Immortality Chapter 770 Heaven Releasing Saint Realm
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 770 แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียน.
Chapter 770 Heaven Releasing Saint Realm
"อ้าวซือไห่,แส่หาความตาย!"เห่าเม่ยลี่ที่ดวงตาแดงซ่าน,จดจ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความโกรธ.
"วูซซซซซซ!"
รอบๆอ้าวซือไห่ปรากฏลมที่หนาวเย็นแผ่ออกไปรอบๆ,เสียงโหยหวนบ้าคลั่งที่ดังออกมา.
"เปรี้ยง!!!"
เสียงฟ้าผ่าดังกระหึ่ม,ที่บนหัวของอ้าวซือไห่กลายเป็นสีเขียว,อ้าวซือไห่ปลดปล่อยทักษะเทียนออกมา,ทว่า,อากาศรอบๆอ้าวซือไห่นั้นเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือบหมุนวนร่างของอ้าวซือไห่,อากาศที่หนาวเย็นจนปรากฏหิมะมากมาล่วงหล่นลงมา.
เผ่ามังกรและอ้าวซือไห่ที่ถอยออกไปเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าอากาศหนาวเย็นนั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆจดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,เพราะว่ารับรู้ความร้ายกาจของเห่าเม่ยลี่ได้ดี.
"เจ้ากำลังทำอะไรนะ? กลับมา!"ทันใดนั้นเสียงของเห่าเม่ยหลี่กล่าวเสียงดังออกมาราวกับเด็กสาวที่ไม่ได้ดั่งใจ.
มังกรน้อยเสี่ยวจินที่บินไปหาอ้าวซือไห่.
มังกรน้อยเสี่ยวจินที่ร้องออกมา,ที่ด้านหลังของเผ่ามังกรนับร้อย,มี
19 ตนที่บินออกไป,ส่วนมังกรตนอื่นๆยังคงลังเลใจ,ไม่สามารถตัดสินใจได้.
"เห่าเม่ยลี่,เรื่องที่เจ้าขโมยตราประทับมังกรของข้าไปข้ายังไม่ได้เอาเรื่องนี้กับเจ้าเลย,คาดไม่ถึงเจ้า.......!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เปรี้ยง!!"
อ้าวซือไห่ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,สายฟ้าก็คำรามดังลั่น,ดังสนั่นหยุดคำพูดของอ้าวซือไห่ในทันที.
อ้าวซือไห่ที่เงยหน้ามองท้องฟ้าเผยแววตาเหยียดหยัน,ดวงตาจับจ้องอย่างบ้าคลั่ง.
"แค๊ก!"
เสียงดังก้อง,คอของอ้าวซือไห่ที่เริ่มหมุน,ราวกับว่ามันไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา,ใบหน้าของอ้าวซือไห่ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
สายฟ้าทักษะเทียนของเขาหายไป,ทว่าทำไมอ้าวซือไห่ถึงเงยมองท้องฟ้าค้างด้วยใบหน้าขาวซีด?
อี้เหยี่ยนและหนี่ปู๋ซาและคนอื่นจับจ้องมองอย่างระเอียด,ท้องฟ้าไม่ได้ผิดปรกติ! หากแต่ใบหน้าของอ้าวซือไห่นั่นคือ?
แน่นอน,บางคนเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้,คอของอ้าวซือไห่ที่หันไปอย่างผิดปกติ,เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร,,ระดับสวรรค์แท้จะเงยหน้ามองฟ้าแล้วคอเคร็ดอย่างงั้นรึ?
"ข้ารับปากจงซานว่าจะช่วยปกป้องเขา,อ้าวซือไห่,เจ้ากล้าหาเรื่องข้า,ข้าต้องการให้เจ้า......!"ขณะที่เห่าเม่ยหลี่ต้องการเอ่ยคำพูดที่โหดร้าย.
"เม่ยลี่!"เสี่ยวจินที่ออกมาห้ามเห่าเม่ยลี่ทันที.
"เสี่ยวจิน,เจ้ากำลังทำอะไร?
เจ้าจะขอความเมตตาให้กับเขาอีกอย่างงั้นรึ?
เพราะว่าก่อนหน้านี้ข้าปล่อยเขาไปก็เพราะเจ้า!"เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอให้ปล่อยเขาไปเถอะ,อย่างน้อยเขาก็เป็นจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ก่อนหน้านี้เขาก็ดูแลข้าอย่างดี,นอกจากนี้ก่อนหน้านี้เจ้าก็เคยได้รับการดูแลที่ตำหนักมังกร."เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา,สูดหายใจลึก,จ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความดุร้าย,"ไปให้พ้น,อย่าให้ข้าได้เห็นเจ้าอีกครั้ง! ข้าต้องการ,มังกรที่อยู่ด้านหลังเจ้า!"
