Immortality Chapter 714 Living corpse grave
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 714 สุสานมีชีวิต.
Chapter 714 Living corpse grave
ซือหม่าเข่อที่รอคอยอีกหลายวัน,สุดท้ายผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไมกลับมา.
ซือหม่าเข่อสามารถคาดเดาได้อย่างแน่นอนว่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหกของเขา,ไม่มีทางรอดแล้ว,จากนั้นเขาที่รออีกสองวัน,ได้นำหยกสัญญาณสิบอันออกมา.
หยกสัญญาณที่มีแสงเงา,พร้อมกับสลักชื่อของแต่ละคนเอาไว้.
"ปัง,ปัง,ปัง....!"
หยกสัญญาณหกอันที่ระเบิดออกมาเป็นผุยผงในทันที,สัญญาณชีพของผู้ใต้บังคับบัญชา,หากว่าร่างกายแตกดับ,กลายเป็นภูติ,ด้วยหยกสัญญาณนี้,จะสามารถรวบรวมดวงวิญญาณที่ร่องลอยให้กลับคืนมาได้อีกครั้ง.
ตายรึ? ดวงวิญญาณแตกสลายกลายเป็นผุยผง?
ดวงตาของซือหม่าเข่อสูดหายใจลึก,ภายในใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก,คนในโลกใบนี้โหดร้ายเกินไปแล้ว!
หลังจากการประชุมสภาสวรรค์สิ้นสุดลง,ทิศตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,สถานที่แห่งหนึ่งในอาณาเขตของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
บนเนินเขาแห่งหนึ่ง,เป็นภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่าน,มันเป็นภูเขาที่มีนามว่า,ยอดเขาเทียนเซี่ย.
บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นไม่มีที่อยู่อาศัย,ไม่มีสัตว์อสูรปรากฏตัว,เพราะว่าที่นี่ปราณวิญญาณค่อนข้างอ่อน,จนแทบไม่สามารถสัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณได้เลย.
ในเวลานี้บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นมีชายชราค้ำไม้เท้ายืนอยู่.
ที่ด้านหน้าของชายชรามีกระถางธูปและเครื่องเซ่นมากมาย.
ชายชราที่ยืนอยู่หน้าป้ายวิญญาณ,จดจ้องมองป้ายวิญญาณ,พร้อมกับคุกเข่าลง,คาวะเป็นเวลาสามวันสามคืน.
ชายชราไม่ใช่คนอื่นใด,หากแต่เป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,อาวุโสเทียนนั่นเอง!
อาวุโสเทียนที่เต็มไปด้วยความเคารพคุกเข่าอยู่บนยอดเขาเทียนเซี่ย.
สามวันหลังจากนั้น,อาวุโสเทียนที่ลุกขึ้นช้าๆ,เขาที่คำนับให้กับป้ายวิญญาณ,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไป,ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น.
อาวุโสเทียนได้จากไปแล้ว,ทว่าสถานที่อาวุโสเทียนคุกเข่าอยู่นั้น,ได้ปรากฏร่างๆหนึ่งปรากฏขึ้นมาในทันที.
คนผู้หนึ่งที่มีเหมือนปุถุชนอายุสามสิบปี,ในมือของเขามีกระบี่สีขาว,จดจ้องมองไปยังทิศทางที่อาวุโสเทียนจากไปอย่างไม่แยแส,ชายผู้นี้หากว่าจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำได้เขาก็คือเทียนจี้จื่อที่เคยอยู่ภพหยินนั่นเอง.
เทียนจี้เจื่อที่ข้ามน้ำพุเหลืองมาจุติใหม่,อดีตประมุขตระกูลเทียนภพหยินนั่นเอง.
หลังจากที่เทียนจี้จื่อจดจ้องอาวุโสเทียนที่จากไปแล้ว,เขาที่หันหน้าจ้องมองเทือกเขาเทียนเซี่ย,พลางขมวดคิ้วไปมา.
ทว่าไม่ไกลออกไปสถานที่อาวุโสเทียน,คำนับต่อป้ายวิญญาณนั้น,ในเวลานี้ป้ายวิญญาณขนาดใหญ่ก็เลือนหายไป,ราวกับว่ามันได้กลายเป็นความว่างเปล่าผสานเข้ากับฟ้าดินไปแล้ว.
"เทือกเขาเทียนเซี่ย?สุสานมีชีวิตอย่างงั้นรึ?"เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
หุบเขาอีกแห่งหนึ่งในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
ตี้เสวี่ยนชาที่รอคอยคุ้มครองพื้นที่รอบๆ,แปดหางสวรรค์ที่กำลังย่อยเทาเที่ยอยู่,เทาเที่ยคือเทพอสูรลำดับที่
99 ,ด้อยกว่าเทพอสูรซือเนา,ทว่าก็มีรูปร่างที่สมบูรณ์.
