Immortality Chapter 680 Confusing
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 680 ซับซ้อนยากจะแยกแยะได้.
Chapter 680 Confusing
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินจินอู๋ซาน(อีกาทองสามขา)!
จากที่ไกลออกไป,สายตาของกุยโซวที่จับจ้องมา,เหงื่อที่เย็นยะเยือบแผ่ออกมา,กุยโซวที่ต้องประจันหน้ากับหวังคู,เวลานี้อยู่ในสภาพอนาถ,ทว่าอีกฝั่งอู๋หวนถูดอสุรกายกินไปแล้วอย่างงั้นรึ?
กุยโซวที่ไม่ลังเลอีกต่อไป,เขาไม่จำเป็นต้องมีความภัคดีต่อใครทั้งนั้น,นอกจากนี้อู๋หวนเองก็ไม่ใช่คนที่ควรค่าให้ภัคดีให้,และเขาก็ยังไม่มีส่วนเกี่ยวพันธ์กับแดนเทพอมตะอีกด้วย.
กุยโซวที่ไม่รีรอ,เร่งรีบบุกผ่าม่านส่ายฟ้าที่จงซานสร้างขึ้น,ส่วนหวังคูที่ตามไปติดๆเช่นกัน.
แปดหางสวรรค์แหงจุดจบที่กลืนกินจินอู๋ซานเข้าไป,ก่อนที่จะกลับเข้ามาภายในร่างของจงซาน,ร่างที่ใหญ่โตของมันได้หายไปแล้ว.
จงซานที่หลับตาลง,ม่านสายฟ้าที่อยู่รอบๆ,เปล่งประกายไปทั่วร่างของเขา,แสงสว่างของสายฟ้าที่ส่องประกายราวดับดวงตะวัน.
พื้นดินรอบๆที่ระเบิดออกมากลายเป็นควันก่อนที่จะหมุนวนปกคลุมร่างของจงซานซาน.
เสียงสายฟ้าที่ดังก้อง,ทั่วร่างของจงซานที่เต็มไปด้วยสายฟ้า,ดังอยู่เป็นระยะๆก่อนที่จะหายไปในทันที.
ม่านหมอกและควันที่หายไปช้าๆ,เผยให้เห็นร่างของจงซานปรากฏออกมาอีกครั้ง.
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,ถอนหายใจยาว.
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 6!
ของวิเศษระดับเก้า,ระฆังโหลวฮุน,นอกจากนี้ยังมีถุงมืออีกคู่ที่เป็นสมบัติระดับเก้า,รามทั้งพลังของจินอู๋ซาน,นับเป็นพลังก้อนใหญ่,หลังจากที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ดูดซับไปส่วนใหญ่แล้ว,และส่งพลังส่วนที่เหลือกลับมาให้จงซาน,ทำให้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งขั้น?
เพียงแค่หนึ่งขั้นอย่างงั้นรึ?
พลังมากมายกับเพิ่มขึ้นมาเพียงขั้นเดียว!
จงซานลอบถอนหายใจ,หลังจากนี้,ต้องใช้ของวิเศษระดับเก้าเท่าไหร่ถึงจะพอ,พลังที่เขาต้องการนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ,พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นยากหลายเท่าตัว!
ยังไม่ถึงระดับสวรรค์แท้เลย,เพียงแค่ระดับราชันย์แท้ก็ยากลำบากแล้ว,ต้องใช้เวลาเท่าไหร่สมบัติมากมายขนาดใหนถึงจะไปถึงระดับสวรรค์แท้!
ขณะที่รู้สึกเศร้า,จงซานที่กวาดสายตาจดจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ.
กุยโซวและหวังคูที่หายไปแล้ว,ทว่าบนท้องฟ้าเมฆสายฟ้าที่สั่นไหวไปมา,เมฆสีแดงเพลิง,ที่กำลังลุกไหม้อย่างหนักหน่วงรุนแรง,ท้องฟ้าที่ฉีกขาดเป็นรอย,นี่คือการแบกรับอำนาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ลู่กุยเทียนและอู๋จิวเทียนร่างของพวกเขาที่หายไปแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,เมฆสายฟ้าบนท้องฟ้านั้นปรากฏเป็นคนสองคนที่เข้าไปในเมฆสายฟ้าอย่างคาดไม่ถึง,เมฆสายฟ้าสองก้อนขนาดใหญ่นี่คือการเข้าสู่กระบวนการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
บอลสายฟ้าขนาดใหญ่โต,ดูยิ่งใหญ่ทรงพลังนัก.
ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าผันแปรได้ถูกเก็บกลับคืนมาแล้ว,ม่านสายฟ้าทั้งหมดได้หายไป,เวลานี้เหลือเพียงแค่เมฆทัณฑ์สวรรค์ที่รุนแรงขณะที่คนสองคนที่กำลังเผชิญอยู่.
จงซานที่ถอนตัว,พุ่งตรงไปยังทิศทางที่เนี่ยชิงชิงและอู๋โหลวซ่อนตัวอยู่.
"จงซาน,เจ้าเป็นไรหรือไม่?"เนี่ยชิงชิงที่สอบถามออกมาในทันที.
