Immortality Chapter 672 Zhong Shan breaks through
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 672 จงซานยกระดับพลังฝึกตน.
Chapter 672 Zhong Shan breaks through
ต้าฉินไป๋เย่ เปลี่ยนชื่อเป็นไป๋ฉี! ในเวลาเดียวกัน,ในวันนั้นจิตสังหารปราณแห่งความตายระเบิดออกมานั้น,ได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเมืองเสวียนหยาง.
ไม่มีใครรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นมากมายนัก,พวกเขารับรู้เพียงแค่ไป๋เย่ยกระดับทะลวงผ่านพลังฝึกตนของตัวเองได้,จากนั้นก็เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นไป๋ฉี.
มีเพียงแค่จงซนที่พอจะคาดเดาเดี่ยวกับนามไป๋ฉีนั้นหมายความว่าอย่างไร!
ในประวัติศาสตร์ที่นานมาแล้ว,ไป๋ฉีนับว่าเป็นหนึ่งตัวตนที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ไป๋ฉีผู้นี้มีฉายา,เครื่องจักรสังหาร,เป็นหนึ่งในแม่ทัพของต้าฉินที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,แม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่ราชวงศ์ฉินซือ(ฉินซี)
หากแต่ต้าฉินก็ได้รวบรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งได้โดยที่ขาดไป๋ฉีไม่ได้อย่างแน่นอน.
ไป๋ฉีคือแม่ทัพไร้พ่าย,ไร้เทียมทาน,มีความสามารถในการบัญชาทัพ,ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้เลย.
ในประวัตศาสตร์,พวกเขาที่ได้รับชัยชนะมากมายนับไม่ถ้วน,กลายเป็นแม่ทัพผู้ชนะสิบทิศ,ไป๋ฉีคือแม่ทัพที่น่าเกรงขามาก,กับจิตสังหารที่ได้สังหารศัตรูมากมาย,ทำให้ร่างกายของเขาถูกห่อด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,สามารถสั่นสะเทือนฟ้าดิน,ตราบเท่าที่เขาปรากฏขึ้นในสนามรบ,ไม่ว่าใครก็ตามที่อยู่ฝ่ายตรงข้าต้องหวาดกลัวจนต้องถอยหนี.
ไป๋ฉี? ดวงวิญญาณคืนกลับอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,ขณะที่จงซานได้สะสางภารกิจเรียบร้อยแล้ว,เวลานี้กำลังคิดถึงเรื่องของไป๋ฉีขึ้นมา,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ตี้เสวียนชาก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซานในทันที.
"ตี้เสวียนชา,ขอบคุณที่มา,คงต้องรบกวนเจ้าอีกแล้ว!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาทันที.
"ไปเถอะ,ข้าเองก็ต้องการเห็นเจ้าทะลวงระดับด้วยเช่นกัน!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
คนทั้งสองที่บินออกไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,พุ่งตรงไปยังทะเลทิศใต้,ห้าวันหลังจากนั้น,คนสองคนก็มาถึงเกาะแห่งหนึ่ง,เป็นเกาะร้าง,ตี้เสวียนชาที่คอยปกป้องจงซานเหมือนเช่นเคย.
ภายในเกาะร้าง,จงซานที่สร้างค่ายกลขึ้นอีกเป็นจำนวนมาก,พร้อมกับนำตำหนักออกมา.
ภายในตำหนักชั่วคราวของจงซาน,จงซานได้นำสิ่งของสองสิ่งออกมา,เป็นเซียนฉีธวัชสีเหลืองและไม้เท้าของเผ่าอู! ซึ่งแน่นอนว่าถูกส่งมาจากภพหยินด้วยการเปิดภพหยินหยางอีกครั้งนั่นเอง.
เหมือนเช่นเคย,สิ่งนี้ถูกส่งมาให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้กินนั่นเอง.
หลังจากนั้นสามวัน!
บนท้องฟ้าเกาะร้างดังกล่าว,ปรากฏเมฆสีดำมืดที่ปกคลุมไปทั่ว,สายฟ้าสวรรค์ที่ฟาดลงบนผืนทะเลไม่หยุดหย่อน,กลายเป็นม่านสายฟ้าที่ส่องประกายเจิดจ้าแสบตาเป็นอย่างมาก,เป็นเหมือนกับน้ำตกที่ล่วงหล่นจากท้องฟ้าไม่หยุดหย่อน.
สายฟ้าสวรรค์มากมายที่ล่วงหล่นลงมาบนผืนน้ำ,ทำให้ผืนทะเลระเหยกลายเป็นไอ,พื้นที่กว่าล้านลี้,กลายเป็นหมอกหนา,ปกปิดพื้นที่รอบๆจนไม่สามารถมองเห็นบรรยากาศได้เลย.
ตี้เสวียนชาที่ถอนหายใจเมื่อมองบรรพยากาศพื้นที่รอบๆ.
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนนี้,เกิดจากสายฟ้าสวรรค์ผันแปรอย่างงั้นรึ?
มันเหมือนกับทักษะเทียนแทบแยกไม่ออกเรียบร้อยแล้ว.
ว่าแต่จงซานจะยกระดับไปถึงขั้นใหนกัน?
เซียนฉีและอูฉี!
ทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว,เดิมทีเขามีระดับราชันย์แท้ขั้นที่สอง.
ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับราชันย์แท้ขั้นที่สาม!
ขั้นที่สี่!
