Immortality Chapter 698 South conclusion
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 698 บทสรุปภาคใต้.
Chapter 698 South conclusion
ภพหยิน,เส้นทางผ่านน้ำพุเหลือง.
รอบนี้นั้นมีเจตภูติมากมายที่มารวมตัวกันทุกๆทิศทาง,กำลังพุ่งตรงเพื่อผ่านน้ำพุเหลือง.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่งไม่ไกลจากเส้นทางน้ำพุเหลือง,หุบเขาแห่งนี้มีค่ายกลติดตั้งอยู่,ป้องกันไม่ให้เขาเจตภูติเข้ามาด้านในได้.
ภายในหุบเขานั้น,มีกระท่อมมุงจากขนาดเล็กอยู่,ด้านนอกเวลานี้มีผู้เยาว์ตระกูลเทียน
7-8 คน,ที่กำลังทำการตรวจสอบพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
ในเวลานี้,ประมุขคนใหม่ของตระกูลเทียน,เทียนเสี่ยวจื่อที่นำเสี่ยวหวัง,บินมายังประตูทางเข้า.
"ท่านประมุข!"ผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เจ้าพบเรื่องนี้นานเท่าไหร่?"เทียนเสี่ยวจื่อสอบถามออกไป.
"สามวันที่แล้ว,อดีตประมุขให้ข้านำสิ่งนี้ไปให้กับเขา,แล้วก็หลังจากวันนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น!"ผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเสี่ยวจื่อพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในกระท่อม.
เสี่ยวหวังที่ตามเข้ามาติดๆ,ที่ด้านในนั้นดูสะอาด,หากแต่ไปรวมกันที่ตรงกลาง,ซึ่งมีเทียนจี้จื่อกำลังนั่งสมาธิ,ไม่เคลื่อนไหว,แม้แต่มีคนผลักประตูเข้าไป,ยังไม่รู้สึกตัก.
"ท่านประมุข,อดีตประมุข,นี่เขา,ตายแล้วอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสี่ยวจื่อจดจ้องมองไปยังเทียนจี้จื่อ,พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ,"นี่ท่านพ่อ,เข้าใจความหมายของอาวุโสใหญ่จริงๆรึ?"
"ท่านประมุข!"เสี่ยวหวังที่เผยท่าทางหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
เทียนเสี่ยวจื่อที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองศพของเทียนจี้จื่อ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ข้านั้นชื่นชมท่านพ่อมาตลอด,แม้ว่าข้าจะรับรู้ความคิดของอาวุโสใหญ่ได้,ทว่าข้าก็ไม่คิดว่าท่านพ่อจะอหังการขนาดนี้,ความถือดีนี้,ควรค่าให้ข้าเทียนเซียวต้องจดจำเอาไว้ตลอดชีวิต!"
เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับว่าสามารถคาดเดาเห็นผลได้,สายตาที่จดจ้องมองไปยังศพของเทียนจี้จื่อด้วยความตื่นตกใจ.
เทียนเสี่ยวจื่อที่นำโลงศพหยกออกมา,พร้อมกับนำศพของเทียนจี้จื่อใส่ลงไปในโลง.
พร้อมกับนำโลงศพหยกออกมา,เทียนเซียวจื่อออกมาจากกระท่อมมุงจากแล้วกล่าวออกมาว่า,"ที่นี่,ส่งผู้คุ้มกันมา! อย่าให้ใครเข้ามาบำเพ็ญเพียรที่นี่!
ส่งคนออกไปตรวจสอบดวงวิญญาณที่มาจากภพหยางด้วย!"
"ขอรับ!"เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่ตอบรับในทันที.
เทียนเสี่ยวจื่อนำศพกลับไปยังตระกูลเทียน.
ภายในบ่อคลื่นสงบ,เทียนเสี่ยวจื่อที่นำโลงศพหยกกลับมาวางที่ด้านหน้าอาวุโส.
"อาวุโสใหญ่!"เทียนเสียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเฉินจื่อที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังโลงศพหยก,"เขารึ?"
"ครับ,ท่านพ่อเป็นคนที่ใจเด็ดมากที่ทำการถอดดวงวิญญาณ,พร้อมกับก้าวผ่านเส้นทางน้ำพุเหลือง,พร้อมกับความทรงจำตัวเอง,ไปจุติที่ภพหยาง!"เทียนเซียวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,เทียนจี้จื่อ,นับว่าเป็นประมุขที่ธรรมดาที่สุดในทุกรุ่นได้อย่างไร?
