Immortality chapter 741 With other [say / way], but also body
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 741 เชี่ยวชาญในความสามารถของคนอื่น.
chapter 741 With other
[say / way], but also body
เต๋าจวินหงเจี้ยนไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,เขาที่ได้แค่มอง,กับคนที่กวัดแกว่งเพลงกระบี่ที่เหนือกว่า,มันเป็นไปได้อย่างไร,เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้.
เพลงกระบี่,มีเพียงแค่ประมุขเย่เท่านั้นที่เหนือกว่าเขา,จะมีคนอื่นอีกได้อย่างไร.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่เชื่อสิ่งที่เห็นร่างกายสั่นสะท้านด้วยความกลัว,ชายในชุดขาวสร้างแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงให้กับเขา,ได้ทำลายล้างความนึกคิดเกี่ยวกับวิถีกระบี่ของเขาไปอย่างสิ้นเชิง,เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้.
มีเพียงแค่อัจฉริยะเท่านั้น,ที่สามารถมองเห็นเพลงกระบี่ของคนอื่นได้,อีกทั้งนี่ยังไม่ใช่เพียงแค่การคัดลอกเท่านั้น,ยังสามารถปรับปรุงมันให้ดีกว่าอีกอย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
คนทั้งสองที่ใช้เพลงกระบี่ต้าหงเข้าปะทะกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปราณกระบี่ที่ฉีกมิติออกจากกัน,พลังทำลายของทั้งสองนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าดูคล้ายจะสูสีทัดเทียม,ทว่ามิติอากาศที่ฉีกออกจากกันนั้น,ดูเหมือนว่าของเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นจะน้อยกว่าฝ่ายตรงขาม,ให้กล่าวตามตรงล่ะก็,เพลงกระบี่ฝั่งตี้เสวียนชาเหนือกว่านั่นเอง.
เพลงกระบี่เดียวกัน,เป็นเพลงกระบี่ต้นตำหรับของเต๋าจวินหงเจี้ยน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสู้กับฝ่ายตรงข้ามไม่ได้?
เหลื่อเชื่อเกินไปแล้ว?
สายตาของทุกคนที่เบิกกว้าง กระพริบไม่ลงทีเดียว,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ชายชุดขาวเป็นสุดยอดมือกระบี่อย่างงั้นรึ?
นี่เขามีฝีมือสูงกว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนกี่เท่ากัน?
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เพ้อบ่นซ้ำๆไปมาไม่หยุด.
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่ต้องขมวดคิ้ว,จดจ้องมองเต๋าจวินหงเจี้ยนที่เริ่มสติแตกไปแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้ร้องเตืยนออกมา.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
ฝีมือของเจ้าต่ำจนเกินไป,นอกจากนี้เพลงกระบี่ของเจ้าก็ทื่อไร้ซึ่งชีวิต,ข้าจะสอนเจ้าเอง,ว่าอะไรคือเพลงกระบี่ต้าหง!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มล้อเลียน.
ระหว่างที่พูด,กระบี่ของตี้เสวียนชาที่เริ่มร่ายรำเพลงกระบี่ต้าหงออกมา.
เขากำลังแสดงเพลงกระบี่ต้าหง.
"ดู!"
กระบี่ของตี้เสวียนชาที่ตวัดร่ายรำออกไป,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่ได้โจมตี,แม้นว่าเขาจะโจมตีก็ไม่มีทางส่งผลอะไรต่อตี้เสวียนชา,ทำให้เขาทำได้แค่มองดู.
"กระบี่กระบวนท่านี้,ชี้ไปยังทิศตะวันตก!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องรวดเร็ว!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องเคลื่อนช้า!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องช้าก่อนแล้วค่อยเร็ว!"
ตี้เสวียนชาที่ร่ายรำเพลงกระบี่ต้าหงออกมา,ทุกๆการเคลื่อนไหวทุกๆกระบวนท่าที่มีการปรับปรุงพัฒนา,ทำให้รูปแบบของเพลงกระบี่เปลี่ยนไป,กับกลายเป็นเพลงกระบี่ที่สมบูรณ์แบบมากยิ่งกว่าเดิม.
เหล่าผู้ชมมากมายที่จับจ้องอยู่,ต่างก็จ้องมองกันตาโต.
"นี่มัน?"
"ชายในชุดสีขาวผู้นี้รู้ซึ้งเกี่ยวกับเพลงกระบี่ต้าหงมากกว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนอีกรึ?"ผู้ฝึกตนคนหนึ่งที่งงงันแสดงท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"ไม่ใช่,เพลงกระบี่ของชายในชุดขาว,คล้ายกับเพลงกระบี่ต้าหง,หากแต่กับทรงอานุภาพมากกว่าอีกรึ?"ชายผู้หนึ่งที่อุทานออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
ผู้ชมมากมายที่นำหยกบันทึกออกมา,พร้อมกับบันทึกภาพเอาไว้อย่างรวดเร็ว.
