Immortality Chapter 683 under the heavens is the checkerboard, Heavenly Dynasty is a board game piece
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 683 โลกนี้คือกระดาษหมากรุก,ราชวงศ์สวรรค์ก็คือหนึ่งในตัวหมาก.
Chapter 683 under the heavens is the checkerboard,
Heavenly Dynasty is a board game piece
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,ภายในท้องพระโรง!
"รายงานฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินได้ตายไปแล้ว,ตอนนี้พวกเราพร้อมเคลื่อนทัพไปยังทิศเหนือแล้วเช่นกัน!"หลี่ซือที่โค้งคำนับให้.
"ตายแล้วรึ?"หยิงที่เคาะนิ้วไปมาที่พำนักมังกร.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินนั้นตกตายไปจริงๆรึ?"หลี่ซือขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.
"เขาตกตายไปนั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่แยแสนัก.
"ขอรับ!"หลี่ซือพยักหน้ารับ,เป็นความจริงเนี่ยฟ่านเฉินตายไปแล้วหาได้ใช่เรื่องสำคัญแต่อย่างใด.
"แต่ว่า,เนี่ยฟ่านเฉินไม่ธรรมดาจริงๆ,ถึงกับยอมแพ้ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ไป,ถึงกับยอมแพ้เพื่อที่จะก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นเช่นนี้!"หยิงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ในเวลาเดียวกัน,ไป๋ฉีที่ก้าวออกมาด้านหน้าและกล่าวออกมาว่า,"เรียนฝ่าบาท,เฉินยินดีเป็นผู้นำทัพ,เคลื่อนทัพไปยังทิศเหนือ!"
หยิงที่จับจ้องมองไปยังไป๋ฉี,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า."ได้,เมือ,ดวงวิญญาณคืนกลับ,ในเวลานี้ร่างกายของเจ้ายังนับว่าอ่อนแออยู่,การนำทัพเคลื่อนไปยังทิศเหนือเพื่อบุกเบิกดินแดนไล่ล่าสังหารศัตรู,จะต้องทำให้เจ้าฟื้นคืนกลับอยู่ในสภาพสมบูรณ์ได้!"
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,อีกไม่นานเหมือนกัน,ลู่ซือเองก็จะถึงเวลาวิญญาณฟื้นกลับเช่นกัน!"หลีซือที่โค้งคำนับและกล่าวออกมา.
"อืม,เจ้าและสวีฝูเตรียมการเรื่องนี้ให้ดี!"หยิงพยักหน้า.
"ขอรับ!"หลี่ซือที่ตอบรับคำในทันที.
เหล่าหงส์เพลิงทุกคนที่ย้ายออกจากเกาะหงส์เพลิงจนหมด,และยังมีเหล่าวิหกอีกมากมายที่อยู่กระจัดกระจายไปทุกที่,เวลานี้ได้เดินทางไปยังภาคใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เป้าหมายก็คือ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่ได้จัดการเรื่องของเหล่าหงส์เพลิงเรียบร้อยแล้ว,ก็เร่งรีบกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้องไม่ลืมว่า,เนียฟ่านเฉินนั้นได้ตกตายไปแล้ว,เรื่องดังกล่าวนี้ยังเต็มไปด้วยความสงสัยที่เกาะกินใจของจงซานอยู่ไม่น้อย.
หลังจากนั้นหลายเดือน,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตำหนักเทียนหยวน.
ภายในห้องอักษรของจงซานนั้นมีอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าโส่วเซี่ยงและหวังคู,แม่ทัพทั้งหมดมารวมตัวกัน.
"ฝ่าบาท,เรื่องนี้เกิดขึ้นกับราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ในครานี้,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนหายใจ.
"ได้ข้อมูลอย่างไรมาบ้าง?"จงซานที่จดจ้องมองไปยังสุ่ยจิง.
"ก่อนที่เรื่องราวที่ราชวงศ์สวรรค์จะล่มสลายนั้น,เหล่าเสนาธิการต่างๆของต้าหลี่,ได้หายตัวไปอย่างแปลกประหลาดทีละคนทีละคน! แม้นแต่เส้าเฟยโห่วและครอบครัวเองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกด้วย!"สุ่ยจิงที่กล่าวตามข้อมูลที่ได้มา.
ได้ยินคำพูดของสุ่ยจิงแล้ว,จงซานต้องขมวดคิ้วแน่นเลยทีเดียว.
"ฝ่าบาท,นี้เป็นแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินวางไว้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"แต่ว่า,เป็นไปไม่ได้ที่อู๋จิวเทียนจะหลอกข้า,นางกล่าวยืนยันเช่นนั้น,ข้ารับรู้ว่านางไม่ได้โกหกแต่อย่างใด!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหล่าแม่ทัพต่างก็ขมวดคิ้วแน่นไปตามๆกัน.
