Immortality Chapter 811 Genesis streamer
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 811 ธวัชหยวนซือ.
Chapter 811 Genesis streamer
***แก้คำผิดใน
ilmt 12,000 thousand li(500
km) คือ 120,000 ลี้
ทว่าตอนที่แล้วแปลเป็น 12,000 ลี้
ปราณทมิฬที่ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของกงเหล่ยเทียนมีมากขึ้นและก็มากขึ้น,แผ่ออกมาจากชายธงมากมาย.
ระหว่างนี้,จงซานไม่ได้ลงมือโจมตีออกไปแต่อย่างใด,ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องไม่วางตา,ดวงตาที่แดงซ่าน,ภาพเหตุการณ์ที่กุยเอ๋อตายได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง,หัวใจของจงซานที่เต้นรัว,กุยเอ๋อ,เจ้าสังหารนางเพื่อธวัชนี้นะรึ?
นางยังอยู่ด้านในหรือไม่? ดวงวิญญาณของนางยังคงเหลืออยู่หรือไม่?
อย่างไรก็ตามจงซานก็ไม่กล้าที่จะคาดหวัง,เพราะว่าจงซานรู้ดี,มันมีความเป็นไปได้น้อยมาก,ยิ่งหวังมากก็จะยิ่งเสียใจมาก,กุยเอ๋อคือคนที่เป็นความรักที่สมบูรณ์ของเขา,แม้นว่านางจะตกตายไปแล้วมันก็ยังคงอยู่ตลอดไป.
หากว่าเขาดีใจกับการคงอยู่ของนาง,หากมันไม่ใช่ความจริง,เขาจะผิดหวังมากมายขนาดใหน,ดังนั้นความคิดดังกล่าวนี้จงซานจึงไม่กล้าคาดหวัง,ไม่ว่าจะคงอยู่หรือไม่ก็ตาม,ความรู้สึกที่มีความทรงจำของเขาก็จะยังคงเก็บไว้,กับความคิดที่มากจนเกินไป,มีแต่จะทำร้ายเขาเท่านั้น.
จงซานไม่กล้าที่จะยึดถือภาพลวงตา,จงซานยังมีความทรงจำที่สมบูรณ์ของกุยเอ๋อ,เขาเพียงแค่ต้องการตั้งคำถามกับความจริงเท่านั้น,จากนั้นค่อยแก้ปัญหาดังกล่าวไปตามขั้นตอน.
ธวัชขนาดเล็กที่กงเหล่ยเทียนนำออกมา,ชายธงที่เป็นสามเหลี่ยมที่เต็มไปด้วยลายสีดำ,ปราณทมิฬมากมายที่ปกคลุม,และปรากฏมีปิศาจร้ายกำลังผุดออกมามากมาย.
กงเหล่ยเทียนที่ยื่นมือออกไป,ธวัชขนาดเล็กที่เริ่มขนาดใหญ่,ใหญ่โตมากขึ้นและก็มากขึ้น,พลังที่น่าเกรงขามที่มากมายขยายออกมาเรื่อยๆ,พริบตาเดียวก็กินพื้นที่ไปกว่าล้านลี้,หากก่อนหน้านี้ตราประทับที่ปิดทองฟ้าทรงพลังเป็นอย่างมาก,หากแต่ตอนนี้กลับมีพลังปิดผืนฟ้ามากกว่าหน้านี้หลายเท่า.
ท้องฟ้าเวลานี้ถูกปกคลุมไปเรียบร้อยแล้ว.
หนึ่งล้านลี้เป็นขนาดที่ใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ตราประทับครรลองสวรรค์ก่อนหน้านี้มีขนาดหนึ่งแสนสองหมื่นลี้,เท่ากับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่าธชัยทมิฬตอนนี้กลับมีขนาดหนึ่งล้านลี้,มีความใหญ่โตกว่าตราประทับถึงสิบเท่าเลยอย่างงั้นรึ?
ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมน,เหล่าทหารทุกคนที่สามารถมองเห็นธวัชสีดำนั้นได้,มันปกปิดท้องฟ้าจนทำให้กลายเป็นเวลากลางคืนไปแล้ว,นอกจากนี้,บนชายธวัชสีดำนั้นได้ยินเสียงโหยหวนที่ดุร้ายมากมายดังโหยหยวนน่าขนลุก.
"ฮือ!!!!"
"โฮกกกกกก!"
"เฮอออออออ!"
เสียงที่มากมายดังอื้ออึงขับขานความน่าหวาดกลัว,เป็นเสียงเซ็งแซ่แห่งความมืดที่ดังไปมาไม่หยุด.
