Immortality Chapter 700 under the heavens four points
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 700 สี่มหาอำนาจ.
Chapter 700 under the heavens four points
หนึ่งปีหลังจากนั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง!
ภายในอาณาเขตที่ใหญ่โต,หยกเฟิงหลินนับเป็นสัญลักษณ์แห่งเงินตรา,ตราบเท่าที่มีหยกเฟิงหลิน,ก็หมายถึงศิลาวิญญาณจำนวนมากมายมหาศาล.
เมืองป้าหวง,คฤหาสน์เจ้าเมือง.
วันนี้มีงานเลี้ยงใหญ่!
"ยินดีกับเจ้าเมืองหลิน,ที่ได้เป็นสมาชิกลำดับแปดแล้ว,เหลืออีกก้าวเดียวก็ไปถึงยอดแล้ว!"ชายคนหนึ่งที่ยกแก้วแสดงความยินดี.
"เฮ้เฮ้,ข้าเป็นเพียงแค่อดีตเจ้าเมืองเท่านั้น,เจ้ายังเรียกข้าเช่นนี้อีก?
ไม่ใช่ว่ากำลังหาปัญหาให้กับข้าหรอกรึ?"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าเมืองหลินอย่าได้ถ่อมตัว,แม้นว่าเจ้าเมืองหลินจะไม่ได้เป็นเจ้าเมืองตอนนี้ก็ตาม,ทว่าทุกคนก็นับถือว่าท่านเป็นเจ้าเมือง,เจ้าเมืองคนใหม่นั้น,เป็นเพียงสมาชิกลำดับที่สามเท่านั้น,เขาที่จะมาแทนเจ้าเมืองหลินนั้น,เป็นไปไม่ได้!"
"ระวังคำพูดด้วย!"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,แม้นว่าจะกล่าวปฏิเสธ,ทว่าภายในใจก็รู้สึกดีเช่นกัน.
"วันนี้พวกเราต่างก็เป็นคนกันเองทั้งนั้น,พูดออกมาด้วยความจริงใจ,เจ้าเมืองหลินอย่าได้เข้มงวดนักเลย!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ก็ดี,ออกจากตำหนักของข้าแล้ว,อย่าได้พูดอีกครั้ง!"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นั่น,นั่นคืออะไร!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทันใดนั้น,ที่ด้านนอกก็ปรากฏแสงสีน้ำเงินถูกยิงขึ้นมาในทันที,จากนั้นแสงสีน้ำเงินที่หมุนวนไปรอบๆคฤหาสน์เจ้าเมือง.
เจ้าเมืองหลินที่ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสี.
"เจ้าเมืองหลิน,มีงานแสดงอะไรอย่างงั้นรึ?"บางคนที่กำลังมึนเมากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่ได้การแล้ว,ท่านประมุข,ท่านประมุข,ที่ด้านนอกมีทหารมากมาย,ล้อมรอบตำหนักของพวกเราเอาไว้,ค่ายกลสังหารแปดทิศ,ท่านประมุข....!"บ่าวรับใช้ที่วิ่งเข้ามารายงานตัวสั่น.
แก้วสุราในมือของเจ้าเมืองหลินถึงกับล่วงหล่น,ตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว.
งานเลี้ยงหยุดลง.
ในเวลานี้คฤหาสน์เจ้าเมืองหลินถึงค่ายกลปิดล้อมเอาไว้,ไม่มีใครหนีได้,ที่ด้านนอกมีทหารมากมาย,นำมาโดยแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยนั่นเอง.
"แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ย,ท่านกำลังทำอะไร?พวกเราเพียงแค่มาดื่มกันเท่านั้น,มีความผิดอะไร?"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่ไร้ความรู้สึก,จ้องมองทุกคนที่อยู่ด้านใน,"ฝ่าบาทมีราชโองการ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งได้ห้ามแย่งชิงลำดับขั้นของคนอื่น,หากแย่งชิงลำดับขั้นคนอื่นจะต้องรับโทษประหาร!"
"อะไร?"แม่ทัพหลินที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ต้องโทษประหาร!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
หลังจากกล่าวเสร็จ,ทุกคนก็รับรู้ความหมายและชะตากรรมของตัวเองได้ในทันที.
"จะสังหารข้าไม่ได้,เจ้าจะสังหารข้าไม่ได้!"เจ้าเมืองหลินที่ร้องออกมาด้วยความหวาดผวา.
