Immortality Chapter 816 Fate terror
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 816 ลิขิตที่น่าหวาดหวั่น.
Chapter 816 Fate terror
"ขวานผ่านกู่?
นี่ขวานผ่านกู่ปรากฏออกมาอย่างงั้นรึ? เพียงแค่มนุษย์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีขวานผ่านกู่,เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้!"ดวงตาของกงเชียนที่เบิกกว้างแทบหลุดออกจากเบ้า.
ขวานผ่านกู่? สิ่งนี้จงซานเรียกมันว่า,"สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง"เป็นทักษะพิเศษที่ทรงพลัง.
ด้วยการนำ,ลิขิต,ออกมาใช้เป็นลิขิตที่จงซานมีอยู่นั่นเอง.
ในอดีตเทียนเสิ่นจี่อเคยถามจงซานว่า,ในโลกนี้อะไรยิ่งใหญ่ที่สุด,จงซานที่เดาว่าเป็นชีวิต,ก่อนที่จะเป็นลิขิต,แม้ว่ามันจะถูกเพียงแค่ครึ่งเดียว,แต่มันก็เป็นครึ่งหนึ่งที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก,ซึ่งจงซานได้นำมาแสดงให้ดูแล้ว.
แสงเทวะเจ็ดสีที่แผ่กระจายออกไป,คือส่วนสำคัญที่ทำให้จงซานสามารถสื่อสารกับฟ้าดินได้,เหมือนกับความสามารถของเห่าเม่ยลี่,ที่สามารถสื่อสารกับสวรรค์ได้นั่นเอง.
สำเร็จ,กระบวนท่าดังกล่าวถือว่าประสบความสำเร็จ.
ความแข็งแกร่งของการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน,เป็นผลที่น่าตื่นตะลึกต่อคนทั่วไปเป็นอย่างมาก.
จงซานในเวลานี้,ร่างกายที่โชกไปด้วยโลหิต,ด้วยการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินก่อนหน้านี้,ได้ผ่านมายังร่างกายของจงซาน,หากเป็นระดับสวรรค์แท้คนอื่น,หรือแม้แต่เซียนทั่วไป,ในเวลานี้ร่างกายคงจะระเบิดแหลกเหลวกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว,ทว่าจงซานนั้นกับสามารถทำได้,ด้วยร่างกายที่เคี่ยวกรำด้วยวิชากายาเทพอสูร,ทำให้จงซานสามารถต้านพลังที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ได้.
อย่างไรก็ตาม,สภาพของเขาก็ยับเยินไม่น้อย,ทั่วร่างที่เปื้อนไปด้วยโลหิต.
การโจมตีดังกล่าว,เป็นการเหวี่ยงอำนาจฟ้าดิน,ในหนึ่งกระบวนท่าที่ทรงพลัง,โจมตีไปยังร่างแยกทองคำ
18 แขน,กับกระบวนท่าที่น่าเกรงขาม,ทรงพลังขนาดใหนกัน.
อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดจงซานก็ไม่สามารถควบคุมพลังดังกล่าวได้อย่างสมบูรณ์,ภาพเงาใหญ่ยักษ์ของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ฟันลงไปยังร่างแยกทองคำ
18 แขนจึงไม่เข้าเป้าตรงๆ.
แต่ถึงกระนั้น,ขวานสะบั้นสวรรค์ก็ทรงพลังมาก.
ทันทีที่ขวานสะบั้นฟาดฟันลงมา,แขนทองสี่แขนของร่างแยดทองของกงเชียนก็ขาดออกจากกันในทันที.
แปดหางสวรรค์ที่ไม่กล้าโผล่ออกมาก่อนหน้านี้,เนื่องจากมันยังไม่มีพลังเพียงพอที่จะต่อต้านได้.
ทว่าในเวลานี้ทันทีที่แขนของร่างแยกทองคำขาดล่วงหล่นลงมา,ร่างของแปดหางสวรรค์ก็โผล่ออกมาพร้อมกับอ้าปากพุ่งต้องไปยังแขนที่ขาดทั้งสี่ทันที.
แขนทองสี่แขนที่ล่วงหล่นลงมาแปดหางสวรรค์ที่พุ่งงับเอาไว้ด้วยความเร็ว.
"ปัง!"
ไม่รู้ว่าฝ่ามือมาจากใหนที่ฟาดไปที่หัวของแปดหางสวรรค์,ทำให้แขนทองที่ล่วงหล่นลงมาจากปากของแปดหางสวรรค์,สามแขนถูกแย่งไป,เหลือเพียงแค่แขนเดียวที่ไม่หลุดออกมา,ร่างของแปดหางสวรรค์ที่หายไป,เข้าไปในร่างของจงซานในทันที.
แปดหางสวรรรค์แห่งจุดจบย่อยแขนสีทองที่กลืนเข้าไปอย่างรวดเร็ว,นำพลังทีได้มารักษากายเนื้อของจงซาน.
