Immortality Chapter 779 Ying and Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 779 หยิงและจงซาน.
Chapter 779 Ying and
Zhong Shan
"ฝ่าบาทอยู่ด้านใน,ท่านเข้าไปพบกับฝ่าบาทได้เลย!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.
จงซานพยักหน้ารับ,พร้อมกับก้าวเข้าไปในตำหนัก.
จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องโถง,จับจ้องมองไปยังหยิง,ซึ่งสวมชุดมังกรทมิฬอยู่,ทว่าในเวลานี้,เขาไม่ได้สวมมงกุฏมังกร,แสดงท่าทางไม่ได้จริงจังนัก.
หยิงที่ยืนไขว้มือด้านหลังจดจ้องมองไปยังไปยังกำแพงที่อยู่ตรงกลางขณะที่จงซานก้าวเข้ามา.
กำแพงที่อยู่กลางห้องนั้น,มีรูปภาพที่แปลกประหลาดติดอยู่,เป็นภาพของลูกอ๊อดที่ราวกับกระโดดไปมาหลุดออกมาจากผนัง.
จงซานที่จดจ้องมองตามหญิงไปยังภาพลูกอ๊อดมามายที่มีวิถีการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกัน,พริบตานั้นทำให้จงซานราวกับว่าถูกดูดจิตสำนึกไปในทันที.
ดูเหมือนจะคล้ายถ้ำร้อยสวรรค์,ที่สามารถทำให้จงซานสามารถรับรู้และพบกับประสบการณ์ของภพชาติต่างๆ,จงซานที่ระงับจิตสำนึกที่จมจ่อมเอาไว้ทันที! ก่อนที่จะจ้องมองแผ่นหยกดังกล่าวด้วยท่าทางหวาดหวั่น,นี่มันหยกอะไรกัน?
ทว่า,ขณะที่จงซานกลับมาได้,ก็พบหยิงที่หันหน้ากลับมามองจงซานแล้ว,แววตาของหยิงที่เผยท่าทางพึงพอใจอยู่ไม่น้อย.
"จงซาน?"หยิงกล่าว.
"หยิง!"จงซานที่พยักหน้ารับ,ทว่าเกี่ยวกับหยกนั้น,ทำให้จงซานรู้สึกกริ่งเกรงไม่น้อย.
"แผ่นหยกนั่น,เจ้ามองเห็นอะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่สามารถที่จะประเมินได้,แม้นว่าจะถูกดึงเข้าไป,จงซานไม่ได้มีความสามารถ,มองเห็นได้แค่เพียงความสับสน!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
"แผ่นหยกนี้,มีชื่อว่า,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ,เป็นของวิเศษยุคโบราณ,ครั้งหนึ่งปราชญ์เทพสองคนเดินทางมายังโลกใบเล็ก,ได้ใช้โลกใบนี้เป็นกระดานหมาก,เป็นการต่อสู้เดิมพัน,สิ่งของนี้เป็นของตอบแทนที่ปราชญ์เทพได้ทิ้งเอาไว้!"หยิงที่ผายมือเชิญจงซานนัก.
ที่ด้านข้างๆของห้องโถงนั้น,มีชุดรับแขกสีทับทิม,และด้านข้างยังมีสาวรับใช้ที่งดงามยืนอยู่เป็นระเบียบเรียบร้อย.
จงซานที่ก้าวเข้าไปนั่ง,หยิงเองก็เช่นกัน,เหล่าสาวใช้ที่ทำการเสริฟน้ำชาจิตวิญญาณที่กลิ่นหอมฟุ้งโชยอบอวนไปทั่วห้อง.
"สิ่งนี้เป็นของตอบแทน? แล้วตอบแทนใคร?"จงซานที่เผยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"หยิงที่กล่าวถามราวกับต้องการทดสอบจงซาน.
"เป็นวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมด,ทว่าก็ไม่ได้แตกต่างนัก,ปราชญ์เทพทั้งสองที่สร้างความวุ่นวายกับโลกใบเล็ก,พวกเขาจำเป็นต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อชดเชย,เพื่องดเว้นกรรมที่จะเกิดขึ้น,ปราชญ์เทพคนแรกได้ทำให้พลังฝึกตนปล่อยปราณวิญญาณเอาไว้,ได้ยินว่ามันสามารถทำให้ใครที่ได้รับจะมีพลังฝึกตนเพิ่มสูงขึ้นในทันที,โดยที่ไม่ทำร้ายปราณต้นกำเนิด,สามารถนำมากลั่นร่างกายให้แข็งแกร่ง,ส่วนปราชญ์เทพอีกคนนั้นได้ทิ้งแผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้เอาไว้!"หยิงที่กล่าวอย่างเรียบง่าย.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
"แล้วแผนผังสวรรค์ลี้ลับใช้ทำอะไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"สิ่งที่ปราชญ์เทพทิ้งเอาไว้,แน่นอนว่าจะต้องเป็นสิ่งของที่ยอดเยี่ยม!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เป็นความยอดเยี่ยมด้านใหนอย่างงั้นรึ?"
"ด้วยการพยากรณ์ของกุยกูซือว่าเจ้าจะประสบความยากลำบาก,และทำให้เจ้าเดินทางมายังเมืองเซียนหยางในวันนี้,ไม่ทำให้เจ้ารู้สึกสงสัยอย่างงั้นรึ?"
