Immortality Chapter 801 Gobbles up the Yellow Springs road
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 801 สวาปามเส้นทางแม้น้ำเหลียง.
Chapter 801 Gobbles up the Yellow Springs
road
เทียนเฉินจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง,โลกใบเล็กมีอสุรกายเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ร่างที่มีขนาดยักหลายพันลี้,เทียนเฉิงจื่อเคยเห็นแค่คุนเผิง,ทว่าอสุรกายที่เขาเห็นเวลานี้มีขนาดใหญ่กว่ามาก,เป็นไปได้ด้วยรึ?ที่จะมีนกยูงยักษ์ที่มีขนาดหนึ่งหมื่นลี้?
(ก่อนหน้าคุนเผิงมีขนาด 3 พันลี้)
เขาเป็นใครกัน?
นกยูงยักษ์,ที่สร้างความตื่นตะลึงต่อเทียนเฉินจื่อเป็นอย่างมาก,ทะเลแม่น้ำเหลืองที่กว้างใหญ่,ถูกนกยูงตนนี้กินหมด?
นี่,เป็นไปได้อย่างไร?
น้ำทะเลน้ำพุเหลืองที่ได้แห้งไปแล้ว,เป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึง,นรกหมื่นจั้งเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมา,เทียนเฉินจื่อที่เวลานี้รับรู้แล้วว่าพื้นที่แห่งนี้ราวกับจะล่มสลายในไม่ช้านี้.
ในเวลานี้นกยูงยักษ์กำลังคำรามลั่น,อ้าปากกว้าง,เริ่มกลืนเส้นทางน้ำพุเหลืองอย่างคาดไม่ถึง.
เส้นทางน้ำพุเหลืองในเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมา,เส้นทางน้ำพุเหลือที่ยืดยาวสู่ท้องฟ้า,เส้นทางที่เชื่อมต่อภพหยินและหยาง?
ในเวลานี้กำลังสั่นไหวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
มิติอากาศรอบๆเวลานี้กำลังบิดเบี้ยว,หลุมดำขนาดใหญ่โตเริ่มปรากฏปกคลุมเส้นทางน้ำพุเหลือง,มันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆราวออกไปสุดลูกหูลูกตา.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
พื้นที่นรกหมื่นจั้งเวลานี้ปรากฏหลุมดำใหญ่ยักษ์ปกคลุม,ผืนปฐพีที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,มันได้กระจายออกไปทั่วทั้งภพหยิน.
พื้นที่รอบๆทุกหนทุกแห่งของภพหยิน.
ภาคเหนือของภพหยิน,กองทัพของต้าเจิ้งที่หยุดลง,ผืนปฐพีที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,แม้แต่เกิดพายุใหญ่ขึ้น,การสั่นไหวที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,ทำให้ทัพใหญ่ไม่สามารถเคลื่อนทัพได้.
"เกิดอะไรขึ้นกัน?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"แม้แต่ท้องฟ้ายังราวกับจะล่มสลายเลยรึ?
เกิดเรื่องอะไรสำคัญขึ้น,รีบแจ้งไปยังเมืองซ่างเร็วเข้า!"สุ่ยจิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีดเลยทีเดียว.
ไม่จำเป็นต้องรอให้เซียนเซิงสุ่ยจิงรายงาน,ร่างแยกเงาจงซานเองก็รับรู้เรียบร้อยแล้ว,เพราะว่าการสั่นไหวนี้มันเกิดขึ้นทั่วแผ่นดิน,จงซานในเวลานี้สามารถสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดหวั่นขึ้นมาได้ในทันที.
การสั่นไหวที่รุนแรงนี้,เหมือนกับเมื่อครั้งกู่เฉิงตงแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีในครั้งนั้นเลยก็ว่าได้.
ใครที่เป็นสาเหตุในครั้งนี้กัน?
กงเชียน!
จงซานที่คิดถึงกงเชียนได้ในทันที! เป็นฝีมือของกงเชียนอย่างงั้นรึ?
นี่เป็นฝีมือของกงเชียน,มีเพียงแค่เทียนเฉินจื่อที่รับรู้คนเดียวในเวลานี้,หนังหัวของเขาที่ชาหนึบ,เขาไม่กล้าแม้แต่จดจ้องมองออกไป,เพราะเห็นมิติอากาศที่ฉีกขาดยาวออกมา,กับความรุนแรงนี้เป็นสิ่งที่เขายากจะยอมรับได้.
เส้นทางน้ำพุเหลือง,ของโลกใบเล็กแห่งนี้กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,ด้วยการกลืนกินมันเข้าไปของกงเชียน.
