Immortality Chapter 738 Di Xuansha enters Yin Sector
Chapter 738 Di Xuansha
enters Yin Sector
ภพหยินตระกูลเทียน,ภายในบ่อคลื่นสงบ.
เทียนเซียวจื่อที่เข้าพบกับเหล่าอาวุโส,ที่ด้านหน้ามีอาวุโสใหญ่เทียนเฉินจื่อที่หลับตาอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ.
"อาวุโสใหญ่,โปรดวางใจได้หนึ่งปีจากนี้,มีการเดิมพันการต่อสู้ขึ้นที่ทะเลดำ,เมื่อถึงตอนนั้นจงซานและเย่ชิงเฉิงจะต้องต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง,ทั้งสองคนที่มีความแค้นกันอยู่แล้ว,จะต้องหมายเอาชีวิตของกันและกันแน่,ข้าจึงต้องการยืมพลังของอาวุโสใหญ่,รับประกันว่าพวกเขาทั้งสองคนที่ได้รับบาดเจ็บหนักนั้น,รับรองว่าไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน."เทียนเซียวจื่อกล่าว.
"จะได้รับบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อแสดงความสงสัยออกมา.
"จงซาน,เย่ชิงเฉิง,ข้ามั่นใจว่าจะต้องมีคนหนึ่งตกตายไป,อีกคนหนึ่งต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่!"เทียนเซียวจื่อกล่าวยืนยัน.
"มั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"ครับ,จงซานเพิ่งก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,ทว่าเขาสามารถใช้งานทักษะสังสารวัฏได้,แม้ว่าจะไม่สามารถล้มเย่ชิงเฉิงได้,ทว่าก็ไม่เสียเปรียบแน่,ต้าเจิ้งนั้น,ยังมีหนานกงเซิ่ง,และยังมีหยินโหลวหรี่อีก,ความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่าคนของโลกอมตะมากมายนัก,แม้นว่าโลกอมตะจะแข็งแกร่งกว่า,ทว่าการต่อสู้ของทั้งสองที่จะเกิดขึ้นนี้จะต้องได้รับความเสียหายที่หนักหนากันทั้งสองฝ่ายแน่นอน,ตระกูลเทียนของพวกเราก็จะสามารถกำจัดเสี้ยนหนามดังกล่าว,นับว่าเป็นประโยชน์ต่อพวกเราเป็นอย่างมาก!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้ว?"
"ในเวลานี้,ข้าได้แจ้งเสี่ยวหวังเรียบร้อยแล้ว,ไม่เพียงแค่เก็บเกี่ยวผลที่จะเกิดขึ้นจากการต่อสู้ที่ทะเลดำจบลง,เมื่อจงซานตกตายไป,พวกเราก็จะเข้ายึดครองต้าเจิ้งในทันที,หรือว่าเย่ชิงเฉิงตายไป,พวกเราก็จะเข้ายึดครองราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือเช่นกัน!"เทียนเซียวจื่อกล่าว.
"อืม,เจ้าต้องกาคนกี่คน?"เทียนเฉินจื่อกล่าวสอบถาม.
"เพื่อรับประกันความปลอดภัย,ข้าต้องการคนแปดคน!"เทียนเซียวจื่อกล่าวยืนยัน.
"ได้,ข้าให้เจ้า!"เทียนเฉินจื่อพยักหน้ารับ.
สี่เดือนหลังจากนั้น,ตระกูลเทียน,ตำหนักชีพจรสวรรค์.
เทียนเซียวจื่อที่รับฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชา
"อะไร?การต่อสู้ที่ทะเลดำ,กระจายไปทั่วหล้าแล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ครับ,ท่านประมุข,ในเวลานี้ข่าวเรื่องการเดิมพันการต่อสู้ที่ทะเลดำได้กระจายไปแผ่นดินแล้ว."ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
เทียนเซียวจื่อที่มือขัดหลังครุ่นคิดพร้อมกับเดินไปด้านหน้าช้าๆ,ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.
"ท่านประมุข,พวกเราต้องยกเลิกแผนการของพวกเราหรือไม่?"
"ไม่จำเป็น,นี่เป็นโอกาสพันปีที่จะมีสักครั้ง,กว่าข้าจะให้พวกเขามาอยู่ในทะเลดำพร้อมกันยากขนาดใหน,แล้วจะปล่อยให้พลาดได้อย่างไร?
รับรู้กันทั่วหล้าแล้วอย่างไร?
ข้าไม่เชื่อว่าจะมีคนกล้าท้าทายตระกูลเทียน,แผนการนี้จะดำเนินต่อไป,แจ้งเสี่ยวหวัง,ให้เตรียมตัวให้พร้อม!"เทียนเซียวจื่อสั่งการ.
"ขอรับ!"
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง,ห้องอักษรจงซาน.
กู่เฉียนโหยวที่ยืนอยู่ข้างๆจงซาน,ที่ด้านหน้านั้นมีสตรีในชุดสีขาว,เท้าจางใสไม่สัมผัสพื้นลอยอยู่ตลอดเวลา,พร้อมกับแสดงความเคารพต่อจงซาน.
"หรูเหยี่ยนคารวะผู้มีพระคุณ!"สตรีคนดังกล่าวแสดงความเคารพด้วยความงดงาม.
