Immortality chapter 771 Great Zheng Expert like forest
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 771 ยอดฝีมือต้าเจิ้งมีอยู่มากมาย.
chapter 771 Great Zheng
Expert like forest
ภายในหลุมดำ,ตี้เสวียนชาต่อสู้กับมารชราหมื่นปี!
ตี้เสวียชาพร้อมกับจักรทองสะบั้นโลกาที่หมุนไปรอบๆตี้เสวียนชา,ไร้ซึ่งจุดอ่อน,ส่วนมารชราหมื่นปีที่มีดาบ,ที่ไร้เทียมทาน,ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
การต่อสู้ของทั้งสอง,เต็มไปด้วยความเร็ว,เกินกว่าคนธรรมดาจะมองเห็น,พลังกระแทกดังสนั่น,เป็นเหตุให้หลุมดำกว้างขึ้นเรื่อย,แม้แต่ผ่านไปหนึ่งชั่วยามยังไม่สามารถฟื้นฟูกลับคืนมาได้.
ดาบยักษ์ของมาชรานั้น,ราวกับว่าเป็นเครื่องจักรที่มีชีวิตสามารถแยกร่างเป็นสองเล่มพร้อมเคลื่อนที่ด้วยตัวเอง,เข้าปะทะกับจักรทองสะบั้นโลกา,พลังพอฟัดพอเหวี่ยง,ไร้ซึ่งท่าทางหวั่นเกรง.
ทั้งสองคนต่างก็ทรงพลังไร้เทียมทาน,พลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกไปรอบๆ.
การต่อสู้ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว,ตี้เสวียนชาที่หน้าอกมีรอยเสื้อผ้าที่ฉีกขาด,ส่วนฝ่ายตรงข้ามเองก็เช่นกัน,หมวกของเขาที่ตอนนี้ปลิวออกไปเรียบร้อยแล้ว.
มารชราหมื่นปี,ที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนชายแก่,หากแต่เวลานี้,ใบหน้ากลับเผยออกมาดูหล่อเหลา,มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ดูดุร้ายเหมือนสัตว์ป่า.
มีจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก.
ตี้เสวียนชาที่หรี่ตาจ้องมอง,จิตสังหารของคนผู้นี้เขารู้สึกคุ้นเคย,จิตสังหารที่ดุร้าย,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เป็นความดุร้ายกระหายในการต่อสู้.
เกี่ยวกับสถานการข้างนอก,ตี้เสวียนชาไม่จำเป็นต้องกังวล,เหล่าข้าราชบริพารของจงซานนั้น,ไม่มีใครด้อยกว่าตัวเองแน่,มีคนสี่คน,จำเป็นต้องกังวลอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,จงซานเองย่อมมีวิธีอีกมากมายที่ได้เตรียมการเอาไว้,ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง.
ตอนนี้,สิ่งที่เข้าต้องทำ,คือล้มมารชราหมื่นปีผู้นี้เท่านั้น.
"หลายปีมาแล้ว,ไม่เคยมีใครทำให้ข้าต้องเอาจริงเลย,เพราะทุกครั้งที่ข้าสู้เต็มกำลังพวกมันล้วนแต่ตกตายไปในทันที!"ตี้เสวียนชาแค่นเสียง.
ทันใดนั้น,ท่าทางของตี้เสวียนชาก็เต็มไปด้วยอำนาจวิเศษที่แผ่ออกมารอบๆร่าง,ดวงตาทั้งสองข้าง,ที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวในทันที,ดวงตาหมาป่า,ความหนาวเย็นที่สาดส่องออกมาจากดวงตาที่ดุร้ายของตี้เสวียนชา.
นี่คือการปลดปล่อยพลังเต็มที่ของตี้เสวียนชา!
"จริงๆรึ?"มารชราหมื่นปีที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
ความตื่นเต้นนี้,ไม่ใช่เพราะความหวั่นเกรง,หากแต่เพราะเห็นความร้ายกาจของตี้เสวียนชาที่ทรงพลัง,ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น.
ทันใดนั้น,ดวงตาของมาชราหมื่นปี,ก็ส่องประกายแสงเย็นชาส่องประกายราวกับดวงตาคนตาย,เป็นดวงตาของสัตว์ร้าย,พริบตาเดียวนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว,จิตสังหารที่รุนแรงก็แผ่ออกมา.
"นี่เจ้าเป็นเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง.
"หากว่าเจ้าชนะข้าได้,ข้าจะบอกเจ้าก็ได้!"มารชราหมื่นปีที่เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
ดวงตาของตี้เสวียนชาที่ดูมุ่งมั่น,พร้อมกับเคลื่อนที่ด้วยความเร็วพุ่งตรงเข้าหามารชราหมื่นปี.
