Immortality Chapter 727 Purple day flash world
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 727 ท้องฟ้าสีม่วง.
Chapter 727 Purple day flash world
ท้องฟ้าสีม่วง?
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกคนมากมายต่างก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้า,จดจ้องมองท้องฟ้าที่ผิดปรกตินี้.
ทักษะ เทียน, สีม่วง,สายฟ้าที่ส่องประกายแสงแป๊บๆ,กับภาพของท้องฟ้าที่หนาแน่นด้วยสายฟ้านั้น,ทำให้ทุกคนที่มองเห็นเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง.
"ท้องฟ้าสีม่วง?
นี่คือเทียนสีม่วง,กลิ่นอายของปราณราชา!"หวังคูที่สูดหายใจลึก.
"ทักษะเทียนของฝ่าบาทร้ายกาจ,ปกปิดผืนฟ้า,ผิดปกตินัก!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมเล็กน้อย.
"แต่ว่า,ทำไมสวรรค์ไม่ได้ประทานกรรมวาสนาให้กับฝ่าบาทกัน?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บางทีกรรมวาสนาอาจจะถูกส่งเข้าไปในห้องโถงโดยตรงก็ได้,ดังนั้นพวกเราจึงมองไม่เห็น!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวตอบ,แม้นว่าแววตาของเขาที่เผยท่าทางสงสัยอยู่ด้วยเช่นกัน.
กับคำพูดของหนีปู่ซานั้น,หลายๆคนเองก็สงสัยเช่นกัน,ทว่าในเวลานี้,พวกเขาที่ตระหนักได้ถึงพลังอำนาจที่ร้ายกาจ,จึงไม่มีใครกล่าวสอบถามต่อไป,ความสงสัยนี้จึงถูกเก็บฝังเอาไว้ด้านใน.
เหล่าข้าราชบริพาร,ที่รอคอยจงซานอย่างใจเย็น.
ที่ด้านนอก,ทักษะเทียนสีม่วงที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,พริบตาเดียวก็ปกคลุมไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว,แทบจะทุกคนที่เห็น,ต่างก็หยุดมือและจับจ้องมองไปยังตำหนักหลวง,พร้อมกับแสดงความเคารพออกมา.
ภายในห้องลับ,จงซานที่ขยับกายได้แล้ว,กลับมานั่งสมาธิ.
เขาที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,ราวกับว่าเขาสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินได้,พลังของเขาที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,ช่างน่าเสียดาย,ที่เขาไม่ได้รับการประทานกรรมวาสนา,อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ไม่ได้ใส่ใจกรรมวาสนาดังกล่าวมากมายนัก,ซึ่งบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้น,มีกรรมวาสนามากมายกว่าที่จะได้รับอีก.
เมื่อจงซานก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,จงซานก็เริ่มจัดการจิตสำนึกที่อยู่ภายในร่างกาย.
กับจิตสำนึกที่เหลืออยู่นี้,จงซานไม่มีความสงสารเห็นใจเลยแม้แต่น้อย,พลังของแปดหางสวรรค์เวลานี้กลับมาแล้ว,มันที่ดูดจิตสำนึกดังกล่าวกลืนกินเข้าไปในทันที.
จิตสำนึกของกู่เฉิงตงเวลานี้กลับอยู่ในความสับสนวุ่นวาย.ด้วยเหตุนี้,ดังนั้นจึงไม่สามารถจัดการจงซานได้,และนี่ก็ไม่ใช่ร่างกายของเขา.
ระดับสวรรค์แท้,ไม่ได้เพียงแค่เขาที่ยกระดับขึ้น,แปดหางสวรรค์ก็เติบโตขึ้นด้วย.
จงซานสัมผัสได้ว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็ทะลวงระดับไปอีกขั้น,ความเร็วของมันที่เพิ่มขึ้น,แน่นอนว่าต่อไปนี้มันจะกลายเป็นอีกหนึ่งตัวตนที่น่าเกรงขาม.
พลังบริสุทธิ์มากมายที่เข้ามาภายในร่างของเขา,ด้วยการผสานกายเป็นประโยชน์กับจงซานเป็นอย่างมาก,จงซานที่ยกระดับไปจนถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่หนึ่ง!
ช่างน่าเสียดายที่,เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนและกายาเทพอสูรไม่ได้ยกระดับด้วย.
จงซานที่หลับตาบำเพ็ญ,การควบคุมร่างกายของเขากลับมาทั้งหมดแล้ว.
