Immortality chapter 780 Great Qin dismisses the command
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 780 คำบัญชาต้าฉินให้ออกไป.
chapter 780 Great Qin
dismisses the command
ภพหยินภาคเหนือ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!
"ให้ทูตต้าฉิน,เจ้าเกา,เข้ามาได้!"
เสียงขันทีที่ดังก้องท้องพระโรง,เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ต่างก็จดจ้องมองไปยังประตูทางเข้า.
จากนั้น,ขันทีชราในชุดสีม่วง,พร้อมกับสวมชุดขุนนางก้าวเข้ามาภายในห้องโถง.
ที่ทิศเหนือของท้องพระโรงมีเซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวอยู่,จับจ้องมองไปยังขันทีชราที่กำลังก้าวเข้ามา.
ขันทีเจ้าเกาที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง,ไม่มองแม้แต่เซิ่งซ่างต้าโหยว,แววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
"ต้าฉิน?
ทำไมราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินภพหยางถึงได้ส่งทูตมาที่นี่?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
เจ้าเกาที่สะบัดมือนำราชโองการออกมา.
"เซิ่งซ่างมีประสงค์,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ภพหยินภาคเหนือ,ขัดขวางความคิดของฝ่าบาท,ฝ่าบาทไม่พึงพอใจแม้แต่น้อย,เซิ่งซ่างมีคำบัญชา,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,จะต้องปิดตัวลงภายในหนึ่งปี! จบราชโองการ!"เจ้าเกาที่อ่านราชโองการของหยิง.
อหังการยิ่งนัก!
เป็นการกระทำที่ยโสโอหังนัก!
ถึงกับออกราชโองการประกาศต่อราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
และยังประสงค์ขับไล่,ไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย.
เรื่องนี้เกินกว่าคำว่าอหังการแล้ว,หากแต่เป็นการกระทำที่บ้าคลั่ง,คนผู้นี้เสียสติ,หยิงเป็นคนเสียสติไปแล้ว.
เซิ่งซ่างของภพหยาง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมาจัดการเซิ่งซ่างของภพหยิน?
เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?
"สามหาว,เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่ที่ใหน?"
เสนาบดีต้าโหยวที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เจ้าเกวเหล่ตาจดจ้องมองเสนาบดีต้าโหยวเล็กน้อย.
"ที่นี่ก็คือท้องพระโรงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ไม่ใช่รึ?"เจ้าเกาที่กล่าวด้วยน้ำเสียงโอหัง.
"ต้าโหยวของข้า,เพราะว่าขัดขวางความคิดของหยิง?
ทำให้หยิงไม่มีความสุข,ดังนั้นจึงต้องการให้พวกเราออกจากที่นี่ไปอย่างงั้นรึ?
คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากใหนกัน,ขัดขวางความคิดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา.
"ในภพหยินเองก็มีแดนเทวะเหลือเพียงแห่งเดียว,คือแดนเทวะเห่ยหมาง,ตอนนี้ก็มีทูตของต้าฉินเดินทางไปที่นั่น,มีเนื้อหาเช่นเดียวกัน!"เจ้าเกาที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
ได้ยินคำพูดของเจ้าเกา,เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ต่างก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ราวกับมองเห็นคนโง่,ทุกคนที่ดวงตาหดเกร็งแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ต้าฉินภพหยาง,เดินทางมาที่นี่เพื่อมาจัดการพวกเราอย่างงั้นรึ?
คิดจะล้มล้างราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว? เจ้าคิดว่ามีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"สายตาของเซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาเป็นปฏิปักษ์ออกมา.
"ต้าฉินของข้า,แน่นอนย่อมมีความสามารถอยู่แล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจ้าเกาไม่ได้บอกว่ามีคุณสมบัติ,ทว่ากล่าวว่ามีความสามารถ,เห็นชัดเจนว่า,เจ้าเกามั่นใจในความแข็งแกร่งของต้าฉินนั่นเอง.
"ให้ปิดตัวลงภายในหนึ่งปีอย่างงั้นรึ?
แล้วหากว่าพวกเราไม่ยอมยกเลิกล่ะ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่หรี่ตาจ้องมอง.
"ฝ่าบาทกล่าวว่าหากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวไม่ยินดีจากไป,ต้าฉินของข้าจะช่วยไล่ออกไปเอง!"เจ้าเกากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"โอหังยิ่งนัก!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวกับความอังหารการของหยิงทันที.
"ให้คนเข้ามา,นำคนเสียสตินี้ไปขังในคุกสวรรค์เดี่ยวนี้!"เสนาบดีต้าโหยวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เจ้าเกาไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย,ขณะที่เหล่าองค์รักษ์จากด้านนอกตำหนักวิ่งเข้ามา,เจ้าเกาที่ได้ส่งราชโองการลอยออกไป,ยังเซิ่งซ่างต้าโหยว.
"เซิ่งซ่างต้าโหยว,ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร,ให้ท่านคิดใคร่ครวญให้ดี,ท่านยังมีเวลาหนึ่งปี,อย่าได้ให้ความโลภบังตา,จนถูกฝังอยู่ใต้คมกระบี่,ทุกอย่างเป็นท่านตัดสินแล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ระหว่างพูดออกมานั้น,ร่างของเจ้าเกาก็หายไปจากท้องพระโรงในทันที.
เจ้าเกาหายไปในทันที,ทำให้เหล่าเสนาธิการทั้งหมดต้องขมวดคิ้วไปมา,เร็วมาก,รวดเร็ว,จนพวกเขาไม่แม้แต่เห็นการจากไปของเจ้าเกา.
"!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่รับราชโองการที่เจ้าเกาส่งมา.
เหล่าข้าราชบริพารส่วนมากต่างก็คิดว่าเป็นเรื่องตลกขบขัน,ทว่าเซิ่งซ่างต้าโหยว,และสี่ขุนนางใหญ่ตอนนี้ต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากนั้นสามวัน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ตระกูลอี้,หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของต้าโหยว.
ภายในห้องโถงของตระกูลอี้,
อี้หลานเชวี๋ยที่บนไหล่ของเขานั้นมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างแปลกประหลาด,เป็นปลาที่มีปีก,คุนเผิง,เป็นคุนเผิงที่ย่อขนาดลงแล้วนั่นเอง.
ขณะที่อี้เหลานเชวี๋ยก้าวเข้ามาในห้องโถง.
ภายในห้องโถง,กลุ่มคนที่อยู่ด้านในเวลานี้ต่างโค้งคำนับให้.
"ท่านพ่อ,ท้ายที่สุดบุตรก็ทำตามความปรารถนาได้,ออกไปครั้งนี้,สุดท้ายแล้วก็สามารถกำราบคุนเผิงได้,ข้าสามารได้รับการสนับสนุนจากมันแล้ว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
คุนเผิง?
ทุกคนของตระกูลอี้ต่างก็จับจ้องมองไปยังบนไหล่ของอี้เหลานเชวี๋ย.
คนของตระกุลอี้ทั้งหมดที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิง,แววตาที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,คุนเผิง?
เชวี๋ยเอ๋อที่มีระดับราชันย์แท้เท่านั้น,เป็นไปได้อย่างไรที่จะกำราบคุนเผิงได้?
บรรพชนตระกูลอี้ที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิงถึงกับงงงวย,คนเผิงตนนี้แม้แต่ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์แท้,ยังเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกำราบมันได้,แม้แต่พบเจอกับมันตัวเขา
ยังต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด,แล้วเชวี๋ยเอ๋อกำราบมันได้อย่างไร?
คนตระกูลอี้ที่จ้องมองไปยังอี้เหลานเชวี๋ย,ทั้งอิจฉา,และเคารพในตัวเขาด้วย.
"เชวี๋ยเอ๋อ,สามวันที่แล้วราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวเกิดเรื่องสำคัญขึ้น,เจ้ารู้หรือไม่?"บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวสอบถามออกมาทันที.
"เรื่องสำคัญอะไรอย่างงั้นรึ?
ข้ายุ่งวุ่นวายกับการกำราบคุนเผิงมาหลายวันแล้ว,จึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องสำคัญอะไรขึ้น?"อี้เหลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยัง,อี้หลานเชวี๋ยด้วยแววตาจริงจัง.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินของภพหยาง,หยิงได้ออกราชโองการส่งทูตมายังต้าโหยวของพวกเรา,เหตุการณ์ในท้องพระโรง......!"
อี้หลานเชวี๋ยที่ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นพลางขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังอี้หลานเชวี๋ย.