นี่มันอสุรกายอะไรกัน?
โลกใบเล็กเวลานี้จะยังอยู่รอดอีกรึ?
ตระกูลเทียนภพหยินในอดีต,หากว่ายังคงอยู่,ตอนนี้คงจะถูกกลืนกินไปทั้งตระกูลเรียบร้อยอย่างแน่นอน.
แม้นแต่เส้นทางน้ำพุเหลืองยังไม่เหลือ,ทุกสิ่งทุกอย่างในนรกหมื่นจั้งเวลานี้สลายหายไปหมด.
กงเชียนที่ไม่เหลืออะไรไว้เลยแม้แต่น้อย,ราวกับว่าร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยความอยากอย่างไม่มีสิ้นสุด.
"โฮกกกกกกกกกกกก!"
เสียงคำรามที่น่าหวาดกลัว,เทียนเฉินจื่อที่ร่างกายสั่นสะท้าน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เทียนเฉินจื่อรับรู้ว่าผืนฟ้าและปฐพีกำลังถูกฉีกสะบั้นเป็นชิ้นๆ.
เทียนเฉินจื่อไม่กล้าที่จะรั้งรออีกต่อไปแล้ว,เขาที่หนีอย่างเอาเป็นเอาตาย,แม้ว่าจะหนีมากว่าครึ่งชั่วยาม,ท้ายที่สุดเสียงที่น่าขนลุกนั่นก็เงียบลง.
จากนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นความเงียบสงบ,หลุมดำที่ไม่รู้ขนาดกระจายปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ,เทียนเฉินจื่อที่เต็มไปด้วยความหวั่นเกรงไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับไป.
เขาที่หาที่หลบซ่อนแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองไปยังพื้นที่ด้านหน้าอย่างระมัดระวัง,สองวันหลังจากนั้น,นรกหมื่นจั้งก็เปลี่ยนไป,ตอนนี้เขตแดนที่เป็นนรกภูมิ,ได้กลายเป็นลานกว้างสุดลูกหูลูกตา.
เทียนเฉินจื่อที่กลืนน้ำลายคนโต,เขาที่ค่อยๆขยับออกมาจากที่ซ่อน,แม้ว่าจะรู้สึกหวาดกลัวต่อนกยูงยักษ์นั่น,แต่ว่าเป็นไปได้ว่านกยูงยักษ์นั่นจะจากไปเรียบร้อยแล้ว.
จากนั้นไม่นาน,เทียนเฉินจื่อที่บินตรงไปยังสถานที่เดิมของนกยูงยักษ์รักษาตัว.
เทียนเฉินจื่อที่กวาดตามองถึงกบดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เส้นทางน้ำพุเหลืองไม่มีเหลืออยู่แล้ว,ถูกนกยูงยักษ์สวาปามไปแล้ว,ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เทียนเฉินจื่อเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
อุโมงค์ขนาดใหญ่,เดิมที่มันคือเส้นทางแม่น้ำเหลือง,ตอนนี้กลายเป็นอุโมงค์ขนาดใหญ่ที่แปลกประหลาดไปแล้ว.
อุโมงค์ที่ใหญ่ยักษ์นี้ไม่ดูมืดมิดแต่อย่างใด,ซ้ำยังมองเห็นดวงอาทิตย์ได้.
ท้องฟ้าสีคราม,เมฆสีขาว,ดวงตะวันสีทอง?
และยังมีนกยูงยักษ์,ขณะที่กำลังบินตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เทียนเฉินจื่อที่อ้าปากค้างด้วยความตะลึง,เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย,ในโลกใบเล็กที่อสุรกายที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
น้ำพุเหลืองที่เชื่อมต่อสองภพเข้าด้วยกัน,ตอนนี้กลายเป็นอุโมงค์ใหญ่โต,ภพหยินและภพหยางเวลานี้ได้เชื่อมต่อกันแล้ว,ด้วยอุโมงค์ที่ใหญ่ยักษ์?
อุโมงค์ยักษ์อย่างงั้นรึ?
ด้วยอุโมงค์นี้,จะสามารถข้ามผ่านไปยังภพหยางได้?
เทียนเฉินจื่อที่หัวใจสั่นไหวอย่างรุนแรง,พลังนี้มันมากยิ่งกว่าหยิงนับร้อยเท่าเลยก็ว่าได้.
เทียนเฉินจื่อที่จ้องมองอุโมงค์ยักษ์อยู่หนึ่งก้านธูป,ก่อนที่จะยอมรับความเป็นจริงได้.
นับจากนี้ไปภพหยินอยางไม่มีอะไรกั้นขวางอีกต่อไปแล้ว!
