Immortality Chpater 624 The struggle of Earthly Book
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 624 สืบหาตำราปฐพี.
Chpater 624 The struggle of Earthly Book
地书之争
สืบหาตำราปฐพี.
ภพหยาง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่ก่อตั้งขึ้นมาอย่างเป็นทางการ,นับเป็นยักษ์ใหญ่ของภาคใต้,หลังจากที่กำจัดราชวงศ์ราชันย์ใหญ่ทั้งสี่ไป,ก็บังเกิดเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน,มังกรทองวาสนาสิบเก้าเล็บ,สร้างความอัศจรรย์ใจต่อคนเป็นจำนวนมาก,สี่ราชวงศ์สวรรค์ที่เข้าร่วมแสดงความยินดี,ในภาคใต้นั้น,ต้าเจิ้งถือว่าเป็นราชวงศ์ราชันย์ที่แข็งแกร่งที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุดอีกด้วย.
เขตแดนของพวกเขาที่มีขนาดใหญ่,เทียบได้กับครึ่งหนึ่งของราชวงศ์สวรรค์เลยก็ว่าได้.
ในเวลาเดียวกัน,เหล่าราชวงศ์ราชันย์ที่อยู่ใกล้ต่างหวั่นเกรงว่าต้าเจิ้งจะยกทัพเข้าปะทะพวกเขา,ทว่าหลังจากที่ต้าเจิ้งสถาปนาตัวเองเป็นราชวงศ์ราชันย์แล้ว,กลับไม่เคลื่อนไหวอะไร,แปลกจนพวกเขาประหลาดใจ.
ต้าเจิ้งที่ไม่เคลื่อนไหว,ทว่าไม่ได้ทำให้ราชวงศ์ราชันย์ที่อยู่รอบๆรู้สึกว่าตัวเองโชคดีนัก,หากต้าเจิ้งเคลื่อนไหวก็พร้อมที่จะยึดครองดินแดนพวกเขาได้ทุกเวลาเช่นกัน.
ในเมื่อแผ่นดินสงบ,เหล่าประชาชนมากมายก็สบายใจ,แม้แต่สำนักมากมายเวลานี้,ต่างก็แวะเวียนแม้แต่สมัครเข้านิกายต้าหมิง.
ต้าเจิ้งอยู่ในช่วงสงบ,ได้จัดการสอบเกอจวี,รับสมัครเหล่าผู้มีความสามารถทั่วแผ่นดิน.
Zheng most scenery.
แม้ว่าต้าเจิ้งจะยังสงบไม่เคลื่อนไหว,ทว่าวาสนาบนสวนสวรรค์หลิงเซียว,กลับค่อยๆเพิ่มขึ้นช้าๆ,เป็นภาพฉากที่ดูยิ่งใหญ่อลังการเป็นอย่างมาก.
ขณะที่ราชวงศ์ภพหยางกำลังบริหารจัดการกิจการภายใน,ทว่าที่ภพหยินเมืองซ่าง,ร่างแยกเงาของจงซาน,ก็ได้รับข้อมูลที่ผิดปรกติจากด้านนอก.
จงซานในห้องอักษร,กำลังหลับตาครุ่นคิด,โดยมีกู่เฉียนโหยวคอยตรวจสอบข้อมูลอยู่ข้างๆด้วย.
หลังจากที่นางจ้องมองไปยังข้อมูลแห่งหนึ่ง,กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เรื่องนี้มีคนจงใจปล่อยข่าวหรือไม่?"กู่เฉียนโหยวที่แสดงท่าทางสงสัย.
"กิเลนที่ครอบครองตำราปฐพี? คาดไม่ถึงเลยว่าจะประกาศไปทั่วหล้า,ภายในภพหยินเวลานี้ มีใครบ้างที่ไม่รู้,มีคนมากมายเท่าไหร่กันที่กำลังจับจ้องมองตำราปฐพี."กู่เฉียนโหยวกล่าว.
"ใช่,มีใครบางคนที่จงใจปล่อยข่าว,จุดประสงค์นับว่าอันตรายนัก,กิเลนที่ได้จากโลกใบเล็กไปแล้ว,ทว่าตำราปฐพีนั้นกลับอยู่ในมือเซียนหนานกงเซิ่ง."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"คนทั่วหล้าที่รับรู้ข่าวนี้,เป็นการล่อให้ผู้ฝึกตนมากมายออกมาแข่งขันกัน,ทว่าผู้ฝึกตนทั่วไปนั้นไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้,มีเพียงแค่กลุ่มอิทธิพลใหญ่เท่านั้น,ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการยืมมือฆ่าคน? อย่างแรกคือให้เหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่,เข้าร่วมแย่งชิงกับพวกเขา? จากนั้นค่อยหาวิธีในการแย่งชิงมาขณะที่เกิดความวุ่นวาย.