กับการย่อยที่น่าพรั่นพรึง,ใช้เวลาไปราวๆสองชั่วยาม,ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนเป็นพลังงานบริสุทธิ์ส่งให้กับจงซาน.
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,เมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ปกปิดท้องฟ้าให้ดำมืด,เหล่าวิหกในป่ารอบๆเริ่มหนีตายอย่างเอาเป็นเอาตาย.
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 8!
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 9!
พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นสองเท่าในวันเดียว,ก่อนที่จะค่อยๆหยุดลง.
เทาเที่ยนับเป็นของวิเศษจริงๆ!
จงซานที่ไม่ต้องการปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมา,ทำให้พื้นที่รอบๆอากาศบิดเบี้ยวฉีกขาดเป็นรอยใหญ่.
เมฆที่ดำมืดที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,ตี้เสวียนชาที่รออยู่ใกล้ๆ.
"เป็นอย่างไร?"
"เพิ่มขึ้นมาสองขั้น!"จงซานที่พยักหน้าพอใจ.
ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับด้วยท่าทางงงๆเช่นกัน.
"รีบกลับกันเถอะ! ดูเหมือนว่าความวุ่นวายกำลังจะมาเร็วๆนี้."
"อืม!"
ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ห้องอักษรของกู่เจิ้งอี้.
ซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองไปยังกู่เจิ้งอี้แล้วกล่าวออกมาว่า,"ข้าได้อ่านข้อมูลของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,พวกเขานับว่ามีโชคไม่น้อยที่ได้เป็นผู้ครองดินแดนภาคใต้,รากฐานไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย."
"แล้วอย่างไร?"กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าหมายความว่าสี่มหาอำนาจนั้น,ราชวงศ์ต้าหยงมีแผ่นดินเพียงแค่
20
เปอร์เซียนอย่างคาดไม่ถึง,การจะรวมแผ่นดินเข้าด้วยกันนั้น,จำเป็นต้องจุดเพลิงสงคราม!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
"หืม?"
"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้าอยู่ข้างเจ้า,จะต้องช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่,ด้วยพลังของพวกเรา,จะต้องประสบผลสำเร็จ,การจะรวมแผ่นดินก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป,พวกเราจะต้องรวบรวมแผ่นดินให้เร็วที่สุดที่จะทำได้."ซือหม่าเข่อที่กล่าว.
กู่เจิ้งอี้ที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ขณะที่จะกล่าวอะไรออกไป.
"อย่างไรก็ตาม,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนที่ต่อต้านพวกเรานั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งอ่อนแอที่สุด,พวกเราควรจะเริ่มรวมพวกเขาเป็นราชวงศ์แรก!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
"หืม? อ่อนแอที่สุดอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้นำระดับสวรรค์แท้กลุ่มหนึ่งเข้าไปโจมตีพวกเขายังไม่ประสบผลเลย!"กู่เจิ้งอี้เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"นั่นก็เพราะว่าที่นั่นเป็นเมืองหลวง,เขามีวาสนาแผ่นดินอวยพร,หากไม่มีวาสนาแผ่นดินล่ะก็,ต้าเจิ้งจะมีอะไรกัน?
และอีกอย่าง......!"ซือหม่าเข่อตอบ.
"และอะไรอย่างงั้นรึ?"
"นอกจากนี้สถานการณ์ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งในเวลานี้,ที่ชายแดนยังมีทัพของราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามประชิด,เมื่อพวกเรายกทัพออกไป,ราชวงศ์สวรรค์อีกสองแห่งจะต้องร่วมวงแบ่งแผ่นดินอย่างแน่นอน,สี่ยักษ์ใหญ่ก็จะเหลือเพียงแค่สาม,จากนั้นพวกเราค่อยหาทางจัดการต้าสุ่ยและต้าฉินอีกที!"ซือหม่าเข่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา,เคาะนิ้วไปบนพนักพิงเบาๆ,ครุ่นคิดเรื่องต่างๆ.
ซือหม่าเข่อที่รอคอยการตัดสินใจอย่างอดทน.
หนึ่งปีหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนังซ่างเฉิง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,รับฟังสถานการณ์ต่างๆทั่วหล้า.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงได้ประกาศแจ้งต่อทั่วหล้า,ยกทัพเปิดสงครามต่อต้าเจิ้งแล้ว! สงครามในครั้งนี้,ขอให้ฝ่าบาทโปรดตัดสินใจ!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ขอให้ฝ่าบาทตัดสินใจ!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อมๆกัน.
