Immortality Chapter 739 Carried Unaging World
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 739 แผนโค่นโลกอมตะ.
Chapter 739 Carried
Unaging World
รอบๆทะเลดำเวลานี้,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,จงซานที่พาตี้เสวียนชามาจากภพหยาง,เพื่อเข้าร่วมการเดิมพันการต่อสู้,และรับมือกับเย่ชิงเฉิงที่เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์,ในเวลานี้ถูกจับตามองจากทุกคนไม่วางตา.
การเผชิญหน้ากันที่ทะเลดำกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว,ทว่าอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เมืองแห่งหนึ่งในภพหยิน.
"ฟู่ไส่ว,พวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง.
"เริ่มเตรียมการได้,เมื่อสัญญาณส่งมาถึง,พวกเราจะทำการยกกำลังออกไปทันที!"เสี่ยวหวังที่เคาะโต๊ะเบาๆพลางครุ่นคิดไปมา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่มีความขัดแย้งปนอยู่.
เห็นท่าทางของฟู่ไสว่,เสี่ยวหยุนเฟิงที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"พวกเราตอนนี้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว,คงรอเพียงแค่อาวุโสเทียน,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยเตรียมค่ายกลเท่านั้น!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อาวุโสเทียน?
เจ้าตำหนักตระกูลเทียน,ในเมื่อส่งอาวุโสเทียนมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านี่เป็นแผนการใหญ่,ส่งอาวุโสเทียนมาเลยรึ?เฮ้เอ้!"เสี่ยวหวังที่เผยรอยยิ้มดูแคลนเล็กน้อย.
"รายงานด่วน!"
ทันใดนั้นที่ด้านนอกห้องโถงที่มีเสียงดังขึ้นมาในทันที.
เสี่ยวหวังและเสี่ยวหยวนเฟิงจดจ้องมองกันและกัน,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นไม่นาน,ทหารคนหนึ่งก็เข้ามาในตำหนัก.
"รายงานจอมพล,ที่ด้านนอกนั้นทัพของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งได้ยกทัพเข้ามาประชิดท้าทายพร้อมรบกับพวกเรา!"ทหารคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"ยกทัพเข้ามาประชิดอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้นะรึ?"เสี่ยวหยุนเฟิงที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด.
"ครับ,พวกเขาได้ลั่นกลองรบแล้ว,ตอนนี้รอเพียงแค่แม่ทัพสั่งการเท่านั้น!"ทหารคนดังกล่าวรายงาน.
"ไม่ได้การ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ทำไมถึงได้ฮึกเหิมต้องการต่อสู้ในเวลานี้กัน?
เวลานี้มีการต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ,เหล่าทัพของต้าเจิ้งและราชวงศ์หวู่ซือเองควรที่จะรอชิงจังหวะอยู่,ทำไมถึงได้รุกอาณาเขตอื่นเข้ามาในเวลานี้กัน?"เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใครนำทัพ? เจ้าโส่วเซี่ยง? สุ่ยจิง?
เป็นแม่ทัพคนใหนของต้าเจิ้ง?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่สอบถามออกไป.
"ไม่ใช่พวกเขา!"ทหารคนดังกล่าวเอ่ย.
"หืม?"เสี่ยวหวังที่จดจ้องมองทหารคนดังกล่าวด้วยท่าทางแปลกประหลาดเช่นกัน.
เสี่ยวหวังก่อนหน้านี้ถูกจงซานกำราบจนราบคาบ,จากนั้นความมั่นใจของเขาที่เหลือเพียงครึ่งเดียว,การบัญชาการของเสี่ยวหวังที่ไม่เหมือนเสี่ยวหวัง,เมื่อมีอะไรที่คาดไม่ถึง,ทำให้เขาต้องครุ่นคิดมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีทัพที่เคลื่อนมายังเมืองแห่งนี้ทันทีทันใด?
"ธงบัญชาการมีอักษรว่า "เจี้ยน"
พวกเราได้ส่งทหารสังเกตการณ์ออกไปตรวจสอบแล้ว,แม่ทัพของอีกฝ่ายนั้นเป็นสตรี,มีนามว่า"เจี้ยนหง"
ผู้น้อยไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเช่นกัน!"ทหารคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมา.
"อะไรนะ?!!"เสี่ยวหวังที่ลุกพรวดขึ้นในทันที.
เสี่ยวหยวนเฟิงที่อยู่ข้างๆถึงกับอ้าปากค้าง,ใบหน้าแสดงท่าทางเหลือเชื่ออย่างที่สุด.
ทหารคนดังกล่าวไม่เคยเห็นจอมพลกระวนกระวายตื่นตกใจเช่นนี้,ใครกันเจี้ยนหงผู้นี้,ร้ายกาจยิ่งกว่าเจ้าโส่วเซี่ยงอย่างงั้นรึ?
นางเป็นใครมาจากใหนกัน?
"ผู้บัญชาทัพในครั้งนี้,พวกเรารับรู้ว่าเป็นแม่ทัพที่มีนามว่า"เจี้ยนหง"
"ทหารคนดังกล่าวที่กล่าวรายงานซ้ำอีกครั้ง.