"แค๊ก!"คอของอ้าวซือไห่ที่หมุนกลับมาได้ในที่สุด.
"สามหาว,เรื่องของเผ่ามังกรเจ้าเป็นใครมาจัดการ,ข้ามาที่นี่เพื่อมาพาเผ่ามังกรจากไป,เผ่ามังกรคืออาณาจักรคู่บารมีของต้าฉิน,ไม่ใช่ของต้าเจิ้ง,ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาจัดการ."อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
"เม่ยลี่,ให้พวกเขาไป."เสี่ยวจินกล่าวออกมาอีกครั้ง.
เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองไปยังมังกรน้อยเสี่ยวจิน,แววตาที่แสดงท่าทางไม่พอใจจ้องมองไปยังกลุ่มมังกร,ที่แววตาเต็มไปด้วยความหวาดผวา.
เหล่ามังกรมากมายรับรู้ดีว่าหากเห่าเม่ยลี่โกรธนั้นน่าหวาดกลัวขนาดใหน,เพียงแค่คิดร่างกายของพวกเขาก็สั่นสะท้านเย็นยะเยือบไปทั่วร่าง.
"เกี่ยวกับค่ายกลสงครามเผ่ามังกรก่อนหน้านี้,ห้ามใครพูดออกมาเด็ดขาด,หากใครกล้าพูดเกี่ยวกับมันล่ะก็
ข้าของสาปให้มันตกตายไปในทันที!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"โฮกกก!"
เผ่ามังกรที่เร่งรีบพยักหน้ารับ.
"เห่าเม่ยลี่....!"อ้าวซือไห่ที่ต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง.
"ไปให้พ้น!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เปรี้ยง!!"
สายฟ้ามากมายที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ร่างของอ้าวซือไห่ที่ขนลุกไปทั่วร่าง,เหล่ามังกรที่อยู่ด้านหลังเขาทันใดนั้นก็พ่นโลหิตคำโต.
อ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยท่าทางหวาดผวา.
"ไป!"
อ้าวซือไห่ที่เร่งรีบนำกลุ่มมังกรจากไปอย่างรวดเร็ว.
หลังจากที่อ้าวซือไห่ได้พาเหล่ามังกรที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจากมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าแล้ว,อ้าวซือไห่ที่ระงับความโกรธเอาไว้.
"บอกข้ามาก่อนหน้านี้,เห่าเม่ยลี่ได้สอนอะไรพวกเจ้า,พวกเจ้าพบเห็นอะไรบ้าง?"
เมื่อออกมาไกลแล้วจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อ้าวซือไห่ที่สอบถามออกมาในทันที.
เหล่ามังกรที่ได้ยิน,ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา,จากนั้นมีมังกรแดงตนหนึ่งที่กล้าเอ่ยออกมา,มังกรแดงที่จ้องมองออกไป,ด้วยกลัวว่าเห่าเม่ยลี่จะตามมา,พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า,"จื่อจุ้น,เห่าเม่ยลี่นั้นได้ส่งรูปแบบค่ายกลชนิดหนึ่งออกมา,เป็นค่ายกลพิเศษและทรงพลังมาก,ค่ายกล..!"
"เหล่าหง,มองดูร่างของเจ้า!"เหล่ามังกรตนอื่นที่ร้องออกมาในทันที.
เหล่ามังกรทุกตนที่มองเห็น,มังกรแดงที่ปรากฏตุ่มหนองมากมายเกิดขึ้นทั่วร่าง,ผิวของมันที่แห้งเหี่ยวย่นลงอย่างรวดเร็ว.
"พุ!"
มังกรแดงที่พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ก่อนที่จะตกตายไปต่อหน้าทุกคน,ล่วงหล่นลงไปในหุบเขา,ร่างกายที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,ราวกับลูกโป่งน้ำที่ล่วงหล่นลงจากที่สูง.
เหล่ามังกรที่ถอยหงุดๆ,ร่างกายสั่นสะท้าน,ขนลุกไปทั่วร่างด้วยความหวาดกลัว.
อ้าวซือไห่ที่ทั่วร่างที่รู้สึกเย็นยะเยือบ.
"หมายความว่าอย่างไร?"อ้าวซือไห่ที่กลืนน้ำลายและสอบถามออกมาอีก.
ทว่าเหล่ามังกรไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรออกมาอีกแล้ว,ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมาอย่างเดียว.