ขั้นที่ห้า!
ด้วยพลังงานบริสุทธิ์ที่ถูกส่งมาจากแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ทำให้เขาก้าวไปถึงระดับราชันย์ขั้นที่ห้า!
ของวิเศษสองอย่าง,สามารถทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดเลยทีเดียว,แม้นว่าพรสวรรค์ทางร่างกายจะย่ำแย่,แต่กลับสามารถประสบความสำเร็จได้ในสองร้อยปี,นับเป็นเรื่องที่น่าหวาดผวาเลยก็ว่าได้,ดูเหมือนว่าเขาต้องการพลังงานที่มากมายขึ้นเรื่อยๆ.
ในเวลานี้,จงซานที่ราวกับว่า,พลังของเขานั้นเต็มเปี่ยม,ร่างกายที่ถูกยกระดับขึ้นมาอีกหลายขั้นเช่นกัน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ออกมาจากร่างกาย,เวลานี้กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ร่างของมันที่ขยายใหญ่ราวจะปิดท้องฟ้าเอาไว้เลย.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่โบกสะบัดหางไปมาช้าๆ,หางของมันที่สะบัดไปมานั้น,แม้แต่มิติอากาศยังสั่นสะเทือนเป็นระลอก,เป็นพลังที่ทรงพลังยิ่งใหญ่นัก,แม้แต่เมฆสายฟ้าที่อยู่ใกล้ๆก็ยังสลายหายไป,เพียงแค่คลื่นอากาศที่เกิดจากการสะบัดหางทั่วไป
ราวกับจะทำให้สวรรค์ปั่นป่วน,อากาศบิดเบี้ยว,เป็นสิ่งมีชีวิตที่ผิดปรกติยิ่งนัก.
แม้แต่,ตี้เสวียนชายังรู้สึกประหลาดใจ,หางขนาดมโหฬารนั่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้มิติแตกออกเป็นทาง,ถูกฉีกกระชากออกเป็นใยแมงมุมเลยรึ?
ตี้เสวียนชาที่งงงวยจับจ้องมองอสูรตัวใหญ่ยักษ์,ส่งนี้คืออะไรกัน?
มันเป็นตัวตนที่เกินจินตนาการนัก!
มิติอากาศที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,อากาศที่ฉีกออกเป็นแนว,กลายเป็นความว่างเปล่าเลยอย่างงั้นรึ?
"วูซซซซซ"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเทียม,หากแต่กลับทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก,เวลานี้มันได้หดตัวกลับเข้ามาภายในร่างของจงซาน.
เกาะร้างที่หายไปเหลือแค่ความว่างเปล่า,มีเพียงแค่จงซานที่ยืนอยู่บนผืนทะเล!
พื้นที่บรรยากาศค่อยๆกลับคืนสู่ความสงบช้าๆ,ตี้เสวียนชาที่บินเข้าไปหา.
"เป็นอย่างไรช้าง?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ช่างน่าเสียดาย,เพิ่มขึ้นมาเพียงแค่สามขั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมถอนหายใจ.
ตี้เสวียนชาที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมาโดยไม่ตั้งใจ,ต้องรู้ด้วยว่ายิ่งมีระดับสูง,พลังฝึกตนก็ยิ่งเพิ่มขึ้นยาก,โดยเฉพาะอย่างยิ่งระดับราชันย์แท้,แต่ละขั้นนั้นยากราวกับปีนบันไดสวรรค์,แม้นว่าจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์ล้ำเลิศ,ก็ไม่มีทางที่จะทำเช่นจงซานได้! จงซานที่มีระดับพรสวรรค์ทางร่างกายที่ต่ำเตี้ยยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเลย.
แต่กระนั้น,เขากลับยกระดับสามขั้นในเวลาไม่กี่วัน,หากระดับราชันย์แท้คนอื่นมาได้ยินเข้า,พวกเขาคงจะต้องฆ่าตัวตายด้วยความบ้าไร้กฏเกณฑ์นี้อย่างแน่นอน.
"กลับกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
คนทั้งสองที่บินตรงกลับไปยังทิศทางของทวีปศักดิ์สิทธิ์.
ทว่ากับภัยพิบัติที่น่าพรั่นพรึงนี้,มันได้ถูกรายงานไปยังตำหนักเต่าทมิฬอย่างรวดเร็ว.
ตำหนักเต่าทมิฬ,ชายในชุดสีขาวกำลังนั่งอ่านตำราบางอย่างอยู่,ทันใดนั้น,อ๋องเต่าทมิฬเสวียนเหยี่ยนก็บุกเข้ามาในทันที.
"เส้าเหยี่ย,ที่ทะเลทิศใต้,มีเกาะแห่งหนึ่งล่มสลายหายไปไม่เหลือเลย!"เสวียนเหยี่ยนกล่าวรายงาน.
"หืม?"ชายในชุดสีขาวที่ดวงตาหดเกร็ง.
"จื่อจุ้นไม่อยู่,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"เสวียนเหยี่ยนสอบถามออกมา.
"จื่อจุ้นเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ,นำทาง,ข้าจะไปดูกับเจ้าเอง!"บุรุษหนุ่มที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ขอรับ!"
จากนั้น,คนทั้งสองที่เดินทางมายังพื้นที่ที่จงซานได้เดินทางมาก่อนหน้านี้นั่นเอง,เกาะแห่งหนึ่งได้หายไป,พร้อมกับสิ่งมีชีวิตรอบๆตกตายไปกลายเป็นฝุ่นผง.
