Immortality chapter 740 Talent Di Xuansha
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 740 อัจฉริยะตี้เสวียนชา
chapter 740 Talent Di Xuansha
"เทพอสูรบรรพชนอยู่ตรงนี้แล้ว,เย่ชิงเฉิง,แล้วของเจ้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมา.
เทพอสูรบรรพชนที่กระโดดออกมาจากอ้อมกอดของจงซาน,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมายังเจ้าตัวเล็กขนปุย,ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก,มันมีขนาดเท่ากับกำปั้นมือหากแต่มีขนพองทั่วร่าง,สายตาของทุกคนที่งงงวยไปตามๆกัน,เจ้านี้นะรึ?เทพอสูรอันดับที่
19 ของโลกใบใหญ่?
เป็นความจริงที่ไม่สามารถมองเห็นความร้ายกาจของมันได้เลยแม้แต่น้อย,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างจดจ่อรอคอย,ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย,หากแต่คาดไม่ถึงเลยว่าเทพอสูรดังกล่าวนั้นจะไม่เป็นดั่งที่พวกเขาคาดการเอาไว้,ความดุร้ายหาได้มีไม่,เวลานี้มีเพียงแค่ความน่ารักน่าชังของมันเท่านั้น.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองไปยังเทพอสูร,ก่อนที่จะสะบัดมือนำ
11
อนุสาวรีย์อมตะออกมาขณะที่มันล่วงหล่นลงไปบนทะเลดำ,ทว่าด้วยอำนาจวิเศษบางอย่าง,อนุสาวรีย์อมตะนั้นกับลอยบนผืนน้ำไม่จมลงไป.
"ทั้งสอง,อนุสาวรีย์อมตะและเทพอสูร,ให้ข้าเป็นคนดูแลให้เป็นอย่างไร?
คนที่ได้รับชัยชนะค่อยรับไป!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่จำเป็น!"เย่ชิงเฉงที่ส่ายหน้าไปมา.
เย่ชิงเฉิงที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,นำเกาะลอยฟ้าออกมา,ก่อนที่มันจะลอยอยู่บนทะเลดำ,ก่อนที่จะสะบัดมือนำอนุสาวรีย์อมตะลอยขึ้นมาวางอยู่มุมหนึ่งของเกาะ.
บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง,เป็นเกาะสามเหลี่ยม,มีมุมหนึ่งชี้ไปยังเย่ชิงเฉิง,มุมหนึ่งชี้ไปยังจงซานและอีกมุมเป็นอนุสาวรีย์อมตะ.
เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเวทีที่ยุติธรรม,ด้วยเย่ชิงเฉิงนั้นไม่เชื่อใจเทียนเสี่ยวจื่อเล่นนั่นเอง.
ถูกปัดความหวังดี,เทียนเสี่ยวจื่อที่แค่นเสียงขึ้นจมูกเล็กน้อย,เผยรอยยิ้มบางๆ,แววตาที่เผยความเย็นชาออกมา.
จงซานที่ปล่อยสัมผัสเทวะสำรวจเกาะลอยฟ้าดังกล่าวไม่มีปัญหาอะไร,ก่อนที่จะโบกมือ,เทพอสูรทีบินออกไปลอยอยู่บนเกาะลอยฟ้าดังกล่าว.
เทพอสูรนั้นมีนิสัยที่เหมือนกับมนุษย์ผู้หนึ่ง,และยังมีความเร็วที่น่าขนลุก,แม้แต่ระดับสวรรค์แท้ก็ยากจะไล่ตามมันได้.
"เอาล่ะ,เริ่มได้!"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
นับตั้งแต่เย่ชิงเฉิงกล่าวเริ่ม,การต่อสู้เดิมพันก็เปิดฉากขึ้น.
เทียนเซียวจื่อที่ถอยห่างออกมาจากทะเลดำ,บนทะเลดำเวลานี้มีเพียงแค่กลุ่มของจงซานและกลุ่มของเย่ชิงเฉง,การเดิมพันการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว.
สายตาทุกคนที่เฝ้ามองอย่างเงียบๆ.
"การต่อสู้รอบแรก,เย่ชิงเฉิงเชิญเจ้าก่อน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เย่ชิงเฉิงพยักหน้า,ชายคนหนึ่งที่ถือกระบี่สีแดงชาดก้าวออกมา.
เย่ชิงเฉิงและอีกคนก็ถอยออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา,ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับ,บัลลังก์มังกรและจงซานที่ลอยห่างออกมา.
ที่ใจกลางทะเลดำ,มีตอนนี้มีเพียงตี้เสวียนชาและชายที่ถือกระบี่สีแดงชาด.
"เต๋าจวินหงเจี้ยน,ผู้บำเพ็ญเพลงกระบี่,นับเป็นยอดฝีมือชั้นยอดของภพหยิน,ได้ยินมาว่าตลอดสองพันไปที่ผ่านมาไม่เคยแพ้ใครเลย,มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้นที่สามารถชนะเขาได้ด้วยเพลงกระบี่ที่เหนือกว่า!"อาวุโสผู้หนึ่งที่อยู่ไกลออกมากล่าวออกมาในทันที.
"ชายในชุดสีขาวจะต้องพบกับความลำบากแล้ว!"
"ลำบากอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่าชายในชุดสีขาวเป็นใครมาจากใหน,ดวงกุดแล้วที่ได้มาพบกับเต๋าจวินหงเจี้ยน!!"
"ได้ยินมาว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นมีเพลงกระบี่ที่ทรงพลังและดุร้ายมาก,ไม่รู้ว่าคนชุดสีขาวจะรอดชีวิตได้หรือไม่?"
"ชายในชุดสีขาวต้องตกตายเป็นแน่!"
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังเต๋าจวินหงเจี้ยน,ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ตี้เสวียนชาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,แม้แต่เซียนสวรรค์เขาก็ฉีกร่างมาแล้ว,กับเพียงแค่เต๋าจวินนั้นมีอะไรน่ากลัวอย่างงั้นรึ?
ที่แห่งนี้ที่ตี้เสวียนชาต้องระมัดระวังนั้น,มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้น,ที่มีกระบี่ลู่เซียนในมือ.
อย่างไรก็ตาม,จงซานและตี้เสวียนชานั้น,การต่อสู้ในครั้งนี้จะชนะหรือพ่ายแพ้นั้นหาได้สำคัญ,สิ่งสำคัญคือเวลาต่างหาก,ตี้เสวียนชาจะต้องถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้.
ตี้เสวียนชาดูเหมือนว่าจะถูกหยันอย่างหนัก,ทว่าก็ไม่ได้มีอะไรให้เขาต้องใส่ใจ,เพราะว่าคนเหล่านี้ไม่คู่ควรกับตี้เสวียวนชาแม้แต่น้อย,นี่เป็นเพียงแค่การเล่นสนุกเท่านั้น.
"พรตผู้ต่ำต้อย,หงเจี้ยน,แล้วท่านล่ะ?"เต๋าจวินหงเจี้ยนกล่าวสอบถาม.
"เจ้าน่าจะรูว่าเจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของหงเจี้ยนที่ปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมา,เหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็จดจ้องมองด้วยความรู้สึกตื่นตกใจ,ชายในชุดสีขาวผู้นี้บ้าไปแล้ว,นี่เขาไม่รู้จักเต๋าจวินหงเจี้ยนอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองพิจารณาตี้เสวียนชาอย่างระเอียด.
บนชายฝั่ง,เทียนเสี่ยวจื่อที่จดจ้องมองไปยังทะเลดำอย่างสนใจ,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ไม่ใช่คู่มืออย่างงั้นรึ?
ชิ,กำลังจะตาย,ยังไม่รู้ตัวอีก!"เต๋าจวินหงเจียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
หลังจากนั้นเต๋าหงเจี้ยนก็ชักกระบี่ที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา,กวาดไปไปมา,บนอากาศ.
พริบตาเดียวนั้น,ร่างของเต๋าจวินหงเจี้ยนหายไปในทันที,จากนั้นก็ปรากฏลอยอยู่บนอากาศ,ก่อนที่จะใช้กระบี่ฟันลงมา,ปราณกระบี่ที่มีขนาดใหญ่ล่วงหล่นลงมายังกับน้ำหลาก.
"เพลงกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ?"ผู้ชมที่อยู่ด้านนอกที่เอ่ยออกมาทันที.
แรงกดดันวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่กดทับลงมาทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าดูเร่งรีบถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เผยยิ้ม แสดงท่าทางเหยียดหยัน,ด้วยเพลงกระบี่ต้าหงของเขานั้น,กับพลังทำลายที่ปกคลุมไปทุกทิศ,ไม่มีใครสามารถหลบได้,ทำได้แค่ต้านเอาไว้อย่างเดียว,เพลงกระบี่ต้าหงที่ปล่อยออกมารวดเดียว,ปราณกระบี่ขนาดใหญ่โตและมีพลังรุนแรงนี้,ไม่เคยมีใครรอดพ้นมาก่อน.
ภายในพื้นที่สามพันจั้ง,ปราณกระบี่ที่ใหญ่ยักษ์พุ่งใส่ร่างของตี้เสวียนชาในทันที,ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ,ไม่มีทางหลบได้อย่างแน่นอน.
ทว่าปราณกระบี่ที่ใหญ่โตนั้นขณะที่กำลังใกล้เข้าสัมผัสร่างของตี้เสวียนชานั้น,เขาได้เผยรอยยิ้มเล็กๆออกมา,ส่งผลให้ผู้คนมากมายที่รู้สึกแปลกประหลาด,ผู้คนมากมายเห็นชัดเจนว่าตี้เสวียนชานั้นไม่ได้เร่งรีบ,ราวกับว่าไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเลยแม้แต่น้อย,พร้อมกับหลบปราณกระบี่ของหงเจี้ยนอย่างนุ่มนวล.
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ร่างกายของเขาที่ราวกับเคลื่อนที่ช้าอย่างที่สุด,แต่กลับสามารถหลบรอดปราณกระบี่ที่มีความเร็วมากมายขนาดนั้นได้.
ปราณกระบี่ที่รวดเร็วแทบมองไม่เห็นราวกับว่าพุ่งผ่านร่างเงาของตี้เสวียนชา,ร่างของเขาที่เคลื่อนที่เชื่องช้าอย่างคาดไม่ถึง,ช้าขนาดนี้
หากแต่หลบพ้นทั้งหมดอย่างงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร?