ร่างของเทียนเฉินจื่อที่เหินขึ้นฟ้าพุ่งออกไปในทันที.
อุโมงค์ที่ราวกับว่าทอดยาวจนไร้ที่สิ้นสุด,ทว่ากลับมีใครบางคนที่กำลังมามุงดูอยู่ด้านบนเช่นกัน.
เทียนเฉินจื่อที่ตกใจอยู่เล็กน้อยในตอนแรก,จากนั้นก็พ่นลมผ่อนคลาย,โชคดีฝ่ายตรงขามไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก,ตราบท่าที่ไม่ใช่ระดับสวรรค์แท้,ก็ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้.
แผ่นดินที่กลายเป็นรูใหญ่ยักษ์,เส้นทางที่เชื่อมต่อภพหยินและหยางแน่นอนว่าต้องมีคนประหลาดใจและสนใจอย่างแน่นอน,เทียนเฉินจื่อที่มีถึงด้านบนภพหยางในทันที.
เหล่าคนมุงต่างก็ผละออกจากกันในทันที.
เทียนเฉินจื่อที่ไปหยุดอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,สูดหายใจลึก,ดูเหมือนว่านกยูงยักษ์จะจากไปแล้ว,เขาไม่คิดแม้แต่จะเป็นศัตรูด้วย,เพียงแค่พบจะต้องหนีในทันที,น่ากลัวเกินไปแล้ว.
ทว่าในเวลานี้,มีเหล่าผู้ฝึกตนของภพหยางที่กำลังบินเข้ามาเรื่อยๆเพื่อมาตรวจสอบรูขนาดใหญ่,เส้นทางที่เชื่อมไปยังภพหยิน.
เทียนเฉินจื่อที่ตวัดมือออกไป,ร่างของชายคนหนึ่งก็ถูกดึงเข้ามา.
"ช่วย,ช่วยข้าด้วย!"ชายคนดังกล่าวที่ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว.
เขาที่ถูกดึงเข้ามา,เขาสามารถมองเห็นชายคนดังกล่าวได้,ผิวหนังที่เปื่อยยุ่ยหลอมละลาย,มีโลหิตซึมไปทั่วร่าง,เขาเป็นใคร?
เขาต้องการอะไร? ไม่ใช่ว่าเขาจะกินข้าหรอกนะ?
"อาวุโส,อาวุโสอย่ากินข้า!"ชายคนดังกล่าวที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว.
จ้องมองชายคนดังกล่าวที่กำลังคุกเข่าขอความเมตตา,เทียนเฉินจื่อที่เผยท่าทางรังเกียจ.
"ที่นี่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวสอบถามอย่างเคร่งขรึม.
"ที่นี่?
ที่นี่คือเมืองหลวงเมืองเซียนหยางของต้าฉิน,ทว่าเมืองเซียนหยางนั้นไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
เมืองเซียนหยาง? เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าฉิน?หยิง?เมืองหลวงเซียนหยางตั้งอยู่บนเส้นทางน้ำพุเหลืองอย่างงั้นรึ?
นับเป็นชัยภูมิหัวใจมังกรสวรรค์? เจ้าทำได้ดีมาก!"เทียนเฉิงจื่อที่กล่าวกับตัวเอง.
"อาวุโส,ข้าไปได้รึยัง?"ชายคนดังกล่าวที่หวาดหวั่นกลัวว่าจะถูกกิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าอยู่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"พูดมาเร็วเข้า!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ทิศใต้,ไปทางทิศใต้."ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพียงแค่ไปทางใต้ก็พออย่างงั้นรึ?"
"อาวุโส,ภาคใต้,กว้างใหญ่ไพศาล,อาวุโสไม่ไปถึงแล้วค่อยสอบถามคนอื่นอีกครั้งเถอะ! ตอนนี้อาวุโสปล่อยข้าไปได้รึยัง?"
"ทำไมข้าต้องปล่อยเจ้าไปด้วยล่ะ?ชิ!"เทียนเฉินจื่อที่ชี้นิ้วออกไป.
นิ้วของเทียนเฉินจื่อดีดไปที่หน้าผาก,ปรากฏหลุมขึ้น,ชายคนดังกล่าวก็ตกตายไป,ก่อนที่เขาจะพุ่งตรงไปยังภาคใต้ราวกับพายุ.
"ข้าจะต้องนำตราสวรรค์กลับคืนมาให้เร็วที่สุด! ตราสวรรค์? ตราบเท่าที่ได้ตราสวรรค์,ข้าก็จะจากไปในทันที!"เทียนเฉินจื่อที่ตัดสินใจอย่างหนักแน่น.