เจตภูติ,ภูติมากมาย,วิญญาณภูติมากมายไร้ที่สิ้นสุด?
"นี่มันธวัชอะไรกัน?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ธวัชหยวนซือ!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หยวนซือ? ของวิเศษปราชญ์เทพหยวนซืออย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
"รู้ด้วยอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของกงเหล่ยเทียนที่ส่ายไปมา.
ป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่ว.
เต๋าจวินเซิ่งหย่าที่แหงนหน้าจ้องมองท้องฟ้า,ธวัชหยวนซือ?
ใหญ่มาก,ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,วิญญาณปิศาจที่มากมายมหาศาล,ปิศาจร้ายเหล่านี้แม้แต่ทำให้เต๋าจวินเซิ่งหย๋ารู้สึกกดดันขึ้นมาเช่นกัน.
"ผู้ก่อตั้ง,นี่เป็นเพียงแค่เศษส่วนที่เหลือจากของวิเศษปราชญ์เทพหยวนซืออย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"แผนที่ก่อเกิดบรรพกาลที่ระเบิดออกมาเป็นผุยผง,แผนผังแม่น้ำและขุนเขาที่ระเบิดเป็นผุยผง,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดเป็นผุยผง,และของวิเศษของเจ้าจิ้งจอกเฒ่าหยวนซือนั่น,เป็นคนเก็บรักษา,แม้นว่ามันจะเสียหายเหลือเพียงแค่ชิ้นเล็กๆ,ไม่ได้มีพลังมากมายเช่นในอดีต,ทว่ากงชิวก็ซ่อมมันกลับคืนมาได้,แต่ช่างน่าเสียดาย!"กงเหล่ยเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ช่างน่าเสียดายอะไรอย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่สอบถามออกไป.
"ช่างน่าเสียดายสำหรับกงเหล่ยเทียน,กับสมบัติล้ำค่าที่ยิ่งใหญ่นี้,เขากลับหลอมผสานได้แค่เพียงเล็กน้อย,ไม่สามารถใช้พลังที่มากมายของมันออกมาได้,ช่างน่าเสียดาย!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผู้ก่อตั้งธวัชทมิฬนี้จะสามารถจัดการจงซานได้หรือไม่?"
"ก็ไม่แน่,ธวัชสีดำนั้นเป็นของวิเศษสำหรับปราชญ์เทพ,แม้นว่าจะเคยถูกทำลายไปแล้ว,ทว่าก็ยังคงรูปร่างที่สมบูรณ์ที่สุด,นอกจากนี้ด้วยความสามารถของกงชิวที่หลอมมันขึ้นมาใหม่,สมบัติชิ้นนี้ก็นับว่าล้ำค่าทรงพลังเป็นอย่างมาก! จงซานต้องการชนะกงเหล่ยเทียน,ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"
ในเวลาเดียวกัน,อำนาจพลังวิญญาณของธวัชทมิฬนั้นรุนแรงจนทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน,เหล่าทหารของราชวงศ์ต้าสุ่ยเวลานี้,เปลี่ยนเป็นยินดีเป็นอย่างมาก,ขวัญกำลังใจที่หดหายไป
ฟื้นคืนกลับมา,ส่วนทัพของต้าเจิ้งเวลานี้เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที.
ที่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก,ทุกคนที่รออยู่อย่างอดทน,เหล่าฮวงโหวเวลานี้เต็มไปด้วยความกังวล.
ที่ไกลออกมานั้นเทียนเฉินจื่อที่เผยแววตาเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ธวัชทมิฬ?
น่าหวาดกลัวนัก,ในโลกใบเล็กแห่งนี้เต็มไปด้วยอสุรกายมากมายเลยอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ด้านล่างธวัชทมิฬที่ปกคลุมผืนฟ้า,จงซานและกงเหล่ยเทียนที่เข้าประจันหน้ากัน.
ในเวลานี้กงเหล่ยเทียน,ที่มุมปากเผยยิ้มอย่างดุร้ายออกมา,ขณะที่เขาสะบัดมือออกไป,ก็ปรากฏอสุราสีดำขึ้นในทันที.
อสุราถืออาวุโสง้าวเสี้ยวสวรรค์,ร่างกายของมันที่ดำเมี่ยม,เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่มากมาย,ขณะที่มันกวัดแกว่งง้าวเสี้ยวสวรรค์,มิติอากาศถึงกับฉีกขาดเป็นทาง.