เหล่ายอดฝีมือต่างก็สีตาไปมา,ราวกับว่าสายตาของตัวเองผิดปรกติ.
"ตูมมมมมมมม!"
เพลงกระบี่ต้าหงที่ฟันลงไปยังทะเลดำ,ตี้เสวียนชาที่ขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เต๋าจวินหงเจี้ยน,แม้นว่าจะไม่ได้ลงมือเต็มที่,หากแต่ชายในชุดสีขาวนั้นเร็วจนเกินไป,ความเร็วของเขานั้นถึงกับทำให้เกิดภาพติดตา,สายตาหลายๆคนไม่สามารถแยกแยะได้!!
"กระบี่ธรรมดามาก,เพลงกระบี่ก็ธรรมดา,คนก็ยังธรรมดาอีก!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมากล่าวตำหนิเขา.
"สามหาว!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เต็มไปด้วยความโกรธฟันไปยังตี้เสวียนชาอีกครั้ง.
ตี้เสวียนชาที่บินขึ้นบนท้องฟ้าในทันที,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไล่ตามไป.
ตี้เสวียนชาที่ไม่ได้โต้ตอบแต่อย่างใด,กระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนฟันออกไปเป็นระยะ,มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาด,เหล่าผู้ชมมากมายที่ถอยครั้งแล้วครั้งเล่า,เพื่อหลบพลังโจมตีที่ลามไปถึง,เป็นพลังอำนาจที่แข็งกร้าวทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนแข็งแกร่งมาก,ทุกกระบี่ที่ฟาดฟันออกไปแทบมองไม่เห็น,หากแต่ชายในชุดสีขาวพวกเขาก็ยิ่งไม่อยากเชื่อยิ่งไปอีก,เขาสามารถหลบการฟาดฟันของเต๋าจวินหงเจี้ยนได้อย่างง่ายดาย,ในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวว่าตี้เสวียนชาแส่หาความตายอีกแล้ว.
การต่อสู้นี้ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน,ตลอดทั้งหนึ่งวันหนึ่งคืนนี้,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ใช้ทักษะทั้งหมดที่มีออกมา,หากแต่ก็ไม่สามารถทำร้ายหรือทำให้ตี้เสวียนชาได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย.
"เพลงกระบี่ต้าหงกระบวนที่แปด,เฉือนมิติ!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
กระบี่ในมือของหงเจี้ยนที่พุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว,ตรงดิ่งไปยังร่างของตี้เสวียนชา,และรอบทิศทั้งแปดทันใดนั้นมิติอากาศก็ฉีกขาด,กระบี่,ของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่สะบั้นมิติ,ฉีกมิติรอบๆพุ่งตรงไปยังตี้เสวียนชาจากทิศทั้งแปด,ฉีกอากาศตรงดิ่งไปยังตี้เสวียนชาด้วยความดุร้าย.
"มิติบดทำลายอย่างงั้นรึ?
ชายในชุดสีขาวจบสิ้นแล้ว!"ผู้ชมคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ตี้เสวียนชาที่หยุดอยู่บนอากาศ,จ้องมองมิติจากทั้งแปดทิศที่ฉีกกระชากตรงมายังเขาอย่างไม่แยแส,ที่มุมปากเผยยิ้มที่เย็นชา,มิติที่ฉีกขาดตรงมายังร่างกายของเขา,ด้วยการกวัดแกว่งกระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนนั่นเอง.
"ตูมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดแปดครั้ง,มิติอากาศที่ฉีกขาดทั้งแปดทิศเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,พื้นดินผืนฟ้าที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,ด้วยพลังของเพลงกระบี่เฉือนมิติของเต๋าจวินหงเจี้ยน,เข้าปะทะตี้เสวียนชาเสียงดังสนั่น.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ,จดจ้องมองตี้เสวียนชา.เขาที่ไม่ใช้แม้แต่อาวุธทำลายพลังจากการบดบี้ของมิติอากาศอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปหรือไม่?
เขาได้ลองทุกวิธีทางออกไปเรียบร้อยแล้ว.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองชายในชุดสีขาวมาตลอด,เขายังไม่เผยอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย,คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว,เต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้คงเอาชนะไม่ได้แล้ว,ต้องบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับแม้แต่รอดขีดข่วนสักรอยเลย.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองการเคลื่อนไหวของตี้เสวียนชา,ดวงตาหดเกร็ง,ความแข็งแกร่งของตี้เสวียนชาเขามองออกก่อนหน้านี้แล้ว,สามารถบอกได้ว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นไม่ใช่คู่มือของตี้เสวียนชา,ทว่าเย่ชิงเฉิงก็ไม่สั่งให้เขาถอนตัว,เพราะว่าต้องการให้เขายั่งเชิงตี้เสวียนชาเพิ่มอีกนั่นเอง.
เหล่าผู้ชมมากมายในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา,พวกเขากำลังเฝ้ามองอย่างเงียบๆ,เป็นการต่อสู้ที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่จ้องมองตี้เสวียนชาอย่างจริงจัง,แววตาที่แสดงท่าทางไม่แน่ใจ
ขณะที่กล่าวเสร็จนั้น,ตี้เสวียนชาก็นำค้อนทองแดงออกมา.
