Immortality Chapter 757 The white clothing wins the snow Jian Ao
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 757 ดอกเหม่ยบานสะพรั่ง.
Chapter 757 The white clothing wins the snow
Jian Ao
สองปีหลังจากนั้น,บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,โดยมีผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลินอู๋ซ่างที่กำลังแสดงความเคารพ.
จงซานที่อ่านเทียบเชิญที่ได้รับมาจากหลิวอู๋ซ่าง.
"วันที่ 15 เดือนแรกของปีกหน้า,มีการประลองที่เทือกเหมยซาน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับฝ่าบาท,จื่อจิ้นเผ่าวานร,เฉินฉีเทียน,ได้ส่งการท้าประลองไปยังแดนเทพอเวจี,พญามารเจี้ยนอ้าว,สถานที่ต่อสู้ก็คือเทือกเขาเหมยซาน!"หลิวอู๋ซ่างกล่าวรายงาน.
"เฉินฉีเทียน?
และเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ในอดีตนั้น,เจี้ยนอ้าวได้ส่งประกาศบัญชาการไปทั่วทั้งสวรรค์,ส่งเหล่ายอดฝีมือของแดนเทพอเวจีออกไป,เพื่อสังหารเหล่าวานร,ภายในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง,เผ่าวานรแทบถูกกำจัดเกือบไปหมด,ทว่าระหว่างนี้,เฉินฉีเทียนกับไม่เคยปรากฏตัว,ครั้งนี้กับส่งสารท้ารบไปยังเจี้ยนอ้าว,กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก!"หลิวอู๋ซ่างพยักหน้าและกล่าวออกมา.
"เป็นเฉินฉีเทียนที่ส่งสารท้าก่อนอย่างงั้นรึ?"
"ครับ!"
จงซานที่เคาะนิ้วไปบนโต๊ะเบาๆ,พลางครุ่นคิด.
"ฝ่าบาท,ทำไมเฉินฉีเทียนจะต้องประกาศไปทั่วหล้าด้วย?
ราวกับว่าต้องการให้ทุกคนรับรู้ถึงการประลองนี้?"
"กระจายข่าวไปทั่วหล้า,นี่คือแผนการ,เหมือนดั่งที่ข้าเคยกระทำที่ทะเลดำ,ส่งข่าวไปทั่วหล้า,ทว่าเป้าหมายของเฉินฉีเทียนนั้นแตกต่างจากข้า,เขาที่เกรงว่าเจี้ยนอ้าวนั้นจะไม่รับคำท้าประลอง!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"วางแผนสมรู้ร่วมคิดอย่างงั้นรึ?
หากแต่เผ่าวานรนั้นไม่ได้มียอดฝีมือมากมายแล้ว,เฉินฉีเทียนเองก็ไม่ได้มีกองกำลังอะไรในมือ,เขาวางแผนการในครั้งนี้,เขาต้องการผลประโยชน์อะไร,อีกอย่างตอนนี้ในภพหยาง,กลุ่มอิทธิพลที่จะร่วมมือกับเฉินฉีเทียนนั้นมีน้อยมาก!"
"ยังมีแดนเทพอมตะ!"จงซานสูดหายใจลึกและกล่าวออกมา.
"แดนเทพอมตะ?"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เทือกเขาเหมยซ่านอยู่ที่ใหน?"จงซานสอบถาม.
"อยู่ในราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและมีสถานที่เชื่อมต่อไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าเฉิน,ซึ่งสถานที่ดังกล่าวนั้นเป็นสถานทีที่มีดอกเหมยบานสะพรั่งกินพื้นที่ล้านลี้,เต็มไปด้วยต้นดอกเหม่ยมากมาย."หลิวเอ๋อซ่างที่กล่าวรายงาน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,เห่าเม่ยลี่ได้ออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เดินทางไปยังทะเลตะวันออก!
เฉินได้ส่งคนตามไปเงียบๆ,หากแต่ก็ถูกนางสลัดทิ้ง,จนไม่สามารถติดตามไปได้ทัน!"หลิวอู๋ซ่างที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไปยังทะเลตะวันออกอย่างงั้นรึ?
ให้นางไป,ตราบเท่าที่นางไม่ไปต้าฉิน,ก็ไม่มีใครสามารถขวางนางได้!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอรับ!"
"รายงานฝ่าบาท,เจี้ยนหงกลับมาแล้ว,ตอนนี้อยู่ด้านนอกขอเข้าพบฝ่าบาท!"เสียงองค์รักษ์ที่อยู่ด้านนอกที่ดังขึ้นในทันที.
"หืม? ให้เข้ามาได้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"องค์รักษ์ด้านนอกที่รับคำในทันที.
