Immortality Chapter 713 Gobbles up Tao Tie
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 713 เขมือบเทาเที่ย.
Chapter 713 Gobbles up Tao Tie
ภายในเมืองหลิวเหอ.
ลู่ปู้เหว่ยที่ยืนอยู่ภายในที่พักหอการค้าลู่ซือ.
"ต้าเหริน!"เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,เตรียมถอนกำลัง!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"แต่ว่า,ต้าเหริน,ที่นี่พวกเราเพิ่งเริ่มทำธุรกิจ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมา.
"ไม่จำเป็น,พวกเราจะกลับต้าฉิน!"ลู่ปู้เหว่ยสั่งการ.
"ขอรับ!"
ขณะที่ลู่ปู้เหว่ยสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่นั้น,ก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ที่มุมปากเผยยิ้มเหยียดหยัน.
บนอากาศ,นั้นปรากฏเซียนปฐพีหนึ่งคน,ที่ไล่ตามลู่ปู้เหว่ยมา.
ร่างกายของเขาที่หายไปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า,ลู่ปู้เหว่ยจ้องมองไปยังเซียนปฐพี.
"ต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าเหรินมีคำสั่ง,สังหารให้หมด!"เซียนปฐพีที่ชักกระบี่ยาวออกมา.
"เซียนปฐพีจากโลกใบใหญ่,นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้สังหาร,วันนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีคนต้องการสังหารข้า?"ลู่ปู้เหว่ยที่แค่นเสียงเย็นชาออกไป.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,เซียนปฐพีสองคนที่มาขวางเต๋าจวินเซิ่งหย๋าและกงเหล่ยเทียน.
บนทะเลแห่งหนึ่ง,บนพื้นน้ำ.
สองเซียนปฐพีที่มาขวางจงซานและตี้เสวียนชา.
สองเซียนปฐพีและยังมีอีกหนึ่งอสุรกาย,เทาเที่ยที่อยู่ข้างๆ.
"โฮกกกกกก!"
เทาเที่ยที่คำรามใส่จงซานด้วยความโกรธ,ราวกับว่ามันต้องการล้างอายก่อนหน้านี้ไป,ทั้งที่มันเป็นเทพอสูรในร้อยลำดับของโลกใบใหญ่,ก่อนหน้านี้กลับตื่นตกใจกับเสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนอย่างงั้นรึ?
ครั้งนี้มันจะกลืนฝ่ายตรงข้ามให้หมดในทันที.
"ฮือ,โฮกก โฮกกกก!"
เทาเที่ยที่ร้องคำรามเสียงดัง,คำรามออกมาไม่หยุดใส่จงซาน,ต้องการกลืนจงซานเป็นอาหาร.
จงซานที่แค่นเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังเทาเที่ย.
"ฟริบๆ!!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องเสียงดังขึ้นในทันที,เสียงดังกล่าวทำให้เทาเที่ยต่อต้านขึ้นในทันที,เสียงดังกล่าวนี้สินะที่ทำให้มันหวาดผวาหวาดกลัวก่อนหน้านี้.
"โฮกกก โฮกกกก!"
เทาเที่ยที่ร้องออกมา,พร้อมกับพุ่งเข้าไปหาในทันที.
ทว่าในเวลานี้,ที่ด้านหลังจงซาน,ทันใดนั้นก็ปรากฏหางจิ้งจอกสีม่วงที่ยืดออกมา.
สองเซียนปฐพีที่ชำเลืองด้วยความแปลกประหลาด,สิ่งนี้คืออะไร?
"ฟริบๆ!!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กระโดดออกมาจากไหล่ของจงซาน,ในเวลานี้ขนาดของมันไม่ใหญ่นัก,มีขนาดเท่ากับความสูงครึ่งหนึ่งของปุถุชนทั่วไป.
สองเซียนปฐพีที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไรกัน?
สายตาของเทาเที่ยที่จดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"โฮกกกกก!"
ใบหน้าของเทาเที่ย,ที่คำรามเสียงดัง.
สายตาของแปดหางสวรรค์ที่เป็นประกายจับจ้องเทาเที่ย,พร้อมกับส่ายหางไปมาแสดงท่าทางข่มขู่,พร้อมกับอ้าปากขึ้นเล็กน้อยเพื่อยั่วเทาเที่ย.
