Immortality Chapter 802 The secret of immortal monument
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 802 ความลับของอนุสาวรีย์อมตะ.
Chapter 802 The secret of
immortal monument
"เจ้าคิดว่าข้าจัดการเรื่องเผ่ามังกรได้อย่างงดงามหรือไม่?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวสอบถามออกมา.
"สวยงามรึ? อืม สวยงามเป็นอย่างมาก!"
ได้ยินคำชมของจงซาน,เห่าเม่ยลีที่แสดงออกมาด้วยความพึงพอใจ,แม้แต่ปรากฏบนใบหน้าของนาง.
"ทว่า,หกเดือนที่แล้ว,ข้าได้พบสิ่งของส่วนสุดท้ายของเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สุดท้าย?
อะไรสุดท้ายอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ชำเลืองมองตาโต.
"ยื่นกำไลเก็บของเจ้ามา!"จงซานกล่าว.
จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความลึกลับ,เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไปด้วยความอยากรู้,แสงสีทองที่กำไลเก็บของส่องสว่างขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏของบางอย่างโอนถ่ายเข้าไปในที่เก็บของ,ของเห่าเม่ยลี่.
เห่าเม่ยลี่ที่ทำการตรวจสอบ,ดวงตาเปล่งประกาย,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจออกมา,"นี่เจ้าหามันครบแล้วจริงๆรึ?"
"อนุสาวรีย์อมตะ ชุดสุดท้าย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห่าเม่ยลี่เต็มไปด้วยความชื่นชม,จ้องมองจงซานด้วยแววตาซับซ้อน.
"ข้าเชื่อมาตลอด,ว่าสักวัน,มันจะอยู่ในมือข้า,ทว่าหลังจากนั้นตาเฒ่าก็สอนหลายอย่างให้กับข้า,ข้าถึงรับรู้ว่าข้าไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นตั้งแต่แรกแล้ว,อนุสาวรีย์อมตะนั้นตกอยู่ในมือของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,และราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,นอกจากนี้ยังมีแดนเทพอเวจี,แดนเทพพิสุทธิ์และแดนเทพอมตะอีก,กระจัดกระจายอยู่หลากหลายที่,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะทำสำเร็จ,เจ้าร้ายกาจจริงๆ!"เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองด้วยใบหน้าเศร้าอยู่เล็กน้อย.
เห็นชัดเจนว่า,เห่าเม่ยลี่รับรู้ว่าความสามารถของจงซานนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก.
"ข้าเป็นบุรุษ,แน่นอนว่าจะต้องร้ายกาจ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองจงซาน,ราวกับว่านางยอมรับความจริงดังกล่าว,"อืม,อย่างไรเจ้าก็ร้ายกาจอยู่ดี!"
"อืม!"
"ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกเจ้า,ตราบเท่าที่เจ้าช่วยข้าแก้แค้นแทนตาเฒ่า,อนุสาวรีย์อมตะนี้จะมอบให้เจ้า,ตอนนี้มีครอบ
108 แล้ว,เช่นนั้น,ข้าจะมอบให้เจ้าเป็นของขวัญ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาทันที.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,จงซานกล่าวออกมาว่า,"นี่เป็นสิ่งของบรรพชนของเจ้า,ที่ส่งต่อมาถึงเจ้า,เป็นสิ่งของจากโลกใบใหญ่,เจ้าเก็บไว้กับตัวน่าจะดีกว่า,ในอดีต,บรรพชนเซิ่งซ่างเห่าเทียนอาจจะกลับมาอีกครั้ง,บางทีที่เขาอาจจำเป็นต้องใช้เจดีย์อมตะนี้แยกสวรรค์ก็เป็นได้!"
"เห่าเทียน?
ข้ามีแต่จะสังหารพวกเขาเท่านั้น!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางดูแคลน.
จงซาน,"........"
"อนุสาวรีย์อมตะทั้ง 108 ,ข้าได้ลั่นวาจาแล้ว,แน่นอนว่าต้องทำตาม,ข้าบอกว่าจะมอบให้เจ้า,แน่นอนว่าต้องเป็นตามนั้น,นอกจากนี้,หลังจากที่เจ้ารับรู้วิธีใช้,เจ้าจะไม่มีทางกล่าวเช่นนี้."เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"อนุสาวรีย์อมตะทั้งร้อยแปด,แต่ละอันไม่ได้มีอะไรเลย."
"ไม่ได้มีอะไรเลย?"