"จื่อจุ้นล่ะ?"อู๋โหลวที่สอบถามออกมาเช่นกัน.
"ข้าไม่เป็นไร,อู๋จิวเทียนกำลังข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์!"จงซานกล่าวตอบ,จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,เมฆทัณฑ์สวรรค์ที่กำลังม้วนกวาดส่องประกายวับวาว.
เนี่ยชิงชิงและอู๋โหลวไม่ได้สอบถามอะไรอีกต่อไป,ทุกคนที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ไม่นานหลังจากนั้นหวังคูก็กลับมา.
"เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"กุยโชวหายไปแล้ว!"หวังคูกล่าวออกมาคำหนึ่ง.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หากแต่ไม่ได้สอบถามอะไรต่อไป,ยังคงเงยหน้าจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ทัณฑ์สวรรค์,ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้หรือเข้าไปจัดการ,เมฆสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เวลานี้อู๋จิวเทียนและลู่กุยเทียนที่อยู่ในบอลเมฆสายฟ้าขนาดใหญ่,ตอนนี้พวกเขาจะต้องจัดการมันด้วยตัวเอง.
อีกฝั่งหนึ่ง,เมื่อจื่อจุ้นล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,เหล่าอีกาคำรามออกมาด้วยความโศกเศร้าเจ็บปวดใจ,เหล่าฝูงอีการับรู้แล้วว่า,อู๋หวนได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์,เหล่าอีกา,ที่สามารถสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดภายในใจ,ต่างก็ร้องระงมด้วยความเศร้า.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เหล่าอ๋องอีกาสามขา,พวกเขาที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและคำรามออกมาเสียงดัง,ราวกับว่าสวรรค์กำลังล่มสลาย.
"เกิดอะไรขึ้น?"ไท่จื่อฉงเทียนที่สอบถามจินอู๋ซานที่อยู่ข้างๆ.
"จื่อจุ้นล่วงหล่นจากสวรรค์!"จินอู๋ซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตายอย่างงั้นรึ?ฝีมือของเนี่ยฟ่านเฉินอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อฉงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกาะหงส์เพลิง,บนชายหาด,ลู่เหล่ยเทียนที่เพิ่งเดินทางมาถึงเกาะหงส์เพลิง.
ที่ด้านซ้ายของไท่จื่อเหล่ยเทียนมีนกยูงยักษ์,ด้านขวามีอีกาทองสามขา.
อีกาทองสามขาที่คำรามออกมาด้วยความเศร้าในทันที.
"แกว๊กๆๆ"
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จื่อจุ้นล่วงหล่นจากสวรรค์!"อีกาทองสามขาที่เอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"อู๋หวนตกตายแล้วอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ต้องขมวดคิ้วแน่น.
"ครับ!"
"ตกตายก็คือตกตายไปแล้ว,มีสิ่งใดต้องใคร่ครวญ?
ในเมื่อตายแล้ว,หลังจากนี้เจ้าก็คือจื่อจุ้นเผ่าอีกาคนใหม่!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ขอรับ!"อีกาทองสามขาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ไม่สนใจการตกตายของอู๋หวนแม้แต่น้อย,เวลานี้เขาที่กวาดตามองไปทั่วเกาะ,ซึ่งปรากฏหงส์เพลิงมากมายบินไปกระจายไปทั่ว,สถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่สวยงามแห่งนี้,ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย,ก่อนที่จะก้าวต่อไปด้านหน้า.
กลับมายังเกาะอีกา,จงซาน,จับจ้องมองไปยังอู๋จิวเทียนและลู่กุยเทียนที่กำลังผ่านทัณฑ์สวรรค์,ก้าวผ่านบททดสอบของสวรรค์.
ทันใดนั้น,เมฆสีแดงบนท้องฟ้าก็เกิดเรื่องราวที่แปลกประหลาดขึ้นมันได้ลุกไหม้ขึ้นอย่างรุนแรง.
"แกว๊กๆ!"
เสียงคำรามของหงเพลิงที่ดังสนั่น,ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน,ส่งผลให้พืชพรรณเติบโตขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,อาคมของหงส์เพลิงที่ราวกับว่าเต็มไปด้วยพลังอำนาจที่มากมายไร้ที่สิ้นสุด.
ท้องฟ้าเวลานี้กลายเป็นสีแดงเพลิงมีความร้อนพุ่งขึ้นสูง.
เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่รวมตัวกันเป็นรูปของหงส์เพลิงขนาดใหญ่ยักษ์,ซึ่งมันคือร่างหลักของอู๋จิวเทียนนั่นเอง.
หงส์เพลิงขนาดใหญ่ยักษ์ที่บนหัวนั้นมีอักษรเหยาเหมือนเดิม,ทว่าอักษรเหยาทันใดนั้นก็แบ่งแยกออกเป็นส่วนๆก่อนที่จะปรากฏเพลิงลุกไหม้ขึ้นมาในทันที.
อู๋จิวเทียนที่ทำการควบคมผนึกเทวะได้เรียบร้อยแล้ว.
"รับทราบ!"นกยูงยักษ์และอีกาทองสามข้าที่รับคำในทันที.
ทันใดนั้น,ไท่จื่อเหล่ยเทียนต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ซ่างจู,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อีกาทองสามข้าที่แสดงท่าทางประหลาดใจออกมา.
