Immortality Chapter 684 Mountains and rivers state
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 684 แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา.
Chapter 684 Mountains
and rivers state
ทะเลทิศใต้,ตำหนักเต่าทมิฬ!
ที่ด้านนอกตำหนักขนาดใหญ่,เส้าเหยี่ยนเต่าทมิฬที่รอคอยอยู่ในห้องโถงใหญ่!
"ปัง!!"
ประตูด้านหน้าเปิดออกเสียงดัง! กุยโซวที่ก้าวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ!
"จื่อจุ้น,อาการบาดเจ็บของท่านหายดีแล้วรึ?"เส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬสอบถามออกไป.
"อืม,กุยเสอ,เวลานี้,เจ้าอย่าได้สนใจ!"กุยโซวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
คนทั้งสองที่เข้ามายังห้องโถงแห่งหนึ่ง.
"จื่อจุ้นที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น?
ท่านได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? ลู่กุยเทียนตกตายแล้วรึ? และอู๋หวนอีกตกตายได้อย่างไร?"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตาย,เฮ้อ....!"กุยเสอที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ.
จากนั้นกุยโซวที่เริ่มเล่าสถานการตั้งแต่ต้นจนจบ,เส้าเหยี่ยกุยเสอที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ.
"จงซาน?
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,เป็นเขา,ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ,รายงานเรื่องต่างๆต่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ไม่รู้ว่าเวลานี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเรียบร้อยแล้วรึยัง!"กุยโซวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"รายงานเต๋าจวินเซิ่งหย๋าอย่างงั้นรึ?
นี่เผ่าเต่าทมิฬของพวกเราจะต้องภัคดีต่อแดนเทพอมตะจริงๆรึ?"กุยเสอที่ในดวงตานั้นมีแววตาที่ดูไม่อยากยอมรับ.
"หืม,เจ้าไม่รู้ว่าแดนเทพอมตะนั้นแข็งแกร่งขนาดใหน,กับยุคแห่งความวุ่นวายที่มาถึงนี้,เจ้าก็เห็นแม้แต่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ที่น่าเกรงขาม,ยังล่มสลายหายไป,ในเวลานี้เกิดความขัดแย้งไปทั่วหล้า,เผ่าเต่าทมิฬของเราก็ยากที่จะอยู่รอดได้,หากไม่สามารถหาที่พึ่งได้,ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะเป็นเหมือนกับเนี่ยฟ่านเฉิน!"กุยโซวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ทว่า,ในแดนเทพอมตะนั้นควรค่าให้ความนับถือกับพวกเราจริงๆรึ?
การต่อสู้แต่ละครั้งของท่านเต็มไปด้วยความรุนแรงหนักหน่วง,หากว่าพวกเรามีการต่อสู้,พวกเขาจะมาช่วยพวกเราจริงๆรึ?ไม่ใช่ว่าพวกเราเป็นเพียงแค่ตัวหมากให้กับพวกเขาใช้แล้วทิ้งหรอกรึ?"กุยเสอที่เผยแววตาไม่เต็มใจนัก.
"ไม่ว่าอย่างไร,ทุกสิ่งที่ข้าทำก็เพื่อเผ่าเต่าทมิฬ!"กุยโซวที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า....!"
"ไม่จำเป็น,ในเมื่อพวกเราตกลงที่จะร่วมมือกับแดนเทพอมตะแล้ว,ก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรอีก!"กุยโซวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เมื่อเร็วๆนี้มีแขกมาเยือนตำหนักเต่าทมฬของพวกเราอย่างงั้นรึ?"กุยโซวจับจ้องมองไปยังกุยเสอ.
"หืม,ครับ!"กุยเสอที่พยักหน้ารับ,แววตาที่ต้องการปิดยังเอาไว้.
อย่างไรก็ตามกุยเสอรู้ดีว่ายากที่จะซ่อนความจริงจากจื่อจุ้นได้,เพราะว่าภายในเผ่าเต่าทมิฬนั้น,ย่อมต้องมีบางคนที่จงรักภัคดีต่อกุยโซวอย่างหมดใจอยู่.
"หืม?"
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,สุ่ยจิง,เขาได้เสนอนิรโทษกรรมให้พวกเรา!"กุยเสอที่กล่าวตอบ.
"สุ่ยจิง? จงซาน?
เขาเสนอนิรโทษกรรมให้อย่างงั้นรึ?"กุยโซวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ!"
"ฮ่าฮ่าอ่า,เขาเสนอนิรโทษกรรมให้กับพวกเราอย่างงั้นรึ?
ลำพังเขานะรึ?"
"จื่อจุ้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,มีเผ่าหมาป่า,เป็นอาณาจักรคู่บารมีนะ!"
"เผ่าหมาป่ารึ? เผ่าหมาป่าแล้วอย่างไร?
เมื่อเกิดยุคแห่งความวุ่นวาย,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์สุดท้ายก็ต้องล่มสลายกลายเป็นเถ้าอย่างแน่นอน!"กุยโซวที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า,การร่วมมือกับราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,พวกเรามีสถานะที่สูงยิ่งกว่าการร่วมมือกับแดนเทพอมตะนะ,จื่อจุ้น.........!"