"ฝ่าบาท,มั่นใจว่านางไม่ได้โกหกอย่างงั้นรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นางไม่ควรที่จะบอกว่าเนี่ยฟ่านเฉิน........,เนี่ยฟ่านเฉิน,เนี่ยฟ่านเฉิน?"
จงซานที่ลุกขึ้นพรวดพราด,ดวงตาทั้งสองข้างที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจกล่าวพึมพำชื่อเนี่ยฟ่านเฉินไปมา.
"เนี่ยฟ่านเฉิน?ในโลกหล้า,ในโลกใบเล็ก?
ตกตาย,ตกตายในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวซ้ำๆ.
"ฝ่าบาท!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็จับจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าขอสอบถามพวกเจ้า,ในประวัติศาสตร์ทวีปศักดิ์สิทธิ์,มีคนที่ใช้ชื่อสกุลซ้ำกันกี่ครั้ง?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีสกุลนับล้าน,แม้ว่าจะไม่สามารถยืนยันได้ทั้งหมด,ทว่าก็สามารถรับรองได้ว่านับตั้งแต่ยุคโบราณ,ไม่เคยมีใครตั้งชื่อสกุลเหมือนกับเหล่าคนที่มีชื่อเสียง,และคงจะไม่มีใครตั้งชื่อสุกลตัวเองให้เหมือนกับชื่อสกุลของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่!"สุ่ยจิงที่มีความรู้ลึกล้ำกล่าวตอบออกมาทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,สูดหายใจลึก,ท้ายที่สุดก็เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินยังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินสอบถามออกมาในทันที.
"เนี่ยฟ่านเฉินตายแล้ว,แตกดับและเกิดใหม่,ในโลกใบเล็กได้ตายแล้ว,แต่ในโลกใบใหญ่ยังมีชีวิต,ไม่น่าเชื่อ,ไม่อยากเชื่อจริงๆ! ทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ไม่ใช่ว่านี่คือทักษะเทวะหรอกรึ?"หวังคูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ทักษะเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานจับจ้องมองไปยังหวังคู.
ภูมิหลังของหวังคูนั้นลึกลับ,เขาย่อมรับรู้เรื่องราวที่คนทั่วไปไม่รู้ได้.
"ขอรับ,กับทักษะที่ลึกล้ำนี้,ดูคล้ายกับทักษะเทวะ,ฝ่าบาทเองก็มี!"หวังคูกล่าว.
"หืม?"
"ข้าคิดว่า,การที่ฝ่าบาทมีสองร่างนั้น,เรียกว่าทักษะเทวะ!"หวังคูตอบ.
"ทักษะเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่หรี่ตาเล็กลง.
"ครับ,ทักษะเทวะนั้นไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจะมีได้,หากแต่คนที่สามารถสร้างทักษะเทวะได้นั้น,แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่เหนือล้ำเกินกว่าคนอื่นๆ,หากจะกล่าวล่ะก็,ต้องเป็นระดับเซียนสวรรค์ขึ้นสูงขึ้นไปถึงจะสามารถใช้ทักษะนี้ได้,ทว่านอกเหนือจากเซียนสวรรค์แล้ว,ก็ยังมีคนทั่วไปด้วยเช่นกัน,แต่ก็เป็นเพียงแค่เหตุบังเอิญไม่ได้หาเจอกันง่ายๆ,เช่นฝ่าบาท,รวมทั้งเนี่ยฟ่านเฉิน,บางที่เซียนที่เหมือนกับหวงโห่วเชวียนเองก็มีด้วยเช่นกัน!"หวังคูตอบ.
"ทักษะเทวะกับทักษะทั่วไปต่างกันอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"ทักษะเทวะนั้น,เป็นทักษะพิเศษไม่ขึ้นกับกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,ไม่เกี่ยวข้องกับพลังแห่งกฏ,เป็นพลังวิเศษที่น่าอัศจรรย์,ทักษะเทวะเองก็จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้ถือครอง!"หวังคูกล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินที่บอกตอบแทนหนี้บุญคุญ,เกี่ยวข้องกับขันทีชราหรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"ขันทีชรา? เป็นแค่เรื่องหนึ่ง!"จงซานกล่าวตอบ.
ที่จริงจงซานพยายามคาดเดาเกี่ยวกับขันทีชรา,เป็นคนที่แดนเทพอมตะส่งไปจริงๆรึ?
หรือช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาเปลี่ยนแปลงจิตใจเขาหรือไม่,ขันทีชราติดตามเนี่ยฟ่านเฉินหลายปี,ย่อมมีความภัคดีให้,เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจนัก,นอกจากนี้ในงานชุมนุมหมื่นเม็ดยา,ขันทีชรายังถูกคนของแดนเทพอมตะสังหาร,เนี่ยฟ่านเฉินกลับต้องการช่วยเขา,เป็นไปได้รึที่ขันทีชราจะทรยศเนี่ยฟ่านเฉิน?
บางที่ทั้งขันทีชราและเนี่ยฟ่านเฉินอาจจะตบตาเล่นละครอยู่ก็เป็นได้!