"ถูกแล้ว,ภายในใจของจงซานรู้สึกสงสัยไม่น้อย,หากว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญโปรดบอกจงซานได้หรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
หยิงจ้องมองไปยังจงซาน,ส่ายหน้าไปมา,"เรื่องการพยากรณ์นั้น,หลังจากนี้เจ้าอาจจะรับรู้ได้,ไม่จำเป็นต้องให้ข้าบอกเจ้า,ส่วน,แผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้,ที่จริงมันช่วย,ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ"
"ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
หยิงที่กล่าวเกี่ยวกับกฎเกณฑ์การพยากรณ์นั้นไม่สามารถที่จะบอกล่าวได้,แน่นอนว่าจงซานเองก็ไม่กล่าวแข็งขืนอย่างรู้แต่อย่างใด,ดังนั้นเขาจึงได้เปลี่ยนหัวข้อเกี่ยวกับแผนผังสวรรค์ลี้ลับ.
"ใช่,การศึกษาแผนผังนี้,แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถพยากรณ์ได้,ทว่าก็สามารถที่จะตระหนักได้ถึงบางเรื่อง,สามารถที่จะชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ,ทำให้คนที่ต้องการพยากรณ์ในตัวเจ้า,ไม่สามารถพยากรณ์ในตัวเจ้าได้อีกต่อไป."หยิงกล่าว.
"เป็นการรบกวนการพยากรณ์อย่างงั้นรึ?
ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"ถูกแล้ว,เมื่อทักษะนี้เพิ่มพูนสูงขึ้น,จะสามารถซ่อนความจริงจากปราชญ์เทพได้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพก็ไม่สามารถคำนวณเจ้าได้อีกต่อไป!"หยิงกล่าว.
กับใบหน้าท่าทางของเขา,ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่น้อย.
จงซานที่ไม่ได้จ้องมองไปยัง,แผนผังสวรรค์ลี้ลับอีกต่อไป,หากแต่สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังหยิง.
"ทำไมถึงได้กล่าวเรื่องนี้ล่ะข้าล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หัวข้อที่จะกล่าว,ก่อนอื่นเจ้าต้องตอบคำถามพวกเราก่อน!"หยิงจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้า?"
"ถูกแล้ว,เป็นเจ้า,คือแขกจากด้านนอกอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ.
"หืม?
สิ่งที่เจ้าต้องการกล่าวหมายถึงข้ามาจากที่ใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าสงบไม่ตื่นตกใจ.
"ข้าได้พยากรณ์เจ้า,ทว่าแน่นอน,ว่ากุยกูซือก็ได้พยากรณ์เจ้าเช่นกัน,ผลที่ได้ออกมาเหมือนกัน,เจ้ามาจากด้านนอก!"หยิงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.
เห็นสายตาที่ดุดัน,จงซานที่เผยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้,"การพยากรณ์?
นับเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"
เมื่อรับจงซานยอมรับ,ท่าทางของหยิงที่เปลี่ยนเป็นนุ่มนวลลง.
"เจ้าคงได้พบเข้ากับอะไรบางอย่างในอดีต,ข้าจะไม่สอบถามที่มาของเจ้า,หากแต่จากท่าทางของเจ้าต่อต้าฉิน,เจ้าที่มาจากข้างนอก,กับเคยได้ยินเรื่องราวของข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าว.
"บางที,ต้าฉินที่ข้ารู้จักนั้นเป็นต้าฉินอื่นที่ไม่ใช่ต้าฉิน,หากแต่ชื่อของข้าราชบริพารของเจ้ากับต้าฉินที่ข้ารู้จักกับเหมือนกัน!"จงซานกล่าว.
"ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเข้าใจว่า,ต้าฉินอื่นนั้นอาจจะเป็นต้าฉินนี้ก็ได้!"หยิงที่กล่าวด้วยท่าทางสนใจ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.
"แปดหมื่นปีที่แล้ว,เหมือนฝันข้าได้ผ่านสวรรค์ลี้ลับด้วยทักษะเทวะ,ด้วยอำนาจบำเพ็ญบริวาร,ทำให้เหล่าเสนาธิการ,กองกำลัง,ก้าวข้ามผ่านไปพร้อมๆกับข้า,ข้ามผ่านโลกใบเล็กมากมายและโลกใบใหญ่,รับประสบการณ์นับไม่ถ้วนพร้อมกับเหล่าข้าราชบริพาร,ตระเวนไปทุกแห่ง! เจ้าควรจะเคาเดาได้แล้วละมั้ง?"
"ดวงวิญญาณหวนกลับ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ถูกแล้ว!"แววตาหยิงที่เผยประกายความภาคภูมิเช่นกัน.
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้จงซานรู้สึกดีหรือไม่ว่าเขาจะคาดเดาถูกหรือผิด,หากแต่เวลานี้เขากลับรู้สึกจริงจังขึ้นมาในทันที,หยิง?
เขาต้องการทำอะไร? ทำไมถึงได้บอกกล่าวเรื่องเหล่านี้กัน?
"เจ้าให้ข้ามาที่นี่,มีธุระอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาตรงๆ.