หลิวอู๋ซ่างที่ก้าวไปอยู่ข้างๆ,จากนั้น,เจี้ยนหงก็ก้าวเข้ามาในตำหนัก.
เจี้ยนหงที่ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะก่อนที่จะแสดงความเคารพเล็กน้อย,"ฝ่าบาท,ท่านพ่อได้ให้ข้าเดินทางมาเชิญฝ่าบาท,พบกันวันที่
14 เดือนแรกของปีหน้าที่เทือกเขาเหม่ยซาน.
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ท่านพ่อได้ให้ข้าส่งสารมาให้กับฝ่าบาทด้วย."เจี้ยนหงที่นำจดหมายส่งให้กับจงซาน.
จงซานที่เปิดอ่าน :
เจี้ยนอ้าว? จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,กับการเชิญเขาไปในครั้งนี้,มีเจตนาอะไรอย่างงั้นรึ?
ประลองวันที่ 15 ,เชิญเขาในวันที่ 14 เจิ้งเยว่?ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อไหร่อย่างงั้นรึ?
เขาต้องการบอกอะไร? บางที่อาจจะ......?
จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจี้ยนหง,"เจี้ยนอ้าวตอนนี้มีพลังฝึกตนเท่าใด?"
"ท่านพ่อมีระดับสวรรค์ 11 ขั้นปลาย,อีกไม่นานก็จะมีระดับสวรรค์แท้ขั้นสมบูรณ์แล้ว!"เจี้ยนหงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ.
ระดับสวรรค์ระดับ 11 ขั้นปลายอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,เจี้ยนอ้าว?
นี่พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นรวดเร็วขนาดนี้เลยรึ? เกินไปหรือไม่? ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์ระดับ
3 ยังนับว่ารวดเร็วแล้ว,ทว่าก็ยังด้อยกว่าเจี้ยนอ้าวอีก.
เห็นท่าทางเศร้าใจของจงซาน,เจี้ยนหงที่กล่าวออกมาในทันที,"ฝ่าบาทและท่านพ่อนั้นแตกต่างกัน,ท่านพ่อเมื่อความทรงจำในชาติที่แล้วฟื้นคืนกลับ,เขตแดนอำนาจของชีวิตก็ฟื้นคืนกลับมาด้วย,ทั้งพรสวรรค์และพลังฝึกตนจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว."
จงซานจ้องมองไปยังเจี้ยนหง,พร้อมกับพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,หลังจากที่ข้าได้ส่งจดหมายเชิญแล้ว,ก็จะกลับไป! ฝ่าบาทมีคำพูดอะไรฝากข้าไปด้วยหรือไม่?"
"ฝากไปบอกเจี้ยนอ้าวด้วย,วันที่ 14
เจิ้งเยว่,ข้าจะต้องไปที่เทือกเขาเหม่ยซานอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"รับทราบ!"เจี้ยนหงที่รับคำเผยยิ้มออกมา.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเฉิน,เมืองเซียนหยาง,ท้องพระโรง.
"หลี่ซือ!"หยิงที่เริ่มกล่าวออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"การต่อสู้ที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ดูผิดแปลกจากธรรมดา,เจ้าจงออกไปตรวจสอบสถานการณ์ของเจี้ยนอ้าวในครานี้ด้วย!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสนใจ.
"น้อมรับบัญชา!"หลี่ซือที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย! ตำหนักหลวง,ห้องอักษรกงเหล่ยเทียน.
ที่ด้านหน้ากงเหล่ยเทียน,มีเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,เย่ชิงเฉิงและเฉินฉีเทียน.
"ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญวิถีกระบี่อันดับหนึ่งของภพหยิน?
เย่ชิงเฉิงอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่จับจ้องมองไปยังเย่ชิงเฉิง.
"อย่างไร?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยินมาว่าการต่อสู้ของเจ้าครั้งล่าสุด,ถูกจงซานแย่งกระบี่ลู่เซียนไปอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มหยันเล็กน้อย.
เห็นสายตาของเย่ชิงเฉิงแล้ว,แววตาของเย่ชิงเฉิงที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่รู้สึกขุนเคืองขึ้นมาเช่นกัน.
"ไม่มีอะไร,ข้าเพียงแค่รู้สึกเสียดายกระบี่ลู่เซียน,นับจากนี้ค่ายกลสังหารเซียนคงจะกลายเป็นเพียงแค่ตำนานแล้ว!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวพลางส่ายหน้าไปมา.
ท่าทางเสียดายนั้นกงเหล่ยเทียนรู้สึกจริงๆ,ทว่าลึกลงไปนั้นกงเหล่ยเทียนคาดหวังว่าตัวเองจะได้ยึดครองค่ายกลสังหารเซียนนี้มาเป็นของตัวเอง.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?