"ฟริบ!!"
เท่าเที่ยที่เผลอถอยห่างออกไปอีกครั้ง,หลังจากถอยหลังออกไปอย่างไม่ตั้งใจ,มันก็รับรู้ว่าไม่ถูกต้อง,มันอ้าปากกว้างด้วยความโกรธก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้า.
ปากของเทาเที่ยนั้นอ้ากว้างจนน่าหวาดกลัว,ปากของมันที่กว้างกว่าร้อยจั้งในทันที,พร้อมกับสูบน้ำทะเลที่อยู่ใกล้เข้ามา,,พริบตาเดียวเท่านั้นน้ำทะเลที่ลดฮวบๆหายไปจนหมด,จนมองเห็นแผ่นดิน.
ปากที่อ้ากว้างจนน่าเกรงขาม,พลังเขมือบที่น่าหวาดกลัว.
ส่วนจงซานที่จ้องมองเทาเที่ยด้วยแววตาแปลกประหลาด,เทาเที่ยกำลังแสดงความสามารถอย่างงั้นรึ?
"ฟริบๆ!"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
"ท่านเทาเที่ย,แม้นว่าจะอยู่ในสภาวะเด็ก,ทว่าก็มีความสามารถที่ร้ายกาจ,ตราบเท่าที่กลืนกินลงไปแล้ว,ไม่มีอะไรหนีไปได้,ท้องของท่านลึกสุดหยั่ง,อย่างไม่น่าเชื่อ!"เซียนปฐพีคนหนึ่งที่กล่าวทอดถอนใจ.
เทาเที่ยที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบแกว่งหางเตือนมัน,ทำให้มันขุ่นเคืองก้าวไปด้านหน้า.
เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ก้าวออกไป,ทว่าอีกคนที่ขวางเอาไว้.
"ปล่อยให้ไป,เทาเที่ยมีร่างกายคงกระพัน,พวกเรายังไม่สามารถสร้างบาดแผลได้,ก็แค่เพียงคนทั่วไปสองคนไม่ใช่รึ?"
"อืม!"
ขณะที่เทาเที่ยพุ่งตรงเข้าหาแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ร่างของมันที่ขยายใหญ่กว่าเดิมเกือบหมื่นเท่า,เป็นอสุรกายยักษ์ที่พุ่งตรงมายังทิศของจงซาน.
เทาเที่ยที่ต้องการกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไปทั้งหมด.
ปากที่ใหญ่ยักษ์ของมันที่ปิดท้องฟ้า,พุ่งตรงเข้าหาจงซาน,ราวกับหลุมดำที่กว้างใหญ่กำลังจะครอบไปยังจงซาน,ตี้เสวียนชาและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ตี้เสวี่ยนชาเตรียมลงมือ,จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ทำให้ตี้เสวียนชายั้งมือเอาไว้.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ช่างน่าเสียดายที่ความเร็วกลับช้า,ไม่สามารถที่จะจับตัวเซียนปฐพีได้,การจะกินพวกเขาคงเป็นไปไม่ได้,ทว่าเท่าเที่ยที่ลงมือก่อน,เซียนปฐพีคงจะยื่นมือเข้ามาไม่ทันแน่.
ดังนั้น,จงซานจึงจงใจเผยจุดอ่อน,ให้เซียนปฐพีทั้งสองวางใจ,เพื่อที่จะจัดการเทาเที่ยก่อน.
เป็นความจริง,ปากของเทาเที่ยที่ปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลัง,พร้อมกับกลืนแปดหางและพวกเขาเข้าไปในร่างในทันที,เป็นพลังอำนาจที่เซียนปฐพีคิดว่าพวกเขาคงยากที่จะหลบหนีได้.
เทาเที่ยที่กลืนกินแม้แต่มิติอากาศรอบๆ,กลืนทุกอย่างลงท้องของมัน.
เซียนปฐพีที่กล่าวหยัน,ราวกับว่าไม่ต้องถึงมือพวกเขาแม้แต่น้อย.
"กลืน,กลืนไปแล้ว!"เซียนปฐพีที่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เทาเที่ยที่กลืนกลุ่มจงซานไปเรียบร้อยแล้ว.
