Immortality Chapter 691 Rebelling of Black Tortoise Clan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 691 การทรยศของเผ่าเต่าทมิฬ.
Chapter 691 Rebelling of Black Tortoise Clan
อีกหนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ลู่ปู้เหว่ยที่เดินทางมายังทิศตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,สถานที่แห่งนี้เป็นเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
ป่าที่มากมายหนาทึบนี้,มีหมอกควันจางๆปกคลุมอยู่,ดูเป็นสถานที่งดงามแห่งหนึ่ง.
อย่างไรก็ตาม,เขตแดนที่มีหมอกสีขาวปกคลุมนี้กับดูกว้างใหญ่เป็นอย่างมาก,กระจายไปทั่วทุกพื้นที่,และยังมีกลิ่นอายของปิศาจที่ตลบอบอวลแผ่ออกมาด้วย.
เหล่าพืชที่ขึ้นอยู่รอบๆกระจายตัวจนลึกเข้าไปถึงด้านในนั้น,ดูแปลกประหลาด,ราวกับว่ามันเกิดจากอำนาจวิเศษที่มีใครสร้างขึ้น,ตลอดจนหมอกเองก็ด้วย,มันโคจรกระจายออกไปรอบๆยากที่จะมีใครสามารถผ่านเข้าไปได้.
บนยอดเขาสูงนั้น,ลู่ปู้เหว่ยที่กวาดตามองพื้นที่รอบๆ,ที่ไกลออกไปนั้นดูเหมือนว่าจะมีคนเฝ้าอยู่.
ผู้เฝ้าพื้นที่แห่งนี้ที่พุ่งตรงมากอยู่ด้านหน้าลู่ปู่เหว่ย,ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือแสดงอารมณ์ใดๆออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาไปว่า."เจ้าเป็นใคร?"
ลู่ปู้เหว่ยที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย,พร้อมกับทำมุทราปลดปล่อยอำนาจวิเศษพุ่งตรงประทับไปที่หน้าผากของเขา,ชายคนดังกล่าวที่แข็งค้าง,แววตาที่เปลี่ยนไปในทันที.
"ที่แห่งนี้มีอะไรอยู่?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"ไม่รู้,สิบวันที่แล้ว,ที่ทางเข้าของแดนเทพอมตะนั้นมีหมอกสีขาวที่หนาปกปิดทัศนะวิสัยปรากฏขึ้นในทันที,ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร,สิบวันแล้ว,พวกเราไม่สามารถเข้าไปด้านใน! คนด้านในเองก็ไม่มีใครออกมาเลย!"ชายที่ถูกสะกดกล่าวตอบออกมา.
"แล้วเจ้าคิดว่า?หมอกสีขาวนี้มันมาจากใหนกัน?"ลู่ปู่เหว่ยกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ไม่,ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!"ชายที่ไร้สติกล่าวออกมา.
"ลืมเรื่องทุกอย่างไปซะ!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ด้วยการทำมุทราอีกครั้ง,ที่หน้าผากของชายคนดังกล่าวปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่,ก่อนที่เขาจะตกตายร่างล่วงหล่นลงไปในหุบเขา.
ลู่ปู้เหว่ยที่จับจ้องมองไปยังหมอกสีขาวที่กินพื้นที่ขนาดใหญ่พร้อมกับกล่าวกับตัวเอง,"ค่ายกลฮวงจุ้ย,จะต้องเป็นหนีปู่ซาแน่,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่นำคนไปล้อมรอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เจ้ากับส่งคนมาหยั่งเชิงแดนเทพอมตะ,นับเป็นแผนการที่ดี! ช่างมีจิตใจหาญกล้านัก."
ลู่ปู้เหว่ยที่ไม่ได้ทำลายทะลวงผ่านหมอกขาวเข้าไปแต่อย่างใด,ไม่จำเป็นแล้ว,เขามาเพียงเพื่อจับตาดูเท่านั้น,ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้วุ่นวาย.
ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ด้านนอกค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ห่างออกมาบนภูเขาแห่งหนึ่ง.
พื้นที่รอบๆนี้ปรากฏรอยแตกร้าวใยแมงมุมกระจายไปทั่ว,เศษหินเศษดินที่ลอยคละคลุ้ง,อากาศหลายๆแห่งที่บิดเบี้ยวสั่นสะเทือนเป็นระลอก.
ที่ใจกลางนั้น,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,ใต้ซือกุยกู,ที่ยืนอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง,ร่างกายที่ปรากฏบาดแผลเต็มไปหมด,โชกไปด้วยโลหิต,ดวงตาที่เบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นนี้.
