Immortality Chapter 681 meet again/goodbye Crown Prince Lietian
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 681 พบกับไท่จื่อเหล่ยเทียนอีกครั้ง.
Chapter 681 meet again/goodbye Crown Prince Lietian
อู๋จิวเทียนและเนี่ยชิงชิงได้จากไปแล้ว,จงซานที่สูดหายใจลึก,แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
กับการตายของเนี่ยฟ่านเฉิน,เวลานี้มันได้กลายเป็นปมอยู่ในใจของจงซาน,มีเรื่องที่แปลกประหลาดมากจนเกินไป,คนอื่นเห็นเนี่ยฟ่านเฉินตาย,อู๋จิวเทียนเองก็บอกว่าเนี่ยฟ่านเฉินตาย,ทว่าสำหรับเขามั่นใจว่า,กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้การตกตายของเนี่ยฟ่านเฉินนั้นดูเปิดเผยจนแปลกประหลาดเกินไป.
ตายจริงๆรึ?
ให้เนี่ยชิงชิงมาตามเขา,ราวกับว่ารับรู้เมืองหลี่โห่วเซิ่งจะล่มสลาย,ให้เขาช่วยเหลืออู๋จิวเทียน,จากใบหน้าท่าทางของอู๋จิวเทียนเองกลับดูปกติเกินไปหรือไม่?
ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นแผนการที่วางไว้แล้ว,คำพูดอู๋จิวเทียนได้กล่าวว่าได้รับคำเนี่ยฟ่านเฉินมา,มันบังเอิญเกินไปหรือไม่?
ราวกับว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่วางเอาไว้มาก่อนแล้ว.
แผนการ,หากว่ามันคือแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินวางเอาไว้,ก็เป็นเรื่องที่ไม่ชอบมาพากลเป็นอย่างมาก.
จงซานที่สูดหายใจลึก,มีความคิดมากมายในจิตสำนึกของเขา,หากแต่จงซานก็ระงับความสงสัยเอาไว้ทั้งหมด,รอคอยค้นหาข้อมูลเพิ่มอีกครั้ง,ไม่เช่นนั้นก็เหมือนกับคนตาบอดคลำทาง.
"ฝ่าบาท,พวกเราจะเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิงอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถาม.
"แน่นอนว่าต้องไป,ไท่จื่อเหล่ยเทียนได้เดินทางไปแล้ว,เกาะหงส์เพลิง
เวลานี้ย่อมเกิดเรื่องใหญ่,ข้ารับปากอู๋จิวเทียนแล้ว,และยังมีตราประทับหงส์เพลิงอีก,ข้าย่อมมีหน้าที่ในการปกป้องเผ่าหงส์เพลิง."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบพระคุณ!"อู๋โหลวที่โค้งคำนับ.
อืม!"จงซานพยักหน้า,ทว่าหวังคูที่มองเห็นท่าทางอึมคลึมจิตสังหารของจงซานได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าที่เกาะหงส์เพลิงนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาหนักใจอยู่เหมือนกัน!
"อู๋โหลว,คลายร่างเป็นร่างเดิม!"จงซานที่สั่งการ.
"ขอรับ!"อู๋โหลวที่รับคำในทันที.
จงซานที่บินไปยังพื้นที่ไม่ไกลออกไปพร้อมกับหยิบกระบี่ที่ลู่กุยเทียน!
ดูเหมือนว่ามันจะได้รับความเสียหายเหมือนกัน,อย่างไรก็ดีก็นับว่าเป็นของวิเศษระดับเก้าเช่นกัน.
จงซานยังไม่มีแผนที่จะใช้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจุบกินมันลงไป,เพราะว่าเพียงแค่ของวิเศษระดับเก้าชิ้นเดียวไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ในเวลานี้,นอกจากนี้ปราณพลังของมันก็อ่อนแอลงเป็นอย่างมาก.
จงซานที่จับจ้องมองไปยังกระบี่,ครุ่นคิดไปมาเล็กน้อย,บางที่เขาอาจจะใช้ประโยชน์จากมันขณะประจันหน้ากับไท่จื่อเหล่ยเทียนก็เป็นได้.
เกี่ยวกับไท่จื่อเหล่ยเทียนนั้น,จงซานรับรู้ได้ว่า,แม้เขาจะไม่รับรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของไท่จื่อเหล่ยเทียนได้อย่างชัดเจน,ทว่าจงซานก็ลางสังหรที่แม่นยำว่าเขาน่าเกรงขามแน่นอน,คนผู้นี้มีควาลึกล้ำเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับกองกำลังอาชาทมิฬซึ่งมีมีอักขระเหยา,ตราเทวะนั่นซึ่งเซียนเซิงซือก็บอกได้ว่ามันมาจากโลกใบใหญ่,ทำให้จงซานมั่นใจว่า,ทั้งไท่จื่อเหล่ยเทียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นอันตรายเหมือนๆกัน.
การเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิง,ในเวลานี้เขาไม่มีทางจัดการไท่จื่อเหล่ยเทียนได้แน่,เว้นแต่เขาจะมีระดับสวรรค์แท้เท่านั้น.
"ออกเดินทาง."
จงซานที่ก้าวขึ้นไปบนร่างหงส์เพลิงยักษ์,พร้อมกับกล่าวเสียงดัง,หงส์เพลิงที่นำเขาพุ่งตรงไปยังทิศทางของเกาะหงส์เพลิง.
อย่างไรก็ตาม,จงซานได้แวะที่หอการค้าต้าหรงสาขาหนึ่ง,ใช้เวลาราวๆหนึ่งก้านธูป,จากนั้นก็เดินทางต่อไปทางเหนือ.
เกาะหงส์เพลิง,ที่ตำหนักหงส์เพลิงกลางเกาะนั้น,มีค่ายกลขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นด้านในด้านนอกออกจากกัน.
ที่ด้านในนั้น,หงส์เพลิงสิบตนที่ร่างกายอ่อนแอ,มีหงส์อัคคี,หงส์เหมันต์,หงส์มรกต,ร่างทั้งสิบของพวกมันถูกสะกดเอาไว้,แววตาของพวกมันที่ส่องประกายเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด.
ที่ด้านบนบัลลังก์นั้น,ไท่จื่อเหล่ยเทียน,ที่นั่งจิบชา,จดจ้องมองไปด้านหน้า.
ที่ด้านข้างของไท่จื่อเหล่ยเทียนมี,อีกาทองสามขา,และอีกหนึ่งก็คือนกยูงยักษ์,แววตาของมันจดจ้องมองไปยังหงส์เพลิงที่ด้านหน้า.
แววตาอาฆาตของหงส์ทั้งสิบตนนั้น,จดจ้องนกยูงยักษ์ด้วยจิตสังหาร.
"กงซ่าง,เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร,พวกเราเชื่อใจเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าทำเช่นนี้กับพวกเรา!"หงส์เหมันต์ที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
"ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่มีทางเลือก,ตราบเท่าที่ทุกคนในที่นี้ยอมรับ,พวกเราจะเป็นสหายที่แนบแน่นกันยิ่งกว่าเดิม!"นกยูงยักษ์กงซ่างที่กล่าวออกมา.
"เพ่ย,สหายที่ต่ำทรามเช่นเจ้า,ทำได้แม้แต่คนที่ไว้ใจ,สัญญาของเจ้า,ท้ายที่สุดก็ไม่ต่างกับสัญญาของปิศาจ!"หงส์อัคคีที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"เฟิงตี้? ฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้าคิดว่าบรรพชนหงส์เพลิงคือผู้นำของวิหกทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?"กงซ่างที่กล่าวหยัน.
"ผู้นำของวิหกทั่วหล้านั้น,ไม่มีใครที่มีเกียรติยศเทียบเท่ากับหงส์เพลิงอีกแล้ว! คิดว่าตัวเองมีปีกแล้วจะเทียบได้กับหงส์เพลิงของพวกเราอย่างงั้นรึ?
ยิ่งเจ้าที่ก้าวเดินไปยังเส้นทางมารร้าย,ไม่เพียงทรยศต่อเผ่าหงส์เพลิง,ยังทรยศต่อเผ่าพันธุ์วิหกอีกด้วย!"หงส์อัคคีที่กล่าวหยัน.
"ผิดแล้ว,เจ้าข้าใจผิดแล้ว,หงส์เพลิงกลายเป็นผู้นำของเหล่ามวลวิหกตั้งแต่เมื่อไหร่,ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะคิดไปเอง!"กงซ่างที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่รึ?
ฮ่าฮ่าหงส์เพลิง,มีเหรอที่นกยูงอย่างเจ้าจะเทียบได้?"หงส์อัคคีที่กล่าวหยัน.
"นกยูง,คือเผ่าพันธุ์ลำดับหนึ่ง,จากนั้นค่อยเป็นหงส์เพลิง,บรรพชนของพวกเรานั้นคือนกยูงปีกเทวะห้าสี,มีเหรอที่หงส์เพลิงจะเทียบได้?
หากไม่มีสายโลหิตของบรรพชนหล่อเลี้ยง,มีเหรอที่พวกเจ้าจะพ่ายแพ้ข้า!"กงซ่างที่กล่าวเหยียดหยัน.
"ฮ่าฮ่าอ่า,ปีกเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
ไม่เห็นเคยได้ยินเลย,กงซ่าง,เจ้ามันบ้าไปแล้ว,เสียสติไปแล้วจริงๆ!"หงส์อัคคีที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดูแคลน.
"ชิ!