เป็นอสุราที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
"ราชาอสุรา?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฆ่า!!!"กงเหล่ยเทียนที่แค่เสียงเย็นชา.
เสียงคำรามของราชาอสุราที่กวัดแกว่งง้าวเสี้ยวสวรรค์พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสามพันทบ!
จงซานที่สะบัดดาบโจมตีออกไป,เข้าปะทะกับง้าวเสี้ยวสวรรค์ของราชาอสุราอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
พลังที่ทรงพลังรุนแรงสองสายทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยวฉีกขาดไปในทันที,ง้าวเสี้ยวสวรรค์ปะทะดาบฝันร้าย,ไม่มีใครที่ได้เปรียบเสียเปรียบ.
"ตูมมมมมมมม!"
ราชาอสุราที่ดำสนิทไปทั่วร่างร้าวกับว่าไร้ซึ่งความเหนื่อยล้า,เข้าปะทะกับจงซานครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ครืนนนนนนน!!!"
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,จงซานที่คำรามเสียงดัง,ฟันร่างของราชาอสุราเป็นส่องซีก,ง้าวเสี้ยวสวรรค์ที่ล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น,จงซานชนะ,ไม่
ยังไม่เรียกว่าได้รับชัยชนะแต่อย่างใด.
"วูซซซซซซ!"
ราชาอสุราที่สลายกลายเป็นควันสีดำ,ระเบิดออกมาเสียงดัง,ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงแค่ร่างพลังงานเท่านั้น,ที่หน้าผากของจงซานที่เผยเหงื่อที่เย็นเยือบหลั่งออกมา.
"ร้ายกาจนัก,แต่ช่างน่าเสียดาย!"กงเหล่ยเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
ขณะที่กงเหล่ยเทียนสะบัดมือออกไป,จากธวัชสีดำทมิฬก็ปรากฏร่างหนึ่งร้อยร่างผุดออกมาอีก,ร่างที่มีสีดำเมี่ยม,เป็นอสุรา
30 ร่าง,มีโครงกระดูก,มีมนุษย์,เป็นร่างที่มีสีดำอันมืดมิด.
มีหนึ่งร้อยร่างอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก.
"ฮือ....!"
"ฮึมมมม!"
เสียงที่ครวญครางโหยหวนดุร้ายทรมาน,ปรากฏออกมาเผยให้เห็นวิญญาณร้ายมากมายนับไม่ถ้วนจากด้านในธวัชทมิฬ,บางที่วิญญาณร้ายเหล่านี้สามารถรวมตัวเป็นร่างอสุราได้ไม่จำกัดก็เป็นไปได้.
"ภายใต้ธวัชหยวนซือ,ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่จะรอดชีวิต!"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มชั่วร้ายออกมา.
"ประชาชนของต้าเจิ้งรับคำสั่ง,โปรดยกมือขวาของพวกเจ้า,มอบพลังให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ท้องฟ้าของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทันทีที่สิ้นเสียงของจงซาน,เมฆวาสนาก็ถูกส่งเสียงไปทั่วประชาชนทั่วแผ่นดิน,ประชาชนทุกคนในภพหยางต่างก็ได้ยินพร้อมกัน.
"มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?
ฝ่าบาทต้องการยืมพลัง?"
"ชูมือขวา!"
"ช่วยฝ่าบาทเร็วเข้า!"
ประชาชนมากมายที่ชูมือขวาอย่างพร้อมเพรียง,พวกเขาที่รับรู้ว่าพลังของพวกเขาถูกดูดออกไปในทันที.
พลังมากมายถูกเมฆวาสนารวบรวมมา,จากนั้นก็ส่งต่อให้กับจงซาน,พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมาในทันที,ร่างของจงซานที่มีพายุหมุนรอบๆร่างกายพร้อมขยายใหญ่ขึ้นในทันที.
เหล่าอสุรกายทั้งร้อยตนที่พุ่งตรงเข้ามา,ดวงตาของจงซานที่ปะทุความดุร้าย,ก่อนที่จะกำหมัดแน่น.
"ตูมมมมมมมมมม!"
วิญญาณร้ายหลายร้อย,หมัดของจงซานที่ฟาดออกไป,หลายสิบตนที่แตกสลายไปในทันที,พลังของเขาที่กวาดเหล่าอสุราพุ่งตรงไปจนถึงธวัชทมิฬ.
พลังที่บ้าคลั่ง,พลังที่ได้รับการสนับสนุนจากต้าเจิ้ง,กับความแข็งแกร่งของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากในทันที,แม้แต่วิญญาณรายหลายหมื่นบนผิวของธวัชทมิฬยังสลายไปด้วย.