หลายปีมานี้เขาที่ปิดหูปิดตา,หลอกลวงตัวเอง,จึงทำให้เขานั้นกลายเป็นคนที่ขลาดเขลาไปในที่สุด!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ขอรับ,เทียนเซียวจะระวังเอาไว้!"เทียนเสี่ยวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
และในเวลาเดียวกันนั้นเทียนเฉินจื่อที่คิดถึงเรื่องที่จะรบกวนความสงบของตัวเอง.
"อืม,เทียนจี้จื่อเดินทางไปพบหยางนั้น,คงเพราะ,ตราสวรรค์,เจ้าจงส่งคนข้ามน้ำพุเหลืองไปจับตาเรื่องนี้ด้วย!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว!"เทียนเซียวพยักหน้ารับ.
"จับตาราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งเอาไว้ให้ดี!"เทียนเฉินจื่อกล่าว.
"ขอรับ!"
หกเดือนหลังจากนั้น,ภพหยาง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเซียนหยาง!
ภายในท้องพระโรง,หยิงที่รับฟังรายงานจากเหล่าข้าราชบริพาร.
"เรียนฝ่าบาท,สนามรบทางเหนือนั้น,ไป๋ฉีนับว่าไร้เทียนทาน,อีกไม่นานก็จะรุกเข้าไปยังเมืองหลวงเดิมของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่!"หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อืม,มีอะไรอีกหรือไม่?"หยิงพยักหน้ารับ.
"ครับ,ต้าฉิน,ต้าสุ่ย,ต้าหยง,กองกำลังของทั้งสามราชวงศ์สวรรค์ต่างก็เข้าร่วมกันอย่างคับคั่งเพื่อชิงพื้นที่ของต้าหลี่,ในสนามรบภาคเหนือ,นอกจากต้าฉินแล้ว,ต้าสุ่ยและต้าหยงต่างก็ทรงพลังไร้คู่เปรียบ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ที่มีหวนถูกหลง,นับว่าเป็นนักรบที่ชาญศึกเป็นอย่างมาก,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยที่มีหวังเฉิน,ค่ายกลโลหิต,นับว่าเป็นอำนาจโลหิตที่มี,พลังอำนาจยากที่จะคาดการได้."หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อำนาจโลหิต?
เป็นหนึ่งในวิชาของโลกใบใหญ่,ผู้เยาว์ตระกูลกง,นับว่ามีความสามารถไม่น้อย,"หยิงที่แสดงท่าทางสนใจ,หากแต่เป็นรอยยิ้มธรรมดาทั่วไปเท่านั้น.
"ครับ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ดูเหมือนว่าจะมีผู้ดำเนินก่อตั้งลัทธิหงหรู,ก็คือคนที่มีนามว่าเซอคง,ก่อนหน้านี้ที่เกาะลอยฟ้าหลิงเซียว,เขาเป็นคนที่ขลาดเขลา,แต่ดูเหมือนว่าจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ!"หลี่ซือกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"
"เซอคงผู้นี้ราวกับรับรู้ว่าต้าฉินของพวกเราไม่พอใจลัทธิของพวกเขา,คาดไม่ถึงเขาจะหลบเลี่ยงสถานที่สำคัญๆของพวกเราได้,เขาเลี่ยงที่จะเปิดลัทธิต่างๆรอบๆราชวงศ์ราชันย์แทน!"หลี่ซือกล่าว.
"จับตาดูต่อไป!"หยิงกล่าว.
"ขอรับ!"
"ลู่ปู้เหว่ย,การตายของกุยกู,เจ้าสืบสวนเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงสอบถามออกมา.
"ขอรับ,เหตุผลนั้นน่าจะเป็นฝีมือของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง!"ลู่ปู้เหว่ยที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ต้าหยง?!
ช่างน่าเสียดาย,กู่เฉิงตงที่ตกตายไปก่อน!"หยิงส่ายหน้าไปมา.
"กู่เฉิงตง? ฝ่าบาท,ข้าได้ยินมาว่ามีคนเห็นวีชิงเฮวยที่ใช้แสงสีน้ำเงินโจมตีไปยังมังกรทองวาสนาของจงซานอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวด้วยความสนใจ.
ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้าและกล่าวว่า,"หากไม่เพราะฝ่าบาทกล่าวออกมา,เฉินแทบจะลืมไปเลย,กู่เฉิงตง?
จงซาน? นับว่ามีเรื่องที่น่าสนใจมากขึ้นและก็มากขึ้นจริงๆ!"
"อืม,นับว่าน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆจริงๆ,ในวันนั้นที่แดนเทพอมตะ,เจ้าพบอะไรบ้าง?"หยิงกล่าวสอบถาม.