"ในอดีตในภพหยางข้าได้ช่วยเจ้าหาเสี่ยวหวัง,หากแต่เจ้าได้มอบซือต่านเป็นของขวัญข้าแล้ว,ใยต้องกล่าวว่าผู้มีพระคุณอีกล่ะ?"จงซานที่กล่าวขัดหรูเหยี่ยนในทันที.
"ไม่,ผู้มีพระคุณได้ให้แม่นางเฉียนโหยวไปช่วยข้า,ทำให้ข้าเป็นอิสระจากตระกูลเทียน!"หรูเหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ตระกูลเทียนไม่ดีกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"
"ตระกูลเทียนนับว่าดีกบข้ามาก,มอบสิ่งที่จำเป็นให้ไม่เคยขาด,และยังมีบริวารหลายร้อยคน,ช่วยดูแล,หากแต่หรูเหยี่ยนกับไม่ชื่นชอบและรู้รังเกียจ,เพราะว่าหรูเหยี่ยนนั้นรู้ว่าตระกูลเทียนนั้นได้กักขังสามีของข้าเอาไว้,โดยใช้ตัวข้าเป็นโซ่ผูกรัดเขาเอาไว้,สามีคือบุรุษที่แท้จริง,ไม่ควรจะถูกผูกมัดเพราะว่าตัวข้า,ผู้มีพระคุณช่วยข้าออกมา,หรูเหยี่ยนจะไม่ซาบซึ้งได้เยี่ยงไร!"หรูเหยี่ยนกล่าว.
"เจ้าไม่ต้องการให้ตระกูลเทียนจุติให้เจ้าเกิดใหม่หรอกรึ?"
"จุติใหม่อย่างงั้นรึ?
สามีของข้าต้องการให้ข้าจุติใหม่รึ? เมื่อจุติใหม่,ความทรงจำทั้งหมดก็จะหายไป,กลายเป็นผู้เยาว์ของตระกูลเทียน,สามีของข้านั้นมีประสบการความสามารถในอดีตมากมาย,จึงโชคดีไม่ถูกลบความทรงจำ,ดังนั้นจึงไม่ถูกทำให้กลายเป็นคนตระกูลเทียน,ทว่าตัวข้านั้น,ความทรงจำทั้งหมดย่อมสลายหายไปทั้งหมด,นอกจากนี้ยังมีโอกาสเพียง
1%
ที่จะสำเร็จ!"หรูเหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"โอกาส 1%อย่างงั้นรึ?
เสี่ยวหวังนับว่ามีโชควาสนาไม่น้อย,ไม่เพียงแต่หนึ่งเปอรเซ็นให้กลายเป็นภูติและหนึ่งเปอร์เซ็นต์กลายเป็นมนุษย์,และยังมีความทรงจำเหลืออยู่,หายาก,หายากจริงๆ!"จงซานพยักหน้าพลางถอนหายใจ.
"ผู้มีพระคุณจะให้ข้าได้พบกับสามีหรือไม่?"หรูเหยี่ยนที่จ้องมองจงซาน.
แม้ว่าหรูเหยี่ยนจะกล่าวขอบคุณจงซาน,ทว่าก็หวาดกลัวที่จะถูกกักขังเพื่อใช้งานเสี่ยวหวังเช่นกัน,การที่นางหนีมาสู้ไม่หนีมาหรอกรึ?
หากว่ายังเป็นเช่นเดิม.
เห็นท่าทางกังวลใจของหรูเหยี่ยนแล้ว,จงซานก็กล่าวออกมาในทันที."หรูเหยี่ยนโปรดวางใจข้าไม่เหมือนตระกูลเทียนแน่นอน,ข้าจะไม่กักขังความเป็นอิสระของเจ้า,หลายเดือนหลังจากนี้,ข้าจะพาเจ้าไปพบกับเสี่ยวหวังแน่,ในเวลานั้นจะมีคนไปเป็นเพื่อนเจ้าด้วย,เวลานี้,ขอให้เจ้าอยู่ในเมืองซ่างของข้าก่อน!"
"เป็นใครอย่างงั้นรึ?"หรูเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจี้ยนหง!"จงซานกล่าว.
หลังจากที่หรูเหยี่ยนออกจากห้องไปแล้ว,จงซานที่จ้องมองไปยังกู่เฉียนโหยว.
"เจ้าทำได้ดีมาก!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาด้วยความอบอุ่น.
"บางทีครั้งนี้คงต้องขอบคุณเสี่ยวชิง!"กู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"ครั้งหนึ่งเทพอสูรบรรพชนได้เข้าไปก่อกวนอยู่ภายในตระกูลเทียน,ในเวลานั้นพวกเราจึงได้ฉวยโอกาสดังกล่าวเข้าไปพบกับหรูเหยี่ยนและสร้างภูติเลียนแบบเอาไปแทนที่หรูเหยี่ยนเอาไว้,ด้วยวิชาลับของเซียนเซิงซือ!"กู่เฉียนโหยวกล่าว.
"หืม? เทพอสูรบรรพชน?เป็นเจตจำนงสวรรค์สินะ!"จงซานที่หัวเราะออกมาเล็กน้อย.
"ใช่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้เวลานาน,และคงไม่ราบรื่นถึงเพียงนี้!"