"เจ้าเมืองหลิน,การขายสินค้าก่อนหน้านี้,ท่านได้ทำการตัดสมาชิกห้าขั้น,ลูกข่ายห้าระดับนั้น,ไม่มีหยกเฟิงหลินในการขาย,ท่านได้กระทำผิดกฏ,และได้ทำการฉ้อโกง,สร้างความเสียหายต่ออาณาจักร!"เถี่ยเสวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ทำแล้ว,ข้าไม่ต้องการแล้ว,ข้ามีศิลาวิญญาณ,ข้ามีศิลาวิญญาณมากมาย,ปล่อยข้า,ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า!"หนึ่งในคนกลุ่มดังกล่าวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เถี่ยเสวี๋ยยังเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"หนึ่งแสน?หนึ่งล้าน? ร้อยล้าน? ทั้งหมดเลย!"อีกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ประหาร!"เถี่ยเสวี๋ยที่คำรามเสียงดัง.
"ประหาร!"เหล่าทหารที่เปิดการใช้งาน,ค่ายกลสังหารแปดทิศในทันที.
เพียงแค่คืนเดียว,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่สังหารผู้นำของแต่ละเมืองทุกเมือง.
ดุร้าย,เป็นการกระทำที่โหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก.
หยกเฟิงฟลิงที่ไม่มีส่ง,เพราะว่าหอการค้าต้าหลงหยุดผลิตนั่นเอง,กว่าจะพบราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งก็ตัดสินโทษประหารคนเหล่านั้นแล้ว.
เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว,เหล่าสมาชิกอาวุโส,เหล่าแกนหลัก,ถูกสังหารเรียบไม่มีเหลือ.
เหล่าสมาชิกตั้งแต่ระดับห้าขึ้นไปตอนนี้ถูกใช้เป็นเครื่องมือเท่านั้น.
แผนการกลืนกินปลาตัวใหญ่,แผนการขั้นสุดท้าย,คือเด็ดหัวเหล่าแกนนำ.
ต้าเจิ้ง,ได้สถาปนาตัวเองในการปกภาคใต้อย่างเป็นทางการ!
กลายเป็นหนึ่งยักษ์ใหญ่ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เตรียมการยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์,คือแผนการขั้นต่อไป.
ไม่ถึงสิบปีด้วยซ้ำ,ดินแดนแห่งนี้ก็ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่,กลายเป็นสวรรค์แห่งใหม่,นี่คือราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ?
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? จงซาน?
ความเจริญรุ่งเรื่อง,ทำให้ดึงดูดผู้คนมากมายจากทั่วหล้า.
มีเหล่าผู้มากความสามารถต่างก็เดินทางมายังราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ก็ตาม,หากแต่กลับกลายเป็นอาณาจักรที่เกินจะจินตนาการได้,จงซานไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงทำให้คนมากมายนับถือ,พวกเขายังชื่นชมบูชาจงซาน,หลายคนที่ได้ยินชื่อเสียงของเขา,ต่างก็เดินทางมายังต้าเจิ้ง.
ความรุ่งโรจน์ของต้าเจิ้ง,ความรุ่งเรื่องของจงซานได้มาถึงแล้ว.
ภาคตะวันออกของทวีปศักดิ์สิทธิ์,หมู่บ้านปุถุชนเล็กๆ,ภายในสภากาแฟแห่งหนึ่ง.
ชายผู้หนึ่งที่ถือพัดสะบัดไปมา,"วันนี้ข้าจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับเทพจงซาน,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,ไม่มีใครไม่รู้จัก,ตัวตนในตำนาน,เขาคือบุคคลที่ลึกลับที่สุด."
ภายในโรงน้ำชานั้นมีผู้คนมากมาย,ต่างก็มาฟังเรื่องเล่าของบุรุษผู้หนึ่ง.
ที่มุมแห่งหนึ่ง,มีเด็กผู้หนึ่งอายุ 6-7 ปี,ชำเลืองมองไปยังอาจารย์คนดังกล่าว,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,แสดงท่าทางราวกับเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งทีเดียว.
"จงซาน? ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? คาดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะมีในภพหยางด้วยอย่างงั้นรึ?"เด็กน้อยที่หรี่ตาครุ่นคิด,แสดงท่าทางแก่เกินอายุไปมาก.