"แสงเทวะห้าสี,มียอดฝีมือคนหนึ่งที่นั่น!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ในอดีตนั้น,ในโลกใบใหญ่,มีปราชญ์เทพล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ได้รับความเสียหาย,จิตวิญญาณกระบี่ได้หายไปอย่างไร้ร่องลอย,การต่อสู้ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้น,ตี้เสวียนชาได้ถือกระบี่จิวเซียนและกระบี่จู่เซียน,คาดไม่ถึงเลยว่ามันกลับหลุดมือหนีหายไป,เฉินคาดการว่า,บางที่ชุดกระบี่สังหารเซียนนั้น,ถูกเรียกโดยจิตวิญญาณกระบี่!"ลู่ปู้เหว่ยที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,โลกใบใหญ่,ชุดกระบี่สังหารเซียนไม่ได้มีมากนัก,และไม่มีทางที่จะเลียนแบบจิตสังหารที่รุนแรงนั่นได้แน่,ชุดกระบี่สังหารเซียนของแดนเทพอมตะ,เป็นไปได้ว่าจะเป็นของจิตวิญญาณกระบี่ในตำหนานก็เป็นได้."หลี่ซือกล่าวพลางถอนหายใจ.
"จิตวิญญาณกระบี่อย่างงั้นรึ?
สูญเสียร่างปราชญ์เทพ,สูญเสียร่างกระบี่,เวลานี้คงอยู่ในสภาพอ่อนแออย่างถึงที่สุด.
"หากว่าเป็นจิตวิญญาณกระบี่ของชุดกระบี่สังหารเซียน! เขาเป็นคนของแดนเทพอมตะอย่างงั้นึ?"หลี่ซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนผู้นี้มารักษาบาดแผลที่แดนเทพอมตะก็จริง,แต่ว่า....!"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลี่ซือขมวดคิ้วแน่น,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังหยิง.
"แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"หยิงไม่ได้ตอบ,ทว่าถามกลับออกไป.
"เป็นอำนาจที่ฉีกกระชาก,อำนาจฟ้าดิน!"ลู่ปู้เหว่ยที่ตอบกลับ.
"อืม!"หยิงพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์ของพวกเราต้องการที่จะบุกแดนเทพอมตะหรือไม่?"หลี่ซือสอบถาม.
"ในเวลานี้ยังไม่จำเป็น! บุกแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ? มีบางคนที่ต้องกังวลมากกว่าพวกเรา!"หยิงที่แสดงท่าทางสนใจขึ้นมา.
"ขอรับ!"
"ฝ่าบาท,ภาคใต้ยังคงเหลือ 20
ราชวงศ์ราชันย์ที่จงซานกำลังใช้การค้าเข้าครอบงำ,ตอนนี้ 15 แห่งเกิดจลาจลภายใน,ขุนนางไม่ใช่ขุนนาง,ไร้ซึ่งความภัคดีต่อราชันย์,แม้แต่พยายามลอบสังหารราชันย์ด้วยซ้ำ,ตอนนี้มีหกราชวงศ์ราชันย์,ที่ยังคงเป็นปกติ,หากแต่น่าจะถูกโจมตีในเร็วนี้,น่าเสียดายที่มีเพียงสี่ราชวงศ์ราชันย์ที่ล่มสลายไปก่อน,ไม่ได้เข้าไปอยู่ในวังวนดังกล่าว,ราชวงศ์ราชันย์ทั้งหมดเวลานี้,ไม่สามารถละสายตาได้เลย!"ลู่ปู่เหว่ยที่กล่าวพลางทอดหายใจ.
"ทำลาย,อาณาจักรอื่นด้วยการค้าอย่างงั้นรึ?
ต้าฉินของเรามีคนกระทำการเลียนแบบหรือไม่?"หยิงที่สอบถามออกไป.
"เรียนฝ่าบาท,เฉินจะทำการควบคมและลงโทษคนเหล่านี้เอง!"หลี่ซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม,อย่าได้ให้ลุกลามเข้ามาในอาณาจักรของพวกเรา!"แววตาของหยิงที่มีจิตสังหารแผ่ออกมา.
"รับด้วยเกล้า!"
"ฝ่าบาท,สงครามการค้าภาคใต้จวนจะได้บนสรุปแล้ว,กองกำลังของต้าเจิ้ง,กำลังจะส่งออกมาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์,พวกเราควรที่จะ....!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวสอบถาม.