"ต้าเจิ้ง? เห่าเม่ยลี่? เกินไปแล้ว,ไป,ไปต้าฉินพร้อมกับข้า,ข้าจะพาเผ่ามังกรไปทวงความเป็นธรรม,ต้าเจิ้งกล้าหลอกใช้งานเผ่าอสูรของต้าฉิน,หยิงจะต้องไม่นิ่งเฉยแน่!"อ้าวซือไห่ที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จากนั้น,อ้าวซือไห่ก็นำกลุ่มมังกรบินตรงไปยังทิศเหนือตรงไปยังต้าฉิน.
ขณะที่อ้าวซือไห่มานั้น,มารชราหมื่นปีที่อยู่ไกลออกมาได้แค่มองเท่านั้น,ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน,เนื่องจากอยู่ออกมาไกลมาก,พวกเขาเห็นเพียงอ้าวซือไห่ใช้ทักษะเทียนออกมา,จากนั้นก็เกิดประกายสายฟ้าแตกกระจายส่องสว่างไปทั่วพื้นที่บริเวณ,เด็กหญิงและมังกรทองคงจะทรยศเขา,จากนั้นอ้าวซือไห่ก็จากไป!
"จื่อจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวซือไห่?"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมา.
"เป็นโลกใบเล็กที่แปลกประหลาดจริงๆ!"คนผู้หนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"ค่ายกลหมื่นสัตว์อสูรพังทะลายลงแล้ว,ค่ายกลฝ่ายตรงข้าเองก็พังทะลายลงเช่นกัน,ตอนนี้คงถึงคราวต้องสั่งพวกเขาบุกเข้าไปเองแล้ว!"
"อืม!"มารชราหมื่นปีพยักหน้ารับ.
จากนั้นแสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปเป็นสัญญาณให้สัตว์อสูรทุกตนบุกเข้าไปในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับ.
"เทพอสูรต้าเจิ้ง,องค์รักษ์ทุกคนปกป้องสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่สั่งการในทันที.
ค่ายกลสีลักษณ์พังลงแล้ว,ทว่าก็ยังคงเหลือสัตว์อสูรเผ่าหงส์เพลิง,เผ่าเต่าทมิฬและเผ่าพยัคฆ์,และเผ่าหมาป่าที่วิ่งออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับเข้าห้ำหั่นฝ่ายตรงข้าม.
ฮามะไลที่อยู่ประตูสวรรค์ทิศใต้เห็นสัตว์อสูรนับหมื่นที่วิ่งออกมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน.
ฮามาไลที่สามารถมองเห็นได้ว่า,ตี้เสวียนชายังไม่ลงมือ,มารชราและพรรคพวกเองก็ด้วย,ตอนนี้แดนเทพอมตะเสียหายจากการบุกต้าเจิ้งมาหลายครั้งแล้ว,ตัวเขาตอนนี้ก็ไม่ต้องการจะทุ่มเต็มที่,ไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่นาน.
ฮามะไลที่เข้าไปผสมโรงกล่าวกลุ่มสัตว์อสูรหลายหมื่นตน,และหาโอกาสลอบหนีอย่างแนบเนียนขณะสนามรบกำลังวุ่นวาย.
"ฆ่า!!"
ปราณหอกของเจ้าโส่วเซี่ยงที่พุ่งออกมา,เข้าสังหารศัตรูด้านหน้าทันที.
รอบๆสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เวลานี้ตกอยู่ในความวุ่นวายในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้น,ที่ตำแหน่งของมารชราหมื่นปี.
"ดูเหมือนว่าแผนการก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผล,ทุกๆท่าน,ลงมือพร้อมกับ,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน,จับเป็นได้ก็ดี,หากไม่สามารถ,ก็สังหารเขาในทันที!"
มาชราหมื่นปีที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"อืม!"ทุคนที่พยักหน้ารับ.
พวกเขาที่หมดที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
รวมทั้งหมดแล้วมีห้าคน,ผู้นำก็คือมารชราหมื่นปี,ที่บินตรงออกไปด้วยความเร็ว.
ทว่านับตั้งแต่ค่ายกลหมื่นสัตว์หายไป,ประกายแสงของหยกทั้งสี่วสบพุ่งมารวมตัวกันเป็นดาบยักษ์ฉีกความว่างเปล่ากลับมาหามารชราหมื่นปีในทันที.
ทั้งสี่ก็คือเซียนฉีสวรรค์ของมาชราหมื่นปีนั่นเอง.
ที่ไกลออกไปนั้น,ดวงตาของตี้เสวียนชาหดเกร็ง,พร้อมกับพุ่งตรงมาหามารชราหมื่นปีในทันที,จักรทองสะบั้นโลกาที่พุ่งมาด้วยความเร็ว.
