Immortality chapter 808 The people revere to feign death
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 808 เหริ่นชุนโกงความตาย.
chapter 808 The people
revere to feign death
หวังเฉินที่ทรยศจะไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากมาย,ค่ายกลทะเลโลหิตยังคงขยายพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
ธารโลหิตที่เต็มไปด้วยเสียงคำรามลั่น,ด้านในนั้นมีอสุรามากมาย,ตราบเท่าที่เหรินชุนยังชุนยังอยู่,ธารโลหิตนี้ก็ยังคงไร้เทียมทาน.
คลื่นธารโลหิตที่ยังมาไม่ถึง,กลิ่นคาวโลหิตที่แฝงไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,เหล่าทหารที่มีพลังฝึกตนต่ำ,จะวิงเวียนหรือหมดสติไปในทันที.
ค่ายกลสี่ลักษณ์ไม่สามารถต้านทานได้แล้ว,พวกเขาควรจะทำอย่างไรดี.
ที่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก,ทันใดนั้นอี้เหยี่ยนก็สะบัดธง,เหล่ากองทัพที่ตอนนี้แยกย้ายกันไปในทันที,เพราะว่าผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยหนีปู่ซาได้เตรียมการเสร็จแล้ว.
บนผืนปฐพี,จากนั้นปรากฏรอยแยกออกมาในทันที,แสงสีทองมากมายที่เอ่อล้นออกมา.
จากนั้น,ทุกคนที่สามารถมองเห็นอะไรบางอย่างได้.
บอลเพลิงขนาดใหญ่โตมโหฬาร,เปลวเพลงที่ลุกโชนขึ้นนั้นมีขนาดนับหมื่นลี้,นี่คือบอลเพลิงอย่างงั้นรึ?
เห็นชัดๆเป็นดวงตะวันต่างหาก!
หากแต่ดวงตะวันนี้ไม่สามารถบินได้,มันกำลังสั่นไปมาบนผืนปฐพี,ทว่าพื้นที่รอบๆผืนปฐพีได้กลายเป็นลาวาไหลกระหน่ำแพร่ออกไปในทันที.
ดวงตะวันที่กำลังพุ่งตรงไปยังทะเลโลหิตอสุรา,ทุกๆที่ที่มันเคลื่อนที่ผ่านนั้นเกิดเป็นลาวามากมายที่ไหลพล่าน,เผ่าไหม้ทุกสิ่งทุกอย่าง,แม้แต่ทะเลโลหิตที่สลายกลายเป็นไอ.
กองทัพของต้าเจิ้งเวลานี้เผยท่าทางตื่นตะหนกออกมา,ดวงตะวันนี้,แม้นว่าจะอยู่ไกลออกไป,ก็ยังทำให้เสื้อผ้าของพวกเขาลุกไหม้ขึ้นมา.
เหล่าขุนพลนำทัพ,ต่างก็สั่งทหารถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
ลาวาที่น่าเกรงขามเวลานี้กำลังไหลตรงไปยังสายธารโลหิต.
ธารโลหิตนั้นกว้างใหญ่กินบริเวณกว้าง,ถึงแม้ว่าดวงตะวันจะมีขนาดรัศมีหนึ่งแสนลี้ก็ตาม,แต่ก็ไม่พอที่จะปกคลุมทั้งหมด,อย่างไรก็ตามดวงตะวันนั้นกลับได้เปรียบกว่า,เนื่องจากความร้อนแผดเผาของมัน,ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,เพียงแค่ธารโลหิตเข้ามาใกล้,ทันใดนั้นก็สลายกลายเป็นไอ,เหล่าอสุราที่ถูกเผาไหม้ไปพร้อมๆกัน,ไม่มีแม้แต่กำลังที่จะโจมตีออกมาเหมือนกับค่ายกลสี่ลักษณ์ก่อนหน้านี้.
"ค่ายกลตะวันผลาญสวรรค์?"ดวงตาของกงเชียนที่หดเกรงไปเลยทีเดียว.
"ค่ายกลตะวันผลาญสวรรค์? นี่มัน,อาวุโส,ไม่ใช่ว่านี่ค่ายกลที่มีอยู่ในโลกใบใหญ่หรอกรึ?