เห็นค้อนทองแดงของเขาแล้ว,สายตาของทุกคนที่กลายเป็นงงงวยเหม่อลอย,นี่คืออาวุธของเขาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่ใช่อาวุธของตี้เสวียนชาแต่อย่างใด,หลังจากที่เขานำมันออกมาแล้ว,ที่ฝ่ามือของเขาก็ปรากฏกลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่รุนแรงลุกขึ้นมา,เผาค้อนทองแดงดังกล่าว,ค้อนทองแดงที่ถูกหลอมอย่างรวดเร็ว,ด้วยการใช้สัมผัสเทวะดัดรูป,มันก็ค่อยๆกลายเป็นกระบี่ยาวช้าๆ.
สายตาของทุกคนเวลานี้ยิ่งรู้สึกงงงวยเข้าไปอีก.
"นี่เขาทำอะไร?"
"หลอมอาวุธเหรอ!"
สายตาของทุกคนที่เปลี่ยนเป็นโง่งม,ขณะต่อสู้ยังมีเวลาหลอมอาวุธอย่างงั้นรึ?
บ้าเกินไปแล้ว! ทว่าขณะเดียวกันขณะที่กำลังงงงวยอยู่นั้น,ท้ายที่สุดกระบี่ยาวก็สำเร็จรูปออกมา.
"กระบี่ต้าหง?
ชายในชุดสีขาวหลอมกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ? เป็นกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ต้าหงของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่ถืออยู่ในมือเลย!"ชายคนหนึ่งที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง,ตี้เสวียนชาจงใจที่จะสร้างกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ในมือของเต๋าจวินหงเจี้ยนออกมา.
"ดูกระบี่นี่!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมา.
จากนั้น,ตี้เสวียนชาก็กวัดแกว่งกระบี่,มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาดเหมือนกับเต๋าจวินหงเจี้ยน.
กับเพลงกระบี่ที่ตี้เสวียนชาใช้ออกมานั้น,ดวงตาของเย่ชิงเฉิงหดเกร็ง,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แม้แต่เทียนเซียวจื่อยังหรี่ตามองเขม็ง,เหล่าผู้คนมากมายที่ชมอยู่,หลายคนที่นั่งอยู่ถึงกับลุกพรวดพาดขึ้นในทันที.
"เพลงกระบี่ต้าหง?
ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง?"
"นี่เขาสามารถ? ใช้เพลงกระบี่ต้าหงได้อย่างงั้นรึ?
"อาจจะเป็นเพียงแค่การเลียนแบบเต๋าจวินหงเจี้ยนก็ได้!!"
"เลียนแบบอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงในความสามารถของตี้เสวียนชา.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่รู้สึกตื่นตกใจอย่างที่สุด,นี่มันเพลงกระบี่ต้าหงของเขา,ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง,ไม่เพียงแต่ลึกล้ำไปถึงแก่น,นี่เขา,ชำนาญถึงเพียงนี้เลยรึ?
"มันเป็นไปไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่สามารถยอมรับความจริงได้,เพลงกระบี่ที่เขาภาคภูมิใจ,เป็นหนึ่งในกระบวนท่าของเพลงกระบี่ต้าหง,ที่มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล,ถูกคิดค้นดัดแปลงมาจากจากยอดฝีมือในตำนาน,ที่ถูกส่งต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น,อีกทั้งเพลงกระบี่ต้าหงยังมีกระบวนท่ากว่า
3600 กระบวน,เปลี่ยนแปลงไปมานับไม่ถ้วน,เพียงแค่ศึกษากระบวนท่าอย่างน้อยต้องใช้เวลาครึ่งปีถึงจะพอรับรู้ได้อย่างผิวเผิน,เขาที่เป็นมือกระบี่ยอดฝีมือ,ยกเว้นเย่ชิงเฉิง,ในโลกใบนี้มีใครเทียบเคียงกับเขาได้ในด้านเพลงกระบี่กัน?
กับการกวัดแกว่งกระบี่ของตี้เสวียนชาได้ทำลายความมั่นใจของเต๋าจวินหงเจี้ยนไปจนสิ้น,เป็นไปได้อย่างไร,เพลงกระบี่ที่เขากวัดแกว่งเพียงแค่ครั้งเดียว,ศัตรูตรงหน้ากับเข้าใจลึกซึ้งไปถึงแก่น?
อีกทั้งยังก้าวไปถึงอาณาเขตที่เหนือกว่าเขาอีกอย่างงั้นรึ?
อัจฉริยะ?
หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่าอัจฉริยะ? เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้!!
chapter 740 Talent Di Xuansha
天才帝玄铩
อัจฉริยะตี้เสวียนชา
"เทพอสูรบรรพชนอยู่ตรงนี้แล้ว,เย่ชิงเฉิง,แล้วของเจ้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมา.
เทพอสูรบรรพชนที่กระโดดออกมาจากอ้อมกอดของจงซาน,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมายังเจ้าตัวเล็กขนปุย,ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก,มันมีขนาดเท่ากับกำปั้นมือหากแต่มีขนพองทั่วร่าง,สายตาของทุกคนที่งงงวยไปตามๆกัน,เจ้านี้นะรึ?เทพอสูรอันดับที่
19 ของโลกใบใหญ่?