บ้าอย่างงั้นรึ? อู๋เหิง,เจ้ารอเวลาให้อู๋จิวเทียนมาช่วย,น่าจะเป็นพวกเจ้าต่างหากที่บ้า!"กงซ่างที่กล่าวหยัน.
"บังอาจ,เจ้ากล้าดูแคลนจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?"หงส์เหมันต์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ดูแคลนอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่าอ่า,รอให้ซ่างจูจับอู๋จิวเทียนเป็นทาสก่อนเถอะ,แล้วเจ้าจะรู้ว่าอะไรคือความเคารพ!"กงซ่างที่หัวเราะและกล่าวหยัน.
"เป็นทาสอย่างงั้นรึ? จื่อจุ้นได้กลายเป็นเซียน,ใต้สวรรค์แห่งนี้ใครจะต่อกรได้,เมื่อจื่อจุ้นเป็นเซียนแล้ว,คิดว่าจะจับนางได้อย่างงั้นรึ?
ชิ!
จื่อจุ้นกลายเป็นเซียนแล้ว,จะต้องเดินทางมาที่นี่แน่,เมื่อถึงเวลานั้น,ก็ถึงเวลาตายของพวกเจ้า!"หงส์เหมันต์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"จริงรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่จิบน้ำชาพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เหล่าหงส์เพลิงที่จับจ้องมองไปยังไท่จื่อเหล่ยเทียน,แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความเศร้า,และความเศร้านั่นยังมีความหวาดกลัวแฝงเอาไว้ด้วย.
"ในเมื่อนางจะมา,เช่นนั้นก็รอก่อนก็แล้วกัน!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"ซ่างจู,จะให้ฝังผนึกเทวะแก่พวกมันหรือไม่?"กงซ่างกล่าวสอบถาม.
"ไม่จำเป็น,เมื่ออู๋จิวเทียนมา,จากนั้นค่อยใช้ผนึกเทวะระดับสูงขึ้นไป,ควบคุมอู๋จิวเทียนคนเดียวก็พอแล้ว,ข้าไม่มีเวลามากที่จะจัดการพวกมัน!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนส่ายหน้าไปมา.
"ขอรับ!"กงซ่างพยักหน้ารับ.
บนทะเลเหนือ,หงส์เพลิงขนาดใหญ่ที่นำจงซานและหวังคูพุ่งตรงไปยังเกาะหงส์เพลิง,ซึ่งสามารถมองเห็นจุดเล็กจากที่ไกลออกไปแล้ว.
หงส์เพลิง,มีความเร็วที่ไม่ธรรมดา,เหนือยิ่งกว่าระดับของผู้ฝึกตนทั่วไปเป็นอย่างมาก,ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นลักษณ์พิเศษของเผ่าพันธุ์,ซึ่งอาจนับได้ว่าหงส์เพลิงมีความเร็วในการบินมากที่สุดในทุกเผ่าพันธุ์ก็ว่าได้.
พลังฝึกตนของอู๋โหลวนั้นแค่เพียงระดับราชันย์แท้เท่านั้น,ทว่าความเร็วนั้นเหนือยิ่งกว่าระดับสวรรค์แท้ซะอีก,อย่างน้อยก็เร็วกว่าจงซานบินมาเองหลายเท่า.
แน่นอนว่าในการบินของจงซานความเร็วก็ไม่ได้ด้อยกว่าอู๋โหลว,ทว่าก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบินด้วยความเร็วเดิมด้วยระยะทางที่ไกลขนาดนี้ได้,เพียงแค่ระยะสั้นๆนั้นอาจทำได้,ทว่าหากให้บินด้วยระยะทางไกลเช่นอู๋โหลวเป็นไปไม่ได้แน่นอน.
กลุ่มของจงซานที่เคลื่อนที่มุ่งไปยังเกาะหงส์เพลิงด้วยความเร็วสูง.
"ราชันย์จง,อีกนิดเดียวก็ถึงเกาะหงส์เพลิงแล้ว!"อู๋โหลวที่กล่าวเตือน.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
จากนั้นไม่นาน,จงซานก็สามารถมองเห็นเกาะหงส์เพลิงได้ทั้งหมด,เสียงของหงส์เพลิงที่ดังกระจายออกไปรอบๆ,เหล่าหงส์เพลิงที่บินไปมาอย่างบ้าคลั่งกระจายไปทั่วอากาศ,บินไปมารอบๆตำหนักหงส์เพลิงที่อยู่ตรงกลางเกาะ,ทว่าพื้นที่ตรงกลางนั้นมีค่ายกลคลุมเอาไว้,ทำให้เหล่าวิหกที่อยู่รอบๆไม่สามารถเข้าไปได้,ทำให้พวกมันส่งเสียงคำรามดังก้องไปทั่วท้องฟ้า.
"กวี๊กๆๆ!"