ฝ่ามือที่โจมตีไปยังแปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้,ก็คือกงเชียนนั่นเอง.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ที่กงเชียนเคลื่อนที่มายังสถานที่แห่งนี้.
ภายในหลุมดำ.
กงเชียนที่คว้าแขนทองเอาไว้สามแขน,ส่วนร่างแยกทองคำ
12
แขนกำลังเกิดรอยแตกร้าวเป็นใยแมงมุมกระจายไปทั่ว,ทั้งร่างแยกทองคำและตัวกงเชียนเอง,ต่างก็เต็มไปด้วยรอยร้าวแทบจะเหมือนกัน.
ที่ด้านหน้าของกงเชียนตอนนี้,ทั้งร่างหลักและร่างแยกเงาจงซานได้ปรากฏตัวอยู่พร้อมๆกัน.
กงเชียนที่จ้องมองขวานผ่านกูด้วยความแววตาตื่นตระหนก,กับพลังที่จงซานครอบครองเป็นอะไรที่ร้ายกาจทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง.
กงเชียนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จงซานนับเป็นอสุรกายพรสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว.
กับความแข็งแกร่งของฝ่าตรงข้ามที่สามารถเคลื่อนพลังฟ้าดิน,ในโลกใบใหญ่การจะทำเช่นนี้ได้แทบจะนับคนได้,ทว่าเขาที่เป็นมนุษย์กับทำได้อย่างงั้นรึ?
กงเชียนที่รู้สึกระมัดระวังจงซานก็ปรากฏขึ้นมาในทันที,กระบวนท่าดังกล่าวของจงซานทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ก่อนหน้านี้,มีวิชาบั่นทอนชีวิตต้าเหยี่ยน,ครั้งนี้,เป็นขวานผ่านกู?
หลังจากนี้ล่ะ,จะเกิดอะไรขึ้น? เขายังมีอะไรซุกซ่อนเอาไว้อีกหรือไม่?
กงเชียนที่จ้องมองตาขวาง,จงซานนับเป็นมนุษย์ที่มีความสามารถขนาดนี้เลยรึ?
มนุษย์,มนุษย์สารเลว?
กงเชียนรับรู้ว่าการใช้กระบวนท่าเมื่อสักครู่นี้กินพลังเป็นอย่างมาก,การจะโจมตีออกมาอีกครั้งคงเป็นไปได้อยาก,ทว่าก็ยังทำให้กงเชียนรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเช่นกัน,ด้วยเขาที่มีอาการบาดเจ็บอยู่แล้ว,เขาจำเป็นต้องเดิมพันชีวิตกับจงซานตอนนี้หรือไม่?
หากว่าเขายังสามารถใช้ได้อีกครั้งล่ะ,ไม่ใช่ว่าเขาต้องเสี่ยงที่ตกตายไปเลยไม่ใช่รึ?
นอกจากนี่ร่างแยกทองคำตอนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บหนัก,ไม่ต่างจากร่างหลักเลย! หากยังฝืนต่อไปก็มีแต่จะทำให้ได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นไปอีก.
การต่อสู้ต่อไป,จะต้องกลายเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงอย่างแน่นอน!
อสุรกายพรสวรรค์?
เจ้าเป็นอสุรกายไม่ต่างจากข้าเลยอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เสวียนชาที่จดจำคำพูดของจงซานได้ดี,ต้องสังหารเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,แม้ว่าเวลานี้เขาจะรู้สึกตื่นตะหนกกับพลังก่อนหน้านี้,แต่ก็เข้าต่อสู้กับเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ตอนนี้เสื้อผ้าขาดวิ่น,ในเวลานี้ตี้เสวียนชาได้ใช้พลังเต็มที่,จักรทองสะบั้นโลกาทั้ง
12 ชิ้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกระหน่ำโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
กงเชียนไม่สามารถเข้าใจจงซานได้อย่างสิ้นเชิง,ในเวลานี้แม้นเขาจะมีประสบการณ์มากมาย,แต่กลับรู้สึกลังเล.
ดวงตาของจงซานที่แดงซ่านกำลังจ้องมองกงเชียน,แต่กระนั้นก็สงบเยือกเย็น,แผ่จิตคุกคามออกมา.
หากจงซานสามารถล้มกงเชียนได้,จงซานย่อมมีชื่อเสียงแผ่นไปทั่วโลกใบใหญ่อย่างแน่นอน.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของกงเชียนก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"จากพวกสารเลวบัดซบ!!!"
กงเชียนที่เงยหน้ามองท้องฟ้าตะโกนออกมาเสียงดังลั่น,ร่างแยกทองคำหายไปทันที,ถูกกงเชียนเก็บไป.
สิ้นเสียง,กงเชียนไม่สนใจจงซานอีกต่อไป,เขาเคลื่อนที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของแดนเทพอมตะอย่างรวดเร็ว.
แม้ว่าจงซานจะมีกระบวนท่าที่ไร้เทียมทานก่อนหน้านี้,ทว่าการจะเอาชนะกงเชียน,ก็ยังไม่มีอะไรแน่นอน.