เด็กๆหลายคนที่แสดงท่าทางสนใจเป็นอย่างมาก,ทว่าเด็กที่ดูแก่เกินวัยนั้นกับเต็มไปด้วยความเย็นชา,ก้าวเดินออกมาจากร้านน้ำชา.
เด็กคนดังกล่าวออกมาจากร้านน้ำชา,เดินตรงเข้าไปในเมือง.
"เอ้อหว่า,เอ้อหว่า,แม่เจ้าให้เรียกเจ้ากลับไปกินข้าว!"ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตะโกนบอกเด็กชายคนดังกล่าว.
เด็กชายคนดังกล่าวหันหน้ากลับมา,สายตาที่เย็นชา,จับจ้องมองไปยังชายหนุ่ม,เพียงแค่สายตาก็ทำให้ชายหนุ่มสั่นสะท้านเลยทีเดียว.
"หลังจากนี้,ให้เรียกข้าว่า,เทียนจี้จื่อ"เด็กชายที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,อืม!"ชายหนุ่มพยักหน้ารับ.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเสวียนหยาง,ท้องพระโรง.
"ฝ่าบาท,เรื่องนี้! ภายในคืนเดียวต้าเจิ้งสังหารคนนับล้าน,ศิลาวิญญาณได้ถูกริบไปทั้งหมดแล้ว."ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"จัดการได้อย่างเรียบร้อยเบ็ดเสร็จ,รู้จักฉวยโอกาสจริงๆ!"หยิงพยักหน้า.
"ใช่,หลังจาการสังหารในคืนนั้น,ศิลาวิญญาณของทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้หายไปล้านล้านก้อน,นับเป็นจำนวนมหาศาลจริงๆ!"หลี่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม,ไป๋ฉีกลับมารึยัง?"หยิงกล่าว.
"น่าจะอยู่ระหว่างเดินทาง,การรบในครั้งนี้,ดินแดนของต้าหลี่ทั้งหมด,ต้าฉินของพวกเราได้ดินแดนมา 4 ส่วน,ต้าหยงและต้าสุ่ยได้มาคนล่ะ 3 ส่วน!"หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อืม!"หยิงพยักหน้า.
"แต่ว่า,ด้วยความวุ่นวายทางภาคเหนือ,ได้เปิดโอกาสให้กับต้าเจิ้งเก็บเกี่ยวได้มากมาย,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์กลับสามารถยึดครองราชวงศ์ราชันย์ได้ถึง
17 แห่งอย่างคาดไม่ถึง,กับการกลืนกินครั้งใหญ่นี้,น่าประทับใจจริงๆ!"หลี่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"นี่เป็นแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินได้วางเอาไว้,เนี่ยฟ่านเฉิน?
ก่อนหน้านี้ขณะที่เข้าล้อมแดนเทพพิสุทธิ์นั้น,คนผู้นี้ไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย,คาดไม่ถึงเมื่อจากโลกใบเล็กไปแล้ว,กลับยังสร้างสถานการณ์ครั้งใหญ่นี้ขึ้นอีก."หยิงพยักหน้าถอนหายใจด้วยเช่นกัน.
"ขอรับ,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้,ต้าฉินและต้าสุ่ยครองพื้นที่คนล่ะสามสิบเปอร์เซ็นต์,ส่วนต้าหยงและต้าเจิ้งครองพื้นที่คนล่ะ
20
เปอร์เซ็นต์,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายดูเหมือนว่าจะเริ่มเปล่งประกายมากขึ้นแล้ว,สี่ยักษ์ใหญ่ของโลกใบนี้,ต้าฉิน,ต้าสุ่ย,ต้าหยิงและต้าเจิ้ง,ฝ่าบาท,นี่เป็นโอกาส,ที่พวกเขาจะพิชิตขยายดินแดนใช่หรือไม่?"หลี่ซือที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ใต้สวรรค์มีสี่เสา?"หยิงที่ใช้นิ้วเคาะไปที่พนักมังกรเบาๆ.
ทุกคนต่างรอคอยอย่างใจเย็น.