แล้วมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หลายพันปีก่อน,ปรากฏขึ้นที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว,ความจริงต้นกำเนิดของมันก็มาจากโลกใบเล็กการจะปรากฏขึ้นก็เป็นเรื่องธรรมดา."กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ผู้ก่อตั้ง,ค่ายกลทะเลโลหิตอสุราจะสามารถต่อกรได้อย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั้นไม่ใช่ธรรมดา,เป็นค่ายกลที่ปราชญ์เทพคิดค้นขึ้น,มันจะถูกทำลายง่ายๆอย่างงั้นรึ?!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะกล่าวกับตัวเองเบาๆ,"จงซานดูเหมือนว่าจะเตรียมการเอาไว้แล้ว,ทิศตะวันออกดูเหมือนว่าจะมีค่ายกลหลายอย่างที่ถูกเตรียมเอาไว้,คาดไม่ถึงเลยว่า,จะมีทั้งค่ายกลฮวงจุ้ย,ค่ายกลปกป้อง,ค่ายกลสงคราม,ไม่รู้ว่ายังมีผู้เชี่ยวชาญช่วงชิงชะตาอยู่อีกหรือไม่,ชิ,หากว่าเป็นวันที่ข้าสมบูรณ์,ข้าจะใช้แสงเทวะห้าสีกำจัดให้หมด,ไม่ให้เหลือค่ายกลเหล่านี้ให้รกหูรกตาแน่."
ลาวาขนาดใหญ่เวลานี้ได้เข้าปะทะกับธารโลหิตเรียบร้อยแล้ว,ธารโลหิตที่กลายเป็นหมอกมากมายพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ,มิติอากาศท้องฟ้ารอบๆที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง.
ลาวาและธารโลหิตที่เข้าปะทะกันอย่างรวดแรงผลักดันกันไปมา,ดวงตะวันสีทองที่ยังคงหมุนวนไปมา,ค่อยๆคืบคลานไปช้าๆ.
ธารโลหิตเวลานี้ต้องการที่จะทำลายดวงตะวัน,ไอหมอกเวลานี้กำลังโอบล้อมดวงตะวันเอาไว้,ค่อยๆปกปิดพื้นที่รอบๆหนาขึ้นเรื่อยๆ.
เหล่าทหารมากมายที่จ้องมองดวงตาเบิกกว้างกลมโต,นี่คือการต่อสู้อะไรกัน?
การต่อสู้กันด้วยวิธีนี้ร้ายกาจรุนแรงเกินกว่าพวกเขาจะเคยเห็น.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ประตูสวรรค์ตะวันตก.
"ฝ่าบาท,ไม่ใช่ว่าดวงตะวันของหนี่ปู่ซากำลังจะเสียเปรียบแล้วหรอกรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สิบปีที่แล้ว,หนี่ปู่ซาได้เตรียมการเอาไว้มากมาย,โปรดวางใจ,ไม่ได้มีเพียงแค่นี้อย่างแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
ที่ใจกลางสนามรบ,หนี่ปู่ซาและเหรินชุดกำลังต่อสู้กันไปมา,นี่คือสงครามของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,เป็นสงครามที่ยากจะมีใครเข้าร่วมได้,ทรงพลังลึกล้ำแข็งแกร่งยากที่จะเข้าใจ.
ธารโลหิตที่ดูจะพลุ้งพล่านรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ,แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ,ราวกับมหาสมุทรที่มากมายไม่มีที่สิ้นสุด,ดวงตะวันที่อ่อนแรงลง,หากแต่ธารโลหิตกลับเพิ่มพูนสูงขึ้น.
การต่อสู้กันผ่านไปกว่าหนึ่งวัน,โดยที่ไม่มีฝ่ายใหนได้ชัยหรือเพียงพล้ำ.
"ค่ายพลเพลิงผลาญสวรรค์,หรือว่ามีมากกว่านั้น?"เสียงที่ดังออกมาจากธารโลหิตเป็นเสียงของเหริ่นชุนนั่นเอง.
ในเวลานั้น,เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
บนผืนทะเลโลหิตทันใดนั้นก็เกิดเป็นเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรง,เผาไหม้ไปทั่วในทันที,เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่ปกคลุมทุกพื้นที่,พร้อมกับระเหิยเป็นไอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซซ!"
"ตูมมมมมมมมม!"
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้,ยังคงลุกโชนไม่หยุด,จากนั้นก็กลายเป็นบอลเพลิงอีกลูก,ดวงตะวันอีกลูก.
พริบตาเดียวเท่านั้นก็เกิดดวงตะวันอีกลูก,พร้อมกับพุ่งออกไปเกิดระเบิดดังสนั่น.
คลื่นความร้อนที่รุนแรงแผ่ออกไปรอบๆ.
"อ๊ากกกกกกกกกก!"
ที่ใจกลางของธารโลหิตนั้น,ได้ยินเสียงเจ็บปวดโหยหวนขึ้น.
