Immortality Chapter 711 Depressed Sima Ce
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 711 ซือหม่าเข่อผู้น่ารันทด.
Chapter 711 Depressed Sima Ce
"ทำการแยกสวรรค์อีกครั้ง!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง,จดจ้องมองไปยังเหล่าราชาต่างๆ,ต้องการที่จะเห็นแววตาตื่นเต้นของพวกเขา,ทว่าคนทั้งสี่กลับเงียบงัน,จดจ้องมองซือหม่าเข่อ,ราวกับว่ามองเห็นคนโง่เง่า,ทำให้ซือหม่าเขอรู้สึกหดหู่ไปทันที.
ซือหม่าเข่อที่คาดไม่ถึงกับปฏิกิริยาเช่นนี้ของคนเหล่านี้เลย,เป็นไปได้อย่างไร?เป็นไปไม่ได้,ที่พวกเขาจะตอบสนองเช่นนี้?
การแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีนั้น,นับว่าเป็นการค้นหาความเมตตาต่อผู้อื่น,คนเหล่านี้ไม่ต้องการค้นหาคนแยกสวรรค์หรอกรึ?
ในโลกใบนี้ทุกคนย่อมต้องการความกรุณาเช่นนี้,คนเหล่านี้กับจ้องมองเขาด้วยความแปลกประหลาด?
นี่พวกเขาเป็นคนโง่อย่างงั้นรึ?
คนเหล่านี้โง่อย่างงั้นรึ?
จะเป็นไปได้ย่างไร?ทว่าพวกเขาที่รู้สึกซือหม่าเข่อที่คิดว่าตัวเองเป็นสวรรค์มอบโอกาสให้กับโลกใบเล็ก,ทว่าเขาเข้าใจโลกใบเล็กแห่งนี้แล้วอย่างงั้นรึ?
การแยกสวรรค์,เหล่าราชาของราชวงศ์สวรรค์,ใครกันที่จะไม่คิดแยกสวรรค์กัน,ใครกันทีเปิด?
ใครกันที่จะมา? แล้วคิดว่าจะสามารถทำได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
กู่เฉิงตงทำไม่สำเร็จอย่างงั้นรึ?
คนของโลกใบใหญ่ที่แสดงท่าทางไม่แยแส,สำหรับหกยอดฝีมือในเวลานี้,ทุกคนต่างก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของกู่เฉิงตงได้ดี,เจ้าบอกว่าเขาทำไม่สำเร็จ?เป็นเพราะเขาไร้ฝีมืออย่างงั้นรึ?
เห็นทุกคนที่เงียบงัน,ซือหม่าเข่อที่รู้สึกราวกับว่าฝูงแมงวันกำลังบินตอมหึ่งๆรอบศีรษะของเขา,ไร้การตอบสนอง,เหล่าราชาในโลกใบเล็กฝึกฝนแต่วิชาต่อสู้,ทำให้ตัวเองโง่อย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่สอบถามออกไป.
"ตื่นเขินนัก!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.
หยิงที่ไม่กล่าวอะไร,นิ้วของเขาที่เคาะเบาๆไปที่บัลลังก์มังกร,จดจ้องมองไปยังซือหม่าเข่อเล็กน้อย,หากแต่กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่.
"ในโลกใบใหญ่,มีคนเช่นเจ้ากี่คนกัน?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยความประหลาดใจ.
กับคำพูดของจงซานทำให้คนอื่นยิ้มบางๆออกมา.
ส่วนซือหม่าเข่อนั้นแทบบ้าคลั่ง,นี่มันอะไรกัน,มารดาเถอะ,โลกใบเล็กนี้,คนพวกนี้เต็มไปด้วยคนโง่เต็มไปหมดเลยเหรอ!
"ข้าคิดว่าเป็นไปได้!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ได้ยินคำพูดของกู่เจิ้งอี้,ซือหม่าเข่อที่ดวงตาเปล่งประกลาย,ท้ายที่สุดก็มีคนปรกติแล้ว.
ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังกู่เจิ้งอี้,ทว่า,ไม่มีใครกล่าวแย้งอะไร.
"เป็นไปได้? ยอดเยี่ยม,นั้นพวกเรามากล่าวต่อ!"ซือหม่าเข่าที่กล่าวด้วยความดีใจ.
"อืม!"
"การแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีจะเป็นงานใหญ่,คนที่กลายเป็นเซียนแล้วไม่สามารถแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีได้,ส่วนเซิ่งซ่างที่แยกสวรรค์สำเร็จ,ก็จะได้กลายเป็นเซียนสวรรค์,แม้แต่โชคดีได้ยกระดับขึ้นไปอีกครั้ง,ตำแหน่งมรรคาเอง,ก็จะก้าวไปถึงตำแหน่งชีวิต,ความเร็วพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นเป็นพันเท่า,กลายเป็นเซิ่งหวัง,เซิ่งซ่างที่ได้ยกระดับ,เหล่าข้าราชบริพารก็จะได้รับวาสนาเพิ่มขึ้นด้วย,แม้แต่เหล่าเสาบดีก็ยังได้ยกระดับเป็นเซียนด้วย,เหล่าข้าราชบริพารทุกคนต่างก็จะมีพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นทุกคน,โลกใบเล็กแห่งนี้ก็จะก้าวเข้าสู่โลกใบใหญ่,ไม่เพียงแค่นั้นเหล่าประชาชนธรรมดาทั่วไปของราชวงศ์ยังจะได้รับปราณก่อเกิดให้มีระดับเซียนเทียน,โลกใบเล็กแห่งนี้ล้วนแล้วแต่ได้รับประโยชน์ด้วยกันทั้งนั้น!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวตอบ.