"ข้าต้องการพบกับเจ้า,เพื่อแลกเปลี่ยนบ่อคลื่นสงบ!"หยิงที่กล่าวออกมาตรงๆ.
"บ่อคลื่นสงบ?
ไม่ได้อยู่ในมือข้า,เจ้าต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
หยิงที่ไม่ได้กังวลอะไร,ทว่ายังคงยกน้ำชาขึ้นจิบกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"บ่อคลื่นสงบเป็นสมบัติของตระกูลเทียน,และผู้สืบทอดก็มีเพียงแค่ภรรยาของเจ้า,คำพูดของเจ้า,ก็เหมือนกับคำพูดของนาง,บ่อคลื่นสงบนั้นเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก,ทว่าเจ้าไม่สามารถควบคุมมันได้ในตอนนี้,แม้ว่ามันจะเป็นของล้ำค่าที่สุด,แต่ก็ไม่ได้เป็นของตระกูลเทียน,เพียงแค่ตระกูลเทียนรับมันมา,ดังนั้น,ถึงแม้นว่าเทียนหลิงเอ๋อจะได้มันมาครองตอนนี้,ก็ไม่มีพลังในการเก็บรักษามันเอาไว้."
"แล้วอย่างไร?"
"บ่อคลื่นสงบนั้นจำเป็นต่อข้า,แม้ว่าจะอยู่ในมือของตระกูลเทียนภพหยิน,ทว่าบ่อคลื่นสงบนั้นมีค่ายกลที่บรรพชนตระกูลเทียนสร้างขึ้น,เมื่อออกจากโลกใบเล็ก,ตระกูลเทียนของโลกใบใหญ่ก็ย่อมรับรู้ได้,และจะนำมันคืนกลับไปในทันที,แม้นว่าข้านั้นจะไม่ได้หวาดกลัวเทียนเสิ่นจื่อและคนอื่นๆในเทือกเขาเทียนเซี่ยก็ตาม,ทว่าข้าก็ไม่ต้องการเป็นศัตรูกับพวกเขาเช่นกัน,ตราบเท่าที่เจ้าเห็นด้วย,เทียนหลิงเอ๋อก็ย่อมเห็นด้วยที่จะไม่ต้องการบ่อคลื่นสงบนั่นเช่นกัน!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
จงซานที่ชำเลืองมองหยิงด้วยแววตาลึกล้ำ,จดจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง.
"บ่อคลื่นสงบ? ล้ำค่าขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.
หยิงที่ค่อยๆจิบน้ำชา,ยังคงรอคอยจงซานอย่างใจเย็น.
ทันใดนั้น,แววตาของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังหยิง,"เจ้ากำลังจะจากไปจากที่นี่อย่างงั้นรึ?
เพื่อให้หลิงเอ๋อละทิ้งสิ่งนี้นะรึ?? อีกไม่นานเจ้าจะออกจากโลกใบเล็กสินะ?"
"ต้าฉินมีข้าราชบริพารมากมาย,ที่ต้องใช้ดวงวิญญาณหวนกลับแล้ว,กลับสิ่งของที่จะช่วยเรื่องนี้ได้! ใครจะไม่ต้องการล่ะ!"
"เจ้าไม่ได้ต้องการแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี? ไม่ต้องการที่จะเปิดโลกใบเล็กแห่งนี้หรอกรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แยกสวรรค์รึ? ข้าไม่ต้องการแยกสวรรค์!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่เฝ้ามองดูหยิง,ขณะที่หยิงกล่าวเกี่ยวกับการแยกสวรรค์นั้น,จงซานพบกว่าแววตาของหยิงนั้นไม่รู้สึกสนใจแม้แต่น้อย,แม้แต่มีแววตาเหยียดหยันด้วยซ้ำ.
เหยียดหยันอย่างงั้นรึ? จงซานที่สงสัยว่าเขาเข้าใจผิดรึไม่?
ไม่ใช่ว่ามันคือเป้าหมายของทุกคนในโลกใบเล็กหรอกรึ?
แยกสวรรค์?
ทำไมสายตาของหยิงที่ดูเหยียดหยัน,แม้นว่าจะปรากฏเพียงเล็กน้อย,,หากแต่,จงซานก็รับรู้ได้.
หยิง,ต้องการสิ่งใด?
ทำไมไม่รู้ภายในใจของจงซานส่วนหนึ่งก็รู้สึกยินดี,แม้นว่าจะไม่ได้มากนัก,หากแต่ส่วนหนึ่งก็ไม่อยากยอมรับ,แม้แต่รู้สึกขุนเคืองที่เขารู้สึกยินดีเล็กน้อยออกมาเมื่อสักครู่.
หยิง?
เซิ่งซ่างต้าฉิน,อย่างไรล่ะ?อีกไม่นานไม่ช้าก็เร็ว ข้าก็ต้องการเป็นอันดันหนึ่งและจะต้องแข็งแกร่งกว่าให้ได้!
แววตาที่หนักแน่นของจงซาน,ราวกับว่าหยิงสามารถมองออก,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ.
"แต่ว่าบ่อคลื่นสงบอยู่ในตระกูลเทียนภพหยิน?
ไม่ได้อยู่ในมือข้า!"จงซานกล่าว.