กลายเป็นตำนานอย่างงั้นรึ? ใครบอกเจ้า?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"ตราบเท่าที่กระบี่จูเซียนยังอยู่,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนไม่มีทางเป็นตำนาน!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋ากล่าว.
ได้ยินคำพูดของเซิ่งหย๋า,กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ราวกับตระหนักได้ถึงบางอย่าง,อาจเป็นไปได้,ไม่เช่นนั้นเต๋าจวินเซิ่งหย๋าคงไม่กล่าวเช่นนั้น.
"เอาล่ะ,เข้าเรื่องกันเลย,เจี้ยนอ้าวได้รับคำท้าแล้ว,วันที่
15 เจิ้งเยว่ ปีหน้า,ที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ครั้งนี้ทุกท่านจะต้องร่วมมือกันแล้ว!"เฉินฉีเทียนที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.
"อืม,โปรดวางใจ,วันที่ 15 เจิ้งเยว่
ปีหน้า,ข้าจะนำกองทัพใหญ่เข้าล้อมแดนเทพอเวจี!
แดนเทพอเวจีจะกลายเป็นของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ไม่ว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่,พวกเขาจะต้องล่มสลายไป!"กงเหล่ยเทียนพยักหน้ารับ.
เพียงคำพูดของเฉินฉีเทียน,ทำไมไม่รู้,กงเหล่ยเทียนที่รับคำอย่างจริงจัง,ราวกับเขาให้ความสำคัญยิ่งกว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋าซะอีก.
"อืม!"เฉินฉีเทียนพยักหน้า.
"แล้วเจี้ยนอ้าวล่ะ?"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยปากสอบถามออกมา.
"เจี้ยนอ้าว?
เจ้าคิดว่าเขาจะไม่มายังเทือกเขาเหม่ยซานอย่างงั้นรึ?!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ดวงตาเปล่งประกายด้วยความเย็นชา.
"ทว่า,ข้าเองก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน!"เย่ชิงเฉิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"การประลองที่เทือกเขาเหม่ยซานนั้น,ไม่ใช่ว่าเหมือนกับการประลองที่ทะเลดำหรอกรึ?
ข้ากังวลว่าเจี้ยนอ้าวจะมองออกเช่นกัน!"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"มองออก? มองออกแล้วอย่างไร?
ขอเพียงแค่เขาเดินทางไปยังเทือกเขาเหม่ยซาน,ถึงแม้ว่ามันจะเหมือนกับการประลองภพหยินก็ตาม,พวกเขาก็ไม่มีทางสามารถต้านพวกเราได้!"กงเหล่ยเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ดี!"เย่ชิงเฉิงที่พยกัหน้า,ทว่าแววตายังคงซ่อนความกังวลเอาไว้.
การประลองที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ข่าวนี้ได้กระจายไปทั่วหล้า,เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดมากมาย,ต่างก็ต้องการชมการต่อสู้ของยอดฝีมือนี้.
การประลองกันของระดับสวรรค์แท้,มีให้เห็นน้อยมาก,ล่าสุดก่อนหน้านี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้นำระดับสวรรค์หลายคนเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
พลังความแข็งแกร่งของระดับสวรรค์แท้นั้น,นับว่าเป็นสุดยอดของเขตแดนมนุษย์แล้ว.
ประมุขแดนเทวะ,ประลองกับจื่อจุ้นเผ่าวานร,นี่คือการต่อสู้ของสุดยอดฝีมือ,ไม่มีใครรู้ว่าเป็นอย่างไร,ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรแอบแฝงหรือไม่,หากแต่ก็ทำให้พวกเขาสนใจและต้องการเห็นเป็นอย่างมาก.
ขึ้นปีใหม่เดือนแรกของปี,ที่เทือกเขาเหม่ยซานเวลานี้เต็มไปด้วยผู้ฝึกตมากมาย,ในเวลานี้ท้องฟ้าที่ราวกับอยู่ในฤดูหิมะ,หากแต่ที่ล่องลอยเต็มท้องฟ้านั้นกลับเป็นกลีบของดอกเหมยนั่นเอง.
จงซานที่เดินทางมาตามนัดวันที่ 14
เจิ้งเยว่,จงซานพร้อมกับหลิวอู๋ซางก็มาถึง.
ขณะที่จงซานมาถึงเทือกเขาเหม่ยซานนั้น,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยกลีบดอกเหมย,และยังมีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,และในส่วนหนึ่งของเทือกเขามีเหล่ามือกระบี่ชุดสีขาวล้อมรอบพื้นที่แห่งหนึ่งเอาไว้.
จงซานและหลิวอู๋ซางที่เหินลงไปยังยอดเขา,ทันใดนั้นก็มีมือกระบี่สามคนที่บินเข้ามาหา,ใบหน้าของแต่ละคนนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา,ความอหังการที่เย็นยะเยือบ.