"พักฟื้นฟูกองกำลังก่อน,กองทัพเป็นปัจจัยสำคัญในการรบ,ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา!"หยิงเจิ้งที่กล่าวออกมา.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
30 ปีหลังจากนั้น,สามสิบปีมานี้ในทวีปศักดิ์สิทธิ์,ได้เข้าสู่ความสงบที่หายากมากๆในยุคนี้,ไม่มีสงครามขนาดใหญ่เกิดขึ้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้,เหล่าผู้ฝึกตนบำเพ็ญชื่อเสียง,ตอนนี้ต่างก็จับตาไปยังสี่กลุ่มอิทธิพลใหญ่,ต้าฉิน,ต้าหยง,ต้าเจิ้งและต้าสุ่ย,
30 ปีมานี้,กลุ่มอิทธิพลทั้งสี่พัฒนาไปอย่างมาก,ไม่มีใครกล้าหาเรื่องพวกเขา.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ,เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,ที่หลับตาบำเพ็ญเพียร,เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกหล้านี้,เสวียนหยวนไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวแต่อย่างใด.
ต้องไม่ลืมว่า,เกี่ยวกับเขตแดนของผู้ฝึกตน,ผู้ฝึกตนบำเพ็ญชื่อเสียงและบำเพ็ญกรรมนั้นมักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน,เสวียนหยวนที่บำเพ็ญกรรม,แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์อันใดแม้แต่น้อยที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับราชวงศ์วาสนา.
ที่หน้าของเสวียนหยวนมีจี้หยกห้อยอยู่,นี่คือสิ่งที่จงซานนำมาจากตระกูลเทียนในภพหยิน,ดวงวิญญาณที่บาดเจ็บของภรรยาเขา.
เสวียนหยวนที่ถอดมันออกมาพลางสีไปมาที่จี้หยก,ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง.
"สักวันหนึ่ง,ข้าจะต้องรักษาฟื้นฟูเจ้ากลับมา!"เสวียนหยวนที่กล่าวด้วยความอาดูร.
จากนั้น,เสวียนหยวนก็เก็บกลับคืนอย่างระมัดระวัง,จากนั้นก็เตรียมบำเพ็ญเพียรลมหายใจต่อ,ทันใดนั้น,ดวงตาของเสวียนหยวนที่หดเกร็ง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"โลกใบใหญ่,มีคนจากโลกใบใหญ่บุกรุกเข้ามาอีกแล้วรึ?"คิ้วของเสวียนหยวนที่ขมวดไปมา.
"หาญกล้านัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะบุกตรงๆมายังภพหยางเลยรึ?
กล้ามาก!"ดวงตาของเสวียนหยวนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
พริบตาเดียว,ร่างของเสวียนหยวนที่หายไปในทันที,ด้วยหน้าที่ความรับผิดชอบของตำหนักศาลาเทวะ,เขาจะต้องสังหารทุกคนที่รุกล้ำอาณาเขตมาจากโลกใบใหญ่.
สองเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
จงซานที่จัดการเรื่องต่างๆอยู่ภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้าเจิ้งเวลานี้อยู่ในช่วงฟื้นฟูทัพเช่นกัน,และพัฒนาไปด้วย.
หลังจากที่ประชุมราชกิจเสร็จ,จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,โดยมีหลิวอู๋ซ่างที่เขามารายงาน.
"เรียนฝ่าบาท,เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เสวียนหยวนขอเข้าพบ!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?ที่ใหน?"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เฉินได้นำตัวเขาไปรักษาตัว,อย่างไรก็ตาม,ท่าทางของเขาเวลานี้,ราวกับว่าได้รับบาดเจ็บหนักทีเดียว."หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวอธิบาย.
"ได้รับบาดเจ็บหนักอย่างงั้นรึ?
ใครกันที่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักกัน?"จงซานที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นจงซานก็ออกไปยังห้องรับรองดังกล่าวในทันที.
หลิวอู๋ซ่างที่อยู่ด้านนอก,จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,เสวียนหยวนที่เส้นผมกระเซอะกระเซิง,ใบหน้าที่คาบโลหิตเกอะกรัง,เสื้อผ้าฉีกขาด,เวลานี้กำลังนั่งสมาธิ,บำเพ็ญ,ฟื้นฟูบาดแผลของตัวเอง.
"เสวียนหยวน? ใครทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้กัน?"จงซานทีกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เสวียนหยวนลืมตาขึ้นมาช้าๆ,สูดหายใจลึก,จากนั้นก็เผยยิ้มอย่างขมขื่น,"บางทีทวีปศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมาแล้ว!"
Chapter 700 under the heavens four points
天下四分
สี่มหาอำนาจ.
หนึ่งปีหลังจากนั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง!