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,เสี่ยวหวังและเสี่ยวหยุนเฟิงที่จ้องมองกันตาค้าง.
"ออกไปก่อน!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่กล่าวออกมา.
"ครับ!"ทหารคนดังกล่าวที่ถอยออกไปด้วยความงงงวย.
"ฟู่,ฟู่ไสว่!"เสียงของเสี่ยวหยวนเฟิงที่สั่นสะท้านขณะที่กล่าวออกมา.
"ดีมากจงซาน,จงซานเจ้าร้ายกาจนัก,ข้าด้อยกว่าเจ้าจริงๆ!"เสี่ยวหวังที่ถอนหายใจยาว.
แม่ทัพเจี้ยนหง,ที่ลั่นกลองรบเข้าท้าท้ายพวกเขาในเวลาเช้า,เสี่ยวหวังที่ไม่ตอบรับ,ในเวลาบ่ายที่ใจกลางของค่ายอีกฝ่าย,กับการต่อรองเกี่ยวกับการศึก,เสี่ยวหวังที่นำเสี่ยวหยวนเฟิงเดินทางไปเป็นการส่วนตัว
ที่ด้านหน้าตำหนักที่จะใช้ต่อรอง,เสี่ยวหวังที่ดูลังเลใจ,ก่อนจะค่อยๆก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,มีคนสี่คน.
กู่เฉียนโหยวที่นั่งอยู่บนตำแหน่งอันทรงเกียรติ,ที่ด้านข้างเป็นอาวุโสเทียนชายที่เดินทางลงมาจากภพหยาง,ซึ่งสวามิภัคต่อต้าเจิ้งนั่นเอง,ส่วนอีกสองคนนั้น,ที่จริงเป็นสตรีสองคน,หนึ่งคือสตรีผู้มีกลิ่นอายที่มาดมั่นทรงพลังเยี่ยงบุรุษ,เจี้ยนหง,อีกหนึ่งเป็นคนที่อ่อนโยน,เป็นสตรีที่กู่เฉียนโหยวช่วยมาจากตระกูลเทียนภพหยิน,หรูเหยี่ยน.
เห็นใบหน้าของเสี่ยวหวังถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อนไปในทันที.
"สามี!"
หรูเหยี่ยนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน,ส่วนเจี้ยนหงที่กัดริมฝีปากแน่น,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา,ทว่าดวงตาของนางนั้นปริ่มๆด้วยน้ำตา.
เสี่ยวหยวนเฟิงในเวลานี้ทำอะไรไม่ถูก,ท้ายที่สุดก็แสดงความเคารพยกมือคารวะและกล่าวออกมาว่า,"คารวะอี้มูทั้งสอง!"
เสี่ยวหวังที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายท่วมท้น,จดจ้องมองสตรีทั้งสอง,จ้องมองไปยังกู่เฉียนโหยวในตำแหน่งที่ทรงเกียรติ,เสี่ยวหวังที่เผยรอยยิ้มซับซ้อนออกมา."ข้าด้อยกว่าจงซานนัก!"
อีกสถานที่แห่งหนึ่งในหุบเขาแห่งหนึ่ง,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่.
หนึ่งในนั้น,คือจงซาน,เป็นจงซานอีกร่าง? จงซานที่มีร่างหลักและร่างแยกเงา,ที่ทะเลดำมีจงซานคนหนึ่ง,ที่นี่ก็มีจงซานอีกคนเช่นกัน,ซึ่งก็หมายความหว่าร่างหลักที่ภพหยางนั้นได้เดินทางลงมาภพหยินด้วย,ยากที่จะมีใครแยกออกได้ว่าว่าไหนคือร่างหลักหรือไหนร่างแยกเงา.
จงซานที่ยืนอยู่ในกลุ่มยอดฝีมือของต้าเจิ้ง.
หนานกงเซิ่ง,หยินโหลวหรี่,หวังคู,หนีปู่ซา,จงเทียน,เห่าเม่ยลี,เซียนเซิงซือ,และอสุรกายขนาดมหึมา,อสุรกายสองตนนี้,ก่อนหน้านี้จงซานเคยเห็นมาก่อน,เป็นอสูรกายที่เซียนเซิงซือใช้ศพของเซียนมาหลอมกลั่นเป็นภูติสวรรค์,และยังสามารถอัญเชิญเจตภูติมากมาย
มาใช้งานได้ด้วย.
สิบร่าง,แม้นว่าจะมีบางคนที่ยังก้าวไปไม่ถึงระดับสวรรค์แท้,ทว่าความแข็งแกร่งก็ไม่ได้ด้อยกว่าระดับสวรรค์แท้อย่างแน่นอน.
"หนี่ปู่ซา!"จงซานกล่าว.
"อยู่นี่แล้ว!"
"ในเมื่อเจ้าค้นพบเส้นทางการเชื่อมต่อของโลกอมตะกับภพหยางแล้ว,จงเร่งรีบเดินทางไปด้วยความเร็ว,ทำลายเส้นทางนั้นซะ,เพื่อป้องกันการช่วยเหลือจากแดนเทพอมตะ!"จงซานที่กล่าวสั่งการอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"หนานกงเซิ่ง!"