นอกจากนี้,ร่างหลักจงซานก็ใช้พลังเป็นเกือบหมด,แม้นว่าจะได้พลังฟื้นฟูกลับมาบ้างจากแปดหางสวรรค์,แต่พลังส่วนใหญ่ก็ใช้ไปในฟื้นฟูร่างกายและอาการบาดเจ็บเป็นส่วนมาก,ในเวลาสั้นๆนี้ก็ยังนับว่าไม่พร้อมจะใช้กระบวนท่าดังกล่าวอีกครั้ง.
บางที่นับว่าวิกฤติเลยก็ว่าได้,พอเหตุการณ์คลี่คลาย,ร่างหลักจงซานก็อ่อนแรงลงในทันที,ร่างแยกเงาที่เห็นร่างหลักกำลังจะหมดสติก็เคลื่อนที่เข้ารวมกับร่างหลักในทันที.
จงซานที่กวาดตามองพื้นที่รอบๆ,เป็นเห่าเม่ยลี่ที่ออกมาเป็นคนแรก.
"จงซาน,การโจมตีเมื่อกี้เป็นฝีมือของเจ้ารึ?
งดงามนัก!"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
กับความสามารถของขวานสะบั้นสวรรค์,ไม่ใช่แค่เพียงงดงาม,แต่ยังทรงพลังอย่างที่สุด.
แม้ว่าทุกคนจะไม่รู้ว่าหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์นั้นเกิดจากการโจมตีของจงซานเพียงแค่คนเดียว,แต่ก็รับรู้ว่าเป็นฝีมือของจงซาน.
ขณะที่เห่าเม่ยลี่กำลังตื่นเต้น,เห็นจงซานที่เต็มไปด้วยท่าทางอ่อนแรง,นางที่เร่งรีบบินเข้ามาหาในทันที.
"จงซาน,เจ้าเป็นอย่าไงบ้าง?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาทันที.
นางที่ตรวจสอบร่างของจงซานในทันที,ก็พบว่าแค่เพียงหมดสติเท่านั้น,เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
นางที่พาจงซานบินพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าในทันที,ไม่มีใครกล้าขวางนางอย่างแน่นอน.
ตอนนี้การต่อสู้ที่เหลืออยู่มีเพียงแค่ตี้เสวียนชาและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าเท่านั้น,ส่วนกลุ่มอื่นๆตอนนี้ได้จัดการยอดฝีมือของแดนเทพอมตะไปเรียบร้อยแล้ว.
เห่าเม่ยลี่ที่บินตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ตรงไปยังประตูสวรรค์ทิศตะวันตก.
"จงซาน!!!!"เหล่าฮวงโหวที่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก.
เป่ยชิงเซือที่เร็วสุด,เคลื่อนที่ออกไปหาจงซานด้วยความหวาดหวั่นกังวลว่าจะซานจะได้รับอันตรายจากกงเชียน.
"ไม่เป็นไร,จงซานเพียงแค่เหนื่อย,เขาจึงหลับไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมา.
หลับอย่างงั้นรึ?หมดสติอย่างงั้นรึ?ถึงคนที่พูดไม่ออก,ภายในใจที่แช่มชื่น,ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
กงเชียนได้หนีไปแล้ว,ศัตรูคนอื่นๆต่างก็ถูกกำจัดไปหมด,บนท้องฟ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเวลานี้วาสนามากมายกำลังเพิ่มขึ้น,และมีเพียงตำแหน่งภาพเงาของจงซานที่แสงเจ็ดสีที่ปรากฏบนศีรษะได้หายไป,ภายในสวรรค์แห่งนี้กำลังจะถูกรวมเป็นหนึ่งแล้ว,ด้วยราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง!
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็กล่าวแซ่ซ้อสรรเสริญ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เสียงของประชาชนทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทันใดนั้นต่างก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญที่ดังขึ้นเรื่อยๆ,ต้าเจิ้งได้รับชัยแล้ว,ต้าเจิ้งกำลังจะรวบรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งแล้ว.
เมื่อฝ่าบาทสามารถกำราบยอดฝีมือจากแดนเทพอมตะได้แล้ว,ในโลกใบนี้ก็จะไม่มีใครขวางทางพวกเขาได้อีกต่อไป!
พวกเขาจะกลายเป็นไร้เทียมทานในโลกใบนี้.
จงซานที่ได้สติกลับคืนหลังจากผ่านไปสองวันแล้ว.
รอบๆ เตียงฮวงโหวทั้งสี่ที่เฝ้ารอคอยด้วยใบหน้าเป็นกังวล,ส่วนเหล่าเสนาธิการคนสำคัญต่างก็รอคอยอยู่ด้านนอก.
จงซานที่ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ.
"จงซาน,เจ้าตื่นแล้ว,เยี่ยมเลย,เจ้าตื่นแล้ว!"ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เปียกชื้นร้องออกมา.
"หลิงเอ๋อ,อย่าเสียงดัง,ให้เหล่าเยว่ค่อยๆฟื้นตัว!"เป่าเอ๋อที่กล่าวห้าม.