"อืม,เรื่องนี้ได้ดำเนินการมากว่าครึ่งแล้ว,คงต้องให้เจ้าพาตัวหรูเหยี่ยนและเจี้ยนหงไปสมทบกับอี้เหยี่ยนเพื่อกำราบศัตรู,ขณะที่ข้าเข้าไปต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ!"จงซานกล่าว.
"อืม,ทุกอย่างได้เตรียมการเสร็จสิ้นแล้ว,รับรองว่าไม่มีปัญหาใดเกิดขึ้น!"กู่เฉียนโหยวพยักหน้ารับ.
โลกอมตะ.
"โจวเหย๋าซือ,นี่คือคำสั่งของจิงเหย๋าซือ,ขอให้ข้าได้ยืมอนุสาวรีย์อมตะด้วย!"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมา.
"ต้าเกอให้เจ้ามาอย่างงั้นรึ?
หืม,ข้าจะให้เจ้ายืมไปก่อนก็ได้,ทว่า,เจ้าจะต้องนำมันมาคืนข้า,และโปรดนำเห่าเม่ยลี่กลับมาด้วย,ข้าต้องการศึกษา,อนุสาวรีย์อมตะนี้,ข้างในนั้นมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ฝังอยู่,ไม่ใช่สิ่งของที่มาจากโลกใบใหญ่ธรรมดาๆแน่,ภายในนั้นมีกลิ่นอายของเผ่าอูด้วย,โปรดจำเอาไว้ให้ดี!"โจวเหย๋าซือกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เผ่าอู?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกต้อง,เผ่าอู!"โจวเหย๋าซือพยักหน้า.
"ข้ารู้ว่า,การนำอนุสาวรีย์อมตะกลับมานั้นไม่ได้ยาก,แต่ที่ยากก็คือเห่าเม่ยลี,เห่าเม่ยลีเป็นร่างสถิตหมื่นปิศาจ,นางที่สามารถเล่นงานพวกเราได้,แต่พวกเรากลับไม่สามารถเล่นงานนางได้! การจะนำนางกลับมา,คงมีเพียงท่านไปกับข้าเท่านั้น...."เย่ชิงเฉิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ข้าและต้าเกอนั้นต้องอยู่ปกป้องโลกอมตะ,ไม่สามารถออกไปได้อย่างแน่นอน,เจ้าคิดว่าข้าจะใช้ประโยชน์กับเจ้าโดยไม่ให้อะไรกับเจ้าอย่างงั้นรึ?
นี่คือยันต์ป้องชีวิต, ฮึ,ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า,ข้าต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้าเท่านั้น,และสิ่งนี้ข้าให้เจ้ายืมเท่านั้น,เก็บรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้อย่าได้ทำของๆข้าหายไป!"โจวเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หนึ่งปี,ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว.
โลกอมตะเย่ชิงเฉิง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซาน,การต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ! เป็นการต่อสู้เดิมพันด้วยเทพอสูรบรรพชนและอนุสาวรีย์อมตะ.
แม้นคราแรกทุกคนจะสงสัย,ทว่าท้ายที่สุดก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง.
อนุสาวรีย์อมตะ,นี่คือสิ่งของที่ทรงพลังในอดีตของภพหยาง,ของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าหง,สิ่งนี้มีความลับที่ยิ่งใหญ่ของเห่าเทียนซ่อนไว้อยู่.
ส่วนเทพอสูรบรรพชนนั้น,ไม่ต้องบอกว่าทรงคุณค่าขนาดใหน,ภายในโลกใบเล็กยากที่จะหาพบเจอได้,และมีไม่บ่อยครั้งนักที่จะพบในโลกใบเล็ก.
เทพอสูรลำดับที่ 19
ของโลกใบใหญ่,และยังเคยมีระดับ 18
มาก่อน,ถึงแม้ว่าจะเป็นโลกใบเล็ก,ยังไม่มีใครรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับมัน,และยังไม่สามารถหามันพบง่ายๆ,จนหลายๆคนคิดว่าเป็นเพียงแค่เรื่องเล่า,จึงได้เรียกมันว่าเทพอสูรบรรพชนนั่นเอง.
หลายๆคนไม่รู้จักด้วยซ้ำ,จึงทำให้พวกเขาต้องการมาเห็นและบันทึกภาพเอาไว้,ก่อนหน้านี้เคยมีดวงตะวันล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,ซึ่งในเวลานั้นมีกิเลนเพลิงหล่นลงมา,แม้นว่าจะถูกพลังของโลกใบเล็กกำราบเอาไว้,แต่มันกลับทรงพลังเป็นอย่างมาก,และกิเลนเพลิงในเวลานั้นมีลำดับที่
96 เท่านั้น,หากแต่เทพอสูรบรรพชนตนนี้มีอันดับที่ 19 อย่างงั้นรึ?
การต่อสู้เดิมพันในครั้งนี้จึงมีผู้สนใจมากมาย,และยิ่งเป็นการต่อสู้ของกลุ่มอิทธิพลทั้งสอง,ยิ่งเป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนมากมายโลหิตสูบฉีดเลยทีเดียว.
หลังจากได้รับข่าวแล้ว,มีผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนได้มารวมตัวกันที่ทะเลดำในเวลานี้.