ทันทีที่ดวงตะวันใหม่ปรากฏขึ้นก็หายไปในทันที,ธารโลหิตที่ลดระดับลงสิบจั้ง.
บนธารโลหิตนั้น,ก็ปรากฏศพในชุดสีเหลืองลอยขึ้นมา.
"เหรินชุน? เหรินชุนตกตายไปแล้วรึ?"กงเหล่ยเทียนบนป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่วตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
"ไม่น่าจะรุนแรงขนาดนั้น!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ศพในชุดสีเหลืองทันใดนั้นก็ลุกไหม้เปลวเพลิงสลายหายไปในทันที,อย่างไรก็ตาม,ทะเลโลหิตก็ไม่จมลงอีกครั้ง.
"หมายความว่าอย่างไร? ทำไมธารโลหิตถึงยังอยู่ล่ะ?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั้น,เมื่อแกนหลักตายไป,วิญญาณของเขาก็จะเจื่อปนลงไปในค่ายกล,เปลี่ยนพลังฝึกตนทั้งหมดของเขาให้กลายเป็นพลัง,เพื่อทำลายล้างศัตรูด้านหน้า,เวลานี้ค่ายกลดังกล่าวนี้จะน่าหวาดกลัวขึ้นไปอีก."กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม,ถึงผู้ควบคุมตายแล้ว,ค่ายกลก็ยังทำงานต่ออย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย,แตกต่างจากค่ายกลธรรมดา,หลากลายค่ายกลฮวงจุ้ยเองก็ใช้ศพเป็นฐานค่ายกลเช่นกัน."กงเชียนกล่าว.
เหรินชุนตายแล้ว?เพราะว่าเหรินชุนตายจึงทำให้ค่ายกลทรงพลังมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาด้านหลังต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,ทว่าก็ไม่มีใครกล่าวอะไรออกมา.
"ค่ายกลจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่?"กงเหล่ยเทียนกล่าวสอบถาม.
"หากว่าไม่สามารถทำลายค่ายกลได้,น่าจะอยู่ได้อีกเจ็ดวัน,หรือว่าฝ่ายศัตรูตกตายไปทั้งหมด!"กงเชียนที่กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"จะคงอยู่ได้อีกเจ็ดวันสินะ!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าจริงจัง.
เหรินชุนตายอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จับจ้องมองศพที่ลอยขึ้นมาก่อนหน้านี้ด้วยแววตาไม่เชื่อ,ทว่าพลังทำลายของหนี่ปู่ซาก่อนหน้านี้,มันรุนแรงถึงเพียงนั้นรึ?
เรื่องที่เกิดขึ้นมีเพียงหนีปู่ซาเท่านั้นที่รู้,เขาย่อมเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,เช่นนั้นคงทำได้แค่รอ.
ค่ายกลทะเลโลหิตอสุราที่ตอนนี้บ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม,แม้ว่าผู้ควบคุมตายไปแต่ก็ยังคงพุ่งตรงทำลายดวงตะวันของหนี่ปู่ซา.
ภายในค่ายทหารทิศใต้ของต้าเจิ้ง.
หวังเฉินที่รอคอยมาตลอดทั้งวัน,พร้อมกับจับจ้องมองสถานการณ์ไปด้วย,ภายในใจของเขาที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับครุ่นคิดเรื่องต่างเป็นรอยเป็นหมื่นอย่าง,อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาก็ยังคงไม่ตัดใจ.
หวังเฉินที่ลอบจ้องมองจงซานที่อยู่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตกด้วยความหวั่นเกรง.
"เฮ้!!!!!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,เสียงของเหล่าทหารที่ดังกระหึ่ม,หวังเฉินที่จับจ้องมองออกไปยังเหริ่นชุนที่ตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
จดจ้องมองไปยังศพของเหรินชุด,ที่ไหม้ไปหมดแล้ว,ดวงตาของหวังเฉินที่ส่ายไปมาไม่เชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงๆ.
"เหรินชุดตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,เขายังมีไพ่ตายอีกหลายใบที่ยังไม่เผยออกมา!"
"เขาที่มีระฆังแห่งความโกลาหล,นอกจากนี้ยังข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์,เขาที่กลายเป็นเซียนปฐพีแล้ว,จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"
"หรือว่าเขาจงใจให้เป็นเช่นนี้.
ภายในใจของหวังเฉินที่รัดแน่น,ราวกับจะคาดเดาอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.
หวังเฉินที่กำหมัดแน่น,จากนั้นก็จ้องมองจงซานที่อยู่ไกลออกไปด้วยความลึกล้ำ,จากนั้นก็กลับห้องโถงตัวเอง.
หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป,หยินโหลวหรี่ที่กลับมา,พร้อมกับตรวจสอบห้องโถงอย่างระเอียด,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
จากนั้นหยินโหลวหรี่ที่จากห้องโถงมาก,พร้อมกับเข้าไปยังตำหนักอีกแห่ง,ซึ่งมีร่างโคลนของจงซานอยู่.
"ฝ่าบาท,หวังเฉินหายไปแล้ว!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวรายงาน.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จ้องมองเข้าไปในห้องโถงพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดกับหยินโหลวหรี่,ก่อนที่จะก้าวออกไปพร้อมกับหายไปในทันที.
ที่หุบเขาทิศใต้,หวังเฉินที่หนีออกมาจากค่ายทหารทิศใต้,เขาจดจำทิศทางได้เป็นอย่างดี,ที่หน้าผากของเขานั้นมีประกายแสงสีโลหิตอาบไปทั่วร่าง.
ประกายแสงโลหิตที่ทำให้ร่างของหวังเฉินมองดูเหมือนกับเกล็ดโลหิตขนาดใหญ่.
"วิชาลับแสงโลหิตหลบหนี,สลาย!"
สิ้นเสียงที่เขากล่าว,จากนั้นเล็กโลหิตก็แตกสลายหายไปที่ขอบฟ้า,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,จนน่าตกใจ.
หลังจากที่เกล็ดโลหิตเคลื่อนที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,ก็ปรากฏร่างโคลนของจงซานขึ้น.
จงซานที่จดจ้องมองไปยังเกล็ดโลหิตที่หนีหายไป,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ก่อนที่จะก้าวออกไปหายไปในทันที.
เจ็ดวันหลังจากนั้น,ที่ด้านนอกของแดนเทพอมตะ.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ณ สถานที่แห่งหนึ่งมีตำหนักชั่วคราวตั้งอยู่
7-8
แห่ง,แต่ละตำหนักนั้นมียอดฝีมืออยู่ในนั้น,และตำหนักหนึ่งนั้นมีคนสามคน,สุ่ยจิง,เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียน.
"เซียนเซิงสุ่ยจิง,ฝ่าบาทได้มอบหน้าที่ให้เขามาบุกแดนเทพอมตะ,พวกเราจะเริ่มเมื่อไหร่?"อาวุโสเทียนกล่าวสอบถาม.
"ครั้งนี้,แตกต่างจากครั้งที่แล้ว,สิ่งของก่อนหน้านี้ที่อยู่ด้านในก็แตกต่างออกไป,กงเชียนจะต้องเตรียมการเอาไว้แล้ว,ตามความหมายของฝ่าบาทนั้น,ต้องรอให้ฝ่าบาทและกงเชียนต่อสู้กันอย่างเป็นทางการ,เมื่อกงเชียนประมาทแล้ว,พวกเราถึงจะลงมือ,กงเชียนผู้นี้ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ,การจะนำสิ่งของสำคัญนั้น,พวกเราจะต้องทำลายแดนเทพอมตะก่อน!"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมา.
"เช่นนั้นต้องรออี้เหยี่ยนส่งสัญญาณมาอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนพยักหน้ารับ.
"อืม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทันใดนั้นก็ปรากฏสตรีในชุดสีแดงบินตรงมาหากพวกเขา,เป็นเจี้ยนหงนั่นเอง!
"เซียนเซิง!"เจี้ยนหงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ปากทางเขาแดนเทพอมตะนั้น,ปรากฏคนผู้หนึ่งขึ้นทันที,ที่ศีรษะของเขานั้นมีระฆังสีเหลืองที่ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนัก,เจี้ยนหงไม่กล้าทำอะไร,จึงได้เดินทางมารายงานเซียนเซิงก่อน!"เจี้ยนหงกล่าว.
"ระฆังสีเหลืองลึกล้ำอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เคล้ง!!!"
ทันใดนั้นเสียงระฆังก็ดังกังวานขึ้นในทันที,ทุกคนที่ต้องขมวดคิ้วแน่,กับเสียงระฆังที่หนักหน่วงรุนแรง,จนทำให้ผืนปฐพีสั่นไหว,ภูเขามากมายที่พังทลายลงมา.
"ระฆังแห่งความโกลาหล?"อาวุโสเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
ระฆังแห่งความโกลาหล?
มีคนใช้ระฆังแห่งความโกลาหล?
ทุกคนต่างจ้องมองกันและกัน,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,จากนั้นก็ก้าวออกจากตำหนักในทันที.
chapter 808 The people
revere to feign death
人尊诈死
เหริ่นชุนโกงความตาย.