"ศิษย์แดนเทพอเวจี,คารวะราชันย์จงซาน!"มือกระบี่ทั้งสามที่แสดงความเคารพต่อเขาในทันที.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ท่านประมุขได้รอท่านที่ศาลาซิวเหมยแล้ว,และยังได้สังการว่าหากราชันย์จงซานมาถึงให้พวกเราพาเข้าไปในทันที!"มือกระบี่คืนหนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
มือกระบี่ทั้งสามคนได้บินนำพวกเขาเข้าไปด้านใน,พื้นที่รอบๆมียอดเขาหลายแห่ง,แต่ละแห่งนั้นเต็มไปด้วยต้นดอกเหมยที่บานสะพรั่ง.
"ฝ่าบาท,ต้นดอกเหม่ยบานทั้งหมดแล้วอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวถามด้วยเสียงเบาๆด้วยท่าทางเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"หืม?"
"สถานที่แห่งนี้มีต้นดอกเหม่ยกว่า 300
ชนิด,แต่ละชนิดนั้นบานไม่เหมือนกัน,ทว่าวันนี้ดูเหมือนว่าพวกมันจะบานทั้งหมดแล้ว."หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมาและกล่าวออกมา.
เป็นความจริง,เมื่อกวาดสายตาไปรอบๆแล้ว,ดอกเหม่ยทั้งหมดได้บานจนหมดแล้ว,ไม่มีดอกตูมอยู่เลย,ภาพบรรยากาศเวลานี้,ดูงดงามประทับใจเป็นอย่างมาก,กรีบดอกมากมายที่กระจายไปตามลมเหมือนกับหิมะหลากสี,ดูสวยงามกินใจไม่น้อย.
จงซานพยักหน้า,ทว่าไม่ได้ตอบหลิวอู๋ซ่างแต่อย่างใด.
หลิวอู๋ซ่างที่บินตามจงซานไป.
มือกระบี่ในชุดสีขาวทั้งสามคนได้นำพวกเขาไปยังเทือกเขาขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนี้มีหุบเขาและมีลำธารขนาดเล็ก,และยังมีน้ำตกที่ไหลลงมาด้วย,และที่ริมลำธารนั้นมีศาลาขนาดเล็กตั้งอยู่.
ที่ด้านนอกศาลานั้น,มีต้นเหมยที่หายากหลายต้นดูงดงามกว่าสถานที่อื่น,ด้านนอกยังมีมือกระบี่ในจุดสีขาวอีกหลายคน,รวมทั้งเจี้ยนหงด้วย.
ที่ด้านในมีชายผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่,ผมยาวสลวยถูกรวมมัดไว้ด้านหลัง,สวมชุดสีขาว,ทั่วร่างเปล่งรัศมีสีขาวเรื่อๆแผ่ออกมา,ดวงตาของเขายังคงหลับอยู่,นั่งอยู่บนเสื่อปู่ที่สะอาดสะอ้าน,และมีอาหารที่หรูหราพร้อมโถสุราจัดเตรียมเอาไว้.
กลีบดอกเหมยที่ปลิวไปตามลม,ล่วงหล่นลงบนไหลของชายชุดสีขาว,ชายคนดังกล่าวดูสงบเงียบงัน,ราวกับว่ากลายเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่แห่งหนึ่ง.
กับการนั่งของชายดังกล่าวอยู่นั้น,ทุกคนที่จ้องมองยังสัมผัสได้ถึงความนิ่ง! สงบปรากฏขึ้นในใจได้,ราวกับว่ามันสามารถดึงพวกเขาเขาสู่อีกโลกแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
หลิวอู๋ซ่างจดจำได้คนผู้นี้ก็คือเจี้ยนอ้าว,ทว่าจงซานที่รับรู้สัมผัสได้ถึงความสุขุมนี้,ทำให้เขารู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา.
เขตแดนแห่งจิต,สามารถเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกของคนอื่นได้ด้วยรึ?
เจี้ยนอ้าวที่นั่งอยู่,ราวกับว่าสามารถมอบความแข็งแกร่งให้กับคนอื่นๆได้ด้วย?
เป็นเขตแดนที่น่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
พลังฝึกตนของเจี้ยนอ้าวที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ระดับ 11
ขั้นปลาย,ทว่าจงซานเชื่อว่าแม้แต่ซือหม่าเข่อที่เป็นเซียนสวรรค์,ก็ไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเจี้ยนอ้าวได้.
Chapter 757 The white clothing wins the snow
Jian Ao
白衣胜雪的剑傲
ดอกเหม่ยบานสะพรั่ง.