ทะเลดำ,เป็นเหมือนดั่งชื่อ,นี่เป็นทะเลที่มีน้ำดำเหมือนหมึก,แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถผ่านลงไปได้,น้ำทะเลมีอำนาจกัดกร่อนที่รุนแรง,ถึงจะมีระดับจักรพรรดิแท้ก็ไม่กล้าหย่อนกายลงไป.
ภายในทะเลดำนั้นมีคลื่นที่หนักหน่วงรุนแรงบ้าคลั่ง,แต่พื้นที่รอบๆในเวลานี้,กับมียอดฝีมือมากมาย,คอยจับจ้องอยู่,คนที่ค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาชมการเดิมพันของยอดฝีมือในครั้งนี้นับไม่ถ้วน.
"ดูตรงนั้น,บนผืนทะเลเวลานี้มีคนสามคน!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใหนๆ,ตรงใหน?"
"ข้ารู่ว่าคนในชุดน้ำเงินเสื้อคลุมสีขาวนั้นก็คือเย่ชิงเฉิง,ข้าเคยเห็นเขาทะเลหมอกเฉินฝู,และที่หลังของเขา,กระบี่ที่แผ่จิตสังหารออกมาอย่างรุนแรงนั่นก็คือกระบี่ลู่เซียน,แม้แต่มือกระบี่ทั่วไปหากถือกระบี่ดังกล่าวนั่นยังตัดมิติได้เลย,เป็นอาวุธที่ร้ายกาจไร้เทียมทานเป็นอย่างมาก!"
"ส่วนอีกสองคน,บางที่อาจจะเป็นเต๋าจวินของโลกอมตะ,ซึ่งมีระดับสวรรค์แท้!"
"สามระดับสวรรค์แท้รึ? ยอดฝีมือสามคน?
ดูเหมือนว่าราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะจบสิ้นแล้ว,เป็นแค่เพียงราชวงศ์ราชันย์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าท้าทายแดนเทวะ,ระดับสวรรค์แท้,พวกเขาส่งระดับสวรรค์แท้สามคนมา,โลกอมตะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?"
เสียงของผู้คนที่ส่งเสียงเซ็งแซ่,โลกอมตะดูยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก,ระดับสวรรค์แท้สามคน,จงซานจบสิ้นแล้ว,การเดิมพันต่อสู้สามรอบ,ระดับสวรรค์แท้สามคน,พวกเขาจะต้านอย่างไร?
ยากที่ราชวงศ์ราชันย์จะต่อกรกับระดับสวรรค์แท้สามคนได้รึ? น่าขันนัก!
เย่ชิงเฉิงที่กวาดตามอง,มีผู้คนมากมายที่อยู่รอบๆ,เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังคนรู้จัก.
ระดับสวรรค์แท้ในภพหยิน,เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,พร้อมกับพยักหน้าทักท้าย,ก่อนที่จะไม่สนใจอีกต่อไป.
จากนั้น,เทียนเซียวจื่อบนเมฆสีขาวที่ลอยเข้ามาใกล้.
"ประมุขตระกูลเทียน!"
"ประมุขเย่!"
คนทั้งสองที่กล่าวทักทายกัน.
"จงซานยังไม่มาอีกรึ?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ประมุขเย่โปรดใจเย็น,ข้าได้ข่าวมาว่าสามวันที่แล้วจงซานได้เดินทางมาถึงเมืองใกล้ๆกับทะเลดำแล้ว,รออีกนิดเขาก็มาถึง!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เย่ชิงเฉิงที่พยักหน้ารับ.
หลายๆคนที่เฝ้ามองอยู่ไม่เห็นจงซานมาคิดว่าจงซานคงหนีไปแล้วรึ?
ต้องไม่ลืมว่า,ราชวงศ์ราชันย์จะกล้าท้าทายแดนเทวะได้อย่างไร?
ขณะที่หลายคนพูดคุยกันไปมา,หลายๆคนที่แสดงท่าทางเสียดายด้วยซ้ำ,ที่ไกลออกไปนั้น,บนขอบฟ้าไกล,บนเมฆสีขาวที่กำลังลอยมา,มีบัลลังก์มังกรอยู่บนนั้น.
"มาแล้ว,มาแล้ว,คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรก็คือจงซาน!"หนึ่งในพวกเขาที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"พวกเขามาแล้วรึ? แล้วใครกันในชุดสีขาวที่ยืนอยู่ข้างๆบัลลังก์มังกร?"
"จงซานที่กอดอสูรน้อยขนปุยตัวเล็กนั่น,คือเทพอสูรบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ใช่หนานกงเซิ่ง,เขาเป็นใครกัน?"เทียนเซียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตี้เสวียนชา,ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะดูแคลนเจ้าด้วยสายตานะ?
ฮ่าอ่าฮ่าฮ่า!"จงซานและตี้เสวียนชาพูดคุยกันขณะบินมา.
Chapter 738 Di Xuansha
enters Yin Sector
帝玄铩入阴间
ตี้เสวียนชาเดินทางสู่ภพหยิน.
ภพหยินตระกูลเทียน,ภายในบ่อคลื่นสงบ.
เทียนเซียวจื่อที่เข้าพบกับเหล่าอาวุโส,ที่ด้านหน้ามีอาวุโสใหญ่เทียนเฉินจื่อที่หลับตาอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ.