"เอาล่ะ,การร่วมมือกับต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
เจ้าคงไม่คิดที่จะให้เผ่าเต่าทมิฬต้องล่มสลายในมือของข้าหรอกนะ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซานมาหรือไม่?
พวกเขามากันอีกคนกัน?"กุยโซวที่จ้องมองไปยังกุยเสอ.
กุยเสอที่จ้องมองไปยังกุยโซว,แววตาที่เผยท่าทางช่วยไม่ได้,จากนั้นก็ได้แต่พยักหน้ารับ,แววตาที่ปิดบังอะไรบางอย่างเอาไว้,"สุ่ยจิงเพียงคนเดียว!"
"อืม!
ก็ดีแล้ว,ตอนนี้ทั่วหล้าเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,เจ้าก็อยู่แต่ในปราสาทห้ามออกไปใหน,ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ!"กุยโซวพยักหน้า.
"ครับ!"
กุยโซวที่ออกจากห้องโถง,บินตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป,กุยเสอที่จับจ้องมองแผ่นหลังของกุยโซว,แววตาที่หรี่เล็ก,จากนั้นก็ส่องประกายออกมาในทันที.
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
โถงฝึกฝนศิลปะการต่อสู้,จงซานที่เปิดม้วนคัมภีร์ออกมาช้าๆ!
ก่อนหน้านี้ม้วนคัมภีร์นี้เป็นอู๋จิวเทียนมอบให้เขาก่อนที่จะจากไป,เป็นสิ่งของที่เนี่ยฟ่านเฉินมอบให้เขานั่นเอง.
ตามลางสังหรแล้ว,จงซานรับรู้ว่านี่เป็นสิ่งสำคัญเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับสงครามภาคเหนือ,ตราคำสั่งเผ่าหงส์เพลิง,สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ช่วยเหลือจงซานเป็นอย่างมาก,สิ่งสำคัญสิ่งนี้,มันได้มาอยู่ในมือของจงซานแล้ว.
ม้วนคัมภีร์ที่ถูกครี่ออกช้าๆ,มองคราแรกเห็นเป็นเหมือนกับแผนที่,มีตัวอักษรสีทองสลักเอาไว้,และยังมีลายมือของเนี่ยฟ่านเฉินเขียนเอาไว้ด้วย!
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา!
ตัวอักษรด้านบนที่ส่องสว่าง,บ่งบอกว่านี้คือของล้ำค่าเป็นอย่างมาก.
นี่คือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดของเนี่ยฟ่านเฉิน?
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาอย่างงั้นรึ?
บรรทัดที่สองมีคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้.
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,นับว่าเป็นของล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพในโลกใบใหญ่,ช่างน่าเสียหาย,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ทำให้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาแตกสลายกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง,มีเศษส่วนที่เหลือล่วงหล่นลงมาในโลกใบเล็ก,ในอดีตนั้นมันคือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุด,ตอนนี้เหลือเพียงแค่เศษเสี้ยว,แผนภูมิทั้งหมดนั้น,ยิ่งใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,ตอนนี้พลังของมันเหลือน้อยกว่าร้อยล้านส่วนซะอีก,ทว่าข้าก็พยายามค้นหาเศษส่วนที่เหลือของมันพยายามใช้สิ่งต่างๆหลายหมื่นสิ่งเพื่อที่จะหลอมมันขึ้นมาใหม่ด้วยพลังแห่งกฏเช่นเดิม,แม้นว่าจะใช้ความพยายามไปมากมายอย่างไร้ขีดจำกัด,แต่ก็ทำได้แค่ของเลียนแบบเทียบไม่ได้กลับเศษชิ้นส่วนที่เหลือนี้ด้วยซ้ำ,อย่างไรก็ตามเวลานี้เศษชิ้นส่วนที่เหลือนี้,คงไม่สามารถที่จะกลับคืนมาเป็นแผนภูมิต้นกำเนิดดั้งเดิมได้ตลอดกาลแล้ว.
การหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,จำเป็นต้องใช้หัวใจของปวงประชา,เทพ,เจตจำนง,ความเข้าใจ,และกฎเกณฑ์!
ข้าได้ส่งแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานี้ให้เจ้า,แม้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่มันจะทรงพลังเท่ากับแผนที่ดั้งเดิม,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นของวิเศษที่ทรงพลัง! นี่ก็เพื่อตอบแทบบุญคุณของเจ้า!
จากนั้น,ในบรรทัดต่อไปก็เป็นกฎเกณฑ์ในการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา!
เห็นข้อมูลทั้งหมดแล้ว,จงซานที่สูดหายใจลึก,แววตาที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาอย่างงั้นรึ?
ของวิเศษล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า?
ทำให้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาแยกออกเป็นส่วนๆอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบนี้,จงซานได้รับรู้ว่าแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้นลึกล้ำเป็นอย่างมาก,เป็นหนึ่งในของวิเศษในตำนาน,หากแต่เรื่องที่ได้ยินมาเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของมันอย่างงั้นรึ?
ของวิเศษที่ล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพ,ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เศษเสี้ยวของมัน,แต่กับทรงพลังมากกว่าเซียนฉีหลายเท่า!