"แล้วอย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
สายตาทุกคนที่จ้องมองซือหม่าเข่ออย่างแปลกประหลาด,เรื่องเหล่านี้คิดว่าพวกเขาไม่รู้อย่างงั้นรึ?
ทว่าซือหม่าเข่อกลับนำมันมากล่าวล่อพวกเขา,นี่คิดว่าพวกเขาเป็นคนเถื่อนมีแต่ใช้กำลังรึไง?
"ข้าได้ทำการค้นหาวัตถุดิบทั่วหล้าไว้เรียบร้อยแล้ว,ทำไมกู่เฉิงตงถึงได้ล้มเหลวกัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไมอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวอย่างเฉยเมย,ท่าทางเหมือนกับกำลังกล่าวล้อเลียน.
"นั่นก็เพราะราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวอ่อนแอเกินไป!"ซือหม่าเข่อตอบ.
"หืม?"
"ในเวลานั้นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,มีดินแดนเพียงแค่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ภาคตะวันออกเท่านั้น,หากว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวสามารถยึดครองได้ทั่วหล้าล่ะก็,ก็จะสามารถรวบรวมพลังได้ทั่วโลก,การแยกสวรรค์ก็จะง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวยืนยัน.
"ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ?"หยิงกล่าวล้อเลียน.
ส่วนคนอื่นๆต่างจ้องมองไปยังซือหม่าเข่อด้วยสายตาแปลกประหลาด.
ซือหม่าเข่อที่มองคนอื่นแปลกๆ,ส่วนคนอื่นๆเองก็จ้องมองซือหม่าเข่อด้วยความแปลกประหลาดเช่นกัน,คนผู้นี้ศาลเทวะไท่ชูส่งมารึ?
นี่สมองของเขาปรกติดีหรือไม่? กำลังกล่าวไร้สาระอะไรกัน?
"แล้วเจ้าต้องการอะไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
จงซานที่รู้สึกราวกับว่ามาผิดที่,เดินทางมาฟังเรื่องราวที่ไร้สาระของซือหม่าเข่อที่พร่ำบ่นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง.
"ข้าคิดว่าราชวงศ์ทั้งสี่,ควรจะรวมกันเป็นราชวงศ์เดียวกัน,จากนั้นก็ให้ใครคนใดคนหนึ่งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
ท้ายที่สุดเขาก็กล่าวความต้องการของเขาออกมา,ซือหม่าเข่อที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย,ทว่าราชาทั้งสี่ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,จ้องมองซือหม่าเข่อราวกับคนโง่.
ชายผู้นี้สมองมีแต่ขี้เลื่อยอย่างงั้นรึ?
ถึงได้กล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา.
ทว่าซือหม่าเข่อนั้นตะลึงงันจ้องมองทุกคน,ท่าทางเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?
พวกเขาไม่เข้าใจความหมายอย่างงั้นรึ? ข้าพูดไม่ชัดเจนอย่างงั้นรึ?
กับท่าทางแปลกประหลาดนี้,ทำให้ซือหม่าเข่อรู้สึกหดหู่ไม่น้อย,วันนี้มันอะไรดูเหมือนว่าอะไรๆก็ไม่ราบรื่นเลย.
แน่นอน,กับเรื่องที่แปลกประหลาดนี้,เพราะว่าเขาประเมินตัวเองไว้สูงนั่นเอง,จึงจดจ้องมองคนโลกใบเล็กเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,ราวกับว่ากำลังมองคนเถื่อนไร้การศึกษาอยู่.
หากเปลี่ยนเป็นคำพูดของปราชญ์เทพ,แน่นอนว่าสี่ราชาย่อมไม่รู้สึกเช่นนี้,ทว่านี่เป็นคำพูดของเซียนสวรรค์,เปิดประชุมสภาพสวรรค์,กับคำพูดของเขามีน้ำหนักพออย่างงั้นรึ?
ซ้ำยังคิดว่าตัวเองฉลาดล้ำ,มองคนอื่นอ่อนแออย่างคาดไม่ถึง.
รวมราชวงศ์ทั้งหมดให้เหลือเพียงแค่หนึ่ง?
คิดจะเป็นตัวกลางในการรวมอย่างงั้นรึ? นี่คือว่าทุกคนเป็นไก่ในกำมืออย่างงั้นรึ?