ที่ด้านนอกนั้น,สามยอดฝีมือจากโลกใบใหญ่ที่พุ่งตรงไปคนละทิศทาง.
คนชุดดำคนหนึ่งก่อนหน้าที่หวังคูจะมาถึงนั้น,ก็ปรากฏหงส์เพลิงระดับราชันย์แท้มาขวางเขาก่อนแล้ว,ชายชุดดำที่ร่างกายขยายขึ้นนับร้อยจั้ง,ร่างกายของเขาที่ดูเลือนใส,รับมือกับหงส์เพลิง.
หงส์เพลงที่พุ่งโจมตีทะลวงร่างของเขา,ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,หงส์เพลิงที่ทะลวงร่างกายของเขาผ่านออกไป,ราวกับว่าทะลวงผ่านกลุ่มควันออกไปเท่านั้น.
หลังจากหงส์เพลิงพุ่งผ่านร่างของเขาไปแล้ว,ร่างของเขาที่เปลี่ยนกลับเป็นร่างเดิม,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังด้านหน้าต่อ,ระหว่างทางมีคนมากมายที่ออกมาขวางเขาไว้,ทว่าแปลกประหลาดมากที่ไม่สามารถหยุดเขาได้เลย.
จนกระบี่หวังคูปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเขาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
บัลลังก์ทองแดงของหวังคูที่กระแทกชายในชุดสีดำเสียงดังสนั่น,ผลักเขาที่เป็นเหมือนอากาศที่ว่างเปล่าลอยละลิ่ว.
ร่างของชายชุดดำที่เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า,กำลังถูกกดเอาไว้ด้วยบัลลังก์ทองแดง.
"ด้วยการใช้แก่นปราณหยิน,หลอมรวมเป็นร่างกายมนุษย์?
หายาก,ในโลกใบใหญ่นั้นนับว่าเป็นอะไรที่น่าเกรงขาม,คาดไม่ถึงเลยว่าร่างหลักจะถูกส่งมาที่นี่,เป็นเจตจำนงสวรรค์!"หวังคูที่จ้องมองไปยังชายชุดดำพร้อมกับถอนหายใจ.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?
เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดดำที่เต็มไปด้วยความตกใจ.
"เพราะร่างหลักของข้าก็สร้างขึ้นมาจากปราณหยินไงล่ะ,มาเป็นของข้าซะ,เจ้าไม่มีทางหนีได้,ตราบเท่าที่ข้าดูดกลืนเจ้าไป,อาการบาดเจ็บของข้า,ก็จะหายไป."หวังคูที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"แก๊ก!"
หวังคูที่กลายร่างเป็นโครงกระดูก,พร้อมกับปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่หนาวเย็นออกมา,จากนั้น,บัลลังก์ทองแดงของเขาก็ปลดปล่อยพลังที่แปลกประหลาดออกมา,พร้อมกับดูดซับปราณสีดำเข้ามา.
"ไม่,ไม่,ไม่!"
ชายในชุดสีดำที่กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง,ร่างกายที่กำลังจางลงเรื่อย,ทว่าตอนนี้เขาไม่สามารถหนีได้ด้วยอำนาจของบัลลังก์ทองแดง,ตอนนี้กำลังถูกหวังคูสูบปราณหยินอย่างบ้าคลั่ง.
ส่วนชายชุดดำที่เหลืออีกสองคน,คนหนึ่งถูกเห่าเม่ยลี่ขวางทางเอาไว้,
คนชุดดำที่จ้องมองเห่าเม่ยหลี่,เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นน่าเกียจน่ากลัว,ตลอดครึ่งชั่วยามมานี้,เขาถูกเห่าเม่ยหลี่กดดันไม่หยุด.
"เจ้ากล้ามาก ที่กล้าด่าข้า?
ด่าอาจารย์ของข้า?"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"ข้าไม่ได้พูด!"คนชุดดำที่ถอยออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยิน,เจ้าด่าอาจารย์ของข้า,เจ้าด่าตาเฒ่า,เจ้าด่าเขา,เจ้าด่าข้าก็ยังพอว่า,แต่เจ้าด่าตาเฒ่า,ข้าต้องการให้เจ้าตายไปเหมือนหมา!"เห่าเม่ยลี่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทันทีที่ได้ยินเสียงของเห่าเม่ยหลี่,ลมหนาวที่เย็นยะเยือกปะทุขึ้นมา,คำสาปที่หมุนวนฟุ้งไปทั่วอากาศ.