เหล่าผู้ชมมากมายต่างสูดลมหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,นี่คือสุดยอดอัจฉริยะจริงๆรึ?
นี่เขาเพียงแค่เลียนแบบจริงๆรึ? เพลงกระบี่ที่มีมากกว่าสามพันกระบวนท่า,เพียงแค่ปรายตามองก็จดจำได้อย่างงั้นรึ?
แม้แต่พัฒนาทำให้มันสมบูรณ์แบบได้อีก?
เรื่องนี้,ชายชุดสีขาวผู้นี้เป็นใครกัน?
ทำไมพวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน? อัจฉริยะรึ? นี่คือความสามารถที่ยากจะบรรยายได้แล้ว?
อสุรกายพรสวรรค์,นี่คืออสุรกายความสามารถ!
ผู้ชมที่เฝ้ามองอยู่,ต่างก็เผยสีหน้าตื่นตกอกตกใจ,แทบทุกคนที่เผยแววตาแสดงความยกย่องตี้เสวียนชาออกมา.
เย่ชิงเฉิงที่ดงตาหรี่เล็ก,เพลงกระบี่ต้าหงนั้น,เย่ชิงเฉิงก็รู้จักเป็นอย่างดีเช่นกัน,หากแต่เขาไม่สามารถปรับปรุงได้เหมือนกับตี้เสวียนชา,มีแค่บางส่วนที่เขาพอจะยกระดับมันได้บ้าง,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะยกระดับมันจากหน้ามือเป็นหลังมือได้.
การร่ายรำกระบี่ของตี้เสวียนชา,แม้นว่าจะไม่ได้ทำร้ายร่างกายของเต๋าจวินหงเจี้ยน,ทว่ามันกับทิ่มแทงหัวใจบาดลึกจนถึงจิตสำนึกของเขาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
เพลงกระบี่ต้าหงที่เขาภาคภูมิใจ,ความมั่นใจที่เคยมีถูกทำลายจนย่อมยับ.
แทบจะทุกคนที่จับจ้องมองอย่างไม่วางตา,รวมถึงเทียนเสี่ยวจื่อที่อยู่อีกมุมหนึ่งหัวใจที่กลายเป็นเย็นเยือบ,ตี้เสวียนชาผู้นี้ร้ายกาจมาก,แม้นว่าจะไม่ได้ทำร้ายเต๋าจวินหงเจี้ยน,ทว่ากลับบดขยี้ความมั่นใจของเขา,ทั้งจิตใจ,วิญญาณ,ความนึกคิดถูกทำให้แหลกเหลวจนทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนเจ็บหนัก,คงยากจะลุกขึ้นได้แน่!
มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าระดับสวรรค์แท้ทั่วไปรึ?
หัวใจของเทียนเสี่ยวจื่อเผยท่าทางระมัดระวังในตัวตี้เสวียนชายิ่งขึ้นไปอีก.
เป็นความจริงภายใต้สวรรค์แห่งนี้,เต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้สติแตกจวนเจียนจะธาตุไฟเข้าแทรก,ดวงตาเวลานี้กลายเป็นสีแดงซ่าน,ใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความหวั่นเกรงต่อตี้เสวียนชา.
"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่!!"
เสียงของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่โหยหวน,แน่นอนว่าเขารับรู้ได้ถึงมารใจของตัวเอง,หากเขาไม่สามารถล้มตี้เสวียนชาได้,วิถีกระบี่ของเขาจะต้องล่มสลายไม่สามารถก้าวไปด้านหน้าได้อีก,หรือแม้แต่ถดถอย,ความมั่นใจที่เลือนหายนี้,เขาจะไม่สามารถก้าวข้ามมันไปได้อีกแล้ว,เขาจะทำได้แค่เพียงรอความตายเท่านั้น,ต้องล้มคนผู้นี้,เขาจะต้องชนะ.
"เพลงกระบี่ต้าหง,กระบวนท่าสุดท้าย,ธารสวรรค์พัดกระหน่ำ!"
กระบี่ท่าทาสุดท้ายของเต๋าจวินหงเจี้ยน,ถึงแม้นว่าจะไม่ใช่กระบวนท่าที่สมบูรณ์,หากแต่ก็เต็มไปด้วยพลัง,เขาไม่สามารถรั้งรอเอาไว้ได้แล้ว,ทว่าขณะที่เขากำลังรวบรวมพลังนั้น,เขากลับได้รับบาดเจ็บไปด้วย,พลังภายในไหลย้อนกลับเข้าหาตัวเอง.
แรงสะท้อนของกระบวนท่าดังกล่าวนั้นแทบจะทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนทนไม่ไหว,พลังย้อนกลับนั่น,ราวจะทำให้เขาพ่ายแพ้ไปก่อน.