สองปีหลังจากนั้น,บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,โดยมีผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลินอู๋ซ่างที่กำลังแสดงความเคารพ.
จงซานที่อ่านเทียบเชิญที่ได้รับมาจากหลิวอู๋ซ่าง.
"วันที่ 15 เดือนแรกของปีกหน้า,มีการประลองที่เทือกเหมยซาน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับฝ่าบาท,จื่อจิ้นเผ่าวานร,เฉินฉีเทียน,ได้ส่งการท้าประลองไปยังแดนเทพอเวจี,พญามารเจี้ยนอ้าว,สถานที่ต่อสู้ก็คือเทือกเขาเหมยซาน!"หลิวอู๋ซ่างกล่าวรายงาน.
"เฉินฉีเทียน?
และเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ในอดีตนั้น,เจี้ยนอ้าวได้ส่งประกาศบัญชาการไปทั่วทั้งสวรรค์,ส่งเหล่ายอดฝีมือของแดนเทพอเวจีออกไป,เพื่อสังหารเหล่าวานร,ภายในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง,เผ่าวานรแทบถูกกำจัดเกือบไปหมด,ทว่าระหว่างนี้,เฉินฉีเทียนกับไม่เคยปรากฏตัว,ครั้งนี้กับส่งสารท้ารบไปยังเจี้ยนอ้าว,กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก!"หลิวอู๋ซ่างพยักหน้าและกล่าวออกมา.
"เป็นเฉินฉีเทียนที่ส่งสารท้าก่อนอย่างงั้นรึ?"
"ครับ!"
จงซานที่เคาะนิ้วไปบนโต๊ะเบาๆ,พลางครุ่นคิด.
"ฝ่าบาท,ทำไมเฉินฉีเทียนจะต้องประกาศไปทั่วหล้าด้วย?
ราวกับว่าต้องการให้ทุกคนรับรู้ถึงการประลองนี้?"
"กระจายข่าวไปทั่วหล้า,นี่คือแผนการ,เหมือนดั่งที่ข้าเคยกระทำที่ทะเลดำ,ส่งข่าวไปทั่วหล้า,ทว่าเป้าหมายของเฉินฉีเทียนนั้นแตกต่างจากข้า,เขาที่เกรงว่าเจี้ยนอ้าวนั้นจะไม่รับคำท้าประลอง!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"วางแผนสมรู้ร่วมคิดอย่างงั้นรึ?
หากแต่เผ่าวานรนั้นไม่ได้มียอดฝีมือมากมายแล้ว,เฉินฉีเทียนเองก็ไม่ได้มีกองกำลังอะไรในมือ,เขาวางแผนการในครั้งนี้,เขาต้องการผลประโยชน์อะไร,อีกอย่างตอนนี้ในภพหยาง,กลุ่มอิทธิพลที่จะร่วมมือกับเฉินฉีเทียนนั้นมีน้อยมาก!"
"ยังมีแดนเทพอมตะ!"จงซานสูดหายใจลึกและกล่าวออกมา.
"แดนเทพอมตะ?"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เทือกเขาเหมยซ่านอยู่ที่ใหน?"จงซานสอบถาม.
"อยู่ในราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและมีสถานที่เชื่อมต่อไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าเฉิน,ซึ่งสถานที่ดังกล่าวนั้นเป็นสถานทีที่มีดอกเหมยบานสะพรั่งกินพื้นที่ล้านลี้,เต็มไปด้วยต้นดอกเหม่ยมากมาย."หลิวเอ๋อซ่างที่กล่าวรายงาน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,เห่าเม่ยลี่ได้ออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เดินทางไปยังทะเลตะวันออก!
เฉินได้ส่งคนตามไปเงียบๆ,หากแต่ก็ถูกนางสลัดทิ้ง,จนไม่สามารถติดตามไปได้ทัน!"หลิวอู๋ซ่างที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไปยังทะเลตะวันออกอย่างงั้นรึ?
ให้นางไป,ตราบเท่าที่นางไม่ไปต้าฉิน,ก็ไม่มีใครสามารถขวางนางได้!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ขอรับ!"
"รายงานฝ่าบาท,เจี้ยนหงกลับมาแล้ว,ตอนนี้อยู่ด้านนอกขอเข้าพบฝ่าบาท!"เสียงองค์รักษ์ที่อยู่ด้านนอกที่ดังขึ้นในทันที.
"หืม? ให้เข้ามาได้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"องค์รักษ์ด้านนอกที่รับคำในทันที.
หลิวอู๋ซ่างที่ก้าวไปอยู่ข้างๆ,จากนั้น,เจี้ยนหงก็ก้าวเข้ามาในตำหนัก.