ภพหยินที่เกิดการสั่นไหวครั้งใหญ่,ซึ่งแน่นอนว่าที่ภพหยินเองก็ด้วยเช่นกัน.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียนที่กำลังมุ่งตรงไปทางเหนือ.
จงซานที่สัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดของการสั่นไหวนี้,แววตาที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,ภพหยินหยางทั้งสอง,เกิดการสั่นไหวพร้อมกันอย่างงั้นรึ?
"หลิวอู๋ซ่าง,ส่งคนออกไปตรวจสอบในทันที!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังทิศตะวันออก,ราวกับว่าเกิดระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น.
"ส่งคนออกไปตรวจสอบทันที!"กงเหล่ยเทียนออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เร่งรีบถอยออกไปในทันที.
ตอนนี้เหลือเพียงแค่หวังเฉิน.
"เป็นอย่างไรบ้าง?
เจ้าที่คอยสืบเรื่องของเหริ่นชุน,พบอะไรบ้างแล้ว?ม่านโลหิต,มีเพียงแค่ร่างของเจ้าที่สามารถฝึกฝนได้,ด้วยวิชาลับนี้ที่ปิดบังตัวเอง,ย่อมไม่มีใครสามารถเห็นเจ้าได้,มีสิ่งใดที่เจ้าสืบมาได้?"กงเหล่ยเทียนจ้องมองไปยังหวังเฉิน.
หวังเฉินที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับว่า,"ไม่เลย,มีแต่เรื่องเล็กน้อย,ไม่มีอะไรพิเศษสักนิด!"
เหรินชุดที่ครอบครองระฆังแห่งความโกลาหล,และยังลอบชิงสิ่งของจากเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,กับเรื่องใหญ่เช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าหวังเฉินจะปิดบัง.
"สืบต่อไปแล้ว,คงไม่ง่ายที่จะหลักฐานอะไร!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หวังเฉินที่ตอบรับในทันที.
หกเดือนหลังจากนั้น.
เห่าเม่ยลี่ที่กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"จงซาน,ข้ากลับมาแล้ว,เรื่องทะเลตะวันออก,ข้าจัดการเสร็จแล้ว,เป็นอย่างไร?"เห่าเม่ยลี่ที่เร่งรีบกล่าวออกมาต่อหน้าจงซานเหมือนต้องการความดีความชอบ.
"หืม? จัดการเสร็จแล้ว,ลองเล่าให้ข้าฟังสิเป็นเช่นไร?"จงซานที่แสดงท่าทางสนใจ.
นางที่เร่งรีบกล่าวเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างพออกพอใจ,ด้วยหวังที่จะได้รับคำชมนั่นเอง.
"เยี่ยมเลย!"จงซานที่ยกนิ้วโป้ง.
ได้จงซานได้รับคำชม,เห่าเม่ยลี่ที่อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก.
"อืม,การที่อ้าวซือไห่,ผ่านทัณฑ์สวรรค์เสร็จ,เมื่อก้าวสู่สวรรค์,มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?"จงซานทีสอบถามออกไป.
"ขณะที่เขาก้าวสู่สวรรค์,มิติที่เกิดเป็นรูเปิดออกมา,มีคน
34
คนที่พยายามลงมา,ไม่ให้อ้าวซือไห่ออกไป,ข้ารู้สึกโกรธเกรี้ยว,ก็เลยสาปพวกมันไปเหมือนเช่นในอดีต,ท้ายที่สุดมีคนตายไป
7-8 ,ส่วนคนอื่นๆได้รับบาดเจ็บหนักก่อนหนี้ไป,จากนั้นอ้าวซือไห่ก็ออกไปได้!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาทันที.
จงซานที่ตื่นตกใจ!
สาปคนเหล่านั้นเหมือนเมื่อก่อน?
มีคนโลกใบใหญ่หนีไปด้วยความกลัวอย่างงั้นรึ? มีคนเพียง 30-40 คนเองรึ?
ไม่ใช่ว่าตำแหน่งของอ้าวซือไห่มีคนน้อยกว่าตำแหน่งของเจี้ยนอ้าวหรอกรึ?
หากแต่คำสาปของเห่าเม่ยลี่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก?
หากแต่ก็ยังมีคนรอดก่อนที่จะหนีไปอย่างงั้นรึ?
ด้วยสถานการณ์ที่มีคนถูกสาปนี้,คงไม่มีใครกล้าเข้ามา?
ไม่ว่าอย่างไรคนที่ออกไปยังไงก็ต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมแน่.
เป็นไปได้ว่าต่อไปจะมีคนที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากรอคอยอยู่.