"เป็นการคาดเดาที่ดี,รับรองว่าจะทำให้กลุ่มอิทธิพลใหญ่บ้าคลั่งได้!"จงซานพยักหน้า.
"หนานกงเซิ่ง? เผชิญหน้ากับเซียน,ทว่าตำราปฐพี,แน่นอนว่าต้องล่อยอดยุทธิ์มากมายออกมา,ในเวลานั้น,จะต้องมีเหล่ายักษ์ใหญ่กระโดดเข้าร่วมวง,เจ้าต้องการจะไปด้วยอย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวมีกัดริมฝีปากจ้องมองจงซาน.
"แน่นอน!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
เห็นจงซานที่กล่าวหนักแน่น,ดวงตาของกู่เฉียนโหยวที่รู้สึกเหนื่อยใจ,พร้อมกับพยักหน้ารับ,"ได้,เจ้าไป,ต้าเจิ้ง,ข้าจะเป็นคนดูแลเอง!"
จงซานที่จ้องมองกู่เฉียนโหยว,เผยยิ้มอย่างอ่อนโยน,พร้อมกับเชยชายผมของนางเบาๆ,"พวกเราจะไปด้วยกัน!"
จงซานย่อมมองออก,แน่นอนว่ากู่เฉียนโหยวนั้นรู้สึกเศร้าใจ,นิสัยของนางเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร? นางเป็นหญิงสาวที่ไม่ชอบถูกขังเอาไว้ในกรง,นับตั้งแต่เป็นกงจูราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวในอดีตแล้ว,นางที่ชอบท่องเทียวไปทั่วหล้า,ใช้ชีวิตดั่งที่ใจปรารถนา,นางเป็นสตรีของเขา,เขาจะละเลยเรื่องนี้ได้อย่างไร? การที่นางยินยอมอาสาที่จะอยู่ในเมืองหลวงนั้น,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านางนั้นรักในตัวเขานั่นเอง.
"ไม่ได้,พวกไปด้วยกัน,ต้าเจิ้งจะทำอย่างไร?"กู่เฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.
"เอาล่ะ,เรื่องนี้ข้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,พรุ่งนี้พวกเราจะออกเดินทางกัน!"จงซานกล่าว.
เห็นจงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น,ใบหน้าของนางที่เผยยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น,"อืม!"
จงซานที่เรียกผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังหลินเซียว,เหยี่ยนฉงจื่อ,เซียนเซิงซือ,เซียนเซียน,และอาวุโสจิว.
"หลินเซียว,เจ้าและเหยี่ยนฉงจื่ออยู่ปกป้องเมืองที่นี่."
"รับด้วยเกล้า!"คนทั้งสองที่รับคำในทันที.
"ฝ่าบาท,ราชวงศ์ราชันย์รอบๆที่เห็นพวกเรายกระดับเป็นราชวงศ์ราชันย์,ผู้ใต้บังคับบัญชาสามารถจับตัวสายลับได้เป็นจำนวนมาก,หากฝ่าบาทใช้เวลาเดินทางนานกว่าปกติ,พวกเราควรจะตัดสินใจอย่างไรดี?"หลินเซียวที่จ้องมองไปยังจงซาน.
เหยี่ยนฉงจื่อเองก็พยักหน้าเห็นด้วย.
"ข้าจะมอบอำนาจทางทหารให้,หากว่ามีราชวงศ์ราชันย์ใดรุกอาณาเขตของพวกเรา,รบ! ต่อสู้! และประกาศสงคราม!"จงซานที่มอบตราพยัคฆ์ออกไป,แววตาที่ดูจริงจัง.
รบ! ต่อสู้! ประกาศสงคราม!
เหยี่ยนฉงจื่อที่โน้มรับคำบัญชา,การที่ฝ่าบาทกล่าวเช่นนี้? แปลว่าฝ่าบาทต้องการสงคราม,ไม่เพียงแต่ขับไล่ศัตรู,ทว่าต้องเข้าโจมตี,ประกาศสงครามกับพวกเขา? กับทุกทัพของราชวงศ์อื่นที่รุกรานเข้ามา? เป็นเรื่องที่อหังการนัก?
