Immortality Chapter 718 A Tian Shenzi language breaks Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 718 เทียนเสิ่นจื่อชี้แนะจงซาน.
Chapter 718 A Tian Shenzi language breaks
Zhong Shan
"อดีตประมุขภพหยิน,เทียนจี้จื่อคารวะบรรพชนภพหยาง!"เทียนจี้จื่อที่โค้งคำนับขณะพูด.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังเทียนจี้จื่อ.
อาวุโสเทียนที่คุกเข่าอยู่,แววตาที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,"เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียนภพหยินอย่างงั้นรึ?"
"ทำไมเจ้ามาที่นี่?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวด้วยเสียงขุ่นเคือง.
"ตระกูลเทียนภพหยิน,รับรู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับ!"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองเทียนจี้เจื่ออย่างระเอียด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"วิญญาณไม่ใช่วิญญาณตระกูลเทียน,สายโลหิตก็ไม่ใช่ของคนตระกูลเทียน,ไม่มีชะตาวิถีของตระกูลเทียน,ข้าไม่ใช่บรรพชนของเจ้า!"
เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา,เขาที่จดจำบรรพชนได้แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อก็หรี่เล็ก,และกล่าวออกมา"ดวงตาของเจ้าเป็นประกาย,ที่หน้าผากของเจ้ามืดคลึ้ม,ความมืดมิดของภูติแห่งความตาย,เจ้าไร้ซึ่งความสัตย์ซื่อ,กำลังปกปิดแผนการชั่วร้าย,เจ้าไม่ได้รู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับมา,การที่เจ้ามาที่ตระกูลเทียนของข้า,เพื่อตราสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
เมื่อกล่าวเสร็จ,ใบหน้าของเทียนเสิ่นจื่อเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,เทียนจี้จื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,เขารู้อย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มอง? จะเกินจริงไปแล้ว!
เทียนจี้จื่อที่ยังคงทำให้ตัวเองสงบ,กล่าวออกมาว่า"อาวุโสเข้าใจผิดแล้ว,ข้าไม่มีเจตนาร้ายอะไรซ่อนเอาไว้อย่างแน่นอน!"
"เจ้าจะบอกว่าข้ากล่าวไร้สาระอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
กับคำพูดที่หนักแน่นของเทียนเสิ่นจื่อ,ทำให้เทียนจี้จื่อตกใจ,นี่เป็นทักษะของอสุรกายชราอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มองก็รับรู้ความคิดของคนผู้นั้นได้อย่างงั้นรึ?
"อาวุโสท่านควรจะมีหลักฐานก่อนที่จะกล่าวหา,ผู้น้อยบริสุทธิ์อย่างแน่นอน."
เทียนจี้จื่อที่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารเทียนเสิ่นจื่อ,เตรียมที่จะหนีไป.
"คำพูดของข้าคือหลักฐาน!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่พูดนี้,เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วขวาออกไปทันที,เทียนจี่จื่อที่ราวกับสัมผัสถึงจิตสังหารที่ทะลวงหัวใจ,ร่างกายของเขาที่หายไป,เขาที่หนีไปในทันที.
"คิดหนีอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
นิ้วมือที่ยื่นออกไปนั้น,มีแสงสีแดงที่ถูกยิงออกไป.
"อ๊ากกกกกกก!"
เสียงโหยหวนที่ดังก้อง,สายตาของทุกคนที่สั่นไหวไปมา,ทุกคนที่ตื่นตกใจ,จากที่ไกลออกไปนั้น,ร่างของเทียนจี้จื่อที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้ากระแทกพื้นดินดังสนั่น.
ไม่มีใครคิดว่าเทียนจี้จื่อจะได้รับบาดเจ็บ,เมื่อเทียนเสิ่นจื่อลงมือด้วยตัวเอง,จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้สังหารใครเพิ่มอีกครั้ง,คนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงที่หนีตายไปอย่างรวดเร็ว,แม่ทัพตายแล้ว,เซียนปฐพีถูกกำจัดไปแล้วเช่นกัน,อาวุโสเทียนทรยศ,พวกเขาได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบแล้ว.
ทว่า,ด้วยคำร้องของของหนี่ปู่ซา,กองกำลังของต้าเจิ้งจึงยังไม่ได้ถอยออกไป,เพราะว่าในอดีตนั้น,จงซานเคยสอบถามหนี่ปู่ซาเกี่ยวกับตราสวรรค์,ช่างน่าเหสร้าที่หนี่ปู่ซาเองก็ไม่รู้,คิดว่าตระกูลเทียนของภพหยางเป็นตำนาน,ฮวงโห่วเทียนหลิงเอ๋อเองก็เป็นคนตระกูลเทียน,หนี่ปู่ซาจึงพอคาดเดาได้ว่า,เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับฝ่าบาทแน่นอน.
