Immortality Chapter 712 Ying's magical powers
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 712 อำนาจวิเศษของหยิง.
Chapter 712 Ying's magical powers
เทาเที่ย 饕餮 เป็นสัตว์ในตำนานจีนที่มีมาแต่โบราณอยู่ ความหมายของชื่อคือ
"ความตะกละตะกลาม" เป็นอสูรกายที่แทนความตะกละ ละโมบ ไม่รู้จักเพียงพอ มีรูปร่างเป็นมังกรผสมกับหมาป่า
"ในเมื่อเข้ามาภายในโลกเขตแดนของข้าแล้ว,ก็เหมือนกับลูกไก่ในกับมือ,ยังต้องการจะจากไปอยู่อย่างงั้นรึ?"
กับคำพูดของซือหม่าเข่อ,เป็นการเตรียมการเอาไว้แล้วว่า,ตราบที่เขาสังหารราชาที่ไม่ยอมจำนนต่อเขา,วาสนาราชวงศ์ทั้งหมดก็จะแตกแยก,ในเวลานั้นทหารของกู่เจิ้งอี้ก็จะกระจายไปทุกทิศทาง,สามารถรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งได้เหมือนกัน.
เป็นแผนการตั้งแต่แรกแล้ว,ขอแค่มีราชาสักคนเห็นด้วยกับเขา,ที่เหลือไม่จำเป็นให้เขาต้องใส่ใจเลยแม้แต่น้อย.
เซียนสวรรค์,และสิบเซียนปฐพี,และยังมีโลกเขตแดนของเซียนสวรรค์,ในความคิดของซือหม่าเข่อนั้น,แทบจะมั่นใจว่าไม่มีใครสามารถต้านได้.
หยิงไม่ได้รู้สึกโกรธเกรี้ยวกับคำพูดของซือหม่าเข่อแต่อย่างใด,ทว่าจดจ้องมองไปยังซือหม่าเข่ออย่างใจเย็น,"นอกเหนือจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ก็ยังมีโลกใบเล็กแห่งอื่นด้วยอย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะไท่ชูเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะยื่นมือมาถึงที่นี่,หากแต่ส่งเพียงเจ้าคนเดียวมากำราบโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?"
ได้ยินคำพูดของหยิง,ซือหม่าเข่อที่ขมวดคิ้วไปมา,สายตาเที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,สิบเซียนปฐพีที่เขานำมา,ไม่กล่าวถึง,ราวกับว่ามองไม่เห็นพวกเขารึอย่างไร?
"ข้าคนเดียวไม่พอรึไง?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
ท้ายที่สุดซือหม่าเข่อก็รู้แล้วทำไมสถานการณ์ดูไม่ราบรื่นก่อนหน้านี้นั้น,เดิมทีคนเหล่านี้ไม่คิดที่จะให้ความร่วมมือตั้งแต่แรกแล้ว,เป็นเช่นนี้เองรึ?
คนกลุ่มนี้บ้าคลั่งขนาดนี้เลยรึ?
จงซาน,ที่มีระดับราชันย์แท้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะหาญกล้ายโสโอหัง,ต่อหน้าเขาที่เป็นเซียนสวรรค์,มีพลังเทียบเท่าระดับสวรรค์แท้ขั้นที่
12 ,กลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยรึ?
โลกใบเล็กแห่งนี้มันเต็มไปด้วยคนป่าเถื่อนรึอย่างไร?
หยิงที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,พลางส่ายหน้าไปมา,ช่างไร้สาระนัก.
"ลู่ปู่เหว่ย,กลับขบวน!"หยิงกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่ปู้เหว่ยที่โค้งคำนับรับ.
"กลับอย่างงั้นรึ? น่าขัน,น่าขันสิ้นดี,เจ้าจะออกไป?
ในโลกเขตแดนของข้า,ไม่มีใครออกไปได้หากข้าไม่อนุญาต,ไม่มีใครทะลวงโลกเขตแดนของข้าได้"ซือหม่าเข่อที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองซือหม่าเข่อ,ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด.
"โลกเขตแดนอย่างงั้นรึ? โลกเขตแดนของเจ้าต้องใช้สนนิรันดร์ในการสนับสนุนไม่ใช่รึ?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถามออกไป.
"แล้วอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"รากเทวะที่ข้าเคยเห็นนั้น,เป็นป่าสนม่วงนิรันดร์,แต่ของเจ้านี้มันน่าเศร้าจริงๆ!"ลู่ปู้เหว่ยที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"ช่างน่าเศร้าอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าเข่อกล่าวเหยียดหยัน.