คนอื่นๆยังไม่ตอบสนองด้วยซ้ำ,จักรทองสะบั้นโลกาก็มาถึงแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
จักรทองสะบั้นโลกาเข้าปะทะกับดาบยักษ์,เป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง,เกิดระเบิดดังสนั่น,จักรทองสะบั้นโลกาที่ลอยกลับคืน,ส่วนดาบยักษ์เซียนฉีสวรรค์ก็พุ่งกลับคืนเช่นกัน.
อาวุโสทั้งสองนั้น,เข้าปะทะกัน,ไม่มีใครด้อยกว่าใครแม้แต่น้อย.
ร่างสองร่างที่เคลื่อนที่เข้าหากันอย่างรวดเร็ว.
ตี้แสวียนชาและมารชราหมื่นปีที่ฟาดฝ่ามือเข้าปะทะกันในทันที.
อากาศความว่างเปล่าที่บิดเบี้ยวจากการปะทะกันของฝ่ามือทั้งสอง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม!"
มิติอากาศที่ฉีกขาด,หลุมดำยักษ์ที่ปรากฏขึ้นปกคลุมตี้เสวียนชาและมารชราหมื่นปี.
ฝ่ามือของทั้งสอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครด้อยกว่ากัน.
ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง,ทว่าคนชุดดำอีกสี่คนนั้นเผยสีหน้าแววตาตื่นตระหนกตกใจ,มารชราหมื่นปี?
เขาสามารถรับฝ่ามือกับมารชราหมื่นปีได้อย่างคาดไม่ถึง,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
ชายชุดดำที่กำลังหวั่นเกรง,เหล่าคนที่ประตูสวรรค์ทิศใต้เองก็เห็นเช่นกัน,ใครกันที่ปะทับฝ่ามือกับตี้เสวียนชา?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะรับมือกับตี้เสวียนชาได้.
"ไม่ต้องสนใจข้า,บุกต่อเลย!"มารชราหมื่นปีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
มารชราหมื่นปี,เวลานี้ไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด,ทว่าเขากำลังตื่นเต้น,ตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่ได้พบกับตี้เสวียนชา.
คนทั้งสี่ที่เร่งรีบบินออกไป,สามคนที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ส่วนคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนกลางอากาศ,เฝ้ามองพื้นที่รอบๆ.
"จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?
ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ? ระดับสวรรค์แท้ขั้นปลาย?
นานแล้วที่ไม่ได้เห็นเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้,เผ่าหมาป่าในอดีตที่ข้าได้พบ,ทุกคนล้วนด้อยกว่าเจ้า,การที่ข้ามายังโลกใบเล็กพบกับเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้,นับว่าโชคดีจริงๆ."มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ถอยหน้ากากของเจ้าออกซะ?
ไม่รู้จักอายรึอย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อับอายรึ? บางที,หากเจ้าชนะข้าได้,แน่นอนว่าเจ้าสามารถเห็นร่างจริงข้าได้,หมื่นปีมานี้ไม่เคยพบเห็นเผ่าหมาป่าอัจฉริยะเลย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีคุณสมบัติพอสำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนหรือไม่!"มารชราหมื่นปีทีที่ยื่นมือออกไป,ดาบยักษ์ที่ลอยไปมา,ซึ่งก็คือเป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง.
เซียนนฉีสวรรค์ในมารชราหมื่นปีนั้นแข็งแกร่งมาก,พลังของมันที่แผ่ออกมานั้นหนักหน่วง,เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงกำลังโถมกระหน่ำไปยังร่างของตี้เสวียนชา,ทว่า.
ดวงตาของตี้เสวียนชาที่หรี่เล็กลง,เพราะว่าตี้เสวียนชาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายจากมารชราหมื่นปี,ร่างกายของตี้เสวียนชาเวลานี้มีจักรทองสะบั้นโลกาหมุนวนอยู่,พร้อมเข้าต่อสู้.
ที่ด้านนอกหลุมดำ,ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ,ส่วนอีกสามคนนั้นพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว.
ที่ประตูทิศใต้,หวังคูที่จ้องมองไปยังคนๆหนึ่ง,ดวงตาของเขาที่ส่องประกายแสงในทันที.
"แก่นปราณหยิน?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแก่นปราณหยินที่บริสุทธ์รวมร่างจนกลายเป็นมนุษย์,โชคดีจริงๆ!"หวังคู่ที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,พุ่งตรงออกไปอย่างรวดเร็ว.
Chapter 770 Heaven Releasing Saint Realm
释天圣境
แดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียน.