"เส้าเหยี่ย,นี่มัน!"เสวียนเหยี่ยนที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ตรวจสอบในรัศมีหนึ่งล้านลี้ให้แน่นอน,ก่อนค่อยมารายงานข้า!"ชายหนุ่มกล่าว.
"ขอรับ!"
จากนั้น,อ๋องเต่าทมิฬก็ได้ออกไปตรวจสอบเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
ครึ่งเดือนหลังจากนั้น.
"เส้าเหยี่ย,นี่คือสถานการณ์ที่เกิดขึ้น!"เสวียนเหยี่ยนที่บินมา.
"หืม?"
เป็นภาพของคนสองคนที่เดินทางผ่านมายังทะเลแถบนี้,ซึ่งมีปลาตัวหนึ่งที่มีตาโตกว่าปรกติจับภาพไว้ได้.
ปลาตนนี้อวัยวะภายในของมันแตกสลายตกตายไปแล้ว,ทว่าดวงตาของมันยังคงเปิดอยู่,และยังมีภาพบันทึกเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเหล่านั้นเอาไว้.
"มัจฉาบันทึก?"ชายหนุ่มที่แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
"หยกบันทึก,ดูเหมือนว่าดวงตาของปลาตนนี้พิเศษ,แม้ว่ามันจะตกตายไปแล้ว,แต่ก็ยังมีภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบันทึกเอาไว้,เส้าเหยี่ยนโปรดยล!"เสวี่ยเหยี่ยนที่ชี้ไปยังดวงตาของปลา.
ภายในดวงตาของปลานั้น,เกิดสายฟ้าสวรรค์มากมายนับไม่ถ้วน,กลายเป็นทะเลสายฟ้าที่ฟาดลงมายังผืนน้ำ,ทำให้ผิวน้ำระเหยออกมาเป็นไอ,ปกคลุมพื้นที่,มิติอากาศที่กำลังสั่นเป็นระลอกคลื่น,ก่อนที่จะถูกพลังที่ยิ่งใหญ่บดขยี้ให้หายไป.
แน่นอนว่า,ด้วยตัวตนที่ใหญ่โตของแปดหางสวรรค์,แม้แต่อยู่ห่างออกมาหนึ่งล้านลี้ยังมองเห็นได้เลยและยังมีร่างสองร่างที่บินออมาด้วย,จากนั้นภาพเหตุการณ์ทั้งหมดก็หายไป.
"จงซาน?"ชายหนุ่มที่ดวงตาหดเกร็ง.
ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,สายตาของเขาที่สั่นไหวไปมา,เสวี่ยเหยี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ.
"เส้าเหวี่ย,ทำอย่างไรดี?"หลังจากรอคอยชายหนุ่มดูภาพทั้งหมด,เสวียนเหยียนก็สอบถามออกมา.
"ตูมมมมมม"
ชายหนุ่มที่ทำลายปลาบันทึกทันที,พร้อมกับสูดหายใจลึก,เรื่องนี้ห้ามให้จือจุ้นรู้! ทำลายศพของมัจฉาบันทึกทั้งหมดที่อยู่ใกล้ๆนี้ด้วย!"
"เส้าเหยี่ยน,ท่านจะไม่แจ้งจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้....!"เสวียนเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เสวียนเหยี่ยน,เจ้าไม่ได้บอกว่าจะสนับสนุนข้าหรอกรึ?
ตอนนี้หากแจ้งจื่อจุ้น,จื่อจุ้นก็จะรายงานแดนเทพอมตะ,เรื่องนี้จะให้แดนเทพอมตะรับรู้ไม่ได้!"เส้าเหยี่ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เส้าเหยี่ย,ท่าน....!"เสวียนเหยี่ยนที่ราวกับตระหนักถึงเรื่องบางอย่างได้.
ชายหนุ่มที่จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยน,พร้อมกับพยักหน้ากล่าวออกมาว่า,"เรื่องนี้,พวกเราจะไม่ทำให้แดนเทพอมตะได้ประโยชน์โดยเด็ดขาด!"
"ครับ!"เสวี่ยเหยี่ยนที่พยักหน้ารับคำในทันที.
จงซานที่ทะลวงผ่านระดับพลังฝึกตนกลายเป็นระดับราชันย์แท้ขั้นที่ห้าแล้ว,ขณะที่เขากลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อฟื้นฟู,ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ทางตะวันออก,ทะเลตะวันออก,ตำหนักมังกร,ได้ปรากฏแขกที่คาดไม่ถึงขึ้น.
"อาจารย์,เป็นท่านจริงๆรึ?"จื่อจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อ้าวเลี่ย,เร็วเข้า,นำสิ่งของนั่นมา,พวกเราจะได้กลับไปรายงานต้าเหริน,โลกใบเล็กนี้มันผิดปรกติเกินไปแล้ว,น่ากลัวจนขนหัวลุกเลย,จะมียอดฝีมือจำนวนมากมายขนาดใหนอยู่กัน?"เซียนปฐพีอีกคนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"อาจารย์,นี่คือ?"อ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองไปยังอีกคน.
อ้าวเลี่ยที่จดจ้องมองไปยังเขาและกล่าวว่า,"ฮึ,ใครจะคิดว่าตระกูลเทียนจะผิดปรกติขนาดนี้กัน?