กระบี่ที่เขากวัดแกว่งนั้น,ฟ้าดินรอบทิศ,เต็มไปด้วยปราณกระบี่,นี่คือกระบวนท่ารวมของเพลงกระบี่ต้าหง,กำลังเคลื่อนไหวดั่งสายน้ำพุ่งตรงไปยังตี้เสวียนชา,มิติอากาศที่สั่นคลอน,ผู้ชมที่ถอยหลังออกไปอีกครั้ง,เห็นกระแสกระบี่ที่อลังการ,ปราณกระบี่ที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดฉีกมิติอากาศออกเป็นเสี่ยง,รวมตัวกันเป็นสายน้ำขนาดใหญ่ไหลไปทางเดียวกัน.
สายธารของปราณกระบี่ที่ปกคลุมผืนฟ้า,พัดไหลตรงไปยังตี้เสวียนชา,อำนาจวิเศษที่ยิ่งใหญ่,อำนาจพลังกดดันวิญญาณที่ไร้ที่สิ้นสุดกำลังฉีกมิติอากาศรอบๆให้แหลกสลายพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของตี้เสวียนชา.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่รู้สึกกริ่งเกรง,สายตาของทุกคนที่ปรากฏแววตาความหวาดกลัวออกมา.
ที่ไกลออกมา,ตี้เสวียนชาที่ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย,ที่มุมปากยังเผยท่าทางเหยียดหยันออกมาด้วยซ้ำ,กระบี่ของเขาที่ชี้ตรงไปยังเต๋าจวินหงเจี้ยน.
กระบวนท่าสุดท้ายอย่างงั้นรึ?
ธารสวรรค์พัดกระหน่ำอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนแทบถลนออกมา,เป็นไปได้อย่างไร,ชายในชุดสีขาว,กระบวนท่านั้น,ไม่ใช่กระบวนท่าก่อนหน้านี้ของเต๋าจวินหงเจี้ยนหรอกรึ?
เขาทำได้อย่างไร,นี่เป็นกระบวนท่าไม้ตายก้นหีบของเต๋าจวินหงเจี้ยนไม่ใช่รึ?
แต่กระบวนท่าเช่นนี้
กลิ่นอายเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นกระบวนท่าสุดท้ายของเพลงกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าคนที่หวาดผวาที่สุดหนีไม่พ้นเต๋าจวินหงเจี้ยน.
ด้วยกระบวนท่าที่ไม่สมบูรณ์ของเขาทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,และยังความเจ็บปวดใจ,หากแต่ชายในชุดสีขาวที่ใช้กระบวนท่าเดียวกันนี้,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
จะเป็นไปได้เช่นไร?
"ตูมมมมมมมมม!"
กระบวนท่าธารสวรรค์พัดกระหน่ำที่เข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,เกิดเป็นหลุมดำที่ใหญ่โตแหวกมิติขยายลามออกไป.
"พุ!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนพ่นโลหิตออกมาคำโต,นี่ไม่ใช่บาดแผลทางกายจากฝีมือของตี้เสวียนชาแน่นอน,หากแต่เป็นบาดแผลทางใจที่เผาไหม้จิตใจของเขาอย่างรุนแรง,จนเขาต้องพ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,อีกทั้งอาการบาดเจ็บจากเลือดลมตีกลับของเพลงกระบี่ที่ไม่สมบูรณ์,ทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนบาดเจ็บสาหัสถึงกับหมดอะไรตายอยากไปเลยทีเดียว.
ด้วยเกิดหลุมดำขนาดมหึมาขึ้นทำให้เหล่าผู้ชมไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
จวบจนหลุมดำที่ผสานกลับคืนมาอีกครั้ง,ทุกคนจึงสามารถมองเห็นภาพภายในได้.
ตี้เสวียนชาที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ,ชุดสีขาวที่โบกสะบัดไปตามแรงลม,ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย.
ส่วนอีกฝั่งนั้นเย่ชิงเฉิงและเต๋าจวินอีกคนต้องเข้ามาประครองเต๋าจวินหงเจี้ยน.
สภาพของเต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้ หน้าซีดเซียวอ่อนแรงอย่างที่สุด,เส้นผมที่กลายเป็นสีขาว,ใบหน้าซูบตอบอายุแก่ขึ้นมาในทันที,ปากยังคงพ่นโลหิตออกมาเป็นระยะๆ.
"ทำไม?
ทำไมกระบวนท่าสุดท้ายของข้าถึงไม่เคยสมบูรณ์?
หากแต่เจ้าถึงได้ใช้มันออกมาได้อย่างง่ายๆ,ทำไม?"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่อ่อนแรงได้รับบาดเจ็บหนัก,สอบถามออกไปในทันที.
"กระบวนท่าทั้ง 3600
รวมออกมาเป็นกระบวนท่าเดียว,มันยากนักรึ?"ตี้เสวียนชาที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"พุ!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่พ่นโลหิตออกมาอีกครั้ง,ดวงตาที่หมดสิ้นประกายก่อนจะค่อยๆหลับตาครุ่นคิดถึงเรื่องในอดีต.