ภายในอาณาเขตที่ใหญ่โต,หยกเฟิงหลินนับเป็นสัญลักษณ์แห่งเงินตรา,ตราบเท่าที่มีหยกเฟิงหลิน,ก็หมายถึงศิลาวิญญาณจำนวนมากมายมหาศาล.
เมืองป้าหวง,คฤหาสน์เจ้าเมือง.
วันนี้มีงานเลี้ยงใหญ่!
"ยินดีกับเจ้าเมืองหลิน,ที่ได้เป็นสมาชิกลำดับแปดแล้ว,เหลืออีกก้าวเดียวก็ไปถึงยอดแล้ว!"ชายคนหนึ่งที่ยกแก้วแสดงความยินดี.
"เฮ้เฮ้,ข้าเป็นเพียงแค่อดีตเจ้าเมืองเท่านั้น,เจ้ายังเรียกข้าเช่นนี้อีก?
ไม่ใช่ว่ากำลังหาปัญหาให้กับข้าหรอกรึ?"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าเมืองหลินอย่าได้ถ่อมตัว,แม้นว่าเจ้าเมืองหลินจะไม่ได้เป็นเจ้าเมืองตอนนี้ก็ตาม,ทว่าทุกคนก็นับถือว่าท่านเป็นเจ้าเมือง,เจ้าเมืองคนใหม่นั้น,เป็นเพียงสมาชิกลำดับที่สามเท่านั้น,เขาที่จะมาแทนเจ้าเมืองหลินนั้น,เป็นไปไม่ได้!"
"ระวังคำพูดด้วย!"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,แม้นว่าจะกล่าวปฏิเสธ,ทว่าภายในใจก็รู้สึกดีเช่นกัน.
"วันนี้พวกเราต่างก็เป็นคนกันเองทั้งนั้น,พูดออกมาด้วยความจริงใจ,เจ้าเมืองหลินอย่าได้เข้มงวดนักเลย!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ก็ดี,ออกจากตำหนักของข้าแล้ว,อย่าได้พูดอีกครั้ง!"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นั่น,นั่นคืออะไร!"
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ทันใดนั้น,ที่ด้านนอกก็ปรากฏแสงสีน้ำเงินถูกยิงขึ้นมาในทันที,จากนั้นแสงสีน้ำเงินที่หมุนวนไปรอบๆคฤหาสน์เจ้าเมือง.
เจ้าเมืองหลินที่ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสี.
"เจ้าเมืองหลิน,มีงานแสดงอะไรอย่างงั้นรึ?"บางคนที่กำลังมึนเมากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่ได้การแล้ว,ท่านประมุข,ท่านประมุข,ที่ด้านนอกมีทหารมากมาย,ล้อมรอบตำหนักของพวกเราเอาไว้,ค่ายกลสังหารแปดทิศ,ท่านประมุข....!"บ่าวรับใช้ที่วิ่งเข้ามารายงานตัวสั่น.
แก้วสุราในมือของเจ้าเมืองหลินถึงกับล่วงหล่น,ตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว.
งานเลี้ยงหยุดลง.
ในเวลานี้คฤหาสน์เจ้าเมืองหลินถึงค่ายกลปิดล้อมเอาไว้,ไม่มีใครหนีได้,ที่ด้านนอกมีทหารมากมาย,นำมาโดยแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยนั่นเอง.
"แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ย,ท่านกำลังทำอะไร?พวกเราเพียงแค่มาดื่มกันเท่านั้น,มีความผิดอะไร?"เจ้าเมืองหลินที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่ไร้ความรู้สึก,จ้องมองทุกคนที่อยู่ด้านใน,"ฝ่าบาทมีราชโองการ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งได้ห้ามแย่งชิงลำดับขั้นของคนอื่น,หากแย่งชิงลำดับขั้นคนอื่นจะต้องรับโทษประหาร!"
"อะไร?"แม่ทัพหลินที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ต้องโทษประหาร!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
หลังจากกล่าวเสร็จ,ทุกคนก็รับรู้ความหมายและชะตากรรมของตัวเองได้ในทันที.
"จะสังหารข้าไม่ได้,เจ้าจะสังหารข้าไม่ได้!"เจ้าเมืองหลินที่ร้องออกมาด้วยความหวาดผวา.