นอกจากนี้เนี่ยฟ่านเฉินยังกล่าว่าเขาได้ค้นหาสิ่งต่างๆหลายหมื่นสิ่งเพื่อหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาขึ้นมาใหม่,หากแต่ก็ยังเป็นแผนภูมิที่ไม่สมบูรณ์อย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้น,จงซานที่เข้าใจได้ในทันทีก่อนหน้านี้เนี่ยฟ่านเฉินได้ทำการระเบิดแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,แน่นอนว่าเป็นของเลียนแบบเท่านั้น,หากเป็นแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาที่แท้จริงละก็!กับ เช่นนั้นสมบัติล้ำค่าขนาดนี้,ใครกันที่จะสามารถยอมสละได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่จับจ้องมองเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ในการหลอม,คิ้วที่ขมวดไปมา,เกี่ยวกับการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานี้,แม้ว่าจะนับว่ายาก,ทว่าก็อยู่ในขอบเขตที่จงซานพอจะทำได้,แม้นว่าจะค่อนข้างไม่ธรรมดา,หากแต่ได้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขามาใช้งานล่ะก็,แม้นว่าจะยากลำบากเท่าไหร่,ถึงจะต้องลงทุนไปมากเท่าไหร่,กับผลตอบแทนที่ได้รับก็ถือว่าคุ้มค่า.
จงซานที่จับจ้องมองสิ่งต่างๆที่ใช้ในการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา,แม้นว่าจะทำให้เขาตื่นเต้น,ทว่าก็จำเป็นต้องเก็บเอาไว้ก่อน.
จงซานที่ทำการเก็บแผนภูมิภูเขาและแม่น้ำ,ก่อนที่จะเดินออกจากห้องโถงไป.
จากนั้นจงซานก็ได้กลับมายังตำหนักเทียนหยวนอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าข่าวให้ไปรวบรวมนั้นจะมาถึงแล้ว.
"สุ่ยอู๋เหิน,ข้าให้เจ้าไปสืบข้อมูลสนามรบภาคเหนือเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
"ทัพของทั้งสามราชวงศ์สวรรค์,ต่างก็เคลื่อนทัพบุกเบิกดินแดนทางภาคเหนือกันอย่างคับคั่ง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงนั้น,ผู้บัญชาการทัพของราชครูหวนถูหลง! นับว่าเป็นหนึ่งทัพที่ไร้เทียมทาน!"
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยล่ะ?"
"ผู้บัญชาการทัพ,หวังเฉิน!"สุ่ยอู๋เหินที่จดจ้องมองไปยังจงซาน.
"หวังเฉิน?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
หวังเฉิน,บุตรอกตัญญูจงซีจิว,เป็นผู้บัญชาการทัพบุกเบิกภาคเหนืออย่างงั้นรึ?
"ขอรับ,หวังเฉินเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่บุกตะลุยภาคเหนือ,นับเป็นหนึ่งกองกำลังที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
ขณะที่จงซานเงียบไปครู่หนึ่ง,ทุกคนที่รอคอยจงซานอยู่พักหนึ่ง.
จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมาว่า,"แล้วต้าฉินล่ะ?"
"ต้าฉิน,คือกงอู๋อาน,ไป๋ฉี,คนผู้นี้เต็มไปด้วยจิตสังหารที่ลุกโชน,ทำสงครามที่แปลกประหลาด!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"หืม?"
"ไป๋ฉีที่มีม้าศึกส่วนตัว,เป็นรถศึกทีทำด้วยโลหะทองแดง,และมีม้าศึกอีก
13 ตัวลากรถศึก!"
"รถศึกทองแดง?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ครับ,รถศึกทองแดง,ที่มีม้าศึกลาก,เป็นรูปร่างที่แปลกประหลาด,แต่ทรงพลัง,ไม่สามารถทำให้เสียหายได้,รถศึกของไป๋ฉีดูเหมือนว่าจะไม่ต่างจากของวิเศษ,และยังสามารถบินได้อีกด้วย."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ผลการต่อสู้เป็นอย่างไร?"จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมา.
"สงครามที่เพิ่งเริ่ม,ทว่า,การต่อสู้ในระลอกแรกนั้น,พวกเขาสามารถจับเชลยสงคราได้
1 ล้านคน,และถูกฝังทั้งเป็น!"สุ่ยอู๋เหินที่กลืนน้ำลายคำโต,แววตาที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ฝังทั้งเป็นหนึ่งล้านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมาเช่นกัน.
ไป๋ฉีฝังคนนับล้านในสงคราม,ไม่รู้ว่าสงครามในครั้งนี้จบลงเช่นไร,และจะต้องมีคนมากมายเท่าไหร่ที่กลายเป็นเหยื่อสังเวยของไป๋ฉี.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,"เฝ้าดูต่อไป!"
"รับด้วยเกล้า!"
"ฝ่าบาทเมื่อเร็วๆนี้,พวกเราเพิ่งได้รับข่าว,มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่ต้าฉิน!"สุ่ยอู๋เหินขมวดคิ้วไปมาและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"คฤหาสน์แห่งหนึ่งของต้าฉิน,คฤหาสน์ตระกูลลู่,ในวันนั้น,ภายในเมืองเซียนหยางได้เกิดอภินิหารขึ้น,จากข่าวที่ได้รับมาได้ยินว่า
สวีฝูนั้นดวงวิญญาณคืนกลับ,ในเวลานี้ประกายแสงสีทองมากมายที่เจิดจรัศโชติช่วงปกคลุมท้องฟ้า,กระจายไปทุกทิศทุกทาง!