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา,ข้าสามารถชิงมาได้!"
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง,ครุ่นคิดเล็กน้อย,ส่วนหยิงนั้นกำลังรอคำตอบ.
"แล้วเจ้าต้องการนำสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนรึ?"จงซานที่ตัดสินใจยอมแพ้ในบ่อคลื่นสงบไปเช่นกัน.
สมบัติล้ำค่าที่สุด?
มันจะล้ำค่าที่สุดได้อย่างไร?
หากว่าไม่สามารถปกป้องมันได้,และไม่ใช่ว่าจะสูญเสียไปตลอดการ,จงซานเชื่อว่า,ต้องรอให้ถึงเวลาก่อน
เมื่อนั้นเขาจะมีของล้ำค่าได้มากกว่านี้!
"บุรุษที่แท้จริง,ย่อมรับรู้อะไรควรได้และเสีย,ข้ามองคนไม่ผิดจริงๆ!"หยิงกล่าว.
"แล้วอะไรที่ข้าควรได้!"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างใจเย็น.
"ดี,กับบ่อคลื่นสงบ,ข้าย่อมแลกสิ่งของที่คู่ควรต่อเจ้า."
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง,รอคอยให้หยิงกล่าว.
"อย่างแรก,คือสิ่งนี้,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ."หยิงกล่าว.
แววตาของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
"อย่างที่สอง,ข้อมูลเกี่ยวกับแดนเทพอมตะทั้งหมดที่ข้ารู้."
ดวงตาของจงซานหดเกร็ง.
"อย่างที่สาม,สิ่งที่เจ้าควรรู้,แม้นว่าจะไม่ได้ดีกว่าสองอย่างก่อนนี้,ทว่ามันจะทำให้สิ่งที่มีอยู่ดียิ่งขึ้น!"
จงซานและหยิง,ที่พูดคุยกันถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน.
วันถัดมา,จงซานที่กลับมายังตำหนักรับรองเพื่อพบกับอี้เหยี่ยน.
"ฝ่าบาท,กุยกูซือนั้นเป็นคนที่ปลีกวิเวก,ไม่รับแขก,ไม่ให้ใครพบ,เฉินจึงไม่สามารถพบกับกุยกูซือได้,ทว่าเฉินได้สอบถามคนอื่นดูเหมือนว่าเขากำลังจัดเตรียมค่ายกลบางอย่าง,เป็นค่ายกลที่ใหญ่มาก!
หากต้องการตรวจสอบล่ะก็คงต้องใช้จำนวนคนไม่น้อยในการสืบ."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่จำเป็นต้องสืบหาแล้ว,พวกเราจะนำคนทุกคนจากเมืองเซียนหยางไป!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? นำทุกคนกลับไปอย่างงั้นรึ?
ทำอะไรอย่างงั้นรึ?"
"กลับไปเตรียมตัว!"จงซานกล่าว.
"เตรียมตัวทำอะไรอย่างงั้นรึ?"
"รวมแผ่นดินทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ในเวลาเดียวกันนี้,ลู่ปู้เหว่ยที่กลับมาพบหยิงอีกครั้ง.
"ยินดีกับฝ่าบาทด้วย,จงซานดูเหมือนว่าต้องการจะรวมแผ่นดินแห่งนี้แล้ว,แน่นอนว่าจะต้องต่อกรกับผู้เยาว์ตระกุลกงอย่างแน่นอน,คนตระกูลกงนับว่าเป็นสัตรูที่คู่ควรกับเขา."ลู่ปู้เหว่ยกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สำหรับจงซาน,การจะรวมแผ่นดินนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดรึ?"
"คงจะเป็นอสุรกายชราของแดนเทพอมตะ!
ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าการยึดครองราชวงศ์สวรรค์,หวังว่าจงซานจะผ่านมันไปได้,ข้าต้องการเห็นสงครามการค้าของเขาในโลกใบใหญ่อีกสักครั้ง!"
"อืม!"หยิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
ราวกับสิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดของจงซาน,คงจะเป็นอสุรกายชราแดนเทพอมตะ,ที่หยิงจะปล่อยเอาไว้ให้กับเขา.
"จงซานจะผ่านบททดสอบได้หรือไม่,ทว่าหลังจากแยกสวรรค์แล้ว?
ที่ด้านนอกยังมียอดฝีมืออีกมากมายรวมตัวกันอยู่,พวกเขาที่คอยจับจ้องการแยกสวรรค์นี้อยู่,หากว่าจงซานผ่านไปแล้ว,ก็นับว่าเป็นเรื่องที่อันตรายขั้นที่สอง,ซึ่งถือว่าเป็นบททดสองที่เสี่ยงไม่น้อยเลย!"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่เป็นเพียงแค่บนทดสอบเริ่มต้นที่เขาต้องผ่าน,หากว่าไม่สามารถผ่านไปได้,ก็ไม่คู่ควรให้ข้าสนใจ."แววตาของหยิงที่เผยความเป็นปฏิปักษ์ออกมาเช่นกัน.
ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้ารับและไม่กล่าวต่ออีกต่อไป.
Chapter 779 Ying and
Zhong Shan
嬴与钟山
หยิงและจงซาน.