"อยู่นี่แล้ว!"
"จัดเตรียมค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,กักขังกรรมวาสนาของโลกอมตะที่มากมายเอาไว้!"
"รับทราบ!"
"จงเทียน,จงใช้เจดีย์ฉีหลิงดูดกลืนกรรมวาสนาของโลกอมตะให้ได้มากที่สุด!"
"ครับ!"
"เห่าเม่ยลี่,โจวเหย๋าซือ,ให้เป็นหน้าที่เจ้า,ข้าจะส่งภูติสวรรค์ไปช่วยเหลือเจ้าอีกแรง."
"อืม,โปรดวางใจ,ข้าตอนนี้ไม่หวาดกลัวโจวเหย๋าซือเลยแม้แต่น้อย,ภูติสวรรค์นั้นไร้ซึ่งรูปลักษณ์,แม้นว่าอาคมคำสาบจะไม่ทำร้ายมันได้เลยแม้แต่น้อย,ทว่าตัวเขาในตอนนี้สามารถจัดการได้,ไม่จำเป็นต้องให้ช่วย!"
"อย่าได้ดื้อรั้น!"จงซานที่ชำเลืองมอง.
"ก็ได้!"เห่าเม่ยลี่ที่ทำได้แค่พยักหน้ารับ.
จงซานต้องการให้นางได้รับความปลอดภัย,และไม่ต้องการให้แผนการผิดพลาดแม้แต่น้อย.
"หยินโหลวรี่,เผ่าพยัคฆ์เข้าใจแผนการรึยัง?"
"ครับ,ระดับราชันย์แท้เผ่าพยัคฆ์,ราชันย์แท้เผ่าหมาป่า,ราชันย์แท้เผ่าเต่าทมิฬ,ราชันย์แท้เผ่าหงส์เพลิง,เวลานี้อยู่ในการสั่งการของเส้าเหยี่ยเซียนเซียน,กระจายไปรอบๆทิศแล้ว,แม้จะเป็นระดับสวรรค์แท้,ก็ไม่มีทางหนีไปใหนได้!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม,ข้าต้องการจะเตือนพวกเจ้าทุกคนในการเข้าโจมตีโลกอมตะในครั้งนี้,ความปลอดภัยคือสิ่งสำคัญที่สุด,ระหว่างไล่ล่าสังหารนั้น,หากคิดว่าไม่สามารถจัดการได้,จะต้องหาคนที่อยู่รอบๆเข้าช่วย,ห้ามให้ใครผู้ใดเข้าไปเสี่ยงอันตรายคนเดียวเด็ดขาด,หากว่าสถานการณ์เลวร้ายให้หนีได้ในทันที!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำ,มีเพียงแค่เห่าเม่ยลี่ที่ยืนนิ่ง,ทว่าก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร.
"ฟู่หวง,ทำไมต้องไปต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำด้วย?
หากว่าตี้เสวียนชามาที่นี่ด้วยล่ะก็,งานก็น่าจะเบาสบายยิ่งกว่านี้!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าและตี้เสวียนชาเดินทางไปยังทะเลดำนั้น,เรื่องหลักๆก็คือเพื่อให้กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนทั่วหล้า,หากว่าทุกคนไม่จดจ้องมองไปยังทะเลดำล่ะก็,ในเวลาที่พวกเราล้อมโลกอมตะ,จะกลายเป็นดึงดูดยอดฝีมือมากมายมาแน่นอน,ตระกูลเทียนก็เป็นหนึ่งในนั้น,ในเวลานั้นการที่พวกเราจะทำลายโลกอมตะก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ยากจะสำเร็จไม่ใช่รึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ใช่!"
"อีกอย่าง,ก็เพื่อจัดการเย่ชิงเฉิง,เขาคือประมุขโลกอมตะ,ผู้เป็นประมุขย่อมสามารถควบคุมกรรมวาสนาได้อย่างไร้ที่สิ้นสุด,หากไม่มีเขา,ความแข็งแกร่งของโลกอมตะก็ย่อมลดลงไม่น้อย,อีกทั้งในมือของเขายังมีกระบี่ลู่เซียนอีกด้วย! เพียงแค่เขาคนเดียว,ก็นับเป็นยอดฝีมือที่ร้ายกาจระดับต้นๆของภพหยินแล้ว,ดังนั้นจะต้องห้ามเข้าอยู่ในโลกอมตะ!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เอาล่ะ,ได้เวลาแล้ว,เริ่มแผนการได้!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
กลับมายังทะเลดำ,ที่ถูกจับตามองจากคนทั่วหล้า.
เหล่ายอดฝีมือที่มารวมตัวกันนั้น,แล้วแต่เป็นสุดยอดฝีมือทั้งนั้น!