"ให้แม่ทัพใหม่ที่เพิ่งได้เลื่อนขั้น,ส่งพวกเขาออกไปหาประสบการณ์!"หยิงพยักหน้ารับ.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวรับคำในทันที.
ขณะที่ต้าฉินส่งทัพลงภาคใต้,ด้วยภาคใต้เวลานี้เต็มไปด้วยความวุ่นวาย,ต้าหยงเองก็ส่งทัพลงมาภาคใต้เช่นกันนำโดยอ๋องไท่จง,ส่วนต้าสุ่ยเองก็เคลื่อนทัพลงมาภาคใต้ด้วย.
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ตำหนักซ่างเฉิง! ประชุมราชกิจ!
สุ่ยจิงที่ก้าวมาด้านหน้า,"เรียนฝ่าบาท,ราชวงศ์ราชันย์ทั้งสี่ที่เข้าล้อมพวกเราเมื่อหกเดือนที่แล้ว,เป็นของเราทั้งหมดแล้ว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เรียนฝ่าบาท,ระบบราชการของราชวงศ์ 10
แห่งได้ล่มสลายแล้ว,เสนาธิการเดิมก่อนหน้าได้ขอร้องเฉิน,ให้ทูลฝ่าบาท,เพื่อให้ฝ่าบาทรับพวกเขาเข้ามาเป็นข้าราชบริพาร!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เสียงดังอื้ออึงทั่วท้องพระโรง,เหล่าขุนนางต่างก็ร้องขอ,เพื่อที่จะยอมจำนงต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกัน.
"อืม,ดูเหมือนว่าสามทัพของราชวงศ์สวรรค์จะเริ่มเคลื่อนทัพด้วยความเร็วมายังภาคใต้แล้ว,ตอนนี้จะต้องเร่งรีบยึดครองพื้นที่รอบๆให้เร็วที่สุด!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำในทันที.
ทุกราชวงศ์คงจะตื่นตะลึง,พวกเขาคงไม่เชื่อว่าเหล่าขุนนางร้องของยอมจำนนต่อราชวงศ์อื่น,เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ?
หากเดือนที่แล้วต้าเจิ้งพบกับสถานการณ์ยากลำบาก,สี่ราชวงศ์ราชันย์เข้ารุกรานพร้อมกัน,แดนเทพอมตะเข้าโจมตีเมืองหลวง,ทุกคนต่างก็คิดว่าต้าเจิ้งคงจบแล้ว,หากแต่ตอนนี้พวกเขากับยินดีที่จะจำนนต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
"สุ่ยจิง!"จงซานเอ่ยออกไป.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"สุ่ยจิงที่ตอบรับในทันที.
"ก่อนหน้านี้เหลายปี,กับการสอบเกอจีที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,บทความของสุ่ยจิง,เป็นเหตุให้เหล่านักปราชญ์แซ่ซ้องสรรเสริญ,นับเป็นหนึ่งในบทความของปราชญ์โดยแท้,ด้วยความสามารถของเจ้าในเรื่องนี้,ข้ามอบหน้าที่ให้เจ้าคัดเลือกคนที่โดดเด่นให้กับต้าเจิ้ง! เพื่อพัฒนาอาณาจักรของพวกเรา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า,ได้รับคำชื่อชมจากฝ่าบาทรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก!
อย่างไรก็ตามบทความของกระหม่อมนั้นยังด้อยกว่าฝ่าบาท,ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะชื่อชมกระหม่อมเกินไปหน่อย!"
"อืม,เลิกประชุม!"จงซานกล่าว.
"เลิกประชุม!!"
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
จงซานที่เตรียมตัวกลับไปยังที่พักเพื่อตรวจสอบจิตสำนึกของกู่เฉิงตง,ทันใดนั้นก็มีคนหนึ่งเข้ามา.
เส้าเหยี่ยของเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ.
"ฝ่าบาท,จื่อจิ้นก่อนหน้านี้ขอเข้าพบ!"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กุยโซว? นี่เขายังไม่ผ่านทัณฑ์สวรรค์อีกรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ครับ,จื่อจุ้นกำลังจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่ในไม่ช้า,ก่อนที่จะจากไปจึงต้องการมากล่าวลาฝ่าบาทสักครั้ง!"กุยเสอกล่าว.
จงซานที่คิดไปมาและกล่าวออกมาว่า,"เจ้านำเขาไปที่ตำหนักเทียนหยวน.
"ขอรับ!"
Chapter 698 South conclusion
收尾南方
บทสรุปภาคใต้.
ภพหยิน,เส้นทางผ่านน้ำพุเหลือง.