"อาวุโสเทียน?
ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของตระกูลเทียน,ผ่านมากี่รุ่นแล้ว?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"นับตั้งแต่ผู้เยาว์รับสืบทอดมา,ก็พยายามค้นหาข้อมูลมาตลอด,หากแต่ก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"อืม,เมื่อมันผ่านมาหนึ่งแสนปีแล้ว,เรื่องราวต่างๆย่อมขาดหาย,ข้าจะส่งต่อวิชาฮวงจุ้ยให้กับเจ้าทั้งหมดตอนนี้,หลังจากนี้เจ้าจะต้องช่วยเหลือประมุขตระกูลอย่างสุดความสามารถ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ขอรับ!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพอย่างที่สุด.
เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วออกไป,แตะที่หน้าผากของอาวุโสเทียน,อาวุโสเทียนที่หลับตา,ราวกับว่ายอมรับความรู้มากมายที่เทียนเสิ่นจื่อส่งผ่านให้.
จงซานและเทียนหลิงเอ๋อถูกบอลแสงจากตราสวรรค์คลุมเอาไว้,พร้อมทั้งเคลื่อนที่พุ่งผ่านไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือด้วยความเร็วสูง.
"จงซาน,พวกเราจะเป็นไรหรือไม่?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวด้วยความกังวล.
จงซานที่กุมแขนของเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน,"ไม่มีอะไร,โปรดวางใจ!"
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ.
หลังจากที่จงซานถูกพาตัวไป,ตี้เสวียนชาที่ไล่ตามอย่างรวดเร็ว,ทว่าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าเองก็มีอีกผู้หนึ่งเช่นกัน.
ปีกของเสวียนหยวนที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง,ไล่ตามตี้เสวียนชาไปด้วยความเร็วเต็มกำลังเช่นกัน.
หยิงที่บินตรงไปยังยอดเขาเทียนเซี่ย,ซือหม่าเข่อเองก็ด้วย,ยอดเขาเทียนเซี่ยดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมีมากมายที่กำลังเดินทางมา.
สนามรบของต้าหยงและต้าฉิน.
กู่จ้านเทียนที่นำทัพเขาปะทะทัพของต้าฉิน,ที่ด้านหลังกู่จ้านเทียนนั้นมีเซียนปฐพีสองคน.
ฝั่งตรงขามนั้น,มีรถศึกทองแดง,ด้านบนมีนักรบในชุดเกาะแผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา.
"เทพแห่งการฆ่า,ไป๋ฉี?"กู่จ้านเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เมื่อบุกภาคเหนือในครั้งนั้น,หวนถูหลงที่พบกับไป๋ฉี,ทว่ารับรู้ว่าไม่สามารถต่อกรได้,ดังนั้นจึงยอมแพ้ที่จะแข่งขันแย่งชิงแผ่นดินของต้าหลี่ต่อไป,คาดไม่ถึงหลายสิบปีหลังจากนั้น,กับตัวเขาเองที่ต้องเป็นคนรับมืออย่างงั้นรึ?
"อาวุโสทั้งสอง,คนผู้นี้,เป็นคนที่น่ากลัวไร้เทียมทาน,ต้าหยงของข้านั้นคงไม่สามารถรับมือได้แน่,ในครั้งนี้,คงต้องให้ท่านทั้งสองเป็นผู้จัดการแทนแม่ทัพเช่นข้าแล้ว,เรื่องนี้,ต้องรบกวนแล้ว!"กู่จ้านเทียนที่กล่าวต่อเซียนปฐพีทั้งสอง.
เซียนปฐพีทั้งสองที่จดจ้องมองหน้ากันและกัน.
"ในเมื่อกล่าวเช่นนี้,พวกเราจะช่วยเจ้าแก้ปัญหาเอง,รอคอยดูอยู่ห่างๆ!"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมา.
"อืม!"กู่จ้านอี้พยักหน้า.
ขณะซือหม่าเข่อที่พุ่งตรงไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ย,ด้วยความแข็งแกร่งของเซียนสวรรค์แล้ว,ย่อมมีความเร็วที่ไม่ธรรมดา,เกิดอะไรขึ้นกันแน่น?
