนท้องฟ้า,พายุที่บ้าคลั่งสลายไปในพริบตาเดียวเท่านั้น.
ราวกับว่าเป็นเจตจำนงแห่งความโชคร้ายที่น่าหวาดกลัว,น่าพรั่นพรึง,เป็นการแจ้งเตือนของฟ้าดินว่าหายนะกำลังใกล้เข้ามาแล้ว.
ดวงตาซ้ายของจงซานที่เวลานี้กำลังรับรู้การสั่นไหวของฟ้าดินได้,อำนาจของนิมิตร้ายนั้น,ได้ฉายความน่าหวาดกลัวออกมา.
"ครืนนนนนนนนนนนนนน!"
จากท้องฟ้าไกลที่เกิดรอยแยก,เมฆสีแดงมากมายที่ปกคลุมทั่วทะเลตะวันตก,เหนือบนเมฆสีแดงนั้น,เกิดเสียงคำรามที่น่าหวาดผวา,เมฆสีแดงที่ราวกับว่ามารวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,และยังเต็มไปด้วยความเร็ว,ท้ายที่สุดก็รวมตัวเป็นเหมือนกับไข่ยักษ์ที่ใหญ่โตมโหฬาร,มันมีขนาดใหญ่มาก,เป็นไข่ยักษ์ผุดออกมาจากเมฆสีแดงขนาดใหญ่บนท้องฟ้า,เผยออกมาเห็นแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น.
"แค๊กๆๆๆ!"
เสียงดังกระหึ่ม,เปลือกไข่ขนาดใหญ่ตอนนี้กำลังแตกออกมาปรากฏลูกตาที่ตรงกลาง,ก่อนที่จะค่อยๆแยกออกจากกันช้าๆ.
เนตรแสงสวรรค์?
จงซานจดจำได้นี่คือเนตรแสงสวรรค์,ในอดีตที่กู่เฉิงตงทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,มันได้ปรากฏขึ้นมา.
เนตรแสงสวรรค์นั้น,เป็นหนึ่งในตัวตนที่ร้ายกาจที่สุดของฟ้าดิน,เป็นพลังในตำนานที่คงอยู่.
ตามข่าวลือนั้น,เนตรแสงสวรรค์คืออสุรุกายที่แข็งแกร่งที่สุด,เป็นอำนาจของฟ้าดินที่จะใช้ลงโทษเหล่าผู้คนที่สร้างความไม่พึงพอใจต่อสวรรค์,เมื่อไหร่ที่มีใครขัดขืนอำนาจสูงสุดของฟ้าดิน,เนตรแสงสวรรค์ก็จะปรากฏออกมา.
ตอนนี้มันได้เผยตัวออกมาแล้ว,อสุรกายที่แข็งแกร่งไร้เทียมทาน,ตอนนี้ถูกเขาเรียกออกมาอย่างงั้นรึ?
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,เห็นชัดเจนว่าเนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้กับจับจ้องมองมาที่เขา,มันกำลังจ้องมองมาที่เขารึ?
เนตรแห่งนิมิตร้าย?
เนตรแสงสวรรค์ ปะทะ เนตรแห่งนิมิตร้าย?
แม้นว่าภายในใจจงซานจะรู้สึกประหลาดใจ,ทว่าเวลานี้เนตรนิมิตร้ายของเขาราวกับว่ากำลังรู้สึกตื่นเต้น,กับเนตรแสงสวรรค์นั้น,จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ในเวลานั้นแสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้ายที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับท้ายทายเนตรแสงสวรรค์?
เนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้ที่กำลังปรากฏเส้นโลหิตกระจายไปทั่ว,กลับแรงกดดันที่น่าหวาดผวา,ทำให้เนตรแสงสวรรค์เริ่มแตกเป็นรอยแยกออกไปรอบๆ.
ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งกู่เฉิงตงใช้ขวานสะบั้นสวรรค์,จงซานสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของขวานสะบั้นสวรรค์ยังคงหลงเหลืออยู่,มันดูคล้ายกับขวานสะบั้นสวรรค์ในมือของเขาเป็นอย่างมาก,จวบจนถึงวันนี้,เนตรแสงสวรรค์ยังไม่ฟื้นฟูอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เผยยิ้มอกมาเล็กน้อย,เขาที่ค่อยๆศึกษาเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนช้าๆ,ดวงตาด้านขวาของเขาที่ยังคงเปิดกว้าง,ทันใดนั้นพลังจิตของจงซานที่แผ่ออกไปรอบๆดวงตาสีขวา,จากนั้นก็สามารถเปลี่ยนเป็นรังสีสีน้ำเงินได้,แสงสีน้ำเงินที่พุ่งตรงออกไปยังเนตรแสงสวรรค์.
