Immortality Chapter 736 God Beast ranking 19 th
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 736 เทพอสูรลำดับที่ 19.
Chapter 736 God Beast ranking 19
th
"สวีเซียน,รีบหนีเร็วเข้า!"ไป๋ซือเจิ้นที่ร้องออกมาเสียงดังจากภายในเจดีย์เหล่ยเฟิง.
จงซานที่รับรู้แล้ว,แน่นอนว่า เวลานี้เขาอยู่ในดินแดนฝันอีกครั้งแล้วนั่นเอง.
จงซานที่ยกมือชี้นิ้วออกไป,แสงสีขาวจากนิ้วก็ถูกปล่อยออกไป.
"สวีเซี่ยน?
คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะศึกษาวิชามารด้วย?"ฟาไห่ที่แค่นเสียง.
พลังของจงซานนั้น,ทำให้อากาศบิดเบี้ยวฉีกขาด,จากนั้นบรรยากาศรอบๆสั่นไหวไปมาในทันที,โลกแห่งนี้ล่มสลายลง..
"ตูมมมมมมมมมมม!"
เจดีย์เหล่ยเฟิงที่ระเบิดดังสนั่น,ฟาไห่ที่เผยใบหน้าหวาดกลัว.
"โพล๊ะ!!"
ดินแดนฝันที่ล่มสลายหายไป.
กลับมาสู่ความเป็นจริง,จงซานที่ค่อยๆพยุงร่างขึ้นจากโต๊ะ,เขาที่หลุดออกมาจากแดนฝัน,จงซานที่ค่อยๆปรับสภาพบรรยากาศรอบๆช้าๆ.
พร้อมกับลืมตาขึ้นมอง,ที่ด้านหน้านั้นมีอสูรตัวเล็กขนปุยสีน้ำเงินกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ,พร้อมกับกลุ่มก้อนของวาสนาสีทองที่อยู่ด้านหน้าขณะที่มันกำลังกินอย่างเพลิดเพลินอารมณ์.
"เทพอสูรบรรพชน? เสี่ยวชิงรึ? เนียนโยวโยวล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยรอยยิ้ม.
เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงที่เพิ่งขโมยวาสนาของจงซานมา,ด้วยการส่งจงซานเข้าสู่แดนฝัน,ไม่คิดเลยว่า,จงซานนั้นจะตื่นขึ้นมาจากความฝันเองได้.
"อี้?"เสี่ยวชิงที่ตกใจเล็กน้อย,แขนที่เรียวเล็กของมันที่คลายออก.
"ครืนนน!"วาสนาสีทองที่กลับคืนสู่ร่างของจงซาน.
"อี้ อี้.....!"ท่าทางของเสี่ยวชิงที่แสดงท่าทางน่าสงสารร้องครวญครางออกมา.
จงซานตื่นแล้ว,วาสนาที่มันดึงออกมา,ตอนนี้หายกลับคืนเข้าร่างจงซานไปหมดแล้ว.
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,"เจ้าลงมาภพหยิน,แล้วเนี่ยนโหยวโหยวล่ะ?"
ได้ยินจงซานสอบถาม,เสี่ยวชิงที่จ้องมองจนมั่นใจ,จากนั้นก็ลากตัวอ้วนป้อมของมัน,เข้าไปหาจงซานพร้อมกับดึงๆร่างของจงซาน.
เสี่ยวชิงที่กระโดดไปมา,จากนั้นก็ล้มลงไปนอน,ทำเหมือนกับว่าฟ้าดินสั่นสะเทือนแยกออกจากกัน,ราวกับว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น.
จงซานไร้ซึ่งคำพูด!
"ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าบอกเลย,เช่นนั้นเจ้าไม่เข้าไปบอกข้าในความฝันล่ะ,แสดงให้ข้าเห็นในความฝัน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เสี่ยวชิงที่โค้งตัวหงึกๆ,ต้องการบอกว่าตกลง,ก่อนที่มันจะยืนแขนเล็กๆของมันออกมา,พร้อมกับประทับไปยังร่างของจงซาน,และส่งอำนาจสะกดจิตออกไป.
"อี้ อี้.....!"
พลังอำนาจที่แผ่เข้าส่งร่างจงซาน,จงซานที่ไม่ได้ต่อต้านแต่อย่างใด.