เป็นความจริงที่ไม่สามารถมองเห็นความร้ายกาจของมันได้เลยแม้แต่น้อย,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างจดจ่อรอคอย,ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย,หากแต่คาดไม่ถึงเลยว่าเทพอสูรดังกล่าวนั้นจะไม่เป็นดั่งที่พวกเขาคาดการเอาไว้,ความดุร้ายหาได้มีไม่,เวลานี้มีเพียงแค่ความน่ารักน่าชังของมันเท่านั้น.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองไปยังเทพอสูร,ก่อนที่จะสะบัดมือนำ
11
อนุสาวรีย์อมตะออกมาขณะที่มันล่วงหล่นลงไปบนทะเลดำ,ทว่าด้วยอำนาจวิเศษบางอย่าง,อนุสาวรีย์อมตะนั้นกับลอยบนผืนน้ำไม่จมลงไป.
"ทั้งสอง,อนุสาวรีย์อมตะและเทพอสูร,ให้ข้าเป็นคนดูแลให้เป็นอย่างไร?
คนที่ได้รับชัยชนะค่อยรับไป!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่จำเป็น!"เย่ชิงเฉงที่ส่ายหน้าไปมา.
เย่ชิงเฉิงที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,นำเกาะลอยฟ้าออกมา,ก่อนที่มันจะลอยอยู่บนทะเลดำ,ก่อนที่จะสะบัดมือนำอนุสาวรีย์อมตะลอยขึ้นมาวางอยู่มุมหนึ่งของเกาะ.
บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง,เป็นเกาะสามเหลี่ยม,มีมุมหนึ่งชี้ไปยังเย่ชิงเฉิง,มุมหนึ่งชี้ไปยังจงซานและอีกมุมเป็นอนุสาวรีย์อมตะ.
เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเวทีที่ยุติธรรม,ด้วยเย่ชิงเฉิงนั้นไม่เชื่อใจเทียนเสี่ยวจื่อเล่นนั่นเอง.
ถูกปัดความหวังดี,เทียนเสี่ยวจื่อที่แค่นเสียงขึ้นจมูกเล็กน้อย,เผยรอยยิ้มบางๆ,แววตาที่เผยความเย็นชาออกมา.
จงซานที่ปล่อยสัมผัสเทวะสำรวจเกาะลอยฟ้าดังกล่าวไม่มีปัญหาอะไร,ก่อนที่จะโบกมือ,เทพอสูรทีบินออกไปลอยอยู่บนเกาะลอยฟ้าดังกล่าว.
เทพอสูรนั้นมีนิสัยที่เหมือนกับมนุษย์ผู้หนึ่ง,และยังมีความเร็วที่น่าขนลุก,แม้แต่ระดับสวรรค์แท้ก็ยากจะไล่ตามมันได้.
"เอาล่ะ,เริ่มได้!"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
นับตั้งแต่เย่ชิงเฉิงกล่าวเริ่ม,การต่อสู้เดิมพันก็เปิดฉากขึ้น.
เทียนเซียวจื่อที่ถอยห่างออกมาจากทะเลดำ,บนทะเลดำเวลานี้มีเพียงแค่กลุ่มของจงซานและกลุ่มของเย่ชิงเฉง,การเดิมพันการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว.
สายตาทุกคนที่เฝ้ามองอย่างเงียบๆ.
"การต่อสู้รอบแรก,เย่ชิงเฉิงเชิญเจ้าก่อน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เย่ชิงเฉิงพยักหน้า,ชายคนหนึ่งที่ถือกระบี่สีแดงชาดก้าวออกมา.
เย่ชิงเฉิงและอีกคนก็ถอยออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา,ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับ,บัลลังก์มังกรและจงซานที่ลอยห่างออกมา.
ที่ใจกลางทะเลดำ,มีตอนนี้มีเพียงตี้เสวียนชาและชายที่ถือกระบี่สีแดงชาด.
"เต๋าจวินหงเจี้ยน,ผู้บำเพ็ญเพลงกระบี่,นับเป็นยอดฝีมือชั้นยอดของภพหยิน,ได้ยินมาว่าตลอดสองพันไปที่ผ่านมาไม่เคยแพ้ใครเลย,มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้นที่สามารถชนะเขาได้ด้วยเพลงกระบี่ที่เหนือกว่า!"อาวุโสผู้หนึ่งที่อยู่ไกลออกมากล่าวออกมาในทันที.
"ชายในชุดสีขาวจะต้องพบกับความลำบากแล้ว!"
"ลำบากอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่าชายในชุดสีขาวเป็นใครมาจากใหน,ดวงกุดแล้วที่ได้มาพบกับเต๋าจวินหงเจี้ยน!!"
"ได้ยินมาว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นมีเพลงกระบี่ที่ทรงพลังและดุร้ายมาก,ไม่รู้ว่าคนชุดสีขาวจะรอดชีวิตได้หรือไม่?"
"ชายในชุดสีขาวต้องตกตายเป็นแน่!"
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังเต๋าจวินหงเจี้ยน,ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ตี้เสวียนชาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,แม้แต่เซียนสวรรค์เขาก็ฉีกร่างมาแล้ว,กับเพียงแค่เต๋าจวินนั้นมีอะไรน่ากลัวอย่างงั้นรึ?