"ใช่,ในอดีตเขา,บรรพชนเห่าเทียน,ที่จริงเขาเดินทางมาจากโลกใบใหญ่,เพื่อเปิดราชวงศ์ศวาสนาของโลกใบเล็กแห่งนี้,เขาต้องการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,จึงได้นำอนุสาวรีอมตะมา,เพื่อมาใช้ในการแยกสวรรค์,ช่างน่าเสียดายทีเขาล้มเหลว,ไม่สามารถแยกสวรรค์ได้,อ้าวเลี่ยถูกบังคับให้บินสู่สรวงสวรรค์โดยตี้เสวียนชาก่อน,ทำให้เขาล้มเหลว,ด้วยเขาเกรงว่าคนในโลกใบใหญ่จะค้นพบอนุสาวรียอมตะ,เขาจึงได้เก็บมันเอาไว้ในโลกใบนี้,ไม่แจ้งให้ใครรับรู้เรื่องของมัน."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อนุสาวรีย์อมตะทั้ง 108
นี้เป็นสมบัติของเผ่าอู,ที่จริงมันนับว่าเป็นสมบัติในตำนาน,เป็นอุปกรณ์ต้าเซียน."เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"แต่ละอันเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,แต่ละอันนั้น,ไร้ประโยชน์!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"หืม,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่งงงวย,อุปกรณ์ต้าเซียนที่ไร้ประโยชน์อย่างงั้นรึ?
"อนุสาวรีย์อมตะ,ที่จริงมีความสามารถของสมบัติชิ้นนี้มีเพียงอย่างเดียว,ทว่าจำเป็นต้องรวบรวมให้ครบ
108 อัน เท่านั้น."
"หืม?"
"อนุสาวรีย์อมตะ,ที่จริงแล้วมันคือเขตแดนจารึก
ของเผ่าอู,ใช้ปกป้องพื้นที่ของเขตแดนทั่วทุกสารทิศ."เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"หืม? เขตแดนจารึก?"
"พื้นที่เขตแดนจารึกที่รวมตัวกันขึ้นนั้น,ถึงรวมกันเป็น,โลกเขตแดนเซียน,ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่มีใครสามารถรุกเข้ามาได้!"
ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่มีใครสามารถรุกเข้ามาได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็ก,ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่เคยมีใครสามารถรุกเข้ามาได้?
ไม่ใช่ว่าเป็นม่านพลังป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดหรอกรึ?
นอกจากนี้ยังสามารถควบคุมได้ด้วยอย่างงั้นรึ?
"ตื่นเต้นละซิ!"เห่าเม่ยลี่เผยยิ้มออกมา.
จงซานที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจพร้อมกับพยักหน้า,"เป็นของล้ำค่าเป็นอย่างมาก!"
"แน่นอน,ไม่เช่นนั้นข้าเห่าเม่ยลี่จะต้องการอย่างงั้นรึ?
ข้าจะมอบสมบัตินี้ให้กับเจ้า,หลังจากนี้หากว่าข้ามีปัญหาเจ้าต้องช่วยข้าและฟังข้า."เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมา.
"เจ้ามีปัญา,มีหรือที่ข้าจะไม่ช่วย?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เหมือนเช่นในอดีต,หลังจากนี้ หากมีเรื่องที่คาดไม่ถึงจนเจ้าไม่ช่วยข้าล่ะ?
ข้าต้องการให้เจ้าสาบาน."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางอักอ่วน,และท่าทางขู่เข็น.
จงซานถึงกับเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมาทางหน้าผาก,สาบานอย่างงั้นรึ?
คนอื่นสาบานอาจจะไม่มีอะไร,ทว่าสำหรับเห่าเม่ยลี่แล้วมันร้ายแรงอย่างแน่นอน,นางที่ไม่ต่างจากการสาบานต่อเหล่าบรรพชน,หากกล้าฝ่าฝืน,จะต้องจบอย่างอนาถแน่.
"เจ้ามอบอนุสาวรีย์อมตะให้ข้า,เห่าเทียนจะไม่มานำมันคืน.......!"จงซานที่กล่าวสอบถามออกไป.
"เห่าเทียนเหรอ?
เขาก็คือเขา,ข้าก็คือข้า,ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา,มีแต่ข้าจะแช่งเขาเท่านั้น,เจ้าจะสาบานหรือไม่?
อย่างน้อยเจ้าต้องรับปากข้าสามข้อ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวย้ำ.