จงซานที่โผล่ขึ้นในตำหนักนั้น,หากแต่ไม่มีใครพบตัวจงซาน,เหมือนกับว่าเขาเป็นเพียงแค่ร่างอากาศที่ว่างเปล่าเท่านั้น.
จงซานที่รับรู้ว่านี่คือแดนฝัน,เป็นภาพฉายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต.
"เนี่ยนโหยวโหยว,หกหมื่นปีที่แล้ว,บรรพบุรุษของเจ้าคือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,คิดค้นสร้างวิชาลับหมื่นแบบไร้รูปได้,เจ้าคือลูกหลานของนาง,ข้าจึงให้ความเคารพต่อเจ้า,แดนเทพอมตะก็ให้เกียรติต่อเจ้า,ครั้งนี้คงต้องล่วงเกินแล้ว! เจ้าควรจะรู้ว่าไท่ซ่างจางเหล่าเป็นใคร? เขาต้องการเทพอสูรบรรพชนของเจ้า."โยวที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาเสียงดัง.
"เทพอสูรบรรพชน,ในโลกใบใหญ่คือเทพอสูรลำดับที่
19,และเคยเป็นอันดับ 18
มาแล้ว,ถึงแม้นว่าจะเป็นโลกใบใหญ่ยังถือว่าเป็นความลับ,แม้แต่ปราชญ์เทพหลายคนยังไม่เคยเห็น,ทว่าเทพอสูรบรรพชนนั้น,เวลานี้ถึงจะมีลำดับที่
19
,ก็นับว่าเป็นเทพอสูรชั้นยอด,เป็นหนึ่งในเทพบรรพชนที่อยู่ในร้อยลำดับ,ไม่มีทั้งพ่อและแม่,หากแต่เกิดขึ้นมาจากอำนาจฟ้าดิน,นี่คือสิ่งมีชีวิตที่หากยาก,ล้ำค่าอย่างที่สุด,การจะหาเทพอสูรบรรพชนเช่นนี้อีกตัวนั้น,ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน."โยวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน.
"ข้าเองก็ไม่ต้องการทำเช่นนี้,เหมือนเช่นคนพาล,ทว่าข้านั้นได้รับปากกับจิงเหย๋าซือ(ปรมาจารย์อสูรกายกระจก)วันนี้เจ้าจะต้องมอบมันมาให้ข้า,จะมอบมาให้หรือไม่มอบ!"โยวที่เอ่ยออกมา,ดวงตาที่จับจ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชน,เวลานี้เนี่ยนโหยวโหยวที่พุ่งหนีออกไปนอกตำหนักอย่างรวดเร็ว.
ในเวลาเดียวกันนี้,เนี่ยนโหยวโหยวที่ลอยอยู่บนอากาศ,เสียงที่ดุดันไล่หลังมาในทันที.
"ไร้ประโยชน์,จิงเหย๋าซือนั้นได้มอบเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์มาให้ข้า,ไม่มีทางที่เจ้าจะหนีไปได้!" ทันใดนั้นเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์ที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับส่งประกายแสงปกคลุมพื้นที่โดยรอบๆ,เทพอสูรบรรพชนบนไหล่ของเนียนโยวโยวทันใดนั้นก็หายไปในทันที.
เนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่กล้าหันหน้ากลับแม้แต่น้อย,นางที่หนีไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง,เพื่อหลบเลี่ยงและหายไปจนมองไม่เห็น.
เจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์ที่ขยายขนาดพร้อมกับกักขังเทพอสูรบรรพชนเอาไว้,ก่อนที่จะล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมม!"
โยวที่ไม่ได้ไล่ตามเนี่ยนโหยวโหยวไป,จดจ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชนที่ถูกเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์กักขังเอาไว้.
"เจ้านายของเจ้า,ทิ้งเจ้าหนีไปแล้ว!"โยวเอ่ยออกมา.
ทว่าทันใดนั้นเทพอสูรบรรพชนก็กลายร่างเป็นเนี่ยนโหยวโหยวแทน.
โยวที่หันขวับไปยังทิศทางหนึ่งทันที.
"วิชาลับหมื่นแบบไร้รูป?
นี่เจ้าเปลี่ยนร่างเป็นเทพอสูรอย่างงั้นรึ?