จงซานที่มีอำนาจเด็ดขาดของแผ่นดินต้าเจิ้ง,หากเขากล่าวว่าสงคราม,กองทัพทุกเหล่าก็จะต้องเตรียมพร้อม,ทุกอย่างนี้อยู่ในการตัดสินใจของจงซานแล้ว.
จงซานที่เคาะบัลลังก์มักกรเบาๆ."สงคราม!"
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าข้าราชบริพารที่รับคำในทันที.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,ภายในท้องพระโรง.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงและราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ได้แจ้งต่อทั่วหล้า,พวกเขาจะเริ่มสงครามกันแล้ว!"หลี่ซือขมวดคิ้วไปมา.
"ไป๋ฉี!"หยิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"ไป๋ฉีที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
หลี่ซือที่กลับตำแหน่งเดิมในทันที.
"ไปจัดเตรียมทัพให้เรียบร้อย,เตรียมยกทัพเข้าสู่สงคราม!"หยิงเจิ้งที่ออกคำสั่งในทันที.
"น้อมรับพระบัญชา!"ไป๋ฉีที่กล่าวรับคำในทันที.
ไป๋ฉีที่กลับไปตำแหน่งเดิม,ลู่ปู้เหว่ยที่ก้าวออกมา,ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังหยิง.
"ฝ่าบาท,ตัดสินใจอย่างไรรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,กับการประชุมสภาสวรรค์ก็น่าจะเข้าใจชัดแจ้งแล้ว,นอกจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ไม่รู้ว่าพวกเขาได้รวบรวมพลังจากที่ใหนบ้าง,เป้าหมายของพวกเขาที่รวบรวมคนที่มีความสามารถมากมาย,โลกใบเล็กทุกแห่งต่างก็ต้องเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด!"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"ขอรับ,เฉินและทุกคนพร้อมกระทำทุกอย่างตามเจตจำนงของฝ่าบาท."ลู่ปู้เหว่ยที่โค้งรับและกล่าวออกมา.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ประกาศสงคามต่อกัน,หลังจากที่ทวีปแห่งนี้สงบมากว่าสามสิบปี,ดูเหมือนว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นอีกครั้งแล้ว.
นับตั้งแต่ความวุ่นวายสงครามใหญ่เกิดขึ้น,ตอนนี้ก็แพร่ลามไปกว่าครึ่งทวีป,ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น.
ทุกๆคนที่คิดว่าราชวงศ์ราชวงศ์สวรรค์อื่นๆต้องการที่จะแบ่งแยกต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินเองคงจะเคลื่อนทัพเช่นกัน,คงไม่นั่งรอดูเฉยๆแน่.
สงครามที่เริ่มมาแล้วหนึ่งปี,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินก็เคลื่อนทัพออกมาในที่สุด.
ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมานั้นเป้าหมายไม่ใช่ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ทว่าเป็นราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงนั่นเอง.
ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมาแย่งชิงดินแดนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,และคนที่นำทัพของต้าฉินในครั้งนี้ก็คือไป๋ฉี.
ทุกคนต่างรู้ดี,สามสิบปีที่แล้ว,ทัพของไป๋ฉีคือทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในการแบ่งแย่งดินแดนภาคเหนือ,ไป๋ฉีที่สังหารคนไปหลายร้อยล้าน,นับเป็นเทพแห่งสังหารที่แท้จริง.
"บ้าไปแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินบ้าไปแล้ว,พวกเขาต้องการโจมตีพวกเราได้อย่างไรกัน?"ซือหม่าเข่อที่ได้ข่าวปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ต้าฉินมีความแค้นกับเจ้ารึอย่างไร?
ทำไมพวกเขาถึงได้เข้าโจมตีพวกเรากัน?"ซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง.
กู่เจิ้งอี้ที่ยังคงสุขุม,"ความจริงก็คือความจริง,โกรธไปก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้,ตอนนี้คงจะดีหากว่าดึงต้าสุ่ยเข้ามาร่วมวง,หากต้าสุ่ยเข้าสู่สนามรบ,ก็ยังพอช่วยเหลือพวกเราได้บ้าง!"
ต้าสุ่ยที่อยู่คนละฟากกับต้าหยง,,หากว่าพวกเขาเข้าร่วมสงครามย่อมต้องเข้าโจมตีต้าเจิ้งและต้าฉินก่อน,นั่นจะทำให้ต้าหยงได้เปรียบนั่นเอง.