"อู๋จิวเทีนกลายเป็นเซียนอย่างคาดไม่ถึงและยังทำลายผนึกเทวะของข้าด้วย!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หรี่ตาจดจ้องมองอย่างเย็นชา.
"พวกเรา....?"อีกาทองสามขาที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ดำเนินการต่อไป!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนกล่าว.
"ครับ!"
สถานที่จงซานอยู่.
อู๋จิวเทียนที่ร่ายอาคม,พร้อมกับทำลายผนึกเทวะ,และโจมตีไปยังเมฆทัณฑ์สายฟ้า.
"อ๊ากๆๆๆ!"
ลู่กุยเทียนที่กำลังร้องโอดโอยโหยหวน! ขณะทีร่างของเขานั้นได้ล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,เพลิงสายฟ้าที่มากมายลุกไหม้คลุมร่างของเขา,เพลงสายฟ้าราวกับสายน้ำที่ลุกไหม้ไปทั่วร่างกายของเขาไม่หยุดหย่อน.
"ตูมมมมมมมมมมม!!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ลู่กุยเทียนไม่มีพลังที่จะต้านทานอีกต่อไปแล้ว,ก่อนที่จะกลายเป็นผุยผงด้วยเปลวเพลิงสายฟ้าไร้ที่สิ้นสุด.
"เคร้ง!!"กระบี่ของลู่กุยเทียนที่ล่วงหล่นลงมาบนพื้นดิน.
ลู่กุยเทียนที่ระเบิดกลายเป็นผุยผงแล้วอย่างงั้นรึ?
จงซานที่หรี่ตาจดจ้องมองกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,พ่ายแพ้แล้วรึ?ลู่กุยเทียนตายแล้วรึ?
ร่างกายสลายเป็นผง? ทั้งร่างกายและวิญญาณ? เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,สิ้นแล้ว?
จงซานที่รู้สึกไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น,ทว่านี่ก็คือเรื่องจริง,ลู่กุยเทียนตกตายต่อหน้าของเขา.
ไม่มีชีวิตแล้วรึ?
ภายในใจของจงซานเวลานี้รู้สึกสงสัยมากขึ้น,มีเรื่องที่แปลกประหลาดยากที่จะอธิบาย,จงซานที่จ้องมองไปยังอู๋จิวเทียนเวลานี้ได้กลายร่างเป็นรูปลักษณ์มนุษย์อีกครั้งแล้ว.
ร่างของอู๋จิวเทียนที่มีประกายแสงสว่างเจิดจ้าปกคลุมทั่วร่างดูสง่างาม,รูปลักษณ์ของนางนั้นต้องบอกได้ว่าราวกับเทพธิดาที่ได้เสร็จสู่ผืนปฐพี,เป็นความงามที่หมดจดยากที่จะมีใครดูแคลนได้.
"จงซาน,ครั้งนี้โชคดีที่ได้พบกับเจ้า!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
เห็นรอยยิ้มที่หยาดเยิ้มของอู๋จิวเทียน,ทำให้จงซานสั่นสะท้านด้วยความสงสัย,อู๋จิวเทียน?
รอยยิ้มรึ? ในเวลานี้นางยังยิ้มได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเนี่ยฟ่านเฉินตายแล้ว,นางต้องเจ็บใจไม่ใช่รึ?
หรือเพราะว่านางสามารถเป็นเซียนได้จึงได้เผยยิ้มให้เขารึอย่างไร?
"เพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เพียงเล็กน้อยรึ? ก็ดี,ไม่ว่าอย่างไร?
ข้าเองก็ได้กลายเป็นเซียนแล้ว,อีกไม่นานข้าคงจะต้องจากไป,เรื่องที่เหลือคงต้องร้องขอให้เจ้าจัดการ!"อู๋จิวเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เชิญกล่าว!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"ก่อนหน้านี้เนี่ยฟ่านเฉินได้ตายแล้ว,เขาได้ให้ข้ามอบสิ่งนี้ให้กับเจ้า,เรื่องต่างๆที่กำลังจะเกิดขึ้นคงจะต้องให้เจ้าเป็นคนจัดการ,ถือว่านี่เป็นการสร้างบุญคุณเอาไว้,เป็นกรรมอย่างหนึ่ง!"อู๋จิวเทียนที่ยื่นม้วนคัมภีร์ม้วนหนึ่งยื่นออกมา.
จงซานที่รับมาพร้อมกับขมวดคิ้ว,แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย,เนี่ยฟ่านเฉินให้อู๋จิวเทียนส่งต่อมาให้กับเขาจริงๆรึ?
สร้างบุญคุณอย่างหนึ่งอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเนี่ยฟ่านเฉินตกตายแล้วรึ? ในเวลานั้นอู๋จิวเทียนเพิ่งไล่ตามมาหลังจากที่เนี่ยฟ่านเฉินระเบิดตัวตายแล้ว?
แล้วเขามีเวลาไปส่งสิ่งของชิ้นนี้ได้อย่างไร,เป็นไปได้ว่าเนี่ยฟ่านเฉินส่งมอบให้กับอู๋จิวเทียนก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?