"อ้าวซือไห่,แส่หาความตาย!"เห่าเม่ยลี่ที่ดวงตาแดงซ่าน,จดจ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความโกรธ.
"วูซซซซซซ!"
รอบๆอ้าวซือไห่ปรากฏลมที่หนาวเย็นแผ่ออกไปรอบๆ,เสียงโหยหวนบ้าคลั่งที่ดังออกมา.
"เปรี้ยง!!!"
เสียงฟ้าผ่าดังกระหึ่ม,ที่บนหัวของอ้าวซือไห่กลายเป็นสีเขียว,อ้าวซือไห่ปลดปล่อยทักษะเทียนออกมา,ทว่า,อากาศรอบๆอ้าวซือไห่นั้นเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือบหมุนวนร่างของอ้าวซือไห่,อากาศที่หนาวเย็นจนปรากฏหิมะมากมาล่วงหล่นลงมา.
เผ่ามังกรและอ้าวซือไห่ที่ถอยออกไปเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าอากาศหนาวเย็นนั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้,อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆจดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,เพราะว่ารับรู้ความร้ายกาจของเห่าเม่ยลี่ได้ดี.
"เจ้ากำลังทำอะไรนะ? กลับมา!"ทันใดนั้นเสียงของเห่าเม่ยหลี่กล่าวเสียงดังออกมาราวกับเด็กสาวที่ไม่ได้ดั่งใจ.
มังกรน้อยเสี่ยวจินที่บินไปหาอ้าวซือไห่.
มังกรน้อยเสี่ยวจินที่ร้องออกมา,ที่ด้านหลังของเผ่ามังกรนับร้อย,มี
19 ตนที่บินออกไป,ส่วนมังกรตนอื่นๆยังคงลังเลใจ,ไม่สามารถตัดสินใจได้.
"เห่าเม่ยลี่,เรื่องที่เจ้าขโมยตราประทับมังกรของข้าไปข้ายังไม่ได้เอาเรื่องนี้กับเจ้าเลย,คาดไม่ถึงเจ้า.......!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เปรี้ยง!!"
อ้าวซือไห่ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,สายฟ้าก็คำรามดังลั่น,ดังสนั่นหยุดคำพูดของอ้าวซือไห่ในทันที.
อ้าวซือไห่ที่เงยหน้ามองท้องฟ้าเผยแววตาเหยียดหยัน,ดวงตาจับจ้องอย่างบ้าคลั่ง.
"แค๊ก!"
เสียงดังก้อง,คอของอ้าวซือไห่ที่เริ่มหมุน,ราวกับว่ามันไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา,ใบหน้าของอ้าวซือไห่ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
สายฟ้าทักษะเทียนของเขาหายไป,ทว่าทำไมอ้าวซือไห่ถึงเงยมองท้องฟ้าค้างด้วยใบหน้าขาวซีด?
อี้เหยี่ยนและหนี่ปู๋ซาและคนอื่นจับจ้องมองอย่างระเอียด,ท้องฟ้าไม่ได้ผิดปรกติ! หากแต่ใบหน้าของอ้าวซือไห่นั่นคือ?
แน่นอน,บางคนเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้,คอของอ้าวซือไห่ที่หันไปอย่างผิดปกติ,เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร,,ระดับสวรรค์แท้จะเงยหน้ามองฟ้าแล้วคอเคร็ดอย่างงั้นรึ?
"ข้ารับปากจงซานว่าจะช่วยปกป้องเขา,อ้าวซือไห่,เจ้ากล้าหาเรื่องข้า,ข้าต้องการให้เจ้า......!"ขณะที่เห่าเม่ยหลี่ต้องการเอ่ยคำพูดที่โหดร้าย.
"เม่ยลี่!"เสี่ยวจินที่ออกมาห้ามเห่าเม่ยลี่ทันที.
"เสี่ยวจิน,เจ้ากำลังทำอะไร?
เจ้าจะขอความเมตตาให้กับเขาอีกอย่างงั้นรึ?
เพราะว่าก่อนหน้านี้ข้าปล่อยเขาไปก็เพราะเจ้า!"เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอให้ปล่อยเขาไปเถอะ,อย่างน้อยเขาก็เป็นจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ก่อนหน้านี้เขาก็ดูแลข้าอย่างดี,นอกจากนี้ก่อนหน้านี้เจ้าก็เคยได้รับการดูแลที่ตำหนักมังกร."เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา,สูดหายใจลึก,จ้องมองอ้าวซือไห่ด้วยความดุร้าย,"ไปให้พ้น,อย่าให้ข้าได้เห็นเจ้าอีกครั้ง! ข้าต้องการ,มังกรที่อยู่ด้านหลังเจ้า!"