อี้หลานเชวี๋ยที่ครุ่นคิดก้าวไปมา,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขา,หลังจากนั้นผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป.
ทันใดนั้น,อี้หลานเชวี๋ยก็จ้องมองบรรพชนตระกูลอี้ด้วยความจริงจัง.
"ต้าฉิน,ข้าได้สืบมาเล็กน้อย,เรื่องในครานี้ไม่สามารถประมาทได้อย่างแน่นอน,มันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้เลย,เรื่องในตอนนี้,ต้องการให้ท่านออกไปตรวจสอบในทันที!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาทันที.
"เชวี๋ยเอ๋อ,อย่าได้เสียมารยาท!"ชายที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมา.
บรรพชนตระกูลอี้ที่โบกมือไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ไม่มีปัญหา,เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้,เชวี๋ยเอ๋อไม่ได้คิดเช่นนั้นแน่นอน!"
อี้หลานเชวี๋ยพยักหน้า."เรื่องนี้ต้องดำเนินการในทันที,ยิ่งเร็วยิ่งดี,จะต้องเดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,และตระกูลเทียน,แม้แต่แดนเทวะเห่ยหมาง,นอกจากต้าโหยวแล้ว,หยิงได้ส่งราชโองการไปที่ใหนบ้าง,มีสถานที่ใหนที่ไม่ได้รับ! จะต้องสืบมาให้เร็วที่สุด!"
"เร็วที่สุดอย่างงั้นรึ?"
"อืม,ต้าฉินที่ยังไม่ลงมือตอนนี้,หากว่าพวกเขาลงมือจริงๆล่ะก็พวกเราจะไม่มีโอกาสที่จะรอด,เรื่องนี้จึงต้องดำเนินการในทันที!"
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ภายในห้องโถง.
"ท่านพูดจริงๆรึ? แดนเทวะเห่ยหมางก็ได้รับราชโองการที่อหังการนี้ด้วยรึ?
มีต้าเจิ้งที่ไม่ได้รับ,ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่ามีแม่ทัพสองคนมาช่วยต้าเจิ้งจัดการยอดฝีมืออย่างงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก,แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ถูกต้อง!"บรรพชนตระกูลอี้กล่าว.
อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองทุกคนที่อยู่ในห้องโถง,"แม้ว่าข้าจะไม่ต้องการจะกล่าวออกมา,ทว่าสถานการณ์ในเวลานี้ถูกบังคับแล้ว,พวกเรามีแต่ต้องทำ!"
"อะไร?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตระกูลของพวกเราทั้งหมดควรจะซ่อนตัวจากโลกใบนี้! ถอยหนีจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"ซ่อนตัวจากโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงใบหน้าไม่อยากเชื่อ.
"ไม่ใช่การคุยโวหรอกรึ?
ต้าฉินแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ? "บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวออกมา.
"ต้าฉิน,นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะจินตนาการถึงได้."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"แล้วเจ้าว่าต้าโหยวควรทำอย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ไม่ต้องการจะละทิ้งอิทธิพลไปพลางขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าโหยว,หลายปีมานี้เซิ่งซ่างได้มอบความสุขต่อพวกเรา,คงจะต้องให้ฝ่าบาทตัดสินใจ,หากไม่ปิดตัวราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ก็ต้องเป็นเมืองขึ้นของราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,ไม่เช่นนั้น,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวจะต้องถูกทำลายจนสิ้นแน่นอน!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวยืนยัน.
"แฮกกกๆๆๆ!"
ทุคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"เข้ารู้จักฝ่าบาทดี,สองวิธีที่เจ้ากล่าวฝ่าบาทไม่มีทางทำ."บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นั่นเป็นเรื่องของเขา,พวกเราตอนนี้จะต้องเผยความอดกลั้นเอาไว้!"อี้หลานเชวี๋ย.
"ปู่ซู!"ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังบรรพชนตระกูลอี้.
"เชื่อฟังเชวี๋ยเอ๋อ!"บรรพชนตระกูลอี้ที่ตัดสินใจในทันที.
ทุกคนเวลานี้ทำได้แค่ยอมรับความจริง.
"แล้วพวกเราจะซ่อนตัวตนจากโลกใบนี้ที่ใหน?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว,นอกจากนี้เรื่องนี้,ไม่ใช่แค่ตระกูลของพวกเราแน่ที่เตรียมการ,ตอนนี้,พวกเราเรียกเหล่าศิษย์หลักของตระกูลอี้มารวมตัวกันก่อน."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"อืม!"
หนึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ภพหยิน,ภายตำหนักแห่งหนึ่ง,เป็นค่ายของต้าฉิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวและแดนเทวะเห่ยหมาง,ไม่ได้ทำตามสิ่งที่เราแจ้งไป,แม่ทัพหวังเจี้ยน!"หลี่ซือกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำคน,เดินทางไปยังเมืองหลวงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ทำให้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปซะ!"หลี่ซือกล่าว.
"แล้วจะให้ทำอย่างไรกับวาสนาของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว?"
"วาสนานั้นไม่ใช่ของพวกเรา,จบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด,จะได้กลับไปรายงานฝ่าบาท!"
"รับทราบ!"
"แม่ทัพเมิ่งเทียน!"
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำทัพ,ตรงไปยังแดนเทวะเห่ยหมาง,จัดการแดนเทวะเห่ยม่าง,และยึดลิขิตของแดนเทวะกลับมาให้ฝ่าบาท."หลี่ซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เจ้าเกา,เจ้ารอฝ่าบาทเดินทางมาถึงที่นี่,ข้าจะล่วงหน้าไปยังตระกูลเทียนก่อน."หลี่ซือจ้องมองไปยังเจ้าเกา.
"เสนาบดีหลี่เดินทางไปยังตระกูลเทียนก่อนเพื่อทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าเกาขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเจรจาเป็นพิธีก่อน,จากนั้นค่อยใช้กำลัง!"
"ไปเร็วเข้า,นำพุแห่งชีวิต,ไปนำน้ำพุแห่งชีวิตกลับมาอีก!"เทียนถังที่สั่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาในทันที.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนเร่งรีบไปในทันที.
เทียนถังจ้องมองเทียนไลที่นอนอยู่บนเตียงหยก,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล.
"พี่สาม,ไร้ประโยชน์,เกินกว่าหนึ่งปีแล้ว,น้ำพุแห่งชีวิตนั้นสามารถรักษาชีวิตข้าได้เพียงหนึ่งปี,ตอนนี้มันเกินรักษาแล้ว,ข้ารู้สึกดวงวิญญาณของข้าจางลงเกินขีดจำกัดที่จะทนได้แล้ว!"เทียนไลที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
เทียนไลเวลานี้,ถูกปกคลุมด้วยโลหิต,จนมองไม่เห็นร่างกายของตัวเอง,หลังจากที่เขาถูกกระบี่ของหวังเจียน,โลหิตภายในร่างกายของเขาที่ระเหยออกมา,ตอนนี้เหลือเพียงผิวหนังคลุมกระดูกเท่านั้น.
"ข้าจะพาเจ้าออกไป,ลุงหกจะต้องช่วยเจ้าได้แน่!"เทียนถังที่กัดริมฝีปาก.
"ข้าไม่สามารถออกไปได้แล้ว,หนึ่งปีมานี้ท่านก็รู้ดี,ข้าบาดเจ็บหนัก,หากข้าออกจากโลกใบเล็กด้วยพลัง,จะถูกม่านพลังของโลกใบเล็กบีบจนแตกสลายกลายเป็นฝุ่น."
ดวงตาของเทียนถังที่กลายเป็นสีแดง.
"พี่สาม,ล้างแค้นให้ข้าด้วย,ข้าถูกหวังเจียนและเมิ่งเทียนของต้าฉินทำร้าย,ข้าต้องการให้ต้าฉินล่มสลาย,ข้าต้องการให้จงซานตาย!"เทียนไลที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
จากนั้น,เทียนไลที่ค่อยหมดเรี่ยวแรงจนไร้ซึ่งลมหายใจไปในที่สุด.
"อ๊าก!!!!!!!!"
เทียนถังที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,ความห่อเหี่ยวเศร้าใจที่ปะทุขึ้นมา,ปัดเป่าเมฆที่อยู่รอบๆสลายหายไปทั้งหมด.
chapter 780 Great Qin
dismisses the command
大秦解散令
คำบัญชาต้าฉินให้ออกไป.
ภพหยินภาคเหนือ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!
"ให้ทูตต้าฉิน,เจ้าเกา,เข้ามาได้!"