ทุกคนไร้ความสามารถอย่างงั้นรึ? แม้นว่าทุกคนจะไม่ได้แสดงออกมา,ทว่าความรู้สึกภายในทุกคนต่างก็มีความขัดแย้งอยู่ในใจ,ทุกคนที่อยู่ในนี้แทบจะสังหารกันให้ตกตายกันไปในทันที?
คิดว่าจะรวมกันได้อย่างงั้นรึ? ร่วมมือกันเพื่อโค้งหัวให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?
หากเป็นปราชญ์เทพก็ว่าไปอย่าง,ทว่า,เพียงแค่เจ้ารึ?
แน่นอนว่า,ในโลกใบเล็กหลายๆแห่ง,เพียงเซียนปฐพีก็สามารถกำราบไปได้ทั่วหล้า,ทว่าที่นี่,ราชาทั้งสี่ของที่นี่,คิดว่าเคี้ยวง่ายขนาดนั้นอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่หยุดชะงักเงียบลง.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย,การเตรียมการตลอดหนึ่งปี,ซือหม่าเข่อที่พูดไม่ออก,แน่นอนเขาย่อมรับรู้ว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ครุ่นคิดคำพูดของเขา,ทว่าสายตานั้นราวกับว่ากำลังเหยียดหยัน.
เหยียดหยันรึ?
ซือหม่าเข่อที่รู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมา.
"รวมราชวงศ์เป็นหนึ่ง,แล้วใครจะเป็นคนแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีกัน?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาพร้อมกับเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
ในเวลานี้,สี่ผู้มีอำนาจต่างก็รับรู้แล้วว่าการพูดคุยของการประชุมสภาสวรรค์นั้น,กล่าวได้ว่ามันกลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว.
กับคำตอบดังกล่าวนั่น,ซือหม่าเข่อรับรู้ว่าไม่ง่ายแล้ว.
"ข้าคิดว่าจะเลืองหนึ่งในสี่,จงซาน,ที่มีระดับราชันย์แท้,เห็นชัดเจนว่าเป็นไปไม่ได้!"ซือหม่าเข่อที่เอ่ยปากออกมา.
การตัดจงซานออกคนแรก,จงซานไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด,ซ้ำยังมองอย่างสนใจไปยังซือหม่าเข่อ,ราวกับว่าไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องประชุมสภาสวรรค์อีกต่อไปแล้ว,ทว่าเขาต้องการรับรู้ความคิดของทุกคนที่มีต่อคนในโลกใบใหญ่เท่านั้น.
"หากต้องเลือกหนึ่งในสาม,ข้าคิดว่า,กู่เจิ้งอี้คือคนที่เหมาะสมที่สุด,ต้องไม่ลืมว่าคนรุ่นก่อนของเขาเป็นคนแยกสวรรค์มาก่อน,จำเป็นต้องมาสานต่อให้เสร็จ,หยิงและกงเหล่ยเทียน,พวกเจ้ามาเข้าร่วมกับต้าหยงซะ,แล้วช่วยเขาแยกสวรรค์!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย!
"โอ้ว? ต้องการให้ข้าเป็นคนแยกสวรรค์?
แล้วเจ้าล่ะ?"กู่เจิ้งอี้ที่หรี่ตาจ้องมอง.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ในเวลานี้ทุกคนต่างก็เปลี่ยนมุมมอง,ซือหม่าเข่อผู้นี้เป็นคนที่ยโสโอหังขนาดหนัก,ไม่รู้จักมองตัวเอง,คิดว่าตัวเองนั้นเหนือล้ำยิ่งกว่าคนอื่น,ด้วยนิสัยเช่นนี้,ถือดีเกินกว่าที่จะเป็นคนฉลาดเจ้าแผนการ.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนเป้าหมายใหญ่ที่สุดของเขา,เป็นไปได้ว่าสิ่งที่เขาปรารถนาที่สุดก็คงจะเป็นตำแหน่งเซิ่งหวังอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ข้าจะช่วยเหลือพวกเจ้าเต็มที่,เพียงแค่ในการแยกสวรรค์ในครั้งนี้จะต้องเปลี่ยนชื่อราชวงศ์เป็น"ไท่ชู"ชั่วคราว,หลังจากแยกสวรรค์เสร็จแล้วพวกเจ้าค่อยสร้างราชวงศ์ศาลเทวะอีกครั้ง,แน่นอนว่าสามารถเปลี่ยนมาเป็นเช่นเดิมได้!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคน "............"
เผยออกมาอย่างชัดเจน,ศาลเทวะไท่ชูนั้นต้องการวาสนาจากการแยกสวรรค์ในครั้งนี้,ส่วนซือหม่าเข่อนั้นคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าซือหม่าเข่อนั้นคงคิดว่าตัวเองไร้เทียมทาน,ไม่เช่นนั้นคงไม่กล่าวเช่นนี้ออกมา,ต้องไม่ลืมว่า,ในความคิดของซือหม่าเข่อนั้น,ในโลกใบเล็กมีระดับสุงสุดแค่สวรรค์แท้ขั้นที่
12
,ตลอดหนึ่งล้านปีมานี้ไม่เคยมีใครคิดแยกสวรรค์,มีเพียงแค่กู่เฉิงตงคนเดียว,ตัวเขาที่มั่นใจว่าตัวเองร้ายกาจ,นี่ไม่ใช่การหารือ,แต่เป็นคำสั่ง.