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
"ทำไมต้าฉินบุกต้าหยง?
เพราะว่าต้าหยิงเป็นรัฐที่ใหญ่กว่า,หากแต่พวกเขาเป็นรัฐที่ไม่ได้ครองใจประชาชน,หากเข้าสู่สงคราม,แน่นอนว่ารัฐใหญ่เมื่อไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน,ย่อมส่งผลกระทบไปทั่วแผ่นดินง่ายกว่า!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าข้าราชบริพารคนอื่นๆ.
"ข้าคิดว่าคงไม่ใช่เหตุผลง่ายๆขนาดนั้น!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.
"หืม?"
"ทำไมนั้นข้าไม่รู้,ทว่าข้ารู้สึกได้,ต้าฉินยกทัพใหญ่ออกมาเช่นนี้,แน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อขยายดินแดน."สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ.
เห็นชัดเจนว่า,เกี่ยวกับการยกทัพใหญ่ของต้าฉินนั้น,ไม่มีใครเข้าใจความหมายที่แท้จริงได้.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ครุ่นคิดเรื่องสงคราม,คิดถึงเรื่องที่สุ่ยจิงคิด,จงซานเองก็สงสัยในการเคลื่อนทัพของต้าฉินเช่นกัน,กลุ่มที่สามที่เข้ามาเกี่ยวข้อง,สามารถที่จะส่งผลต่อชัยชนะและความพ่ายแพ้ได้เลย,กับสถานการณ์ในเวลานี้,ดูเหมือนสงครามใหญ่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น,ยังบอกไม่ได้ว่าใครเสียเปรียบ,ทำไมต้าฉินยกทัพในเวลานี้ล่ะ?
เหล่าขุนนางเองต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามรบเช่นกัน,ต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องเหตุผลที่ต้าฉินเคลื่อนทัพ,เห็นได้ชัดเจนว่าการเคลื่อนทัพของหยิงในครั้งนี้,ไม่มีใครเข้าใจได้อย่างชัดเจน.
"เบิกตัวหนีปู่ซา!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เบิกตัวเทียนเจี้ยนเจิ้งเข้าพบ!"
เสียงของขันทีที่ดังผ่านออกไปด้านนอก,จากนั้นไม่นาน,หนีปู่ซาที่เข้ามาภายในห้องโถง.
"ฝ่าบาท!"หนีปู่ซ่าที่แสดงความเคารพ.
"อืม,ทัพของต้าฉินได้เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว,ทัพของต้าหยงย่อมต้องเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งแน่,สถานการณ์แนวหน้าจะต้องตรึงเครียดอย่างไม่ต้องสงสัย,หนีปู่ซา,เจ้าจงเดินทางไปยังแนวหน้าด้วยความเร็ว,สบทบกับกองกำลังที่แปดเจ้าโส่วเซี่ยง,เพื่อต้านทานทัพของต้าหยง!"จงซานทีสั่งการในทันที.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาที่รับคำสั่งในทันที.
สนามรบแนวหน้าของต้าหยงและต้าเจิ้ง.
ภายในค่ายของทัพใหญ่,อาวุโสเทียนที่จดจ้องมองไปยังราชครูหวนถูหลง.
"จอมพล,ข้ามีเรื่องที่มิบังอาจจะขอ,ทว่าขอให้จอมพลรับปากด้วย!"อาวุโสเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม? กล่าวมา!"หวนถูหลงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ภายในสนามรบนั้น,ใกล้ๆนี้ท่านเห็นเทือกเขาเทียนเซี่ยหรือไม่?"อาวุโสเทียนสอบถาม.
"อย่างไร?"
"เทือกเขาเทียนเซี่ยนั้นคือสุสานบรรพชนของข้า,ขอให้จอมพลโปรดเลี่ยงเส้นทางผ่านเทือกเขาเทียนเซี่ยสุสานบรรพชนของข้าด้วย!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ในเวลานั้น,เซียนปฐพีสองคนที่ติดตามมา,กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน,"สุสานบรรพชน?
เจ้าคิดว่าสงครามเป็นการเล่นของเด็กๆรึอย่างไร?
เพราะว่าเป็นสุสานบรรพชนของเจ้าทำให้พวกเราจะต้องหลีกเลี่ยงอย่างงั้นรึ?"
Chapter 714 Living corpse grave
活死人墓
สุสานมีชีวิต.
ซือหม่าเข่อที่รอคอยอีกหลายวัน,สุดท้ายผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไมกลับมา.