"ฝ่าบาทอยู่ด้านใน,ท่านเข้าไปพบกับฝ่าบาทได้เลย!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.
จงซานพยักหน้ารับ,พร้อมกับก้าวเข้าไปในตำหนัก.
จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องโถง,จับจ้องมองไปยังหยิง,ซึ่งสวมชุดมังกรทมิฬอยู่,ทว่าในเวลานี้,เขาไม่ได้สวมมงกุฏมังกร,แสดงท่าทางไม่ได้จริงจังนัก.
หยิงที่ยืนไขว้มือด้านหลังจดจ้องมองไปยังไปยังกำแพงที่อยู่ตรงกลางขณะที่จงซานก้าวเข้ามา.
กำแพงที่อยู่กลางห้องนั้น,มีรูปภาพที่แปลกประหลาดติดอยู่,เป็นภาพของลูกอ๊อดที่ราวกับกระโดดไปมาหลุดออกมาจากผนัง.
จงซานที่จดจ้องมองตามหญิงไปยังภาพลูกอ๊อดมามายที่มีวิถีการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกัน,พริบตานั้นทำให้จงซานราวกับว่าถูกดูดจิตสำนึกไปในทันที.
ดูเหมือนจะคล้ายถ้ำร้อยสวรรค์,ที่สามารถทำให้จงซานสามารถรับรู้และพบกับประสบการณ์ของภพชาติต่างๆ,จงซานที่ระงับจิตสำนึกที่จมจ่อมเอาไว้ทันที! ก่อนที่จะจ้องมองแผ่นหยกดังกล่าวด้วยท่าทางหวาดหวั่น,นี่มันหยกอะไรกัน?
ทว่า,ขณะที่จงซานกลับมาได้,ก็พบหยิงที่หันหน้ากลับมามองจงซานแล้ว,แววตาของหยิงที่เผยท่าทางพึงพอใจอยู่ไม่น้อย.
"จงซาน?"หยิงกล่าว.
"หยิง!"จงซานที่พยักหน้ารับ,ทว่าเกี่ยวกับหยกนั้น,ทำให้จงซานรู้สึกกริ่งเกรงไม่น้อย.
"แผ่นหยกนั่น,เจ้ามองเห็นอะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่สามารถที่จะประเมินได้,แม้นว่าจะถูกดึงเข้าไป,จงซานไม่ได้มีความสามารถ,มองเห็นได้แค่เพียงความสับสน!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
"แผ่นหยกนี้,มีชื่อว่า,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ,เป็นของวิเศษยุคโบราณ,ครั้งหนึ่งปราชญ์เทพสองคนเดินทางมายังโลกใบเล็ก,ได้ใช้โลกใบนี้เป็นกระดานหมาก,เป็นการต่อสู้เดิมพัน,สิ่งของนี้เป็นของตอบแทนที่ปราชญ์เทพได้ทิ้งเอาไว้!"หยิงที่ผายมือเชิญจงซานนัก.
ที่ด้านข้างๆของห้องโถงนั้น,มีชุดรับแขกสีทับทิม,และด้านข้างยังมีสาวรับใช้ที่งดงามยืนอยู่เป็นระเบียบเรียบร้อย.
จงซานที่ก้าวเข้าไปนั่ง,หยิงเองก็เช่นกัน,เหล่าสาวใช้ที่ทำการเสริฟน้ำชาจิตวิญญาณที่กลิ่นหอมฟุ้งโชยอบอวนไปทั่วห้อง.
"สิ่งนี้เป็นของตอบแทน? แล้วตอบแทนใคร?"จงซานที่เผยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"หยิงที่กล่าวถามราวกับต้องการทดสอบจงซาน.
"เป็นวิถีสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมด,ทว่าก็ไม่ได้แตกต่างนัก,ปราชญ์เทพทั้งสองที่สร้างความวุ่นวายกับโลกใบเล็ก,พวกเขาจำเป็นต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อชดเชย,เพื่องดเว้นกรรมที่จะเกิดขึ้น,ปราชญ์เทพคนแรกได้ทำให้พลังฝึกตนปล่อยปราณวิญญาณเอาไว้,ได้ยินว่ามันสามารถทำให้ใครที่ได้รับจะมีพลังฝึกตนเพิ่มสูงขึ้นในทันที,โดยที่ไม่ทำร้ายปราณต้นกำเนิด,สามารถนำมากลั่นร่างกายให้แข็งแกร่ง,ส่วนปราชญ์เทพอีกคนนั้นได้ทิ้งแผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้เอาไว้!"หยิงที่กล่าวอย่างเรียบง่าย.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
"แล้วแผนผังสวรรค์ลี้ลับใช้ทำอะไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"สิ่งที่ปราชญ์เทพทิ้งเอาไว้,แน่นอนว่าจะต้องเป็นสิ่งของที่ยอดเยี่ยม!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เป็นความยอดเยี่ยมด้านใหนอย่างงั้นรึ?"
"ด้วยการพยากรณ์ของกุยกูซือว่าเจ้าจะประสบความยากลำบาก,และทำให้เจ้าเดินทางมายังเมืองเซียนหยางในวันนี้,ไม่ทำให้เจ้ารู้สึกสงสัยอย่างงั้นรึ?"