"ดี,ตราบเท่าที่ไม่ละเมิดหลักการของข้า,ข้าจะรับปากคำขอของเจ้าสามข้อ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องสาบานเลยก็ได้,เพียงแต่เห่าเม่ยลี่นั้นมีประสบการชีวิตหลายอย่าง,และนางยังมีนิสัยที่อหังการไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากใครนัก,ทำให้นางค่อนข้าขาดความมั่นใจหากต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น,เพื่อเพิ่มความมั่นใจในเรื่องนี้,จึงได้ขอให้จงซานรับปากสามข้อ,จงซานที่กล่าวออกมาว่าหากไม่ละเมิดหลักการของเขา,เรื่องอื่นๆเห่าเม่ยลี่ย่อมไม่มีปัญหา.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มอย่างเฉิดฉาย.
สิบปีหลังจากนั้น,ภพหยิน.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งนั้นบุกเข้าภาคเหนือ,ซึ่งก่อนหน้านี้เคยเป็นนรกหมื่นจั้ง,ซึ่งตอนนี้มันได้ถดถอยล่มสลายไปก่อนแล้ว,และกลายมาเป็นเขตแดนของต้าเจิ้งในที่สุด.
ทะเลน้ำพุเหลืองเวลานี้ได้ถึงกงเชียนกลืนกินไปหมดแล้ว,แม้แต่เส้นทางนำพุเหลืองเองก็ด้วย.
สถานที่เดิมที่เคยเป็นทะเลน้ำพุเหลือง,จงซาน,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและคนอื่นๆที่มาสำรวจอุโมงค์ขนาดใหญ่.
"หลุมสองภพ,สิบปีแล้ว,ฝ่าบาท,กงเชียนที่กลืนน้ำพุเหลืองไปจนหมดผ่านมาสิบปีแล้ว,หลุมสองภพก็ยังคงมีขนาดใหญ่อยู่?"สุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
หวังคูที่จ้องมองและกล่าวออกมาว่า"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,หลังจากที่แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีแล้ว,โลกใบเล็กก้าวสู่โลกใบใหญ่,เมื่อถึงเวลานั้น,หลุมนี้ก็จะหายไปทันที!"
"แต่ว่า,อาการบาดเจ็บของกงเชียนเป็นอย่างไรบ้าง?
ก่อนหน้านี้ไท่จื่อจงเสวียนได้กล่าวว่ากงเชียนต้องรักษาตัวเองร้อยปี,ทว่าตอนนี้ยังต้องใช้เวลาร้อยปีจริงหรือไม่?"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่แล้ว,หากจงเซียนฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บล่ะก็,จะต้องกลับมาหาเรื่องราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,ในครั้งหน้า,บางที่พวกเราอาจจะพบกับความยากลำบากยิ่งกว่าเดิมก็ได้!"อี้เหยี่ยนที่ทอดถอนใจ.
"ตอนนี้กังวลไปก็เปล่าประโยชน์,อย่างไรก็ต้องทำเรื่องที่ทำได้ไปก่อน,ภายในภพหยิน,ต้องใช้เวลากี่ปี?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"40ปี, 40
ปีหลังจากนี้,ภพหยินก็จะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี,ข้าจะเวลา 40 ปี!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ภพหยางล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"อย่างน้อย 30
ปี,ดินแดนของราชวงศ์ต้าฉินเดิมจะกลายเป็นของพวกเรา,และถูกแบ่งแยกโดยราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เมื่อถึงเวลานั้น,ภาคเหนือและภาคใต้คงจะเข้าปะทะกันอย่างแน่นอน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สงครามของสองราชวงศ์?
ท้ายที่สุดก็ถึงเวลาเปิดฉาก?"จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ครับ!"
"สมบัติวิเศษโบราณทั้งสิบ,สิ่งสุดท้าย,ระฆังแห่งความโกลาหล,เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับมันบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"ไม่มีรายละเอียดเลย,รับรู้ว่าสิบปีก่อนหน้านี้,สถานที่ใกล้กับแดนเทพอมตะ,ได้ยินเสียงระฆังดังสนั่น,ไม่รู้เช่นกันว่าดังมาจากทิศทางใหน,ขณะที่มีคนเร่งรีบเดินทางไป,ก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว,ไม่มีหลักฐานหลงเหลือเลย."หนี่ปู่ซากล่าว.
"ระฆังแห่งความโกลาหล?
เกิดขึ้นภายในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคู.
"ไม่ใช่,ข้าได้ยินมาว่าระฆังแห่งความโกลาหลนั้นไม่ได้เกิดขึ้นภายในโลกใบเล็ก,หากแต่เกิดจากม่านบรรพกาลก่อเกิดถูกมันดูดซับไปจนบางลง,จากนั้นก็เกิดเป็นระฆังแห่งความโกลาหล!"หวังคูกล่าว.
"ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องสืบหาอย่างระมัดระวัง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หลิวอู๋ซ่างที่ตอบรับในทันที.
"สงครามใกล้เข้ามาแล้ว,การแยกสวรรค์เองก็เช่นกัน,พวกเราไม่สามารถที่จะชักช้าได้,ทุกคนจะต้องยกระดับพลังฝึกตนให้สูงที่สุด,เพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการแยกสวรรค์ในครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนที่รับคำในทันที.
"ฝ่าบาท,ภายในราชวงศ์ของพวกเรา,ตอนนี้ได้บังเกิดลัทธิหงหรูมากมายขึ้นจะให้จัดการอย่างไร?
ลบออกไปทั้งหมดดีหรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"ลบออกไปอย่างงั้นรึ?ไม่จำเป็น,ไม่ใช่ว่าพวกเขาได้สร้างยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์มากมายให้กับพวกเราหรอกรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หืม,ทว่า,ลัทธิหงหรูนั้น...........!"
"ในเมื่อพวกเรายึดถือวิถีหงหรู,ก็เพิ่มกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดเข้าไป,เกี่ยวกับกลยุทธิ์,วิถีการต่อสู้,กระบี่,เพิ่มเข้าไปอีก,เพื่อที่จะสนับสนุนเหล่าคนที่มีพรสวรรค์,สิ่งใหนไม่ดีก็สั่งหาม,สิ่งใดที่เป็นประโยชน์ก็นำมาปรับใช้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฝ่าบาทหมายความว่า,พวกเราจะค่อยๆแทรกซึมและกลืนลัทธิ์หงหรู,เพื่อมาใช้ประโยชน์ให้กับพวกเราอย่างงั้นรึ?"
"ถูกต้อง!"
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้กลับมาหยุดอยู่ตำแหน่งเดิมก่อนหน้านี้แล้ว.
ด้านล่างของสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,เทียนเฉินจื่อที่อาการบาดเจ็บแย่ลงทุกวัน.
เทียนเฉินจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนสวนสวรรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เทียนหลิงเอ๋อ?
คาดไม่ถึงเลยว่าตราสวรรค์จะอยู่ในมือเจ้า?ดี,ข้าและคนอื่นๆ,จะไม่ทำให้ผิดพลาดอีกครั้งแน่,ถึงข้าจะไดรับบาดเจ็บ,สิบปี,ร้อยปี,หรือพันปี,ข้าก็จะรอ,เมื่อไหร่ต้าเจิ้งและต้าสุ่ยตัดสินกัน,เมื่อนั้นข้าจะชิงตราสวรรค์กลับมา!"เทียนเฉินจื่อที่สูดหายใจลึก.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังหวังเฉิน.
"ว่าอย่างไร?
เจ้าได้ข้อมูลอะไรของเหรินชุนอะไรมา?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกไปอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ได้มีอะไรมาก,เฉินที่พอจะหาวิถีใช้ความแข็งแกร่งของเหริ่นชุดได้!"
"หืม?"
"เกี่ยวกับเหรินชุดนั้น,วิชาฮวงจุ้ยของเขาที่แตกต่างและแข็งแกร่งกว่ากุยกู,เฉินซิ่วและอาวุโสเทียน,ชีพจรฮวงจุ้ย,วิถีสวรรค์,วิถีปฐพี,วิถีมนุษย์,วิถีเทพและวิถีภูติ,ทว่าในเมื่อเหรินชุนวิถีมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด,ก็จะเป็นกำลังหลักในการสังหารให้กับพวกเราได้ในครั้งหน้าได้!"หวังเฉินที่กล่าวออกมา.
"กำลังหลักในการสังหารอย่างงั้นรึ?"
"ครับ,หลายสิบปีหลังจากนี้,หรืออาจจะไม่นานถึงขนาดนั้น,ต้าเจิ้งและต้าสุ่ยต้องเปิดศึกตัดสินกันแน่!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาแนะนำกงเหล่ยเทียนให้คิดตาม.
"ดี!"
"ทว่า,ให้เป็นการดีควรจะให้กงเชียนลงมือด้วย!"หวังเฉินกล่าว.
"กงเชียน? ก่อนหน้านี้เขาถูกยอดฝีมือชะตะวิถีช่วงชิงทำร้าย,ทำให้ต้องใช้เวลารักษาตัวเองหนึ่งร้อยปี,เก้าสิบปีหลังจากนี้,จงซานจบสิ้นแน่!"
Chapter 802 The secret of
immortal monument
不朽丰碑的秘密
ความลับของอนุสาวรีย์อมตะ.