ต้องการวาสนาจากการแยกสวรรค์อย่างงั้นรึ?
สี่ราชาที่จ้องมองซือหม่าเข่อด้วยความแปลกประหลาด.
"ข้าไม่มีความเห็น,ตราบเท่าที่เจ้าชักชวนคนอื่นได้,ข้าจะเป็นคนแยกสวรรค์ก็ได้!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แน่นอนว่ากู่เจิ้งอี้ย่อมเออออไปด้วย,กับเรื่องดังกล่าวนี้ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว,กู่เจิ้งอี้ก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด,หากซือหม่าเข่อมีความสามารถที่จะจัดการทุกคนได้,ทำไมเขาจะไม่เห็นด้วยล่ะ?
แม้ว่ากู่เจิ้งอี้จะไม่คิดว่ามันเป็นอะไรที่ง่ายดาย,ทว่าเมื่อซือหม่าเข่อเสนอผลประโยชน์มาเช่นนี้,เขาจะปัดทิ้งได้อย่างไร.
ซือหม่าเข่อที่เห็นกู่เจิ้งอี้เห็นด้วย,ทำให้รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,หันหน้าไปมาหยิงและกงเหล่ยเทียน.
ส่วนจงซานนั้น,ซือหม่าเข่อไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาตั้งแต่แรกจึงไม่สนใจจะถามความเห็นอยู่แล้ว.
"สองเซิ่งซ่าง,คิดว่าอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เกี่ยวกับคำคิดเห็นของกู่เจิ้งอี้,คิดอื่นๆย่อมไม่ใส่ใจ,ทว่ากลับความคิดและคำพูดของซือหม่าเข่อนี้,ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
ศาลาเทวะไท่ชู?
ซือหม่าเข่อ,เป็นคนที่น่าผิดหวังจริงๆ!
"กำลังพูดไร้สาระอยู่รึ?
เปิดโลกเขตแดนของเจ้าซะ!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.
กงเหล่ยเทียนต้องการจะจากไป,กงเหล่ยเทียนที่มาจากโลกใบใหญ่,ย่อมรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของศาลเทวะไท่ชูได้,ทว่าการที่ส่งเขามาเพียงคนเดียวนะรึ?
ไร้ค่าเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าของซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองกงเหล่ยเทียนด้วยสายตาเป็นปฏิปักษ์,แม้แต่หยิงเองก็เช่นกัน,หรือแม้แต่ระดับราชันย์แท้กระจอกงอกง่อย,ยังแสดงท่าทางเช่นนี้กับเขาอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้โง่เกินไปอย่างงั้นรึ?
ไม่ว่าคนกล่านี้จะมีท่าทางอย่างไร,ทว่าซือหม่าเข่อที่เข้าใจว่า,การประชุมสภาสวรรค์กำลังจะล่มแล้ว,เป็นไปได้ว่าคนเถื่อนเหล่านี้โง่จนไม่สามารถเข้าใจได้.
ใบหน้าของซือหม่าเข่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที.
"ทุกท่านโปรดใคร่ครวญอีกครั้ง?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่จำเป็น,เปิดโลกเขตแดนของเจ้าซะ! "จงซานที่กล่าวออกมา.
ซือหม่าเข่อที่จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ดุร้าย."ในเมื่อเข้ามาในโลกเขตแดนของข้าแล้ว,ก็เหมือนกับไก่ในกำมือ,คิดว่าจะออกไปได้อย่างงั้นรึ?
ซือหม่าเข่อเตรียมจะสังหารทุกคนอย่างงั้นรึ?
หากว่าเขาไม่รู้รายระเอียดของประมุขราชวงศ์วาสนาทุกคน,จงซานก็คงจะเป็นกังวล,ทว่าตอนนี้ภายในใจจงซานรู้สึกสงสารซือหม่าเข่อมากกว่า,บางที่หากเขาเร่งรีบตรงไปยังราชวงศ์สวรรค์สักแห่ง,โอกาศของเขาที่จะรวบรวมแผ่นดินแห่งนี้อาจพอเป็นไปได้,ทว่าตอนนี้ได้รวบเหล่าราชาทั้งหมดมาอยู่ที่เดียวกัน,คิดว่าจะสังหารพวกเขาทั้งหมดได้อย่างงั้นรึ?
Chapter 711 Depressed Sima Ce
郁闷的司马策
ซือหม่าเข่อผู้น่ารันทด.