จากนั้นผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม,เหล่าข้าราชบริพารนับร้อยที่รอคอยจงซานอยู่ด้านนอก.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม,ดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้น,มีประกายสายฟ้าสีม่วงขนาดสามชุน,เต้นไปมา.
ที่ด้านนอก,ทักษะเทียน
สีม่วงก็ถูกเก็บคืนกลับมา,ทุกคนรับรู้แล้วว่าจงซานกำลังจะออกมาแล้ว.
จงซานที่สูดหายใจลึก,สตรีที่ร่วมเรียงเคียงหมอนก่อนหน้านี้,หายไปไม่มีแม้แต่ร่องรอย.
ร่างกายที่เปลือยเปล่า,เผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีทองแดง,มีโลหิตพรหมจรรย์ของสตรีหลงเหลืออยู่ด้วย,พื้นที่รอบๆที่พังทลายเสียหาย,เสื้อผ้าของเขาที่กองอยู่บนพื้น.
น้ำตาสองหยดที่ล่วงหล่นบนแก้มของเขาขณะที่มันไหลลงมาที่มุมปาก.รับรู้ถึงความเค็มได้.
น้ำตาสองหยดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่เก็บเสื้อผ้า,แผนผังค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,จากนั้นก็ทำความสะอาดตัวเอง,พร้อมกับนำชุดใหม่ออกมาเปลี่ยน,ขณะที่เดินไปยังประตูช้าๆ.
"แอดๆๆ!"จงซานที่เปิดประตูตำหนักออกมา.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เหล่าขุนนางนับร้อยที่กล่าว
"ทรงพระเจริญ"ต่อหน้าราชันย์.
เป่าเอ๋อ,หลิงเอ๋อ,ชิงซือ,จงเทียน,ตี้เสวียนชา,หนีปู่ซาและคนอื่นๆต่างก็จ้องมองด้วยความตื่นเต้นจับจ้องมองมายังจงซาน.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมา,ทำให้ภายในใจของจงซานรู้สึกอบอุ่นไม่น้อย.
"ขุนนางทุกคนกลับไปก่อน,พรุ่งนี้เข้าประชุมแต่เช้า!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่ตอบรับคำในทันที.
ตี้เสวียนชาและคนอื่นๆที่เห็นจงซานปลอดภัยดี,การทะลวงผ่านระดับที่ประสบความสำเร็จ,ทุกคนก็วางใจ,พยักหน้าให้จงซาน,จากนั้นตี้เสวียนชาและคนอื่นๆก็ถอยกลับไปเช่นกัน.
ในเวลานี้เหลือเพียงแค่สามฮวงโหว.
"จงซาน,เจ้าทะลวงผ่านระดับแล้วรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น,ดูเหมือนว่านางเองก็ทะลวงผ่านระดับมาเช่นกัน.
"ใช่แล้ว,ข้าตอนนี้แซงหน้าเจ้าแล้วนะ,เมื่อไหร่เจ้าจะเร่งฝึกฝนล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
"ข้าเองก็เร็วแล้ว!"เทียนหลิงเอ๋อที่เบ้ปากเล็กน้อย.
"เป่าเอ๋อ,ชิงซือ,หลิงเอ๋อ,พวกเจ้ากลับไปรอข้าก่อน,ข้ามีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องจัดการ!"จงซากล่าว.
"อืม!"สตรีทั้งสามที่พยักหน้ารับ.
หลังจากสตรีทั้งสามจากไปแล้ว,จงซานก็เดินทางไปยังคุกสวรรค์ของต้าเจิ้ง.
"ถวายบังคมฝ่าบาท,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าองค์รักษ์ที่คุกเข่าแสดงความเคารพในทันที.
หลิวอู๋ว่างที่ปรากฏกายขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ฝ่าบาท,เสด็จมาที่คุกสวรรค์มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ห้องขังหมายเลขหนึ่ง,อยู่ที่ใหน?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ห้องขังหมายเลขหนึ่งอยู่ในพื้นที่ลับ,ฝ่าบาท..........!"หลิวอู๋ซ่างที่กำลังจะกล่าว.
"นำข้าไป!"จงซานที่กล่าวตัดบทในทันที.
"ขอรับ!"หลิวอู๋ซ่างย่อมไม่กล้าปฏิเสธ.