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่เทือกเขาเทียนเซี่ยตายได้อย่างไรกัน?
ใครกัน?ข้าจะขยี้มันให้แหลกเลย.
ในเวลาเดียวกันนั้น,แววตาของซือหม่าเข่อที่รู้สึกเสียใจด้วยเช่นกัน,โลกใบเล็กนี้มันอะไรกันแน่?
ที่นี่มันคนที่ผิดปรกติอยู่ด้วยรึ? แปลกเกิดไปแล้ว.
ในโลกใบเล็กใบอื่นนั้น,เซียนปฐพีแค่สองคนสามารถสยบไปทั่วหล้า,ทว่าที่นี่เซียนปฐพีกับตายไปแปดคนแล้ว,นอกจากนี้ยอดฝีมือของที่นี่มีคนที่ร้ายกาจอยู่เป็นจำนวนมาก.
ซือหม่าเข่อที่คิดเกี่ยวกับเรื่องที่แปลกประหลาดในโลกแห่งนี้,ขณะเดียวกันนั้นแผ่นหยกชีวิตที่ยังคงเหลือสองแผ่นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"ปัง,ปัง!"
ซือหม่าเข่อที่หยุดลง,ร่างของซือหม่าเข่อไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด,อีกสองคนแล้วรึ?
อีกสองคนที่เหลือตกตายอีกแล้ว,แปลกเกินไปแล้ว,มันจะแปลกเกินไปแล้ว.
ยังไปไม่ถึงเทือกเขาเทียนเซี่ย,เซียนปฐพีอีกสองคนก็ตกตายไปอีกแล้ว?
ใครกัน? ฝั่งนั้นมีใครอยู่อย่างงั้นรึ?
"โฮกกกกก!"ซือหม่าที่บ้าคลั่งคำรามออกมาเสียงดังสนั่น,อากาศรอบๆที่สั่นไหวบิดเบี้ยวไม่สามารถทนพลังของเขาได้.
เทือกเขาเทียนเซี่ย? สนามรบภาคตะวันตกอีก?
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่แดงซ่าน,สองทิศทางที่ต้องเลือก,หากแต่เขาได้เดินทางมายังทิศของเทือกเขาเทียนเซี่ยแล้ว,และยังเดือนทางครึ่งทางแล้วด้วยเขาจึงต้องเลือกทิศทางแรกต่อ.
ร่างของซือหม่าเข่อที่พุ่งตรงไปด้วยความรุ่มร้อนใจ,เปลวเพลิงที่ลุกโชนราวกับว่ากำลังลุกไหม้ไปทั่วร่าง.
......
ภายในตำหนักบนยอดเขาเทียนเซี่ย,อาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิ,โดยที่เทียนเสิ่นจื่อจับจ้องมองไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
หนึ่งวันหลังจากนั้น,เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อที่หรี่ตาเล็กลง.
"ฟิ้ว!!"
บอลสีทองที่พุ่งตัดขอบฟ้ามองเห็นเหมือนกับสายรุ้งที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป,ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่เทือกเขาเทียนเซี่ย.
แสงสีทองที่หายไป,เผยให้คนคนที่อยู่ด้านใน,จงซานที่กอดเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,ขณะที่เทียนหลิงเอ๋อกุมตราสวรรค์อยู่.
"คารวะฝ่าบาท,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ทัพของต้าเจิ้งที่ส่งเสียงดัง.
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆ,ก่อนที่จะพบกับหนีปู่ซาและคนอื่นอยู่ไม่ไกลออกไป.
หนี่ปู่ซาและคนอื่นเร่งรีบบินออกมา,เพื่อป้องกันคุ้มครองข้างกายจงซาน.
จงซานที่จับจ้องมองไปยังที่ด้านหน้า,ซึ่งมีอีกสองคนที่หยินโหลวหรี่จดจ้องด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก.
หนึ่งคืออาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิอยู่,อีกหนึ่งนั้นเป็นชายที่มีผิวสีดำ,ที่หน้าผากมีอัญมณีรูปพระอาทิตย์ประทับอยู่,จงซานที่ดวงตาหดเล็ก,รับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขามภายในใจได้.
ในเวลานั้น,อาวุโสเทียนที่ลืมขึ้นมาในทันที,จดจ้องมองไปยังชายผิวสีดำ,"ขอบคุณบรรพชน!"
เขาที่ยื่นมือออกไป,ตราสวรรค์ในมือของเทียนหลิงเอ๋อก็ถูกดึงออกมาจากมือนาง,บินไปหาเทียนเสิ่นจื่อ.