"ยังไม่ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"ประชาชนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยรับคำสั่ง!"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่งงงวย,เหล่าผู้ฝึกตนรอบต่างก็ตื่นตกใจ,กงเหล่ยเทียนกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?ที่นี่ไม่ใช่เมืองหลวง,เป็นไปได้อย่างไรที่จะได้รับการสนับสนุนจากอำนาจของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
"ขณะนี้ต้าสุ่ย,กำลังต่อสู้กับต้าเจิ้ง,จงยื่นมือของพวกเจ้าขึ้นมา,ช่วยข้าจัดการศัตรู!"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยออกมา.
ทว่าในเวลาเดียวกันเรื่องที่แปลกประหลาดก็เกิดขึ้นที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ทันทีที่กงเหล่ยเทียนเอ่ยปากออกมานั้น,เหล่าประชาชนทั่วทั้งราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยกลับได้ยินกันทั้งหมด.
หลังจากที่ประชาชนของต้าสุ่ยยกมือขึ้นมา,พลังงานมากมายก็ไปรวมตัวกันที่เมืองหลวง,จากนั้นก็หายไปอย่างแปลกประหลาด.
ที่ตำแหน่งของหลุมสองภพ,ธวัชหยวนซือที่สั่นไปมา,ประกายแสงสีทองที่พวยพุ่งเข้าออกมาจากธวัชหยวนซือในทันที,จากนั้นก็ถูกส่งต่อมายังร่างของกงเหล่ยเทียน.
"คาดไม่ถึงเลยว่าของวิเศษของปราชญ์เทพจะมีความสามารถเช่นนี้ด้วย?"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง.
พลังมากมายที่แล่นไปทั่วร่างของกงเหล่ยเทียน,ปกคลุมร่างของเขาเพิ่มพลังให้กับกงเหล่ยเทียนมากมายมหาศาล.
"ตอนนี้,เจ้ายังมีอะไรอีก,มีอะไรก็แสดงออกมา!"กงเหล่ยเทียนที่ชักดาบยักษ์ออกไป.
เหล่าปิศาจร้ายมากมายที่ผุดออกมาได้ไม่จบไม่สิ้น,เวลานี้กำลังจับจ้องมองไปยังจงซานด้วยความหิวกระหาย.
จงซานยังคงยืนอย่างมั่นใจ,ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย,เพราะว่าเป้าหมายรองของจงซานเวลานี้ได้ประสบผลแล้ว.
ก่อนหน้านี้ขณะที่ปิศาจร้ายร้อยต้นเข้ามาโจมตี,หมัดที่จงซานปล่อยออกไปจนกระแทกไปถึงผิวของธวัชทมิฬนั้น,ในเวลานั้นจงซานได้ส่งบางอย่างเข้าไปด้านใน.
เป็นร่างโคลนของจงซานนั่นเอง.
ร่างโคลนที่เข้าไปด้านในพร้อมกับปิศาจร้าย,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,พริบตาเดียวก็เข้าไปในดินแดนแห่งหนึ่งเป็นโลกเขตแดนที่แตกต่าง.
โลกเขตแดนแห่งนี้,ไม่มีดวงจันทร์,ทว่ากลับมีแสงสว่างสลัวๆปกคลุมไปทั่วพื้นที่,ปราณหยินที่หนาแน่นเป็นอย่างมาก,มีความอุดมสมบูรณ์มากกว่าภพหยินหลายร้อยเท่า,สายน้ำเป็นสีดำ,มีเจตภูติที่เดินไปมายั้วเยี้ย,เป็นโลกที่โหดร้ายเป็นอย่างมาก,เหล่าเจตภูติที่กำลังไล่ล่ากินกันและกัน,เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง,เป็นอะไรที่น่าขนลุก.
นี่คือด้านในธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?
เป็นโลกเขตแดนของธวัชทมิฬ?
ร่างโคลนที่เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว,จากนั้นก็แยกร่างโคลนออกไปอีกนับสิบร่าง,พุ่งตรงไปยังทิศทางที่แตกต่างกัน.
Chapter 811 Genesis streamer
元始幡
ธวัชหยวนซือ.
***แก้คำผิดใน
ilmt 12,000 thousand li(500
km) คือ 120,000 ลี้
ทว่าตอนที่แล้วแปลเป็น 12,000 ลี้
ปราณทมิฬที่ปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของกงเหล่ยเทียนมีมากขึ้นและก็มากขึ้น,แผ่ออกมาจากชายธงมากมาย.