รอบนี้นั้นมีเจตภูติมากมายที่มารวมตัวกันทุกๆทิศทาง,กำลังพุ่งตรงเพื่อผ่านน้ำพุเหลือง.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่งไม่ไกลจากเส้นทางน้ำพุเหลือง,หุบเขาแห่งนี้มีค่ายกลติดตั้งอยู่,ป้องกันไม่ให้เขาเจตภูติเข้ามาด้านในได้.
ภายในหุบเขานั้น,มีกระท่อมมุงจากขนาดเล็กอยู่,ด้านนอกเวลานี้มีผู้เยาว์ตระกูลเทียน
7-8 คน,ที่กำลังทำการตรวจสอบพื้นที่รอบๆอย่างระมัดระวัง.
ในเวลานี้,ประมุขคนใหม่ของตระกูลเทียน,เทียนเสี่ยวจื่อที่นำเสี่ยวหวัง,บินมายังประตูทางเข้า.
"ท่านประมุข!"ผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เจ้าพบเรื่องนี้นานเท่าไหร่?"เทียนเสี่ยวจื่อสอบถามออกไป.
"สามวันที่แล้ว,อดีตประมุขให้ข้านำสิ่งนี้ไปให้กับเขา,แล้วก็หลังจากวันนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น!"ผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเสี่ยวจื่อพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในกระท่อม.
เสี่ยวหวังที่ตามเข้ามาติดๆ,ที่ด้านในนั้นดูสะอาด,หากแต่ไปรวมกันที่ตรงกลาง,ซึ่งมีเทียนจี้จื่อกำลังนั่งสมาธิ,ไม่เคลื่อนไหว,แม้แต่มีคนผลักประตูเข้าไป,ยังไม่รู้สึกตัก.
"ท่านประมุข,อดีตประมุข,นี่เขา,ตายแล้วอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เทียนเสี่ยวจื่อจดจ้องมองไปยังเทียนจี้จื่อ,พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ,"นี่ท่านพ่อ,เข้าใจความหมายของอาวุโสใหญ่จริงๆรึ?"
"ท่านประมุข!"เสี่ยวหวังที่เผยท่าทางหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
เทียนเสี่ยวจื่อที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองศพของเทียนจี้จื่อ,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ข้านั้นชื่นชมท่านพ่อมาตลอด,แม้ว่าข้าจะรับรู้ความคิดของอาวุโสใหญ่ได้,ทว่าข้าก็ไม่คิดว่าท่านพ่อจะอหังการขนาดนี้,ความถือดีนี้,ควรค่าให้ข้าเทียนเซียวต้องจดจำเอาไว้ตลอดชีวิต!"
เสี่ยวหวังที่ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับว่าสามารถคาดเดาเห็นผลได้,สายตาที่จดจ้องมองไปยังศพของเทียนจี้จื่อด้วยความตื่นตกใจ.
เทียนเสี่ยวจื่อที่นำโลงศพหยกออกมา,พร้อมกับนำศพของเทียนจี้จื่อใส่ลงไปในโลง.
พร้อมกับนำโลงศพหยกออกมา,เทียนเซียวจื่อออกมาจากกระท่อมมุงจากแล้วกล่าวออกมาว่า,"ที่นี่,ส่งผู้คุ้มกันมา! อย่าให้ใครเข้ามาบำเพ็ญเพียรที่นี่!
ส่งคนออกไปตรวจสอบดวงวิญญาณที่มาจากภพหยางด้วย!"
"ขอรับ!"เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่ตอบรับในทันที.
เทียนเสี่ยวจื่อนำศพกลับไปยังตระกูลเทียน.
ภายในบ่อคลื่นสงบ,เทียนเสี่ยวจื่อที่นำโลงศพหยกกลับมาวางที่ด้านหน้าอาวุโส.
"อาวุโสใหญ่!"เทียนเสียวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนเฉินจื่อที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังโลงศพหยก,"เขารึ?"
"ครับ,ท่านพ่อเป็นคนที่ใจเด็ดมากที่ทำการถอดดวงวิญญาณ,พร้อมกับก้าวผ่านเส้นทางน้ำพุเหลือง,พร้อมกับความทรงจำตัวเอง,ไปจุติที่ภพหยาง!"เทียนเซียวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม,เทียนจี้จื่อ,นับว่าเป็นประมุขที่ธรรมดาที่สุดในทุกรุ่นได้อย่างไร?