ราชวงสวรรค์ต้าหยิง,อาวุโสเทียนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง,ลอบสังเกตอย่างสนใจ,อ๋องไท่จงที่มีบาดแผลเล็กน้อย,ส่วนอ๋องจ้านเทียนก็เช่นกัน,ทว่าอ๋องจ้านทียนที่ถือดาบใหญ่,พร้อมกับชี้ตรงไปยังกุยกู.
"บัดซบ,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยยากจะจัดการจริงๆ! เกือบถูกเอาชีวิตแล้ว!"อ๋องจ้านเทียนที่จ้องมองด้วยความดุร้ายจับจ้องมองไปยังกุยกู.
"เจ้า,อาวุโสเทียน,กู่จ้านเทียน,กู่ไท่จง?
พวกเจ้า,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,คิดจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"กุยกูที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม.
"หากข้าสังหารเจ้า,แล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้นกัน?"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวพร้อมเผยยิ้มที่ดุร้ายออกมา.
"พวกเจ้าต้องได้รับการชดใช้แน่,จะต้องได้ผลตอบแทนอย่างสาสม,จะต้องมีคนแก้แค้นให้กับข้า!"กุยกูที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
"แก้แค้น?ชิ!"อ๋องจ้านเทียนที่แค้นเสียงเย็นชา.
พริบตานั้นร่างของกุยกูก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วน,ดวงตาของกุยกูที่เบิกกว้าง,ตกตายไปด้วยความอยุติธรรม.
"เฮ้อ,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของทวีปศักดิ์สิทธิ์,น้อยลงอีกแล้วสินะ!"อาวุโสเทียนที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
ที่ด้านนอกแดนเทพอมตะ!
ลู่ปู้เหว่ยที่รอคอยอยู่สองวัน,ดวงตาของเขาที่หรี่เล็กลง,ราวกับว่า,สามารถมองผ่านหมอกสีขาวเข้าไปได้.
ทันใดนั้น,คิ้วของลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลาเดียวกันนี้,ภายในเขตแดนของหมอกสีขาว,ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงห้าสีส่องสว่างจ้า,ถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า,พื้นที่รอบๆกลายเป็นแสงห้าสี,ส่องประกายวับวาวกระจายไปทั่ว.
"แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ? เป็นยอดฝีมือของแดนเทพอมตะเป็นคนปล่อยแสงเทวะห้าสีออกมาอย่างงั้นรึ?"คิ้วของลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดไปมา.
"หวังคู,ถอยก่อน!"
ภายในหมอกที่เลวร้ายนั่น,ได้ยินเสียงของหนี่ปู่ซากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนใจกล่าวออกมาในทันที.
ทันใดนั้น,จากภายในหมอกหนาก็ปรากฏร่างในชุดคลุมสีดำสองร่างที่พุ่งผ่านออกมาในทันที,เป็นร่างในชุดคลุมสีดำที่ปิดมิดไปทั่วร่าง,มองไม่เห็นรูปลักษณ์เลยแม้แต่น้อย.
"เผ่าโครงกระดูกอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของลู่ปู้เหว่ยที่หรี่เล็กลงในทันที.
หวังคูและหนี่ปู่ซาที่เผยตัวหนีออกมา,ทว่าภายในแดนเทพอมตะนั้น,ไม่มีใครไล่ตามออกมา,แม้นว่าสองคนนั้นจะเผยตัวออกมาแล้วก็ตาม.
ลู่ปู้เหว่ยที่จดจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"น่าสนใจ,น่าสนใจมากจริงๆ,แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
ผู้เยาว์ตระกูลกง? เผ่าโครงกระดูกภพหยิน?"
และร่างของลู่ปู้เหว่ยที่หายไปในทันทีเช่นกัน.
ภายในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน.
ค่ายกลกระบี่ขนาดใหญ่ที่ปกคลุมพื้นที่ของเกาะลอยฟ้าสวนสวรรค์หลิงเซียว,ปราณกระบี่ที่ถูกค่ายกลของเกาะสวนสวนสวรรค์หลิงเซียวกำจัดออกไปหมด,ด้วยอำนาจของวาสนา,กรรมวาสนาและพลังจากดวงดารา,ทำให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวปลอดภัยไร้กังวล!
เวลานี้ผ่านมาสองเดือนแล้ว,จงซานที่จ้องมองด้วยความเหยียดหยันไปยังด้านนอก.