พริบตาเดียวที่แสงสีน้ำเงินถูกปล่อยออกไป,ทำให้จงซานรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,แสงสีน้ำเงินนั้นใช้พลังจิตเป็นตัวกระตุ้น,ไม่ได้ด้อยไปกว่ารังสีทะลวงแก่นแท้เลย,และยังกินพลังมากกว่าหมอกหงหลวนหลายพันเท่า,หากเป็นเช่นนี้เขาจะมีพลังจิตเพียงพออย่างงั้นรึ?
Chapter 820 Peerless Ominous Eye
绝世凶瞳
เนตรนิมิตร้าย
ตำหนักเทียนหยวน.
ที่ด้านหน้าเป็นหลิวอ๋อซ่างที่ก้าวเข้ามาพร้อมกับโน้มตัวส่งสารมอบให้กับจงซาน.
จงซานที่รับจดหมายสีขาว,ซึ่งมีอักษรเขียนว่า,ถึง
จงซาน.
"สิ่งนี้ได้มาจากใหนอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"ไม่มีใครรู้เลย,เหล่าองค์รักษ์ประตูสวรรค์ทิศใต้กล่าวว่ามันถูกยิงออกมาจากกลุ่มหมอกควันและได้ล่วงหล่นที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,เหล่าองค์รักษ์เห็นว่ามีนามของฝ่าบาท,จึงไม่มีใครกล้าขยับ."หลิวอู๋ซ่างกล่าวออกรายงาน.
"เกิดขึ้นเมื่อไหร่?"
"ก่อนหน้านี้สามชั่วยาม!"
จงซานที่จ้องมองไปยังหลิวอู๋ซ่างและจ้องมองไปยังข้อความ,ซองของสารนี้,ดูงดงามผิดปรกติ,และอักษรที่เขียนอยู่นั้นดูสดใหม่เป็นอย่างมาก.
จงซานที่เปิดจดหมายออกมา,ที่ด้านในนั้นมีอักษรตัวเล็กๆเขียนอยู่แถวหนึ่ง.
ข้ากำลังจะโบยบินสู่ชั้นฟ้า,หากมีวาสนาไว้พบกันใหม่!
อักษรแถวเล็กๆ,ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก,หากแต่ความหมายที่แฝงอยู่ในนั้นคือเยื่อใยที่ยากจะตัดขาด,ข้ากำลังจะโบยบินสู่ชั้นฟ้า,เป็นคำพูดที่ยังแฝงด้วยความรักที่มีต่อจงซาน,ความอาดูรที่แฝงเอาไว้,กลายเป็นเยื่อใยที่ไม่อยากจะสะบั้นมัน,ทว่าท้ายที่สุดก็ตัดสินใจไป.
ไม่เขียนอธิบายอะไรมากนัก,เป็นความรู้สึกที่ดูยังลังเล,คนที่เขียนจดหมายนี้มาคงจะเป็นโหยวโหยวเป็นแน่.
จะเป็นใครที่จะส่งสารที่อมความเศร้าขนาดนี้ออกมาได้?
จงซานที่หลับตาแน่น,ราวกับตระหนักได้ถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวนั่นได้,ก่อนที่จะค่อยๆเก็บจดหมายดังกล่าวไป.
หลังจากเก็บจดหมายดังกล่าวแล้ว,จงซานที่ลืมตาขึ้นมาจดจ้องมองไปยังทุกคน,หลิวอู๋ซ่างที่เวลานี้ได้ถอยห่างออกไปแล้ว.
"อี้เหยี่ยน,เรื่องที่ข้าให้ไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เฉินได้ขอแรงจากคนของวิหารต้าหมิงในการสืบสวนกลุ่มคนของกงเหล่ยเทียน,หลังจากที่สอบสวนเรียบร้อยแล้ว,เฉินได้บันทึกข้อมูลต่างๆเอาไว้,ขอให้ฝ่าบาทได้ทอดพระเนตร!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวมาด้านหน้า.
"หืม?"
หลังจากที่รับแผ่นริ้วหยกมาแล้ว,จงซานที่อ่านข้อมูลอย่างรวดเร็ว,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ยังคงครุ่นคิดวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ.
"เซอคง?"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง.