และยังเปลี่ยนรูปร่างของสิ่งอื่นได้อีก? "ด้วยการกลายร่างเป็นทรายสีทอง,และเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเทพอสูรบรรพชน,และยังเปลี่ยนร่างเทพอสูรบรรพชนเป็นตัวเองได้อีก,นับเป็นวิชาเปลี่ยนลักษณ์ที่พิเศษมาก.
"เป็นข้าแล้วไง,เจ้าเลิกคิดที่จะจับตัวเสี่ยวชิงซะ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาเสียงแข็ง.
ที่หน้าผากของโยวเปล่งแสง,เนี่ยนโหยวโหยวก็หมดสติไปในทันที.
"นำตัวเนี่ยนโหยวโหยวไปขังในคุกเทวะ,ไม่ได้รับอนุญาตจากข้าห้ามใครปล่อยนาง!"โยวที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว.
ภาพเหตุการณ์ที่เปลี่ยนเป็น,จงซานที่สัมผัสได้ว่า,ร่างของเนี่ยนโหยวโหยวที่บินหนีไปก่อนหน้านี้,ร่างของนางที่สั่นไปมา,ทรายสีทองก็ค่อยสลาย,กลายเป็นเทพอสูรบรรพชนไปในที่สุด.
เทพอสูรบรรพชนที่หนีออกมายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังทิศทางที่หนีออกมา,แววตาของมันที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"อี้...!"ที่ดวงตาของมันส่องประกายแสง,ทุกอย่างก็แตกสลายหายไป.
"โพล๊ะ!"แดนฝันที่แตกสลายหายไปในทันที.
จงซานที่ตื่นขึ้นมา,จ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชนที่น่าสงสาร,พร้อมกับขมวดคิ้วสูดหายใจลึก.
"เนี่ยนโหยวโหยว,โยว?"
"อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนที่พยักหน้าอีกครั้ง.
"นางเกิดอุบัติเหตุ,แล้วเจ้าหาที่นี่เจอได้อย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"อี้อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าไปหลายๆที่,ก่อนที่จะมาที่นี่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนพยักหน้า.
จงซานพยักหน้า,ก่อนที่จะปลดปล่อยวาสนาก้อนหนึ่งออกมาให้มัน,ขณะที่เขาครุ่นคิด,ดูเหมือนว่ามันจะบังเอิญมาเจอเขาที่นี้,ทว่าไม่รู้ว่ามันผ่านไปที่ใหนมาบ้าง,และเทพอสูรบรรพชนตนนี้มีความเร็วขนาดใหนกัน.
ทว่าไม่ว่าเทพอสูรบรรพชนจะไปที่ใหนมาบ้าง,ก็ไม่ใช่อะไรที่จงซานที่ใส่ใจ.
สามเดือนหลังจากนั้น.
นรกขุมหนึ่งใกล้ๆน้ำพุเหลือง,ซึ่งเป็นสถานที่อยู่ของตระกูลเทียน.
เย่ชิงเฉิงและเทียนเสี่ยวจื่อยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"ประมุขเย่,คิดว่าท่านมาที่นี่คงต้องการรู้ว่าเทพอสูรบรรพชนอยู่ที่ใหนสินะ?"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ถูกต้อง,ข้าได้ยินข่าวมาว่า,เทพอสูรบรรพชนนั้นป้วนเปี้ยนอยู่ในตระกูลเทียนของเจ้า,ท้ายที่สุดก็หนีออกไปได้?"เย่ชิงเฉิงกล่าวออกไป.
"นึกว่าประมุขเย่จับตัวมันเอาไว้ได้แล้วซะอีก?"เทียนเสี่ยวจื่อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เป็นไปได้ว่าเจ้ารู้สินะว่ามันหนีไปที่ใหน?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกต้อง,เทพอสูรบรรพชนนั้นหนีจากตระกูลเทียนของข้าไป,ทว่าตระกูลเทียนของข้าก็ส่งคนออกไปตามเช่นกัน,แม้ว่าจะไม่สามารถจับตัวมันได้,ทว่าก็ยังดีกว่าโลกอมตะของท่านมาก,อย่างน้อยก็รู้ว่ามันไปที่ใหน!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าว.