หลิวอู๋ซ่างที่นำไป,จงซานที่ก้าวตาม,จากนั้นไม่นานก็เดินทางไปถึงห้องขังที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก,มีเหล่าองค์รักษ์มากมายที่เฝ้าอยู่ด้านนอกห่างออกมาร้อยจั้ง.
เห็นเหล่าองค์รักษ์ที่ถอยห่างออกมาจากห้องขังค่อนข้างไกล,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
เมื่อไปถึงห้องขังดังกล่าว.
"รอข้าอยู่ด้านนอก!"จงซานทีก่ล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวรับในทันที.
จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องขัง.
ห้องขังแห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก,มีแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมา,เห็นเป็นซี่ลูกกรงมากมายเรียงกันอยู่.
นวีชิงเฮวยในเวลานี้,กำลังนั่งอยู่ลึกเข้าไปด้านใน,หากไม่สังเกตก็จะมองเห็นไม่ถนัดนัก,ที่ด้านหลังนั้นเป็นกำแพง,ในเวลานี้มีอักษรสองแถวเขียนอยู่.
จงซานที่เห็นนวีชิงเฮวยนั่งสมาธิอยู่,จงซานที่ก้าวเข้าไปใกล้ๆ.
จงซานที่ขยับเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
ร่างของนวีชิงเฮวยที่ละลาย,เหมือนกับตุ๊กตาหิมะที่สลายกระจายเป็นของเหลว.
"ร่างแยกโคลน?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
ร่างสถิตโคลน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถดึงดินเลนขึ้นมา,สร้างเป็นตัวตนของตัวเองได้,ก่อนที่ร่างจริงจะหนีไปเรียบร้อยแล้ว.
เป็นไปได้ว่าสตรีที่ไปในห้องลับของเขา,เป็นนางอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านหลังของนวีชิงเฮวย,มีอักษรสองประโยค.
เป็นเพียงของปลอม,หัวใจของข้าได้ตายแล้ว,เป็นเพียงของปลอม,หัวใจข้าได้ตายแล้ว.
จงซานที่จ้องมองอักษรสองประโยค,สูดหายใจลึก,และเงียบไปชั่วขณะ.
"ตั้งแต่แรกแล้ว,เจ้าก็รับรู้แล้วว่าจิตสำนึกนั่นไม่ใช่กู่เฉิงตง,แล้วทำไมยังต้องยึดติดอยู่อีก?"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
สายตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,สะบัดมือออกไป,อักษรที่ติดอยู่บนกำแพงก็สลายหายไป,ไม่สามารถมองเห็นได้อีก.
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะออกมาจากห้องขัง.
เมื่อจงซานออกมาจากห้องขัง,หลิวอู๋ซ่างก็พบว่านวีชิงเฮวยได้หายไปแล้ว.
"ฝ่าบาท,เฉินรู้สึกผิดนัก,ไม่สามารถคุมขังนวีชิงเฮวยให้ดี!"หลิวอู๋ซ่างที่เร่งรีบคุกเข่าลงด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เอาล่ะ!
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยออกมาอีก!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
เช้าวันถัดมา,ภายในท้องพระโรง.
"ยินดีกับฝ่าบาท,ที่มีอายุไขยิ่งยืนนานเพิ่มอีกครั้ง!"เหล่าขุนนางที่กล่าวแสดงความยินดี.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,เมื่อฝ่าบาทได้ก้าวสู่อีกขั้นของอายุไข,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งของพวกเรา,พร้อมที่จะก้าวไปยังขั้นต่อไปแล้วใช่หรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถามออกไป.
ก้าวไปสู่อีกขั้น? ราชวงศ์สวรรค์นั่นเอง.
"เฉินและคนอื่นๆพร้อมที่จะยกระดับต้าเจิ้งไปอีกขั้น!"เหล่าขุนนางทั้งหมดที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"พักเอาไว้ชั่วคราวก่อน!"
เหล่าขุนนางที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดใจ.
"ทำไมอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่เอ่ยสอบถามด้วยความสงสัย.
"เวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม!"จงซานที่เคาะไปมาที่พนักบัลลังก์มังกร.
"ขอรับ!"
ด้วยอำนาจของราชันย์,เมื่อเรื่องนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว,เหล่าขุนนางทุกคนก็ต้องทำตาม.
สามเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
กงเหล่ยเทียนนั่งบนบัลลังก์มังกร,รับฟังรายงานจากขุนนาง,เกี่ยวกับราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
"ฝ่าบาท,จงซานที่ยกระดับทะลวงพลังฝึกตนไปถึงระดับสวรรค์แท้,ทำให้ทั่วแผ่นดินต้าเจิ้งกลายเป็นสีม่วง! เรื่องนี้บ่งบอกเรื่องอะไรหรือไม่?"เซอคงที่กล่าวสอบถาม.
"ท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วง?
เป็นการบอกว่ารากฐานพลังที่แข็งแกร่ง,จนทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วง,รากฐานที่แข็งแกร่งของทักษะเทียน,ทำให้ท้องฟ้าการเป็นสีม่วง,จงซานใช้เวลาไม่กี่ร้อยปีจริงๆรึ?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด.
"จงซานมีรากฐานพลังที่แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?"นักบวชเซอคงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หวังเฉิน,เจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวต่อหวังเฉินในทันที.
หวังเฉิน,ก่อนหน้านี้คือจงซือจิว,ครั้งหนึ่งเคยเป็นบุตรบุญธรรมของจงซาน.
"เฉินเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน!"หวังเฉินกล่าว.
"ไม่มีความเห็นเลยรึ?"
"เฉินเองก็ไม่กล้ากล่าวอะไรไร้สาระโดยไร้ซึ่งหลักฐาน!"หวังเฉินกล่าว.
"เจ้ากล่าวมาได้,ไม่มีความผิด!"กงเหล่ยเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ,จงซานผู้นี้,นับเป็นอสุรกายพรสวรรค์ที่หาตัวจับยาก,เหมือนดั่งที่ฝ่าบาทกล่าวว่าเขามีรากฐานพลังที่แข็งแกร่ง!"หวางเฉินกล่าว.
กับคำพูดของหวังเฉิน,ก็เป็นเหมือนกับกล่าวซ้ำคำพูดของกงเหล่ยเทียนนั่นเอง,ทำให้เขาพูดไม่ออกเช่นกัน.
กงเหล่ยเทียนที่ชำเลืองมองไปยังหวังเฉิน,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หวังเฉินที่แสดงความเคารพและถอยห่างออกไป.
เกี่ยวกับเรื่องนี้หากเป็นคนอื่นย่อมไม่มีอะไรมากนัก,หากแต่สำหรับหวังเฉินนั้น,หากตอบไม่ดีอาจจะกลายเป็นว่าเผยความไม่ภัคดีออกมาเช่นกัน.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน!
หลี่ซือที่ทำการรายงานหยิง,หยิงที่เคาะไปมาที่บัลลังก์มังกร,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
จงซานในเวลานี้ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้แล้ว,หากแต่ยังไม่ยกระดับราชวงศ์ราชันย์ขึ้นไปอีก,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับภพหยินที่เขาปกครองด้วยหรือไม่?
ภายในภพหยาง,การจะยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์,แน่นอนว่าย่อมแตกต่างจากภพหยิน,เมื่อยกระดับขึ้นเป็นราชวงศ์สวรรค์,จะต้องจับจ้องมองไปทั่วสวรรค์ด้วย.
ดูเหมือนว่าตามความคิดเห็นของจงซาน,ก่อนอื่นพวกเขาต้องสะสมบารมี,ช้าๆให้กลายเป็นมหาอำนาจในภพหยิน,จากนั้นค่อยยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์.
ทว่าภายในภพหยินเวลานี้,นับว่าเป็นโอกาสทองก็ว่าได้.
ในอดีต,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเหยี่ยน,ซิงไท่โต่วที่สมคบกับเผ่าอูของโลกใบใหญ่,ได้ถูกตระกูลเทียนเข้าโจมตี,ราชวงศ์สวรรค์ทางภาคใต้จึงล่มสลาย,ทำให้เกิดราชวงศ์ราชันย์หลายแห่งที่เข้ามาแย่งชิงแผ่นดิน.
ราชวงศ์ราชันย์หลายแห่งยกระดับขึ้นมาจากราชวงศ์จักรพรรดิ,ดังนั้นเขตแดนราชวงศ์จำนวนมากจึงไม่ได้แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับภพหยาง.
กับสงครามของภาคใต้ภพหยินที่คุ่กรุ่น.
ไม่ต่างยุคสมัยแห่งความวุ่นวาย,เหมาะที่จงซานจะบุกเบิกขยายราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งในภพหยินให้กว้างออกไปอีกได้.
Chapter 727 Purple day flash world
紫天耀世
ท้องฟ้าสีม่วง.