พวกเขาไม่มั่นใจถึงความแข็งแกร่งของจงซานนัก,ทว่าความแข็งแกร่งของเย่ชิงเฉิงนั้นไม่จำเป็นต้องสงสัย,ความแข็งแกร่งของประมุขโลกอมตะนั้น,และยังมีกระบี่ลู่เซียนในมืออีก,ไม่สามารถดูแคลนได้เลย,กับการที่มีคนท้าทายเย่ชิงเฉิง,พวกเขาย่อมไม่พลาดที่จะมาดูอย่างแน่นอน.
ตี้เสวียนชาที่ยืนอยู่ข้างบัลลังก์มังกร,ส่งผลให้ผู้คนมากมายเต็มไปด้วยความสงสัย,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
เย่ชิงเฉิงและคนอื่นยังคงนิ่งงันและจดจ้องมองสถานการต่างๆที่เกิดขึ้นของทะเลดำ.
ระดับสวรรค์แท้สามคนที่กำลังยืนนิ่ง,น้ำของทะเลดำทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ทั้งที่คลื่นมากมายบ้าคลั่งก่อนหน้านี้,ผิวของผืนน้ำเวลานี้นิ่งราวกับเป็นพื้นกระจก,เงียบสงบอย่างคาดไม่ถึง.
ทุกคนที่อยู่รอบๆเองก็เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,จดจ้องมองอย่างระเอียดด้วยหวั่นเกรงจะพลาดเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
จงซานที่บังคับเมฆสีขาวเคลื่อนที่เข้าไปก่อนทีจะร่อนลงมาบนทะเลดำช้าๆ,อยู่ไม่ไกลจากเย่ชิงเฉิงมากนัก.
"ครืนนนนน!"
บัลลังก์มังกรที่ล่วงถูกลงบนผืนน้ำ,หากแต่ผืนน้ำของทะเลดำกลับแข็งตัวในทันทีไม่มีน้ำกระฉอกแม้แต่น้อย.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ผืนน้ำขนาดใหญ่ก็กลายเป็นผลึกที่ผิวราบเรียบไปแล้ว.
ที่ไกลออกไป,จงซานและเย่ชิงเฉิงที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยสายตาที่เย็นชา.
จงซานที่เผยท่าทางดูแคลน,เย่ชิงเฉิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
เทียนเซียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,จงซานและคนในชุดสีขาวที่อยู่ข้างๆ.
ตี้เสวียนชา,เทียนเซียวจื่อได้ยินมาบ้าง,ในภพหยาง,หากแต่เขาก็ไม่ได้สอบถามอะไรมากนัก,ดังนั้นจึงไม่ได้สอบถามรูปร่างของคนผู้นี้จากเสี่ยวหวัง,และก็ไม่คาดคิดด้วยว่าเขาจะมาที่นี่,ชายในชุดสีขาวนี้คือตี้เสวียนชาจริงๆรึ?
คนอื่นๆเองก็คงคาดไม่ถึงเช่นกัน.
"เย่ชิงเฉิง,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะรักษาสัญญา!"จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"อี้อี้ฮี้ฮี้!"อสูรน้อยขนปุยที่ควางหมัดเล็กๆต่อยอากาศไปยังทิศทางของเย่ชิงเฉิงอีกครั้ง.
เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"พวกเจ้ามีแค่นี้รึ?
หนานกงเซิ่งล่ะ? เห่าเม่ยลี่?"
"เจ้าเดิมพันกับข้า,ข้ามา,มันผิดตรงใหน,ข้าจะให้ใครมาสู้,ต้องรายงานเจ้าด้วยรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
ภายในใจของเย่ชิงเฉิงที่รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที,เพราะว่ามีหลายเรื่องที่เขาไม่เข้าใจ,แม้นว่าจงซานจะปรากฏตัวที่นี่,เย่ชิงเฉิงก็รู้สึกสังหารใจไม่ดีนัก,การต่อสู้นี้,คาดไม่ถึงเลยว่าหนานกงเซิ่งและเห่าเม่ยลี่จะไม่ได้เดินทางมาด้วย?
ลางสังหรใจนี้คืออะไร,เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาจริงจัง,และไม่คิดด้วยว่าจงซานจะล้อเล่นกับชีวิตของตัวเอง.
"ในเมื่อทั้งสองฝ่ายมาถึงแล้ว,เช่นนั้นเริ่มการต่อสู้เดิมพันกันเถอะ!"เทียนเซียวจื่อที่ส่งเสียงดังออกไปดำเนินการในทันที.
จงซานจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,ในโลกใบนี้มีมีอาหารกลางวันให้กินฟรี,เทียนเซียวจื่อที่เจ้ากี้เจ้าการเช่นนี้,ย่อมมีแผนการเอาไว้แล้ว,อย่างไรก็ตาม.จงซานนั้นหาได้หวาดกลัวแต่อย่างใด,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาตอนนี้,การจะหลบหนีไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย.
"เทพอสูรบรรพชนอยู่นี่แล้ว,เย่ชิงเฉิง,แล้วของเจ้าล่ะ?"จงซานกล่าวออกไป.
Chapter 739 Carried
Unaging World
端了不老界
แผนโค่นโลกอมตะ.