Chapter 801 Gobbles up the Yellow Springs
road
吞吃黄泉路
สวาปามเส้นทางแม้น้ำเหลียง.
เทียนเฉินจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง,โลกใบเล็กมีอสุรกายเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ร่างที่มีขนาดยักหลายพันลี้,เทียนเฉิงจื่อเคยเห็นแค่คุนเผิง,ทว่าอสุรกายที่เขาเห็นเวลานี้มีขนาดใหญ่กว่ามาก,เป็นไปได้ด้วยรึ?ที่จะมีนกยูงยักษ์ที่มีขนาดหนึ่งหมื่นลี้?
(ก่อนหน้าคุนเผิงมีขนาด 3 พันลี้)
เขาเป็นใครกัน?
นกยูงยักษ์,ที่สร้างความตื่นตะลึงต่อเทียนเฉินจื่อเป็นอย่างมาก,ทะเลแม่น้ำเหลืองที่กว้างใหญ่,ถูกนกยูงตนนี้กินหมด?
นี่,เป็นไปได้อย่างไร?
น้ำทะเลน้ำพุเหลืองที่ได้แห้งไปแล้ว,เป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึง,นรกหมื่นจั้งเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมา,เทียนเฉินจื่อที่เวลานี้รับรู้แล้วว่าพื้นที่แห่งนี้ราวกับจะล่มสลายในไม่ช้านี้.
ในเวลานี้นกยูงยักษ์กำลังคำรามลั่น,อ้าปากกว้าง,เริ่มกลืนเส้นทางน้ำพุเหลืองอย่างคาดไม่ถึง.
เส้นทางน้ำพุเหลืองในเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมา,เส้นทางน้ำพุเหลือที่ยืดยาวสู่ท้องฟ้า,เส้นทางที่เชื่อมต่อภพหยินและหยาง?
ในเวลานี้กำลังสั่นไหวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
มิติอากาศรอบๆเวลานี้กำลังบิดเบี้ยว,หลุมดำขนาดใหญ่โตเริ่มปรากฏปกคลุมเส้นทางน้ำพุเหลือง,มันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆราวออกไปสุดลูกหูลูกตา.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
พื้นที่นรกหมื่นจั้งเวลานี้ปรากฏหลุมดำใหญ่ยักษ์ปกคลุม,ผืนปฐพีที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,มันได้กระจายออกไปทั่วทั้งภพหยิน.
พื้นที่รอบๆทุกหนทุกแห่งของภพหยิน.
ภาคเหนือของภพหยิน,กองทัพของต้าเจิ้งที่หยุดลง,ผืนปฐพีที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,แม้แต่เกิดพายุใหญ่ขึ้น,การสั่นไหวที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,ทำให้ทัพใหญ่ไม่สามารถเคลื่อนทัพได้.
"เกิดอะไรขึ้นกัน?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"แม้แต่ท้องฟ้ายังราวกับจะล่มสลายเลยรึ?
เกิดเรื่องอะไรสำคัญขึ้น,รีบแจ้งไปยังเมืองซ่างเร็วเข้า!"สุ่ยจิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีดเลยทีเดียว.
ไม่จำเป็นต้องรอให้เซียนเซิงสุ่ยจิงรายงาน,ร่างแยกเงาจงซานเองก็รับรู้เรียบร้อยแล้ว,เพราะว่าการสั่นไหวนี้มันเกิดขึ้นทั่วแผ่นดิน,จงซานในเวลานี้สามารถสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดหวั่นขึ้นมาได้ในทันที.
การสั่นไหวที่รุนแรงนี้,เหมือนกับเมื่อครั้งกู่เฉิงตงแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีในครั้งนั้นเลยก็ว่าได้.
ใครที่เป็นสาเหตุในครั้งนี้กัน?
กงเชียน!
จงซานที่คิดถึงกงเชียนได้ในทันที! เป็นฝีมือของกงเชียนอย่างงั้นรึ?
นี่เป็นฝีมือของกงเชียน,มีเพียงแค่เทียนเฉินจื่อที่รับรู้คนเดียวในเวลานี้,หนังหัวของเขาที่ชาหนึบ,เขาไม่กล้าแม้แต่จดจ้องมองออกไป,เพราะเห็นมิติอากาศที่ฉีกขาดยาวออกมา,กับความรุนแรงนี้เป็นสิ่งที่เขายากจะยอมรับได้.
เส้นทางน้ำพุเหลือง,ของโลกใบเล็กแห่งนี้กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,ด้วยการกลืนกินมันเข้าไปของกงเชียน.
นี่มันอสุรกายอะไรกัน?