"เจ้าคิดว่าข้าจัดการเรื่องเผ่ามังกรได้อย่างงดงามหรือไม่?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวสอบถามออกมา.
"สวยงามรึ? อืม สวยงามเป็นอย่างมาก!"
ได้ยินคำชมของจงซาน,เห่าเม่ยลีที่แสดงออกมาด้วยความพึงพอใจ,แม้แต่ปรากฏบนใบหน้าของนาง.
"ทว่า,หกเดือนที่แล้ว,ข้าได้พบสิ่งของส่วนสุดท้ายของเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สุดท้าย?
อะไรสุดท้ายอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ชำเลืองมองตาโต.
"ยื่นกำไลเก็บของเจ้ามา!"จงซานกล่าว.
จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความลึกลับ,เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไปด้วยความอยากรู้,แสงสีทองที่กำไลเก็บของส่องสว่างขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏของบางอย่างโอนถ่ายเข้าไปในที่เก็บของ,ของเห่าเม่ยลี่.
เห่าเม่ยลี่ที่ทำการตรวจสอบ,ดวงตาเปล่งประกาย,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจออกมา,"นี่เจ้าหามันครบแล้วจริงๆรึ?"
"อนุสาวรีย์อมตะ ชุดสุดท้าย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห่าเม่ยลี่เต็มไปด้วยความชื่นชม,จ้องมองจงซานด้วยแววตาซับซ้อน.
"ข้าเชื่อมาตลอด,ว่าสักวัน,มันจะอยู่ในมือข้า,ทว่าหลังจากนั้นตาเฒ่าก็สอนหลายอย่างให้กับข้า,ข้าถึงรับรู้ว่าข้าไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นตั้งแต่แรกแล้ว,อนุสาวรีย์อมตะนั้นตกอยู่ในมือของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,และราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,นอกจากนี้ยังมีแดนเทพอเวจี,แดนเทพพิสุทธิ์และแดนเทพอมตะอีก,กระจัดกระจายอยู่หลากหลายที่,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะทำสำเร็จ,เจ้าร้ายกาจจริงๆ!"เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองด้วยใบหน้าเศร้าอยู่เล็กน้อย.
เห็นชัดเจนว่า,เห่าเม่ยลี่รับรู้ว่าความสามารถของจงซานนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก.
"ข้าเป็นบุรุษ,แน่นอนว่าจะต้องร้ายกาจ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองจงซาน,ราวกับว่านางยอมรับความจริงดังกล่าว,"อืม,อย่างไรเจ้าก็ร้ายกาจอยู่ดี!"
"อืม!"
"ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกเจ้า,ตราบเท่าที่เจ้าช่วยข้าแก้แค้นแทนตาเฒ่า,อนุสาวรีย์อมตะนี้จะมอบให้เจ้า,ตอนนี้มีครอบ
108 แล้ว,เช่นนั้น,ข้าจะมอบให้เจ้าเป็นของขวัญ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาทันที.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,จงซานกล่าวออกมาว่า,"นี่เป็นสิ่งของบรรพชนของเจ้า,ที่ส่งต่อมาถึงเจ้า,เป็นสิ่งของจากโลกใบใหญ่,เจ้าเก็บไว้กับตัวน่าจะดีกว่า,ในอดีต,บรรพชนเซิ่งซ่างเห่าเทียนอาจจะกลับมาอีกครั้ง,บางทีที่เขาอาจจำเป็นต้องใช้เจดีย์อมตะนี้แยกสวรรค์ก็เป็นได้!"
"เห่าเทียน?
ข้ามีแต่จะสังหารพวกเขาเท่านั้น!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางดูแคลน.
จงซาน,"........"
"อนุสาวรีย์อมตะทั้ง 108 ,ข้าได้ลั่นวาจาแล้ว,แน่นอนว่าต้องทำตาม,ข้าบอกว่าจะมอบให้เจ้า,แน่นอนว่าต้องเป็นตามนั้น,นอกจากนี้,หลังจากที่เจ้ารับรู้วิธีใช้,เจ้าจะไม่มีทางกล่าวเช่นนี้."เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"อนุสาวรีย์อมตะทั้งร้อยแปด,แต่ละอันไม่ได้มีอะไรเลย."
"ไม่ได้มีอะไรเลย?"