"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,ข้าแค่กล่าวว่า,เป็นศิษย์ของใครกันถึงได้สอนให้เจ้าพูดจาใหญ่โต,ไม่ได้ด่าว่าแม้แต่น้อย!"คนชุดดำที่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
"ข้า,จะจัดการ,ข้าจะจัดการเจ้า.....!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
จากนั้นนางก็เริ่มบริกรรมคำสาบในทันที!
ส่วนคนในชุดำอีกคน,ต้องมาเผชิญหน้ากับเซียนเซิงซือ,ชายผู้นี้เป็นผู้คุมหุ่นเชิด
7-8 ตัวเป็นอาวุธ,เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่,ที่ไกลออกไปยังประตูตะวันออกก็เกิดการต่อสู้ขึ้นในทันทีเช่นกัน.
การต่อสู้ที่ปะทุขึ้น,ทุกทิศทุกทางเต็มไปด้วยความโกลาหล,ทว่า,หากให้กล่าวล่ะก็,ต้าเจิ้งนับว่าได้ปรียบกว่า,เพราะว่ากองกำลังหมื่นสัตว์นั้นตอนนี้ถูกตีโต้ถอยออกไปเรื่อยๆ,และมารชราหมื่นปีก็ถูกยับยั้งเอาไว้ในหลุมดำ.
และคนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศตั้งแต่ตอนแรก,เขาที่รั้งรอจดจ้องมองไปยังสนามรบ,ก่อนที่จะยกหมวกขึ้น,เผยให้เห็นใบหน้าที่เนียนนุ่ม,หากแต่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
ทันใดนั้น,คนชุดดำดังกล่าวได้นำแก่นสีดำออกมา,แกนดังกล่าวเหมือนกับเพชรสีดำทมิฬที่แวววาวระยิบระดับงดงามเป็นอย่างมาก.
อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆต่างก็จดจ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยรั้งรออยู่บนอากาศ,หลังจากที่เขานำแกนสีดำออกมา,คิ้วของทุกคนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"นั่นคืออะไรกัน?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไป.
"ไม่แน่ใจ,ทว่าข้าสามารถทำได้,ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดีต่อพวกเราอย่างแน่นอน!"อาวุโสเทียนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"หืม?"ทุกคนจ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.
"บรรพบุรุษเคยเล่าให้ข้าฟัง,สิ่งน่าจะเป็น,แกนของปิศาจสวรรค์,มันเป็นกลิ่นอายของปิศาจสวรรค์ที่รวบรวมมาจากโลกใบใหญ่,มันมีร่างของปิศาจสวรรค์มากกว่า36,000
ตน,ภายในนั้นจึงมีพลังของปิศาจสวรรค์บรรจุเอาไว้มากมาย,หลากหลายระดับหลากหลายชนิด,ทว่าแต่ละประเภทของปิศาจสวรรค์ของแต่ละตน,ต่างก็มีลักษณะที่พิเศษแตกต่างกันออกไป,ที่เขานำออกมานั้น,ไม่ใช่ว่าคือแกนปิศาจสวรรค์หรอกรึ?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก.,
"มีปิศาจสวรรค์เท่าใดนะที่อยู่ด้านใน?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่สามารถบอกได้,ดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าที่ข้ากล่าวมาอีก!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ทุกๆคนอย่าได้ประมาท,จับจ้องระวังปิศาจสวรรค์เอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับ,บางคนเริ่มนั่งสมาธิ,เตรียมตัวรับมือกับปิศาจสวรรค์.
"หนีปู่ซา,รบกวนเจ้าส่งเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไปยังหูทุกคนเพื่อเตรียมการรับมือศัตรูด้วย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
หนี่ปู่ซาพยักหน้า.
ทว่าบนอากาศนั้น,ชายชุดดำเวลานี้ได้ปล่อยปราณทมิฬคลุมร่างตัวเองเอาไว้,พร้อมกับใช้วิชาลับบางอย่าง,ดูเหมือนว่าจะเป็นอาคมที่ใช้ต้านทานปิศาจสวรรค์.
ชายในชุดสีดำที่เริ่มบริกรรมคาถาไปมาไม่หยุดหย่อน.
คนอื่นๆย่อมมองไม่เห็นเวลานี้ดวงตาของคนชุดดำที่เปลี่ยนเป็นดวงตาสีขาวจดจ้องมองออกไป,จากนั้นปิศาจสวรรค์ก็ถูกปล่อยปล่อยออกมาจากแกนปิศาจสวรรค์.
"ไป,ไปสร้างหายนะต่อเผ่าหมาป่า,เผ่าพยัคฆ์,เผ่าหงส์เพลิง,เผ่าเต่าทมิฬรวมทั้งเผ่ามังกร,และพวกมนุษย์!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เป็นความจริงจากนั้น,เหล่าหงส์เพลิง,เต่าทมิฬที่รู้สึกผิดปรกติ,หลายตนที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,หลายตนที่หยุดไปเฉยๆ,เหล่าสัตว์อสูรฝั่งตรงข้ามเริ่มโต้กลับมาในทันที.