"ถูกแล้ว,ภายในใจของจงซานรู้สึกสงสัยไม่น้อย,หากว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญโปรดบอกจงซานได้หรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
หยิงจ้องมองไปยังจงซาน,ส่ายหน้าไปมา,"เรื่องการพยากรณ์นั้น,หลังจากนี้เจ้าอาจจะรับรู้ได้,ไม่จำเป็นต้องให้ข้าบอกเจ้า,ส่วน,แผนผังสวรรค์ลี้ลับนี้,ที่จริงมันช่วย,ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ"
"ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
หยิงที่กล่าวเกี่ยวกับกฎเกณฑ์การพยากรณ์นั้นไม่สามารถที่จะบอกล่าวได้,แน่นอนว่าจงซานเองก็ไม่กล่าวแข็งขืนอย่างรู้แต่อย่างใด,ดังนั้นเขาจึงได้เปลี่ยนหัวข้อเกี่ยวกับแผนผังสวรรค์ลี้ลับ.
"ใช่,การศึกษาแผนผังนี้,แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถพยากรณ์ได้,ทว่าก็สามารถที่จะตระหนักได้ถึงบางเรื่อง,สามารถที่จะชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ,ทำให้คนที่ต้องการพยากรณ์ในตัวเจ้า,ไม่สามารถพยากรณ์ในตัวเจ้าได้อีกต่อไป."หยิงกล่าว.
"เป็นการรบกวนการพยากรณ์อย่างงั้นรึ?
ชำระล้างสวรรค์ลี้ลับ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"ถูกแล้ว,เมื่อทักษะนี้เพิ่มพูนสูงขึ้น,จะสามารถซ่อนความจริงจากปราชญ์เทพได้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพก็ไม่สามารถคำนวณเจ้าได้อีกต่อไป!"หยิงกล่าว.
กับใบหน้าท่าทางของเขา,ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่น้อย.
จงซานที่ไม่ได้จ้องมองไปยัง,แผนผังสวรรค์ลี้ลับอีกต่อไป,หากแต่สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังหยิง.
"ทำไมถึงได้กล่าวเรื่องนี้ล่ะข้าล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หัวข้อที่จะกล่าว,ก่อนอื่นเจ้าต้องตอบคำถามพวกเราก่อน!"หยิงจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้า?"
"ถูกแล้ว,เป็นเจ้า,คือแขกจากด้านนอกอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ.
"หืม?
สิ่งที่เจ้าต้องการกล่าวหมายถึงข้ามาจากที่ใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าสงบไม่ตื่นตกใจ.
"ข้าได้พยากรณ์เจ้า,ทว่าแน่นอน,ว่ากุยกูซือก็ได้พยากรณ์เจ้าเช่นกัน,ผลที่ได้ออกมาเหมือนกัน,เจ้ามาจากด้านนอก!"หยิงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.
เห็นสายตาที่ดุดัน,จงซานที่เผยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้,"การพยากรณ์?
นับเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"
เมื่อรับจงซานยอมรับ,ท่าทางของหยิงที่เปลี่ยนเป็นนุ่มนวลลง.
"เจ้าคงได้พบเข้ากับอะไรบางอย่างในอดีต,ข้าจะไม่สอบถามที่มาของเจ้า,หากแต่จากท่าทางของเจ้าต่อต้าฉิน,เจ้าที่มาจากข้างนอก,กับเคยได้ยินเรื่องราวของข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าว.
"บางที,ต้าฉินที่ข้ารู้จักนั้นเป็นต้าฉินอื่นที่ไม่ใช่ต้าฉิน,หากแต่ชื่อของข้าราชบริพารของเจ้ากับต้าฉินที่ข้ารู้จักกับเหมือนกัน!"จงซานกล่าว.
"ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเข้าใจว่า,ต้าฉินอื่นนั้นอาจจะเป็นต้าฉินนี้ก็ได้!"หยิงที่กล่าวด้วยท่าทางสนใจ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.
"แปดหมื่นปีที่แล้ว,เหมือนฝันข้าได้ผ่านสวรรค์ลี้ลับด้วยทักษะเทวะ,ด้วยอำนาจบำเพ็ญบริวาร,ทำให้เหล่าเสนาธิการ,กองกำลัง,ก้าวข้ามผ่านไปพร้อมๆกับข้า,ข้ามผ่านโลกใบเล็กมากมายและโลกใบใหญ่,รับประสบการณ์นับไม่ถ้วนพร้อมกับเหล่าข้าราชบริพาร,ตระเวนไปทุกแห่ง! เจ้าควรจะเคาเดาได้แล้วละมั้ง?"
"ดวงวิญญาณหวนกลับ!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ถูกแล้ว!"แววตาหยิงที่เผยประกายความภาคภูมิเช่นกัน.
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้จงซานรู้สึกดีหรือไม่ว่าเขาจะคาดเดาถูกหรือผิด,หากแต่เวลานี้เขากลับรู้สึกจริงจังขึ้นมาในทันที,หยิง?
เขาต้องการทำอะไร? ทำไมถึงได้บอกกล่าวเรื่องเหล่านี้กัน?
"เจ้าให้ข้ามาที่นี่,มีธุระอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาตรงๆ.