พวกเรานับว่าโชคดีที่หนีรอดไม่ได้,ไม่เช่นนั้น,พวกเราคงตกตายไปเหมือนคนอื่นๆแน่,ตระกูลเทียนน่าเกรงขามจริงๆ!"
"อืม!"เซียนปฐพีที่พยักหน้ารับด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง.
"นอกจากนี้,ตระกูลเทียนยังดุร้ายไร้หัวใจอีกด้วย!"อ้าวเลี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
คิดถึงตระกูลเทียนขึ้นมา,กับคนที่แข็งแกร่งเกินประมาณที่ปรากฏออกมาเวลาหลังนั้น,ทำให้เซียนปฐพีขนหัวลุกด้วยความหวาดกลัว,เป็นอะไรที่เกินกว่าจะยอมรับได้.
"รีบจัดการภารกิจให้เสร็จเร็วเข้า,ก่อนหน้านี้เองข้าก็ได้ยินมาว่าในโลกใบเล็กภพหยาง,มีคนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ด้วย,ภพหยินนั้นน่าหวาดกลัวถึงเพียงนั้น,ภพหยางไม่อันตรายกว่าอย่างงั้นรึ?"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมา.
"อาจารย์,ท่านกำลังกล่าวสิ่งใด?"อ้าวซือไห่ที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"อย่าได้ใส่ใจเลย,ข้าเร่งรีบ,นำตราผนึกมังกรมาให้ข้า,ต้าเหรินได้ตัดสินใจแล้วว่าพวกเราจะเปิดเขตแดนลับของเผ่ามังกรกันแล้ว."อ้าวเหลี่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตราผนึกมังกรอย่างงั้นรุ?"อ้าวซือไห่ที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
เห็นอ้าวซือไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา,ภายในใจของอ้าวเลี่ยที่สังหรใจไม่ดีนัก.
"ว่าอย่างไร?"อ้าวเลี่ยที่สอบถามออกมาในทันที.
"ไม่ได้อยู่ที่นี่!"
"ไม่มีได้อย่างไร?"อ้าวเลี่ยที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"เป็นทายาทของเซิ่งซ่างเห่าเทียนก่อนหน้านี้,นางได้ขโมยตรามังกรไป!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน.
"ขโมย?
บัดซบ,เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งนี้มันคืออะไร? ขโมยแล้วอย่างไร?
ทำไมไม่ไปเอากลับคืนมา?"อ้าวเลี่ยที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"แต่ว่า,นางไม่รู้อยู่ใหน?"อ้าวซือไห่ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ.
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?"อ้าวเหลี่ยที่กำลังโกรธเกรี้ยว,นับจากที่เข้ามาในโลกใบเล็ก,ก็เกิดเรื่องมากมายเกินกว่าที่เขาจะทานทนได้.
"คือเรื่องเป็นเช่นนี้.......!"อ้าวซือไห่ที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น.
"ตี้เสวียนชารึ?"อ้าวเลี่ยที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
เมื่อเอ่ยถึงตี้เสวียนชา,มันได้กระตุกต่อมความทรงจำที่ไม่ดีต่อเขา,ตัวเขาที่เป็นตัวตนที่ทรงพลัง,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกตี้เสวียนชาผลักให้ออกจากโลกใบเล็กไป,ความเกลียดชังนี้,อ้าวเลี่ยไม่เคยลืม.
"ช้าก่อน...เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะ?
ราชันย์อะไรนะ,ราชวงศ์ราชันย์อะไร?"เซียนปฐพีที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"เขามีนามว่าจงซาน! ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.
"จงซาน? เขามีนามว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
เอ๊ะ? มารดามันเถอะ! บัดซบเกินไปแล้ว!"เซียนปฐพีที่หน้าผากย่นเข้าหากัน.
"จงซาน?
ผู้นำพันธมิตรในการบุกโจมตีตระกูลเทียน,เขาเองก็มีนามว่าจงซาน!"อ้าวเลี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,ท่านพูดอะไรอย่างงั้นรึ?"
"อย่าเพิ่งถาม,ไป,พวกเราไปเกาะหมาป่าสวรรค์ในตอนนี้เลย,จะต้องนำตรามังกรกลับคืนมาให้ได้!"อ้าวเลี่ยที่ส่านหน้าไปมา.
ภายในใจของอ้าวเลี่ยที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล,เขาต้องการจะไปคิดบัญชีกับตี้เสวียนชาเป็นอย่างมาก,ด้วยโชควาสนาที่ได้รับที่โลกใบใหญ่,ทำให้อ้าวเลี่ยสามารถก้าวไปเป็นเซียนปฐพีได้,ดูเหมือนว่าตอนนี้ถึงเวลาล้างความอับอายที่เคยเกิดขึ้นแล้ว!
"ตอนนี้มันมีชื่อว่าสวนสวรรค์หลิงเซียว,อาจารย์ท่านตามข้ามาได้เลย!"อ้าวซือไห่ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ก่อนหน้านี้เขาถูกตี้เสวียนชาเล่นงานมายับยู่ยี่ทีเดียว,ภายในใจนั้นโกรธเกลียดตี้เสวียนชาอย่างที่สุด!
Chapter 672 Zhong Shan breaks through
钟山突破
จงซานยกระดับพลังฝึกตน.