ระหว่างนี้,จงซานไม่ได้ลงมือโจมตีออกไปแต่อย่างใด,ทว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องไม่วางตา,ดวงตาที่แดงซ่าน,ภาพเหตุการณ์ที่กุยเอ๋อตายได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง,หัวใจของจงซานที่เต้นรัว,กุยเอ๋อ,เจ้าสังหารนางเพื่อธวัชนี้นะรึ?
นางยังอยู่ด้านในหรือไม่? ดวงวิญญาณของนางยังคงเหลืออยู่หรือไม่?
อย่างไรก็ตามจงซานก็ไม่กล้าที่จะคาดหวัง,เพราะว่าจงซานรู้ดี,มันมีความเป็นไปได้น้อยมาก,ยิ่งหวังมากก็จะยิ่งเสียใจมาก,กุยเอ๋อคือคนที่เป็นความรักที่สมบูรณ์ของเขา,แม้นว่านางจะตกตายไปแล้วมันก็ยังคงอยู่ตลอดไป.
หากว่าเขาดีใจกับการคงอยู่ของนาง,หากมันไม่ใช่ความจริง,เขาจะผิดหวังมากมายขนาดใหน,ดังนั้นความคิดดังกล่าวนี้จงซานจึงไม่กล้าคาดหวัง,ไม่ว่าจะคงอยู่หรือไม่ก็ตาม,ความรู้สึกที่มีความทรงจำของเขาก็จะยังคงเก็บไว้,กับความคิดที่มากจนเกินไป,มีแต่จะทำร้ายเขาเท่านั้น.
จงซานไม่กล้าที่จะยึดถือภาพลวงตา,จงซานยังมีความทรงจำที่สมบูรณ์ของกุยเอ๋อ,เขาเพียงแค่ต้องการตั้งคำถามกับความจริงเท่านั้น,จากนั้นค่อยแก้ปัญหาดังกล่าวไปตามขั้นตอน.
ธวัชขนาดเล็กที่กงเหล่ยเทียนนำออกมา,ชายธงที่เป็นสามเหลี่ยมที่เต็มไปด้วยลายสีดำ,ปราณทมิฬมากมายที่ปกคลุม,และปรากฏมีปิศาจร้ายกำลังผุดออกมามากมาย.
กงเหล่ยเทียนที่ยื่นมือออกไป,ธวัชขนาดเล็กที่เริ่มขนาดใหญ่,ใหญ่โตมากขึ้นและก็มากขึ้น,พลังที่น่าเกรงขามที่มากมายขยายออกมาเรื่อยๆ,พริบตาเดียวก็กินพื้นที่ไปกว่าล้านลี้,หากก่อนหน้านี้ตราประทับที่ปิดทองฟ้าทรงพลังเป็นอย่างมาก,หากแต่ตอนนี้กลับมีพลังปิดผืนฟ้ามากกว่าหน้านี้หลายเท่า.
ท้องฟ้าเวลานี้ถูกปกคลุมไปเรียบร้อยแล้ว.
หนึ่งล้านลี้เป็นขนาดที่ใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ตราประทับครรลองสวรรค์ก่อนหน้านี้มีขนาดหนึ่งแสนสองหมื่นลี้,เท่ากับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่าธชัยทมิฬตอนนี้กลับมีขนาดหนึ่งล้านลี้,มีความใหญ่โตกว่าตราประทับถึงสิบเท่าเลยอย่างงั้นรึ?
ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมน,เหล่าทหารทุกคนที่สามารถมองเห็นธวัชสีดำนั้นได้,มันปกปิดท้องฟ้าจนทำให้กลายเป็นเวลากลางคืนไปแล้ว,นอกจากนี้,บนชายธวัชสีดำนั้นได้ยินเสียงโหยหวนที่ดุร้ายมากมายดังโหยหยวนน่าขนลุก.
"ฮือ!!!!"
"โฮกกกกกก!"
”~~~!”
"เฮอออออออ!"
เสียงที่มากมายดังอื้ออึงขับขานความน่าหวาดกลัว,เป็นเสียงเซ็งแซ่แห่งความมืดที่ดังไปมาไม่หยุด.
enormous Black Qi fills the air from Black
Banner, in the Black Banner surface, seems seems innumerable evil spirit
seethes in Black Qi, the shadows of innumerable yin cold must struggle
unceasingly general, the sound that these shriek and howl wildly is they sends
out.