เจี้ยนหงที่ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะก่อนที่จะแสดงความเคารพเล็กน้อย,"ฝ่าบาท,ท่านพ่อได้ให้ข้าเดินทางมาเชิญฝ่าบาท,พบกันวันที่
14 เดือนแรกของปีหน้าที่เทือกเขาเหม่ยซาน.
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ท่านพ่อได้ให้ข้าส่งสารมาให้กับฝ่าบาทด้วย."เจี้ยนหงที่นำจดหมายส่งให้กับจงซาน.
จงซานที่เปิดอ่าน :
ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อไหร่,หวังว่าจะได้พบกัน! วันที่ 14 เดือนแรกของปีหน้า,รอคอยร่ำสุราที่เทือกเขาเหม่ยซ่าน!
ด้วยความเคารพ,เจี้ยนอ้าว.
เจี้ยนอ้าว? จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,กับการเชิญเขาไปในครั้งนี้,มีเจตนาอะไรอย่างงั้นรึ?
ประลองวันที่ 15 ,เชิญเขาในวันที่ 14 เจิ้งเยว่?ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อไหร่อย่างงั้นรึ?
เขาต้องการบอกอะไร? บางที่อาจจะ......?
จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจี้ยนหง,"เจี้ยนอ้าวตอนนี้มีพลังฝึกตนเท่าใด?"
"ท่านพ่อมีระดับสวรรค์ 11 ขั้นปลาย,อีกไม่นานก็จะมีระดับสวรรค์แท้ขั้นสมบูรณ์แล้ว!"เจี้ยนหงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ.
ระดับสวรรค์ระดับ 11 ขั้นปลายอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,เจี้ยนอ้าว?
นี่พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นรวดเร็วขนาดนี้เลยรึ? เกินไปหรือไม่? ตัวเขาที่มีระดับสวรรค์ระดับ
3 ยังนับว่ารวดเร็วแล้ว,ทว่าก็ยังด้อยกว่าเจี้ยนอ้าวอีก.
เห็นท่าทางเศร้าใจของจงซาน,เจี้ยนหงที่กล่าวออกมาในทันที,"ฝ่าบาทและท่านพ่อนั้นแตกต่างกัน,ท่านพ่อเมื่อความทรงจำในชาติที่แล้วฟื้นคืนกลับ,เขตแดนอำนาจของชีวิตก็ฟื้นคืนกลับมาด้วย,ทั้งพรสวรรค์และพลังฝึกตนจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว."
จงซานจ้องมองไปยังเจี้ยนหง,พร้อมกับพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,หลังจากที่ข้าได้ส่งจดหมายเชิญแล้ว,ก็จะกลับไป! ฝ่าบาทมีคำพูดอะไรฝากข้าไปด้วยหรือไม่?"
"ฝากไปบอกเจี้ยนอ้าวด้วย,วันที่ 14
เจิ้งเยว่,ข้าจะต้องไปที่เทือกเขาเหม่ยซานอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"รับทราบ!"เจี้ยนหงที่รับคำเผยยิ้มออกมา.
.........
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเฉิน,เมืองเซียนหยาง,ท้องพระโรง.
"หลี่ซือ!"หยิงที่เริ่มกล่าวออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"การต่อสู้ที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ดูผิดแปลกจากธรรมดา,เจ้าจงออกไปตรวจสอบสถานการณ์ของเจี้ยนอ้าวในครานี้ด้วย!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสนใจ.
"น้อมรับบัญชา!"หลี่ซือที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
........
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย! ตำหนักหลวง,ห้องอักษรกงเหล่ยเทียน.
ที่ด้านหน้ากงเหล่ยเทียน,มีเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,เย่ชิงเฉิงและเฉินฉีเทียน.
"ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญวิถีกระบี่อันดับหนึ่งของภพหยิน?
เย่ชิงเฉิงอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่จับจ้องมองไปยังเย่ชิงเฉิง.
"อย่างไร?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยินมาว่าการต่อสู้ของเจ้าครั้งล่าสุด,ถูกจงซานแย่งกระบี่ลู่เซียนไปอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มหยันเล็กน้อย.
เห็นสายตาของเย่ชิงเฉิงแล้ว,แววตาของเย่ชิงเฉิงที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่รู้สึกขุนเคืองขึ้นมาเช่นกัน.
"ไม่มีอะไร,ข้าเพียงแค่รู้สึกเสียดายกระบี่ลู่เซียน,นับจากนี้ค่ายกลสังหารเซียนคงจะกลายเป็นเพียงแค่ตำนานแล้ว!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวพลางส่ายหน้าไปมา.
ท่าทางเสียดายนั้นกงเหล่ยเทียนรู้สึกจริงๆ,ทว่าลึกลงไปนั้นกงเหล่ยเทียนคาดหวังว่าตัวเองจะได้ยึดครองค่ายกลสังหารเซียนนี้มาเป็นของตัวเอง.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?
