Immortality Chapter 732 The enmity of Hao Meili
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 732 ความเกลียดชังของเห่าเม่ยลี.
Chapter 732 The enmity
of Hao Meili
"ครืนนนน!"
เสียงของประตูเมืองยวีซานที่ปิดลงเสียงดัง,ทัพของฝ่ายตรงข้ามที่ถอยกำลังกลับไปแล้ว,ทุกอย่างที่กลับมาเป็นปกติเหมือนกับเริ่มแรก.
เสี่ยวหวังที่ถอนหายใจ!
ส่วนจงซานในเวลานี้ยังคงยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้า,ส่วนเสี่ยวหวังขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังจงซาน.
ตอนนี้เขาถูกคนคุมตัว,รอคอยคำสั่งจากจงซาน?
"นำคน,กุดหัวเสี่ยวหวัง!"จงซานออกคำสั่ง.
กับคำสั่งของจงซาน,กุดหัว?สุ่ยจิง,เจ้าโส่วเซี่ยง,จงเจิ้งและคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังจงซาน,ฝ่าบาทไม่ได้ต้องการรับเสี่ยวหวังเข้ามาหรอกรึ?ประหารรึ?
กับเรื่องที่ทำมากมายก่อนนี้,กลับสั่งประหารในทันทีเลยรึ?
เสี่ยวหวังในเวลานี้ที่หัวใจเต้นไปมา,ก่อนหน้านี้ที่ไร้ความหวาดกลัวเปลี่ยนไปในทันที,เสี่ยวหวังไม่ใช่คนโง่,จงซานที่เคลื่อนทัพมาด้วยตัวเองนั้น,แน่นอนว่าต้องการกำราบเขา,ทว่าทำไมถึงได้สั่งประหารเขาในทันทีล่ะ?
เสี่ยวหวังที่ก่อนหน้านี้รู้สึกหมดแรง,ในเวลานี้หัวใจเปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ,ความกล้าที่มีตอนนี้หดหาย,เขากำลังจะถูกกุดหัว.
เพียงเพราะต้องการสังหารเขา,ทำไมต้องกระทำเรื่องมากมาย,ทำให้ตัวเองเสียเวลา,หากต้องการสังหารเขาจริง,เขาควรจะยกทัพเขาบดขยี้เลย,ไม่ง่ายกว่ารึ?
นี่เขาต้องการสังหารข้าจริงรึ?
เสี่ยวหวังเชื่อว่าเมื่อจงซานต้องการให้เขาตาย,ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน.
ทันใดนั้น,เขาที่เงยหน้าขึ้นมองจงซานที่กำลังปลูกฝังความหวาดกลัวในใจเขามากขึ้นและก็มากขึ้น,เขาที่รู้สึกราวกับตัวเองเป็นเหมือนมดจะต้องตกตายไม่มีทางรอดเป็นแน่.
ในเวลานี้ตอนนี้พวกเขาที่อยู่กันคนละระดับ.
เสี่ยวหวังที่รู้สึกตื่นตกใจ,กับการกระทำของจงซานนั้น,ทำให้เขาไม่สามารถเทียบได้เลย,ความรู้สึกนึกคิดที่อยู่คนละอาณาจักร,เสี่ยวหวังไม่สามารถเทียบกับจงซานได้อีกต่อไปแล้ว.
รอตกตาย? ตอนนี้ทำได้แค่รอให้ตายไปอย่างงั้นรึ?
"ยั้งมือก่อน!"
บนอากาศนั้นปรากฏเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารแผ่ออกมา.
สายตาของทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมอง,บนอากาศ,ปรากฏคนสามคน.
ชายในชุดสีขาว,ประมุขตระกูลเทียน,เทียนเสี่ยวจื่อ,ส่วนอีกสองคน,จงซานรู้ดี,ก่อนหน้านี้ที่บุกตระกูลเทียน,พวกเขาคือยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้ของตระกูลเทียนนั่นเอง.
สามยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้ปรากฏตัวขึ้นมาในทันทีทันใดอย่างงั้นรึ?
"เทียนเสี่ยวจื่อ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"จงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเจ้าจริงๆ!"เทียนเสี่ยวจื่อที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา.
"ประมุขตระกูลเทียนที่ไม่ได้รับเชิญ,มาทำอะไรที่นี่?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เทียนเสี่ยวจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาลึกล้ำ,ก่อนที่จะจดจ้องมองเสี่ยวหวังที่กับหมดอะไรตายอยาก.