"ใช่,ในอดีตเขา,บรรพชนเห่าเทียน,ที่จริงเขาเดินทางมาจากโลกใบใหญ่,เพื่อเปิดราชวงศ์ศวาสนาของโลกใบเล็กแห่งนี้,เขาต้องการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,จึงได้นำอนุสาวรีอมตะมา,เพื่อมาใช้ในการแยกสวรรค์,ช่างน่าเสียดายทีเขาล้มเหลว,ไม่สามารถแยกสวรรค์ได้,อ้าวเลี่ยถูกบังคับให้บินสู่สรวงสวรรค์โดยตี้เสวียนชาก่อน,ทำให้เขาล้มเหลว,ด้วยเขาเกรงว่าคนในโลกใบใหญ่จะค้นพบอนุสาวรียอมตะ,เขาจึงได้เก็บมันเอาไว้ในโลกใบนี้,ไม่แจ้งให้ใครรับรู้เรื่องของมัน."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นำมันมาเพื่อแยกสวรรค์อย่างงั้นรึ??"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อนุสาวรีย์อมตะทั้ง 108
นี้เป็นสมบัติของเผ่าอู,ที่จริงมันนับว่าเป็นสมบัติในตำนาน,เป็นอุปกรณ์ต้าเซียน."เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"แต่ละอันเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,แต่ละอันนั้น,ไร้ประโยชน์!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"หืม,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่งงงวย,อุปกรณ์ต้าเซียนที่ไร้ประโยชน์อย่างงั้นรึ?
"อนุสาวรีย์อมตะ,ที่จริงมีความสามารถของสมบัติชิ้นนี้มีเพียงอย่างเดียว,ทว่าจำเป็นต้องรวบรวมให้ครบ
108 อัน เท่านั้น."
"หืม?"
"อนุสาวรีย์อมตะ,ที่จริงแล้วมันคือเขตแดนจารึก
ของเผ่าอู,ใช้ปกป้องพื้นที่ของเขตแดนทั่วทุกสารทิศ."เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"หืม? เขตแดนจารึก?"
"พื้นที่เขตแดนจารึกที่รวมตัวกันขึ้นนั้น,ถึงรวมกันเป็น,โลกเขตแดนเซียน,ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่มีใครสามารถรุกเข้ามาได้!"
ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่มีใครสามารถรุกเข้ามาได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็ก,ต่ำกว่าระดับต้าเซียน,ไม่เคยมีใครสามารถรุกเข้ามาได้?
ไม่ใช่ว่าเป็นม่านพลังป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดหรอกรึ?
นอกจากนี้ยังสามารถควบคุมได้ด้วยอย่างงั้นรึ?
"ตื่นเต้นละซิ!"เห่าเม่ยลี่เผยยิ้มออกมา.
จงซานที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจพร้อมกับพยักหน้า,"เป็นของล้ำค่าเป็นอย่างมาก!"
"แน่นอน,ไม่เช่นนั้นข้าเห่าเม่ยลี่จะต้องการอย่างงั้นรึ?
ข้าจะมอบสมบัตินี้ให้กับเจ้า,หลังจากนี้หากว่าข้ามีปัญหาเจ้าต้องช่วยข้าและฟังข้า."เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมา.
"เจ้ามีปัญา,มีหรือที่ข้าจะไม่ช่วย?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เหมือนเช่นในอดีต,หลังจากนี้ หากมีเรื่องที่คาดไม่ถึงจนเจ้าไม่ช่วยข้าล่ะ?
ข้าต้องการให้เจ้าสาบาน."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางอักอ่วน,และท่าทางขู่เข็น.
จงซานถึงกับเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมาทางหน้าผาก,สาบานอย่างงั้นรึ?
คนอื่นสาบานอาจจะไม่มีอะไร,ทว่าสำหรับเห่าเม่ยลี่แล้วมันร้ายแรงอย่างแน่นอน,นางที่ไม่ต่างจากการสาบานต่อเหล่าบรรพชน,หากกล้าฝ่าฝืน,จะต้องจบอย่างอนาถแน่.
"เจ้ามอบอนุสาวรีย์อมตะให้ข้า,เห่าเทียนจะไม่มานำมันคืน.......!"จงซานที่กล่าวสอบถามออกไป.
"เห่าเทียนเหรอ?
เขาก็คือเขา,ข้าก็คือข้า,ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา,มีแต่ข้าจะแช่งเขาเท่านั้น,เจ้าจะสาบานหรือไม่?
อย่างน้อยเจ้าต้องรับปากข้าสามข้อ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวย้ำ.