ท้องฟ้าสีม่วง?
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกคนมากมายต่างก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้า,จดจ้องมองท้องฟ้าที่ผิดปรกตินี้.
ทักษะ เทียน, สีม่วง,สายฟ้าที่ส่องประกายแสงแป๊บๆ,กับภาพของท้องฟ้าที่หนาแน่นด้วยสายฟ้านั้น,ทำให้ทุกคนที่มองเห็นเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง.
"ท้องฟ้าสีม่วง?
นี่คือเทียนสีม่วง,กลิ่นอายของปราณราชา!"หวังคูที่สูดหายใจลึก.
"ทักษะเทียนของฝ่าบาทร้ายกาจ,ปกปิดผืนฟ้า,ผิดปกตินัก!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมเล็กน้อย.
"แต่ว่า,ทำไมสวรรค์ไม่ได้ประทานกรรมวาสนาให้กับฝ่าบาทกัน?"หยินโหลวหรี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บางทีกรรมวาสนาอาจจะถูกส่งเข้าไปในห้องโถงโดยตรงก็ได้,ดังนั้นพวกเราจึงมองไม่เห็น!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวตอบ,แม้นว่าแววตาของเขาที่เผยท่าทางสงสัยอยู่ด้วยเช่นกัน.
กับคำพูดของหนีปู่ซานั้น,หลายๆคนเองก็สงสัยเช่นกัน,ทว่าในเวลานี้,พวกเขาที่ตระหนักได้ถึงพลังอำนาจที่ร้ายกาจ,จึงไม่มีใครกล่าวสอบถามต่อไป,ความสงสัยนี้จึงถูกเก็บฝังเอาไว้ด้านใน.
เหล่าข้าราชบริพาร,ที่รอคอยจงซานอย่างใจเย็น.
ที่ด้านนอก,ทักษะเทียนสีม่วงที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,พริบตาเดียวก็ปกคลุมไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแล้ว,แทบจะทุกคนที่เห็น,ต่างก็หยุดมือและจับจ้องมองไปยังตำหนักหลวง,พร้อมกับแสดงความเคารพออกมา.
ภายในห้องลับ,จงซานที่ขยับกายได้แล้ว,กลับมานั่งสมาธิ.
เขาที่ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,ราวกับว่าเขาสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินได้,พลังของเขาที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,ช่างน่าเสียดาย,ที่เขาไม่ได้รับการประทานกรรมวาสนา,อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ไม่ได้ใส่ใจกรรมวาสนาดังกล่าวมากมายนัก,ซึ่งบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้น,มีกรรมวาสนามากมายกว่าที่จะได้รับอีก.
เมื่อจงซานก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้,จงซานก็เริ่มจัดการจิตสำนึกที่อยู่ภายในร่างกาย.
กับจิตสำนึกที่เหลืออยู่นี้,จงซานไม่มีความสงสารเห็นใจเลยแม้แต่น้อย,พลังของแปดหางสวรรค์เวลานี้กลับมาแล้ว,มันที่ดูดจิตสำนึกดังกล่าวกลืนกินเข้าไปในทันที.
จิตสำนึกของกู่เฉิงตงเวลานี้กลับอยู่ในความสับสนวุ่นวาย.ด้วยเหตุนี้,ดังนั้นจึงไม่สามารถจัดการจงซานได้,และนี่ก็ไม่ใช่ร่างกายของเขา.
ระดับสวรรค์แท้,ไม่ได้เพียงแค่เขาที่ยกระดับขึ้น,แปดหางสวรรค์ก็เติบโตขึ้นด้วย.
จงซานสัมผัสได้ว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็ทะลวงระดับไปอีกขั้น,ความเร็วของมันที่เพิ่มขึ้น,แน่นอนว่าต่อไปนี้มันจะกลายเป็นอีกหนึ่งตัวตนที่น่าเกรงขาม.
พลังบริสุทธิ์มากมายที่เข้ามาภายในร่างของเขา,ด้วยการผสานกายเป็นประโยชน์กับจงซานเป็นอย่างมาก,จงซานที่ยกระดับไปจนถึงระดับสวรรค์แท้ขั้นที่หนึ่ง!
ช่างน่าเสียดายที่,เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนและกายาเทพอสูรไม่ได้ยกระดับด้วย.
จงซานที่หลับตาบำเพ็ญ,การควบคุมร่างกายของเขากลับมาทั้งหมดแล้ว.