หลินเซียนที่ก้าวไปด้านหน้า,หลินเซียวนั้นไม่ลังเลแม้แต่น้อย,กับคำพูดของจงซาน,เขาสนับสนุนอย่างแน่นอน.
"ฝ่าบาทโปรดวางใจ,พวกเราจะไม่เข้าโจมตีหากพวกเขาไม่เคลื่อนไหว,หากแต่มีใครที่เข้าโจมตีพวกเรา,ข้าจะกัดจัดพวกเขาให้สิ้นซากในทันที!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ดี!"จงซานที่ยื่นตราพยัคฆ์ให้กับหลินเซียว.
จงซานนั้นไม่ต้องการกระทำการบ้าบิ่นนัก,ทว่าจงซานก็จงใจกระทำเช่นนี้ในเวลานี้,ในภพหยาง,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งนับว่ามีชื่อเสียง,ทว่าภายในภพหยินนั้น,ชื่อเสียงของพวกเขายังน้อยนัก,พวกเขาเป็นเพียงราชวงศ์ราชันย์ที่เพิ่งเกิดขึ้น,นับว่าเป็นพวกหน้าใหม่ที่ไม่ได้มีคนสนใจมากมายนัก,สำหรับราชวงศ์ราชันย์ในเวลานี้มีอยู่มากมายกว่าห้าร้อยแห่งเลยก็ว่าได้.
หลายปีมานี้,สิ่งสำคัญที่สุดที่เขาต้องการทำ,ด้วยการออกค้นหาหยิงหลาน,อาจารย์,อาจารย์หญิง,และคนที่เขาต้องการพบเจอมากที่สุด,กุยเอ๋อ.
Alone looks for Yinglan like Wei Taizhong, this was too difficult to look, simply not high hope, this Small Thousand Worlds big? Zhong Shan had carried on the preliminary calculation, this Small Thousand Worlds, when Yin Sector or Yang Sector, its size, can with young the Solar system that is at compares favorably.
ส่วนหยิงหลานในเวลานี้ยังมีเหว่ยไท่จื่องคอยตามหาอยู่,แม้นว่ายากที่จะพบเจอ,แต่ก็ยังนับว่ามีหวัง,โลกใบเล็กมีขนาดใหญ่เท่าไหร่อย่างงั้นรึ? จงซานเองเคยลองคำนวณดู,โลกใบเล็ก,ที่มีทั้งภพหยินและหยางนั้น,มีขนาดไม่ได้ด้อยกว่าระบบสุริยะในโลกใบเดิมของเขา.
ระบบสุริยะ,ไม่ใช่ดาวเคราะห์ดวงใดดวงหนึ่งหากแต่เป็นทั้งระบบ,เป็นดินแดนที่ใหญ่โตมาก,ไม่ใช่อะไรที่จะสามารถจินตนาการถึงได้.
การจะหาใครสักคน,ก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร,ไม่,หากเทียบกับมหาสมุทร,ไม่ใช่เข็ม,อาจจะเป็นเพียงแค่ฝุ่นเล็กๆก็ได้,ทว่าจงซานนั้นไม่มีทางเลือกทว่าต้องตามหา,ดังนั้นเขาได้ส่งผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมากออกไปก่อนหน้านี้แล้วเช่นกัน,ทว่ากลับการหาฝุ่นในมหาสมุทร,การจะได้ข่าวคราวก็ขึ้นอยู่กับโชควาสนาเท่านั้น.
ราวกับว่ามันเป็นกฏของสวรรค์ก็ว่าได้,การที่ใครคนหนึ่งต้องการเจอใครสักคน,มันไม่ง่ายเลยที่จะได้พบ.
ดังนั้นในภพหยิน,จงซานจึงไม่มีแผนที่จะปกปิดความสามารถของตัวเองเอาไว้เหมือนเช่นในภพหยาง.
ชื่อเสียง,มีแต่ทำให้ชื่อเสียงลือกระฉ่อนไปทั่วโลกเท่านั้น.
หลินเซียวและเหยี่ยนฉงจื่อ,แม้ว่าจะไม่เข้าใจเจตจำนงของจงซาน,ทว่าก็ไม่คิดที่จะเคลื่อนทัพออกไปอย่างไม่ประมาทแน่นอน.
"เป้าหมายในการออกไปครั้งนี้,พวกเจ้ารู้หรือไม่?"จงซานสอบถามออกไป.