"ข้อพิพาทในสงคราม,ข้าเองก็ไม่ควรยุ่ง,ทว่าหวังว่าเจ้าจะเห็นแก่หน้าข้าบ้าง,มอบเสี่ยวหวังคืนให้ข้า,แน่นอน,หากว่าเจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าจะต้องมอบมันให้กับเจ้าจนพอใจอย่างแน่นอน!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างไรซึ่งเหตุผลในทันที.
กับคำพูดของเทียนเสี่ยวจื่อนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกโกรธเกรี้ยว,เตรียมการมานับสิบปี,ในเวลานี้,เมื่อได้ตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะต้องการนำเขาไปง่ายเลยอย่างงั้นรึ?
แววตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความโกรธ,หอกยาวที่ตวัดชี้ออกไป,เพียงแค่จงซานออกคำสั่ง,เขาจะโจมตีไปยังเทียนเสี่ยวจื่ออย่างแน่นอน.
เทียนเสี่ยวจื่อที่มีระดับสามสวรรค์แท้,มีคุณสมบัติมากพอที่จะแย่งตัวไป,หากแต่ยังคงสุภาพต่อจงซาน,เพราะจำเป็นต้องระมัดระวังอยู่.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทียนเสี่ยวจื่อ,จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,เผยยิ้มและกล่าวออกมาเล็กน้อย."ประมุขตระกูลเทียน,หากเจ้าต้องการ,ก็นำเขาไปได้!"
จงซานที่แสดงท่าทางใจกล้า,ทำให้ดวงตาของเทียนเสี่ยวจื่อหดเกร็ง,ราวกับว่ามีเรื่องอะไรที่ไม่ชอบมาพากล.
"เจ้าไม่ต้องการอะไรเลยอย่างงั้นรึ?เมือง?
หนึ่งเมือง,สิบเมือง,หรือสามสิบเมือง,เจ้าเอ่ยปากมาได้เลย!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เหล่านายทหารรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกัน.
"จำเป็นรึ?,ยังไม่นำเขาไปอีก!"จงซานที่โบกมือไปมา.
เหล่าทหารที่แสดงใบหน้าเสียดาย,ทว่าฝ่าบาทได้กล่าวออกไปแล้วพวกเขาย่อมไม่สามารถทำอะไรได้.
จงซานที่สูดหายใจลึก,เทียนเสี่ยวจื่อที่พยักหน้ารับ.
ระดับสวรรค์แท้ที่คว้าร่างเสี่ยวหวัง,คนทั้งสี่ที่หายไปอย่างรวดเร็ว.
"ฟู่หวง,เรื่องนี่........!"จงเจิ้งที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เป้าหมายของข้าได้สำเร็จแล้ว,แม้ว่าคว้าตัวเสี่ยวหวังได้,ก็ไม่สามารถใช้งานเขาได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไม?
เทียนเสี่ยวจื่อนำระดับสวรรค์แท้สามคนมา,พวกเราเลยไม่สามารถขัดขืนได้อย่างงั้นรึ?"จงเจิ้งที่ไม่เข้าใจชัดเจน.
"ขัดขืนรึ? มันมีอะไรมากกว่านั้น,การจะหยุดพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องยาก,เพียงแต่ความสัมพันธ์นี้มันซับซ้อนเกินกว่าจะกล่าวได้,เจ้าควรรู้ว่าทางที่ดีคือสร้างบ้านที่อยู่ไว้ให้เสี่ยวหวังกลับได้ต่างหากที่ควรทำ,เมื่อถึงตอนนั้น,เมื่อพวกเราพร้อมแล้ว,แน่นอนว่าเสี่ยวหวังก็จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของพวกเรา!"จงซานกล่าวยืนยัน.
"แต่ว่า,ฝ่าบาท,เทียนเสี่ยวจื่อเตรียมที่จะมอบเมือง
30 เมืองให้,ทำไมไม่ต้องการล่ะ?"เจ้าโส่วเซี่ยงไม่เข้าใจ.
"เขาไม่ได้มอบให้พวกเรา,เขาใช้ซื้อเสี่ยวหวัง,เจ้าคิดว่าฝ่าบาทยอมเสียเมือง
30 เมืองก่อนหน้าไปเพื่ออะไรกัน?"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาอยู่ข้างๆ.
"อืม,เมืองยวีซานนี้,พวกเราไม่จำเป็นต้องเสียเวลาที่นี่อีกแล้ว,กับเหตุการณ์ครั้งนี้,เสี่ยวหวังก็คงไม่คิดจะใช้เวลาที่เมืองนี้อีกครั้งเช่นกัน,พวกเจ้าไปพัก,เตรียมชิงเมืองอื่นๆ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"สุ่ยจิงและเจ้าโส่วเซี่ยงรบคำในทันที.