"เจ้าทำอะไรนะ,นั่นเป็นสมบัติของท่านพ่อมอบให้ข้านะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวอย่างร้อนใจ.
จงซานที่กุมมือเทียนหลิงเอ๋อไว้,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา.
แม้นว่าจงซานจะมาถึงที่นี้ด้วยเรื่องราวที่แปลกประหลาด,ทว่าเกี่ยวกับคนที่สามารถควบคุมตราสวรรค์ได้,และก่อนหน้านี้อาวุโสเทียนเรียกเขาว่าบรรพชน,จงซานก็พอจะคาดการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้,คนผู้นี้จะต้องเป็นคนตระกูลเทียนและยังเป็นบรรพชนตระกูลเทียนที่เป็นเหมือนกับอสุรกายชราของตระกูลเทียนด้วย.
"ฝ่าบาท,คนผู้นี้มีนามว่า,เทียนเสิ่นจื่อ."หนีปู่ซ่าที่กล่าวรายงานจงซานในทันที.
"เทียนเสิ่นจื่อ?"เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จดจ้องมอง,ตราสวรรค์,ดวงตาสีแดงของเขาที่รู้สึกคิดถึง,รู้สึกหวั่นเกรง,เกรงขามในตราสวรรค์.
เทียนเสิ่นจื่อที่เงยหน้าจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,ราวกับว่าจดจ้องมองนาง,และสรุปว่าเทียนหลิงเอ๋อนั้นคือผู้สืบทอดของตระกูลเทียนทั่วไป.
"เจ้าคือประมุขของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"ข้าศิษย์ของอาจารย์เทียนซิงจื่อ,คือประมุขรุ่นก่อนของตระกูลเทียน,นี่คือภรรยาของข้าเทียนหลิงเอ๋อ,ที่สืบทอดทุกอย่างจากอาจารย์,ตอนนี้นางคือประมุขตระกูลเทียน."จงซานที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ด้วยการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว,ทำให้จงซานออกมาจัดการสถานการณ์ดังกล่าวด้วยความสุขุม.
เทียนเสิ่นจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะเผยแววตาแปลกประหลาด,"อดีตประมุขเทียนซิงจื่อ?
เจ้าเป็นศิษย์ของเทียนซิงจื่ออย่างงั้นรึ?
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซาน,คารวะผู้อาวุโส!"จงซานที่แสดงความเคารพออกมา.
หนีปู่ซ่าและคนอื่นๆที่เฝ้าระวัง,จงซานที่โบกมือ,ให้ทุกคนถอยออกไป.
หนี่ปู่ซา,เจ้าโส่วเซี่ยและคนอื่นๆที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็ถอยออกไป.
"มีร่างกายที่น่าสนใจ,ไม่ถึงห้าร้อยปี,แม้นว่าจะเป็นเพียงเขย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับวาสนาที่ดี,จงซานรึ?"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวรับ.
"ร่างของเจ้ามีทั้งวาสนาและกรรมวาสนา!"เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจากนั้นก็จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซ่าและกล่าว่า,"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง?
ฮวงจุ้ย,กรรม,วาสนา? การบำเพ็ญสามสาย,เจ้าคิดที่จะบำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง,เงยหน้ามองเทียนเสิ่นจื่อ,แววตาที่เผยท่างตื่นตกใจ,เขามองเห็นอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มองก็รับรู้แล้วอย่างงั้นรึ?
"จงซานยังตื้นเขินเรื่องนี้นัก,หากเป็นไปได้อาวุโสโปรดชี้แนะด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อนั้น,ทำให้จงซานรู้สึกคาดหวัง,เนื่องจากว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาศึกษาคลำหาทางด้วยตัวเอง,แต่เทียนเสิ่นจื่อนั้นกลับรับรู้
Chapter 718 A Tian Shenzi language breaks
Zhong Shan
天神子一语断钟山
เทียนเสิ่นจื่อชี้แนะจงซาน.
"อดีตประมุขภพหยิน,เทียนจี้จื่อคารวะบรรพชนภพหยาง!"เทียนจี้จื่อที่โค้งคำนับขณะพูด.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังเทียนจี้จื่อ.
อาวุโสเทียนที่คุกเข่าอยู่,แววตาที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,"เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียนภพหยินอย่างงั้นรึ?"
"ทำไมเจ้ามาที่นี่?"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวด้วยเสียงขุ่นเคือง.