อัจฉริยะรึ?
นี่สูงยิ่งกว่าคำว่าอัจฉริยะแล้ว,ช่างน่าขัน,ตัวข้านี้ยังจะถูกเรียกว่าอัจฉริยะอย่างงั้นรึ?เมื่อเทียบกับชายในชุดขาว,เขาเป็นตัวอะไรกัน?
เหล่าผู้ชมมากมายที่อยู่รอบๆในเวลานี้,ไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,ยังรู้สึกชื่นชมตี้เสวียนชาเป็นอย่างมาก,คนผู้นี้เป็นใคร?ชายในชุดสีขาวนี้คือใครกัน?
ร้ายกาจขนาดนี้? อัจฉริยะเช่นนี้?
คาดไม่ถึงเลยว่าในโลกใบนี้จะมีอัจฉริยะที่หายากเช่นนี้อยู่อีกรึ? ยอดกระบี่พรสวรรค์เต๋าจวินหงเจี้ยน,ถึงกับธาตุไฟเข้าแทรกพ่ายแพ้ไร้กระบวน.
นี่คือฝีมือทั้งหมดเขารึไม?
ไม่,แน่นอนว่าไม่ใช่แน่นอน!
"เย่ชิงเฉิง,การต่อสู้รอบแรกมีอะไรจะกล่าวหรือไม่?"จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้นกล่าวออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,ชายในชุดขาวเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ?
นี่แค่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
อสุรกายพรสวรรค์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้,เขาเป็นเพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
"รอบแรกนับว่าเจ้าเป็นผู้ชนะ!"เย่ชิงเฉิงที่ดล่าวออกมาอย่างง่ายสบายๆ.
เทียนเซียวจื่อที่เป็นคนกลางนั้น,คนทั้งสองไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
เต๋าจวินอีกคนที่พยุงเต๋าจวินหงเจี้ยน,ใบหน้าของเขาที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาด้วยความเกลียดชัง.
"คนที่สอง,ฝั่งข้าก็ยังเป็นเขา!"จงซานที่ยังชี้ไปยังตี้เสวียนชา.
ในเวลาเดียวกันนี้,สายตาของทุกคนก็เขาใจได้ในทันที,ไม่แปลกใจการต่อสู้สามรอบ,ที่พวกเขามากันสองคน,เพียงแค่ชายในชุดสีขาวก็เพียงพอจะจัดการทั้งสองรอบได้แล้ว.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองไปยังเต๋าจวินอีกคน,ขณะที่รับเต๋าจวินหงเจี้ยนมา,พร้อมกับพยักหน้าให้และลอยออกมา.
"ข้ากวงเต้า!"เต๋าจวินคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำดาบยาวสีแดงออกมา.
"ใช้ดาบอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
ภายในมือของตี้เสวียนชาก็ปรากฏเปลวเพลิงขึ้นโชนขึ้นอีกครั้ง,กระบี่ต้าหงตอนนี้ก็ค่อยๆถูกหลอมอีกครั้ง,ด้วยการใช้สัมผัสเทวะดัดรูป,รูปร่างของมันก็เปลี่ยนไปช้าๆ.
"นี่เขา,นี่เขาทำอะไร?"ผู้ชมผู้หนึ่งที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"เขากำลังหลอมดาบ!"ชายอีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน.
"นี่เขากำลังหลอมดาบให้เหมือนกับในมือของกวงเต้าอย่างงั้นรึ?"
สายตาของทุกคนที่จับจ้องและตระหนักได้ในทันที,ชายชุดสีขาวนั้นไม่ได้ชำนาญเฉพากระบี่แล้ว,แม้แต่ดาบก็เป็นยอดฝีมืออย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเขากำลังจะใช้ดาบ,นอกจากนี้ยังเหมือนกับดาบกวงเต้าอีกด้วย,นี่เขากำลังจะชี้แนะกวงเต้าอีกรึ?
เพียงแค่คิดว่าอาจเป็นไปไปได้,ก็ทำให้ยอดฝีมือเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว,การต่อสู้นี้!
กับความน่าตื่นตาตื่นใจนี้,คนผู้นี้จะต้องมีชื่อเสียงกระฉ่อนภพหยินอย่างแน่นอน.
เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับพบกับอะไรบางอย่างช้า,เทียนเสี่ยวจื่อที่จ้องมองอย่างสนใจ,ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานกำลังเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,มือกระบี่?
หากแต่อาวุธแท้จริงของตี้เสวียนชาที่ไม่ใช่กระบี่,และไม่ใช่ดาบ,แต่ความสามารถของเขานั้นคาดไม่ถึงเลยว่าจะเหนือยิ่งกว่าเต๋าจวิน.
chapter 741 With other
[say / way], but also body
以彼之道,还施彼身
เชี่ยวชาญในความสามารถของคนอื่น.