จากนั้นจงซานที่กลับเมืองหลวงในทันที.
ภายในเมืองถูหลง,เหล่าขุนพลที่ตื่นเต้นดีใจ,แสงความเคารพต่อเสี่ยวหวัง,เมื่อเสี่ยวหยวนเฟิงและฟู่ไสว่ของเขากลับมา.
เสี่ยวหวังที่ให้ทุกคนออกไป,ก่อนที่จะเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเทียนเสี่ยวจื่อ.
"ท่านประมุข,เสี่ยวหวังไร้ความสามารถ,ทำให้ท่านประมุขต้องผิดหวัง!"เสี่ยวหวังที่กล่าวขอโทษ.
"เอาล่ะ,ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาด,ครั้งนี้ให้ถือเป็นบทเรียน!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวปลอบ.
"ครับ!"เสี่ยวหวังที่พยักหน้าพลางทอดถอนใจ.
"ไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง,จงซานผู้นี้เป็นอสุรกายความสามารถ,ทว่าเจ้าโปรดวางใจข้าได้คิดแผนการที่จะจัดการเขาแล้ว!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ความคิดนี้จำเป็นต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย,ในเวลานี้ทำได้เพียงแค่
10%
,หากราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งไร้ซึ่งผู้นำ,แม้แต่โลกอมตะก็ยังส่งผล,ราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือเองก็จะต้องได้รับความเสียหายหนัก,ยิงก้อนหินก้อนเดียวได้นกสามตัว,เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็จะสามารถยึดครองภาคใต้นี้ได้ง่ายๆ!"สายตาของเทียนเสี่ยวจื่อที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ครับ!"
จงซานในเวลานี้ได้กลับเมืองซ่างเรียบร้อยแล้ว.
"ฝ่าบาท,มีสหายเก่าของท่านขอเข้าพบ,บอกว่าต้องการพบท่าน."องค์รักษ์คนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม? ใคร?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าถามนางแล้ว,แต่นางไม่ยอมพูด!"องค์รักษ์ที่กล่าวตอบ.
"หืม?"
"องค์รักษ์หลายคนที่เข้าไปขวางนาง,ทว่าขณะที่เข้าไปใกล้,พวกเขาก็ลมลงหมดสติไปในทันที,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก!"องค์รักษ์กล่าว.
"แปลก?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,ผู้น้อยไม่กล้าขวางนาง,จึงได้พานางไปที่ตำหนักตงหลง,ให้นางอยู่ที่นั่นชั่วคราว,รอให้ฝ่าบาทกลับมาก่อน!"องค์รักษ์กล่าว.
"แล้วนางมีหน้าตาเป็นอย่างไร?"จงซานกล่าว.
องค์รักษ์ที่ใช้วิชาฉายภาพของหญิงสาวดังกล่าวออกมา,เป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างผอมและซีดเซียว.
"เห่าเม่ยหลี่?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
องค์รักษ์ที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,จดจ้องมองไปยังจงซาน,เห่าเม่ยหลี่?
ฝ่าบาทที่ไม่ได้กล่าวตำหนิพวกเขาแต่อย่างใด,ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เอาล่ะ,พวกเจ้าถอยไปก่อน!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"เหล่าองค์รักษ์ที่ถอยออกไปในทันที.
จงซานที่บินตรงไปยังตำหนักตงหลงทันที,เห่าเม่ยลี่?
นางมาอย่างงั้นรึ? อาจารย์ของนางจักรพรรดิพิษปัจจิมล่ะ?
นอกจากนี้ดูสภาพนางที่ดูผอมซีดขนาดนี้เลยรึ?
จงซานที่ร่อนลงบนสวนของตำหนักตงหลงอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับก้าวตรงไปยังตำหนัก,ประตูตำหนักไม่ได้ปิด,ที่มุมหนึ่งของห้อง,เห่าเม่ยหลี่ที่กอดเสื้อผ้าชุดหนึ่ง,น้ำตาที่อาบไปทั้งสองข้าง,แสดงท่าทางโศกเศร้าอย่างที่สุด.
"ใคร?"เสียงที่ดูย่ำแย่ของเห่าเม่ยหลี่ที่ดังออกมา.
นางที่เงยหน้าจ้องมองก่อนที่จะเห็นจงซานก้าวเข้ามา.