"เจ้าเมืองหลิน,การขายสินค้าก่อนหน้านี้,ท่านได้ทำการตัดสมาชิกห้าขั้น,ลูกข่ายห้าระดับนั้น,ไม่มีหยกเฟิงหลินในการขาย,ท่านได้กระทำผิดกฏ,และได้ทำการฉ้อโกง,สร้างความเสียหายต่ออาณาจักร!"เถี่ยเสวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ๆ,ข้าไม่ทำแล้ว,ข้าไม่ต้องการแล้ว,ข้ามีศิลาวิญญาณ,ข้ามีศิลาวิญญาณมากมาย,ปล่อยข้า,ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า!"หนึ่งในคนกลุ่มดังกล่าวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เถี่ยเสวี๋ยยังเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"หนึ่งแสน?หนึ่งล้าน? ร้อยล้าน? ทั้งหมดเลย!"อีกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ประหาร!"เถี่ยเสวี๋ยที่คำรามเสียงดัง.
"ประหาร!"เหล่าทหารที่เปิดการใช้งาน,ค่ายกลสังหารแปดทิศในทันที.
เพียงแค่คืนเดียว,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่สังหารผู้นำของแต่ละเมืองทุกเมือง.
ดุร้าย,เป็นการกระทำที่โหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก.
หยกเฟิงฟลิงที่ไม่มีส่ง,เพราะว่าหอการค้าต้าหลงหยุดผลิตนั่นเอง,กว่าจะพบราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งก็ตัดสินโทษประหารคนเหล่านั้นแล้ว.
เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว,เหล่าสมาชิกอาวุโส,เหล่าแกนหลัก,ถูกสังหารเรียบไม่มีเหลือ.
เหล่าสมาชิกตั้งแต่ระดับห้าขึ้นไปตอนนี้ถูกใช้เป็นเครื่องมือเท่านั้น.
แผนการกลืนกินปลาตัวใหญ่,แผนการขั้นสุดท้าย,คือเด็ดหัวเหล่าแกนนำ.
ต้าเจิ้ง,ได้สถาปนาตัวเองในการปกภาคใต้อย่างเป็นทางการ!
กลายเป็นหนึ่งยักษ์ใหญ่ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เตรียมการยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์,คือแผนการขั้นต่อไป.
ไม่ถึงสิบปีด้วยซ้ำ,ดินแดนแห่งนี้ก็ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่,กลายเป็นสวรรค์แห่งใหม่,นี่คือราชวงศ์ราชันย์อย่างงั้นรึ?
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? จงซาน?
ความเจริญรุ่งเรื่อง,ทำให้ดึงดูดผู้คนมากมายจากทั่วหล้า.
มีเหล่าผู้มากความสามารถต่างก็เดินทางมายังราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์ก็ตาม,หากแต่กลับกลายเป็นอาณาจักรที่เกินจะจินตนาการได้,จงซานไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงทำให้คนมากมายนับถือ,พวกเขายังชื่นชมบูชาจงซาน,หลายคนที่ได้ยินชื่อเสียงของเขา,ต่างก็เดินทางมายังต้าเจิ้ง.
ความรุ่งโรจน์ของต้าเจิ้ง,ความรุ่งเรื่องของจงซานได้มาถึงแล้ว.
ภาคตะวันออกของทวีปศักดิ์สิทธิ์,หมู่บ้านปุถุชนเล็กๆ,ภายในสภากาแฟแห่งหนึ่ง.
ชายผู้หนึ่งที่ถือพัดสะบัดไปมา,"วันนี้ข้าจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับเทพจงซาน,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,ไม่มีใครไม่รู้จัก,ตัวตนในตำนาน,เขาคือบุคคลที่ลึกลับที่สุด."
ภายในโรงน้ำชานั้นมีผู้คนมากมาย,ต่างก็มาฟังเรื่องเล่าของบุรุษผู้หนึ่ง.
ที่มุมแห่งหนึ่ง,มีเด็กผู้หนึ่งอายุ 6-7 ปี,ชำเลืองมองไปยังอาจารย์คนดังกล่าว,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,แสดงท่าทางราวกับเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งทีเดียว.
"จงซาน? ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง? คาดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งจะมีในภพหยางด้วยอย่างงั้นรึ?"เด็กน้อยที่หรี่ตาครุ่นคิด,แสดงท่าทางแก่เกินอายุไปมาก.
เด็กๆหลายคนที่แสดงท่าทางสนใจเป็นอย่างมาก,ทว่าเด็กที่ดูแก่เกินวัยนั้นกับเต็มไปด้วยความเย็นชา,ก้าวเดินออกมาจากร้านน้ำชา.