เทียนหลิงเอ๋อที่เงียบไปในทันที,หากแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ร่างของจงซานที่เจ็บปวดไปทั้งร่าง,สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าแรกทรงพลังเป็นอย่างมาก,ในเวลานั้นจิตวิญญาณการต่อสู้ที่ลุกโชนจึงทำให้เขาไม่รู้สึกสิ่งใด,ไม่ได้คิดอะไรมาก,ตอนนี้เขาพบได้ในทันที,ร่างกายของเขาราวจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ,หากไม่เพราะแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบดูดซับพลังส่งมาให้เขา,เวลานี้ร่างกายของเขาคงจะยังไม่ฟื้นฟูกลับมา.
พลังที่ใช้ไปนับว่ามากมายมหาศาล,เขาที่มีระดับสวรรค์แท้ขั้นที่เก้าก่อนหน้านี้,ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับเก้าสวรรค์แท้ขั้นปลายแล้ว,อีกนิดเดียวก็จะก้าวไปถึงขั้นที่สิบสวรรค์แท้.
จงซานที่ฟื้นสติกลับคืนมา,กวาดตามองไปยังทุกคนที่อยู่รอบๆ,ทำให้ใบหน้าของเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที.
"ข้าไม่เป็นไรแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จริงๆรึ? ยอดเลย!"เทียนหลิงเอ๋อที่เข้าไปกอดแขนของจงซานเอาไว้ในทันที.
ที่ด้านนอกตำหนักเหล่าข้าราชบริพารที่เต็มไปด้วยความยินดี,ฮวงโหวทั้งสี่เองก็เผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจออกมาเช่นกัน.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ด้านนอกตำหนักเสียงแห่งความยินดีที่ดังลั่นกระจายไปทั่วทิศ.
จงซานที่มีสี่ฮวงโหวพยุงแขน,พร้อมกับพาเขาออกมาข้างนอก.
ที่ด้านนอกห้องโถง,เหล่าข้าราชบริพารต่างเต็มไปด้วยความเคารพนับถือต่อจงซาน,ในเวลานี้ภายในใจของพวกเขาจงซานไม่ต่างจากเทพ,ต้าเจิ้งที่ก้าวเข้าสู่ความรุ่งเรื่องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.
"ตี้เสวียนชา,สังหารไปแล้วรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา.
กงเชียนที่จากไปแล้ว,จงวานพอจะคาดเดาได้ว่าเขาต้องกลับไปยังแดนเทพอมตะ,หากแต่ไม่รู้ว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นหนีไปด้วยหรือไม่?
ขณะนั้นตี้เสวียนชาที่สบัดมือ,นำสิ่งของออกมาด้านหน้าจงซาน,เป็นของวิเศษของเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,มีบินสังหารเซียนและน้ำเต้าเซียน,ทว่าน้ำเต้าเซียนตอนนี้มีรอยร้าวกระจายไปทั่ว.
"มีดบินและน้ำเต้าเซียนอยู่ที่นี่แล้ว,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณ,ดูเหมือนว่า,ข้าจะได้ทิ้งตำนานเอาไว้ได้แล้ว,ด้วยสิ่งนี้มอบให้เจ้าเพื่อเป็นคนสร้างตำนานบทต่อไป!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็น.
จงซานที่ค่อยข้างอ่อนแรง,ทว่าก็เผยยิ้มและพยักหน้ารับ,พร้อมกับเงยหน้าจดจ้องมองภาพเงาประทับบนทะเลวาสนา.
บนศีรษะของเขานั้น,แสงเจ็ดสีหายไปแล้ว,เขาได้ใช้ลิขิตไปทั้งหมด,เพื่อที่จะเคลื่อนพลังฟ้าดิน,ในการใช้
สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,ในเวลาสั้นๆนี้คงไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้,หลังจากนี้ค่อยรวบรวมลิขิตอีกครั้ง.
"อี้เหยี่ยน,สถานการข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"เป็นไปตามคาด,ช่างน่าเศร้าที่ข้าไม่ได้สังหารเขาด้วยตัวเอง,ทว่าธวัชหยวนซือนั้นคือสุดยอดของวิเศษ,อีกไม่ช้าก็เร็วต้องปรากฏออกมาแน่,แล้วแดนเทพอมตะตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่กล่าวสอบถามอี้เหยี่ยนในทันที.
"แดนเทพอมตะไม่มีเหลือแล้ว,เนื่องจากว่าเหรินชุนผู้ครอบครองระฆังแห่งความโกลาหลและหวังเฉินได้รุกเข้าไป,ไม่คิดเลยว่ามันกลับกลายเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวรายงาน.
"หืม?"
Chapter 816 Fate terror
气数的恐怖
ลิขิตที่น่าหวาดหวั่น.
"ขวานผ่านกู่?
นี่ขวานผ่านกู่ปรากฏออกมาอย่างงั้นรึ? เพียงแค่มนุษย์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีขวานผ่านกู่,เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้!"ดวงตาของกงเชียนที่เบิกกว้างแทบหลุดออกจากเบ้า.