"อาวุโสใหญ่,โปรดวางใจได้หนึ่งปีจากนี้,มีการเดิมพันการต่อสู้ขึ้นที่ทะเลดำ,เมื่อถึงตอนนั้นจงซานและเย่ชิงเฉิงจะต้องต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง,ทั้งสองคนที่มีความแค้นกันอยู่แล้ว,จะต้องหมายเอาชีวิตของกันและกันแน่,ข้าจึงต้องการยืมพลังของอาวุโสใหญ่,รับประกันว่าพวกเขาทั้งสองคนที่ได้รับบาดเจ็บหนักนั้น,รับรองว่าไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน."เทียนเซียวจื่อกล่าว.
"จะได้รับบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายอย่างงั้นรึ?"เทียนเฉินจื่อแสดงความสงสัยออกมา.
"จงซาน,เย่ชิงเฉิง,ข้ามั่นใจว่าจะต้องมีคนหนึ่งตกตายไป,อีกคนหนึ่งต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่!"เทียนเซียวจื่อกล่าวยืนยัน.
"มั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"ครับ,จงซานเพิ่งก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,ทว่าเขาสามารถใช้งานทักษะสังสารวัฏได้,แม้ว่าจะไม่สามารถล้มเย่ชิงเฉิงได้,ทว่าก็ไม่เสียเปรียบแน่,ต้าเจิ้งนั้น,ยังมีหนานกงเซิ่ง,และยังมีหยินโหลวหรี่อีก,ความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่าคนของโลกอมตะมากมายนัก,แม้นว่าโลกอมตะจะแข็งแกร่งกว่า,ทว่าการต่อสู้ของทั้งสองที่จะเกิดขึ้นนี้จะต้องได้รับความเสียหายที่หนักหนากันทั้งสองฝ่ายแน่นอน,ตระกูลเทียนของพวกเราก็จะสามารถกำจัดเสี้ยนหนามดังกล่าว,นับว่าเป็นประโยชน์ต่อพวกเราเป็นอย่างมาก!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้ว?"
"ในเวลานี้,ข้าได้แจ้งเสี่ยวหวังเรียบร้อยแล้ว,ไม่เพียงแค่เก็บเกี่ยวผลที่จะเกิดขึ้นจากการต่อสู้ที่ทะเลดำจบลง,เมื่อจงซานตกตายไป,พวกเราก็จะเข้ายึดครองต้าเจิ้งในทันที,หรือว่าเย่ชิงเฉิงตายไป,พวกเราก็จะเข้ายึดครองราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือเช่นกัน!"เทียนเซียวจื่อกล่าว.
"อืม,เจ้าต้องกาคนกี่คน?"เทียนเฉินจื่อกล่าวสอบถาม.
"เพื่อรับประกันความปลอดภัย,ข้าต้องการคนแปดคน!"เทียนเซียวจื่อกล่าวยืนยัน.
"ได้,ข้าให้เจ้า!"เทียนเฉินจื่อพยักหน้ารับ.
..................
สี่เดือนหลังจากนั้น,ตระกูลเทียน,ตำหนักชีพจรสวรรค์.
เทียนเซียวจื่อที่รับฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชา
"อะไร?การต่อสู้ที่ทะเลดำ,กระจายไปทั่วหล้าแล้วอย่างงั้นรึ?"เทียนเซียวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ครับ,ท่านประมุข,ในเวลานี้ข่าวเรื่องการเดิมพันการต่อสู้ที่ทะเลดำได้กระจายไปแผ่นดินแล้ว."ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวรายงาน.
เทียนเซียวจื่อที่มือขัดหลังครุ่นคิดพร้อมกับเดินไปด้านหน้าช้าๆ,ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.
"ท่านประมุข,พวกเราต้องยกเลิกแผนการของพวกเราหรือไม่?"
"ไม่จำเป็น,นี่เป็นโอกาสพันปีที่จะมีสักครั้ง,กว่าข้าจะให้พวกเขามาอยู่ในทะเลดำพร้อมกันยากขนาดใหน,แล้วจะปล่อยให้พลาดได้อย่างไร?
รับรู้กันทั่วหล้าแล้วอย่างไร?
ข้าไม่เชื่อว่าจะมีคนกล้าท้าทายตระกูลเทียน,แผนการนี้จะดำเนินต่อไป,แจ้งเสี่ยวหวัง,ให้เตรียมตัวให้พร้อม!"เทียนเซียวจื่อสั่งการ.
"ขอรับ!"
.............
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,เมืองซ่าง,ห้องอักษรจงซาน.
กู่เฉียนโหยวที่ยืนอยู่ข้างๆจงซาน,ที่ด้านหน้านั้นมีสตรีในชุดสีขาว,เท้าจางใสไม่สัมผัสพื้นลอยอยู่ตลอดเวลา,พร้อมกับแสดงความเคารพต่อจงซาน.
"หรูเหยี่ยนคารวะผู้มีพระคุณ!"สตรีคนดังกล่าวแสดงความเคารพด้วยความงดงาม.
"ในอดีตในภพหยางข้าได้ช่วยเจ้าหาเสี่ยวหวัง,หากแต่เจ้าได้มอบซือต่านเป็นของขวัญข้าแล้ว,ใยต้องกล่าวว่าผู้มีพระคุณอีกล่ะ?"จงซานที่กล่าวขัดหรูเหยี่ยนในทันที.