ท้องฟ้าที่ถูกย้อมไปด้วยแสงสีทอง,ปรากฏเป็นแท่งทองคำมากมายเต็มท้องฟ้า,ราวกับว่าปกปิดทั่วเมืองเซียนหยาง,ในเวลาเดียวกัน,ในคฤหาสน์ตระกูลลู่,ยังมีพลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงราวกับท้องทะเลที่ไร้ที่สิ้นสุด,ทำให้ผู้คนมากมายหายใจไม่ออก,ต้องคุกเข่าคำนับด้วยความหวั่นเกรง,และเหตุการณ์ก็เป็นเหมือนกับที่เกิดขึ้นกับไป๋ฉี!"สุ่ยอูเหินที่กล่าวรายงาน.
"หนึ่งตัวอักษรเท่ากับทองพันตำลึง,ลู่ปู้เหว่ย?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็งกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หนึ่งตัวอักษรเท่ากับทองพันตำลึง?ลุ่ปู้เหว่ย?"อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัยจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลาเดียวกันนี้,อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัยกับนามลู่ปู้เหว่ย,อีกอย่างหนึ่งก็ประหลาดใจเกี่ยวกับฝ่าบาท,ทำไมฝ่าบาทถึงได้รับรู้เรื่องราวกี่ยวกับต้าฉินมากมายขนาดนี้กัน?
ราวกับว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา?
"ลู่ปู้เหว่ย,ในโลกนี้คือสุดยอดพ่อค้า,จักรพรรดิแห่งการค้า!"
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,ใครคือลู่ปู้เหว่ย?
ดูเหมือนว่าจะมีบางส่วนที่เหมือนกับประวัติศาสตร์จากโลกเดิมของเขา,ในประวัติศาสตร์นั้นลู่ปู้เหว่ยคือพ่อค้าที่มีชื่อเสียงที่สุด,ไม่ว่าจะเป็นเฉินหว่านซาน,และก็มีเถาจู่กง,หู่ซิวเหยี่ย
,ทุกคนต่างก็เป็นพ่อค้าที่มั่งคั่งร่ำรวย,จนทุกคนต้องอิจฉา,อย่างไรก็ดีสุดท้ายแล้วก็ยังด้อยกว่าลู่ปู้เหว่ย.
ลู่ปู้เหว่ยคือบุคคลอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์ในการทำธุรกิจการค้า,อาจนับได้ว่าเป็นราชาแห่งการค้าขายก็ได้.
หนึ่งในตัวตนของประวัติศาสตร์ที่เป็นราชาแห่งการค้าขาย,พ่อค้าทั่วหล้าต่างหวาดหวั่น,ไม่คิดเลยว่าลู่ปู้เหว่ยจะกลายเป็นหนึ่งในข้ารับใช้ของหยิง,หยิงเจิ้ง,ได้กลืนกินเม็ดยาเซียนอมตะ,อย่างงั้นรึ?
ลู่ปู่เหว่ยนับเป็นหนึ่งในพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จและมีสถานะสูงกว่าพ่อค้าคนอื่นๆ,ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหนึ่งในคนของต้าเฉิน,เป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากเมื่อหลายหมื่นปีที่แล้ว.
หนึ่งในชื่อเสียงที่สุดของลู่ปู่เหว่ย,คงจะเป็นหนึ่งอักษร,หนึ่งพันทองคำ,ตำราตระกูลลู่,ที่ไม่มีใครกล้าเพิ่มตัวอักษรเข้าไป.
*******************
จะด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่ อาจเพราะความเป๊ะจริงๆ ของตัวตำรา
หรือเพราะเกรงกลัวอิทธิพลของท่านมหาอุปราชย์หลี่ว์ในยุคนั้น
ก็ไม่ปรากฏว่ามีใครเสนอหน้าเข้ามาเพิ่มหรือลดเนื้อความของตำราเล่มดังกล่าว
อันเป็นที่มาของสำนวนว่า “หนึ่งตัวอักษร=หนึ่งพันทองคำ”
Chapter 684 Mountains
and rivers state
山河社稷
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา.
ทะเลทิศใต้,ตำหนักเต่าทมิฬ!
ที่ด้านนอกตำหนักขนาดใหญ่,เส้าเหยี่ยนเต่าทมิฬที่รอคอยอยู่ในห้องโถงใหญ่!
"ปัง!!"
ประตูด้านหน้าเปิดออกเสียงดัง! กุยโซวที่ก้าวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ!
"จื่อจุ้น,อาการบาดเจ็บของท่านหายดีแล้วรึ?"เส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬสอบถามออกไป.
"อืม,กุยเสอ,เวลานี้,เจ้าอย่าได้สนใจ!"กุยโซวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
คนทั้งสองที่เข้ามายังห้องโถงแห่งหนึ่ง.
"จื่อจุ้นที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น?