ซือหม่าเข่อสามารถคาดเดาได้อย่างแน่นอนว่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหกของเขา,ไม่มีทางรอดแล้ว,จากนั้นเขาที่รออีกสองวัน,ได้นำหยกสัญญาณสิบอันออกมา.
หยกสัญญาณที่มีแสงเงา,พร้อมกับสลักชื่อของแต่ละคนเอาไว้.
"ปัง,ปัง,ปัง....!"
หยกสัญญาณหกอันที่ระเบิดออกมาเป็นผุยผงในทันที,สัญญาณชีพของผู้ใต้บังคับบัญชา,หากว่าร่างกายแตกดับ,กลายเป็นภูติ,ด้วยหยกสัญญาณนี้,จะสามารถรวบรวมดวงวิญญาณที่ร่องลอยให้กลับคืนมาได้อีกครั้ง.
ตายรึ? ดวงวิญญาณแตกสลายกลายเป็นผุยผง?
ดวงตาของซือหม่าเข่อสูดหายใจลึก,ภายในใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก,คนในโลกใบนี้โหดร้ายเกินไปแล้ว!
........
หลังจากการประชุมสภาสวรรค์สิ้นสุดลง,ทิศตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,สถานที่แห่งหนึ่งในอาณาเขตของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
บนเนินเขาแห่งหนึ่ง,เป็นภูเขาสูงที่ตั้งตระหง่าน,มันเป็นภูเขาที่มีนามว่า,ยอดเขาเทียนเซี่ย.
บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นไม่มีที่อยู่อาศัย,ไม่มีสัตว์อสูรปรากฏตัว,เพราะว่าที่นี่ปราณวิญญาณค่อนข้างอ่อน,จนแทบไม่สามารถสัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณได้เลย.
ในเวลานี้บนยอดเขาเทียนเซี่ยนั้นมีชายชราค้ำไม้เท้ายืนอยู่.
ที่ด้านหน้าของชายชรามีกระถางธูปและเครื่องเซ่นมากมาย.
ชายชราที่ยืนอยู่หน้าป้ายวิญญาณ,จดจ้องมองป้ายวิญญาณ,พร้อมกับคุกเข่าลง,คาวะเป็นเวลาสามวันสามคืน.
ชายชราไม่ใช่คนอื่นใด,หากแต่เป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,อาวุโสเทียนนั่นเอง!
อาวุโสเทียนที่เต็มไปด้วยความเคารพคุกเข่าอยู่บนยอดเขาเทียนเซี่ย.
สามวันหลังจากนั้น,อาวุโสเทียนที่ลุกขึ้นช้าๆ,เขาที่คำนับให้กับป้ายวิญญาณ,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไป,ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น.
อาวุโสเทียนได้จากไปแล้ว,ทว่าสถานที่อาวุโสเทียนคุกเข่าอยู่นั้น,ได้ปรากฏร่างๆหนึ่งปรากฏขึ้นมาในทันที.
คนผู้หนึ่งที่มีเหมือนปุถุชนอายุสามสิบปี,ในมือของเขามีกระบี่สีขาว,จดจ้องมองไปยังทิศทางที่อาวุโสเทียนจากไปอย่างไม่แยแส,ชายผู้นี้หากว่าจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำได้เขาก็คือเทียนจี้จื่อที่เคยอยู่ภพหยินนั่นเอง.
เทียนจี้เจื่อที่ข้ามน้ำพุเหลืองมาจุติใหม่,อดีตประมุขตระกูลเทียนภพหยินนั่นเอง.
หลังจากที่เทียนจี้จื่อจดจ้องอาวุโสเทียนที่จากไปแล้ว,เขาที่หันหน้าจ้องมองเทือกเขาเทียนเซี่ย,พลางขมวดคิ้วไปมา.
ทว่าไม่ไกลออกไปสถานที่อาวุโสเทียน,คำนับต่อป้ายวิญญาณนั้น,ในเวลานี้ป้ายวิญญาณขนาดใหญ่ก็เลือนหายไป,ราวกับว่ามันได้กลายเป็นความว่างเปล่าผสานเข้ากับฟ้าดินไปแล้ว.
"เทือกเขาเทียนเซี่ย?สุสานมีชีวิตอย่างงั้นรึ?"เทียนจี้จื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
........
หุบเขาอีกแห่งหนึ่งในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
ตี้เสวี่ยนชาที่รอคอยคุ้มครองพื้นที่รอบๆ,แปดหางสวรรค์ที่กำลังย่อยเทาเที่ยอยู่,เทาเที่ยคือเทพอสูรลำดับที่
99 ,ด้อยกว่าเทพอสูรซือเนา,ทว่าก็มีรูปร่างที่สมบูรณ์.