"หืม?
ยังมีเรื่องอะไรอีกรึ?"แววตาของอี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัย,เห็นได้ชัดเจนว่าอี้เหยี่ยนก็ไม่เชื่อว่าขันทีชราจะทรยศ.
"หลายพันปีก่อน,เนี่ยฟ่านเฉินหลงรักสตรีคนหนึ่ง!ทำให้กู่เฉิงตงชักจูงเนี่ยฟ่านเฉินที่โกรธแค้นแดนเทพพิสุทธิ์เป็นอย่างมากได้,ในเวลานั้นการต่อกรกับเหล่าอรหันต์ที่เป็นหนึ่งแดนศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุด,การที่พวกเขาได้รับชัยชนะได้เพราะว่าข้าคือ
ชะตะภัยพิบัติของแดนเทพพิสุทธิ์,ทำให้เนี่ยฟ่านเฉินสามารถแก้แค้นได้สำเร็จ!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"อืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
"เนี่ยฟ่านเฉินนั้น,เป็นคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะนำข้าราชบริพารที่ยังไม่ได้เป็นเซียนไปยังโลกใบใหญ่ได้ด้วย!"สุ่ยจิงที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ในภพหยางนั้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้,ยกเว้นลู่กุยเทียน,เหล่าเซิ่งซ่างล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้น,ทุกคนต่างมีความสามารถที่น่าตื่นตะลึง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ลู่กุยเทียน?"ทุกคนที่ครุ่นคิดเล็กน้อย.
"ช่วงเวลาที่ลู่กุยเทียนตกตาย,วาสนาราชวงศ์ต้าสุ่ยไม่กระจายหายไปอย่างงันรึ?"จงซานที่จ้องมองสอบถามสุ่ยจิง.
"ไม่แม้แต่น้อย,กล่าวตามความจริง,เมื่อเซิ่งซ่างสวรรคต,วาสนาของราชวงศ์สวรรค์ควรที่จะกระจายหายไป,ทว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยกับไม่สลายหายไป,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด! อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้ไท่จื่อเหล่ยเทียน,เขาที่เคยมีนามว่าลู่เหล่ยเทียนได้เปลี่ยนสกุลตัวเองเป็น,กงเหล่ยเทียน."สุ่ยจิงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดูเหมือนว่าเขาคือผู้เยาว์ของตระกูลกงจะเป็นจริงสินะ!"หวังคูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ส่วนจงซานนั้นต้องขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่สาดประกายด้วยความเย็นชา.
"ฝ่าบาท,เป็นไปได้ว่าแดนเทพอมตะ.........!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,ในอดีตแดนเทพพิสุทธิ์เองก็ลอบชักใยราชวงศ์ราชันย์อยู่เบื้องหลัง,คาดไม่ถึง,คาดไม่ถึงเลยว่าแดนเทพอมตะจะชักใยราชวงศ์สวรรค์! เยี่ยม,ยอดเยี่ยมนัก,แดนเทพอมตะ!"จงซานที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แดนเทพอมตะนับว่าซ่อนเรื่องราวได้ลึกล้ำจริงๆ!"สุ่ยจิงพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินที่ตอบแทบบุญคุณ,ไม่ใช่มีเผ่าหงส์เพลิงอีกหรอกรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่สอบถามออกมา.
"ไม่,นอกเหนือจากเผ่าหงส์เพลิงแล้ว,ยังมีบางอย่างเกี่ยวกับภาคเหนือ!"จงซานที่กล่าวด้วยเสียงขึงขัง.
"หืม?"
"ราชวงศ์สวรรค์ในภพหยางนั้น,ไม่ใช่ตัวตนที่ธรรมดาเลย,เมื่อราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ล่มสลาย,แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องมองหาแผ่นดินเพิ่ม,สามราชวงศ์สวรรค์จะต้องยกทัพไปยังภาคเหนือกันอย่างเนืองแน่น,เพื่อเปิดชิงการบุกเบิกแผ่นดิน,ในเวลานั้น,พวกเขาก็จะใช้กำลังส่วนใหญ่พุ่งเป้าไปทางภาคเหนือ,ดังนั้นทางภาคใต้,พวกเขาจึงยังไม่มีเวลาหันมามองราชวงศ์ราชันย์ในเวลานี้อย่างแน่นอน!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"นับเป็นแผนการที่ล้ำลึกนัก,หมากตานี้ของเนี่ยฟ่านเฉิน,ได้สร้างสนามรบขนาดใหญ่ขึ้นที่ภาคเหนือแล้ว,ภาคเหนือได้กลายเป็นกระดาษหมากขนาดใหญ่,ให้สามราชวงศ์สรรค์เป็นหมากเข้าไปเล่น,เป็นสนามรบที่เนี่ยฟ่านเฉินได้ออกแบบให้,ส่วนราชวงศ์ของพวกเราก็จะได้คอยเฝ้าชมหมากเกมนี้,จดจ้องมองกลุ่มกองกำลังต่างๆได้อย่างชัดเจน,เนี่ยฟ่านเฉินนับเป็นคนที่ควรค่าให้การเคารพจริงๆ!"สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"นอกจากนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะรับรู้ด้วยว่าพวกเรากำลังเล็ง
24 ราชวงศ์ราชันย์ในภาคใต้,ในเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้,ได้ทำให้แผนการของพวกเรากลายเป็นสมบูรณ์,เนี่ยฟ่านเฉิน,ดูเหมือนกับกู่เฉิงตงจริงๆ,ยากที่จะคาดการณ์ได้!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าและหลิวอู๋ซ่างรับผิดชอบในการเก็บข้อมูลต่างๆในสนามรบภาคเหนือ!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า."