จงซานที่สามารถมองเห็นเหล่าวิหกที่กำลังร้อนรนบินออกไปรอบๆพื้นที่,เสียงคำรามของมันที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"กวี๊กๆๆ!"
อู๋โหลวที่คำรามออกมาเสียงดังเช่นกัน,เหล่าวิหกทั่วเกราะที่หยุดนิ่ง,ก่อนที่จะบินตรงมายังทิศทางของอู๋โหลว.
"อ๋องอู๋โหลว,เหล่าอ๋องทั้งหมด เวลานี้ถูกจับตัว,ขอให้อ๋องอู๋โหลวเร่งรีบช่วยเหลือเร็วเข้า!"เหล่าหงส์เพลิงทั้งหมดที่ส่งเสียงจอแจออกมาในทันที.
"นี่คือราชันย์จง,พวกเจ้าควรจะรับรู้ว่า,จื่อจุ้นนั้นได้ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์,ในเวลานี้จื่อจุ้นได้มอบเผ่าหงส์เพลิงทั้งหมดให้เขาเป็นคนจัดการ,และยังได้มอบตราคำสั่งของเผ่าหงส์เพลิงให้เขาด้วย!"อู๋โหลวที่กล่าวแน่ะนำจงซาน.
จงซานที่นำตราประทับหงส์เพลิงออกมา.
เห็นตราคำสั่งหงส์เพลิง,เหล่าวิหกทั้งหมดที่ตกใจเล็กน้อย,แม้นว่าจะยังไม่เข้าใจแม้นว่าจะยังไม่ยินดีก็กล่าวอกมาในทันที,"คารวะตราคำสั่งเผ่าหงส์เพลิง!"
เห็นได้ชัดเจนว่า,หากมีตราบัญชาการของเผ่าหงส์เพลิงแล้วไม่ว่าจะเป็นวิหคใด,ก็ไม่สามารถเพิกเฉยหรือขัดคำสั่งได้.
"ทุกคน,เวลานี้ยังไม่ต้องกล่าวสิ่งใด,อย่างแรกที่ต้องทำคือช่วยเหลืออ๋องหงส์เพลิงทั้งหมดนั่นคือสิ่งสำคัญ!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ดูเหมือนว่าคำพูดดังกล่าวดูเหมือนว่าจะทำให้วิหกทุกตนดีใจขึ้นมา,แววตาที่เปลี่ยนเป็นดีขึ้น.
เหล่าหงส์เพลิงที่บินตามจงซาน,มุ่งตรงไปยังใจกลางตำหนัก,จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ยืนอยู่ด้านหน้าค่ายกล.
"หวังคู,ทะลวงเข้าไป!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"หวังคูที่รับคำในทันที.
ภายในค่ายกล,ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่นั่งบนบัลลังก์ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะลุกขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้ายเย็นชา! ดูเหมือนว่าที่หน้าผากนั้นจะย่นเข้าหากัน,แสดงท่าทางแปลกประหลาด.
หวังคูที่บินไปด้านหน้า,ก่อนที่จะเงื้อฝ่ามือ,ปราณสีดำทมิฬที่ไหลออกไปรอบๆกงเล็บโครงกระดูก,พร้อมกับฟาดไปยังค่ายกลด้านหน้า.
บนค่ายกลที่ถูกกงเล็บสีดำฟาดลงไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
ค่ายกลที่ถูกฉีกกระชากขาดออกเป็นชิ้นๆ.
รอยแตกแยกกระจายไปทั่วค่ายกล,แสงสีเขียวที่พุ่งออกไป,สีแดงสีเหลืองและสีน้ำเงิน! อากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาด,ม่านแสงทั้งหมดถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ประกายแสงที่ระเบิดกระจัดกระจายไปทั่ว,ปรากฏม่านแสงบางๆด้านในที่มีอีกชั้น,หวังคูที่บังคับใช้แรงโจมตีออกไปอีกครั้ง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อากาศที่สั่นสะเทือนเป็นระลอก,ที่ด้านหน้าปรากฏหลุมดำขนาดสิบจั้ง,ที่ใจกลางหลุมดำนั้นปรากฏบัลลังก์ทองแดงเข้าปะทะกับม่านสามสีอีกชั้นด้านใน.
จงซานสามารถที่จะมองเห็นได้อย่างขัดเจน,ขณะที่หวังคูโจมตีออกไปนั้น,ม่านบางๆสามสีนั้นถูกส่งออกมาจากที่หน้าผากของไท่จื่อเหล่ยเทียน.
ม่านพลังของไท่จื่อเหล่ยเทียน,ดูเหมือนว่าจะทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"ม่านเทวะสามสี?
นี่คือทักษะของปราชญ์เทพหงหรู?"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
Chapter 681 meet again/goodbye Crown Prince Lietian
再见裂天太子
พบกับไท่จื่อเหล่ยเทียนอีกครั้ง.