หวังเฉินที่ทรยศจะไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากมาย,ค่ายกลทะเลโลหิตยังคงขยายพุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
ธารโลหิตที่เต็มไปด้วยเสียงคำรามลั่น,ด้านในนั้นมีอสุรามากมาย,ตราบเท่าที่เหรินชุนยังชุนยังอยู่,ธารโลหิตนี้ก็ยังคงไร้เทียมทาน.
คลื่นธารโลหิตที่ยังมาไม่ถึง,กลิ่นคาวโลหิตที่แฝงไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,เหล่าทหารที่มีพลังฝึกตนต่ำ,จะวิงเวียนหรือหมดสติไปในทันที.
ค่ายกลสี่ลักษณ์ไม่สามารถต้านทานได้แล้ว,พวกเขาควรจะทำอย่างไรดี.
ที่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก,ทันใดนั้นอี้เหยี่ยนก็สะบัดธง,เหล่ากองทัพที่ตอนนี้แยกย้ายกันไปในทันที,เพราะว่าผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยหนีปู่ซาได้เตรียมการเสร็จแล้ว.
บนผืนปฐพี,จากนั้นปรากฏรอยแยกออกมาในทันที,แสงสีทองมากมายที่เอ่อล้นออกมา.
จากนั้น,ทุกคนที่สามารถมองเห็นอะไรบางอย่างได้.
บอลเพลิงขนาดใหญ่โตมโหฬาร,เปลวเพลงที่ลุกโชนขึ้นนั้นมีขนาดนับหมื่นลี้,นี่คือบอลเพลิงอย่างงั้นรึ?
เห็นชัดๆเป็นดวงตะวันต่างหาก!
หากแต่ดวงตะวันนี้ไม่สามารถบินได้,มันกำลังสั่นไปมาบนผืนปฐพี,ทว่าพื้นที่รอบๆผืนปฐพีได้กลายเป็นลาวาไหลกระหน่ำแพร่ออกไปในทันที.
ดวงตะวันที่กำลังพุ่งตรงไปยังทะเลโลหิตอสุรา,ทุกๆที่ที่มันเคลื่อนที่ผ่านนั้นเกิดเป็นลาวามากมายที่ไหลพล่าน,เผ่าไหม้ทุกสิ่งทุกอย่าง,แม้แต่ทะเลโลหิตที่สลายกลายเป็นไอ.
กองทัพของต้าเจิ้งเวลานี้เผยท่าทางตื่นตะหนกออกมา,ดวงตะวันนี้,แม้นว่าจะอยู่ไกลออกไป,ก็ยังทำให้เสื้อผ้าของพวกเขาลุกไหม้ขึ้นมา.
เหล่าขุนพลนำทัพ,ต่างก็สั่งทหารถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
ลาวาที่น่าเกรงขามเวลานี้กำลังไหลตรงไปยังสายธารโลหิต.
ธารโลหิตนั้นกว้างใหญ่กินบริเวณกว้าง,ถึงแม้ว่าดวงตะวันจะมีขนาดรัศมีหนึ่งแสนลี้ก็ตาม,แต่ก็ไม่พอที่จะปกคลุมทั้งหมด,อย่างไรก็ตามดวงตะวันนั้นกลับได้เปรียบกว่า,เนื่องจากความร้อนแผดเผาของมัน,ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,เพียงแค่ธารโลหิตเข้ามาใกล้,ทันใดนั้นก็สลายกลายเป็นไอ,เหล่าอสุราที่ถูกเผาไหม้ไปพร้อมๆกัน,ไม่มีแม้แต่กำลังที่จะโจมตีออกมาเหมือนกับค่ายกลสี่ลักษณ์ก่อนหน้านี้.
"ค่ายกลตะวันผลาญสวรรค์?"ดวงตาของกงเชียนที่หดเกรงไปเลยทีเดียว.
"ค่ายกลตะวันผลาญสวรรค์? นี่มัน,อาวุโส,ไม่ใช่ว่านี่ค่ายกลที่มีอยู่ในโลกใบใหญ่หรอกรึ?