ต้าฉินไป๋เย่ เปลี่ยนชื่อเป็นไป๋ฉี! ในเวลาเดียวกัน,ในวันนั้นจิตสังหารปราณแห่งความตายระเบิดออกมานั้น,ได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเมืองเสวียนหยาง.
ไม่มีใครรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นมากมายนัก,พวกเขารับรู้เพียงแค่ไป๋เย่ยกระดับทะลวงผ่านพลังฝึกตนของตัวเองได้,จากนั้นก็เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นไป๋ฉี.
มีเพียงแค่จงซนที่พอจะคาดเดาเดี่ยวกับนามไป๋ฉีนั้นหมายความว่าอย่างไร!
ในประวัติศาสตร์ที่นานมาแล้ว,ไป๋ฉีนับว่าเป็นหนึ่งตัวตนที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ไป๋ฉีผู้นี้มีฉายา,เครื่องจักรสังหาร,เป็นหนึ่งในแม่ทัพของต้าฉินที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,แม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่ราชวงศ์ฉินซือ(ฉินซี)
หากแต่ต้าฉินก็ได้รวบรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งได้โดยที่ขาดไป๋ฉีไม่ได้อย่างแน่นอน.
ไป๋ฉีคือแม่ทัพไร้พ่าย,ไร้เทียมทาน,มีความสามารถในการบัญชาทัพ,ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้เลย.
ในประวัตศาสตร์,พวกเขาที่ได้รับชัยชนะมากมายนับไม่ถ้วน,กลายเป็นแม่ทัพผู้ชนะสิบทิศ,ไป๋ฉีคือแม่ทัพที่น่าเกรงขามาก,กับจิตสังหารที่ได้สังหารศัตรูมากมาย,ทำให้ร่างกายของเขาถูกห่อด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,สามารถสั่นสะเทือนฟ้าดิน,ตราบเท่าที่เขาปรากฏขึ้นในสนามรบ,ไม่ว่าใครก็ตามที่อยู่ฝ่ายตรงข้าต้องหวาดกลัวจนต้องถอยหนี.
ไป๋ฉี? ดวงวิญญาณคืนกลับอย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,ขณะที่จงซานได้สะสางภารกิจเรียบร้อยแล้ว,เวลานี้กำลังคิดถึงเรื่องของไป๋ฉีขึ้นมา,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ตี้เสวียนชาก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซานในทันที.
"ตี้เสวียนชา,ขอบคุณที่มา,คงต้องรบกวนเจ้าอีกแล้ว!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาทันที.
"ไปเถอะ,ข้าเองก็ต้องการเห็นเจ้าทะลวงระดับด้วยเช่นกัน!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
คนทั้งสองที่บินออกไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,พุ่งตรงไปยังทะเลทิศใต้,ห้าวันหลังจากนั้น,คนสองคนก็มาถึงเกาะแห่งหนึ่ง,เป็นเกาะร้าง,ตี้เสวียนชาที่คอยปกป้องจงซานเหมือนเช่นเคย.
ภายในเกาะร้าง,จงซานที่สร้างค่ายกลขึ้นอีกเป็นจำนวนมาก,พร้อมกับนำตำหนักออกมา.
ภายในตำหนักชั่วคราวของจงซาน,จงซานได้นำสิ่งของสองสิ่งออกมา,เป็นเซียนฉีธวัชสีเหลืองและไม้เท้าของเผ่าอู! ซึ่งแน่นอนว่าถูกส่งมาจากภพหยินด้วยการเปิดภพหยินหยางอีกครั้งนั่นเอง.
เหมือนเช่นเคย,สิ่งนี้ถูกส่งมาให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้กินนั่นเอง.
หลังจากนั้นสามวัน!
บนท้องฟ้าเกาะร้างดังกล่าว,ปรากฏเมฆสีดำมืดที่ปกคลุมไปทั่ว,สายฟ้าสวรรค์ที่ฟาดลงบนผืนทะเลไม่หยุดหย่อน,กลายเป็นม่านสายฟ้าที่ส่องประกายเจิดจ้าแสบตาเป็นอย่างมาก,เป็นเหมือนกับน้ำตกที่ล่วงหล่นจากท้องฟ้าไม่หยุดหย่อน.
สายฟ้าสวรรค์มากมายที่ล่วงหล่นลงมาบนผืนน้ำ,ทำให้ผืนทะเลระเหยกลายเป็นไอ,พื้นที่กว่าล้านลี้,กลายเป็นหมอกหนา,ปกปิดพื้นที่รอบๆจนไม่สามารถมองเห็นบรรยากาศได้เลย.
ตี้เสวียนชาที่ถอนหายใจเมื่อมองบรรพยากาศพื้นที่รอบๆ.
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วนนี้,เกิดจากสายฟ้าสวรรค์ผันแปรอย่างงั้นรึ?
มันเหมือนกับทักษะเทียนแทบแยกไม่ออกเรียบร้อยแล้ว.
ว่าแต่จงซานจะยกระดับไปถึงขั้นใหนกัน?
เซียนฉีและอูฉี!
ทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว,เดิมทีเขามีระดับราชันย์แท้ขั้นที่สอง.
ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับราชันย์แท้ขั้นที่สาม!
ขั้นที่สี่!
ขั้นที่ห้า!
ด้วยพลังงานบริสุทธิ์ที่ถูกส่งมาจากแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ทำให้เขาก้าวไปถึงระดับราชันย์ขั้นที่ห้า!