"อี้เหยี่ยน,เจ้ารับผิดชอบ,แผนการกลืนปลาตัวใหญ่ต่อไป!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า."
"สุ่ยจิง,ข้ามีเรื่องสำคัญ,ต้องการให้เจ้าไปทำ!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาแสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"ที่ทะเลทิศใต้เผ่าเต่าทมิฬ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เผ่าเต่าทมิฬ?"
"อืม,หวงโห่วเป่ยได้ขออนุญาตข้า,ในอดีตเมื่อครั้งที่นางถูกจับที่ราชวงศ์ราชันย์ปิงเฟิงนั้น,นางได้พูดคุยกับเส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ,คนผู้นี้ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจที่กุยโซวภัคดีต่อแดนเทพอมตะ,กุยโซวนั้นอายุไขใกล้จะหมดแล้ว,เผ่าเต่าทมิฬเองลึกๆเองก็ต้องการแบ่งแยกความภัคดีกันระหว่างเส้าเหยี่ยและจื่อจุ้น,เจ้าเดินทางไปกับหวงโหวเป่ย,เกลี้ยกล่อมเส้าเหยี่ย,เผ่าเต่าทมิฬ,ให้เผ่าเต่าทมิฬทำพันธะสัญญากับฮวงโหวเป่ย!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ให้ฮวงโห่วเป่ยทำพันธะสัญญา,เรื่องนี้จะไม่เป็นอันตรายอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เมื่อนางต้องการไป,ก็ต้องให้นางไป,ทว่าเจ้าจะต้องดูแลความปลอดภัยให้กับนางด้วย,อย่าได้ให้เกิดเรื่องอะไรโดยเด็ดขาด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"สุ่ยจิงที่รับคำสั่งในทันที.
"เจ้าโส่วเซี่ยง,เจ้าเข้าไปในถ้ำร้อยสวรรค์อีกครั้ง,ครั้งนี้จะต้องทำให้ได้หนึ่งร้อยสังสารวัฏ,และจะต้องสลัดความวุ่นวายใจให้ตัวเอง,และสะสมจิตสังหารให้มากยิ่งกว่านี้,เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!"จงซานที่กล่าวต่อเจ้าโส่วเซี่ยง.
"ครับ!"
"หวังคู,เจ้าควรจะรักษาอาการบาดเจ็บให้หายดี,ในอนาคตอันใกล้จะต้องมีการต่อสู้ใหญ่แน่!"จงซานที่หันหน้าไปยังหวังคู.
"ครับ!"
ภายใต้แผนการของจงซาน,ทุกอย่างที่เป็นไปโดยราบรื่น.
สามเดือนหลังจากนั้น,ณ
คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของต้าฉิน,ที่ด้านนอกนั้นมีเหล่าองค์รักษ์มากมายของต้าฉินที่เฝ้าอยู่เต็มไปหมด,ไม่ให้คนทั่วไปเข้าใกล้ได้!
บนแผ่นศิลาหน้าคฤหาสน์,มีอักษรที่ลอยเด่นเป็นสง่า,อักษรขนาดใหญ่ดูน่าเกรงขาม,เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ดูยิ่งใหญ่ราวกับสายธารของสายน้ำที่กำลังไหลลงสู่ทะเล.
คฤหาสน์ลู่.
ผู้ดูแลคฤหาสน์ลู่ที่กำลังออกมาต้อนรับตัวตนอันทรงเกียรติของต้าฉิน,หนึ่งคือเสนาธิการ,หลี่ซือ,อีกหนึ่งคือสวีฝู!
วันนี้ราวกับว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,เหล่าบ่าวรับใช้ของตระกูลลู่ต่างก็คุกเข่าอยู่บนพื้น,โดยมีหลี่ซือและสวีฝู,ได้เดินทางเข้าไปในห้องโถง,ของตำหนักลู่ซือ.
คนทั้งสองที่มองหน้ากันและกัน,หลี่ซือที่กล่าวออกมาว่า,"เริ่มได้!"
"ครับ!"สวีฝูที่พยักหน้ารับทันที.