เซียนปฐพีทั้งสองที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น,"ไม่มีเหลือ,กลืนหายไปแล้ว!"
เซียนปฐพีที่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ,ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าที่ดีใจก็กลายเป็นแข็งค้าง,ใบหน้าที่ราวกับท้องผูกมาเป็นเดือน,เซียนปฐพีอีกคนที่หวาดหวาขึ้นทันทีเช่นกัน.
พวกเขากำลังเห็นอะไรกัน.
สองเซียนปฐพีที่กลายเป็นโง่งั่ง,ราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.
ต่อหน้าต่อตา,เทาเที่ยขนาดใหญ่โตมโหฬาร,ไม่มี! แต่ถูกแทนที่ด้วยอสุรกายแปดหาง!
อสุรกายแปดหาง,ที่ขยายร่างหลายหมื่นจั้งพริบตาเดียวพร้อมกับกลืนเทาเที่ยไป?
เขมือบไปแล้ว?
เท่าเที่ยถูกสวาปามไปแล้ว?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
สองเซียนปฐพีที่เหม่อลอยละล้าละลัง,ก่อนที่เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ตั้งสติได้พร้อมกับชักกระบี่ยาวออกมา,พุ่งเข้าหาแปดหางสวรรค์,เพราะว่าปากของแปดหางในเวลานี้กำลังอมเทาเที่ยอยู่,คงจะยังไม่ได้ย่อยเทาเที่ย.
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังหนักหน่วงตัดลงมาในทันที,อำนาจวิเศษที่กรีดอากาศพุ่งตรงไปยังร่างของแปดหางสวรรค์,พลังกดดันราวกับว่าท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่.
เงากระบี่ขนาดใหญ่โต,พุ่งตรงสับไปยังด้านหลังของแปดหางสวรรค์,สายตาของมันที่จดจ้องมองคราหนึ่งก่อนที่จะอ้าปากกว้างในทันที.
ปากใหญ่ๆของมันเคลื่อนที่เร็วมาก,พริบตาเดียวก็งับไปจนถึงครึ่งหนึ่ง.
"สว๊วปปป!"
เสียงที่หวีดหวิว,อำนาจของปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดหายไปในทันที.
"พุ!"
เซียนปฐพีคนดังกล่าวพ่นโลหิตคำโต,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีดจดจ้องมองไปยังกระบี่บนมือที่ขาดหายไปครึ่งหนึ่ง.
นี่คือกระบี่วิเศษที่หลอมสกัดกลั่นกว่าหมื่นปี,ถูกกินไปอย่างงั้นรึ?
เซียนปฐพีที่เจ็บปวดหัวใจที่สุดมากยิ่งกว่าอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับซะอีก.
มารดาเถอะนี่มันอสุรกายอะไรกัน?
ท้ายที่สุดซือหม่าเข่อก็สามารถขับเพลิงของลู่ปู้เหว่ยออกมาได้ทั้งหมด,สนนิรันดร์ของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก,ที่มือของซือหม่าเข่อที่ถือเพลิงที่มีรูปร่างเหมือนกับโลหะ.
เขาที่จดจ้องมองลงไป,เป็นเหรียญทอง,ที่มีรูปร่างเปลวเพลิง,ซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองด้วยความงงงวย,สิ่งนี้,แท้จริงคืออะไรกันแน่?
เจ้าวายร้ายนั่น,ได้ใช้เหรียญทองสร้างเป็นเปลวเพลิงอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าเข่อที่บดขยี้เหรียญทอง,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ,การประชุมสภาสวรรค์ในครั้งนี้,นับว่าโชคร้ายจริงๆ.
แต่ก็ยังโชคดีที่ยังมีกู่เจิ้งอี้และเฉินฉีเทียนยังคงอยู่.
"เซียนเซิงซือหม่า,เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านกลับมา,ขอเชิญไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงเพื่อสบทบกับพวกเราก็แล้วกัน!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวเชิญออกมา.
"อืม!"ซือหม่าเข่อพยักหน้ารับ.
จากนั้น,ผ่านไปอีกสองวัน,ซือหม่าเข่อที่ยังคงรอคอย,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ทำไมถึงได้ใช้เวลาจัดการนานขนาดนี้กัน?