ขวานผ่านกู่? สิ่งนี้จงซานเรียกมันว่า,"สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง"เป็นทักษะพิเศษที่ทรงพลัง.
ด้วยการนำ,ลิขิต,ออกมาใช้เป็นลิขิตที่จงซานมีอยู่นั่นเอง.
ในอดีตเทียนเสิ่นจี่อเคยถามจงซานว่า,ในโลกนี้อะไรยิ่งใหญ่ที่สุด,จงซานที่เดาว่าเป็นชีวิต,ก่อนที่จะเป็นลิขิต,แม้ว่ามันจะถูกเพียงแค่ครึ่งเดียว,แต่มันก็เป็นครึ่งหนึ่งที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก,ซึ่งจงซานได้นำมาแสดงให้ดูแล้ว.
แสงเทวะเจ็ดสีที่แผ่กระจายออกไป,คือส่วนสำคัญที่ทำให้จงซานสามารถสื่อสารกับฟ้าดินได้,เหมือนกับความสามารถของเห่าเม่ยลี่,ที่สามารถสื่อสารกับสวรรค์ได้นั่นเอง.
ทว่า,ขวานสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,หลังจากที่จงซานได้รับลิขิต,ก็สามารถใช้กระบวนท่าดังกล่าวนี้ได้,ด้วยการขับเคลื่อนลิขิต,เคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน,นำพลังของฟ้าดินทั้งหมดมาใช้.
สำเร็จ,กระบวนท่าดังกล่าวถือว่าประสบความสำเร็จ.
ความแข็งแกร่งของการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน,เป็นผลที่น่าตื่นตะลึกต่อคนทั่วไปเป็นอย่างมาก.
จงซานในเวลานี้,ร่างกายที่โชกไปด้วยโลหิต,ด้วยการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินก่อนหน้านี้,ได้ผ่านมายังร่างกายของจงซาน,หากเป็นระดับสวรรค์แท้คนอื่น,หรือแม้แต่เซียนทั่วไป,ในเวลานี้ร่างกายคงจะระเบิดแหลกเหลวกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว,ทว่าจงซานนั้นกับสามารถทำได้,ด้วยร่างกายที่เคี่ยวกรำด้วยวิชากายาเทพอสูร,ทำให้จงซานสามารถต้านพลังที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ได้.
อย่างไรก็ตาม,สภาพของเขาก็ยับเยินไม่น้อย,ทั่วร่างที่เปื้อนไปด้วยโลหิต.
การโจมตีดังกล่าว,เป็นการเหวี่ยงอำนาจฟ้าดิน,ในหนึ่งกระบวนท่าที่ทรงพลัง,โจมตีไปยังร่างแยกทองคำ
18 แขน,กับกระบวนท่าที่น่าเกรงขาม,ทรงพลังขนาดใหนกัน.
อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดจงซานก็ไม่สามารถควบคุมพลังดังกล่าวได้อย่างสมบูรณ์,ภาพเงาใหญ่ยักษ์ของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ฟันลงไปยังร่างแยกทองคำ
18 แขนจึงไม่เข้าเป้าตรงๆ.
แต่ถึงกระนั้น,ขวานสะบั้นสวรรค์ก็ทรงพลังมาก.
ทันทีที่ขวานสะบั้นฟาดฟันลงมา,แขนทองสี่แขนของร่างแยดทองของกงเชียนก็ขาดออกจากกันในทันที.
แปดหางสวรรค์ที่ไม่กล้าโผล่ออกมาก่อนหน้านี้,เนื่องจากมันยังไม่มีพลังเพียงพอที่จะต่อต้านได้.
ทว่าในเวลานี้ทันทีที่แขนของร่างแยกทองคำขาดล่วงหล่นลงมา,ร่างของแปดหางสวรรค์ก็โผล่ออกมาพร้อมกับอ้าปากพุ่งต้องไปยังแขนที่ขาดทั้งสี่ทันที.
แขนทองสี่แขนที่ล่วงหล่นลงมาแปดหางสวรรค์ที่พุ่งงับเอาไว้ด้วยความเร็ว.
"ปัง!"
ไม่รู้ว่าฝ่ามือมาจากใหนที่ฟาดไปที่หัวของแปดหางสวรรค์,ทำให้แขนทองที่ล่วงหล่นลงมาจากปากของแปดหางสวรรค์,สามแขนถูกแย่งไป,เหลือเพียงแค่แขนเดียวที่ไม่หลุดออกมา,ร่างของแปดหางสวรรค์ที่หายไป,เข้าไปในร่างของจงซานในทันที.
แปดหางสวรรรค์แห่งจุดจบย่อยแขนสีทองที่กลืนเข้าไปอย่างรวดเร็ว,นำพลังทีได้มารักษากายเนื้อของจงซาน.
ฝ่ามือที่โจมตีไปยังแปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้,ก็คือกงเชียนนั่นเอง.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ที่กงเชียนเคลื่อนที่มายังสถานที่แห่งนี้.