เต๋าจวินหงเจี้ยนไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,เขาที่ได้แค่มอง,กับคนที่กวัดแกว่งเพลงกระบี่ที่เหนือกว่า,มันเป็นไปได้อย่างไร,เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้.
เพลงกระบี่,มีเพียงแค่ประมุขเย่เท่านั้นที่เหนือกว่าเขา,จะมีคนอื่นอีกได้อย่างไร.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่เชื่อสิ่งที่เห็นร่างกายสั่นสะท้านด้วยความกลัว,ชายในชุดขาวสร้างแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงให้กับเขา,ได้ทำลายล้างความนึกคิดเกี่ยวกับวิถีกระบี่ของเขาไปอย่างสิ้นเชิง,เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้.
มีเพียงแค่อัจฉริยะเท่านั้น,ที่สามารถมองเห็นเพลงกระบี่ของคนอื่นได้,อีกทั้งนี่ยังไม่ใช่เพียงแค่การคัดลอกเท่านั้น,ยังสามารถปรับปรุงมันให้ดีกว่าอีกอย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
คนทั้งสองที่ใช้เพลงกระบี่ต้าหงเข้าปะทะกันเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปราณกระบี่ที่ฉีกมิติออกจากกัน,พลังทำลายของทั้งสองนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าดูคล้ายจะสูสีทัดเทียม,ทว่ามิติอากาศที่ฉีกออกจากกันนั้น,ดูเหมือนว่าของเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นจะน้อยกว่าฝ่ายตรงขาม,ให้กล่าวตามตรงล่ะก็,เพลงกระบี่ฝั่งตี้เสวียนชาเหนือกว่านั่นเอง.
เพลงกระบี่เดียวกัน,เป็นเพลงกระบี่ต้นตำหรับของเต๋าจวินหงเจี้ยน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสู้กับฝ่ายตรงข้ามไม่ได้?
เหลื่อเชื่อเกินไปแล้ว?
สายตาของทุกคนที่เบิกกว้าง กระพริบไม่ลงทีเดียว,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ชายชุดขาวเป็นสุดยอดมือกระบี่อย่างงั้นรึ?
นี่เขามีฝีมือสูงกว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนกี่เท่ากัน?
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เพ้อบ่นซ้ำๆไปมาไม่หยุด.
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่ต้องขมวดคิ้ว,จดจ้องมองเต๋าจวินหงเจี้ยนที่เริ่มสติแตกไปแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้ร้องเตืยนออกมา.
"เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?
ฝีมือของเจ้าต่ำจนเกินไป,นอกจากนี้เพลงกระบี่ของเจ้าก็ทื่อไร้ซึ่งชีวิต,ข้าจะสอนเจ้าเอง,ว่าอะไรคือเพลงกระบี่ต้าหง!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มล้อเลียน.
ระหว่างที่พูด,กระบี่ของตี้เสวียนชาที่เริ่มร่ายรำเพลงกระบี่ต้าหงออกมา.
เขากำลังแสดงเพลงกระบี่ต้าหง.
"ดู!"
กระบี่ของตี้เสวียนชาที่ตวัดร่ายรำออกไป,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่ได้โจมตี,แม้นว่าเขาจะโจมตีก็ไม่มีทางส่งผลอะไรต่อตี้เสวียนชา,ทำให้เขาทำได้แค่มองดู.
"กระบี่กระบวนท่านี้,ชี้ไปยังทิศตะวันตก!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องรวดเร็ว!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องเคลื่อนช้า!"
"กระบี่กระบวนท่านี้,จะต้องช้าก่อนแล้วค่อยเร็ว!"
ตี้เสวียนชาที่ร่ายรำเพลงกระบี่ต้าหงออกมา,ทุกๆการเคลื่อนไหวทุกๆกระบวนท่าที่มีการปรับปรุงพัฒนา,ทำให้รูปแบบของเพลงกระบี่เปลี่ยนไป,กับกลายเป็นเพลงกระบี่ที่สมบูรณ์แบบมากยิ่งกว่าเดิม.
เหล่าผู้ชมมากมายที่จับจ้องอยู่,ต่างก็จ้องมองกันตาโต.
"นี่มัน?"
"ชายในชุดสีขาวผู้นี้รู้ซึ้งเกี่ยวกับเพลงกระบี่ต้าหงมากกว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนอีกรึ?"ผู้ฝึกตนคนหนึ่งที่งงงันแสดงท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"ไม่ใช่,เพลงกระบี่ของชายในชุดขาว,คล้ายกับเพลงกระบี่ต้าหง,หากแต่กับทรงอานุภาพมากกว่าอีกรึ?"ชายผู้หนึ่งที่อุทานออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
ผู้ชมมากมายที่นำหยกบันทึกออกมา,พร้อมกับบันทึกภาพเอาไว้อย่างรวดเร็ว.
”~!”