หลายปีมานี้เขาที่ปิดหูปิดตา,หลอกลวงตัวเอง,จึงทำให้เขานั้นกลายเป็นคนที่ขลาดเขลาไปในที่สุด!"เทียนเฉินจื่อที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ขอรับ,เทียนเซียวจะระวังเอาไว้!"เทียนเสี่ยวจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
และในเวลาเดียวกันนั้นเทียนเฉินจื่อที่คิดถึงเรื่องที่จะรบกวนความสงบของตัวเอง.
"อืม,เทียนจี้จื่อเดินทางไปพบหยางนั้น,คงเพราะ,ตราสวรรค์,เจ้าจงส่งคนข้ามน้ำพุเหลืองไปจับตาเรื่องนี้ด้วย!"เทียนเฉินจื่อกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว!"เทียนเซียวพยักหน้ารับ.
"จับตาราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งเอาไว้ให้ดี!"เทียนเฉินจื่อกล่าว.
"ขอรับ!"
..........
หกเดือนหลังจากนั้น,ภพหยาง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เมืองเซียนหยาง!
ภายในท้องพระโรง,หยิงที่รับฟังรายงานจากเหล่าข้าราชบริพาร.
"เรียนฝ่าบาท,สนามรบทางเหนือนั้น,ไป๋ฉีนับว่าไร้เทียนทาน,อีกไม่นานก็จะรุกเข้าไปยังเมืองหลวงเดิมของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่!"หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อืม,มีอะไรอีกหรือไม่?"หยิงพยักหน้ารับ.
"ครับ,ต้าฉิน,ต้าสุ่ย,ต้าหยง,กองกำลังของทั้งสามราชวงศ์สวรรค์ต่างก็เข้าร่วมกันอย่างคับคั่งเพื่อชิงพื้นที่ของต้าหลี่,ในสนามรบภาคเหนือ,นอกจากต้าฉินแล้ว,ต้าสุ่ยและต้าหยงต่างก็ทรงพลังไร้คู่เปรียบ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ที่มีหวนถูกหลง,นับว่าเป็นนักรบที่ชาญศึกเป็นอย่างมาก,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยที่มีหวังเฉิน,ค่ายกลโลหิต,นับว่าเป็นอำนาจโลหิตที่มี,พลังอำนาจยากที่จะคาดการได้."หลี่ซือกล่าวรายงาน.
"อำนาจโลหิต?
เป็นหนึ่งในวิชาของโลกใบใหญ่,ผู้เยาว์ตระกูลกง,นับว่ามีความสามารถไม่น้อย,"หยิงที่แสดงท่าทางสนใจ,หากแต่เป็นรอยยิ้มธรรมดาทั่วไปเท่านั้น.
"ครับ,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ดูเหมือนว่าจะมีผู้ดำเนินก่อตั้งลัทธิหงหรู,ก็คือคนที่มีนามว่าเซอคง,ก่อนหน้านี้ที่เกาะลอยฟ้าหลิงเซียว,เขาเป็นคนที่ขลาดเขลา,แต่ดูเหมือนว่าจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ!"หลี่ซือกล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"
"เซอคงผู้นี้ราวกับรับรู้ว่าต้าฉินของพวกเราไม่พอใจลัทธิของพวกเขา,คาดไม่ถึงเขาจะหลบเลี่ยงสถานที่สำคัญๆของพวกเราได้,เขาเลี่ยงที่จะเปิดลัทธิต่างๆรอบๆราชวงศ์ราชันย์แทน!"หลี่ซือกล่าว.
"จับตาดูต่อไป!"หยิงกล่าว.
"ขอรับ!"
"ลู่ปู้เหว่ย,การตายของกุยกู,เจ้าสืบสวนเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงสอบถามออกมา.
"ขอรับ,เหตุผลนั้นน่าจะเป็นฝีมือของราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง!"ลู่ปู้เหว่ยที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ต้าหยง?!
ช่างน่าเสียดาย,กู่เฉิงตงที่ตกตายไปก่อน!"หยิงส่ายหน้าไปมา.
"กู่เฉิงตง? ฝ่าบาท,ข้าได้ยินมาว่ามีคนเห็นวีชิงเฮวยที่ใช้แสงสีน้ำเงินโจมตีไปยังมังกรทองวาสนาของจงซานอย่างงั้นรึ?"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงที่กล่าวด้วยความสนใจ.
ลู่ปู้เหว่ยที่พยักหน้าและกล่าวว่า,"หากไม่เพราะฝ่าบาทกล่าวออกมา,เฉินแทบจะลืมไปเลย,กู่เฉิงตง?
จงซาน? นับว่ามีเรื่องที่น่าสนใจมากขึ้นและก็มากขึ้นจริงๆ!"