"เซิ่งหย๋า,เจ้ายังมีอะไรน่าสนใจอีกรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
หลายวันนี้,ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย,ท้ายที่สุดก็ทำให้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าต้องขมวดคิ้วไปมา.
สองเดือน,เกือบจะสามเดือนแล้ว,ทำไมวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งไม่ลดเลย?
ไม่ได้การ,เกิดเรื่องผิดปรกติแล้ว.
"กุยโซว,หมายความว่าอย่างไร?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่จับจ้องมองไปยังกุยโซว.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ข้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!
เผ่าเต๋าทมิฬเวลานี้ได้ถูกเชิญเข้าร่วมการต่อสู้กับสี่ราชวงศ์ราชันย์,พวกเราก็ทำไปตามแผน,ตราบเท่าที่ข้าส่งสัญญาณออกไป,กุยเสอในเวลานี้จะต้องรับคำสั่งให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดแปรพักตร์!"แววตาของกุยโซวเวลานี้เต็มไปด้วยความร้อนใจ.
"กุยเสอ?
เส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่แสดงท่าทางไม่เชื่อใจ.
"แปรพักตร์?ตอนนี้เขาควรที่จะแปรพักตร์แล้ว,นี่มันจวนจะสามเดือนแล้ว,เจ้าที่ส่งเผ่าเต่าทมิฬเข้าเป็นไส้ศึกด้านใน,สี่ราชวงศ์ราชันย์ควรจะได้รับชัยชนะแล้ว,ตอนนี้ควรจะรุกเข้ามาถึงด้านในต้าเจิ้งแล้ว,และจะทำให้วาสนาของต้าเจิ้งถดถอยลง,เจ้าดูที่ท้องฟ้าตอนนี้,มันไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อยไม่ใช่รึ?"ฮามะไลที่กล่าวหยัน.
"เป็นไปไม่ได้ที่จะมีปัญหา,กุยเสอเผ่าเต่าทมิฬ,ตอนนี้จะต้องกำลังปลุกปั่นสร้างความเสียหายต่อกองทัพของต้าเจิ้งอย่างแน่นอน!"กุยโซวที่กล่าวด้วยความั่นใจ.
"หือ,เจ้าควรจะไปดูสักหน่อย!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แล้วที่นี่ล่ะ..........?"กุยโซวที่กล่าวออกมาทันที.
"อาการบาดเจ็บของฮามะไลนั้นฟื้นฟูมาระดับหนึ่งแล้ว,เขาจะประจำตำแหน่งของเจ้า,เร่งรีบไปและกลับมา!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวสั่งในทันที.
"รับทราบ!"
กุยโซวที่เตรียมการจากไป,จงซานที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เซิ่งหย๋า,กุยโซว,พวกเจ้ายังรอให้วาสนาแผ่นดินของข้าลดอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวหยันออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เซิ่งหย๋าที่ดวงตาหดเล็ก,กุยโซวที่ชะงักงันหยุดฟัง.
"กุยโซว,ไม่จำเป็นต้องไป,ไร้ประโยชน์,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นคนผู้หนึ่ง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง,ปรากฏชายในชุดสีขาว.
"เสอ!!"
กุยโซวที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
คนที่ก้าวออกมานั้น,คือเส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ.
แม้ว่ากุยเสอจะไม่สามารถมองเข้าไปภายในเกาะได้ก็ตาม,ทว่าตี้เสวียนชาที่ใช้ทักษะพิเศษฉายภาพระยะไกลของกุยเสอออกมา.
"จื่อจุ้นไม่จำเป็น!"กุยเสอที่กล่าวพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
"อะไร?เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ดวงตาของกุยโซวที่ขดเข้าหากัน.
"เผ่าเต่าทมิฬนั้นจะไม่แปรพักตร์จากต้าเจิ้ง,และจะเข้ามาหลบภัยในต้าเจิ้ง,สี่ราชวงศ์ราชันย์ในเวลานี้,แน่นอนว่าจะต้องพ่ายแพ้ในไม่ช้า,วาสนาของต้าเจิ้งไม่มีทางลดลง,มีแต่จะเพิ่มขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ!"กุยเสอที่ส่ายหน้าไปมา.
ได้ยินคำพูดของกุยเสอแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ทั้งหมดถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว,จับจ้องมองกุยเสอเขม็ง,ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับว่าจะฉีกร่างของกุยเสอออกเป็นชิ้นๆ.
ส่วนกุยโซวเองก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุดเช่นกัน.
"สารเลว,เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าอย่างงั้นรึ?