สงครามได้เปลี่ยนไปอีกแล้ว.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง,เหล่าฮวงโหว,ไท่จื่อจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,รอคอยจงซานยกระดับให้เสร็จสิ้น,ทว่าที่ใจกลางลาน,ก็ปรากฏหญิงสาวในชุดผ้าแพรที่งดงาม,นางเองก็จดจ้องมองไปยังบนท้องฟ้า,ขณะที่จ้องมองไปยังจงซานเหมือนกับคนอื่น,ทว่าคนอื่นนั้นไม่สามารถมองเห็นนางได้,ถึงแม้ว่านางจะร้องเสียงดังเรียกจงซาน,หากแต่คนอื่นก็ไม่ได้ยิน,นางก็คือหวนจีนั่นเอง!
นางที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาของนางที่เต็มไปด้วยความอวยพร,ต่อสหายที่มีเพียงคนเดียวของนางนั่นเอง.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของหวนจีที่ขมวดไปมา,หันหน้าจ้องมองไปยังทิศใต้.
นางที่จ้องมองไปยังทิศใต้,ใบหน้าของนางที่เผยท่าทางดีใจออกมาในทันที.
ร่างของนางที่พุ่งตรงไปยังประตูสวรรค์ทิศใต้.
ที่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้,ทัพสัตว์อสูรของต้าเจิ้งที่ต้องถอยล่นครั้งแล้วครั้งเล่า,อสูรฝ่ายตรงข้ามที่รุกเข้ามา,ยึดพื้นที่เข้ามาเรื่อยๆ,ตอนนี้ต้าเจิ้งเริ่มเสียเปรียบขึ้นเรื่อยๆ.
"ฆ่า!!"
เสียงคำรามดังกึกก้อง.
"ไม่ได้การเป็นเช่นนี้,ไม่ดีแน่!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม่ทัพเจ้าโส่วเซี่ยง!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยออกมาในทันที.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่กำลังรับมือกับศัตรูฝ่ายตรงข้ามอยู่นั้น.
"เซียนเซิงอี้?"แววตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"คนผู้นั้นคือหัวหน้าโจรร้าย,รบกวนแม่ทัพเจ้านำกองกำลังไปจัดการเขาด้วย,หากกำจัดเขาได้,ทัพของเราก็จะชนะ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศ.
"อืม!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
"กองกำลังทวนเหล็ก,ตามข้ามา!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ออกคำสั่ง,พร้อมกับบินตรงขึ้นไปบนอากาศ.
เหล่าขุนพลที่แข็งแกร่งที่สังหารศัตรูไปมากมาย,จับจ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่เหินขึ้นไปบนอากาศ!
"ข้าคือเจ้าโส่วเซี่ยง,แม่ทัพของต้าเจิ้ง,เจ้าเป็นใคร?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ชี้หอกออกไปด้านหน้า.
"ข้าคือประมุขสำนักปิศาจสวรรค์.......!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
"ทว่า,ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,เขาก็แข็งค้างไปในทันที,ภายในใจของคนชุดดำที่กำลังตื่นตระหนกยื่นมืออกไป,จากที่ไกลออกไปนั้นมีกลุ่มเงาที่พุ่งมาจากตำแหน่งตรงกลางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เร็วมาก,แทบจะทันทีก็มาถึงชายขอบที่แห่งนี้แล้ว.
เป็นหวนจีนั่นเอง,หวนจีที่เห็นแก่นของปิศาจสวรรค์,นางที่อ้าปากกลืนมันลงไปในทันที,ทว่าการจะย่อยมันนั้นก็ไม่ได้ง่ายนัก.
จากนั้นหวนจีก็จากไปในทันที,เหล่าสัตว์อสูรทั้งหมดที่ถูกปิศาจสวรรค์ล่อล่องทันใดนั้นฟื้นคืนสติในทันที.
"เจ้าขโมย,เจ้าวายร้าย! เจ้ามันขี้ขโมย!"ประมุขปิศาจสวรรค์ที่เริ่มร้องออกมาเสียงดัง.
ร่างของประมุขปิศาจสวรรค์ที่เร่งรีบไล่ล่ากลุ่มเงาดังกล่าวไปในทันที.
"ค่ายกลทวนเหล็ก!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ย๊ากกกกก!"
เหล่าทหารของกองกำลังทวนเหล็กที่บินมาเข้าประจำตำแหน่งในทันที!
chapter 771 Great Zheng
Expert like forest
大崝强者如林
ยอดฝีมือต้าเจิ้งมีอยู่มากมาย.