รอบๆทะเลดำเวลานี้,มีเหล่ายอดฝีมือมากมายมารวมตัวกัน,จงซานที่พาตี้เสวียนชามาจากภพหยาง,เพื่อเข้าร่วมการเดิมพันการต่อสู้,และรับมือกับเย่ชิงเฉิงที่เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์,ในเวลานี้ถูกจับตามองจากทุกคนไม่วางตา.
การเผชิญหน้ากันที่ทะเลดำกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว,ทว่าอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เมืองแห่งหนึ่งในภพหยิน.
"ฟู่ไส่ว,พวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง.
"เริ่มเตรียมการได้,เมื่อสัญญาณส่งมาถึง,พวกเราจะทำการยกกำลังออกไปทันที!"เสี่ยวหวังที่เคาะโต๊ะเบาๆพลางครุ่นคิดไปมา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่มีความขัดแย้งปนอยู่.
เห็นท่าทางของฟู่ไสว่,เสี่ยวหยุนเฟิงที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
"พวกเราตอนนี้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว,คงรอเพียงแค่อาวุโสเทียน,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยเตรียมค่ายกลเท่านั้น!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อาวุโสเทียน?
เจ้าตำหนักตระกูลเทียน,ในเมื่อส่งอาวุโสเทียนมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านี่เป็นแผนการใหญ่,ส่งอาวุโสเทียนมาเลยรึ?เฮ้เอ้!"เสี่ยวหวังที่เผยรอยยิ้มดูแคลนเล็กน้อย.
"รายงานด่วน!"
ทันใดนั้นที่ด้านนอกห้องโถงที่มีเสียงดังขึ้นมาในทันที.
เสี่ยวหวังและเสี่ยวหยวนเฟิงจดจ้องมองกันและกัน,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นไม่นาน,ทหารคนหนึ่งก็เข้ามาในตำหนัก.
"รายงานจอมพล,ที่ด้านนอกนั้นทัพของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งได้ยกทัพเข้ามาประชิดท้าทายพร้อมรบกับพวกเรา!"ทหารคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.
"ยกทัพเข้ามาประชิดอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้นะรึ?"เสี่ยวหยุนเฟิงที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด.
"ครับ,พวกเขาได้ลั่นกลองรบแล้ว,ตอนนี้รอเพียงแค่แม่ทัพสั่งการเท่านั้น!"ทหารคนดังกล่าวรายงาน.
"ไม่ได้การ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ทำไมถึงได้ฮึกเหิมต้องการต่อสู้ในเวลานี้กัน?
เวลานี้มีการต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ,เหล่าทัพของต้าเจิ้งและราชวงศ์หวู่ซือเองควรที่จะรอชิงจังหวะอยู่,ทำไมถึงได้รุกอาณาเขตอื่นเข้ามาในเวลานี้กัน?"เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ใครนำทัพ? เจ้าโส่วเซี่ยง? สุ่ยจิง?
เป็นแม่ทัพคนใหนของต้าเจิ้ง?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่สอบถามออกไป.
"ไม่ใช่พวกเขา!"ทหารคนดังกล่าวเอ่ย.
"หืม?"เสี่ยวหวังที่จดจ้องมองทหารคนดังกล่าวด้วยท่าทางแปลกประหลาดเช่นกัน.
เสี่ยวหวังก่อนหน้านี้ถูกจงซานกำราบจนราบคาบ,จากนั้นความมั่นใจของเขาที่เหลือเพียงครึ่งเดียว,การบัญชาการของเสี่ยวหวังที่ไม่เหมือนเสี่ยวหวัง,เมื่อมีอะไรที่คาดไม่ถึง,ทำให้เขาต้องครุ่นคิดมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีทัพที่เคลื่อนมายังเมืองแห่งนี้ทันทีทันใด?
"ธงบัญชาการมีอักษรว่า "เจี้ยน"
พวกเราได้ส่งทหารสังเกตการณ์ออกไปตรวจสอบแล้ว,แม่ทัพของอีกฝ่ายนั้นเป็นสตรี,มีนามว่า"เจี้ยนหง"
ผู้น้อยไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเช่นกัน!"ทหารคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมา.
"อะไรนะ?!!"เสี่ยวหวังที่ลุกพรวดขึ้นในทันที.
เสี่ยวหยวนเฟิงที่อยู่ข้างๆถึงกับอ้าปากค้าง,ใบหน้าแสดงท่าทางเหลือเชื่ออย่างที่สุด.
ทหารคนดังกล่าวไม่เคยเห็นจอมพลกระวนกระวายตื่นตกใจเช่นนี้,ใครกันเจี้ยนหงผู้นี้,ร้ายกาจยิ่งกว่าเจ้าโส่วเซี่ยงอย่างงั้นรึ?
นางเป็นใครมาจากใหนกัน?
"ผู้บัญชาทัพในครั้งนี้,พวกเรารับรู้ว่าเป็นแม่ทัพที่มีนามว่า"เจี้ยนหง"
"ทหารคนดังกล่าวที่กล่าวรายงานซ้ำอีกครั้ง.