"ตระกูลเทียนภพหยิน,รับรู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับ!"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองเทียนจี้เจื่ออย่างระเอียด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"วิญญาณไม่ใช่วิญญาณตระกูลเทียน,สายโลหิตก็ไม่ใช่ของคนตระกูลเทียน,ไม่มีชะตาวิถีของตระกูลเทียน,ข้าไม่ใช่บรรพชนของเจ้า!"
เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา,เขาที่จดจำบรรพชนได้แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อก็หรี่เล็ก,และกล่าวออกมา"ดวงตาของเจ้าเป็นประกาย,ที่หน้าผากของเจ้ามืดคลึ้ม,ความมืดมิดของภูติแห่งความตาย,เจ้าไร้ซึ่งความสัตย์ซื่อ,กำลังปกปิดแผนการชั่วร้าย,เจ้าไม่ได้รู้ว่าบรรพชนจะคืนกลับมา,การที่เจ้ามาที่ตระกูลเทียนของข้า,เพื่อตราสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
เมื่อกล่าวเสร็จ,ใบหน้าของเทียนเสิ่นจื่อเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อ,เทียนจี้จื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,เขารู้อย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มอง? จะเกินจริงไปแล้ว!
เทียนจี้จื่อที่ยังคงทำให้ตัวเองสงบ,กล่าวออกมาว่า"อาวุโสเข้าใจผิดแล้ว,ข้าไม่มีเจตนาร้ายอะไรซ่อนเอาไว้อย่างแน่นอน!"
"เจ้าจะบอกว่าข้ากล่าวไร้สาระอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
กับคำพูดที่หนักแน่นของเทียนเสิ่นจื่อ,ทำให้เทียนจี้จื่อตกใจ,นี่เป็นทักษะของอสุรกายชราอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มองก็รับรู้ความคิดของคนผู้นั้นได้อย่างงั้นรึ?
"อาวุโสท่านควรจะมีหลักฐานก่อนที่จะกล่าวหา,ผู้น้อยบริสุทธิ์อย่างแน่นอน."
เทียนจี้จื่อที่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารเทียนเสิ่นจื่อ,เตรียมที่จะหนีไป.
"คำพูดของข้าคือหลักฐาน!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่พูดนี้,เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วขวาออกไปทันที,เทียนจี่จื่อที่ราวกับสัมผัสถึงจิตสังหารที่ทะลวงหัวใจ,ร่างกายของเขาที่หายไป,เขาที่หนีไปในทันที.
"คิดหนีอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
นิ้วมือที่ยื่นออกไปนั้น,มีแสงสีแดงที่ถูกยิงออกไป.
"อ๊ากกกกกกก!"
เสียงโหยหวนที่ดังก้อง,สายตาของทุกคนที่สั่นไหวไปมา,ทุกคนที่ตื่นตกใจ,จากที่ไกลออกไปนั้น,ร่างของเทียนจี้จื่อที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้ากระแทกพื้นดินดังสนั่น.
ไม่มีใครคิดว่าเทียนจี้จื่อจะได้รับบาดเจ็บ,เมื่อเทียนเสิ่นจื่อลงมือด้วยตัวเอง,จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้สังหารใครเพิ่มอีกครั้ง,คนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงที่หนีตายไปอย่างรวดเร็ว,แม่ทัพตายแล้ว,เซียนปฐพีถูกกำจัดไปแล้วเช่นกัน,อาวุโสเทียนทรยศ,พวกเขาได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบแล้ว.
ทว่า,ด้วยคำร้องของของหนี่ปู่ซา,กองกำลังของต้าเจิ้งจึงยังไม่ได้ถอยออกไป,เพราะว่าในอดีตนั้น,จงซานเคยสอบถามหนี่ปู่ซาเกี่ยวกับตราสวรรค์,ช่างน่าเหสร้าที่หนี่ปู่ซาเองก็ไม่รู้,คิดว่าตระกูลเทียนของภพหยางเป็นตำนาน,ฮวงโห่วเทียนหลิงเอ๋อเองก็เป็นคนตระกูลเทียน,หนี่ปู่ซาจึงพอคาดเดาได้ว่า,เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับฝ่าบาทแน่นอน.
"อาวุโสเทียน?
ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของตระกูลเทียน,ผ่านมากี่รุ่นแล้ว?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"นับตั้งแต่ผู้เยาว์รับสืบทอดมา,ก็พยายามค้นหาข้อมูลมาตลอด,หากแต่ก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"อืม,เมื่อมันผ่านมาหนึ่งแสนปีแล้ว,เรื่องราวต่างๆย่อมขาดหาย,ข้าจะส่งต่อวิชาฮวงจุ้ยให้กับเจ้าทั้งหมดตอนนี้,หลังจากนี้เจ้าจะต้องช่วยเหลือประมุขตระกูลอย่างสุดความสามารถ!"เทียนเสิ่นจื่อกล่าว.
"ขอรับ!"อาวุโสเทียนที่แสดงความเคารพอย่างที่สุด.
เทียนเสิ่นจื่อที่ชี้นิ้วออกไป,แตะที่หน้าผากของอาวุโสเทียน,อาวุโสเทียนที่หลับตา,ราวกับว่ายอมรับความรู้มากมายที่เทียนเสิ่นจื่อส่งผ่านให้.
จงซานและเทียนหลิงเอ๋อถูกบอลแสงจากตราสวรรค์คลุมเอาไว้,พร้อมทั้งเคลื่อนที่พุ่งผ่านไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือด้วยความเร็วสูง.
"จงซาน,พวกเราจะเป็นไรหรือไม่?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวด้วยความกังวล.
จงซานที่กุมแขนของเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน,"ไม่มีอะไร,โปรดวางใจ!"
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ.
หลังจากที่จงซานถูกพาตัวไป,ตี้เสวียนชาที่ไล่ตามอย่างรวดเร็ว,ทว่าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าเองก็มีอีกผู้หนึ่งเช่นกัน.
ปีกของเสวียนหยวนที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง,ไล่ตามตี้เสวียนชาไปด้วยความเร็วเต็มกำลังเช่นกัน.
หยิงที่บินตรงไปยังยอดเขาเทียนเซี่ย,ซือหม่าเข่อเองก็ด้วย,ยอดเขาเทียนเซี่ยดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมีมากมายที่กำลังเดินทางมา.
....
สนามรบของต้าหยงและต้าฉิน.
กู่จ้านเทียนที่นำทัพเขาปะทะทัพของต้าฉิน,ที่ด้านหลังกู่จ้านเทียนนั้นมีเซียนปฐพีสองคน.
ฝั่งตรงขามนั้น,มีรถศึกทองแดง,ด้านบนมีนักรบในชุดเกาะแผ่จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา.
"เทพแห่งการฆ่า,ไป๋ฉี?"กู่จ้านเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เมื่อบุกภาคเหนือในครั้งนั้น,หวนถูหลงที่พบกับไป๋ฉี,ทว่ารับรู้ว่าไม่สามารถต่อกรได้,ดังนั้นจึงยอมแพ้ที่จะแข่งขันแย่งชิงแผ่นดินของต้าหลี่ต่อไป,คาดไม่ถึงหลายสิบปีหลังจากนั้น,กับตัวเขาเองที่ต้องเป็นคนรับมืออย่างงั้นรึ?
"อาวุโสทั้งสอง,คนผู้นี้,เป็นคนที่น่ากลัวไร้เทียมทาน,ต้าหยงของข้านั้นคงไม่สามารถรับมือได้แน่,ในครั้งนี้,คงต้องให้ท่านทั้งสองเป็นผู้จัดการแทนแม่ทัพเช่นข้าแล้ว,เรื่องนี้,ต้องรบกวนแล้ว!"กู่จ้านเทียนที่กล่าวต่อเซียนปฐพีทั้งสอง.
เซียนปฐพีทั้งสองที่จดจ้องมองหน้ากันและกัน.
"ในเมื่อกล่าวเช่นนี้,พวกเราจะช่วยเจ้าแก้ปัญหาเอง,รอคอยดูอยู่ห่างๆ!"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมา.
"อืม!"กู่จ้านอี้พยักหน้า.
........................
ขณะซือหม่าเข่อที่พุ่งตรงไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ย,ด้วยความแข็งแกร่งของเซียนสวรรค์แล้ว,ย่อมมีความเร็วที่ไม่ธรรมดา,เกิดอะไรขึ้นกันแน่น?
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่เทือกเขาเทียนเซี่ยตายได้อย่างไรกัน?
ใครกัน?ข้าจะขยี้มันให้แหลกเลย.
ในเวลาเดียวกันนั้น,แววตาของซือหม่าเข่อที่รู้สึกเสียใจด้วยเช่นกัน,โลกใบเล็กนี้มันอะไรกันแน่?
ที่นี่มันคนที่ผิดปรกติอยู่ด้วยรึ? แปลกเกิดไปแล้ว.