แล้วมาปรากฏขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หลายพันปีก่อน,ปรากฏขึ้นที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว,ความจริงต้นกำเนิดของมันก็มาจากโลกใบเล็กการจะปรากฏขึ้นก็เป็นเรื่องธรรมดา."กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ผู้ก่อตั้ง,ค่ายกลทะเลโลหิตอสุราจะสามารถต่อกรได้อย่างงั้นรึ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั้นไม่ใช่ธรรมดา,เป็นค่ายกลที่ปราชญ์เทพคิดค้นขึ้น,มันจะถูกทำลายง่ายๆอย่างงั้นรึ?!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะกล่าวกับตัวเองเบาๆ,"จงซานดูเหมือนว่าจะเตรียมการเอาไว้แล้ว,ทิศตะวันออกดูเหมือนว่าจะมีค่ายกลหลายอย่างที่ถูกเตรียมเอาไว้,คาดไม่ถึงเลยว่า,จะมีทั้งค่ายกลฮวงจุ้ย,ค่ายกลปกป้อง,ค่ายกลสงคราม,ไม่รู้ว่ายังมีผู้เชี่ยวชาญช่วงชิงชะตาอยู่อีกหรือไม่,ชิ,หากว่าเป็นวันที่ข้าสมบูรณ์,ข้าจะใช้แสงเทวะห้าสีกำจัดให้หมด,ไม่ให้เหลือค่ายกลเหล่านี้ให้รกหูรกตาแน่."
ลาวาขนาดใหญ่เวลานี้ได้เข้าปะทะกับธารโลหิตเรียบร้อยแล้ว,ธารโลหิตที่กลายเป็นหมอกมากมายพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ,มิติอากาศท้องฟ้ารอบๆที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง.
ลาวาและธารโลหิตที่เข้าปะทะกันอย่างรวดแรงผลักดันกันไปมา,ดวงตะวันสีทองที่ยังคงหมุนวนไปมา,ค่อยๆคืบคลานไปช้าๆ.
ธารโลหิตเวลานี้ต้องการที่จะทำลายดวงตะวัน,ไอหมอกเวลานี้กำลังโอบล้อมดวงตะวันเอาไว้,ค่อยๆปกปิดพื้นที่รอบๆหนาขึ้นเรื่อยๆ.
เหล่าทหารมากมายที่จ้องมองดวงตาเบิกกว้างกลมโต,นี่คือการต่อสู้อะไรกัน?
การต่อสู้กันด้วยวิธีนี้ร้ายกาจรุนแรงเกินกว่าพวกเขาจะเคยเห็น.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ประตูสวรรค์ตะวันตก.
"ฝ่าบาท,ไม่ใช่ว่าดวงตะวันของหนี่ปู่ซากำลังจะเสียเปรียบแล้วหรอกรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สิบปีที่แล้ว,หนี่ปู่ซาได้เตรียมการเอาไว้มากมาย,โปรดวางใจ,ไม่ได้มีเพียงแค่นี้อย่างแน่นอน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
ที่ใจกลางสนามรบ,หนี่ปู่ซาและเหรินชุดกำลังต่อสู้กันไปมา,นี่คือสงครามของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,เป็นสงครามที่ยากจะมีใครเข้าร่วมได้,ทรงพลังลึกล้ำแข็งแกร่งยากที่จะเข้าใจ.
ธารโลหิตที่ดูจะพลุ้งพล่านรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ,แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ,ราวกับมหาสมุทรที่มากมายไม่มีที่สิ้นสุด,ดวงตะวันที่อ่อนแรงลง,หากแต่ธารโลหิตกลับเพิ่มพูนสูงขึ้น.
การต่อสู้กันผ่านไปกว่าหนึ่งวัน,โดยที่ไม่มีฝ่ายใหนได้ชัยหรือเพียงพล้ำ.
"ค่ายพลเพลิงผลาญสวรรค์,หรือว่ามีมากกว่านั้น?"เสียงที่ดังออกมาจากธารโลหิตเป็นเสียงของเหริ่นชุนนั่นเอง.
ในเวลานั้น,เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
บนผืนทะเลโลหิตทันใดนั้นก็เกิดเป็นเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรง,เผาไหม้ไปทั่วในทันที,เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่ปกคลุมทุกพื้นที่,พร้อมกับระเหิยเป็นไอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซซ!"
"ตูมมมมมมมมม!"
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้,ยังคงลุกโชนไม่หยุด,จากนั้นก็กลายเป็นบอลเพลิงอีกลูก,ดวงตะวันอีกลูก.
พริบตาเดียวเท่านั้นก็เกิดดวงตะวันอีกลูก,พร้อมกับพุ่งออกไปเกิดระเบิดดังสนั่น.
คลื่นความร้อนที่รุนแรงแผ่ออกไปรอบๆ.
"อ๊ากกกกกกกกกก!"
ที่ใจกลางของธารโลหิตนั้น,ได้ยินเสียงเจ็บปวดโหยหวนขึ้น.
ทันทีที่ดวงตะวันใหม่ปรากฏขึ้นก็หายไปในทันที,ธารโลหิตที่ลดระดับลงสิบจั้ง.