"ทำการแยกสวรรค์อีกครั้ง!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง,จดจ้องมองไปยังเหล่าราชาต่างๆ,ต้องการที่จะเห็นแววตาตื่นเต้นของพวกเขา,ทว่าคนทั้งสี่กลับเงียบงัน,จดจ้องมองซือหม่าเข่อ,ราวกับว่ามองเห็นคนโง่เง่า,ทำให้ซือหม่าเขอรู้สึกหดหู่ไปทันที.
ซือหม่าเข่อที่คาดไม่ถึงกับปฏิกิริยาเช่นนี้ของคนเหล่านี้เลย,เป็นไปได้อย่างไร?เป็นไปไม่ได้,ที่พวกเขาจะตอบสนองเช่นนี้?
การแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีนั้น,นับว่าเป็นการค้นหาความเมตตาต่อผู้อื่น,คนเหล่านี้ไม่ต้องการค้นหาคนแยกสวรรค์หรอกรึ?
ในโลกใบนี้ทุกคนย่อมต้องการความกรุณาเช่นนี้,คนเหล่านี้กับจ้องมองเขาด้วยความแปลกประหลาด?
นี่พวกเขาเป็นคนโง่อย่างงั้นรึ?
คนเหล่านี้โง่อย่างงั้นรึ?
จะเป็นไปได้ย่างไร?ทว่าพวกเขาที่รู้สึกซือหม่าเข่อที่คิดว่าตัวเองเป็นสวรรค์มอบโอกาสให้กับโลกใบเล็ก,ทว่าเขาเข้าใจโลกใบเล็กแห่งนี้แล้วอย่างงั้นรึ?
การแยกสวรรค์,เหล่าราชาของราชวงศ์สวรรค์,ใครกันที่จะไม่คิดแยกสวรรค์กัน,ใครกันทีเปิด?
ใครกันที่จะมา? แล้วคิดว่าจะสามารถทำได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
กู่เฉิงตงทำไม่สำเร็จอย่างงั้นรึ?
คนของโลกใบใหญ่ที่แสดงท่าทางไม่แยแส,สำหรับหกยอดฝีมือในเวลานี้,ทุกคนต่างก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของกู่เฉิงตงได้ดี,เจ้าบอกว่าเขาทำไม่สำเร็จ?เป็นเพราะเขาไร้ฝีมืออย่างงั้นรึ?
เห็นทุกคนที่เงียบงัน,ซือหม่าเข่อที่รู้สึกราวกับว่าฝูงแมงวันกำลังบินตอมหึ่งๆรอบศีรษะของเขา,ไร้การตอบสนอง,เหล่าราชาในโลกใบเล็กฝึกฝนแต่วิชาต่อสู้,ทำให้ตัวเองโง่อย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่สอบถามออกไป.
"ตื่นเขินนัก!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.
หยิงที่ไม่กล่าวอะไร,นิ้วของเขาที่เคาะเบาๆไปที่บัลลังก์มังกร,จดจ้องมองไปยังซือหม่าเข่อเล็กน้อย,หากแต่กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่.
"ในโลกใบใหญ่,มีคนเช่นเจ้ากี่คนกัน?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยความประหลาดใจ.
กับคำพูดของจงซานทำให้คนอื่นยิ้มบางๆออกมา.
ส่วนซือหม่าเข่อนั้นแทบบ้าคลั่ง,นี่มันอะไรกัน,มารดาเถอะ,โลกใบเล็กนี้,คนพวกนี้เต็มไปด้วยคนโง่เต็มไปหมดเลยเหรอ!
"ข้าคิดว่าเป็นไปได้!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ได้ยินคำพูดของกู่เจิ้งอี้,ซือหม่าเข่อที่ดวงตาเปล่งประกลาย,ท้ายที่สุดก็มีคนปรกติแล้ว.
ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังกู่เจิ้งอี้,ทว่า,ไม่มีใครกล่าวแย้งอะไร.
"เป็นไปได้? ยอดเยี่ยม,นั้นพวกเรามากล่าวต่อ!"ซือหม่าเข่าที่กล่าวด้วยความดีใจ.
"อืม!"
"การแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีจะเป็นงานใหญ่,คนที่กลายเป็นเซียนแล้วไม่สามารถแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีได้,ส่วนเซิ่งซ่างที่แยกสวรรค์สำเร็จ,ก็จะได้กลายเป็นเซียนสวรรค์,แม้แต่โชคดีได้ยกระดับขึ้นไปอีกครั้ง,ตำแหน่งมรรคาเอง,ก็จะก้าวไปถึงตำแหน่งชีวิต,ความเร็วพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นเป็นพันเท่า,กลายเป็นเซิ่งหวัง,เซิ่งซ่างที่ได้ยกระดับ,เหล่าข้าราชบริพารก็จะได้รับวาสนาเพิ่มขึ้นด้วย,แม้แต่เหล่าเสาบดีก็ยังได้ยกระดับเป็นเซียนด้วย,เหล่าข้าราชบริพารทุกคนต่างก็จะมีพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นทุกคน,โลกใบเล็กแห่งนี้ก็จะก้าวเข้าสู่โลกใบใหญ่,ไม่เพียงแค่นั้นเหล่าประชาชนธรรมดาทั่วไปของราชวงศ์ยังจะได้รับปราณก่อเกิดให้มีระดับเซียนเทียน,โลกใบเล็กแห่งนี้ล้วนแล้วแต่ได้รับประโยชน์ด้วยกันทั้งนั้น!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวตอบ.