"เนี่ยฟ่านเฉินตายแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
อู๋จิวเทียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,สูดหายใจลึกแล้วกล่าวออกมาว่า,"ตายแล้ว!"
ตายรึ? ภายในใจของจงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย,บางที่เนี่ยฟ่านเฉินรับรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะต้องตายจริงๆ?
จึงได้จัดเตรียมการทุกอย่างเอาไว้อย่างงั้นรึ? ไม่ใช่,หรือว่าอู๋จิวเทียนโกหกกัน?
ไม่ควรเป็นเช่นนั้น,อู๋จิวเทียนจะโกหกอย่างงั้นรึ? ทว่าเรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
"นี่คือตราประทับเผ่าหงส์เพลิง,สามารถสังการหงส์เพลิงทั่วหล้า,ข้าจะมอบให้เจ้า,หวังว่าเจ้าจะจำคำมั่นที่เคยให้ไว้ในอดีตได้!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คำมั่นอย่างงงั้นรึ?
จงซานที่คิดได้ในทันที,ในอดีตเมื่อครั้งเขาเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิง,เมื่ออู๋จิวเทียนช่วยเหลือเทียนหลิงเอ๋อ,เขาได้ให้คำมั่นว่าเผ่าหงส์เพลิงนั้นจะไม่หายไปใหน,ในเวลานั้นอู๋จิวเทียนแสดงท่าทางเหยียดหยันเป็นอย่างมาก,ทว่าในเวลานี้,นางกลับเชื่อมั่นในจงซาน,เป็นเรื่องที่นางคงจะคาดไม่ถึงมาก่อนเช่นกัน.
"ข้าไม่เคยลืมคำพูดของตัวเอง,ข้ารับรองว่าเผ่าหงส์เพลิงจะยังคงอยู่ตลอดไป! ท่านโปรดวางใจ!"จงซานที่พยักหน้ารับคำเผ่าหงส์เพลิง.
"หงสาเพลิงมีอายุอยู่อีก 800
ปี,เจ้าคงจะสำเร็จเป็นเซียนก่อนนั้น!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้า,ภายในใจรู้สึกแปลกประหลาด,รู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างที่ซ่อนเอาไว้ด้านใน,มีความจริงบางอย่างที่เขายังไม่รู้.
"เนี่ยชิงชิง,เจ้าเดินทางไปยังโลกใบใหญ่พร้อมกับข้า!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังเนี่ยชิงชิง.
"?"ทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ข้าได้รับปากเนี่ยฟ่านเฉิน,ว่าจะต้องดูแลเจ้า,ถึงแม้ว่าจะต้องจากโลกใบนี้ไป,ก็ต้องนำเจ้าไปด้วย!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมา.
"แต่ว่า,ข้ายังเป็นปุถุชน!"เนี่ยชิงชิงที่ส่ายหน้าไปมา.
เนี่ยชิงชิงที่ลอบมองไปยังจงซาน,แววตาที่ราวกับว่าไม่ต้องการจากไป.
"โลกใบใหญ่นั้นก็มีปุถุชนอยู่เป็นจำนวนมาก,โปรดวางใจ,ข้านั้นมีวิชาลับสามารถพาเจ้าออกไปได้!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวยืนยัน.
"แต่ว่า.....!"เนี่ยชิงชิงที่ต้องการกล่าวขัด.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของเนี่ยชิงชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจจดจ้องมองไปยังอู๋จิวเทียน.
จงซานที่เห็นใบหน้าของเนี่ยชิงชิงที่เปลี่ยนไป,ย่อมรับรู้แน่นอนว่าอู๋จิวเทียนนั้นได้เผยความลับบางอย่างต่อเนี่ยชิงชิง,ว่าแต่เป็นความลับอะไรที่ทำให้ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเช่นนั้น?
"อืม,ข้าจะไปพร้อมกับท่าน!"เนี่ยชิงชิงที่พยักหน้าในทันที.
"?"จงซานที่จ้องมองด้วยความอัศจรรย์ใจไปยังพวกเขา.
"ดูแลตัวเองด้วย,พวกเราคงต้องไปแล้ว!"อู๋จิวเทียนที่ไม่มีเวลาให้พูดคุยอีกต่อไป.
เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาของนางไม่อยากจากไป,ทว่าก็กัดฟันและกล่าวออกมาว่า,"ไว้พบกันที่โลกใบใหญ่!"
"ดูแลตัวเองด้วย!"จงซานพยักหน้า.
อู๋จิวเทียนที่นำเนี่ยชิงชิงจากไป,จงซานที่จับจ้องมองไปพวกนางที่กำลังจากไป,จงซานรู้สึกแปลกประหลาดมากขึ้น,ทุกอย่างมันแปลกเกินไปหรือไม่,เนี่ยฟ่านเฉินตกตายไปจริงๆรึ?หากแต่อู๋จิวเทียนบอกว่าเขาตายแล้ว,เรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
Chapter 680 Confusing
扑朔迷离
ซับซ้อนยากจะแยกแยะได้.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินจินอู๋ซาน(อีกาทองสามขา)!