"จงซาน,จงซาน!!"เห่าเม่ยหลี่ที่น้ำตาหลั่งออกมาอย่างบ้างคลั่ง.
นางที่เก็บชุดของจักรพิษปัจจิมไป,พร้อมกับวิ่งออกมาในทันที.
ร่างของนางที่ดูสกปรก,กอดจงซานแน่น,พลางร้องไห้เสียงดัง.
จงซานที่ถูกเห่าเม่ยหลี่พุ่งเข้ามากอดทันทีทันใด,ก่อนที่จะยกฝ่ามือตบหลังนางเบาๆเพื่อปลอบโยน.
นางที่ร้องไห้ด้วยความอัดอั้นโกรธแค้น,จนต้องส่งเสียงสะอึกสะอื้นออกมา.
"มีอะไร?เกิดอะไรขึ้น?
จักรพรรดิพิษปัจจิมล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยเสียงแผ่วเบา.
"อาจารย์,อาจารย์,เขาถูกสังหารแล้ว!"น้ำตาของเห่าเม่ยหลี่ที่ไหลไม่หยุด,และยังหลั่งออกมามากกว่าเดิม.
อาจารย์?
ก่อนหน้านี้เห่าเม่ยหลี่ที่เรียกจักรพรรดิพิษว่าตาเฒ่ามาตลอด,ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะเปลี่ยนไป,ตาเฒ่าคนนั้นคงจะไม่คาดคิดว่าเขาตายไป,จึงถูกเรียกว่าอาจารย์ในเวลานี้รึ?
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,แม้นว่าเห่าเหม่ยลี่จะเป็นคนที่เอาแต่ใจ,เห็นใครที่ไม่พอใจหาเรื่องนาง,นางมักจะสาบคนๆนั้น,ทว่านิสัยของนางก็ตรงไปตรงมา,ส่วนจักรพรรดิพิษปัจจิม,แม้ว่านางจะเรียกว่าตาเฒ่ามาตลอด,ทว่าความรู้สึกของนางก็ยอมรับจักรพรรดิพิษ,ความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ของนางที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ,จนคล้ายกับว่าจักรพรรดิพิษเป็นคนในครอบครัว,แม้นภายนอกจะดูแข็งกล่าว,ทว่าภายในใจของนางนั้นอ่อนโยน.
"เกิดอะไรขึ้น?
ใครทำอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"โลกอมตะ,เป็นคนของโลกอมตะสังหารอาจารย์,จงซาน,เจ้าต้องกำจัดโลกอมตะให้ข้า,ข้าต้องการให้พวกมันตกตาย,จงซาน,เจ้าต้องสังหารมันให้ข้า!"
เห่าเม่ยหลี่ที่เขย่าจงซานไปมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดุดัน.
"โลกอมตะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไร? เจ้าไม่ต้องการช่วยข้า?"เห่าเม่ยหลี่ที่จดจ้องมองจงซาน,นางที่หวั่นเกรงว่าจงซานจะไม่รับปาก,ที่จะช่วยนางล้างแค้น.
กับคำพูดที่โกรธเกรี้ยวเอาแต่ใจของนาง,หากเป็นคนอื่นแน่นอนว่าย่อมไม่สามารถทนได้อย่างแน่นอน.
"อย่างน้อยเจ้าต้องเล่ามาให้ละเอียดก่อน,มันเกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าหมายความว่า,เจ้าจะช่วยข้าล้างแค้นใช่ใหม?"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่เปลี่ยนไป,ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความโกรธ,ตอนนี้เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมา.
"เจ้าดูแลตัวเองก่อน,พัก,หลับให้สบาย,จากนั้นค่อยๆเล่าให้ข้าฟังโดยละเอียด!"จงซานกล่าว.
"ไม่,ข้าไม่พัก,ข้าต้องการแก้แค้น,เจ้าต้องช่วยข้าแก้แค้น,ช่วยข้าแก้แค้นให้อาจารย์,ฆาตกรที่สังหารอาจารย์,ข้าต้องการให้มันตกตาย,ข้าต้องการให้มันตายดีกว่ามีชีวิต!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น.
"เอาล่ะ,เจ้ากล่าวมา,มันเกิดอะไรขึ้น,ทำไมคำสาบเจ้าใช้ไม่ได้ผล,ทำจักรพรรดิพิษถึงตาย?
ทำไมเจ้าถึงได้ไปหาเรื่องคนของโลกอมตะ?"จงซานพยักหน้ารับและสอบถามออกไป.