Chapter 683 under the heavens is the checkerboard,
Heavenly Dynasty is a board game piece
天下为棋盘,天朝为棋子
โลกนี้คือกระดาษหมากรุก,ราชวงศ์สวรรค์ก็คือหนึ่งในตัวหมาก.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,ภายในท้องพระโรง!
"รายงานฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินได้ตายไปแล้ว,ตอนนี้พวกเราพร้อมเคลื่อนทัพไปยังทิศเหนือแล้วเช่นกัน!"หลี่ซือที่โค้งคำนับให้.
"ตายแล้วรึ?"หยิงที่เคาะนิ้วไปมาที่พำนักมังกร.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินนั้นตกตายไปจริงๆรึ?"หลี่ซือขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.
"เขาตกตายไปนั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างงั้นรึ?"หยิงกล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่แยแสนัก.
"ขอรับ!"หลี่ซือพยักหน้ารับ,เป็นความจริงเนี่ยฟ่านเฉินตายไปแล้วหาได้ใช่เรื่องสำคัญแต่อย่างใด.
"แต่ว่า,เนี่ยฟ่านเฉินไม่ธรรมดาจริงๆ,ถึงกับยอมแพ้ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ไป,ถึงกับยอมแพ้เพื่อที่จะก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นเช่นนี้!"หยิงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ในเวลาเดียวกัน,ไป๋ฉีที่ก้าวออกมาด้านหน้าและกล่าวออกมาว่า,"เรียนฝ่าบาท,เฉินยินดีเป็นผู้นำทัพ,เคลื่อนทัพไปยังทิศเหนือ!"
หยิงที่จับจ้องมองไปยังไป๋ฉี,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า."ได้,เมือ,ดวงวิญญาณคืนกลับ,ในเวลานี้ร่างกายของเจ้ายังนับว่าอ่อนแออยู่,การนำทัพเคลื่อนไปยังทิศเหนือเพื่อบุกเบิกดินแดนไล่ล่าสังหารศัตรู,จะต้องทำให้เจ้าฟื้นคืนกลับอยู่ในสภาพสมบูรณ์ได้!"
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"ไป๋ฉีที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,อีกไม่นานเหมือนกัน,ลู่ซือเองก็จะถึงเวลาวิญญาณฟื้นกลับเช่นกัน!"หลีซือที่โค้งคำนับและกล่าวออกมา.
"อืม,เจ้าและสวีฝูเตรียมการเรื่องนี้ให้ดี!"หยิงพยักหน้า.
"ขอรับ!"หลี่ซือที่ตอบรับคำในทันที.
.....
เหล่าหงส์เพลิงทุกคนที่ย้ายออกจากเกาะหงส์เพลิงจนหมด,และยังมีเหล่าวิหกอีกมากมายที่อยู่กระจัดกระจายไปทุกที่,เวลานี้ได้เดินทางไปยังภาคใต้ของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เป้าหมายก็คือ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่ได้จัดการเรื่องของเหล่าหงส์เพลิงเรียบร้อยแล้ว,ก็เร่งรีบกลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้องไม่ลืมว่า,เนียฟ่านเฉินนั้นได้ตกตายไปแล้ว,เรื่องดังกล่าวนี้ยังเต็มไปด้วยความสงสัยที่เกาะกินใจของจงซานอยู่ไม่น้อย.
หลังจากนั้นหลายเดือน,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตำหนักเทียนหยวน.
ภายในห้องอักษรของจงซานนั้นมีอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าโส่วเซี่ยงและหวังคู,แม่ทัพทั้งหมดมารวมตัวกัน.
"ฝ่าบาท,เรื่องนี้เกิดขึ้นกับราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ในครานี้,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนหายใจ.
"ได้ข้อมูลอย่างไรมาบ้าง?"จงซานที่จดจ้องมองไปยังสุ่ยจิง.
"ก่อนที่เรื่องราวที่ราชวงศ์สวรรค์จะล่มสลายนั้น,เหล่าเสนาธิการต่างๆของต้าหลี่,ได้หายตัวไปอย่างแปลกประหลาดทีละคนทีละคน! แม้นแต่เส้าเฟยโห่วและครอบครัวเองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกด้วย!"สุ่ยจิงที่กล่าวตามข้อมูลที่ได้มา.
ได้ยินคำพูดของสุ่ยจิงแล้ว,จงซานต้องขมวดคิ้วแน่นเลยทีเดียว.
"ฝ่าบาท,นี้เป็นแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินวางไว้ก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"แต่ว่า,เป็นไปไม่ได้ที่อู๋จิวเทียนจะหลอกข้า,นางกล่าวยืนยันเช่นนั้น,ข้ารับรู้ว่านางไม่ได้โกหกแต่อย่างใด!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหล่าแม่ทัพต่างก็ขมวดคิ้วแน่นไปตามๆกัน.
"ฝ่าบาท,มั่นใจว่านางไม่ได้โกหกอย่างงั้นรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"นางไม่ควรที่จะบอกว่าเนี่ยฟ่านเฉิน........,เนี่ยฟ่านเฉิน,เนี่ยฟ่านเฉิน?"