เด็กคนดังกล่าวออกมาจากร้านน้ำชา,เดินตรงเข้าไปในเมือง.
"เอ้อหว่า,เอ้อหว่า,แม่เจ้าให้เรียกเจ้ากลับไปกินข้าว!"ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตะโกนบอกเด็กชายคนดังกล่าว.
เด็กชายคนดังกล่าวหันหน้ากลับมา,สายตาที่เย็นชา,จับจ้องมองไปยังชายหนุ่ม,เพียงแค่สายตาก็ทำให้ชายหนุ่มสั่นสะท้านเลยทีเดียว.
"หลังจากนี้,ให้เรียกข้าว่า,เทียนจี้จื่อ"เด็กชายที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,อืม!"ชายหนุ่มพยักหน้ารับ.
.................
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเสวียนหยาง,ท้องพระโรง.
"ฝ่าบาท,เรื่องนี้! ภายในคืนเดียวต้าเจิ้งสังหารคนนับล้าน,ศิลาวิญญาณได้ถูกริบไปทั้งหมดแล้ว."ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"จัดการได้อย่างเรียบร้อยเบ็ดเสร็จ,รู้จักฉวยโอกาสจริงๆ!"หยิงพยักหน้า.
"ใช่,หลังจาการสังหารในคืนนั้น,ศิลาวิญญาณของทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้หายไปล้านล้านก้อน,นับเป็นจำนวนมหาศาลจริงๆ!"หลี่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม,ไป๋ฉีกลับมารึยัง?"หยิงกล่าว.
"น่าจะอยู่ระหว่างเดินทาง,การรบในครั้งนี้,ดินแดนของต้าหลี่ทั้งหมด,ต้าฉินของพวกเราได้ดินแดนมา 4 ส่วน,ต้าหยงและต้าสุ่ยได้มาคนล่ะ 3 ส่วน!"หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อืม!"หยิงพยักหน้า.
"แต่ว่า,ด้วยความวุ่นวายทางภาคเหนือ,ได้เปิดโอกาสให้กับต้าเจิ้งเก็บเกี่ยวได้มากมาย,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์กลับสามารถยึดครองราชวงศ์ราชันย์ได้ถึง
17 แห่งอย่างคาดไม่ถึง,กับการกลืนกินครั้งใหญ่นี้,น่าประทับใจจริงๆ!"หลี่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"นี่เป็นแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินได้วางเอาไว้,เนี่ยฟ่านเฉิน?
ก่อนหน้านี้ขณะที่เข้าล้อมแดนเทพพิสุทธิ์นั้น,คนผู้นี้ไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย,คาดไม่ถึงเมื่อจากโลกใบเล็กไปแล้ว,กลับยังสร้างสถานการณ์ครั้งใหญ่นี้ขึ้นอีก."หยิงพยักหน้าถอนหายใจด้วยเช่นกัน.
"ขอรับ,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้,ต้าฉินและต้าสุ่ยครองพื้นที่คนล่ะสามสิบเปอร์เซ็นต์,ส่วนต้าหยงและต้าเจิ้งครองพื้นที่คนล่ะ
20
เปอร์เซ็นต์,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายดูเหมือนว่าจะเริ่มเปล่งประกายมากขึ้นแล้ว,สี่ยักษ์ใหญ่ของโลกใบนี้,ต้าฉิน,ต้าสุ่ย,ต้าหยิงและต้าเจิ้ง,ฝ่าบาท,นี่เป็นโอกาส,ที่พวกเขาจะพิชิตขยายดินแดนใช่หรือไม่?"หลี่ซือที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ใต้สวรรค์มีสี่เสา?"หยิงที่ใช้นิ้วเคาะไปที่พนักมังกรเบาๆ.
ทุกคนต่างรอคอยอย่างใจเย็น.
"พักฟื้นฟูกองกำลังก่อน,กองทัพเป็นปัจจัยสำคัญในการรบ,ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา!"หยิงเจิ้งที่กล่าวออกมา.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าเสนาธิการทุกคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
.........................