Chapter 732 The enmity
of Hao Meili
昊美丽之仇
ความเกลียดชังของเห่าเม่ยลี.
"ครืนนนน!"
เสียงของประตูเมืองยวีซานที่ปิดลงเสียงดัง,ทัพของฝ่ายตรงข้ามที่ถอยกำลังกลับไปแล้ว,ทุกอย่างที่กลับมาเป็นปกติเหมือนกับเริ่มแรก.
เสี่ยวหวังที่ถอนหายใจ!
ส่วนจงซานในเวลานี้ยังคงยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้า,ส่วนเสี่ยวหวังขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังจงซาน.
ตอนนี้เขาถูกคนคุมตัว,รอคอยคำสั่งจากจงซาน?
"นำคน,กุดหัวเสี่ยวหวัง!"จงซานออกคำสั่ง.
กับคำสั่งของจงซาน,กุดหัว?สุ่ยจิง,เจ้าโส่วเซี่ยง,จงเจิ้งและคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองไปยังจงซาน,ฝ่าบาทไม่ได้ต้องการรับเสี่ยวหวังเข้ามาหรอกรึ?ประหารรึ?
กับเรื่องที่ทำมากมายก่อนนี้,กลับสั่งประหารในทันทีเลยรึ?
เสี่ยวหวังในเวลานี้ที่หัวใจเต้นไปมา,ก่อนหน้านี้ที่ไร้ความหวาดกลัวเปลี่ยนไปในทันที,เสี่ยวหวังไม่ใช่คนโง่,จงซานที่เคลื่อนทัพมาด้วยตัวเองนั้น,แน่นอนว่าต้องการกำราบเขา,ทว่าทำไมถึงได้สั่งประหารเขาในทันทีล่ะ?
เสี่ยวหวังที่ก่อนหน้านี้รู้สึกหมดแรง,ในเวลานี้หัวใจเปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ,ความกล้าที่มีตอนนี้หดหาย,เขากำลังจะถูกกุดหัว.
เพียงเพราะต้องการสังหารเขา,ทำไมต้องกระทำเรื่องมากมาย,ทำให้ตัวเองเสียเวลา,หากต้องการสังหารเขาจริง,เขาควรจะยกทัพเขาบดขยี้เลย,ไม่ง่ายกว่ารึ?
นี่เขาต้องการสังหารข้าจริงรึ?
เสี่ยวหวังเชื่อว่าเมื่อจงซานต้องการให้เขาตาย,ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน.
ทันใดนั้น,เขาที่เงยหน้าขึ้นมองจงซานที่กำลังปลูกฝังความหวาดกลัวในใจเขามากขึ้นและก็มากขึ้น,เขาที่รู้สึกราวกับตัวเองเป็นเหมือนมดจะต้องตกตายไม่มีทางรอดเป็นแน่.
ในเวลานี้ตอนนี้พวกเขาที่อยู่กันคนละระดับ.
เสี่ยวหวังที่รู้สึกตื่นตกใจ,กับการกระทำของจงซานนั้น,ทำให้เขาไม่สามารถเทียบได้เลย,ความรู้สึกนึกคิดที่อยู่คนละอาณาจักร,เสี่ยวหวังไม่สามารถเทียบกับจงซานได้อีกต่อไปแล้ว.
รอตกตาย? ตอนนี้ทำได้แค่รอให้ตายไปอย่างงั้นรึ?
"ยั้งมือก่อน!"
บนอากาศนั้นปรากฏเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารแผ่ออกมา.
สายตาของทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมอง,บนอากาศ,ปรากฏคนสามคน.
ชายในชุดสีขาว,ประมุขตระกูลเทียน,เทียนเสี่ยวจื่อ,ส่วนอีกสองคน,จงซานรู้ดี,ก่อนหน้านี้ที่บุกตระกูลเทียน,พวกเขาคือยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้ของตระกูลเทียนนั่นเอง.
สามยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้ปรากฏตัวขึ้นมาในทันทีทันใดอย่างงั้นรึ?
"เทียนเสี่ยวจื่อ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"จงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเจ้าจริงๆ!"เทียนเสี่ยวจื่อที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา.
"ประมุขตระกูลเทียนที่ไม่ได้รับเชิญ,มาทำอะไรที่นี่?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เทียนเสี่ยวจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาลึกล้ำ,ก่อนที่จะจดจ้องมองเสี่ยวหวังที่กับหมดอะไรตายอยาก.