ภายในหลุมดำ,ตี้เสวียนชาต่อสู้กับมารชราหมื่นปี!
ตี้เสวียชาพร้อมกับจักรทองสะบั้นโลกาที่หมุนไปรอบๆตี้เสวียนชา,ไร้ซึ่งจุดอ่อน,ส่วนมารชราหมื่นปีที่มีดาบ,ที่ไร้เทียมทาน,ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
การต่อสู้ของทั้งสอง,เต็มไปด้วยความเร็ว,เกินกว่าคนธรรมดาจะมองเห็น,พลังกระแทกดังสนั่น,เป็นเหตุให้หลุมดำกว้างขึ้นเรื่อย,แม้แต่ผ่านไปหนึ่งชั่วยามยังไม่สามารถฟื้นฟูกลับคืนมาได้.
ดาบยักษ์ของมาชรานั้น,ราวกับว่าเป็นเครื่องจักรที่มีชีวิตสามารถแยกร่างเป็นสองเล่มพร้อมเคลื่อนที่ด้วยตัวเอง,เข้าปะทะกับจักรทองสะบั้นโลกา,พลังพอฟัดพอเหวี่ยง,ไร้ซึ่งท่าทางหวั่นเกรง.
ทั้งสองคนต่างก็ทรงพลังไร้เทียมทาน,พลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกไปรอบๆ.
การต่อสู้ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว,ตี้เสวียนชาที่หน้าอกมีรอยเสื้อผ้าที่ฉีกขาด,ส่วนฝ่ายตรงข้ามเองก็เช่นกัน,หมวกของเขาที่ตอนนี้ปลิวออกไปเรียบร้อยแล้ว.
มารชราหมื่นปี,ที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนชายแก่,หากแต่เวลานี้,ใบหน้ากลับเผยออกมาดูหล่อเหลา,มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ดูดุร้ายเหมือนสัตว์ป่า.
มีจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก.
ตี้เสวียนชาที่หรี่ตาจ้องมอง,จิตสังหารของคนผู้นี้เขารู้สึกคุ้นเคย,จิตสังหารที่ดุร้าย,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เป็นความดุร้ายกระหายในการต่อสู้.
เกี่ยวกับสถานการข้างนอก,ตี้เสวียนชาไม่จำเป็นต้องกังวล,เหล่าข้าราชบริพารของจงซานนั้น,ไม่มีใครด้อยกว่าตัวเองแน่,มีคนสี่คน,จำเป็นต้องกังวลอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,จงซานเองย่อมมีวิธีอีกมากมายที่ได้เตรียมการเอาไว้,ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง.
ตอนนี้,สิ่งที่เข้าต้องทำ,คือล้มมารชราหมื่นปีผู้นี้เท่านั้น.
"หลายปีมาแล้ว,ไม่เคยมีใครทำให้ข้าต้องเอาจริงเลย,เพราะทุกครั้งที่ข้าสู้เต็มกำลังพวกมันล้วนแต่ตกตายไปในทันที!"ตี้เสวียนชาแค่นเสียง.
ทันใดนั้น,ท่าทางของตี้เสวียนชาก็เต็มไปด้วยอำนาจวิเศษที่แผ่ออกมารอบๆร่าง,ดวงตาทั้งสองข้าง,ที่เปลี่ยนเป็นสีเขียวในทันที,ดวงตาหมาป่า,ความหนาวเย็นที่สาดส่องออกมาจากดวงตาที่ดุร้ายของตี้เสวียนชา.
นี่คือการปลดปล่อยพลังเต็มที่ของตี้เสวียนชา!
"จริงๆรึ?"มารชราหมื่นปีที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
ความตื่นเต้นนี้,ไม่ใช่เพราะความหวั่นเกรง,หากแต่เพราะเห็นความร้ายกาจของตี้เสวียนชาที่ทรงพลัง,ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น.
ทันใดนั้น,ดวงตาของมาชราหมื่นปี,ก็ส่องประกายแสงเย็นชาส่องประกายราวกับดวงตาคนตาย,เป็นดวงตาของสัตว์ร้าย,พริบตาเดียวนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว,จิตสังหารที่รุนแรงก็แผ่ออกมา.
"นี่เจ้าเป็นเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่ดวงตาหดเกร็ง.
"หากว่าเจ้าชนะข้าได้,ข้าจะบอกเจ้าก็ได้!"มารชราหมื่นปีที่เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
ดวงตาของตี้เสวียนชาที่ดูมุ่งมั่น,พร้อมกับเคลื่อนที่ด้วยความเร็วพุ่งตรงเข้าหามารชราหมื่นปี.