เหล่าผู้ชมมากมายต่างสูดลมหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,นี่คือสุดยอดอัจฉริยะจริงๆรึ?
นี่เขาเพียงแค่เลียนแบบจริงๆรึ? เพลงกระบี่ที่มีมากกว่าสามพันกระบวนท่า,เพียงแค่ปรายตามองก็จดจำได้อย่างงั้นรึ?
แม้แต่พัฒนาทำให้มันสมบูรณ์แบบได้อีก?
เรื่องนี้,ชายชุดสีขาวผู้นี้เป็นใครกัน?
ทำไมพวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน? อัจฉริยะรึ? นี่คือความสามารถที่ยากจะบรรยายได้แล้ว?
อสุรกายพรสวรรค์,นี่คืออสุรกายความสามารถ!
ผู้ชมที่เฝ้ามองอยู่,ต่างก็เผยสีหน้าตื่นตกอกตกใจ,แทบทุกคนที่เผยแววตาแสดงความยกย่องตี้เสวียนชาออกมา.
เย่ชิงเฉิงที่ดงตาหรี่เล็ก,เพลงกระบี่ต้าหงนั้น,เย่ชิงเฉิงก็รู้จักเป็นอย่างดีเช่นกัน,หากแต่เขาไม่สามารถปรับปรุงได้เหมือนกับตี้เสวียนชา,มีแค่บางส่วนที่เขาพอจะยกระดับมันได้บ้าง,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะยกระดับมันจากหน้ามือเป็นหลังมือได้.
การร่ายรำกระบี่ของตี้เสวียนชา,แม้นว่าจะไม่ได้ทำร้ายร่างกายของเต๋าจวินหงเจี้ยน,ทว่ามันกับทิ่มแทงหัวใจบาดลึกจนถึงจิตสำนึกของเขาอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
เพลงกระบี่ต้าหงที่เขาภาคภูมิใจ,ความมั่นใจที่เคยมีถูกทำลายจนย่อมยับ.
แทบจะทุกคนที่จับจ้องมองอย่างไม่วางตา,รวมถึงเทียนเสี่ยวจื่อที่อยู่อีกมุมหนึ่งหัวใจที่กลายเป็นเย็นเยือบ,ตี้เสวียนชาผู้นี้ร้ายกาจมาก,แม้นว่าจะไม่ได้ทำร้ายเต๋าจวินหงเจี้ยน,ทว่ากลับบดขยี้ความมั่นใจของเขา,ทั้งจิตใจ,วิญญาณ,ความนึกคิดถูกทำให้แหลกเหลวจนทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนเจ็บหนัก,คงยากจะลุกขึ้นได้แน่!
มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าระดับสวรรค์แท้ทั่วไปรึ?
หัวใจของเทียนเสี่ยวจื่อเผยท่าทางระมัดระวังในตัวตี้เสวียนชายิ่งขึ้นไปอีก.
เป็นความจริงภายใต้สวรรค์แห่งนี้,เต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้สติแตกจวนเจียนจะธาตุไฟเข้าแทรก,ดวงตาเวลานี้กลายเป็นสีแดงซ่าน,ใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความหวั่นเกรงต่อตี้เสวียนชา.
"เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่!!"
เสียงของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่โหยหวน,แน่นอนว่าเขารับรู้ได้ถึงมารใจของตัวเอง,หากเขาไม่สามารถล้มตี้เสวียนชาได้,วิถีกระบี่ของเขาจะต้องล่มสลายไม่สามารถก้าวไปด้านหน้าได้อีก,หรือแม้แต่ถดถอย,ความมั่นใจที่เลือนหายนี้,เขาจะไม่สามารถก้าวข้ามมันไปได้อีกแล้ว,เขาจะทำได้แค่เพียงรอความตายเท่านั้น,ต้องล้มคนผู้นี้,เขาจะต้องชนะ.
"เพลงกระบี่ต้าหง,กระบวนท่าสุดท้าย,ธารสวรรค์พัดกระหน่ำ!"
กระบี่ท่าทาสุดท้ายของเต๋าจวินหงเจี้ยน,ถึงแม้นว่าจะไม่ใช่กระบวนท่าที่สมบูรณ์,หากแต่ก็เต็มไปด้วยพลัง,เขาไม่สามารถรั้งรอเอาไว้ได้แล้ว,ทว่าขณะที่เขากำลังรวบรวมพลังนั้น,เขากลับได้รับบาดเจ็บไปด้วย,พลังภายในไหลย้อนกลับเข้าหาตัวเอง.
แรงสะท้อนของกระบวนท่าดังกล่าวนั้นแทบจะทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนทนไม่ไหว,พลังย้อนกลับนั่น,ราวจะทำให้เขาพ่ายแพ้ไปก่อน.