"ดี,ตราบเท่าที่ไม่ละเมิดหลักการของข้า,ข้าจะรับปากคำขอของเจ้าสามข้อ!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องสาบานเลยก็ได้,เพียงแต่เห่าเม่ยลี่นั้นมีประสบการชีวิตหลายอย่าง,และนางยังมีนิสัยที่อหังการไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากใครนัก,ทำให้นางค่อนข้าขาดความมั่นใจหากต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น,เพื่อเพิ่มความมั่นใจในเรื่องนี้,จึงได้ขอให้จงซานรับปากสามข้อ,จงซานที่กล่าวออกมาว่าหากไม่ละเมิดหลักการของเขา,เรื่องอื่นๆเห่าเม่ยลี่ย่อมไม่มีปัญหา.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มอย่างเฉิดฉาย.
....................
สิบปีหลังจากนั้น,ภพหยิน.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งนั้นบุกเข้าภาคเหนือ,ซึ่งก่อนหน้านี้เคยเป็นนรกหมื่นจั้ง,ซึ่งตอนนี้มันได้ถดถอยล่มสลายไปก่อนแล้ว,และกลายมาเป็นเขตแดนของต้าเจิ้งในที่สุด.
ทะเลน้ำพุเหลืองเวลานี้ได้ถึงกงเชียนกลืนกินไปหมดแล้ว,แม้แต่เส้นทางนำพุเหลืองเองก็ด้วย.
สถานที่เดิมที่เคยเป็นทะเลน้ำพุเหลือง,จงซาน,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและคนอื่นๆที่มาสำรวจอุโมงค์ขนาดใหญ่.
"หลุมสองภพ,สิบปีแล้ว,ฝ่าบาท,กงเชียนที่กลืนน้ำพุเหลืองไปจนหมดผ่านมาสิบปีแล้ว,หลุมสองภพก็ยังคงมีขนาดใหญ่อยู่?"สุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
หวังคูที่จ้องมองและกล่าวออกมาว่า"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,หลังจากที่แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีแล้ว,โลกใบเล็กก้าวสู่โลกใบใหญ่,เมื่อถึงเวลานั้น,หลุมนี้ก็จะหายไปทันที!"
"แต่ว่า,อาการบาดเจ็บของกงเชียนเป็นอย่างไรบ้าง?
ก่อนหน้านี้ไท่จื่อจงเสวียนได้กล่าวว่ากงเชียนต้องรักษาตัวเองร้อยปี,ทว่าตอนนี้ยังต้องใช้เวลาร้อยปีจริงหรือไม่?"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่แล้ว,หากจงเซียนฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บล่ะก็,จะต้องกลับมาหาเรื่องราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,ในครั้งหน้า,บางที่พวกเราอาจจะพบกับความยากลำบากยิ่งกว่าเดิมก็ได้!"อี้เหยี่ยนที่ทอดถอนใจ.
"ตอนนี้กังวลไปก็เปล่าประโยชน์,อย่างไรก็ต้องทำเรื่องที่ทำได้ไปก่อน,ภายในภพหยิน,ต้องใช้เวลากี่ปี?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"40ปี, 40
ปีหลังจากนี้,ภพหยินก็จะสามารถรวมเป็นหนึ่งได้!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี,ข้าจะเวลา 40 ปี!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"ภพหยางล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"อย่างน้อย 30
ปี,ดินแดนของราชวงศ์ต้าฉินเดิมจะกลายเป็นของพวกเรา,และถูกแบ่งแยกโดยราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เมื่อถึงเวลานั้น,ภาคเหนือและภาคใต้คงจะเข้าปะทะกันอย่างแน่นอน!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สงครามของสองราชวงศ์?
ท้ายที่สุดก็ถึงเวลาเปิดฉาก?"จงซานที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"ครับ!"
"สมบัติวิเศษโบราณทั้งสิบ,สิ่งสุดท้าย,ระฆังแห่งความโกลาหล,เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับมันบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา.
"ไม่มีรายละเอียดเลย,รับรู้ว่าสิบปีก่อนหน้านี้,สถานที่ใกล้กับแดนเทพอมตะ,ได้ยินเสียงระฆังดังสนั่น,ไม่รู้เช่นกันว่าดังมาจากทิศทางใหน,ขณะที่มีคนเร่งรีบเดินทางไป,ก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว,ไม่มีหลักฐานหลงเหลือเลย."หนี่ปู่ซากล่าว.
"ระฆังแห่งความโกลาหล?
เกิดขึ้นภายในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังคู.
"ไม่ใช่,ข้าได้ยินมาว่าระฆังแห่งความโกลาหลนั้นไม่ได้เกิดขึ้นภายในโลกใบเล็ก,หากแต่เกิดจากม่านบรรพกาลก่อเกิดถูกมันดูดซับไปจนบางลง,จากนั้นก็เกิดเป็นระฆังแห่งความโกลาหล!"หวังคูกล่าว.