จากนั้นผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม,เหล่าข้าราชบริพารนับร้อยที่รอคอยจงซานอยู่ด้านนอก.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม,ดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้น,มีประกายสายฟ้าสีม่วงขนาดสามชุน,เต้นไปมา.
ที่ด้านนอก,ทักษะเทียน
สีม่วงก็ถูกเก็บคืนกลับมา,ทุกคนรับรู้แล้วว่าจงซานกำลังจะออกมาแล้ว.
จงซานที่สูดหายใจลึก,สตรีที่ร่วมเรียงเคียงหมอนก่อนหน้านี้,หายไปไม่มีแม้แต่ร่องรอย.
ร่างกายที่เปลือยเปล่า,เผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีทองแดง,มีโลหิตพรหมจรรย์ของสตรีหลงเหลืออยู่ด้วย,พื้นที่รอบๆที่พังทลายเสียหาย,เสื้อผ้าของเขาที่กองอยู่บนพื้น.
น้ำตาสองหยดที่ล่วงหล่นบนแก้มของเขาขณะที่มันไหลลงมาที่มุมปาก.รับรู้ถึงความเค็มได้.
น้ำตาสองหยดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่เก็บเสื้อผ้า,แผนผังค่ายกลดาราสวรรค์บรรจบต้าโหลว,จากนั้นก็ทำความสะอาดตัวเอง,พร้อมกับนำชุดใหม่ออกมาเปลี่ยน,ขณะที่เดินไปยังประตูช้าๆ.
"แอดๆๆ!"จงซานที่เปิดประตูตำหนักออกมา.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
เหล่าขุนนางนับร้อยที่กล่าว
"ทรงพระเจริญ"ต่อหน้าราชันย์.
เป่าเอ๋อ,หลิงเอ๋อ,ชิงซือ,จงเทียน,ตี้เสวียนชา,หนีปู่ซาและคนอื่นๆต่างก็จ้องมองด้วยความตื่นเต้นจับจ้องมองมายังจงซาน.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมา,ทำให้ภายในใจของจงซานรู้สึกอบอุ่นไม่น้อย.
"ขุนนางทุกคนกลับไปก่อน,พรุ่งนี้เข้าประชุมแต่เช้า!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่ตอบรับคำในทันที.
ตี้เสวียนชาและคนอื่นๆที่เห็นจงซานปลอดภัยดี,การทะลวงผ่านระดับที่ประสบความสำเร็จ,ทุกคนก็วางใจ,พยักหน้าให้จงซาน,จากนั้นตี้เสวียนชาและคนอื่นๆก็ถอยกลับไปเช่นกัน.
ในเวลานี้เหลือเพียงแค่สามฮวงโหว.
"จงซาน,เจ้าทะลวงผ่านระดับแล้วรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น,ดูเหมือนว่านางเองก็ทะลวงผ่านระดับมาเช่นกัน.
"ใช่แล้ว,ข้าตอนนี้แซงหน้าเจ้าแล้วนะ,เมื่อไหร่เจ้าจะเร่งฝึกฝนล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย.
"ข้าเองก็เร็วแล้ว!"เทียนหลิงเอ๋อที่เบ้ปากเล็กน้อย.
"เป่าเอ๋อ,ชิงซือ,หลิงเอ๋อ,พวกเจ้ากลับไปรอข้าก่อน,ข้ามีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องจัดการ!"จงซากล่าว.
"อืม!"สตรีทั้งสามที่พยักหน้ารับ.
หลังจากสตรีทั้งสามจากไปแล้ว,จงซานก็เดินทางไปยังคุกสวรรค์ของต้าเจิ้ง.
"ถวายบังคมฝ่าบาท,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าองค์รักษ์ที่คุกเข่าแสดงความเคารพในทันที.
หลิวอู๋ว่างที่ปรากฏกายขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ฝ่าบาท,เสด็จมาที่คุกสวรรค์มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ห้องขังหมายเลขหนึ่ง,อยู่ที่ใหน?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ห้องขังหมายเลขหนึ่งอยู่ในพื้นที่ลับ,ฝ่าบาท..........!"หลิวอู๋ซ่างที่กำลังจะกล่าว.
"นำข้าไป!"จงซานที่กล่าวตัดบทในทันที.
"ขอรับ!"หลิวอู๋ซ่างย่อมไม่กล้าปฏิเสธ.