"ครับ,เกี่ยวกับข้อมูลที่เฉินได้รับมานั้น,วิญญาณของกงเหล่ยเทียนแน่นอนว่าจะต้องถูกเซอคงกำจัดไปอย่างแน่นอน,เหล่ายอดฝีมือที่แดนเทพอมตะส่งไปนั้นไม่สามารถจับตัวของเซอคงได้,เซอคงที่หนีออกไปหลบหลีกเหล่ายอฝีมือของแดนเทพอมตะ,หลังจากที่พวกเราจับคนเหล่านี้ได้,หลังจากสอบสวนอย่างหนัก,จากร่องลอยที่เหลือ,เซอคงสามารถหนีไปได้,แต่ไม่รู้ว่าหนีไปที่ใหน!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,ไม่ว่าอย่างไร,ข่าวคราวเกี่ยวกับธวัชหยวนซือจงสืบหาต่อไป,ก่อนก้าวสู่โลกใบใหญ่,ต้องหาข่าวเกี่ยวกับเซอคงและธวัชหยวนซือกลับมาให้ได้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"
"อีกนานเท่าไหร่สงครามที่ภาคตะวันตกจะจบลง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยนั้นล่มสลายไปแล้ว,ตอนนี้มีเมืองมากมายที่ยินยอมจำนนต่อพวกเราในทันที,เป็นไปได้ว่าภายใน
20 ปี,จะสามารถรวมภพหยางเป็นหนึ่งได้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรายงาน.
"ดี,ยี่สิบปีหลังจากนั้น,สำหรับพวกเจ้าทุกคน,ข้าหวังว่าจะเร่งรีบฝึกฝนบำเพ็ญเพียง,ด้วยความเร็วฝึกฝนมากกว่าเดิม
40-50 เท่า,จะต้องก้าวสู่มนุษย์ขั้นสมบูรณ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่รับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง.
20 ปีหลังจากนี้,การรวมโลกเป็นหนึ่ง,การสรรเสริญจากทั่วทั้งโลก,เมืองต่างๆมากมายทางตะวันตก,เวลานี้ได้กลายเป็นเขตแดนของต้าเจิ้งแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,ได้รวมทั่วหล้าเป็นหนึ่งแล้ว.
ราชวงศ์ที่สามารถกระทำได้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่โบราณกาล!
ราชวงศ์สวรรค์แห่งแรกที่ทำสำเร็จ!
จงซานที่เป็นเซิ่งซ่างคนแรกที่ทำสำเร็จ,ผู้พิชิตแปดทิศรวมโลกเป็นหนึ่ง,ในโลกใบนี้มีเพียงราชวงศ์ต้าเจิ้งเพียงแห่งเดียว,นับตั้งแต่โบราณ,ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้,ถึงแม้นว่าจะมีราชวงศ์สวรรค์มากมาย,หากแต่ไม่มีใครทำสำเร็จเช่นจงซาน,ด้วยการบัญชาการของจงซาน,ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นของจงซานแต่เพียงผู้เดียว.
ในวันเดียวกันนี้ข่าวที่แพร่กระจายไปทั่วหล้า,อี้เหยี่ยนที่แจ้งต่อทุกคนทั่วโลก,ส่วนร่างแยกเงาของจงซานได้นำเหล่าข้าราชบริพารเข้าสู่ภพหยางเพื่อเฉลิมฉลอง,ส่วนจงซานร่างหลักเวลานี้กำลังเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่งของทะเลตะวันตก.
รอบๆพื้นทะเลนั้น,มีพายุทีรุนแรงหนักหน่วง,คลื่นน้ำคลื่นลมที่ยากจะมีคนผ่านเข้ามา,แม้แต่เผ่าอสูรยังไม่มีใครมาตั้งรกรากที่นี่.
จงซานที่เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้คนเดียว.
จงซานที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าทะเลตะวันตก,จ้องมองคลื่นพายุสนามพลังที่ระเบิดออกมาเป็นระยะ,เป็นทะเลที่คลื่นลมแรงเป็นอย่างมาก,จงซานที่พยักหน้าเอาเบาๆ.
จงซานที่ดำลงไปใต้ทะเลลึกในทันที,ทะเลที่คลื่นใหญ่รุนแรง,เป็นปรกติที่จะไม่มีสัตว์อสูรอยู่ที่นี่,จงซานสามารถมองเห็นลึกลงไปนั้นมีศิลายักษ์ก้อนหนึ่ง,ก่อนที่จะติดตั้งค่ายกลและเริ่มบำเพ็ญเพียรทันที.