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,เสี่ยวหวังและเสี่ยวหยุนเฟิงที่จ้องมองกันตาค้าง.
"ออกไปก่อน!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่กล่าวออกมา.
"ครับ!"ทหารคนดังกล่าวที่ถอยออกไปด้วยความงงงวย.
"ฟู่,ฟู่ไสว่!"เสียงของเสี่ยวหยวนเฟิงที่สั่นสะท้านขณะที่กล่าวออกมา.
"ดีมากจงซาน,จงซานเจ้าร้ายกาจนัก,ข้าด้อยกว่าเจ้าจริงๆ!"เสี่ยวหวังที่ถอนหายใจยาว.
แม่ทัพเจี้ยนหง,ที่ลั่นกลองรบเข้าท้าท้ายพวกเขาในเวลาเช้า,เสี่ยวหวังที่ไม่ตอบรับ,ในเวลาบ่ายที่ใจกลางของค่ายอีกฝ่าย,กับการต่อรองเกี่ยวกับการศึก,เสี่ยวหวังที่นำเสี่ยวหยวนเฟิงเดินทางไปเป็นการส่วนตัว
ที่ด้านหน้าตำหนักที่จะใช้ต่อรอง,เสี่ยวหวังที่ดูลังเลใจ,ก่อนจะค่อยๆก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,มีคนสี่คน.
กู่เฉียนโหยวที่นั่งอยู่บนตำแหน่งอันทรงเกียรติ,ที่ด้านข้างเป็นอาวุโสเทียนชายที่เดินทางลงมาจากภพหยาง,ซึ่งสวามิภัคต่อต้าเจิ้งนั่นเอง,ส่วนอีกสองคนนั้น,ที่จริงเป็นสตรีสองคน,หนึ่งคือสตรีผู้มีกลิ่นอายที่มาดมั่นทรงพลังเยี่ยงบุรุษ,เจี้ยนหง,อีกหนึ่งเป็นคนที่อ่อนโยน,เป็นสตรีที่กู่เฉียนโหยวช่วยมาจากตระกูลเทียนภพหยิน,หรูเหยี่ยน.
เห็นใบหน้าของเสี่ยวหวังถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อนไปในทันที.
"สามี!"
หรูเหยี่ยนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน,ส่วนเจี้ยนหงที่กัดริมฝีปากแน่น,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา,ทว่าดวงตาของนางนั้นปริ่มๆด้วยน้ำตา.
เสี่ยวหยวนเฟิงในเวลานี้ทำอะไรไม่ถูก,ท้ายที่สุดก็แสดงความเคารพยกมือคารวะและกล่าวออกมาว่า,"คารวะอี้มูทั้งสอง!"
เสี่ยวหวังที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายท่วมท้น,จดจ้องมองสตรีทั้งสอง,จ้องมองไปยังกู่เฉียนโหยวในตำแหน่งที่ทรงเกียรติ,เสี่ยวหวังที่เผยรอยยิ้มซับซ้อนออกมา."ข้าด้อยกว่าจงซานนัก!"
..............................
อีกสถานที่แห่งหนึ่งในหุบเขาแห่งหนึ่ง,มีคนกลุ่มหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่.
หนึ่งในนั้น,คือจงซาน,เป็นจงซานอีกร่าง? จงซานที่มีร่างหลักและร่างแยกเงา,ที่ทะเลดำมีจงซานคนหนึ่ง,ที่นี่ก็มีจงซานอีกคนเช่นกัน,ซึ่งก็หมายความหว่าร่างหลักที่ภพหยางนั้นได้เดินทางลงมาภพหยินด้วย,ยากที่จะมีใครแยกออกได้ว่าว่าไหนคือร่างหลักหรือไหนร่างแยกเงา.
จงซานที่ยืนอยู่ในกลุ่มยอดฝีมือของต้าเจิ้ง.
หนานกงเซิ่ง,หยินโหลวหรี่,หวังคู,หนีปู่ซา,จงเทียน,เห่าเม่ยลี,เซียนเซิงซือ,และอสุรกายขนาดมหึมา,อสุรกายสองตนนี้,ก่อนหน้านี้จงซานเคยเห็นมาก่อน,เป็นอสูรกายที่เซียนเซิงซือใช้ศพของเซียนมาหลอมกลั่นเป็นภูติสวรรค์,และยังสามารถอัญเชิญเจตภูติมากมาย
มาใช้งานได้ด้วย.
สิบร่าง,แม้นว่าจะมีบางคนที่ยังก้าวไปไม่ถึงระดับสวรรค์แท้,ทว่าความแข็งแกร่งก็ไม่ได้ด้อยกว่าระดับสวรรค์แท้อย่างแน่นอน.
"หนี่ปู่ซา!"จงซานกล่าว.
"อยู่นี่แล้ว!"
"ในเมื่อเจ้าค้นพบเส้นทางการเชื่อมต่อของโลกอมตะกับภพหยางแล้ว,จงเร่งรีบเดินทางไปด้วยความเร็ว,ทำลายเส้นทางนั้นซะ,เพื่อป้องกันการช่วยเหลือจากแดนเทพอมตะ!"จงซานที่กล่าวสั่งการอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
"หนานกงเซิ่ง!"