เสียงขันทีที่ดังก้องท้องพระโรง,เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ต่างก็จดจ้องมองไปยังประตูทางเข้า.
จากนั้น,ขันทีชราในชุดสีม่วง,พร้อมกับสวมชุดขุนนางก้าวเข้ามาภายในห้องโถง.
ที่ทิศเหนือของท้องพระโรงมีเซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวอยู่,จับจ้องมองไปยังขันทีชราที่กำลังก้าวเข้ามา.
ขันทีเจ้าเกาที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง,ไม่มองแม้แต่เซิ่งซ่างต้าโหยว,แววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
"ต้าฉิน?
ทำไมราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินภพหยางถึงได้ส่งทูตมาที่นี่?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
เจ้าเกาที่สะบัดมือนำราชโองการออกมา.
"เซิ่งซ่างมีประสงค์,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ภพหยินภาคเหนือ,ขัดขวางความคิดของฝ่าบาท,ฝ่าบาทไม่พึงพอใจแม้แต่น้อย,เซิ่งซ่างมีคำบัญชา,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,จะต้องปิดตัวลงภายในหนึ่งปี! จบราชโองการ!"เจ้าเกาที่อ่านราชโองการของหยิง.
อหังการยิ่งนัก!
เป็นการกระทำที่ยโสโอหังนัก!
ถึงกับออกราชโองการประกาศต่อราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
และยังประสงค์ขับไล่,ไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย.
เรื่องนี้เกินกว่าคำว่าอหังการแล้ว,หากแต่เป็นการกระทำที่บ้าคลั่ง,คนผู้นี้เสียสติ,หยิงเป็นคนเสียสติไปแล้ว.
เซิ่งซ่างของภพหยาง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมาจัดการเซิ่งซ่างของภพหยิน?
เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?
"สามหาว,เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่ที่ใหน?"
เสนาบดีต้าโหยวที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เจ้าเกวเหล่ตาจดจ้องมองเสนาบดีต้าโหยวเล็กน้อย.
"ที่นี่ก็คือท้องพระโรงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ไม่ใช่รึ?"เจ้าเกาที่กล่าวด้วยน้ำเสียงโอหัง.
"ต้าโหยวของข้า,เพราะว่าขัดขวางความคิดของหยิง?
ทำให้หยิงไม่มีความสุข,ดังนั้นจึงต้องการให้พวกเราออกจากที่นี่ไปอย่างงั้นรึ?
คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากใหนกัน,ขัดขวางความคิดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา.
"ในภพหยินเองก็มีแดนเทวะเหลือเพียงแห่งเดียว,คือแดนเทวะเห่ยหมาง,ตอนนี้ก็มีทูตของต้าฉินเดินทางไปที่นั่น,มีเนื้อหาเช่นเดียวกัน!"เจ้าเกาที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
ได้ยินคำพูดของเจ้าเกา,เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ต่างก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ราวกับมองเห็นคนโง่,ทุกคนที่ดวงตาหดเกร็งแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ต้าฉินภพหยาง,เดินทางมาที่นี่เพื่อมาจัดการพวกเราอย่างงั้นรึ?
คิดจะล้มล้างราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว? เจ้าคิดว่ามีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"สายตาของเซิ่งซ่างต้าโหยวที่เผยแววตาเป็นปฏิปักษ์ออกมา.
"ต้าฉินของข้า,แน่นอนย่อมมีความสามารถอยู่แล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจ้าเกาไม่ได้บอกว่ามีคุณสมบัติ,ทว่ากล่าวว่ามีความสามารถ,เห็นชัดเจนว่า,เจ้าเกามั่นใจในความแข็งแกร่งของต้าฉินนั่นเอง.
"ให้ปิดตัวลงภายในหนึ่งปีอย่างงั้นรึ?
แล้วหากว่าพวกเราไม่ยอมยกเลิกล่ะ?"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่หรี่ตาจ้องมอง.
"ฝ่าบาทกล่าวว่าหากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวไม่ยินดีจากไป,ต้าฉินของข้าจะช่วยไล่ออกไปเอง!"เจ้าเกากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"โอหังยิ่งนัก!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวกับความอังหารการของหยิงทันที.
"ให้คนเข้ามา,นำคนเสียสตินี้ไปขังในคุกสวรรค์เดี่ยวนี้!"เสนาบดีต้าโหยวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เจ้าเกาไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย,ขณะที่เหล่าองค์รักษ์จากด้านนอกตำหนักวิ่งเข้ามา,เจ้าเกาที่ได้ส่งราชโองการลอยออกไป,ยังเซิ่งซ่างต้าโหยว.
"เซิ่งซ่างต้าโหยว,ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร,ให้ท่านคิดใคร่ครวญให้ดี,ท่านยังมีเวลาหนึ่งปี,อย่าได้ให้ความโลภบังตา,จนถูกฝังอยู่ใต้คมกระบี่,ทุกอย่างเป็นท่านตัดสินแล้ว!"เจ้าเกาที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ระหว่างพูดออกมานั้น,ร่างของเจ้าเกาก็หายไปจากท้องพระโรงในทันที.
เจ้าเกาหายไปในทันที,ทำให้เหล่าเสนาธิการทั้งหมดต้องขมวดคิ้วไปมา,เร็วมาก,รวดเร็ว,จนพวกเขาไม่แม้แต่เห็นการจากไปของเจ้าเกา.
"!"เซิ่งซ่างต้าโหยวที่รับราชโองการที่เจ้าเกาส่งมา.
เหล่าข้าราชบริพารส่วนมากต่างก็คิดว่าเป็นเรื่องตลกขบขัน,ทว่าเซิ่งซ่างต้าโหยว,และสี่ขุนนางใหญ่ตอนนี้ต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
หลังจากนั้นสามวัน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ตระกูลอี้,หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของต้าโหยว.
ภายในห้องโถงของตระกูลอี้,
อี้หลานเชวี๋ยที่บนไหล่ของเขานั้นมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างแปลกประหลาด,เป็นปลาที่มีปีก,คุนเผิง,เป็นคุนเผิงที่ย่อขนาดลงแล้วนั่นเอง.
ขณะที่อี้เหลานเชวี๋ยก้าวเข้ามาในห้องโถง.
ภายในห้องโถง,กลุ่มคนที่อยู่ด้านในเวลานี้ต่างโค้งคำนับให้.
"ท่านพ่อ,ท้ายที่สุดบุตรก็ทำตามความปรารถนาได้,ออกไปครั้งนี้,สุดท้ายแล้วก็สามารถกำราบคุนเผิงได้,ข้าสามารได้รับการสนับสนุนจากมันแล้ว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
คุนเผิง?
ทุกคนของตระกูลอี้ต่างก็จับจ้องมองไปยังบนไหล่ของอี้เหลานเชวี๋ย.
คนของตระกุลอี้ทั้งหมดที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิง,แววตาที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,คุนเผิง?
เชวี๋ยเอ๋อที่มีระดับราชันย์แท้เท่านั้น,เป็นไปได้อย่างไรที่จะกำราบคุนเผิงได้?
บรรพชนตระกูลอี้ที่จับจ้องมองไปยังคุนเผิงถึงกับงงงวย,คนเผิงตนนี้แม้แต่ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์แท้,ยังเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกำราบมันได้,แม้แต่พบเจอกับมันตัวเขา
ยังต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด,แล้วเชวี๋ยเอ๋อกำราบมันได้อย่างไร?
คนตระกูลอี้ที่จ้องมองไปยังอี้เหลานเชวี๋ย,ทั้งอิจฉา,และเคารพในตัวเขาด้วย.
"เชวี๋ยเอ๋อ,สามวันที่แล้วราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวเกิดเรื่องสำคัญขึ้น,เจ้ารู้หรือไม่?"บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวสอบถามออกมาทันที.
"เรื่องสำคัญอะไรอย่างงั้นรึ?
ข้ายุ่งวุ่นวายกับการกำราบคุนเผิงมาหลายวันแล้ว,จึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องสำคัญอะไรขึ้น?"อี้เหลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยัง,อี้หลานเชวี๋ยด้วยแววตาจริงจัง.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินของภพหยาง,หยิงได้ออกราชโองการส่งทูตมายังต้าโหยวของพวกเรา,เหตุการณ์ในท้องพระโรง......!"
อี้หลานเชวี๋ยที่ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นพลางขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังอี้หลานเชวี๋ย.
อี้หลานเชวี๋ยที่ครุ่นคิดก้าวไปมา,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขา,หลังจากนั้นผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป.