ที่ด้านนอกนั้น,สามยอดฝีมือจากโลกใบใหญ่ที่พุ่งตรงไปคนละทิศทาง.
คนชุดดำคนหนึ่งก่อนหน้าที่หวังคูจะมาถึงนั้น,ก็ปรากฏหงส์เพลิงระดับราชันย์แท้มาขวางเขาก่อนแล้ว,ชายชุดดำที่ร่างกายขยายขึ้นนับร้อยจั้ง,ร่างกายของเขาที่ดูเลือนใส,รับมือกับหงส์เพลิง.
หงส์เพลงที่พุ่งโจมตีทะลวงร่างของเขา,ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,หงส์เพลิงที่ทะลวงร่างกายของเขาผ่านออกไป,ราวกับว่าทะลวงผ่านกลุ่มควันออกไปเท่านั้น.
หลังจากหงส์เพลิงพุ่งผ่านร่างของเขาไปแล้ว,ร่างของเขาที่เปลี่ยนกลับเป็นร่างเดิม,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังด้านหน้าต่อ,ระหว่างทางมีคนมากมายที่ออกมาขวางเขาไว้,ทว่าแปลกประหลาดมากที่ไม่สามารถหยุดเขาได้เลย.
จนกระบี่หวังคูปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเขาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
บัลลังก์ทองแดงของหวังคูที่กระแทกชายในชุดสีดำเสียงดังสนั่น,ผลักเขาที่เป็นเหมือนอากาศที่ว่างเปล่าลอยละลิ่ว.
ร่างของชายชุดดำที่เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า,กำลังถูกกดเอาไว้ด้วยบัลลังก์ทองแดง.
"ด้วยการใช้แก่นปราณหยิน,หลอมรวมเป็นร่างกายมนุษย์?
หายาก,ในโลกใบใหญ่นั้นนับว่าเป็นอะไรที่น่าเกรงขาม,คาดไม่ถึงเลยว่าร่างหลักจะถูกส่งมาที่นี่,เป็นเจตจำนงสวรรค์!"หวังคูที่จ้องมองไปยังชายชุดดำพร้อมกับถอนหายใจ.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?
เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดดำที่เต็มไปด้วยความตกใจ.
"เพราะร่างหลักของข้าก็สร้างขึ้นมาจากปราณหยินไงล่ะ,มาเป็นของข้าซะ,เจ้าไม่มีทางหนีได้,ตราบเท่าที่ข้าดูดกลืนเจ้าไป,อาการบาดเจ็บของข้า,ก็จะหายไป."หวังคูที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"แก๊ก!"
หวังคูที่กลายร่างเป็นโครงกระดูก,พร้อมกับปล่อยปล่อยกลิ่นอายที่หนาวเย็นออกมา,จากนั้น,บัลลังก์ทองแดงของเขาก็ปลดปล่อยพลังที่แปลกประหลาดออกมา,พร้อมกับดูดซับปราณสีดำเข้ามา.
"ไม่,ไม่,ไม่!"
ชายในชุดสีดำที่กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง,ร่างกายที่กำลังจางลงเรื่อย,ทว่าตอนนี้เขาไม่สามารถหนีได้ด้วยอำนาจของบัลลังก์ทองแดง,ตอนนี้กำลังถูกหวังคูสูบปราณหยินอย่างบ้าคลั่ง.
ส่วนชายชุดดำที่เหลืออีกสองคน,คนหนึ่งถูกเห่าเม่ยลี่ขวางทางเอาไว้,
คนชุดดำที่จ้องมองเห่าเม่ยหลี่,เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นน่าเกียจน่ากลัว,ตลอดครึ่งชั่วยามมานี้,เขาถูกเห่าเม่ยหลี่กดดันไม่หยุด.
"เจ้ากล้ามาก ที่กล้าด่าข้า?
ด่าอาจารย์ของข้า?"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
"ข้าไม่ได้พูด!"คนชุดดำที่ถอยออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยิน,เจ้าด่าอาจารย์ของข้า,เจ้าด่าตาเฒ่า,เจ้าด่าเขา,เจ้าด่าข้าก็ยังพอว่า,แต่เจ้าด่าตาเฒ่า,ข้าต้องการให้เจ้าตายไปเหมือนหมา!"เห่าเม่ยลี่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทันทีที่ได้ยินเสียงของเห่าเม่ยหลี่,ลมหนาวที่เย็นยะเยือกปะทุขึ้นมา,คำสาปที่หมุนวนฟุ้งไปทั่วอากาศ.