จงซานที่ลุกขึ้นพรวดพราด,ดวงตาทั้งสองข้างที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจกล่าวพึมพำชื่อเนี่ยฟ่านเฉินไปมา.
"เนี่ยฟ่านเฉิน?ในโลกหล้า,ในโลกใบเล็ก?
ตกตาย,ตกตายในโลกใบเล็กอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวซ้ำๆ.
"ฝ่าบาท!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็จับจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าขอสอบถามพวกเจ้า,ในประวัติศาสตร์ทวีปศักดิ์สิทธิ์,มีคนที่ใช้ชื่อสกุลซ้ำกันกี่ครั้ง?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีสกุลนับล้าน,แม้ว่าจะไม่สามารถยืนยันได้ทั้งหมด,ทว่าก็สามารถรับรองได้ว่านับตั้งแต่ยุคโบราณ,ไม่เคยมีใครตั้งชื่อสกุลเหมือนกับเหล่าคนที่มีชื่อเสียง,และคงจะไม่มีใครตั้งชื่อสุกลตัวเองให้เหมือนกับชื่อสกุลของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่!"สุ่ยจิงที่มีความรู้ลึกล้ำกล่าวตอบออกมาทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,สูดหายใจลึก,ท้ายที่สุดก็เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินยังไม่ตายอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินสอบถามออกมาในทันที.
"เนี่ยฟ่านเฉินตายแล้ว,แตกดับและเกิดใหม่,ในโลกใบเล็กได้ตายแล้ว,แต่ในโลกใบใหญ่ยังมีชีวิต,ไม่น่าเชื่อ,ไม่อยากเชื่อจริงๆ! ทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ไม่ใช่ว่านี่คือทักษะเทวะหรอกรึ?"หวังคูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ทักษะเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานจับจ้องมองไปยังหวังคู.
ภูมิหลังของหวังคูนั้นลึกลับ,เขาย่อมรับรู้เรื่องราวที่คนทั่วไปไม่รู้ได้.
"ขอรับ,กับทักษะที่ลึกล้ำนี้,ดูคล้ายกับทักษะเทวะ,ฝ่าบาทเองก็มี!"หวังคูกล่าว.
"หืม?"
"ข้าคิดว่า,การที่ฝ่าบาทมีสองร่างนั้น,เรียกว่าทักษะเทวะ!"หวังคูตอบ.
"ทักษะเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่หรี่ตาเล็กลง.
"ครับ,ทักษะเทวะนั้นไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจะมีได้,หากแต่คนที่สามารถสร้างทักษะเทวะได้นั้น,แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่เหนือล้ำเกินกว่าคนอื่นๆ,หากจะกล่าวล่ะก็,ต้องเป็นระดับเซียนสวรรค์ขึ้นสูงขึ้นไปถึงจะสามารถใช้ทักษะนี้ได้,ทว่านอกเหนือจากเซียนสวรรค์แล้ว,ก็ยังมีคนทั่วไปด้วยเช่นกัน,แต่ก็เป็นเพียงแค่เหตุบังเอิญไม่ได้หาเจอกันง่ายๆ,เช่นฝ่าบาท,รวมทั้งเนี่ยฟ่านเฉิน,บางที่เซียนที่เหมือนกับหวงโห่วเชวียนเองก็มีด้วยเช่นกัน!"หวังคูตอบ.
"ทักษะเทวะกับทักษะทั่วไปต่างกันอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"ทักษะเทวะนั้น,เป็นทักษะพิเศษไม่ขึ้นกับกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,ไม่เกี่ยวข้องกับพลังแห่งกฏ,เป็นพลังวิเศษที่น่าอัศจรรย์,ทักษะเทวะเองก็จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้ถือครอง!"หวังคูกล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินที่บอกตอบแทนหนี้บุญคุญ,เกี่ยวข้องกับขันทีชราหรือไม่?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"ขันทีชรา? เป็นแค่เรื่องหนึ่ง!"จงซานกล่าวตอบ.
ที่จริงจงซานพยายามคาดเดาเกี่ยวกับขันทีชรา,เป็นคนที่แดนเทพอมตะส่งไปจริงๆรึ?
หรือช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาเปลี่ยนแปลงจิตใจเขาหรือไม่,ขันทีชราติดตามเนี่ยฟ่านเฉินหลายปี,ย่อมมีความภัคดีให้,เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจนัก,นอกจากนี้ในงานชุมนุมหมื่นเม็ดยา,ขันทีชรายังถูกคนของแดนเทพอมตะสังหาร,เนี่ยฟ่านเฉินกลับต้องการช่วยเขา,เป็นไปได้รึที่ขันทีชราจะทรยศเนี่ยฟ่านเฉิน?
บางที่ทั้งขันทีชราและเนี่ยฟ่านเฉินอาจจะตบตาเล่นละครอยู่ก็เป็นได้!
"หืม?