"แล้วอย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
สายตาทุกคนที่จ้องมองซือหม่าเข่ออย่างแปลกประหลาด,เรื่องเหล่านี้คิดว่าพวกเขาไม่รู้อย่างงั้นรึ?
ทว่าซือหม่าเข่อกลับนำมันมากล่าวล่อพวกเขา,นี่คิดว่าพวกเขาเป็นคนเถื่อนมีแต่ใช้กำลังรึไง?
"ข้าได้ทำการค้นหาวัตถุดิบทั่วหล้าไว้เรียบร้อยแล้ว,ทำไมกู่เฉิงตงถึงได้ล้มเหลวกัน?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไมอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวอย่างเฉยเมย,ท่าทางเหมือนกับกำลังกล่าวล้อเลียน.
"นั่นก็เพราะราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวอ่อนแอเกินไป!"ซือหม่าเข่อตอบ.
"หืม?"
"ในเวลานั้นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,มีดินแดนเพียงแค่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ภาคตะวันออกเท่านั้น,หากว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวสามารถยึดครองได้ทั่วหล้าล่ะก็,ก็จะสามารถรวบรวมพลังได้ทั่วโลก,การแยกสวรรค์ก็จะง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวยืนยัน.
"ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ?"หยิงกล่าวล้อเลียน.
易如反掌 yìrúfǎnzhǎng ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ
ส่วนคนอื่นๆต่างจ้องมองไปยังซือหม่าเข่อด้วยสายตาแปลกประหลาด.
ซือหม่าเข่อที่รู้สึกว่าเขากำลังพูดคุยกับเหล่าคนเถื่อนอยู่,ทุกๆคำที่เขากล่าวออกมานั้นราวกับว่าไม่เข้าหูอีกฝ่าย,คนกลุ่มหนึ่งเต็มไปด้วยความสงสัย,ราวกับว่าพูดกันคนล่ะภาษา?
เป็นไปได้ว่าคนเหล่านี้จะโง่อย่างงั้นรึ?
ซือหม่าเข่อที่มองคนอื่นแปลกๆ,ส่วนคนอื่นๆเองก็จ้องมองซือหม่าเข่อด้วยความแปลกประหลาดเช่นกัน,คนผู้นี้ศาลเทวะไท่ชูส่งมารึ?
นี่สมองของเขาปรกติดีหรือไม่? กำลังกล่าวไร้สาระอะไรกัน?
"แล้วเจ้าต้องการอะไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
จงซานที่รู้สึกราวกับว่ามาผิดที่,เดินทางมาฟังเรื่องราวที่ไร้สาระของซือหม่าเข่อที่พร่ำบ่นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง.
"ข้าคิดว่าราชวงศ์ทั้งสี่,ควรจะรวมกันเป็นราชวงศ์เดียวกัน,จากนั้นก็ให้ใครคนใดคนหนึ่งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
ท้ายที่สุดเขาก็กล่าวความต้องการของเขาออกมา,ซือหม่าเข่อที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย,ทว่าราชาทั้งสี่ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,จ้องมองซือหม่าเข่อราวกับคนโง่.
ชายผู้นี้สมองมีแต่ขี้เลื่อยอย่างงั้นรึ?
ถึงได้กล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา.
ทว่าซือหม่าเข่อนั้นตะลึงงันจ้องมองทุกคน,ท่าทางเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?
พวกเขาไม่เข้าใจความหมายอย่างงั้นรึ? ข้าพูดไม่ชัดเจนอย่างงั้นรึ?
กับท่าทางแปลกประหลาดนี้,ทำให้ซือหม่าเข่อรู้สึกหดหู่ไม่น้อย,วันนี้มันอะไรดูเหมือนว่าอะไรๆก็ไม่ราบรื่นเลย.
แน่นอน,กับเรื่องที่แปลกประหลาดนี้,เพราะว่าเขาประเมินตัวเองไว้สูงนั่นเอง,จึงจดจ้องมองคนโลกใบเล็กเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,ราวกับว่ากำลังมองคนเถื่อนไร้การศึกษาอยู่.
หากเปลี่ยนเป็นคำพูดของปราชญ์เทพ,แน่นอนว่าสี่ราชาย่อมไม่รู้สึกเช่นนี้,ทว่านี่เป็นคำพูดของเซียนสวรรค์,เปิดประชุมสภาพสวรรค์,กับคำพูดของเขามีน้ำหนักพออย่างงั้นรึ?
ซ้ำยังคิดว่าตัวเองฉลาดล้ำ,มองคนอื่นอ่อนแออย่างคาดไม่ถึง.
รวมราชวงศ์ทั้งหมดให้เหลือเพียงแค่หนึ่ง?