ธวัชทมิฬที่ปลดปล่อยปราณทมิฬมากมายออกมา,บนชายธงยังมีปิศาจมากมายที่ใต่ยั้วเยี้ยบนผืนธวัช,เห็นเป็นเงาลึกเขาไปภายใน,ภาพเงาที่กำลังตะเกียกตะกายแย่งที่อยู่กัน,เสียงครวญครางโหยหวนน่าหวาดกลัวอย่างที่สุด.
เจตภูติ,ภูติมากมาย,วิญญาณภูติมากมายไร้ที่สิ้นสุด?
"นี่มันธวัชอะไรกัน?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"ธวัชหยวนซือ!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หยวนซือ? ของวิเศษปราชญ์เทพหยวนซืออย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
"รู้ด้วยอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของกงเหล่ยเทียนที่ส่ายไปมา.
...........
ป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่ว.
เต๋าจวินเซิ่งหย่าที่แหงนหน้าจ้องมองท้องฟ้า,ธวัชหยวนซือ?
ใหญ่มาก,ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,วิญญาณปิศาจที่มากมายมหาศาล,ปิศาจร้ายเหล่านี้แม้แต่ทำให้เต๋าจวินเซิ่งหย๋ารู้สึกกดดันขึ้นมาเช่นกัน.
"ผู้ก่อตั้ง,นี่เป็นเพียงแค่เศษส่วนที่เหลือจากของวิเศษปราชญ์เทพหยวนซืออย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"แผนที่ก่อเกิดบรรพกาลที่ระเบิดออกมาเป็นผุยผง,แผนผังแม่น้ำและขุนเขาที่ระเบิดเป็นผุยผง,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดเป็นผุยผง,และของวิเศษของเจ้าจิ้งจอกเฒ่าหยวนซือนั่น,เป็นคนเก็บรักษา,แม้นว่ามันจะเสียหายเหลือเพียงแค่ชิ้นเล็กๆ,ไม่ได้มีพลังมากมายเช่นในอดีต,ทว่ากงชิวก็ซ่อมมันกลับคืนมาได้,แต่ช่างน่าเสียดาย!"กงเหล่ยเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ช่างน่าเสียดายอะไรอย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่สอบถามออกไป.
"ช่างน่าเสียดายสำหรับกงเหล่ยเทียน,กับสมบัติล้ำค่าที่ยิ่งใหญ่นี้,เขากลับหลอมผสานได้แค่เพียงเล็กน้อย,ไม่สามารถใช้พลังที่มากมายของมันออกมาได้,ช่างน่าเสียดาย!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผู้ก่อตั้งธวัชทมิฬนี้จะสามารถจัดการจงซานได้หรือไม่?"
"ก็ไม่แน่,ธวัชสีดำนั้นเป็นของวิเศษสำหรับปราชญ์เทพ,แม้นว่าจะเคยถูกทำลายไปแล้ว,ทว่าก็ยังคงรูปร่างที่สมบูรณ์ที่สุด,นอกจากนี้ด้วยความสามารถของกงชิวที่หลอมมันขึ้นมาใหม่,สมบัติชิ้นนี้ก็นับว่าล้ำค่าทรงพลังเป็นอย่างมาก! จงซานต้องการชนะกงเหล่ยเทียน,ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"
ในเวลาเดียวกัน,อำนาจพลังวิญญาณของธวัชทมิฬนั้นรุนแรงจนทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน,เหล่าทหารของราชวงศ์ต้าสุ่ยเวลานี้,เปลี่ยนเป็นยินดีเป็นอย่างมาก,ขวัญกำลังใจที่หดหายไป
ฟื้นคืนกลับมา,ส่วนทัพของต้าเจิ้งเวลานี้เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที.
ที่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก,ทุกคนที่รออยู่อย่างอดทน,เหล่าฮวงโหวเวลานี้เต็มไปด้วยความกังวล.
ที่ไกลออกมานั้นเทียนเฉินจื่อที่เผยแววตาเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"ธวัชทมิฬ?
น่าหวาดกลัวนัก,ในโลกใบเล็กแห่งนี้เต็มไปด้วยอสุรกายมากมายเลยอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ด้านล่างธวัชทมิฬที่ปกคลุมผืนฟ้า,จงซานและกงเหล่ยเทียนที่เข้าประจันหน้ากัน.
ในเวลานี้กงเหล่ยเทียน,ที่มุมปากเผยยิ้มอย่างดุร้ายออกมา,ขณะที่เขาสะบัดมือออกไป,ก็ปรากฏอสุราสีดำขึ้นในทันที.