ในโลกใบเล็กใบอื่นนั้น,เซียนปฐพีแค่สองคนสามารถสยบไปทั่วหล้า,ทว่าที่นี่เซียนปฐพีกับตายไปแปดคนแล้ว,นอกจากนี้ยอดฝีมือของที่นี่มีคนที่ร้ายกาจอยู่เป็นจำนวนมาก.
ซือหม่าเข่อที่คิดเกี่ยวกับเรื่องที่แปลกประหลาดในโลกแห่งนี้,ขณะเดียวกันนั้นแผ่นหยกชีวิตที่ยังคงเหลือสองแผ่นก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
"ปัง,ปัง!"
ซือหม่าเข่อที่หยุดลง,ร่างของซือหม่าเข่อไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด,อีกสองคนแล้วรึ?
อีกสองคนที่เหลือตกตายอีกแล้ว,แปลกเกินไปแล้ว,มันจะแปลกเกินไปแล้ว.
ยังไปไม่ถึงเทือกเขาเทียนเซี่ย,เซียนปฐพีอีกสองคนก็ตกตายไปอีกแล้ว?
ใครกัน? ฝั่งนั้นมีใครอยู่อย่างงั้นรึ?
"โฮกกกกก!"ซือหม่าที่บ้าคลั่งคำรามออกมาเสียงดังสนั่น,อากาศรอบๆที่สั่นไหวบิดเบี้ยวไม่สามารถทนพลังของเขาได้.
เทือกเขาเทียนเซี่ย? สนามรบภาคตะวันตกอีก?
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่แดงซ่าน,สองทิศทางที่ต้องเลือก,หากแต่เขาได้เดินทางมายังทิศของเทือกเขาเทียนเซี่ยแล้ว,และยังเดือนทางครึ่งทางแล้วด้วยเขาจึงต้องเลือกทิศทางแรกต่อ.
ร่างของซือหม่าเข่อที่พุ่งตรงไปด้วยความรุ่มร้อนใจ,เปลวเพลิงที่ลุกโชนราวกับว่ากำลังลุกไหม้ไปทั่วร่าง.
......
ภายในตำหนักบนยอดเขาเทียนเซี่ย,อาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิ,โดยที่เทียนเสิ่นจื่อจับจ้องมองไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
หนึ่งวันหลังจากนั้น,เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น,ดวงตาของเทียนเสิ่นจื่อที่หรี่ตาเล็กลง.
"ฟิ้ว!!"
บอลสีทองที่พุ่งตัดขอบฟ้ามองเห็นเหมือนกับสายรุ้งที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป,ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่เทือกเขาเทียนเซี่ย.
แสงสีทองที่หายไป,เผยให้คนคนที่อยู่ด้านใน,จงซานที่กอดเทียนหลิงเอ๋อเอาไว้,ขณะที่เทียนหลิงเอ๋อกุมตราสวรรค์อยู่.
"คารวะฝ่าบาท,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
ทัพของต้าเจิ้งที่ส่งเสียงดัง.
จงซานที่จ้องมองไปรอบๆ,ก่อนที่จะพบกับหนีปู่ซาและคนอื่นอยู่ไม่ไกลออกไป.
หนี่ปู่ซาและคนอื่นเร่งรีบบินออกมา,เพื่อป้องกันคุ้มครองข้างกายจงซาน.
จงซานที่จับจ้องมองไปยังที่ด้านหน้า,ซึ่งมีอีกสองคนที่หยินโหลวหรี่จดจ้องด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก.
หนึ่งคืออาวุโสเทียนที่นั่งขัดสมาธิอยู่,อีกหนึ่งนั้นเป็นชายที่มีผิวสีดำ,ที่หน้าผากมีอัญมณีรูปพระอาทิตย์ประทับอยู่,จงซานที่ดวงตาหดเล็ก,รับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขามภายในใจได้.
ในเวลานั้น,อาวุโสเทียนที่ลืมขึ้นมาในทันที,จดจ้องมองไปยังชายผิวสีดำ,"ขอบคุณบรรพชน!"
เทียนเสิ่นจื่อนั้นไม่สนใจอาวุโสเทียนแต่อย่างใด,ทว่าจดจ้องมองจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ,ซึ่งในมือของนางนั้น,มีตราสวรรค์อยู่.
เขาที่ยื่นมือออกไป,ตราสวรรค์ในมือของเทียนหลิงเอ๋อก็ถูกดึงออกมาจากมือนาง,บินไปหาเทียนเสิ่นจื่อ.