คิดจะเป็นตัวกลางในการรวมอย่างงั้นรึ? นี่คือว่าทุกคนเป็นไก่ในกำมืออย่างงั้นรึ?
ทุกคนไร้ความสามารถอย่างงั้นรึ? แม้นว่าทุกคนจะไม่ได้แสดงออกมา,ทว่าความรู้สึกภายในทุกคนต่างก็มีความขัดแย้งอยู่ในใจ,ทุกคนที่อยู่ในนี้แทบจะสังหารกันให้ตกตายกันไปในทันที?
คิดว่าจะรวมกันได้อย่างงั้นรึ? ร่วมมือกันเพื่อโค้งหัวให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?
หากเป็นปราชญ์เทพก็ว่าไปอย่าง,ทว่า,เพียงแค่เจ้ารึ?
แน่นอนว่า,ในโลกใบเล็กหลายๆแห่ง,เพียงเซียนปฐพีก็สามารถกำราบไปได้ทั่วหล้า,ทว่าที่นี่,ราชาทั้งสี่ของที่นี่,คิดว่าเคี้ยวง่ายขนาดนั้นอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่หยุดชะงักเงียบลง.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย,การเตรียมการตลอดหนึ่งปี,ซือหม่าเข่อที่พูดไม่ออก,แน่นอนเขาย่อมรับรู้ว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ครุ่นคิดคำพูดของเขา,ทว่าสายตานั้นราวกับว่ากำลังเหยียดหยัน.
เหยียดหยันรึ?
ซือหม่าเข่อที่รู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมา.
"รวมราชวงศ์เป็นหนึ่ง,แล้วใครจะเป็นคนแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีกัน?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาพร้อมกับเผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
ในเวลานี้,สี่ผู้มีอำนาจต่างก็รับรู้แล้วว่าการพูดคุยของการประชุมสภาสวรรค์นั้น,กล่าวได้ว่ามันกลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว.
กับคำตอบดังกล่าวนั่น,ซือหม่าเข่อรับรู้ว่าไม่ง่ายแล้ว.
"ข้าคิดว่าจะเลืองหนึ่งในสี่,จงซาน,ที่มีระดับราชันย์แท้,เห็นชัดเจนว่าเป็นไปไม่ได้!"ซือหม่าเข่อที่เอ่ยปากออกมา.
การตัดจงซานออกคนแรก,จงซานไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด,ซ้ำยังมองอย่างสนใจไปยังซือหม่าเข่อ,ราวกับว่าไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องประชุมสภาสวรรค์อีกต่อไปแล้ว,ทว่าเขาต้องการรับรู้ความคิดของทุกคนที่มีต่อคนในโลกใบใหญ่เท่านั้น.
"หากต้องเลือกหนึ่งในสาม,ข้าคิดว่า,กู่เจิ้งอี้คือคนที่เหมาะสมที่สุด,ต้องไม่ลืมว่าคนรุ่นก่อนของเขาเป็นคนแยกสวรรค์มาก่อน,จำเป็นต้องมาสานต่อให้เสร็จ,หยิงและกงเหล่ยเทียน,พวกเจ้ามาเข้าร่วมกับต้าหยงซะ,แล้วช่วยเขาแยกสวรรค์!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย!
"โอ้ว? ต้องการให้ข้าเป็นคนแยกสวรรค์?
แล้วเจ้าล่ะ?"กู่เจิ้งอี้ที่หรี่ตาจ้องมอง.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ในเวลานี้ทุกคนต่างก็เปลี่ยนมุมมอง,ซือหม่าเข่อผู้นี้เป็นคนที่ยโสโอหังขนาดหนัก,ไม่รู้จักมองตัวเอง,คิดว่าตัวเองนั้นเหนือล้ำยิ่งกว่าคนอื่น,ด้วยนิสัยเช่นนี้,ถือดีเกินกว่าที่จะเป็นคนฉลาดเจ้าแผนการ.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนเป้าหมายใหญ่ที่สุดของเขา,เป็นไปได้ว่าสิ่งที่เขาปรารถนาที่สุดก็คงจะเป็นตำแหน่งเซิ่งหวังอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ข้าจะช่วยเหลือพวกเจ้าเต็มที่,เพียงแค่ในการแยกสวรรค์ในครั้งนี้จะต้องเปลี่ยนชื่อราชวงศ์เป็น"ไท่ชู"ชั่วคราว,หลังจากแยกสวรรค์เสร็จแล้วพวกเจ้าค่อยสร้างราชวงศ์ศาลเทวะอีกครั้ง,แน่นอนว่าสามารถเปลี่ยนมาเป็นเช่นเดิมได้!"ซือหม่าเข่อที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคน "............"
