Immortality Chapter 790 Zhong Shan vs Kong Lietian
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 790 จงซานปะทะกงเหล่ยเทียน.
Chapter 790 Zhong Shan vs Kong Lietian
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าและตี้เสวียนชาที่ก้าวออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,การต่อสู้ของสุดยอดผู้เยี่ยมยุทธิ์,มีแต่จะทำให้คนอื่นๆได้รับอันตรายไปด้วยเท่านั้น.
ภายในค่ายกลเวลานี้จึงมีเพียงฮามะไล,จงซานและกงเหล่ยเทียนที่ถูกกักเอาไว้ในค่ายกล.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าขวางตี้เสวียนชาเอาไว้,ครั้งนี้ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปใหนรอด?"กงเหล่ยเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่กวาดมือออกไป,พร้อมกับนำดาบยักษ์ฝันร้ายออกมา.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้ารู้หรือไม่? เจ้ามีโอกาสถึงสามครั้ง,ที่จะบดบี้ข้าให้ตกตายไปในทันที,ทว่าเจ้ากับไม่ทำ,เจ้าได้ทำให้ข้าจมอยู่ในฝันร้ายมาโดยตลอด!"จงซานที่ยังคงใจเย็น,จดจ้องมองไปยังกงเหล่ยเทียน.
"สามครั้งอย่างงั้นรึ?"
"ดาบเล่มนี้,ถูกหลอมขึ้นมาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ,นับตั้งแต่กุยเอ๋อได้ตกตายไปข้าได้สาบานว่าจะกุดหัวของเจ้า,นำมันเป็นเซ่นไหว้ต่อวิญญาณของภรรยาของข้าในสวรรค์,ดาบนี้มันจึงมีชื่อว่า,ฝันร้าย,เพราะเจ้าที่ทำให้ข้าฝันร้ายตลอดมา!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.
"จะตายอยู่แล้ว,แต่คิดจะข่มขู่ข้าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนเผยยิ้มอย่างเหยียดหยันจดจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลานั้น,จากภายในร่างของจงซานก็ปรากฏปราณกระบี่มากมายพุ่งออกไป,เป็นปราณกระบี่สีแดงและปราณกระบี่สีดำ.
"ลู่เซียน? จิวเซียน?"ดวงตาของฮามะไลดวงตาหดเกร็ง.
จากนั้นที่ด้านหลังของจงซานก็ปรากฏอสุรกายที่มีหางขนาดใหญ่,หนึ่งหาง,สองหาง,สามหาง.............
อสุรกายที่ใหญ่ยักษ์มีแปดหางขนาดใหญ่ที่กำลังโบกสะบัดไปมา,ร่างของแปดหางที่มีขนาดหนึ่งร้อยจั้ง,แปดหางแต่ละหางที่สะบัดไปมา,ทำให้มิติอากาศสั่นสะเทือนเป็นระลอก,แม้แต่ปลดปล่อยปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามออกมาด้วย.
"เทพอสูรโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนจดจ้องมองแปดหางสวรรค์ด้วยท่าทางสนใจ.
"ถูกแล้ว,เทพอสูรโลกใบใหญ่,เท่านี้ก็เพียงพอจัดการจูเซียนแล้ว!"
"เจ้าเป็นคนทำลายลู่เซียนและจิวเซียนอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของฮามาไลผู้ที่ถูกสิงด้วยกระบี่จูเซียน,ดวงตาเปล่งประกาย,จับจ้องแปดหางสวรรค์ด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
จงซานที่ไม่ตอบจูเซียน,ทว่าแปดหางสวรรค์ที่พุ่งออกไป,พริบตาเดียวร่างของมันก็ขยายออกไปนับพันลี้,เข้าจู่โจมในทันที.
หางของแปดหางสวรรค์ทุกๆครั้งที่สะบัดออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,หางของมันที่ทรงพลังน่าเกรงขามอย่างที่สุด,แม้แต่ทำให้มิติอากาศฉีกกระชากแหลกเป็นเสี่ยงๆ,กับมิติที่แตกสลายราวกับเปลือกขนมปัง,เห็นชัดเจนว่ามันทรงพลังขนาดใหน.
ทว่า,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนไม่ได้ผูกมัดกับมิติของโลกใบเล็ก,แม้ว่าจะปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่,ก็ไม่ได้ส่งผลต่อค่ายกลดังกล่าวแต่อย่างใด.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,คือค่ายกลชั้นยอด,ทว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ไม่ใช่สิ่งที่จัดการได้ง่ายๆ,บางทีด้วยการกลืนกินกระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียนไปก่อนหน้านี้ทำให้พลังรบของมันเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเลยทีเดียว.
แปดหางสวรรค์ที่จู่โจมไปยังทิศใต้ของค่ายกล,เป็นทิศของภาพเงากระบี่ลู่เซียนนั่นเอง.