"ข้าต้องการพบกับเจ้า,เพื่อแลกเปลี่ยนบ่อคลื่นสงบ!"หยิงที่กล่าวออกมาตรงๆ.
"บ่อคลื่นสงบ?
ไม่ได้อยู่ในมือข้า,เจ้าต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
หยิงที่ไม่ได้กังวลอะไร,ทว่ายังคงยกน้ำชาขึ้นจิบกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"บ่อคลื่นสงบเป็นสมบัติของตระกูลเทียน,และผู้สืบทอดก็มีเพียงแค่ภรรยาของเจ้า,คำพูดของเจ้า,ก็เหมือนกับคำพูดของนาง,บ่อคลื่นสงบนั้นเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก,ทว่าเจ้าไม่สามารถควบคุมมันได้ในตอนนี้,แม้ว่ามันจะเป็นของล้ำค่าที่สุด,แต่ก็ไม่ได้เป็นของตระกูลเทียน,เพียงแค่ตระกูลเทียนรับมันมา,ดังนั้น,ถึงแม้นว่าเทียนหลิงเอ๋อจะได้มันมาครองตอนนี้,ก็ไม่มีพลังในการเก็บรักษามันเอาไว้."
"แล้วอย่างไร?"
"บ่อคลื่นสงบนั้นจำเป็นต่อข้า,แม้ว่าจะอยู่ในมือของตระกูลเทียนภพหยิน,ทว่าบ่อคลื่นสงบนั้นมีค่ายกลที่บรรพชนตระกูลเทียนสร้างขึ้น,เมื่อออกจากโลกใบเล็ก,ตระกูลเทียนของโลกใบใหญ่ก็ย่อมรับรู้ได้,และจะนำมันคืนกลับไปในทันที,แม้นว่าข้านั้นจะไม่ได้หวาดกลัวเทียนเสิ่นจื่อและคนอื่นๆในเทือกเขาเทียนเซี่ยก็ตาม,ทว่าข้าก็ไม่ต้องการเป็นศัตรูกับพวกเขาเช่นกัน,ตราบเท่าที่เจ้าเห็นด้วย,เทียนหลิงเอ๋อก็ย่อมเห็นด้วยที่จะไม่ต้องการบ่อคลื่นสงบนั่นเช่นกัน!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
จงซานที่ชำเลืองมองหยิงด้วยแววตาลึกล้ำ,จดจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง.
"บ่อคลื่นสงบ? ล้ำค่าขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง.
หยิงที่ค่อยๆจิบน้ำชา,ยังคงรอคอยจงซานอย่างใจเย็น.
ทันใดนั้น,แววตาของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังหยิง,"เจ้ากำลังจะจากไปจากที่นี่อย่างงั้นรึ?
เพื่อให้หลิงเอ๋อละทิ้งสิ่งนี้นะรึ?? อีกไม่นานเจ้าจะออกจากโลกใบเล็กสินะ?"
"ต้าฉินมีข้าราชบริพารมากมาย,ที่ต้องใช้ดวงวิญญาณหวนกลับแล้ว,กลับสิ่งของที่จะช่วยเรื่องนี้ได้! ใครจะไม่ต้องการล่ะ!"
"เจ้าไม่ได้ต้องการแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี? ไม่ต้องการที่จะเปิดโลกใบเล็กแห่งนี้หรอกรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แยกสวรรค์รึ? ข้าไม่ต้องการแยกสวรรค์!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่เฝ้ามองดูหยิง,ขณะที่หยิงกล่าวเกี่ยวกับการแยกสวรรค์นั้น,จงซานพบกว่าแววตาของหยิงนั้นไม่รู้สึกสนใจแม้แต่น้อย,แม้แต่มีแววตาเหยียดหยันด้วยซ้ำ.
เหยียดหยันอย่างงั้นรึ? จงซานที่สงสัยว่าเขาเข้าใจผิดรึไม่?
ไม่ใช่ว่ามันคือเป้าหมายของทุกคนในโลกใบเล็กหรอกรึ?
แยกสวรรค์?
ทำไมสายตาของหยิงที่ดูเหยียดหยัน,แม้นว่าจะปรากฏเพียงเล็กน้อย,,หากแต่,จงซานก็รับรู้ได้.
หยิง,ต้องการสิ่งใด?
ทำไมไม่รู้ภายในใจของจงซานส่วนหนึ่งก็รู้สึกยินดี,แม้นว่าจะไม่ได้มากนัก,หากแต่ส่วนหนึ่งก็ไม่อยากยอมรับ,แม้แต่รู้สึกขุนเคืองที่เขารู้สึกยินดีเล็กน้อยออกมาเมื่อสักครู่.
หยิง?
เซิ่งซ่างต้าฉิน,อย่างไรล่ะ?อีกไม่นานไม่ช้าก็เร็ว ข้าก็ต้องการเป็นอันดันหนึ่งและจะต้องแข็งแกร่งกว่าให้ได้!
แววตาที่หนักแน่นของจงซาน,ราวกับว่าหยิงสามารถมองออก,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ.
"แต่ว่าบ่อคลื่นสงบอยู่ในตระกูลเทียนภพหยิน?
ไม่ได้อยู่ในมือข้า!"จงซานกล่าว.