จงซานที่ต้องการทะลวงระดับ,ไม่ใช่พลังฝึกตน,แต่เป็นเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนนั่นเอง.
เคล็ดวิชาสวรรค์หงหลวนเทียนที่มีชะตากับจงซาน,ทำให้เป็นไปอย่างราบรื่น.
จงซานที่ทำสมาธิ,เพ่งจิตลงไปที่หน้าผากของตัวเอง,บัวหงหลวนเทียน,เวลานี้ที่เริ่มเติบโตเป็นดอกบัวที่งดงามมีใบยื่นออกมา,พร้อมกับมีรากบัวเกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,กรีบดอกบัวเลานี้ดูงดงามเป็นอย่างมาก.
บัวหงหลวนเทียนเวลานี้ได้ก้าวไปถึงขั้นที่แปดแล้ว!
ขั้นที่แปด,เนตรคู่นิมิตดีและร้าย!
จงซานที่นั่งสมาธิอยู่แปดวันแปดคืน,ในวันที่แปดท้ายที่สุด,จงซานค่อยๆลืมตาขึ้นเล็กน้อย,เวลานี้ยังไม่พบกับเรื่องราวอันใด.
ทว่าทันทีที่เคลื่อนพลังจิตผ่านไปยังดวงตาทั้งสองข้างเล็กน้อย,ทันใดนั้น,ที่ด้านหน้าของเขาที่ปรากฏเป็นเส้นใยมากมาย,เป็นเส้นใยของกฏเกณฑ์,สายตาของจงซานที่จับจ้องมองไปยังท้องทะเล,เขาสามารถมองเห็นกฎเกณฑ์มากมายขึ้นที่ด้านหน้ามากมายนับไม่ถ้วน.
จงซานที่จ้องมองไปยังศิลาทมิฬในทะเล,ทันใดนั้นเขาที่ราวกับสามารถมองทะลวงกวาดผ่านเข้าไปได้,ดวงตาของเขาที่ราวกับว่าหลอมรวมเข้ากับก้อนศิลาก้อนนั้น,เขามองเห็นส่วนลึกแม้แต่ส่วนประกอบต่างๆของมัน.
รังสีทะลวง?
รังสีทะลวงแก่นแท้,คล้ายสัมผัสเทวะแต่ไม่ใช่สัมผัสเทวะ,ทะลวงแก่นแท้ที่มองทะลุผ่านศิลาทมิฬ,เขาสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆที่คนอื่นไม่เห็นได้อย่างชัดเจน,สามารถทะลวงเข้าไปในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้,แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะมีขีดจำกัดอยู่,ตอนนี้สามารถทะลวงความหนาของมันเข้าไปได้เพียงสิบเมตร,ด้วยทะลวงแก่นแท้นี้.
เรื่องนี้,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกแปลกประหลาด,ก่อนหน้านี้ก็เป็นหมอกหงหลวนที่สร้างกำหนัด,ตอนนี้เป็นการมองทะลวงเข้าไปด้านใน,วิชาที่มุ่งเน้นไปเรื่องการผลิตลูกหลาน,เป็นไปได้ว่านี่คือวิชาพิเศษออกแบบมาเพื่อล่อลวงสตรีอย่างงั้นรึ?
ทว่าการฝึกฝนที่ผ่านไปอย่างราบรื่นนี้,จะมีประสิทธิภาพมากมายเพียงใดกัน?จงซานที่เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา.
อย่างไรก็ตาม,ทักษะทะลวงแก่นแท้นี้ก็ถือว่าไม่ธรรมดา,ไม่เพียงแต่สามารถมองเห็นกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,แม้แต่ค่ายกลก็สามารถมองเห็นได้,พลังแห่งกฏ,หรือข้อมูลต่างๆที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้,แม้แต่มองเห็นจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม,นับเป็นความสามารถที่ไม่ธรรมดา.
ทักษะที่ไม่ธรรมดาอย่างงั้นรึ?
บางที่หมอกหงหลวนและรังสีทะลวงแก่นแท้อาจจะเป็นความสามารถที่เป็นผลพลอยได้ก็เป็นได้.
ความสามารถที่แท้จริงของขั้นที่แปด,ก็คือเนตรคู่นิมิตดีร้ายต่างหาก!
นี่คือวิชาเนตรอย่างหนึ่ง!