"ทะลวง!"
หางสีแดงที่ตะวัดออกไป,ทำลายม่านพลังในทิศใต้,ทำให้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนทิศใต้สั่นสะเทือนแตกสลายกลายรูขนาดใหญ่ขึ้นมาในทันที.
แม้นว่ากระบี่จูเซียนจะเป็นแกนหลักของค่ายกล,หากแต่ก็ไม่มีพลังเพียงพอที่จะคงสภาพทุกตำแหน่งของกระบี่เซียนได้เต็มพลังเดิมของมัน.
"กงเหล่ยเทียน,ที่แห่งนี้มอบให้กับพวกเขา,เจ้าตามข้ามา,จัดการความแค้นของพวกเราให้จบ!"จงซานที่ยืนอยู่บนหัวของแปดหางสวรรค์ก่อนที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์,แววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ.
นี่คือเทพอสูรอะไรกัน?ทำไมจงซานถึงได้โชคดีเช่นนี้?
ทำไมมันไม่เป็นของข้ากัน?
ตราบเท่าจงซานตกตายไป,เทพอสูรตนนี้จะต้องกลายเป็นของข้า.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองจงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์,จงซานต้องการต่อสู้กับเขาเป็นการส่วนตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะแส่หาความตายเช่นนี้!
จงซานและกงเหล่ยเทียนที่บินออกจากค่ายกลสังหารเซียน.
ภายในค่ายกระบี่สังหารเซียน,จึงเหลือเพียงแค่จูเซียนและแปดหางสวรรค์.
ทันทีที่ออกมาด้านนอก,จงซานที่มองเห็นหลุมดำขนาดใหญ่สองหลุม,หนึ่งก็คือตำแหน่งการต่อสู้ของตี้เสวียนชาและเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ส่วนอีกหนึ่งก็เป็นตำแหน่งของแปดหางสวรรค์ที่เริ่มปะทะกันกับจูเซียนแล้ว.
พริบตาเดียวที่จงซานและกงเหล่ยเทียนออกมาแล้ว,ทั้งสองไม่พูดพร่ำอีกต่อไป,จงซานที่ตะวัดดาบยักษ์,ฟาดฟันออกไปยังตำแหน่งของกงเหล่ยเทียนทันที.
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสองพันทบ!
กงเหล่ยเทียนเองก็นำดาบยักษ์สีทองออกมาด้วยเช่นกัน,ดวงตาของกงเหล่ยเทียนจับจ้องมองไปยังการโจมตีของจงซาน,พร้อมกับตะวัดดาบออกไป.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดดั่งสั่นหวั่นไหว,ท้องฟ้าราวกับจะล่มสลาย,หลุมดำขนาดใหญ่โตหลุมที่สามก็เกิดขึ้น,การต่อสู้ของสุดยอดฝีมืออีกคู่กำลังเริ่มแล้ว.
ภายในหลุมดำ,จงซานที่กำลังเผยความแข็งแกร่งออกมา.
ปราณดาบที่ใหญ่ยักษ์ที่เข้าฟาดฟันกระแทกกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ราวกับว่าฟ้ากำลังถล่มแผ่นดินกำลังพังทะลาย.
กงเหล่ยเทียนที่แววตาตื่นตระหนกจดจ้องมองไปยังดาบสีทองของเขา,ที่กำลังสั่นไปมา,หลังจากการเข้าปะทะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ดาบของเขาสั่นไปมา?
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสองพันทบ!
ดาบของจงซานที่ฟันออกมาอีกครั้ง,ปราณดาบที่เล็งมายังกงเหล่ยเทียน,ขณะที่กงเหล่ยเทียนปล่อยการโจมตีออกไปรับด้วยเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมม!"
"ตูมมมมมมมมมม!"
"ตูมมมมมมมมมม!"
พลังสองสายที่กระแทกกันเสียงดังสนั่น,การโจมตีของจงซานแต่ละครั้งเต็มไปด้วยจิตสังหาร,เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น,กับศัตรูคู่แค้นที่สังหารกุยเอ๋อ,เขาต้องทำลายจิตมารใจเขาด้วย,เขาต้องสังหาร,ต้องทำลายล้างศัตรูให้สิ้น.
การต่อสู้ที่ผ่านมาเกือบหนึ่งวัน.
กงเหล่ยเทียนไม่คาดคิดมาก่อน,จงซานจะเติบโตได้ถึงเพียงนี้,เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวรึ?ก่อนหน้านี้ยังไม่ต่างจากมดปลวกที่เขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอดอยู่เลย.
สายตาของทั้งคู่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,มือทั้งสองข้างของกงเหล่ยเทียนที่กำลังสั่นสะท้านไปมา.