"เพื่อตำราปฐพี!"เซียนเซียนเอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่ส่ายหน้าพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา.
"ตำราปฐพี? เป็นสิ่งที่พวกเราสามารถแย่งมาได้รึ? การเดินทางของพวกเราครั้งนี้,มีเป้าหมายสามอย่าง,อย่างแรก,สำรวจ,อย่างที่สองค้นหาคนที่มีความสามารถใต้หล้านี้,อย่างที่สามสำคัญที่สุด,ใส่ใจความปลอดภัย!"จงซานกล่าว.
"ใส่ใจความปลอดภัยอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนที่เม้มริมฝีปากแน่น,เป้าหมายอะไรกัน?
กู่เฉียนโหยวที่สนิทกับเซียนเซียนดี,นางที่อธิบายต่อนางในทันที,"ตำราปฐพีนั้นอยู่ในมือของหนานกงเซิ่ง,หนานกงเซียนเป็นเซียนที่แข็งแกร่ง,ควรจะรับรู้ได้ว่าการจะแย่งชิงตำราปฐพีกับเขานั้น,ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ,เหล่ายอดฝีมือนั้นมีอยู่มากมาย,บางที่พวกเขาคงต่อสู้กันพัวพันยุ่งเหยิงไปหมด,จนแม้แต่พวกเราอาจจะถูกลูกหลง,ดังนั้นหากว่าสถานที่ใหนอันตราย,พวกเราจะไม่ไป,นั่นก็หมายความว่าใส่ใจในตำแหน่งความปลอดภัยเป็นอันดับแรกนั่นเอง!"
"!!"เซียนเซียนยังขมวดคิ้วแน่น,แม้ว่าจะได้รับคำอธิบายจากกู่เฉียนโหยวแล้วก็ตาม.
"แต่ว่า,พวกเรามีอาวุโสจิวโถว,ดังนั้นพวกเราจึงไม่ควรจะพบกับอันตรายที่ใหญ่โต!"จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวโถว.
อาวุโสจิวที่สีสีจมูกตัวเอง,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเกียจคร้าน,"โปรดวางใจ,ตราบเท่าที่ฟังคำแนะนำของข้า,รับรองว่าไม่มีปัญหา."
"แล้วไม่นำซาโพวไปด้วยอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนสอบถามออกมาทันที.
"ไม่จำเป็น,ซาโพวนั้นปกป้องตำหนักหยินหยาง,เพื่อป้องกันความผิดพลาด,นอกจากนี้เฉพาะพวกเราก็พอแล้ว!"จงซานกล่าวยืนยัน.
”!”
จากนั้น,ขบวนของพวกเขาจึงประกอบด้วย,จงซาน,กู่เฉียนโหยว,เซียนเซียน,เซียนเซิงซือ,และอาวุโสจิวโถว,ห้าคน
วันถัดมา,หลังจากที่เตรียมการเสร็จแล้ว,จงซานและอีกสี่ชีวิตก็ออกเดินทางออกจากเมืองซ่าง,มุ่งตรงออกไปหาข่าวจากที่ต่างๆ.
ถัดจากนั้น:
"บินมา 20 วันแล้ว,มีแต่ทะเลโลหิต,หนานกงเซิ่งอยู่ที่ใดอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนที่บินมาตลอด 20 วันเริ่มรู้สึกเบท่อ,จนเริ่มบ่นออกมา.
"คริ คริ,เพียงแค่ 20 วันก็ไม่ไหวแล้วรึ?"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวล้อนางด้วยรอยยิ้ม.
"แน่นอนว่าไม่,เพียงแค่ 20 วัน,ไม่หยุดพักหาได้มีอะไร,หากแต่มันไม่สนุกเท่านั้น!"เซียนเซียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เอาล่ะๆ,บินอีกสิบวัน,ก็จะถึงเป้าหมายแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"สิบวัน??"เซียนเซียนโอดครวญ.
เห็นท่าทางของเซียนเซียน,ก็ทำให้ภายในใจของทุกคนรู้สึกผ่อนคลายเช่นกัน.
"อาวุโสจิวโถว,ท่านกับตระกูลเทียนมีสัมพันธ์อะไรกัน?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวโถว.
"ไม่มี,ไม่มีอะไรเกี่ยวพันธ์กันเลย!"อาวุโสจิวโถวที่เร่งรีบกล่าวตอบ.
"ไม่มี,ทำไมต้องลนลานด้วย?"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยเพลิดเพลิน.