จากที่ไกลออกไป,สายตาของกุยโซวที่จับจ้องมา,เหงื่อที่เย็นยะเยือบแผ่ออกมา,กุยโซวที่ต้องประจันหน้ากับหวังคู,เวลานี้อยู่ในสภาพอนาถ,ทว่าอีกฝั่งอู๋หวนถูดอสุรกายกินไปแล้วอย่างงั้นรึ?
กุยโซวที่ไม่ลังเลอีกต่อไป,เขาไม่จำเป็นต้องมีความภัคดีต่อใครทั้งนั้น,นอกจากนี้อู๋หวนเองก็ไม่ใช่คนที่ควรค่าให้ภัคดีให้,และเขาก็ยังไม่มีส่วนเกี่ยวพันธ์กับแดนเทพอมตะอีกด้วย.
กุยโซวที่ไม่รีรอ,เร่งรีบบุกผ่าม่านส่ายฟ้าที่จงซานสร้างขึ้น,ส่วนหวังคูที่ตามไปติดๆเช่นกัน.
แปดหางสวรรค์แหงจุดจบที่กลืนกินจินอู๋ซานเข้าไป,ก่อนที่จะกลับเข้ามาภายในร่างของจงซาน,ร่างที่ใหญ่โตของมันได้หายไปแล้ว.
จงซานที่หลับตาลง,ม่านสายฟ้าที่อยู่รอบๆ,เปล่งประกายไปทั่วร่างของเขา,แสงสว่างของสายฟ้าที่ส่องประกายราวดับดวงตะวัน.
พื้นดินรอบๆที่ระเบิดออกมากลายเป็นควันก่อนที่จะหมุนวนปกคลุมร่างของจงซานซาน.
เสียงสายฟ้าที่ดังก้อง,ทั่วร่างของจงซานที่เต็มไปด้วยสายฟ้า,ดังอยู่เป็นระยะๆก่อนที่จะหายไปในทันที.
ม่านหมอกและควันที่หายไปช้าๆ,เผยให้เห็นร่างของจงซานปรากฏออกมาอีกครั้ง.
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,ถอนหายใจยาว.
ระดับราชันย์แท้ขั้นที่ 6!
ของวิเศษระดับเก้า,ระฆังโหลวฮุน,นอกจากนี้ยังมีถุงมืออีกคู่ที่เป็นสมบัติระดับเก้า,รามทั้งพลังของจินอู๋ซาน,นับเป็นพลังก้อนใหญ่,หลังจากที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ดูดซับไปส่วนใหญ่แล้ว,และส่งพลังส่วนที่เหลือกลับมาให้จงซาน,ทำให้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งขั้น?
เพียงแค่หนึ่งขั้นอย่างงั้นรึ?
พลังมากมายกับเพิ่มขึ้นมาเพียงขั้นเดียว!
จงซานลอบถอนหายใจ,หลังจากนี้,ต้องใช้ของวิเศษระดับเก้าเท่าไหร่ถึงจะพอ,พลังที่เขาต้องการนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ,พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นยากหลายเท่าตัว!
ยังไม่ถึงระดับสวรรค์แท้เลย,เพียงแค่ระดับราชันย์แท้ก็ยากลำบากแล้ว,ต้องใช้เวลาเท่าไหร่สมบัติมากมายขนาดใหนถึงจะไปถึงระดับสวรรค์แท้!
ขณะที่รู้สึกเศร้า,จงซานที่กวาดสายตาจดจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ.
กุยโซวและหวังคูที่หายไปแล้ว,ทว่าบนท้องฟ้าเมฆสายฟ้าที่สั่นไหวไปมา,เมฆสีแดงเพลิง,ที่กำลังลุกไหม้อย่างหนักหน่วงรุนแรง,ท้องฟ้าที่ฉีกขาดเป็นรอย,นี่คือการแบกรับอำนาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ลู่กุยเทียนและอู๋จิวเทียนร่างของพวกเขาที่หายไปแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,เมฆสายฟ้าบนท้องฟ้านั้นปรากฏเป็นคนสองคนที่เข้าไปในเมฆสายฟ้าอย่างคาดไม่ถึง,เมฆสายฟ้าสองก้อนขนาดใหญ่นี่คือการเข้าสู่กระบวนการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
บอลสายฟ้าขนาดใหญ่โต,ดูยิ่งใหญ่ทรงพลังนัก.
ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้าผันแปรได้ถูกเก็บกลับคืนมาแล้ว,ม่านสายฟ้าทั้งหมดได้หายไป,เวลานี้เหลือเพียงแค่เมฆทัณฑ์สวรรค์ที่รุนแรงขณะที่คนสองคนที่กำลังเผชิญอยู่.
จงซานที่ถอนตัว,พุ่งตรงไปยังทิศทางที่เนี่ยชิงชิงและอู๋โหลวซ่อนตัวอยู่.
"จงซาน,เจ้าเป็นไรหรือไม่?"เนี่ยชิงชิงที่สอบถามออกมาในทันที.
"จื่อจุ้นล่ะ?"อู๋โหลวที่สอบถามออกมาเช่นกัน.
"ข้าไม่เป็นไร,อู๋จิวเทียนกำลังข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์!"จงซานกล่าวตอบ,จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,เมฆทัณฑ์สวรรค์ที่กำลังม้วนกวาดส่องประกายวับวาว.