ท่านได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? ลู่กุยเทียนตกตายแล้วรึ? และอู๋หวนอีกตกตายได้อย่างไร?"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตาย,เฮ้อ....!"กุยเสอที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ.
จากนั้นกุยโซวที่เริ่มเล่าสถานการตั้งแต่ต้นจนจบ,เส้าเหยี่ยกุยเสอที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ.
"จงซาน?
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?"กุยเสอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,เป็นเขา,ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ,รายงานเรื่องต่างๆต่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,ไม่รู้ว่าเวลานี้เต๋าจวินเซิ่งหย๋าฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเรียบร้อยแล้วรึยัง!"กุยโซวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"รายงานเต๋าจวินเซิ่งหย๋าอย่างงั้นรึ?
นี่เผ่าเต่าทมิฬของพวกเราจะต้องภัคดีต่อแดนเทพอมตะจริงๆรึ?"กุยเสอที่ในดวงตานั้นมีแววตาที่ดูไม่อยากยอมรับ.
"หืม,เจ้าไม่รู้ว่าแดนเทพอมตะนั้นแข็งแกร่งขนาดใหน,กับยุคแห่งความวุ่นวายที่มาถึงนี้,เจ้าก็เห็นแม้แต่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ที่น่าเกรงขาม,ยังล่มสลายหายไป,ในเวลานี้เกิดความขัดแย้งไปทั่วหล้า,เผ่าเต่าทมิฬของเราก็ยากที่จะอยู่รอดได้,หากไม่สามารถหาที่พึ่งได้,ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะเป็นเหมือนกับเนี่ยฟ่านเฉิน!"กุยโซวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ทว่า,ในแดนเทพอมตะนั้นควรค่าให้ความนับถือกับพวกเราจริงๆรึ?
การต่อสู้แต่ละครั้งของท่านเต็มไปด้วยความรุนแรงหนักหน่วง,หากว่าพวกเรามีการต่อสู้,พวกเขาจะมาช่วยพวกเราจริงๆรึ?ไม่ใช่ว่าพวกเราเป็นเพียงแค่ตัวหมากให้กับพวกเขาใช้แล้วทิ้งหรอกรึ?"กุยเสอที่เผยแววตาไม่เต็มใจนัก.
"ไม่ว่าอย่างไร,ทุกสิ่งที่ข้าทำก็เพื่อเผ่าเต่าทมิฬ!"กุยโซวที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า....!"
"ไม่จำเป็น,ในเมื่อพวกเราตกลงที่จะร่วมมือกับแดนเทพอมตะแล้ว,ก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรอีก!"กุยโซวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เมื่อเร็วๆนี้มีแขกมาเยือนตำหนักเต่าทมฬของพวกเราอย่างงั้นรึ?"กุยโซวจับจ้องมองไปยังกุยเสอ.
"หืม,ครับ!"กุยเสอที่พยักหน้ารับ,แววตาที่ต้องการปิดยังเอาไว้.
อย่างไรก็ตามกุยเสอรู้ดีว่ายากที่จะซ่อนความจริงจากจื่อจุ้นได้,เพราะว่าภายในเผ่าเต่าทมิฬนั้น,ย่อมต้องมีบางคนที่จงรักภัคดีต่อกุยโซวอย่างหมดใจอยู่.
"หืม?"
"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,สุ่ยจิง,เขาได้เสนอนิรโทษกรรมให้พวกเรา!"กุยเสอที่กล่าวตอบ.
"สุ่ยจิง? จงซาน?
เขาเสนอนิรโทษกรรมให้อย่างงั้นรึ?"กุยโซวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ครับ!"
"ฮ่าฮ่าอ่า,เขาเสนอนิรโทษกรรมให้กับพวกเราอย่างงั้นรึ?
ลำพังเขานะรึ?"
"จื่อจุ้น,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,มีเผ่าหมาป่า,เป็นอาณาจักรคู่บารมีนะ!"
"เผ่าหมาป่ารึ? เผ่าหมาป่าแล้วอย่างไร?
เมื่อเกิดยุคแห่งความวุ่นวาย,เพียงแค่ราชวงศ์ราชันย์สุดท้ายก็ต้องล่มสลายกลายเป็นเถ้าอย่างแน่นอน!"กุยโซวที่ส่ายหน้าไปมา.
"แต่ว่า,การร่วมมือกับราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,พวกเรามีสถานะที่สูงยิ่งกว่าการร่วมมือกับแดนเทพอมตะนะ,จื่อจุ้น.........!"
"เอาล่ะ,การร่วมมือกับต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
เจ้าคงไม่คิดที่จะให้เผ่าเต่าทมิฬต้องล่มสลายในมือของข้าหรอกนะ,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จงซานมาหรือไม่?
พวกเขามากันอีกคนกัน?"กุยโซวที่จ้องมองไปยังกุยเสอ.
กุยเสอที่จ้องมองไปยังกุยโซว,แววตาที่เผยท่าทางช่วยไม่ได้,จากนั้นก็ได้แต่พยักหน้ารับ,แววตาที่ปิดบังอะไรบางอย่างเอาไว้,"สุ่ยจิงเพียงคนเดียว!"
"อืม!