ใครกันที่เป็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ? ข้ายังอยู่,เจ้ากล้าชิงบัลลังก์อย่างงั้นรึ?
ขัดคำสั่งจื่อจุ้น,เผ่าเต่าทมิฬใต้ฟ้าแห่งนี้จะต้องสาปแช่งเจ้า,นี่เจ้าไม่รู้รึอย่างไร?"กุยโซวที่จดจ้องมองออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ใบหน้าของกุยเสอที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
จงซานที่ตบไปที่ไหล่ของกุยเสอ,จดจ้องมองกุยโซวที่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้และกล่าวออกมาว่า"จือจุ้นรึ?
นับจากวันนี้,เจ้าไม่ใช่จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬอีกต่อไป!"
กับคำพูดของจงซานทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้ถึงกับยืนนิ่ง,ดวงตาจดจ้องมองเขม็ง.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"กุยโซวที่ขมวดคิ้วไปมา.
กุยโซวที่ยังไม่พบความผิดปรติ,ทว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นพบเข้าแล้ว,ดวงตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เบิกกว้างกลมโต.
"เจ้ากล้า!"
โฮกกกกก,จิตสังหารที่ลุกโชน,อำนาจวิเศษที่โผล่ออกมาด้านหน้า,กลุ่มควันสีดำที่ปรากฏขึ้นทันที,หมอกสีดำที่กระจายออกไปรอบๆในทันที,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่หลบอย่างรวดเร็ว.
เกิดขึ้นเร็วมาก,อีกสามคนนั้นไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทัน.
ทันใดนั้น,นวีชิงเฮวย,กุยโซวและฮามะไลที่ดวงตาเลื่อนลอยไปในทันที.
ไม่รู้ว่าด้วยวิธีอะไร,นวีชิงเฮวยที่ประครองสติได้ทันที,ก่อนที่จะหายใจหอบๆ,สูดหายใจลึกในทันที.
"ปิศาจสวรรค์?"นวีชิงเฮวยที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ปิศาจสวรรค์?
คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีปิศาจสวรรค์ในครอบครอง? แววตาของนวีชิงเฮวยที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"เปรี้ยง!"ที่บนหัวของกุยโซวทันใดนั้นก็ปรากฏสายฟ้ามากมายปรากฏขึ้นดังสนั่นเลยทีเดียว.
เมฆสายฟ้าที่มากมายกำลังปรากฏขึ้น,ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าที่ขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ,กำลังดังก้องคำรามกระจายออกไปรอบๆ.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ฟาดฝามือไปยังกุยโซว,กุยโซวที่ได้สติกลับมาในทันที,ทว่าเมฆสายฟ้าบนท้องฟ้าเวลานี้ยังไม่หายไปราวกับว่ามันกำลังเล็งมาที่เขา,ใบหน้าของกุยโซวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดในทันที.
"สารเลว,บัดซบ!"
กุยโซวที่คำรามตะโกนไปยังกุยเสอ,หากไม่เพราะว่าค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ดูเหมือนว่าเมฆสายฟ้าคงพุ่งมายังร่างของเขาเพื่อชำระล้างไปแล้ว.
ยังเหลืออีกคนหนึ่งที่ยังไม่ได้สติ,ฮามะไลเวลานี้ยังก้าวไปไม่ถึงระดับเก้าสวรรค์แท้,ถึงแม้ว่าจะถูกปิศาจสวรรค์ล่อลวง,แต่ก็ไม่สามารถเรียกทัณฑ์สวรรค์ได้.
ดวงตาของเขาที่ปรือๆ,แดงซ่าน,ใบหน้าหื่นกระหายตะกละตะกรามเต็มไปด้วยตัณหา.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ตราบเท่าที่เจ้ามองนวีชิงเฮวยมาให้ข้า,เอือกๆ,หลังจากนี้ข้าจะภัคดีต่อท่าน! ฮี ฮี อี!"ใบหน้าของฮามะไลที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชน.
นวีชิงเฮวยที่ได้ยินคำพูดแทะโลมของฮามะไล,แววตาที่เปลี่ยนเป็นรังเกียจยิ่งกว่าเดิมซะอีก.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดไปที่หน้าอกของฮามะไล.
"พุ!!"
ฮามะไลที่โชคร้ายที่สุด,พลังภายในของเขาที่สับสน,ก่อนที่จะพ่นโลหิตคำโต,พร้อมกับหายใจแฮกๆในทันที.
Chapter 691 Rebelling of Black Tortoise Clan
玄武族的反叛
การทรยศของเผ่าเต่าทมิฬ.
อีกหนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ลู่ปู้เหว่ยที่เดินทางมายังทิศตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,สถานที่แห่งนี้เป็นเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.
ป่าที่มากมายหนาทึบนี้,มีหมอกควันจางๆปกคลุมอยู่,ดูเป็นสถานที่งดงามแห่งหนึ่ง.
อย่างไรก็ตาม,เขตแดนที่มีหมอกสีขาวปกคลุมนี้กับดูกว้างใหญ่เป็นอย่างมาก,กระจายไปทั่วทุกพื้นที่,และยังมีกลิ่นอายของปิศาจที่ตลบอบอวลแผ่ออกมาด้วย.
เหล่าพืชที่ขึ้นอยู่รอบๆกระจายตัวจนลึกเข้าไปถึงด้านในนั้น,ดูแปลกประหลาด,ราวกับว่ามันเกิดจากอำนาจวิเศษที่มีใครสร้างขึ้น,ตลอดจนหมอกเองก็ด้วย,มันโคจรกระจายออกไปรอบๆยากที่จะมีใครสามารถผ่านเข้าไปได้.
บนยอดเขาสูงนั้น,ลู่ปู้เหว่ยที่กวาดตามองพื้นที่รอบๆ,ที่ไกลออกไปนั้นดูเหมือนว่าจะมีคนเฝ้าอยู่.
ผู้เฝ้าพื้นที่แห่งนี้ที่พุ่งตรงมากอยู่ด้านหน้าลู่ปู่เหว่ย,ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือแสดงอารมณ์ใดๆออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาไปว่า."เจ้าเป็นใคร?"
ลู่ปู้เหว่ยที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย,พร้อมกับทำมุทราปลดปล่อยอำนาจวิเศษพุ่งตรงประทับไปที่หน้าผากของเขา,ชายคนดังกล่าวที่แข็งค้าง,แววตาที่เปลี่ยนไปในทันที.
"ที่แห่งนี้มีอะไรอยู่?"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"ไม่รู้,สิบวันที่แล้ว,ที่ทางเข้าของแดนเทพอมตะนั้นมีหมอกสีขาวที่หนาปกปิดทัศนะวิสัยปรากฏขึ้นในทันที,ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร,สิบวันแล้ว,พวกเราไม่สามารถเข้าไปด้านใน! คนด้านในเองก็ไม่มีใครออกมาเลย!"ชายที่ถูกสะกดกล่าวตอบออกมา.
"แล้วเจ้าคิดว่า?หมอกสีขาวนี้มันมาจากใหนกัน?"ลู่ปู่เหว่ยกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ไม่,ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!"ชายที่ไร้สติกล่าวออกมา.
"ลืมเรื่องทุกอย่างไปซะ!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ด้วยการทำมุทราอีกครั้ง,ที่หน้าผากของชายคนดังกล่าวปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่,ก่อนที่เขาจะตกตายร่างล่วงหล่นลงไปในหุบเขา.
ลู่ปู้เหว่ยที่จับจ้องมองไปยังหมอกสีขาวที่กินพื้นที่ขนาดใหญ่พร้อมกับกล่าวกับตัวเอง,"ค่ายกลฮวงจุ้ย,จะต้องเป็นหนีปู่ซาแน่,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่นำคนไปล้อมรอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เจ้ากับส่งคนมาหยั่งเชิงแดนเทพอมตะ,นับเป็นแผนการที่ดี! ช่างมีจิตใจหาญกล้านัก."
ลู่ปู้เหว่ยที่ไม่ได้ทำลายทะลวงผ่านหมอกขาวเข้าไปแต่อย่างใด,ไม่จำเป็นแล้ว,เขามาเพียงเพื่อจับตาดูเท่านั้น,ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้วุ่นวาย.
....
ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ด้านนอกค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ห่างออกมาบนภูเขาแห่งหนึ่ง.
พื้นที่รอบๆนี้ปรากฏรอยแตกร้าวใยแมงมุมกระจายไปทั่ว,เศษหินเศษดินที่ลอยคละคลุ้ง,อากาศหลายๆแห่งที่บิดเบี้ยวสั่นสะเทือนเป็นระลอก.
ที่ใจกลางนั้น,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,ใต้ซือกุยกู,ที่ยืนอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง,ร่างกายที่ปรากฏบาดแผลเต็มไปหมด,โชกไปด้วยโลหิต,ดวงตาที่เบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นนี้.