อสุราถืออาวุโสง้าวเสี้ยวสวรรค์,ร่างกายของมันที่ดำเมี่ยม,เต็มไปด้วยปราณทมิฬที่มากมาย,ขณะที่มันกวัดแกว่งง้าวเสี้ยวสวรรค์,มิติอากาศถึงกับฉีกขาดเป็นทาง.
เป็นอสุราที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
"ราชาอสุรา?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฆ่า!!!"กงเหล่ยเทียนที่แค่เสียงเย็นชา.
เสียงคำรามของราชาอสุราที่กวัดแกว่งง้าวเสี้ยวสวรรค์พุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสามพันทบ!
จงซานที่สะบัดดาบโจมตีออกไป,เข้าปะทะกับง้าวเสี้ยวสวรรค์ของราชาอสุราอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
พลังที่ทรงพลังรุนแรงสองสายทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยวฉีกขาดไปในทันที,ง้าวเสี้ยวสวรรค์ปะทะดาบฝันร้าย,ไม่มีใครที่ได้เปรียบเสียเปรียบ.
"ตูมมมมมมมม!"
ราชาอสุราที่ดำสนิทไปทั่วร่างร้าวกับว่าไร้ซึ่งความเหนื่อยล้า,เข้าปะทะกับจงซานครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ครืนนนนนนน!!!"
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม,จงซานที่คำรามเสียงดัง,ฟันร่างของราชาอสุราเป็นส่องซีก,ง้าวเสี้ยวสวรรค์ที่ล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น,จงซานชนะ,ไม่
ยังไม่เรียกว่าได้รับชัยชนะแต่อย่างใด.
"วูซซซซซซ!"
ราชาอสุราที่สลายกลายเป็นควันสีดำ,ระเบิดออกมาเสียงดัง,ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงแค่ร่างพลังงานเท่านั้น,ที่หน้าผากของจงซานที่เผยเหงื่อที่เย็นเยือบหลั่งออกมา.
"ร้ายกาจนัก,แต่ช่างน่าเสียดาย!"กงเหล่ยเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
ขณะที่กงเหล่ยเทียนสะบัดมือออกไป,จากธวัชสีดำทมิฬก็ปรากฏร่างหนึ่งร้อยร่างผุดออกมาอีก,ร่างที่มีสีดำเมี่ยม,เป็นอสุรา
30 ร่าง,มีโครงกระดูก,มีมนุษย์,เป็นร่างที่มีสีดำอันมืดมิด.
มีหนึ่งร้อยร่างอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก.
"ฮือ....!"
"ฮึมมมม!"
เสียงที่ครวญครางโหยหวนดุร้ายทรมาน,ปรากฏออกมาเผยให้เห็นวิญญาณร้ายมากมายนับไม่ถ้วนจากด้านในธวัชทมิฬ,บางที่วิญญาณร้ายเหล่านี้สามารถรวมตัวเป็นร่างอสุราได้ไม่จำกัดก็เป็นไปได้.
"ภายใต้ธวัชหยวนซือ,ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่จะรอดชีวิต!"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มชั่วร้ายออกมา.
"ประชาชนของต้าเจิ้งรับคำสั่ง,โปรดยกมือขวาของพวกเจ้า,มอบพลังให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ท้องฟ้าของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทันทีที่สิ้นเสียงของจงซาน,เมฆวาสนาก็ถูกส่งเสียงไปทั่วประชาชนทั่วแผ่นดิน,ประชาชนทุกคนในภพหยางต่างก็ได้ยินพร้อมกัน.
"มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?
ฝ่าบาทต้องการยืมพลัง?"
"ชูมือขวา!"
"ช่วยฝ่าบาทเร็วเข้า!"
ประชาชนมากมายที่ชูมือขวาอย่างพร้อมเพรียง,พวกเขาที่รับรู้ว่าพลังของพวกเขาถูกดูดออกไปในทันที.
พลังมากมายถูกเมฆวาสนารวบรวมมา,จากนั้นก็ส่งต่อให้กับจงซาน,พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมาในทันที,ร่างของจงซานที่มีพายุหมุนรอบๆร่างกายพร้อมขยายใหญ่ขึ้นในทันที.
เหล่าอสุรกายทั้งร้อยตนที่พุ่งตรงเข้ามา,ดวงตาของจงซานที่ปะทุความดุร้าย,ก่อนที่จะกำหมัดแน่น.
"ตูมมมมมมมมมม!"