เผยออกมาอย่างชัดเจน,ศาลเทวะไท่ชูนั้นต้องการวาสนาจากการแยกสวรรค์ในครั้งนี้,ส่วนซือหม่าเข่อนั้นคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าซือหม่าเข่อนั้นคงคิดว่าตัวเองไร้เทียมทาน,ไม่เช่นนั้นคงไม่กล่าวเช่นนี้ออกมา,ต้องไม่ลืมว่า,ในความคิดของซือหม่าเข่อนั้น,ในโลกใบเล็กมีระดับสุงสุดแค่สวรรค์แท้ขั้นที่
12
,ตลอดหนึ่งล้านปีมานี้ไม่เคยมีใครคิดแยกสวรรค์,มีเพียงแค่กู่เฉิงตงคนเดียว,ตัวเขาที่มั่นใจว่าตัวเองร้ายกาจ,นี่ไม่ใช่การหารือ,แต่เป็นคำสั่ง.
ต้องการวาสนาจากการแยกสวรรค์อย่างงั้นรึ?
สี่ราชาที่จ้องมองซือหม่าเข่อด้วยความแปลกประหลาด.
"ข้าไม่มีความเห็น,ตราบเท่าที่เจ้าชักชวนคนอื่นได้,ข้าจะเป็นคนแยกสวรรค์ก็ได้!"กู่เจิ้งอี้ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แน่นอนว่ากู่เจิ้งอี้ย่อมเออออไปด้วย,กับเรื่องดังกล่าวนี้ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว,กู่เจิ้งอี้ก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด,หากซือหม่าเข่อมีความสามารถที่จะจัดการทุกคนได้,ทำไมเขาจะไม่เห็นด้วยล่ะ?
แม้ว่ากู่เจิ้งอี้จะไม่คิดว่ามันเป็นอะไรที่ง่ายดาย,ทว่าเมื่อซือหม่าเข่อเสนอผลประโยชน์มาเช่นนี้,เขาจะปัดทิ้งได้อย่างไร.
ซือหม่าเข่อที่เห็นกู่เจิ้งอี้เห็นด้วย,ทำให้รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,หันหน้าไปมาหยิงและกงเหล่ยเทียน.
ส่วนจงซานนั้น,ซือหม่าเข่อไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาตั้งแต่แรกจึงไม่สนใจจะถามความเห็นอยู่แล้ว.
"สองเซิ่งซ่าง,คิดว่าอย่างไร?"ซือหม่าเข่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เกี่ยวกับคำคิดเห็นของกู่เจิ้งอี้,คิดอื่นๆย่อมไม่ใส่ใจ,ทว่ากลับความคิดและคำพูดของซือหม่าเข่อนี้,ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
ศาลาเทวะไท่ชู?
ซือหม่าเข่อ,เป็นคนที่น่าผิดหวังจริงๆ!
"กำลังพูดไร้สาระอยู่รึ?
เปิดโลกเขตแดนของเจ้าซะ!"กงเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.
กงเหล่ยเทียนต้องการจะจากไป,กงเหล่ยเทียนที่มาจากโลกใบใหญ่,ย่อมรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของศาลเทวะไท่ชูได้,ทว่าการที่ส่งเขามาเพียงคนเดียวนะรึ?
ไร้ค่าเป็นอย่างมาก.
ใบหน้าของซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองกงเหล่ยเทียนด้วยสายตาเป็นปฏิปักษ์,แม้แต่หยิงเองก็เช่นกัน,หรือแม้แต่ระดับราชันย์แท้กระจอกงอกง่อย,ยังแสดงท่าทางเช่นนี้กับเขาอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้โง่เกินไปอย่างงั้นรึ?
ไม่ว่าคนกล่านี้จะมีท่าทางอย่างไร,ทว่าซือหม่าเข่อที่เข้าใจว่า,การประชุมสภาสวรรค์กำลังจะล่มแล้ว,เป็นไปได้ว่าคนเถื่อนเหล่านี้โง่จนไม่สามารถเข้าใจได้.
ใบหน้าของซือหม่าเข่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที.
"ทุกท่านโปรดใคร่ครวญอีกครั้ง?"ซือหม่าเข่อที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ไม่จำเป็น,เปิดโลกเขตแดนของเจ้าซะ! "จงซานที่กล่าวออกมา.
ซือหม่าเข่อที่จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ดุร้าย."ในเมื่อเข้ามาในโลกเขตแดนของข้าแล้ว,ก็เหมือนกับไก่ในกำมือ,คิดว่าจะออกไปได้อย่างงั้นรึ?
ซือหม่าเข่อเตรียมจะสังหารทุกคนอย่างงั้นรึ?
หากว่าเขาไม่รู้รายระเอียดของประมุขราชวงศ์วาสนาทุกคน,จงซานก็คงจะเป็นกังวล,ทว่าตอนนี้ภายในใจจงซานรู้สึกสงสารซือหม่าเข่อมากกว่า,บางที่หากเขาเร่งรีบตรงไปยังราชวงศ์สวรรค์สักแห่ง,โอกาศของเขาที่จะรวบรวมแผ่นดินแห่งนี้อาจพอเป็นไปได้,ทว่าตอนนี้ได้รวบเหล่าราชาทั้งหมดมาอยู่ที่เดียวกัน,คิดว่าจะสังหารพวกเขาทั้งหมดได้อย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น