"เป็นรากเทวะที่น่าเศร้า,เพราะว่าเพลิงและทองนั้น,กำราบธาตุไม้ได้,เป็นหายนะของเจ้าแล้ว."ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หายนะอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,กลับปุถุชนกระจอกๆกลับคิดว่าจะทำลายสนนิรันดร์ของข้าได้รึ? น่าขัน,น่าขันเกินไปแล้ว!"ซือหม่าเข่อที่หัวเราะเหยียดหยัน.
"ก็ลองดู?"ลู่ปู้เหว่ยกล่าเยาะเย้ย.
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองลู่ปู้เหว่ย.
ก่อนจะเห็นลู่ปู้เหว่ยที่ชี้นิ้วออกมา,ปรากฏเพลิงสีทองลุกไม้ขึ้นในทันที,เปลวเพลิงดังกล่าวนี้,ทำให้ซือหม่าเข่อต้องดวงตาหดเกร็ง,ไม่เพียงแค่ทรงพลัง,อุณหภูมิของมันยังสูงมาก,นี่เพลิงอะไรกัน?
เพลิงที่มีพลังธาตุทองอย่างงั้นรึ?
"ขอคำชี้แนะด้วย!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
ลู่ปู้เหว่ยที่ปล่อยเพลิงพุ่งตรงไปยังสนนิรันดร์ที่มีขนาดหนึ่งล้านจั้งในทันที.
"ขอให้เป๋าเป่ยอออกไป!"
"วีด..ตูมมมมมมมมมมม!"
ทันทีที่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าร้องออกมาเสียงดัง,ทันใดนั้นก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทุกคนสัมผัสได้แค่เห็นริ้วแสงเจ็ดสีพุ่งออกไป,อากาศที่บิดเบี้ยวขาดเป็นทางยาว,ที่ด้านหน้าปรากฏรูขนาดใหญ่ขึ้น,ทะลวงโลกเขตแดนกลายเป็นช่องขนาดใหญ่ออกไปด้านนอก.
กงเหล่ยเทียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ก้าวออกไปด้านนอก.
รูขนาดใหญ่ที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา,ทว่าซือหม่าจื่อที่ปากค้าง,ดวงตากลมโต,เผยท่าทางไม่อยากเชื่ออย่างที่สุด.
"นี่มัน,นี่มัน,นี่มันนนนนนน!"ซือหม่าจื่อที่เศร้าขึ้นมาในทันที.
เขาที่บอกก่อนหน้านี้ว่าไม่มีใครทะลวงผ่านโลกเขตแดนของเขาได้,ทันใดนั้นคนสองคนก็ออกไปในทันที,กลายเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงอย่างหนัก.
โลกเขตแดนที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา,รูที่มีดบินสังหารเซียนได้กลับมาเป็นปรกติแล้ว,ซือหม่าเข่อที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด.
"พวกเจ้า,ไปนำตัวพวกมันกลับคืนมา!"ซือหม่าเข่อที่สังการเซียนปฐพีสองคนในทันที.
"รับทราบ!"เซียนปฐพีสองคนที่รับคำและหายไปในทันที.
ส่วนในเวลานี้,เพลิงสีทองของลูปู้เหว่ยพุ่งไปยังสนนิรันดรเรียบร้อยแล้ว.
ก่อนหน้านี้,ซือหม่าจื่อระมัดระวัง,หากแต่เพราะว่าโกรธเกรี้ยว,ทำให้เขาไม่คิดที่จะหลบ,ทันใดนั้นสนนิรันดร์ก็ลุกไหม้กลายเป็นเพลิงสีน้ำเงินที่ไหม้ไปทั่วลามกระจายไปยังเขตแดนโลกของเขาพร้อมเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
เพลิงสีทองและสนนิรันดร์ทันทีที่สัมผัสกันนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวติดๆกัน.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ราวกับว่าเปลวเพลิงที่พบเชื้อเพลิง,เกิดระเบิดพร้อมกับลุกไหม้จนไปถึงรากของสนนิรันดร์,เปลวเพลิงที่ขยายขนาดอย่างรวดเร็ว,พริบตาเดียวก็ปกคลุมสนนิรันดรล้านจั้งแล้ว,เปลวเพลิงที่โถมกระหน่ำลุกโชนสว่างจ้า.
"ไม่!!!!"
ทันใดนั้นซือหม่าเข่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ไม่เพียงแค่เศร้าใจแล้ว,แต่เป็นความตกใจ,ใบหน้าเดี๋ยวขาวเดี๋ยวแดง,รากเทวะของเขาที่ระเบิดดังสนั่นได้รับความเสียหายอย่างหนัก,แน่นอนว่ามันส่งผลต่อซือหม่าเข่ออย่างหนักเช่นกัน.
"ครืนนนนน!"
โลกเขตแดนพังทลายลงในทันที,เหลือแค่เพียงสนนิรันดร์ที่เปลวเพลิงลุกไหม้.