กลายเป็นตำนานอย่างงั้นรึ? ใครบอกเจ้า?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"ตราบเท่าที่กระบี่จูเซียนยังอยู่,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนไม่มีทางเป็นตำนาน!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋ากล่าว.
ได้ยินคำพูดของเซิ่งหย๋า,กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ราวกับตระหนักได้ถึงบางอย่าง,อาจเป็นไปได้,ไม่เช่นนั้นเต๋าจวินเซิ่งหย๋าคงไม่กล่าวเช่นนั้น.
"เอาล่ะ,เข้าเรื่องกันเลย,เจี้ยนอ้าวได้รับคำท้าแล้ว,วันที่
15 เจิ้งเยว่ ปีหน้า,ที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ครั้งนี้ทุกท่านจะต้องร่วมมือกันแล้ว!"เฉินฉีเทียนที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.
"อืม,โปรดวางใจ,วันที่ 15 เจิ้งเยว่
ปีหน้า,ข้าจะนำกองทัพใหญ่เข้าล้อมแดนเทพอเวจี!
แดนเทพอเวจีจะกลายเป็นของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ไม่ว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่,พวกเขาจะต้องล่มสลายไป!"กงเหล่ยเทียนพยักหน้ารับ.
เพียงคำพูดของเฉินฉีเทียน,ทำไมไม่รู้,กงเหล่ยเทียนที่รับคำอย่างจริงจัง,ราวกับเขาให้ความสำคัญยิ่งกว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋าซะอีก.
"อืม!"เฉินฉีเทียนพยักหน้า.
"แล้วเจี้ยนอ้าวล่ะ?"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยปากสอบถามออกมา.
"เจี้ยนอ้าว?
เจ้าคิดว่าเขาจะไม่มายังเทือกเขาเหม่ยซานอย่างงั้นรึ?!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ดวงตาเปล่งประกายด้วยความเย็นชา.
"ทว่า,ข้าเองก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน!"เย่ชิงเฉิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"การประลองที่เทือกเขาเหม่ยซานนั้น,ไม่ใช่ว่าเหมือนกับการประลองที่ทะเลดำหรอกรึ?
ข้ากังวลว่าเจี้ยนอ้าวจะมองออกเช่นกัน!"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"มองออก? มองออกแล้วอย่างไร?
ขอเพียงแค่เขาเดินทางไปยังเทือกเขาเหม่ยซาน,ถึงแม้ว่ามันจะเหมือนกับการประลองภพหยินก็ตาม,พวกเขาก็ไม่มีทางสามารถต้านพวกเราได้!"กงเหล่ยเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ดี!"เย่ชิงเฉิงที่พยกัหน้า,ทว่าแววตายังคงซ่อนความกังวลเอาไว้.
การประลองที่เทือกเขาเหม่ยซาน,ข่าวนี้ได้กระจายไปทั่วหล้า,เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดมากมาย,ต่างก็ต้องการชมการต่อสู้ของยอดฝีมือนี้.
การประลองกันของระดับสวรรค์แท้,มีให้เห็นน้อยมาก,ล่าสุดก่อนหน้านี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้นำระดับสวรรค์หลายคนเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
พลังความแข็งแกร่งของระดับสวรรค์แท้นั้น,นับว่าเป็นสุดยอดของเขตแดนมนุษย์แล้ว.
ประมุขแดนเทวะ,ประลองกับจื่อจุ้นเผ่าวานร,นี่คือการต่อสู้ของสุดยอดฝีมือ,ไม่มีใครรู้ว่าเป็นอย่างไร,ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรแอบแฝงหรือไม่,หากแต่ก็ทำให้พวกเขาสนใจและต้องการเห็นเป็นอย่างมาก.
........
ขึ้นปีใหม่เดือนแรกของปี,ที่เทือกเขาเหม่ยซานเวลานี้เต็มไปด้วยผู้ฝึกตมากมาย,ในเวลานี้ท้องฟ้าที่ราวกับอยู่ในฤดูหิมะ,หากแต่ที่ล่องลอยเต็มท้องฟ้านั้นกลับเป็นกลีบของดอกเหมยนั่นเอง.
จงซานที่เดินทางมาตามนัดวันที่ 14
เจิ้งเยว่,จงซานพร้อมกับหลิวอู๋ซางก็มาถึง.
ขณะที่จงซานมาถึงเทือกเขาเหม่ยซานนั้น,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยกลีบดอกเหมย,และยังมีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,และในส่วนหนึ่งของเทือกเขามีเหล่ามือกระบี่ชุดสีขาวล้อมรอบพื้นที่แห่งหนึ่งเอาไว้.