ยังมีเรื่องอะไรอีกรึ?"แววตาของอี้เหยี่ยนที่แสดงท่าทางสงสัย,เห็นได้ชัดเจนว่าอี้เหยี่ยนก็ไม่เชื่อว่าขันทีชราจะทรยศ.
"หลายพันปีก่อน,เนี่ยฟ่านเฉินหลงรักสตรีคนหนึ่ง!ทำให้กู่เฉิงตงชักจูงเนี่ยฟ่านเฉินที่โกรธแค้นแดนเทพพิสุทธิ์เป็นอย่างมากได้,ในเวลานั้นการต่อกรกับเหล่าอรหันต์ที่เป็นหนึ่งแดนศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุด,การที่พวกเขาได้รับชัยชนะได้เพราะว่าข้าคือ
ชะตะภัยพิบัติของแดนเทพพิสุทธิ์,ทำให้เนี่ยฟ่านเฉินสามารถแก้แค้นได้สำเร็จ!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"อืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
"เนี่ยฟ่านเฉินนั้น,เป็นคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะนำข้าราชบริพารที่ยังไม่ได้เป็นเซียนไปยังโลกใบใหญ่ได้ด้วย!"สุ่ยจิงที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
"ในภพหยางนั้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้,ยกเว้นลู่กุยเทียน,เหล่าเซิ่งซ่างล้วนแล้วแต่เป็นตัวตนที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้น,ทุกคนต่างมีความสามารถที่น่าตื่นตะลึง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ลู่กุยเทียน?"ทุกคนที่ครุ่นคิดเล็กน้อย.
"ช่วงเวลาที่ลู่กุยเทียนตกตาย,วาสนาราชวงศ์ต้าสุ่ยไม่กระจายหายไปอย่างงันรึ?"จงซานที่จ้องมองสอบถามสุ่ยจิง.
"ไม่แม้แต่น้อย,กล่าวตามความจริง,เมื่อเซิ่งซ่างสวรรคต,วาสนาของราชวงศ์สวรรค์ควรที่จะกระจายหายไป,ทว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยกับไม่สลายหายไป,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด! อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้ไท่จื่อเหล่ยเทียน,เขาที่เคยมีนามว่าลู่เหล่ยเทียนได้เปลี่ยนสกุลตัวเองเป็น,กงเหล่ยเทียน."สุ่ยจิงที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดูเหมือนว่าเขาคือผู้เยาว์ของตระกูลกงจะเป็นจริงสินะ!"หวังคูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ส่วนจงซานนั้นต้องขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่สาดประกายด้วยความเย็นชา.
"ฝ่าบาท,เป็นไปได้ว่าแดนเทพอมตะ.........!"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,ในอดีตแดนเทพพิสุทธิ์เองก็ลอบชักใยราชวงศ์ราชันย์อยู่เบื้องหลัง,คาดไม่ถึง,คาดไม่ถึงเลยว่าแดนเทพอมตะจะชักใยราชวงศ์สวรรค์! เยี่ยม,ยอดเยี่ยมนัก,แดนเทพอมตะ!"จงซานที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แดนเทพอมตะนับว่าซ่อนเรื่องราวได้ลึกล้ำจริงๆ!"สุ่ยจิงพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,เนี่ยฟ่านเฉินที่ตอบแทบบุญคุณ,ไม่ใช่มีเผ่าหงส์เพลิงอีกหรอกรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่สอบถามออกมา.
"ไม่,นอกเหนือจากเผ่าหงส์เพลิงแล้ว,ยังมีบางอย่างเกี่ยวกับภาคเหนือ!"จงซานที่กล่าวด้วยเสียงขึงขัง.
"หืม?"
"ราชวงศ์สวรรค์ในภพหยางนั้น,ไม่ใช่ตัวตนที่ธรรมดาเลย,เมื่อราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่ล่มสลาย,แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องมองหาแผ่นดินเพิ่ม,สามราชวงศ์สวรรค์จะต้องยกทัพไปยังภาคเหนือกันอย่างเนืองแน่น,เพื่อเปิดชิงการบุกเบิกแผ่นดิน,ในเวลานั้น,พวกเขาก็จะใช้กำลังส่วนใหญ่พุ่งเป้าไปทางภาคเหนือ,ดังนั้นทางภาคใต้,พวกเขาจึงยังไม่มีเวลาหันมามองราชวงศ์ราชันย์ในเวลานี้อย่างแน่นอน!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"นับเป็นแผนการที่ล้ำลึกนัก,หมากตานี้ของเนี่ยฟ่านเฉิน,ได้สร้างสนามรบขนาดใหญ่ขึ้นที่ภาคเหนือแล้ว,ภาคเหนือได้กลายเป็นกระดาษหมากขนาดใหญ่,ให้สามราชวงศ์สรรค์เป็นหมากเข้าไปเล่น,เป็นสนามรบที่เนี่ยฟ่านเฉินได้ออกแบบให้,ส่วนราชวงศ์ของพวกเราก็จะได้คอยเฝ้าชมหมากเกมนี้,จดจ้องมองกลุ่มกองกำลังต่างๆได้อย่างชัดเจน,เนี่ยฟ่านเฉินนับเป็นคนที่ควรค่าให้การเคารพจริงๆ!"สุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"นอกจากนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะรับรู้ด้วยว่าพวกเรากำลังเล็ง
24 ราชวงศ์ราชันย์ในภาคใต้,ในเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้,ได้ทำให้แผนการของพวกเรากลายเป็นสมบูรณ์,เนี่ยฟ่านเฉิน,ดูเหมือนกับกู่เฉิงตงจริงๆ,ยากที่จะคาดการณ์ได้!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
"สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าและหลิวอู๋ซ่างรับผิดชอบในการเก็บข้อมูลต่างๆในสนามรบภาคเหนือ!"จงซานออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า."