"ไม่,ผู้มีพระคุณได้ให้แม่นางเฉียนโหยวไปช่วยข้า,ทำให้ข้าเป็นอิสระจากตระกูลเทียน!"หรูเหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ตระกูลเทียนไม่ดีกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"
"ตระกูลเทียนนับว่าดีกบข้ามาก,มอบสิ่งที่จำเป็นให้ไม่เคยขาด,และยังมีบริวารหลายร้อยคน,ช่วยดูแล,หากแต่หรูเหยี่ยนกับไม่ชื่นชอบและรู้รังเกียจ,เพราะว่าหรูเหยี่ยนนั้นรู้ว่าตระกูลเทียนนั้นได้กักขังสามีของข้าเอาไว้,โดยใช้ตัวข้าเป็นโซ่ผูกรัดเขาเอาไว้,สามีคือบุรุษที่แท้จริง,ไม่ควรจะถูกผูกมัดเพราะว่าตัวข้า,ผู้มีพระคุณช่วยข้าออกมา,หรูเหยี่ยนจะไม่ซาบซึ้งได้เยี่ยงไร!"หรูเหยี่ยนกล่าว.
"เจ้าไม่ต้องการให้ตระกูลเทียนจุติให้เจ้าเกิดใหม่หรอกรึ?"
"จุติใหม่อย่างงั้นรึ?
สามีของข้าต้องการให้ข้าจุติใหม่รึ? เมื่อจุติใหม่,ความทรงจำทั้งหมดก็จะหายไป,กลายเป็นผู้เยาว์ของตระกูลเทียน,สามีของข้านั้นมีประสบการความสามารถในอดีตมากมาย,จึงโชคดีไม่ถูกลบความทรงจำ,ดังนั้นจึงไม่ถูกทำให้กลายเป็นคนตระกูลเทียน,ทว่าตัวข้านั้น,ความทรงจำทั้งหมดย่อมสลายหายไปทั้งหมด,นอกจากนี้ยังมีโอกาสเพียง
1%
ที่จะสำเร็จ!"หรูเหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"โอกาส 1%อย่างงั้นรึ?
เสี่ยวหวังนับว่ามีโชควาสนาไม่น้อย,ไม่เพียงแต่หนึ่งเปอรเซ็นให้กลายเป็นภูติและหนึ่งเปอร์เซ็นต์กลายเป็นมนุษย์,และยังมีความทรงจำเหลืออยู่,หายาก,หายากจริงๆ!"จงซานพยักหน้าพลางถอนหายใจ.
"ผู้มีพระคุณจะให้ข้าได้พบกับสามีหรือไม่?"หรูเหยี่ยนที่จ้องมองจงซาน.
แม้ว่าหรูเหยี่ยนจะกล่าวขอบคุณจงซาน,ทว่าก็หวาดกลัวที่จะถูกกักขังเพื่อใช้งานเสี่ยวหวังเช่นกัน,การที่นางหนีมาสู้ไม่หนีมาหรอกรึ?
หากว่ายังเป็นเช่นเดิม.
เห็นท่าทางกังวลใจของหรูเหยี่ยนแล้ว,จงซานก็กล่าวออกมาในทันที."หรูเหยี่ยนโปรดวางใจข้าไม่เหมือนตระกูลเทียนแน่นอน,ข้าจะไม่กักขังความเป็นอิสระของเจ้า,หลายเดือนหลังจากนี้,ข้าจะพาเจ้าไปพบกับเสี่ยวหวังแน่,ในเวลานั้นจะมีคนไปเป็นเพื่อนเจ้าด้วย,เวลานี้,ขอให้เจ้าอยู่ในเมืองซ่างของข้าก่อน!"
"เป็นใครอย่างงั้นรึ?"หรูเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจี้ยนหง!"จงซานกล่าว.
.....
หลังจากที่หรูเหยี่ยนออกจากห้องไปแล้ว,จงซานที่จ้องมองไปยังกู่เฉียนโหยว.
"เจ้าทำได้ดีมาก!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาด้วยความอบอุ่น.
"บางทีครั้งนี้คงต้องขอบคุณเสี่ยวชิง!"กู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"ครั้งหนึ่งเทพอสูรบรรพชนได้เข้าไปก่อกวนอยู่ภายในตระกูลเทียน,ในเวลานั้นพวกเราจึงได้ฉวยโอกาสดังกล่าวเข้าไปพบกับหรูเหยี่ยนและสร้างภูติเลียนแบบเอาไปแทนที่หรูเหยี่ยนเอาไว้,ด้วยวิชาลับของเซียนเซิงซือ!"กู่เฉียนโหยวกล่าว.
"หืม? เทพอสูรบรรพชน?เป็นเจตจำนงสวรรค์สินะ!"จงซานที่หัวเราะออกมาเล็กน้อย.
"ใช่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้เวลานาน,และคงไม่ราบรื่นถึงเพียงนี้!"
"อืม,เรื่องนี้ได้ดำเนินการมากว่าครึ่งแล้ว,คงต้องให้เจ้าพาตัวหรูเหยี่ยนและเจี้ยนหงไปสมทบกับอี้เหยี่ยนเพื่อกำราบศัตรู,ขณะที่ข้าเข้าไปต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ!"จงซานกล่าว.