ที่แห่งนี้ที่ตี้เสวียนชาต้องระมัดระวังนั้น,มีเพียงแค่เย่ชิงเฉิงเท่านั้น,ที่มีกระบี่ลู่เซียนในมือ.
อย่างไรก็ตาม,จงซานและตี้เสวียนชานั้น,การต่อสู้ในครั้งนี้จะชนะหรือพ่ายแพ้นั้นหาได้สำคัญ,สิ่งสำคัญคือเวลาต่างหาก,ตี้เสวียนชาจะต้องถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้.
ตี้เสวียนชาดูเหมือนว่าจะถูกหยันอย่างหนัก,ทว่าก็ไม่ได้มีอะไรให้เขาต้องใส่ใจ,เพราะว่าคนเหล่านี้ไม่คู่ควรกับตี้เสวียวนชาแม้แต่น้อย,นี่เป็นเพียงแค่การเล่นสนุกเท่านั้น.
"พรตผู้ต่ำต้อย,หงเจี้ยน,แล้วท่านล่ะ?"เต๋าจวินหงเจี้ยนกล่าวสอบถาม.
"เจ้าน่าจะรูว่าเจ้าไม่ใช่คู่มือของข้า!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของหงเจี้ยนที่ปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมา,เหล่ายอดฝีมือมากมายต่างก็จดจ้องมองด้วยความรู้สึกตื่นตกใจ,ชายในชุดสีขาวผู้นี้บ้าไปแล้ว,นี่เขาไม่รู้จักเต๋าจวินหงเจี้ยนอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองพิจารณาตี้เสวียนชาอย่างระเอียด.
บนชายฝั่ง,เทียนเสี่ยวจื่อที่จดจ้องมองไปยังทะเลดำอย่างสนใจ,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ไม่ใช่คู่มืออย่างงั้นรึ?
ชิ,กำลังจะตาย,ยังไม่รู้ตัวอีก!"เต๋าจวินหงเจียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
หลังจากนั้นเต๋าหงเจี้ยนก็ชักกระบี่ที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา,กวาดไปไปมา,บนอากาศ.
พริบตาเดียวนั้น,ร่างของเต๋าจวินหงเจี้ยนหายไปในทันที,จากนั้นก็ปรากฏลอยอยู่บนอากาศ,ก่อนที่จะใช้กระบี่ฟันลงมา,ปราณกระบี่ที่มีขนาดใหญ่ล่วงหล่นลงมายังกับน้ำหลาก.
"เพลงกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ?"ผู้ชมที่อยู่ด้านนอกที่เอ่ยออกมาทันที.
แรงกดดันวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่กดทับลงมาทำให้มิติอากาศบิดเบี้ยว,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าดูเร่งรีบถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เผยยิ้ม แสดงท่าทางเหยียดหยัน,ด้วยเพลงกระบี่ต้าหงของเขานั้น,กับพลังทำลายที่ปกคลุมไปทุกทิศ,ไม่มีใครสามารถหลบได้,ทำได้แค่ต้านเอาไว้อย่างเดียว,เพลงกระบี่ต้าหงที่ปล่อยออกมารวดเดียว,ปราณกระบี่ขนาดใหญ่โตและมีพลังรุนแรงนี้,ไม่เคยมีใครรอดพ้นมาก่อน.
ภายในพื้นที่สามพันจั้ง,ปราณกระบี่ที่ใหญ่ยักษ์พุ่งใส่ร่างของตี้เสวียนชาในทันที,ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ,ไม่มีทางหลบได้อย่างแน่นอน.
ทว่าปราณกระบี่ที่ใหญ่โตนั้นขณะที่กำลังใกล้เข้าสัมผัสร่างของตี้เสวียนชานั้น,เขาได้เผยรอยยิ้มเล็กๆออกมา,ส่งผลให้ผู้คนมากมายที่รู้สึกแปลกประหลาด,ผู้คนมากมายเห็นชัดเจนว่าตี้เสวียนชานั้นไม่ได้เร่งรีบ,ราวกับว่าไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเลยแม้แต่น้อย,พร้อมกับหลบปราณกระบี่ของหงเจี้ยนอย่างนุ่มนวล.
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ร่างกายของเขาที่ราวกับเคลื่อนที่ช้าอย่างที่สุด,แต่กลับสามารถหลบรอดปราณกระบี่ที่มีความเร็วมากมายขนาดนั้นได้.
ปราณกระบี่ที่รวดเร็วแทบมองไม่เห็นราวกับว่าพุ่งผ่านร่างเงาของตี้เสวียนชา,ร่างของเขาที่เคลื่อนที่เชื่องช้าอย่างคาดไม่ถึง,ช้าขนาดนี้
หากแต่หลบพ้นทั้งหมดอย่างงั้นรึ? เป็นไปได้อย่างไร?
เหล่ายอดฝีมือต่างก็สีตาไปมา,ราวกับว่าสายตาของตัวเองผิดปรกติ.
"ตูมมมมมมมม!"
เพลงกระบี่ต้าหงที่ฟันลงไปยังทะเลดำ,ตี้เสวียนชาที่ขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ที่ไกลออกไปนั้นเย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เต๋าจวินหงเจี้ยน,แม้นว่าจะไม่ได้ลงมือเต็มที่,หากแต่ชายในชุดสีขาวนั้นเร็วจนเกินไป,ความเร็วของเขานั้นถึงกับทำให้เกิดภาพติดตา,สายตาหลายๆคนไม่สามารถแยกแยะได้!!