"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น,ข้าแค่กล่าวว่า,เป็นศิษย์ของใครกันถึงได้สอนให้เจ้าพูดจาใหญ่โต,ไม่ได้ด่าว่าแม้แต่น้อย!"คนชุดดำที่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
"ข้า,จะจัดการ,ข้าจะจัดการเจ้า.....!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
จากนั้นนางก็เริ่มบริกรรมคำสาบในทันที!
ส่วนคนในชุดำอีกคน,ต้องมาเผชิญหน้ากับเซียนเซิงซือ,ชายผู้นี้เป็นผู้คุมหุ่นเชิด
7-8 ตัวเป็นอาวุธ,เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่,ที่ไกลออกไปยังประตูตะวันออกก็เกิดการต่อสู้ขึ้นในทันทีเช่นกัน.
การต่อสู้ที่ปะทุขึ้น,ทุกทิศทุกทางเต็มไปด้วยความโกลาหล,ทว่า,หากให้กล่าวล่ะก็,ต้าเจิ้งนับว่าได้ปรียบกว่า,เพราะว่ากองกำลังหมื่นสัตว์นั้นตอนนี้ถูกตีโต้ถอยออกไปเรื่อยๆ,และมารชราหมื่นปีก็ถูกยับยั้งเอาไว้ในหลุมดำ.
และคนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศตั้งแต่ตอนแรก,เขาที่รั้งรอจดจ้องมองไปยังสนามรบ,ก่อนที่จะยกหมวกขึ้น,เผยให้เห็นใบหน้าที่เนียนนุ่ม,หากแต่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
ทันใดนั้น,คนชุดดำดังกล่าวได้นำแก่นสีดำออกมา,แกนดังกล่าวเหมือนกับเพชรสีดำทมิฬที่แวววาวระยิบระดับงดงามเป็นอย่างมาก.
อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆต่างก็จดจ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยรั้งรออยู่บนอากาศ,หลังจากที่เขานำแกนสีดำออกมา,คิ้วของทุกคนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"นั่นคืออะไรกัน?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไป.
"ไม่แน่ใจ,ทว่าข้าสามารถทำได้,ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดีต่อพวกเราอย่างแน่นอน!"อาวุโสเทียนที่กำลังขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"หืม?"ทุกคนจ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.
"บรรพบุรุษเคยเล่าให้ข้าฟัง,สิ่งน่าจะเป็น,แกนของปิศาจสวรรค์,มันเป็นกลิ่นอายของปิศาจสวรรค์ที่รวบรวมมาจากโลกใบใหญ่,มันมีร่างของปิศาจสวรรค์มากกว่า36,000
ตน,ภายในนั้นจึงมีพลังของปิศาจสวรรค์บรรจุเอาไว้มากมาย,หลากหลายระดับหลากหลายชนิด,ทว่าแต่ละประเภทของปิศาจสวรรค์ของแต่ละตน,ต่างก็มีลักษณะที่พิเศษแตกต่างกันออกไป,ที่เขานำออกมานั้น,ไม่ใช่ว่าคือแกนปิศาจสวรรค์หรอกรึ?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก.,
"มีปิศาจสวรรค์เท่าใดนะที่อยู่ด้านใน?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่สามารถบอกได้,ดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าที่ข้ากล่าวมาอีก!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ทุกๆคนอย่าได้ประมาท,จับจ้องระวังปิศาจสวรรค์เอาไว้!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับ,บางคนเริ่มนั่งสมาธิ,เตรียมตัวรับมือกับปิศาจสวรรค์.
"หนีปู่ซา,รบกวนเจ้าส่งเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไปยังหูทุกคนเพื่อเตรียมการรับมือศัตรูด้วย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
หนี่ปู่ซาพยักหน้า.
ทว่าบนอากาศนั้น,ชายชุดดำเวลานี้ได้ปล่อยปราณทมิฬคลุมร่างตัวเองเอาไว้,พร้อมกับใช้วิชาลับบางอย่าง,ดูเหมือนว่าจะเป็นอาคมที่ใช้ต้านทานปิศาจสวรรค์.
ชายในชุดสีดำที่เริ่มบริกรรมคาถาไปมาไม่หยุดหย่อน.
คนอื่นๆย่อมมองไม่เห็นเวลานี้ดวงตาของคนชุดดำที่เปลี่ยนเป็นดวงตาสีขาวจดจ้องมองออกไป,จากนั้นปิศาจสวรรค์ก็ถูกปล่อยปล่อยออกมาจากแกนปิศาจสวรรค์.
"ไป,ไปสร้างหายนะต่อเผ่าหมาป่า,เผ่าพยัคฆ์,เผ่าหงส์เพลิง,เผ่าเต่าทมิฬรวมทั้งเผ่ามังกร,และพวกมนุษย์!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เป็นความจริงจากนั้น,เหล่าหงส์เพลิง,เต่าทมิฬที่รู้สึกผิดปรกติ,หลายตนที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,หลายตนที่หยุดไปเฉยๆ,เหล่าสัตว์อสูรฝั่งตรงข้ามเริ่มโต้กลับมาในทันที.