ราชวงสวรรค์ต้าหยิง,อาวุโสเทียนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง,ลอบสังเกตอย่างสนใจ,อ๋องไท่จงที่มีบาดแผลเล็กน้อย,ส่วนอ๋องจ้านเทียนก็เช่นกัน,ทว่าอ๋องจ้านทียนที่ถือดาบใหญ่,พร้อมกับชี้ตรงไปยังกุยกู.
"บัดซบ,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยยากจะจัดการจริงๆ! เกือบถูกเอาชีวิตแล้ว!"อ๋องจ้านเทียนที่จ้องมองด้วยความดุร้ายจับจ้องมองไปยังกุยกู.
"เจ้า,อาวุโสเทียน,กู่จ้านเทียน,กู่ไท่จง?
พวกเจ้า,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,คิดจะสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"กุยกูที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม.
"หากข้าสังหารเจ้า,แล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้นกัน?"อ๋องจ้านเทียนที่กล่าวพร้อมเผยยิ้มที่ดุร้ายออกมา.
"พวกเจ้าต้องได้รับการชดใช้แน่,จะต้องได้ผลตอบแทนอย่างสาสม,จะต้องมีคนแก้แค้นให้กับข้า!"กุยกูที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
"แก้แค้น?ชิ!"อ๋องจ้านเทียนที่แค้นเสียงเย็นชา.
พริบตานั้นร่างของกุยกูก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วน,ดวงตาของกุยกูที่เบิกกว้าง,ตกตายไปด้วยความอยุติธรรม.
"เฮ้อ,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยของทวีปศักดิ์สิทธิ์,น้อยลงอีกแล้วสินะ!"อาวุโสเทียนที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
.....
ที่ด้านนอกแดนเทพอมตะ!
ลู่ปู้เหว่ยที่รอคอยอยู่สองวัน,ดวงตาของเขาที่หรี่เล็กลง,ราวกับว่า,สามารถมองผ่านหมอกสีขาวเข้าไปได้.
ทันใดนั้น,คิ้วของลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
ในเวลาเดียวกันนี้,ภายในเขตแดนของหมอกสีขาว,ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงห้าสีส่องสว่างจ้า,ถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า,พื้นที่รอบๆกลายเป็นแสงห้าสี,ส่องประกายวับวาวกระจายไปทั่ว.
"แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ? เป็นยอดฝีมือของแดนเทพอมตะเป็นคนปล่อยแสงเทวะห้าสีออกมาอย่างงั้นรึ?"คิ้วของลู่ปู้เหว่ยที่ขมวดไปมา.
"หวังคู,ถอยก่อน!"
ภายในหมอกที่เลวร้ายนั่น,ได้ยินเสียงของหนี่ปู่ซากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนใจกล่าวออกมาในทันที.
ทันใดนั้น,จากภายในหมอกหนาก็ปรากฏร่างในชุดคลุมสีดำสองร่างที่พุ่งผ่านออกมาในทันที,เป็นร่างในชุดคลุมสีดำที่ปิดมิดไปทั่วร่าง,มองไม่เห็นรูปลักษณ์เลยแม้แต่น้อย.
"เผ่าโครงกระดูกอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของลู่ปู้เหว่ยที่หรี่เล็กลงในทันที.
หวังคูและหนี่ปู่ซาที่เผยตัวหนีออกมา,ทว่าภายในแดนเทพอมตะนั้น,ไม่มีใครไล่ตามออกมา,แม้นว่าสองคนนั้นจะเผยตัวออกมาแล้วก็ตาม.
ลู่ปู้เหว่ยที่จดจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"น่าสนใจ,น่าสนใจมากจริงๆ,แสงเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
ผู้เยาว์ตระกูลกง? เผ่าโครงกระดูกภพหยิน?"
และร่างของลู่ปู้เหว่ยที่หายไปในทันทีเช่นกัน.
.......
ภายในค่ายกลกระบี่สังหารเซียน.
ค่ายกลกระบี่ขนาดใหญ่ที่ปกคลุมพื้นที่ของเกาะลอยฟ้าสวนสวรรค์หลิงเซียว,ปราณกระบี่ที่ถูกค่ายกลของเกาะสวนสวนสวรรค์หลิงเซียวกำจัดออกไปหมด,ด้วยอำนาจของวาสนา,กรรมวาสนาและพลังจากดวงดารา,ทำให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวปลอดภัยไร้กังวล!
เวลานี้ผ่านมาสองเดือนแล้ว,จงซานที่จ้องมองด้วยความเหยียดหยันไปยังด้านนอก.