"อืม,ทุกอย่างได้เตรียมการเสร็จสิ้นแล้ว,รับรองว่าไม่มีปัญหาใดเกิดขึ้น!"กู่เฉียนโหยวพยักหน้ารับ.
...................
โลกอมตะ.
"โจวเหย๋าซือ,นี่คือคำสั่งของจิงเหย๋าซือ,ขอให้ข้าได้ยืมอนุสาวรีย์อมตะด้วย!"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมา.
"ต้าเกอให้เจ้ามาอย่างงั้นรึ?
หืม,ข้าจะให้เจ้ายืมไปก่อนก็ได้,ทว่า,เจ้าจะต้องนำมันมาคืนข้า,และโปรดนำเห่าเม่ยลี่กลับมาด้วย,ข้าต้องการศึกษา,อนุสาวรีย์อมตะนี้,ข้างในนั้นมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ฝังอยู่,ไม่ใช่สิ่งของที่มาจากโลกใบใหญ่ธรรมดาๆแน่,ภายในนั้นมีกลิ่นอายของเผ่าอูด้วย,โปรดจำเอาไว้ให้ดี!"โจวเหย๋าซือกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เผ่าอู?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกต้อง,เผ่าอู!"โจวเหย๋าซือพยักหน้า.
"ข้ารู้ว่า,การนำอนุสาวรีย์อมตะกลับมานั้นไม่ได้ยาก,แต่ที่ยากก็คือเห่าเม่ยลี,เห่าเม่ยลีเป็นร่างสถิตหมื่นปิศาจ,นางที่สามารถเล่นงานพวกเราได้,แต่พวกเรากลับไม่สามารถเล่นงานนางได้! การจะนำนางกลับมา,คงมีเพียงท่านไปกับข้าเท่านั้น...."เย่ชิงเฉิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ข้าและต้าเกอนั้นต้องอยู่ปกป้องโลกอมตะ,ไม่สามารถออกไปได้อย่างแน่นอน,เจ้าคิดว่าข้าจะใช้ประโยชน์กับเจ้าโดยไม่ให้อะไรกับเจ้าอย่างงั้นรึ?
นี่คือยันต์ป้องชีวิต, ฮึ,ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า,ข้าต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้าเท่านั้น,และสิ่งนี้ข้าให้เจ้ายืมเท่านั้น,เก็บรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้อย่าได้ทำของๆข้าหายไป!"โจวเหย๋าซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
...............
หนึ่งปี,ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว.
โลกอมตะเย่ชิงเฉิง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซาน,การต่อสู้เดิมพันที่ทะเลดำ! เป็นการต่อสู้เดิมพันด้วยเทพอสูรบรรพชนและอนุสาวรีย์อมตะ.
แม้นคราแรกทุกคนจะสงสัย,ทว่าท้ายที่สุดก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง.
อนุสาวรีย์อมตะ,นี่คือสิ่งของที่ทรงพลังในอดีตของภพหยาง,ของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าหง,สิ่งนี้มีความลับที่ยิ่งใหญ่ของเห่าเทียนซ่อนไว้อยู่.
ส่วนเทพอสูรบรรพชนนั้น,ไม่ต้องบอกว่าทรงคุณค่าขนาดใหน,ภายในโลกใบเล็กยากที่จะหาพบเจอได้,และมีไม่บ่อยครั้งนักที่จะพบในโลกใบเล็ก.
เทพอสูรลำดับที่ 19
ของโลกใบใหญ่,และยังเคยมีระดับ 18
มาก่อน,ถึงแม้ว่าจะเป็นโลกใบเล็ก,ยังไม่มีใครรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับมัน,และยังไม่สามารถหามันพบง่ายๆ,จนหลายๆคนคิดว่าเป็นเพียงแค่เรื่องเล่า,จึงได้เรียกมันว่าเทพอสูรบรรพชนนั่นเอง.
หลายๆคนไม่รู้จักด้วยซ้ำ,จึงทำให้พวกเขาต้องการมาเห็นและบันทึกภาพเอาไว้,ก่อนหน้านี้เคยมีดวงตะวันล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,ซึ่งในเวลานั้นมีกิเลนเพลิงหล่นลงมา,แม้นว่าจะถูกพลังของโลกใบเล็กกำราบเอาไว้,แต่มันกลับทรงพลังเป็นอย่างมาก,และกิเลนเพลิงในเวลานั้นมีลำดับที่
96 เท่านั้น,หากแต่เทพอสูรบรรพชนตนนี้มีอันดับที่ 19 อย่างงั้นรึ?
การต่อสู้เดิมพันในครั้งนี้จึงมีผู้สนใจมากมาย,และยิ่งเป็นการต่อสู้ของกลุ่มอิทธิพลทั้งสอง,ยิ่งเป็นเหตุให้ผู้ฝึกตนมากมายโลหิตสูบฉีดเลยทีเดียว.
หลังจากได้รับข่าวแล้ว,มีผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนได้มารวมตัวกันที่ทะเลดำในเวลานี้.