ซือหม่าเข่อที่ร้องเสียงหลง,นี่มันเรื่องอะไร,มันเกิดอะไรขึ้น.
สนนิรันดร์ที่ถูกดึงกลับเข้ามาในร่างทันที,ร่างกายของเขาที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นแดงซ่าน,กำลังต่อต้านเพลิงที่รุนแรงนั่นอยู่.
สนนิรันดร์ตอนนี้ยังมีเปลวเพลิงติดอยู่,ทำให้ซือหม่าเข่อต้องกำราบมันก่อน.
ซือหม่าเข่าที่นั่งสมาธิลง,ใบหน้าเดี๋ยวขาวเดี๋ยวแดง.
"ต้าเหริน!"เหล่าเซียนปฐพีที่ตื่นตกใจ,แม้แต่เท่าเที่ยเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
ซือหม่าเข่อที่กำลังพบกับโศกนาฏกรรม,เขาที่ดึงสนนิรันดร์กลับคืน,พร้อมกับนั่งสมาธิเพื่อต้านทานเพลิงที่ลุกไหม้รากเทวะของเขา.
จงซาน,ตี้เสวียนชา,หยิงและลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,จากนั้นก็บินจากไป.
เซียนปฐพีทั้งแปดที่จดจ้องมองพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้,ไม่มีทางเลือก,การรักษาความปลอดภัยของต้าเหรินนั้นสำคัญที่สุด.
เทาเที่ยที่คำรามหลายครั้งใส่จงซาน,เห็นได้ชัดเจนก่อนหน้านี้,มันรู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับจงซานเป็นอย่างมาก,ทว่าตอนนี้มันที่รู้สึกถึงความปลอดภัยของเจ้านายมัน,จึงไม่กล้าไล่ตามไปเช่นกัน.
เวลานี้เหลือเพียงแค่กู่เจิ้งอี้และเฉินฉีเทียนเท่านั้น.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไรต่อ,พร้อมจากไป,ซือหม่าเข่อเป็นคนของศาลเทวะไท่ชู,มาเพื่อกำราบทุกคนอย่างงั้นรึ?
หยิงที่กลับไปยังรถเลื่อนขบวนเก้ามังกร,ซึ่งมีทัพของต้าฉินนำขบวนเสด็จ.
"ออกเดินทาง!"
ขันทีชราที่ตะโกนเสียงดัง,ขบวนเสด็จของหยิงก็จากไปต่อหน้าของเซียนปฐพีที่ได้แต่จับจ้อง.
หลังจากทีพวกเขาจากไปแล้วครึ่งชั่วยาม,ซือหม่าเข่อก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,แม้นว่าจะยังไม่ฟื้นฟูกลับคืนปกติได้อย่างสมบูรณ์,แต่ก็สามารถหยุดการลุกลามของเปลวเพลิงได้ชั่วคราว,ตอนนี้เขาต้องหยุด,เพื่อออกมาจัดการเรื่องต่างๆ.
สายตาของเขาที่กวาดตามองไปยังพื้นที่รอบๆ.
"พวกมัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ต้าเหริน,พวกมันไปหมดแล้ว!"เซียนปฐพีคนหนึ่งกล่าวตอบ.
"สารเลว,เจ้าพวกโง่นั่น,ยังไม่ตามไปอีก!"ซือหม่าเข่อที่ตะโกนเสียงดัง.
"แต่ว่า,ต้าเหรินท่านล่ะ?"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจ้าสามคนตามต้าฉินไป,ฆ่ามันให้หมด,เจ้าตามจงซานและตี้เสวียนชาไป,ฆ่ามัน."ซือหม่าเข่อสั่งการ.
"โฮกกก!"
เทาเที่ยที่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เจ้าต้องการกินจงซานอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าเข่อที่จ้องมองไปยังเทาเที่ย.
"โฮก!"
เทาเที่ยพยักหน้ารับ.
"เจ้านำเทาเที่ยไปด้วย,สังหารจงซาน,ดูแลความปลอดภัยให้กับเทาเที่ยด้วย!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ขอรับ!"
ในเวลาเดียวกัน,เซียนปฐพีเจ็ดคนก็ออกไป,ซึ่งเหลือดูแลความปลอดภัยของซืหม่าเข่อสามคน.
กู่เจิ้งอี้ที่ยืนอยู่อีกฟาก,จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ใบหน้าที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดเล็กน้อย,ซือหม่าเข่อต้องการใช้ประโยชน์กับกู่เจิ้งอี้ในการแยกสวรรค์,ส่วนกู่เจิ้งอี้เองก็ต้องการใช้ประโยชน์ซือหม่าเข่อ?
เซียนสวรรค์,ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆเช่นกัน.