ท้ายที่สุด,ตอนเช้าในวันที่สาม,ซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความร้อนรน,ก็ปรากฏเห็นริ้วแสงที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
ไม่นานจากนั้น,ใบหน้าของซือหม่าเข่อที่เปลี่ยนไปกระตุกเป็นระยะๆ,ชายที่ใบหน้าซีดขาว,ร่างกายที่ชโลมไปด้วยโลหิต,ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผลเต็มไปหมด,ด้วยการใช้วิชาลับและเผาพลังชีวิตตัวเอง,ทำให้ประครองชีวิตกลับมาได้.
"เกิดอะไรขึ้น? อีกคนล่ะ?
เทาเที่ยล่ะ?"
"ต้าเหริน,เทาเที่ย,ถูกรับประทานไปแล้ว!"ชายคนดังกล่าวพูดเสียงสั่นด้วยอาการตื่นตระหนก.
"หมายความว่าอย่างไร?
เจ้ากำลังพูดอะไร?"ซือหม่าเข่อที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"เทาเที่ย,เทาเที่ยถูกอสุรกายตนหนึ่งกินไปแล้ว!"สีหน้าของชายคนดังกล่าวยังตื่นตกใจไม่หยุด.
"สารเลว,บัดซบ,มีแต่เทาเที่ยที่กินคนอื่น,มันจะมีอสุกายที่ใหนกินเทาเที่ยได้กัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวเสี่ยงดังด้วยความโกรธ.
อสุรกาย?สารเลว,ใต้สวรรค์แห่งนี้,มันยังมีอะไรที่สวาปามเทาเที่ยได้กัน?
"เป็นความจริง,ต้าหริน,เทาเที่ยถูกอสุรกายที่ไม่รู้จักกินไป,เหล่าอู่ตายไปเรียบร้อยแล้ว,ข้าเองก็เกือบเอาตัวไม่รอดกลับมา!"เซียนปฐพีที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อกล่าวถึงอสุรกายตนดังกล่าว.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้แน่นอน,เจ้าหลอกข้า,เจ้าโกหก!"ซือหมาเข่อที่เขย่าเซียนปฐพีที่บาดเจ็บไปมาพร้อมกับตะโกนเสียงดัง.
เซียนปฐพีคนดังกล่าวที่ก้มหน้า,พร้อมกับนำกระบี่เซียนครึ่งหนึ่งออกมา.
"ต้าเหริน,ท่านดูกระบี่ข้า,ถูกอสุรกายตนดังกล่าวกินไปครึ่งหนึ่ง."เซียนปฐพีที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด.
กระบี่? ใช่กระบี่? เหลือเพียงแค่ด้ามกระบี่และใบกระบี่ที่ยาวเพียงห้าชุน(2.5ซ.ม.)
เท่านั้น,นี่ยังเรียกว่ากระบี่อีกรึ? นี่มันมีดสั้นแล้ว?
ซือหม่าเข่อที่จ้องมองกระบี่หักๆ,ใบหน้ากระตุกไปมา,ด้ามกระบี่ที่ซือหม่าเข่อเคยเห็น,เป็นของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเอง,มันถูกกินไปอย่างงั้นรึ?
นี่มันอสุรกายอะไรกัน? อสูรกายที่สวาปามแม้แต่เทาเที่ยอย่างงั้นรึ?
จากนั้นอีกห้าวัน,เซียนปฐพีอีกหกคนที่ออกไป,ก็ไม่กลับมา,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอีกแล้ว,พวกเขาไม่มีวันกลับมาตลอดกาลแล้ว.
ในเวลานี้,ซือหม่าเข่อที่เข้าใจได้ในที่สุด,โลกใบเล็กแห่งนี้น่าหวาดกลัวอย่างที่สุด,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ก็ทรงพลังเทียบเท่าราชวงศ์สวรรค์แล้ว,ราชวงศ์ราชันย์ของที่นี่ทรงพลังน่าเกรงขามมาก,เป็นโลกที่แปลกประหลาดมาก,เป็นโลกที่น่าหวาดกลัวน่าเกรงขามอย่างไม่ต้องสงสัย.
Chapter 713 Gobbles up Tao Tie
吞吃饕餮
เขมือบเทาเที่ย.
ภายในเมืองหลิวเหอ.