ฝันร้าย? มันคือฝันร้ายของข้า? มันเกิดขึ้นเพื่อทำลายฝันร้ายของข้าอย่างงั้นรึ?
"แค๊ก!!"
ด้วยรับการโจมตีที่หนักหน่วงหลายๆครั้งเข้า,ดาบยักษ์ของกงเหล่ยเทียนเริ่มส่งเสียง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีรอยร้าวที่แปลกประหลาดขึ้น?
ดาบทองของเขาไม่สามารถทนได้อย่างงั้นรึ?
"พังไปซะ!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมม!"
ดาบยักษ์สีทองที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
พริบตาเดียวที่ดาบทองระเบิดเป็นเสี่ยงๆ,ที่หน้าผากของกงเหล่ยเทียน,ก็ปรากฏอะไรบางอย่าง,เป็นลำแสงสามสีพุ่งออกไป,โจมตีไปยังจงซาน.
ดาบยักษ์ของจงซานที่ยกขึ้นขวาง.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
บนดาบยักษ์ของเขาที่กลายเป็นรู,ทว่าแสงสาวสีแม้นว่าจะลดพลังลง
80 %
ทว่าก็ยังคงทรงพลังกระแทกไปยังหน้าอกของจงซานเสียงดังสนั่น.
กงเหล่ยเทียนทันทีที่ดาบยักษ์ของเขาระเบิด,ก็ปล่อยลำแสงสามสีออกมาในทันที,กระแทกดาบจงซานเป็นรู,กระแทกหน้าอกของจงซาน,เขาได้ใช้โอกาสที่ปรากฏออกมาในพริบตาเดียวออกมาในทันที.
"ปัง!"
แสงสามสีที่กระแทกจงซาน,หากแต่กับชนเข้ากับอะไรบางอย่างระเบิดเสียงดังสนั่น,แม้นว่าพลังของมันจะทรงพลังเป็นอย่างมาก,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่ได้ทะลวงผิวหนังของจงซาน,คล้ายบนหน้าอกของจงซานมีผลึกสีแดงกั้นอยู่.
แววตาของกงเหล่ยเทียนที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,ทำไมกันแสงเทวะสามสีของเขาถึงไม่ทะลวงร่างจงซานกัน?
ทำไม? กายเนื้อของจงซาน,แท้จริงด้วยการเคี่ยวกรำการใช้วิชากายาเทพอสูร,กายเนื้อของเขานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนฉีซะอีก,ด้วยความแข็งแกร่งของกายเนื้อ,มีหรือที่มันจะทะลวงร่างของเขาได้?
"บัดซบ,ข้าไม่เชื่อ!"กงเหล่ยเทียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
กงเหล่ยเทียนที่สะบัดมือปล่อยลำแสงสีขาวออกไป,ไม่,นี่เป็นวัตถุบางอย่างที่มีสีขาว.
สิ่งดังกล่าวก็คือภูเขาน้ำแข็งนั่นเอง,ในอดีตเมื่อครั้งจงซานไปช่วยเป่ยชิงซือ,แดนเทพอมตะได้ใช้สิ่งดังกล่าวนี้ล้อมสังหารจงซานนั่นเอง.
เซียนฉี,ภูเขาน้ำแข็งที่พุ่งตรงออกไปโจมตีจงซานในทันที.
แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมกระหน่ำลงมา,จงซานที่กวาดมือเก็บดาบยักษ์,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ร่างกายที่เคลื่อนที่ออกไป,หมัดของเขาที่เงื้อออกไป,ต่อยไปยังภูเขาน้ำแข็งยักษ์.
ในเวลานี้,จงซานไม่ได้ใช้ภาพเงาคลุมหมัด,แต่เป็นการต่อยออกไปโดยใช้กายเนื้อของเขา.
บนหมัดทั้งสองข้าง,มีหมอกที่หมุนวน,เป็นอักษรรูนขนาดเล็กกำลังหมุนวนหมัดอยู่เช่นกัน.
"ใช้กายเนื้อเข้าปะทะของวิเศษ?
แส่หาความตาย!"กงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เปิด!"
จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,หมัดของเขากระแทกไปยังภูเขาน้ำแข็งเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
หมัดของเขาแน่นอนว่าทรงพลัง,รอบๆหมัดของเขานั้นมีอำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ถูกยิงออกมาด้วย,อำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่กระแทกภูเขาน้ำแข็งอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ภูเขาน้ำแข็งยักษ์,ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,กลายเป็นไอน้ำไปในทันที.
เซียนฉี,นี่คือเซียนฉีที่น่าเกรงขาม,กลับระเบิดออกมาเพียงแค่หมัดของจงซานอย่างงั้นรึ?
กงเหล่ยเทียนที่ลอยอยู่บนอากาศ,จ้องมองออกไป,ไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น,มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?กายเนื้อของมนุษย์แข็งแกร่งได้ขนาดนั้นเลยรึ?