โลกใบเล็กเวลานี้จะยังอยู่รอดอีกรึ?
ตระกูลเทียนภพหยินในอดีต,หากว่ายังคงอยู่,ตอนนี้คงจะถูกกลืนกินไปทั้งตระกูลเรียบร้อยอย่างแน่นอน.
แม้นแต่เส้นทางน้ำพุเหลืองยังไม่เหลือ,ทุกสิ่งทุกอย่างในนรกหมื่นจั้งเวลานี้สลายหายไปหมด.
กงเชียนที่ไม่เหลืออะไรไว้เลยแม้แต่น้อย,ราวกับว่าร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยความอยากอย่างไม่มีสิ้นสุด.
"โฮกกกกกกกกกกกก!"
เสียงคำรามที่น่าหวาดกลัว,เทียนเฉินจื่อที่ร่างกายสั่นสะท้าน.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เทียนเฉินจื่อรับรู้ว่าผืนฟ้าและปฐพีกำลังถูกฉีกสะบั้นเป็นชิ้นๆ.
เทียนเฉินจื่อไม่กล้าที่จะรั้งรออีกต่อไปแล้ว,เขาที่หนีอย่างเอาเป็นเอาตาย,แม้ว่าจะหนีมากว่าครึ่งชั่วยาม,ท้ายที่สุดเสียงที่น่าขนลุกนั่นก็เงียบลง.
จากนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นความเงียบสงบ,หลุมดำที่ไม่รู้ขนาดกระจายปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ,เทียนเฉินจื่อที่เต็มไปด้วยความหวั่นเกรงไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับไป.
เขาที่หาที่หลบซ่อนแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองไปยังพื้นที่ด้านหน้าอย่างระมัดระวัง,สองวันหลังจากนั้น,นรกหมื่นจั้งก็เปลี่ยนไป,ตอนนี้เขตแดนที่เป็นนรกภูมิ,ได้กลายเป็นลานกว้างสุดลูกหูลูกตา.
เทียนเฉินจื่อที่กลืนน้ำลายคนโต,เขาที่ค่อยๆขยับออกมาจากที่ซ่อน,แม้ว่าจะรู้สึกหวาดกลัวต่อนกยูงยักษ์นั่น,แต่ว่าเป็นไปได้ว่านกยูงยักษ์นั่นจะจากไปเรียบร้อยแล้ว.
จากนั้นไม่นาน,เทียนเฉินจื่อที่บินตรงไปยังสถานที่เดิมของนกยูงยักษ์รักษาตัว.
เทียนเฉินจื่อที่กวาดตามองถึงกบดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เส้นทางน้ำพุเหลืองไม่มีเหลืออยู่แล้ว,ถูกนกยูงยักษ์สวาปามไปแล้ว,ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เทียนเฉินจื่อเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
อุโมงค์ขนาดใหญ่,เดิมที่มันคือเส้นทางแม่น้ำเหลือง,ตอนนี้กลายเป็นอุโมงค์ขนาดใหญ่ที่แปลกประหลาดไปแล้ว.
อุโมงค์ที่ใหญ่ยักษ์นี้ไม่ดูมืดมิดแต่อย่างใด,ซ้ำยังมองเห็นดวงอาทิตย์ได้.
ท้องฟ้าสีคราม,เมฆสีขาว,ดวงตะวันสีทอง?
และยังมีนกยูงยักษ์,ขณะที่กำลังบินตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เทียนเฉินจื่อที่อ้าปากค้างด้วยความตะลึง,เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย,ในโลกใบเล็กที่อสุรกายที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
น้ำพุเหลืองที่เชื่อมต่อสองภพเข้าด้วยกัน,ตอนนี้กลายเป็นอุโมงค์ใหญ่โต,ภพหยินและภพหยางเวลานี้ได้เชื่อมต่อกันแล้ว,ด้วยอุโมงค์ที่ใหญ่ยักษ์?
อุโมงค์ยักษ์อย่างงั้นรึ?
ด้วยอุโมงค์นี้,จะสามารถข้ามผ่านไปยังภพหยางได้?
เทียนเฉินจื่อที่หัวใจสั่นไหวอย่างรุนแรง,พลังนี้มันมากยิ่งกว่าหยิงนับร้อยเท่าเลยก็ว่าได้.
เทียนเฉินจื่อที่จ้องมองอุโมงค์ยักษ์อยู่หนึ่งก้านธูป,ก่อนที่จะยอมรับความเป็นจริงได้.
นับจากนี้ไปภพหยินอยางไม่มีอะไรกั้นขวางอีกต่อไปแล้ว!
ร่างของเทียนเฉินจื่อที่เหินขึ้นฟ้าพุ่งออกไปในทันที.