ของวิเศษสองอย่าง,สามารถทำให้พลังฝึกตนของจงซานเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดเลยทีเดียว,แม้นว่าพรสวรรค์ทางร่างกายจะย่ำแย่,แต่กลับสามารถประสบความสำเร็จได้ในสองร้อยปี,นับเป็นเรื่องที่น่าหวาดผวาเลยก็ว่าได้,ดูเหมือนว่าเขาต้องการพลังงานที่มากมายขึ้นเรื่อยๆ.
ในเวลานี้,จงซานที่ราวกับว่า,พลังของเขานั้นเต็มเปี่ยม,ร่างกายที่ถูกยกระดับขึ้นมาอีกหลายขั้นเช่นกัน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ออกมาจากร่างกาย,เวลานี้กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ร่างของมันที่ขยายใหญ่ราวจะปิดท้องฟ้าเอาไว้เลย.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่โบกสะบัดหางไปมาช้าๆ,หางของมันที่สะบัดไปมานั้น,แม้แต่มิติอากาศยังสั่นสะเทือนเป็นระลอก,เป็นพลังที่ทรงพลังยิ่งใหญ่นัก,แม้แต่เมฆสายฟ้าที่อยู่ใกล้ๆก็ยังสลายหายไป,เพียงแค่คลื่นอากาศที่เกิดจากการสะบัดหางทั่วไป
ราวกับจะทำให้สวรรค์ปั่นป่วน,อากาศบิดเบี้ยว,เป็นสิ่งมีชีวิตที่ผิดปรกติยิ่งนัก.
แม้แต่,ตี้เสวียนชายังรู้สึกประหลาดใจ,หางขนาดมโหฬารนั่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้มิติแตกออกเป็นทาง,ถูกฉีกกระชากออกเป็นใยแมงมุมเลยรึ?
ตี้เสวียนชาที่งงงวยจับจ้องมองอสูรตัวใหญ่ยักษ์,ส่งนี้คืออะไรกัน?
มันเป็นตัวตนที่เกินจินตนาการนัก!
มิติอากาศที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,อากาศที่ฉีกออกเป็นแนว,กลายเป็นความว่างเปล่าเลยอย่างงั้นรึ?
"วูซซซซซ"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเทียม,หากแต่กลับทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก,เวลานี้มันได้หดตัวกลับเข้ามาภายในร่างของจงซาน.
เกาะร้างที่หายไปเหลือแค่ความว่างเปล่า,มีเพียงแค่จงซานที่ยืนอยู่บนผืนทะเล!
พื้นที่บรรยากาศค่อยๆกลับคืนสู่ความสงบช้าๆ,ตี้เสวียนชาที่บินเข้าไปหา.
"เป็นอย่างไรช้าง?"ตี้เสวียนชาที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ช่างน่าเสียดาย,เพิ่มขึ้นมาเพียงแค่สามขั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมถอนหายใจ.
ตี้เสวียนชาที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมาโดยไม่ตั้งใจ,ต้องรู้ด้วยว่ายิ่งมีระดับสูง,พลังฝึกตนก็ยิ่งเพิ่มขึ้นยาก,โดยเฉพาะอย่างยิ่งระดับราชันย์แท้,แต่ละขั้นนั้นยากราวกับปีนบันไดสวรรค์,แม้นว่าจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์ล้ำเลิศ,ก็ไม่มีทางที่จะทำเช่นจงซานได้! จงซานที่มีระดับพรสวรรค์ทางร่างกายที่ต่ำเตี้ยยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเลย.
แต่กระนั้น,เขากลับยกระดับสามขั้นในเวลาไม่กี่วัน,หากระดับราชันย์แท้คนอื่นมาได้ยินเข้า,พวกเขาคงจะต้องฆ่าตัวตายด้วยความบ้าไร้กฏเกณฑ์นี้อย่างแน่นอน.
"กลับกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
คนทั้งสองที่บินตรงกลับไปยังทิศทางของทวีปศักดิ์สิทธิ์.
ทว่ากับภัยพิบัติที่น่าพรั่นพรึงนี้,มันได้ถูกรายงานไปยังตำหนักเต่าทมิฬอย่างรวดเร็ว.
ตำหนักเต่าทมิฬ,ชายในชุดสีขาวกำลังนั่งอ่านตำราบางอย่างอยู่,ทันใดนั้น,อ๋องเต่าทมิฬเสวียนเหยี่ยนก็บุกเข้ามาในทันที.
"เส้าเหยี่ย,ที่ทะเลทิศใต้,มีเกาะแห่งหนึ่งล่มสลายหายไปไม่เหลือเลย!"เสวียนเหยี่ยนกล่าวรายงาน.
"หืม?"ชายในชุดสีขาวที่ดวงตาหดเกร็ง.
"จื่อจุ้นไม่อยู่,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"เสวียนเหยี่ยนสอบถามออกมา.
"จื่อจุ้นเดินทางไปยังแดนเทพอมตะ,นำทาง,ข้าจะไปดูกับเจ้าเอง!"บุรุษหนุ่มที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ขอรับ!"
จากนั้น,คนทั้งสองที่เดินทางมายังพื้นที่ที่จงซานได้เดินทางมาก่อนหน้านี้นั่นเอง,เกาะแห่งหนึ่งได้หายไป,พร้อมกับสิ่งมีชีวิตรอบๆตกตายไปกลายเป็นฝุ่นผง.