"ข้อพิพาทในสงคราม,ข้าเองก็ไม่ควรยุ่ง,ทว่าหวังว่าเจ้าจะเห็นแก่หน้าข้าบ้าง,มอบเสี่ยวหวังคืนให้ข้า,แน่นอน,หากว่าเจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าจะต้องมอบมันให้กับเจ้าจนพอใจอย่างแน่นอน!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างไรซึ่งเหตุผลในทันที.
กับคำพูดของเทียนเสี่ยวจื่อนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกโกรธเกรี้ยว,เตรียมการมานับสิบปี,ในเวลานี้,เมื่อได้ตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะต้องการนำเขาไปง่ายเลยอย่างงั้นรึ?
แววตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความโกรธ,หอกยาวที่ตวัดชี้ออกไป,เพียงแค่จงซานออกคำสั่ง,เขาจะโจมตีไปยังเทียนเสี่ยวจื่ออย่างแน่นอน.
เทียนเสี่ยวจื่อที่มีระดับสามสวรรค์แท้,มีคุณสมบัติมากพอที่จะแย่งตัวไป,หากแต่ยังคงสุภาพต่อจงซาน,เพราะจำเป็นต้องระมัดระวังอยู่.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทียนเสี่ยวจื่อ,จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,เผยยิ้มและกล่าวออกมาเล็กน้อย."ประมุขตระกูลเทียน,หากเจ้าต้องการ,ก็นำเขาไปได้!"
จงซานที่แสดงท่าทางใจกล้า,ทำให้ดวงตาของเทียนเสี่ยวจื่อหดเกร็ง,ราวกับว่ามีเรื่องอะไรที่ไม่ชอบมาพากล.
"เจ้าไม่ต้องการอะไรเลยอย่างงั้นรึ?เมือง?
หนึ่งเมือง,สิบเมือง,หรือสามสิบเมือง,เจ้าเอ่ยปากมาได้เลย!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เหล่านายทหารรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกัน.
"จำเป็นรึ?,ยังไม่นำเขาไปอีก!"จงซานที่โบกมือไปมา.
เหล่าทหารที่แสดงใบหน้าเสียดาย,ทว่าฝ่าบาทได้กล่าวออกไปแล้วพวกเขาย่อมไม่สามารถทำอะไรได้.
จงซานที่สูดหายใจลึก,เทียนเสี่ยวจื่อที่พยักหน้ารับ.
ระดับสวรรค์แท้ที่คว้าร่างเสี่ยวหวัง,คนทั้งสี่ที่หายไปอย่างรวดเร็ว.
"ฟู่หวง,เรื่องนี่........!"จงเจิ้งที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เป้าหมายของข้าได้สำเร็จแล้ว,แม้ว่าคว้าตัวเสี่ยวหวังได้,ก็ไม่สามารถใช้งานเขาได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไม?
เทียนเสี่ยวจื่อนำระดับสวรรค์แท้สามคนมา,พวกเราเลยไม่สามารถขัดขืนได้อย่างงั้นรึ?"จงเจิ้งที่ไม่เข้าใจชัดเจน.
"ขัดขืนรึ? มันมีอะไรมากกว่านั้น,การจะหยุดพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องยาก,เพียงแต่ความสัมพันธ์นี้มันซับซ้อนเกินกว่าจะกล่าวได้,เจ้าควรรู้ว่าทางที่ดีคือสร้างบ้านที่อยู่ไว้ให้เสี่ยวหวังกลับได้ต่างหากที่ควรทำ,เมื่อถึงตอนนั้น,เมื่อพวกเราพร้อมแล้ว,แน่นอนว่าเสี่ยวหวังก็จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของพวกเรา!"จงซานกล่าวยืนยัน.
"แต่ว่า,ฝ่าบาท,เทียนเสี่ยวจื่อเตรียมที่จะมอบเมือง
30 เมืองให้,ทำไมไม่ต้องการล่ะ?"เจ้าโส่วเซี่ยงไม่เข้าใจ.
"เขาไม่ได้มอบให้พวกเรา,เขาใช้ซื้อเสี่ยวหวัง,เจ้าคิดว่าฝ่าบาทยอมเสียเมือง
30 เมืองก่อนหน้าไปเพื่ออะไรกัน?"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาอยู่ข้างๆ.
"อืม,เมืองยวีซานนี้,พวกเราไม่จำเป็นต้องเสียเวลาที่นี่อีกแล้ว,กับเหตุการณ์ครั้งนี้,เสี่ยวหวังก็คงไม่คิดจะใช้เวลาที่เมืองนี้อีกครั้งเช่นกัน,พวกเจ้าไปพัก,เตรียมชิงเมืองอื่นๆ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"สุ่ยจิงและเจ้าโส่วเซี่ยงรบคำในทันที.