"เซิ่งหย๋า,เจ้ายังมีอะไรน่าสนใจอีกรึ?"จงซานกล่าวหยัน.
.........
หลายวันนี้,ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย,ท้ายที่สุดก็ทำให้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าต้องขมวดคิ้วไปมา.
สองเดือน,เกือบจะสามเดือนแล้ว,ทำไมวาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งไม่ลดเลย?
ไม่ได้การ,เกิดเรื่องผิดปรกติแล้ว.
"กุยโซว,หมายความว่าอย่างไร?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่จับจ้องมองไปยังกุยโซว.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ข้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!
เผ่าเต๋าทมิฬเวลานี้ได้ถูกเชิญเข้าร่วมการต่อสู้กับสี่ราชวงศ์ราชันย์,พวกเราก็ทำไปตามแผน,ตราบเท่าที่ข้าส่งสัญญาณออกไป,กุยเสอในเวลานี้จะต้องรับคำสั่งให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดแปรพักตร์!"แววตาของกุยโซวเวลานี้เต็มไปด้วยความร้อนใจ.
"กุยเสอ?
เส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่แสดงท่าทางไม่เชื่อใจ.
"แปรพักตร์?ตอนนี้เขาควรที่จะแปรพักตร์แล้ว,นี่มันจวนจะสามเดือนแล้ว,เจ้าที่ส่งเผ่าเต่าทมิฬเข้าเป็นไส้ศึกด้านใน,สี่ราชวงศ์ราชันย์ควรจะได้รับชัยชนะแล้ว,ตอนนี้ควรจะรุกเข้ามาถึงด้านในต้าเจิ้งแล้ว,และจะทำให้วาสนาของต้าเจิ้งถดถอยลง,เจ้าดูที่ท้องฟ้าตอนนี้,มันไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อยไม่ใช่รึ?"ฮามะไลที่กล่าวหยัน.
"เป็นไปไม่ได้ที่จะมีปัญหา,กุยเสอเผ่าเต่าทมิฬ,ตอนนี้จะต้องกำลังปลุกปั่นสร้างความเสียหายต่อกองทัพของต้าเจิ้งอย่างแน่นอน!"กุยโซวที่กล่าวด้วยความั่นใจ.
"หือ,เจ้าควรจะไปดูสักหน่อย!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แล้วที่นี่ล่ะ..........?"กุยโซวที่กล่าวออกมาทันที.
"อาการบาดเจ็บของฮามะไลนั้นฟื้นฟูมาระดับหนึ่งแล้ว,เขาจะประจำตำแหน่งของเจ้า,เร่งรีบไปและกลับมา!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวสั่งในทันที.
"รับทราบ!"
กุยโซวที่เตรียมการจากไป,จงซานที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เซิ่งหย๋า,กุยโซว,พวกเจ้ายังรอให้วาสนาแผ่นดินของข้าลดอยู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวหยันออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เซิ่งหย๋าที่ดวงตาหดเล็ก,กุยโซวที่ชะงักงันหยุดฟัง.
"กุยโซว,ไม่จำเป็นต้องไป,ไร้ประโยชน์,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นคนผู้หนึ่ง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิง,ปรากฏชายในชุดสีขาว.
"เสอ!!"
กุยโซวที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
คนที่ก้าวออกมานั้น,คือเส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ.
แม้ว่ากุยเสอจะไม่สามารถมองเข้าไปภายในเกาะได้ก็ตาม,ทว่าตี้เสวียนชาที่ใช้ทักษะพิเศษฉายภาพระยะไกลของกุยเสอออกมา.
"จื่อจุ้นไม่จำเป็น!"กุยเสอที่กล่าวพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
"อะไร?เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"ดวงตาของกุยโซวที่ขดเข้าหากัน.
"เผ่าเต่าทมิฬนั้นจะไม่แปรพักตร์จากต้าเจิ้ง,และจะเข้ามาหลบภัยในต้าเจิ้ง,สี่ราชวงศ์ราชันย์ในเวลานี้,แน่นอนว่าจะต้องพ่ายแพ้ในไม่ช้า,วาสนาของต้าเจิ้งไม่มีทางลดลง,มีแต่จะเพิ่มขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ!"กุยเสอที่ส่ายหน้าไปมา.
ได้ยินคำพูดของกุยเสอแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ทั้งหมดถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว,จับจ้องมองกุยเสอเขม็ง,ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับว่าจะฉีกร่างของกุยเสอออกเป็นชิ้นๆ.
ส่วนกุยโซวเองก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุดเช่นกัน.
"สารเลว,เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าอย่างงั้นรึ?