อู๋จิวเทียนและเนี่ยชิงชิงได้จากไปแล้ว,จงซานที่สูดหายใจลึก,แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.
กับการตายของเนี่ยฟ่านเฉิน,เวลานี้มันได้กลายเป็นปมอยู่ในใจของจงซาน,มีเรื่องที่แปลกประหลาดมากจนเกินไป,คนอื่นเห็นเนี่ยฟ่านเฉินตาย,อู๋จิวเทียนเองก็บอกว่าเนี่ยฟ่านเฉินตาย,ทว่าสำหรับเขามั่นใจว่า,กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้การตกตายของเนี่ยฟ่านเฉินนั้นดูเปิดเผยจนแปลกประหลาดเกินไป.
ตายจริงๆรึ?
ให้เนี่ยชิงชิงมาตามเขา,ราวกับว่ารับรู้เมืองหลี่โห่วเซิ่งจะล่มสลาย,ให้เขาช่วยเหลืออู๋จิวเทียน,จากใบหน้าท่าทางของอู๋จิวเทียนเองกลับดูปกติเกินไปหรือไม่?
ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นแผนการที่วางไว้แล้ว,คำพูดอู๋จิวเทียนได้กล่าวว่าได้รับคำเนี่ยฟ่านเฉินมา,มันบังเอิญเกินไปหรือไม่?
ราวกับว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่วางเอาไว้มาก่อนแล้ว.
แผนการ,หากว่ามันคือแผนการที่เนี่ยฟ่านเฉินวางเอาไว้,ก็เป็นเรื่องที่ไม่ชอบมาพากลเป็นอย่างมาก.
จงซานที่สูดหายใจลึก,มีความคิดมากมายในจิตสำนึกของเขา,หากแต่จงซานก็ระงับความสงสัยเอาไว้ทั้งหมด,รอคอยค้นหาข้อมูลเพิ่มอีกครั้ง,ไม่เช่นนั้นก็เหมือนกับคนตาบอดคลำทาง.
"ฝ่าบาท,พวกเราจะเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิงอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถาม.
"แน่นอนว่าต้องไป,ไท่จื่อเหล่ยเทียนได้เดินทางไปแล้ว,เกาะหงส์เพลิง
เวลานี้ย่อมเกิดเรื่องใหญ่,ข้ารับปากอู๋จิวเทียนแล้ว,และยังมีตราประทับหงส์เพลิงอีก,ข้าย่อมมีหน้าที่ในการปกป้องเผ่าหงส์เพลิง."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบพระคุณ!"อู๋โหลวที่โค้งคำนับ.
อืม!"จงซานพยักหน้า,ทว่าหวังคูที่มองเห็นท่าทางอึมคลึมจิตสังหารของจงซานได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าที่เกาะหงส์เพลิงนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาหนักใจอยู่เหมือนกัน!
"อู๋โหลว,คลายร่างเป็นร่างเดิม!"จงซานที่สั่งการ.
"ขอรับ!"อู๋โหลวที่รับคำในทันที.
จงซานที่บินไปยังพื้นที่ไม่ไกลออกไปพร้อมกับหยิบกระบี่ที่ลู่กุยเทียน!
ดูเหมือนว่ามันจะได้รับความเสียหายเหมือนกัน,อย่างไรก็ดีก็นับว่าเป็นของวิเศษระดับเก้าเช่นกัน.
จงซานยังไม่มีแผนที่จะใช้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจุบกินมันลงไป,เพราะว่าเพียงแค่ของวิเศษระดับเก้าชิ้นเดียวไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ในเวลานี้,นอกจากนี้ปราณพลังของมันก็อ่อนแอลงเป็นอย่างมาก.
จงซานที่จับจ้องมองไปยังกระบี่,ครุ่นคิดไปมาเล็กน้อย,บางที่เขาอาจจะใช้ประโยชน์จากมันขณะประจันหน้ากับไท่จื่อเหล่ยเทียนก็เป็นได้.
เกี่ยวกับไท่จื่อเหล่ยเทียนนั้น,จงซานรับรู้ได้ว่า,แม้เขาจะไม่รับรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของไท่จื่อเหล่ยเทียนได้อย่างชัดเจน,ทว่าจงซานก็ลางสังหรที่แม่นยำว่าเขาน่าเกรงขามแน่นอน,คนผู้นี้มีควาลึกล้ำเป็นอย่างมาก,เกี่ยวกับกองกำลังอาชาทมิฬซึ่งมีมีอักขระเหยา,ตราเทวะนั่นซึ่งเซียนเซิงซือก็บอกได้ว่ามันมาจากโลกใบใหญ่,ทำให้จงซานมั่นใจว่า,ทั้งไท่จื่อเหล่ยเทียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั้นอันตรายเหมือนๆกัน.
การเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิง,ในเวลานี้เขาไม่มีทางจัดการไท่จื่อเหล่ยเทียนได้แน่,เว้นแต่เขาจะมีระดับสวรรค์แท้เท่านั้น.
"ออกเดินทาง."
จงซานที่ก้าวขึ้นไปบนร่างหงส์เพลิงยักษ์,พร้อมกับกล่าวเสียงดัง,หงส์เพลิงที่นำเขาพุ่งตรงไปยังทิศทางของเกาะหงส์เพลิง.
อย่างไรก็ตาม,จงซานได้แวะที่หอการค้าต้าหรงสาขาหนึ่ง,ใช้เวลาราวๆหนึ่งก้านธูป,จากนั้นก็เดินทางต่อไปทางเหนือ.
เกาะหงส์เพลิง,ที่ตำหนักหงส์เพลิงกลางเกาะนั้น,มีค่ายกลขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นด้านในด้านนอกออกจากกัน.
ที่ด้านในนั้น,หงส์เพลิงสิบตนที่ร่างกายอ่อนแอ,มีหงส์อัคคี,หงส์เหมันต์,หงส์มรกต,ร่างทั้งสิบของพวกมันถูกสะกดเอาไว้,แววตาของพวกมันที่ส่องประกายเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด.
ที่ด้านบนบัลลังก์นั้น,ไท่จื่อเหล่ยเทียน,ที่นั่งจิบชา,จดจ้องมองไปด้านหน้า.
ที่ด้านข้างของไท่จื่อเหล่ยเทียนมี,อีกาทองสามขา,และอีกหนึ่งก็คือนกยูงยักษ์,แววตาของมันจดจ้องมองไปยังหงส์เพลิงที่ด้านหน้า.
แววตาอาฆาตของหงส์ทั้งสิบตนนั้น,จดจ้องนกยูงยักษ์ด้วยจิตสังหาร.
"กงซ่าง,เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร,พวกเราเชื่อใจเจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าทำเช่นนี้กับพวกเรา!"หงส์เหมันต์ที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
"ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่มีทางเลือก,ตราบเท่าที่ทุกคนในที่นี้ยอมรับ,พวกเราจะเป็นสหายที่แนบแน่นกันยิ่งกว่าเดิม!"นกยูงยักษ์กงซ่างที่กล่าวออกมา.
"เพ่ย,สหายที่ต่ำทรามเช่นเจ้า,ทำได้แม้แต่คนที่ไว้ใจ,สัญญาของเจ้า,ท้ายที่สุดก็ไม่ต่างกับสัญญาของปิศาจ!"หงส์อัคคีที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"เฟิงตี้? ฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้าคิดว่าบรรพชนหงส์เพลิงคือผู้นำของวิหกทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?"กงซ่างที่กล่าวหยัน.
"ผู้นำของวิหกทั่วหล้านั้น,ไม่มีใครที่มีเกียรติยศเทียบเท่ากับหงส์เพลิงอีกแล้ว! คิดว่าตัวเองมีปีกแล้วจะเทียบได้กับหงส์เพลิงของพวกเราอย่างงั้นรึ?
ยิ่งเจ้าที่ก้าวเดินไปยังเส้นทางมารร้าย,ไม่เพียงทรยศต่อเผ่าหงส์เพลิง,ยังทรยศต่อเผ่าพันธุ์วิหกอีกด้วย!"หงส์อัคคีที่กล่าวหยัน.
"ผิดแล้ว,เจ้าข้าใจผิดแล้ว,หงส์เพลิงกลายเป็นผู้นำของเหล่ามวลวิหกตั้งแต่เมื่อไหร่,ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะคิดไปเอง!"กงซ่างที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่รึ?
ฮ่าฮ่าหงส์เพลิง,มีเหรอที่นกยูงอย่างเจ้าจะเทียบได้?"หงส์อัคคีที่กล่าวหยัน.
"นกยูง,คือเผ่าพันธุ์ลำดับหนึ่ง,จากนั้นค่อยเป็นหงส์เพลิง,บรรพชนของพวกเรานั้นคือนกยูงปีกเทวะห้าสี,มีเหรอที่หงส์เพลิงจะเทียบได้?
หากไม่มีสายโลหิตของบรรพชนหล่อเลี้ยง,มีเหรอที่พวกเจ้าจะพ่ายแพ้ข้า!"กงซ่างที่กล่าวเหยียดหยัน.
"ฮ่าฮ่าอ่า,ปีกเทวะห้าสีอย่างงั้นรึ?
ไม่เห็นเคยได้ยินเลย,กงซ่าง,เจ้ามันบ้าไปแล้ว,เสียสติไปแล้วจริงๆ!"หงส์อัคคีที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดูแคลน.
"ชิ!