"หืม?"เย่ชิงเฉิงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไม่รู้ว่าประมุขเย่ต้องการไปดูกับข้าหรือไม่?"เทียนเสี่ยวจื่อเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เย่ชิงเฉิงที่หรี่ตาจ้องมอง,พร้อมกับสอบถามออกไป,"ทำไมเจ้าต้องช่วยข้าด้วย?"
"ช่วยรึ? เฮ้เฮ้,แล้วแต่ประมุขเย่จะคิด,เหมือนที่ข้าได้บอกไป,ข้าต้องการไปดูเทพอสูรบรรพชน,ไม่ว่าท่านจะไปหรือไม่ไป,ข้าก็ต้องไปอยู่ดี!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คิดว่าข้ากลัวอย่างงั้นรึ?"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
เมืองซ่าง,ในห้องอักษรของจงซาน,จงซานพร้อมกับกลุ่มของกุนซืออีกหลายคน.
"ฝ่าบาท,เรียกตัวพวกเรามาเช่นนี้,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สองเดือน,เฉียนโหยวจะกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา,"ฝ่าบาท,ฮวงโหวทำสำเร็จแล้วอย่างงั้นรึ?
"อืม,ในเมื่อส่งข่าวมาแล้ว,นั่นก็หมายความว่าสำเร็จแล้ว,เจ้าเริ่มแผนการได้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่รับคำในทันที.
"วูซซซซซ!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทุกคนที่รับรู้ถึงสัมผัสเทวะของใครบางคนที่กวาดผ่านตำแหน่งแห่งนี้ในทันที.
"อี้ อี้....!"
เทพอสูรบรรพชนไม่รู้ว่ามาจากใหน,ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซานทันที.
ใบหน้าของทุกคนที่เปลี่ยนไปเป็นตื่นตกใจ,พร้อมกับอยู่ในสภาวะตื่นตัวในทันที.
"เย่ชิงเฉิง?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา,ก้าวออกไปด้านนอกห้องอักษร.
Chapter 736 God Beast ranking 19
th
神兽排行榜第十九位
เทพอสูรลำดับที่ 19.
"สวีเซียน,รีบหนีเร็วเข้า!"ไป๋ซือเจิ้นที่ร้องออกมาเสียงดังจากภายในเจดีย์เหล่ยเฟิง.
จงซานที่รับรู้แล้ว,แน่นอนว่า เวลานี้เขาอยู่ในดินแดนฝันอีกครั้งแล้วนั่นเอง.
จงซานที่ยกมือชี้นิ้วออกไป,แสงสีขาวจากนิ้วก็ถูกปล่อยออกไป.
"สวีเซี่ยน?
คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะศึกษาวิชามารด้วย?"ฟาไห่ที่แค่นเสียง.
พลังของจงซานนั้น,ทำให้อากาศบิดเบี้ยวฉีกขาด,จากนั้นบรรยากาศรอบๆสั่นไหวไปมาในทันที,โลกแห่งนี้ล่มสลายลง..
"ตูมมมมมมมมมมม!"
เจดีย์เหล่ยเฟิงที่ระเบิดดังสนั่น,ฟาไห่ที่เผยใบหน้าหวาดกลัว.
"โพล๊ะ!!"
ดินแดนฝันที่ล่มสลายหายไป.
กลับมาสู่ความเป็นจริง,จงซานที่ค่อยๆพยุงร่างขึ้นจากโต๊ะ,เขาที่หลุดออกมาจากแดนฝัน,จงซานที่ค่อยๆปรับสภาพบรรยากาศรอบๆช้าๆ.
พร้อมกับลืมตาขึ้นมอง,ที่ด้านหน้านั้นมีอสูรตัวเล็กขนปุยสีน้ำเงินกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ,พร้อมกับกลุ่มก้อนของวาสนาสีทองที่อยู่ด้านหน้าขณะที่มันกำลังกินอย่างเพลิดเพลินอารมณ์.
"เทพอสูรบรรพชน? เสี่ยวชิงรึ? เนียนโยวโยวล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยรอยยิ้ม.
เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงที่เพิ่งขโมยวาสนาของจงซานมา,ด้วยการส่งจงซานเข้าสู่แดนฝัน,ไม่คิดเลยว่า,จงซานนั้นจะตื่นขึ้นมาจากความฝันเองได้.
"อี้?"เสี่ยวชิงที่ตกใจเล็กน้อย,แขนที่เรียวเล็กของมันที่คลายออก.