ใครกันที่เป็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ? ข้ายังอยู่,เจ้ากล้าชิงบัลลังก์อย่างงั้นรึ?
ขัดคำสั่งจื่อจุ้น,เผ่าเต่าทมิฬใต้ฟ้าแห่งนี้จะต้องสาปแช่งเจ้า,นี่เจ้าไม่รู้รึอย่างไร?"กุยโซวที่จดจ้องมองออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ใบหน้าของกุยเสอที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
จงซานที่ตบไปที่ไหล่ของกุยเสอ,จดจ้องมองกุยโซวที่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้และกล่าวออกมาว่า"จือจุ้นรึ?
นับจากวันนี้,เจ้าไม่ใช่จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬอีกต่อไป!"
กับคำพูดของจงซานทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านนอกประตูสวรรค์ทิศใต้ถึงกับยืนนิ่ง,ดวงตาจดจ้องมองเขม็ง.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"กุยโซวที่ขมวดคิ้วไปมา.
กุยโซวที่ยังไม่พบความผิดปรติ,ทว่าเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นพบเข้าแล้ว,ดวงตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เบิกกว้างกลมโต.
"เจ้ากล้า!"
โฮกกกกก,จิตสังหารที่ลุกโชน,อำนาจวิเศษที่โผล่ออกมาด้านหน้า,กลุ่มควันสีดำที่ปรากฏขึ้นทันที,หมอกสีดำที่กระจายออกไปรอบๆในทันที,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่หลบอย่างรวดเร็ว.
เกิดขึ้นเร็วมาก,อีกสามคนนั้นไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทัน.
ทันใดนั้น,นวีชิงเฮวย,กุยโซวและฮามะไลที่ดวงตาเลื่อนลอยไปในทันที.
ไม่รู้ว่าด้วยวิธีอะไร,นวีชิงเฮวยที่ประครองสติได้ทันที,ก่อนที่จะหายใจหอบๆ,สูดหายใจลึกในทันที.
"ปิศาจสวรรค์?"นวีชิงเฮวยที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ปิศาจสวรรค์?
คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีปิศาจสวรรค์ในครอบครอง? แววตาของนวีชิงเฮวยที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"เปรี้ยง!"ที่บนหัวของกุยโซวทันใดนั้นก็ปรากฏสายฟ้ามากมายปรากฏขึ้นดังสนั่นเลยทีเดียว.
เมฆสายฟ้าที่มากมายกำลังปรากฏขึ้น,ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าที่ขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ,กำลังดังก้องคำรามกระจายออกไปรอบๆ.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ฟาดฝามือไปยังกุยโซว,กุยโซวที่ได้สติกลับมาในทันที,ทว่าเมฆสายฟ้าบนท้องฟ้าเวลานี้ยังไม่หายไปราวกับว่ามันกำลังเล็งมาที่เขา,ใบหน้าของกุยโซวที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดในทันที.
"สารเลว,บัดซบ!"
กุยโซวที่คำรามตะโกนไปยังกุยเสอ,หากไม่เพราะว่าค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,ดูเหมือนว่าเมฆสายฟ้าคงพุ่งมายังร่างของเขาเพื่อชำระล้างไปแล้ว.
ยังเหลืออีกคนหนึ่งที่ยังไม่ได้สติ,ฮามะไลเวลานี้ยังก้าวไปไม่ถึงระดับเก้าสวรรค์แท้,ถึงแม้ว่าจะถูกปิศาจสวรรค์ล่อลวง,แต่ก็ไม่สามารถเรียกทัณฑ์สวรรค์ได้.
ดวงตาของเขาที่ปรือๆ,แดงซ่าน,ใบหน้าหื่นกระหายตะกละตะกรามเต็มไปด้วยตัณหา.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ตราบเท่าที่เจ้ามองนวีชิงเฮวยมาให้ข้า,เอือกๆ,หลังจากนี้ข้าจะภัคดีต่อท่าน! ฮี ฮี อี!"ใบหน้าของฮามะไลที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชน.
นวีชิงเฮวยที่ได้ยินคำพูดแทะโลมของฮามะไล,แววตาที่เปลี่ยนเป็นรังเกียจยิ่งกว่าเดิมซะอีก.
เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดไปที่หน้าอกของฮามะไล.
"พุ!!"
ฮามะไลที่โชคร้ายที่สุด,พลังภายในของเขาที่สับสน,ก่อนที่จะพ่นโลหิตคำโต,พร้อมกับหายใจแฮกๆในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น