ก็ดีแล้ว,ตอนนี้ทั่วหล้าเต็มไปด้วยความวุ่นวาย,เจ้าก็อยู่แต่ในปราสาทห้ามออกไปใหน,ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ!"กุยโซวพยักหน้า.
"ครับ!"
กุยโซวที่ออกจากห้องโถง,บินตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป,กุยเสอที่จับจ้องมองแผ่นหลังของกุยโซว,แววตาที่หรี่เล็ก,จากนั้นก็ส่องประกายออกมาในทันที.
............
ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
โถงฝึกฝนศิลปะการต่อสู้,จงซานที่เปิดม้วนคัมภีร์ออกมาช้าๆ!
ก่อนหน้านี้ม้วนคัมภีร์นี้เป็นอู๋จิวเทียนมอบให้เขาก่อนที่จะจากไป,เป็นสิ่งของที่เนี่ยฟ่านเฉินมอบให้เขานั่นเอง.
ตามลางสังหรแล้ว,จงซานรับรู้ว่านี่เป็นสิ่งสำคัญเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับสงครามภาคเหนือ,ตราคำสั่งเผ่าหงส์เพลิง,สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ช่วยเหลือจงซานเป็นอย่างมาก,สิ่งสำคัญสิ่งนี้,มันได้มาอยู่ในมือของจงซานแล้ว.
ม้วนคัมภีร์ที่ถูกครี่ออกช้าๆ,มองคราแรกเห็นเป็นเหมือนกับแผนที่,มีตัวอักษรสีทองสลักเอาไว้,และยังมีลายมือของเนี่ยฟ่านเฉินเขียนเอาไว้ด้วย!
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา!
ตัวอักษรด้านบนที่ส่องสว่าง,บ่งบอกว่านี้คือของล้ำค่าเป็นอย่างมาก.
นี่คือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดของเนี่ยฟ่านเฉิน?
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาอย่างงั้นรึ?
บรรทัดที่สองมีคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้.
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,นับว่าเป็นของล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพในโลกใบใหญ่,ช่างน่าเสียหาย,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ทำให้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาแตกสลายกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง,มีเศษส่วนที่เหลือล่วงหล่นลงมาในโลกใบเล็ก,ในอดีตนั้นมันคือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุด,ตอนนี้เหลือเพียงแค่เศษเสี้ยว,แผนภูมิทั้งหมดนั้น,ยิ่งใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,ตอนนี้พลังของมันเหลือน้อยกว่าร้อยล้านส่วนซะอีก,ทว่าข้าก็พยายามค้นหาเศษส่วนที่เหลือของมันพยายามใช้สิ่งต่างๆหลายหมื่นสิ่งเพื่อที่จะหลอมมันขึ้นมาใหม่ด้วยพลังแห่งกฏเช่นเดิม,แม้นว่าจะใช้ความพยายามไปมากมายอย่างไร้ขีดจำกัด,แต่ก็ทำได้แค่ของเลียนแบบเทียบไม่ได้กลับเศษชิ้นส่วนที่เหลือนี้ด้วยซ้ำ,อย่างไรก็ตามเวลานี้เศษชิ้นส่วนที่เหลือนี้,คงไม่สามารถที่จะกลับคืนมาเป็นแผนภูมิต้นกำเนิดดั้งเดิมได้ตลอดกาลแล้ว.
การหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,จำเป็นต้องใช้หัวใจของปวงประชา,เทพ,เจตจำนง,ความเข้าใจ,และกฎเกณฑ์!
ข้าได้ส่งแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานี้ให้เจ้า,แม้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่มันจะทรงพลังเท่ากับแผนที่ดั้งเดิม,ทว่าก็ยังนับว่าเป็นของวิเศษที่ทรงพลัง! นี่ก็เพื่อตอบแทบบุญคุณของเจ้า!
จากนั้น,ในบรรทัดต่อไปก็เป็นกฎเกณฑ์ในการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา!
เห็นข้อมูลทั้งหมดแล้ว,จงซานที่สูดหายใจลึก,แววตาที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาอย่างงั้นรึ?
ของวิเศษล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า?
ทำให้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาแยกออกเป็นส่วนๆอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบนี้,จงซานได้รับรู้ว่าแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้นลึกล้ำเป็นอย่างมาก,เป็นหนึ่งในของวิเศษในตำนาน,หากแต่เรื่องที่ได้ยินมาเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของมันอย่างงั้นรึ?
ของวิเศษที่ล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพ,ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เศษเสี้ยวของมัน,แต่กับทรงพลังมากกว่าเซียนฉีหลายเท่า!