กับการย่อยที่น่าพรั่นพรึง,ใช้เวลาไปราวๆสองชั่วยาม,ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนเป็นพลังงานบริสุทธิ์ส่งให้กับจงซาน.
พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,เมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ปกปิดท้องฟ้าให้ดำมืด,เหล่าวิหกในป่ารอบๆเริ่มหนีตายอย่างเอาเป็นเอาตาย.
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 8!
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 9!
พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นสองเท่าในวันเดียว,ก่อนที่จะค่อยๆหยุดลง.
เทาเที่ยนับเป็นของวิเศษจริงๆ!
จงซานที่ไม่ต้องการปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมา,ทำให้พื้นที่รอบๆอากาศบิดเบี้ยวฉีกขาดเป็นรอยใหญ่.
เมฆที่ดำมืดที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,ตี้เสวียนชาที่รออยู่ใกล้ๆ.
"เป็นอย่างไร?"
"เพิ่มขึ้นมาสองขั้น!"จงซานที่พยักหน้าพอใจ.
ตี้เสวียนชาที่พยักหน้ารับด้วยท่าทางงงๆเช่นกัน.
"รีบกลับกันเถอะ! ดูเหมือนว่าความวุ่นวายกำลังจะมาเร็วๆนี้."
"อืม!"
............
ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ห้องอักษรของกู่เจิ้งอี้.
ซือหม่าเข่อที่จดจ้องมองไปยังกู่เจิ้งอี้แล้วกล่าวออกมาว่า,"ข้าได้อ่านข้อมูลของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,พวกเขานับว่ามีโชคไม่น้อยที่ได้เป็นผู้ครองดินแดนภาคใต้,รากฐานไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย."
"แล้วอย่างไร?"กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าหมายความว่าสี่มหาอำนาจนั้น,ราชวงศ์ต้าหยงมีแผ่นดินเพียงแค่
20
เปอร์เซียนอย่างคาดไม่ถึง,การจะรวมแผ่นดินเข้าด้วยกันนั้น,จำเป็นต้องจุดเพลิงสงคราม!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
"หืม?"
"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้าอยู่ข้างเจ้า,จะต้องช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่,ด้วยพลังของพวกเรา,จะต้องประสบผลสำเร็จ,การจะรวมแผ่นดินก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป,พวกเราจะต้องรวบรวมแผ่นดินให้เร็วที่สุดที่จะทำได้."ซือหม่าเข่อที่กล่าว.
กู่เจิ้งอี้ที่จ้องมองไปยังซือหม่าเข่อ,ขณะที่จะกล่าวอะไรออกไป.
"อย่างไรก็ตาม,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนที่ต่อต้านพวกเรานั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งอ่อนแอที่สุด,พวกเราควรจะเริ่มรวมพวกเขาเป็นราชวงศ์แรก!"ซือหม่าเข่อกล่าว.
"หืม? อ่อนแอที่สุดอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าได้นำระดับสวรรค์แท้กลุ่มหนึ่งเข้าไปโจมตีพวกเขายังไม่ประสบผลเลย!"กู่เจิ้งอี้เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"นั่นก็เพราะว่าที่นั่นเป็นเมืองหลวง,เขามีวาสนาแผ่นดินอวยพร,หากไม่มีวาสนาแผ่นดินล่ะก็,ต้าเจิ้งจะมีอะไรกัน?
และอีกอย่าง......!"ซือหม่าเข่อตอบ.
"และอะไรอย่างงั้นรึ?"
"นอกจากนี้สถานการณ์ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งในเวลานี้,ที่ชายแดนยังมีทัพของราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามประชิด,เมื่อพวกเรายกทัพออกไป,ราชวงศ์สวรรค์อีกสองแห่งจะต้องร่วมวงแบ่งแผ่นดินอย่างแน่นอน,สี่ยักษ์ใหญ่ก็จะเหลือเพียงแค่สาม,จากนั้นพวกเราค่อยหาทางจัดการต้าสุ่ยและต้าฉินอีกที!"ซือหม่าเข่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมา,เคาะนิ้วไปบนพนักพิงเบาๆ,ครุ่นคิดเรื่องต่างๆ.
ซือหม่าเข่อที่รอคอยการตัดสินใจอย่างอดทน.
.............................
หนึ่งปีหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนังซ่างเฉิง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,รับฟังสถานการณ์ต่างๆทั่วหล้า.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงได้ประกาศแจ้งต่อทั่วหล้า,ยกทัพเปิดสงครามต่อต้าเจิ้งแล้ว! สงครามในครั้งนี้,ขอให้ฝ่าบาทโปรดตัดสินใจ!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ขอให้ฝ่าบาทตัดสินใจ!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อมๆกัน.