"กระบี่ธรรมดามาก,เพลงกระบี่ก็ธรรมดา,คนก็ยังธรรมดาอีก!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมากล่าวตำหนิเขา.
"สามหาว!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่เต็มไปด้วยความโกรธฟันไปยังตี้เสวียนชาอีกครั้ง.
ตี้เสวียนชาที่บินขึ้นบนท้องฟ้าในทันที,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไล่ตามไป.
ตี้เสวียนชาที่ไม่ได้โต้ตอบแต่อย่างใด,กระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนฟันออกไปเป็นระยะ,มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาด,เหล่าผู้ชมมากมายที่ถอยครั้งแล้วครั้งเล่า,เพื่อหลบพลังโจมตีที่ลามไปถึง,เป็นพลังอำนาจที่แข็งกร้าวทรงพลังเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนแข็งแกร่งมาก,ทุกกระบี่ที่ฟาดฟันออกไปแทบมองไม่เห็น,หากแต่ชายในชุดสีขาวพวกเขาก็ยิ่งไม่อยากเชื่อยิ่งไปอีก,เขาสามารถหลบการฟาดฟันของเต๋าจวินหงเจี้ยนได้อย่างง่ายดาย,ในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวว่าตี้เสวียนชาแส่หาความตายอีกแล้ว.
การต่อสู้นี้ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน,ตลอดทั้งหนึ่งวันหนึ่งคืนนี้,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ใช้ทักษะทั้งหมดที่มีออกมา,หากแต่ก็ไม่สามารถทำร้ายหรือทำให้ตี้เสวียนชาได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย.
"เพลงกระบี่ต้าหงกระบวนที่แปด,เฉือนมิติ!"เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
กระบี่ในมือของหงเจี้ยนที่พุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว,ตรงดิ่งไปยังร่างของตี้เสวียนชา,และรอบทิศทั้งแปดทันใดนั้นมิติอากาศก็ฉีกขาด,กระบี่,ของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่สะบั้นมิติ,ฉีกมิติรอบๆพุ่งตรงไปยังตี้เสวียนชาจากทิศทั้งแปด,ฉีกอากาศตรงดิ่งไปยังตี้เสวียนชาด้วยความดุร้าย.
"มิติบดทำลายอย่างงั้นรึ?
ชายในชุดสีขาวจบสิ้นแล้ว!"ผู้ชมคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ตี้เสวียนชาที่หยุดอยู่บนอากาศ,จ้องมองมิติจากทั้งแปดทิศที่ฉีกกระชากตรงมายังเขาอย่างไม่แยแส,ที่มุมปากเผยยิ้มที่เย็นชา,มิติที่ฉีกขาดตรงมายังร่างกายของเขา,ด้วยการกวัดแกว่งกระบี่ของเต๋าจวินหงเจี้ยนนั่นเอง.
"ตูมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดแปดครั้ง,มิติอากาศที่ฉีกขาดทั้งแปดทิศเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,พื้นดินผืนฟ้าที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,ด้วยพลังของเพลงกระบี่เฉือนมิติของเต๋าจวินหงเจี้ยน,เข้าปะทะตี้เสวียนชาเสียงดังสนั่น.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ,จดจ้องมองตี้เสวียนชา.เขาที่ไม่ใช้แม้แต่อาวุธทำลายพลังจากการบดบี้ของมิติอากาศอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปหรือไม่?
เขาได้ลองทุกวิธีทางออกไปเรียบร้อยแล้ว.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองชายในชุดสีขาวมาตลอด,เขายังไม่เผยอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย,คนผู้นี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว,เต๋าจวินหงเจี้ยนเวลานี้คงเอาชนะไม่ได้แล้ว,ต้องบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับแม้แต่รอดขีดข่วนสักรอยเลย.
เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองการเคลื่อนไหวของตี้เสวียนชา,ดวงตาหดเกร็ง,ความแข็งแกร่งของตี้เสวียนชาเขามองออกก่อนหน้านี้แล้ว,สามารถบอกได้ว่าเต๋าจวินหงเจี้ยนนั้นไม่ใช่คู่มือของตี้เสวียนชา,ทว่าเย่ชิงเฉิงก็ไม่สั่งให้เขาถอนตัว,เพราะว่าต้องการให้เขายั่งเชิงตี้เสวียนชาเพิ่มอีกนั่นเอง.
เหล่าผู้ชมมากมายในเวลานี้ไม่มีใครกล้ากล่าวสิ่งใดออกมา,พวกเขากำลังเฝ้ามองอย่างเงียบๆ,เป็นการต่อสู้ที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่จ้องมองตี้เสวียนชาอย่างจริงจัง,แววตาที่แสดงท่าทางไม่แน่ใจ
ส่วนตี้เสวียนชาเวลานี้ก็เผยยิ้มให้เขาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า,"ในเมื่อข้าได้ให้โอกาสเจ้าไปเรียบร้อยแล้ว,คงจะถึงเวลาของข้าที่ต้องลงมือบ้างแล้ว!"
ขณะที่กล่าวเสร็จนั้น,ตี้เสวียนชาก็นำค้อนทองแดงออกมา.