ลู่ปู้เหว่ยที่ยืนอยู่ภายในที่พักหอการค้าลู่ซือ.
"ต้าเหริน!"เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,เตรียมถอนกำลัง!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"แต่ว่า,ต้าเหริน,ที่นี่พวกเราเพิ่งเริ่มทำธุรกิจ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมา.
"ไม่จำเป็น,พวกเราจะกลับต้าฉิน!"ลู่ปู้เหว่ยสั่งการ.
"ขอรับ!"
ขณะที่ลู่ปู้เหว่ยสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่นั้น,ก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ที่มุมปากเผยยิ้มเหยียดหยัน.
บนอากาศ,นั้นปรากฏเซียนปฐพีหนึ่งคน,ที่ไล่ตามลู่ปู้เหว่ยมา.
ร่างกายของเขาที่หายไปปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า,ลู่ปู้เหว่ยจ้องมองไปยังเซียนปฐพี.
"ต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าเหรินมีคำสั่ง,สังหารให้หมด!"เซียนปฐพีที่ชักกระบี่ยาวออกมา.
"เซียนปฐพีจากโลกใบใหญ่,นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้สังหาร,วันนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีคนต้องการสังหารข้า?"ลู่ปู้เหว่ยที่แค่นเสียงเย็นชาออกไป.
...............
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,เซียนปฐพีสองคนที่มาขวางเต๋าจวินเซิ่งหย๋าและกงเหล่ยเทียน.
..................
บนทะเลแห่งหนึ่ง,บนพื้นน้ำ.
สองเซียนปฐพีที่มาขวางจงซานและตี้เสวียนชา.
สองเซียนปฐพีและยังมีอีกหนึ่งอสุรกาย,เทาเที่ยที่อยู่ข้างๆ.
"โฮกกกกกก!"
เทาเที่ยที่คำรามใส่จงซานด้วยความโกรธ,ราวกับว่ามันต้องการล้างอายก่อนหน้านี้ไป,ทั้งที่มันเป็นเทพอสูรในร้อยลำดับของโลกใบใหญ่,ก่อนหน้านี้กลับตื่นตกใจกับเสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนอย่างงั้นรึ?
ครั้งนี้มันจะกลืนฝ่ายตรงข้ามให้หมดในทันที.
"ฮือ,โฮกก โฮกกกก!"
เทาเที่ยที่ร้องคำรามเสียงดัง,คำรามออกมาไม่หยุดใส่จงซาน,ต้องการกลืนจงซานเป็นอาหาร.
จงซานที่แค่นเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังเทาเที่ย.
"ฟริบๆ!!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องเสียงดังขึ้นในทันที,เสียงดังกล่าวทำให้เทาเที่ยต่อต้านขึ้นในทันที,เสียงดังกล่าวนี้สินะที่ทำให้มันหวาดผวาหวาดกลัวก่อนหน้านี้.
"โฮกกก โฮกกกก!"
เทาเที่ยที่ร้องออกมา,พร้อมกับพุ่งเข้าไปหาในทันที.
ทว่าในเวลานี้,ที่ด้านหลังจงซาน,ทันใดนั้นก็ปรากฏหางจิ้งจอกสีม่วงที่ยืดออกมา.
สองเซียนปฐพีที่ชำเลืองด้วยความแปลกประหลาด,สิ่งนี้คืออะไร?
"ฟริบๆ!!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กระโดดออกมาจากไหล่ของจงซาน,ในเวลานี้ขนาดของมันไม่ใหญ่นัก,มีขนาดเท่ากับความสูงครึ่งหนึ่งของปุถุชนทั่วไป.
สองเซียนปฐพีที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไรกัน?
สายตาของเทาเที่ยที่จดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"โฮกกกกก!"
ใบหน้าของเทาเที่ย,ที่คำรามเสียงดัง.
สายตาของแปดหางสวรรค์ที่เป็นประกายจับจ้องเทาเที่ย,พร้อมกับส่ายหางไปมาแสดงท่าทางข่มขู่,พร้อมกับอ้าปากขึ้นเล็กน้อยเพื่อยั่วเทาเที่ย.
"ฟริบ!!"