นอกจากนี้เนี่ยฟ่านเฉินยังกล่าว่าเขาได้ค้นหาสิ่งต่างๆหลายหมื่นสิ่งเพื่อหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาขึ้นมาใหม่,หากแต่ก็ยังเป็นแผนภูมิที่ไม่สมบูรณ์อย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้น,จงซานที่เข้าใจได้ในทันทีก่อนหน้านี้เนี่ยฟ่านเฉินได้ทำการระเบิดแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานั้น,แน่นอนว่าเป็นของเลียนแบบเท่านั้น,หากเป็นแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขาที่แท้จริงละก็!กับ เช่นนั้นสมบัติล้ำค่าขนาดนี้,ใครกันที่จะสามารถยอมสละได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่จับจ้องมองเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ในการหลอม,คิ้วที่ขมวดไปมา,เกี่ยวกับการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขานี้,แม้ว่าจะนับว่ายาก,ทว่าก็อยู่ในขอบเขตที่จงซานพอจะทำได้,แม้นว่าจะค่อนข้างไม่ธรรมดา,หากแต่ได้แผนภูมิแม่น้ำและขุนเขามาใช้งานล่ะก็,แม้นว่าจะยากลำบากเท่าไหร่,ถึงจะต้องลงทุนไปมากเท่าไหร่,กับผลตอบแทนที่ได้รับก็ถือว่าคุ้มค่า.
จงซานที่จับจ้องมองสิ่งต่างๆที่ใช้ในการหลอมแผนภูมิแม่น้ำและขุนเขา,แม้นว่าจะทำให้เขาตื่นเต้น,ทว่าก็จำเป็นต้องเก็บเอาไว้ก่อน.
จงซานที่ทำการเก็บแผนภูมิภูเขาและแม่น้ำ,ก่อนที่จะเดินออกจากห้องโถงไป.
จากนั้นจงซานก็ได้กลับมายังตำหนักเทียนหยวนอีกครั้ง.
ดูเหมือนว่าข่าวให้ไปรวบรวมนั้นจะมาถึงแล้ว.
"สุ่ยอู๋เหิน,ข้าให้เจ้าไปสืบข้อมูลสนามรบภาคเหนือเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
"ทัพของทั้งสามราชวงศ์สวรรค์,ต่างก็เคลื่อนทัพบุกเบิกดินแดนทางภาคเหนือกันอย่างคับคั่ง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยงนั้น,ผู้บัญชาการทัพของราชครูหวนถูหลง! นับว่าเป็นหนึ่งทัพที่ไร้เทียมทาน!"
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยล่ะ?"
"ผู้บัญชาการทัพ,หวังเฉิน!"สุ่ยอู๋เหินที่จดจ้องมองไปยังจงซาน.
"หวังเฉิน?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
หวังเฉิน,บุตรอกตัญญูจงซีจิว,เป็นผู้บัญชาการทัพบุกเบิกภาคเหนืออย่างงั้นรึ?
"ขอรับ,หวังเฉินเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่บุกตะลุยภาคเหนือ,นับเป็นหนึ่งกองกำลังที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
ขณะที่จงซานเงียบไปครู่หนึ่ง,ทุกคนที่รอคอยจงซานอยู่พักหนึ่ง.
จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมาว่า,"แล้วต้าฉินล่ะ?"
"ต้าฉิน,คือกงอู๋อาน,ไป๋ฉี,คนผู้นี้เต็มไปด้วยจิตสังหารที่ลุกโชน,ทำสงครามที่แปลกประหลาด!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"หืม?"
"ไป๋ฉีที่มีม้าศึกส่วนตัว,เป็นรถศึกทีทำด้วยโลหะทองแดง,และมีม้าศึกอีก
13 ตัวลากรถศึก!"
"รถศึกทองแดง?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ครับ,รถศึกทองแดง,ที่มีม้าศึกลาก,เป็นรูปร่างที่แปลกประหลาด,แต่ทรงพลัง,ไม่สามารถทำให้เสียหายได้,รถศึกของไป๋ฉีดูเหมือนว่าจะไม่ต่างจากของวิเศษ,และยังสามารถบินได้อีกด้วย."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ผลการต่อสู้เป็นอย่างไร?"จงซานที่เงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมา.
"สงครามที่เพิ่งเริ่ม,ทว่า,การต่อสู้ในระลอกแรกนั้น,พวกเขาสามารถจับเชลยสงคราได้
1 ล้านคน,และถูกฝังทั้งเป็น!"สุ่ยอู๋เหินที่กลืนน้ำลายคำโต,แววตาที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ฝังทั้งเป็นหนึ่งล้านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมาเช่นกัน.
ไป๋ฉีฝังคนนับล้านในสงคราม,ไม่รู้ว่าสงครามในครั้งนี้จบลงเช่นไร,และจะต้องมีคนมากมายเท่าไหร่ที่กลายเป็นเหยื่อสังเวยของไป๋ฉี.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จดจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,"เฝ้าดูต่อไป!"
"รับด้วยเกล้า!"
"ฝ่าบาทเมื่อเร็วๆนี้,พวกเราเพิ่งได้รับข่าว,มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่ต้าฉิน!"สุ่ยอู๋เหินขมวดคิ้วไปมาและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"คฤหาสน์แห่งหนึ่งของต้าฉิน,คฤหาสน์ตระกูลลู่,ในวันนั้น,ภายในเมืองเซียนหยางได้เกิดอภินิหารขึ้น,จากข่าวที่ได้รับมาได้ยินว่า
สวีฝูนั้นดวงวิญญาณคืนกลับ,ในเวลานี้ประกายแสงสีทองมากมายที่เจิดจรัศโชติช่วงปกคลุมท้องฟ้า,กระจายไปทุกทิศทุกทาง!