"เจ้าทำอะไรนะ,นั่นเป็นสมบัติของท่านพ่อมอบให้ข้านะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวอย่างร้อนใจ.
จงซานที่กุมมือเทียนหลิงเอ๋อไว้,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา.
แม้นว่าจงซานจะมาถึงที่นี้ด้วยเรื่องราวที่แปลกประหลาด,ทว่าเกี่ยวกับคนที่สามารถควบคุมตราสวรรค์ได้,และก่อนหน้านี้อาวุโสเทียนเรียกเขาว่าบรรพชน,จงซานก็พอจะคาดการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้,คนผู้นี้จะต้องเป็นคนตระกูลเทียนและยังเป็นบรรพชนตระกูลเทียนที่เป็นเหมือนกับอสุรกายชราของตระกูลเทียนด้วย.
"ฝ่าบาท,คนผู้นี้มีนามว่า,เทียนเสิ่นจื่อ."หนีปู่ซ่าที่กล่าวรายงานจงซานในทันที.
"เทียนเสิ่นจื่อ?"เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเสิ่นจื่อที่จดจ้องมอง,ตราสวรรค์,ดวงตาสีแดงของเขาที่รู้สึกคิดถึง,รู้สึกหวั่นเกรง,เกรงขามในตราสวรรค์.
เทียนเสิ่นจื่อที่เงยหน้าจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,ราวกับว่าจดจ้องมองนาง,และสรุปว่าเทียนหลิงเอ๋อนั้นคือผู้สืบทอดของตระกูลเทียนทั่วไป.
"เจ้าคือประมุขของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"เทียนเสิ่นจื่อที่สอบถามออกมา.
"ข้าศิษย์ของอาจารย์เทียนซิงจื่อ,คือประมุขรุ่นก่อนของตระกูลเทียน,นี่คือภรรยาของข้าเทียนหลิงเอ๋อ,ที่สืบทอดทุกอย่างจากอาจารย์,ตอนนี้นางคือประมุขตระกูลเทียน."จงซานที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ด้วยการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว,ทำให้จงซานออกมาจัดการสถานการณ์ดังกล่าวด้วยความสุขุม.
เทียนเสิ่นจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะเผยแววตาแปลกประหลาด,"อดีตประมุขเทียนซิงจื่อ?
เจ้าเป็นศิษย์ของเทียนซิงจื่ออย่างงั้นรึ?
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซาน,คารวะผู้อาวุโส!"จงซานที่แสดงความเคารพออกมา.
หนีปู่ซ่าและคนอื่นๆที่เฝ้าระวัง,จงซานที่โบกมือ,ให้ทุกคนถอยออกไป.
หนี่ปู่ซา,เจ้าโส่วเซี่ยและคนอื่นๆที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็ถอยออกไป.
"มีร่างกายที่น่าสนใจ,ไม่ถึงห้าร้อยปี,แม้นว่าจะเป็นเพียงเขย,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับวาสนาที่ดี,จงซานรึ?"เทียนจี้จื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"จงซาน!"จงซานที่กล่าวรับ.
"ร่างของเจ้ามีทั้งวาสนาและกรรมวาสนา!"เทียนเสิ่นจื่อที่จ้องมองจากนั้นก็จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซ่าและกล่าว่า,"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง?
ฮวงจุ้ย,กรรม,วาสนา? การบำเพ็ญสามสาย,เจ้าคิดที่จะบำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"
จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง,เงยหน้ามองเทียนเสิ่นจื่อ,แววตาที่เผยท่างตื่นตกใจ,เขามองเห็นอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่มองก็รับรู้แล้วอย่างงั้นรึ?
หนี่ปู่ซ่าที่ราวกับพบเรื่องราวที่ผิดปกติ,กล่าวต่อเจ้าโส่วเซี่ยงด้วยเสียงแผ่วเบา,เจ้าโส่วเซี่ยงที่พยักหน้ารับ,จากนั้นก็นำทัพถอยออกจากสถานที่ดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.
"จงซานยังตื้นเขินเรื่องนี้นัก,หากเป็นไปได้อาวุโสโปรดชี้แนะด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จากคำพูดของเทียนเสิ่นจื่อนั้น,ทำให้จงซานรู้สึกคาดหวัง,เนื่องจากว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาศึกษาคลำหาทางด้วยตัวเอง,แต่เทียนเสิ่นจื่อนั้นกลับรับรู้
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น