กระบี่ที่เขากวัดแกว่งนั้น,ฟ้าดินรอบทิศ,เต็มไปด้วยปราณกระบี่,นี่คือกระบวนท่ารวมของเพลงกระบี่ต้าหง,กำลังเคลื่อนไหวดั่งสายน้ำพุ่งตรงไปยังตี้เสวียนชา,มิติอากาศที่สั่นคลอน,ผู้ชมที่ถอยหลังออกไปอีกครั้ง,เห็นกระแสกระบี่ที่อลังการ,ปราณกระบี่ที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดฉีกมิติอากาศออกเป็นเสี่ยง,รวมตัวกันเป็นสายน้ำขนาดใหญ่ไหลไปทางเดียวกัน.
สายธารของปราณกระบี่ที่ปกคลุมผืนฟ้า,พัดไหลตรงไปยังตี้เสวียนชา,อำนาจวิเศษที่ยิ่งใหญ่,อำนาจพลังกดดันวิญญาณที่ไร้ที่สิ้นสุดกำลังฉีกมิติอากาศรอบๆให้แหลกสลายพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของตี้เสวียนชา.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่รู้สึกกริ่งเกรง,สายตาของทุกคนที่ปรากฏแววตาความหวาดกลัวออกมา.
ที่ไกลออกมา,ตี้เสวียนชาที่ไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย,ที่มุมปากยังเผยท่าทางเหยียดหยันออกมาด้วยซ้ำ,กระบี่ของเขาที่ชี้ตรงไปยังเต๋าจวินหงเจี้ยน.
กระบวนท่าสุดท้ายอย่างงั้นรึ?
ธารสวรรค์พัดกระหน่ำอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนแทบถลนออกมา,เป็นไปได้อย่างไร,ชายในชุดสีขาว,กระบวนท่านั้น,ไม่ใช่กระบวนท่าก่อนหน้านี้ของเต๋าจวินหงเจี้ยนหรอกรึ?
เขาทำได้อย่างไร,นี่เป็นกระบวนท่าไม้ตายก้นหีบของเต๋าจวินหงเจี้ยนไม่ใช่รึ?
แต่กระบวนท่าเช่นนี้
กลิ่นอายเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นกระบวนท่าสุดท้ายของเพลงกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าคนที่หวาดผวาที่สุดหนีไม่พ้นเต๋าจวินหงเจี้ยน.
ด้วยกระบวนท่าที่ไม่สมบูรณ์ของเขาทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,และยังความเจ็บปวดใจ,หากแต่ชายในชุดสีขาวที่ใช้กระบวนท่าเดียวกันนี้,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
จะเป็นไปได้เช่นไร?
"ตูมมมมมมมมม!"
กระบวนท่าธารสวรรค์พัดกระหน่ำที่เข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,เกิดเป็นหลุมดำที่ใหญ่โตแหวกมิติขยายลามออกไป.
"พุ!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนพ่นโลหิตออกมาคำโต,นี่ไม่ใช่บาดแผลทางกายจากฝีมือของตี้เสวียนชาแน่นอน,หากแต่เป็นบาดแผลทางใจที่เผาไหม้จิตใจของเขาอย่างรุนแรง,จนเขาต้องพ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,อีกทั้งอาการบาดเจ็บจากเลือดลมตีกลับของเพลงกระบี่ที่ไม่สมบูรณ์,ทำให้เต๋าจวินหงเจี้ยนบาดเจ็บสาหัสถึงกับหมดอะไรตายอยากไปเลยทีเดียว.
ด้วยเกิดหลุมดำขนาดมหึมาขึ้นทำให้เหล่าผู้ชมไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
จวบจนหลุมดำที่ผสานกลับคืนมาอีกครั้ง,ทุกคนจึงสามารถมองเห็นภาพภายในได้.
ตี้เสวียนชาที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ,ชุดสีขาวที่โบกสะบัดไปตามแรงลม,ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย.
ส่วนอีกฝั่งนั้นเย่ชิงเฉิงและเต๋าจวินอีกคนต้องเข้ามาประครองเต๋าจวินหงเจี้ยน.
สภาพของเต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้ หน้าซีดเซียวอ่อนแรงอย่างที่สุด,เส้นผมที่กลายเป็นสีขาว,ใบหน้าซูบตอบอายุแก่ขึ้นมาในทันที,ปากยังคงพ่นโลหิตออกมาเป็นระยะๆ.
"ทำไม?
ทำไมกระบวนท่าสุดท้ายของข้าถึงไม่เคยสมบูรณ์?
หากแต่เจ้าถึงได้ใช้มันออกมาได้อย่างง่ายๆ,ทำไม?"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่อ่อนแรงได้รับบาดเจ็บหนัก,สอบถามออกไปในทันที.
"กระบวนท่าทั้ง 3600
รวมออกมาเป็นกระบวนท่าเดียว,มันยากนักรึ?"ตี้เสวียนชาที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"พุ!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่พ่นโลหิตออกมาอีกครั้ง,ดวงตาที่หมดสิ้นประกายก่อนจะค่อยๆหลับตาครุ่นคิดถึงเรื่องในอดีต.