ภายในหลุมดำ.
กงเชียนที่คว้าแขนทองเอาไว้สามแขน,ส่วนร่างแยกทองคำ
12
แขนกำลังเกิดรอยแตกร้าวเป็นใยแมงมุมกระจายไปทั่ว,ทั้งร่างแยกทองคำและตัวกงเชียนเอง,ต่างก็เต็มไปด้วยรอยร้าวแทบจะเหมือนกัน.
ที่ด้านหน้าของกงเชียนตอนนี้,ทั้งร่างหลักและร่างแยกเงาจงซานได้ปรากฏตัวอยู่พร้อมๆกัน.
กงเชียนที่จ้องมองขวานผ่านกูด้วยความแววตาตื่นตระหนก,กับพลังที่จงซานครอบครองเป็นอะไรที่ร้ายกาจทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง.
กงเชียนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จงซานนับเป็นอสุรกายพรสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว.
กับความแข็งแกร่งของฝ่าตรงข้ามที่สามารถเคลื่อนพลังฟ้าดิน,ในโลกใบใหญ่การจะทำเช่นนี้ได้แทบจะนับคนได้,ทว่าเขาที่เป็นมนุษย์กับทำได้อย่างงั้นรึ?
กงเชียนที่รู้สึกระมัดระวังจงซานก็ปรากฏขึ้นมาในทันที,กระบวนท่าดังกล่าวของจงซานทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ก่อนหน้านี้,มีวิชาบั่นทอนชีวิตต้าเหยี่ยน,ครั้งนี้,เป็นขวานผ่านกู?
หลังจากนี้ล่ะ,จะเกิดอะไรขึ้น? เขายังมีอะไรซุกซ่อนเอาไว้อีกหรือไม่?
กงเชียนที่จ้องมองตาขวาง,จงซานนับเป็นมนุษย์ที่มีความสามารถขนาดนี้เลยรึ?
มนุษย์,มนุษย์สารเลว?
กงเชียนรับรู้ว่าการใช้กระบวนท่าเมื่อสักครู่นี้กินพลังเป็นอย่างมาก,การจะโจมตีออกมาอีกครั้งคงเป็นไปได้อยาก,ทว่าก็ยังทำให้กงเชียนรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเช่นกัน,ด้วยเขาที่มีอาการบาดเจ็บอยู่แล้ว,เขาจำเป็นต้องเดิมพันชีวิตกับจงซานตอนนี้หรือไม่?
หากว่าเขายังสามารถใช้ได้อีกครั้งล่ะ,ไม่ใช่ว่าเขาต้องเสี่ยงที่ตกตายไปเลยไม่ใช่รึ?
นอกจากนี่ร่างแยกทองคำตอนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บหนัก,ไม่ต่างจากร่างหลักเลย! หากยังฝืนต่อไปก็มีแต่จะทำให้ได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นไปอีก.
การต่อสู้ต่อไป,จะต้องกลายเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงอย่างแน่นอน!
อสุรกายพรสวรรค์?
เจ้าเป็นอสุรกายไม่ต่างจากข้าเลยอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เสวียนชาที่จดจำคำพูดของจงซานได้ดี,ต้องสังหารเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,แม้ว่าเวลานี้เขาจะรู้สึกตื่นตะหนกกับพลังก่อนหน้านี้,แต่ก็เข้าต่อสู้กับเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ตอนนี้เสื้อผ้าขาดวิ่น,ในเวลานี้ตี้เสวียนชาได้ใช้พลังเต็มที่,จักรทองสะบั้นโลกาทั้ง
12 ชิ้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกระหน่ำโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
กงเชียนไม่สามารถเข้าใจจงซานได้อย่างสิ้นเชิง,ในเวลานี้แม้นเขาจะมีประสบการณ์มากมาย,แต่กลับรู้สึกลังเล.
ดวงตาของจงซานที่แดงซ่านกำลังจ้องมองกงเชียน,แต่กระนั้นก็สงบเยือกเย็น,แผ่จิตคุกคามออกมา.
หากจงซานสามารถล้มกงเชียนได้,จงซานย่อมมีชื่อเสียงแผ่นไปทั่วโลกใบใหญ่อย่างแน่นอน.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของกงเชียนก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"จากพวกสารเลวบัดซบ!!!"
กงเชียนที่เงยหน้ามองท้องฟ้าตะโกนออกมาเสียงดังลั่น,ร่างแยกทองคำหายไปทันที,ถูกกงเชียนเก็บไป.
สิ้นเสียง,กงเชียนไม่สนใจจงซานอีกต่อไป,เขาเคลื่อนที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของแดนเทพอมตะอย่างรวดเร็ว.
แม้ว่าจงซานจะมีกระบวนท่าที่ไร้เทียมทานก่อนหน้านี้,ทว่าการจะเอาชนะกงเชียน,ก็ยังไม่มีอะไรแน่นอน.