เนี่ยชิงชิงและอู๋โหลวไม่ได้สอบถามอะไรอีกต่อไป,ทุกคนที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ไม่นานหลังจากนั้นหวังคูก็กลับมา.
"เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"กุยโชวหายไปแล้ว!"หวังคูกล่าวออกมาคำหนึ่ง.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,หากแต่ไม่ได้สอบถามอะไรต่อไป,ยังคงเงยหน้าจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ทัณฑ์สวรรค์,ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้หรือเข้าไปจัดการ,เมฆสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,เวลานี้อู๋จิวเทียนและลู่กุยเทียนที่อยู่ในบอลเมฆสายฟ้าขนาดใหญ่,ตอนนี้พวกเขาจะต้องจัดการมันด้วยตัวเอง.
”!”
อีกฝั่งหนึ่ง,เมื่อจื่อจุ้นล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,เหล่าอีกาคำรามออกมาด้วยความโศกเศร้าเจ็บปวดใจ,เหล่าฝูงอีการับรู้แล้วว่า,อู๋หวนได้ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์,เหล่าอีกา,ที่สามารถสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดภายในใจ,ต่างก็ร้องระงมด้วยความเศร้า.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เหล่าอ๋องอีกาสามขา,พวกเขาที่จดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและคำรามออกมาเสียงดัง,ราวกับว่าสวรรค์กำลังล่มสลาย.
"เกิดอะไรขึ้น?"ไท่จื่อฉงเทียนที่สอบถามจินอู๋ซานที่อยู่ข้างๆ.
"จื่อจุ้นล่วงหล่นจากสวรรค์!"จินอู๋ซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตายอย่างงั้นรึ?ฝีมือของเนี่ยฟ่านเฉินอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อฉงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกาะหงส์เพลิง,บนชายหาด,ลู่เหล่ยเทียนที่เพิ่งเดินทางมาถึงเกาะหงส์เพลิง.
ที่ด้านซ้ายของไท่จื่อเหล่ยเทียนมีนกยูงยักษ์,ด้านขวามีอีกาทองสามขา.
อีกาทองสามขาที่คำรามออกมาด้วยความเศร้าในทันที.
"แกว๊กๆๆ"
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จื่อจุ้นล่วงหล่นจากสวรรค์!"อีกาทองสามขาที่เอ่ยออกมาด้วยความเศร้า.
"อู๋หวนตกตายแล้วอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ต้องขมวดคิ้วแน่น.
"ครับ!"
"ตกตายก็คือตกตายไปแล้ว,มีสิ่งใดต้องใคร่ครวญ?
ในเมื่อตายแล้ว,หลังจากนี้เจ้าก็คือจื่อจุ้นเผ่าอีกาคนใหม่!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ขอรับ!"อีกาทองสามขาที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ไม่สนใจการตกตายของอู๋หวนแม้แต่น้อย,เวลานี้เขาที่กวาดตามองไปทั่วเกาะ,ซึ่งปรากฏหงส์เพลิงมากมายบินไปกระจายไปทั่ว,สถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่สวยงามแห่งนี้,ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย,ก่อนที่จะก้าวต่อไปด้านหน้า.
..........
กลับมายังเกาะอีกา,จงซาน,จับจ้องมองไปยังอู๋จิวเทียนและลู่กุยเทียนที่กำลังผ่านทัณฑ์สวรรค์,ก้าวผ่านบททดสอบของสวรรค์.
ทันใดนั้น,เมฆสีแดงบนท้องฟ้าก็เกิดเรื่องราวที่แปลกประหลาดขึ้นมันได้ลุกไหม้ขึ้นอย่างรุนแรง.
"แกว๊กๆ!"
เสียงคำรามของหงเพลิงที่ดังสนั่น,ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน,ส่งผลให้พืชพรรณเติบโตขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,อาคมของหงส์เพลิงที่ราวกับว่าเต็มไปด้วยพลังอำนาจที่มากมายไร้ที่สิ้นสุด.
ท้องฟ้าเวลานี้กลายเป็นสีแดงเพลิงมีความร้อนพุ่งขึ้นสูง.
เปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่รวมตัวกันเป็นรูปของหงส์เพลิงขนาดใหญ่ยักษ์,ซึ่งมันคือร่างหลักของอู๋จิวเทียนนั่นเอง.
หงส์เพลิงขนาดใหญ่ยักษ์ที่บนหัวนั้นมีอักษรเหยาเหมือนเดิม,ทว่าอักษรเหยาทันใดนั้นก็แบ่งแยกออกเป็นส่วนๆก่อนที่จะปรากฏเพลิงลุกไหม้ขึ้นมาในทันที.
อู๋จิวเทียนที่ทำการควบคมผนึกเทวะได้เรียบร้อยแล้ว.
......
ตำหนักหงส์เพลิง,หลังจากนั้นเมื่อพวกเขาสำรวจพื้นที่รอบเกาะเสร็จสิ้น,ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หรี่ตาจดจ้องมองไปยังด้านหน้า,"เอาล่ะ,เริ่มได้!"
"รับทราบ!"นกยูงยักษ์และอีกาทองสามข้าที่รับคำในทันที.