"อยู่นี่แล้ว!"
"จัดเตรียมค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,กักขังกรรมวาสนาของโลกอมตะที่มากมายเอาไว้!"
"รับทราบ!"
"จงเทียน,จงใช้เจดีย์ฉีหลิงดูดกลืนกรรมวาสนาของโลกอมตะให้ได้มากที่สุด!"
"ครับ!"
"เห่าเม่ยลี่,โจวเหย๋าซือ,ให้เป็นหน้าที่เจ้า,ข้าจะส่งภูติสวรรค์ไปช่วยเหลือเจ้าอีกแรง."
"อืม,โปรดวางใจ,ข้าตอนนี้ไม่หวาดกลัวโจวเหย๋าซือเลยแม้แต่น้อย,ภูติสวรรค์นั้นไร้ซึ่งรูปลักษณ์,แม้นว่าอาคมคำสาบจะไม่ทำร้ายมันได้เลยแม้แต่น้อย,ทว่าตัวเขาในตอนนี้สามารถจัดการได้,ไม่จำเป็นต้องให้ช่วย!"
"อย่าได้ดื้อรั้น!"จงซานที่ชำเลืองมอง.
"ก็ได้!"เห่าเม่ยลี่ที่ทำได้แค่พยักหน้ารับ.
จงซานต้องการให้นางได้รับความปลอดภัย,และไม่ต้องการให้แผนการผิดพลาดแม้แต่น้อย.
"หยินโหลวรี่,เผ่าพยัคฆ์เข้าใจแผนการรึยัง?"
"ครับ,ระดับราชันย์แท้เผ่าพยัคฆ์,ราชันย์แท้เผ่าหมาป่า,ราชันย์แท้เผ่าเต่าทมิฬ,ราชันย์แท้เผ่าหงส์เพลิง,เวลานี้อยู่ในการสั่งการของเส้าเหยี่ยเซียนเซียน,กระจายไปรอบๆทิศแล้ว,แม้จะเป็นระดับสวรรค์แท้,ก็ไม่มีทางหนีไปใหนได้!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม,ข้าต้องการจะเตือนพวกเจ้าทุกคนในการเข้าโจมตีโลกอมตะในครั้งนี้,ความปลอดภัยคือสิ่งสำคัญที่สุด,ระหว่างไล่ล่าสังหารนั้น,หากคิดว่าไม่สามารถจัดการได้,จะต้องหาคนที่อยู่รอบๆเข้าช่วย,ห้ามให้ใครผู้ใดเข้าไปเสี่ยงอันตรายคนเดียวเด็ดขาด,หากว่าสถานการณ์เลวร้ายให้หนีได้ในทันที!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำ,มีเพียงแค่เห่าเม่ยลี่ที่ยืนนิ่ง,ทว่าก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร.
"ฟู่หวง,ทำไมต้องไปต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำด้วย?
หากว่าตี้เสวียนชามาที่นี่ด้วยล่ะก็,งานก็น่าจะเบาสบายยิ่งกว่านี้!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าและตี้เสวียนชาเดินทางไปยังทะเลดำนั้น,เรื่องหลักๆก็คือเพื่อให้กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนทั่วหล้า,หากว่าทุกคนไม่จดจ้องมองไปยังทะเลดำล่ะก็,ในเวลาที่พวกเราล้อมโลกอมตะ,จะกลายเป็นดึงดูดยอดฝีมือมากมายมาแน่นอน,ตระกูลเทียนก็เป็นหนึ่งในนั้น,ในเวลานั้นการที่พวกเราจะทำลายโลกอมตะก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ยากจะสำเร็จไม่ใช่รึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ใช่!"
"อีกอย่าง,ก็เพื่อจัดการเย่ชิงเฉิง,เขาคือประมุขโลกอมตะ,ผู้เป็นประมุขย่อมสามารถควบคุมกรรมวาสนาได้อย่างไร้ที่สิ้นสุด,หากไม่มีเขา,ความแข็งแกร่งของโลกอมตะก็ย่อมลดลงไม่น้อย,อีกทั้งในมือของเขายังมีกระบี่ลู่เซียนอีกด้วย! เพียงแค่เขาคนเดียว,ก็นับเป็นยอดฝีมือที่ร้ายกาจระดับต้นๆของภพหยินแล้ว,ดังนั้นจะต้องห้ามเข้าอยู่ในโลกอมตะ!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เอาล่ะ,ได้เวลาแล้ว,เริ่มแผนการได้!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
.....
กลับมายังทะเลดำ,ที่ถูกจับตามองจากคนทั่วหล้า.
เหล่ายอดฝีมือที่มารวมตัวกันนั้น,แล้วแต่เป็นสุดยอดฝีมือทั้งนั้น!