เท่าเที่ยที่เผลอถอยห่างออกไปอีกครั้ง,หลังจากถอยหลังออกไปอย่างไม่ตั้งใจ,มันก็รับรู้ว่าไม่ถูกต้อง,มันอ้าปากกว้างด้วยความโกรธก่อนที่จะก้าวไปด้านหน้า.
ปากของเทาเที่ยนั้นอ้ากว้างจนน่าหวาดกลัว,ปากของมันที่กว้างกว่าร้อยจั้งในทันที,พร้อมกับสูบน้ำทะเลที่อยู่ใกล้เข้ามา,,พริบตาเดียวเท่านั้นน้ำทะเลที่ลดฮวบๆหายไปจนหมด,จนมองเห็นแผ่นดิน.
ปากที่อ้ากว้างจนน่าเกรงขาม,พลังเขมือบที่น่าหวาดกลัว.
ส่วนจงซานที่จ้องมองเทาเที่ยด้วยแววตาแปลกประหลาด,เทาเที่ยกำลังแสดงความสามารถอย่างงั้นรึ?
"ฟริบๆ!"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
"ท่านเทาเที่ย,แม้นว่าจะอยู่ในสภาวะเด็ก,ทว่าก็มีความสามารถที่ร้ายกาจ,ตราบเท่าที่กลืนกินลงไปแล้ว,ไม่มีอะไรหนีไปได้,ท้องของท่านลึกสุดหยั่ง,อย่างไม่น่าเชื่อ!"เซียนปฐพีคนหนึ่งที่กล่าวทอดถอนใจ.
เทาเที่ยที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบแกว่งหางเตือนมัน,ทำให้มันขุ่นเคืองก้าวไปด้านหน้า.
เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ก้าวออกไป,ทว่าอีกคนที่ขวางเอาไว้.
"ปล่อยให้ไป,เทาเที่ยมีร่างกายคงกระพัน,พวกเรายังไม่สามารถสร้างบาดแผลได้,ก็แค่เพียงคนทั่วไปสองคนไม่ใช่รึ?"
"อืม!"
ขณะที่เทาเที่ยพุ่งตรงเข้าหาแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ร่างของมันที่ขยายใหญ่กว่าเดิมเกือบหมื่นเท่า,เป็นอสุรกายยักษ์ที่พุ่งตรงมายังทิศของจงซาน.
เทาเที่ยที่ต้องการกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไปทั้งหมด.
ปากที่ใหญ่ยักษ์ของมันที่ปิดท้องฟ้า,พุ่งตรงเข้าหาจงซาน,ราวกับหลุมดำที่กว้างใหญ่กำลังจะครอบไปยังจงซาน,ตี้เสวียนชาและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ตี้เสวี่ยนชาเตรียมลงมือ,จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ทำให้ตี้เสวียนชายั้งมือเอาไว้.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นทรงพลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ช่างน่าเสียดายที่ความเร็วกลับช้า,ไม่สามารถที่จะจับตัวเซียนปฐพีได้,การจะกินพวกเขาคงเป็นไปไม่ได้,ทว่าเท่าเที่ยที่ลงมือก่อน,เซียนปฐพีคงจะยื่นมือเข้ามาไม่ทันแน่.
ดังนั้น,จงซานจึงจงใจเผยจุดอ่อน,ให้เซียนปฐพีทั้งสองวางใจ,เพื่อที่จะจัดการเทาเที่ยก่อน.
เป็นความจริง,ปากของเทาเที่ยที่ปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลัง,พร้อมกับกลืนแปดหางและพวกเขาเข้าไปในร่างในทันที,เป็นพลังอำนาจที่เซียนปฐพีคิดว่าพวกเขาคงยากที่จะหลบหนีได้.
เทาเที่ยที่กลืนกินแม้แต่มิติอากาศรอบๆ,กลืนทุกอย่างลงท้องของมัน.
เซียนปฐพีที่กล่าวหยัน,ราวกับว่าไม่ต้องถึงมือพวกเขาแม้แต่น้อย.
"กลืน,กลืนไปแล้ว!"เซียนปฐพีที่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เทาเที่ยที่กลืนกลุ่มจงซานไปเรียบร้อยแล้ว.
”~~!”
เซียนปฐพีทั้งสองที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น,"ไม่มีเหลือ,กลืนหายไปแล้ว!"