บนธารโลหิตนั้น,ก็ปรากฏศพในชุดสีเหลืองลอยขึ้นมา.
"เหรินชุน? เหรินชุนตกตายไปแล้วรึ?"กงเหล่ยเทียนบนป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่วตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
"ไม่น่าจะรุนแรงขนาดนั้น!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ศพในชุดสีเหลืองทันใดนั้นก็ลุกไหม้เปลวเพลิงสลายหายไปในทันที,อย่างไรก็ตาม,ทะเลโลหิตก็ไม่จมลงอีกครั้ง.
"หมายความว่าอย่างไร? ทำไมธารโลหิตถึงยังอยู่ล่ะ?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั้น,เมื่อแกนหลักตายไป,วิญญาณของเขาก็จะเจื่อปนลงไปในค่ายกล,เปลี่ยนพลังฝึกตนทั้งหมดของเขาให้กลายเป็นพลัง,เพื่อทำลายล้างศัตรูด้านหน้า,เวลานี้ค่ายกลดังกล่าวนี้จะน่าหวาดกลัวขึ้นไปอีก."กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม,ถึงผู้ควบคุมตายแล้ว,ค่ายกลก็ยังทำงานต่ออย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ย,แตกต่างจากค่ายกลธรรมดา,หลากลายค่ายกลฮวงจุ้ยเองก็ใช้ศพเป็นฐานค่ายกลเช่นกัน."กงเชียนกล่าว.
เหรินชุนตายแล้ว?เพราะว่าเหรินชุนตายจึงทำให้ค่ายกลทรงพลังมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาด้านหลังต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,ทว่าก็ไม่มีใครกล่าวอะไรออกมา.
"ค่ายกลจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่?"กงเหล่ยเทียนกล่าวสอบถาม.
"หากว่าไม่สามารถทำลายค่ายกลได้,น่าจะอยู่ได้อีกเจ็ดวัน,หรือว่าฝ่ายศัตรูตกตายไปทั้งหมด!"กงเชียนที่กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"จะคงอยู่ได้อีกเจ็ดวันสินะ!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าจริงจัง.
เหรินชุนตายอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จับจ้องมองศพที่ลอยขึ้นมาก่อนหน้านี้ด้วยแววตาไม่เชื่อ,ทว่าพลังทำลายของหนี่ปู่ซาก่อนหน้านี้,มันรุนแรงถึงเพียงนั้นรึ?
เรื่องที่เกิดขึ้นมีเพียงหนีปู่ซาเท่านั้นที่รู้,เขาย่อมเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,เช่นนั้นคงทำได้แค่รอ.
ค่ายกลทะเลโลหิตอสุราที่ตอนนี้บ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม,แม้ว่าผู้ควบคุมตายไปแต่ก็ยังคงพุ่งตรงทำลายดวงตะวันของหนี่ปู่ซา.
ภายในค่ายทหารทิศใต้ของต้าเจิ้ง.
หวังเฉินที่รอคอยมาตลอดทั้งวัน,พร้อมกับจับจ้องมองสถานการณ์ไปด้วย,ภายในใจของเขาที่สั่นไหวไปมา,พร้อมกับครุ่นคิดเรื่องต่างเป็นรอยเป็นหมื่นอย่าง,อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาก็ยังคงไม่ตัดใจ.
หวังเฉินที่ลอบจ้องมองจงซานที่อยู่ประตูสวรรค์ทิศตะวันตกด้วยความหวั่นเกรง.
"เฮ้!!!!!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,เสียงของเหล่าทหารที่ดังกระหึ่ม,หวังเฉินที่จับจ้องมองออกไปยังเหริ่นชุนที่ตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
จดจ้องมองไปยังศพของเหรินชุด,ที่ไหม้ไปหมดแล้ว,ดวงตาของหวังเฉินที่ส่ายไปมาไม่เชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงๆ.
"เหรินชุดตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,เขายังมีไพ่ตายอีกหลายใบที่ยังไม่เผยออกมา!"
"เขาที่มีระฆังแห่งความโกลาหล,นอกจากนี้ยังข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์,เขาที่กลายเป็นเซียนปฐพีแล้ว,จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"
"หรือว่าเขาจงใจให้เป็นเช่นนี้.
ภายในใจของหวังเฉินที่รัดแน่น,ราวกับจะคาดเดาอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.
หวังเฉินที่กำหมัดแน่น,จากนั้นก็จ้องมองจงซานที่อยู่ไกลออกไปด้วยความลึกล้ำ,จากนั้นก็กลับห้องโถงตัวเอง.
หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป,หยินโหลวหรี่ที่กลับมา,พร้อมกับตรวจสอบห้องโถงอย่างระเอียด,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
จากนั้นหยินโหลวหรี่ที่จากห้องโถงมาก,พร้อมกับเข้าไปยังตำหนักอีกแห่ง,ซึ่งมีร่างโคลนของจงซานอยู่.
"ฝ่าบาท,หวังเฉินหายไปแล้ว!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวรายงาน.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จ้องมองเข้าไปในห้องโถงพลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดกับหยินโหลวหรี่,ก่อนที่จะก้าวออกไปพร้อมกับหายไปในทันที.
ที่หุบเขาทิศใต้,หวังเฉินที่หนีออกมาจากค่ายทหารทิศใต้,เขาจดจำทิศทางได้เป็นอย่างดี,ที่หน้าผากของเขานั้นมีประกายแสงสีโลหิตอาบไปทั่วร่าง.
ประกายแสงโลหิตที่ทำให้ร่างของหวังเฉินมองดูเหมือนกับเกล็ดโลหิตขนาดใหญ่.
"วิชาลับแสงโลหิตหลบหนี,สลาย!"
สิ้นเสียงที่เขากล่าว,จากนั้นเล็กโลหิตก็แตกสลายหายไปที่ขอบฟ้า,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,จนน่าตกใจ.
หลังจากที่เกล็ดโลหิตเคลื่อนที่หายไปเรียบร้อยแล้ว,ก็ปรากฏร่างโคลนของจงซานขึ้น.
จงซานที่จดจ้องมองไปยังเกล็ดโลหิตที่หนีหายไป,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ก่อนที่จะก้าวออกไปหายไปในทันที.
เจ็ดวันหลังจากนั้น,ที่ด้านนอกของแดนเทพอมตะ.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ณ สถานที่แห่งหนึ่งมีตำหนักชั่วคราวตั้งอยู่
7-8
แห่ง,แต่ละตำหนักนั้นมียอดฝีมืออยู่ในนั้น,และตำหนักหนึ่งนั้นมีคนสามคน,สุ่ยจิง,เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียน.
"เซียนเซิงสุ่ยจิง,ฝ่าบาทได้มอบหน้าที่ให้เขามาบุกแดนเทพอมตะ,พวกเราจะเริ่มเมื่อไหร่?"อาวุโสเทียนกล่าวสอบถาม.
"ครั้งนี้,แตกต่างจากครั้งที่แล้ว,สิ่งของก่อนหน้านี้ที่อยู่ด้านในก็แตกต่างออกไป,กงเชียนจะต้องเตรียมการเอาไว้แล้ว,ตามความหมายของฝ่าบาทนั้น,ต้องรอให้ฝ่าบาทและกงเชียนต่อสู้กันอย่างเป็นทางการ,เมื่อกงเชียนประมาทแล้ว,พวกเราถึงจะลงมือ,กงเชียนผู้นี้ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ,การจะนำสิ่งของสำคัญนั้น,พวกเราจะต้องทำลายแดนเทพอมตะก่อน!"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมา.
"เช่นนั้นต้องรออี้เหยี่ยนส่งสัญญาณมาอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนพยักหน้ารับ.
"อืม!"
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทันใดนั้นก็ปรากฏสตรีในชุดสีแดงบินตรงมาหากพวกเขา,เป็นเจี้ยนหงนั่นเอง!
"เซียนเซิง!"เจี้ยนหงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ปากทางเขาแดนเทพอมตะนั้น,ปรากฏคนผู้หนึ่งขึ้นทันที,ที่ศีรษะของเขานั้นมีระฆังสีเหลืองที่ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนัก,เจี้ยนหงไม่กล้าทำอะไร,จึงได้เดินทางมารายงานเซียนเซิงก่อน!"เจี้ยนหงกล่าว.
"ระฆังสีเหลืองลึกล้ำอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เคล้ง!!!"
ทันใดนั้นเสียงระฆังก็ดังกังวานขึ้นในทันที,ทุกคนที่ต้องขมวดคิ้วแน่,กับเสียงระฆังที่หนักหน่วงรุนแรง,จนทำให้ผืนปฐพีสั่นไหว,ภูเขามากมายที่พังทลายลงมา.
"ระฆังแห่งความโกลาหล?"อาวุโสเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
ระฆังแห่งความโกลาหล?
มีคนใช้ระฆังแห่งความโกลาหล?
ทุกคนต่างจ้องมองกันและกัน,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,จากนั้นก็ก้าวออกจากตำหนักในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น