อุโมงค์ที่ราวกับว่าทอดยาวจนไร้ที่สิ้นสุด,ทว่ากลับมีใครบางคนที่กำลังมามุงดูอยู่ด้านบนเช่นกัน.
เทียนเฉินจื่อที่ตกใจอยู่เล็กน้อยในตอนแรก,จากนั้นก็พ่นลมผ่อนคลาย,โชคดีฝ่ายตรงขามไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก,ตราบท่าที่ไม่ใช่ระดับสวรรค์แท้,ก็ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้.
แผ่นดินที่กลายเป็นรูใหญ่ยักษ์,เส้นทางที่เชื่อมต่อภพหยินและหยางแน่นอนว่าต้องมีคนประหลาดใจและสนใจอย่างแน่นอน,เทียนเฉินจื่อที่มีถึงด้านบนภพหยางในทันที.
เหล่าคนมุงต่างก็ผละออกจากกันในทันที.
เทียนเฉินจื่อที่ไปหยุดอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,สูดหายใจลึก,ดูเหมือนว่านกยูงยักษ์จะจากไปแล้ว,เขาไม่คิดแม้แต่จะเป็นศัตรูด้วย,เพียงแค่พบจะต้องหนีในทันที,น่ากลัวเกินไปแล้ว.
ทว่าในเวลานี้,มีเหล่าผู้ฝึกตนของภพหยางที่กำลังบินเข้ามาเรื่อยๆเพื่อมาตรวจสอบรูขนาดใหญ่,เส้นทางที่เชื่อมไปยังภพหยิน.
เทียนเฉินจื่อที่ตวัดมือออกไป,ร่างของชายคนหนึ่งก็ถูกดึงเข้ามา.
"ช่วย,ช่วยข้าด้วย!"ชายคนดังกล่าวที่ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว.
เขาที่ถูกดึงเข้ามา,เขาสามารถมองเห็นชายคนดังกล่าวได้,ผิวหนังที่เปื่อยยุ่ยหลอมละลาย,มีโลหิตซึมไปทั่วร่าง,เขาเป็นใคร?
เขาต้องการอะไร? ไม่ใช่ว่าเขาจะกินข้าหรอกนะ?
"อาวุโส,อาวุโสอย่ากินข้า!"ชายคนดังกล่าวที่ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว.
จ้องมองชายคนดังกล่าวที่กำลังคุกเข่าขอความเมตตา,เทียนเฉินจื่อที่เผยท่าทางรังเกียจ.
"ที่นี่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวสอบถามอย่างเคร่งขรึม.
"ที่นี่?
ที่นี่คือเมืองหลวงเมืองเซียนหยางของต้าฉิน,ทว่าเมืองเซียนหยางนั้นไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
เมืองเซียนหยาง? เทียนเฉินจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าฉิน?หยิง?เมืองหลวงเซียนหยางตั้งอยู่บนเส้นทางน้ำพุเหลืองอย่างงั้นรึ?
นับเป็นชัยภูมิหัวใจมังกรสวรรค์? เจ้าทำได้ดีมาก!"เทียนเฉิงจื่อที่กล่าวกับตัวเอง.
"อาวุโส,ข้าไปได้รึยัง?"ชายคนดังกล่าวที่หวาดหวั่นกลัวว่าจะถูกกิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าอยู่ที่ใหน?"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"พูดมาเร็วเข้า!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ทิศใต้,ไปทางทิศใต้."ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เพียงแค่ไปทางใต้ก็พออย่างงั้นรึ?"
"อาวุโส,ภาคใต้,กว้างใหญ่ไพศาล,อาวุโสไม่ไปถึงแล้วค่อยสอบถามคนอื่นอีกครั้งเถอะ! ตอนนี้อาวุโสปล่อยข้าไปได้รึยัง?"
"ทำไมข้าต้องปล่อยเจ้าไปด้วยล่ะ?ชิ!"เทียนเฉินจื่อที่ชี้นิ้วออกไป.
นิ้วของเทียนเฉินจื่อดีดไปที่หน้าผาก,ปรากฏหลุมขึ้น,ชายคนดังกล่าวก็ตกตายไป,ก่อนที่เขาจะพุ่งตรงไปยังภาคใต้ราวกับพายุ.
"ข้าจะต้องนำตราสวรรค์กลับคืนมาให้เร็วที่สุด! ตราสวรรค์? ตราบเท่าที่ได้ตราสวรรค์,ข้าก็จะจากไปในทันที!"เทียนเฉินจื่อที่ตัดสินใจอย่างหนักแน่น.
..............