เซียนปฐพีที่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ,ทว่าทันใดนั้น,ใบหน้าที่ดีใจก็กลายเป็นแข็งค้าง,ใบหน้าที่ราวกับท้องผูกมาเป็นเดือน,เซียนปฐพีอีกคนที่หวาดหวาขึ้นทันทีเช่นกัน.
พวกเขากำลังเห็นอะไรกัน.
สองเซียนปฐพีที่กลายเป็นโง่งั่ง,ราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.
ต่อหน้าต่อตา,เทาเที่ยขนาดใหญ่โตมโหฬาร,ไม่มี! แต่ถูกแทนที่ด้วยอสุรกายแปดหาง!
อสุรกายแปดหาง,ที่ขยายร่างหลายหมื่นจั้งพริบตาเดียวพร้อมกับกลืนเทาเที่ยไป?
เขมือบไปแล้ว?
เท่าเที่ยถูกสวาปามไปแล้ว?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
สองเซียนปฐพีที่เหม่อลอยละล้าละลัง,ก่อนที่เซียนปฐพีคนหนึ่งที่ตั้งสติได้พร้อมกับชักกระบี่ยาวออกมา,พุ่งเข้าหาแปดหางสวรรค์,เพราะว่าปากของแปดหางในเวลานี้กำลังอมเทาเที่ยอยู่,คงจะยังไม่ได้ย่อยเทาเที่ย.
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังหนักหน่วงตัดลงมาในทันที,อำนาจวิเศษที่กรีดอากาศพุ่งตรงไปยังร่างของแปดหางสวรรค์,พลังกดดันราวกับว่าท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่.
เงากระบี่ขนาดใหญ่โต,พุ่งตรงสับไปยังด้านหลังของแปดหางสวรรค์,สายตาของมันที่จดจ้องมองคราหนึ่งก่อนที่จะอ้าปากกว้างในทันที.
ปากใหญ่ๆของมันเคลื่อนที่เร็วมาก,พริบตาเดียวก็งับไปจนถึงครึ่งหนึ่ง.
"สว๊วปปป!"
เสียงที่หวีดหวิว,อำนาจของปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดหายไปในทันที.
"พุ!"
เซียนปฐพีคนดังกล่าวพ่นโลหิตคำโต,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีดจดจ้องมองไปยังกระบี่บนมือที่ขาดหายไปครึ่งหนึ่ง.
นี่คือกระบี่วิเศษที่หลอมสกัดกลั่นกว่าหมื่นปี,ถูกกินไปอย่างงั้นรึ?
เซียนปฐพีที่เจ็บปวดหัวใจที่สุดมากยิ่งกว่าอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับซะอีก.
มารดาเถอะนี่มันอสุรกายอะไรกัน?
..................................
สถานที่เคยถูกเรียกว่าต้าหลิว.
ท้ายที่สุดซือหม่าเข่อก็สามารถขับเพลิงของลู่ปู้เหว่ยออกมาได้ทั้งหมด,สนนิรันดร์ของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก,ที่มือของซือหม่าเข่อที่ถือเพลิงที่มีรูปร่างเหมือนกับโลหะ.
เขาที่จดจ้องมองลงไป,เป็นเหรียญทอง,ที่มีรูปร่างเปลวเพลิง,ซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองด้วยความงงงวย,สิ่งนี้,แท้จริงคืออะไรกันแน่?
เจ้าวายร้ายนั่น,ได้ใช้เหรียญทองสร้างเป็นเปลวเพลิงอย่างงั้นรึ?
ซือหม่าเข่อที่บดขยี้เหรียญทอง,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ,การประชุมสภาสวรรค์ในครั้งนี้,นับว่าโชคร้ายจริงๆ.
แต่ก็ยังโชคดีที่ยังมีกู่เจิ้งอี้และเฉินฉีเทียนยังคงอยู่.
"เซียนเซิงซือหม่า,เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านกลับมา,ขอเชิญไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงเพื่อสบทบกับพวกเราก็แล้วกัน!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวเชิญออกมา.
"อืม!"ซือหม่าเข่อพยักหน้ารับ.
จากนั้น,ผ่านไปอีกสองวัน,ซือหม่าเข่อที่ยังคงรอคอย,ใบหน้าบิดเบี้ยว,ทำไมถึงได้ใช้เวลาจัดการนานขนาดนี้กัน?