"อืม,นับว่าน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆจริงๆ,ในวันนั้นที่แดนเทพอมตะ,เจ้าพบอะไรบ้าง?"หยิงกล่าวสอบถาม.
"แสงเทวะห้าสี,มียอดฝีมือคนหนึ่งที่นั่น!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"ในอดีตนั้น,ในโลกใบใหญ่,มีปราชญ์เทพล่วงหล่นลงมาจากสวรรค์,ชุดกระบี่สังหารเซียนที่ได้รับความเสียหาย,จิตวิญญาณกระบี่ได้หายไปอย่างไร้ร่องลอย,การต่อสู้ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้น,ตี้เสวียนชาได้ถือกระบี่จิวเซียนและกระบี่จู่เซียน,คาดไม่ถึงเลยว่ามันกลับหลุดมือหนีหายไป,เฉินคาดการว่า,บางที่ชุดกระบี่สังหารเซียนนั้น,ถูกเรียกโดยจิตวิญญาณกระบี่!"ลู่ปู้เหว่ยที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,โลกใบใหญ่,ชุดกระบี่สังหารเซียนไม่ได้มีมากนัก,และไม่มีทางที่จะเลียนแบบจิตสังหารที่รุนแรงนั่นได้แน่,ชุดกระบี่สังหารเซียนของแดนเทพอมตะ,เป็นไปได้ว่าจะเป็นของจิตวิญญาณกระบี่ในตำหนานก็เป็นได้."หลี่ซือกล่าวพลางถอนหายใจ.
"จิตวิญญาณกระบี่อย่างงั้นรึ?
สูญเสียร่างปราชญ์เทพ,สูญเสียร่างกระบี่,เวลานี้คงอยู่ในสภาพอ่อนแออย่างถึงที่สุด.
"หากว่าเป็นจิตวิญญาณกระบี่ของชุดกระบี่สังหารเซียน! เขาเป็นคนของแดนเทพอมตะอย่างงั้นึ?"หลี่ซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนผู้นี้มารักษาบาดแผลที่แดนเทพอมตะก็จริง,แต่ว่า....!"ลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
หลี่ซือขมวดคิ้วแน่น,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังหยิง.
"แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?"หยิงไม่ได้ตอบ,ทว่าถามกลับออกไป.
"เป็นอำนาจที่ฉีกกระชาก,อำนาจฟ้าดิน!"ลู่ปู้เหว่ยที่ตอบกลับ.
"อืม!"หยิงพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์ของพวกเราต้องการที่จะบุกแดนเทพอมตะหรือไม่?"หลี่ซือสอบถาม.
"ในเวลานี้ยังไม่จำเป็น! บุกแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ? มีบางคนที่ต้องกังวลมากกว่าพวกเรา!"หยิงที่แสดงท่าทางสนใจขึ้นมา.
"ขอรับ!"
"ฝ่าบาท,ภาคใต้ยังคงเหลือ 20
ราชวงศ์ราชันย์ที่จงซานกำลังใช้การค้าเข้าครอบงำ,ตอนนี้ 15 แห่งเกิดจลาจลภายใน,ขุนนางไม่ใช่ขุนนาง,ไร้ซึ่งความภัคดีต่อราชันย์,แม้แต่พยายามลอบสังหารราชันย์ด้วยซ้ำ,ตอนนี้มีหกราชวงศ์ราชันย์,ที่ยังคงเป็นปกติ,หากแต่น่าจะถูกโจมตีในเร็วนี้,น่าเสียดายที่มีเพียงสี่ราชวงศ์ราชันย์ที่ล่มสลายไปก่อน,ไม่ได้เข้าไปอยู่ในวังวนดังกล่าว,ราชวงศ์ราชันย์ทั้งหมดเวลานี้,ไม่สามารถละสายตาได้เลย!"ลู่ปู่เหว่ยที่กล่าวพลางทอดหายใจ.
"ทำลาย,อาณาจักรอื่นด้วยการค้าอย่างงั้นรึ?
ต้าฉินของเรามีคนกระทำการเลียนแบบหรือไม่?"หยิงที่สอบถามออกไป.
"เรียนฝ่าบาท,เฉินจะทำการควบคมและลงโทษคนเหล่านี้เอง!"หลี่ซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม,อย่าได้ให้ลุกลามเข้ามาในอาณาจักรของพวกเรา!"แววตาของหยิงที่มีจิตสังหารแผ่ออกมา.
"รับด้วยเกล้า!"
"ฝ่าบาท,สงครามการค้าภาคใต้จวนจะได้บนสรุปแล้ว,กองกำลังของต้าเจิ้ง,กำลังจะส่งออกมาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์,พวกเราควรที่จะ....!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวสอบถาม.