หลิวอู๋ซ่างที่นำไป,จงซานที่ก้าวตาม,จากนั้นไม่นานก็เดินทางไปถึงห้องขังที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก,มีเหล่าองค์รักษ์มากมายที่เฝ้าอยู่ด้านนอกห่างออกมาร้อยจั้ง.
เห็นเหล่าองค์รักษ์ที่ถอยห่างออกมาจากห้องขังค่อนข้างไกล,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
เมื่อไปถึงห้องขังดังกล่าว.
"รอข้าอยู่ด้านนอก!"จงซานทีก่ล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวรับในทันที.
จงซานที่ก้าวเข้าไปในห้องขัง.
ห้องขังแห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก,มีแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมา,เห็นเป็นซี่ลูกกรงมากมายเรียงกันอยู่.
นวีชิงเฮวยในเวลานี้,กำลังนั่งอยู่ลึกเข้าไปด้านใน,หากไม่สังเกตก็จะมองเห็นไม่ถนัดนัก,ที่ด้านหลังนั้นเป็นกำแพง,ในเวลานี้มีอักษรสองแถวเขียนอยู่.
จงซานที่เห็นนวีชิงเฮวยนั่งสมาธิอยู่,จงซานที่ก้าวเข้าไปใกล้ๆ.
จงซานที่ขยับเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
ร่างของนวีชิงเฮวยที่ละลาย,เหมือนกับตุ๊กตาหิมะที่สลายกระจายเป็นของเหลว.
"ร่างแยกโคลน?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
ร่างสถิตโคลน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถดึงดินเลนขึ้นมา,สร้างเป็นตัวตนของตัวเองได้,ก่อนที่ร่างจริงจะหนีไปเรียบร้อยแล้ว.
เป็นไปได้ว่าสตรีที่ไปในห้องลับของเขา,เป็นนางอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านหลังของนวีชิงเฮวย,มีอักษรสองประโยค.
เป็นเพียงของปลอม,หัวใจของข้าได้ตายแล้ว,เป็นเพียงของปลอม,หัวใจข้าได้ตายแล้ว.
จงซานที่จ้องมองอักษรสองประโยค,สูดหายใจลึก,และเงียบไปชั่วขณะ.
"ตั้งแต่แรกแล้ว,เจ้าก็รับรู้แล้วว่าจิตสำนึกนั่นไม่ใช่กู่เฉิงตง,แล้วทำไมยังต้องยึดติดอยู่อีก?"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
สายตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,สะบัดมือออกไป,อักษรที่ติดอยู่บนกำแพงก็สลายหายไป,ไม่สามารถมองเห็นได้อีก.
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะออกมาจากห้องขัง.
เมื่อจงซานออกมาจากห้องขัง,หลิวอู๋ซ่างก็พบว่านวีชิงเฮวยได้หายไปแล้ว.
"ฝ่าบาท,เฉินรู้สึกผิดนัก,ไม่สามารถคุมขังนวีชิงเฮวยให้ดี!"หลิวอู๋ซ่างที่เร่งรีบคุกเข่าลงด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เอาล่ะ!
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยออกมาอีก!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"
......
เช้าวันถัดมา,ภายในท้องพระโรง.
"ยินดีกับฝ่าบาท,ที่มีอายุไขยิ่งยืนนานเพิ่มอีกครั้ง!"เหล่าขุนนางที่กล่าวแสดงความยินดี.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,เมื่อฝ่าบาทได้ก้าวสู่อีกขั้นของอายุไข,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งของพวกเรา,พร้อมที่จะก้าวไปยังขั้นต่อไปแล้วใช่หรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถามออกไป.
ก้าวไปสู่อีกขั้น? ราชวงศ์สวรรค์นั่นเอง.
"เฉินและคนอื่นๆพร้อมที่จะยกระดับต้าเจิ้งไปอีกขั้น!"เหล่าขุนนางทั้งหมดที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"พักเอาไว้ชั่วคราวก่อน!"
เหล่าขุนนางที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดใจ.
"ทำไมอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่เอ่ยสอบถามด้วยความสงสัย.
"เวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม!"จงซานที่เคาะไปมาที่พนักบัลลังก์มังกร.
"ขอรับ!"
ด้วยอำนาจของราชันย์,เมื่อเรื่องนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว,เหล่าขุนนางทุกคนก็ต้องทำตาม.
........................
สามเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
กงเหล่ยเทียนนั่งบนบัลลังก์มังกร,รับฟังรายงานจากขุนนาง,เกี่ยวกับราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
"ฝ่าบาท,จงซานที่ยกระดับทะลวงพลังฝึกตนไปถึงระดับสวรรค์แท้,ทำให้ทั่วแผ่นดินต้าเจิ้งกลายเป็นสีม่วง! เรื่องนี้บ่งบอกเรื่องอะไรหรือไม่?"เซอคงที่กล่าวสอบถาม.
"ท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วง?
เป็นการบอกว่ารากฐานพลังที่แข็งแกร่ง,จนทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วง,รากฐานที่แข็งแกร่งของทักษะเทียน,ทำให้ท้องฟ้าการเป็นสีม่วง,จงซานใช้เวลาไม่กี่ร้อยปีจริงๆรึ?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด.
"จงซานมีรากฐานพลังที่แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?"นักบวชเซอคงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หวังเฉิน,เจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวต่อหวังเฉินในทันที.
หวังเฉิน,ก่อนหน้านี้คือจงซือจิว,ครั้งหนึ่งเคยเป็นบุตรบุญธรรมของจงซาน.
"เฉินเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน!"หวังเฉินกล่าว.
"ไม่มีความเห็นเลยรึ?"
"เฉินเองก็ไม่กล้ากล่าวอะไรไร้สาระโดยไร้ซึ่งหลักฐาน!"หวังเฉินกล่าว.
"เจ้ากล่าวมาได้,ไม่มีความผิด!"กงเหล่ยเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ,จงซานผู้นี้,นับเป็นอสุรกายพรสวรรค์ที่หาตัวจับยาก,เหมือนดั่งที่ฝ่าบาทกล่าวว่าเขามีรากฐานพลังที่แข็งแกร่ง!"หวางเฉินกล่าว.
กับคำพูดของหวังเฉิน,ก็เป็นเหมือนกับกล่าวซ้ำคำพูดของกงเหล่ยเทียนนั่นเอง,ทำให้เขาพูดไม่ออกเช่นกัน.
กงเหล่ยเทียนที่ชำเลืองมองไปยังหวังเฉิน,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หวังเฉินที่แสดงความเคารพและถอยห่างออกไป.
เกี่ยวกับเรื่องนี้หากเป็นคนอื่นย่อมไม่มีอะไรมากนัก,หากแต่สำหรับหวังเฉินนั้น,หากตอบไม่ดีอาจจะกลายเป็นว่าเผยความไม่ภัคดีออกมาเช่นกัน.
.......................
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน!
หลี่ซือที่ทำการรายงานหยิง,หยิงที่เคาะไปมาที่บัลลังก์มังกร,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
จงซานในเวลานี้ก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้แล้ว,หากแต่ยังไม่ยกระดับราชวงศ์ราชันย์ขึ้นไปอีก,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับภพหยินที่เขาปกครองด้วยหรือไม่?
ภายในภพหยาง,การจะยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์,แน่นอนว่าย่อมแตกต่างจากภพหยิน,เมื่อยกระดับขึ้นเป็นราชวงศ์สวรรค์,จะต้องจับจ้องมองไปทั่วสวรรค์ด้วย.
ดูเหมือนว่าตามความคิดเห็นของจงซาน,ก่อนอื่นพวกเขาต้องสะสมบารมี,ช้าๆให้กลายเป็นมหาอำนาจในภพหยิน,จากนั้นค่อยยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์.
ทว่าภายในภพหยินเวลานี้,นับว่าเป็นโอกาสทองก็ว่าได้.
ในอดีต,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเหยี่ยน,ซิงไท่โต่วที่สมคบกับเผ่าอูของโลกใบใหญ่,ได้ถูกตระกูลเทียนเข้าโจมตี,ราชวงศ์สวรรค์ทางภาคใต้จึงล่มสลาย,ทำให้เกิดราชวงศ์ราชันย์หลายแห่งที่เข้ามาแย่งชิงแผ่นดิน.
ราชวงศ์ราชันย์หลายแห่งยกระดับขึ้นมาจากราชวงศ์จักรพรรดิ,ดังนั้นเขตแดนราชวงศ์จำนวนมากจึงไม่ได้แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับภพหยาง.
กับสงครามของภาคใต้ภพหยินที่คุ่กรุ่น.
ไม่ต่างยุคสมัยแห่งความวุ่นวาย,เหมาะที่จงซานจะบุกเบิกขยายราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งในภพหยินให้กว้างออกไปอีกได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น