แสงเทวะสามสี,และเซียนฉีที่แข็งแกร่ง,กลับไม่สามารถทำอะไรจงซานได้อย่างงั้นรึ?
จะมีมนุษย์คนใหนในโลกใบเล็กแห่งนี้,ที่จะต่อยเซียนฉีระเบิดออกมาได้?
กงเหล่ยเทียนที่เชื่อมจิตกับภูเขาน้ำแข็ง,เมื่อภูเขาถูกทำลาย,กลายเป็นไอน้ำไปจนหมด.
ถึงการโจมตีดังกล่าวจะไม่ได้มาที่ร่างของเขาโดยตรง,แต่ก็ทำให้กงเหล่ยเทียนชะกักกับสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน.
"อุปกรณ์เซียนลึกล้ำ? ผู้เยาว์ตระกูลกงของโลกใบใหญ่,มีแค่เพียงอุปกรณ์เซียนลึกล้ำอย่างงั้นรึ?"หลังจาที่จงซานทำลายภูเขาน้ำแข็ง,ก็กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
หลังจากที่กงเหล่ยเทียนได้สติคืนมา,ใบหน้าก็จ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,จงซานที่กล้าฉีกหน้าเขา,เขาจะต้องสังหารมัน,วันนี้หากจงซานไม่ตาย,หลังจากนี้เขาจะต้องฝันร้ายอย่างแน่นอน.
"เจ้านับเป็นคนแรกที่กดดันข้าได้ถึงเพียงนี้,ข้าคิดว่าจะไม่ใช้มันจนกว่าจะแยกสวรรค์,วันนี้ข้าได้เปลี่ยนใจว่าจะใช้มันเพื่อจัดการเจ้า!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่ยังไม่เร่งรีบ,เขายังคงรอโอกาส,เขารอมานานแล้ว,เพียงแค่นี้จะรอไม่ได้ได้อย่างไร,ดวงตาของจงซานที่แดงฉานจ้องมองกงเหล่ยเทียน.
สมบัติ?กงเหล่ยเทียนที่ยังมีสมบัติ?ธวัชสีดำ?
ใช่เพราะสมบัติชิ้นนี้ถึงทำให้กุยเอ๋อต้องตายไป,ธวัชสีดำ?
"เหล่าเยว่,วันนี้อากาศดีจริงๆ,พวกเราไมได้ไปยังทะเลสาบนานแล้ว,พวกเราไปจับปูกันเถอะ,ข้าจะนำปูตัวใหญ่มาทำซุปให้กับเหล่าเยว่."
"ดีเลย,ไปจับปูกัน,ครั้งนี้พวกเราจะไปจับปูกัน,เดียวไปเรียกน้องเขย,ไปด้วยกันด้วย."
"อืม,ให้น้องสองมาช่วย,เสี่ยวซานไม่อยู่,บางที่พวกเราอาจจะมีวิธีจับปูได้เป็นจำนวนมาก."
"อิอิ,อิ,เหล่าเยว่,เหล่าเยว่รีบมาเร็วเข้า,ที่นี่มีปูตัวใหญ่,ตัวใหญ่มากเลย!"
"รอก่อน,กุยเอ๋อ,รอข้าก่อน,ข้ากำลังหาตาข่ายอยู่."
วูซซซซซซ:
"ฮ่าฮ่าอ่า,เจอแล้ว,ในที่สุดก็เจอสตรีวันหยินเดือนหยินปีหยินแล้ว."ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หัวเราะเสียงดัง,ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ดวงตาที่สามของเขาที่เปิดออก.
มือของเขาที่ยื่นออกไปเหมือนกับคว้าจับ.
"ปัง!"
สายโลหิตที่กลายเป็นฝน,ร่างที่งดงามอ่อนช้อยของกุยเอ๋อระเบิดเสียงดังสนั่น,โลหิตและเลือดเนื้อกระจายไปทุกทิศทุกทาง,ร่างที่ระเบิดไปในทันที,ระหว่างนั้นที่ตำแหน่งที่กุยเอ๋อระเบิด,ก็ปรากฏเหมือนร่างกุยเอ๋อเป็นแสงสีน้ำเงิน,ถูกชายในชุดสีทองคว้าเอาไป,พร้อมกับส่งมันใส่เข้าไปในธวัชสีดำในมือของเขา.
"ไม่!!!!!!!"
คนจากไปแล้ว,หากแต่ความคลั่งแค้นยังอยู่!
Chapter 790 Zhong Shan vs Kong Lietian
钟山vs孔裂天
จงซานปะทะกงเหล่ยเทียน.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าและตี้เสวียนชาที่ก้าวออกมาจากค่ายกลสังหารเซียน,การต่อสู้ของสุดยอดผู้เยี่ยมยุทธิ์,มีแต่จะทำให้คนอื่นๆได้รับอันตรายไปด้วยเท่านั้น.