นอกจากนี้,ร่างหลักจงซานก็ใช้พลังเป็นเกือบหมด,แม้นว่าจะได้พลังฟื้นฟูกลับมาบ้างจากแปดหางสวรรค์,แต่พลังส่วนใหญ่ก็ใช้ไปในฟื้นฟูร่างกายและอาการบาดเจ็บเป็นส่วนมาก,ในเวลาสั้นๆนี้ก็ยังนับว่าไม่พร้อมจะใช้กระบวนท่าดังกล่าวอีกครั้ง.
บางที่นับว่าวิกฤติเลยก็ว่าได้,พอเหตุการณ์คลี่คลาย,ร่างหลักจงซานก็อ่อนแรงลงในทันที,ร่างแยกเงาที่เห็นร่างหลักกำลังจะหมดสติก็เคลื่อนที่เข้ารวมกับร่างหลักในทันที.
จงซานที่กวาดตามองพื้นที่รอบๆ,เป็นเห่าเม่ยลี่ที่ออกมาเป็นคนแรก.
"จงซาน,การโจมตีเมื่อกี้เป็นฝีมือของเจ้ารึ?
งดงามนัก!"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
กับความสามารถของขวานสะบั้นสวรรค์,ไม่ใช่แค่เพียงงดงาม,แต่ยังทรงพลังอย่างที่สุด.
แม้ว่าทุกคนจะไม่รู้ว่าหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์นั้นเกิดจากการโจมตีของจงซานเพียงแค่คนเดียว,แต่ก็รับรู้ว่าเป็นฝีมือของจงซาน.
ขณะที่เห่าเม่ยลี่กำลังตื่นเต้น,เห็นจงซานที่เต็มไปด้วยท่าทางอ่อนแรง,นางที่เร่งรีบบินเข้ามาหาในทันที.
"จงซาน,เจ้าเป็นอย่าไงบ้าง?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาทันที.
นางที่ตรวจสอบร่างของจงซานในทันที,ก็พบว่าแค่เพียงหมดสติเท่านั้น,เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
นางที่พาจงซานบินพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าในทันที,ไม่มีใครกล้าขวางนางอย่างแน่นอน.
ตอนนี้การต่อสู้ที่เหลืออยู่มีเพียงแค่ตี้เสวียนชาและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าเท่านั้น,ส่วนกลุ่มอื่นๆตอนนี้ได้จัดการยอดฝีมือของแดนเทพอมตะไปเรียบร้อยแล้ว.
เห่าเม่ยลี่ที่บินตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ตรงไปยังประตูสวรรค์ทิศตะวันตก.
"จงซาน!!!!"เหล่าฮวงโหวที่ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก.
เป่ยชิงเซือที่เร็วสุด,เคลื่อนที่ออกไปหาจงซานด้วยความหวาดหวั่นกังวลว่าจะซานจะได้รับอันตรายจากกงเชียน.
"ไม่เป็นไร,จงซานเพียงแค่เหนื่อย,เขาจึงหลับไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมา.
หลับอย่างงั้นรึ?หมดสติอย่างงั้นรึ?ถึงคนที่พูดไม่ออก,ภายในใจที่แช่มชื่น,ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
กงเชียนได้หนีไปแล้ว,ศัตรูคนอื่นๆต่างก็ถูกกำจัดไปหมด,บนท้องฟ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเวลานี้วาสนามากมายกำลังเพิ่มขึ้น,และมีเพียงตำแหน่งภาพเงาของจงซานที่แสงเจ็ดสีที่ปรากฏบนศีรษะได้หายไป,ภายในสวรรค์แห่งนี้กำลังจะถูกรวมเป็นหนึ่งแล้ว,ด้วยราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง!
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็กล่าวแซ่ซ้อสรรเสริญ.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เสียงของประชาชนทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทันใดนั้นต่างก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญที่ดังขึ้นเรื่อยๆ,ต้าเจิ้งได้รับชัยแล้ว,ต้าเจิ้งกำลังจะรวบรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งแล้ว.
เมื่อฝ่าบาทสามารถกำราบยอดฝีมือจากแดนเทพอมตะได้แล้ว,ในโลกใบนี้ก็จะไม่มีใครขวางทางพวกเขาได้อีกต่อไป!
พวกเขาจะกลายเป็นไร้เทียมทานในโลกใบนี้.
..............
จงซานที่ได้สติกลับคืนหลังจากผ่านไปสองวันแล้ว.
รอบๆ เตียงฮวงโหวทั้งสี่ที่เฝ้ารอคอยด้วยใบหน้าเป็นกังวล,ส่วนเหล่าเสนาธิการคนสำคัญต่างก็รอคอยอยู่ด้านนอก.
จงซานที่ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ.
"จงซาน,เจ้าตื่นแล้ว,เยี่ยมเลย,เจ้าตื่นแล้ว!"ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เปียกชื้นร้องออกมา.
"หลิงเอ๋อ,อย่าเสียงดัง,ให้เหล่าเยว่ค่อยๆฟื้นตัว!"เป่าเอ๋อที่กล่าวห้าม.