จงซานที่มีอำนาจเด็ดขาดของแผ่นดินต้าเจิ้ง,หากเขากล่าวว่าสงคราม,กองทัพทุกเหล่าก็จะต้องเตรียมพร้อม,ทุกอย่างนี้อยู่ในการตัดสินใจของจงซานแล้ว.
จงซานที่เคาะบัลลังก์มักกรเบาๆ."สงคราม!"
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าข้าราชบริพารที่รับคำในทันที.
.................
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,ภายในท้องพระโรง.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงและราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ได้แจ้งต่อทั่วหล้า,พวกเขาจะเริ่มสงครามกันแล้ว!"หลี่ซือขมวดคิ้วไปมา.
"ไป๋ฉี!"หยิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"ไป๋ฉีที่ก้าวออกมาด้านหน้า.
หลี่ซือที่กลับตำแหน่งเดิมในทันที.
"ไปจัดเตรียมทัพให้เรียบร้อย,เตรียมยกทัพเข้าสู่สงคราม!"หยิงเจิ้งที่ออกคำสั่งในทันที.
"น้อมรับพระบัญชา!"ไป๋ฉีที่กล่าวรับคำในทันที.
ไป๋ฉีที่กลับไปตำแหน่งเดิม,ลู่ปู้เหว่ยที่ก้าวออกมา,ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังหยิง.
"ฝ่าบาท,ตัดสินใจอย่างไรรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,กับการประชุมสภาสวรรค์ก็น่าจะเข้าใจชัดแจ้งแล้ว,นอกจากโลกใบเล็กแห่งนี้,ไม่รู้ว่าพวกเขาได้รวบรวมพลังจากที่ใหนบ้าง,เป้าหมายของพวกเขาที่รวบรวมคนที่มีความสามารถมากมาย,โลกใบเล็กทุกแห่งต่างก็ต้องเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด!"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"ขอรับ,เฉินและทุกคนพร้อมกระทำทุกอย่างตามเจตจำนงของฝ่าบาท."ลู่ปู้เหว่ยที่โค้งรับและกล่าวออกมา.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ประกาศสงคามต่อกัน,หลังจากที่ทวีปแห่งนี้สงบมากว่าสามสิบปี,ดูเหมือนว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นอีกครั้งแล้ว.
นับตั้งแต่ความวุ่นวายสงครามใหญ่เกิดขึ้น,ตอนนี้ก็แพร่ลามไปกว่าครึ่งทวีป,ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น.
ทุกๆคนที่คิดว่าราชวงศ์ราชวงศ์สวรรค์อื่นๆต้องการที่จะแบ่งแยกต้าเจิ้งด้วยเช่นกัน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินเองคงจะเคลื่อนทัพเช่นกัน,คงไม่นั่งรอดูเฉยๆแน่.
สงครามที่เริ่มมาแล้วหนึ่งปี,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินก็เคลื่อนทัพออกมาในที่สุด.
ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมานั้นเป้าหมายไม่ใช่ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ทว่าเป็นราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงนั่นเอง.
ทัพใหญ่ของพวกเขาที่เคลื่อนออกมาแย่งชิงดินแดนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,และคนที่นำทัพของต้าฉินในครั้งนี้ก็คือไป๋ฉี.
ทุกคนต่างรู้ดี,สามสิบปีที่แล้ว,ทัพของไป๋ฉีคือทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในการแบ่งแย่งดินแดนภาคเหนือ,ไป๋ฉีที่สังหารคนไปหลายร้อยล้าน,นับเป็นเทพแห่งสังหารที่แท้จริง.
........
"บ้าไปแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินบ้าไปแล้ว,พวกเขาต้องการโจมตีพวกเราได้อย่างไรกัน?"ซือหม่าเข่อที่ได้ข่าวปรากฏความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
กู่เจิ้งอี้ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ต้าฉินมีความแค้นกับเจ้ารึอย่างไร?
ทำไมพวกเขาถึงได้เข้าโจมตีพวกเรากัน?"ซือหม่าเข่อที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง.
กู่เจิ้งอี้ที่ยังคงสุขุม,"ความจริงก็คือความจริง,โกรธไปก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้,ตอนนี้คงจะดีหากว่าดึงต้าสุ่ยเข้ามาร่วมวง,หากต้าสุ่ยเข้าสู่สนามรบ,ก็ยังพอช่วยเหลือพวกเราได้บ้าง!"