เห็นค้อนทองแดงของเขาแล้ว,สายตาของทุกคนที่กลายเป็นงงงวยเหม่อลอย,นี่คืออาวุธของเขาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่ใช่อาวุธของตี้เสวียนชาแต่อย่างใด,หลังจากที่เขานำมันออกมาแล้ว,ที่ฝ่ามือของเขาก็ปรากฏกลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่รุนแรงลุกขึ้นมา,เผาค้อนทองแดงดังกล่าว,ค้อนทองแดงที่ถูกหลอมอย่างรวดเร็ว,ด้วยการใช้สัมผัสเทวะดัดรูป,มันก็ค่อยๆกลายเป็นกระบี่ยาวช้าๆ.
สายตาของทุกคนเวลานี้ยิ่งรู้สึกงงงวยเข้าไปอีก.
"นี่เขาทำอะไร?"
"หลอมอาวุธเหรอ!"
สายตาของทุกคนที่เปลี่ยนเป็นโง่งม,ขณะต่อสู้ยังมีเวลาหลอมอาวุธอย่างงั้นรึ?
บ้าเกินไปแล้ว! ทว่าขณะเดียวกันขณะที่กำลังงงงวยอยู่นั้น,ท้ายที่สุดกระบี่ยาวก็สำเร็จรูปออกมา.
"กระบี่ต้าหง?
ชายในชุดสีขาวหลอมกระบี่ต้าหงอย่างงั้นรึ? เป็นกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ต้าหงของเต๋าจวินหงเจี้ยนที่ถืออยู่ในมือเลย!"ชายคนหนึ่งที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง,ตี้เสวียนชาจงใจที่จะสร้างกระบี่ที่เหมือนกับกระบี่ในมือของเต๋าจวินหงเจี้ยนออกมา.
"ดูกระบี่นี่!"ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมา.
จากนั้น,ตี้เสวียนชาก็กวัดแกว่งกระบี่,มิติอากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาดเหมือนกับเต๋าจวินหงเจี้ยน.
กับเพลงกระบี่ที่ตี้เสวียนชาใช้ออกมานั้น,ดวงตาของเย่ชิงเฉิงหดเกร็ง,เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แม้แต่เทียนเซียวจื่อยังหรี่ตามองเขม็ง,เหล่าผู้คนมากมายที่ชมอยู่,หลายคนที่นั่งอยู่ถึงกับลุกพรวดพาดขึ้นในทันที.
"เพลงกระบี่ต้าหง?
ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง?"
"นี่เขาสามารถ? ใช้เพลงกระบี่ต้าหงได้อย่างงั้นรึ?
"อาจจะเป็นเพียงแค่การเลียนแบบเต๋าจวินหงเจี้ยนก็ได้!!"
"เลียนแบบอย่างงั้นรึ?
สายตาของทุกคนที่รู้สึกหวั่นเกรงในความสามารถของตี้เสวียนชา.
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่รู้สึกตื่นตกใจอย่างที่สุด,นี่มันเพลงกระบี่ต้าหงของเขา,ชายในชุดสีขาวกำลังใช้เพลงกระบี่ต้าหง,ไม่เพียงแต่ลึกล้ำไปถึงแก่น,นี่เขา,ชำนาญถึงเพียงนี้เลยรึ?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
นี่มันเป็นเพลงกระบี่ต้นตำหรับของเขา,เขาที่เห็นเพียงแค่ครั้งเดียว,ก็สามารถเรียนรู้ได้เลยรึ?
อีกทั้งเขายังชำนาญกว่าข้าอีกรึ?
"มันเป็นไปไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!"
เต๋าจวินหงเจี้ยนที่ไม่สามารถยอมรับความจริงได้,เพลงกระบี่ที่เขาภาคภูมิใจ,เป็นหนึ่งในกระบวนท่าของเพลงกระบี่ต้าหง,ที่มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล,ถูกคิดค้นดัดแปลงมาจากจากยอดฝีมือในตำนาน,ที่ถูกส่งต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น,อีกทั้งเพลงกระบี่ต้าหงยังมีกระบวนท่ากว่า
3600 กระบวน,เปลี่ยนแปลงไปมานับไม่ถ้วน,เพียงแค่ศึกษากระบวนท่าอย่างน้อยต้องใช้เวลาครึ่งปีถึงจะพอรับรู้ได้อย่างผิวเผิน,เขาที่เป็นมือกระบี่ยอดฝีมือ,ยกเว้นเย่ชิงเฉิง,ในโลกใบนี้มีใครเทียบเคียงกับเขาได้ในด้านเพลงกระบี่กัน?
กับการกวัดแกว่งกระบี่ของตี้เสวียนชาได้ทำลายความมั่นใจของเต๋าจวินหงเจี้ยนไปจนสิ้น,เป็นไปได้อย่างไร,เพลงกระบี่ที่เขากวัดแกว่งเพียงแค่ครั้งเดียว,ศัตรูตรงหน้ากับเข้าใจลึกซึ้งไปถึงแก่น?
อีกทั้งยังก้าวไปถึงอาณาเขตที่เหนือกว่าเขาอีกอย่างงั้นรึ?
อัจฉริยะ?
หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่าอัจฉริยะ? เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้!!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น