ภพหยินที่เกิดการสั่นไหวครั้งใหญ่,ซึ่งแน่นอนว่าที่ภพหยินเองก็ด้วยเช่นกัน.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียนที่กำลังมุ่งตรงไปทางเหนือ.
จงซานที่สัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดของการสั่นไหวนี้,แววตาที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,ภพหยินหยางทั้งสอง,เกิดการสั่นไหวพร้อมกันอย่างงั้นรึ?
"หลิวอู๋ซ่าง,ส่งคนออกไปตรวจสอบในทันที!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"
..........
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังทิศตะวันออก,ราวกับว่าเกิดระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น.
"ส่งคนออกไปตรวจสอบทันที!"กงเหล่ยเทียนออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เร่งรีบถอยออกไปในทันที.
ตอนนี้เหลือเพียงแค่หวังเฉิน.
"เป็นอย่างไรบ้าง?
เจ้าที่คอยสืบเรื่องของเหริ่นชุน,พบอะไรบ้างแล้ว?ม่านโลหิต,มีเพียงแค่ร่างของเจ้าที่สามารถฝึกฝนได้,ด้วยวิชาลับนี้ที่ปิดบังตัวเอง,ย่อมไม่มีใครสามารถเห็นเจ้าได้,มีสิ่งใดที่เจ้าสืบมาได้?"กงเหล่ยเทียนจ้องมองไปยังหวังเฉิน.
หวังเฉินที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับว่า,"ไม่เลย,มีแต่เรื่องเล็กน้อย,ไม่มีอะไรพิเศษสักนิด!"
เหรินชุดที่ครอบครองระฆังแห่งความโกลาหล,และยังลอบชิงสิ่งของจากเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,กับเรื่องใหญ่เช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าหวังเฉินจะปิดบัง.
"สืบต่อไปแล้ว,คงไม่ง่ายที่จะหลักฐานอะไร!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"หวังเฉินที่ตอบรับในทันที.
หกเดือนหลังจากนั้น.
เห่าเม่ยลี่ที่กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"จงซาน,ข้ากลับมาแล้ว,เรื่องทะเลตะวันออก,ข้าจัดการเสร็จแล้ว,เป็นอย่างไร?"เห่าเม่ยลี่ที่เร่งรีบกล่าวออกมาต่อหน้าจงซานเหมือนต้องการความดีความชอบ.
"หืม? จัดการเสร็จแล้ว,ลองเล่าให้ข้าฟังสิเป็นเช่นไร?"จงซานที่แสดงท่าทางสนใจ.
นางที่เร่งรีบกล่าวเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างพออกพอใจ,ด้วยหวังที่จะได้รับคำชมนั่นเอง.
"เยี่ยมเลย!"จงซานที่ยกนิ้วโป้ง.
ได้จงซานได้รับคำชม,เห่าเม่ยลี่ที่อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก.
"อืม,การที่อ้าวซือไห่,ผ่านทัณฑ์สวรรค์เสร็จ,เมื่อก้าวสู่สวรรค์,มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?"จงซานทีสอบถามออกไป.
"ขณะที่เขาก้าวสู่สวรรค์,มิติที่เกิดเป็นรูเปิดออกมา,มีคน
34
คนที่พยายามลงมา,ไม่ให้อ้าวซือไห่ออกไป,ข้ารู้สึกโกรธเกรี้ยว,ก็เลยสาปพวกมันไปเหมือนเช่นในอดีต,ท้ายที่สุดมีคนตายไป
7-8 ,ส่วนคนอื่นๆได้รับบาดเจ็บหนักก่อนหนี้ไป,จากนั้นอ้าวซือไห่ก็ออกไปได้!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาทันที.
จงซานที่ตื่นตกใจ!
สาปคนเหล่านั้นเหมือนเมื่อก่อน?
มีคนโลกใบใหญ่หนีไปด้วยความกลัวอย่างงั้นรึ? มีคนเพียง 30-40 คนเองรึ?
ไม่ใช่ว่าตำแหน่งของอ้าวซือไห่มีคนน้อยกว่าตำแหน่งของเจี้ยนอ้าวหรอกรึ?
หากแต่คำสาปของเห่าเม่ยลี่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก?
หากแต่ก็ยังมีคนรอดก่อนที่จะหนีไปอย่างงั้นรึ?
ด้วยสถานการณ์ที่มีคนถูกสาปนี้,คงไม่มีใครกล้าเข้ามา?
ไม่ว่าอย่างไรคนที่ออกไปยังไงก็ต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมแน่.
เป็นไปได้ว่าต่อไปจะมีคนที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากรอคอยอยู่.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น