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา,ข้าสามารถชิงมาได้!"
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง,ครุ่นคิดเล็กน้อย,ส่วนหยิงนั้นกำลังรอคำตอบ.
"แล้วเจ้าต้องการนำสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนรึ?"จงซานที่ตัดสินใจยอมแพ้ในบ่อคลื่นสงบไปเช่นกัน.
สมบัติล้ำค่าที่สุด?
มันจะล้ำค่าที่สุดได้อย่างไร?
หากว่าไม่สามารถปกป้องมันได้,และไม่ใช่ว่าจะสูญเสียไปตลอดการ,จงซานเชื่อว่า,ต้องรอให้ถึงเวลาก่อน
เมื่อนั้นเขาจะมีของล้ำค่าได้มากกว่านี้!
"บุรุษที่แท้จริง,ย่อมรับรู้อะไรควรได้และเสีย,ข้ามองคนไม่ผิดจริงๆ!"หยิงกล่าว.
"แล้วอะไรที่ข้าควรได้!"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างใจเย็น.
"ดี,กับบ่อคลื่นสงบ,ข้าย่อมแลกสิ่งของที่คู่ควรต่อเจ้า."
จงซานที่จ้องมองไปยังหยิง,รอคอยให้หยิงกล่าว.
"อย่างแรก,คือสิ่งนี้,แผนผังสวรรค์ลี้ลับ."หยิงกล่าว.
แววตาของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
"อย่างที่สอง,ข้อมูลเกี่ยวกับแดนเทพอมตะทั้งหมดที่ข้ารู้."
ดวงตาของจงซานหดเกร็ง.
"อย่างที่สาม,สิ่งที่เจ้าควรรู้,แม้นว่าจะไม่ได้ดีกว่าสองอย่างก่อนนี้,ทว่ามันจะทำให้สิ่งที่มีอยู่ดียิ่งขึ้น!"
จงซานและหยิง,ที่พูดคุยกันถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน.
วันถัดมา,จงซานที่กลับมายังตำหนักรับรองเพื่อพบกับอี้เหยี่ยน.
"ฝ่าบาท,กุยกูซือนั้นเป็นคนที่ปลีกวิเวก,ไม่รับแขก,ไม่ให้ใครพบ,เฉินจึงไม่สามารถพบกับกุยกูซือได้,ทว่าเฉินได้สอบถามคนอื่นดูเหมือนว่าเขากำลังจัดเตรียมค่ายกลบางอย่าง,เป็นค่ายกลที่ใหญ่มาก!
หากต้องการตรวจสอบล่ะก็คงต้องใช้จำนวนคนไม่น้อยในการสืบ."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่จำเป็นต้องสืบหาแล้ว,พวกเราจะนำคนทุกคนจากเมืองเซียนหยางไป!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"หืม? นำทุกคนกลับไปอย่างงั้นรึ?
ทำอะไรอย่างงั้นรึ?"
"กลับไปเตรียมตัว!"จงซานกล่าว.
"เตรียมตัวทำอะไรอย่างงั้นรึ?"
"รวมแผ่นดินทั้งหมด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
............
ในเวลาเดียวกันนี้,ลู่ปู้เหว่ยที่กลับมาพบหยิงอีกครั้ง.
"ยินดีกับฝ่าบาทด้วย,จงซานดูเหมือนว่าต้องการจะรวมแผ่นดินแห่งนี้แล้ว,แน่นอนว่าจะต้องต่อกรกับผู้เยาว์ตระกุลกงอย่างแน่นอน,คนตระกูลกงนับว่าเป็นสัตรูที่คู่ควรกับเขา."ลู่ปู้เหว่ยกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สำหรับจงซาน,การจะรวมแผ่นดินนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดรึ?"
"คงจะเป็นอสุรกายชราของแดนเทพอมตะ!
ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าการยึดครองราชวงศ์สวรรค์,หวังว่าจงซานจะผ่านมันไปได้,ข้าต้องการเห็นสงครามการค้าของเขาในโลกใบใหญ่อีกสักครั้ง!"
"อืม!"หยิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
ราวกับสิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดของจงซาน,คงจะเป็นอสุรกายชราแดนเทพอมตะ,ที่หยิงจะปล่อยเอาไว้ให้กับเขา.
"จงซานจะผ่านบททดสอบได้หรือไม่,ทว่าหลังจากแยกสวรรค์แล้ว?
ที่ด้านนอกยังมียอดฝีมืออีกมากมายรวมตัวกันอยู่,พวกเขาที่คอยจับจ้องการแยกสวรรค์นี้อยู่,หากว่าจงซานผ่านไปแล้ว,ก็นับว่าเป็นเรื่องที่อันตรายขั้นที่สอง,ซึ่งถือว่าเป็นบททดสองที่เสี่ยงไม่น้อยเลย!"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นี่เป็นเพียงแค่บนทดสอบเริ่มต้นที่เขาต้องผ่าน,หากว่าไม่สามารถผ่านไปได้,ก็ไม่คู่ควรให้ข้าสนใจ."แววตาของหยิงที่เผยความเป็นปฏิปักษ์ออกมาเช่นกัน.
ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้ารับและไม่กล่าวต่ออีกต่อไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น