ท้ายที่สุด,ตอนเช้าในวันที่สาม,ซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความร้อนรน,ก็ปรากฏเห็นริ้วแสงที่พุ่งมาจากพื้นที่ไกลออกไป.
ไม่นานจากนั้น,ใบหน้าของซือหม่าเข่อที่เปลี่ยนไปกระตุกเป็นระยะๆ,ชายที่ใบหน้าซีดขาว,ร่างกายที่ชโลมไปด้วยโลหิต,ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผลเต็มไปหมด,ด้วยการใช้วิชาลับและเผาพลังชีวิตตัวเอง,ทำให้ประครองชีวิตกลับมาได้.
"เกิดอะไรขึ้น? อีกคนล่ะ?
เทาเที่ยล่ะ?"
"ต้าเหริน,เทาเที่ย,ถูกรับประทานไปแล้ว!"ชายคนดังกล่าวพูดเสียงสั่นด้วยอาการตื่นตระหนก.
"หมายความว่าอย่างไร?
เจ้ากำลังพูดอะไร?"ซือหม่าเข่อที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"เทาเที่ย,เทาเที่ยถูกอสุรกายตนหนึ่งกินไปแล้ว!"สีหน้าของชายคนดังกล่าวยังตื่นตกใจไม่หยุด.
"สารเลว,บัดซบ,มีแต่เทาเที่ยที่กินคนอื่น,มันจะมีอสุกายที่ใหนกินเทาเที่ยได้กัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวเสี่ยงดังด้วยความโกรธ.
อสุรกาย?สารเลว,ใต้สวรรค์แห่งนี้,มันยังมีอะไรที่สวาปามเทาเที่ยได้กัน?
"เป็นความจริง,ต้าหริน,เทาเที่ยถูกอสุรกายที่ไม่รู้จักกินไป,เหล่าอู่ตายไปเรียบร้อยแล้ว,ข้าเองก็เกือบเอาตัวไม่รอดกลับมา!"เซียนปฐพีที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อกล่าวถึงอสุรกายตนดังกล่าว.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้แน่นอน,เจ้าหลอกข้า,เจ้าโกหก!"ซือหมาเข่อที่เขย่าเซียนปฐพีที่บาดเจ็บไปมาพร้อมกับตะโกนเสียงดัง.
เซียนปฐพีคนดังกล่าวที่ก้มหน้า,พร้อมกับนำกระบี่เซียนครึ่งหนึ่งออกมา.
"ต้าเหริน,ท่านดูกระบี่ข้า,ถูกอสุรกายตนดังกล่าวกินไปครึ่งหนึ่ง."เซียนปฐพีที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด.
กระบี่? ใช่กระบี่? เหลือเพียงแค่ด้ามกระบี่และใบกระบี่ที่ยาวเพียงห้าชุน(2.5ซ.ม.)
เท่านั้น,นี่ยังเรียกว่ากระบี่อีกรึ? นี่มันมีดสั้นแล้ว?
ซือหม่าเข่อที่จ้องมองกระบี่หักๆ,ใบหน้ากระตุกไปมา,ด้ามกระบี่ที่ซือหม่าเข่อเคยเห็น,เป็นของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเอง,มันถูกกินไปอย่างงั้นรึ?
นี่มันอสุรกายอะไรกัน? อสูรกายที่สวาปามแม้แต่เทาเที่ยอย่างงั้นรึ?
จากนั้นอีกห้าวัน,เซียนปฐพีอีกหกคนที่ออกไป,ก็ไม่กลับมา,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอีกแล้ว,พวกเขาไม่มีวันกลับมาตลอดกาลแล้ว.
ในเวลานี้,ซือหม่าเข่อที่เข้าใจได้ในที่สุด,โลกใบเล็กแห่งนี้น่าหวาดกลัวอย่างที่สุด,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ก็ทรงพลังเทียบเท่าราชวงศ์สวรรค์แล้ว,ราชวงศ์ราชันย์ของที่นี่ทรงพลังน่าเกรงขามมาก,เป็นโลกที่แปลกประหลาดมาก,เป็นโลกที่น่าหวาดกลัวน่าเกรงขามอย่างไม่ต้องสงสัย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น