ทันใดนั้น,ไท่จื่อเหล่ยเทียนต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ซ่างจู,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อีกาทองสามข้าที่แสดงท่าทางประหลาดใจออกมา.
上主Shàng zhǔ นายเหนือหัว.
"อู๋จิวเทีนกลายเป็นเซียนอย่างคาดไม่ถึงและยังทำลายผนึกเทวะของข้าด้วย!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หรี่ตาจดจ้องมองอย่างเย็นชา.
"พวกเรา....?"อีกาทองสามขาที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ดำเนินการต่อไป!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนกล่าว.
"ครับ!"
..........
สถานที่จงซานอยู่.
อู๋จิวเทียนที่ร่ายอาคม,พร้อมกับทำลายผนึกเทวะ,และโจมตีไปยังเมฆทัณฑ์สายฟ้า.
"อ๊ากๆๆๆ!"
ลู่กุยเทียนที่กำลังร้องโอดโอยโหยหวน! ขณะทีร่างของเขานั้นได้ล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,เพลิงสายฟ้าที่มากมายลุกไหม้คลุมร่างของเขา,เพลงสายฟ้าราวกับสายน้ำที่ลุกไหม้ไปทั่วร่างกายของเขาไม่หยุดหย่อน.
"ตูมมมมมมมมมมม!!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ลู่กุยเทียนไม่มีพลังที่จะต้านทานอีกต่อไปแล้ว,ก่อนที่จะกลายเป็นผุยผงด้วยเปลวเพลิงสายฟ้าไร้ที่สิ้นสุด.
"เคร้ง!!"กระบี่ของลู่กุยเทียนที่ล่วงหล่นลงมาบนพื้นดิน.
ลู่กุยเทียนที่ระเบิดกลายเป็นผุยผงแล้วอย่างงั้นรึ?
จงซานที่หรี่ตาจดจ้องมองกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,พ่ายแพ้แล้วรึ?ลู่กุยเทียนตายแล้วรึ?
ร่างกายสลายเป็นผง? ทั้งร่างกายและวิญญาณ? เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,สิ้นแล้ว?
จงซานที่รู้สึกไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น,ทว่านี่ก็คือเรื่องจริง,ลู่กุยเทียนตกตายต่อหน้าของเขา.
ไม่มีชีวิตแล้วรึ?
ภายในใจของจงซานเวลานี้รู้สึกสงสัยมากขึ้น,มีเรื่องที่แปลกประหลาดยากที่จะอธิบาย,จงซานที่จ้องมองไปยังอู๋จิวเทียนเวลานี้ได้กลายร่างเป็นรูปลักษณ์มนุษย์อีกครั้งแล้ว.
ร่างของอู๋จิวเทียนที่มีประกายแสงสว่างเจิดจ้าปกคลุมทั่วร่างดูสง่างาม,รูปลักษณ์ของนางนั้นต้องบอกได้ว่าราวกับเทพธิดาที่ได้เสร็จสู่ผืนปฐพี,เป็นความงามที่หมดจดยากที่จะมีใครดูแคลนได้.
"จงซาน,ครั้งนี้โชคดีที่ได้พบกับเจ้า!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
เห็นรอยยิ้มที่หยาดเยิ้มของอู๋จิวเทียน,ทำให้จงซานสั่นสะท้านด้วยความสงสัย,อู๋จิวเทียน?
รอยยิ้มรึ? ในเวลานี้นางยังยิ้มได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเนี่ยฟ่านเฉินตายแล้ว,นางต้องเจ็บใจไม่ใช่รึ?
หรือเพราะว่านางสามารถเป็นเซียนได้จึงได้เผยยิ้มให้เขารึอย่างไร?
"เพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เพียงเล็กน้อยรึ? ก็ดี,ไม่ว่าอย่างไร?
ข้าเองก็ได้กลายเป็นเซียนแล้ว,อีกไม่นานข้าคงจะต้องจากไป,เรื่องที่เหลือคงต้องร้องขอให้เจ้าจัดการ!"อู๋จิวเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เชิญกล่าว!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"ก่อนหน้านี้เนี่ยฟ่านเฉินได้ตายแล้ว,เขาได้ให้ข้ามอบสิ่งนี้ให้กับเจ้า,เรื่องต่างๆที่กำลังจะเกิดขึ้นคงจะต้องให้เจ้าเป็นคนจัดการ,ถือว่านี่เป็นการสร้างบุญคุณเอาไว้,เป็นกรรมอย่างหนึ่ง!"อู๋จิวเทียนที่ยื่นม้วนคัมภีร์ม้วนหนึ่งยื่นออกมา.
จงซานที่รับมาพร้อมกับขมวดคิ้ว,แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย,เนี่ยฟ่านเฉินให้อู๋จิวเทียนส่งต่อมาให้กับเขาจริงๆรึ?
สร้างบุญคุณอย่างหนึ่งอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเนี่ยฟ่านเฉินตกตายแล้วรึ? ในเวลานั้นอู๋จิวเทียนเพิ่งไล่ตามมาหลังจากที่เนี่ยฟ่านเฉินระเบิดตัวตายแล้ว?