ร่างแยกเงาของเขาที่มีเนตรสังสารวัฏซึ่งเป็นทักษะไม่ธรรมดาที่ได้จากเคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์,ส่วนเนตรคู่นิมิตดีร้ายนี้คงจะเป็นเคล็ดลับหลักของเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,จะเป็นไปได้อย่างไร?
จงซานที่รอคอยอย่างใจเย็น,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่หลับลงอีกครั้ง,จากนั้นก็เผยหรี่ตามองเล็กน้อย,ทันใดนั้นจากดวงตาทั้งสองข้างนั้นก็ปรากฏรังสีบางอย่างปล่อยออกมา.
ที่ดวงตาซ้ายนั้นเป็นแสงสีแดงเข้ม,ส่วนที่ดวงตาด้านข้างนั้นเป็นสีน้ำเงินเข้ม.
บัวหงหลวนเทียน,หากเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินคือลางร้าย,หากเปลี่ยนเป็นสีแดงคือโชคดี,ดวงตาของจงซานเวลานี้กับสามารถนำมันออกมาใช้,แสงสีน้ำเงินจากดวงตาขวาคือแสงแห่งลางร้าย,ส่วนแสงสีแดงจากตาซ้ายคือแสงแห่งโชคลาภ.
จงซานที่ลืมตาขึ้นมาเต็ม,ทว่าในเวลานั้นกลับไม่สามารถใช้ได้,ลืมตา,ไม่สามารถใช้ได้อย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่ปรากฏความสงสัย,ภายในใจที่คาดเดาไปต่างๆนาๆ,โดยใช้เนตรสังสารวัฏเป็นข้อมูลอ้างอิง.
จวบจนผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,จงซานที่ค่อยๆตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
เนตรสังสารวัฏนั้น,การเปิดหลุมสังสารวัฏ?
จงซานที่ควบคุมอำนาจสังสารวัฏ?
ไม่ใช่แน่นอน,เพียงแต่จงซานสามารถมองเห็นหลักของกงล้อ,ไม่ใช่ยืดครอง,หากแต่นำมาใช้,เพื่อเปิดหลุมสังสารวัฏ,กงล้อ,ที่มีเพียงผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้โดยเฉพาะถึงจะสามารถนำมาใช้,ซึ่งจงซานในเวลานี้ไม่ใช่เจ้าของมันแต่อย่างใด.
เหมือนกัน,เนตรคู่นิมิตดีร้ายที่เขามีนั้น,ทว่าเขายังไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้,เขายังไม่เข้าใจมันอย่างถ่องแท้,จะทำอย่างไรถึงจะใช้ได้.
จงซานที่หลับตาขวาลงทันที,เขาที่ลอยเปิดเพียงตาซ้ายเพียงอย่างเดียว.เปิด?
จากนั้นก็ลองหลับตาซ้าย,แสงสีแดงที่หายไป,จากนั้นก็เปิดตาขวาช้าๆ,ดูเหมือนว่าคราวนี้จะประสบผลสำเร็จ.
ตาขวาที่ปลดปล่อยแสงสีน้ำเงินออกมา.
"เปิด!"ตาขวาของจงซานที่เปิดออกมา.
แสงสีน้ำเงินเข้มที่ตาขวาของจงซานที่เปลี่ยนไปในทันที.
เนตรนิมิตร้ายที่ตาขวาอย่างงั้นรึ?
เนตรนิมิตร้ายที่เปิดออกมา,แรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมาในทันที.
ทะเลตะวันตกพริบตาเดียวนั้นก็ปรากฏแรงกดดันวิญญาณมหาศาลโถมทับลงมา,ทั่วทั้งทะเลตะวันตกกลายเป็นนิ่งสงบไปในทันที,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,ได้ทำให้มันกลายเป็นเงียบสงบ,บนท้องฟ้า,พายุที่บ้าคลั่งสลายไปในพริบตาเดียวเท่านั้น.
ราวกับว่าเป็นเจตจำนงแห่งความโชคร้ายที่น่าหวาดกลัว,น่าพรั่นพรึง,เป็นการแจ้งเตือนของฟ้าดินว่าหายนะกำลังใกล้เข้ามาแล้ว.
ดวงตาซ้ายของจงซานที่เวลานี้กำลังรับรู้การสั่นไหวของฟ้าดินได้,อำนาจของนิมิตร้ายนั้น,ได้ฉายความน่าหวาดกลัวออกมา.
"ครืนนนนนนนนนนนนนน!"