บ้าอย่างงั้นรึ? อู๋เหิง,เจ้ารอเวลาให้อู๋จิวเทียนมาช่วย,น่าจะเป็นพวกเจ้าต่างหากที่บ้า!"กงซ่างที่กล่าวหยัน.
"บังอาจ,เจ้ากล้าดูแคลนจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?"หงส์เหมันต์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ดูแคลนอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่าอ่า,รอให้ซ่างจูจับอู๋จิวเทียนเป็นทาสก่อนเถอะ,แล้วเจ้าจะรู้ว่าอะไรคือความเคารพ!"กงซ่างที่หัวเราะและกล่าวหยัน.
"เป็นทาสอย่างงั้นรึ? จื่อจุ้นได้กลายเป็นเซียน,ใต้สวรรค์แห่งนี้ใครจะต่อกรได้,เมื่อจื่อจุ้นเป็นเซียนแล้ว,คิดว่าจะจับนางได้อย่างงั้นรึ?
ชิ!
จื่อจุ้นกลายเป็นเซียนแล้ว,จะต้องเดินทางมาที่นี่แน่,เมื่อถึงเวลานั้น,ก็ถึงเวลาตายของพวกเจ้า!"หงส์เหมันต์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"จริงรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่จิบน้ำชาพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เหล่าหงส์เพลิงที่จับจ้องมองไปยังไท่จื่อเหล่ยเทียน,แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความเศร้า,และความเศร้านั่นยังมีความหวาดกลัวแฝงเอาไว้ด้วย.
"ในเมื่อนางจะมา,เช่นนั้นก็รอก่อนก็แล้วกัน!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"ซ่างจู,จะให้ฝังผนึกเทวะแก่พวกมันหรือไม่?"กงซ่างกล่าวสอบถาม.
"ไม่จำเป็น,เมื่ออู๋จิวเทียนมา,จากนั้นค่อยใช้ผนึกเทวะระดับสูงขึ้นไป,ควบคุมอู๋จิวเทียนคนเดียวก็พอแล้ว,ข้าไม่มีเวลามากที่จะจัดการพวกมัน!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนส่ายหน้าไปมา.
"ขอรับ!"กงซ่างพยักหน้ารับ.
บนทะเลเหนือ,หงส์เพลิงขนาดใหญ่ที่นำจงซานและหวังคูพุ่งตรงไปยังเกาะหงส์เพลิง,ซึ่งสามารถมองเห็นจุดเล็กจากที่ไกลออกไปแล้ว.
หงส์เพลิง,มีความเร็วที่ไม่ธรรมดา,เหนือยิ่งกว่าระดับของผู้ฝึกตนทั่วไปเป็นอย่างมาก,ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นลักษณ์พิเศษของเผ่าพันธุ์,ซึ่งอาจนับได้ว่าหงส์เพลิงมีความเร็วในการบินมากที่สุดในทุกเผ่าพันธุ์ก็ว่าได้.
พลังฝึกตนของอู๋โหลวนั้นแค่เพียงระดับราชันย์แท้เท่านั้น,ทว่าความเร็วนั้นเหนือยิ่งกว่าระดับสวรรค์แท้ซะอีก,อย่างน้อยก็เร็วกว่าจงซานบินมาเองหลายเท่า.
แน่นอนว่าในการบินของจงซานความเร็วก็ไม่ได้ด้อยกว่าอู๋โหลว,ทว่าก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบินด้วยความเร็วเดิมด้วยระยะทางที่ไกลขนาดนี้ได้,เพียงแค่ระยะสั้นๆนั้นอาจทำได้,ทว่าหากให้บินด้วยระยะทางไกลเช่นอู๋โหลวเป็นไปไม่ได้แน่นอน.
กลุ่มของจงซานที่เคลื่อนที่มุ่งไปยังเกาะหงส์เพลิงด้วยความเร็วสูง.
"ราชันย์จง,อีกนิดเดียวก็ถึงเกาะหงส์เพลิงแล้ว!"อู๋โหลวที่กล่าวเตือน.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
จากนั้นไม่นาน,จงซานก็สามารถมองเห็นเกาะหงส์เพลิงได้ทั้งหมด,เสียงของหงส์เพลิงที่ดังกระจายออกไปรอบๆ,เหล่าหงส์เพลิงที่บินไปมาอย่างบ้าคลั่งกระจายไปทั่วอากาศ,บินไปมารอบๆตำหนักหงส์เพลิงที่อยู่ตรงกลางเกาะ,ทว่าพื้นที่ตรงกลางนั้นมีค่ายกลคลุมเอาไว้,ทำให้เหล่าวิหกที่อยู่รอบๆไม่สามารถเข้าไปได้,ทำให้พวกมันส่งเสียงคำรามดังก้องไปทั่วท้องฟ้า.
"กวี๊กๆๆ!"