"อี้เหยี่ยน,เจ้ารับผิดชอบ,แผนการกลืนปลาตัวใหญ่ต่อไป!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า."
"สุ่ยจิง,ข้ามีเรื่องสำคัญ,ต้องการให้เจ้าไปทำ!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาแสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"ที่ทะเลทิศใต้เผ่าเต่าทมิฬ!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เผ่าเต่าทมิฬ?"
"อืม,หวงโห่วเป่ยได้ขออนุญาตข้า,ในอดีตเมื่อครั้งที่นางถูกจับที่ราชวงศ์ราชันย์ปิงเฟิงนั้น,นางได้พูดคุยกับเส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ,คนผู้นี้ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจที่กุยโซวภัคดีต่อแดนเทพอมตะ,กุยโซวนั้นอายุไขใกล้จะหมดแล้ว,เผ่าเต่าทมิฬเองลึกๆเองก็ต้องการแบ่งแยกความภัคดีกันระหว่างเส้าเหยี่ยและจื่อจุ้น,เจ้าเดินทางไปกับหวงโหวเป่ย,เกลี้ยกล่อมเส้าเหยี่ย,เผ่าเต่าทมิฬ,ให้เผ่าเต่าทมิฬทำพันธะสัญญากับฮวงโหวเป่ย!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ให้ฮวงโห่วเป่ยทำพันธะสัญญา,เรื่องนี้จะไม่เป็นอันตรายอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เมื่อนางต้องการไป,ก็ต้องให้นางไป,ทว่าเจ้าจะต้องดูแลความปลอดภัยให้กับนางด้วย,อย่าได้ให้เกิดเรื่องอะไรโดยเด็ดขาด!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับด้วยเกล้า!"สุ่ยจิงที่รับคำสั่งในทันที.
"เจ้าโส่วเซี่ยง,เจ้าเข้าไปในถ้ำร้อยสวรรค์อีกครั้ง,ครั้งนี้จะต้องทำให้ได้หนึ่งร้อยสังสารวัฏ,และจะต้องสลัดความวุ่นวายใจให้ตัวเอง,และสะสมจิตสังหารให้มากยิ่งกว่านี้,เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!"จงซานที่กล่าวต่อเจ้าโส่วเซี่ยง.
"ครับ!"
"หวังคู,เจ้าควรจะรักษาอาการบาดเจ็บให้หายดี,ในอนาคตอันใกล้จะต้องมีการต่อสู้ใหญ่แน่!"จงซานที่หันหน้าไปยังหวังคู.
"ครับ!"
ภายใต้แผนการของจงซาน,ทุกอย่างที่เป็นไปโดยราบรื่น.
....
สามเดือนหลังจากนั้น,ณ
คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของต้าฉิน,ที่ด้านนอกนั้นมีเหล่าองค์รักษ์มากมายของต้าฉินที่เฝ้าอยู่เต็มไปหมด,ไม่ให้คนทั่วไปเข้าใกล้ได้!
บนแผ่นศิลาหน้าคฤหาสน์,มีอักษรที่ลอยเด่นเป็นสง่า,อักษรขนาดใหญ่ดูน่าเกรงขาม,เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ดูยิ่งใหญ่ราวกับสายธารของสายน้ำที่กำลังไหลลงสู่ทะเล.
คฤหาสน์ลู่.
ผู้ดูแลคฤหาสน์ลู่ที่กำลังออกมาต้อนรับตัวตนอันทรงเกียรติของต้าฉิน,หนึ่งคือเสนาธิการ,หลี่ซือ,อีกหนึ่งคือสวีฝู!
วันนี้ราวกับว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,เหล่าบ่าวรับใช้ของตระกูลลู่ต่างก็คุกเข่าอยู่บนพื้น,โดยมีหลี่ซือและสวีฝู,ได้เดินทางเข้าไปในห้องโถง,ของตำหนักลู่ซือ.
คนทั้งสองที่มองหน้ากันและกัน,หลี่ซือที่กล่าวออกมาว่า,"เริ่มได้!"
"ครับ!"สวีฝูที่พยักหน้ารับทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น