แล้วเขามีเวลาไปส่งสิ่งของชิ้นนี้ได้อย่างไร,เป็นไปได้ว่าเนี่ยฟ่านเฉินส่งมอบให้กับอู๋จิวเทียนก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?
"เนี่ยฟ่านเฉินตายแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
อู๋จิวเทียนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,สูดหายใจลึกแล้วกล่าวออกมาว่า,"ตายแล้ว!"
ตายรึ? ภายในใจของจงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย,บางที่เนี่ยฟ่านเฉินรับรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะต้องตายจริงๆ?
จึงได้จัดเตรียมการทุกอย่างเอาไว้อย่างงั้นรึ? ไม่ใช่,หรือว่าอู๋จิวเทียนโกหกกัน?
ไม่ควรเป็นเช่นนั้น,อู๋จิวเทียนจะโกหกอย่างงั้นรึ? ทว่าเรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
"นี่คือตราประทับเผ่าหงส์เพลิง,สามารถสังการหงส์เพลิงทั่วหล้า,ข้าจะมอบให้เจ้า,หวังว่าเจ้าจะจำคำมั่นที่เคยให้ไว้ในอดีตได้!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คำมั่นอย่างงงั้นรึ?
จงซานที่คิดได้ในทันที,ในอดีตเมื่อครั้งเขาเดินทางไปยังเกาะหงส์เพลิง,เมื่ออู๋จิวเทียนช่วยเหลือเทียนหลิงเอ๋อ,เขาได้ให้คำมั่นว่าเผ่าหงส์เพลิงนั้นจะไม่หายไปใหน,ในเวลานั้นอู๋จิวเทียนแสดงท่าทางเหยียดหยันเป็นอย่างมาก,ทว่าในเวลานี้,นางกลับเชื่อมั่นในจงซาน,เป็นเรื่องที่นางคงจะคาดไม่ถึงมาก่อนเช่นกัน.
"ข้าไม่เคยลืมคำพูดของตัวเอง,ข้ารับรองว่าเผ่าหงส์เพลิงจะยังคงอยู่ตลอดไป! ท่านโปรดวางใจ!"จงซานที่พยักหน้ารับคำเผ่าหงส์เพลิง.
"หงสาเพลิงมีอายุอยู่อีก 800
ปี,เจ้าคงจะสำเร็จเป็นเซียนก่อนนั้น!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้า,ภายในใจรู้สึกแปลกประหลาด,รู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างที่ซ่อนเอาไว้ด้านใน,มีความจริงบางอย่างที่เขายังไม่รู้.
"เนี่ยชิงชิง,เจ้าเดินทางไปยังโลกใบใหญ่พร้อมกับข้า!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังเนี่ยชิงชิง.
"?"ทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ข้าได้รับปากเนี่ยฟ่านเฉิน,ว่าจะต้องดูแลเจ้า,ถึงแม้ว่าจะต้องจากโลกใบนี้ไป,ก็ต้องนำเจ้าไปด้วย!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมา.
"แต่ว่า,ข้ายังเป็นปุถุชน!"เนี่ยชิงชิงที่ส่ายหน้าไปมา.
เนี่ยชิงชิงที่ลอบมองไปยังจงซาน,แววตาที่ราวกับว่าไม่ต้องการจากไป.
"โลกใบใหญ่นั้นก็มีปุถุชนอยู่เป็นจำนวนมาก,โปรดวางใจ,ข้านั้นมีวิชาลับสามารถพาเจ้าออกไปได้!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวยืนยัน.
"แต่ว่า.....!"เนี่ยชิงชิงที่ต้องการกล่าวขัด.
ทันใดนั้น,ใบหน้าของเนี่ยชิงชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจจดจ้องมองไปยังอู๋จิวเทียน.
จงซานที่เห็นใบหน้าของเนี่ยชิงชิงที่เปลี่ยนไป,ย่อมรับรู้แน่นอนว่าอู๋จิวเทียนนั้นได้เผยความลับบางอย่างต่อเนี่ยชิงชิง,ว่าแต่เป็นความลับอะไรที่ทำให้ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเช่นนั้น?
"อืม,ข้าจะไปพร้อมกับท่าน!"เนี่ยชิงชิงที่พยักหน้าในทันที.
"?"จงซานที่จ้องมองด้วยความอัศจรรย์ใจไปยังพวกเขา.
"ดูแลตัวเองด้วย,พวกเราคงต้องไปแล้ว!"อู๋จิวเทียนที่ไม่มีเวลาให้พูดคุยอีกต่อไป.
เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาของนางไม่อยากจากไป,ทว่าก็กัดฟันและกล่าวออกมาว่า,"ไว้พบกันที่โลกใบใหญ่!"
"ดูแลตัวเองด้วย!"จงซานพยักหน้า.
อู๋จิวเทียนที่นำเนี่ยชิงชิงจากไป,จงซานที่จับจ้องมองไปพวกนางที่กำลังจากไป,จงซานรู้สึกแปลกประหลาดมากขึ้น,ทุกอย่างมันแปลกเกินไปหรือไม่,เนี่ยฟ่านเฉินตกตายไปจริงๆรึ?หากแต่อู๋จิวเทียนบอกว่าเขาตายแล้ว,เรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น