จงซานที่สามารถมองเห็นเหล่าวิหกที่กำลังร้อนรนบินออกไปรอบๆพื้นที่,เสียงคำรามของมันที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"กวี๊กๆๆ!"
อู๋โหลวที่คำรามออกมาเสียงดังเช่นกัน,เหล่าวิหกทั่วเกราะที่หยุดนิ่ง,ก่อนที่จะบินตรงมายังทิศทางของอู๋โหลว.
"อ๋องอู๋โหลว,เหล่าอ๋องทั้งหมด เวลานี้ถูกจับตัว,ขอให้อ๋องอู๋โหลวเร่งรีบช่วยเหลือเร็วเข้า!"เหล่าหงส์เพลิงทั้งหมดที่ส่งเสียงจอแจออกมาในทันที.
"นี่คือราชันย์จง,พวกเจ้าควรจะรับรู้ว่า,จื่อจุ้นนั้นได้ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์,ในเวลานี้จื่อจุ้นได้มอบเผ่าหงส์เพลิงทั้งหมดให้เขาเป็นคนจัดการ,และยังได้มอบตราคำสั่งของเผ่าหงส์เพลิงให้เขาด้วย!"อู๋โหลวที่กล่าวแน่ะนำจงซาน.
จงซานที่นำตราประทับหงส์เพลิงออกมา.
เห็นตราคำสั่งหงส์เพลิง,เหล่าวิหกทั้งหมดที่ตกใจเล็กน้อย,แม้นว่าจะยังไม่เข้าใจแม้นว่าจะยังไม่ยินดีก็กล่าวอกมาในทันที,"คารวะตราคำสั่งเผ่าหงส์เพลิง!"
เห็นได้ชัดเจนว่า,หากมีตราบัญชาการของเผ่าหงส์เพลิงแล้วไม่ว่าจะเป็นวิหคใด,ก็ไม่สามารถเพิกเฉยหรือขัดคำสั่งได้.
"ทุกคน,เวลานี้ยังไม่ต้องกล่าวสิ่งใด,อย่างแรกที่ต้องทำคือช่วยเหลืออ๋องหงส์เพลิงทั้งหมดนั่นคือสิ่งสำคัญ!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ดูเหมือนว่าคำพูดดังกล่าวดูเหมือนว่าจะทำให้วิหกทุกตนดีใจขึ้นมา,แววตาที่เปลี่ยนเป็นดีขึ้น.
เหล่าหงส์เพลิงที่บินตามจงซาน,มุ่งตรงไปยังใจกลางตำหนัก,จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ยืนอยู่ด้านหน้าค่ายกล.
"หวังคู,ทะลวงเข้าไป!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"หวังคูที่รับคำในทันที.
ภายในค่ายกล,ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่นั่งบนบัลลังก์ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะลุกขึ้นช้าๆ,จดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้ายเย็นชา! ดูเหมือนว่าที่หน้าผากนั้นจะย่นเข้าหากัน,แสดงท่าทางแปลกประหลาด.
หวังคูที่บินไปด้านหน้า,ก่อนที่จะเงื้อฝ่ามือ,ปราณสีดำทมิฬที่ไหลออกไปรอบๆกงเล็บโครงกระดูก,พร้อมกับฟาดไปยังค่ายกลด้านหน้า.
บนค่ายกลที่ถูกกงเล็บสีดำฟาดลงไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
ค่ายกลที่ถูกฉีกกระชากขาดออกเป็นชิ้นๆ.
รอยแตกแยกกระจายไปทั่วค่ายกล,แสงสีเขียวที่พุ่งออกไป,สีแดงสีเหลืองและสีน้ำเงิน! อากาศที่บิดเบี้ยวฉีกขาด,ม่านแสงทั้งหมดถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ประกายแสงที่ระเบิดกระจัดกระจายไปทั่ว,ปรากฏม่านแสงบางๆด้านในที่มีอีกชั้น,หวังคูที่บังคับใช้แรงโจมตีออกไปอีกครั้ง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อากาศที่สั่นสะเทือนเป็นระลอก,ที่ด้านหน้าปรากฏหลุมดำขนาดสิบจั้ง,ที่ใจกลางหลุมดำนั้นปรากฏบัลลังก์ทองแดงเข้าปะทะกับม่านสามสีอีกชั้นด้านใน.
จงซานสามารถที่จะมองเห็นได้อย่างขัดเจน,ขณะที่หวังคูโจมตีออกไปนั้น,ม่านบางๆสามสีนั้นถูกส่งออกมาจากที่หน้าผากของไท่จื่อเหล่ยเทียน.
ม่านพลังของไท่จื่อเหล่ยเทียน,ดูเหมือนว่าจะทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"ม่านเทวะสามสี?
นี่คือทักษะของปราชญ์เทพหงหรู?"หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น