"เส้าเหยี่ย,นี่มัน!"เสวียนเหยี่ยนที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
"ตรวจสอบในรัศมีหนึ่งล้านลี้ให้แน่นอน,ก่อนค่อยมารายงานข้า!"ชายหนุ่มกล่าว.
"ขอรับ!"
จากนั้น,อ๋องเต่าทมิฬก็ได้ออกไปตรวจสอบเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
ครึ่งเดือนหลังจากนั้น.
"เส้าเหยี่ย,นี่คือสถานการณ์ที่เกิดขึ้น!"เสวียนเหยี่ยนที่บินมา.
"หืม?"
เป็นภาพของคนสองคนที่เดินทางผ่านมายังทะเลแถบนี้,ซึ่งมีปลาตัวหนึ่งที่มีตาโตกว่าปรกติจับภาพไว้ได้.
ปลาตนนี้อวัยวะภายในของมันแตกสลายตกตายไปแล้ว,ทว่าดวงตาของมันยังคงเปิดอยู่,และยังมีภาพบันทึกเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเหล่านั้นเอาไว้.
"มัจฉาบันทึก?"ชายหนุ่มที่แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
"หยกบันทึก,ดูเหมือนว่าดวงตาของปลาตนนี้พิเศษ,แม้ว่ามันจะตกตายไปแล้ว,แต่ก็ยังมีภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบันทึกเอาไว้,เส้าเหยี่ยนโปรดยล!"เสวี่ยเหยี่ยนที่ชี้ไปยังดวงตาของปลา.
ภายในดวงตาของปลานั้น,เกิดสายฟ้าสวรรค์มากมายนับไม่ถ้วน,กลายเป็นทะเลสายฟ้าที่ฟาดลงมายังผืนน้ำ,ทำให้ผิวน้ำระเหยออกมาเป็นไอ,ปกคลุมพื้นที่,มิติอากาศที่กำลังสั่นเป็นระลอกคลื่น,ก่อนที่จะถูกพลังที่ยิ่งใหญ่บดขยี้ให้หายไป.
แน่นอนว่า,ด้วยตัวตนที่ใหญ่โตของแปดหางสวรรค์,แม้แต่อยู่ห่างออกมาหนึ่งล้านลี้ยังมองเห็นได้เลยและยังมีร่างสองร่างที่บินออมาด้วย,จากนั้นภาพเหตุการณ์ทั้งหมดก็หายไป.
"จงซาน?"ชายหนุ่มที่ดวงตาหดเกร็ง.
ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,สายตาของเขาที่สั่นไหวไปมา,เสวี่ยเหยี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ.
"เส้าเหวี่ย,ทำอย่างไรดี?"หลังจากรอคอยชายหนุ่มดูภาพทั้งหมด,เสวียนเหยียนก็สอบถามออกมา.
"ตูมมมมมม"
ชายหนุ่มที่ทำลายปลาบันทึกทันที,พร้อมกับสูดหายใจลึก,เรื่องนี้ห้ามให้จือจุ้นรู้! ทำลายศพของมัจฉาบันทึกทั้งหมดที่อยู่ใกล้ๆนี้ด้วย!"
"เส้าเหยี่ยน,ท่านจะไม่แจ้งจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้....!"เสวียนเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เสวียนเหยี่ยน,เจ้าไม่ได้บอกว่าจะสนับสนุนข้าหรอกรึ?
ตอนนี้หากแจ้งจื่อจุ้น,จื่อจุ้นก็จะรายงานแดนเทพอมตะ,เรื่องนี้จะให้แดนเทพอมตะรับรู้ไม่ได้!"เส้าเหยี่ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เส้าเหยี่ย,ท่าน....!"เสวียนเหยี่ยนที่ราวกับตระหนักถึงเรื่องบางอย่างได้.
ชายหนุ่มที่จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยน,พร้อมกับพยักหน้ากล่าวออกมาว่า,"เรื่องนี้,พวกเราจะไม่ทำให้แดนเทพอมตะได้ประโยชน์โดยเด็ดขาด!"
"ครับ!"เสวี่ยเหยี่ยนที่พยักหน้ารับคำในทันที.
จงซานที่ทะลวงผ่านระดับพลังฝึกตนกลายเป็นระดับราชันย์แท้ขั้นที่ห้าแล้ว,ขณะที่เขากลับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อฟื้นฟู,ในเวลาเดียวกันนี้,ที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ทางตะวันออก,ทะเลตะวันออก,ตำหนักมังกร,ได้ปรากฏแขกที่คาดไม่ถึงขึ้น.
"อาจารย์,เป็นท่านจริงๆรึ?"จื่อจุ้นเผ่ามังกร,อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
หนึ่งในพวกเขา,คืออ้าวเลี่ยที่เดินทางมาจากภพหยินนั่นเอง! ที่มาพร้อมกับเซียนปฐพี
"อ้าวเลี่ย,เร็วเข้า,นำสิ่งของนั่นมา,พวกเราจะได้กลับไปรายงานต้าเหริน,โลกใบเล็กนี้มันผิดปรกติเกินไปแล้ว,น่ากลัวจนขนหัวลุกเลย,จะมียอดฝีมือจำนวนมากมายขนาดใหนอยู่กัน?"เซียนปฐพีอีกคนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"อาจารย์,นี่คือ?"อ้าวซือไห่ที่จดจ้องมองไปยังอีกคน.