"แค๊ก!"คอของอ้าวซือไห่ที่หมุนกลับมาได้ในที่สุด.
"สามหาว,เรื่องของเผ่ามังกรเจ้าเป็นใครมาจัดการ,ข้ามาที่นี่เพื่อมาพาเผ่ามังกรจากไป,เผ่ามังกรคืออาณาจักรคู่บารมีของต้าฉิน,ไม่ใช่ของต้าเจิ้ง,ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาจัดการ."อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกไปเสียงดัง.
"เม่ยลี่,ให้พวกเขาไป."เสี่ยวจินกล่าวออกมาอีกครั้ง.
เห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองไปยังมังกรน้อยเสี่ยวจิน,แววตาที่แสดงท่าทางไม่พอใจจ้องมองไปยังกลุ่มมังกร,ที่แววตาเต็มไปด้วยความหวาดผวา.
เหล่ามังกรมากมายรับรู้ดีว่าหากเห่าเม่ยลี่โกรธนั้นน่าหวาดกลัวขนาดใหน,เพียงแค่คิดร่างกายของพวกเขาก็สั่นสะท้านเย็นยะเยือบไปทั่วร่าง.
"เกี่ยวกับค่ายกลสงครามเผ่ามังกรก่อนหน้านี้,ห้ามใครพูดออกมาเด็ดขาด,หากใครกล้าพูดเกี่ยวกับมันล่ะก็
ข้าของสาปให้มันตกตายไปในทันที!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"โฮกกก!"
เผ่ามังกรที่เร่งรีบพยักหน้ารับ.
"เห่าเม่ยลี่....!"อ้าวซือไห่ที่ต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง.
"ไปให้พ้น!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เปรี้ยง!!"
สายฟ้ามากมายที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ร่างของอ้าวซือไห่ที่ขนลุกไปทั่วร่าง,เหล่ามังกรที่อยู่ด้านหลังเขาทันใดนั้นก็พ่นโลหิตคำโต.
อ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยท่าทางหวาดผวา.
"ไป!"
อ้าวซือไห่ที่เร่งรีบนำกลุ่มมังกรจากไปอย่างรวดเร็ว.
หลังจากที่อ้าวซือไห่ได้พาเหล่ามังกรที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจากมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าแล้ว,อ้าวซือไห่ที่ระงับความโกรธเอาไว้.
"บอกข้ามาก่อนหน้านี้,เห่าเม่ยลี่ได้สอนอะไรพวกเจ้า,พวกเจ้าพบเห็นอะไรบ้าง?"
เมื่อออกมาไกลแล้วจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อ้าวซือไห่ที่สอบถามออกมาในทันที.
เหล่ามังกรที่ได้ยิน,ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา,จากนั้นมีมังกรแดงตนหนึ่งที่กล้าเอ่ยออกมา,มังกรแดงที่จ้องมองออกไป,ด้วยกลัวว่าเห่าเม่ยลี่จะตามมา,พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า,"จื่อจุ้น,เห่าเม่ยลี่นั้นได้ส่งรูปแบบค่ายกลชนิดหนึ่งออกมา,เป็นค่ายกลพิเศษและทรงพลังมาก,ค่ายกล..!"
"เหล่าหง,มองดูร่างของเจ้า!"เหล่ามังกรตนอื่นที่ร้องออกมาในทันที.
เหล่ามังกรทุกตนที่มองเห็น,มังกรแดงที่ปรากฏตุ่มหนองมากมายเกิดขึ้นทั่วร่าง,ผิวของมันที่แห้งเหี่ยวย่นลงอย่างรวดเร็ว.
"พุ!"
มังกรแดงที่พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ก่อนที่จะตกตายไปต่อหน้าทุกคน,ล่วงหล่นลงไปในหุบเขา,ร่างกายที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,ราวกับลูกโป่งน้ำที่ล่วงหล่นลงจากที่สูง.
เหล่ามังกรที่ถอยหงุดๆ,ร่างกายสั่นสะท้าน,ขนลุกไปทั่วร่างด้วยความหวาดกลัว.
อ้าวซือไห่ที่ทั่วร่างที่รู้สึกเย็นยะเยือบ.
"หมายความว่าอย่างไร?"อ้าวซือไห่ที่กลืนน้ำลายและสอบถามออกมาอีก.
ทว่าเหล่ามังกรไม่มีใครกล้ากล่าวอะไรออกมาอีกแล้ว,ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมาอย่างเดียว.