ที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ขบวนของหยิงที่กำลังกลับไปยังเมืองเซียนหยาง,ซึ่งเดินทางผ่านมาหลายล้านลี้แล้ว.
ทันใดนั้น,ก็ปรากฏร่างสองร่างมาขวางขบวนเสด็จของเขา,เป็นเซียนปฐพีที่ไล่ตามาทีหลังครึ่งชั่วยามนั่นเอง,ท้ายที่สุดก็ไล่ทัน.
ขบวนของหยิงที่หยุดลง.
"ตั้งแถวประจัญบาล!"เสียงของขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
ทหารของต้าฉินที่ชี้หอกยาวไปด้านหน้า,จิตสังหารที่โถมกระหน่ำไปยังเซียนปฐพีทั้งสอง.
เซียนปฐพีที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,พร้อมกับนำกระบี่ยาวชี้ไปด้านหน้า,เตรียมสังหารทั้งหมด.
ขณะที่เซียนปฐพีทั้งสองเตรียมลงมือ,ม่านรถเลื่อนมังกรของหยิงก็เปิดออก,หยิงที่ก้าวออกมา,ลู่ปู้เหว่ยไม่ได้อยู่ที่นี่,หยิงรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของเซียนปฐพีทั้งสอง,ไม่ต้องการให้คนของเขาเป็นอะไรไป.
ทหารของเขาตอนนี้,ยังไม่มีพลังพอที่จะจัดการเซียนปฐพีทั้งสองได้.
"เจ้าต้องการจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าวออกไปอย่างไม่แยแส.
"ต้าเหรินมีคำสั่ง,สังหารทุกคน!"เซียนปฐพีกล่าว.
"สังหารข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงเผยยิ้มอย่างเย็นชา.
ทันใดนั้น,หยิงที่ยื่นมือขวาแบมือออกไป.
กระบี่ของเซียนปฐพีทั้งสองหยุดลงในทันที,พวกเขาที่รู้สึกหวาดผวาตื่นตกใจอย่างที่สุด.
ฝ่ามือของหยิงนั้น,ปรากฏแสงขนาดเล็กเป็นจุดๆมากมายปรากฏออกมา,จุดแสงสว่างที่หมุนวนอยู่บนฝ่ามือของหยิงช้าๆ.
นี่ไม่ใช่จุดแสง,เซียนปฐพีเห็นได้อย่างชัดเจนว่า,แสงสว่างก้อนเล็กๆที่โคจรรอบๆนั้น,คือดวงดารานับไม่ถ้วน,ได้ปราฏขึ้นบนฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าอยู่ในจักรวาลแห่งหนึ่ง,มีดาวเคราะห์และดวงดารากำลังหมุนโคจรไปมาบนฝ่ามือของเขา,บนฝ่ามือของเขา,มีจักรวาลปรากฏขึ้นอย่างงั้นรึ?
"ทักษะเทวะ? ฝ่ามือจักรวาล!"เซียนปฐพีที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
เซียนปฐพีทั้งสองที่ราวกับตระหนักได้ในทันที,จ้องมองหยิงด้วยความหวาดกลัว,ไร้ซึ่งลังเล,พวกเขาที่หนีในทันที,ทว่า,หยิงได้ลงมือเรียบร้อยแล้ว,มีรึที่พวกเขาจะหนีได้.
แทบจะในทันที,รอบๆร่างของเซียนปฐพีทั้งสองกลายเป็นสีดำปกคลุม,พวกเขาที่ถูกดึงไปยังมิติแห่งหนึ่ง,เป็นมิติที่มีดวงดารามากมายที่กำลังโคจรไปรอบๆ,เป็นจักรวาลแห่งหนึ่งในโลกใบใหญ่.
เซียนปฐพีทั้งสองรู้ดี,พวกเขาไม่ได้อยู่ในท้องฟ้าแต่อย่างใด,ทว่าอยู่ในฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าพลังที่มากมายมหาศาลกำลังบดขยี้เซียนปฐพีทั้งสองอยู่.
เซียนปฐพีทั้งสองไม่มีแรงที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย,ได้แต่หวาดผวาตัวสั่นขยับตัวไม่ได้,พลังอำนาจแห่งดวงดาราที่กำลังกดทับพวกเขาอย่างหนักหน่วง,ท้ายที่สุดก็แตกสลายกลายเป็นผุยผงในทันที.
จักรวาลบนฝ่ามือ,ดวงดารามากมายที่โคจรรอบๆ,ทันใดนั้นก็หายไป,หยิงที่ชักฝ่ามือกลับพร้อมกับก้าวกลับเข้าไปในรถเลื่อนมังกร.
"ออกเดินทางต่อ!"
Chapter 712 Ying's magical powers
嬴的神通
อำนาจวิเศษของหยิง.