ทันใดนั้น,อี้หลานเชวี๋ยก็จ้องมองบรรพชนตระกูลอี้ด้วยความจริงจัง.
"ต้าฉิน,ข้าได้สืบมาเล็กน้อย,เรื่องในครานี้ไม่สามารถประมาทได้อย่างแน่นอน,มันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้เลย,เรื่องในตอนนี้,ต้องการให้ท่านออกไปตรวจสอบในทันที!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาทันที.
"เชวี๋ยเอ๋อ,อย่าได้เสียมารยาท!"ชายที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมา.
บรรพชนตระกูลอี้ที่โบกมือไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ไม่มีปัญหา,เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของตระกูลอี้,เชวี๋ยเอ๋อไม่ได้คิดเช่นนั้นแน่นอน!"
อี้หลานเชวี๋ยพยักหน้า."เรื่องนี้ต้องดำเนินการในทันที,ยิ่งเร็วยิ่งดี,จะต้องเดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,และตระกูลเทียน,แม้แต่แดนเทวะเห่ยหมาง,นอกจากต้าโหยวแล้ว,หยิงได้ส่งราชโองการไปที่ใหนบ้าง,มีสถานที่ใหนที่ไม่ได้รับ! จะต้องสืบมาให้เร็วที่สุด!"
"เร็วที่สุดอย่างงั้นรึ?"
"อืม,ต้าฉินที่ยังไม่ลงมือตอนนี้,หากว่าพวกเขาลงมือจริงๆล่ะก็พวกเราจะไม่มีโอกาสที่จะรอด,เรื่องนี้จึงต้องดำเนินการในทันที!"
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ภายในห้องโถง.
"ท่านพูดจริงๆรึ? แดนเทวะเห่ยหมางก็ได้รับราชโองการที่อหังการนี้ด้วยรึ?
มีต้าเจิ้งที่ไม่ได้รับ,ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่ามีแม่ทัพสองคนมาช่วยต้าเจิ้งจัดการยอดฝีมืออย่างงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก,แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"ถูกต้อง!"บรรพชนตระกูลอี้กล่าว.
อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองทุกคนที่อยู่ในห้องโถง,"แม้ว่าข้าจะไม่ต้องการจะกล่าวออกมา,ทว่าสถานการณ์ในเวลานี้ถูกบังคับแล้ว,พวกเรามีแต่ต้องทำ!"
"อะไร?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตระกูลของพวกเราทั้งหมดควรจะซ่อนตัวจากโลกใบนี้! ถอยหนีจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"ซ่อนตัวจากโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงใบหน้าไม่อยากเชื่อ.
"ไม่ใช่การคุยโวหรอกรึ?
ต้าฉินแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ? "บรรพชนตระกูลอี้ที่กล่าวออกมา.
"ต้าฉิน,นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะจินตนาการถึงได้."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"แล้วเจ้าว่าต้าโหยวควรทำอย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ไม่ต้องการจะละทิ้งอิทธิพลไปพลางขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าโหยว,หลายปีมานี้เซิ่งซ่างได้มอบความสุขต่อพวกเรา,คงจะต้องให้ฝ่าบาทตัดสินใจ,หากไม่ปิดตัวราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ก็ต้องเป็นเมืองขึ้นของราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,ไม่เช่นนั้น,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวจะต้องถูกทำลายจนสิ้นแน่นอน!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวยืนยัน.
"แฮกกกๆๆๆ!"
ทุคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
"เข้ารู้จักฝ่าบาทดี,สองวิธีที่เจ้ากล่าวฝ่าบาทไม่มีทางทำ."บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นั่นเป็นเรื่องของเขา,พวกเราตอนนี้จะต้องเผยความอดกลั้นเอาไว้!"อี้หลานเชวี๋ย.
"ปู่ซู!"ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังบรรพชนตระกูลอี้.
"เชื่อฟังเชวี๋ยเอ๋อ!"บรรพชนตระกูลอี้ที่ตัดสินใจในทันที.
ทุกคนเวลานี้ทำได้แค่ยอมรับความจริง.
"แล้วพวกเราจะซ่อนตัวตนจากโลกใบนี้ที่ใหน?"บรรพชนตระกูลอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว,นอกจากนี้เรื่องนี้,ไม่ใช่แค่ตระกูลของพวกเราแน่ที่เตรียมการ,ตอนนี้,พวกเราเรียกเหล่าศิษย์หลักของตระกูลอี้มารวมตัวกันก่อน."อี้หลานเชวี๋ยกล่าว.