พวกเขาไม่มั่นใจถึงความแข็งแกร่งของจงซานนัก,ทว่าความแข็งแกร่งของเย่ชิงเฉิงนั้นไม่จำเป็นต้องสงสัย,ความแข็งแกร่งของประมุขโลกอมตะนั้น,และยังมีกระบี่ลู่เซียนในมืออีก,ไม่สามารถดูแคลนได้เลย,กับการที่มีคนท้าทายเย่ชิงเฉิง,พวกเขาย่อมไม่พลาดที่จะมาดูอย่างแน่นอน.
ตี้เสวียนชาที่ยืนอยู่ข้างบัลลังก์มังกร,ส่งผลให้ผู้คนมากมายเต็มไปด้วยความสงสัย,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
เย่ชิงเฉิงและคนอื่นยังคงนิ่งงันและจดจ้องมองสถานการต่างๆที่เกิดขึ้นของทะเลดำ.
ระดับสวรรค์แท้สามคนที่กำลังยืนนิ่ง,น้ำของทะเลดำทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,ทั้งที่คลื่นมากมายบ้าคลั่งก่อนหน้านี้,ผิวของผืนน้ำเวลานี้นิ่งราวกับเป็นพื้นกระจก,เงียบสงบอย่างคาดไม่ถึง.
ทุกคนที่อยู่รอบๆเองก็เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,จดจ้องมองอย่างระเอียดด้วยหวั่นเกรงจะพลาดเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
จงซานที่บังคับเมฆสีขาวเคลื่อนที่เข้าไปก่อนทีจะร่อนลงมาบนทะเลดำช้าๆ,อยู่ไม่ไกลจากเย่ชิงเฉิงมากนัก.
"ครืนนนนน!"
บัลลังก์มังกรที่ล่วงถูกลงบนผืนน้ำ,หากแต่ผืนน้ำของทะเลดำกลับแข็งตัวในทันทีไม่มีน้ำกระฉอกแม้แต่น้อย.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ผืนน้ำขนาดใหญ่ก็กลายเป็นผลึกที่ผิวราบเรียบไปแล้ว.
ที่ไกลออกไป,จงซานและเย่ชิงเฉิงที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยสายตาที่เย็นชา.
จงซานที่เผยท่าทางดูแคลน,เย่ชิงเฉิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
เทียนเซียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,จงซานและคนในชุดสีขาวที่อยู่ข้างๆ.
ตี้เสวียนชา,เทียนเซียวจื่อได้ยินมาบ้าง,ในภพหยาง,หากแต่เขาก็ไม่ได้สอบถามอะไรมากนัก,ดังนั้นจึงไม่ได้สอบถามรูปร่างของคนผู้นี้จากเสี่ยวหวัง,และก็ไม่คาดคิดด้วยว่าเขาจะมาที่นี่,ชายในชุดสีขาวนี้คือตี้เสวียนชาจริงๆรึ?
คนอื่นๆเองก็คงคาดไม่ถึงเช่นกัน.
"เย่ชิงเฉิง,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะรักษาสัญญา!"จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"อี้อี้ฮี้ฮี้!"อสูรน้อยขนปุยที่ควางหมัดเล็กๆต่อยอากาศไปยังทิศทางของเย่ชิงเฉิงอีกครั้ง.
เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"พวกเจ้ามีแค่นี้รึ?
หนานกงเซิ่งล่ะ? เห่าเม่ยลี่?"
"เจ้าเดิมพันกับข้า,ข้ามา,มันผิดตรงใหน,ข้าจะให้ใครมาสู้,ต้องรายงานเจ้าด้วยรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
ภายในใจของเย่ชิงเฉิงที่รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที,เพราะว่ามีหลายเรื่องที่เขาไม่เข้าใจ,แม้นว่าจงซานจะปรากฏตัวที่นี่,เย่ชิงเฉิงก็รู้สึกสังหารใจไม่ดีนัก,การต่อสู้นี้,คาดไม่ถึงเลยว่าหนานกงเซิ่งและเห่าเม่ยลี่จะไม่ได้เดินทางมาด้วย?
ลางสังหรใจนี้คืออะไร,เย่ชิงเฉิงที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาจริงจัง,และไม่คิดด้วยว่าจงซานจะล้อเล่นกับชีวิตของตัวเอง.
"ในเมื่อทั้งสองฝ่ายมาถึงแล้ว,เช่นนั้นเริ่มการต่อสู้เดิมพันกันเถอะ!"เทียนเซียวจื่อที่ส่งเสียงดังออกไปดำเนินการในทันที.
จงซานจ้องมองไปยังเทียนเซียวจื่อ,ในโลกใบนี้มีมีอาหารกลางวันให้กินฟรี,เทียนเซียวจื่อที่เจ้ากี้เจ้าการเช่นนี้,ย่อมมีแผนการเอาไว้แล้ว,อย่างไรก็ตาม.จงซานนั้นหาได้หวาดกลัวแต่อย่างใด,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาตอนนี้,การจะหลบหนีไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย.
"เทพอสูรบรรพชนอยู่นี่แล้ว,เย่ชิงเฉิง,แล้วของเจ้าล่ะ?"จงซานกล่าวออกไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น