"ใครลนลานกัน?"อาวุโสจิวที่ไม่ตะโกนออกมาอีกต่อไป.
"ไม่มีจริงรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แน่นอนว่าไม่เกี่ยวข้อง!"อาวุโสจิวที่กล่าวปฏิเสธเสียงแข็ง.
"อืม,เช่นนั้นก็ดีแล้ว,เกี่ยวกับการแย่งชิงตำราปฐพี,ข้าคิดว่าตระกูลเทียนเองคงจะไม่อยู่เฉยอย่างแน่นอน,ในเวลานั้นจะต้องมีคนของตระกูลเทียนปรากฏ,หวังว่าเมื่อถึงเวลานั้น,ท่านคงจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขา."จงซานที่เผยยิ้มกล่าวล้อเขาเช่นกัน.
"?ตระกูลเทียนก็ส่งคนมาอย่างงั้นรึ?"อาวุโสจิวที่ชำเลืองมองตาโต.
"กับงานใหญ่เช่นนี้,ตระกูลเทียนจะไม่มาได้อย่างไร?"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวเสริมอีกคน.
ใบหน้าของอาวุโสจิวโถวที่กระอักกระอ่วน,รู้สึกเสียใจ,อย่างช่วยไม่ได้,จ้องมองจงซานพลางทอดถอนใจ.
"โฮว,เหยี่ยนฉงจื่อเองก็บอกว่าไม่เชื่อข้าเช่นกัน,ดูเหมือนว่าข้าเองคงไม่สามารถปิดซ่อนความจริงจากเจ้าได้!"อาวุโสจิวที่ฝืนยิ้มออกมา.
เซียนเซียนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตจ้องมองไปยังอาวุโสจิวโถว,ตาแก่ขี้เมานี้มีความลับซ่อนเอาไว้อยู่ด้วยอย่างงั้นรึ?
"เจ้าคิดว่าข้าดูไม่ออกหรืออย่างไร!"จงซานกล่าวต่อาวุโสจิวโถว.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองอาวุโสจิวโถวด้วยความระวัง,ตอนนี้เซียนเซิงซือที่มอบความเชื่อใจทั้งหมดให้จงซานแล้ว,เป็นเรื่องปกติอะไรที่เกี่ยวกับความปลอดภัยเขาย่อมต้องตระหนักถึงเรื่องนั้นก่อน.
"ที่จริง,ข้าก็มีสกุล"เทียน" "อาวุโสจิวโถวที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ? อาวุโสจิว,เจ้าเป็นคนของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
อาวุโสจิวที่ฝืนยิ้มออกมา,"ข้าเป็นคนของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้,คนของตระกูลเทียนแน่นอนว่าไม่ยินดีที่จะรู้รับข้า."
"หืม?"
"บิดาของข้านั้นมีสายโลหิตของตระกูลเทียน,ช่างน่าเศร้า,ที่เขารักมารดาของข้า,จึงได้แต่งงานกับศัตรูของตระกูลเทียน,และให้กำเนิดบุตรนอกคอกเช่นข้า!"อาวุโสจิวกล่าว.
"นอกคอก?"เซียนเซียนที่กล่าวย้ำโดยที่ไม่รู้สึกรู้สา.
เซียนเซียนกล่าว,กับความรู้สึกที่เศร้าสุดซึ้งของอาวุโสจิว,ทำให้เขาอารมณ์อ่อนไหว,จ้องมองไปยังเซียนเซียนครั้งหนึ่ง,หากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"บิดามารดาของข้าถูกตระกูลเทียนจับตัวไป,เหลือเพียงแค่ข้า,คนของตระกูลเทียนนั้นรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก,ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นใครของตระกูลเทียน,ต่างก็ต้องการกำจัดตัวข้า!"อาวุโสจิวโถวกล่าว.
จากคำพูดของอาวุโสจิว,จงซานสามารถวิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็ว,อาวุจิวผู้นี้กล่าวตามความจริง,อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ธุระอะไรที่เขาจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว,จงซานที่พยักหน้ารับ.
"โปรดวางใจ,ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านและตระกูลเทียนพบกันเท่าที่จะทำได้!"จงซานพยักหน้ารับ.
"อืม!"อาวุโสจิวพยักหน้ารับเช่นกัน.
ปล.ช่วงนี้ขอแปลสองตอนไปก่อนนะคับ เหลือคนแปลคนเดียว คนอื่นๆกำลังติดธุระเรื่องงานอยู่.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น