"ไม่ว่าอย่างไร,ก็ต้องสืบหาอย่างระมัดระวัง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หลิวอู๋ซ่างที่ตอบรับในทันที.
"สงครามใกล้เข้ามาแล้ว,การแยกสวรรค์เองก็เช่นกัน,พวกเราไม่สามารถที่จะชักช้าได้,ทุกคนจะต้องยกระดับพลังฝึกตนให้สูงที่สุด,เพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการแยกสวรรค์ในครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนที่รับคำในทันที.
"ฝ่าบาท,ภายในราชวงศ์ของพวกเรา,ตอนนี้ได้บังเกิดลัทธิหงหรูมากมายขึ้นจะให้จัดการอย่างไร?
ลบออกไปทั้งหมดดีหรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"ลบออกไปอย่างงั้นรึ?ไม่จำเป็น,ไม่ใช่ว่าพวกเขาได้สร้างยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์มากมายให้กับพวกเราหรอกรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หืม,ทว่า,ลัทธิหงหรูนั้น...........!"
"ในเมื่อพวกเรายึดถือวิถีหงหรู,ก็เพิ่มกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดเข้าไป,เกี่ยวกับกลยุทธิ์,วิถีการต่อสู้,กระบี่,เพิ่มเข้าไปอีก,เพื่อที่จะสนับสนุนเหล่าคนที่มีพรสวรรค์,สิ่งใหนไม่ดีก็สั่งหาม,สิ่งใดที่เป็นประโยชน์ก็นำมาปรับใช้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฝ่าบาทหมายความว่า,พวกเราจะค่อยๆแทรกซึมและกลืนลัทธิ์หงหรู,เพื่อมาใช้ประโยชน์ให้กับพวกเราอย่างงั้นรึ?"
"ถูกต้อง!"
..............
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวได้กลับมาหยุดอยู่ตำแหน่งเดิมก่อนหน้านี้แล้ว.
ด้านล่างของสวนสวรรค์ลอยฟ้า,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,เทียนเฉินจื่อที่อาการบาดเจ็บแย่ลงทุกวัน.
เทียนเฉินจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนสวนสวรรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"เทียนหลิงเอ๋อ?
คาดไม่ถึงเลยว่าตราสวรรค์จะอยู่ในมือเจ้า?ดี,ข้าและคนอื่นๆ,จะไม่ทำให้ผิดพลาดอีกครั้งแน่,ถึงข้าจะไดรับบาดเจ็บ,สิบปี,ร้อยปี,หรือพันปี,ข้าก็จะรอ,เมื่อไหร่ต้าเจิ้งและต้าสุ่ยตัดสินกัน,เมื่อนั้นข้าจะชิงตราสวรรค์กลับมา!"เทียนเฉินจื่อที่สูดหายใจลึก.
..............
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังหวังเฉิน.
"ว่าอย่างไร?
เจ้าได้ข้อมูลอะไรของเหรินชุนอะไรมา?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกไปอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ได้มีอะไรมาก,เฉินที่พอจะหาวิถีใช้ความแข็งแกร่งของเหริ่นชุดได้!"
"หืม?"
"เกี่ยวกับเหรินชุดนั้น,วิชาฮวงจุ้ยของเขาที่แตกต่างและแข็งแกร่งกว่ากุยกู,เฉินซิ่วและอาวุโสเทียน,ชีพจรฮวงจุ้ย,วิถีสวรรค์,วิถีปฐพี,วิถีมนุษย์,วิถีเทพและวิถีภูติ,ทว่าในเมื่อเหรินชุนวิถีมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด,ก็จะเป็นกำลังหลักในการสังหารให้กับพวกเราได้ในครั้งหน้าได้!"หวังเฉินที่กล่าวออกมา.
"กำลังหลักในการสังหารอย่างงั้นรึ?"
"ครับ,หลายสิบปีหลังจากนี้,หรืออาจจะไม่นานถึงขนาดนั้น,ต้าเจิ้งและต้าสุ่ยต้องเปิดศึกตัดสินกันแน่!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาแนะนำกงเหล่ยเทียนให้คิดตาม.
"ดี!"
"ทว่า,ให้เป็นการดีควรจะให้กงเชียนลงมือด้วย!"หวังเฉินกล่าว.
"กงเชียน? ก่อนหน้านี้เขาถูกยอดฝีมือชะตะวิถีช่วงชิงทำร้าย,ทำให้ต้องใช้เวลารักษาตัวเองหนึ่งร้อยปี,เก้าสิบปีหลังจากนี้,จงซานจบสิ้นแน่!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น