อัจฉริยะรึ?
นี่สูงยิ่งกว่าคำว่าอัจฉริยะแล้ว,ช่างน่าขัน,ตัวข้านี้ยังจะถูกเรียกว่าอัจฉริยะอย่างงั้นรึ?เมื่อเทียบกับชายในชุดขาว,เขาเป็นตัวอะไรกัน?
เหล่าผู้ชมมากมายที่อยู่รอบๆในเวลานี้,ไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,ยังรู้สึกชื่นชมตี้เสวียนชาเป็นอย่างมาก,คนผู้นี้เป็นใคร?ชายในชุดสีขาวนี้คือใครกัน?
ร้ายกาจขนาดนี้? อัจฉริยะเช่นนี้?
คาดไม่ถึงเลยว่าในโลกใบนี้จะมีอัจฉริยะที่หายากเช่นนี้อยู่อีกรึ? ยอดกระบี่พรสวรรค์เต๋าจวินหงเจี้ยน,ถึงกับธาตุไฟเข้าแทรกพ่ายแพ้ไร้กระบวน.
นี่คือฝีมือทั้งหมดเขารึไม?
ไม่,แน่นอนว่าไม่ใช่แน่นอน!
"เย่ชิงเฉิง,การต่อสู้รอบแรกมีอะไรจะกล่าวหรือไม่?"จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้นกล่าวออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,ชายในชุดขาวเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานอย่างงั้นรึ?
นี่แค่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
อสุรกายพรสวรรค์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้,เขาเป็นเพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
"รอบแรกนับว่าเจ้าเป็นผู้ชนะ!"เย่ชิงเฉิงที่ดล่าวออกมาอย่างง่ายสบายๆ.
เทียนเซียวจื่อที่เป็นคนกลางนั้น,คนทั้งสองไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
เต๋าจวินอีกคนที่พยุงเต๋าจวินหงเจี้ยน,ใบหน้าของเขาที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาด้วยความเกลียดชัง.
"คนที่สอง,ฝั่งข้าก็ยังเป็นเขา!"จงซานที่ยังชี้ไปยังตี้เสวียนชา.
ในเวลาเดียวกันนี้,สายตาของทุกคนก็เขาใจได้ในทันที,ไม่แปลกใจการต่อสู้สามรอบ,ที่พวกเขามากันสองคน,เพียงแค่ชายในชุดสีขาวก็เพียงพอจะจัดการทั้งสองรอบได้แล้ว.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองไปยังเต๋าจวินอีกคน,ขณะที่รับเต๋าจวินหงเจี้ยนมา,พร้อมกับพยักหน้าให้และลอยออกมา.
"ข้ากวงเต้า!"เต๋าจวินคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำดาบยาวสีแดงออกมา.
"ใช้ดาบอย่างงั้นรึ?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
ภายในมือของตี้เสวียนชาก็ปรากฏเปลวเพลิงขึ้นโชนขึ้นอีกครั้ง,กระบี่ต้าหงตอนนี้ก็ค่อยๆถูกหลอมอีกครั้ง,ด้วยการใช้สัมผัสเทวะดัดรูป,รูปร่างของมันก็เปลี่ยนไปช้าๆ.
"นี่เขา,นี่เขาทำอะไร?"ผู้ชมผู้หนึ่งที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"เขากำลังหลอมดาบ!"ชายอีกคนที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน.
"นี่เขากำลังหลอมดาบให้เหมือนกับในมือของกวงเต้าอย่างงั้นรึ?"
สายตาของทุกคนที่จับจ้องและตระหนักได้ในทันที,ชายชุดสีขาวนั้นไม่ได้ชำนาญเฉพากระบี่แล้ว,แม้แต่ดาบก็เป็นยอดฝีมืออย่างงั้นรึ?
ไม่คิดเลยว่าเขากำลังจะใช้ดาบ,นอกจากนี้ยังเหมือนกับดาบกวงเต้าอีกด้วย,นี่เขากำลังจะชี้แนะกวงเต้าอีกรึ?
เพียงแค่คิดว่าอาจเป็นไปไปได้,ก็ทำให้ยอดฝีมือเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว,การต่อสู้นี้!
กับความน่าตื่นตาตื่นใจนี้,คนผู้นี้จะต้องมีชื่อเสียงกระฉ่อนภพหยินอย่างแน่นอน.
เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับพบกับอะไรบางอย่างช้า,เทียนเสี่ยวจื่อที่จ้องมองอย่างสนใจ,ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานกำลังเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,มือกระบี่?
หากแต่อาวุธแท้จริงของตี้เสวียนชาที่ไม่ใช่กระบี่,และไม่ใช่ดาบ,แต่ความสามารถของเขานั้นคาดไม่ถึงเลยว่าจะเหนือยิ่งกว่าเต๋าจวิน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น