ต้าสุ่ยที่อยู่คนละฟากกับต้าหยง,,หากว่าพวกเขาเข้าร่วมสงครามย่อมต้องเข้าโจมตีต้าเจิ้งและต้าฉินก่อน,นั่นจะทำให้ต้าหยงได้เปรียบนั่นเอง.
............
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
"ทำไมต้าฉินบุกต้าหยง?
เพราะว่าต้าหยิงเป็นรัฐที่ใหญ่กว่า,หากแต่พวกเขาเป็นรัฐที่ไม่ได้ครองใจประชาชน,หากเข้าสู่สงคราม,แน่นอนว่ารัฐใหญ่เมื่อไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน,ย่อมส่งผลกระทบไปทั่วแผ่นดินง่ายกว่า!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเหล่าข้าราชบริพารคนอื่นๆ.
"ข้าคิดว่าคงไม่ใช่เหตุผลง่ายๆขนาดนั้น!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.
"หืม?"
"ทำไมนั้นข้าไม่รู้,ทว่าข้ารู้สึกได้,ต้าฉินยกทัพใหญ่ออกมาเช่นนี้,แน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อขยายดินแดน."สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ.
เห็นชัดเจนว่า,เกี่ยวกับการยกทัพใหญ่ของต้าฉินนั้น,ไม่มีใครเข้าใจความหมายที่แท้จริงได้.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ครุ่นคิดเรื่องสงคราม,คิดถึงเรื่องที่สุ่ยจิงคิด,จงซานเองก็สงสัยในการเคลื่อนทัพของต้าฉินเช่นกัน,กลุ่มที่สามที่เข้ามาเกี่ยวข้อง,สามารถที่จะส่งผลต่อชัยชนะและความพ่ายแพ้ได้เลย,กับสถานการณ์ในเวลานี้,ดูเหมือนสงครามใหญ่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น,ยังบอกไม่ได้ว่าใครเสียเปรียบ,ทำไมต้าฉินยกทัพในเวลานี้ล่ะ?
เหล่าขุนนางเองต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามรบเช่นกัน,ต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องเหตุผลที่ต้าฉินเคลื่อนทัพ,เห็นได้ชัดเจนว่าการเคลื่อนทัพของหยิงในครั้งนี้,ไม่มีใครเข้าใจได้อย่างชัดเจน.
"เบิกตัวหนีปู่ซา!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เบิกตัวเทียนเจี้ยนเจิ้งเข้าพบ!"
เสียงของขันทีที่ดังผ่านออกไปด้านนอก,จากนั้นไม่นาน,หนีปู่ซาที่เข้ามาภายในห้องโถง.
"ฝ่าบาท!"หนีปู่ซ่าที่แสดงความเคารพ.
"อืม,ทัพของต้าฉินได้เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว,ทัพของต้าหยงย่อมต้องเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งแน่,สถานการณ์แนวหน้าจะต้องตรึงเครียดอย่างไม่ต้องสงสัย,หนีปู่ซา,เจ้าจงเดินทางไปยังแนวหน้าด้วยความเร็ว,สบทบกับกองกำลังที่แปดเจ้าโส่วเซี่ยง,เพื่อต้านทานทัพของต้าหยง!"จงซานทีสั่งการในทันที.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาที่รับคำสั่งในทันที.
......................
สนามรบแนวหน้าของต้าหยงและต้าเจิ้ง.
ภายในค่ายของทัพใหญ่,อาวุโสเทียนที่จดจ้องมองไปยังราชครูหวนถูหลง.
"จอมพล,ข้ามีเรื่องที่มิบังอาจจะขอ,ทว่าขอให้จอมพลรับปากด้วย!"อาวุโสเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม? กล่าวมา!"หวนถูหลงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ภายในสนามรบนั้น,ใกล้ๆนี้ท่านเห็นเทือกเขาเทียนเซี่ยหรือไม่?"อาวุโสเทียนสอบถาม.
"อย่างไร?"
"เทือกเขาเทียนเซี่ยนั้นคือสุสานบรรพชนของข้า,ขอให้จอมพลโปรดเลี่ยงเส้นทางผ่านเทือกเขาเทียนเซี่ยสุสานบรรพชนของข้าด้วย!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ในเวลานั้น,เซียนปฐพีสองคนที่ติดตามมา,กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน,"สุสานบรรพชน?
เจ้าคิดว่าสงครามเป็นการเล่นของเด็กๆรึอย่างไร?
เพราะว่าเป็นสุสานบรรพชนของเจ้าทำให้พวกเราจะต้องหลีกเลี่ยงอย่างงั้นรึ?"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น