เทาเที่ย 饕餮 เป็นสัตว์ในตำนานจีนที่มีมาแต่โบราณอยู่ ความหมายของชื่อคือ
"ความตะกละตะกลาม" เป็นอสูรกายที่แทนความตะกละ ละโมบ ไม่รู้จักเพียงพอ มีรูปร่างเป็นมังกรผสมกับหมาป่า
"ในเมื่อเข้ามาภายในโลกเขตแดนของข้าแล้ว,ก็เหมือนกับลูกไก่ในกับมือ,ยังต้องการจะจากไปอยู่อย่างงั้นรึ?"
กับคำพูดของซือหม่าเข่อ,เป็นการเตรียมการเอาไว้แล้วว่า,ตราบที่เขาสังหารราชาที่ไม่ยอมจำนนต่อเขา,วาสนาราชวงศ์ทั้งหมดก็จะแตกแยก,ในเวลานั้นทหารของกู่เจิ้งอี้ก็จะกระจายไปทุกทิศทาง,สามารถรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งได้เหมือนกัน.
เป็นแผนการตั้งแต่แรกแล้ว,ขอแค่มีราชาสักคนเห็นด้วยกับเขา,ที่เหลือไม่จำเป็นให้เขาต้องใส่ใจเลยแม้แต่น้อย.
เซียนสวรรค์,และสิบเซียนปฐพี,และยังมีโลกเขตแดนของเซียนสวรรค์,ในความคิดของซือหม่าเข่อนั้น,แทบจะมั่นใจว่าไม่มีใครสามารถต้านได้.
หยิงไม่ได้รู้สึกโกรธเกรี้ยวกับคำพูดของซือหม่าเข่อแต่อย่างใด,ทว่าจดจ้องมองไปยังซือหม่าเข่ออย่างใจเย็น,"นอกเหนือจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ก็ยังมีโลกใบเล็กแห่งอื่นด้วยอย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะไท่ชูเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะยื่นมือมาถึงที่นี่,หากแต่ส่งเพียงเจ้าคนเดียวมากำราบโลกใบนี้อย่างงั้นรึ?"
ได้ยินคำพูดของหยิง,ซือหม่าเข่อที่ขมวดคิ้วไปมา,สายตาเที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,สิบเซียนปฐพีที่เขานำมา,ไม่กล่าวถึง,ราวกับว่ามองไม่เห็นพวกเขารึอย่างไร?
"ข้าคนเดียวไม่พอรึไง?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
ท้ายที่สุดซือหม่าเข่อก็รู้แล้วทำไมสถานการณ์ดูไม่ราบรื่นก่อนหน้านี้นั้น,เดิมทีคนเหล่านี้ไม่คิดที่จะให้ความร่วมมือตั้งแต่แรกแล้ว,เป็นเช่นนี้เองรึ?
คนกลุ่มนี้บ้าคลั่งขนาดนี้เลยรึ?
จงซาน,ที่มีระดับราชันย์แท้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะหาญกล้ายโสโอหัง,ต่อหน้าเขาที่เป็นเซียนสวรรค์,มีพลังเทียบเท่าระดับสวรรค์แท้ขั้นที่
12 ,กลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยรึ?
โลกใบเล็กแห่งนี้มันเต็มไปด้วยคนป่าเถื่อนรึอย่างไร?
หยิงที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,พลางส่ายหน้าไปมา,ช่างไร้สาระนัก.
"ลู่ปู่เหว่ย,กลับขบวน!"หยิงกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่ปู้เหว่ยที่โค้งคำนับรับ.
"กลับอย่างงั้นรึ? น่าขัน,น่าขันสิ้นดี,เจ้าจะออกไป?
ในโลกเขตแดนของข้า,ไม่มีใครออกไปได้หากข้าไม่อนุญาต,ไม่มีใครทะลวงโลกเขตแดนของข้าได้"ซือหม่าเข่อที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
ลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองซือหม่าเข่อ,ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด.
"โลกเขตแดนอย่างงั้นรึ? โลกเขตแดนของเจ้าต้องใช้สนนิรันดร์ในการสนับสนุนไม่ใช่รึ?"ลู่ปู้เหว่ยสอบถามออกไป.
"แล้วอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"รากเทวะที่ข้าเคยเห็นนั้น,เป็นป่าสนม่วงนิรันดร์,แต่ของเจ้านี้มันน่าเศร้าจริงๆ!"ลู่ปู้เหว่ยที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"ช่างน่าเศร้าอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าเข่อกล่าวเหยียดหยัน.
"เป็นรากเทวะที่น่าเศร้า,เพราะว่าเพลิงและทองนั้น,กำราบธาตุไม้ได้,เป็นหายนะของเจ้าแล้ว."ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หายนะอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,กลับปุถุชนกระจอกๆกลับคิดว่าจะทำลายสนนิรันดร์ของข้าได้รึ? น่าขัน,น่าขันเกินไปแล้ว!"ซือหม่าเข่อที่หัวเราะเหยียดหยัน.