จงซานและหลิวอู๋ซางที่เหินลงไปยังยอดเขา,ทันใดนั้นก็มีมือกระบี่สามคนที่บินเข้ามาหา,ใบหน้าของแต่ละคนนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา,ความอหังการที่เย็นยะเยือบ.
"ศิษย์แดนเทพอเวจี,คารวะราชันย์จงซาน!"มือกระบี่ทั้งสามที่แสดงความเคารพต่อเขาในทันที.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ท่านประมุขได้รอท่านที่ศาลาซิวเหมยแล้ว,และยังได้สังการว่าหากราชันย์จงซานมาถึงให้พวกเราพาเข้าไปในทันที!"มือกระบี่คืนหนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
มือกระบี่ทั้งสามคนได้บินนำพวกเขาเข้าไปด้านใน,พื้นที่รอบๆมียอดเขาหลายแห่ง,แต่ละแห่งนั้นเต็มไปด้วยต้นดอกเหมยที่บานสะพรั่ง.
"ฝ่าบาท,ต้นดอกเหม่ยบานทั้งหมดแล้วอย่างงั้นรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวถามด้วยเสียงเบาๆด้วยท่าทางเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"หืม?"
"สถานที่แห่งนี้มีต้นดอกเหม่ยกว่า 300
ชนิด,แต่ละชนิดนั้นบานไม่เหมือนกัน,ทว่าวันนี้ดูเหมือนว่าพวกมันจะบานทั้งหมดแล้ว."หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมาและกล่าวออกมา.
เป็นความจริง,เมื่อกวาดสายตาไปรอบๆแล้ว,ดอกเหม่ยทั้งหมดได้บานจนหมดแล้ว,ไม่มีดอกตูมอยู่เลย,ภาพบรรยากาศเวลานี้,ดูงดงามประทับใจเป็นอย่างมาก,กรีบดอกมากมายที่กระจายไปตามลมเหมือนกับหิมะหลากสี,ดูสวยงามกินใจไม่น้อย.
จงซานพยักหน้า,ทว่าไม่ได้ตอบหลิวอู๋ซ่างแต่อย่างใด.
หลิวอู๋ซ่างที่บินตามจงซานไป.
มือกระบี่ในชุดสีขาวทั้งสามคนได้นำพวกเขาไปยังเทือกเขาขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนี้มีหุบเขาและมีลำธารขนาดเล็ก,และยังมีน้ำตกที่ไหลลงมาด้วย,และที่ริมลำธารนั้นมีศาลาขนาดเล็กตั้งอยู่.
ที่ด้านนอกศาลานั้น,มีต้นเหมยที่หายากหลายต้นดูงดงามกว่าสถานที่อื่น,ด้านนอกยังมีมือกระบี่ในจุดสีขาวอีกหลายคน,รวมทั้งเจี้ยนหงด้วย.
ที่ด้านในมีชายผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่,ผมยาวสลวยถูกรวมมัดไว้ด้านหลัง,สวมชุดสีขาว,ทั่วร่างเปล่งรัศมีสีขาวเรื่อๆแผ่ออกมา,ดวงตาของเขายังคงหลับอยู่,นั่งอยู่บนเสื่อปู่ที่สะอาดสะอ้าน,และมีอาหารที่หรูหราพร้อมโถสุราจัดเตรียมเอาไว้.
กลีบดอกเหมยที่ปลิวไปตามลม,ล่วงหล่นลงบนไหลของชายชุดสีขาว,ชายคนดังกล่าวดูสงบเงียบงัน,ราวกับว่ากลายเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่แห่งหนึ่ง.
กับการนั่งของชายดังกล่าวอยู่นั้น,ทุกคนที่จ้องมองยังสัมผัสได้ถึงความนิ่ง! สงบปรากฏขึ้นในใจได้,ราวกับว่ามันสามารถดึงพวกเขาเขาสู่อีกโลกแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
หลิวอู๋ซ่างจดจำได้คนผู้นี้ก็คือเจี้ยนอ้าว,ทว่าจงซานที่รับรู้สัมผัสได้ถึงความสุขุมนี้,ทำให้เขารู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา.
เขตแดนแห่งจิต,สามารถเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกของคนอื่นได้ด้วยรึ?
เจี้ยนอ้าวที่นั่งอยู่,ราวกับว่าสามารถมอบความแข็งแกร่งให้กับคนอื่นๆได้ด้วย?
เป็นเขตแดนที่น่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
พลังฝึกตนของเจี้ยนอ้าวที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ระดับ 11
ขั้นปลาย,ทว่าจงซานเชื่อว่าแม้แต่ซือหม่าเข่อที่เป็นเซียนสวรรค์,ก็ไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเจี้ยนอ้าวได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น