ภายในค่ายกลเวลานี้จึงมีเพียงฮามะไล,จงซานและกงเหล่ยเทียนที่ถูกกักเอาไว้ในค่ายกล.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าขวางตี้เสวียนชาเอาไว้,ครั้งนี้ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปใหนรอด?"กงเหล่ยเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่กวาดมือออกไป,พร้อมกับนำดาบยักษ์ฝันร้ายออกมา.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้ารู้หรือไม่? เจ้ามีโอกาสถึงสามครั้ง,ที่จะบดบี้ข้าให้ตกตายไปในทันที,ทว่าเจ้ากับไม่ทำ,เจ้าได้ทำให้ข้าจมอยู่ในฝันร้ายมาโดยตลอด!"จงซานที่ยังคงใจเย็น,จดจ้องมองไปยังกงเหล่ยเทียน.
"สามครั้งอย่างงั้นรึ?"
"ดาบเล่มนี้,ถูกหลอมขึ้นมาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ,นับตั้งแต่กุยเอ๋อได้ตกตายไปข้าได้สาบานว่าจะกุดหัวของเจ้า,นำมันเป็นเซ่นไหว้ต่อวิญญาณของภรรยาของข้าในสวรรค์,ดาบนี้มันจึงมีชื่อว่า,ฝันร้าย,เพราะเจ้าที่ทำให้ข้าฝันร้ายตลอดมา!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.
"จะตายอยู่แล้ว,แต่คิดจะข่มขู่ข้าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนเผยยิ้มอย่างเหยียดหยันจดจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลานั้น,จากภายในร่างของจงซานก็ปรากฏปราณกระบี่มากมายพุ่งออกไป,เป็นปราณกระบี่สีแดงและปราณกระบี่สีดำ.
"ลู่เซียน? จิวเซียน?"ดวงตาของฮามะไลดวงตาหดเกร็ง.
จากนั้นที่ด้านหลังของจงซานก็ปรากฏอสุรกายที่มีหางขนาดใหญ่,หนึ่งหาง,สองหาง,สามหาง.............
อสุรกายที่ใหญ่ยักษ์มีแปดหางขนาดใหญ่ที่กำลังโบกสะบัดไปมา,ร่างของแปดหางที่มีขนาดหนึ่งร้อยจั้ง,แปดหางแต่ละหางที่สะบัดไปมา,ทำให้มิติอากาศสั่นสะเทือนเป็นระลอก,แม้แต่ปลดปล่อยปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามออกมาด้วย.
"เทพอสูรโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนจดจ้องมองแปดหางสวรรค์ด้วยท่าทางสนใจ.
"ถูกแล้ว,เทพอสูรโลกใบใหญ่,เท่านี้ก็เพียงพอจัดการจูเซียนแล้ว!"
"เจ้าเป็นคนทำลายลู่เซียนและจิวเซียนอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของฮามาไลผู้ที่ถูกสิงด้วยกระบี่จูเซียน,ดวงตาเปล่งประกาย,จับจ้องแปดหางสวรรค์ด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
จงซานที่ไม่ตอบจูเซียน,ทว่าแปดหางสวรรค์ที่พุ่งออกไป,พริบตาเดียวร่างของมันก็ขยายออกไปนับพันลี้,เข้าจู่โจมในทันที.
หางของแปดหางสวรรค์ทุกๆครั้งที่สะบัดออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,หางของมันที่ทรงพลังน่าเกรงขามอย่างที่สุด,แม้แต่ทำให้มิติอากาศฉีกกระชากแหลกเป็นเสี่ยงๆ,กับมิติที่แตกสลายราวกับเปลือกขนมปัง,เห็นชัดเจนว่ามันทรงพลังขนาดใหน.
ทว่า,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนไม่ได้ผูกมัดกับมิติของโลกใบเล็ก,แม้ว่าจะปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่,ก็ไม่ได้ส่งผลต่อค่ายกลดังกล่าวแต่อย่างใด.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,คือค่ายกลชั้นยอด,ทว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ไม่ใช่สิ่งที่จัดการได้ง่ายๆ,บางทีด้วยการกลืนกินกระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียนไปก่อนหน้านี้ทำให้พลังรบของมันเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเลยทีเดียว.
แปดหางสวรรค์ที่จู่โจมไปยังทิศใต้ของค่ายกล,เป็นทิศของภาพเงากระบี่ลู่เซียนนั่นเอง.
"ทะลวง!"
หางสีแดงที่ตะวัดออกไป,ทำลายม่านพลังในทิศใต้,ทำให้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนทิศใต้สั่นสะเทือนแตกสลายกลายรูขนาดใหญ่ขึ้นมาในทันที.