สงครามได้เปลี่ยนไปอีกแล้ว.
ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง,เหล่าฮวงโหว,ไท่จื่อจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,รอคอยจงซานยกระดับให้เสร็จสิ้น,ทว่าที่ใจกลางลาน,ก็ปรากฏหญิงสาวในชุดผ้าแพรที่งดงาม,นางเองก็จดจ้องมองไปยังบนท้องฟ้า,ขณะที่จ้องมองไปยังจงซานเหมือนกับคนอื่น,ทว่าคนอื่นนั้นไม่สามารถมองเห็นนางได้,ถึงแม้ว่านางจะร้องเสียงดังเรียกจงซาน,หากแต่คนอื่นก็ไม่ได้ยิน,นางก็คือหวนจีนั่นเอง!
นางที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาของนางที่เต็มไปด้วยความอวยพร,ต่อสหายที่มีเพียงคนเดียวของนางนั่นเอง.
ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าของหวนจีที่ขมวดไปมา,หันหน้าจ้องมองไปยังทิศใต้.
นางที่จ้องมองไปยังทิศใต้,ใบหน้าของนางที่เผยท่าทางดีใจออกมาในทันที.
ร่างของนางที่พุ่งตรงไปยังประตูสวรรค์ทิศใต้.
ที่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้,ทัพสัตว์อสูรของต้าเจิ้งที่ต้องถอยล่นครั้งแล้วครั้งเล่า,อสูรฝ่ายตรงข้ามที่รุกเข้ามา,ยึดพื้นที่เข้ามาเรื่อยๆ,ตอนนี้ต้าเจิ้งเริ่มเสียเปรียบขึ้นเรื่อยๆ.
"ฆ่า!!"
เสียงคำรามดังกึกก้อง.
"ไม่ได้การเป็นเช่นนี้,ไม่ดีแน่!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม่ทัพเจ้าโส่วเซี่ยง!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยออกมาในทันที.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่กำลังรับมือกับศัตรูฝ่ายตรงข้ามอยู่นั้น.
"เซียนเซิงอี้?"แววตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"คนผู้นั้นคือหัวหน้าโจรร้าย,รบกวนแม่ทัพเจ้านำกองกำลังไปจัดการเขาด้วย,หากกำจัดเขาได้,ทัพของเราก็จะชนะ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังคนชุดดำที่ลอยอยู่บนอากาศ.
"อืม!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
"กองกำลังทวนเหล็ก,ตามข้ามา!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ออกคำสั่ง,พร้อมกับบินตรงขึ้นไปบนอากาศ.
เหล่าขุนพลที่แข็งแกร่งที่สังหารศัตรูไปมากมาย,จับจ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่เหินขึ้นไปบนอากาศ!
"ข้าคือเจ้าโส่วเซี่ยง,แม่ทัพของต้าเจิ้ง,เจ้าเป็นใคร?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ชี้หอกออกไปด้านหน้า.
"ข้าคือประมุขสำนักปิศาจสวรรค์.......!"คนชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
"ทว่า,ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,เขาก็แข็งค้างไปในทันที,ภายในใจของคนชุดดำที่กำลังตื่นตระหนกยื่นมืออกไป,จากที่ไกลออกไปนั้นมีกลุ่มเงาที่พุ่งมาจากตำแหน่งตรงกลางสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เร็วมาก,แทบจะทันทีก็มาถึงชายขอบที่แห่งนี้แล้ว.
เป็นหวนจีนั่นเอง,หวนจีที่เห็นแก่นของปิศาจสวรรค์,นางที่อ้าปากกลืนมันลงไปในทันที,ทว่าการจะย่อยมันนั้นก็ไม่ได้ง่ายนัก.
จากนั้นหวนจีก็จากไปในทันที,เหล่าสัตว์อสูรทั้งหมดที่ถูกปิศาจสวรรค์ล่อล่องทันใดนั้นฟื้นคืนสติในทันที.
"เจ้าขโมย,เจ้าวายร้าย! เจ้ามันขี้ขโมย!"ประมุขปิศาจสวรรค์ที่เริ่มร้องออกมาเสียงดัง.
ร่างของประมุขปิศาจสวรรค์ที่เร่งรีบไล่ล่ากลุ่มเงาดังกล่าวไปในทันที.
"ค่ายกลทวนเหล็ก!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ย๊ากกกกก!"
เหล่าทหารของกองกำลังทวนเหล็กที่บินมาเข้าประจำตำแหน่งในทันที!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น