ทะเลดำ,เป็นเหมือนดั่งชื่อ,นี่เป็นทะเลที่มีน้ำดำเหมือนหมึก,แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถผ่านลงไปได้,น้ำทะเลมีอำนาจกัดกร่อนที่รุนแรง,ถึงจะมีระดับจักรพรรดิแท้ก็ไม่กล้าหย่อนกายลงไป.
ภายในทะเลดำนั้นมีคลื่นที่หนักหน่วงรุนแรงบ้าคลั่ง,แต่พื้นที่รอบๆในเวลานี้,กับมียอดฝีมือมากมาย,คอยจับจ้องอยู่,คนที่ค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาชมการเดิมพันของยอดฝีมือในครั้งนี้นับไม่ถ้วน.
"ดูตรงนั้น,บนผืนทะเลเวลานี้มีคนสามคน!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใหนๆ,ตรงใหน?"
"ข้ารู่ว่าคนในชุดน้ำเงินเสื้อคลุมสีขาวนั้นก็คือเย่ชิงเฉิง,ข้าเคยเห็นเขาทะเลหมอกเฉินฝู,และที่หลังของเขา,กระบี่ที่แผ่จิตสังหารออกมาอย่างรุนแรงนั่นก็คือกระบี่ลู่เซียน,แม้แต่มือกระบี่ทั่วไปหากถือกระบี่ดังกล่าวนั่นยังตัดมิติได้เลย,เป็นอาวุธที่ร้ายกาจไร้เทียมทานเป็นอย่างมาก!"
"ส่วนอีกสองคน,บางที่อาจจะเป็นเต๋าจวินของโลกอมตะ,ซึ่งมีระดับสวรรค์แท้!"
"สามระดับสวรรค์แท้รึ? ยอดฝีมือสามคน?
ดูเหมือนว่าราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะจบสิ้นแล้ว,เป็นแค่เพียงราชวงศ์ราชันย์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าท้าทายแดนเทวะ,ระดับสวรรค์แท้,พวกเขาส่งระดับสวรรค์แท้สามคนมา,โลกอมตะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?"
เสียงของผู้คนที่ส่งเสียงเซ็งแซ่,โลกอมตะดูยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก,ระดับสวรรค์แท้สามคน,จงซานจบสิ้นแล้ว,การเดิมพันต่อสู้สามรอบ,ระดับสวรรค์แท้สามคน,พวกเขาจะต้านอย่างไร?
ยากที่ราชวงศ์ราชันย์จะต่อกรกับระดับสวรรค์แท้สามคนได้รึ? น่าขันนัก!
เย่ชิงเฉิงที่กวาดตามอง,มีผู้คนมากมายที่อยู่รอบๆ,เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังคนรู้จัก.
ระดับสวรรค์แท้ในภพหยิน,เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,พร้อมกับพยักหน้าทักท้าย,ก่อนที่จะไม่สนใจอีกต่อไป.
จากนั้น,เทียนเซียวจื่อบนเมฆสีขาวที่ลอยเข้ามาใกล้.
"ประมุขตระกูลเทียน!"
"ประมุขเย่!"
คนทั้งสองที่กล่าวทักทายกัน.
"จงซานยังไม่มาอีกรึ?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ประมุขเย่โปรดใจเย็น,ข้าได้ข่าวมาว่าสามวันที่แล้วจงซานได้เดินทางมาถึงเมืองใกล้ๆกับทะเลดำแล้ว,รออีกนิดเขาก็มาถึง!"เทียนเซียวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เย่ชิงเฉิงที่พยักหน้ารับ.
หลายๆคนที่เฝ้ามองอยู่ไม่เห็นจงซานมาคิดว่าจงซานคงหนีไปแล้วรึ?
ต้องไม่ลืมว่า,ราชวงศ์ราชันย์จะกล้าท้าทายแดนเทวะได้อย่างไร?
ขณะที่หลายคนพูดคุยกันไปมา,หลายๆคนที่แสดงท่าทางเสียดายด้วยซ้ำ,ที่ไกลออกไปนั้น,บนขอบฟ้าไกล,บนเมฆสีขาวที่กำลังลอยมา,มีบัลลังก์มังกรอยู่บนนั้น.
"มาแล้ว,มาแล้ว,คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรก็คือจงซาน!"หนึ่งในพวกเขาที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
"พวกเขามาแล้วรึ? แล้วใครกันในชุดสีขาวที่ยืนอยู่ข้างๆบัลลังก์มังกร?"
"จงซานที่กอดอสูรน้อยขนปุยตัวเล็กนั่น,คือเทพอสูรบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ใช่หนานกงเซิ่ง,เขาเป็นใครกัน?"เทียนเซียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังคนทั้งสอง,จงซานกำลังทำอะไร?
นำคนแปลกหน้ามาอย่างงั้นรึ? หนานกงเซิ่งล่ะ? เห่าเม่ยลีล่ะ?
ทำไมไม่นำคนเหล่านั้นมา? คนในชุดสีขาวร้ายกาจกว่าคนเหล่านั้นรึ?
จงซานเตรียมการที่จะพ่ายแพ้รึอย่างไร?
"ตี้เสวียนชา,ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะดูแคลนเจ้าด้วยสายตานะ?
ฮ่าอ่าฮ่าฮ่า!"จงซานและตี้เสวียนชาพูดคุยกันขณะบินมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น