วิญญาณร้ายหลายร้อย,หมัดของจงซานที่ฟาดออกไป,หลายสิบตนที่แตกสลายไปในทันที,พลังของเขาที่กวาดเหล่าอสุราพุ่งตรงไปจนถึงธวัชทมิฬ.
พลังที่บ้าคลั่ง,พลังที่ได้รับการสนับสนุนจากต้าเจิ้ง,กับความแข็งแกร่งของจงซานที่เพิ่มขึ้นมากในทันที,แม้แต่วิญญาณรายหลายหมื่นบนผิวของธวัชทมิฬยังสลายไปด้วย.
"ยังไม่ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
"ประชาชนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยรับคำสั่ง!"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่งงงวย,เหล่าผู้ฝึกตนรอบต่างก็ตื่นตกใจ,กงเหล่ยเทียนกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?ที่นี่ไม่ใช่เมืองหลวง,เป็นไปได้อย่างไรที่จะได้รับการสนับสนุนจากอำนาจของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
"ขณะนี้ต้าสุ่ย,กำลังต่อสู้กับต้าเจิ้ง,จงยื่นมือของพวกเจ้าขึ้นมา,ช่วยข้าจัดการศัตรู!"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยออกมา.
ทว่าในเวลาเดียวกันเรื่องที่แปลกประหลาดก็เกิดขึ้นที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ทันทีที่กงเหล่ยเทียนเอ่ยปากออกมานั้น,เหล่าประชาชนทั่วทั้งราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยกลับได้ยินกันทั้งหมด.
หลังจากที่ประชาชนของต้าสุ่ยยกมือขึ้นมา,พลังงานมากมายก็ไปรวมตัวกันที่เมืองหลวง,จากนั้นก็หายไปอย่างแปลกประหลาด.
ที่ตำแหน่งของหลุมสองภพ,ธวัชหยวนซือที่สั่นไปมา,ประกายแสงสีทองที่พวยพุ่งเข้าออกมาจากธวัชหยวนซือในทันที,จากนั้นก็ถูกส่งต่อมายังร่างของกงเหล่ยเทียน.
"คาดไม่ถึงเลยว่าของวิเศษของปราชญ์เทพจะมีความสามารถเช่นนี้ด้วย?"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง.
พลังมากมายที่แล่นไปทั่วร่างของกงเหล่ยเทียน,ปกคลุมร่างของเขาเพิ่มพลังให้กับกงเหล่ยเทียนมากมายมหาศาล.
"ตอนนี้,เจ้ายังมีอะไรอีก,มีอะไรก็แสดงออกมา!"กงเหล่ยเทียนที่ชักดาบยักษ์ออกไป.
เหล่าปิศาจร้ายมากมายที่ผุดออกมาได้ไม่จบไม่สิ้น,เวลานี้กำลังจับจ้องมองไปยังจงซานด้วยความหิวกระหาย.
จงซานยังคงยืนอย่างมั่นใจ,ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย,เพราะว่าเป้าหมายรองของจงซานเวลานี้ได้ประสบผลแล้ว.
ก่อนหน้านี้ขณะที่ปิศาจร้ายร้อยต้นเข้ามาโจมตี,หมัดที่จงซานปล่อยออกไปจนกระแทกไปถึงผิวของธวัชทมิฬนั้น,ในเวลานั้นจงซานได้ส่งบางอย่างเข้าไปด้านใน.
เป็นร่างโคลนของจงซานนั่นเอง.
ร่างโคลนที่เข้าไปด้านในพร้อมกับปิศาจร้าย,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,พริบตาเดียวก็เข้าไปในดินแดนแห่งหนึ่งเป็นโลกเขตแดนที่แตกต่าง.
โลกเขตแดนแห่งนี้,ไม่มีดวงจันทร์,ทว่ากลับมีแสงสว่างสลัวๆปกคลุมไปทั่วพื้นที่,ปราณหยินที่หนาแน่นเป็นอย่างมาก,มีความอุดมสมบูรณ์มากกว่าภพหยินหลายร้อยเท่า,สายน้ำเป็นสีดำ,มีเจตภูติที่เดินไปมายั้วเยี้ย,เป็นโลกที่โหดร้ายเป็นอย่างมาก,เหล่าเจตภูติที่กำลังไล่ล่ากินกันและกัน,เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง,เป็นอะไรที่น่าขนลุก.
นี่คือด้านในธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?
เป็นโลกเขตแดนของธวัชทมิฬ?
ร่างโคลนที่เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว,จากนั้นก็แยกร่างโคลนออกไปอีกนับสิบร่าง,พุ่งตรงไปยังทิศทางที่แตกต่างกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น