จากนั้นจงซานที่กลับเมืองหลวงในทันที.
........
ภายในเมืองถูหลง,เหล่าขุนพลที่ตื่นเต้นดีใจ,แสงความเคารพต่อเสี่ยวหวัง,เมื่อเสี่ยวหยวนเฟิงและฟู่ไสว่ของเขากลับมา.
เสี่ยวหวังที่ให้ทุกคนออกไป,ก่อนที่จะเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเทียนเสี่ยวจื่อ.
"ท่านประมุข,เสี่ยวหวังไร้ความสามารถ,ทำให้ท่านประมุขต้องผิดหวัง!"เสี่ยวหวังที่กล่าวขอโทษ.
"เอาล่ะ,ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาด,ครั้งนี้ให้ถือเป็นบทเรียน!"เทียนเสี่ยวจื่อที่กล่าวปลอบ.
"ครับ!"เสี่ยวหวังที่พยักหน้าพลางทอดถอนใจ.
"ไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง,จงซานผู้นี้เป็นอสุรกายความสามารถ,ทว่าเจ้าโปรดวางใจข้าได้คิดแผนการที่จะจัดการเขาแล้ว!"เทียนเสี่ยวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ความคิดนี้จำเป็นต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย,ในเวลานี้ทำได้เพียงแค่
10%
,หากราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งไร้ซึ่งผู้นำ,แม้แต่โลกอมตะก็ยังส่งผล,ราชวงศ์ราชันย์หวู่ซือเองก็จะต้องได้รับความเสียหายหนัก,ยิงก้อนหินก้อนเดียวได้นกสามตัว,เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็จะสามารถยึดครองภาคใต้นี้ได้ง่ายๆ!"สายตาของเทียนเสี่ยวจื่อที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ครับ!"
.........
จงซานในเวลานี้ได้กลับเมืองซ่างเรียบร้อยแล้ว.
"ฝ่าบาท,มีสหายเก่าของท่านขอเข้าพบ,บอกว่าต้องการพบท่าน."องค์รักษ์คนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม? ใคร?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าถามนางแล้ว,แต่นางไม่ยอมพูด!"องค์รักษ์ที่กล่าวตอบ.
"หืม?"
"องค์รักษ์หลายคนที่เข้าไปขวางนาง,ทว่าขณะที่เข้าไปใกล้,พวกเขาก็ลมลงหมดสติไปในทันที,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก!"องค์รักษ์กล่าว.
"แปลก?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,ผู้น้อยไม่กล้าขวางนาง,จึงได้พานางไปที่ตำหนักตงหลง,ให้นางอยู่ที่นั่นชั่วคราว,รอให้ฝ่าบาทกลับมาก่อน!"องค์รักษ์กล่าว.
"แล้วนางมีหน้าตาเป็นอย่างไร?"จงซานกล่าว.
องค์รักษ์ที่ใช้วิชาฉายภาพของหญิงสาวดังกล่าวออกมา,เป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างผอมและซีดเซียว.
"เห่าเม่ยหลี่?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
องค์รักษ์ที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,จดจ้องมองไปยังจงซาน,เห่าเม่ยหลี่?
ฝ่าบาทที่ไม่ได้กล่าวตำหนิพวกเขาแต่อย่างใด,ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เอาล่ะ,พวกเจ้าถอยไปก่อน!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"เหล่าองค์รักษ์ที่ถอยออกไปในทันที.
จงซานที่บินตรงไปยังตำหนักตงหลงทันที,เห่าเม่ยลี่?
นางมาอย่างงั้นรึ? อาจารย์ของนางจักรพรรดิพิษปัจจิมล่ะ?
นอกจากนี้ดูสภาพนางที่ดูผอมซีดขนาดนี้เลยรึ?
จงซานที่ร่อนลงบนสวนของตำหนักตงหลงอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับก้าวตรงไปยังตำหนัก,ประตูตำหนักไม่ได้ปิด,ที่มุมหนึ่งของห้อง,เห่าเม่ยหลี่ที่กอดเสื้อผ้าชุดหนึ่ง,น้ำตาที่อาบไปทั้งสองข้าง,แสดงท่าทางโศกเศร้าอย่างที่สุด.
"ใคร?"เสียงที่ดูย่ำแย่ของเห่าเม่ยหลี่ที่ดังออกมา.
นางที่เงยหน้าจ้องมองก่อนที่จะเห็นจงซานก้าวเข้ามา.