"ก็ลองดู?"ลู่ปู้เหว่ยกล่าเยาะเย้ย.
ดวงตาของซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองลู่ปู้เหว่ย.
ก่อนจะเห็นลู่ปู้เหว่ยที่ชี้นิ้วออกมา,ปรากฏเพลิงสีทองลุกไม้ขึ้นในทันที,เปลวเพลิงดังกล่าวนี้,ทำให้ซือหม่าเข่อต้องดวงตาหดเกร็ง,ไม่เพียงแค่ทรงพลัง,อุณหภูมิของมันยังสูงมาก,นี่เพลิงอะไรกัน?
เพลิงที่มีพลังธาตุทองอย่างงั้นรึ?
"ขอคำชี้แนะด้วย!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
ลู่ปู้เหว่ยที่ปล่อยเพลิงพุ่งตรงไปยังสนนิรันดร์ที่มีขนาดหนึ่งล้านจั้งในทันที.
"ขอให้เป๋าเป่ยอออกไป!"
"วีด..ตูมมมมมมมมมมม!"
ทันทีที่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าร้องออกมาเสียงดัง,ทันใดนั้นก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ทุกคนสัมผัสได้แค่เห็นริ้วแสงเจ็ดสีพุ่งออกไป,อากาศที่บิดเบี้ยวขาดเป็นทางยาว,ที่ด้านหน้าปรากฏรูขนาดใหญ่ขึ้น,ทะลวงโลกเขตแดนกลายเป็นช่องขนาดใหญ่ออกไปด้านนอก.
กงเหล่ยเทียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ก้าวออกไปด้านนอก.
รูขนาดใหญ่ที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา,ทว่าซือหม่าจื่อที่ปากค้าง,ดวงตากลมโต,เผยท่าทางไม่อยากเชื่ออย่างที่สุด.
"นี่มัน,นี่มัน,นี่มันนนนนนน!"ซือหม่าจื่อที่เศร้าขึ้นมาในทันที.
เขาที่บอกก่อนหน้านี้ว่าไม่มีใครทะลวงผ่านโลกเขตแดนของเขาได้,ทันใดนั้นคนสองคนก็ออกไปในทันที,กลายเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงอย่างหนัก.
โลกเขตแดนที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา,รูที่มีดบินสังหารเซียนได้กลับมาเป็นปรกติแล้ว,ซือหม่าเข่อที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด.
"พวกเจ้า,ไปนำตัวพวกมันกลับคืนมา!"ซือหม่าเข่อที่สังการเซียนปฐพีสองคนในทันที.
"รับทราบ!"เซียนปฐพีสองคนที่รับคำและหายไปในทันที.
ส่วนในเวลานี้,เพลิงสีทองของลูปู้เหว่ยพุ่งไปยังสนนิรันดรเรียบร้อยแล้ว.
ก่อนหน้านี้,ซือหม่าจื่อระมัดระวัง,หากแต่เพราะว่าโกรธเกรี้ยว,ทำให้เขาไม่คิดที่จะหลบ,ทันใดนั้นสนนิรันดร์ก็ลุกไหม้กลายเป็นเพลิงสีน้ำเงินที่ไหม้ไปทั่วลามกระจายไปยังเขตแดนโลกของเขาพร้อมเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
เพลิงสีทองและสนนิรันดร์ทันทีที่สัมผัสกันนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวติดๆกัน.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
ราวกับว่าเปลวเพลิงที่พบเชื้อเพลิง,เกิดระเบิดพร้อมกับลุกไหม้จนไปถึงรากของสนนิรันดร์,เปลวเพลิงที่ขยายขนาดอย่างรวดเร็ว,พริบตาเดียวก็ปกคลุมสนนิรันดรล้านจั้งแล้ว,เปลวเพลิงที่โถมกระหน่ำลุกโชนสว่างจ้า.
"ไม่!!!!"
ทันใดนั้นซือหม่าเข่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ไม่เพียงแค่เศร้าใจแล้ว,แต่เป็นความตกใจ,ใบหน้าเดี๋ยวขาวเดี๋ยวแดง,รากเทวะของเขาที่ระเบิดดังสนั่นได้รับความเสียหายอย่างหนัก,แน่นอนว่ามันส่งผลต่อซือหม่าเข่ออย่างหนักเช่นกัน.
"ครืนนนนน!"
โลกเขตแดนพังทลายลงในทันที,เหลือแค่เพียงสนนิรันดร์ที่เปลวเพลิงลุกไหม้.
ซือหม่าเข่อที่ร้องเสียงหลง,นี่มันเรื่องอะไร,มันเกิดอะไรขึ้น.