แม้นว่ากระบี่จูเซียนจะเป็นแกนหลักของค่ายกล,หากแต่ก็ไม่มีพลังเพียงพอที่จะคงสภาพทุกตำแหน่งของกระบี่เซียนได้เต็มพลังเดิมของมัน.
"กงเหล่ยเทียน,ที่แห่งนี้มอบให้กับพวกเขา,เจ้าตามข้ามา,จัดการความแค้นของพวกเราให้จบ!"จงซานที่ยืนอยู่บนหัวของแปดหางสวรรค์ก่อนที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์,แววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ.
นี่คือเทพอสูรอะไรกัน?ทำไมจงซานถึงได้โชคดีเช่นนี้?
ทำไมมันไม่เป็นของข้ากัน?
ตราบเท่าจงซานตกตายไป,เทพอสูรตนนี้จะต้องกลายเป็นของข้า.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองจงซานที่ยืนอยู่บนแปดหางสวรรค์,จงซานต้องการต่อสู้กับเขาเป็นการส่วนตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะแส่หาความตายเช่นนี้!
จงซานและกงเหล่ยเทียนที่บินออกจากค่ายกลสังหารเซียน.
ภายในค่ายกระบี่สังหารเซียน,จึงเหลือเพียงแค่จูเซียนและแปดหางสวรรค์.
ทันทีที่ออกมาด้านนอก,จงซานที่มองเห็นหลุมดำขนาดใหญ่สองหลุม,หนึ่งก็คือตำแหน่งการต่อสู้ของตี้เสวียนชาและเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ส่วนอีกหนึ่งก็เป็นตำแหน่งของแปดหางสวรรค์ที่เริ่มปะทะกันกับจูเซียนแล้ว.
พริบตาเดียวที่จงซานและกงเหล่ยเทียนออกมาแล้ว,ทั้งสองไม่พูดพร่ำอีกต่อไป,จงซานที่ตะวัดดาบยักษ์,ฟาดฟันออกไปยังตำแหน่งของกงเหล่ยเทียนทันที.
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสองพันทบ!
กงเหล่ยเทียนเองก็นำดาบยักษ์สีทองออกมาด้วยเช่นกัน,ดวงตาของกงเหล่ยเทียนจับจ้องมองไปยังการโจมตีของจงซาน,พร้อมกับตะวัดดาบออกไป.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดดั่งสั่นหวั่นไหว,ท้องฟ้าราวกับจะล่มสลาย,หลุมดำขนาดใหญ่โตหลุมที่สามก็เกิดขึ้น,การต่อสู้ของสุดยอดฝีมืออีกคู่กำลังเริ่มแล้ว.
ภายในหลุมดำ,จงซานที่กำลังเผยความแข็งแกร่งออกมา.
ปราณดาบที่ใหญ่ยักษ์ที่เข้าฟาดฟันกระแทกกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ราวกับว่าฟ้ากำลังถล่มแผ่นดินกำลังพังทะลาย.
กงเหล่ยเทียนที่แววตาตื่นตระหนกจดจ้องมองไปยังดาบสีทองของเขา,ที่กำลังสั่นไปมา,หลังจากการเข้าปะทะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ดาบของเขาสั่นไปมา?
บัญญัติสวรรค์!
คลื่นซ้อนสองพันทบ!
ดาบของจงซานที่ฟันออกมาอีกครั้ง,ปราณดาบที่เล็งมายังกงเหล่ยเทียน,ขณะที่กงเหล่ยเทียนปล่อยการโจมตีออกไปรับด้วยเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมมมม!"
"ตูมมมมมมมมมม!"
"ตูมมมมมมมมมม!"
พลังสองสายที่กระแทกกันเสียงดังสนั่น,การโจมตีของจงซานแต่ละครั้งเต็มไปด้วยจิตสังหาร,เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น,กับศัตรูคู่แค้นที่สังหารกุยเอ๋อ,เขาต้องทำลายจิตมารใจเขาด้วย,เขาต้องสังหาร,ต้องทำลายล้างศัตรูให้สิ้น.
การต่อสู้ที่ผ่านมาเกือบหนึ่งวัน.
กงเหล่ยเทียนไม่คาดคิดมาก่อน,จงซานจะเติบโตได้ถึงเพียงนี้,เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวรึ?ก่อนหน้านี้ยังไม่ต่างจากมดปลวกที่เขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอดอยู่เลย.
สายตาของทั้งคู่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,มือทั้งสองข้างของกงเหล่ยเทียนที่กำลังสั่นสะท้านไปมา.
กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองดูดาบยักษ์ของจงซาน,ทำไมไม่รู้
ภายในใจที่ปรากฏความหวาดกลัวเล็กๆอย่างคาดไม่ถึง,ดาบยักษ์เล่มนี้ร้ายกาจเป็นอย่างมาก,การโจมตีแต่ละครั้ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังจนเขาแทบไม่สามารถทนได้.