"จงซาน,จงซาน!!"เห่าเม่ยหลี่ที่น้ำตาหลั่งออกมาอย่างบ้างคลั่ง.
นางที่เก็บชุดของจักรพิษปัจจิมไป,พร้อมกับวิ่งออกมาในทันที.
ร่างของนางที่ดูสกปรก,กอดจงซานแน่น,พลางร้องไห้เสียงดัง.
จงซานที่ถูกเห่าเม่ยหลี่พุ่งเข้ามากอดทันทีทันใด,ก่อนที่จะยกฝ่ามือตบหลังนางเบาๆเพื่อปลอบโยน.
นางที่ร้องไห้ด้วยความอัดอั้นโกรธแค้น,จนต้องส่งเสียงสะอึกสะอื้นออกมา.
"มีอะไร?เกิดอะไรขึ้น?
จักรพรรดิพิษปัจจิมล่ะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยเสียงแผ่วเบา.
"อาจารย์,อาจารย์,เขาถูกสังหารแล้ว!"น้ำตาของเห่าเม่ยหลี่ที่ไหลไม่หยุด,และยังหลั่งออกมามากกว่าเดิม.
อาจารย์?
ก่อนหน้านี้เห่าเม่ยหลี่ที่เรียกจักรพรรดิพิษว่าตาเฒ่ามาตลอด,ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะเปลี่ยนไป,ตาเฒ่าคนนั้นคงจะไม่คาดคิดว่าเขาตายไป,จึงถูกเรียกว่าอาจารย์ในเวลานี้รึ?
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,แม้นว่าเห่าเหม่ยลี่จะเป็นคนที่เอาแต่ใจ,เห็นใครที่ไม่พอใจหาเรื่องนาง,นางมักจะสาบคนๆนั้น,ทว่านิสัยของนางก็ตรงไปตรงมา,ส่วนจักรพรรดิพิษปัจจิม,แม้ว่านางจะเรียกว่าตาเฒ่ามาตลอด,ทว่าความรู้สึกของนางก็ยอมรับจักรพรรดิพิษ,ความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ของนางที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ,จนคล้ายกับว่าจักรพรรดิพิษเป็นคนในครอบครัว,แม้นภายนอกจะดูแข็งกล่าว,ทว่าภายในใจของนางนั้นอ่อนโยน.
"เกิดอะไรขึ้น?
ใครทำอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"โลกอมตะ,เป็นคนของโลกอมตะสังหารอาจารย์,จงซาน,เจ้าต้องกำจัดโลกอมตะให้ข้า,ข้าต้องการให้พวกมันตกตาย,จงซาน,เจ้าต้องสังหารมันให้ข้า!"
เห่าเม่ยหลี่ที่เขย่าจงซานไปมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดุดัน.
"โลกอมตะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไร? เจ้าไม่ต้องการช่วยข้า?"เห่าเม่ยหลี่ที่จดจ้องมองจงซาน,นางที่หวั่นเกรงว่าจงซานจะไม่รับปาก,ที่จะช่วยนางล้างแค้น.
กับคำพูดที่โกรธเกรี้ยวเอาแต่ใจของนาง,หากเป็นคนอื่นแน่นอนว่าย่อมไม่สามารถทนได้อย่างแน่นอน.
"อย่างน้อยเจ้าต้องเล่ามาให้ละเอียดก่อน,มันเกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เจ้าหมายความว่า,เจ้าจะช่วยข้าล้างแค้นใช่ใหม?"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่เปลี่ยนไป,ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความโกรธ,ตอนนี้เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมา.
"เจ้าดูแลตัวเองก่อน,พัก,หลับให้สบาย,จากนั้นค่อยๆเล่าให้ข้าฟังโดยละเอียด!"จงซานกล่าว.
"ไม่,ข้าไม่พัก,ข้าต้องการแก้แค้น,เจ้าต้องช่วยข้าแก้แค้น,ช่วยข้าแก้แค้นให้อาจารย์,ฆาตกรที่สังหารอาจารย์,ข้าต้องการให้มันตกตาย,ข้าต้องการให้มันตายดีกว่ามีชีวิต!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น.
"เอาล่ะ,เจ้ากล่าวมา,มันเกิดอะไรขึ้น,ทำไมคำสาบเจ้าใช้ไม่ได้ผล,ทำจักรพรรดิพิษถึงตาย?
ทำไมเจ้าถึงได้ไปหาเรื่องคนของโลกอมตะ?"จงซานพยักหน้ารับและสอบถามออกไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น