"ต้าเจิ้ง? เห่าเม่ยลี่? เกินไปแล้ว,ไป,ไปต้าฉินพร้อมกับข้า,ข้าจะพาเผ่ามังกรไปทวงความเป็นธรรม,ต้าเจิ้งกล้าหลอกใช้งานเผ่าอสูรของต้าฉิน,หยิงจะต้องไม่นิ่งเฉยแน่!"อ้าวซือไห่ที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จากนั้น,อ้าวซือไห่ก็นำกลุ่มมังกรบินตรงไปยังทิศเหนือตรงไปยังต้าฉิน.
ขณะที่อ้าวซือไห่มานั้น,มารชราหมื่นปีที่อยู่ไกลออกมาได้แค่มองเท่านั้น,ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน,เนื่องจากอยู่ออกมาไกลมาก,พวกเขาเห็นเพียงอ้าวซือไห่ใช้ทักษะเทียนออกมา,จากนั้นก็เกิดประกายสายฟ้าแตกกระจายส่องสว่างไปทั่วพื้นที่บริเวณ,เด็กหญิงและมังกรทองคงจะทรยศเขา,จากนั้นอ้าวซือไห่ก็จากไป!
"จื่อจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวซือไห่?"มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมา.
"เป็นโลกใบเล็กที่แปลกประหลาดจริงๆ!"คนผู้หนึ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"ค่ายกลหมื่นสัตว์อสูรพังทะลายลงแล้ว,ค่ายกลฝ่ายตรงข้าเองก็พังทะลายลงเช่นกัน,ตอนนี้คงถึงคราวต้องสั่งพวกเขาบุกเข้าไปเองแล้ว!"
"อืม!"มารชราหมื่นปีพยักหน้ารับ.
จากนั้นแสงสีน้ำเงินที่พุ่งออกไปเป็นสัญญาณให้สัตว์อสูรทุกตนบุกเข้าไปในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับ.
"เทพอสูรต้าเจิ้ง,องค์รักษ์ทุกคนปกป้องสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่สั่งการในทันที.
ค่ายกลสีลักษณ์พังลงแล้ว,ทว่าก็ยังคงเหลือสัตว์อสูรเผ่าหงส์เพลิง,เผ่าเต่าทมิฬและเผ่าพยัคฆ์,และเผ่าหมาป่าที่วิ่งออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับเข้าห้ำหั่นฝ่ายตรงข้าม.
ฮามะไลที่อยู่ประตูสวรรค์ทิศใต้เห็นสัตว์อสูรนับหมื่นที่วิ่งออกมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน.
ฮามาไลที่สามารถมองเห็นได้ว่า,ตี้เสวียนชายังไม่ลงมือ,มารชราและพรรคพวกเองก็ด้วย,ตอนนี้แดนเทพอมตะเสียหายจากการบุกต้าเจิ้งมาหลายครั้งแล้ว,ตัวเขาตอนนี้ก็ไม่ต้องการจะทุ่มเต็มที่,ไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่นาน.
ฮามะไลที่เข้าไปผสมโรงกล่าวกลุ่มสัตว์อสูรหลายหมื่นตน,และหาโอกาสลอบหนีอย่างแนบเนียนขณะสนามรบกำลังวุ่นวาย.
"ฆ่า!!"
ปราณหอกของเจ้าโส่วเซี่ยงที่พุ่งออกมา,เข้าสังหารศัตรูด้านหน้าทันที.
รอบๆสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เวลานี้ตกอยู่ในความวุ่นวายในทันที.
ที่ไกลออกไปนั้น,ที่ตำแหน่งของมารชราหมื่นปี.
"ดูเหมือนว่าแผนการก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผล,ทุกๆท่าน,ลงมือพร้อมกับ,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน,จับเป็นได้ก็ดี,หากไม่สามารถ,ก็สังหารเขาในทันที!"
มาชราหมื่นปีที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"อืม!"ทุคนที่พยักหน้ารับ.
พวกเขาที่หมดที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
รวมทั้งหมดแล้วมีห้าคน,ผู้นำก็คือมารชราหมื่นปี,ที่บินตรงออกไปด้วยความเร็ว.
ทว่านับตั้งแต่ค่ายกลหมื่นสัตว์หายไป,ประกายแสงของหยกทั้งสี่วสบพุ่งมารวมตัวกันเป็นดาบยักษ์ฉีกความว่างเปล่ากลับมาหามารชราหมื่นปีในทันที.
ทั้งสี่ก็คือเซียนฉีสวรรค์ของมาชราหมื่นปีนั่นเอง.
ที่ไกลออกไปนั้น,ดวงตาของตี้เสวียนชาหดเกร็ง,พร้อมกับพุ่งตรงมาหามารชราหมื่นปีในทันที,จักรทองสะบั้นโลกาที่พุ่งมาด้วยความเร็ว.