ฝันร้าย? มันคือฝันร้ายของข้า? มันเกิดขึ้นเพื่อทำลายฝันร้ายของข้าอย่างงั้นรึ?
"แค๊ก!!"
ด้วยรับการโจมตีที่หนักหน่วงหลายๆครั้งเข้า,ดาบยักษ์ของกงเหล่ยเทียนเริ่มส่งเสียง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีรอยร้าวที่แปลกประหลาดขึ้น?
ดาบทองของเขาไม่สามารถทนได้อย่างงั้นรึ?
"พังไปซะ!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมม!"
ดาบยักษ์สีทองที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
พริบตาเดียวที่ดาบทองระเบิดเป็นเสี่ยงๆ,ที่หน้าผากของกงเหล่ยเทียน,ก็ปรากฏอะไรบางอย่าง,เป็นลำแสงสามสีพุ่งออกไป,โจมตีไปยังจงซาน.
ดาบยักษ์ของจงซานที่ยกขึ้นขวาง.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
บนดาบยักษ์ของเขาที่กลายเป็นรู,ทว่าแสงสาวสีแม้นว่าจะลดพลังลง
80 %
ทว่าก็ยังคงทรงพลังกระแทกไปยังหน้าอกของจงซานเสียงดังสนั่น.
กงเหล่ยเทียนทันทีที่ดาบยักษ์ของเขาระเบิด,ก็ปล่อยลำแสงสามสีออกมาในทันที,กระแทกดาบจงซานเป็นรู,กระแทกหน้าอกของจงซาน,เขาได้ใช้โอกาสที่ปรากฏออกมาในพริบตาเดียวออกมาในทันที.
"ปัง!"
แสงสามสีที่กระแทกจงซาน,หากแต่กับชนเข้ากับอะไรบางอย่างระเบิดเสียงดังสนั่น,แม้นว่าพลังของมันจะทรงพลังเป็นอย่างมาก,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่ได้ทะลวงผิวหนังของจงซาน,คล้ายบนหน้าอกของจงซานมีผลึกสีแดงกั้นอยู่.
แววตาของกงเหล่ยเทียนที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,ทำไมกันแสงเทวะสามสีของเขาถึงไม่ทะลวงร่างจงซานกัน?
ทำไม? กายเนื้อของจงซาน,แท้จริงด้วยการเคี่ยวกรำการใช้วิชากายาเทพอสูร,กายเนื้อของเขานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนฉีซะอีก,ด้วยความแข็งแกร่งของกายเนื้อ,มีหรือที่มันจะทะลวงร่างของเขาได้?
"บัดซบ,ข้าไม่เชื่อ!"กงเหล่ยเทียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
กงเหล่ยเทียนที่สะบัดมือปล่อยลำแสงสีขาวออกไป,ไม่,นี่เป็นวัตถุบางอย่างที่มีสีขาว.
สิ่งดังกล่าวก็คือภูเขาน้ำแข็งนั่นเอง,ในอดีตเมื่อครั้งจงซานไปช่วยเป่ยชิงซือ,แดนเทพอมตะได้ใช้สิ่งดังกล่าวนี้ล้อมสังหารจงซานนั่นเอง.
เซียนฉี,ภูเขาน้ำแข็งที่พุ่งตรงออกไปโจมตีจงซานในทันที.
แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่โถมกระหน่ำลงมา,จงซานที่กวาดมือเก็บดาบยักษ์,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ร่างกายที่เคลื่อนที่ออกไป,หมัดของเขาที่เงื้อออกไป,ต่อยไปยังภูเขาน้ำแข็งยักษ์.
ในเวลานี้,จงซานไม่ได้ใช้ภาพเงาคลุมหมัด,แต่เป็นการต่อยออกไปโดยใช้กายเนื้อของเขา.
บนหมัดทั้งสองข้าง,มีหมอกที่หมุนวน,เป็นอักษรรูนขนาดเล็กกำลังหมุนวนหมัดอยู่เช่นกัน.
"ใช้กายเนื้อเข้าปะทะของวิเศษ?
แส่หาความตาย!"กงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เปิด!"
จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,หมัดของเขากระแทกไปยังภูเขาน้ำแข็งเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
หมัดของเขาแน่นอนว่าทรงพลัง,รอบๆหมัดของเขานั้นมีอำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่ถูกยิงออกมาด้วย,อำนาจของขวานสะบั้นสวรรค์ที่กระแทกภูเขาน้ำแข็งอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"
ภูเขาน้ำแข็งยักษ์,ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,กลายเป็นไอน้ำไปในทันที.
เซียนฉี,นี่คือเซียนฉีที่น่าเกรงขาม,กลับระเบิดออกมาเพียงแค่หมัดของจงซานอย่างงั้นรึ?