เทียนหลิงเอ๋อที่เงียบไปในทันที,หากแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ร่างของจงซานที่เจ็บปวดไปทั้งร่าง,สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าแรกทรงพลังเป็นอย่างมาก,ในเวลานั้นจิตวิญญาณการต่อสู้ที่ลุกโชนจึงทำให้เขาไม่รู้สึกสิ่งใด,ไม่ได้คิดอะไรมาก,ตอนนี้เขาพบได้ในทันที,ร่างกายของเขาราวจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ,หากไม่เพราะแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบดูดซับพลังส่งมาให้เขา,เวลานี้ร่างกายของเขาคงจะยังไม่ฟื้นฟูกลับมา.
พลังที่ใช้ไปนับว่ามากมายมหาศาล,เขาที่มีระดับสวรรค์แท้ขั้นที่เก้าก่อนหน้านี้,ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับเก้าสวรรค์แท้ขั้นปลายแล้ว,อีกนิดเดียวก็จะก้าวไปถึงขั้นที่สิบสวรรค์แท้.
จงซานที่ฟื้นสติกลับคืนมา,กวาดตามองไปยังทุกคนที่อยู่รอบๆ,ทำให้ใบหน้าของเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที.
"ข้าไม่เป็นไรแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จริงๆรึ? ยอดเลย!"เทียนหลิงเอ๋อที่เข้าไปกอดแขนของจงซานเอาไว้ในทันที.
ที่ด้านนอกตำหนักเหล่าข้าราชบริพารที่เต็มไปด้วยความยินดี,ฮวงโหวทั้งสี่เองก็เผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจออกมาเช่นกัน.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ด้านนอกตำหนักเสียงแห่งความยินดีที่ดังลั่นกระจายไปทั่วทิศ.
จงซานที่มีสี่ฮวงโหวพยุงแขน,พร้อมกับพาเขาออกมาข้างนอก.
ที่ด้านนอกห้องโถง,เหล่าข้าราชบริพารต่างเต็มไปด้วยความเคารพนับถือต่อจงซาน,ในเวลานี้ภายในใจของพวกเขาจงซานไม่ต่างจากเทพ,ต้าเจิ้งที่ก้าวเข้าสู่ความรุ่งเรื่องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.
"ตี้เสวียนชา,สังหารไปแล้วรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา.
กงเชียนที่จากไปแล้ว,จงวานพอจะคาดเดาได้ว่าเขาต้องกลับไปยังแดนเทพอมตะ,หากแต่ไม่รู้ว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นหนีไปด้วยหรือไม่?
ขณะนั้นตี้เสวียนชาที่สบัดมือ,นำสิ่งของออกมาด้านหน้าจงซาน,เป็นของวิเศษของเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,มีบินสังหารเซียนและน้ำเต้าเซียน,ทว่าน้ำเต้าเซียนตอนนี้มีรอยร้าวกระจายไปทั่ว.
"มีดบินและน้ำเต้าเซียนอยู่ที่นี่แล้ว,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณ,ดูเหมือนว่า,ข้าจะได้ทิ้งตำนานเอาไว้ได้แล้ว,ด้วยสิ่งนี้มอบให้เจ้าเพื่อเป็นคนสร้างตำนานบทต่อไป!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็น.
จงซานที่ค่อยข้างอ่อนแรง,ทว่าก็เผยยิ้มและพยักหน้ารับ,พร้อมกับเงยหน้าจดจ้องมองภาพเงาประทับบนทะเลวาสนา.
บนศีรษะของเขานั้น,แสงเจ็ดสีหายไปแล้ว,เขาได้ใช้ลิขิตไปทั้งหมด,เพื่อที่จะเคลื่อนพลังฟ้าดิน,ในการใช้
สะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,ในเวลาสั้นๆนี้คงไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้,หลังจากนี้ค่อยรวบรวมลิขิตอีกครั้ง.
"อี้เหยี่ยน,สถานการข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"วาสนาของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยที่พ่ายแพ้ได้สลายหายไปหมดแล้ว,ดูเหมือนราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจะถูกำทลายไปแล้ว,กงเหล่ยเทียนคงจะตกตายไปจึงทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้,นับจากนี้อีกไม่นานฝ่าบาทก็จะสามารถรวบรวมโลกใบนี้มาครองได้ทั้งหมด!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เป็นไปตามคาด,ช่างน่าเศร้าที่ข้าไม่ได้สังหารเขาด้วยตัวเอง,ทว่าธวัชหยวนซือนั้นคือสุดยอดของวิเศษ,อีกไม่ช้าก็เร็วต้องปรากฏออกมาแน่,แล้วแดนเทพอมตะตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่กล่าวสอบถามอี้เหยี่ยนในทันที.
"แดนเทพอมตะไม่มีเหลือแล้ว,เนื่องจากว่าเหรินชุนผู้ครอบครองระฆังแห่งความโกลาหลและหวังเฉินได้รุกเข้าไป,ไม่คิดเลยว่ามันกลับกลายเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวรายงาน.
"หืม?"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น