คนอื่นๆยังไม่ตอบสนองด้วยซ้ำ,จักรทองสะบั้นโลกาก็มาถึงแล้ว.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
จักรทองสะบั้นโลกาเข้าปะทะกับดาบยักษ์,เป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง,เกิดระเบิดดังสนั่น,จักรทองสะบั้นโลกาที่ลอยกลับคืน,ส่วนดาบยักษ์เซียนฉีสวรรค์ก็พุ่งกลับคืนเช่นกัน.
อาวุโสทั้งสองนั้น,เข้าปะทะกัน,ไม่มีใครด้อยกว่าใครแม้แต่น้อย.
ร่างสองร่างที่เคลื่อนที่เข้าหากันอย่างรวดเร็ว.
ตี้แสวียนชาและมารชราหมื่นปีที่ฟาดฝ่ามือเข้าปะทะกันในทันที.
อากาศความว่างเปล่าที่บิดเบี้ยวจากการปะทะกันของฝ่ามือทั้งสอง.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมม!"
มิติอากาศที่ฉีกขาด,หลุมดำยักษ์ที่ปรากฏขึ้นปกคลุมตี้เสวียนชาและมารชราหมื่นปี.
ฝ่ามือของทั้งสอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครด้อยกว่ากัน.
ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง,ทว่าคนชุดดำอีกสี่คนนั้นเผยสีหน้าแววตาตื่นตระหนกตกใจ,มารชราหมื่นปี?
เขาสามารถรับฝ่ามือกับมารชราหมื่นปีได้อย่างคาดไม่ถึง,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
ชายชุดดำที่กำลังหวั่นเกรง,เหล่าคนที่ประตูสวรรค์ทิศใต้เองก็เห็นเช่นกัน,ใครกันที่ปะทับฝ่ามือกับตี้เสวียนชา?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะรับมือกับตี้เสวียนชาได้.
"ไม่ต้องสนใจข้า,บุกต่อเลย!"มารชราหมื่นปีกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
มารชราหมื่นปี,เวลานี้ไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด,ทว่าเขากำลังตื่นเต้น,ตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่ได้พบกับตี้เสวียนชา.
คนทั้งสี่ที่เร่งรีบบินออกไป,สามคนที่พุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ส่วนคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนกลางอากาศ,เฝ้ามองพื้นที่รอบๆ.
"จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า?
ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ? ระดับสวรรค์แท้ขั้นปลาย?
นานแล้วที่ไม่ได้เห็นเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้,เผ่าหมาป่าในอดีตที่ข้าได้พบ,ทุกคนล้วนด้อยกว่าเจ้า,การที่ข้ามายังโลกใบเล็กพบกับเผ่าหมาป่าที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้,นับว่าโชคดีจริงๆ."มารชราหมื่นปีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ถอยหน้ากากของเจ้าออกซะ?
ไม่รู้จักอายรึอย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อับอายรึ? บางที,หากเจ้าชนะข้าได้,แน่นอนว่าเจ้าสามารถเห็นร่างจริงข้าได้,หมื่นปีมานี้ไม่เคยพบเห็นเผ่าหมาป่าอัจฉริยะเลย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีคุณสมบัติพอสำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนหรือไม่!"มารชราหมื่นปีทีที่ยื่นมือออกไป,ดาบยักษ์ที่ลอยไปมา,ซึ่งก็คือเป็นเซียนฉีสวรรค์นั่นเอง.
เซียนนฉีสวรรค์ในมารชราหมื่นปีนั้นแข็งแกร่งมาก,พลังของมันที่แผ่ออกมานั้นหนักหน่วง,เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงกำลังโถมกระหน่ำไปยังร่างของตี้เสวียนชา,ทว่า.
ดวงตาของตี้เสวียนชาที่หรี่เล็กลง,เพราะว่าตี้เสวียนชาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายจากมารชราหมื่นปี,ร่างกายของตี้เสวียนชาเวลานี้มีจักรทองสะบั้นโลกาหมุนวนอยู่,พร้อมเข้าต่อสู้.
ที่ด้านนอกหลุมดำ,ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ,ส่วนอีกสามคนนั้นพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว.
ที่ประตูทิศใต้,หวังคูที่จ้องมองไปยังคนๆหนึ่ง,ดวงตาของเขาที่ส่องประกายแสงในทันที.
"แก่นปราณหยิน?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแก่นปราณหยินที่บริสุทธ์รวมร่างจนกลายเป็นมนุษย์,โชคดีจริงๆ!"หวังคู่ที่รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,พุ่งตรงออกไปอย่างรวดเร็ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น