"ครืนนน!"วาสนาสีทองที่กลับคืนสู่ร่างของจงซาน.
"อี้ อี้.....!"ท่าทางของเสี่ยวชิงที่แสดงท่าทางน่าสงสารร้องครวญครางออกมา.
จงซานตื่นแล้ว,วาสนาที่มันดึงออกมา,ตอนนี้หายกลับคืนเข้าร่างจงซานไปหมดแล้ว.
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,"เจ้าลงมาภพหยิน,แล้วเนี่ยนโหยวโหยวล่ะ?"
ได้ยินจงซานสอบถาม,เสี่ยวชิงที่จ้องมองจนมั่นใจ,จากนั้นก็ลากตัวอ้วนป้อมของมัน,เข้าไปหาจงซานพร้อมกับดึงๆร่างของจงซาน.
"อี้ อี้.....!"
เสี่ยวชิงที่กระโดดไปมา,จากนั้นก็ล้มลงไปนอน,ทำเหมือนกับว่าฟ้าดินสั่นสะเทือนแยกออกจากกัน,ราวกับว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น.
จงซานไร้ซึ่งคำพูด!
"ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าบอกเลย,เช่นนั้นเจ้าไม่เข้าไปบอกข้าในความฝันล่ะ,แสดงให้ข้าเห็นในความฝัน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เสี่ยวชิงที่โค้งตัวหงึกๆ,ต้องการบอกว่าตกลง,ก่อนที่มันจะยืนแขนเล็กๆของมันออกมา,พร้อมกับประทับไปยังร่างของจงซาน,และส่งอำนาจสะกดจิตออกไป.
"อี้ อี้.....!"
พลังอำนาจที่แผ่เข้าส่งร่างจงซาน,จงซานที่ไม่ได้ต่อต้านแต่อย่างใด.
...
ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง,จงซานที่มาโผล่ยืนอยู่ในตำหนัก,ซึ่งด้านหน้านั้นเป็นเนี่ยนโหยวโหยว,ซึ่งมีเทพอสูรบรรพชนนอนอยู่บนไหล่ของนาง.
จงซานที่โผล่ขึ้นในตำหนักนั้น,หากแต่ไม่มีใครพบตัวจงซาน,เหมือนกับว่าเขาเป็นเพียงแค่ร่างอากาศที่ว่างเปล่าเท่านั้น.
จงซานที่รับรู้ว่านี่คือแดนฝัน,เป็นภาพฉายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต.
"เนี่ยนโหยวโหยว,หกหมื่นปีที่แล้ว,บรรพบุรุษของเจ้าคือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,คิดค้นสร้างวิชาลับหมื่นแบบไร้รูปได้,เจ้าคือลูกหลานของนาง,ข้าจึงให้ความเคารพต่อเจ้า,แดนเทพอมตะก็ให้เกียรติต่อเจ้า,ครั้งนี้คงต้องล่วงเกินแล้ว! เจ้าควรจะรู้ว่าไท่ซ่างจางเหล่าเป็นใคร? เขาต้องการเทพอสูรบรรพชนของเจ้า."โยวที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกล่าวออกมาเสียงดัง.
"เทพอสูรบรรพชน,ในโลกใบใหญ่คือเทพอสูรลำดับที่
19,และเคยเป็นอันดับ 18
มาแล้ว,ถึงแม้นว่าจะเป็นโลกใบใหญ่ยังถือว่าเป็นความลับ,แม้แต่ปราชญ์เทพหลายคนยังไม่เคยเห็น,ทว่าเทพอสูรบรรพชนนั้น,เวลานี้ถึงจะมีลำดับที่
19
,ก็นับว่าเป็นเทพอสูรชั้นยอด,เป็นหนึ่งในเทพบรรพชนที่อยู่ในร้อยลำดับ,ไม่มีทั้งพ่อและแม่,หากแต่เกิดขึ้นมาจากอำนาจฟ้าดิน,นี่คือสิ่งมีชีวิตที่หากยาก,ล้ำค่าอย่างที่สุด,การจะหาเทพอสูรบรรพชนเช่นนี้อีกตัวนั้น,ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน."โยวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน.