"ให้แม่ทัพใหม่ที่เพิ่งได้เลื่อนขั้น,ส่งพวกเขาออกไปหาประสบการณ์!"หยิงพยักหน้ารับ.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวรับคำในทันที.
ขณะที่ต้าฉินส่งทัพลงภาคใต้,ด้วยภาคใต้เวลานี้เต็มไปด้วยความวุ่นวาย,ต้าหยงเองก็ส่งทัพลงมาภาคใต้เช่นกันนำโดยอ๋องไท่จง,ส่วนต้าสุ่ยเองก็เคลื่อนทัพลงมาภาคใต้ด้วย.
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ตำหนักซ่างเฉิง! ประชุมราชกิจ!
สุ่ยจิงที่ก้าวมาด้านหน้า,"เรียนฝ่าบาท,ราชวงศ์ราชันย์ทั้งสี่ที่เข้าล้อมพวกเราเมื่อหกเดือนที่แล้ว,เป็นของเราทั้งหมดแล้ว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เรียนฝ่าบาท,ระบบราชการของราชวงศ์ 10
แห่งได้ล่มสลายแล้ว,เสนาธิการเดิมก่อนหน้าได้ขอร้องเฉิน,ให้ทูลฝ่าบาท,เพื่อให้ฝ่าบาทรับพวกเขาเข้ามาเป็นข้าราชบริพาร!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เสียงดังอื้ออึงทั่วท้องพระโรง,เหล่าขุนนางต่างก็ร้องขอ,เพื่อที่จะยอมจำนงต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกัน.
"อืม,ดูเหมือนว่าสามทัพของราชวงศ์สวรรค์จะเริ่มเคลื่อนทัพด้วยความเร็วมายังภาคใต้แล้ว,ตอนนี้จะต้องเร่งรีบยึดครองพื้นที่รอบๆให้เร็วที่สุด!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำในทันที.
ทุกราชวงศ์คงจะตื่นตะลึง,พวกเขาคงไม่เชื่อว่าเหล่าขุนนางร้องของยอมจำนนต่อราชวงศ์อื่น,เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ?
หากเดือนที่แล้วต้าเจิ้งพบกับสถานการณ์ยากลำบาก,สี่ราชวงศ์ราชันย์เข้ารุกรานพร้อมกัน,แดนเทพอมตะเข้าโจมตีเมืองหลวง,ทุกคนต่างก็คิดว่าต้าเจิ้งคงจบแล้ว,หากแต่ตอนนี้พวกเขากับยินดีที่จะจำนนต่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
"สุ่ยจิง!"จงซานเอ่ยออกไป.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"สุ่ยจิงที่ตอบรับในทันที.
"ก่อนหน้านี้เหลายปี,กับการสอบเกอจีที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,บทความของสุ่ยจิง,เป็นเหตุให้เหล่านักปราชญ์แซ่ซ้องสรรเสริญ,นับเป็นหนึ่งในบทความของปราชญ์โดยแท้,ด้วยความสามารถของเจ้าในเรื่องนี้,ข้ามอบหน้าที่ให้เจ้าคัดเลือกคนที่โดดเด่นให้กับต้าเจิ้ง! เพื่อพัฒนาอาณาจักรของพวกเรา!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า,ได้รับคำชื่อชมจากฝ่าบาทรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก!
อย่างไรก็ตามบทความของกระหม่อมนั้นยังด้อยกว่าฝ่าบาท,ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะชื่อชมกระหม่อมเกินไปหน่อย!"
"อืม,เลิกประชุม!"จงซานกล่าว.
"เลิกประชุม!!"
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
จงซานที่เตรียมตัวกลับไปยังที่พักเพื่อตรวจสอบจิตสำนึกของกู่เฉิงตง,ทันใดนั้นก็มีคนหนึ่งเข้ามา.
เส้าเหยี่ยของเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ.
"ฝ่าบาท,จื่อจิ้นก่อนหน้านี้ขอเข้าพบ!"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"กุยโซว? นี่เขายังไม่ผ่านทัณฑ์สวรรค์อีกรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ครับ,จื่อจุ้นกำลังจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่ในไม่ช้า,ก่อนที่จะจากไปจึงต้องการมากล่าวลาฝ่าบาทสักครั้ง!"กุยเสอกล่าว.
จงซานที่คิดไปมาและกล่าวออกมาว่า,"เจ้านำเขาไปที่ตำหนักเทียนหยวน.
"ขอรับ!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น