สนนิรันดร์ที่ถูกดึงกลับเข้ามาในร่างทันที,ร่างกายของเขาที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นแดงซ่าน,กำลังต่อต้านเพลิงที่รุนแรงนั่นอยู่.
สนนิรันดร์ตอนนี้ยังมีเปลวเพลิงติดอยู่,ทำให้ซือหม่าเข่อต้องกำราบมันก่อน.
ซือหม่าเข่าที่นั่งสมาธิลง,ใบหน้าเดี๋ยวขาวเดี๋ยวแดง.
"ต้าเหริน!"เหล่าเซียนปฐพีที่ตื่นตกใจ,แม้แต่เท่าเที่ยเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
ซือหม่าเข่อที่กำลังพบกับโศกนาฏกรรม,เขาที่ดึงสนนิรันดร์กลับคืน,พร้อมกับนั่งสมาธิเพื่อต้านทานเพลิงที่ลุกไหม้รากเทวะของเขา.
จงซาน,ตี้เสวียนชา,หยิงและลู่ปู้เหว่ยที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,จากนั้นก็บินจากไป.
เซียนปฐพีทั้งแปดที่จดจ้องมองพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้,ไม่มีทางเลือก,การรักษาความปลอดภัยของต้าเหรินนั้นสำคัญที่สุด.
เทาเที่ยที่คำรามหลายครั้งใส่จงซาน,เห็นได้ชัดเจนก่อนหน้านี้,มันรู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับจงซานเป็นอย่างมาก,ทว่าตอนนี้มันที่รู้สึกถึงความปลอดภัยของเจ้านายมัน,จึงไม่กล้าไล่ตามไปเช่นกัน.
เวลานี้เหลือเพียงแค่กู่เจิ้งอี้และเฉินฉีเทียนเท่านั้น.
จงซานที่ไม่กล่าวอะไรต่อ,พร้อมจากไป,ซือหม่าเข่อเป็นคนของศาลเทวะไท่ชู,มาเพื่อกำราบทุกคนอย่างงั้นรึ?
หยิงที่กลับไปยังรถเลื่อนขบวนเก้ามังกร,ซึ่งมีทัพของต้าฉินนำขบวนเสด็จ.
"ออกเดินทาง!"
ขันทีชราที่ตะโกนเสียงดัง,ขบวนเสด็จของหยิงก็จากไปต่อหน้าของเซียนปฐพีที่ได้แต่จับจ้อง.
หลังจากทีพวกเขาจากไปแล้วครึ่งชั่วยาม,ซือหม่าเข่อก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆ,แม้นว่าจะยังไม่ฟื้นฟูกลับคืนปกติได้อย่างสมบูรณ์,แต่ก็สามารถหยุดการลุกลามของเปลวเพลิงได้ชั่วคราว,ตอนนี้เขาต้องหยุด,เพื่อออกมาจัดการเรื่องต่างๆ.
สายตาของเขาที่กวาดตามองไปยังพื้นที่รอบๆ.
"พวกมัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ต้าเหริน,พวกมันไปหมดแล้ว!"เซียนปฐพีคนหนึ่งกล่าวตอบ.
"สารเลว,เจ้าพวกโง่นั่น,ยังไม่ตามไปอีก!"ซือหม่าเข่อที่ตะโกนเสียงดัง.
"แต่ว่า,ต้าเหรินท่านล่ะ?"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจ้าสามคนตามต้าฉินไป,ฆ่ามันให้หมด,เจ้าตามจงซานและตี้เสวียนชาไป,ฆ่ามัน."ซือหม่าเข่อสั่งการ.
"โฮกกก!"
เทาเที่ยที่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เจ้าต้องการกินจงซานอย่างงั้นรึ?"ซือหม่าเข่อที่จ้องมองไปยังเทาเที่ย.
"โฮก!"
เทาเที่ยพยักหน้ารับ.
"เจ้านำเทาเที่ยไปด้วย,สังหารจงซาน,ดูแลความปลอดภัยให้กับเทาเที่ยด้วย!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ขอรับ!"
ในเวลาเดียวกัน,เซียนปฐพีเจ็ดคนก็ออกไป,ซึ่งเหลือดูแลความปลอดภัยของซืหม่าเข่อสามคน.
กู่เจิ้งอี้ที่ยืนอยู่อีกฟาก,จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ใบหน้าที่แสดงท่าทางแปลกประหลาดเล็กน้อย,ซือหม่าเข่อต้องการใช้ประโยชน์กับกู่เจิ้งอี้ในการแยกสวรรค์,ส่วนกู่เจิ้งอี้เองก็ต้องการใช้ประโยชน์ซือหม่าเข่อ?
เซียนสวรรค์,ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆเช่นกัน.