"ข้าเองก็ไม่ต้องการทำเช่นนี้,เหมือนเช่นคนพาล,ทว่าข้านั้นได้รับปากกับจิงเหย๋าซือ(ปรมาจารย์อสูรกายกระจก)วันนี้เจ้าจะต้องมอบมันมาให้ข้า,จะมอบมาให้หรือไม่มอบ!"โยวที่เอ่ยออกมา,ดวงตาที่จับจ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชน,เวลานี้เนี่ยนโหยวโหยวที่พุ่งหนีออกไปนอกตำหนักอย่างรวดเร็ว.
ในเวลาเดียวกันนี้,เนี่ยนโหยวโหยวที่ลอยอยู่บนอากาศ,เสียงที่ดุดันไล่หลังมาในทันที.
"ไร้ประโยชน์,จิงเหย๋าซือนั้นได้มอบเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์มาให้ข้า,ไม่มีทางที่เจ้าจะหนีไปได้!" ทันใดนั้นเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์ที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับส่งประกายแสงปกคลุมพื้นที่โดยรอบๆ,เทพอสูรบรรพชนบนไหล่ของเนียนโยวโยวทันใดนั้นก็หายไปในทันที.
เนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่กล้าหันหน้ากลับแม้แต่น้อย,นางที่หนีไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง,เพื่อหลบเลี่ยงและหายไปจนมองไม่เห็น.
เจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์ที่ขยายขนาดพร้อมกับกักขังเทพอสูรบรรพชนเอาไว้,ก่อนที่จะล่วงหล่นลงบนพื้นเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมม!"
โยวที่ไม่ได้ไล่ตามเนี่ยนโหยวโหยวไป,จดจ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชนที่ถูกเจดีย์กระจกหมื่นลักษณ์กักขังเอาไว้.
"เจ้านายของเจ้า,ทิ้งเจ้าหนีไปแล้ว!"โยวเอ่ยออกมา.
ทว่าทันใดนั้นเทพอสูรบรรพชนก็กลายร่างเป็นเนี่ยนโหยวโหยวแทน.
โยวที่หันขวับไปยังทิศทางหนึ่งทันที.
"วิชาลับหมื่นแบบไร้รูป?
นี่เจ้าเปลี่ยนร่างเป็นเทพอสูรอย่างงั้นรึ?
และยังเปลี่ยนรูปร่างของสิ่งอื่นได้อีก? "ด้วยการกลายร่างเป็นทรายสีทอง,และเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเทพอสูรบรรพชน,และยังเปลี่ยนร่างเทพอสูรบรรพชนเป็นตัวเองได้อีก,นับเป็นวิชาเปลี่ยนลักษณ์ที่พิเศษมาก.
"เป็นข้าแล้วไง,เจ้าเลิกคิดที่จะจับตัวเสี่ยวชิงซะ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาเสียงแข็ง.
ที่หน้าผากของโยวเปล่งแสง,เนี่ยนโหยวโหยวก็หมดสติไปในทันที.
"นำตัวเนี่ยนโหยวโหยวไปขังในคุกเทวะ,ไม่ได้รับอนุญาตจากข้าห้ามใครปล่อยนาง!"โยวที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว.
ภาพเหตุการณ์ที่เปลี่ยนเป็น,จงซานที่สัมผัสได้ว่า,ร่างของเนี่ยนโหยวโหยวที่บินหนีไปก่อนหน้านี้,ร่างของนางที่สั่นไปมา,ทรายสีทองก็ค่อยสลาย,กลายเป็นเทพอสูรบรรพชนไปในที่สุด.
เทพอสูรบรรพชนที่หนีออกมายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองไปยังทิศทางที่หนีออกมา,แววตาของมันที่เต็มไปด้วยความเศร้า.
"อี้...!"ที่ดวงตาของมันส่องประกายแสง,ทุกอย่างก็แตกสลายหายไป.
"โพล๊ะ!"แดนฝันที่แตกสลายหายไปในทันที.
จงซานที่ตื่นขึ้นมา,จ้องมองไปยังเทพอสูรบรรพชนที่น่าสงสาร,พร้อมกับขมวดคิ้วสูดหายใจลึก.
"เนี่ยนโหยวโหยว,โยว?"
"อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนที่พยักหน้าอีกครั้ง.