จากท้องฟ้าไกลที่เกิดรอยแยก,เมฆสีแดงมากมายที่ปกคลุมทั่วทะเลตะวันตก,เหนือบนเมฆสีแดงนั้น,เกิดเสียงคำรามที่น่าหวาดผวา,เมฆสีแดงที่ราวกับว่ามารวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,และยังเต็มไปด้วยความเร็ว,ท้ายที่สุดก็รวมตัวเป็นเหมือนกับไข่ยักษ์ที่ใหญ่โตมโหฬาร,มันมีขนาดใหญ่มาก,เป็นไข่ยักษ์ผุดออกมาจากเมฆสีแดงขนาดใหญ่บนท้องฟ้า,เผยออกมาเห็นแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น.
"แค๊กๆๆๆ!"
เสียงดังกระหึ่ม,เปลือกไข่ขนาดใหญ่ตอนนี้กำลังแตกออกมาปรากฏลูกตาที่ตรงกลาง,ก่อนที่จะค่อยๆแยกออกจากกันช้าๆ.
เนตรแสงสวรรค์?
จงซานจดจำได้นี่คือเนตรแสงสวรรค์,ในอดีตที่กู่เฉิงตงทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้น,มันได้ปรากฏขึ้นมา.
เนตรแสงสวรรค์นั้น,เป็นหนึ่งในตัวตนที่ร้ายกาจที่สุดของฟ้าดิน,เป็นพลังในตำนานที่คงอยู่.
ตามข่าวลือนั้น,เนตรแสงสวรรค์คืออสุรุกายที่แข็งแกร่งที่สุด,เป็นอำนาจของฟ้าดินที่จะใช้ลงโทษเหล่าผู้คนที่สร้างความไม่พึงพอใจต่อสวรรค์,เมื่อไหร่ที่มีใครขัดขืนอำนาจสูงสุดของฟ้าดิน,เนตรแสงสวรรค์ก็จะปรากฏออกมา.
ตอนนี้มันได้เผยตัวออกมาแล้ว,อสุรกายที่แข็งแกร่งไร้เทียมทาน,ตอนนี้ถูกเขาเรียกออกมาอย่างงั้นรึ?
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,เห็นชัดเจนว่าเนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้กับจับจ้องมองมาที่เขา,มันกำลังจ้องมองมาที่เขารึ?
เนตรแห่งนิมิตร้าย?
เนตรแสงสวรรค์ ปะทะ เนตรแห่งนิมิตร้าย?
แม้นว่าภายในใจจงซานจะรู้สึกประหลาดใจ,ทว่าเวลานี้เนตรนิมิตร้ายของเขาราวกับว่ากำลังรู้สึกตื่นเต้น,กับเนตรแสงสวรรค์นั้น,จงซานไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ในเวลานั้นแสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้ายที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับท้ายทายเนตรแสงสวรรค์?
เนตรแสงสวรรค์ในเวลานี้ที่กำลังปรากฏเส้นโลหิตกระจายไปทั่ว,กลับแรงกดดันที่น่าหวาดผวา,ทำให้เนตรแสงสวรรค์เริ่มแตกเป็นรอยแยกออกไปรอบๆ.
ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งกู่เฉิงตงใช้ขวานสะบั้นสวรรค์,จงซานสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของขวานสะบั้นสวรรค์ยังคงหลงเหลืออยู่,มันดูคล้ายกับขวานสะบั้นสวรรค์ในมือของเขาเป็นอย่างมาก,จวบจนถึงวันนี้,เนตรแสงสวรรค์ยังไม่ฟื้นฟูอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เผยยิ้มอกมาเล็กน้อย,เขาที่ค่อยๆศึกษาเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนช้าๆ,ดวงตาด้านขวาของเขาที่ยังคงเปิดกว้าง,ทันใดนั้นพลังจิตของจงซานที่แผ่ออกไปรอบๆดวงตาสีขวา,จากนั้นก็สามารถเปลี่ยนเป็นรังสีสีน้ำเงินได้,แสงสีน้ำเงินที่พุ่งตรงออกไปยังเนตรแสงสวรรค์.
พริบตาเดียวที่แสงสีน้ำเงินถูกปล่อยออกไป,ทำให้จงซานรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,แสงสีน้ำเงินนั้นใช้พลังจิตเป็นตัวกระตุ้น,ไม่ได้ด้อยไปกว่ารังสีทะลวงแก่นแท้เลย,และยังกินพลังมากกว่าหมอกหงหลวนหลายพันเท่า,หากเป็นเช่นนี้เขาจะมีพลังจิตเพียงพออย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น