อ้าวเลี่ยที่จดจ้องมองไปยังเขาและกล่าวว่า,"ฮึ,ใครจะคิดว่าตระกูลเทียนจะผิดปรกติขนาดนี้กัน?
พวกเรานับว่าโชคดีที่หนีรอดไม่ได้,ไม่เช่นนั้น,พวกเราคงตกตายไปเหมือนคนอื่นๆแน่,ตระกูลเทียนน่าเกรงขามจริงๆ!"
"อืม!"เซียนปฐพีที่พยักหน้ารับด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง.
"นอกจากนี้,ตระกูลเทียนยังดุร้ายไร้หัวใจอีกด้วย!"อ้าวเลี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
คิดถึงตระกูลเทียนขึ้นมา,กับคนที่แข็งแกร่งเกินประมาณที่ปรากฏออกมาเวลาหลังนั้น,ทำให้เซียนปฐพีขนหัวลุกด้วยความหวาดกลัว,เป็นอะไรที่เกินกว่าจะยอมรับได้.
"รีบจัดการภารกิจให้เสร็จเร็วเข้า,ก่อนหน้านี้เองข้าก็ได้ยินมาว่าในโลกใบเล็กภพหยาง,มีคนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ด้วย,ภพหยินนั้นน่าหวาดกลัวถึงเพียงนั้น,ภพหยางไม่อันตรายกว่าอย่างงั้นรึ?"เซียนปฐพีที่กล่าวออกมา.
"อาจารย์,ท่านกำลังกล่าวสิ่งใด?"อ้าวซือไห่ที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"อย่าได้ใส่ใจเลย,ข้าเร่งรีบ,นำตราผนึกมังกรมาให้ข้า,ต้าเหรินได้ตัดสินใจแล้วว่าพวกเราจะเปิดเขตแดนลับของเผ่ามังกรกันแล้ว."อ้าวเหลี่ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตราผนึกมังกรอย่างงั้นรุ?"อ้าวซือไห่ที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
เห็นอ้าวซือไห่ที่ขมวดคิ้วไปมา,ภายในใจของอ้าวเลี่ยที่สังหรใจไม่ดีนัก.
"ว่าอย่างไร?"อ้าวเลี่ยที่สอบถามออกมาในทันที.
"ไม่ได้อยู่ที่นี่!"
"ไม่มีได้อย่างไร?"อ้าวเลี่ยที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"เป็นทายาทของเซิ่งซ่างเห่าเทียนก่อนหน้านี้,นางได้ขโมยตรามังกรไป!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน.
"ขโมย?
บัดซบ,เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งนี้มันคืออะไร? ขโมยแล้วอย่างไร?
ทำไมไม่ไปเอากลับคืนมา?"อ้าวเลี่ยที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"แต่ว่า,นางไม่รู้อยู่ใหน?"อ้าวซือไห่ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ.
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?"อ้าวเหลี่ยที่กำลังโกรธเกรี้ยว,นับจากที่เข้ามาในโลกใบเล็ก,ก็เกิดเรื่องมากมายเกินกว่าที่เขาจะทานทนได้.
"คือเรื่องเป็นเช่นนี้.......!"อ้าวซือไห่ที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น.
"ตี้เสวียนชารึ?"อ้าวเลี่ยที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
เมื่อเอ่ยถึงตี้เสวียนชา,มันได้กระตุกต่อมความทรงจำที่ไม่ดีต่อเขา,ตัวเขาที่เป็นตัวตนที่ทรงพลัง,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกตี้เสวียนชาผลักให้ออกจากโลกใบเล็กไป,ความเกลียดชังนี้,อ้าวเลี่ยไม่เคยลืม.
"ช้าก่อน...เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะ?
ราชันย์อะไรนะ,ราชวงศ์ราชันย์อะไร?"เซียนปฐพีที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
"เขามีนามว่าจงซาน! ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.
"จงซาน? เขามีนามว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
เอ๊ะ? มารดามันเถอะ! บัดซบเกินไปแล้ว!"เซียนปฐพีที่หน้าผากย่นเข้าหากัน.
"จงซาน?
ผู้นำพันธมิตรในการบุกโจมตีตระกูลเทียน,เขาเองก็มีนามว่าจงซาน!"อ้าวเลี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,ท่านพูดอะไรอย่างงั้นรึ?"
"อย่าเพิ่งถาม,ไป,พวกเราไปเกาะหมาป่าสวรรค์ในตอนนี้เลย,จะต้องนำตรามังกรกลับคืนมาให้ได้!"อ้าวเลี่ยที่ส่านหน้าไปมา.
ภายในใจของอ้าวเลี่ยที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล,เขาต้องการจะไปคิดบัญชีกับตี้เสวียนชาเป็นอย่างมาก,ด้วยโชควาสนาที่ได้รับที่โลกใบใหญ่,ทำให้อ้าวเลี่ยสามารถก้าวไปเป็นเซียนปฐพีได้,ดูเหมือนว่าตอนนี้ถึงเวลาล้างความอับอายที่เคยเกิดขึ้นแล้ว!
"ตอนนี้มันมีชื่อว่าสวนสวรรค์หลิงเซียว,อาจารย์ท่านตามข้ามาได้เลย!"อ้าวซือไห่ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ก่อนหน้านี้เขาถูกตี้เสวียนชาเล่นงานมายับยู่ยี่ทีเดียว,ภายในใจนั้นโกรธเกลียดตี้เสวียนชาอย่างที่สุด!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น