30 ปีหลังจากนั้น,สามสิบปีมานี้ในทวีปศักดิ์สิทธิ์,ได้เข้าสู่ความสงบที่หายากมากๆในยุคนี้,ไม่มีสงครามขนาดใหญ่เกิดขึ้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้,เหล่าผู้ฝึกตนบำเพ็ญชื่อเสียง,ตอนนี้ต่างก็จับตาไปยังสี่กลุ่มอิทธิพลใหญ่,ต้าฉิน,ต้าหยง,ต้าเจิ้งและต้าสุ่ย,
30 ปีมานี้,กลุ่มอิทธิพลทั้งสี่พัฒนาไปอย่างมาก,ไม่มีใครกล้าหาเรื่องพวกเขา.
........
ภาคตะวันออกเฉียงใต้,เขตแดนของต้าเจิ้งและต้าหยิง,เป็นพื้นที่ทับซ้อนที่ทุกคนต่างเฝ้าคุมเชิงกันและกัน.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ,เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,ที่หลับตาบำเพ็ญเพียร,เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกหล้านี้,เสวียนหยวนไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวแต่อย่างใด.
ต้องไม่ลืมว่า,เกี่ยวกับเขตแดนของผู้ฝึกตน,ผู้ฝึกตนบำเพ็ญชื่อเสียงและบำเพ็ญกรรมนั้นมักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน,เสวียนหยวนที่บำเพ็ญกรรม,แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์อันใดแม้แต่น้อยที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับราชวงศ์วาสนา.
ที่หน้าของเสวียนหยวนมีจี้หยกห้อยอยู่,นี่คือสิ่งที่จงซานนำมาจากตระกูลเทียนในภพหยิน,ดวงวิญญาณที่บาดเจ็บของภรรยาเขา.
เสวียนหยวนที่ถอดมันออกมาพลางสีไปมาที่จี้หยก,ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง.
"สักวันหนึ่ง,ข้าจะต้องรักษาฟื้นฟูเจ้ากลับมา!"เสวียนหยวนที่กล่าวด้วยความอาดูร.
จากนั้น,เสวียนหยวนก็เก็บกลับคืนอย่างระมัดระวัง,จากนั้นก็เตรียมบำเพ็ญเพียรลมหายใจต่อ,ทันใดนั้น,ดวงตาของเสวียนหยวนที่หดเกร็ง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"โลกใบใหญ่,มีคนจากโลกใบใหญ่บุกรุกเข้ามาอีกแล้วรึ?"คิ้วของเสวียนหยวนที่ขมวดไปมา.
"หาญกล้านัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะบุกตรงๆมายังภพหยางเลยรึ?
กล้ามาก!"ดวงตาของเสวียนหยวนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
พริบตาเดียว,ร่างของเสวียนหยวนที่หายไปในทันที,ด้วยหน้าที่ความรับผิดชอบของตำหนักศาลาเทวะ,เขาจะต้องสังหารทุกคนที่รุกล้ำอาณาเขตมาจากโลกใบใหญ่.
สองเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง.
จงซานที่จัดการเรื่องต่างๆอยู่ภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้าเจิ้งเวลานี้อยู่ในช่วงฟื้นฟูทัพเช่นกัน,และพัฒนาไปด้วย.
หลังจากที่ประชุมราชกิจเสร็จ,จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,โดยมีหลิวอู๋ซ่างที่เขามารายงาน.
"เรียนฝ่าบาท,เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เสวียนหยวนขอเข้าพบ!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?ที่ใหน?"จงซานที่กล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เฉินได้นำตัวเขาไปรักษาตัว,อย่างไรก็ตาม,ท่าทางของเขาเวลานี้,ราวกับว่าได้รับบาดเจ็บหนักทีเดียว."หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวอธิบาย.
"ได้รับบาดเจ็บหนักอย่างงั้นรึ?
ใครกันที่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักกัน?"จงซานที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
จากนั้นจงซานก็ออกไปยังห้องรับรองดังกล่าวในทันที.
หลิวอู๋ซ่างที่อยู่ด้านนอก,จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,เสวียนหยวนที่เส้นผมกระเซอะกระเซิง,ใบหน้าที่คาบโลหิตเกอะกรัง,เสื้อผ้าฉีกขาด,เวลานี้กำลังนั่งสมาธิ,บำเพ็ญ,ฟื้นฟูบาดแผลของตัวเอง.
"เสวียนหยวน? ใครทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้กัน?"จงซานทีกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เสวียนหยวนลืมตาขึ้นมาช้าๆ,สูดหายใจลึก,จากนั้นก็เผยยิ้มอย่างขมขื่น,"บางทีทวีปศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมาแล้ว!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น