ที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ขบวนของหยิงที่กำลังกลับไปยังเมืองเซียนหยาง,ซึ่งเดินทางผ่านมาหลายล้านลี้แล้ว.
ทันใดนั้น,ก็ปรากฏร่างสองร่างมาขวางขบวนเสด็จของเขา,เป็นเซียนปฐพีที่ไล่ตามาทีหลังครึ่งชั่วยามนั่นเอง,ท้ายที่สุดก็ไล่ทัน.
ขบวนของหยิงที่หยุดลง.
"ตั้งแถวประจัญบาล!"เสียงของขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
ทหารของต้าฉินที่ชี้หอกยาวไปด้านหน้า,จิตสังหารที่โถมกระหน่ำไปยังเซียนปฐพีทั้งสอง.
เซียนปฐพีที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,พร้อมกับนำกระบี่ยาวชี้ไปด้านหน้า,เตรียมสังหารทั้งหมด.
ขณะที่เซียนปฐพีทั้งสองเตรียมลงมือ,ม่านรถเลื่อนมังกรของหยิงก็เปิดออก,หยิงที่ก้าวออกมา,ลู่ปู้เหว่ยไม่ได้อยู่ที่นี่,หยิงรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของเซียนปฐพีทั้งสอง,ไม่ต้องการให้คนของเขาเป็นอะไรไป.
ทหารของเขาตอนนี้,ยังไม่มีพลังพอที่จะจัดการเซียนปฐพีทั้งสองได้.
"เจ้าต้องการจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าวออกไปอย่างไม่แยแส.
"ต้าเหรินมีคำสั่ง,สังหารทุกคน!"เซียนปฐพีกล่าว.
"สังหารข้าอย่างงั้นรึ?"หยิงเผยยิ้มอย่างเย็นชา.
ทันใดนั้น,หยิงที่ยื่นมือขวาแบมือออกไป.
กระบี่ของเซียนปฐพีทั้งสองหยุดลงในทันที,พวกเขาที่รู้สึกหวาดผวาตื่นตกใจอย่างที่สุด.
ฝ่ามือของหยิงนั้น,ปรากฏแสงขนาดเล็กเป็นจุดๆมากมายปรากฏออกมา,จุดแสงสว่างที่หมุนวนอยู่บนฝ่ามือของหยิงช้าๆ.
นี่ไม่ใช่จุดแสง,เซียนปฐพีเห็นได้อย่างชัดเจนว่า,แสงสว่างก้อนเล็กๆที่โคจรรอบๆนั้น,คือดวงดารานับไม่ถ้วน,ได้ปราฏขึ้นบนฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าอยู่ในจักรวาลแห่งหนึ่ง,มีดาวเคราะห์และดวงดารากำลังหมุนโคจรไปมาบนฝ่ามือของเขา,บนฝ่ามือของเขา,มีจักรวาลปรากฏขึ้นอย่างงั้นรึ?
"ทักษะเทวะ? ฝ่ามือจักรวาล!"เซียนปฐพีที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
เซียนปฐพีทั้งสองที่ราวกับตระหนักได้ในทันที,จ้องมองหยิงด้วยความหวาดกลัว,ไร้ซึ่งลังเล,พวกเขาที่หนีในทันที,ทว่า,หยิงได้ลงมือเรียบร้อยแล้ว,มีรึที่พวกเขาจะหนีได้.
แทบจะในทันที,รอบๆร่างของเซียนปฐพีทั้งสองกลายเป็นสีดำปกคลุม,พวกเขาที่ถูกดึงไปยังมิติแห่งหนึ่ง,เป็นมิติที่มีดวงดารามากมายที่กำลังโคจรไปรอบๆ,เป็นจักรวาลแห่งหนึ่งในโลกใบใหญ่.
เซียนปฐพีทั้งสองรู้ดี,พวกเขาไม่ได้อยู่ในท้องฟ้าแต่อย่างใด,ทว่าอยู่ในฝ่ามือของหยิง,ราวกับว่าพลังที่มากมายมหาศาลกำลังบดขยี้เซียนปฐพีทั้งสองอยู่.
เซียนปฐพีทั้งสองไม่มีแรงที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย,ได้แต่หวาดผวาตัวสั่นขยับตัวไม่ได้,พลังอำนาจแห่งดวงดาราที่กำลังกดทับพวกเขาอย่างหนักหน่วง,ท้ายที่สุดก็แตกสลายกลายเป็นผุยผงในทันที.
จักรวาลบนฝ่ามือ,ดวงดารามากมายที่โคจรรอบๆ,ทันใดนั้นก็หายไป,หยิงที่ชักฝ่ามือกลับพร้อมกับก้าวกลับเข้าไปในรถเลื่อนมังกร.
"ออกเดินทางต่อ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น