"อืม!"
............
หนึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ภพหยิน,ภายตำหนักแห่งหนึ่ง,เป็นค่ายของต้าฉิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวและแดนเทวะเห่ยหมาง,ไม่ได้ทำตามสิ่งที่เราแจ้งไป,แม่ทัพหวังเจี้ยน!"หลี่ซือกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำคน,เดินทางไปยังเมืองหลวงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,ทำให้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยวกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปซะ!"หลี่ซือกล่าว.
"แล้วจะให้ทำอย่างไรกับวาสนาของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว?"
"วาสนานั้นไม่ใช่ของพวกเรา,จบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด,จะได้กลับไปรายงานฝ่าบาท!"
"รับทราบ!"
"แม่ทัพเมิ่งเทียน!"
"อยู่นี่แล้ว!"
"เจ้านำทัพ,ตรงไปยังแดนเทวะเห่ยหมาง,จัดการแดนเทวะเห่ยม่าง,และยึดลิขิตของแดนเทวะกลับมาให้ฝ่าบาท."หลี่ซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"เจ้าเกา,เจ้ารอฝ่าบาทเดินทางมาถึงที่นี่,ข้าจะล่วงหน้าไปยังตระกูลเทียนก่อน."หลี่ซือจ้องมองไปยังเจ้าเกา.
"เสนาบดีหลี่เดินทางไปยังตระกูลเทียนก่อนเพื่อทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าเกาขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเจรจาเป็นพิธีก่อน,จากนั้นค่อยใช้กำลัง!"
....
ตระกูลเทียนภพหยิน,ในห้องนอนแห่งหนึ่ง.
"ไปเร็วเข้า,นำพุแห่งชีวิต,ไปนำน้ำพุแห่งชีวิตกลับมาอีก!"เทียนถังที่สั่งผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาในทันที.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนเร่งรีบไปในทันที.
เทียนถังจ้องมองเทียนไลที่นอนอยู่บนเตียงหยก,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล.
"พี่สาม,ไร้ประโยชน์,เกินกว่าหนึ่งปีแล้ว,น้ำพุแห่งชีวิตนั้นสามารถรักษาชีวิตข้าได้เพียงหนึ่งปี,ตอนนี้มันเกินรักษาแล้ว,ข้ารู้สึกดวงวิญญาณของข้าจางลงเกินขีดจำกัดที่จะทนได้แล้ว!"เทียนไลที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
เทียนไลเวลานี้,ถูกปกคลุมด้วยโลหิต,จนมองไม่เห็นร่างกายของตัวเอง,หลังจากที่เขาถูกกระบี่ของหวังเจียน,โลหิตภายในร่างกายของเขาที่ระเหยออกมา,ตอนนี้เหลือเพียงผิวหนังคลุมกระดูกเท่านั้น.
"ข้าจะพาเจ้าออกไป,ลุงหกจะต้องช่วยเจ้าได้แน่!"เทียนถังที่กัดริมฝีปาก.
"ข้าไม่สามารถออกไปได้แล้ว,หนึ่งปีมานี้ท่านก็รู้ดี,ข้าบาดเจ็บหนัก,หากข้าออกจากโลกใบเล็กด้วยพลัง,จะถูกม่านพลังของโลกใบเล็กบีบจนแตกสลายกลายเป็นฝุ่น."
ดวงตาของเทียนถังที่กลายเป็นสีแดง.
"พี่สาม,ล้างแค้นให้ข้าด้วย,ข้าถูกหวังเจียนและเมิ่งเทียนของต้าฉินทำร้าย,ข้าต้องการให้ต้าฉินล่มสลาย,ข้าต้องการให้จงซานตาย!"เทียนไลที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง.
จากนั้น,เทียนไลที่ค่อยหมดเรี่ยวแรงจนไร้ซึ่งลมหายใจไปในที่สุด.
"อ๊าก!!!!!!!!"
เทียนถังที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,ความห่อเหี่ยวเศร้าใจที่ปะทุขึ้นมา,ปัดเป่าเมฆที่อยู่รอบๆสลายหายไปทั้งหมด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น