กงเหล่ยเทียนที่ลอยอยู่บนอากาศ,จ้องมองออกไป,ไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น,มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?กายเนื้อของมนุษย์แข็งแกร่งได้ขนาดนั้นเลยรึ?
แสงเทวะสามสี,และเซียนฉีที่แข็งแกร่ง,กลับไม่สามารถทำอะไรจงซานได้อย่างงั้นรึ?
จะมีมนุษย์คนใหนในโลกใบเล็กแห่งนี้,ที่จะต่อยเซียนฉีระเบิดออกมาได้?
กงเหล่ยเทียนที่เชื่อมจิตกับภูเขาน้ำแข็ง,เมื่อภูเขาถูกทำลาย,กลายเป็นไอน้ำไปจนหมด.
ถึงการโจมตีดังกล่าวจะไม่ได้มาที่ร่างของเขาโดยตรง,แต่ก็ทำให้กงเหล่ยเทียนชะกักกับสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน.
"อุปกรณ์เซียนลึกล้ำ? ผู้เยาว์ตระกูลกงของโลกใบใหญ่,มีแค่เพียงอุปกรณ์เซียนลึกล้ำอย่างงั้นรึ?"หลังจาที่จงซานทำลายภูเขาน้ำแข็ง,ก็กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
หลังจากที่กงเหล่ยเทียนได้สติคืนมา,ใบหน้าก็จ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,จงซานที่กล้าฉีกหน้าเขา,เขาจะต้องสังหารมัน,วันนี้หากจงซานไม่ตาย,หลังจากนี้เขาจะต้องฝันร้ายอย่างแน่นอน.
"เจ้านับเป็นคนแรกที่กดดันข้าได้ถึงเพียงนี้,ข้าคิดว่าจะไม่ใช้มันจนกว่าจะแยกสวรรค์,วันนี้ข้าได้เปลี่ยนใจว่าจะใช้มันเพื่อจัดการเจ้า!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่ยังไม่เร่งรีบ,เขายังคงรอโอกาส,เขารอมานานแล้ว,เพียงแค่นี้จะรอไม่ได้ได้อย่างไร,ดวงตาของจงซานที่แดงฉานจ้องมองกงเหล่ยเทียน.
สมบัติ?กงเหล่ยเทียนที่ยังมีสมบัติ?ธวัชสีดำ?
ใช่เพราะสมบัติชิ้นนี้ถึงทำให้กุยเอ๋อต้องตายไป,ธวัชสีดำ?
"เหล่าเยว่,วันนี้อากาศดีจริงๆ,พวกเราไมได้ไปยังทะเลสาบนานแล้ว,พวกเราไปจับปูกันเถอะ,ข้าจะนำปูตัวใหญ่มาทำซุปให้กับเหล่าเยว่."
"ดีเลย,ไปจับปูกัน,ครั้งนี้พวกเราจะไปจับปูกัน,เดียวไปเรียกน้องเขย,ไปด้วยกันด้วย."
"อืม,ให้น้องสองมาช่วย,เสี่ยวซานไม่อยู่,บางที่พวกเราอาจจะมีวิธีจับปูได้เป็นจำนวนมาก."
"อิอิ,อิ,เหล่าเยว่,เหล่าเยว่รีบมาเร็วเข้า,ที่นี่มีปูตัวใหญ่,ตัวใหญ่มากเลย!"
"รอก่อน,กุยเอ๋อ,รอข้าก่อน,ข้ากำลังหาตาข่ายอยู่."
วูซซซซซซ:
"ฮ่าฮ่าอ่า,เจอแล้ว,ในที่สุดก็เจอสตรีวันหยินเดือนหยินปีหยินแล้ว."ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หัวเราะเสียงดัง,ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ดวงตาที่สามของเขาที่เปิดออก.
มือของเขาที่ยื่นออกไปเหมือนกับคว้าจับ.
"ปัง!"
สายโลหิตที่กลายเป็นฝน,ร่างที่งดงามอ่อนช้อยของกุยเอ๋อระเบิดเสียงดังสนั่น,โลหิตและเลือดเนื้อกระจายไปทุกทิศทุกทาง,ร่างที่ระเบิดไปในทันที,ระหว่างนั้นที่ตำแหน่งที่กุยเอ๋อระเบิด,ก็ปรากฏเหมือนร่างกุยเอ๋อเป็นแสงสีน้ำเงิน,ถูกชายในชุดสีทองคว้าเอาไป,พร้อมกับส่งมันใส่เข้าไปในธวัชสีดำในมือของเขา.
"ไม่!!!!!!!"
คนจากไปแล้ว,หากแต่ความคลั่งแค้นยังอยู่!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ฆ่ามัน ไอ้สามตา แก้แค้นให้เมีย
ตอบลบ