ท้องฟ้าที่ถูกย้อมไปด้วยแสงสีทอง,ปรากฏเป็นแท่งทองคำมากมายเต็มท้องฟ้า,ราวกับว่าปกปิดทั่วเมืองเซียนหยาง,ในเวลาเดียวกัน,ในคฤหาสน์ตระกูลลู่,ยังมีพลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงราวกับท้องทะเลที่ไร้ที่สิ้นสุด,ทำให้ผู้คนมากมายหายใจไม่ออก,ต้องคุกเข่าคำนับด้วยความหวั่นเกรง,และเหตุการณ์ก็เป็นเหมือนกับที่เกิดขึ้นกับไป๋ฉี!"สุ่ยอูเหินที่กล่าวรายงาน.
"หนึ่งตัวอักษรเท่ากับทองพันตำลึง,ลู่ปู้เหว่ย?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็งกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หนึ่งตัวอักษรเท่ากับทองพันตำลึง?ลุ่ปู้เหว่ย?"อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัยจับจ้องมองไปยังจงซาน.
ในเวลาเดียวกันนี้,อี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัยกับนามลู่ปู้เหว่ย,อีกอย่างหนึ่งก็ประหลาดใจเกี่ยวกับฝ่าบาท,ทำไมฝ่าบาทถึงได้รับรู้เรื่องราวกี่ยวกับต้าฉินมากมายขนาดนี้กัน?
ราวกับว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา?
"ลู่ปู้เหว่ย,ในโลกนี้คือสุดยอดพ่อค้า,จักรพรรดิแห่งการค้า!"
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,ใครคือลู่ปู้เหว่ย?
ดูเหมือนว่าจะมีบางส่วนที่เหมือนกับประวัติศาสตร์จากโลกเดิมของเขา,ในประวัติศาสตร์นั้นลู่ปู้เหว่ยคือพ่อค้าที่มีชื่อเสียงที่สุด,ไม่ว่าจะเป็นเฉินหว่านซาน,และก็มีเถาจู่กง,หู่ซิวเหยี่ย
,ทุกคนต่างก็เป็นพ่อค้าที่มั่งคั่งร่ำรวย,จนทุกคนต้องอิจฉา,อย่างไรก็ดีสุดท้ายแล้วก็ยังด้อยกว่าลู่ปู้เหว่ย.
ลู่ปู้เหว่ยคือบุคคลอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์ในการทำธุรกิจการค้า,อาจนับได้ว่าเป็นราชาแห่งการค้าขายก็ได้.
หนึ่งในตัวตนของประวัติศาสตร์ที่เป็นราชาแห่งการค้าขาย,พ่อค้าทั่วหล้าต่างหวาดหวั่น,ไม่คิดเลยว่าลู่ปู้เหว่ยจะกลายเป็นหนึ่งในข้ารับใช้ของหยิง,หยิงเจิ้ง,ได้กลืนกินเม็ดยาเซียนอมตะ,อย่างงั้นรึ?
ลู่ปู่เหว่ยนับเป็นหนึ่งในพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จและมีสถานะสูงกว่าพ่อค้าคนอื่นๆ,ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหนึ่งในคนของต้าเฉิน,เป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากเมื่อหลายหมื่นปีที่แล้ว.
หนึ่งในชื่อเสียงที่สุดของลู่ปู่เหว่ย,คงจะเป็นหนึ่งอักษร,หนึ่งพันทองคำ,ตำราตระกูลลู่,ที่ไม่มีใครกล้าเพิ่มตัวอักษรเข้าไป.
*******************
一字千金
หนึ่งตัวอักษร=หนึ่งพันทองคำ
สำนวนนี้ปรากฏอยู่ในตำราประวัติศาสตร์จีน 《史记》”สื่อจี้” ในบทที่กล่าวถึงนักการปกครองผู้หนึ่งของแคว้นฉินในยุคจ้านกั๋ว
มีนามว่าหลี่ว์ปู้เหว่ย (吕不韦)
กล่าวคือ
เขาได้ระดมปราชญ์ทั่วแผ่นดินมาเพื่อเขียนตำราขึ้นเล่มหนึ่ง
ตำราเล่มนี้บรรจุความรู้ที่คลุมครอบจักรวาล เมื่อตำราเขียนเสร็จแล้ว
เขานำไปติดไว้ที่หน้าประตูเมือง พร้อมประกาศว่า
หากผู้ใดก็ตามคิดว่าตำราเล่มนี้ยังไม่สมบูรณ์ สามารถ “เพิ่มตัวหนังสือเข้าไป” หรือ “ตัดตัวหนังสือออกไป” เขาจะให้รางวัล “หนึ่งตัวอักษรต่อทองคำพันตำลึง”
จะด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่ อาจเพราะความเป๊ะจริงๆ ของตัวตำรา
หรือเพราะเกรงกลัวอิทธิพลของท่านมหาอุปราชย์หลี่ว์ในยุคนั้น
ก็ไม่ปรากฏว่ามีใครเสนอหน้าเข้ามาเพิ่มหรือลดเนื้อความของตำราเล่มดังกล่าว
อันเป็นที่มาของสำนวนว่า “หนึ่งตัวอักษร=หนึ่งพันทองคำ”
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น