"นางเกิดอุบัติเหตุ,แล้วเจ้าหาที่นี่เจอได้อย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"อี้อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าไปหลายๆที่,ก่อนที่จะมาที่นี่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"อี้อี้อี้!"เทพอสูรบรรพชนพยักหน้า.
จงซานพยักหน้า,ก่อนที่จะปลดปล่อยวาสนาก้อนหนึ่งออกมาให้มัน,ขณะที่เขาครุ่นคิด,ดูเหมือนว่ามันจะบังเอิญมาเจอเขาที่นี้,ทว่าไม่รู้ว่ามันผ่านไปที่ใหนมาบ้าง,และเทพอสูรบรรพชนตนนี้มีความเร็วขนาดใหนกัน.
ทว่าไม่ว่าเทพอสูรบรรพชนจะไปที่ใหนมาบ้าง,ก็ไม่ใช่อะไรที่จงซานที่ใส่ใจ.
.........
สามเดือนหลังจากนั้น.
นรกขุมหนึ่งใกล้ๆน้ำพุเหลือง,ซึ่งเป็นสถานที่อยู่ของตระกูลเทียน.
เย่ชิงเฉิงและเทียนเสี่ยวจื่อยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"ประมุขเย่,คิดว่าท่านมาที่นี่คงต้องการรู้ว่าเทพอสูรบรรพชนอยู่ที่ใหนสินะ?"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ถูกต้อง,ข้าได้ยินข่าวมาว่า,เทพอสูรบรรพชนนั้นป้วนเปี้ยนอยู่ในตระกูลเทียนของเจ้า,ท้ายที่สุดก็หนีออกไปได้?"เย่ชิงเฉิงกล่าวออกไป.
"นึกว่าประมุขเย่จับตัวมันเอาไว้ได้แล้วซะอีก?"เทียนเสี่ยวจื่อที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เป็นไปได้ว่าเจ้ารู้สินะว่ามันหนีไปที่ใหน?"เย่ชิงเฉิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกต้อง,เทพอสูรบรรพชนนั้นหนีจากตระกูลเทียนของข้าไป,ทว่าตระกูลเทียนของข้าก็ส่งคนออกไปตามเช่นกัน,แม้ว่าจะไม่สามารถจับตัวมันได้,ทว่าก็ยังดีกว่าโลกอมตะของท่านมาก,อย่างน้อยก็รู้ว่ามันไปที่ใหน!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าว.
"หืม?"เย่ชิงเฉิงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไม่รู้ว่าประมุขเย่ต้องการไปดูกับข้าหรือไม่?"เทียนเสี่ยวจื่อเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เย่ชิงเฉิงที่หรี่ตาจ้องมอง,พร้อมกับสอบถามออกไป,"ทำไมเจ้าต้องช่วยข้าด้วย?"
"ช่วยรึ? เฮ้เฮ้,แล้วแต่ประมุขเย่จะคิด,เหมือนที่ข้าได้บอกไป,ข้าต้องการไปดูเทพอสูรบรรพชน,ไม่ว่าท่านจะไปหรือไม่ไป,ข้าก็ต้องไปอยู่ดี!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คิดว่าข้ากลัวอย่างงั้นรึ?"เย่ชิงเฉิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
......
เมืองซ่าง,ในห้องอักษรของจงซาน,จงซานพร้อมกับกลุ่มของกุนซืออีกหลายคน.
"ฝ่าบาท,เรียกตัวพวกเรามาเช่นนี้,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สองเดือน,เฉียนโหยวจะกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา,"ฝ่าบาท,ฮวงโหวทำสำเร็จแล้วอย่างงั้นรึ?
"อืม,ในเมื่อส่งข่าวมาแล้ว,นั่นก็หมายความว่าสำเร็จแล้ว,เจ้าเริ่มแผนการได้!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่รับคำในทันที.
"วูซซซซซ!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทุกคนที่รับรู้ถึงสัมผัสเทวะของใครบางคนที่กวาดผ่านตำแหน่งแห่งนี้ในทันที.
"อี้ อี้....!"
เทพอสูรบรรพชนไม่รู้ว่ามาจากใหน,ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซานทันที.
ใบหน้าของทุกคนที่เปลี่ยนไปเป็นตื่นตกใจ,พร้อมกับอยู่ในสภาวะตื่นตัวในทันที.
"เย่ชิงเฉิง?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา,ก้าวออกไปด้านนอกห้องอักษร.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น